Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Higienistka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
  • Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 23:18
  • Data zakończenia: 19 maja 2025 00:15

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie działania należy podjąć w odniesieniu do zużytego pojemnika separatora amalgamatu?

A. Przekazać do utylizacji
B. Oddać do odpadów medycznych
C. Przechować w szklanym naczyniu
D. Zniszczyć w sposób mechaniczny
Przechowywanie zużytego zbiornika separatora amalgamatu w szklanym pojemniku może wydawać się dobrym pomysłem, ale tak naprawdę to kiepskie rozwiązanie. Głównym problemem jest to, że chowanie niebezpiecznych odpadów w niewłaściwy sposób może sprawić, że przypadkiem uwolnimy ich jakieś substancje, co mogłoby zanieczyścić środowisko i zagrozić zdrowiu ludzi. Dodatkowo zniszczenie takiego zbiornika mechanicznie, mimo że wydaje się skuteczne, również nie eliminuję niebezpiecznych substancji, które mogą być szkodliwe dla otoczenia. Wyrzucenie separatora do odpadów medycznych to poważny błąd, bo łamiemy przepisy dotyczące segregacji i utylizacji. To niewłaściwe, zwłaszcza w przypadku zakaźnych materiałów. Właściwe zajęcie się takim odpadem jest kluczowe. Problemy ze złym zarządzaniem odpadami medycznymi mogą skończyć się groźnymi konsekwencjami, zarówno prawnymi, jak i zdrowotnymi, więc każdy, kto pracuje w medycynie, powinien znać zasady dotyczące utylizacji takich materiałów.
Pytanie 2

Która kireta Gracey jest wykorzystywana do oczyszczania policzkowych, językowych i podniebiennych powierzchni zębów bocznych?

A. 7/8
B. 11/12
C. 3/4
D. 15/16
Kirety Gracey 3/4, 15/16 oraz 11/12, mimo że są również użyteczne w stomatologii, nie są odpowiednie do oczyszczania powierzchni policzkowych, językowych i podniebiennych zębów bocznych. Kireta 3/4 jest przeznaczona głównie do oczyszczania powierzchni zębów przednich, a jej konstrukcja nie sprzyja efektywnemu dostępowi do zębów bocznych. Natomiast kireta 15/16, choć bardziej uniwersalna, jest zoptymalizowana do pracy w obszarze zębów trzonowych, co sprawia, że jej kąt nachylenia ostrza nie jest idealny do operowania na zębach bocznych, co prowadzi do niewłaściwych wyników. Kireta 11/12, z kolei, jest przeznaczona do pracy w obszarze zębów górnych, co ogranicza jej zastosowanie na powierzchniach policzkowych i językowych zębów dolnych. Błędne podejście do wyboru narzędzia może skutkować nieefektywnym oczyszczaniem, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia chorób przyzębia. Właściwe narzędzia są kluczowym elementem zapewnienia skuteczności zabiegów, a ich dobór powinien być zawsze uzależniony od specyfiki obszaru, z którym pracujemy. Ignorowanie tych zasad prowadzi do obniżenia jakości świadczonych usług stomatologicznych i może negatywnie wpływać na zdrowie pacjentów.
Pytanie 3

Z jakiego powodu nie przeprowadza się wybarwiania złogów nazębnych przy użyciu preparatu fuksyny zasadowej?

A. Wskazania kamienia nazębnego
B. Wykazania przewagi nowej techniki szczotkowania zębów oraz uchybień w toku nauki tej metody
C. Motywowania pacjenta do podjęcia działań na rzecz poprawy higieny jamy ustnej
D. Uwidocznienia obszarów szczególnego gromadzenia się płytki nazębnej
Dobrze wybrałeś odpowiedź o kamieniu nazębnym jako celu, dla którego nie używa się fuksyny zasadowej. Fuksyna jest super do pokazywania płytki nazębnej, ale nie za bardzo sprawdza się przy kamieniu. Kamień nazębny to zwapniała płytka, która w ogóle nie reaguje na fuksynę, więc można to przeoczyć. W gabinetach stomatologicznych używa się innych sposobów, jak ultradźwięki czy po prostu sprawdzenie manualne, żeby znaleźć kamień. A wiesz, czasem złe wybarwienie może nas wprowadzić w błąd co do stanu zdrowia jamy ustnej pacjenta. Zrozumienie, co to jest płytka, a co kamień, jest mega ważne, aby dobrze postawić diagnozę i skutecznie leczyć. Tak więc, korzystanie z właściwych metod diagnostycznych to podstawa w higienie jamy ustnej.
Pytanie 4

Jaki kod symptomów chorobowych powinno się wpisać, korzystając z grupowego wskaźnika potrzeb leczniczych przyzębia CPITN, w sytuacji gdy podczas badania zidentyfikowano kieszonki dziąsłowe o głębokości od 3,5 do 5,5 mm?

A. Kod 1
B. Kod 3
C. Kod 2
D. Kod 4
Kod 3 jest prawidłowy, ponieważ odnosi się do obecności kieszonek dziąsłowych o głębokości od 3,5 mm do 5,5 mm, co jest klasyfikowane jako umiarkowane zaawansowanie choroby przyzębia. W standardach oceny stanu zdrowia jamy ustnej, takich jak CPITN (Community Periodontal Index of Treatment Needs), głębokość kieszonek jest kluczowym wskaźnikiem w diagnozowaniu i planowaniu leczenia. Kieszonki o takiej głębokości wskazują na potrzebę interwencji terapeutycznej, w tym podejścia do mechanicznego oczyszczenia i edukacji pacjenta w zakresie higieny jamy ustnej. Przykładem zastosowania może być planowanie sesji skalingu i root planing w celu usunięcia biofilmu bakteryjnego oraz obniżenia głębokości kieszonek. Należy również monitorować te kieszonki w regularnych odstępach czasu, aby ocenić skuteczność przeprowadzonego leczenia oraz wprowadzać ewentualne zmiany w planie terapeutycznym, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie periodontologii.
Pytanie 5

Informacje o pacjencie w poradni ortodontycznej zapisuje się w dokumencie z identyfikatorem

A. Mz/St-1
B. Mz/Ort-1
C. Mz/Ort-10
D. Mz/St-10
Odpowiedź Mz/St-10 jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami w dokumentacji medycznej, sygnatura ta odnosi się do dokumentacji pacjentów w poradniach ortodontycznych. Oznaczenie Mz/St-10 wskazuje na specyficzny formularz, który jest przeznaczony do rejestrowania danych pacjentów w kontekście ortodoncji. W praktyce, dokumenty te zawierają istotne informacje, takie jak dane osobowe pacjenta, historyjkę medyczną, plany leczenia oraz rezultaty terapeutyczne. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Ortodontycznego, ważne jest, aby dokumentacja była przechowywana w sposób zgodny z przepisami prawa, co zapewnia nie tylko ochronę danych pacjenta, ale również ułatwia późniejsze konsultacje oraz prowadzenie badań klinicznych. Odpowiednia kwalifikacja dokumentów przyczynia się również do lepszego zarządzania praktyką ortodontyczną, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości opieki zdrowotnej.
Pytanie 6

Na wartość liczb P, U, W wpływają między innymi

A. wiek oraz płeć.
B. praca mięśni żwaczy.
C. wymiary jamy ustnej.
D. ilość zębów.
Odpowiedź dotycząca wieku i płci jest poprawna, ponieważ wartości P (ciśnienie), U (objętość) i W (wydolność) są silnie związane z biologicznymi różnicami w organizmach ludzkich. Wiek wpływa na rozwój fizyczny i metaboliczny, co może zmieniać parametry takie jak ciśnienie krwi, objętość płuc czy wydolność mięśni. Na przykład, u młodszych osób możemy zaobserwować wyższą wydolność fizyczną niż u osób starszych, co jest wynikiem różnic w metabolizmie oraz kondycji fizycznej. Z kolei płeć również wpływa na te wartości, ponieważ mężczyźni i kobiety różnią się pod względem budowy ciała, poziomu hormonów i ogólnej sprawności fizycznej. W praktyce, te różnice są niezwykle istotne w medycynie sportowej oraz w rehabilitacji, gdzie dostosowanie treningu i leczenia do wieku i płci pacjenta może znacząco wpłynąć na efektywność działań. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla specjalistów pracujących z różnymi grupami wiekowymi i płciowymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zdrowia oraz sportu.
Pytanie 7

Ząb przeznaczony do lakowania powinien być

A. wypełniony.
B. oszlifowany.
C. czysty od próchnicy.
D. replantowany.
Odpowiedź 'wolny od próchnicy' jest właściwa, ponieważ ząb, który ma być lakowany, musi być w dobrym stanie zdrowotnym. Lakowanie zębów jest procedurą profilaktyczną, której celem jest ochrona zębów przed próchnicą poprzez wypełnienie bruzd i szczelin na powierzchni zębów specjalnym materiałem. Przeprowadzenie lakowania na zębie, który jest już dotknięty próchnicą, nie tylko nie przyniesie zamierzonych korzyści, ale również może prowadzić do pogorszenia stanu zęba. W sytuacji, gdy ząb ma ubytki, należy najpierw przeprowadzić leczenie dentystyczne i dopiero po uzyskaniu zdrowego stanu zęba, można przystąpić do lakowania. W praktyce stomatologicznej, lekarze często zalecają lakowanie zębów stałych u dzieci, które jeszcze nie są dotknięte próchnicą, co jest zgodne z wytycznymi towarzystw stomatologicznych. Dobrą praktyką jest także regularne kontrolowanie stanu zębów przez stomatologa, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych problemów i zminimalizowanie ryzyka wystąpienia ubytków.
Pytanie 8

Aby wprowadzić i uformować wypełnienia w ubytkach próchnicowych, należy przygotować

A. nakładacz i formówkę pierścieniową z napinaczem
B. koferdam oraz upychadło
C. nakładacz i upychadło
D. przenośnik Elliota i ekskawator
Wybór nakładacza i upychadła do wprowadzania i formowania wypełnień w ubytkach próchnicowych jest zgodny z najlepszymi praktykami stomatologicznymi. Nakładacz, jako narzędzie pozwalające na aplikację materiałów wypełniających, umożliwia precyzyjne umiejscowienie oraz formowanie wypełnienia w obrębie ubytku. Użycie upychadła pozwala na odpowiednie zagęszczenie materiału, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości oraz estetyki wypełnienia. Przykładem mogą być wypełnienia kompozytowe, które wymagają starannego wprowadzenia i upakowania, aby zminimalizować ryzyko powstawania mikropęknięć oraz voidów powietrznych. Zastosowanie odpowiednich narzędzi jest zgodne z wytycznymi American Dental Association (ADA) oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które podkreślają istotność precyzyjnego formowania wypełnień dla zachowania ich funkcji oraz estetyki.
Pytanie 9

Proces usuwania i wygładzania powierzchni korzeni z kamienia nazębnego nazywany jest

A. frenulektomia
B. radektomia
C. gingiwektomia
D. root planing
Root planing, czyli wygładzanie korzeni, to kluczowy zabieg w stomatologii, który ma na celu usunięcie kamienia nazębnego oraz osadów z powierzchni korzeni zębów, a także wygładzenie ich, co sprzyja zdrowiu dziąseł. Procedura ta jest szczególnie istotna w leczeniu chorób przyzębia, gdzie obecność kamienia nazębnego może prowadzić do stanów zapalnych i utraty tkanki kostnej. W praktyce podczas zabiegu stomatolog używa specjalistycznych narzędzi, takich jak skaler ultradźwiękowy oraz instrumenty ręczne, aby dokładnie oczyścić korzenie zębów z biofilmu i twardych osadów. Po przeprowadzeniu root planingu, powierzchnia korzenia staje się gładka, co redukuje ryzyko ponownego gromadzenia się bakterii. Dobrą praktyką jest również instruowanie pacjentów o odpowiedniej higienie jamy ustnej oraz regularnych kontrolach, co pozwala na długotrwałe efekty zabiegu. W kontekście standardów stomatologicznych, root planing jest uznawany za standardową procedurę w leczeniu chorób przyzębia, a jego skuteczność potwierdzają liczne badania kliniczne.
Pytanie 10

Jaką metodę edukacji w zakresie zdrowia wybierze higienistka stomatologiczna, aby zorganizować w szkole kącik higieny jamy ustnej?

A. Tworzenie środowiska sprzyjającego wychowaniu
B. Stymulowanie zachowań prozdrowotnych
C. Utrwalanie pozytywnych nawyków zdrowotnych
D. Wpływanie poprzez zwiększanie świadomości
Poprawna odpowiedź to 'Organizowania środowiska wychowującego', ponieważ metoda ta zakłada stworzenie odpowiednich warunków, które sprzyjają uczeniu się i wdrażaniu zdrowych nawyków wśród dzieci. Kącik higieny stomatologicznej w szkole powinien być miejscem, gdzie uczniowie mają łatwy dostęp do informacji, materiałów edukacyjnych oraz możliwości praktycznego działania w zakresie dbania o zdrowie jamy ustnej. W praktyce oznacza to, że higienistka stomatologiczna powinna zadbać o wystarczającą ilość pomocy dydaktycznych, takich jak plakaty, broszury, próbki past do zębów, czy modele jamy ustnej, które umożliwiają dzieciom interakcję z materiałem. Ponadto, istotne jest, aby w tym środowisku odbywały się regularne zajęcia edukacyjne, w których uczniowie będą mogli zadawać pytania, dzielić się swoimi doświadczeniami oraz uczyć się poprzez zabawę. Stworzenie takiego środowiska wpływa nie tylko na rozwój świadomości zdrowotnej, ale także na kształtowanie pozytywnych postaw prozdrowotnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia.
Pytanie 11

Jakie urządzenie służy do sygnalizacji dźwiękowej, gdy narzędzie zbliża się do otworu fizjologicznego kanału korzeniowego?

A. diagnodent
B. velscope
C. pulpometr
D. endometr
Endometr to urządzenie służące do pomiaru długości kanału korzeniowego w kontekście leczenia endodontycznego. Jego podstawową funkcją jest sygnalizacja dźwiękowa, która informuje dentystę o zbliżaniu się narzędzia do otworu fizjologicznego. Urządzenie to działa na zasadzie pomiaru oporu elektrycznego, co pozwala na precyzyjne określenie długości kanału. W praktyce, endometr jest niezwykle przydatny w zapewnieniu dokładności w przygotowywaniu kanałów korzeniowych, co wpływa na skuteczność leczenia. Dzięki zastosowaniu endometru, można zminimalizować ryzyko perforacji lub błędnego umiejscowienia narzędzi w kanale, co jest kluczowe dla pomyślnego zakończenia terapii. W zgodzie z dobrą praktyką, endometr powinien być stosowany w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi, takimi jak zdjęcia rentgenowskie, aby zapewnić kompleksową ocenę sytuacji klinicznej.
Pytanie 12

Jaki aparat jest używany jako narzędzie pomocnicze do diagnozowania zmian związanych z próchnicą?

A. Vitality Scaner
B. Pulpometr
C. Periotest
D. Kamera wewnątrzustna
Vitality Scaner, pulpometr i Periotest są narzędziami, które mogą być używane w diagnostyce stomatologicznej, jednak ich zastosowanie nie jest bezpośrednio związane z identyfikacją zmian próchnicowych. Vitality Scaner służy do oceny żywotności miazgi zęba, co jest istotne w kontekście diagnozowania stanów zapalnych czy martwicy, ale nie pozwala na bezpośrednie wykrycie zmian próchnicowych. Pulpometr, podobnie jak Vitality Scaner, ma na celu mierzenie reakcji miazgi zębowej na bodźce, co jest kluczowe w przypadku leczenia endodontycznego, lecz nie dostarcza informacji o stanie tkanek zębowych pod kątem próchnicy. Periotest z kolei jest narzędziem wykorzystywanym do oceny stabilności zębów, zwłaszcza w kontekście diagnostyki paradontozy i oceny stabilności implantów, ale nie ma zastosowania w identyfikacji zmian próchnicowych. Błędne zrozumienie funkcji tych narzędzi często prowadzi do mylnego wniosku, że każde z nich może zastąpić kamerę wewnątrzustną w diagnostyce próchnicy. Kluczem do skutecznej diagnostyki jest użycie odpowiednich narzędzi do konkretnych celów, a w przypadku zmian próchnicowych kamera wewnątrzustna jest niezastąpiona. Warto pamiętać, że skuteczna diagnostyka przeznaczona jest nie tylko na podstawie jednego wyniku, ale wymaga holistycznego podejścia do oceny stanu jamy ustnej pacjenta.
Pytanie 13

Na matowej powierzchni szklanej płytki za pomocą metalowej szpatułki, do precyzyjnie odmierzonej ilości cieczy, sukcesywnie dodaje się proszek, nieprzerwanie mieszając, aż do uzyskania jednorodnej, błyszczącej masy o konsystencji plasteliny. Czas efektywnego mieszania, w zależności od ilości materiału, wynosi od 60 do 90 sekund. Który rodzaj cementu przygotowuje się w opisany sposób?

A. Tlenkowo-cynkowo-eugenolowy
B. Cynkowo-siarczanowy
C. Fosforowy
D. Polikarboksylowy
Cementy polikarboksylowe, fosforowe oraz cynkowo-siarczanowe, mimo że również stosowane w stomatologii, różnią się pod względem składu chemicznego oraz metod przygotowania. Cement polikarboksylowy jest szczególnie wrażliwy na czas mieszania i wymaga dokładnego połączenia proszku z płynem, jednak jego konsystencja nie jest tak plastyczna jak w przypadku cementu tlenkowo-cynkowo-eugenolowego. Ponadto, czas zarabiania polikarboksylowego cementu jest krótszy, co może prowadzić do trudności w uzyskaniu optymalnych właściwości. Cement fosforowy, z kolei, ma swoją specyfikę w przygotowaniu – wymaga on dostosowania proporcji, by uniknąć nadmiernego twardnienia. Właściwe mieszanie fosforowego cementu jest kluczowe, aby uniknąć problemów z jego adhezją do tkanek zęba. Z kolei cynkowo-siarczanowy cement, chociaż ma dobre właściwości wypełniające, nie jest w pełni zgodny z opisaną techniką ze względu na swoją kruchość. Typowym błędem jest mylenie tych cementów z cementem tlenkowo-cynkowo-eugenolowym, co może wynikać z ogólnej wiedzy na temat ich stosowania w stomatologii, lecz brak znajomości specyfiki ich przygotowania prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Dlatego istotne jest zrozumienie różnic oraz związków chemicznych każdego z tych materiałów, aby móc skutecznie je stosować w praktyce dentystycznej.
Pytanie 14

Realizując profilaktykę grupową u dzieci w wieku 6 lat według podejścia Berggrena i Wellandera, trzeba wykorzystać

A. 6-9 kropli aminofluorku na szczoteczce
B. pianki w indywidualnych łyżkach
C. 2% fluorku sodu na wacie
D. 10 ml fluorku sodu w naczyniu
Odpowiedź 6-9 kropli aminofluorku na szczotce jest prawidłowa, ponieważ w profilaktyce stomatologicznej u dzieci zaleca się stosowanie preparatów fluorkowych w formie, która zapewnia skuteczne nałożenie na zęby. Aminofluorki są szczególnie cenione ze względu na swoje właściwości antybakteryjne oraz zdolność do remineralizacji szkliwa. Zastosowanie ich w formie kropli na szczotce umożliwia równomierne i precyzyjne nałożenie preparatu na powierzchnie zębów, co zwiększa efektywność działania fluoru. Przykładowo, podczas przeprowadzania zabiegu w grupie dzieci, każdy uczestnik może otrzymać odpowiednią ilość kropli na własnej szczoteczce, co minimalizuje ryzyko przypadkowego spożycia dużej ilości preparatu. Metoda ta jest zgodna z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, co podkreśla jej bezpieczeństwo i skuteczność w zapobieganiu próchnicy u dzieci. Ponadto, wprowadzenie takiej formy profilaktyki w praktyce klinicznej sprzyja budowaniu pozytywnych nawyków higienicznych wśród najmłodszych pacjentów.
Pytanie 15

Najbardziej efektywne działanie edukatora, które przyczyni się do poprawy stanu zdrowia dziąseł u pacjenta, polega na

A. omówieniu zdjęć z wybarwioną płytką nazębną
B. przekazaniu ankiety dotyczącej schorzeń dziąseł
C. zademonstrowaniu sposobu szczotkowania zębów na modelach
D. asystowaniu przy samodzielnym oczyszczaniu zębów przed lusterkiem
Asystowanie pacjentowi przy samodzielnym oczyszczaniu zębów przed lusterkiem jest najbardziej skuteczną metodą edukacyjną, ponieważ pozwala na bezpośredni kontakt oraz bieżące korygowanie techniki szczotkowania. W praktyce, edukator może zwrócić uwagę na konkretne obszary, które wymagają szczególnej uwagi, a także udzielać wskazówek dotyczących prawidłowego doboru narzędzi, jak szczoteczki i pasty do zębów. Obserwacja pacjenta w czasie rzeczywistym pozwala na natychmiastowe wskazanie błędów, co zwiększa efektywność nauki. Dodatkowo, takie podejście wspiera pacjenta w rozwijaniu nawyków higienicznych poprzez aktywne uczestnictwo w procesie, co jest zgodne z zaleceniami organizacji zdrowotnych, które promują uczestniczące metody edukacji zdrowotnej. Warto także dodać, że umiejętność samodzielnego oczyszczania zębów jest kluczowa dla długotrwałego utrzymania zdrowia jamy ustnej, a właściwe nawyki higieniczne mogą znacząco poprawić stan dziąseł oraz zminimalizować ryzyko chorób periodontalnych.
Pytanie 16

Podczas przeprowadzania zabiegu pacjent stracił przytomność. Po natychmiastowym zaprzestaniu procedury oraz ocenie, że parametry życiowe są stabilne, należy w pierwszej kolejności

A. zrealizować manewr Heimlicha
B. nałożyć zimny kompres na kark siedzącego pacjenta
C. wykonać oddechy ratunkowe
D. ustawić dolne kończyny pacjenta wyżej niż jego głowę
Po omdleniu pacjenta, kluczowym działaniem jest zapewnienie odpowiedniego krążenia krwi do mózgu. Ułożenie kończyn dolnych w pozycji wyżej niż głowa pacjenta sprzyja poprawie przepływu krwi do mózgu, co może pomóc w szybszym przywróceniu świadomości. Taki manewr jest zgodny z wytycznymi dotyczących pierwszej pomocy, które zalecają unikanie niepotrzebnych interwencji i koncentrowanie się na prostych, skutecznych działaniach. W praktyce, po ułożeniu pacjenta w tej pozycji warto monitorować jego parametry życiowe, a także zapewnić mu świeże powietrze. W razie braku poprawy lub jeśli pacjent nie odzyskuje przytomności, należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną. Warto pamiętać, że zachowanie spokoju i szybka reakcja na omdlenie są kluczowe, aby skutecznie pomóc poszkodowanemu.
Pytanie 17

Do przeprowadzenia badania głębokości kieszonek dziąsłowych wykorzystywana jest sonda WHO, która posiada oznaczenia na poziomach:

A. 3,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm
B. 3,5; 4,5; 7,5; 11,5 mm
C. 2,5; 4,5; 7,5; 11,5 mm
D. 2,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm
Wybór wartości innych niż 3,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm do pomiarów głębokości kieszonek dziąsłowych prowadzi do błędnych wniosków diagnostycznych. Wartości te są ustalone przez Światową Organizację Zdrowia i stanowią bazowy standard w ocenie zdrowia przyzębia. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 2,5 mm w pierwszym przypadku mogą sugerować nieprawidłowości w pomiarze, ponieważ najniższe wartości powinny zaczynać się od 3,5 mm. Wartości 4,5 mm lub 5,5 mm w innych odpowiedziach nie tylko nie oddają rzeczywistej sytuacji klinicznej, ale mogą również prowadzić do nieprawidłowej oceny stanu zdrowia pacjenta. Wybór takiej odpowiedzi może wynikać z błędnego rozumienia, że niższe wartości są bardziej odpowiednie, co jest niezgodne z praktyką kliniczną, gdzie wyższe wartości wskazują na poważniejsze problemy zdrowotne. Właściwe posługiwanie się sondą WHO jest kluczowe dla dokładności diagnozy i efektywności leczenia. Dlatego tak istotne jest, aby każdy specjalista stomatologiczny znał i stosował odpowiednie standardy, aby uniknąć błędnych diagnoz oraz zapewnić pacjentom odpowiednią opiekę. Właściwe pomiary głębokości kieszonek dziąsłowych zapewniają lepszą podstawę do podejmowania decyzji terapeutycznych oraz monitorowania skuteczności leczenia.
Pytanie 18

Aby przygotować fleczer, proszek należy połączyć

A. z wodą destylowaną
B. z eugenolem
C. z kwasem polikarboksylowym
D. z solą fizjologiczną
Właściwe przygotowanie fleczera polega na zmieszaniu proszku z wodą destylowaną, co jest standardową praktyką w protokołach przygotowania materiałów do odbudowy ubytków w stomatologii. Woda destylowana, jako solvent, nie zawiera zanieczyszczeń ani minerałów, które mogłyby wpłynąć na proces wiązania czy reaktywność proszku. Mieszanka ta jest kluczowa, aby uzyskać odpowiednią konsystencję, co pozwala na łatwe formowanie i aplikację materiału w ubytku. Dobrze przygotowany fleczer charakteryzuje się właściwą plastycznością, co znacznie ułatwia jego modelowanie i umieszczanie w jamie ustnej pacjenta. Przykładowo, w zastosowaniach klinicznych, odpowiednie przygotowanie fleczera wpływa na trwałość i szczelność wypełnień, co jest kluczowe dla sukcesu terapeutycznego. Ponadto, standardy ISO dla materiałów stomatologicznych podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich solventów w procesie mieszania, co ma na celu zapewnienie nie tylko jakości, ale i bezpieczeństwa stosowanych materiałów.
Pytanie 19

W trakcie zabiegu jonoforezy afty, po uruchomieniu urządzenia, jakie powinno być ustawione natężenie prądu?

A. 4,0-5,0 mA
B. 2,0-3,0 mA
C. 1,0 mA
D. 0,5 mA
Prawidłowe ustalenie natężenia prądu podczas zabiegu jonoforezy jest kluczowe dla skuteczności terapii oraz bezpieczeństwa pacjenta. Zakres 2,0-3,0 mA jest optymalny, ponieważ pozwala na skuteczne wprowadzenie substancji czynnych w głąb tkanek bez ryzyka uszkodzenia skóry lub wywołania niepożądanych reakcji. Wartości te są zgodne z ogólnymi zaleceniami dotyczącymi stosowania jonoforezy, które wskazują na natężenie prądu w tym zakresie jako standardowe dla większości terapii. W praktyce, takie wartości są stosowane w wielu instytucjach medycznych oraz w gabinetach terapeutycznych, co podkreśla ich znaczenie w codziennych procedurach. Przykładowo, przy zastosowaniu substancji takich jak lidokaina czy kwas hialuronowy, należy dążyć do ustalenia natężenia prądu w tym zakresie, aby zminimalizować dyskomfort pacjenta i maksymalizować efektywność leczenia. Ponadto, odpowiednie monitorowanie natężenia prądu w trakcie zabiegu pozwala na bieżąco dostosowywać parametry, co jest zgodne z dobrymi praktykami klinicznymi.
Pytanie 20

Po przeprowadzeniu badania jamy ustnej pacjenta, w dokumentacji medycznej zanotowano diagnozę: "12 caries secundaria", co oznacza

A. lewy górny siekacz przyśrodkowy, kamień nazębny
B. prawy górny siekacz przyśrodkowy, próchnica głęboka
C. lewy górny siekacz boczny, zapalenie miazgi
D. prawy górny siekacz boczny, próchnica wtórna
Odpowiedź "prawy górny siekacz boczny, próchnica wtórna" jest jak najbardziej na miejscu. Oznaczenie "12" w systemie FDI rzeczywiście wskazuje na prawego górnego siekacza bocznego. A ten termin "caries secundaria" to nic innego jak próchnica wtórna, która powstaje w zębie, który już wcześniej był leczony. Moim zdaniem, warto mieć to na uwadze, bo w praktyce klinicznej regularne przeglądy stomatologiczne są kluczowe. Dzięki nim można w porę wykryć i leczyć taką próchnicę. Leczenie zazwyczaj obejmuje remineralizację, a czasem stosuje się też materiały kompozytowe do naprawy zęba. Wiedza na temat oznaczeń zębów i typów próchnicy jest bardzo ważna dla każdego dentysty, by móc dobrze diagnozować i leczyć pacjentów, zgodnie z najlepszymi praktykami w stomatologii.
Pytanie 21

Jak długo przechowuje się zdjęcia rentgenowskie pacjentów stomatologicznych?

A. 20 lat
B. 10 lat
C. 15 lat
D. 30 lat
Odpowiedź wskazująca, że zdjęcia rentgenowskie pacjentów stomatologicznych przechowuje się przez 10 lat jest zgodna z obowiązującymi normami prawnymi oraz dobrymi praktykami w dziedzinie ochrony zdrowia. Zgodnie z przepisami prawa, w tym ustawą o ochronie zdrowia oraz regulacjami dotyczącymi dokumentacji medycznej, czas przechowywania zdjęć rentgenowskich wynosi 10 lat od daty wykonania badania. Jest to istotne zarówno z perspektywy prawa, jak i zapewnienia odpowiedniej jakości opieki zdrowotnej. Przechowywanie dokumentacji przez wymagany czas pozwala na łatwy dostęp do informacji medycznych, co jest niezbędne w kontekście dalszego leczenia pacjenta, szczególnie w przypadkach, gdy pojawią się powikłania lub potrzebne będą dodatkowe konsultacje. Przykładem może być sytuacja, w której pacjent wraca po latach i potrzebuje odniesienia do wcześniejszych zdjęć w celu oceny zmian w stanie zdrowia zębowego. Prawidłowe archiwizowanie tej dokumentacji jest również kluczowe w przypadku ewentualnych sporów prawnych dotyczących diagnozy czy leczenia. Z tego powodu, zachowanie odpowiednich standardów w zakresie przechowywania zdjęć rentgenowskich łączy w sobie aspekty zarówno prawne, jak i kliniczne.
Pytanie 22

Zagrożenie uszkodzenia podczas korzystania z myjki ultradźwiękowej odnosi się do

A. tipów do skalera
B. szczękorozwieracza Roser-Königa
C. lusterka stomatologicznego
D. wierteł wykonanych z węglików spiekanych
Lusterka stomatologiczne są delikatnymi narzędziami, które mogą być narażone na uszkodzenia podczas czyszczenia w myjce ultradźwiękowej. Myjki ultradźwiękowe wykorzystują fale dźwiękowe wysokiej częstotliwości do generowania mikroskopijnych pęcherzyków, które implodują w płynie czyszczącym, tworząc ciśnienie, które skutecznie usuwa zanieczyszczenia z powierzchni narzędzi. Jednak lusterka, które są zazwyczaj wykonane ze szkła lub cienkowarstwowych materiałów, mogą być wrażliwe na te intensywne siły, mogąc pękać lub tracić swoje właściwości optyczne. W praktyce, aby uniknąć uszkodzeń, zaleca się stosowanie myjek ultradźwiękowych w odpowiednich zakresach temperatury i czasu, a także używanie dedykowanych detergentów, które są odpowiednie do czyszczenia delikatnych narzędzi stomatologicznych. Przestrzeganie tych praktyk nie tylko przedłuża żywotność instrumentów, ale również zapewnia ich prawidłowe działanie i bezpieczeństwo podczas zabiegów stomatologicznych.
Pytanie 23

Czynność polegająca na aplikowaniu roztworu azotanu srebra na tkanki zęba to

A. terapia laserowa
B. jonizacja
C. nakładanie lakieru
D. lapisowanie
Lapisowanie to zabieg stomatologiczny, który polega na wcieraniu roztworu azotanu srebra w tkanki zęba, co prowadzi do ich mineralizacji i zatrzymania procesu próchnicowego. Działanie azotanu srebra opiera się na jego właściwościach antybakteryjnych oraz zdolności do tworzenia warstwy ochronnej na zębie, co jest szczególnie istotne w przypadku zębów mlecznych, które są bardziej podatne na próchnicę. Lapisowanie jest stosowane w praktyce stomatologicznej jako metoda zachowawcza, dająca szansę na uratowanie zęba przed daleko posuniętymi zmianami. Warto zaznaczyć, że procedura ta jest zgodna z zaleceniami Amerykańskiej Akademii Stomatologicznej, która promuje zachowawcze podejście do leczenia próchnicy. Przykładem zastosowania lapisowania może być leczenie wczesnych stadiów próchnicy u dzieci, gdzie zęby mleczne kończą swoją rolę w kształtowaniu uzębienia stałego. Zabieg ten, w odpowiednich warunkach i ze wskazaniami, może przynieść długotrwałe efekty, a także zmniejszyć potrzebę bardziej inwazyjnych zabiegów w przyszłości.
Pytanie 24

Jakie działanie prewencyjne podejmuje się w ramach profesjonalnej profilaktyki próchnicy?

A. uszczelnianie bruzd
B. zachowanie odpowiedniego spożycia węglowodanów
C. używanie nitki dentystycznej
D. aplikacja płukanek z fluorem
Utrzymanie reżimu spożycia węglowodanów jest istotnym elementem diety, jednak nie jest to działanie zapobiegawcze w kontekście profesjonalnej profilaktyki próchnicy. Wprowadzenie ograniczeń dotyczących spożycia cukrów może zredukować ryzyko rozwoju próchnicy, ale nie zastępuje ono bardziej bezpośrednich działań profilaktycznych, takich jak uszczelnianie bruzd. Stosowanie nitki dentystycznej, choć istotne w higienie jamy ustnej, również nie jest uznawane za profilaktykę próchnicy w sensie zapobiegawczym. Nitka dentystyczna ma na celu usuwanie resztek pokarmowych oraz płytki bakteryjnej z przestrzeni międzyzębowych, co jest istotne dla utrzymania zdrowia zębów, jednak nie eliminuje ryzyka próchnicy w bruzdach zębów. Płukanki z fluorem są pomocne w remineralizacji zębów i mogą wspierać profilaktykę, ale sama ich aplikacja nie zapewnia takiej ochrony, jaką daje uszczelnienie bruzd. Użytkowanie tych metod często prowadzi do mylnego przekonania, że wystarczą one do skutecznej profilaktyki, co może skutkować zaniechaniem bardziej efektywnych działań, takich jak regularne wizyty u stomatologa oraz uszczelnianie zębów, które jest kluczowe w profilaktyce u dzieci i młodzieży.
Pytanie 25

Materiałami dentystycznymi, które nazywamy sealery, są

A. cementy terapeutyczne na bazie wodorotlenku wapnia
B. substancje do dewitalizacji zmienionej przez chorobę miazgi
C. pasty endodotyczne uszczelniające
D. chemoutwardzalne cementy glassjonomerowe
Pasty endodotyczne uszczelniające, znane również jako sealery, są substancjami stosowanymi w endodoncji do wypełniania przestrzeni w kanałach korzeniowych zęba. Ich głównym celem jest zapewnienie szczelności, co jest kluczowe dla ochrony przed reinfekcją oraz wspomagania procesu gojenia. Pasty te charakteryzują się odpowiednimi właściwościami fizycznymi, takimi jak elastyczność, odporność na działanie płynów oraz biokompatybilność. Do popularnych materiałów stosowanych jako sealery zalicza się pasty na bazie gutaperki oraz różne kompozyty. W praktyce stomatologicznej, po dokładnym oczyszczeniu i przygotowaniu kanałów, stosuje się sealery w celu uszczelnienia miejsca wypełnionego gutaperką, co minimalizuje ryzyko mikroinfiltracji. Standardy i wytyczne, takie jak te określone przez American Association of Endodontists, zalecają stosowanie tych materiałów w celu zapewnienia trwałych rezultatów leczenia endodontycznego. Dobre praktyki obejmują również odpowiednie przygotowanie i technikę aplikacji, co ma kluczowe znaczenie dla skuteczności leczenia endodontycznego.
Pytanie 26

Jakim sposobem powinno się trzymać strzykawkę unitu przy pracy w zespole czteroosobowym?

A. Dłoniowym.
B. Pisarza.
C. Dwupalcowym.
D. Trójpalcowym.
Wybór chwytu pisarskiego do trzymania strzykawki unitu w pracy na cztery ręce jest niewłaściwy, ponieważ ten typ chwytu nie zapewnia odpowiedniego poziomu stabilności i precyzji, które są niezbędne w kontekście medycznym. Chwyt pisarski, który zazwyczaj obejmuje trzymanie narzędzia między kciukiem a palcem wskazującym, ogranicza pełną kontrolę nad ruchem strzykawki. W sytuacjach, które wymagają szybkiej reakcji i precyzyjnych ruchów, taki chwyt może prowadzić do niezamierzonych błędów, takich jak wycieki leków czy przypadkowe ukłucia. Nawet jeśli chwyt trójpalcowy lub dwupalcowy może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, obydwa te sposoby również nie zapewniają wystarczającej stabilności. Chwyt trójpalcowy, wykorzystujący dodatkowy palec, wciąż nie pozwala na pełne oparcie dłoni na strzykawce, co jest kluczowe w intensywnych procedurach medycznych. Z kolei chwyt dwupalcowy, chociaż może być użyty w niektórych sytuacjach, ogranicza kontrolę i precyzję, co może być szczególnie niebezpieczne w przypadkach wymagających dużej dokładności, takich jak iniekcje dożylnie. W praktyce medycznej, nieprawidłowe trzymanie strzykawki może prowadzić do komplikacji, co podkreśla znaczenie stosowania chwytu dłoniowego jako najlepszego rozwiązania w takich okolicznościach.
Pytanie 27

Metoda kontaktowej fluoryzacji, polegająca na wprowadzaniu jonów fluorkowych do twardych tkanek zęba za pomocą niskonapięciowego prądu stałego, to

A. wcieranie
B. lakierowanie
C. okłady na łyżkach
D. jonoforeza fluorkowa
Jonoforeza fluorkowa to nowoczesna metoda stosowana w stomatologii, która polega na wprowadzeniu jonów fluorkowych do twardych tkanek zęba za pomocą prądu stałego o niskim natężeniu. Dzięki tej technice, fluorek penetruje głębiej w szkliwo i zębinę, co przyczynia się do wzmocnienia ochrony zębów przed próchnicą. W praktyce, jonoforeza znajduje zastosowanie w profilaktyce, szczególnie u pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju próchnicy, takich jak dzieci, osoby z obniżoną odpornością czy ci, którzy mają problemy z higieną jamy ustnej. Warto zauważyć, że metoda ta jest zgodna z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które rekomendują wykorzystanie fluorków w profilaktyce dentystycznej. Efektywność jonoforezy fluorkowej wynika z synergistycznego działania prądu elektrycznego, który zwiększa wchłanianie fluorków, co czyni tę metodę jedną z najskuteczniejszych w zapobieganiu próchnicy i remineralizacji zębów.
Pytanie 28

Jakim symbolem powinna być oznaczona kartoteka pacjenta w poradni chirurgii stomatologicznej?

A. Mz/_1
B. Mz_Ch/16
C. Mz_St/260
D. Mz/St-7
Odpowiedź Mz/St-7 to strzał w dziesiątkę! Jak wiadomo, w kartotekach pacjentów w poradniach specjalistycznych trzeba mieć wszystko dobrze opisane, żeby nie było później żadnych niejasności. Mz/St-7 jasno mówi, że to pacjent w poradni chirurgii stomatologicznej, a numer 7 wskazuje konkretnego pacjenta. Taki system to świetny sposób na uporządkowanie dokumentacji, bo dzięki temu personel medyczny może szybko znaleźć potrzebne informacje i zadbać o bezpieczeństwo pacjentów. Warto zauważyć, że każde oznaczenie to praktycznie klucz do bazy danych pacjentów. Dzięki unikalnym identyfikatorom można łatwiej zarządzać historią leczenia każdego pacjenta. To naprawdę przyspiesza pracę i obniża ryzyko pomyłek.
Pytanie 29

W badaniu przedmiotowym u pacjenta zauważono: odwrotny nagryz od przyśrodkowego siekacza do ostatniego trzonowca jednej połowy szczęki, zachowana jest linia symetrii, jednak w rysach twarzy można zaobserwować niewielkie zapadnięcie policzka i górnej wargi oraz uwypuklenie dolnej wargi po stronie z zaburzeniami. Na podstawie wyników badania można postawić diagnozę zgryzu

A. krzyżowego całkowitego
B. przewieszonego
C. otwartego bocznego
D. głębokiego częściowego
Zgryz krzyżowy całkowity jest specyficznym przypadkiem, który występuje, gdy zęby jednej strony łuku zębowego są bardziej przemieszone w kierunku przyśrodkowym niż zęby po stronie przeciwnej. Odpowiedzi otwarte boczne i przewieszone są mylne, ponieważ nie uwzględniają charakterystyki opisanego zjawiska, które wymaga szczegółowego zrozumienia biomechaniki zgryzu. Zgryz otwarty boczny charakteryzuje się brakiem kontaktu między zębami po jednej stronie szczęki, co nie jest zgodne z objawami wskazanymi przez pacjenta. Przewieszenie z kolei to sytuacja, w której zęby górne nachodzą na zęby dolne, co także nie odpowiada przedstawionym objawom. Zgryz głęboki częściowy dotyczy sytuacji, w której zęby przednie zachodzą na zęby dolne, ale nie występują tu asymetrie, które są kluczowe w przypadku zgryzu krzyżowego. Typowymi błędami w analizie zgryzu są brak uwzględnienia linii symetrii oraz nieprawidłowe interpretowanie zapadnięć i uwypukleń, które powinny być analizowane w kontekście kompleksowej oceny morfologii twarzy i funkcji zgryzu. Prawidłowa diagnoza jest kluczowa, by uniknąć nieodpowiednich metod leczenia, które mogą prowadzić do dalszych problemów ortodontycznych i estetycznych.
Pytanie 30

Podczas zabiegu fluoryzacji u dzieci, jaki środek najczęściej stosuje się w formie żelu lub pianki?

A. Fluorek sodu
B. Chlorheksydyna
C. Chlorek potasu
D. Nadtlenek wodoru
Chlorek potasu, nadtlenek wodoru oraz chlorheksydyna to substancje, które nie są używane w zabiegach fluoryzacji zębów. Chlorek potasu jest stosowany głównie w medycynie jako elektrolit oraz w leczeniu niektórych zaburzeń równowagi elektrolitowej. Nie ma on jednak zastosowania w profilaktyce stomatologicznej, ponieważ nie dostarcza fluoru, który jest kluczowy w procesie wzmacniania szkliwa. Nadtlenek wodoru to z kolei środek o właściwościach utleniających, często wykorzystywany w wybielaniu zębów oraz jako środek dezynfekujący. Jego działanie polega na uwalnianiu tlenu, który rozkłada przebarwienia na powierzchni zęba. Jednakże, nie wpływa on na proces remineralizacji szkliwa, dlatego nie jest używany w fluoryzacji. Chlorheksydyna jest znana jako silny środek antyseptyczny, powszechnie stosowany w płukankach do jamy ustnej w celu redukcji płytki nazębnej i zapobiegania zapaleniom dziąseł. Mimo że jest skuteczna w walce z bakteriami, nie przyczynia się do remineralizacji szkliwa i tym samym nie jest stosowana w zabiegach fluoryzacji. Każda z tych substancji ma swoje miejsce w stomatologii, ale ich zastosowania są zupełnie inne i nie dotyczą bezpośrednio wzmacniania szkliwa poprzez dostarczanie fluoru.
Pytanie 31

Czym jest spowodowana erozja twardych tkanek zębowych?

A. fizjologiczne tarcie
B. chemiczne oddziaływanie pożywienia z zębami
C. mechaniczny proces obejmujący kontakt ząb-ząb
D. mechaniczne oddziaływanie pożywienia z zębami
Chemiczne współdziałanie pożywienia z zębami jest kluczowym procesem prowadzącym do erozji twardych tkanek zęba. Erozja zębów to zjawisko, które może być spowodowane przez kwasy obecne w pożywieniu oraz napojach, a także przez kwasy produkowane przez bakterie, które fermentują cukry. Przykłady żywności, które mogą przyczynić się do erozji to owoce cytrusowe, napoje gazowane oraz soki owocowe. Proces erozji polega na demineralizacji szkliwa, co prowadzi do jego osłabienia i zwiększonej podatności na uszkodzenia. Ważne jest, aby dbać o higienę jamy ustnej oraz stosować odpowiednią dietę, ograniczając spożycie produktów wysokokwasowych i stosując neutralizujące płyny do płukania jamy ustnej. Warto również zaznaczyć, że regularne wizyty u dentysty, w celu oceny stanu zdrowia zębów i ewentualnych działań profilaktycznych, są zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii.
Pytanie 32

Osoba przekazująca dokumenty medyczne nie ma obowiązku do

A. zapoznania osoby odbierającej z przepisami dotyczącymi przechowywania dokumentacji
B. sprawdzenia tożsamości osoby, która odbiera
C. zweryfikowania uprawnień osoby odbierającej
D. odnotowania faktu przekazania w dokumentacji wewnętrznej indywidualnej
Odpowiedź, iż przekazujący dokumenty medyczne nie jest zobowiązany do zapoznania odbierającego z prawem przechowywania dokumentacji, jest prawidłowa, ponieważ obowiązek ten nie wynika z przepisów prawa ani z praktyk branżowych. W rzeczywistości, przekazujący dokumenty ma na celu zapewnienie, że dokumenty medyczne są przekazywane osobom uprawnionym, co jest kluczowe dla ochrony danych osobowych pacjentów. W kontekście przepisów, takich jak RODO, kluczowe jest, aby odbierający był świadomy swoich obowiązków dotyczących przechowywania i ochrony tych danych. Przykładowo, jeśli osoba odbierająca nie ma odpowiednich uprawnień do przechowywania dokumentacji, może to prowadzić do naruszenia przepisów dotyczących ochrony danych. W praktyce, przekazujący dokumenty powinien skupić się na weryfikacji uprawnień odbierającego oraz na odnotowaniu faktu przekazania, co stanowi część dokumentacji wewnętrznej zapewniającej zgodność z obowiązującymi normami i regulacjami. Takie działania są zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania dokumentacją medyczną oraz bezpieczeństwa informacji.
Pytanie 33

Próchnica, która występuje w zębach pozbawionych żywej miazgi, nosi nazwę

A. podminowująca
B. nietypowa
C. początkowa
D. kwitnąca
Odpowiedź 'nietypową' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do próchnicy, która występuje w zębach pozbawionych żywej miazgi. Ta forma próchnicy jest specyficzna dla zębów, w których miazga została usunięta, co zmienia mechanizmy powstawania i ewolucji procesu chorobowego. W zębach martwych brak ukrwienia i unerwienia, co wpływa na ich reakcję na bodźce zewnętrzne. W praktyce klinicznej stwierdzenie próchnicy nietypowej wymaga dokładnej analizy stanu zęba, często przy użyciu diagnostyki radiologicznej oraz oceny wizualnej. W przypadku próchnicy nietypowej kluczowe jest monitorowanie stanu zęba oraz podejmowanie decyzji o dalszym leczeniu, które może obejmować leczenie kanałowe, odbudowę zęba lub w ostateczności ekstrakcję. Dobrą praktyką jest regularne kontrolowanie zębów pozbawionych miazgi, aby zapobiec poważnym komplikacjom związanym z postępującą próchnicą.
Pytanie 34

Pierwszy mleczny trzonowiec znajdujący się w lewym dolnym kącie należy określić jako

A. 84 lub 04-
B. 16 lub 6+
C. 74 lub -04
D. 46 lub 6-
Dolny lewy pierwszy trzonowiec mleczny oznaczany jest jako 74 lub -04 zgodnie z systemem oznaczeń zębów, który jest zgodny z zasadami Międzynarodowej Federacji Stomatologicznej (FDI). W tym systemie zęby mleczne oznaczane są cyframi od 51 do 85, gdzie pierwsza cyfra wskazuje na ćwierć (4 - dolna lewa ćwiartka), a druga cyfra odnosi się do konkretnego zęba w tej ćwiartce. Dolny lewy pierwszy trzonowiec mleczny jest oznaczany jako 74, a jego odpowiadający ząb stały to 36. Używanie systemu FDI jest powszechną praktyką, ponieważ pozwala na jednoznaczne i precyzyjne określenie zębów w dokumentacji medycznej. Ważne jest, aby stomatolodzy i pracownicy ochrony zdrowia mieli solidne zrozumienie tych oznaczeń, ponieważ ułatwia to komunikację między specjalistami oraz poprawia jakość świadczonych usług. W praktyce, podczas planowania leczenia ortodontycznego, endodontycznego czy protetycznego, znajomość oznaczeń zębów jest kluczowa dla zapewnienia skuteczności zabiegów i prawidłowego monitorowania zdrowia jamy ustnej pacjenta.
Pytanie 35

Wartość PUWz w danej populacji lub u jednej osoby z uzębieniem stałym wskazuje na liczbę zębów

A. pokrytych płytką bakteryjną
B. zdrowych
C. przebarwionych
D. dotkniętych próchnicą
Odpowiedź 'dotkniętych próchnicą' jest jak najbardziej trafna, bo PUWz (Procent Ubytków W Zębach) rzeczywiście odnosi się do tego, ile zębów ma problemy z próchnicą. W praktyce dentystycznej, rozumienie PUWz jest naprawdę istotne, gdy oceniamy zdrowie zębów pacjenta i planujemy, co dalej robić. Jak PUWz jest wysoki, to może oznaczać, że warto pomyśleć o jakichś programach profilaktycznych, jak edukowanie pacjentów o higienie jamy ustnej, fluorowanie zębów czy regularne wizyty u dentysty. Obecnie, monitorowanie PUWz w różnych grupach ludzi pomaga dostrzegać miejsca, gdzie trzeba skupić się bardziej, i podejmować działania, by poprawić zdrowie zębów w całej społeczności. Co więcej, PUWz to też wskaźnik tego, jak dobrze działają programy zdrowotne, więc to ważne narzędzie w pracy stomatologów.
Pytanie 36

Aby przygotować amalgamat, należy wykorzystać

A. wstrząsarki do amalgamatu.
B. nakładacz.
C. przenośnika.
D. pistolet.
Wstrząsarka do amalgamatu jest niezbędnym narzędziem w przygotowaniu amalgamatu dentystycznego, ponieważ umożliwia skuteczne połączenie składników, takich jak rtęć, srebro, miedź i cynk, w jednorodną masę. Proces mieszania w wstrząsarce zapewnia odpowiedni czas oraz intensywność mieszania, co przekłada się na uzyskanie optymalnej konsystencji amalgamatu. Dzięki właściwemu przygotowaniu materiału, lekarz dentysta może osiągnąć lepsze właściwości mechaniczne, takie jak wytrzymałość na ściskanie oraz odporność na działanie czynników chemicznych. Zastosowanie wstrząsarki zgodnie z zaleceniami producenta oraz standardami branżowymi, takimi jak normy ISO dotyczące materiałów stomatologicznych, jest kluczowe, aby zapewnić bezpieczeństwo pacjentów oraz trwałość i skuteczność wypełnień. Ważne jest również, aby pracownicy służby zdrowia regularnie szkolili się w zakresie obsługi tego urządzenia oraz rozumieli znaczenie odpowiedniego przygotowania materiałów w praktyce stomatologicznej.
Pytanie 37

Aby usunąć nieszczelności wypełnienia kompozytowego po trzech tygodniach od jego założenia, należy wykonać

A. etched.
B. coupling.
C. rebonding.
D. scaling.
Rebonding to proces, który polega na ponownym połączeniu warstw materiału kompozytowego w celu wyeliminowania nieszczelności, które mogą się pojawić w trakcie eksploatacji wypełnienia. Po trzech tygodniach od założenia wypełnienia kompozytowego, pod wpływem obciążeń oraz interakcji z płynami w jamie ustnej, może dojść do mikroszczelin, które sprzyjają powstawaniu nieszczelności. Rebonding polega na usunięciu powierzchniowej warstwy wypełnienia oraz ponownym nałożeniu materiału, co zapobiega dalszym problemom, takim jak rozwój próchnicy czy stanów zapalnych. Przykładem zastosowania rebondingu jest sytuacja, w której pacjent zgłasza ból w obrębie zęba z wypełnieniem kompozytowym, co może sugerować, że materiał nie jest szczelnie osadzony. Wówczas, po zdiagnozowaniu problemu, dentysta może wykonać rebonding, stosując odpowiednie techniki i materiały, co jest zgodne z aktualnymi standardami opieki stomatologicznej. Ponadto, rebonding jest zgodny z zaleceniami American Dental Association, które podkreślają znaczenie zachowania integralności wypełnienia kompozytowego dla zdrowia pacjenta.
Pytanie 38

Przygotowując pierwszą warstwę silikonowego wycisku o dwóch warstwach w sposób ręczny, należy

A. zmieszać składniki masy w gumowej misce przy użyciu plastikowego mieszadła
B. zagnieść palcami pastę bazową z katalizatorem, aż uzyska się masę o jednolitej konsystencji
C. zmieszać łopatką na papierowym bloczku odcinki pasty i katalizatora o równej długości
D. połączyć w pistolecie do mas silikonowych masę o konsystencji light body
Mieszanie pasty bazowej z katalizatorem palcami to super ważny krok, jeśli chcesz, żeby masa silikonowa miała odpowiednią konsystencję. Ręczne zagniecenie obu składników sprawia, że dobrze się łączą, a to jest kluczowe, żeby później wszystko działało jak należy. W stomatologii i protetyce szczególnie ważne jest, żeby detale w wycisku były odwzorowane jak najwierniej. Z mojego doświadczenia wynika, że jak coś jest źle wymieszane, to może być problem z utwardzeniem, a to prowadzi do uszkodzeń wycisku. Na przykład, jak przygotowujesz wycisk pod korony, to musisz dokładnie odwzorować kształt zęba, żeby potem było dobrze. Dobrze też znać chemię reakcji między tymi dwoma masami, bo to pomaga kontrolować, jak utwardza się silikon. To wszystko jest ważne, żeby produkty były trwałe i dobrze działały.
Pytanie 39

Jaka jest wartość wskaźnika PUWz u dorosłego pacjenta, u którego zdiagnozowano:
– 2 zęby z próchnicą na powierzchni wargowej,
– 2 zęby z próchnicą na powierzchni zgryzowo-dystalnej,
– 2 zęby z niedorozwojem szkliwa,
– 1 ząb usunięty,
– 2 zęby z amalgamatem?

A. 11
B. 9
C. 7
D. 3
Wartość wskaźnika PUWz (Pierwszy Wskaźnik Uszkodzeń Zębów) wynosi 7, ponieważ zęby z próchnicą, usunięte oraz z niedorozwojem szkliwa są klasyfikowane jako uszkodzenia. W analizowanym przypadku mamy 2 zęby z próchnicą na powierzchni wargowej, 2 zęby z próchnicą na powierzchni zgryzowo-dystalnej, 2 zęby z niedorozwojem szkliwa, i 1 ząb usunięty, co daje razem 7 uszkodzeń. Dodanie zębów z amalgamatem nie zwiększa wskaźnika PUWz, ponieważ są one traktowane jako zęby naprawione. Zrozumienie tego wskaźnika jest kluczowe w pracy stomatologa, ponieważ pozwala ocenić stan zdrowia jamy ustnej pacjentów oraz planować odpowiednie leczenie, oferując jednocześnie kontekst dla działań profilaktycznych. Regularne monitorowanie PUWz umożliwia również ocenę efektywności interwencji terapeutycznych oraz wdrażanie programów zdrowotnych opartych na potrzebach pacjentów. W ten sposób wzrasta jakość świadczeń stomatologicznych oraz ich dostosowanie do indywidualnych potrzeb.
Pytanie 40

Stomatolog przeprowadza procedurę rekonstrukcji zęba przy użyciu materiału kompozytowego. Po wytrawieniu ubytku trzeba zastosować

A. lak
B. kompozyt
C. primer
D. liner
Wybór primeru jako materiału do przygotowania ubytku po wytrawieniu jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i estetyki odbudowy. Primer jest substancją, która tworzy warstwę pośrednią, łączącą tkankę zęba z materiałem kompozytowym. Jego zadaniem jest poprawa adhezji, co wpływa na stabilność i wytrzymałość wypełnienia. W praktyce, stosowanie primeru pozwala na lepsze wniknięcie materiału kompozytowego w strukturę zęba, co minimalizuje ryzyko powstawania szczelin i przedwczesnego uszkodzenia. Warto zauważyć, że dobór odpowiedniego primeru powinien być zgodny z zaleceniami producenta materiałów kompozytowych oraz procedurami stosowanymi w danej praktyce dentystycznej. Dodatkowo, istnieją różne rodzaje primerów, które mogą być dostosowane do specyficznych potrzeb klinicznych, takich jak sytuacje z ubytkami w zębach mlecznych czy dorosłych. Zastosowanie primeru jest uznawane za standard w nowoczesnej stomatologii, co podkreśla jego istotną rolę w procesie odbudowy zębów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej