Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 25 kwietnia 2025 13:36
Data zakończenia: 25 kwietnia 2025 14:02

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wzrost wskaźnika struktury kapitałów własnych o 12% wskazuje, że

A. na 1 zł kapitałów własnych jednostki przypada o 0,12 zł więcej kapitałów obcych

B. udział kapitałów obcych w finansowaniu aktywów jednostki zmniejszył się o 12%

C. udział kapitałów obcych w finansowaniu aktywów jednostki wzrósł o 12%

D. na 1 zł kapitałów własnych jednostki przypada o 0,12 zł więcej zobowiązań ogółem

Wzrost wskaźnika struktury kapitałów własnych o 12% nie może być interpretowany w kontekście pozostałych odpowiedzi, ponieważ każda z nich wprowadza błędne założenia dotyczące relacji między kapitałami własnymi a kapitałami obcymi. Stwierdzenie, że na 1 zł kapitałów własnych przypada o 0,12 zł więcej pasywów ogółem, sugeruje, że całkowite pasywa wzrosły w proporcji do kapitałów własnych, co jest sprzeczne z definicją wskaźnika struktury kapitałów. Również twierdzenie, że udział kapitałów obcych w finansowaniu majątku jednostki zwiększył się o 12%, jest fałszywe, ponieważ wzrost kapitałów własnych przy stałej wartości pasywów prowadzi do zmniejszenia tego udziału. Z kolei koncepcja, że na 1 zł kapitałów własnych przypada o 0,12 zł więcej kapitałów obcych, nie uwzględnia mechanizmu finansowania, w którym wzrost kapitałów własnych powinien prowadzić do redukcji zależności od kapitałów obcych. Kluczowym błędem myślowym jest niezrozumienie dynamiki struktury kapitałów oraz ich wpływu na ogólną sytuację finansową jednostki, co w praktyce może prowadzić do nieefektywnych decyzji finansowych i podważania stabilności przedsiębiorstwa.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Inwentaryzacja środków trwałych jest obowiązkowa

A. na zakończenie roku obrotowego

B. co cztery lata

C. raz w roku

D. co dwa lata

Wiele osób błędnie uważa, że inwentaryzacja środków trwałych powinna być przeprowadzana częściej niż co cztery lata, na przykład na koniec roku obrotowego lub raz do roku. Takie podejście wynika często z niepełnego zrozumienia regulacji dotyczących zarządzania aktywami. Co roku przeprowadzanie inwentaryzacji może być zalecane w niektórych specyficznych sytuacjach, jak na przykład w przypadku firm o dużej rotacji środków trwałych, jednak nie jest to powszechnie stosowana praktyka dla wszystkich organizacji. Inwentaryzacja raz na dwa lata także nie jest standardem, ponieważ nie spełnia wymogów zapewnienia odpowiedniej kontroli nad majątkiem trwałym. Z kolei przeprowadzanie inwentaryzacji co cztery lata jest na ogół wystarczające, aby zminimalizować ryzyko strat i nieprawidłowości. Powszechnymi błędami myślowymi są także założenia, że inwentaryzacja jest procesem prostym i nie wymaga szczególnej uwagi, co może prowadzić do pominięcia mniejszych, ale istotnych aktywów. Brak systematycznego podejścia do inwentaryzacji może skutkować fałszywymi danymi w księgowości, co z kolei negatywnie wpływa na decyzje zarządzające. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że inwentaryzacja powinna być przeprowadzana zgodnie z ustalonymi standardami, co zapewni nie tylko zgodność z prawem, ale także efektywność operacyjną przedsiębiorstwa.

Pytanie 4

Notę korygującą wystawia się, gdy w fakturze wprowadzono błędne dane dotyczące

A. kwoty udzielonego rabatu

B. kwoty podatku należnego

C. ceny sprzedaży netto

D. adresu nabywcy

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z mylenia pojęć związanych z wystawianiem not korygujących oraz z braku zrozumienia ich funkcji w obiegu dokumentów. W przypadku niepoprawnie wpisanej ceny sprzedaży netto, uwzględnienie takiego błędu w fakturze nie zawsze wymaga wystawienia noty korygującej. Zazwyczaj można go skorygować poprzez nową fakturę, co może być bardziej przejrzystym rozwiązaniem dla obu stron transakcji. Ponadto, w sytuacji, gdy na fakturze błędnie podano kwotę udzielonego rabatu, również nie stanowi to podstawy do wystawienia noty korygującej, a raczej do bieżącej korekty sprzedaży. W przypadku kwoty podatku należnego, błąd w tej kwestii również nie obliguje do wystawienia noty korygującej, gdyż w takich sytuacjach przeważnie zachodzi konieczność wystawienia faktury korygującej. Kluczowym błędem w myśleniu jest brak zrozumienia, że nota korygująca ma na celu skorygowanie wyłącznie tych elementów, które wpływają na identyfikację nabywcy i zobowiązania podatkowe, a nie wszystkie błędy formalne. Właściwe zrozumienie przepisów dotyczących fakturowania oraz not korygujących jest niezbędne dla skutecznego zarządzania finansami w firmie oraz dla zachowania zgodności z przepisami prawa podatkowego.

Pytanie 5

Aby nałożyć na kontrahenta karę umowną za spóźnioną realizację dostawy, konieczne jest przygotowanie

A. wezwania do zapłaty

B. faktury wewnętrznej

C. noty księgowej

D. monitu

Odpowiedź 'notę księgową' jako poprawną w kontekście obciążenia kontrahenta karą umowną za nieterminową realizację dostawy uzasadnia fakt, że nota księgowa jest dokumentem księgowym, który formalizuje sytuację finansową pomiędzy dwiema stronami umowy. W przypadku nieterminowej dostawy, wystawienie noty księgowej pozwala na udokumentowanie roszczenia oraz obciążenie kontrahenta kwotą kary umownej. Dobrą praktyką jest, aby nota zawierała szczegółowe informacje dotyczące umowy, w tym jej numer, datę dostawy oraz kwotę karnej należności. Warto pamiętać, że nota księgowa jest często stosowana w sytuacjach zgodnych z zasadami rachunkowości, co zapewnia przejrzystość i odpowiednią dokumentację. W związku z tym, przy sporządzaniu noty powinno się również zwrócić uwagę na regulacje prawne dotyczące odpowiedzialności kontraktowej, które mogą regulować wysokość kar umownych oraz procedury ich egzekucji.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

W piekarni produkowane są 3 typy pieczywa, które różnią się ciężarem. Proces ich wytwarzania odbywa się z użyciem tego samego surowca, przy zastosowaniu analogicznych procesów technologicznych oraz tych samych maszyn i urządzeń. Koszt jednostkowy wytworzenia pieczywa zostanie ustalony w oparciu o kalkulację

A. podziałową prostą

B. doliczeniowo zleceniową

C. doliczeniowo asortymentową

D. podziałową ze współczynnikami

Odpowiedź 'podziałową ze współczynnikami' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku piekarni, gdzie produkcja obejmuje różne rodzaje pieczywa o zróżnicowanym ciężarze, konieczne jest uwzględnienie specyfiki kosztów związanych z każdym asortymentem. Kalkulacja kosztów podziałowej ze współczynnikami pozwala na precyzyjne przypisanie kosztów pośrednich do jednostki produkcji, co jest szczególnie istotne w branży piekarniczej, gdzie różnice w ciężarze pieczywa mogą znacząco wpływać na koszty materiałów, energii i pracy. Przykładowo, jeśli jeden rodzaj pieczywa wymaga więcej czasu pieczenia lub zużywa więcej energii w piecu, warto zastosować współczynniki, które odzwierciedlają te różnice. Ponadto, taka metoda kalkulacji jest zgodna z dobrymi praktykami zarządzania kosztami, co pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych oraz lepsze planowanie finansowe. W związku z tym, stosując tę metodę, piekarnia może skuteczniej monitorować rentowność poszczególnych produktów.

Pytanie 8

W jakim czasie od daty podpisania umowy z biurem rachunkowym przedsiębiorstwo, które zleca prowadzenie księgowości, jest zobowiązane poinformować naczelnika urzędu skarbowego o tym zleceniu?

A. 180 dni

B. 7 dni

C. 30 dni

D. 15 dni

Wybór innych terminów niż 15 dni może wynikać z kilku nieporozumień dotyczących regulacji prawnych związanych z obowiązkami podatników. Odpowiedzi takie jak 7 dni, 30 dni czy 180 dni nie są zgodne z aktualnymi przepisami, co może prowadzić do błędnych wniosków przy ustalaniu terminów zgłaszania umowy z biurem rachunkowym. W przypadku 7 dni, może to wynikać z mylnego przekonania, że procedury podatkowe są bardziej rygorystyczne, podczas gdy w rzeczywistości ustawodawca przewidział 15 dni na dokonanie zgłoszenia, co daje przedsiębiorcom nieco więcej czasu na dopełnienie formalności. Wybór 30 dni mógłby sugerować, że przedsiębiorcy są przyzwyczajeni do dłuższych okresów na zgłaszanie zmian w swoich rozliczeniach, jednakże przepisy są jednoznaczne i wymagają zgłoszenia w krótszym czasie. Natomiast 180 dni to czas, który znacznie przekracza wymagany okres i może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym kar finansowych, które mogą być nałożone za niedopełnienie obowiązków zgłoszeniowych. Kluczowym elementem jest tu zrozumienie, że terminy te mają na celu zapewnienie płynności i przejrzystości w systemie podatkowym, co jest korzystne zarówno dla urzędów skarbowych, jak i dla przedsiębiorców. Aby uniknąć błędnych interpretacji w przyszłości, warto regularnie zapoznawać się z najnowszymi regulacjami prawnymi oraz korzystać z usług profesjonalnych doradców podatkowych, którzy pomogą w jasnym zrozumieniu wymagań i terminów związanych z obowiązkami księgowymi.

Pytanie 9

W przedsiębiorstwie handlowym dane dotyczące przychodów i kosztów przedstawiały się następująco: Zysk brutto tego przedsiębiorstwa wynosi

Pozycje	Kwota
przychody ze sprzedaży towarów	150 000 zł
wartość sprzedanych towarów w cenie zakupu	90 000 zł
koszty handlowe	10 000 zł
pozostałe przychody operacyjne	5 000 zł
przychody finansowe	3 000 zł
koszty finansowe	4 000 zł
zyski nadzwyczajne	2 000 zł
straty nadzwyczajne	1 000 zł

A. 45 000 zł

B. 55 000 zł

C. 235 000 zł

D. 75 000 zł

Poprawna odpowiedź to 55 000 zł, ponieważ zysk brutto przedsiębiorstwa oblicza się jako różnicę między przychodami a kosztami. W kontekście przedsiębiorstw handlowych, przychody generowane są głównie ze sprzedaży towarów, natomiast koszty obejmują wartość sprzedanych towarów oraz inne wydatki operacyjne, jak koszty handlowe. Właściwe zrozumienie tych pojęć jest kluczowe dla zarządzania finansami firmy. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo sprzedało towary za 100 000 zł, a koszty ich zakupu wyniosły 45 000 zł, wtedy zysk brutto wyniesie 55 000 zł. Takie obliczenia mają istotne znaczenie dla podejmowania decyzji biznesowych i planowania budżetu. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z dobrymi praktykami księgowymi, zysk brutto jest ważnym wskaźnikiem rentowności, który pozwala ocenić efektywność działań sprzedażowych firmy.

Pytanie 10

Kobieta w ciąży, pracująca na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze godzin, nie powinna spędzać więcej czasu przed komputerem niż

A. 1 godzinę na dobę

B. 9 godzin na dobę

C. 8 godzin na dobę

D. 4 godziny na dobę

Prawidłowa odpowiedź to 4 godziny na dobę, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi ergonomii i zdrowia kobiet w ciąży. Pracownice w ciąży są narażone na różnorodne czynniki stresowe, a długotrwałe korzystanie z komputera może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak bóle pleców, zmęczenie oczu, czy problemy z krążeniem. Zgodnie z normami dotyczącymi pracy biurowej, zaleca się regularne przerwy oraz ograniczenie czasu spędzanego przed ekranem. Przykładowo, organizacje takie jak Occupational Safety and Health Administration (OSHA) sugerują, aby przerwy od ekranu były wprowadzane co 20-30 minut, co pozwala na zmniejszenie ryzyka wystąpienia syndromu wizualnego zmęczenia. W kontekście kobiet w ciąży, monitorowanie czasu pracy przy komputerze staje się jeszcze bardziej istotne, aby zapewnić ich komfort i zdrowie zarówno matki, jak i dziecka. Regularne konsultacje z lekarzem oraz stosowanie zasad ergonomii w miejscu pracy mogą pomóc w dostosowaniu stanowiska pracy do potrzeb kobiety w ciąży, co wpływa na jej samopoczucie oraz efektywność pracy.

Pytanie 11

Zobowiązania, których termin zapłaty lub wysokość są niepewne, to

A. roszczenia sporne

B. rezerwy

C. roszczenia

D. rozrachunki

Zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne, nie mogą być utożsamiane z roszczeniami spornymi. Roszczenia sporne dotyczą sytuacji, w których istnieje niepewność co do tego, czy dane zobowiązanie będzie w ogóle egzekwowane, a także mogą być związane z kontrowersjami prawnymi. Takie roszczenia mogą być w sporze między dwiema lub więcej stronami, co skutkuje brakiem pewności co do ostatecznego wyniku. Z kolei rozrachunki są bardziej związane z bieżącymi transakcjami i niepewności związanymi z terminami płatności, a nie z oszacowaniem przyszłych zobowiązań. Ostatecznie, chociaż roszczenia są związane z pewnymi zobowiązaniami, nie dotyczą one niepewności co do kwoty lub terminu, co różni je od rezerw. Typowym błędem jest mylenie tych terminów oraz nieuznawanie znaczenia rezerw w kontekście konieczności szacowania przyszłych zobowiązań, co może prowadzić do niepełnych lub nieprawidłowych sprawozdań finansowych. Wiedza na temat zasadności tworzenia rezerw jest kluczowa w ochronie interesów firmy oraz jej inwestorów.

Pytanie 12

Wyliczone wskaźniki płynności finansowej wskazują

A. na zdolność do regulowania krótkoterminowych zobowiązań

B. na tempo obrotu zapasami

C. na zdolność do regulowania długoterminowych zobowiązań

D. na wydajność funkcjonowania jednostki

Wskaźniki płynności finansowej, takie jak wskaźnik bieżącej płynności czy wskaźnik szybki, służą do oceny zdolności przedsiębiorstwa do regulowania swoich zobowiązań krótkoterminowych. Prawidłowe zrozumienie tych wskaźników jest kluczowe dla zapewnienia płynności finansowej, co ma fundamentalne znaczenie w zarządzaniu finansami każdej jednostki. Na przykład, jeśli wskaźnik bieżącej płynności wynosi 1,5, oznacza to, że na każdą złotówkę zobowiązań krótkoterminowych przypada 1,5 złotych aktywów obrotowych. Praktyka zarządzania płynnością sugeruje, że wskaźnik ten powinien wynosić co najmniej 1,2, aby przedsiębiorstwo mogło z łatwością pokrywać swoje zobowiązania. Firmy często porównują swoje wskaźniki płynności z branżowymi standardami, co pozwala na ocenę ich sytuacji finansowej w kontekście konkurencji. Wyraźna kontrola nad płynnością finansową jest istotna, ponieważ pozwala na uniknięcie sytuacji kryzysowych, takich jak bankructwo. Ponadto, inwestorzy i kredytodawcy często zwracają uwagę na te wskaźniki, oceniając ryzyko inwestycji lub udzielenia pożyczek.

Pytanie 13

Czym jest zasada podwójnego zapisu?

A. ewidencja tej samej wartości na dwóch kontach księgowych, po tych samych stronach

B. stosowanie zapisu cyklicznego

C. ewidencja tej samej kwoty na dwóch kontach księgowych, po przeciwnych stronach

D. konieczność ewidencjonowania na kontach księgi pomocniczej

Zasada podwójnego zapisu jest fundamentalnym elementem rachunkowości, polegającym na ewidencjonowaniu każdej transakcji na dwóch kontach księgowych, po przeciwnych stronach: debecie i kredycie. Oznacza to, że każda operacja finansowa, niezależnie od tego, czy dotyczy przychodu, wydatku, aktywów czy pasywów, jest rejestrowana w taki sposób, aby zachować równowagę w bilansie. Na przykład, jeśli firma sprzedaje towar za 1000 zł, to 1000 zł trafia na konto przychodów (kredyt), a równocześnie zwiększa wartość gotówki na koncie aktywów (debet). Dzięki temu każda transakcja jest dokładnie odzwierciedlona, co umożliwia sporządzanie rzetelnych sprawozdań finansowych. Zasada ta nie tylko ułatwia identyfikację błędów w księgowości, ale także jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), które podkreślają znaczenie dokładności i przejrzystości w ewidencjonowaniu operacji finansowych. Wiedza o zasadzie podwójnego zapisu jest więc niezbędna dla każdego księgowego, ponieważ jest kluczowa dla utrzymania integralności danych finansowych.

Pytanie 14

Gdy pracownik regularnie nosi okulary, ale zgodnie z diagnozą lekarza nie mogą one być używane podczas pracy przy monitorze, to pracodawca ma obowiązek dostarczenia pracownikowi dodatkowych okularów do pracy przy komputerze?

A. jeżeli praca przy monitorze zajmuje mu więcej niż 2 godziny dziennie

B. na pisemną prośbę pracownika

C. jeżeli praca przy monitorze zajmuje mu przynajmniej 4 godziny dziennie

D. jeżeli cały czas spędza przy monitorze

Zrozumienie przepisów dotyczących przestrzegania zasad bhp w kontekście użytkowania monitorów jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Odpowiedzi wskazujące na inne czasy pracy przy monitorze, takie jak mniej niż 4 godziny, są błędne, ponieważ nie uwzględniają one specyfiki zagrożeń związanych z długotrwałą ekspozycją na ekran. Pracownicy, którzy spędzają 2 czy nawet 3 godziny przed monitorem, również mogą doświadczać negatywnych skutków zdrowotnych, jednak standardowy próg, przy którym pracodawca ma obowiązek działać, to właśnie 4 godziny. Również podejście uzależniające zapewnienie okularów od pisemnej prośby pracownika jest niewłaściwe; pracodawca powinien proaktywnie zapewnić odpowiednie akcesoria ochronne, niezależnie od subiektywnej oceny pracownika. Niezrozumienie tego obowiązku prowadzi do sytuacji, w której pracownicy mogą być narażeni na długotrwałe problemy zdrowotne, jak zespół suchego oka czy wady refrakcji. W praktyce, ergonomiczne wsparcie i dostosowanie stanowiska pracy powinno być wdrażane na etapie projektowania miejsca pracy, a nie na życzenie pracownika, co może prowadzić do opóźnień w dbaniu o zdrowie pracowników. W związku z tym kluczowe jest, aby pracodawcy byli świadomi swoich obowiązków i wdrażali systematyczne działania prewencyjne mające na celu ochronę ich pracowników przed takimi zagrożeniami.

Pytanie 15

Jakie są zasady wyceny niedoborów materiałów oraz towarów ujawnionych w trakcie inwentaryzacji?

A. w cenach sprzedaży brutto

B. w cenach nabycia

C. w stałych cenach ewidencyjnych

D. w cenach sprzedaży netto

Wybór cen sprzedaży brutto, cen sprzedaży netto lub stałych cen ewidencyjnych jako podstawy wyceny niedoborów materiałów i towarów w trakcie inwentaryzacji jest nieprawidłowy i może prowadzić do zafałszowania wyników finansowych firmy. Wycena w cenach sprzedaży brutto nie uwzględnia kosztów, jakie poniesiono przy zakupie towarów, a więc nie odzwierciedla rzeczywistych wartości aktywów. Sprzedaż netto również nie jest właściwą miarą, ponieważ uwzględnia ona różnego rodzaju rabaty, promocje i zwroty, co wprowadza dodatkowe zmienne, które nie mają miejsca w kontekście inwentaryzacji. Używanie stałych cen ewidencyjnych również może wprowadzić błędy, ponieważ te ceny mogą nie odzwierciedlać aktualnych wartości rynkowych. Warto pamiętać, że prawidłowe podejście do wyceny niedoborów powinno opierać się na rzeczywistych kosztach nabycia, co jest zgodne z zasadami rachunkowości. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do zagrożeń dla przejrzystości sprawozdań finansowych oraz nieprawidłowego obrazowania sytuacji majątkowej firmy.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Usługi obce to rodzaj konta kosztów w układzie

A. rodzajowym

B. kalkulacyjnym

C. podmiotowo-funkcjonalnym

D. funkcjonalnym

Usługi obce klasyfikowane są w układzie rodzajowym, co oznacza, że są one grupowane według ich charakterystyki i rodzaju. W rachunkowości, układ rodzajowy kosztów jest szczególnie ważny, ponieważ pozwala na łatwe śledzenie wydatków związanych z różnymi rodzajami usług, które firma nabywa od zewnętrznych dostawców. Przykładem zastosowania tego układu może być rozdzielenie kosztów związanych z usługami transportowymi, usługami doradczymi czy usługami marketingowymi. Dzięki temu menedżerowie mogą dokładniej analizować, które obszary działalności generują największe koszty, a co za tym idzie, podejmować lepsze decyzje strategiczne. W praktyce, korzystanie z układu rodzajowego umożliwia także porównanie wydatków z lat ubiegłych, co jest nieocenione w budżetowaniu i planowaniu finansowym. Dobre praktyki w rachunkowości wskazują, że klasyfikacja kosztów powinna być przejrzysta i dostosowana do specyfiki działalności firmy, co umożliwia efektywne zarządzanie zasobami.

Pytanie 19

Kosztów działalności pomocniczej nie przypisuje się do

A. usług zewnętrznych

B. jednostek zarządzających

C. wydziałów wspierających

D. wydziałów zasadniczych

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że przypisywanie kosztów działalności pomocniczej do komórek zarządu lub wydziałów podstawowych jest procesem, który ma swoje uzasadnienie. Komórki zarządu, jako jednostki odpowiedzialne za strategiczne kierowanie organizacją, korzystają z usług pomocniczych, ale nie są one bezpośrednio związane z ich działalnością operacyjną. Wydziały podstawowe są odpowiedzialne za podstawowe funkcje firmy, więc przypisywanie do nich kosztów działalności pomocniczej może prowadzić do nieprecyzyjnego kalkulowania rentowności tych sektorów. Wydziały pomocnicze z kolei są stworzone po to, by wspierać działalność główną, co czyni je naturalnym miejscem dla alokacji kosztów pomocniczych. Typowym błędem jest mylenie roli wydziałów pomocniczych z rolą usług obcych; usługi obce są świadczone przez podmioty zewnętrzne i nie mają bezpośredniego wpływu na wewnętrzne struktury organizacyjne. Ważne jest również, aby zrozumieć, że błędne przypisywanie kosztów może prowadzić do nieefektywnego zarządzania finansami, co w dłuższej perspektywie wpływa na ogólną rentowność organizacji. Dlatego kluczowe jest stosowanie właściwych praktyk księgowych oraz analizy kosztów, aby dokładnie określić, które koszty są związane z działalnością pomocniczą, a które powinny być przypisane do innych jednostek.

Pytanie 20

W grudniu 2008 roku uiszczono opłatę za prenumeratę czasopism na rok 2009, wynoszącą 3600 zł. Jakie saldo konta "Rozliczenie międzyokresowe kosztów" będzie na koniec maja 2009 roku?

A. 2 400 zł

B. 1 500 zł

C. 300 zł

D. 2 100 zł

Odpowiedź 2 100 zł jest prawidłowa, ponieważ w grudniu 2008 r. opłacono prenumeratę czasopism na 2009 r. na kwotę 3600 zł. Wartość ta powinna być rozliczona przez okres 12 miesięcy, co oznacza, że miesięczny koszt wynosi 300 zł (3600 zł / 12 miesięcy). Do końca maja 2009 r. minęło 5 miesięcy, co daje łączny koszt 1500 zł (5 miesięcy x 300 zł). W związku z tym, do końca maja 2009 r. na koncie 'Rozliczenie międzyokresowe kosztów' pozostaje kwota 2100 zł, obliczona jako różnica między pierwotną kwotą a rozliczonym kosztem (3600 zł - 1500 zł). Taki sposób rozliczania kosztów jest zgodny z zasadą współmierności, która mówi, że koszty powinny być przyporządkowane do przychodów w okresach, w których te przychody są uzyskiwane. Dobrą praktyką jest systematyczne monitorowanie rozliczeń międzyokresowych, aby prawidłowo odzwierciedlały one rzeczywiste koszty w księgach rachunkowych.

Pytanie 21

Przedsiębiorstwo produkcyjne wytworzyło w ciągu okresu sprawozdawczego 600 sztuk wyrobów gotowych C oraz 800 sztuk wyrobów niezakończonych C o stopniu przetworzenia 50%. Korzystając z danych zawartych w tabeli, oblicz jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego C.

Pozycje kalkulacyjne		Poniesione koszty w zł
Materiały bezpośrednie	32 000,00
Płace bezpośrednie wraz z narzutami	18 000,00
Koszty wydziałowe	4 000,00
Koszty ogólnego zarządu

A. 56,00 zł

B. 40,00 zł

C. 50,00 zł

D. 54,00 zł

Odpowiedź 54,00 zł jest prawidłowa, ponieważ do obliczenia jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego należy uwzględnić zarówno gotowe wyroby, jak i wyroby w trakcie produkcji, które mają określony stopień przetworzenia. W tym przypadku, wysokość jednostkowego kosztu wytworzenia wynika z podziału sumy kosztów na łączną liczbę jednostek, co jest standardową praktyką w rachunkowości kosztów. Koszt wytworzenia powinien być obliczany w sposób, który umożliwia dokładne przypisanie kosztów do wyrobów, co ma kluczowe znaczenie dla analizy rentowności i podejmowania decyzji inwestycyjnych. Przykładowo, w przypadku podejmowania decyzji o zwiększeniu produkcji lub wprowadzeniu nowych produktów, znajomość jednostkowego kosztu wytworzenia pozwala na lepsze oszacowanie potencjalnych zysków i strat. W praktyce, obliczanie kosztów wytworzenia powinno opierać się na dokładnych danych dotyczących kosztów bezpośrednich i pośrednich, co zgodne jest z zasadami rachunkowości zarządczej oraz rekomendacjami Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (MSR).

Pytanie 22

Zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawca musi nieodpłatnie zapewnić pracownikowi magazynu odzież i obuwie robocze, gdy

A. odzież należąca do pracownika może zostać uszkodzona lub poważnie zabrudzona

B. pracownik sformułuje taką prośbę

C. pracownik nie pragnie korzystać z osobistej odzieży w miejscu pracy

D. pracodawca pragnie zunifikować wygląd swoich pracowników

Odpowiedź dotycząca konieczności dostarczenia odzieży i obuwia roboczego przez pracodawcę jest zgodna z przepisami Kodeksu pracy, który przewiduje, że wyposażenie pracownika w odpowiednią odzież roboczą jest obowiązkiem pracodawcy, gdy istnieje ryzyko zniszczenia lub zabrudzenia odzieży prywatnej. Pracodawca ma obowiązek zapewnić środki ochrony osobistej, jeśli charakter pracy w magazynie naraża pracownika na działanie substancji szkodliwych, upadki czy inne niebezpieczeństwa. Na przykład, jeśli pracownik wykonuje zadania związane z obsługą ciężkich przedmiotów lub ma kontakt z chemikaliami, brak odpowiedniej odzieży roboczej może prowadzić do uszkodzenia odzieży osobistej oraz stanowić zagrożenie dla zdrowia. Dobre praktyki w zakresie BHP zalecają, aby pracodawcy regularnie oceniali ryzyko i dostosowywali wyposażenie ochronne do specyfiki wykonywanych zadań, co nie tylko sprzyja bezpieczeństwu, ale również może poprawić morale pracowników i ich wydajność.

Pytanie 23

Zapis debetowy konta Kredyty bankowe jest przeznaczony do rejestracji

A. spłaty raty kredytu bankowego

B. odsetek naliczonych w trakcie spłaty kredytu bankowego

C. przelewu udzielonego kredytu bankowego na konto bankowe

D. prowizji obliczonej od zaciągniętego kredytu bankowego

Spłata raty kredytu bankowego jest kluczowym elementem zarządzania finansami w kontekście kredytów. Strona debetowa konta kredytowego służy do ewidencji transakcji związanych z tymi spłatami, co jest istotne dla prawidłowego monitorowania zobowiązań finansowych. W praktyce, gdy klient dokonuje spłaty raty kredytu, kwota ta zostaje odnotowana na stronie debetowej konta, co umożliwia bankowi i klientowi śledzenie postępów w spłacie zadłużenia. Tego rodzaju ewidencja jest zgodna z dobrymi praktykami rachunkowości, które zalecają dokładne śledzenie wszystkich transakcji wpływających na stan konta. Ponadto, regularne spłacanie rat kredytowych wpływa na zdolność kredytową klienta, co może mieć dalsze konsekwencje w przypadku ubiegania się o nowe kredyty. Dobrą praktyką jest również zrozumienie, jakie elementy wpływają na całkowity koszt kredytu, w tym oprocentowanie, co pozwala na lepsze planowanie finansowe.

Pytanie 24

Dokument stanowiący podstawę do dokonania storna to

A. faktura korygująca

B. nota korygująca

C. nota księgowa

D. polecenie księgowania

Nota korygująca, nota księgowa oraz faktura korygująca to różne dokumenty, które wprawdzie mają swoje miejsce w obiegu dokumentacyjnym, ale nie są podstawą do zapisu storna w księgowości. Nota korygująca jest używana przede wszystkim w kontekście korygowania błędów na fakturach sprzedaży lub zakupów, lecz nie stanowi zapisu w księgach rachunkowych. Jej funkcja to modyfikacja wartości na oryginalnym dokumencie, ale sama w sobie nie inicjuje zapisu w księgach. Nota księgowa, z kolei, jest dokumentem wewnętrznym, który może być używany do rejestracji różnych operacji księgowych, ale również nie jest wystarczająca do wykonania storna. Z kolei faktura korygująca, będąca innym rodzajem dokumentu, również ma na celu poprawę błędów w wystawionych fakturach, ale nie zastępuje polecenia księgowania. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych dokumentów z poleceniem księgowania, które skupia się na samych zapisach w kontach. W praktyce, aby poprawnie wykonać storno, należy mieć polecenie księgowania, które wyraźnie wskaże, jakie konta są zaangażowane w proces korekty. Ostatecznie, zrozumienie roli każdego z tych dokumentów jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych i unikania pomyłek w ewidencji finansowej.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Przedsiębiorstwo hurtowe, które jest podatnikiem VAT, rejestruje fakturę za sprzedane towary na koncie Przychody ze sprzedaży towarów w sposób

A. kredytowej w wartości netto

B. kredytowej w wartości brutto

C. debetowej w wartości brutto

D. debetowej w wartości netto

Odpowiedź wskazująca na ujmowanie faktury za sprzedane towary na koncie Przychody ze sprzedaży towarów w wartości netto jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa podatkowego oraz zasadami rachunkowości, przychody ze sprzedaży powinny być ujmowane w kwocie netto, czyli po odliczeniu podatku VAT. W praktyce oznacza to, że kwota przychodu, którą przedsiębiorstwo ujmuje w księgach rachunkowych, nie obejmuje wartości podatku VAT, który jest zobowiązaniem wobec urzędów skarbowych. Takie podejście jest zgodne z ustawą o VAT, która definiuje zasady dokumentowania i ewidencjonowania transakcji. Ujmowanie przychodu w wartości netto pozwala na prawidłowe odwzorowanie rzeczywistych dochodów przedsiębiorstwa i jest zgodne z dobrą praktyką księgową, co jest kluczowe dla transparentności i rzetelności sprawozdań finansowych. Na przykład, jeśli przedsiębiorstwo sprzedaje towar za 1000 zł, a stawka VAT wynosi 23%, to przychód do ujęcia w księgach wynosi 1000 zł, natomiast VAT w wysokości 230 zł będzie odprowadzony do urzędów skarbowych.

Pytanie 28

Który wskaźnik pokazuje, ile razy aktywa obrotowe są w stanie pokryć krótkoterminowe zobowiązania?

A. Ogólnego zadłużenia

B. Bieżącej płynności finansowej

C. Rentowności netto sprzedaży

D. Gotówkowej płynności finansowej

Ogólne zadłużenie jest wskaźnikiem, który mierzy stosunek całkowitych zobowiązań do aktywów, a nie koncentruje się bezpośrednio na krótkoterminowych zobowiązaniach. Osoby myślące, że ogólne zadłużenie odnosi się do płynności, mogą nie dostrzegać, że ten wskaźnik w rzeczywistości wskazuje na ogólną strukturę finansową firmy oraz jej długoterminową stabilność. Rentowność netto sprzedaży to miara efektywności operacyjnej, czy firma jest w stanie generować zyski z przychodów, a nie informuje o płynności finansowej. Błędem jest myślenie, że rentowność sprzedaży ma bezpośredni wpływ na zdolność spłaty zobowiązań krótkoterminowych. Z kolei gotówkowa płynność finansowa, która odnosi się do zdolności przedsiębiorstwa do spłacania zobowiązań w krótkim czasie przy użyciu gotówki i ekwiwalentów gotówki, również nie jest tym samym co wskaźnik bieżącej płynności, który uwzględnia szerszą kategorię aktywów obrotowych. Pojęcie płynności finansowej jest złożone, a pomylenie tych wskaźników może prowadzić do fałszywych wniosków na temat kondycji finansowej firmy. Aby poprawnie oceniać płynność, należy zwrócić uwagę na konkretne wskaźniki płynności, w tym wskaźnik bieżącej płynności finansowej, a nie tylko ogólne zadłużenie czy rentowność.

Pytanie 29

Proces archiwizacji dokumentów finansowych polega na

A. ich odpowiednim posegregowaniu

B. przechowywaniu ich przez czas określony przepisami prawa

C. przypisaniu im numerów, pod którymi będą przechowywane

D. ich opracowaniu, w tym weryfikacji pod kątem merytorycznym, formalnym oraz rachunkowym

Archiwizowanie dokumentów księgowych polega na ich przechowywaniu przez czas określony przepisami prawa, co jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z regulacjami prawnymi oraz dobrymi praktykami zarządzania dokumentacją. Prawo polskie w Kodeksie cywilnym oraz w Ustawie o rachunkowości jasno określa, przez jaki czas dokumenty księgowe muszą być przechowywane. Zazwyczaj okres ten wynosi 5 lat od końca roku obrotowego, w którym dokumenty te zostały sporządzone. Przechowywanie dokumentów księgowych w odpowiednich warunkach ochrony zapobiega ich utracie i zniszczeniu, co jest szczególnie istotne w kontekście audytów, kontroli skarbowych oraz obrony przed roszczeniami. Dobre praktyki wskazują na konieczność systematycznego przeglądania i aktualizowania archiwum, aby zminimalizować ryzyko niezgodności. Dodatkowo, wdrożenie elektronicznych systemów archiwizacji może znacząco usprawnić proces przechowywania oraz umożliwić szybką i łatwą dostępność do dokumentacji.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Zasada, która nakłada na jednostkę obowiązek zapisania w księgach rachunkowych wszystkich przychodów oraz związanych z nimi kosztów za dany rok obrotowy, niezależnie od momentu ich uregulowania, brzmi

A. istotności

B. ciągłości

C. ostrożnej wyceny

D. memoriału

Odpowiedzi wskazujące na inne zasady rachunkowości, takie jak zasada ostrożnej wyceny, zasada istotności czy zasada ciągłości, nie są właściwe w kontekście omawianego pytania. Zasada ostrożnej wyceny dotyczy przede wszystkim podejmowania decyzji o wycenie aktywów i pasywów w sposób, który minimalizuje ryzyko przeszacowania zysków i niedoszacowania strat. Oznacza to, że w sytuacjach niepewnych, przedsiębiorstwa powinny przyjmować bardziej konserwatywne podejście do wyceny, co może prowadzić do różnic w prezentacji wyników finansowych, ale nie odnosi się bezpośrednio do obowiązku ujmowania przychodów i kosztów w odpowiednich okresach. Zasada istotności koncentruje się na tym, aby informacje prezentowane w sprawozdaniach finansowych były istotne dla użytkowników, co oznacza, że niektóre transakcje mogą być pomijane, jeśli ich wpływ na wyniki finansowe jest znikomy. Wreszcie, zasada ciągłości odnosi się do założenia, że jednostka będzie kontynuować swoją działalność w dającym się przewidzieć przyszłości, co wpływa na sposób wyceny aktywów i pasywów, ale nie definiuje sposobu ujmowania przychodów i kosztów. W praktyce, pomylenie tych zasad z zasadą memoriału może prowadzić do błędnego przedstawienia sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz wpływać na podejmowane decyzje zarządcze. Zrozumienie różnicy między tymi zasadami jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz sporządzania wiarygodnych sprawozdań finansowych.

Pytanie 32

Księgowanie wpływu należności od odbiorcy towarów na rachunek bankowy powinno odbywać się na koncie Rachunek bieżący na podstawie

A. czeku rozrachunkowego

B. wyciągu bankowego

C. polecenia przelewu

D. polecenia zapłaty

Wyciąg bankowy to taki dokument, który dokładnie pokazuje, co się działo na rachunku bankowym przez jakiś czas. Kiedy mamy wpływy od odbiorców, to są one zapisywane w wyciągu, co daje nam jasność co do kwot, dat i tytułów przelewów. Uważam, że to bardzo ważne, by każdy wpływ był potwierdzony odpowiednią dokumentacją, bo dzięki temu unikamy nieporozumień. Na przykład, jak firma dostaje zapłatę za sprzedane towary, to ta transakcja powinna być widoczna na wyciągu bankowym i zaksięgowana na odpowiednim koncie. Jeśli nie będziemy korzystać z wyciągów, to możemy mieć problemy z bilansowaniem rachunków. Dlatego regularne porównywanie zapisów w książkach z wyciągami bankowymi to naprawdę dobra praktyka, bo szybko zauważymy jakiekolwiek błędy czy niezgodności.

Pytanie 33

Kapitały własne w bilansie przedstawiane są według wartości

A. początkowej

B. godziwej

C. nominalnej

D. rynkowej

Ujmowanie kapitałów własnych w bilansie według wartości początkowej, godziwej czy rynkowej wprowadza istotne nieporozumienia dotyczące zasadności i dokładności sprawozdawczości finansowej. Wartość początkowa odnosi się do kosztów poniesionych na nabycie aktywów, co nie jest odpowiednie dla kapitałów własnych, ponieważ te nie są nabywane w tradycyjny sposób, lecz generowane poprzez emisję akcji. Ujmowanie kapitałów własnych według wartości godziwej może prowadzić do niestabilności w raportach finansowych, gdyż wartość godziwa jest zmienna i zależy od aktualnych warunków rynkowych, co może zniekształcać rzeczywisty obraz kapitału spółki. Wartość rynkowa, która również może się zmieniać, nie odzwierciedla rzeczywistej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, a bardziej spekulacyjny aspekt jego wyceny. Te podejścia mogą prowadzić do uzyskiwania wprowadzających w błąd informacji, co jest niezgodne z zasadami rzetelności i przejrzystości określonymi przez standardy rachunkowości. Kluczowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że zmienne wartości rynkowe i godziwe są lepszym odzwierciedleniem rzeczywistej wartości kapitałów własnych, podczas gdy normy rachunkowości preferują stabilność i przewidywalność, jakie oferuje wartość nominalna.

Pytanie 34

Na podstawie wybranych danych z bilansu przedsiębiorstwa X oblicz wskaźnik bieżącej płynności finansowej.

Wybrane dane z bilansu przedsiębiorstwa X
Wyszczególnienie	Kwota w zł
Zapasy	300 000,00
Należności z tytułu dostaw i usług	200 000,00
Środki pieniężne	25 000,00
Zobowiązania krótkoterminowe	437 500,00

A. 0,69

B. 1,14

C. 0,83

D. 1,20

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z niedokładnego zrozumienia zasad obliczania wskaźnika bieżącej płynności finansowej. Na przykład, odpowiedzi takie jak 0,83, 0,69 czy 1,14 mogą sugerować fałszywe przekonania o sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Wskaźnik bieżącej płynności jest kluczowym narzędziem w ocenie zdolności firmy do regulowania swoich zobowiązań w krótkim okresie. Odpowiedzi te mogą wynikać z niepoprawnych obliczeń, takich jak pomylenie aktywów obrotowych z zobowiązaniami krótkoterminowymi lub błędne przyjęcie wartości z bilansu. Często analitycy mylą się, nie uwzględniając wszystkich aktywów obrotowych, co prowadzi do zaniżenia wskaźnika. Z kolei zbyt niskie wskaźniki, takie jak 0,83 i 0,69, mogą dawać mylne wrażenie, że przedsiębiorstwo ma problemy z płynnością, podczas gdy w rzeczywistości może to być tylko efekt nadmiernego ostrożnego podejścia w ocenie zobowiązań. W praktyce, wskaźnik poniżej 1,0 może być alarmujący, sygnalizując potencjalne trudności w regulowaniu płatności. Warto również zwrócić uwagę na kontekst branżowy i historyczne wartości tego wskaźnika, aby prawidłowo zinterpretować jego wyniki. Przy ocenie płynności finansowej należy uwzględnić także inne wskaźniki, takie jak wskaźnik szybki czy wskaźnik gotówki, aby uzyskać pełniejszy obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Hurtownia nabyła towary od dostawcy na podstawie faktury, jednak do zakończenia okresu raportowego towary te nie dotarły. Konto Rozliczenie zakupu towarów wykazuje saldo

A. debetowe, co sugeruje niefakturowane dostawy

B. kredytowe, co oznacza towary w drodze

C. debetowe, co wskazuje na towary w drodze

D. kredytowe, co sugeruje niefakturowane dostawy

Odpowiedź debetowa na koncie 'Rozliczenie zakupu towarów' jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla sytuację, w której hurtownia zakupiła towary, ale nie otrzymała ich do końca okresu sprawozdawczego. W praktyce księgowej, kiedy dokonujemy zakupu, ale towar nie został jeszcze dostarczony, rejestrujemy to jako towar w drodze. Takie podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości, gdzie zobowiązanie (w tym przypadku na koncie dostawców) jest uznawane, ale aktywa (towary) są jeszcze niewidoczne w bilansie, stąd saldo debetowe. Przykładowo, jeśli hurtownia zamawia dużą partię towarów, ale dostawa jest opóźniona, saldo debetowe na koncie 'Rozliczenie zakupu towarów' będzie dokumentować wartość zamówienia jako aktywum, które wkrótce zostanie dostarczone. Zgodnie z MSSF (Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej), jest to istotne dla rzetelnego przedstawienia sytuacji finansowej organizacji.

Pytanie 38

Konto Rozliczenie zakupu towarów pod koniec okresu sprawozdawczego

A. może przedstawiać saldo Wn oraz saldo Ma

B. zawsze przedstawia tylko saldo Ma

C. zawsze pokazuje jedynie saldo Wn

D. nigdy nie pokazuje salda

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi opierają się na mylnym zrozumieniu funkcji konta Rozliczenie zakupu towarów. Stwierdzenie, że konto to wykazuje zawsze tylko saldo Wn, ignoruje podstawową zasadę rachunkowości, która uwzględnia również zobowiązania, jakie mogą wynikać z zakupów towarów. Praktyka pokazuje, że w momencie zakupu towarów, faktycznie pojawia się saldo Wn, ale w sytuacji, gdy płatność jest odroczona, równie istotne jest, że saldo Ma będzie wskazywać na niewykonane zobowiązania. Stwierdzenie, że konto wykazuje zawsze tylko saldo Ma, jest również błędne, ponieważ może prowadzić do sytuacji, w której nie uwzględnia się zakupów, co jest sprzeczne z zasadą rzetelności w księgowości. Ponadto, twierdzenie, że konto nigdy nie wykazuje salda, jest zgoła nieprawdziwe, ponieważ każda transakcja związana z zakupem towarów wpływa na to konto. W obiegu dokumentów finansowych tego rodzaju niepoprawne podejście może prowadzić do błędnych decyzji finansowych i nieprawidłowych sprawozdań, co może mieć poważne konsekwencje dla działalności firmy. Rzetelne prowadzenie księgowości wymaga zrozumienia i właściwej interpretacji sald na kontach, co jest podstawą do podejmowania właściwych decyzji zarządczych.

Pytanie 39

Kupujący towar zauważył błąd ortograficzny w nazwie swojego przedsiębiorstwa na otrzymanej fakturze. Jakie kroki podejmie w celu dokonania korekty?

A. sporządzi notę do księgowości

B. przygotuje fakturę korygującą

C. skreśli błędny zapis na fakturze i obok wpisze poprawny

D. sporządzi notę korygującą

Sporządzenie noty korygującej jest właściwym działaniem w przypadku stwierdzenia błędu ortograficznego w fakturze. Nota korygująca to dokument, który służy do formalnej zmiany wcześniej wystawionej faktury. W sytuacji, gdy nabywca zauważył błąd w nazwie swojego przedsiębiorstwa, powinien on sporządzić notę korygującą, aby poprawić dane na fakturze, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, w tym z ustawą o VAT. Taki dokument powinien zawierać informacje o pierwotnej fakturze, którą koryguje, oraz szczegółowo opisany błąd i jego poprawkę. Dobrą praktyką jest również dołączenie noty korygującej do dokumentacji księgowej, co ułatwi przyszłe audyty i kontrole. Sporządzając notę korygującą, przedsiębiorca powinien również upewnić się, że obie strony (sprzedawca i nabywca) posiadają aktualne wersje dokumentów, co jest kluczowe dla zachowania przejrzystości transakcji.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej