Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 08:27
Data zakończenia: 19 maja 2025 08:45

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Określ metodę naprawy spodni dresowych z uszkodzoną nogawką na kolanie.

A. Skrócić spodnie

B. Zwęzić nogawki

C. Wymienić przody nogawek

D. Naszyć na kolanach łaty

Naszycie łaty na kolanach spodni dresowych to super sposób na naprawę przetarć. Nie tylko przywraca to funkcjonalność, ale też nadaje spodenkom fajny, indywidualny styl. Możesz używać różnych materiałów, jak denin, skóra czy nawet specjalne tkaniny, które są odporne na przetarcia. Przy wyborze łaty dobrze jest też pomyśleć o kolorze i fakturze, żeby dobrze komponowały się z resztą spodni. Naszywanie łaty to także świetna praktyka, bo wzmacnia miejsca, które mogą łatwo się uszkodzić, co z kolei wydłuża życie twoich ubrań. Można je naszywać na różne sposoby, co daje możliwość kreatywnego podchodzenia do naprawy. I pamiętaj, użycie odpowiednich technik szycia, na przykład ściegu zygzakowego, pomoże zminimalizować ryzyko strzępienia się materiału. Taka naprawa jest też bardziej oszczędna niż kupowanie nowych spodni, co czyni ją naprawdę praktycznym rozwiązaniem.

Pytanie 2

Jakim symbolem oznaczony jest punkt pomiarowy znajdujący się na brzegu kości promieniowej po stronie bocznej?

A. Rv

B. Hv

C. Bv

D. Nv

Wybór odpowiedzi Hv, Bv lub Rv jest niepoprawny, ponieważ żaden z tych symboli nie odnosi się do brzegu kości promieniowej od strony bocznej. Odpowiedzi te mogą wynikać z nieporozumień dotyczących oznaczenia punktów pomiarowych w anatomii. W przypadku oznaczeń symbolicznych, każda litera ma przypisane konkretne znaczenie i odnosi się do ściśle określonych lokalizacji anatomicznych. Na przykład, odpowiedź Hv mogłaby sugerować inną lokalizację, być może odwołując się do kości łokciowej lub innego obszaru ciała, co byłoby całkowicie mylne w kontekście zadania. Bv i Rv również mogą być mylnie interpretowane, jednak ich zastosowanie jest ograniczone i nie odnosi się bezpośrednio do kości promieniowej. Często błędy te wynikają z niezrozumienia anatomii kończyny górnej oraz jej struktur, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest, aby w takich sytuacjach odwoływać się do schematów anatomicznych oraz literatury fachowej, aby precyzyjnie zrozumieć, które symbole są odpowiednie w kontekście danej kości. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne dla właściwej interpretacji danych i skutecznego zastosowania wiedzy w praktyce klinicznej.

Pytanie 3

Podaj wymiary ciała, oznaczone symbolami, które są konieczne do stworzenia krótkich spodni damskich?

A. ZTv, ZMv, TvHv obt, ok

B. ZTv, ZUo, ZKo, ou, ot

C. ZWo, ZTv, ZUo, obt, ot

D. ZWo, ZMv, TKo, obt, ou

Odpowiedź wskazująca na wymiary ciała ZWo (wymiary w talii), ZTv (wymiary bioder), ZUo (wymiary ud), obt (obwód talii) oraz ot (obwód uda) jest prawidłowa, ponieważ te wymiary są kluczowe przy projektowaniu krótkich spodni damskich. Wymiary te pozwalają na dokładne dopasowanie odzieży do kobiecej sylwetki, co jest niezbędne dla zapewnienia wygody oraz estetyki. W procesie produkcji odzieży, zwłaszcza spodni, ważne jest, aby dokonać precyzyjnych pomiarów, które pozwolą na odpowiednie skrojone materiały. Przykładem może być mierzenie talii i bioder, które są kluczowe dla uzyskania odpowiedniego fasonu spodni. Współczesne standardy krawieckie, takie jak tabela rozmiarów, często uwzględniają właśnie te wymiary, co ułatwia producentom i projektantom odzieży tworzenie produktów, które będą dobrze leżeć na różnych figurach. Dobre praktyki w branży odzieżowej sugerują również, aby wziąć pod uwagę również dodatkowe wymiary, takie jak długość nogawki, co jednak nie jest wymagane w kontekście krótkich spodni.

Pytanie 4

Jakie ozdoby powinny być użyte do sukni wieczorowej?

A. Aplikacje

B. Sutasz

C. Koraliki

D. Galony

Koraliki są jednym z najpopularniejszych zdobień stosowanych w kreacjach wieczorowych, ponieważ dodają elegancji i blasku. Wykorzystanie koralików w projektowaniu sukni wieczorowej może przyjąć różne formy, od subtelnych akcentów po bogate, misternie wykonane wzory pokrywające całe fasony. Dzięki swojej różnorodności, koraliki można łączyć w różne kolory i kształty, co umożliwia stworzenie unikalnych efektów wizualnych. Dobre praktyki w szyciu sukni wieczorowych nakładają nacisk na jakość użytych materiałów, co jest szczególnie widoczne w przypadku koralików, które powinny być starannie dobrane zarówno pod względem estetyki, jak i trwałości. Projektanci często wykorzystują koraliki do podkreślenia linii dekoltu, talii lub do dekoracji rękawów, co sprawia, że suknia nabiera wyrazistego charakteru. Dodatkowo, koraliki mogą być używane w technikach haftu, co pozwala na uzyskanie jeszcze bogatszych i bardziej skomplikowanych zdobień, które są synonimem luksusu i wysokiej jakości wykonania.

Pytanie 5

Spódnica bazowa, zapinana z tyłu na zamek błyskawiczny i wykończona paskiem, jest zbyt luźna w pasie o 2 cm oraz w biodrach o 4 cm. Aby dopasować spódnicę do sylwetki klientki, należy:

A. odpruć pasek, zwężyć spódnicę w szwach bocznych na odcinku od linii bioder do linii dołu, wszyć pasek do spódnicy

B. odpruć pasek, zwężyć spódnicę w szwach bocznych na całej długości, skrócić pasek i wszyć do spódnicy

C. odpruć pasek z tyłu spódnicy, wypruć zamek błyskawiczny, zwęzić spódnicę w szwie środkowym z tyłu, wszyć zamek oraz pasek do spódnicy

D. odpruć pasek, pogłębić zaszewki z przodu i z tyłu, skroić pasek, wszyć pasek do spódnicy

Jeśli zdecydujesz się na odprucie paska i zwężenie spódnicy tylko w dolnej części, to może być problematyczne. Może się zdarzyć, że dół spódnicy nie będzie dobrze przylegał do figury i zrobi się niewygodna. A jeśli myślisz o pogłębianiu zaszewków, to to wcale nie rozwiąże sprawy z nadmiarem materiału w pasie i biodrach. To może doprowadzić do sytuacji, gdzie spódnica będzie dobrze wyglądała w jednym miejscu, a w innym będzie luźna, co nie jest najlepsze. Wydaje mi się, że kluczem jest równomierne dopasowanie na całej długości spódnicy. Zrozumienie tego jest ważne, żeby efekt końcowy był satysfakcjonujący. W takich przeróbkach warto na wszystko spojrzeć z perspektywy całości, bo tylko tak można osiągnąć fajny i funkcjonalny efekt.

Pytanie 6

Jaką grupę pomiarów ciała stanowią pomiary realizowane w dowolnym kierunku szerokości lub długości na krzywych liniach?

A. Obwodów

B. Wysokości

C. Łuków

D. Długości

Pomiary ciała, które są dokonywane w dowolnym kierunku szerokości lub długości po liniach krzywych, zaliczają się do pomiarów łuków. Pomiary te są szczególnie istotne w różnych dziedzinach, takich jak inżynieria, architektura, a także medycyna, gdzie precyzyjne określenie wymiarów obiektów o nieregularnych kształtach jest kluczowe. Przykładem zastosowania pomiarów łuków może być projektowanie odzieży, gdzie krzywe sylwetki muszą być dokładnie zmierzone, aby osiągnąć idealne dopasowanie. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują wykorzystanie zaawansowanych technik skanowania 3D, które umożliwiają uzyskanie dokładnych danych dotyczących kształtu ciała danej osoby. W kontekście architektury, pomiary łuków są niezbędne przy projektowaniu konstrukcji o krzywych liniach, takich jak łuki mostów czy okna. Odpowiednie standardy, jak ISO 3348 dotyczące pomiarów krzywoliniowych, dostarczają wytycznych, które pomagają w uzyskiwaniu precyzyjnych rezultatów. Podsumowując, pomiary łuków mają kluczowe znaczenie w praktycznych zastosowaniach, które wymagają dokładności i precyzji w pomiarach nieregularnych form.

Pytanie 7

Uzyskiwanie modelowych form odzieży przez przypinanie materiału na właściwie przygotowanym manekinie lub sylwetce ludzkiej nazywa się modelowaniem

A. przestrzennym

B. według siatki konstrukcyjnej

C. w oparciu o formę konstrukcyjną

D. technologicznym

Modelowanie przestrzenne odzieży to proces, w którym materiał odzieżowy jest formowany na manekinie lub figurze ludzkiej, co pozwala na uzyskanie realnych kształtów i form odzieży. Praktyka ta ma swoje korzenie w tradycyjnych technikach krawieckich, gdzie rysowane na papierze wzory były przenoszone na materiał. W procesie modelowania przestrzennego można dostosować kształt odzieży do indywidualnych wymiarów ciała, co jest kluczowe w branży mody i odzieżowej. Na przykład, projektanci często korzystają z manekinów o różnych rozmiarach, aby stworzyć odzież, która dobrze leży na różnych sylwetkach. Współczesne podejścia do modelowania przestrzennego wykorzystują również technologie takie jak skanowanie 3D, co pozwala na jeszcze dokładniejsze odwzorowanie kształtów ludzkiego ciała. Przestrzenne modelowanie umożliwia także testowanie materiałów i ich zachowania w czasie, co może wpływać na finalny wybór tkanin i konstrukcji odzieży.

Pytanie 8

Fałdy występują w spódnicy, gdy podkrój na linii talii z przodu jest zbyt mały lub gdy spódnica jest za wąska w biodrach?

A. poziome z tyłu

B. ukośne skierowane w stronę linii środka z tyłu

C. ukośne skierowane w stronę linii środka z przodu

D. poziome z przodu

Odpowiedź "poziome w przodzie" jest prawidłowa, ponieważ fałdy w spódnicy powstają, gdy materiał nie leży płasko na ciele, co jest szczególnie widoczne na linii talii i bioder. Gdy podkrój w talii jest zbyt mały w przodzie, materiał nie ma wystarczającej swobody, aby dopasować się do sylwetki, co skutkuje powstawaniem poziomych fałd. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie odzieży, gdzie kluczowe jest, aby zapewnić odpowiednie dopasowanie w tych kluczowych miejscach, aby uzyskać estetyczny i wygodny krój. W praktyce, dobrym rozwiązaniem jest wykonywanie próbnych modeli (tzw. musztrów) przed przystąpieniem do szycia finalnej wersji odzieży. Dzięki temu projektant może dostosować podkrój i szerokość bioder, co zapobiega nieestetycznym fałdom. Normy branżowe, takie jak standardy dotyczące rozmiarów odzieży, podkreślają znaczenie prawidłowego dopasowania, co ma kluczowe znaczenie dla satysfakcji użytkowników końcowych.

Pytanie 9

Jaką maksymalną temperaturę powinno mieć żelazko, aby prasować lniane spodnie?

A. 200°C

B. 180°C

C. 110°C

D. 150°C

Prasowanie lnianych spodni w temperaturach poniżej 200°C może prowadzić do nieefektywnego usunięcia zagnieceń. Odpowiedzi sugerujące niższe temperatury, takie jak 110°C, 150°C czy 180°C, mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego właściwości materiału. Len, jako tkanina naturalna, wymaga wyższych temperatur dla efektywnego prasowania, a stosowanie niższej temperatury może skutkować osłabieniem włókien i ich trwałości. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują przekonanie, że niższe temperatury są zawsze bezpieczniejsze dla wszystkich tkanin, co nie jest prawdą. Każdy materiał ma swoje specyfikacje i limity, które należy respektować. Na przykład, przy prasowaniu w zbyt niskiej temperaturze, mogą pozostać trwałe zagniecenia, które będą trudne do usunięcia. Ponadto, niektórzy mogą pomylić len z innymi włóknami, które rzeczywiście wymagają niższych temperatur, co prowadzi do błędnych wniosków. Praktyka prasowania lnianych tkanin w optymalnej temperaturze jest kluczowa dla zachowania ich jakości oraz estetyki.

Pytanie 10

Przy tworzeniu szablonów należy określić dodatki na szwy oraz podwinięcia. Wartość tych dodatków jest uzależniona od

A. przeznaczenia odzieży oraz aktualnych trendów w modzie

B. rodzaju figury oraz materiału

C. rodzaju materiału i metody łączenia elementów

D. rodzaju odzieży i typu figury

Wybór dodatków na szwy i podwinięcia jest mega ważny, bo jak się pomylisz, to możesz mieć spore problemy ze strukturą ubrania. Nie można twierdzić, że dodatki zależą tylko od typu odzieży czy sylwetki, bo to nie tak działa. Każdy materiał różni się nie tylko kolorem, ale też właściwościami mechanicznymi, co ma ogromny wpływ na szycie. Na przykład, w przypadku materiałów rozciągliwych, jak jersey, trzeba dobrać odpowiednie dodatki, żeby szwy były elastyczne, co jest ważne dla komfortu. Z drugiej strony sztywne tkaniny potrzebują innych szerokości dodatków, żeby konstrukcja była solidna. I pamiętaj, że sposób łączenia elementów, np. przez overlock, wymaga innych dodatków niż zwykłe szwy. Ignorowanie tych rzeczy prowadzi do typowych błędów, jak złe dopasowanie dodatków, co powoduje problemy z zamykaniem szwów czy deformacjami. Dużo osób nie bierze tego pod uwagę, a powinny, żeby ich projekty były naprawdę dobre.

Pytanie 11

Aby zmierzyć wysokość krocza w krawiectwie miarowym, stosuje się

A. taśmę centymetrową oraz linijkę o długości 50 cm

B. taśmę centymetrową i tablicę pomiarową

C. antropometr i linijkę o długości 50 cm

D. tablicę pomiarową oraz antropometr

Ta odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ do pomiaru wysokości krocza w krawiectwie miarowym najczęściej wykorzystuje się taśmę centymetrową oraz linijkę długości 50 cm. Taśma centymetrowa jest elastycznym narzędziem pomiarowym, które umożliwia dokładne i wygodne odczytywanie wymiarów. Wysokość krocza to jedna z kluczowych miar stosowanych w krawiectwie, szczególnie przy tworzeniu spodni oraz odzieży dopasowanej, co wymaga precyzyjnego pomiaru ciała. Użycie linijki długości 50 cm pozwala na dodatkowe zdefiniowanie pomiaru oraz zapewnia stabilność, co jest istotne w kontekście dokładności. Zgodnie z normami branżowymi, pomiary należy przeprowadzać w odzieży dopasowanej oraz na boso, co zwiększa ich trafność. W praktyce, dobrze wykonany pomiar wysokości krocza wpływa na ostateczny komfort noszenia odzieży oraz jej estetykę, dlatego tak ważne jest stosowanie odpowiednich narzędzi pomiarowych.

Pytanie 12

Jaką maszynę powinno się wykorzystać do realizacji krytego obrębu pojedynczego w spodniach?

A. Ryglówkę

B. Fastrygówkę

C. Zygzakówkę

D. Podszywarkę

Podszywarka to maszyna, która jest zaprojektowana specjalnie do szycia krytych obrębów, co czyni ją idealnym wyborem do wykonania tego rodzaju wykończenia w spodniach. Jej konstrukcja pozwala na precyzyjne i estetyczne wykończenie krawędzi materiału, a także zabezpieczenie ich przed strzępieniem. W procesie szycia, podszywarka stosuje specjalny rodzaj ściegu, który łączy dwa lub więcej warstw materiału, dając efekt gładkiego i profesjonalnego wykończenia. Dzięki temu, odzież nie tylko wygląda estetycznie, ale również zyskuje na trwałości. Przykładem zastosowania podszywarki w praktyce może być produkcja spodni, gdzie kryty obręb stosuje się często w nogawkach, aby nie tylko podkreślić linię odzieży, ale również zabezpieczyć krawędzie przed zniszczeniem. W branży mody, stosowanie podszywarek jest standardem, ponieważ zapewnia wysoką jakość i długowieczność produktów odzieżowych.

Pytanie 13

Jaką maszynę należy użyć do wykończenia dolnej części bluzki uszytej z cienkiej dzianiny z włókien syntetycznych?

A. Obrębiarkę dwuigłową

B. Maszynę podszywającą

C. Overlock trzynitkowy

D. Maszynę stębnującą płaską

Stębnówka płaska, choć może wydawać się odpowiednia dla niektórych zastosowań, nie jest najlepszym wyborem do wykończenia dołu bluz z cienkiej dzianiny. Głównym ograniczeniem stębnówki jest to, że tworzy ona szwy, które nie są elastyczne, co może prowadzić do pękania szwów podczas użytkowania odzieży, zwłaszcza w przypadku dzianin, które mają naturalną rozciągliwość. Brak elastyczności w szwach stębnówki sprawia, że materiał może się marszczyć lub naciągać, co wpływa na komfort noszenia. Obrębiarka trzynitkowa, chociaż zapewnia większą elastyczność szwu, jest bardziej skomplikowana w użyciu i często stosowana w produkcji odzieży, która wymaga bardziej złożonych wykończeń. Podszywarka, z kolei, jest przeznaczona głównie do wykańczania krawędzi materiału, ale nie oferuje elastyczności i trwałości, które są istotne dla odzieży wykonanej z dzianin. Istnieje również ryzyko, że użycie niewłaściwej maszyny do dzianin może prowadzić do pogorszenia jakości końcowego produktu, co w branży odzieżowej jest niedopuszczalne. Dlatego ważne jest, aby przed wyborem maszyny do szycia analizować materiał, z którego został wykonany produkt, oraz jego przeznaczenie, aby zapewnić najlepsze wykończenie.

Pytanie 14

Schemat linii konstrukcyjnych, w którym odcinki pomiędzy punktami oznaczonymi symbolami wyznaczają rozmiar odzieży, to

A. siatka konstrukcyjna

B. budowa odzieży

C. kształt konstrukcyjny

D. norma konstrukcji

Wybór odpowiedzi jak 'standard konstrukcji' może wskazywać na nieporozumienie dotyczące terminologii używanej w branży odzieżowej. Standard konstrukcji odnosi się do zbioru zasad i wymagań dotyczących projektowania oraz produkcji odzieży, ale nie jest to termin, który opisuje konkretny układ linii konstrukcyjnych. Forma konstrukcyjna z kolei odnosi się do ogólnych kształtów i sylwetek, które odzież może przyjmować, co również nie odpowiada definicji układu punktów i linii precyzujących wymiary. Konstrukcja odzieży to szerszy termin, który obejmuje wszystkie aspekty tworzenia odzieży, od kroju po wybór materiałów, i również nie odnosi się bezpośrednio do specyficznego układu linii konstrukcyjnych. Te pomyłki mogą wynikać z mylenia pojęć oraz niewłaściwego zrozumienia ich znaczenia w kontekście projektowania odzieży. W praktyce, aby skutecznie projektować odzież, konieczne jest zrozumienie, jak te różne terminologie funkcjonują w branży, co pozwala na dokładne rozróżnienie funkcji poszczególnych elementów procesu projektowego. Dlatego kluczowe jest zwracanie uwagi na precyzyjne definicje oraz ich zastosowanie w praktyce, aby unikać nieporozumień i błędnych toku myślowego.

Pytanie 15

Do produkcji jakiego elementu odzieży powinno się wykorzystać podszewki: kolanówkę oraz kieszeniówkę?

A. Spódnicy elanobawełnianej

B. Spodni wełnianych

C. Marynarki bawełnianej

D. Żakietu lnianego

Wybór spodni wełnianych jako odpowiedzi na to pytanie jest prawidłowy, ponieważ podszewki, takie jak kolanówka i kieszeniówka, są kluczowymi elementami konstrukcyjnymi tego typu odzieży. Kolanówka stosowana jest w wełnianych spodniach, aby wzmocnić obszar kolan, co jest istotne w kontekście wytrzymałości i komfortu użytkownika, zwłaszcza w przypadku spodni noszonych w warunkach, które wymagają większej mobilności. Kieszeniówka, z kolei, jest używana do wykończenia kieszeni, co zapewnia estetyczny wygląd oraz funkcjonalność. Przy projektowaniu spodni wełnianych często uwzględnia się również ich podszewkę, co jest standardową praktyką w branży odzieżowej. Użycie wysokiej jakości tkanin i odpowiednich podszewkowych materiałów, takich jak poliester czy bawełna, pomoże w zachowaniu struktury i kształtu spodni na dłużej. Dobrze dobrana podszewka nie tylko poprawia komfort noszenia, ale także wpływa na ogólną estetykę produktu. W przypadku spodni wełnianych, odpowiednie wykończenie strefy kolan i kieszeni jest kluczem do ich funkcjonalności oraz trwałości, co jest zgodne z zaleceniami i standardami w branży odzieżowej.

Pytanie 16

Do łączenia boków elementów odzieży uszytych z dzianiny można wykorzystać maszynę szwalniczą, która szyje ściegiem

A. stębnowym dwunitkowym

B. obrzucającym jednonitkowym

C. łańcuszkowym jednonitkowym

D. łańcuszkowym dwunitkowym

Odpowiedzi łańcuszkowym jednonitkowym oraz stębnowym dwunitkowym nie są odpowiednie dla połączeń w dzianinach, ponieważ oba te ściegi charakteryzują się niewystarczającą elastycznością, co może prowadzić do problemów z odpornością na rozrywanie szwów. Ścieg łańcuszkowy jednonitkowy, mimo że jest szybki w wykonaniu, nie oferuje takiej samej siły, jak jego dwunitkowy odpowiednik. W przypadku dzianin, które mają tendencję do rozciągania, taki ścieg może prowadzić do pękania lub deformacji szwów, co jest niepożądane w gotowym produkcie. Z kolei ścieg stębnowy dwunitkowy, choć wytrzymały, również nie zapewnia takiej elastyczności, jaką oferuje ścieg łańcuszkowy dwunitkowy. W przypadku dzianin, użycie stębnowych szwów może skutkować niewłaściwym zachowaniem się materiału, co prowadzi do nieestetycznych zniekształceń. Dodatkowo, ścieg obrzucający jednonitkowy, mimo że może być użyty w wykańczaniu brzegów dzianin, nie jest odpowiedni do zastosowań wymagających elastycznych szwów, ponieważ nie łączy elementów w sposób, który zachowałby ich funkcjonalność i komfort. W rezultacie, wybór odpowiedniego ściegu jest kluczowy dla trwałości i wygody odzieży wykonanej z dzianiny, a zastosowanie niewłaściwych technik krawieckich może prowadzić do znacznych problemów z jakością wyrobu gotowego.

Pytanie 17

Jakie tkaniny odzieżowe oraz akcesoria krawieckie powinny być zakupione do uszycia letniej kobiecej bluzki w stylu sportowym?

A. Adamaszek, guziki z galalitu

B. Popelinę, guziki poliestrowe

C. Krepon, guziki perłowe

D. Satynę, guziki szklane

Popelinę charakteryzuje lekkość, przewiewność oraz miękkość, co czyni ją idealnym materiałem na letnie odzież. Jest to tkanina bawełniana, która dobrze wchłania wilgoć, co jest kluczowe w ciepłe dni, zapewniając komfort noszenia. Oprócz tego popelina jest względnie łatwa w szyciu, co ułatwia pracę nawet mniej doświadczonym krawcom. Guziki poliestrowe są również doskonałym wyborem, ponieważ są trwałe, odporne na działanie wody oraz mają kolorystykę, która doskonale komponuje się z różnorodnymi wzorami i kolorami tkanin. Ponadto, guziki te nie ulegają odkształceniom ani blaknięciu, co jest istotne dla zachowania estetyki uszytej bluzki. W kontekście dobrych praktyk krawieckich, ważne jest również, aby wybierać materiały i dodatki, które są dostępne w lokalnych sklepach, co ułatwia późniejsze naprawy lub modyfikacje odzieży. Zastosowanie popeliny i guzików poliestrowych świadczy o umiejętności dopasowania materiałów do sezonowych potrzeb użytkowników oraz dbałości o jakość i funkcjonalność odzieży.

Pytanie 18

Jakie maszyny wykorzystuje się do przyszywania karczka do przodu bluzki?

A. Stębnówkę i szczepiarkę

B. Podszywarkę oraz stębnówkę

C. Fastrygówkę oraz stębnówkę

D. Stębnówkę i overlock

Użycie podszywarki i stębnówki w kontekście doszywania karczka do przodu bluzki nie jest optymalnym rozwiązaniem. Podszywarka, mimo że jest przydatna do wykonywania szwów w celu wzmacniania krawędzi, nie jest powszechnie stosowana w procesie doszywania, gdyż jej konstrukcja i przeznaczenie ograniczają jej efektywność w takich detalach. Stębnówka, jako maszyna do szycia, jest niewątpliwie ważna, jednak brak zastosowania overlocka w tej kombinacji prowadzi do pominięcia kluczowego aspektu, jakim jest zabezpieczenie krawędzi materiałów. Oprócz tego, mieszanie tych maszyn nie przynosi pożądanych efektów estetycznych, jakie można uzyskać przy użyciu overlocka, który tworzy elastyczne szwy, idealne do tkanin. Z kolei, stębnówka i szczepiarka również nie tworzą efektywnego połączenia, jako że szczepiarka służy głównie do szycia delikatnych szwów, co w przypadku karczka może prowadzić do osłabienia strukturalnego. Podobnie, odpowiedź sugerująca fastrygówkę i stębnówkę nie odpowiada wymaganiom, ponieważ fastrygówka jest używana do tymczasowego łączenia materiałów, co jest niewystarczające do finalizacji detali jak karczek. W kontekście profesjonalnego krawiectwa, nieodpowiedni dobór maszyn może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również obniżeniem trwałości i funkcjonalności gotowej odzieży, co jest sprzeczne z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 19

Jakie urządzenia powinny być wykorzystane do wykończenia górnej części spódnicy paskiem?

A. Klejarkę, overlock 3-nitkowy, stębnówkę

B. Prasę, overlock 3-nitkowy, maszynę łańcuszkową

C. Żelazko elektryczno-parowe, overlock 5-nitkowy, zygzakówkę

D. Klejarkę, overlock 5-nitkowy, ryglówkę

Wybór klejarki, overlocka 3-nitkowego oraz stębnówki do wykończenia góry spódnicy paskiem jest uzasadniony zarówno ze względów technicznych, jak i praktycznych. Klejarka to maszyna, która umożliwia efektywne łączenie tkanin za pomocą kleju, co jest szczególnie korzystne w przypadku materiałów delikatnych lub trudnych do szycia. Overlock 3-nitkowy zapewnia estetyczne wykończenie brzegów tkaniny oraz zapobiega ich strzępieniu, co jest kluczowe w przypadku spódnic, które są narażone na intensywne użytkowanie. Stębnówka natomiast pozwala na precyzyjne szycie elementów, co jest istotne dla uzyskania trwałych i estetycznych szwów. Taki zestaw maszyn jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, które zalecają używanie różnych technik wykończeniowych dla uzyskania najwyższej jakości produktu końcowego. Na przykład, w profesjonalnych zakładach krawieckich często stosuje się takie połączenie maszyn, aby zwiększyć efektywność produkcji i jednocześnie poprawić estetykę wykończenia. Warto również zauważyć, że wykorzystanie różnych technologii pozwala na lepsze dopasowanie do specyfiki używanych materiałów.

Pytanie 20

Dostosowując spódnicę z rozmiaru 170/96/100 do rozmiaru 170/92/96, ile należy zwężyć ją po bokach łącznie?

A. 3 cm

B. 1 cm

C. 2 cm

D. 4 cm

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na błędne zrozumienie procesu dostosowywania odzieży do zmieniających się wymiarów. Przy podejściu zakładającym zwężenie spódnicy o 1 cm, 2 cm albo 3 cm, nie bierzemy pod uwagę, że różnica w obwodzie bioder wynosi 4 cm. Każde z tych podejść jest oparte na niewłaściwej interpretacji wymagań dotyczących dopasowania odzieży. Zmiany w wymiarze bioder powinny być całkowicie uwzględnione, aby uzyskać właściwy efekt końcowy. Często mylnie przyjmuje się, że zmniejszenie tylko jednego z wymiarów, np. tylko w talii czy biodrach, wystarczy do uzyskania pożądanego efektu. W rzeczywistości, aby spódnica dobrze leżała, trzeba całościowo podejść do redukcji obwodu, co oznacza, że obydwie strony spódnicy muszą być zwężone równocześnie. Ignorowanie tej zasady prowadzi do sytuacji, w której spódnica może być zbyt luźna w jednym miejscu, a zbyt ciasna w innym. Dlatego kluczowe jest dokładne zmierzenie oraz wyważenie każdego wymiaru i uwzględnienie ich różnicy w procesie szycia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami krawieckimi, które zalecają równomierne i przemyślane dostosowanie odzieży w celu osiągnięcia optymalnego dopasowania do sylwetki.

Pytanie 21

Jakiego przyrządu pomocniczego należy użyć do obszycia krawędzi żakietu damskiego Chanel taśmą ozdobną?

A. Stopki do marszczenia

B. Lamownika

C. Linijki odległościowej

D. Stopki do naszywania taśm

Wybór niewłaściwego przyrządu do obszywania krawędzi, takiego jak linijka odległościowa, jest błędny, ponieważ linijka ma na celu przede wszystkim pomiar i nie posiada funkcji przyszywania materiałów. Jej zastosowanie w kontekście ozdabiania brzegów odzieży nie daje możliwości efektywnego przyszycia taśmy, co jest kluczowe w przypadku estetycznych elementów wykończeniowych. Ponadto, stopka do marszczenia nie jest odpowiednia, gdyż jej głównym zadaniem jest tworzenie marszczeń, a nie przyszywanie taśmy do krawędzi. Marszczenie i obszywanie to zupełnie różne techniki szycia, które wymagają zastosowania odpowiednich narzędzi. Z kolei stopka do naszywania taśm, choć bardziej odpowiednia niż pozostałe wymienione, nie jest idealnym rozwiązaniem dla cienkich taśm ozdobnych, które wymagają większej precyzji. Wybór odpowiednich narzędzi krawieckich jest kluczowy w procesie szycia, a stosowanie niewłaściwych przyrządów może prowadzić do nieestetycznych efektów oraz obniżenia jakości wykonania. W praktyce, dobrze dobrany lamownik zapewnia nie tylko estetykę, ale również trwałość wykończenia, co jest niezbędne, zwłaszcza dla odzieży o wysokich standardach jakości, takich jak kreacje marki Chanel.

Pytanie 22

W trosce o bezpieczeństwo osoby obsługującej, maszyna stębnowa powinna być wyposażona w

A. płytkę lateksową

B. stopkę z szerokimi płozami

C. ochraniacz palców

D. śrubkę mocującą igłę

Wybór śrubki utrzymującej igłę, stopki z pogrubionymi płozami lub płytki lateksowej jako środków zabezpieczających operatora jest błędny, ponieważ te elementy nie pełnią funkcji ochronnych. Śrubka utrzymująca igłę jest istotna dla stabilności igły w maszynie, jednak nie chroni operatora przed urazami. Głównym zadaniem tej śrubki jest zapewnienie, że igła nie wypadnie podczas pracy, co może prowadzić do uszkodzenia maszyny, ale nie chroni ona palców szyjącego. Z kolei stopka z pogrubionymi płozami ma na celu stabilizację materiału podczas szycia, co jest ważne dla jakości wykonywanych ściegów, jednak nie wpływa na bezpieczeństwo operatora. Płytka lateksowa, stosowana w niektórych maszynach, ma na celu poprawę przyczepności materiału, ale również nie zabezpiecza użytkownika przed ryzykiem urazu. Wybierając niewłaściwe akcesoria, operatorzy mogą narażać się na niebezpieczeństwo, co jest sprzeczne z zasadami BHP. Bezpieczeństwo w pracy z maszynami do szycia powinno być priorytetem, a brak odpowiednich środków ochrony osobistej, takich jak ochraniacze, może prowadzić do poważnych wypadków i urazów, co potwierdzają różnorodne raporty z inspekcji pracy. Odpowiednia wiedza na temat sprzętu i jego właściwego użytkowania jest kluczowa w zapobieganiu wypadkom.

Pytanie 23

Aby zlikwidować pętelkowanie na wierzchu tkaniny w szwie stębnowym, co należy zrobić?

A. zmienić igłę

B. dostosować transporter

C. obniżyć napięcie nici górnej

D. podnieść napięcie nici górnej

Wymiana igły nie rozwiązuje problemu pętelkowania, ponieważ przyczyną tego zjawiska jest niewłaściwe napięcie nici, a nie uszkodzona igła. Odpowiedni dobór igły jest istotny, jednak jej wymiana w przypadku pętelkowania nie przyczyni się do poprawy jakości szwu. Wyregulowanie transportera może wpłynąć na równomierność przesuwania materiału, ale nie koryguje napięcia nici, które jest kluczowe dla właściwego działania ściegów. Zwiększenie naprężenia nici górnej w rzeczywistości przyczyni się do pogłębienia problemu, gdyż prowadzi do jeszcze większego pętelkowania. To podejście opiera się na błędnym założeniu, że większe napięcie poprawi jakość szwu; w rzeczywistości może to prowadzić do uszkodzenia materiału i utraty estetyki. Często zdarza się, że osoby zajmujące się szyciem popełniają błąd myślowy, polegający na przekonaniu, że jeśli jeden aspekt szwu nie działa jak należy, to należy go wzmocnić lub wymienić. W kontekście pętelkowania kluczowe jest zrozumienie, że podstawowym czynnikiem jest odpowiednie napięcie nici, które powinno być dostosowane do specyfiki używanego materiału oraz technologii szycia.

Pytanie 24

Jaką ilość materiału bawełnianego o szerokości 150 cm będzie potrzebował krawiec do uszycia damskich spodni rybaczek o długości 80,0 cm, dla osoby o obwodzie bioder 96,0 cm?

A. 80 cm

B. 176 cm

C. 88 cm

D. 160 cm

Odpowiedzi 80 cm, 160 cm i 176 cm są błędne z paru powodów. Jak wybierzesz 80 cm, to może wyglądać na to, że to wystarczająca długość dla spodni o długości 80 cm. Ale nie bierzesz pod uwagę zapasów materiału na szwy i podłożenie, co jest kluczowe. Typowy zapas na szwy to jakieś 1-1,5 cm na stronę, więc w przypadku nóg spodni to może być dodatkowe 4-6 cm. Z kolei 160 cm to za dużo, bo powoduje marnowanie materiału i wyższe koszty. No i nadmiar tkaniny bywa niewygodny, więc nie ma sensu. Odpowiedź 176 cm jest jeszcze gorsza z tej samej przyczyny - robi jeszcze większe straty w materiale. Problem w tym, że nie rozumiesz zasad doboru tkaniny i źle liczysz, co powinno opierać się na dokładnych pomiarach i specyfice kroju. Jak szyjesz spodenki rybaczki, trzeba wszystko przemyśleć i zastosować zasady optymalizacji, co jest ważne w produkcji.

Pytanie 25

Jakie będzie przybliżone zapotrzebowanie na tkaninę o szerokości 90 cm, z której zakład krawiecki wykona damskie spodnie o długości 104 cm?

A. 230 cm

B. 104 cm

C. 115 cm

D. 210 cm

Przy obliczaniu zużycia tkaniny do uszycia spodni, można łatwo wpaść w pułapki związane z nieprawidłową kalkulacją długości wymaganej tkaniny. Na przykład, odpowiedzi takie jak 115 cm, 210 cm czy 104 cm odzwierciedlają podstawowe błędy, które nie uwzględniają całościowego obrazu potrzebnego materiału. Zakładając, że długość nogawki wynosi 104 cm, wiele osób może błędnie założyć, że tyle wystarczy, co jest mylące. Przy tkaninie o szerokości 90 cm, musimy nie tylko uwzględnić długość nogawki, ale także na szerokości tkaniny, aby zapewnić odpowiednie rozmieszczenie elementów wykroju. Nie można zapominać o tym, że zazwyczaj do uszycia spodni potrzebne są dwa kawałki tkaniny na nogawki oraz dodatkowy materiał na pas i inne detale. Dodatkowo, błędy w obliczeniach mogą wynikać z pominięcia zapasu na szwy oraz możliwości błędów podczas krojenia. Dlatego rzeczywiste wymagania dotyczące tkaniny są znacznie większe, a oszacowanie na poziomie 230 cm uwzględnia wszystkie te czynniki, co jest standardem w krawiectwie. Kluczowe jest zrozumienie, że właściwe obliczenie zużycia tkaniny to nie tylko kwestia długości, ale również obejmuje odpowiednią szerokość i dodatkowe zapasy, co zostaje często zignorowane w prostych kalkulacjach.

Pytanie 26

Jak w najprostszy sposób można dopasować klasyczne spodnie o 2 cm za szerokie w pasie do postury klientki?

A. Zmniejszyć szerokość spodni na linii szwu siedzeniowego

B. Pogłębić zaszewki z przodu na linii talii

C. Pogłębić zaszewki z tyłu na linii talii

D. Zmniejszyć szerokość spodni na linii szwów bocznych

Pogłębianie zaszewek w przodzie na linii talii nie jest odpowiednim rozwiązaniem w przypadku spodni klasycznych, które są zbyt szerokie w pasie. Ta metoda może wprowadzać niepożądane zmiany w kształcie spodni, co prowadzi do utraty ich pierwotnej linii. Zmiana zaszewek w przodzie może również wpływać na komfort noszenia, a także na estetykę, co jest sprzeczne z celem dążenia do idealnego dopasowania. W przypadku zwężania na lini szwów bocznych, problem polega na tym, że może to zaburzyć proporcje nogawek, co negatywnie wpłynie na sylwetkę noszącej osobie. Dodatkowo, zmiana na szwach bocznych może ograniczyć ruchliwość, co jest niepożądane w klasycznych modelach spodni. Również pogłębianie zaszewek w tyle na linii talii nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, ponieważ koncentruje się na tyle spodni, a nie na obszarze, w którym występuje nadmiar materiału. Przykładowo, takie podejście może prowadzić do efektu opadającego kroku, co jest szczególnie niekorzystne dla klasycznych spodni. Generalnie, te odpowiedzi wskazują na błędne zrozumienie zasad konstrukcji odzieży i nie uwzględniają wpływu na ogólny kształt oraz komfort noszenia spodni.

Pytanie 27

Jakiej wielkości dodatek powinien zostać uwzględniony na krawędzi formy koszuli damskiej w celu wykonania szwów bocznych?

A. 3 cm

B. 4 cm

C. 2 cm

D. 1 cm

No więc, standardowy dodatek na szwy boczne w krawiectwie damskim to 1 cm. To naprawdę praktyczna wartość, bo pozwala na ładne wykończenie krawędzi i dobrze dopasowaną odzież. Kiedy używasz 1 cm, to masz spoko równowagę między komfortem a precyzyjnym dopasowaniem. Często korzysta się z tej wartości przy szyciu bluzek czy sukienek, które potrzebują delikatnych kształtów. Pamiętaj jednak, że ładne wykończenie szwów ma duże znaczenie dla trwałości i wyglądu gotowego ubrania. Jak szyjesz z materiałów, które mogą się strzępić, warto pomyśleć o dodatkowych technikach, jak obszywanie brzegów. Moim zdaniem, to może wymagać lekkiego dostosowania dodatku. W krawiectwie dobrze jest trzymać się tych standardów, bo pomagają one w stworzeniu zarówno funkcjonalnych, jak i estetycznych ubrań.

Pytanie 28

Jaką metodę klejenia wykorzystuje się do połączenia paska spodniowego z wkładem klejowym?

A. Wkładów sztywnikowych

B. Małych wklejek

C. Wkładów konstrukcyjnych

D. Wielkopowierzchniowego klejenia

Odpowiedzi wskazujące na inne techniki klejenia, takie jak wkłady sztywnikowe, wielkopowierzchniowe klejenie czy wkłady konstrukcyjne, opierają się na błędnych założeniach dotyczących zastosowania i funkcji tych metod. Wkłady sztywnikowe są zazwyczaj używane w projektowaniu odzieży, gdzie wymagane jest wzmocnienie strukturalne, ale nie są odpowiednie do łączenia pasków z wkładami klejowymi. Z kolei wielkopowierzchniowe klejenie to technika, która sprawdza się przy dużych powierzchniach, gdzie wymagane jest silne połączenie, lecz w przypadku detali takich jak paski do spodni, staje się to niepraktyczne i nieefektywne. Wkłady konstrukcyjne, chociaż mogą oferować stabilność, z reguły są stosowane w większych projektach, gdzie struktura materiału odgrywa kluczową rolę w funkcjonalności odzieży. Powszechny błąd to mylenie specyfiki zastosowania różnych technik klejenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru metody w stosunku do wymagań danego produktu. Każda z wymienionych technik ma swoje specyficzne zastosowanie, lecz w kontekście łączenia paska z wkładem klejowym, małe wklejki okazują się najbardziej efektywne, łącząc wytrzymałość z estetyką, co jest kluczowe w produkcji odzieży.

Pytanie 29

Czynniki, które mają wpływ na użytkowe cechy tkanin, to:

A. śliskość, strzępienie, właściwości termiczne

B. oporność na ścieranie, wytrzymałość na rozciąganie

C. trwałość wymiarów, oporność na gniecenie, oporność na zmechacenia

D. higroskopijność, przepuszczalność powietrza, właściwości cieplne

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że trwałość wymiarów, odporność na zagniecenia oraz odporność na zmechacenia to cechy, które mają znaczenie, jednak nie odnoszą się bezpośrednio do użytkowości tkanin w kontekście komfortu. Trwałość wymiarów dotyczy stabilności tkaniny pod wpływem użytkowania i prania, co jest istotne, ale nie wpływa na bezpośrednią funkcjonalność i komfort noszenia. Odporność na zagniecenia jest istotna w przypadku odzieży formalnej, jednak nie jest kluczowym czynnikiem wpływającym na codzienny komfort użytkownika. W przypadku odporności na ścieranie i wytrzymałości na rozciąganie, choć są one ważne w kontekście trwałości odzieży roboczej, to nie odnoszą się bezpośrednio do doświadczeń użytkowych, takich jak odczucie ciepła czy wilgotności. Śliskość, strzępienie się oraz właściwości termiczne mogą wpływać na użytkowanie tkanin, lecz sama śliskość nie zawsze jest pożądana, a strzępienie się jest defektem, który należy unikać w produkcji. Właściwości takie jak higroskopijność i przewodnictwo cieplne mają bezpośrednie przełożenie na komfort w różnych warunkach atmosferycznych, co czyni je bardziej istotnymi w praktycznym zastosowaniu tkanin w odzieży. Dlatego ważne jest, aby przy ocenie tkanin skupić się na tych cechach, które bezpośrednio wpływają na komfort i użyteczność w codziennym życiu.

Pytanie 30

W skład wyposażenia stębnówki nie wchodzi

A. podkładka teflonowa

B. zwijacz

C. linijka magnetyczna

D. lamownik

Podkładka teflonowa to element, który nie jest częścią standardowego oprzyrządowania stębnówki. Stębnówki, znane również jako maszyny do szycia stębnowego, są używane w przemyśle tekstylnym do zszywania materiałów wzdłuż krawędzi lub w szwach. W skład ich oprzyrządowania wchodzą elementy, takie jak lamownik, który umożliwia estetyczne wykończanie krawędzi tkanin, zwijacz, który ułatwia zarządzanie nitką podczas szycia, oraz linijka magnetyczna, która pozwala na precyzyjne prowadzenie materiału. W przypadku podkładki teflonowej, choć jest to przydatny element w innych kontekstach szycia, służy głównie do pracy z trudnymi do szycia materiałami, takimi jak skóra czy materiały syntetyczne, gdzie zapobiega przyklejaniu się tkaniny do stopki. Zastosowanie podkładki teflonowej jest więc specyficzne i nie jest standardowym wyposażeniem stębnówki, co czyni ją odpowiedzią poprawną.

Pytanie 31

Przyczyną marszczenia i ściągania się szwów bocznych oraz barkowych podczas szycia bluzki dziewczęcej z cienkiego batystu jest

A. uszkodzone ostrze igły

B. nadmierny docisk stopki

C. nieprawidłowe zamocowanie igły

D. błędne ustawienie chwytacza

Zbyt duży docisk stopki podczas szycia bluzek z cienkiego batystu jest kluczowym czynnikiem wpływającym na jakość szwów. W przypadku delikatnych tkanin, jak batyst, odpowiednie ustawienie docisku stopki jest niezbędne, aby uniknąć marszczenia się materiału. Nadmierny docisk może prowadzić do deformacji surowca, co skutkuje nierównomiernym szwem oraz estetycznymi defektami. W praktyce, zaleca się regulowanie docisku stopki w zależności od grubości i struktury materiału. Dla cienkich tkanin, takich jak batyst, optymalnym rozwiązaniem jest zmniejszenie docisku, co pozwala na swobodne przesuwanie się tkaniny pod stopką i uzyskanie równomiernych i gładkich szwów. Standardy szycia podkreślają, że dobór parametrów maszyny powinien być dostosowany do właściwości używanego materiału, co zapewnia zarówno estetykę, jak i trwałość wykonanej odzieży.

Pytanie 32

W przypadku jednej pary spodni wykonanych ze sztruksu wykorzystuje się zestaw szablonów

A. jednokierunkowy łączony

B. jednokierunkowy pojedynczy

C. dwukierunkowy łączony

D. dwukierunkowy pojedynczy

Odpowiedź "jednokierunkowy pojedynczy" jest poprawna, ponieważ w procesie produkcji spodni ze sztruksu stosuje się układ szablonów, który umożliwia efektywne wykorzystanie materiału oraz zapewnia odpowiednią strukturę końcowego produktu. Układ jednokierunkowy oznacza, że szablony są rozmieszczone w taki sposób, aby włókna tkaniny były w jednym kierunku, co jest kluczowe dla zachowania jednorodności oraz estetyki samego wyrobu. Użycie układu pojedynczego wskazuje na to, że poszczególne części szablonu są tworzone z jednego kawałka materiału, co minimalizuje straty materiałowe oraz zapewnia lepszą jakość szycia. Przykładem praktycznym zastosowania tej techniki jest produkcja klasycznych spodni dżinsowych, gdzie układ jednokierunkowy pozwala na uzyskanie spójnego wyglądu oraz trwałości. W branży odzieżowej, zgodnie z normami ISO, takie podejście jest zalecane do osiągnięcia optymalnej wydajności oraz zminimalizowania odpadów, co również wpisuje się w filozofię zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 33

Szerokość łuku tyłu na wysokości piersi mierzona jest poziomo na figurze kobiecej w linii obwodu klatki piersiowej między punktami

A. pachowymi tylnym i przednim.

B. piersiowymi bocznymi.

C. tylnymi bocznymi.

D. ramiennymi z tyłu.

Wybór punktów ramiennych od strony tylnej jako odniesienia do pomiaru łuku szerokości tyłu jest błędny, ponieważ te punkty nie znajdują się na linii obwodu klatki piersiowej. Ramiona nie są odpowiednimi punktami odniesienia do określenia szerokości klatki piersiowej, ponieważ ich umiejscowienie może wpływać na wynik pomiaru, co prowadzi do błędnych odczytów. W odniesieniu do piersiowych bocznych punktów, te również nie są idealne, ponieważ nie oddają rzeczywistej szerokości klatki piersiowej na wysokości piersi, co może skutkować niewłaściwym dopasowaniem odzieży. Podobnie, pomiar z użyciem pachowych tylnych i przednich punktów nie jest właściwy, ponieważ nie odzwierciedlają one rzeczywistej szerokości klatki piersiowej oraz mogą prowadzić do nieadekwatnych rozmiarów odzieży. W przemyśle odzieżowym precyzyjne pomiary są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania i komfortu, a błędne podejścia do pomiaru mogą prowadzić do poważnych problemów w produkcji, takich jak reklamacje, niezadowolenie klientów oraz straty finansowe. Dlatego niezwykle istotne jest stosowanie właściwych punktów pomiarowych, zgodnych z obowiązującymi standardami.

Pytanie 34

Do zrealizowania zamówienia na sukienkę damską z jedwabiu użyto
1,10 m jedwabiu w cenie 80,00 zł za 1 m
1,00 m podszewki w cenie 14,00 zł za 1 m
1 zamek w cenie 6,00 zł za 1 szt.
Koszt uszycia sukienki na podszewce wynosi 150,00 zł. Jaką wartość mają koszty bezpośrednie oraz koszt robocizny za zrealizowane zamówienie?

A. 260,00 zł

B. 258,00 zł

C. 250,00 zł

D. 244,00 zł

Aby obliczyć sumę kosztów bezpośrednich oraz kosztu robocizny za zamówienie na sukienkę, należy zsumować wszystkie składniki kosztowe. Koszt jedwabiu wynosi 1,10 m * 80,00 zł/m = 88,00 zł, koszt podszewki to 1,00 m * 14,00 zł/m = 14,00 zł, koszt zamka to 6,00 zł, a koszt uszycia sukienki to 150,00 zł. Zatem całkowity koszt wynosi: 88,00 zł + 14,00 zł + 6,00 zł + 150,00 zł = 258,00 zł. Tego typu analizy kosztów są kluczowe w branży odzieżowej, ponieważ pozwalają na dokładne oszacowanie wydatków związanych z produkcją. Efektywne zarządzanie kosztami jest fundamentem działalności przedsiębiorstw, a znajomość składników kosztów umożliwia lepsze planowanie i podejmowanie decyzji biznesowych. Wiedza na temat kosztów materiałów i robocizny pozwala na wycenę produktów, co jest niezbędne w kontekście konkurencyjności na rynku. Przykładem zastosowania może być przygotowanie oferty dla klienta, w której dokładnie uwzględnia się wszystkie koszty, co zwiększa transparentność i zaufanie do marki.

Pytanie 35

Aby zapobiec rozpruciu szwów na początku i końcu przeszycia, należy nitki

A. przymocować przez szycie do tyłu

B. pozostawić w szwie

C. związać

D. obciąć

Szycie do tyłu, czyli ta technika, o której tu mówimy, to naprawdę ważna sprawa w krawiectwie. Dzięki niej, szwy są dużo bardziej trwałe, bo pierwsze i ostatnie przeszycia są lepiej zabezpieczone. To trochę jak zabezpieczanie nitki, żeby się nie pruła, co ma ogromne znaczenie szczególnie w odzieży, która często jest narażona na duże naprężenia, jak np. ubrania robocze czy sportowe. Warto o tym pamiętać w każdym swoim projekcie, bo nie tylko przedłuża to żywotność, ale też sprawia, że wszystko wygląda lepiej. Fajnie jest też wiedzieć, że są standardy, jak ISO 4916, które mówią o tych technikach i ich znaczeniu dla wytrzymałości szwów. Dobre wykończenie nie tylko wygląda estetycznie, ale i wpływa na funkcjonalność, więc warto to przemyśleć w trakcie szycia.

Pytanie 36

Kostium damski uszyty z elanowełny, którego podszewka wymaga prasowania, powinien być prasowany

A. na mokro, żelazkiem o temperaturze 90°C

B. po prawej stronie przy użyciu wilgotnej zaparzaczki, żelazkiem nagrzanym do 150°C

C. na sucho, żelazkiem ustawionym na 110°C

D. po lewej stronie przy lekko zwilżonym materiale, żelazkiem o temperaturze 200°C

Prasowanie odzieży wykonanej z elanowełny wymaga szczególnej uwagi, a błędne metody mogą prowadzić do uszkodzeń materiału. Prasowanie na sucho, przy użyciu żelazka o temperaturze 110°C, może być niewystarczająco skuteczne, zwłaszcza przy tkaninach o właściwościach elastycznych. Wiele osób może myśleć, że niższa temperatura jest bezpieczniejsza, jednak nie daje ona wystarczającego efektu, co prowadzi do konieczności powtarzania procesu, a tym samym narażenia materiału na dodatkowe ciepło. Metoda na mokro z użyciem żelazka ustawionego na 90°C nie jest odpowiednia, ponieważ taka niska temperatura może nie przynieść pożądanych efektów, a także woda może wnikać w strukturę tkaniny, co może prowadzić do plam i odbarwień. Z kolei prasowanie po lewej stronie, lekko zwilżonym materiałem, z żelazkiem ustawionym na 200°C, stwarza ryzyko przypalenia tkaniny; wysoka temperatura jest niedopuszczalna dla syntetycznych włókien, jakimi są elanowełny, które mogą ulec stopieniu. Zrozumienie zachowań materiałów podczas prasowania jest kluczowe dla ich wystarczającej ochrony i długowieczności odzieży, dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do prasowania zapoznać się z zaleceniami producenta oraz standardowymi technikami prasowania odpowiednimi dla danego rodzaju tkaniny.

Pytanie 37

Aby uniknąć zmniejszania się odzieży podczas obróbki oraz używania, materiał należy poddać

A. sprasowaniu

B. zaprasowaniu

C. dekatyzowaniu

D. odprasowaniu

Dekatyzowanie to proces, który ma na celu minimalizowanie kurczenia się tkanin, co jest kluczowe w produkcji odzieży. Podczas tego procesu tkaniny są poddawane działaniu wysokiej temperatury i wilgoci, co powoduje, że włókna materiału ulegają wstępnemu skurczeniu. Dzięki temu, gdy odzież jest później prana lub suszona, zmiany wymiarowe są znacznie ograniczone. Dekatyzowanie jest szczególnie istotne w przypadku tkanin naturalnych, takich jak bawełna czy wełna, które są bardziej podatne na kurczenie. W branży tekstylnej stosuje się różne metody dekatyzowania, w tym parowanie oraz chemiczne przetwarzanie, co również wpływa na poprawę jakości tkaniny. Przykładami zastosowania dekatyzowania są produkcja odzieży, pościeli oraz innych tekstyliów, gdzie stabilność wymiarowa jest kluczowa dla zadowolenia klienta. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami jakości ISO, proces dekatyzowania jest zalecany jako standardowa praktyka w produkcji tekstyliów, co potwierdza jego znaczenie w branży.

Pytanie 38

Merceryzacja, polegająca na przepuszczaniu napiętej tkaniny przez zimny roztwór mocnego ługu sodowego, co pozwala na uzyskanie trwałego połysku, jest stosowana w przypadku tkanin

A. bawełnianych

B. poliamidowych

C. wełnianych

D. poliakrylonitrylowych

Wybór poliakrylonitrylu, wełny czy poliamidu jako materiałów poddawanych merceryzacji jest nieuzasadniony, ponieważ te włókna nie reagują w taki sam sposób jak bawełna. Poliakrylonitryl, będący włóknem syntetycznym, nie ma właściwości chemicznych, które umożliwiłyby mu efektywne przetwarzanie w procesie merceryzacji. Dodatkowo, wełna, będąca włóknem pochodzenia zwierzęcego, poddawana jest innym procesom, takim jak filcowanie, które mają na celu zwiększenie grubości i trwałości, ale nie nadają jej połysku w sposób, w jaki robi to merceryzacja. Poliamidy, jak nylon, również nie mogą być poddawane merceryzacji ze względu na ich odmienność chemiczną, co prowadzi do rozkładu włókien w kontakcie z silnymi zasadami. Wspólnym błędem myślowym jest zakładanie, że procesy stosowane w przemyśle tekstylnym są uniwersalne dla wszystkich rodzajów włókien. W rzeczywistości, każdy typ włókna ma swoje unikalne właściwości, co wpływa na wybór odpowiednich technologii obróbczych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że merceryzowanie jest procesem specyficznym dla bawełny, a jego zastosowanie do innych rodzajów włókien nie tylko mija się z celem, ale może również prowadzić do uszkodzenia materiału.

Pytanie 39

Wykończenie dolnej części spodni wełnianych powinno być zrealizowane ściegiem niewidocznym na maszynie

A. podszywarce

B. zygzaku

C. fastrygówce

D. łańcuszkowej

Wykończenie dołu spodni wełnianych ściegiem niewidocznym wykonuje się na maszynie podszywającej, ponieważ jest to maszyna przystosowana do szycia tkanin w taki sposób, aby szwy były praktycznie niewidoczne na zewnętrznej stronie odzieży. Technika ta polega na przeszywaniu podłożenia materiału w taki sposób, że nici są wciągane w tkaninę, co minimalizuje ich widoczność. Odpowiednie użycie maszyny podszywającej pozwala na uzyskanie estetycznego wykończenia, co jest szczególnie istotne w przypadku odzieży wykonanej z wełny, gdzie każdy detal ma znaczenie dla ogólnego wrażenia wizualnego. Przykładem zastosowania ściegu niewidocznego może być finalizacja spodni eleganckich lub formalnych, które wymagają wyjątkowego wykończenia. W branży odzieżowej dobrym standardem jest używanie tej techniki przy produkcji odzieży na miarę oraz w szyciu odzieży wysokiej jakości, gdzie klienci oczekują starannego wykończenia. Zastosowanie podszywarki w tej sytuacji zapewnia nie tylko estetykę, ale także trwałość szwu, co jest kluczowe w kontekście użytkowania odzieży.

Pytanie 40

Klientka posiadająca wymiary 164/88/94 zamówiła u krawcowej uszycie krótkiego żakietu z materiału w asymetryczną kratę o szerokości 150 cm. O ile % maksymalnie powinna być zwiększona norma zużycia tego materiału?

A. 10 %

B. 12 %

C. 14 %

D. 8 %

Poprawna odpowiedź wynika z analizy wymagań dotyczących zużycia materiału na uszycie krótkiego żakietu. Klientka o wymiarach 164/88/94 oznacza, że krój żakietu musi uwzględniać dodatkową przestrzeń dla komfortu oraz odpowiedniego dopasowania. Asymetryczna krata o szerokości 150 cm wymaga odpowiedniej kalkulacji, aby uniknąć marnotrawstwa materiału. W praktyce, dla tkanin z wyraźnym wzorem, takim jak krata, dodatkowe zużycie materiału na dopasowanie wzoru oraz minimalizację rozbieżności w układzie wzoru jest kluczowe. Standardy branżowe wskazują, że przy wzorach asymetrycznych oraz w przypadku szwów, które mogą wymagać dodatkowych zapasów, normę można zwiększyć o około 8%. To podejście zapewnia zadowolenie klientki z końcowego produktu, uwzględniając estetykę oraz funkcjonalność."

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej