Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 06:07
Data zakończenia: 30 maja 2025 06:16

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Długi czas zachowania świeżości pierników oraz opóźnienie ich wysychania zapewnia dodanie do ciasta

A. przypraw korzennych

B. miodu naturalnego

C. mleka pasteryzowanego

D. skórki pomarańczowej

Dodanie miodu do ciasta piernikowego jest naprawdę istotne, jeśli chcemy, żeby nasze wypieki były świeże przez dłuższy czas. Miód działa jak naturalny nawilżacz, więc sprawia, że ciasto ma więcej wilgoci i mniej wysycha. Dzięki temu nasze pierniki zostają dłużej miękkie i sprężyste. Co więcej, miód ma też właściwości, które pomagają w przechowywaniu, bo działa antybakteryjnie i antygrzybicznie. Warto też zauważyć, że w tradycyjnych przepisach na pierniki miód jest często podstawowym składnikiem, bo dodaje wyjątkowego smaku i zapachu. Przykładowo, słodycz miodu świetnie podkreśla smak przypraw korzennych, które są kluczowe dla pierników. W piekarnictwie zaleca się używanie miodu, bo daje lepsze efekty smakowe i poprawia teksturę ciast. No i nie zapomnijmy, żeby odpowiednio przechowywać miód, by nie stracił swoich cennych właściwości.

Pytanie 2

Który deser należy sporządzić na podstawie przedstawionego normatywu?

Surowiec	Ilość
Śmietanka 30%	800 ml
Cukier puder	100 g
Kakao	30 g
Rodzynki	100 g
Płatki migdałowe	75 g
Bezy	100 g
Cukier wanilinowy	do smaku

A. Krem sułtański.

B. Krem bawarski.

C. Mus czekoladowy.

D. Suflet czekoladowy.

Wybór innych odpowiedzi na to pytanie świadczy o niezrozumieniu kluczowych składników oraz technik przygotowania deserów. Na przykład, krem bawarski to deser, który oparty jest głównie na bazie mleka, żółtek i śmietany, co sprawia, że jego skład różni się zasadniczo od proponowanego normatywu. Krem sułtański natomiast, wyróżnia się użyciem bezy i owoców, co czyni go bardziej złożonym w strukturze. Mus czekoladowy, chociaż również deserem, bazuje przeważnie na czekoladzie oraz śmietanie, a jego przygotowanie nie wymaga użycia bezy ani rodzynków, które są kluczowe w przypadku kremu sułtańskiego. Suflet czekoladowy to kolejny przykład, gdzie podstawowym składnikiem staje się czekolada i ubite białka, co w ogóle nie odnosi się do wskazanych komponentów. Przyczyną błędnych wyborów może być niezrozumienie różnic między poszczególnymi deserami oraz zbytnia koncentracja na popularności danego wariantu, a nie na ich autentycznych składnikach. W praktyce kulinarnej, kluczowe jest dostrzeganie szczegółów w recepturach oraz umiejętność ich właściwego łączenia, co pozwala na tworzenie doskonałych i zharmonizowanych smaków. Zwrócenie uwagi na te aspekty, zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi, jest niezbędne dla profesjonalnego przygotowania deserów.

Pytanie 3

Podczas stopniowego zamrażania surowców powstaje

A. tworzenie dużych kryształów lodu

B. redukcja ich objętości

C. małe kryształy lodu

D. zmniejszenie ciśnienia osmotycznego

Tworzenie dużych kryształów lodu podczas powolnego zamrażania surowców jest wynikiem kontrolowanego procesu krystalizacji, który zachodzi, gdy temperatura spada w sposób stopniowy. W takim przypadku cząsteczki wody mają wystarczająco dużo czasu na uporządkowanie się i tworzenie większych struktur krystalicznych, co prowadzi do powstawania dużych kryształów lodu. Taki proces można zaobserwować w zastosowaniach przemysłowych, gdzie istotne jest zachowanie struktury produktu po zamrożeniu, na przykład w przemyśle spożywczym, podczas mrożenia owoców lub warzyw. Powolne zamrażanie, np. w temperaturze -1°C do -5°C, pozwala również na minimalizację uszkodzeń komórek i utrzymanie jakości produktowej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie technologii mrożenia. Dodatkowo, duże kryształy lodu charakteryzują się mniejszą powierzchnią kontaktu z powietrzem, co zmniejsza ryzyko sublimacji i poprawia długoterminowe przechowywanie produktów. Warto również zauważyć, że w procesach takich jak kriokonserwacja komórek, kontrolowane zamrażanie jest kluczowe dla zachowania ich integralności oraz funkcjonalności.

Pytanie 4

W gastronomii do rozdrabniania oraz emulgowania mięsa, tłuszczu i dodatków smakowych stosuje się

A. mieszalniki.

B. wilków.

C. kuter.

D. miksery.

Kuter to urządzenie gastronomiczne, które jest niezbędne do rozdrobnienia i emulgowania mięsa, tłuszczu oraz dodatków smakowych. Jego działanie opiera się na zastosowaniu ostrzy, które przy wysokich obrotach skutecznie siekają i mieszają składniki, co pozwala na uzyskanie jednorodnej konsystencji masy mięsnej. W praktyce kutry są niezastąpione w produkcji różnego rodzaju wędlin, pasztetów czy farszów, gdzie precyzyjne połączenie składników jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniego smaku i tekstury. Standardy branżowe, takie jak HACCP, podkreślają znaczenie używania odpowiednich narzędzi do przetwarzania żywności, co obejmuje również kutry, jako urządzenia, które zapewniają nie tylko efektywność, ale i bezpieczeństwo procesu produkcji. Dobrze przygotowana masa, uzyskana dzięki kutrom, pozwala na dalsze przetwarzanie, takie jak formowanie, gotowanie czy wędzenie, co jest fundamentalne dla wielu produktów kulinarnych.

Pytanie 5

Jaką metodę należy wykorzystać do napowietrzania mąki?

A. Oświetlanie

B. Przesiewanie

C. Oziębianie

D. Zaparzanie

Przesiewanie mąki to kluczowa technika stosowana w procesie napowietrzania, która ma na celu poprawę jakości i tekstury produktów piekarskich. Przesiewanie pozwala na usunięcie zanieczyszczeń oraz grudek, co znacząco wpływa na jednorodność składników. Technika ta działa na zasadzie rozdzielania cząsteczek, co powoduje wprowadzenie powietrza do mąki. Warto zaznaczyć, że podczas tego procesu mąka staje się lżejsza, co ułatwia jej dalsze mieszanie z innymi składnikami. W praktyce, przesiewanie mąki przed użyciem jest standardową procedurą w przemyśle piekarskim i cukierniczym, a także w domowym pieczeniu. Umożliwia uzyskanie lepszej struktury ciasta, co wpływa na końcowy produkt, czyniąc go bardziej puszystym i delikatnym. Przykładowo, w przypadku ciast biszkoptowych, odpowiednie napowietrzenie mąki jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanej lekkości i objętości ciasta. W profesjonalnych piekarniach przesiewanie jest często powtarzane kilka razy, aby maksymalnie zwiększyć napowietrzenie mąki, co podkreśla jego istotność w branży.

Pytanie 6

Którą część cynamonu mieli się, aby uzyskać przyprawę?

A. Korzeń

B. Liście

C. Nasiona

D. Korę

Wybór korzenia, nasion lub liści jako części rośliny do pozyskiwania cynamonu jest błędny. Korzeń cynamonu nie jest wykorzystywany do produkcji przyprawy, ponieważ korzenne części rośliny mają całkowicie inną strukturę chemiczną i smakową. Cynamon powstaje tylko z kory, która zawiera olejki eteryczne i substancje aromatyczne, odpowiedzialne za charakterystyczny smak i zapach przyprawy. Nasiona, w kontekście cynamonu, również nie mają zastosowania. W rzeczywistości, nasiona cynamonu nie są w ogóle produktem spożywczym, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich potencjalnych zastosowań. Liście cynamonowca mogą być używane w niektórych kulinarnych kontekstach, ale nie są one źródłem typowego cynamonu, z którym mamy do czynienia w kuchni. Błędne podejście do substancji, które nie są używane do produkcji cynamonu, może prowadzić do braku wiedzy na temat klasyfikacji przypraw oraz ich właściwego stosowania w różnych potrawach. Zrozumienie, które części rośliny są używane do produkcji przypraw, jest kluczowe w kontekście kulinarnym oraz w ocenie jakości produktów spożywczych. W praktyce, znajomość odpowiednich części roślin wykorzystywanych w przyprawach jest istotna, aby uniknąć błędów w kuchni oraz aby móc w pełni wykorzystać potencjał aromatyczny i zdrowotny składników używanych w kuchni.

Pytanie 7

Jaką metodę konserwacji zastosowano do produkcji ogórków kiszonych?

A. Biologiczną

B. Fizyczną

C. Skojarzoną

D. Chemiczną

Odpowiedzi chemiczna, skojarzona i fizyczna są związane z innymi metodami konserwacji, które nie są właściwe w kontekście ogórków kiszonych. Metoda chemiczna, polegająca na używaniu substancji chemicznych do konserwacji żywności, może obejmować dodawanie konserwantów, które w przypadku ogórków kiszonych są zbędne, gdyż proces fermentacji naturalnie zabezpiecza warzywa. Chemiczne dodatki mogą także negatywnie wpływać na jakość organoleptyczną produktu oraz zdrowie konsumentów. Metoda skojarzona, która może oznaczać łączenie różnych technik, również nie jest adekwatna, ponieważ tradycyjne kiszenie nie wymaga stosowania dodatkowych metod; jest to proces samowystarczalny. Z kolei metoda fizyczna, taka jak chłodzenie czy suszenie, nie jest powiązana z procesem fermentacji, który jest kluczowy dla uzyskania ogórków kiszonych. Pojęcia te mogą prowadzić do mylnych przekonań o konserwacji żywności, gdyż nie uwzględniają one biologicznych aspektów fermentacji, które są fundamentalne dla produkcji ogórków kiszonych oraz ich walorów zdrowotnych i smakowych. Warto podkreślić, że zrozumienie podstawowych metod konserwacji żywności oraz ich właściwego zastosowania jest kluczowe dla produkcji wysokiej jakości produktów spożywczych.

Pytanie 8

Laktoza jest typem cukru

A. trzcinowy

B. buraczany

C. owocowy

D. mlekowy

Laktoza to disacharyd składający się z dwóch monosacharydów: glukozy i galaktozy. Jest to główny cukier występujący w mleku i produktach mlecznych, co czyni ją kluczowym składnikiem diety wielu ludzi. Zrozumienie roli laktozy w organizmie jest istotne, zwłaszcza w kontekście jej trawienia. Enzym laktaza, obecny w jelitach, rozkłada laktozę na glukozę i galaktozę, które są następnie wchłaniane do krwiobiegu. W praktyce oznacza to, że osoby z nietolerancją laktozy, które nie produkują wystarczającej ilości laktazy, mogą mieć problemy z trawieniem mleka i produktów mlecznych. Przykładowo, wiele osób wybiera produkty bezlaktozowe, które są dostępne na rynku, a także suplementy diety zawierające laktazę, aby uniknąć problemów żołądkowych po spożyciu laktozy. Wiedza na temat laktozy jest szczególnie ważna w dietetyce i medycynie, gdzie zrozumienie jej właściwości może prowadzić do lepszego zarządzania dietą pacjentów, zwłaszcza tych z zaburzeniami trawienia.

Pytanie 9

Jakim sposobem należy zagęszczać zupę owocową?

A. zawiesiną z mąki pszennej

B. podprawą zacieraną

C. zawiesiną z mąki ziemniaczanej

D. zasmażką I stopnia

Zagęszczanie zupy owocowej zawiesiną z mąki ziemniaczanej to technika, która zapewnia optymalne rezultaty w kontekście osiągnięcia pożądanej konsystencji oraz smaku. Mąka ziemniaczana jest stosunkowo neutralna w smaku i nie zmienia znacząco profilu smakowego potrawy, co jest szczególnie ważne w przypadku zup owocowych, gdzie smak owoców jest kluczowy. Dodatkowo, mąka ziemniaczana ma właściwości żelujące, co pozwala na uzyskanie kremowej i gładkiej tekstury. W praktyce, zazwyczaj najlepiej jest rozpuścić mąkę ziemniaczaną w zimnej wodzie, a następnie dodać ją do gotującej się zupy, co pozwala na równomierne zagęszczenie. Warto również pamiętać, że mąka ziemniaczana nie wymaga długiego gotowania, aby uzyskać pożądany efekt, co czyni ją wygodnym składnikiem w procesie kulinarnym. Standardy kulinarne wskazują na preferowanie produktów, które nie tylko poprawiają konsystencję, ale również zachowują jakość i smak potrawy, dlatego mąka ziemniaczana jest często zalecana w przepisach na zupy owocowe.

Pytanie 10

Pierwsza pomoc dla osoby, która doznała zatrucia tlenkiem węgla, powinna przede wszystkim polegać na

A. oczyszczeniu jamy ustnej poszkodowanego z wydzieliny

B. ułożeniu poszkodowanego w pozycji bezpiecznej

C. zapewnieniu poszkodowanemu dostępu świeżego powietrza

D. podaniu poszkodowanemu zimnego napoju

Zarządzanie sytuacją, w której osoba uległa zatruciu tlenkiem węgla, wymaga zrozumienia, że priorytetem jest natychmiastowe usunięcie poszkodowanego z miejsca narażenia. Ułożenie poszkodowanego w pozycji bezpiecznej, mimo że jest dobrym działaniem w przypadku wielu urazów, nie jest wystarczające w obliczu tego konkretnego zagrożenia. Tlenek węgla jest niebezpieczny, ponieważ powoduje szybką utratę świadomości, a poszkodowany może nie być w stanie samodzielnie się przemieszczać. Podanie zimnego napoju może wydawać się pomocne, ale nie tylko nie wpływa na usuwanie tlenku węgla z organizmu, ale może też prowadzić do dalszych komplikacji, jeżeli poszkodowany ma trudności z przełykaniem lub jest nieprzytomny. Oczyszczenie jamy ustnej z wydzieliny może być istotne w przypadku osób, które wymiotują lub mają problemy z oddychaniem, ale nie powinno być to podejście priorytetowe w sytuacji zatrucia tlenkiem węgla. Kluczowym błędem jest mylenie tego, co jest natychmiastową potrzebą w sytuacji kryzysowej, z działaniami, które można podjąć w innych warunkach. W sytuacjach zatrucia, priorytetem powinno być dotlenienie i udostępnienie świeżego powietrza, co jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się zdrowiem oraz standardami pierwszej pomocy.

Pytanie 11

Jeżeli koszt surowców (pomijając przyprawy) do przygotowania 100 zestawów obiadowych wynosi 500 zł, a ryczałt na przyprawy to 3%, to koszt jednego zestawu obiadowego z przyprawami wynosi

A. 5,00 zł

B. 15,15 zł

C. 15,00 zł

D. 5,15 zł

Aby obliczyć koszt jednego zestawu obiadowego z przyprawami, należy najpierw ustalić koszt surowców na jeden zestaw. Koszt surowców dla 100 zestawów wynosi 500 zł, co oznacza, że koszt surowców na jeden zestaw wynosi 500 zł / 100 = 5 zł. Następnie, aby uwzględnić przyprawy, które stanowią 3% całkowitego kosztu surowców, musimy obliczyć 3% z 5 zł. Obliczenia te przebiegają w następujący sposób: 5 zł * 0,03 = 0,15 zł. Teraz dodajemy ten koszt przypraw do kosztu surowców: 5 zł + 0,15 zł = 5,15 zł. Takie podejście jest zgodne z praktykami w branży gastronomicznej, gdzie dokładne obliczanie kosztów jest kluczowe dla ustalania ceny menu oraz kontrolowania wydatków. Wiedza ta jest niezbędna dla menedżerów restauracji, którzy muszą dbać o rentowność działalności, a także dla kucharzy i specjalistów ds. żywienia, którzy planują zakupy i menu.

Pytanie 12

Jakie dania powinny być serwowane na przyjęciu dla dzieci w wieku przedszkolnym?

A. Pulpety cielęce, ziemniaki z wody, kapusta zasmażana

B. Szczupak faszerowany, frytki, sałata zielona

C. Zrazy zawijane, ziemniaki z wody, brokuł z wody

D. Rybne dukaty, frytki, surówka z marchwi

Podczas analizy innych zestawów potraw, można zauważyć, że nie spełniają one kryteriów zdrowego żywienia dzieci. Szczupak faszerowany, chociaż jest rybą bogatą w białko, zazwyczaj przygotowywany jest w sposób obfity w tłuszcz i przyprawy, co może być nieodpowiednie dla małych dzieci, które mogą mieć wrażliwy układ pokarmowy. Dodatkowo, frytki, stanowiące źródło węglowodanów w tym daniu, są często smażone na głębokim tłuszczu, co wprowadza do diety niezdrowe tłuszcze nasycone, a ich podanie w diecie dzieci powinno być ograniczone ze względu na ich wpływ na zdrowie. Sałata zielona, mimo że jest zdrowa, sama w sobie nie dostarcza wystarczającej ilości składników odżywczych, które dzieci potrzebują w tym wieku. Kolejny zestaw, zawierający pulpety cielęce, ziemniaki z wody oraz kapustę zasmażaną, również nie jest idealny. Kapusta zasmażana, często przygotowywana z dodatkiem tłuszczu, obniża wartość odżywczą dania. Zestaw z rybnymi dukatami i frytkami również nie jest zalecany, ponieważ frytki są wysokokaloryczne i niezdrowe, a rybne dukaty mogą zawierać nadmiar soli i tłuszczu. Ogólnie rzecz biorąc, kluczowe jest, aby potrawy dla dzieci były zbilansowane, zdrowe i odpowiednio przygotowane, co nie znajduje odzwierciedlenia w wymienionych zestawach. Należy unikać nadmiaru tłuszczu i soli oraz skupić się na świeżych warzywach i niskotłuszczowych źródłach białka, co jest zgodne z aktualnymi standardami żywieniowymi dla dzieci.

Pytanie 13

Do przypraw, które mają właściwości przeciwbakteryjne, można zaliczyć

A. imbir i czosnek

B. wanilię oraz kurkumę

C. kminek i gorczycę

D. chrzan oraz bazylię

Imbir i czosnek to przyprawy o dobrze udokumentowanych właściwościach przeciwbakteryjnych. Imbir, dzięki zawartości gingerolu, wykazuje działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, co czyni go skutecznym środkiem w walce z infekcjami. Czosnek natomiast zawiera allicynę, substancję o silnym działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Badania wykazały, że czosnek potrafi zwalczać wiele rodzajów bakterii, w tym E. coli i Salmonellę. W praktyce, dodawanie czosnku i imbiru do diety może wspierać układ odpornościowy i pomagać w ochronie organizmu przed infekcjami, co jest szczególnie istotne w kontekście wzrastającej oporności bakterii na antybiotyki. Standardy żywieniowe zalecają wprowadzenie tych przypraw do codziennej diety, aby wspierać zdrowie i profilaktykę chorób. Warto również zauważyć, że zastosowanie imbiru i czosnku w kuchni nie tylko poprawia walory smakowe potraw, ale także przyczynia się do ich wartości prozdrowotnej.

Pytanie 14

Która z przypraw dodana do dania nadaje mu pomarańczowy kolor?

A. Anyż

B. Oregano

C. Imbir

D. Szafran

Szafran jest przyprawą pochodzącą z kwiatów krokusa, a jego unikalny skład chemiczny, w tym karotenoidy, nadaje potrawom intensywne pomarańczowe zabarwienie. W kuchni szafran jest niezwykle ceniony za swoje właściwości barwiące oraz aromatyczne, co czyni go kluczowym składnikiem w daniach takich jak paella, risotto czy różnorodne potrawy curry. Jego stosowanie jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi, ponieważ pozwala na nie tylko poprawienie estetyki potraw, ale także wzbogacenie ich smaku. Warto również zaznaczyć, że szafran jest jedną z najdroższych przypraw na świecie, co sprawia, że jego jakość jest niezmiernie ważna. Przy wyborze szafranu, warto zwracać uwagę na jego pochodzenie oraz sposób przetwarzania, aby uzyskać najlepsze efekty w kuchni. Dobrze przechowywany szafran może zachować swoje właściwości przez długi czas, co czyni go doskonałym wyborem dla każdej osoby pragnącej wzbogacić swoje kulinarne doświadczenia.

Pytanie 15

Jaką metodę obróbki termicznej należy wykorzystać do przygotowania pulpetów w sosie potrawkowym?

A. Opiekanie.

B. Gotowanie na parze.

C. Duszenie.

D. Gotowanie tradycyjne.

Smażenie, gotowanie w parze i duszenie to różne sposoby gotowania, które w sumie różnią się od tradycyjnego gotowania. Smażenie na przykład to szybkie gotowanie w tłuszczu, i często kończy się tym, że zewnętrzna część mięsa się przypala, a środek zostaje surowy. To nie jest dobre dla pulpetów, które potrzebują równomiernego gotowania, bo to może prowadzić do problemów zdrowotnych, no wiecie, z niedogotowanym mięsem. Gotowanie w parze, choć zdrowe jest, to nie oddaje smaku sosu potrawkowego. Pulpety wtedy są mniej smaczne. No i duszenie, które polega na gotowaniu w małej ilości płynu pod przykryciem, też nie jest najlepsze dla pulpetów, jeśli chodzi o osiągnięcie dobrej konsystencji. Te wszystkie techniki mogą prowadzić do różnych błędów, jak przesmażenie czy złe połączenie smaków, więc gotowanie tradycyjne w tym przypadku wydaje się lepszym wyborem.

Pytanie 16

Jakie ryzyko może wynikać z jedzenia chleba ze pleśnią?

A. Zatrucie solaniną

B. Zatrucie pestycydami

C. Zatrucie akroleiną

D. Zatrucie mykotoksynami

Spożycie chleba porażonego pleśnią może prowadzić do zatrucia mykotoksynami, które są toksycznymi substancjami produkowanymi przez niektóre rodzaje pleśni, takie jak Aspergillus, Penicillium czy Fusarium. Mykotoksyny mogą powodować szereg poważnych problemów zdrowotnych, w tym uszkodzenia wątroby, nerek, a także obniżenie odporności organizmu. W przemyśle spożywczym istotne jest przestrzeganie standardów jakości, aby unikać kontaminacji produktów. Wiele krajów posiada regulacje dotyczące maksymalnych poziomów mykotoksyn w żywności, które mają na celu ochronę konsumentów. Przykładem może być unijna dyrektywa dotycząca mykotoksyn w paszach i żywności, która wymaga regularnych kontroli i testowania produktów w celu zapewnienia ich bezpieczeństwa. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko, ważne jest przechowywanie chleba w odpowiednich warunkach, unikanie wilgoci oraz monitorowanie daty przydatności do spożycia, co pozwala na wykrycie i eliminację potencjalnie niebezpiecznych produktów.

Pytanie 17

Deser przygotowany z owoców gotowanych w wodzie z dodatkiem cukru powinien być serwowany konsumentowi

A. w pucharku

B. w kompotierce

C. w pokalu

D. w filiżance

Podanie deseru sporządzonego z owoców ugotowanych w wodzie z dodatkiem cukru w kompotierce jest zgodne z tradycją i praktykami gastronomicznymi. Kompotierka to naczynie, które zostało specjalnie zaprojektowane do serwowania kompotu, a także innych deserów na bazie owoców. Charakteryzuje się ono szeroką, czasami lekko wypukłą formą, która umożliwia łatwe nabieranie owoców oraz cieszenie się ich aromatem. Podczas serwowania kompotu, ważne jest nie tylko estetyczne podanie, ale także odpowiednia temperatura. Kompot można serwować na ciepło lub schłodzony, co również wpływa na wybór naczynia. W praktyce gastronomicznej stosowanie kompotierek wprowadza element elegancji, a także podkreśla świeżość składników. Warto również zauważyć, że kompot jest tradycyjnym polskim deserem, a jego podanie w odpowiednim naczyniu może stanowić część kulturowego doświadczenia związane z konsumpcją. Ponadto, kompotierki są często używane w restauracjach i podczas rodzinnych uroczystości, co czyni je wszechstronnym wyborem.

Pytanie 18

Koszt zakupu jednej butelki wina o pojemności 0,5 litra to 50 zł, marża gastronomiczna wynosi 100%, a stawka VAT ustalona jest na 22%. Jak określić cenę gastronomiczną sprzedaży jednej lampki wina białego (100 ml)?

A. 20,00 zł

B. 12,20 zł

C. 18,30 zł

D. 24,40 zł

Cena gastronomiczna sprzedaży wina powinna być obliczana na podstawie dokładnych danych dotyczących kosztów zakupu, marży oraz podatków. W przypadku błędnych odpowiedzi, często pojawia się nieporozumienie związane z podstawowymi zasadami kalkulacji. Na przykład, jeśli ktoś oblicza cenę lampki wina na podstawie jedynie ceny zakupu butelki, bez uwzględnienia marży, może dojść do nieprawidłowego wniosku. Warto pamiętać, że marża gastronomiczna, będąca procentowym narzutem na koszty zakupu, jest kluczowym elementem, który pozwala restauracjom pokryć inne wydatki operacyjne. Ignorowanie tego elementu w obliczeniach prowadzi do zaniżenia ceny końcowej. Dodatkowo, wiele osób może mieć trudności ze zrozumieniem, jak stosować stawki VAT w praktyce, co również skutkuje błędnymi kalkulacjami. Należy zawsze pamiętać, że VAT jest doliczany do ceny wyjściowej, co oznacza, że powinno się najpierw ustalić cenę po marży, a następnie dodać VAT do tej ceny. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne nie tylko dla prawidłowego ustalania cen, ale też dla zarządzania finansami w branży gastronomicznej, gdzie precyzyjne kalkulacje są fundamentem rentowności.

Pytanie 19

W przypadku diety łatwostrawnej zaleca się

A. smażenie kontaktowe i duszenie bez dodatku tłuszczu

B. gotowanie na parze i pieczenie w folii

C. gotowanie w wodzie oraz odsmażanie

D. pieczenie w pergaminie oraz duszenie z dodatkiem tłuszczu

Gotowanie na parze i pieczenie w folii to super sposoby na przygotowanie jedzenia, zwłaszcza gdy chodzi o dietę łatwo strawna. Gotowanie na parze to nic innego jak robienie jedzenia przy użyciu pary wodnej. Dzięki temu zachowujemy większość witamin i minerałów, a przy tym nie musimy dodawać zbyt dużo tłuszczu. Dla osób, które mają problemy z trawieniem, to naprawdę świetna opcja, bo potrawy są lekkie i łatwe do przyswojenia. Z kolei pieczenie w folii to też dobry pomysł! Ograniczamy wtedy użycie tłuszczu, a dania są bardziej strawne. Folia sprawia, że ciepło się równomiernie rozprowadza i aromaty zostają w środku, co sprawia, że jedzenie smakuje wybornie, a przy tym jest zdrowe. Warto dodać te metody do swojego codziennego gotowania, np. przyrządzając ryby, warzywa albo mięso. To świetny sposób na wspieranie zdrowego stylu życia oraz dbanie o nasz układ pokarmowy. Takie techniki są polecane przez dietetyków i są naprawdę najlepszym wyborem, gdy mówimy o łatwo strawnej diecie.

Pytanie 20

Wskaż optymalne warunki przechowywania mąki.

warunki	Temperatura w °C	Wilgotność w %
I.	0 ÷ 3	90
II.	4 ÷ 8	80
III.	10 ÷ 12	70
IV.	15 ÷ 18	60

A. IV

B. II

C. III

D. I

Optymalne warunki przechowywania mąki są kluczowe dla zachowania jej świeżości oraz wartości odżywczych. Wybór odpowiednich parametrów, takich jak niska wilgotność oraz umiarkowana temperatura, jest niezbędny, aby zapobiec psuciu się mąki i rozwojowi szkodników. Warunki IV, które rekomendują temperaturę w przedziale 15-18°C oraz wilgotność na poziomie 60%, są najbliższe zalecanym standardom – idealna wilgotność dla przechowywanej mąki powinna wynosić poniżej 15%, a temperatura około 10°C. Taki sposób przechowywania mąki przyczynia się do minimalizacji ryzyka wystąpienia pleśni, a także zapobiega rozwojowi owadów, jak mole spożywcze. Na przykład, w piekarniach i zakładach produkcyjnych stosuje się specjalne pojemniki z odpowiednią wentylacją oraz kontrolą temperatury i wilgotności, co pozwala na długoterminowe przechowywanie surowców. Stosowanie powyższych zasad nie tylko przedłuża trwałość mąki, ale także wpływa na jakość finalnych wyrobów piekarniczych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 21

Najlepsze obuwie, które zabezpiecza nogi przed chorobami podczas pracy w zmywalni, to

A. buty nieprzemakalne

B. tenisówki tekstylne

C. klapki plastikowe

D. sandały skórzane

Nieprzemakalne buty to kluczowy element ochrony przed urazami i chorobami nóg w środowisku pracy w zmywalni, gdzie występuje wysoka wilgotność oraz kontakt z wodą i detergentami. Tego rodzaju obuwie zabezpiecza stopy przed przemoczeniem, co jest istotne, gdyż wilgoć sprzyja rozwojowi bakterii i grzybów, które mogą prowadzić do infekcji oraz innych problemów zdrowotnych. Dodatkowo, dobrej jakości nieprzemakalne buty często wyposażone są w antypoślizgowe podeszwy, co zmniejsza ryzyko poślizgnięć na mokrej powierzchni. Wybór obuwia, które spełnia normy ochrony osobistej, tak jak EN ISO 20345, nie tylko zapewnia bezpieczeństwo, ale również komfort podczas długich godzin pracy. Przykładem mogą być buty robocze z materiałów odpornych na działanie substancji chemicznych, które przyczyniają się do długoterminowej ochrony zdrowia pracowników.

Pytanie 22

Warzywa suszone, przechowywane w opakowaniach, które nie pozwalają na dostęp powietrza oraz ich nawilżanie, mogą być składowane w temperaturze od 1°C do 18°C przy wilgotności powietrza wynoszącej 60%

A. maksymalnie do 3 miesięcy

B. maksymalnie 12 miesięcy

C. maksymalnie do 6 miesięcy

D. bezterminowo

Przechowywanie suszy warzywnej przez krótszy okres, na przykład maksymalnie do 6 miesięcy, nie tylko jest niezgodne ze standardami branżowymi, ale również może prowadzić do niepełnego wykorzystania potencjału przechowalniczego tych produktów. W rzeczywistości, wiele badań pokazuje, że właściwe warunki przechowywania pozwalają na dłuższe zachowanie jakości. Stwierdzenie, że susze warzywne można przechowywać bezterminowo, jest mylne; to może prowadzić do przekonania, że nie wymagają one szczególnej uwagi w zakresie przechowywania, co jest nieprawdą. Każdy produkt ma swoje ograniczenia dotyczące trwałości, wynikające zarówno z jego składników, jak i warunków przechowywania. Z kolei maksymalny okres 3 miesięcy jest nie tylko nieadekwatny, ale także ignoruje podstawowe zasady dotyczące przechowywania produktów spożywczych. Typowym błędem myślowym jest założenie, że jedynie temperatura wpływa na trwałość. W rzeczywistości kluczowe jest połączenie temperatury, wilgotności i hermetyczności opakowań. Takie błędne wnioski mogą prowadzić do strat finansowych, a także do problemów zdrowotnych związanych z spożywaniem przeterminowanych produktów. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że odpowiednie przechowywanie nie tylko zwiększa trwałość, ale także zachowuje jakość i bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 23

Którego produktu spożywczego nie powinno się trzymać w lodówce o temperaturze 5-10°C?

A. Bananów

B. Truskawek

C. Sałaty

D. Cykorii

Bananów nie należy przechowywać w lodówce, ponieważ niska temperatura może prowadzić do ich uszkodzenia. Banany są tropikalnym owocem, który najlepiej rozwija się w temperaturach wynoszących od 12 do 14°C. Przechowywanie ich w chłodniejszym otoczeniu może skutkować czernieniem skórki, a także wpływać na smak i teksturę owoców. Właściwe przechowywanie bananów polega na trzymaniu ich w temperaturze pokojowej, co pozwala na naturalny proces dojrzewania. Warto także unikać przechowywania ich w zamkniętych plastikowych torbach, ponieważ mogą gromadzić etylen – gaz, który przyspiesza dojrzewanie. Dobrą praktyką jest umieszczanie bananów w przewiewnym miejscu, z dala od innych owoców, które mogą emitować etylen, jak jabłka czy kiwi. Dzięki tym prostym zasadom można zapewnić, że banany pozostaną świeże i smaczne przez dłuższy czas."

Pytanie 24

Maksymalny czas na schłodzenie potraw stworzonych w technologii Cook-chill (gotuj i schłodź) wynosi do

A. 6 godz

B. 4 godz

C. 10 godz

D. 8 godz

Wybór odpowiedzi innej niż 4 godziny wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie zasad schładzania potraw w technologii Cook-chill. Odpowiedzi sugerujące dłuższe czasy schładzania, takie jak 6, 8 czy 10 godzin, mogą wynikać z przekonania, że dłuższe schładzanie zapewnia większe bezpieczeństwo żywności. Jest to jednak mylne podejście, gdyż dłuższy czas schładzania może prowadzić do wzrostu ryzyka rozwoju patogenów, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami bezpieczeństwa żywności. Temperatura w strefie niebezpiecznej, między 5 a 60°C, sprzyja szybkiemu rozwijaniu się bakterii, dlatego kluczowe jest, aby czas schładzania nie przekraczał 4 godzin. Z danych wynika, że przedłużony czas schładzania może prowadzić do pogorszenia jakości sensorycznej potraw, co ma negatywny wpływ na ich smak oraz aromat. W przemyśle gastronomicznym i cateringowym, stosowanie się do rygorystycznych norm dotyczących czasu schładzania jest niezbędne dla utrzymania wysokich standardów jakości i bezpieczeństwa. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych dla konsumentów oraz narazić przedsiębiorstwo na konsekwencje prawne.

Pytanie 25

Zgodnie z zasadami systemu HACCP, do wstępnej obróbki brudnej mięsa kucharz powinien używać deski o kolorze

A. niebieskiej

B. brązowej

C. żółtej

D. czerwonej

Wybór czerwonej deski do obróbki mięsa jest zgodny z zaleceniami systemu HACCP, który ma na celu minimalizowanie ryzyka zanieczyszczenia krzyżowego. Kolor czerwony jest powszechnie stosowany w gastronomii do oznaczania narzędzi i powierzchni, które mają kontakt z surowym mięsem, co pozwala na łatwe ich zidentyfikowanie. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak Codex Alimentarius, istotne jest, aby różne rodzaje żywności były przetwarzane na odrębnych powierzchniach, aby zapobiec przenoszeniu patogenów. Na przykład, po użyciu czerwonej deski do krojenia mięsa, należy ją dokładnie umyć i zdezynfekować, a następnie można przejść do używania desek w innych kolorach do obróbki warzyw czy pieczywa, co dodatkowo potwierdza zasadność systemu kolorów. Praktyka ta nie tylko poprawia bezpieczeństwo żywności, ale również podnosi standardy higieny w kuchni profesjonalnej, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia konsumentów oraz przestrzegania zasad bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 26

Związki Maillarda powstają w trakcie wytwarzania

A. surówek

B. frytek

C. pulpetów

D. musów

Reakcje Maillarda są specyficznymi i złożonymi procesami chemicznymi, które występują w wyniku interakcji aminokwasów i cukrów redukujących w wysokotemperaturowym środowisku. W przypadku musów, pulpetów i surówek, nie są to potrawy, w których dochodzi do intensywnego smażenia lub pieczenia w warunkach sprzyjających powstawaniu tych związków. Musy, często przygotowywane z owoców lub warzyw, nie podlegają procesom wymagającym wysokich temperatur, co eliminuje możliwość zachodzenia reakcji Maillarda. Z kolei pulpety, mimo że mogą być smażone, często są przygotowywane na parze lub gotowane, co ogranicza reakcje Maillarda, a surówki z reguły nie są poddawane obróbce cieplnej. Z tego powodu, mylenie tych potraw z frytkami w kontekście reakcji Maillarda jest typowym błędem myślowym, który wynika z niepełnego zrozumienia procesów chemicznych zachodzących podczas gotowania. Kluczowe jest więc, aby przy nauce o kulinariach nie tylko znać nazwy potraw, ale również głęboko rozumieć procesy, którym podlegają podczas przygotowywania, co jest niezbędne do osiągnięcia wysokiej jakości dań.

Pytanie 27

Czy kuchnia góralska jest znana

A. z pierników

B. z farszynek

C. z kartaczy

D. z kwaśnicy

Kuchnia góralska, charakteryzująca się prostotą i wykorzystaniem lokalnych składników, rzeczywiście słynie z kwaśnicy. Jest to tradycyjna zupa, która powstaje na bazie zakwaszonej kapusty, często z dodatkiem mięsa, przede wszystkim wieprzowego. Kwaśnica ma swoje korzenie w góralskiej kulturze, a jej przygotowanie wiąże się z długotrwałym gotowaniem, co pozwala wydobyć pełnię smaku. W praktyce, kwaśnica jest często serwowana podczas górskich wędrówek oraz w schroniskach, gdzie stanowi wartościowy posiłek znany z wysokiej kaloryczności i pożywności. Warto podkreślić, że przygotowanie kwaśnicy wymaga znajomości technik kulinarnych, jak odpowiednie fermentowanie kapusty, co jest zgodne z tradycjami gastronomicznymi regionu. Dzięki temu danie to nie tylko zaspokaja głód, ale również przyczynia się do kultywowania lokalnych zwyczajów i dziedzictwa kulinarnego. Z perspektywy zdrowotnej, kwaśnica dostarcza probiotyków oraz witamin, co czyni ją korzystnym wyborem dla osób poszukujących zdrowych alternatyw w diecie.

Pytanie 28

Jaki produkt uzyskuje się w wyniku zastosowania metody chemicznej do konserwacji?

A. Ryby w solance

B. Konfitura śliwkowa

C. Serek do smarowania

D. Korniszony

Powidła śliwkowe są produktem, w którym owoce są poddawane długotrwałemu gotowaniu z dodatkiem cukru, co prowadzi do ich zagęszczenia i nie jest to metoda chemicznego utrwalania. W przypadku jogurtu, proces fermentacji mlekowej, w którym bakterie przekształcają laktozę w kwas mlekowy, również nie kwalifikuje się jako chemiczne utrwalanie, gdyż jest to naturalny proces fermentacji. Śledzie solone to przykład metody solenia, która polega na stosowaniu dużej ilości soli w celu odwadniania oraz konserwowania ryb, co również nie jest klasyfikowane jako chemiczne utrwalanie. Te metody, choć skuteczne w konserwacji, różnią się od metody chemicznej, która często wykorzystuje substancje takie jak kwasy czy konserwanty. Warto zauważyć, że nieprawidłowe zrozumienie tych procesów może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących metod konserwacji żywności, co jest istotne w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa żywności i zrozumienia różnic między tradycyjnymi a nowoczesnymi metodami utrwalania.

Pytanie 29

Aby podać krem brûlée, trzeba wybrać

A. kokilkę na talerzyku

B. pucharek na spodeczku

C. kompotierkę na podstawce

D. talerzyk deserowy

Wybór kokilki na talerzyku do podania kremu brûlée to naprawdę dobry wybór. Kokilka została stworzona specjalnie do pieczenia w piekarniku i serwowania dań, które powinny świetnie wyglądać i smakować. Zwykle jest zrobiona z ceramiki albo szkła, co sprawia, że ciepło się równomiernie rozkłada podczas pieczenia. A talerzyk, na którym się ją podaje, dodaje jeszcze więcej estetyki i ułatwia przenoszenie dania, zwłaszcza jak jest gorące. W praktyce kokilki są często wykorzystywane do różnych potraw zapiekanych, a w przypadku kremu brûlée to wręcz standard. Powinno się pamiętać, że dobór odpowiednich naczyń nie tylko wpływa na wygląd potrawy, ale też na smak, ponieważ dobrze dobrana kokilka może wydobyć aromaty i tekstury podawanych dań. W gastronomii estetyka serwowania jest naprawdę ważna, więc zastosowanie kokilki na talerzyku to zdecydowanie najlepszy wybór w tej sytuacji.

Pytanie 30

Ułatwieniem przy obieraniu ugotowanych jajek ze skorupek jest

A. gotowanie jaj z dodatkiem tłuszczu

B. zanurzenie schłodzonych jaj w gorącej wodzie

C. zanurzenie gorących jaj w zimnej wodzie

D. gotowanie jaj w wodzie z dodatkiem kwasu

Zanurzenie gorących jaj w zimnej wodzie to jeden z najbardziej efektywnych sposobów na ułatwienie obierania ugotowanych jaj. Proces ten działa na zasadzie gwałtownego schłodzenia skorupki, co powoduje, że wewnętrzna membrana oddziela się od skorupki. W momencie, gdy jaja są przelewane do zimnej wody, następuje skurcz powietrza, które znajduje się między jajkiem a jego skorupą, co ułatwia późniejsze oddzielenie skorupki. Warto zauważyć, że nie tylko jakość gotowania, ale również techniki schładzania mają znaczenie w tym procesie. W praktyce, po ugotowaniu jaj, powinno się je natychmiast przenieść do naczynia z lodowatą wodą na około 5-10 minut. Taka metoda jest stosowana w wielu kuchniach na świecie, a jej efektywność została potwierdzona przez wiele badań kulinarnych. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w przygotowywaniu potraw i zapewnia nie tylko łatwość obierania, ale także zachowanie świeżości jaj.

Pytanie 31

Kluczowym punktem nadzoru w procesie przygotowywania potraw, które są poddawane obróbce termicznej i serwowane na ciepło, jest

A. przygotowanie wstępne

B. czas i temperatura - parametry procesów cieplnych

C. dzielenie porcji

D. przyjmowanie surowców z magazynów

Czas i temperatura są kluczowymi parametrami w procesach obróbki cieplnej żywności, szczególnie w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa oraz jakości potraw. Prawidłowe ustawienie tych dwóch wskaźników pozwala na skuteczne eliminowanie patogenów, co jest szczególnie istotne w przypadku żywności poddawanej obróbce cieplnej. Na przykład, mięso powinno być gotowane w odpowiednich warunkach, aby osiągnąć temperaturę wewnętrzną co najmniej 75°C, co zapewnia zniszczenie bakterii, takich jak Salmonella czy E. coli. W praktyce, zastosowanie termometrów oraz systemów monitorowania temperatury w kuchni profesjonalnej jest niezmiernie ważne, aby zapewnić, że potrawy są przygotowywane zgodnie z standardami sanitarno-epidemiologicznymi. Przestrzeganie określonych czasów obróbczych jest równie istotne, ponieważ zbyt krótka obróbka może prowadzić do niedogotowania, co zwiększa ryzyko wystąpienia chorób przenoszonych przez żywność. Właściwe zarządzanie czasem i temperaturą podnosi również jakość potraw, poprawiając ich teksturę i smak, co jest kluczowe dla satysfakcji gości restauracyjnych.

Pytanie 32

Organizm może otrzymać wysokowartościowe białko oraz wapń poprzez spożycie

A. warzyw oraz ich przetworów

B. mleka i jego przetworów

C. ziemniaków oraz ich przetworów

D. owoców oraz ich przetworów

Mleko i jego przetwory, takie jak jogurt czy sery, są doskonałym źródłem wysokowartościowego białka oraz wapnia, które są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Białko jest kluczowe dla budowy i regeneracji tkanek, a wapń odgrywa fundamentalną rolę w zdrowiu kości i zębów, a także w procesach krzepnięcia krwi oraz przewodnictwie nerwowym. Przykłady produktów mlecznych, które można włączyć do codziennej diety, to chociażby jogurt naturalny, który można wzbogacić o owoce, czy sery, które doskonale nadają się jako składnik sałatek czy kanapek. W kontekście standardów żywienia, zaleca się, aby dorosłe osoby spożywały od 2 do 3 porcji produktów mlecznych dziennie, co wspiera utrzymanie prawidłowego poziomu wapnia w organizmie. Ponadto, białko pochodzenia zwierzęcego, obecne w mleku, ma pełny zestaw aminokwasów, co czyni je idealnym źródłem dla osób prowadzących aktywny tryb życia oraz sportowców, którzy potrzebują zwiększonej podaży białka w diecie.

Pytanie 33

Jakie działanie nie ochroni obranych selerów ani jabłek przed enzymatycznym brunatnieniem?

A. przelanie wrzątkiem

B. przelanie zimną wodą

C. włożenie do zimnej wody

D. ułożenie do zakwaszonej wody

Przelanie wrzątkiem, ułożenie w zakwaszonej wodzie czy włożenie do zimnej wody nie są odpowiednimi metodami zapobiegania brunatnieniu enzymatycznemu w przypadku selerów i jabłek. Wrzątek, mimo że dezaktywuje enzymy, może również uszkodzić komórki roślinne, co prowadzi do utraty tekstury i smaku, a także może powodować niewłaściwe warunki dla dalszej obróbki, w tym wpływać negatywnie na późniejsze procesy kulinarne. Ułożenie produktów w zakwaszonej wodzie ma na celu zmianę pH, co teoretycznie powinno wpływać na aktywność enzymu, jednak w praktyce nie jest to wystarczająco efektywne, a ponadto może wprowadzać niepożądane smaki do owoców i warzyw. Wkładanie do zimnej wody również nie jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ sama zimna woda nie ma działania enzymatycznego, a jedynie ułatwia chłodzenie. Często błędnie zakłada się, że jakakolwiek forma schłodzenia wystarczy do zatrzymania reakcji enzymatycznych, co jest mylnym przekonaniem w kontekście procesów biochemicznych zachodzących w produktach spożywczych. Znajomość mechanizmów brunatnienia oraz metod ich hamowania jest kluczowa dla zachowania jakości i atrakcyjności potraw, dlatego warto skupić się na skutecznych technikach, takich jak przelanie zimną wodą.

Pytanie 34

Jaką wartość brutto ma cena gastronomiczna jednej porcji wina o objętości 100 ml, jeśli koszt zakupu butelki wina o pojemności 0,7 l wynosi 14 zł, marża gastronomiczna to 50%, a podatek VAT to 23%?

A. 3,07 zł

B. 21,48 zł

C. 3,69 zł

D. 25,83 zł

Cena gastronomiczna brutto jednej porcji wina w ilości 100 ml wynosi 3,69 zł. Aby obliczyć tę wartość, należy najpierw ustalić cenę zakupu butelki wina o pojemności 0,7 l, która wynosi 14 zł. Z tej butelki otrzymujemy 7 porcji po 100 ml każda (0,7 l = 700 ml, a 700 ml / 100 ml = 7). Cena zakupu jednej porcji wynosi zatem 14 zł / 7 = 2 zł. Następnie przystępujemy do obliczenia marży gastronomicznej. Przy marży wynoszącej 50%, cena porcji z marżą wynosi 2 zł + 50% z 2 zł, co daje 2 zł + 1 zł = 3 zł. Na koniec uwzględniamy podatek VAT, który w tym przypadku wynosi 23%. Obliczamy zatem: 3 zł + 23% z 3 zł = 3 zł + 0,69 zł = 3,69 zł. To pokazuje, jak ważne jest uwzględnianie wszystkich czynników, takich jak koszty zakupu, marża oraz podatki, które wpływają na finalną cenę gastronomiczną. W praktyce, zrozumienie tych obliczeń pozwala restauratorom prawidłowo ustalać ceny, co jest kluczowe dla rentowności lokalu.

Pytanie 35

Czego używa się do cyrkulacji temperatury?

A. do gotowania na parze

B. do smażenia w głębokim tłuszczu

C. do smażenia kontaktowego

D. do gotowania w kąpieli wodnej

Cyrkulator temperatury to urządzenie, które umożliwia precyzyjne kontrolowanie temperatury w procesie gotowania. Jego główną funkcjonalnością jest gotowanie w kąpieli wodnej, co pozwala na uzyskanie równomiernych i stabilnych warunków cieplnych. Dzięki temu proces gotowania odbywa się w sposób bardziej kontrolowany, a potrawy nie są narażone na przegrzanie ani przypalenie. Przykładem zastosowania cyrkulatora temperatury może być sous-vide, technika gotowania, w której żywność pakowana jest w próżniowe worki i gotowana w wodzie o ściśle kontrolowanej temperaturze przez dłuższy czas. Taki sposób gotowania zachowuje naturalne walory smakowe i wartości odżywcze składników. Cyrkulator jest popularny w profesjonalnych kuchniach restauracyjnych, gdzie precyzja i jakość przygotowywanych potraw są kluczowe. Stosując cyrkulator temperatury, można również uzyskać efekty, które są trudne do osiągnięcia przy tradycyjnych metodach gotowania, co czyni go niezastąpionym narzędziem dla nowoczesnych kucharzy.

Pytanie 36

Wykaz surowców niezbędnych do sporządzenia sosu holenderskiego należy uzupełnić

Wykaz surowców

żółtka

ocet winny

sok z cytryny

sól, pieprz biały

A. o masło klarowane.

B. o oliwę z oliwek.

C. o śmietankę kremową.

D. o wywar mięsny jasny.

Sos holenderski to klasyczny sos emulsyjny, którego przygotowanie wymaga użycia masła klarowanego, a nie innych tłuszczów, takich jak oliwa z oliwek. Masło klarowane jest preferowane, ponieważ ma wyższą temperaturę dymienia i bogatszy smak, co przekłada się na lepszą jakość sosu. W trakcie przygotowania sosu istotne jest delikatne podgrzewanie żółtek z dodatkiem octu winnego lub soku z cytryny, które stabilizują emulgację. Dobrze przygotowany sos holenderski jest gładki, aksamitny i ma wyczuwalny, ale nie przytłaczający smak masła. W praktyce sos holenderski doskonale komponuje się z daniami takimi jak jajka benedyktyńskie, warzywa na parze czy ryby. Wiedza o odpowiednich składnikach sosu holenderskiego jest kluczowa dla kucharzy, którzy pragną odnosić sukcesy w przygotowywaniu klasycznych potraw i stosować się do wysokich standardów kulinarnych.

Pytanie 37

Wskaż dodatek, którego nie powinno się używać do serwowania czystego barszczu czerwonego?

A. Krokiety z mięsem

B. Paluchy serowe

C. Uszka z grzybami

D. Ryż na sypko

Ryż na sypko to dodatek, który nie jest tradycyjnie serwowany z barszczem czerwonym czystym. Barszcz czerwony, będący jednym z fundamentów polskiej kuchni, ma swoją specyfikę, a jego smak i aromat najlepiej podkreślają inne, bardziej uznawane dodatki, takie jak uszka z grzybami czy krokiety. W polskiej tradycji kulinarnej ryż na sypko traktowany jest raczej jako dodatek do dań mięsnych lub warzywnych, a nie do zup. Dodatki powinny harmonizować z głównym daniem, a ryż, mając neutralny smak, nie wprowadza istotnych wartości smakowych do barszczu, co jest kluczowe dla jego pełnej degustacji. Dobrym przykładem do serwowania barszczu są uszka, które z ich intensywnym smakiem grzybów i delikatnym ciastem doskonale uzupełniają aromaty czystego barszczu. Warto również wspomnieć o paluchach serowych, które stanowią chrupiący akcent, idealnie kontrastując z płynnością zupy.

Pytanie 38

Kawa przygotowana w ekspresie, serwowana w filiżankach z dodatkiem słodkiej śmietanki, to kawa w stylu

A. tureckim

B. marokańskim

C. wiedeńskim

D. adwokackim

Odpowiedzi związane z kawą marokańską, turecką i adwokacką wprowadzają pewne zamieszanie w kontekście tradycyjnych sposobów serwowania kawy, co jest istotne w kontekście kultury picia kawy. Kawa marokańska, na przykład, charakteryzuje się dodatkiem przypraw, takich jak mięta, co odróżnia ją od klasycznej kawy wiedeńskiej. W marokańskim stylu przygotowania kawy, często używa się również dużej ilości cukru i podaje ją w szklankach, co jest zupełnie innym podejściem do konsumpcji tego napoju. Kawa turecka natomiast, znana z intensywnego smaku i wyjątkowego sposobu parzenia w dżezwie, nie zawiera dodatku śmietanki, a jej charakterystyczną cechą jest gęstość oraz osad, który osadza się na dnie filiżanki. Z kolei kawa adwokacka, bardziej znana w kontekście polskim, jest przygotowywana z dodatkiem alkoholu, często adwokata, co również całkowicie odbiega od kanonów kawy wiedeńskiej. W praktyce, błąd w wyborze odpowiedzi może wynikać z mylnego przekonania, że kawa może być podawana w wielu różnych stylach, co jest prawdą, ale każde z tych podejść ma swoje unikalne cechy i tradycje, które nie są zgodne z klasycznym podawaniem kawy wiedeńskiej. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla szanowania tradycji kawowej różnych kultur, a także dla stosowania dobrych praktyk w gastronomii i kawiarstwie.

Pytanie 39

Pracownik jednostki zajmującej się żywieniem zbiorowym doświadczył porażenia prądem. Co powinno być zrobione w pierwszej kolejności?

A. zadzwonić po pogotowie ratunkowe dla poszkodowanego

B. podać poszkodowanemu środki uspokajające

C. wykonać poszkodowanemu sztuczne oddychanie

D. przerwać kontakt poszkodowanego z prądem

Przerwanie kontaktu poszkodowanego z prądem jest kluczowym krokiem w przypadku porażenia elektrycznego. To działanie ma na celu przede wszystkim ochronę życia poszkodowanego oraz minimalizowanie ryzyka poważnych obrażeń. W praktyce oznacza to, że należy wyłączyć źródło prądu, co można zrobić przez odłączenie urządzenia, wyłączenie bezpiecznika lub wyjęcie wtyczki z gniazdka (jeśli to możliwe i bezpieczne). Należy jednak pamiętać, aby nie dotykać poszkodowanego bezpośrednio, jeżeli jest on wciąż w kontakcie z prądem, ponieważ może to skutkować także porażeniem osoby ratującej. W sytuacjach zagrożenia życia, takich jak porażenie prądem, niezbędne jest również wezwanie służb medycznych. Przykładem może być sytuacja, gdy osoba pracująca z urządzeniami elektrycznymi, takimi jak miksery przemysłowe, nieprzypadkowo dotyka odsłoniętych przewodów, co prowadzi do porażenia. W takich okolicznościach, opanowanie sytuacji poprzez przerwanie kontaktu z prądem jest niezbędne i powinno być pierwszym krokiem, zgodnie z procedurami bezpieczeństwa w pracy.

Pytanie 40

Odzież ochronna dla kucharza pracującego w kuchni gorącej powinna być zrobiona z materiału

A. trudnopalnego

B. syntetycznego

C. łatwopalnego

D. impregnowanego

Wybór materiału na strój ochronny kucharza jest kluczowy dla bezpieczeństwa w kuchni, a odpowiedzi takie jak impregnowany, syntetyczny czy łatwopalny mogą prowadzić do poważnych nieporozumień. Materiały impregnowane, chociaż mogą mieć właściwości wodoodporne, niekoniecznie zapewniają odpowiednią ochronę przed ogniem. W kuchniach, gdzie temperatury mogą wzrosnąć do ekstremalnych poziomów, ważne jest, aby strój nie stanowił dodatkowego zagrożenia w przypadku kontaktu z ogniem. Materiały syntetyczne, takie jak poliester, mogą topnieć pod wpływem wysokiej temperatury, co stwarza ryzyko poważnych poparzeń skóry. Z kolei materiały łatwopalne są całkowicie nieodpowiednie, ponieważ mogą szybko się zapalić w przypadku wystawienia na działanie ognia. Często błędnie sądzimy, że każdy materiał, który jest odporny na plamy lub wodę, będzie również bezpieczny w kontekście ognia. To prowadzi do mylnego przekonania, że komfort użytkowania jest ważniejszy niż bezpieczeństwo. Zastosowanie odzieży ochronnej z materiałów trudnopalnych jest zatem nie tylko zalecane, ale wręcz wymagane w profesjonalnych kuchniach, aby zapewnić odpowiednią ochronę zdrowia i życia kucharzy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej