Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 01:52
Data zakończenia: 24 maja 2025 01:53

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W sklepie ze sprzętem sportowym sprzedaż rowerów górskich podlega 23% stawce VAT. Cena brutto jednego roweru wynosi 1 000 zł. Jaka będzie kwota podatku VAT (w pełnych złotych) przy sprzedaży dwóch rowerów?

A. 230 zł

B. 187 zł

C. 460 zł

D. 374 zł

Wielu uczniów może popełniać błędy przy obliczaniu VAT-u, co prowadzi do złych wyborów. Często zdarza się, że ktoś oblicza VAT bezpośrednio z ceny brutto, zapominając o tym, że najpierw muszą policzyć cenę netto. Jeśli ktoś zrobił to jako 23% z 1 000 zł, to wyjdzie mu 230 zł na rower, co przy dwóch rowerach dałoby 460 zł. To wynika z tego, że nie wszyscy rozumieją, jak działa VAT, który wymaga uwzględnienia zarówno ceny brutto, jak i netto. Często są też błędy w mnożeniu ceny za jeden rower przez liczbę sprzedanych rowerów, bez myślenia, że VAT oblicza się na podstawie ceny netto. Później mogą wyjść im kwoty, które na pierwszy rzut oka wyglądają dobrze, ale są jednak błędne. Kluczowe jest, żeby zrozumieć, że VAT dotyczy ceny netto i, że trzeba stosować dobre wzory, żeby nie pomylić się. I warto wiedzieć, że obliczenia VAT-u są regulowane prawem, co jest istotne dla każdej firmy.

Pytanie 2

Na jakim etapie cyklu życia produktu odnotowuje się największy przyrost sprzedaży, gdy działania marketingowe mają na celu ciągłe zwiększanie udziału produktu na rynku?

A. Dojrzałości

B. Wprowadzenia

C. Spadku

D. Wzrostu

Analiza odpowiedzi na pytanie dotyczące cyklu życia produktu ujawnia szereg nieporozumień związanych z różnymi jego fazami. Faza spadku związana jest z malejącą sprzedażą, co jest konsekwencją nasycenia rynku, zmieniających się preferencji konsumentów lub pojawienia się nowych, lepszych produktów. W tym etapie działania marketingowe są zazwyczaj ograniczone, a celem jest minimalizacja strat, a nie aktywne zwiększanie udziału w rynku. Takie podejście jest sprzeczne z założeniem pytania. Faza dojrzałości, chociaż charakteryzuje się stabilną sprzedażą, jest już etapem, w którym produkty osiągnęły szczyt swojego potencjału rynkowego. Działania marketingowe koncentrują się raczej na utrzymaniu udziału w rynku, a nie na jego powiększaniu. Wprowadzenie to początkowa faza, w której produkt debiutuje na rynku, a sprzedaż jest zazwyczaj niewielka i niestabilna, co również nie odpowiada na postawione pytanie. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich nieprawidłowych wniosków, to mylenie celów działań marketingowych w różnych fazach cyklu życia produktu oraz niewłaściwe postrzeganie dynamiki wzrostu sprzedaży. Kluczowe jest zrozumienie, że faza wzrostu to moment intensywnego rozwoju i ekspansji, w przeciwieństwie do fazy dojrzałości czy spadku, gdzie strategie marketingowe i cele są diametralnie inne.

Pytanie 3

Nabywca towarów lub usług wystawia notę korygującą między innymi w sytuacji, gdy otrzymał fakturę od sprzedawcy, która zawierała błąd

A. w stawce podatku VAT

B. w wartości netto zakupionych produktów

C. w numerze NIP nabywcy

D. w kwocie podatku VAT

Wybór odpowiedzi dotyczącej wartości netto zakupionych towarów, kwoty podatku VAT lub stawki podatku VAT jest nietrafiony, ponieważ te elementy nie są bezpośrednio związane z obowiązkowym poprawianiem danych na fakturze w kontekście not korygujących. Błąd w wartości netto nie wymaga wystawienia noty korygującej, jeśli błąd dotyczy jedynie numeru NIP, ponieważ to właśnie ten numer jest kluczowy dla identyfikacji nabywcy. Z kolei kwota podatku VAT oraz stawka VAT są obliczane na podstawie wartości netto i powinny być zgodne z poprawnymi danymi na fakturze. Wystawienie noty korygującej w przypadku błędnej wartości netto może być potrzebne, ale nie jest to podstawowy powód, dla którego nota korygująca byłaby wystawiana. Praktycznym błędem myślowym jest założenie, że wszelkie błędy na fakturze prowadzą do konieczności wystawienia noty, co nie jest zgodne z przepisami. Aby uniknąć problemów, ważne jest, aby przy wystawianiu not korygujących najpierw zidentyfikować, które dane są błędne i jakie mają one konsekwencje w rozliczeniach VAT. Wyjaśnia to także, dlaczego poprawność danych identyfikacyjnych nabywcy ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania systemu podatkowego. Właściwe zrozumienie tej kwestii jest niezbędne dla efektywnego zarządzania dokumentacją podatkową oraz dla utrzymania zgodności z obowiązującymi przepisami.

Pytanie 4

Która zasada w planowaniu odnosi się do dążenia do osiągnięcia najlepszych rezultatów w określonych warunkach przy ustalonych nakładach poniesionych w celu ich realizacji?

A. Zasada koncentracji

B. Zasada gospodarności

C. Zasada elastyczności

D. Zasada realności planu

Wybór innych zasad planowania może prowadzić do nieporozumień dotyczących efektywności i alokacji zasobów. Zasada realności planu koncentruje się na konieczności tworzenia realistycznych, praktycznych planów, uwzględniających dostępne zasoby i ograniczenia. Choć jest to istotna zasada, nie odnosi się bezpośrednio do maksymalizacji wyników przy określonych nakładach, co jest kluczowym elementem zasady gospodarności. Zasada elastyczności wskazuje na potrzebę dostosowywania się do zmieniających się warunków rynkowych, co jest bez wątpienia istotne, jednakże elastyczność sama w sobie nie gwarantuje osiągnięcia najlepszych wyników przy minimalnych kosztach. Zasada koncentracji polega na skupieniu się na kluczowych obszarach działalności, co może prowadzić do efektywności, ale nie zawsze przekłada się na oszczędności czy maksymalizację wyników. Właściwe zrozumienie tych zasad wymaga głębszej analizy, aby uniknąć pułapek myślowych. Często błędnie zakłada się, że elastyczność i koncentracja są wystarczające do osiągnięcia sukcesu, podczas gdy w rzeczywistości kluczowe jest równoczesne stosowanie zasady gospodarności, aby zapewnić, że każdy wysiłek przynosi optymalne rezultaty w kontekście kosztów, co jest fundamentalne w każdym procesie planowania strategicznego.

Pytanie 5

Kontrahent nabył towar z odroczonym terminem płatności. Aby uregulować zobowiązanie w sposób bezgotówkowy, powinien zdecydować się na

A. Dowód wpłaty gotówkowej

B. Polecenie przelewu

C. Czek gotówkowy

D. Przekaz pocztowy

Przekaz pocztowy, choć znany, nie jest odpowiednią formą płatności w przypadku zobowiązań handlowych. Tego typu płatności są czasochłonne i mają większe ryzyko zgubienia lub opóźnienia, co może wpłynąć na relacje między kontrahentami. Dowód wpłaty gotówkowej, natomiast, również nie jest skutecznym rozwiązaniem w kontekście płatności bezgotówkowych. Tego rodzaju dokumenty potwierdzają jedynie transakcje gotówkowe, co w przypadku odroczonych płatności jest niewłaściwe. Czek gotówkowy to kolejna metoda, która nie jest odpowiednia, gdyż wydanie czeku wiąże się z ryzykiem niewypłacalności oraz długim czasem realizacji, co może prowadzić do niezgodności z terminami płatności. W obrocie gospodarczym niezwykle ważne jest przestrzeganie terminów płatności, a zastosowanie powyższych metod może prowadzić do problemów z utrzymaniem płynności finansowej. Używanie polecenia przelewu, w przeciwieństwie do tych błędnych metod, pozwala na bezpieczne i szybkie zarządzanie zobowiązaniami, co jest kluczowe w dzisiejszym dynamicznym środowisku biznesowym.

Pytanie 6

Zgodnie z zapisami Kodeksu pracy, pracodawca na podstawie zawartej z pracownikiem umowy o pracę jest zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia

A. raz w miesiącu, w terminie i miejscu ustalonym przez pracownika

B. co najmniej raz w miesiącu, w ustalonym z góry i stałym terminie

C. najpóźniej do 30. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni

D. najpóźniej do 15. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni

Wynagrodzenie za pracę zgodnie z przepisami Kodeksu pracy rzeczywiście powinno być wypłacane co najmniej raz w miesiącu, w stałym i ustalonym z góry terminie. Taki system wypłaty wynagrodzenia ma na celu zapewnienie pracownikowi stabilności finansowej oraz przewidywalności, co jest kluczowe dla jego budżetowania i planowania wydatków. Standardowym terminem wypłaty wynagrodzenia w Polsce jest 10. dzień miesiąca następnego, jednak pracodawcy mogą dowolnie określać inny, stały termin, o ile jest on ustalony przed rozpoczęciem pracy. Na przykład, jeśli umowa o pracę zawiera klauzulę wskazującą, że wynagrodzenie będzie wypłacane do 5. dnia każdego miesiąca, pracownik ma prawo oczekiwać, że pieniądze pojawią się na jego koncie w tym terminie. Ustalony termin wypłaty powinien być również zapisany w regulaminie wynagradzania lub w umowie o pracę, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi. Taki sposób wypłaty wynagrodzenia pomaga również w budowaniu zaufania między pracodawcą a pracownikami, co jest kluczowe dla utrzymania satysfakcji z pracy oraz niskiej rotacji kadry.

Pytanie 7

Zgodnie z Kodeksem pracy, w momencie śmierci pracodawcy, jeżeli nie doszło do przejęcia pracownika przez nowego pracodawcę, umowa o pracę z pracownikiem

A. traci ważność

B. wygasa

C. ulega wstrzymaniu

D. ulega rozwiązaniu

Odpowiedzi "ulega rozwiązaniu" oraz "traci ważność" sugerują, że umowa o pracę wymaga formalnego działania ze strony pracodawcy, co jest błędne. W rzeczywistości umowa o pracę wygasa automatycznie z dniem śmierci pracodawcy, bez potrzeby podejmowania jakichkolwiek dodatkowych kroków. Inna nieprawidłowa odpowiedź, "ulega wstrzymaniu", wprowadza w błąd, ponieważ sugeruje, że umowa o pracę może być tymczasowo zawieszona. W polskim prawie pracy nie przewiduje się takiej sytuacji w przypadku śmierci pracodawcy. Typowym błędem myślowym jest zatem przyjęcie, że umowa może istnieć w jakiejkolwiek formie po śmierci osoby, która ją zawarła. W praktyce prawniczej kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy rozwiązaniem umowy a jej wygaśnięciem. Rozwiązanie umowy wiąże się z aktywnym działaniem, które wymaga złożenia wypowiedzenia, natomiast wygaśnięcie umowy następuje automatycznie, co ma swoje odzwierciedlenie w zasadach prawa cywilnego i pracy. W związku z tym, odpowiedzi sugerujące inny proces końca umowy są niezgodne z obowiązującymi przepisami.

Pytanie 8

Marek Szpak, który zdobędzie dyplom po 4-letnim technikum ekonomicznym oraz będzie miał rok doświadczenia na umowie o pracę w wymiarze pełnoetatowym, nabędzie prawo do corocznego urlopu wypoczynkowego

A. 12 dni

B. 20 dni

C. 18 dni

D. 26 dni

Wybór innych odpowiedzi na to pytanie często wynika z nieporozumień dotyczących przepisów prawa pracy oraz zasad obliczania wymiaru urlopu wypoczynkowego. Odpowiedź 18 dni sugeruje, że osoba przepracowała mniej niż rok, co jest niezgodne z faktami, ponieważ Marek ma za sobą pełny rok pracy. Z kolei odpowiedź 26 dni jest nieprawidłowa, ponieważ zgodnie z Kodeksem pracy, taki wymiar przysługuje jedynie pracownikom z co najmniej 10-letnim stażem pracy. Wiele osób myli również przysługujący wymiar urlopu z dniami, które mogą być przyznane na inne cele, takie jak urlopy na życzenie czy bezpłatne, co wprowadza dodatkowe zamieszanie w interpretacji przepisów. Odpowiedź 12 dni może wynikać z mylnego założenia, że urlop wypoczynkowy jest proporcjonalny do przepracowanego okresu, co jest również nieprawidłowe, ponieważ każdy pracownik, który przepracował pełny rok, ma prawo do pełnych 20 dni. Zrozumienie zasad obliczania wymiaru urlopu jest kluczowe, aby uniknąć błędnych interpretacji i zapewnić sobie odpowiednią ilość czasu na regenerację, co przekłada się na efektywność i satysfakcję w pracy.

Pytanie 9

Osoba pracująca w biurze wykonuje swoje obowiązki, siedząc przy stole, który nie jest dostosowany do jej wysokości. Długotrwałe przebywanie w takich warunkach powoduje, że jest ona szczególnie narażona na

A. zaburzenia w układzie nerwowym

B. zaburzenia w układzie oddechowym

C. zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa

D. zmiany w narządach słuchu

Zaburzenia w układzie nerwowym, zmiany w organach słuchu oraz zaburzenia w układzie oddechowym nie są bezpośrednio związane z długotrwałym siedzeniem w niewłaściwej pozycji przy biurku. W przypadku zaburzeń w układzie nerwowym, ich przyczyny są zazwyczaj związane z czynnikami genetycznymi, toksycznymi lub infekcyjnymi, a nie z ergonomią pracy biurowej. Co więcej, zmiany w organach słuchu mogą być spowodowane ekspozycją na hałas, a nie niewłaściwym ustawieniem stanowiska pracy. Natomiast zaburzenia w układzie oddechowym są najczęściej wynikiem czynników zewnętrznych, takich jak zanieczyszczenie powietrza czy alergeny, a nie konsekwencją pracy przy biurku. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują próbę ogólnego przypisania objawów zdrowotnych do jednego źródła przyczyny, bez uwzględnienia całego kontekstu i specyfiki sytuacji. Dlatego tak istotne jest, aby w przypadku pracy biurowej skupiać się na dostosowaniu stanowiska pracy i ergonomii, co w znaczący sposób wpływa na zdrowie kręgosłupa, a nie przypisywać inne problemy do niewłaściwej pozycji siedzącej.

Pytanie 10

Długoterminowe pożyczki udzielone przez firmę powinny być ujęte w bilansie w kategorii

A. aktywów trwałych

B. aktywów obrotowych

C. zobowiązań

D. kapitałów własnych

Klasyfikowanie długoterminowych pożyczek w niewłaściwej kategorii bilansu, takiej jak aktywa obrotowe, kapitały własne czy zobowiązania, jest powszechnym błędem wynikającym z niepełnego zrozumienia struktury bilansu oraz charakterystyki różnych aktywów i źródeł finansowania. Aktywa obrotowe to zasoby, które firma planuje zamienić na gotówkę lub wykorzystać w ciągu roku, takie jak zapasy czy należności. Umieszczanie długoterminowych pożyczek w tej kategorii prowadzi do zafałszowania obrazu płynności finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ w rzeczywistości są one źródłem finansowania, które nie jest przeznaczone do spłaty w krótkim okresie. Z kolei przypisanie długoterminowych pożyczek do kapitałów własnych jest błędne, ponieważ kapitał własny reprezentuje wkład właścicieli w przedsiębiorstwo, a pożyczki są zobowiązaniami, które wymagają zwrotu. Klasyfikowanie ich jako zobowiązania również jest niezgodne z rzeczywistością, ponieważ choć zobowiązania dotyczą długów, to długoterminowe pożyczki powinny być traktowane jako aktywa trwałe, które wspierają działalność operacyjną firmy na dłuższą metę. Istotne jest, aby zarządzający przedsiębiorstwami rozumieli te różnice, aby uniknąć błędów w sprawozdawczości finansowej, które mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji strategicznych oraz utraty zaufania inwestorów.

Pytanie 11

Poniesione koszty na wyprodukowanie partii produktów (1 000 szt.) wyniosły:

Pozycje kalkulacyjne	Poniesione koszty w zł
Materiały bezpośrednie	28 000
Płace bezpośrednie	16 000
Koszty wydziałowe	6 000
Koszty zarządu	3 000

A. 47 zł

B. 44 zł

C. 53 zł

D. 50 zł

Odpowiedź 50 zł jest poprawna, ponieważ koszt jednostkowy produkcji to kluczowy wskaźnik, który pozwala ocenić efektywność wykorzystania zasobów w procesie wytwórczym. Aby uzyskać ten wskaźnik, należy najpierw zsumować wszystkie bezpośrednie koszty związane z produkcją, takie jak koszty materiałów i płac, a następnie dodać koszty pośrednie związane z wydziałem produkcyjnym. W omawianym przypadku całkowite koszty wyniosły 50 000 zł, co przy podziale przez 1000 wyprodukowanych sztuk daje 50 zł za sztukę. Takie podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości zarządczej, które nakazują uwzględnienie tylko tych kosztów, które są bezpośrednio związane z procesem produkcji, a koszty zarządu powinny być rozliczane oddzielnie. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest analiza kosztów w przedsiębiorstwie produkcyjnym, gdzie precyzyjne obliczenie kosztu jednostkowego pozwala na ustalenie ceny sprzedaży, a tym samym na efektywne zarządzanie rentownością produktów.

Pytanie 12

Firma handlowa nabyła od producenta lodówki po jednostkowej cenie zakupu wynoszącej 2 400,00 zł/szt. Marża handlowa stanowi 20% ceny sprzedaży netto. Jaka jest wartość marży handlowej uwzględniona w cenie sprzedaży netto?

A. 500,00 zł

B. 480,00 zł

C. 600,00 zł

D. 400,00 zł

Wybór innych odpowiedzi jest wynikiem nieprawidłowego zrozumienia koncepcji marży handlowej oraz jej zastosowania w obliczeniach dotyczących cen sprzedaży. Często popełnianym błędem jest próba bezpośredniego obliczenia marży, opierając się jedynie na cenie zakupu, co prowadzi do mylnych wniosków. Na przykład, wybór 400,00 zł sugeruje, że marża jest po prostu 20% ceny zakupu, co jest niewłaściwe. W rzeczywistości marża handlowa jest obliczana na podstawie ceny sprzedaży netto, a nie jednostkowej ceny zakupu. Ponadto, odpowiedzi takie jak 480,00 zł wynikają z niepoprawnego zastosowania wzoru, co może wskazywać na niepełne zrozumienie struktury cenowej. Kluczowym aspektem jest umiejętność różnicowania pojęcia ceny zakupu i ceny sprzedaży, a także wpływu marży na te ceny. W praktyce, aby prawidłowo wyznaczyć marżę handlową, należy wyjść od ceny sprzedaży netto, co może być trudne dla osób, które nie mają doświadczenia w obliczeniach finansowych. Dlatego ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z tymi zasadami i stosować je w praktyce, aby uniknąć poważnych błędów przy ustalaniu cen oraz planowaniu strategii sprzedażowych.

Pytanie 13

Podczas sporządzania umowy o pracę, które z poniższych informacji są kluczowe?

A. Adres email firmy

B. Numer telefonu pracownika

C. Kolor ścian w biurze

D. Wynagrodzenie pracownika

Wynagrodzenie pracownika jest jednym z kluczowych elementów umowy o pracę. W każdej umowie powinny być jasno określone warunki wynagrodzenia, ponieważ to właśnie one definiują podstawowe zobowiązania finansowe pracodawcy wobec pracownika. Wynagrodzenie może obejmować nie tylko podstawową pensję, ale także dodatkowe składniki, takie jak premie, dodatki czy inne formy wynagrodzenia. Praktyka pokazuje, że precyzyjne określenie wynagrodzenia jest istotne, aby uniknąć nieporozumień i potencjalnych konfliktów. Dobre praktyki branżowe zalecają również wyraźne wskazanie terminów wypłaty wynagrodzenia oraz formy jego przekazywania, czy to na konto bankowe, czy w inny sposób. Wynagrodzenie to nie tylko kwestia finansowa, ale również motywacyjna, wpływająca na zaangażowanie i satysfakcję pracownika z pracy.

Pytanie 14

Stan zobowiązań w firmie przedstawia się w następujący sposób:
- zobowiązania wobec dostawców 12 000,00 zł
- zobowiązania z tytułu wynagrodzeń 8 000,00 zł
- kredyty bankowe długoterminowe 20 000,00 zł
Jakie jest procentowe udział zobowiązań długoterminowych w całkowitej kwocie zobowiązań?

A. 20 %

B. 50 %

C. 60 %

D. 30 %

Odpowiedź 50% jest poprawna, ponieważ udział zobowiązań długoterminowych w ogólnej wartości zobowiązań oblicza się, dzieląc wartość zobowiązań długoterminowych przez całkowite zobowiązania i mnożąc przez 100. W przedstawionym przypadku zobowiązania długoterminowe wynoszą 20 000 zł, a całkowite zobowiązania to suma zobowiązań wobec dostawców (12 000 zł), zobowiązań z tytułu wynagrodzeń (8 000 zł) oraz kredytów bankowych (20 000 zł), co daje 40 000 zł. Dlatego udział zobowiązań długoterminowych wynosi (20 000 zł / 40 000 zł) * 100 = 50%. W praktyce zrozumienie struktury zobowiązań jest kluczowe dla analizy płynności finansowej przedsiębiorstwa oraz jego zdolności do regulowania zobowiązań w przyszłości. Wartości te są również istotne dla inwestorów oraz instytucji finansowych, które oceniają ryzyko kredytowe firmy. Znajomość zasad obliczania udziałów różnych rodzajów zobowiązań jest niezbędna do prawidłowej analizy finansowej i podejmowania strategicznych decyzji zarządzających.

Pytanie 15

Do zadań banków komercyjnych wchodzi między innymi

A. udzielanie kredytów zarówno osobom fizycznym, jak i prawnym

B. prowadzenie rachunków bieżących jednostek budżetowych państwowych

C. ewidencjonowanie oraz zarządzanie długiem publicznym

D. emitowanie środków płatniczych w kraju

Udzielanie kredytów osobom fizycznym i prawnym jest kluczowym zadaniem banków komercyjnych. Banki pełnią rolę pośrednika finansowego, który umożliwia transfer kapitału z oszczędzających do tych, którzy potrzebują finansowania. Proces ten zaczyna się od oceny zdolności kredytowej potencjalnego kredytobiorcy, co pozwala bankowi oszacować ryzyko związane z udzieleniem kredytu. W praktyce banki stosują różnorodne modele oceny ryzyka, uwzględniając zarówno dane finansowe, jak i historię kredytową klienta. Ponadto, banki oferują różne rodzaje kredytów, takie jak kredyty hipoteczne, samochodowe czy również kredyty dla przedsiębiorstw, co stwarza różnorodne możliwości dostosowywania oferty do potrzeb różnych segmentów rynku. Współczesne banki coraz częściej korzystają z technologii, takich jak analiza big data, aby lepiej zrozumieć preferencje klientów i dostosować ofertę do ich potrzeb. Udzielanie kredytów nie tylko wspiera rozwój gospodarki, ale również przyczynia się do budowy długotrwałych relacji z klientami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 16

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w którym kwartale zapas towarów w hurtowni zabawek "Pajacyk" był wymieniany najczęściej.

Zestawienie przychodów ze sprzedaży towarów i średniego stanu zapasów w poszczególnych kwartałach
Wyszczególnienie	I kwartał	II kwartał	III kwartał	IV kwartał
Przychody ze sprzedaży towarów (w zł)	600 000	500 000	510 000	500 000
Średni stan zapasów (w zł)	60 000	45 000	51 000	60 000

A. W II kwartale.

B. W IV kwartale.

C. W III kwartale.

D. W 1 kwartale.

Wybór II kwartału jako okresu, w którym zapasy towarów w hurtowni zabawek "Pajacyk" były wymieniane najczęściej, jest uzasadniony wskaźnikiem rotacji zapasów. Wskaźnik ten mierzy, jak często zapasy są sprzedawane i zastępowane nowymi w danym okresie. W II kwartale rotacja zapasów wynosiła 11,11, co oznacza, że doprowadziło to do wysokiej efektywności operacyjnej oraz lepszego zarządzania zapasami. W praktyce, wysoka rotacja zapasów wskazuje na silne działanie sprzedaży lub zrozumienie potrzeb klientów, co jest kluczowe w branży detalicznej. Analizując rotację zapasów, przedsiębiorstwa mogą optymalizować swoje stany magazynowe, co prowadzi do zmniejszenia kosztów przechowywania i poprawy płynności finansowej. Kluczowe jest również stosowanie odpowiednich narzędzi analitycznych do monitorowania rotacji, co znajduje odzwierciedlenie w standardach branżowych, takich jak Lean Management, które promują eliminację marnotrawstwa w procesach operacyjnych.

Pytanie 17

Pracownik zatrudniony na 3/4 etatu w systemie czasowym otrzymuje wynagrodzenie na podstawie stawki godzinowej wynoszącej 12,50 zł za godzinę. W miesiącu grudniu 2016 roku pracował przez 22 dni, wykonując 6 godzin dziennie. Oblicz wynagrodzenie brutto pracownika za grudzień 2016 roku.

A. 1 500,00 zł

B. 1 650,00 zł

C. 2 750,00 zł

D. 2 200,00 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi często pojawiają się błędne założenia dotyczące liczby przepracowanych godzin lub stawki wynagrodzenia. Na przykład, wyliczenia mogą być oparte na założeniu, że pracownik przepracował więcej godzin niż w rzeczywistości, co prowadzi do zawyżenia wynagrodzenia. Często mylnie interpretuje się również stawkę godzinową, myśląc, że jest ona inna niż ogłoszona przez pracodawcę, co skutkuje dalszymi błędami w obliczeniach. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe uwzględnienie liczby dni pracy oraz godzin dziennych. W takiej sytuacji można pomylić dni robocze z kalendarzowymi, co również wpływa na ostateczne wynagrodzenie. Ważne jest, aby zawsze weryfikować źródła informacji i upewnić się, że liczby używane w obliczeniach są zgodne z rzeczywistością, aby uniknąć nieprawidłowości w wynagrodzeniach. Zrozumienie, jak obliczane jest wynagrodzenie, pozwala nie tylko prawidłowo ocenić własne zarobki, ale także zadbać o solidne fundamenty w zarządzaniu zasobami ludzkimi w firmie.

Pytanie 18

Która sekcja biznesplanu dostarcza szczegółowych informacji potencjalnym inwestorom na temat zdolności finansowej przedsiębiorstwa, jego zyskowności, przewidywanych wydatków operacyjnych oraz możliwości uzyskania zwrotu z inwestycji?

A. Plan organizacyjny

B. Plan finansowy

C. Plan techniczny

D. Plan marketingowy

Wybór planu technicznego, organizacyjnego lub marketingowego jako kluczowego elementu biznesplanu, który dostarcza informacji o płynności finansowej, rentowności i zwrocie z inwestycji, jest błędny z kilku istotnych powodów. Plan techniczny koncentruje się na aspektach technologicznych i operacyjnych, takich jak opis produktów i procesów produkcyjnych, co nie ma bezpośredniego wpływu na analizę finansową. Plan organizacyjny zaś dotyczy struktury zarządzania oraz podziału ról w firmie, co również nie dostarcza informacji o finansach. Z kolei plan marketingowy skupia się na strategiach promocji i sprzedaży, co, choć istotne dla wzrostu przychodów, nie wyczerpuje tematu finansów firmy. Typowym błędem myślowym jest założenie, że inne elementy biznesplanu mogą zastąpić informacje finansowe, co może prowadzić do niepełnego obrazu sytuacji finansowej firmy. Inwestorzy na ogół poszukują szczegółowych danych dotyczących potencjalnych przychodów, kosztów oraz prognoz zysku, co znajduje się wyłącznie w planie finansowym. Brak tego kluczowego elementu w biznesplanie może zniechęcić potencjalnych inwestorów do zaangażowania się w projekt, ponieważ nie będą mieli pełnej wiedzy na temat ryzyk i możliwości związanych z inwestycją.

Pytanie 19

Przedsiębiorca dokonuje rozliczeń z urzędem skarbowym, opłacając co miesiąc zaliczkę na podatek dochodowy według stawki 19%. To oznacza, że wybrał formę opodatkowania

A. w formie karty podatkowej

B. w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

C. według liniowej stawki podatku

D. na zasadach ogólnych z zastosowaniem skali podatkowej

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia różnych form opodatkowania dostępnych w polskim systemie podatkowym. Opodatkowanie na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej to model, w którym stawki podatkowe są progresywne, co oznacza, że w miarę wzrostu dochodu, rośnie również jego opodatkowanie. W przypadku tego modelu stawki wynoszą odpowiednio 12% i 32%, co może być mniej korzystne dla przedsiębiorców o wyższych dochodach. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych to forma opodatkowania, która polega na płaceniu podatku od przychodu, a nie od dochodu, co oznacza, że nie można w nim uwzględniać kosztów uzyskania przychodu. Taki model jest korzystny dla osób prowadzących działalność o niższych kosztach, jednak nie każdy przedsiębiorca kwalifikuje się do tego rozwiązania, a jego stawki mogą być niższe, ale nie zawsze są bardziej opłacalne. Karta podatkowa to jeszcze inny system, w którym podatek ustalany jest w formie ryczałtu na podstawie różnych kryteriów, takich jak rodzaj działalności czy liczba zatrudnionych pracowników. Oznacza to, że przedsiębiorca nie prowadzi pełnej księgowości, co może być korzystne, ale jednocześnie ogranicza elastyczność w zarządzaniu finansami. Te różnice w systemach opodatkowania mogą prowadzić do mylnych wniosków i nieporozumień, dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdej formy przed podjęciem decyzji.

Pytanie 20

Komplementariusz stanowi jednego ze współwłaścicieli spółki

A. partnerskiej

B. akcyjnej

C. komandytowej

D. jawnej

W odpowiedziach dotyczących spółek akcyjnych, jawnych i partnerskich pojawia się szereg nieporozumień. Spółka akcyjna to typ spółki, w której kapitał zakładowy dzieli się na akcje, a wspólnicy (akcjonariusze) odpowiadają za zobowiązania spółki tylko do wysokości wniesionych wkładów. Wadą takiego myślenia jest brak zrozumienia, że w spółkach akcyjnych nie ma komplementariuszy; ich struktura opiera się na akcjonariuszach oraz zarządzie. W spółce jawnej wszyscy wspólnicy są solidarnie odpowiedzialni za zobowiązania, lecz nie ma tam podziału na komplementariuszy i komandytariuszy, co również wprowadza zamieszanie. Wspólnicy mają pełne prawo do reprezentowania spółki, co oznacza, że każdy z nich odpowiada za długi firmy całym swoim majątkiem, co różni się od roli komplementariusza. W przypadku spółki partnerskiej, która jest skierowana głównie do przedstawicieli zawodów regulowanych, każdy partner odpowiada za swoje działania, jednak nie funkcjonuje tam podział ról jak w spółce komandytowej. W praktyce, mylenie tych terminów i struktur może prowadzić do nieefektywnego zarządzania oraz nieświadomości odpowiedzialności prawnej wspólników, co jest kluczowe dla sukcesu każdej formy działalności gospodarczej.

Pytanie 21

Gdy przedsiębiorca prowadzi działalność w branży gastronomicznej i nie dysponuje wolnymi funduszami, a planuje nabycie nowej witryny chłodniczej o wartości 15 000,00 zł, to ma możliwość starania się o kredyt

A. inwestycyjny

B. hipoteczny

C. konsolidacyjny

D. lombardowy

Wybór kredytu konsolidacyjnego w kontekście zakupu witryny chłodniczej jest błędny, ponieważ ten rodzaj kredytu ma na celu łączenie kilku zobowiązań w jedno. Konsolidacja służy głównie redukcji miesięcznych rat oraz uproszczeniu zarządzania długiem, a nie finansowaniu nowych inwestycji. W przypadku lombardowego kredytu, przedsiębiorca mógłby pomyśleć o zabezpieczeniu kredytu poprzez przedmioty wartościowe, ale nie jest to najlepsze podejście do zakupu sprzętu gastronomicznego, ponieważ takie kredyty są zazwyczaj krótkoterminowe i oferują niższe kwoty w porównaniu do potrzeb przedsiębiorcy. Kredyt hipoteczny natomiast polega na zaciąganiu zobowiązania pod zastaw nieruchomości, co w tym przypadku nie ma zastosowania, ponieważ witryna chłodnicza nie jest nieruchomością. Wybierając te opcje, przedsiębiorca może popełniać powszechny błąd, myśląc, że każdy rodzaj kredytu można wykorzystać do sfinansowania dowolnego wydatku, co jest niezgodne z zasadami finansowania działalności gospodarczej. Kluczowe jest, aby wybierać odpowiednie źródła finansowania zgodne z charakterem i celem inwestycji, co umożliwi skuteczne zarządzanie finansami oraz zminimalizowanie ryzyka.

Pytanie 22

W zależności od częstości przeprowadzania analizy ekonomicznej, wyróżniamy analizę

A. całościową, odcinkową i kompleksową

B. funkcjonalną, systemową i decyzyjną

C. doraźną, okresową i ciągłą

D. ogólną, odcinkową i szczegółową

Analizy, które są funkcjonalna, systemowa i decyzyjna, mają różne cele, ale nie piszą o tym, jak często mamy je robić. Analiza funkcjonalna skupia się na różnych działach w firmie, jak marketing, produkcja czy finanse, ale nie mówi o tym, jak często je przeprowadzać. Podobnie z analizą systemową, która bada interakcje między różnymi systemami w organizacji. To ważne, ale nie rozwiązuje kwestii częstotliwości. Analiza decyzyjna ma wspierać podejmowanie decyzji, ale znów – brak tu ram czasowych. W przypadku analiz ogólnej, odcinkowej i szczegółowej, wydaje się, że one dotyczą raczej głębokości analizy, a nie jej częstotliwości. Analiza ogólna może obejmować całą sytuację gospodarczą, a szczegółowa skupia się na konkretach, ale nie mówi, jak często je trzeba robić. Tak więc, zamiana zakresu analiz na ich regularność to błąd, który prowadzi do złych wniosków o systematyce analiz ekonomicznych.

Pytanie 23

Zasada podwójnego zapisu polega na ewidencji każdej operacji gospodarczej

A. tymi samymi kwotami na dwóch kontach, jednym syntetycznym i jednym analitycznym.

B. na dwóch kontach po dwóch różnych stronach

C. tymi samymi kwotami na dwóch kontach

D. tymi samymi kwotami na dwóch kontach po dwóch różnych stronach

Wiele błędnych odpowiedzi często wynika z niezrozumienia zasady podwójnego zapisu oraz jej praktycznych zastosowań w rachunkowości. Zasada ta nie polega jedynie na zapisywaniu tych samych kwot na dwóch różnych kontach, ale wymaga, aby te kwoty były umiejscowione w odpowiednich miejscach bilansu: po jednej stronie jako przychód, a po drugiej jako rozchód. Odpowiedzi, które sugerują, że operacje mogą być ewidencjonowane bez względu na to, jakie konta są używane, prowadzą do nieprawidłowego rozumienia sprawozdań finansowych. Ignorowanie podziału na konta syntetyczne i analityczne stwarza ryzyko błędnych interpretacji danych finansowych. Zrozumienie, że każde zapisanie operacji gospodarczej pociąga za sobą równoczesne obciążenie i uznanie różnych kont, jest kluczowe. W praktyce, brak takiego podejścia może prowadzić do znaczących rozbieżności w bilansie, co z kolei może wpłynąć na decyzje zarządu oraz analizy finansowe. Właściwe stosowanie zasady podwójnego zapisu jest więc nie tylko wymogiem teoretycznym, ale także kluczowym elementem w budowaniu rzetelnych raportów finansowych, które są zgodne z uznawanymi normami rachunkowości.

Pytanie 24

Tabela zawiera dane dotyczące liczby zatrudnionych i zrealizowanej wielkości sprzedaży w przedsiębiorstwie handlowym Zenit w latach 2007 - 2009. Na podstawie analizy danych można stwierdzić, że w roku 2009 w stosunku do roku 2007 nastąpił

Rok	Liczba zatrudnionych	Wielkość sprzedaży (w tys. zł)
2007	20	540
2008	26	572
2009	24	480

A. wzrost wielkości sprzedaży.

B. wzrost wydajności pracy.

C. spadek wydajności pracy.

D. spadek zatrudnienia.

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że w przypadku wzrostu wydajności pracy, byłoby to zjawisko przeciwne do przedstawionych danych. Wzrost wydajności oznaczałby, że sprzedaż na jednego pracownika wzrosłaby, co nie miało miejsca w tym przypadku. Przypisanie takiej zmiany do zjawisk wzrostu może wynikać z błędnego rozumienia pojęcia efektywności produkcji oraz jej relacji z zatrudnieniem. Ponadto, argumentacja dotycząca wzrostu wielkości sprzedaży nie odnosi się do rzeczywistej sytuacji, ponieważ dopiero analiza wartości przypadającej na pracownika daje pełniejszy obraz wydajności. Z kolei stwierdzenie o spadku zatrudnienia nie jest zgodne z danymi, które również muszą być analizowane w kontekście wydajności. Często w analizach pomija się istotny element, jakim jest relacja między zatrudnieniem a wynikami finansowymi przedsiębiorstwa. Dobrą praktyką w takich analizach jest zawsze uwzględnianie kontekstu rynkowego oraz wewnętrznych uwarunkowań firmy, co pozwala na dokładniejsze prognozowanie i podejmowanie decyzji. Zrozumienie, że wydajność pracy jest miarą efektywności operacyjnej, a nie tylko prostym wskaźnikiem sprzedaży, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania przedsiębiorstwem.

Pytanie 25

Plan tygodniowy dotyczący terminów oraz spotkań z kontrahentami firmy klasyfikuje się jako plany

A. taktyczne

B. strategiczne

C. rzeczowe

D. operacyjne

Wybierając niepoprawne odpowiedzi, widać pewne nieporozumienia co do różnic w planach zarządzania. Plany strategiczne są ogólne i dotyczą długoterminowych celów, a przykładem może być strategia rozwoju produktów na kilka lat. Plany taktyczne są bardziej szczegółowe i krótkoterminowe, koncentrują się na realizacji celów strategicznych, ale też dotyczą konkretnych projektów lub kampanii. Natomiast plany rzeczowe to raczej zasoby potrzebne do realizacji celów, nie aż tak powszechne w kontekście planowania. Czasem mylimy tygodniowy plan spotkań z planami strategicznymi lub taktycznymi, bo możemy myśleć, że operacyjne działania są mniej ważne. A to właśnie plany operacyjne stanowią fundament dla wszystkich innych, a ich niedocenienie może prowadzić do zamieszania i problemów w organizacji. Ważne, żeby zrozumieć, jaką rolę mają plany operacyjne w zarządzaniu projektami.

Pytanie 26

Praca przez 8 godzin w miejscu o złym oświetleniu może prowadzić do

A. obciążenia psychicznego oraz omdlenia

B. omdlenia oraz utraty wzroku

C. łzawienia oraz zaczerwienienia spojówek

D. obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego oraz bólu głowy

Omdlenia, utrata wzroku, bóle głowy i problemy z mięśniami – to wszystko mogą być objawy, które mylimy z niewłaściwym oświetleniem, ale tak naprawdę niekoniecznie są ze sobą powiązane. Omdlenia zazwyczaj wynikają z nagłych zmian ciśnienia krwi, a nie stania w ciemnym miejscu przez dłużej. Utrata wzroku to już poważniejsza sprawa, zazwyczaj związana z innymi problemami zdrowotnymi, które mogą się pogarszać przez złe światło, ale to nie jest ich główny powód. Bóle głowy i problemy z mięśniami mogą być spowodowane niewłaściwym ustawieniem biurka czy krzesła, a nie tylko kiepskim oświetleniem. W biurach często zapominamy o ergonomii, co prowadzi do problemów z plecami czy szyją. Dobre zasady ergonomiczne obejmują robienie przerw, dbanie o odpowiednie wyposażenie oraz regulację wysokości krzesła i biurka. A tak na marginesie, obciążenie psychiczne, mimo że może być związane z presją w pracy, rzadko łączy się z oświetleniem. Więc podsumowując, odpowiednie oświetlenie jest ważne dla zdrowia oczu, ale omdlenia czy bóle głowy to tematy, które trzeba rozpatrywać szerzej, z uwzględnieniem ergonomii i zdrowia psychicznego.

Pytanie 27

W trakcie pracy przy komputerze, pracownik jest szczególnie narażony na

A. uszkodzenia narządu wzroku

B. uszkodzenia narządu słuchu

C. przewlekły ból nóg

D. przewlekły ból głowy

Długotrwały ból głowy jest często mylnie uważany za główny problem wynikający z pracy przy komputerze. Choć może być to dolegliwość towarzysząca, nie jest bezpośrednio związana z zagrożeniem, jakie stwarza narażenie na uszkodzenia narządu wzroku. Przyczyny bólu głowy mogą być różnorodne, w tym napięcie mięśniowe spowodowane nieprawidłową postawą, stres czy problemy z nawykami żywieniowymi. Natomiast uszkodzenia narządu słuchu są mało prawdopodobne w kontekście pracy przy komputerze, chyba że środowisko pracy jest nadmiernie hałaśliwe, co nie jest typowe dla większości biur. Długotrwały ból nóg, choć może występować w wyniku długotrwałego siedzenia, również nie jest bezpośrednio związany z uszkodzeniami wzroku, lecz z niewłaściwą ergonomią miejsca pracy. Właściwe ustawienie stanowiska, częste przerwy oraz ćwiczenia fizyczne mogą znacząco zredukować ryzyko tego typu dolegliwości. Warto również zauważyć, że kluczowe dla zdrowia pracowników jest zwracanie uwagi na ergonomię, co jest potwierdzone przez badania związane z profilaktyką dolegliwości związanych z pracą biurową oraz standardy BHP.

Pytanie 28

Naruszeniem praw pracownika jest

A. niezłożenie pisemnego potwierdzenia umowy o pracę zawartej z pracownikiem

B. przetwarzanie danych osobowych zatrudnionego w związku z procesem rekrutacyjnym prowadzonym przez firmę

C. stosowanie przez pracodawcę kar dyscyplinarnych w miejscu zatrudnienia

D. zmniejszenie czasu wypowiedzenia umowy o pracę w przypadku upadłości przedsiębiorstwa

Skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę w sytuacji upadłości firmy, stosowanie kar z zakresu odpowiedzialności porządkowej oraz przetwarzanie danych osobowych pracownika w kontekście rekrutacji to wszystkie działania, które w określonych warunkach mogą być zgodne z prawem. W przypadku upadłości firmy, przepisy prawa pracy przewidują konkretne zasady dotyczące wypowiedzenia umowy, które mogą różnić się od standardowych norm. Pracodawca może być zobowiązany do dostosowania okresu wypowiedzenia do okoliczności, co niekoniecznie stanowi wykroczenie. W odniesieniu do odpowiedzialności porządkowej, pracodawca ma prawo do stosowania kar, o ile są one zgodne z regulaminem pracy i Kodeksem pracy, a także wcześniej ustalone w umowach wewnętrznych. Co do przetwarzania danych osobowych, pracodawca może to robić zgodnie z regulacjami RODO, które zezwalają na przetwarzanie danych osobowych w trakcie procesu rekrutacji, o ile są spełnione określone warunki, takie jak zgoda pracownika lub inne podstawy prawne przetwarzania. Zatem, wszystkie te działania, choć mogą wydawać się kontrowersyjne, nie są jednoznacznie wykroczeniem przeciwko prawom pracownika, co prowadzi często do błędnych wniosków opartych na niepełnym zrozumieniu przepisów prawa pracy.

Pytanie 29

Rezultatem finalnym procesów produkcyjnych są

A. produkty handlowe

B. wyroby gotowe

C. surowce

D. produkty w fazie produkcji

Produkty w toku produkcji to półfabrykaty, które nie są jeszcze gotowe do sprzedaży. To są elementy, które wymagają dalszej obróbki lub montażu przed uzyskaniem statusu wyrobu gotowego. W przypadku materiałów mamy do czynienia z surowcami, które są podstawowymi składnikami do produkcji i nie mogą być sprzedawane jako ostateczny produkt. Towary natomiast to ogólne pojęcie, które odnosi się do wszelkiego rodzaju dóbr, jednak nie wszystkie towary są wyrobami gotowymi. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych pojęć, co może prowadzić do nieporozumień w planowaniu produkcji i zarządzaniu zapasami. Zrozumienie różnicy między tymi terminami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesem produkcyjnym. Standardy branżowe, takie jak Lean Manufacturing, zwracają uwagę na eliminację nieefektywności, co oznacza, że koncentrują się na przekształcaniu produktów w toku w wyroby gotowe w jak najkrótszym czasie. Wniosek jest taki, że tylko wyroby gotowe mają wartość rynkową i generują zyski dla przedsiębiorstw, podczas gdy produkty w toku, materiały i towary to elementy, które nie są jeszcze gotowe do wprowadzenia na rynek.

Pytanie 30

W zestawieniu finansowym firmy w kategorii zobowiązań uwzględniono krótkoterminowe zobowiązania o łącznej wartości 85000 zł, w tym:
- zobowiązania wobec dostawców - 46 750 zł
- zobowiązania wobec budżetu - 34 000 zł
- zobowiązania wobec pracowników - 4 250 zł

Oblicz, jaki procent zobowiązań stanowią zobowiązania wobec kontrahentów w stosunku do całkowitych zobowiązań

A. 60%

B. 50%

C. 55%

D. 40%

Zgadza się, to 55%! Wynika to z obliczeń udziału zobowiązań wobec dostawców w całkowitych zobowiązaniach krótkoterminowych. Mamy 46 750 zł zobowiązań wobec dostawców i 85 000 zł wszystkich zobowiązań. Jak to robić? Prosto: (46 750 zł / 85 000 zł) * 100% daje nam właśnie 55%. Ważne jest, żeby zrozumieć, jak to działa, bo to pomaga ocenić, jak duża część naszych długów jest związana z dostawcami. To wpłynie na płynność finansową i relacje z dostawcami. W praktyce, śledzenie tego wskaźnika jest kluczowe, gdy chcemy podejmować decyzje w finansach lub negocjować warunki płatności z firmami, z którymi współpracujemy.

Pytanie 31

Na podstawie danych umieszczonych w tabeli ustal, w którym roku przedsiębiorstwo osiągnęło najwyższą rentowność.

Wyszczególnienie	Rok 2007	Rok 2008	Rok 2009	Rok 2010
Koszt własny ogółem w tys. zł	1200	1500	1600	1800
Wartość sprzedaży ogółem w tys. zł	1300	1550	2000	2100

A. W roku 2008.

B. W roku 2009.

C. W roku 2007.

D. W roku 2010.

Aby ustalić, w którym roku przedsiębiorstwo osiągnęło najwyższą rentowność, kluczowe jest obliczenie wskaźnika rentowności. W tym przypadku, wykorzystaliśmy stosunek zysku netto do kosztów własnych, co stanowi standardową praktykę w analizie finansowej. W roku 2009, przedsiębiorstwo wykazało najwyższy wskaźnik rentowności, co może sugerować, że efektywnie zarządzało swoimi kosztami lub osiągnęło wyższe przychody. W praktyce, analiza rentowności pozwala na identyfikację lat, w których firma była najbardziej efektywna, co jest nieocenione w planowaniu strategicznym. Na przykład, jeżeli zarząd wie, że rok 2009 był szczególnie udany, może analizować przyczyny tego sukcesu i stosować podobne strategie w przyszłości. Dobre praktyki w analizie rentowności obejmują również porównywanie jej z innymi przedsiębiorstwami w branży, co może dostarczyć cennych informacji na temat pozycji rynkowej firmy.

Pytanie 32

Na czym polega analiza retrospektywna realizacji planów?

A. Na ocenie kolejnych etapów formułowania zadań

B. Na monitorowaniu przebiegu procesu realizacji

C. Na weryfikacji prawidłowości ustalania wzorców działania

D. Na porównaniu uzyskiwanych wyników i zamierzonych celów działania

Odpowiedzi, które nie wskazują na porównanie osiąganych rezultatów z założonymi celami, bazują na błędnych założeniach dotyczących natury retrospektywnej kontroli. Pierwsza z nieprawidłowych koncepcji, dotycząca sprawdzania poprawności ustalania wzorców działania, sugeruje bardziej proaktywny i teoretyczny charakter analizy, zamiast skupić się na rzeczywistych wynikach działania. Kontrola w tym kontekście nie dotyczy tylko analizowania, jak zostały ustalone wzorce, ale przede wszystkim jak te wzorce przekładają się na rzeczywiste wyniki. Kolejna odpowiedź, odnosząca się do oceny poszczególnych etapów konstruowania zadań, również zbacza z głównego celu retrospektywnej kontroli, która polega na całościowej ocenie efektów końcowych, a nie na analizie etapów ich tworzenia. Tego typu analiza, choć wartościowa, nie wprowadza nas w sedno retrospektywnej kontroli. Ostatnia koncepcja, dotycząca obserwacji przebiegu procesu wykonawczego, pomija kluczowy element porównania efektów z planem. Obserwowanie procesu może dostarczać informacji o problemach w czasie rzeczywistym, ale nie daje całościowej oceny, która jest niezbędna do retrospektywnej analizy. Wszystkie te nieprawidłowe odpowiedzi podkreślają typowy błąd myślowy polegający na myleniu różnych rodzajów analiz i kontroli w procesie zarządzania, co prowadzi do niepełnego zrozumienia celu retrospektywnej kontroli wykonania planów.

Pytanie 33

Cementownia używa 3 kg gliny do wytworzenia jednej cegły. Na początku miesiąca dysponuje zapasem gliny wynoszącym 5 000 kg, a planowany zapas na koniec to 10 000 kg. Ile kilogramów gliny należy nabyć, jeżeli w ciągu miesiąca przewiduje się produkcję 10 000 cegieł?

A. 10 000 kg

B. 35 000 kg

C. 45 000 kg

D. 40 000 kg

Sposób rozwiązywania problemu związany z obliczaniem zapotrzebowania na surowce, taki jak glina, wymaga dokładnego uwzględnienia wszystkich elementów, które mogą wpłynąć na finalny wynik. Niektóre z odpowiedzi z wykorzystaniem niewłaściwych kalkulacji mogą prowadzić do znaczących błędów. Na przykład, odpowiedzi, które sugerują zakup 40 000 kg lub 45 000 kg gliny, ignorują fakt, że część gliny jest już dostępna w zapasach początkowych. W przypadku obliczenia 40 000 kg, nie uwzględniono wyjściowego zapasu, co prowadzi do sztucznego zawyżenia zapotrzebowania. Z kolei 45 000 kg całkowicie nie uwzględnia, że 10 000 kg to planowany zapas końcowy. W praktyce, w procesach produkcyjnych kluczowe jest zrozumienie różnicy między ilością materiału potrzebną do wykonania danego zadania, a tym, co jest już dostępne lub co trzeba jeszcze przechowywać. Istotne jest również, aby dostosować zapasy do zmieniającego się popytu oraz planować zakupy w zgodzie z harmonogramem produkcji, aby uniknąć przestojów. Warto również zwrócić uwagę na zarządzanie łańcuchem dostaw, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności logistycznej. W kontekście odpowiedzi 10 000 kg, pominięto całkowite zapotrzebowanie na glinę do produkcji cegieł, co jest klejowym błędem w alokacji zasobów. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami produkcyjnymi.

Pytanie 34

Instytucja umieściła 50 000 zł na 3-miesięcznej lokacie z oprocentowaniem 6% rocznie, gdzie odsetki są kapitalizowane kwartalnie. Jaką wartość osiągną naliczone odsetki po 3 miesiącach, zanim zostaną opodatkowane?

A. 500 zł

B. 3 000 zł

C. 750 zł

D. 1 500 zł

Często, gdy wybierasz błędną odpowiedź, chodzi o to, że możesz nie do końca rozumieć, jak oblicza się odsetki i jak działa kapitalizacja. Niektórzy mogą myśleć, że odsetki są liczone po prostu na podstawie rocznej stopy, co kończy się pomyłkami. Na przykład, jeśli ktoś zaznacza odpowiedź 3000 zł, to może się pomylić między 6% a 3 miesiącami i źle to przeliczyć. Z kolei 1500 zł może być wynikiem mnożenia kapitału przez 0,06, ale nikt nie uwzględnił, że ta wartość jest roczna, a nie na kwartał. Odpowiedź 500 zł może wydawać się sensowna, ale nadal nie bierze pod uwagę kwartalnej kapitalizacji. Żeby dobrze policzyć odsetki od lokaty, trzeba pamiętać, że przy kwartalnej kapitalizacji dzielimy stopę procentową przez liczbę kapitalizacji w roku, a czas inwestycji liczymy w latach. Tak więc, złe odpowiedzi mogą wynikać z błędów w obliczeniach oraz braku pełnego rozumienia kapitalizacji, co jest ważne w finansach. Dlatego warto dobrze analizować oferty lokat i korzystać z właściwych wzorów, żeby dobrze ocenić wartość inwestycji.

Pytanie 35

Wynagrodzenie zatrudnionego obejmuje płacę podstawową oraz dodatek motywacyjny. W maju 2014 roku pracownik był na chorobowym, a także otrzymał nagrodę jubileuszową za 20-letnią pracę. Podstawą obliczania składek na ubezpieczenia społeczne za maj będzie, oprócz płacy zasadniczej,

A. dodatek motywacyjny

B. zasiłek chorobowy

C. nagroda jubileuszowa

D. wynagrodzenie chorobowe

Zasiłek chorobowy nie jest częścią wynagrodzenia zasadniczego ani dodatków, które są brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Zasiłek chorobowy jest świadczeniem wypłacanym pracownikowi podczas niezdolności do pracy z powodu choroby i jest finansowany z ubezpieczenia społecznego, a nie bezpośrednio przez pracodawcę. Nagroda jubileuszowa, chociaż jest istotnym elementem wynagrodzenia, również nie jest brana pod uwagę, gdyż jest to jednorazowe świadczenie i nie należy do regularnych składników wynagrodzenia. Wynagrodzenie chorobowe, podobnie jak zasiłek, jest świadczeniem, które przysługuje pracownikowi w czasie niezdolności do pracy, a jego podstawą są wcześniejsze składki opłacane na ubezpieczenie społeczne. Kluczowe jest zrozumienie, że podstawą wymiaru składek są tylko te elementy wynagrodzenia, które regularnie się powtarzają i są uzależnione od wykonywanej pracy. Typowym błędem jest mylenie różnych form wynagrodzenia z elementami, które nie są bezpośrednią rekompensatą za pracę, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne.

Pytanie 36

Kategoria archiwalna akt oznaczona literą A odnosi się do dokumentacji

A. o znaczeniu historycznym, która powinna być przechowywana w archiwum na zawsze

B. o wartości użytkowej dla danej jednostki, która po pięciu latach jest eliminowana

C. mającej krótki okres użyteczności, która po użyciu jest oddawana na makulaturę

D. o wartości praktycznej dla konkretnej jednostki, która po roku zostaje zniszczona

Niepoprawne odpowiedzi dotyczą dokumentacji, która nie spełnia kryteriów, aby być klasyfikowaną jako akta wieczyste. Dokumenty o wartości użytkowej, które są niszczone po roku lub po pięciu latach, to materiały, które nie mają długotrwałego znaczenia i są przechowywane tylko przez określony czas ze względu na ich praktyczne zastosowanie. Tego rodzaju dokumenty są często związane z bieżącym zarządzaniem jednostek organizacyjnych, gdzie ich wartość leży w tym, że dostarczają informacji potrzebnych na krótką metę. W archiwistyce istnieje jasna rozróżnienie między aktami o wartości użytkowej a aktami wieczystymi. Zgodnie z normami archiwalnymi, po upływie określonego okresu, dokumenty, które nie są uznawane za wartościowe w kontekście historycznym, muszą być odpowiednio zniszczone, co jest praktyką mającą na celu efektywne zarządzanie zasobami dokumentacyjnymi. Pomylenie tych kategorii może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie zarządzania dokumentacją, co w dłuższym czasie może skutkować utratą ważnych informacji oraz nieefektywnym wykorzystaniem zasobów archiwalnych. Właściwe klasyfikowanie dokumentacji jest kluczowe dla zapewnienia, że wartościowe materiały są chronione i dostępne dla przyszłych pokoleń, podczas gdy dokumenty o krótkotrwałym znaczeniu są odpowiednio zarządzane.

Pytanie 37

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ sytuację firmy w zakresie rotacji zapasów materiałów.

Kwartał	Wskaźnik rotacji zapasów materiałów
Kwartał	w dniach	w razach
I	30	3
II	25	3,6
III	22	4
IV	18	5

A. Okres wymiany zapasów materiałów jest coraz krótszy.

B. Firma ponosi coraz większe koszty magazynowania materiałów.

C. Firma coraz wolniej wymienia zapasy materiałów.

D. Okres wymiany zapasów materiałów jest coraz dłuższy.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że okres wymiany zapasów materiałów jest coraz krótszy, co znajduje potwierdzenie w danych dotyczących wskaźnika rotacji zapasów. Obserwowany trend spadkowy w liczbie dni niezbędnych do zamiany zapasów, który wynosił 30 dni w I kwartale, a następnie zmniejszył się do 18 dni w IV kwartale, jednoznacznie wskazuje na poprawę efektywności zarządzania zapasami. Krótszy okres wymiany zapasów materiałów zazwyczaj oznacza, że firma efektywniej obrotuje swoimi zasobami, co może prowadzić do zwiększenia płynności finansowej. W praktyce, lepsza rotacja zapasów przyczynia się do zmniejszenia kosztów związanych z magazynowaniem, a także do szybszego dostosowania się do zmieniającego się popytu rynkowego. Dobre praktyki w zarządzaniu zapasami, takie jak optymalizacja procesów zakupowych oraz efektywne prognostykowanie popytu, mogą dodatkowo wspierać ten pozytywny trend.

Pytanie 38

Księgowanie przy użyciu wartości ujemnych, realizowane na tych samych kontach oraz po tych samych stronach, gdzie pojawił się zapis błędny, nazywamy

A. storna czarnego

B. storna czarnego częściowego

C. korekty

D. storna czerwonego

Wybór storna czarnego to nie jest najlepszy pomysł, jeśli chodzi o praktyki księgowe. To, co musisz wiedzieć, to że terminy księgowe mają swoje ściśle określone znaczenie. A storno czarne odnosi się do sposobu, w którym nowy zapis koryguje błędny zapis, ale nie pozwala na dokładne zidentyfikowanie błędu. To może prowadzić do bałaganu w księgach, bo pierwotne zapisy są wówczas mniej przejrzyste. No i storno czarne częściowe też jest takie sobie, bo często nie wystarcza, żeby całkowicie zlikwidować ryzyko błędów w przyszłości. Księgowi powinni ostrożnie dobierać metody, bo odpowiednia terminologia jest ważna, żeby uniknąć zamieszania i problemów w audytach. Wydaje mi się, że najlepiej stosować storno czerwone, które pozwala na niewątpliwe i czytelne poprawienie błędów.

Pytanie 39

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli wskaż, kto podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Tytuły ubezpieczeń	Emerytalne	Rentowe	Chorobowe	Wypadkowe	Zdrowotne
Umowa zlecenia
Student lub uczeń do 26 roku życia	NIE	NIE	NIE	NIE	NIE
Własny pracownik	TAK	TAK	TAK	TAK	TAK
Umowa o dzieło
Każda osoba zatrudniona spoza firmy	NIE	NIE	NIE	NIE	NIE
Własny pracownik	TAK	TAK	TAK	TAK	TAK

A. 25-letni student z tytułu zawarcia umowy zlecenia.

B. 18-letni uczeń z tytułu zawarcia umowy zlecenia.

C. Osoba fizyczna niepozostająca w stosunku pracy z pracodawcą, która zawarła z nim umowę o dzieło.

D. Pracownik, który z własnym pracodawcą zawarł umowę zlecenia.

Pracownik, który z własnym pracodawcą zawarł umowę zlecenia, rzeczywiście podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, co wynika z przepisów prawa określających zasady dotyczące ubezpieczeń społecznych w Polsce. Warto zauważyć, że umowa zlecenia, w przeciwieństwie do umowy o dzieło, wiąże się z większymi obowiązkami ubezpieczeniowymi zarówno dla pracodawcy, jak i dla pracownika. Pracodawca musi odprowadzać składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz społeczne, co jest kluczowe dla zapewnienia ochrony zdrowotnej pracownika. Przykładem zastosowania tych przepisów może być sytuacja, w której student podejmuje pracę na umowę zlecenie w firmie. Jeżeli umowa ta jest zawarta z jego własnym pracodawcą, to student nabywa prawo do ubezpieczenia zdrowotnego, co jest istotne z perspektywy dostępu do świadczeń medycznych. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie przestrzegania tych przepisów, aby uniknąć konsekwencji prawnych dla pracodawcy oraz pracownika.

Pytanie 40

Ilość towaru, która powinna być stale utrzymywana w magazynie na wypadek opóźnień w dostawach lub innych nieoczekiwanych sytuacji, jest określana mianem zapasu

A. maksymalnym

B. racjonalnym

C. minimalnym

D. bieżącym

Wybór odpowiedzi niepoprawnych wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii używanej w zarządzaniu zapasami. Odpowiedź 'bieżącym' sugeruje, że zapas, który jest aktualnie dostępny, jest równy zapasowi minimalnemu, co jest nieprawidłowe. Zapas bieżący to ilość produktów znajdujących się w magazynie w danym momencie, a nie zapas zabezpieczający przed nieprzewidzianymi zdarzeniami. Z kolei zapas 'racjonalny' to termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście zapasów i może wprowadzać w błąd. W praktyce, nie istnieje formalna definicja zapasu racjonalnego w literaturze dotyczącej zarządzania łańcuchem dostaw. Odpowiedź 'maksymalnym' jest również błędna, ponieważ odnosi się do maksymalnego poziomu zapasów, który przedsiębiorstwo może posiadać, co jest zupełnie innym pojęciem. Zapas maksymalny jest ustalany w celu uniknięcia przestojów, lecz nie odnosi się do zabezpieczenia przed opóźnieniami. Praktyka zarządzania zapasami opiera się na określonych zasadach, takich jak polityka zapasów, która wyznacza poziomy zapasów w zależności od popytu i dostaw. Ustalanie zapasu minimalnego jest kluczowe w każdym przedsiębiorstwie, jednak brak zrozumienia różnych klas zapasów prowadzi do nieefektywnego zarządzania i zwiększa ryzyko problemów w dostawach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej