Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 12:15
Data zakończenia: 15 maja 2025 12:43

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie zabawy polegającej na identyfikacji przez dziecko odgłosów zwierząt odtwarzanych z płyty CD rozwijana jest

A. percepcja słuchowa

B. słuch fonematyczny

C. percepcja wzrokowa

D. koordynacja wzrokowo-ruchowa

Odpowiedź "percepcja słuchowa" jest naprawdę trafna. Kiedy dziecko bawi się w rozpoznawanie głosów zwierząt, to w pełni wykorzystuje swoje umiejętności słuchowe. Percepcja słuchowa to nic innego jak umiejętność słuchania i rozumienia dźwięków wokół nas, co jest super ważne, zwłaszcza w nauce mówienia i komunikacji. Moim zdaniem, zabawy, które angażują dzieci w odkrywanie dźwięków, są świetnym sposobem na naukę. Na przykład, nauczyciele mogą wykorzystać takie aktywności, żeby rozwijać zdolności związane z rozróżnianiem dźwięków, co z kolei pomaga w nauce czytania i pisania. Jak to mówią, im więcej dzieci słuchają różnorodnych dźwięków, tym lepiej rozwijają swoje umiejętności poznawcze i emocjonalne. Dobrze jest też, gdy w edukacji wprowadzamy różne formy aktywności słuchowych, bo to naprawdę pomaga w wszechstronnym rozwoju maluchów.

Pytanie 2

Aby u dzieci z problemami rozwojowymi rozwijać odpowiedni odbiór, analizę oraz przetwarzanie bodźców zmysłowych, w pracy z nimi można zastosować metodę

A. gimnastyki twórczej Rudolfa Labana

B. integracji sensorycznej

C. ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne

D. gimnastyki mózgu

Integracja sensoryczna to metoda terapeutyczna, która ma na celu poprawę przetwarzania i organizacji bodźców zmysłowych u dzieci z zaburzeniami rozwojowymi. Jej głównym założeniem jest to, że poprzez odpowiednie stymulacje sensoryczne dzieci mogą doskonalić swoje umiejętności w zakresie odbioru, analizy oraz reakcji na bodźce płynące z otoczenia. W praktyce, terapeuci wykorzystują różnorodne materiały i aktywności, takie jak zabawy w piasku, zabawy wodne, czy różnorodne zadania ruchowe, aby dzieci mogły doświadczać różnych zmysłów. Przykładowo, zabawy z wykorzystaniem tekstur, dźwięków czy ruchu pomagają dzieciom lepiej zrozumieć swoje ciało oraz otaczający je świat. Zgodnie z aktualnymi standardami pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwojowymi, integracja sensoryczna jest uznawana za jedną z najefektywniejszych metod wspierających rozwój sensoryczny, co znajduje odzwierciedlenie w wielu programach terapeutycznych. Właściwe przeprowadzenie terapii wymaga jednak odpowiedniego przeszkolenia specjalistów, którzy są w stanie indywidualizować podejście do każdego dziecka, uwzględniając jego specyfikę i potrzeby.

Pytanie 3

Jaką strukturę powinny mieć dania przygotowane dla rocznego dziecka?

A. Rozrzedzonej zupy

B. Zblendowanego puree

C. Homogenizowanej masy

D. Drobno posiekanych kawałków

Wybór konsystencji potraw dla dzieci jest kluczowym zagadnieniem w żywieniu najmłodszych. Zmiksowany przecier, choć często polecany dla niemowląt, może być niewłaściwy dla 12-miesięcznego dziecka, które powinno już przechodzić na bardziej stałe pokarmy. Dlatego zbyt jednolita, gładka konsystencja może ograniczać rozwój umiejętności gryzienia i żucia, co jest niezbędne na tym etapie rozwoju. Homogenizowana papka również nie sprzyja nauce samodzielnego jedzenia, gdyż dzieci nie mają okazji do poznania różnych tekstur. Z kolei rozwodniona zupa nie dostarcza wystarczającej ilości składników odżywczych i nie zachęca do eksploracji nowych smaków. Wprowadzenie jedzenia w takich formach może prowadzić do nadmiernej selektywności w jedzeniu oraz utrudniać adaptację do bardziej zróżnicowanej diety w przyszłości. Kiedy dzieci jedzą pokarmy o różnorodnej konsystencji, rozwijają także zdolności motoryczne i koordynację ręka-oko, co jest niezbędne dla ich dalszego rozwoju. Dlatego tak ważne jest, aby dostarczać im pokarmy w formie drobno pokrojonych kawałków, które wspomagają naukę jedzenia i przyczyniają się do zdrowego rozwoju dietetycznego.

Pytanie 4

Jakie działania powinna przede wszystkim podjąć opiekunka, by zmniejszyć lęk dziecka związany z określoną sytuacją lub przedmiotem?

A. Bajkę terapeutyczną

B. Zabawę konstrukcyjną

C. Zabawę ruchową

D. Psychoterapię grupową

Zabawę konstrukcyjną, ruchową oraz psychoterapię grupową, choć każde z tych działań ma swoje zalety, nie są najlepszymi podejściami do łagodzenia lęku dziecka w kontekście określonej sytuacji lub przedmiotu. Zajęcia konstrukcyjne mogą rozwijać zdolności motoryczne i kreatywność, lecz nie bezpośrednio adresują źródło lęku. Dzieci, angażując się w takie zabawy, mogą chwilowo oderwać się od swoich obaw, ale nie zyskują narzędzi do zrozumienia i przetworzenia swoich emocji. Z kolei zabawa ruchowa jest doskonała dla ogólnego rozwoju fizycznego i może działać relaksująco, lecz nie dostarcza dziecku narracyjnego kontekstu, który jest kluczowy do przetwarzania emocji. Psychoterapia grupowa, choć może być korzystna w dłuższej perspektywie dla niektórych dzieci, nie jest odpowiednia dla jednostkowego podejścia do lęku. Wymaga od dzieci umiejętności społecznych, które mogą być jeszcze w fazie rozwoju. W związku z tym, zrealizowanie efektywnej interwencji terapeutycznej w obliczu lęku wymaga bardziej skierowanego podejścia, które pozwala na osobiste przetwarzanie emocji, co najlepiej osiąga się poprzez bajki terapeutyczne. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w psychologii dziecięcej, które podkreślają znaczenie narracji i symboliki w procesie terapeutycznym.

Pytanie 5

W jadłospisie malucha w wieku 3 lat z cukrzycą powinno się ograniczyć

A. tłuszcze pochodzenia roślinnego

B. złożone węglowodany

C. proste węglowodany

D. białko pochodzenia zwierzęcego

Węglowodany proste, takie jak cukry jednocukrowe i dwucukrowe, mają zdolność szybkiego wchłaniania do krwiobiegu, co prowadzi do nagłych skoków poziomu glukozy we krwi. U dzieci z cukrzycą, kontrola poziomu glukozy jest kluczowa dla zapobiegania poważnym powikłaniom zdrowotnym. Ograniczenie węglowodanów prostych w diecie dziecka jest więc podstawowym elementem zarządzania cukrzycą. Przykłady węglowodanów prostych obejmują słodycze, napoje gazowane oraz białe pieczywo. Zamiast nich, zaleca się wprowadzenie węglowodanów złożonych, takich jak pełnoziarniste produkty zbożowe, warzywa i owoce, które dostarczają energii stopniowo i nie powodują gwałtownego wzrostu glukozy we krwi. Warto również kłaść nacisk na edukację dzieci dotyczącej zdrowego żywienia oraz świadomego wyboru produktów spożywczych, co jest zgodne z zasadami dietetyki klinicznej. Dostosowanie diety do potrzeb zdrowotnych dziecka powinno być realizowane w konsultacji z dietetykiem specjalizującym się w cukrzycy dziecięcej.

Pytanie 6

Podany opis charakteryzuje odruch

W reakcji na nagły bodziec np. utratę podparcia głowy lub głośny dźwięk dziecko gwałtownie prostuje ręce i otwiera dłonie, wygina plecy w łuk i prostuje nogi, następnie przyciska zaciśnięte w piąstki dłonie do piersi.

A. szukania.

B. chwytny.

C. Moro.

D. Babińskiego.

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do odruchu Moro, może prowadzić do zrozumienia innych odruchów, które występują u noworodków, ale mają zupełnie inne właściwości i znaczenie. Odruch szukania, na przykład, jest związany z poszukiwaniem pokarmu przez noworodka i występuje, gdy dotykamy policzka dziecka, co powoduje skierowanie głowy w stronę bodźca oraz otwarcie ust. Odruch Babińskiego, z kolei, polega na rozkładaniu palców stopy w odpowiedzi na drażnienie podeszwy, co jest obserwowane głównie u niemowląt, a jego obecność w określonym wieku może wskazywać na prawidłowy rozwój neurologiczny. Odruch chwytny, który występuje, gdy coś dotyka dłoni noworodka, również różni się od odruchu Moro, jako że jego obecność nie jest związana z reakcją na zewnętrzne bodźce, lecz z mechanizmem chwytania. Błąd w rozpoznawaniu tych odruchów może wynikać z ich podobieństw, jednakże kluczowe jest zrozumienie kontekstu ich występowania oraz znaczenia klinicznego. Niezrozumienie różnic pomiędzy tymi odruchami może prowadzić do nieprawidłowych wniosków dotyczących rozwoju i stanu zdrowia noworodka.

Pytanie 7

Swędzenie w okolicy odbytu, brak apetytu oraz wzmożona nerwowość to typowe objawy kliniczne

A. tasiemczycy

B. owsicy

C. glistnicy

D. lambliozy

Owsica, będąca chorobą pasożytniczą wywołaną przez Enterobius vermicularis, jest schorzeniem, które rzeczywiście manifestuje się poprzez objawy takie jak świąd odbytu, utrata łaknienia oraz nerwowość. Świąd odbytu jest najbardziej charakterystycznym symptomem, zwłaszcza u dzieci, które mogą odczuwać dyskomfort, szczególnie w nocy, co prowadzi do problemów ze snem i zwiększonej drażliwości. Utrata łaknienia może wynikać z obecności pasożytów w przewodzie pokarmowym, które konkurują o składniki odżywcze. W praktyce klinicznej diagnoza owsicy jest rozpoznawana na podstawie objawów oraz testu na obecność jajeczek pasożyta, często zwanego testem klejowym. Leczenie opiera się na stosowaniu leków przeciwpasożytniczych, takich jak mebendazol czy albendazol, a także na edukacji pacjentów o higienie osobistej, co jest kluczowe w zapobieganiu reinfekcjom. Warto również podkreślić, że owsica jest jednym z najczęściej występujących zakażeń pasożytniczych u dzieci, co czyni jej rozpoznanie i leczenie istotnym zagadnieniem w pediatrii.

Pytanie 8

Jaką temperaturę powinna mieć woda do chłodzącej kąpieli dla dziecka z gorączką?

A. o 4-5°C wyższą od temperatury w pomieszczeniu

B. o 4-5°C niższą od bieżącej temperatury ciała dziecka

C. o 1-2°C wyższą od temperatury w pomieszczeniu

D. o 1-2°C niższą od bieżącej temperatury ciała dziecka

Wybrałeś odpowiedź, że woda powinna być o 1-2°C niższa od temperatury ciała dziecka i to jest całkiem sensowne. Właściwie to właśnie taka temperatura wody, około 36-37°C, jest zalecana dla dzieci z gorączką. Dzięki temu kąpiel nie tylko schładza, ale też jest bezpieczna i komfortowa. Jeśli dziecko ma na przykład 39°C, to woda powinna mieć tak z 37-38°C. To daje szansę na łagodne obniżenie gorączki. Lekarze mówią, że zbyt zimna woda może wywołać szok, a to nie jest nic fajnego. Lepiej więc pilnować temperatury wody i ciała dziecka podczas kąpieli, żeby wszystko przebiegało w miłej atmosferze.

Pytanie 9

W grupie dzieci w drugim semestrze trzeciego roku życia można zorganizować zabawę muzyczno-ruchową przy użyciu utworu

A. Idzie rak, nieborak

B. Sroczka kaszkę ważyła

C. Baloniku nasz malutki

D. Krakowiaczek jeden

Chociaż utwory takie jak "Idzie rak, nieborak", "Baloniku nasz malutki" oraz "Sroczka kaszkę ważyła" są popularne wśród dzieci i mogą być używane w różnych kontekstach edukacyjnych, nie są idealnym wyborem do zabaw muzyczno-ruchowych w II półroczu trzeciego roku życia. "Idzie rak, nieborak" nawiązuje do tematyki przyrodniczej, ale jego rytm i melodia mogą nie zachęcać do aktywności ruchowej w takim stopniu, jak "Krakowiaczek jeden". Z kolei "Baloniku nasz malutki" koncentruje się na tematyce czułości i emocji, co może prowadzić do bardziej statycznych zabaw, zamiast aktywnych tańców. "Sroczka kaszkę ważyła" jest również utworem opartym na narracji, który, mimo że zachęca do interakcji, nie ma tak silnego rytmu, jak wymagają tego zabawy muzyczno-ruchowe. Kluczowym błędem w rozważaniu tych alternatywnych odpowiedzi jest niedocenianie potrzeby ruchu u dzieci w tym wieku. Dzieci w III roku życia potrzebują zabaw angażujących, które rozwijają ich motorykę dużą i małą, a także umiejętności społeczne. Wybór utworów, które nie mają wyraźnego rytmu lub melodyjności sprzyjającej tańczeniu, ogranicza możliwości ruchowe dzieci, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w edukacji przedszkolnej. W pracy z dziećmi kluczowe jest dostosowanie materiału do ich etapów rozwoju i naturalnych potrzeb ruchowych, co czyni "Krakowiaczek jeden" najbardziej adekwatnym wyborem w tej sytuacji.

Pytanie 10

W początkowych dniach życia noworodka ma miejsce fizjologiczny spadek masy ciała, który nie powinien przekroczyć

A. 15% masy urodzeniowej

B. 5% masy urodzeniowej

C. 10% masy urodzeniowej

D. 3% masy urodzeniowej

Odpowiedź 10% masy urodzeniowej jest prawidłowa, ponieważ w pierwszych dniach życia noworodka następuje naturalny proces utraty masy ciała, który jest wynikiem adaptacji do życia poza łonem matki. Utrata ta nie powinna przekraczać 10% masy urodzeniowej, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz innymi standardami medycznymi. W praktyce oznacza to, że noworodki mogą tracić na wadze w pierwszych dniach życia z powodu utraty wody i przystosowania do nowego środowiska. Na przykład noworodek o masie urodzeniowej 3000 g może bezpiecznie stracić do 300 g w ciągu pierwszych kilku dni. Warto podkreślić, że po tym okresie przyrost masy ciała powinien być monitorowany, a rodzice są zachęcani do regularnych wizyt kontrolnych, aby upewnić się, że dziecko prawidłowo przybiera na wadze. Wczesne wykrywanie problemów z przyrostem masy ciała pozwala na skuteczniejsze interwencje medyczne.

Pytanie 11

Jakiego środka należy użyć do mycia oczu i twarzy niemowlęcia?

A. sterylnego gazika w wersji suchej

B. gazika nasączonego wodą z mydłem

C. gazika nasączonego przegotowaną wodą

D. gazika zwilżonego tonikiem bezzapachowym

Odpowiedzi, które sugerują użycie gazika zwilżonego w wodzie z mydłem, są niewłaściwe, ponieważ mydło może zawierać substancje chemiczne, które mogą podrażniać delikatną skórę niemowlęcia. Skóra niemowląt jest znacznie cieńsza i wrażliwsza niż u dorosłych, dlatego stosowanie jakichkolwiek dodatków, które mogą zmieniać pH skóry, jest niewskazane. Ponadto, mydło nie zawsze jest odpowiednio spłukiwane, co może prowadzić do dalszego podrażnienia. Używanie toniku bezalkoholowego również nie jest zalecane, ponieważ wiele z takich produktów zawiera składniki, które mogą być drażniące lub alergizujące, a nie są one przeznaczone do stosowania na tak wrażliwe obszary jak twarz czy oczy niemowlęcia. Przykładowo, toniki mogą zawierać substancje konserwujące, które mogą wywoływać reakcje alergiczne. Ostatecznie, stosowanie suchego gazika także nie spełnia wymogów higienicznych, ponieważ nie zapewnia odpowiedniego nawilżenia ani eliminacji zanieczyszczeń, co jest niezbędne w przypadku pielęgnacji niemowląt. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze stosować przegotowaną wodę, aby zminimalizować ryzyko infekcji i podrażnień.

Pytanie 12

Która z naśladowczych zabaw wspiera rozwój zmysłu równowagi u małego dziecka?

A. Wąż sunie po piasku

B. Bocian stoi na jednej nodze

C. Ptaszki przelatują do swojego gniazda

D. Żabki podskakują po łące

To, że wybrałeś odpowiedź "Bocian stoi na jednej nodze", jest super! Zabawa w stanie na jednej nodze naprawdę pomaga małym dzieciom rozwijać zmysł równowagi. Kiedy dzieci to robią, wykorzystują mięśnie, które pomagają im w stabilizacji, a to jest bardzo ważne dla ich motoryki. Na przykład, jak dzieci udają bociana, nie tylko poprawiają kondycję fizyczną, ale też trenują koordynację ruchową i koncentrację. Takie zabawy uczą również, jak kontrolować swoje ciało w przestrzeni, co jest niezbędne do dalszego rozwoju umiejętności ruchowych. Dlatego fajnie jest, gdy w przedszkolach są zabawy tego typu, bo zgodnie z zaleceniami aktywność fizyczna jest naprawdę ważna. Dobrze jest organizować ruchowe zabawy, które uczą, jak utrzymać równowagę w różnych pozycjach, bo to przekłada się na ogólny rozwój dzieci.

Pytanie 13

Jakie materiały dydaktyczne powinno się wybierać do pracy z małymi dziećmi?

A. Duże i w pełni kolorowe

B. Małe z dużą ilością szczegółowych elementów

C. Duże z licznymi małymi elementami

D. Małe i w odcieniach szarości

Wybór dużych i kolorowych plansz dydaktycznych do pracy z małymi dziećmi jest zgodny z zasadami efektywnego uczenia się i rozwoju poznawczego. Duże plansze przyciągają uwagę dzieci, co jest kluczowe w procesie nauki, ponieważ młodsze dzieci mają ograniczoną zdolność do skupienia się na małych detalach. Kolorowe elementy stymulują wzrok oraz pobudzają ciekawość, co sprzyja eksploracji i angażowaniu dzieci w aktywności edukacyjne. Zgodnie z teorią wielokrotnej inteligencji Howarda Gardnera, różnorodność bodźców wizualnych jest niezbędna do angażowania różnych rodzajów inteligencji. W praktyce, kolorowe plansze mogą być wykorzystywane w grach edukacyjnych, które rozwijają umiejętności motoryczne oraz koordynację wzrokowo-ruchową. Na przykład, plansze przedstawiające różne zwierzęta lub kształty mogą być używane do nauki nazw i dźwięków, co jednocześnie rozwija słownictwo i umiejętności językowe dzieci. Warto również zauważyć, że zgodność z estetyką i zasadami projektowania przestrzeni edukacyjnej podkreśla znaczenie kolorów w tworzeniu inspirującego środowiska do nauki.

Pytanie 14

Aby rozwijać u dzieci w wieku trzech lat zdolność naśladowania codziennych działań, opiekunka powinna zorganizować zabawy

A. konstrukcyjne

B. twórcze

C. ruchowe

D. tematyczne

Zabawy tematyczne są kluczowym narzędziem w rozwijaniu umiejętności naśladowania u dzieci w trzecim roku życia, ponieważ pozwalają na wcielenie się w różnorodne role i sytuacje z życia codziennego. Dzieci na tym etapie rozwoju uczą się poprzez naśladownictwo, co jest podstawą ich rozwoju społecznego i emocjonalnego. Przykłady zabaw tematycznych mogą obejmować odgrywanie scenek z codziennych czynności, takich jak zakupy w sklepie, gotowanie w kuchni czy wizyty u lekarza. Takie aktywności nie tylko zachęcają do naśladowania dorosłych, ale także rozwijają umiejętności językowe, kreatywność oraz zdolność do współpracy w grupie. W praktyce, organizowanie takich zabaw pozwala dzieciom zrozumieć kontekst społeczny i kulturowy, w jakim funkcjonują, co jest zgodne z zaleceniami programów edukacyjnych dla najmłodszych, jak np. podstawy programowe MEN. Warto też zauważyć, że zabawy tematyczne sprzyjają samodzielności dzieci, ponieważ dają im możliwość podejmowania decyzji oraz rozwiązywania problemów w bezpiecznym i wspierającym środowisku.

Pytanie 15

Według Programu Szczepień Ochronnych na rok 2015, szczepienia przeciwko pneumokokom są wymagane dla

A. dzieci z grupy ryzyka, od drugiego miesiąca życia do ukończenia piątego roku życia

B. wszystkich dzieci, od urodzenia do zakończenia drugiego miesiąca życia

C. dzieci z grupy ryzyka, od urodzenia do zakończenia drugiego roku życia

D. wszystkich dzieci, od drugiego miesiąca życia do ukończenia piątego roku życia

Myślę, że wybór odpowiedzi, że szczepienia przeciwko pneumokokom są dla wszystkich dzieci do drugiego miesiąca życia, jest niepoprawny. Nie można tak traktować wszystkich dzieci, bo niektóre są w grupie ryzyka i potrzebują tych szczepień od początku. Wiele osób myśli, że dzieci powinny być szczepione w tym samym czasie, ale w rzeczywistości program skupia się głównie na dzieciach z problemami zdrowotnymi. Fajnie byłoby też zauważyć, że dzieci w tym wieku są stale monitorowane, więc ich zdrowie jest na pewno pod kontrolą. Odpowiedź, która mówi o szczepionkach do piątego roku tylko dla dzieci z grupy ryzyka, pomija fakt, że powinny być one szczepione już od drugiego miesiąca, żeby mogły zbudować tę odporność. Ostatecznie, podejście do szczepień powinno być zindywidualizowane według stanu zdrowia dzieci, bo to pomaga w efektywności szczepień i zmniejsza ryzyko skutków ubocznych.

Pytanie 16

Opiekunka może stworzyć stemple do działalności plastycznej z dziećmi, wycinając wzory nożykiem.

A. w talerzyku jednorazowym

B. w masie solnej

C. w suchym chlebie

D. w surowym ziemniaku

Wybór surowego ziemniaka jako materiału do wykonania stempli do prac plastycznych jest uzasadniony jego strukturą i łatwością obróbki. Ziemniak, dzięki swojej mięsistej konsystencji, umożliwia precyzyjne wycinanie wzorów, a jego gładka powierzchnia zapewnia dobre odbicie dla farb czy tuszy. Jest to materiał naturalny, łatwo dostępny i bezpieczny w użyciu dla dzieci, co sprawia, że idealnie nadaje się do edukacyjnych zajęć plastycznych. Zastosowanie stempli z ziemniaka w pracach twórczych rozwija motorykę małą u dzieci, pozwala na eksperymentowanie z kolorami oraz kształtami, a także wprowadza element zabawy w naukę. Dodatkowo, technika ta jest szeroko stosowana w wielu metodach edukacyjnych, takich jak Montessori, gdzie podkreśla się znaczenie nauki przez doświadczenie. Warto również zaznaczyć, że stemplowanie to nie tylko zabawa, ale również doskonały sposób na rozwijanie wyobraźni i kreatywności dzieci.

Pytanie 17

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia nagłej śmierci łóżeczkowej u dziecka, w jego pierwszych miesiącach życia powinno się kłaść je do snu na

A. brzuchu

B. prawym boku

C. lewym boku

D. plecach

Układanie niemowlęcia do snu na plecach jest zalecane przez specjalistów w dziedzinie pediatrii i zdrowia publicznego jako kluczowa strategia w zapobieganiu nagłej śmierci łóżeczkowej (SIDS). Badania wykazały, że śpiąc na plecach, dzieci mają mniejsze ryzyko uduszenia się, ponieważ ta pozycja minimalizuje możliwość zablokowania dróg oddechowych. W praktyce, rodzice powinni zawsze kłaść swoje niemowlęta na twardym, płaskim materacu, unikając miękkich poszewek, poduszek oraz wszelkich luźnych przedmiotów w łóżeczku, które mogą stwarzać zagrożenie. Co więcej, zaleca się, aby dzieci spały w tym samym pomieszczeniu co rodzice, ale na oddzielnym łóżeczku, co również wpływa na ich bezpieczeństwo. Eksperci, tacy jak American Academy of Pediatrics, sugerują, że praktyka ta powinna być przestrzegana przez co najmniej pierwsze sześć miesięcy życia dziecka, a nawet dłużej, aby zapewnić optymalne warunki dla zdrowego snu i rozwoju malucha.

Pytanie 18

Najważniejszym zaleceniem w zakresie higieny dziecka cierpiącego na atopowe zapalenie skóry jest

A. kąpiel w wodzie w temperaturze 40 - 42°C

B. długi czas trwania kąpieli

C. wybór kosmetyków o zapachu

D. utrzymywanie odpowiedniego nawilżenia skóry

Zachowanie odpowiedniego nawilżenia skóry jest kluczowym elementem w higienie dziecka z atopowym zapaleniem skóry (AZS). Skóra osób z AZS jest często przesuszona, co prowadzi do zaostrzenia objawów, takich jak swędzenie, zaczerwienienie i stany zapalne. Aby skutecznie zarządzać tymi objawami, zaleca się stosowanie emolientów, które tworzą barierę ochronną na skórze, zatrzymując wilgoć i minimalizując utratę wody. Przykładowo, emolienty w formie kremów czy maści powinny być aplikowane co najmniej dwa razy dziennie oraz po każdej kąpieli. To podejście jest zgodne z wytycznymi towarzystw dermatologicznych, takich jak European Academy of Dermatology and Venereology, które podkreślają znaczenie nawilżenia jako fundamentu terapii AZS. Oprócz regularnego nawilżania, warto także unikać czynników drażniących, takich jak kontakt z substancjami chemicznymi oraz stosowanie odpowiednich, hipoalergicznych produktów do pielęgnacji, co również wpływa na poprawę kondycji skóry. Przestrzeganie tych zasad może znacząco poprawić komfort życia dziecka z atopowym zapaleniem skóry.

Pytanie 19

Od kiedy należy zacząć dbać o higienę jamy ustnej u dziecka?

A. Po pojawieniu się zębów trzonowych

B. Od pierwszych dni życia dziecka

C. Po pojawieniu się kłów

D. Po pojawieniu się pierwszego zęba

Higiena jamy ustnej to naprawdę ważna sprawa i powinna być wprowadzana już od pierwszych dni życia dziecka. To coś, co przewidują zarówno Światowa Organizacja Zdrowia, jak i polskie towarzystwa stomatologiczne. Nawet zanim zęby się pojawią, warto zadbać o dziąsła. Można to robić, przemywając je miękką ściereczką czy gazikiem z wodą. To pozwala usunąć resztki jedzenia i bakterie, co może znacznie zmniejszyć ryzyko próchnicy w przyszłości. Takie wprowadzenie nawyków w odpowiednim momencie ułatwia potem naukę mycia zębów. Ważne jest, aby rodzice byli dobrym przykładem i rozmawiali ze swoimi dziećmi o tym, jak dbać o zdrowie jamy ustnej, w tym o wizytach u dentysty, kiedy pierwsze zęby wyjdą. Regularne kontrole mogą pomóc w odpowiednim monitorowaniu zębów i wczesnym wykrywaniu problemów zdrowotnych.

Pytanie 20

Integracja pojedynczych wypowiedzi z kontekstem sytuacyjnym oraz wskazówkami pozawerbalnymi w rozwoju języka dziecka oznacza etap

A. głużenia

B. echolalii

C. gaworzenia

D. holofrazy

Gaworzenie, głużenie czy echolalia to różne etapy rozwoju mowy, które różnią się od holofraz. Gaworzenie odnosi się do wydawania dźwięków przez niemowlęta, które nie mają jeszcze znaczenia, co oznacza, że na tym etapie dzieci eksperymentują z dźwiękami i ich artykulacją, ale nie są w stanie używać ich w konkretnym kontekście. Głużenie z kolei to również faza wczesnego rozwoju mowy, w której dziecko produkuje dźwięki, które mogą przypominać sylaby, ale nie mają one jeszcze żadnego sensu językowego. Echolalia, natomiast, polega na powtarzaniu słów lub fraz usłyszanych od innych ludzi, co jest typowe dla dzieci z autyzmem lub zaburzeniami rozwoju. W przypadku błędnego wyboru, użytkownicy mogą mylić te etapy z holofrazami, nie rozumiejąc, że holofrazy są bardziej zaawansowaną formą komunikacji, w której pojedyncze słowo pełni rolę całej wypowiedzi w kontekście sytuacyjnym, co pokazuje rozwój umiejętności językowych i kognitywnych dziecka. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla pedagogów i terapeutów, ponieważ pozwala na lepsze dostosowanie podejść w pracy z dziećmi na różnych etapach rozwoju. Nieprawidłowe skojarzenia mogą prowadzić do nieodpowiednich interwencji, które nie będą odpowiadały rzeczywistym potrzebom rozwojowym dziecka.

Pytanie 21

Dominacja prawej dłoni, prawej stopy oraz lewego oka u trzyletniego dziecka sugeruje prawdopodobieństwo określenia lateralizacji

A. nieustalonej

B. prawostronnej

C. lewostronnej

D. skrzyżowanej

Odpowiedź "skrzyżowanej" jest poprawna, ponieważ lateralizacja odnosi się do preferencji jednej strony ciała do wykonywania określonych zadań, co jest kluczowe w rozwoju motorycznym dzieci. Dominacja prawej ręki, prawej nogi oraz lewego oka u trzyletniego dziecka sugeruje, że ich mózg wykazuje tendencję do wykorzystywania różnych półkul do różnych zadań. W przypadku dominacji prawej ręki, prawa noga również zwykle wykazuje podobną tendencję, jednak sytuacja z lewym okiem sugeruje, że funkcje wzrokowe mogą być bardziej skoncentrowane w półkulach, co jest charakterystyczne dla lateralizacji skrzyżowanej. Przykładem zastosowania wiedzy o lateralizacji w praktyce jest rozwój programów edukacyjnych, które pomagają dzieciom w nauce poprzez odpowiednie dopasowanie zadań do ich preferencji hemisferycznych. Zrozumienie lateralizacji jest kluczowe w kontekście terapii zajęciowej i rehabilitacji, gdzie dostosowanie ćwiczeń do dominujących stron ciała może znacznie zwiększyć efektywność procesu terapeutycznego.

Pytanie 22

Typowe symptomy cukrzycy u dzieci to:

A. niski poziom glukozy, niewielkie oddawanie moczu, przyrost masy ciała

B. niedobór apetytu, wzdęcia w brzuchu, problemy ze wzrokiem

C. zwiększony apetyt, bóle w brzuchu, uczucie osłabienia

D. wysoki poziom glukozy, częste oddawanie moczu, spadek masy ciała

Odpowiedzi dotyczące braku apetytu, hipoglikemii, skąpomoczu oraz zwiększenia masy ciała nie są związane z charakterystyką cukrzycy dziecięcej. Brak apetytu i wzdęcia brzucha mogą występować w różnych stanach chorobowych, ale nie są typowe dla cukrzycy typu 1, gdzie pacjenci często doświadczają wzmożonego apetytu, wynikającego z niemożności organizmu do wykorzystywania glukozy. Hipoglikemia, czyli niskie stężenie glukozy we krwi, jest przeciwieństwem hiperglikemii i nie jest objawem cukrzycy dziecięcej, lecz objawem nadmiernego leczenia insuliną lub innymi lekami obniżającymi poziom glukozy. Skąpomocz również nie odpowiada objawom cukrzycy, gdzie zamiast tego występuje częstomocz. Zwiększenie masy ciała jest typowe dla osób z insulinoopornością, ale nie w kontekście cukrzycy typu 1, gdzie pacjenci często tracą na wadze. Te pomyłki mogą wynikać z niepełnego zrozumienia mechanizmów metabolicznych związanych z cukrzycą oraz z mylnych przekonań na temat jej objawów. Kluczowe jest zrozumienie, że cukrzyca dziecięca wymaga szczególnej uwagi, a jej objawy są specyficzne i wymagają szybkiej interwencji medycznej.

Pytanie 23

W którym kwartale drugiego roku życia malucha należy zacząć zabawę muzyczno-ruchową obejmującą tupanie, klaskanie, oraz trzymanie się pod boki w stylu "polka czeska", "polka kwiatowa"?

A. W trzecim.

B. W czwartym.

C. W pierwszym.

D. W drugim.

Wybór odpowiedzi wskazujących na wcześniejsze kwartały, takie jak pierwszy, drugi czy trzeci, ignoruje kluczowe aspekty rozwoju motorycznego i społecznego dzieci w wieku 1-2 lat. W pierwszym kwartale drugiego roku życia dzieci są wciąż na etapie nabywania podstawowych umiejętności motorycznych, takich jak chodzenie czy bieganie. Próby wprowadzenia złożonych zabaw ruchowych mogłyby być dla nich zbyt trudne i frustrujące, co z kolei mogłoby zniechęcić je do aktywności fizycznej. W drugim kwartale, chociaż dzieci zaczynają rozwijać zdolności do wykonywania prostych gestów, ich koordynacja ruchowa nadal nie jest na tyle rozwinięta, aby uczestniczyć w skomplikowanych zabawach tanecznych, takich jak polki. W trzecim kwartale dzieci mogą stawać się bardziej aktywne i chętne do zabawy, jednak ich umiejętności społeczne i zdolności do naśladowania są nadal ograniczone, co czyni je niegotowymi do pełnego uczestnictwa w takich aktywnościach. Kluczowe jest więc, aby zabawy ruchowe były dostosowane do poziomu rozwoju dzieci, co potwierdzają standardy wychowania przedszkolnego oraz praktyki edukacyjne, które sugerują, że dopiero w czwartym kwartale drugiego roku dzieci są w stanie w pełni cieszyć się i uczestniczyć w zabawach muzyczno-ruchowych. Umożliwia to nie tylko rozwój motoryczny, ale także wspiera umiejętności społeczne i komunikacyjne, które są niezbędne w dalszym etapie edukacji.

Pytanie 24

W zabawach muzycznych dla dzieci w wieku dwóch lat opiekunka powinna stosować piosenki

A. o żywym rytmie, z możliwością naśladowania kroków tanecznych

B. uczące naśladowania niskich i wysokich tonów

C. o żywym rytmie, z możliwością naśladowania prostych gestów

D. uczące rozpoznawania prostych instrumentów muzycznych

Wybór piosenek uczących naśladowania niskich i wysokich tonów, jak również tych rozpoznających instrumenty muzyczne, choć posiada swoje wartości edukacyjne, nie jest optymalny dla dzieci w drugim roku życia. W tym wieku kluczowe znaczenie ma rozwój motoryki oraz umiejętności społecznych, a nie tylko rozwój słuchu muzycznego czy umiejętność rozpoznawania instrumentów. Piosenki, które koncentrują się na tonach, mogą być zbyt skomplikowane do zrozumienia dla małych dzieci, które dopiero zaczynają eksplorować świat dźwięków. Naśladowanie niskich i wysokich tonów wymaga precyzyjnej percepcji słuchowej, co jest często rozwijane w późniejszym etapie rozwoju. Z kolei piosenki o złożonych elementach instrumentalnych mogą nie przyciągnąć uwagi młodszych dzieci, które są bardziej skłonne do angażowania się w aktywności fizyczne. Zamiast tego, dzieci w tym wieku lepiej reagują na piosenki, które angażują ich do ruchu i interakcji poprzez rytm i proste gesty. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wprowadzenie bardziej skomplikowanych elementów muzycznych przyspieszy rozwój dziecka, podczas gdy rzeczywistość pokazuje, że dzieci potrzebują prostoty i powtarzalności, by skutecznie się uczyć i rozwijać.

Pytanie 25

Jeśli dziewięciomiesięczne dziecko siedzi krótko i niepewnie, pełzając przy wsparciu pod pachy, to jego rozwój psychomotoryczny jest

A. harmonijny

B. nieharmonijny

C. opóźniony

D. przyspieszony

Wybór odpowiedzi "harmonijny" sugeruje, że rozwój psychomotoryczny dziecka odbywa się zgodnie z normami, jednak w przypadku niemowlęcia, które nie potrafi stabilnie siedzieć i jedynie pełza z pomocą, to założenie jest błędne. Harmonijny rozwój oznaczałby, że wszystkie umiejętności motoryczne i psychiczne rozwijają się w sposób prawidłowy i skoordynowany. Z kolei odpowiedź "przyspieszony" jest myląca, ponieważ sugeruje, że dziecko rozwija się szybciej niż przeciętnie, co w obliczu braku umiejętności samodzielnego siedzenia i pełzania jest nieprawdziwe. Przyspieszony rozwój byłby obserwowany, gdyby dziecko wykazywało zdolności przewyższające normy, na przykład szybciej osiągając kluczowe etapy rozwoju. Odpowiedź "nieharmonijny" wydaje się być bliska prawdy, ale nadal nie oddaje rzeczywistego stanu rozwoju, ponieważ dziecko wykazuje pewne umiejętności, chociaż w niewystarczającym stopniu. Typowym błędem w myśleniu w tym przypadku jest mylenie opóźnienia rozwoju z różnorodnością w rozwoju, co często prowadzi do nieporozumień. W rzeczywistości, każde dziecko rozwija się w swoim tempie, ale istotne jest, aby monitorować, czy dziecko osiąga kluczowe kamienie milowe w odpowiednim czasie, aby w razie potrzeby zapewnić mu odpowiednią pomoc i wsparcie.

Pytanie 26

Dbając o skórę głowy niemowlaka z ciemieniuchą, obszary pokryte łuskami powinno się:

A. nałożyć oliwkę, przykryć bawełnianą czapeczką, wyczesać grzebieniem

B. natrzeć pioktaniną, przykryć bawełnianą czapeczką, wyczesać grzebieniem

C. nałożyć oliwkę, przykryć bawełnianą czapeczką, wyczesać miękką szczotką

D. zapudrować, przykryć bawełnianą czapeczką, wyczesać miękką szczotką

Odpowiedź, która wskazuje na posmarowanie oliwką, osłonięcie bawełnianą czapeczką oraz wyczesanie miękką szczotką jest prawidłowa, ponieważ te kroki stanowią skuteczną metodę pielęgnacji skóry głowy niemowlęcia z ciemieniuchą. Oliwka nawilża i zmiękcza łuski, co ułatwia ich usunięcie. Bawełniana czapeczka pomaga utrzymać wilgoć, co wspiera proces gojenia. Zastosowanie miękkiej szczotki jest kluczowe, aby delikatnie wyczesać luźne łuski bez podrażniania wrażliwej skóry głowy dziecka. Warto również pamiętać, że regularne czyszczenie i pielęgnacja skóry głowy niemowlęcia może zapobiegać dalszemu powstawaniu ciemieniuchy oraz wspierać zdrowy rozwój skóry. Zgodnie z zaleceniami pediatrów, te praktyki powinny być wykonywane zarówno w celach higienicznych, jak i dla komfortu dziecka, co jest szczególnie istotne w pierwszych miesiącach życia.

Pytanie 27

W jakich miesiącach życia zdrowe dziecko zaczyna utrzymywać równowagę przy podparciu?

A. 9 - 10

B. 5 - 6

C. 17 - 18

D. 13 - 14

Odpowiedzi 5-6 miesięcy, 13-14 miesięcy oraz 17-18 miesięcy są związane z typowymi błędami myślowymi dotyczącymi rozwoju motorycznego dzieci. Odpowiedź 5-6 miesięcy sugeruje, że dziecko powinno stać z podparciem w bardzo wczesnym etapie rozwoju, co jest sprzeczne z obserwacjami klinicznymi. W tym wieku dzieci dopiero zaczynają rozwijać umiejętności przewracania się, siedzenia i raczkowania, a ich zdolności motoryczne są na etapie, który uniemożliwia samodzielne podnoszenie się przy meblach. W przypadku 13-14 miesięcy, dziecko zazwyczaj zaczyna już chodzić, ale nie powinno jeszcze stać z podparciem, co może prowadzić do pomyłek w ocenie jego rozwoju. Odpowiedź 17-18 miesięcy jest jeszcze bardziej odległa od rzeczywistości, ponieważ w tym wieku dzieci powinny być już w stanie samodzielnie chodzić i stać bez pomocy. Takie podejście do rozwoju może doprowadzić do nieprawidłowych ocen, a także do niepokoju rodziców o postępy ich dzieci. Kluczowe jest zrozumienie, że rozwój dzieci jest procesem indywidualnym i różni się w zależności od wielu czynników, takich jak genetyka, środowisko, czy doświadczenia życiowe. Warto zatem zwracać uwagę na ogólne etapy rozwoju, a nie porównywać dzieci na podstawie norm, które mogą być nieadekwatne dla konkretnego przypadku.

Pytanie 28

Według wytycznych żywieniowych Instytutu Matki i Dziecka, do diety niemowlęcia rozwijającego się prawidłowo można wprowadzić drobno posiekane potrawy oraz miękkie produkty do samodzielnego jedzenia w wieku

A. 7 miesięcy

B. 6 miesięcy

C. 10 miesięcy

D. 11 miesięcy

Wybór 6 miesięcy jako wieku wprowadzenia drobno posiekanych pokarmów oraz miękkich produktów do rączki jest niepoprawny, chociaż na pierwszy rzut oka może wydawać się sensowny. W rzeczywistości, w wieku 6 miesięcy niemowlęta są zazwyczaj gotowe na wprowadzenie pokarmów uzupełniających w postaci puree, ale ich umiejętności motoryczne oraz żucia nie są jeszcze na wystarczającym poziomie, aby radzić sobie z drobnymi kawałkami. Wprowadzanie pokarmów stałych zbyt wcześnie może prowadzić do ryzyka zadławienia, co jest istotnym zagrożeniem zdrowotnym. Odpowiedni wiek na wprowadzenie różnorodnych konsystencji pokarmów, w tym drobno posiekanych oraz tych, które mogą być jedzone „rączką”, to około 7 miesięcy, kiedy dziecko zaczyna wykazywać większą gotowość do podejmowania prób samodzielnego jedzenia. Wprowadzenie pokarmów w niewłaściwym wieku może również prowadzić do opóźnień w rozwoju umiejętności jedzenia i odkrywania nowych smaków. Na przykład, postulowane przez niektóre źródła wprowadzenie pokarmów stałych zbyt wcześnie jest sprzeczne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowych instytucji zajmujących się zdrowiem publicznym, które podkreślają znaczenie dostosowywania diety do rozwoju dziecka. Wniosek jest taki, że kluczowe jest ścisłe przestrzeganie zaleceń dotyczących wprowadzania pokarmów uzupełniających, aby zapewnić bezpieczeństwo i prawidłowy rozwój niemowlęcia.

Pytanie 29

W jakim okresie prawidłowo rozwijające się dziecko nabywa umiejętność chodzenia, gdy jest trzymane za jedną rękę?

A. W przybliżeniu w 12. miesiącu życia

B. W przybliżeniu w 16. miesiącu życia

C. W przybliżeniu w 8. miesiącu życia

D. W przybliżeniu w 5. miesiącu życia

Niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, jednak nie odpowiadają rzeczywistym standardom rozwoju dziecięcego. Odpowiedź sugerująca, że dziecko opanowuje umiejętność chodzenia trzymane za jedną rękę około 8. miesiąca życia, nie uwzględnia faktu, że na tym etapie życia dzieci zazwyczaj dopiero zaczynają stabilizować swoje ciała w pozycji siedzącej i nie są jeszcze gotowe na aktywności związane z pionizacją. Wiele dzieci w tym okresie rozwija umiejętności przewracania się i crawl’owania, a umiejętności związane z chodzeniem pojawiają się dopiero później. Z kolei odpowiedź wskazująca na 5. miesiąc życia jest jeszcze bardziej odległa od rzeczywistości; w tym czasie dzieci są zazwyczaj w stanie jedynie unosić głowy oraz opierać się na przedramionach, a ich zdolności motoryczne są zbyt ograniczone do podejmowania prób chodzenia, nawet przy wsparciu. W przypadku odpowiedzi sugerującej 16. miesiąc życia pojawia się ryzyko, że dziecko może nie osiągnąć istotnych kamieni milowych rozwoju, co powinno być przedmiotem konsultacji z pediatrą. Właściwy rozwój motoryczny jest ściśle związany z odpowiednim czasem osiągania kolejnych umiejętności, co jest fundamentalne dla zdrowego rozwoju psychomotorycznego dziecka.

Pytanie 30

Według modelu piramidy potrzeb Abrahama Maslowa, potrzeba bezpieczeństwa

A. może być zaspokojona po zaspokojeniu potrzeb fizjologicznych

B. może być zaspokojona po spełnieniu potrzeby szacunku

C. stanowi wierzchołek piramidy

D. stanowi podstawę piramidy

Wiesz, to o bezpieczeństwie w modelu Maslowa to naprawdę ważna sprawa. Musimy najpierw zaspokoić potrzeby fizjologiczne, żeby móc myśleć o bezpieczeństwie. Jak masz już jedzenie, picie i dach nad głową, to dopiero wtedy możesz zacząć martwić się o to, czy jesteś bezpieczny, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. Na przykład, w pracy dobrze jest, gdy firma zapewnia pracownikom stabilne warunki i dobre ubezpieczenie – to takie podstawy. Dzięki temu czują się bardziej zaangażowani i lepiej pracują. Moim zdaniem, znajomość tej hierarchii potrzeb jest kluczowa, gdy mówimy o budowaniu zespołu, bo zadowolenie ludzi w pracy to podstawa. Im szczęśliwsi pracownicy, tym lepiej funkcjonująca organizacja, co jest w sumie zupełnie logiczne.

Pytanie 31

Częstotliwość bicia serca poniżej 60/min u noworodka wskazuje, że tętno jest

A. za niskie, dziecko wymaga resuscytacji

B. prawidłowe

C. na dolnej granicy normy

D. za niskie, ale nie zagraża życiu dziecka

Przyjmowanie, że tętno poniżej 60/min u noworodka jest w porządku, to naprawdę kiepski pomysł, bo może prowadzić do poważnych błędów. Normy mówią, że tętno powinno być między 120 a 160 uderzeń na minutę. Odpowiedzi, które mówią, że tętno poniżej 60 jest normalne, mogą wynikać z błędnych przekonań, jakoby niskie tętno było normą. Ale w rzeczywistości bradykardia to czerwone światło, które pokazuje, że coś z dzieckiem jest nie tak. Tak więc, mówienie, że tętno jest za niskie, ale nie zagraża życiu, to też błąd. Bo bradykardia może prowadzić do poważnych problemów, jak uszkodzenia mózgu. Dodatkowo, mówienie, że to 'na granicy normy', zupełnie pomija ważne informacje, które mówią, że w takich przypadkach trzeba działać od razu. W sytuacjach kryzysowych, jak bradykardia u noworodków, szybka diagnoza i odpowiednie działanie są kluczowe dla ich bezpieczeństwa.

Pytanie 32

Kiedy istnieje podejrzenie o stosowanie przemocy w rodzinie wobec dziecka, pracownica żłobka powinna

A. zgłosić sprawę dyrektorowi instytucji

B. zapytać dziecko, czy doświadczają przemocy ze strony rodziców

C. udzielić rodzicom wskazówek dotyczących opieki nad dzieckiem

D. niezwłocznie powiadomić policję

Zgłaszanie podejrzenia przemocy w rodzinie wobec dziecka to sytuacja wymagająca szczególnej ostrożności oraz znajomości odpowiednich procedur. Nie jest właściwe, aby opiekunka pytała dziecko o to, czy jest bite przez rodziców, ponieważ takie pytanie może wywołać dodatkowy stres u dziecka oraz wpłynąć na jego poczucie bezpieczeństwa. Ponadto, zadawanie takich bezpośrednich pytań może prowadzić do niezamierzonych konsekwencji, jak chociażby obwinienie dziecka za ujawnienie sytuacji, co może pogłębić traumę. Wywoływanie podejrzeń na temat ewentualnej przemocy wymaga szczególnych umiejętności komunikacyjnych oraz wiedzy na temat traumatycznych doświadczeń dzieci. Natychmiastowe wezwanie policji bez uprzedniego poinformowania dyrektora placówki również nie jest zalecane, ponieważ może to prowadzić do zaostrzenia sytuacji oraz braku odpowiedniej koordynacji działań. Powinno się również unikać pouczania rodziców o ich postępowaniu, co może być postrzegane jako ingerencja w ich metody wychowawcze, a bez odpowiednich dowodów może prowadzić do negatywnych skutków w relacji rodzic-dziecko oraz w relacjach z placówką. W takich sytuacjach kluczowe jest działanie zgodnie z ustalonymi procedurami i konsultacja z osobami odpowiedzialnymi, aby zapewnić najwyższy standard opieki i bezpieczeństwa dzieci.

Pytanie 33

Z jakim specjalistą powinna współdziałać opiekunka przy organizacji spotkania edukacyjnego dla rodziców dotyczącego metod postępowania z dzieckiem z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej?

A. Z rehabilitantem

B. Z pediatrą

C. Z psychologiem

D. Z pielęgniarką

Wybór pielęgniarki, rehabilitanta lub pediatry jako partnerów w organizacji pogadanki edukacyjnej dla rodziców dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej, chociaż może wydawać się logiczny, jest w rzeczywistości nieodpowiedni wobec specyfiki tego zagadnienia. Pielęgniarka, choć posiada wiedzę medyczną, skupia się głównie na aspektach zdrowotnych, a nie na emocjonalnych i behawioralnych aspektach ZNP. Brak jej głębszego zrozumienia tego, jak nadpobudliwość wpływa na rozwój dziecka oraz na relacje w rodzinie, co jest kluczowe w kontekście wsparcia rodzin. Rehabilitant, z kolei, koncentruje się na fizycznym aspekcie rehabilitacji dziecka, co nie odnosi się bezpośrednio do problematyki emocjonalnej i psychologicznej związanej z ZNP. Pediatra, mimo że posiada wiedzę medyczną o rozwoju dziecka i może zdiagnozować problemy zdrowotne, nie zawsze ma czas ani specjalność, aby zająć się szczegółowo psychologicznymi aspektami nadpobudliwości. Często prowadzi to do powierzchownego zrozumienia problemu przez rodziców, co może skutkować błędnymi wnioskami i brakiem właściwego wsparcia. Z tego powodu, kluczowe jest, aby w takich sytuacjach angażować specjalistów z zakresu psychologii, którzy oferują wiedzę na temat zachowań, emocji i relacji rodzinnych, co jest niezbędne dla skutecznej pomocy dzieciom z ZNP oraz ich rodzicom.

Pytanie 34

Który z aspektów współpracy z rodzicami ma pozytywny wpływ na proces wychowania dziecka?

A. Zaangażowanie jedynie matki w proces wychowania dziecka

B. Całkowite podporządkowanie się wymaganiom rodziców

C. Uzgodnienie reakcji na konkretne zachowania dziecka

D. Stosowanie niespójnego systemu wymagań w stosunku do dziecka

Uzgodnienie sposobów reagowania na określone zachowania dziecka jest kluczowym elementem współpracy z rodzicami, który ma znaczący wpływ na proces wychowawczy. Wspólne ustalanie zasad i reakcji na zachowania dziecka pozwala na stworzenie spójnego i jednolitego podejścia w wychowaniu, co jest niezwykle istotne dla jego rozwoju emocjonalnego i społecznego. Przykładowo, jeśli rodzice i nauczyciele zgodzą się na to, jak reagować na nieodpowiednie zachowanie, dziecko otrzymuje jasny komunikat o oczekiwaniach oraz konsekwencjach swoich działań. Takie podejście sprzyja budowaniu poczucia bezpieczeństwa u dziecka, a także ułatwia rozwijanie umiejętności społecznych. W praktyce oznacza to, że rodzice powinni regularnie spotykać się z nauczycielami i wspólnie omawiać różne sytuacje, a także ustalać strategie działania, które będą konsekwentnie stosowane zarówno w domu, jak i w szkole. Warto także, aby rodzice byli otwarci na feedback ze strony nauczycieli, co pozwoli na dostosowywanie metod wychowawczych do indywidualnych potrzeb dziecka, zgodnie z najlepszymi praktykami w pedagogice.

Pytanie 35

Dziecko odczuwa ból i płacze z powodu rumienia pieluszkowego. Która metoda pielęgnacyjna przyniesie dziecku natychmiastową ulgę?

A. Nałożenie majteczek.

B. Użycie ciepłego okładu.

C. Zapewnienie napoju.

D. Zostawienie dziecka bez pieluszki.

Podanie płynu do picia, zastosowanie ciepłego okładu oraz założenie majteczek nie są skutecznymi metodami łagodzenia dolegliwości związanych z rumieniem pieluszkowym. Podawanie płynów, choć ważne w ogólnym utrzymaniu dobrego stanu zdrowia dziecka, nie wpływa bezpośrednio na skórę i nie rozwiązuje problemu podrażnienia. Zamiast tego, może odciągnąć uwagę od rzeczywistej przyczyny bólu, co prowadzi do błędnego przekonania, że nawodnienie może przynieść ulgę. Zastosowanie ciepłego okładu jest również niewłaściwe, ponieważ może prowadzić do podgrzewania okolicy pieluszkowej, co sprzyja zwiększeniu wilgotności oraz rozwijaniu się bakterii i grzybów, a tym samym nasilenia objawów. W przypadku rumienia pieluszkowego skóra wymaga chłodzenia i wentylacji, a nie dodatkowego źródła ciepła. Z kolei zakładanie majteczek może pogłębiać problem, ograniczając dostęp powietrza do podrażnionych obszarów i sprzyjając dalszemu podrażnieniu. Każda z tych metod bazuje na błędnych założeniach, gdzie skupiono się na objawach, ignorując fundamentalne zasady pielęgnacji i zdrowia skóry, co może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia dziecka.

Pytanie 36

W przypadku stwierdzenia alergii u noworodka karmionego mlekiem modyfikowanym, w celu profilaktyki, zaleca się stosowanie mieszanki oznaczonej symbolem

A. HA

B. AR

C. R

D. GR

Mieszanki mleczne oznaczone literkami R, GR i AR nie są najlepszym wyborem dla niemowląt, które mogą mieć alergię na białka mleka krowiego. Oznaczenie R dotyczy mieszanek dla dzieci z problemami trawiennymi, zwłaszcza gdy mają objawy takie jak regurgitacja. Mieszanki GR są gęstsze i stosuje się je w przypadku refluksu, ale nie są one przystosowane dla dzieci z alergiami. Z kolei oznaczenie AR to mieszanek dla dzieci z alergią, jednak nie są one hipoalergiczne w takim sensie jak HA. Wybór mieszanki to naprawdę ważna sprawa, dlatego rodzice powinni być ostrożni i unikać podejmowania decyzji na podstawie błędnych informacji. Często ludzie myślą, że każda mieszanka z literami związanymi z alergią jest bezpieczna; warto zrozumieć, że tylko HA ma właściwości do profilaktyki alergii. Jeśli macie jakieś wątpliwości, zawsze najlepiej skonsultować się z lekarzem specjalistą, żeby uniknąć problemów zdrowotnych dla dziecka i nie wprowadzać diety na chybił trafił.

Pytanie 37

Jaką technikę plastyczną powinno się zastosować w pracy z dzieckiem, które prawidłowo rozwija się w drugiej połowie 3. roku życia?

A. Rozrywanie

B. Wycinanie

C. Malowanie

D. Modelowanie

Wycinanie to naprawdę super technika plastyczna, która pomaga dzieciakom rozwijać zarówno sprawność manualną, jak i różne zdolności poznawcze, szczególnie w drugiej połowie trzeciego roku życia. W tym czasie maluchy stają się bardziej zwinne w operowaniu rączkami, co świetnie sprawdza się przy nauce precyzyjnych ruchów, takich jak wycinanie. Dzięki tej technice mają okazję poznawać różne kształty i formy, co pobudza ich wyobraźnię oraz rozwija talenty artystyczne. Na przykład, mogą wycinać różne kształty z kolorowego papieru, co nie tylko ćwiczy ich zdolności manualne, ale też pomaga im uczyć się rozpoznawania kolorów i kształtów. Wprowadzenie wycinania do zajęć plastycznych to zgodne z tym, co mówi się o edukacji wczesnoszkolnej, gdzie podkreśla się znaczenie aktywności manualnych w rozwoju dziecka. No i oczywiście wycinanie wspiera też koordynację wzrokowo-ruchową, a kiedy dzieci pracują razem, to dodatkowo rozwija ich umiejętności społeczne, bo dzielą się narzędziami i materiałami.

Pytanie 38

W grupie dzieci trzyletnich jedno z maluchów niszczy zabawki i wykazuje agresywne zachowania wobec innych. Jaki sposób działania powinna wybrać opiekunka, aby wyeliminować jego niepożądane zachowania?

A. Oddzielanie niegrzecznego dziecka od innych dzieci

B. Prowadzenie rozmów z dzieckiem o jego zachowaniu

C. Wprowadzanie kar i zakazów

D. Pomijanie niewłaściwych zachowań

Przeprowadzanie rozmów z dzieckiem na temat jego zachowania jest najskuteczniejszym sposobem na eliminowanie niewłaściwych postaw w grupie rówieśniczej. W kontekście rozwoju emocjonalnego trzylatków, komunikacja odgrywa kluczową rolę, ponieważ dzieci w tym wieku zaczynają rozumieć związki przyczynowo-skutkowe oraz społeczny kontekst swoich działań. Opiekunka powinna zatem stworzyć bezpieczną przestrzeń do rozmowy, w której dziecko będzie mogło wyrazić swoje uczucia i myśli, a także zrozumieć, jak jego zachowanie wpływa na innych. Na przykład, można zaproponować zabawę w odgrywanie ról, gdzie dziecko będzie miało okazję zobaczyć sytuację z perspektywy rówieśników. Taki interaktywny sposób nauki sprzyja rozwijaniu empatii i umiejętności społecznych. Dodatkowo, warto wprowadzać pojęcia takie jak współpraca i wspólne zabawy, co może przyczynić się do lepszego zrozumienia przez dziecko, że jego działania mają znaczenie dla grupy. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi pracy z dziećmi, kluczowe jest podejście konstruktywne, które promuje pozytywne zachowania poprzez zrozumienie, a nie karanie.

Pytanie 39

Masa ciała 4-letniego chłopca plasuje się na 10 centylu, podczas gdy jego wzrost znajduje się na poziomie 90 centyla. Jakie wnioski można wyciągnąć z tych danych?

A. nadwagę

B. niedowagę

C. wagę prawidłową

D. otyłość

Odpowiedź, że chłopiec ma niedowagę, jest prawidłowa, ponieważ analiza centyli wskazuje na to, że jego masa ciała znajduje się na poziomie 10 centyla. Oznacza to, że 10% dzieci w jego wieku ma niższą masę ciała, co wskazuje na potencjalne problemy zdrowotne związane z niedoborem masy. W praktyce, dzieci, które znajdują się na tak niskim centylu, mogą wymagać szczegółowej oceny dietetycznej oraz monitorowania wzrostu i rozwoju, aby upewnić się, że otrzymują odpowiednią ilość kalorii oraz składników odżywczych. Warto również podkreślić, że centyle są narzędziem stosowanym w pediatrii, które pozwala ocenić wzrost i rozwój dzieci w porównaniu do ich rówieśników. Podczas oceny stanu zdrowia dziecka, ważne jest, aby uwzględnić nie tylko masę ciała, ale także wzrost oraz inne czynniki, takie jak historia zdrowotna rodziny czy nawyki żywieniowe. Monitorowanie tych parametrów jest kluczowe dla wczesnego wykrywania problemów rozwojowych i interwencji w razie potrzeby.

Pytanie 40

Pracując z sześciolatkiem z nadpobudliwością, opiekunka powinna przede wszystkim

A. organizować tylko takie zajęcia, w których dziecko pozostaje przy stoliku.

B. wymusić na dziecku cichą i spokojną zabawę.

C. wprowadzić zrozumiały system zasad obowiązujących w trakcie zajęć.

D. jak najbardziej ograniczyć przestrzeń do zabawy, aby zredukować aktywność dziecka.

Dobrze jest mieć jasne zasady, zwłaszcza jak pracujemy z dziećmi, które mają dużo energii. Dzięki takim regułom stworzymy im środowisko, które jest zrozumiałe i gdzie czują się bezpiecznie. To może naprawdę pomóc w redukcji ich stresu. Na przykład możemy ustalić, jak długo trwa każda aktywność i kiedy będą mieli czas na odpoczynek. Wprowadzając takie zasady, dzieci mogą mieć czas na ruch, zabawę, a także chwile relaksu. Wszyscy wiemy, że takie podejście pomaga dzieciakom lepiej radzić sobie z emocjami i skupić się na tym, co mają do zrobienia. Fajnie jest też nagradzać ich za przestrzeganie tych zasad – to z pewnością zmotywuje do współpracy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej