Wyniki egzaminu

Wybór odpowiedzi innych niż Joomla! ukazuje istotne nieporozumienia dotyczące roli różnych technologii w kontekście zarządzania treścią. Apache to serwer HTTP, który obsługuje żądania użytkowników w Internecie, ale nie jest systemem zarządzania treścią. Jego funkcją jest dostarczanie plików z serwera do przeglądarki internetowej, co jest kluczowe, ale nie dotyczy bezpośredniego zarządzania treścią witryny. PhpMyAdmin to narzędzie do zarządzania bazami danych MySQL, które umożliwia użytkownikom wykonywanie operacji na bazach danych w interfejsie webowym, jednak nie pełni funkcji CMS. Jego głównym celem jest umożliwienie użytkownikom łatwego zarządzania danymi, a nie tworzenia i publikowania treści na stronach internetowych. MariaDB jest systemem zarządzania relacyjnymi bazami danych, będącym rozwidleniem MySQL, który również nie jest CMS-em. Jest używany do przechowywania danych, ale nie oferuje funkcji do zarządzania treścią w kontekście tworzenia i edycji stron. Kluczowym błędem myślowym, który prowadzi do takich odpowiedzi, jest mylenie różnych technologii webowych i ich funkcji. W rzeczywistości system zarządzania treścią, taki jak Joomla!, łączy w sobie zarówno zarządzanie danymi, jak i interfejs do tworzenia treści, co czyni go bardziej kompleksowym rozwiązaniem dla użytkowników pragnących budować i utrzymywać witryny internetowe.

Wybór odpowiedzi, że funkcja mysql_num_rows() zwraca rekord, którego numer podany został w parametrze funkcji, jest błędny, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistego działania tej funkcji. mysql_num_rows() nie ma możliwości indeksowania rekordów ani bezpośredniego ich zwracania; jej jedyną rolą jest zliczanie wierszy w zestawie wyników z zapytania SQL. Kolejny wybór sugerujący, że funkcja ponumerowuje rekordy w bazie danych, uwidacznia nieporozumienie dotyczące operacji na bazach danych. W rzeczywistości, numeracja rekordów jest zadaniem, które powinno być rozwiązywane na poziomie aplikacji, a nie na poziomie bazy danych. Również odpowiedź mówiąca, że funkcja zwraca kolejny rekord z wynikami zapytania, wprowadza w błąd, ponieważ mysql_num_rows() nie jest przeznaczona do nawigacji po wynikach; nie zwraca konkretnego rekordu, lecz jedynie liczbę dostępnych wierszy. Typowy błąd myślowy przy takich odpowiedziach polega na pomyleniu funkcji do zliczania z funkcjami, które manipulują lub przetwarzają dane. Rozumienie funkcji i ich właściwości jest kluczowe dla efektywnego programowania w PHP oraz dla optymalizacji interakcji z bazami danych.

Wybór SQL DML, SQL DCL lub SQL DDL jako odpowiedzi na to pytanie wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji poszczególnych podzbiorów SQL. SQL DML (Data Manipulation Language) odnosi się do poleceń, które modyfikują dane w bazie, takich jak INSERT, UPDATE i DELETE. Myląc te pojęcia, można sądzić, że polecenia te są odpowiednie do pobierania danych, co jest błędne. Z kolei SQL DCL (Data Control Language) służy do zarządzania uprawnieniami użytkowników i kontroli dostępu do danych, co również nie ma związku z formułowaniem zapytań do bazy danych. Na przykład, polecenia GRANT i REVOKE są kluczowe w kontekście DCL, ale nie mają nic wspólnego z wyciąganiem danych. SQL DDL (Data Definition Language) dotyczy definicji struktury bazy danych, czyli tworzenia, modyfikowania i usuwania tabel oraz innych obiektów bazy danych (np. CREATE, ALTER, DROP). Wybór któregokolwiek z tych podzbiorów zamiast DQL wskazuje na brak zrozumienia hierarchii i celów SQL jako całości. Zrozumienie różnic między tymi podzbiorami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania danymi i efektywnej pracy z bazami danych. Dobrą praktyką jest zapoznanie się z pełnym zakresem możliwości SQL, aby lepiej wykorzystać jego potencjał w codziennej pracy z danymi.

Pierwsza z błędnych odpowiedzi, AVG SELECT ocena FROM przedmioty WHERE uczenID=7; jest niewłaściwa, ponieważ składnia SQL jest błędna. W SQL kluczowe słowo AVG powinno występować jako część funkcji agregującej w kontekście SELECT, a nie przed nim. Niezrozumienie struktury komendy SQL prowadzi do powstawania takich błędów. Kolejny błąd dotyczy odpowiedzi COUNT SELECT ocena FROM przedmioty WHERE uczenID=7;, w której zamiast obliczania średniej, wykorzystano funkcję COUNT. COUNT służy do liczenia liczby wierszy spełniających określony warunek, a nie do obliczania wartości średniej. Użytkownicy mogą mylić te funkcje, jednak ich zastosowanie jest całkowicie różne. Ostatnia odpowiedź, SELECT COUNT(ocena) FROM przedmioty WHERE uczenID=7;, również odnosi się do zliczania, co nie odpowiada na pytanie o średnią. W obrębie SQL, dobre praktyki obejmują zrozumienie i prawidłowe stosowanie odpowiednich funkcji do określonych celów. Niepoprawne podejście do zagadnienia może prowadzić nie tylko do błędnych wyników, ale również do poważnych problemów w analizie danych, co podkreśla znaczenie właściwego formułowania zapytań oraz znajomości podstawowych funkcji SQL.

Wiele z błędnych odpowiedzi opiera się na niewłaściwej interpretacji widoczności pól oraz liczby metod w klasie. Klasa Owoc ma jedno publiczne pole o nazwie nazwa oraz jedno prywatne pole kolor, co oznacza, że tylko metody wewnątrz klasy mogą uzyskiwać dostęp do pola kolor. Pierwsza odpowiedź sugeruje, że klasa ma jedno pole i dwie metody, co jest niezgodne z rzeczywistością, ponieważ nie zdefiniowano drugiej metody. Z kolei odpowiedzi wskazujące na istnienie konstruktora są również błędne, ponieważ klasa Owoc nie definiuje żadnego konstruktora, co oznacza, że PHP automatycznie generuje domyślny konstruktor, ale nie jest on jawnie widoczny w kodzie. Istotnym błędem jest również założenie, że pole nazwa ma ograniczoną widoczność, co nie jest prawdziwe, gdyż jest ono publiczne i dostępne z zewnątrz klasy. Takie nieprawidłowe wnioski mogą wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad programowania obiektowego oraz widoczności w PHP, co jest kluczowe dla poprawnego projektowania aplikacji. W szczególności, umiejętność rozróżnienia między różnymi poziomami widoczności (publiczne, prywatne, chronione) jest niezbędna dla efektywnego korzystania z obiektów i klas w tym języku.

Tabela to jakby podstawowy element bazy danych, gdzie trzymamy dane w sposób uporządkowany. Ale to nie jest takie narzędzie, które pokazuje gotowe raporty. Tabele służą do wprowadzania i edytowania danych, więc mogą pojawić się niejasności, bo niektórzy mogą mylić rolę tabel z raportami. Zapytanie z kolei to mechanizm do wyciągania danych z bazy. Ale ono samo w sobie nie pokazuje ich w przystępny sposób. Zapytania można wykorzystać do przygotowania danych do raportu, ale to nie jest to samo, co je wyświetlać. A formularz to interaktywny element, który zazwyczaj wykorzystuje się do wprowadzania danych przez użytkowników, a nie do ich odczytu. Więc nawet jeśli formularze mogą wyświetlać dane, ich głównym celem jest dać ludziom możliwość wpisywania informacji do systemu. Jak się nie rozumie tych różnych elementów bazy danych, to można łatwo trafić na błędne wnioski, jak dane są analizowane. Ważne jest, żeby pamiętać, że raporty służą do analizy i wizualizacji danych, a nie do ich przechowywania czy wprowadzania.

Pierwsza odpowiedź, SELECT DISTINCT produkt, cena FROM artykuly, nie zawiera klauzuli ORDER BY, co oznacza, że wyniki nie są sortowane. Klauzula DISTINCT służy do usuwania duplikatów z wyników, co jest inną operacją od sortowania. Użytkownicy mogą błędnie myśleć, że DISTINCT automatycznie sortuje wyniki, jednak w rzeczywistości nie ma takiej funkcjonalności w SQL. Druga odpowiedź, SELECT AVG(ocena) FROM uczniowie WHERE klasa = 2, ma na celu obliczenie średniej oceny, co również nie wiąże się z sortowaniem danych. Często zdarza się, że użytkownicy mylą funkcje agregujące, takie jak AVG, z operacjami sortowania. Ostatnia odpowiedź, SELECT nazwisko FROM firma WHERE pensja > 2000 LIMIT 10, ogranicza liczbę zwracanych wyników do 10, ale także nie sortuje ich. Użytkownicy mogą błędnie zrozumieć LIMIT jako mechanizm sortowania, lecz w rzeczywistości jest to ograniczenie liczby wyników. W celu osiągnięcia porządku w wynikach, klauzula ORDER BY jest niezbędna, a jej brak w tych zapytaniach skutkuje losowym uporządkowaniem wyników. Ważne jest, aby zrozumieć różnicę między operacjami agregującymi, filtrowaniem a sortowaniem, by móc efektywnie wykonywać zapytania w SQL.

MP3 to format dźwiękowy, który wykorzystuje kompresję, ale niestety jest to kompresja stratna, więc część danych audio się traci. Dlatego jakość dźwięku nie jest najlepsza, co może być problemem dla audiofilów, którzy szukają czegoś lepszego. Z kolei WAV to format nieskompresowany, co oznacza, że zachowuje wszystkie dane, ale pliki są duże… mało praktyczne, zwłaszcza jak masz ogromną bibliotekę muzyczną. MPEG, znany bardziej jako standard kompresji wideo, też może być używany do dźwięku, ale tak jak MP3, traci na jakości. Generalnie ani MP3, ani WAV, ani MPEG nie nadają się do kompresji bezstratnej, więc to nie są dobre odpowiedzi w tym przypadku.

Tutaj mamy parę pomyłek związanych z funkcją mysql_select_db(). Po pierwsze, mylisz ją z tym, jak łączymy bazę danych z serwerem SQL. W rzeczywistości, połączenie robi się przez mysql_connect(), a mysql_select_db() ma za zadanie pokazać, która z baz, które już mamy, ma być użyta. Kolejna sprawa to błędne zrozumienie, jak wyciągamy dane z bazy. Robimy to za pomocą funkcji jak mysql_query(), więc wybór bazy danych i ściąganie danych to dwa różne etapy. Mylenie bazy danych z tabelą też wprowadza w błąd, bo baza to tak naprawdę pojemnik dla tabel, a nie jedna konkretna tabela. Moim zdaniem, zrozumienie tej hierarchii jest kluczowe, żeby dobrze działać z bazami. Te nieporozumienia mogą skutkować poważnymi kłopotami, jak złe zapytania czy problemy z dostępem do danych. Lepiej wcześniej przejrzeć dokumentację i standardy SQL, bo one jasno tłumaczą różnice między połączeniem z serwerem, wyborem bazy danych a kwerendami.

Modyfikator static to pojęcie związane nie z ograniczaniem dostępu, a z przypisywaniem pola lub metody do samej klasy, a nie instancji obiektu. Użycie static nie wpływa na kontrolę dostępu do metod lub zmiennych z innych klas, jest raczej związane z zarządzaniem pamięcią i odwołaniami. Public z kolei oznacza brak ograniczeń w dostępie, umożliwiając użycie metod i zmiennych przez inne klasy, co jest przeciwieństwem private. Public sprawia, że elementy klasy są dostępne dla wszystkich, co może prowadzić do niezamierzonych zmian i trudności w utrzymaniu kodu szczególnie w dużych systemach. Protected to modyfikator pozwalający na dostęp do elementów klasy jedynie klasom dziedziczącym i znajdującym się w tym samym pakiecie (w Java). Jest przydatny w dziedziczeniu, ale nie ogranicza dostępu tak jak private. Typowym błędem jest mylenie static i public z mechanizmami ochrony danych, podczas gdy odnoszą się one do innych aspektów zarządzania klasami. Static dotyczy współdzielenia danych w obrębie klasy, a public szerokiego dostępu. Wybór odpowiedniego modyfikatora dostępu jak private jest kluczowy dla implementacji enkapsulacji, co jest fundamentem bezpieczeństwa i elastyczności w programowaniu obiektowym. Static i public to koncepcje o różnym zastosowaniu, niekoniecznie związane z ochroną i ukrywaniem danych przed dostępem zewnętrznym.

Analizując błędne odpowiedzi można zauważyć że nie uwzględniają one poprawnego działania instrukcji continue w kodzie PHP. Ta instrukcja pomija pozostałe kroki bieżącej iteracji pętli jeśli warunek jest spełniony. Pierwsza odpowiedź 2 4 6 8 nie uwzględnia liczby 10 która także spełnia warunek parzystości i powinna być wypisana co jest błędne w kontekście działania pętli do wartości 10 włącznie. Druga propozycja 1 3 5 7 9 jest wynikiem niepoprawnego zrozumienia działania operatora modułu i instrukcji continue które eliminują liczby nieparzyste z wyjścia. Wyświetlenie tylko nieparzystych liczb oznaczałoby brak zastosowania instrukcji continue lub jej odwrotność co jest sprzeczne z kodem. Ostatnia propozycja 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 zakłada że wszystkie liczby od 1 do 10 są wypisywane co ignoruje kluczowy wpływ instrukcji continue na przebieg pętli. Taki wynik mógłby wskazywać na brak warunku eliminującego liczby nieparzyste co jest błędne w kontekście kodu. Typowym błędem jest tu niepoprawne rozumienie działania instrukcji sterujących jak continue które pełnią kluczową rolę w przepływie sterowania w pętlach programistycznych i powinny być zawsze dokładnie analizowane aby uniknąć błędnych wniosków i nieoczekiwanych wyników w programach. Operator modulo to również istotny element w zrozumieniu działania kodu służący do łatwego sprawdzania podzielności i warunków logicznych co jest powszechnie stosowane w wielu językach programowania do optymalizacji i filtrowania danych. Kod ilustruje również jak za pomocą prostych warunków można efektywnie zarządzać dużymi zbiorami danych w aplikacjach co jest kluczowe w optymalizacji algorytmów i poprawie wydajności systemów informatycznych.