Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 12:43
Data zakończenia: 3 maja 2025 12:57

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak prawidłowo skomentować linię kodu w języku Java Script? Komentarz powinien być umieszczony po znakach //

x =Math.max(a,b,c);//

A. w zmiennej x maksymalna wartość ze zmiennych a, b, c

B. wybór losowej wartości ze zmiennych a, b i c

C. w zmiennej x minimalna wartość ze zmiennych a, b, c

D. nieprawidłowe dane

Odpowiedź numer 1 jest całkiem trafna, bo funkcja Math.max w JavaScript tak naprawdę najpierw sprawdza, która z podanych wartości jest największa. W tym wypadku, x = Math.max(a, b, c) zwraca największą liczbę z a, b i c i przypisuje ją do x. To jest super przydatne, gdy musisz szybko porównać jakieś liczby, na przykład podczas analizowania danych albo ustalania maksymalnych limitów w aplikacjach internetowych. Math.max to część wbudowanej biblioteki Math, która ma sporo przydatnych funkcji. Wykorzystanie tej funkcji jest zgodne z dobrymi praktykami programowania, bo jest szybka i bezpieczna. Co ważne, Math.max przyjmuje różną liczbę argumentów, więc można ją łatwo dopasować do swoich potrzeb. Używanie tej funkcji naprawdę poprawia czytelność kodu, a to jest kluczowe w projektach, gdzie inne osoby mogą musieć zrozumieć nasz kod.

Pytanie 2

Który selektor stosuje formatowanie dla akapitów tekstu z klasą tekst oraz dla elementu blokowego o ID obrazki?

A. p#tekst, div.obrazki

B. p.tekst + div#obrazki

C. p#tekst + div.obrazki

D. p.tekst, div#obrazki

Odpowiedź 'p.tekst, div#obrazki' jest poprawna, ponieważ selektor 'p.tekst' odnosi się do elementów

z klasą 'tekst', a selektor 'div#obrazki' odnosi się do elementu

z identyfikatorem 'obrazki'. Oba selektory są zgodne z zasadami CSS, które pozwalają na stylizację elementów na podstawie ich klas i ID. Na przykład, jeśli chcemy zmienić kolor tekstu w akapitach oraz dodać ramkę do elementu div, możemy zastosować następujący kod: css p.tekst { color: blue; } div#obrazki { border: 1px solid black; } Praktyczne zastosowanie selektorów klas i ID w CSS pozwala na precyzyjne dostosowanie stylu poszczególnych elementów na stronie. Zgodność z najlepszymi praktykami oznacza, że stosujemy jednoznaczne i czytelne nazwy klas oraz ID, co ułatwia późniejszą konserwację kodu oraz współpracę z innymi deweloperami. Warto także pamiętać, że wyższej specyfiki selektory, takie jak ID, mają pierwszeństwo wobec klas, co może wpłynąć na końcowy wygląd elementów na stronie.

Pytanie 3

Przedstawione polecenie MySQL ma za zadanie

 ALTER TABLE ksiazki
 MODIFY tytul VARCHAR(100) NOT NULL;

A. usunąć kolumnę tytul z tabeli ksiazki.

B. zmienić typ kolumny tytul w tabeli ksiazki.

C. zmienić nazwę kolumny w tabeli ksiazki.

D. dodać do tabeli ksiazki kolumnę tytul.

Dobra robota, Twoja odpowiedź jest właściwa! W poleceniu użyto ALTER TABLE, co to jest ten typowy sposób na modyfikowanie tabel w bazach danych. No i to słowo kluczowe MODIFY wskazuje, że zmieniamy coś w już istniejącej kolumnie. W tym przypadku chodzi o kolumnę 'tytul' w tabeli 'ksiazki', której typ zmieniamy na VARCHAR(100), co znaczy, że teraz może ona mieć teksty do 100 znaków długości. Dodatkowo dodajemy ograniczenie NOT NULL, więc 'tytul' musi być zawsze wypełniony. To normalna rzecz, kiedy na przykład musimy dostosować strukturę danych, gdy na przykład zauważymy, że tytuły książek stają się dłuższe albo musimy mieć pewność, że zawsze są wprowadzone.

Pytanie 4

Jaką formę ma instrukcja w języku PHP, która tworzy obiekt pkt w klasy Punkt zdefiniowanej w klasie?

A. pkt= new Punkt();

B. pkt Punkt;

C. pkt Punkt();

D. Punkt() pkt;

W języku PHP każda z podanych niepoprawnych opcji wynika z niewłaściwego zrozumienia konstrukcji obiektowej. Pierwszy błąd polega na próbie inicjalizacji obiektu przy użyciu składni pkt Punkt;, która jest niepoprawna, gdyż nie wykorzystuje słowa kluczowego new obowiązkowego podczas tworzenia instancji klasy. Taka składnia przypomina deklarację zmiennych typów prostych, co nie znajduje zastosowania w kontekście obiektowym. Innym powszechnym nieporozumieniem jest myślenie, że pkt Punkt(); jest poprawne, co sugeruje funkcję, jednakże PHP wymaga jawnego użycia new. Kolejna błędna koncepcja to Punkt() pkt;, która zdaje się używać składni funkcji z przypisaniem, co również jest niezgodne z semantyką PHP dla obiektów. Tego typu błędy często wynikają z prób zastosowania logiki innych języków programowania lub z niewłaściwej interpretacji składni PHP. Zrozumienie różnicy między deklaracją zmiennej a tworzeniem obiektu jest kluczowe dla efektywnego programowania obiektowego. Aby uniknąć takich błędów, warto zwrócić uwagę na dokumentację i praktykować pisanie kodu zgodnie z konwencjami przyjętymi w PHP, co nie tylko zwiększa czytelność kodu, ale także ułatwia późniejsze jego modyfikacje oraz integrację z większymi systemami. Poprawne zrozumienie konstrukcji obiektowej jest fundamentalne dla każdego programisty PHP, szczególnie w kontekście tworzenia aplikacji skalowalnych i łatwych do zarządzania.

Pytanie 5

W wyniku działania pętli zapisanej w języku PHP zostanie wypisany ciąg liczb:

 $liczba = 10;
while ($liczba < 50) {
    echo "$liczba ";
    $liczba = $liczba + 5;
}

A. 10 15 20 25 30 35 40 45

B. 10 15 20 25 30 35 40 45 50

C. 0 5 10 15 20 25 30 35 40 45 50

D. 0 5 10 15 20 25 30 35 40 45

Dobrze zrozumiałeś działanie pętli while w języku PHP. Wybrana przez Ciebie sekwencja liczb (10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45) jest poprawna. Pętla while, znajdująca się w skrypcie PHP, rozpoczyna działanie od wartości zmiennej, którą określono jako 10 i zwiększa ją o 5 za każdą iteracją, dopóki jej wartość jest mniejsza niż 50. Tak więc, ostatnią wydrukowaną liczbą jest 45, ponieważ w kolejnym kroku wartość zmiennej wynosiłaby już 50, co jest wartością większą od maksymalnej zdefiniowanej w warunku pętli. Zrozumienie działania pętli to klucz do efektywnego programowania, umożliwiającego tworzenie skomplikowanych algorytmów. Dobre praktyki zalecają, aby zawsze dokładnie analizować i rozumieć, jak daną pętle będą interpretowane przez interpreter języka.

Pytanie 6

Pętla napisana w języku PHP wprowadzi do tablicy liczby $x=0 for($i=0;$i<10;$i++) { $tab[$i]=$x; $x=$x+10; }

A. 0,10,20,30,40,50,60,70,80,90

B. 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9

C. 10,20,30,40,50,60,70,80,90,100

D. 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9,10

Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że do tablicy zostaną wpisane liczby od 0 do 9, co jest błędne. Pętla for w tym kodzie nie inkrementuje zmiennej $x w sposób liniowy, lecz zwiększa ją o 10 w każdej iteracji, co oznacza, że wartości przypisane do tablicy będą znacznie większe niż jedynie kolejne liczby całkowite. Ponadto, nie ma żadnej zmiennej w pętli, która miałaby na celu inkrementację $i do kolejnych liczb, co w efekcie prowadziłoby do podobnych wartości. Druga z odpowiedzi wskazuje, że ostatnią liczbą w tablicy będzie 10, co jest również niepoprawne. W rzeczywistości, ostatnią liczbą, jaka zostanie wstawiona do tablicy w tym przypadku, będzie 90, a nie 10, ponieważ pętla kończy się po przypisaniu wartości 90, a zmienna $x nigdy nie osiągnie wartości 100 w ramach tej pętli. Ostatnia z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że do tablicy wstawione zostanie 10, 20, 30, 40, 50, 60, 70, 80, 90, 100. Jest to błędne z powodu tego, iż pętla for nie wykonuje się wystarczająco długo, aby osiągnąć wartość 100. Tak więc, zamiast oczekiwanego wyniku, pętla generuje jedynie dziewięć wartości, kończąc na 90, co znacząco różni się od wartości wskazanych w tej odpowiedzi.

Pytanie 7

Zawarta baza danych składa się z trzech tabel oraz dwóch relacji. Aby uzyskać informacje o wszystkich lekarzach przypisanych do wybranego pacjenta, konieczne jest porównanie kluczy

A. Lekarze.id = Pacjenci.Lekarze_id

B. Lekarze.id = Pacjenci.id

C. Lekarze.id = Recepty.id

D. Lekarze.id = Pacjenci.Recepty_id

Błędne podejście do łączenia tabel w bazie danych może wynikać z niewłaściwego zrozumienia relacji kluczowych. Rozważmy odpowiedzi, które zakładają niepoprawne połączenia. Lekarze.id = Recepty.id jest błędne ponieważ identyfikator lekarza nie może być bezpośrednio związany z identyfikatorem recepty. Recepty są niezależnym bytem i ich klucze główne nie mają bezpośredniego związku z kluczami lekarzy. To samo dotyczy założenia Lekarze.id = Pacjenci.id które zakłada bezpośrednią relację między pacjentem a lekarzem przez ich identyfikatory co nie jest zgodne z typowymi strukturami baz danych. Każdy pacjent i lekarz ma swój unikalny identyfikator co oznacza brak bezpośredniej relacji między nimi, a relacja jest realizowana poprzez klucz obcy w tabeli Pacjenci. Ostatnia błędna opcja Lekarze.id = Pacjenci.Recepty_id znowu próbuje łączyć tabele poprzez klucze które nie są bezpośrednio związane. Recepty_id w tabeli Pacjenci odnosi się do konkretnej recepty przypisanej pacjentowi, a nie do lekarza. Takie błędne koncepcyjnie podejścia mogą prowadzić do nieprawidłowych wyników zapytań i utraty integralności danych co jest sprzeczne z dobrymi praktykami projektowania baz danych które zakładają jasno zdefiniowane i logicznie spójne relacje między tabelami przez odpowiednie klucze obce i podstawowe. Zrozumienie i poprawne stosowanie tych zasad jest kluczowe w efektywnym zarządzaniu i analizie danych w systemach relacyjnych.

Pytanie 8

W CSS zapisano stylizację ```css p > i {color: blue} ``` oznacza to, że kolorem niebieskim zostanie wyświetlony

A. pochylony tekst akapitu

B. wszystkie teksty nagłówków, niezależnie od formatowania

C. pogrubiony tekst akapitu

D. cały tekst akapitu, niezależnie od jego stylizacji

W definicji CSS `p > i {color: blue}`, mamy do czynienia z selektorem, który odnosi się do elementów typu znajdujących się bezpośrednio wewnątrz elementu
. Oznacza to, że wszystkie elementy , które są bezpośrednimi dziećmi elementu
, będą miały kolor tekstu ustawiony na niebieski. Element w HTML jest często używany do oznaczania tekstu kursywą, co jest zgodne z semantyką dokumentu. Użycie koloru w tym kontekście podkreśla, że zmiana koloru dotyczy tylko tych fragmentów tekstu, które są specyficznie oznaczone jako kursywa. W praktyce, jeżeli mamy paragraf zawierający tekst oraz fragmenty w kursywie, to tylko te kursywne fragmenty będą przyjmować niebieski kolor. Przykładowo, w poniższym kodzie HTML:
To jest kursywa oraz pogrubienie.
, tylko słowo 'kursywa' będzie miało kolor niebieski. Zgodność z W3C i standardami CSS zapewnia, że taki zapis będzie działał na większości przeglądarek. Warto zwrócić uwagę na hierarchię selektorów, która pozwala na precyzyjne określenie, które elementy mają być stylizowane w określony sposób.

Pytanie 9
Walidacja formularzowych pól polega na zweryfikowaniu
A. który użytkownik wprowadził informacje.
B. czy wprowadzone dane spełniają określone reguły.
C. czy użytkownik jest zalogowany.
D. czy istnieje plik PHP, który odbierze dane.
Walidacja pól formularza to mega ważny krok, kiedy zbieramy dane od użytkowników. Dzięki niej możemy mieć pewność, że wszystko, co użytkownik wprowadza, jest zgodne z pewnymi zasadami. To sprawia, że aplikacja działa jak należy i że dane są w miarę bezpieczne. Na przykład, walidacja może sprawdzać, czy użytkownik wpisał coś w pole tekstowe, czy adres e-mail wygląda jak należy, albo czy hasło ma odpowiednią długość i trudność. Fajnie jest, jak walidacja działa zarówno po stronie klienta, jak i serwera. Ta po stronie klienta jest super, bo użytkownik od razu widzi, że coś poszło nie tak i nie musi czekać na odpowiedź z serwera. A walidacja po stronie serwera dodaje jeszcze więcej bezpieczeństwa, bo broni aplikacji przed błędnymi danymi i różnymi atakami, jak na przykład SQL injection. Dlatego walidacja danych to absolutna podstawa w nowoczesnych systemach przetwarzania informacji.
Pytanie 10
Działaniem podanego kodu PHP będzie wypełnienie tablicy
A. 10 losowymi wartościami, a następnie wypisanie wartości ujemnych
B. kolejnymi liczbami od -100 do 100 i wypisanie wartości ujemnych
C. 100 losowymi wartościami, a następnie wypisanie wartości dodatnich
D. kolejnymi liczbami od 0 do 9 i ich wypisanie
Przedstawiony kod PHP zawiera błąd składniowy oraz logiczny, jednak jego zamysł zakłada stworzenie tablicy, której elementy są losowymi liczbami całkowitymi z przedziału od -100 do 100, a następnie wypisanie tych, które są mniejsze od zera. W pierwszej linii kodu powinno być użyte 'array()' zamiast 'array', a w funkcji 'rand' powinny być nawiasy okrągłe dla argumentów, co daje 'rand(-100, 100)'. W pętli for, która iteruje dziesięć razy, wartości są przypisywane do tablicy. W drugiej części, w pętli foreach, sprawdzane są liczby i wypisywane są tylko te, które są ujemne, co oznacza, że wynik może zawierać jedynie wartości poniżej zera. Dlatego poprawna odpowiedź koncentruje się na tym, że tablica jest wypełniana losowymi liczbami całkowitymi, a następnie wypisywane są jedynie liczby ujemne, co jest kluczowym aspektem działania kodu. Przykład zastosowania funkcji rand w kontekście generowania losowych danych pokazuje, jak można wykorzystać tę funkcjonalność w praktycznych aplikacjach, takich jak gra losowa czy analiza danych.
Pytanie 11
Element bazy danych, którego podstawowym celem jest generowanie lub prezentowanie zestawień informacji, to
A. makro
B. formularz
C. raport
D. moduł
Raport to taki dokument w bazie danych, który ma za zadanie pokazać dane w przejrzysty i uporządkowany sposób. To jest mega ważne, zwłaszcza kiedy chcemy analizować różne informacje. Można je wykorzystać do robienia zestawień, statystyk, a nawet wykresów, co naprawdę ułatwia podejmowanie decyzji. Zazwyczaj raporty tworzy się na podstawie danych z różnych miejsc, jak tabele czy zapytania. W programach do zarządzania bazami, jak Microsoft Access, można korzystać z kreatora raportów, który pomaga ustawić wszystko tak, jak się chce – wybieramy źródło danych, układ i format. Oczywiście, do pozyskiwania danych często wykorzystuje się SQL, no i potem już te dane można analizować i przedstawiać w raportach. Jak sobie pomyślisz o przykładzie, to taki miesięczny raport sprzedaży to super narzędzie dla menedżerów, bo mogą ocenić, jak im idzie w sprzedaży i podejmować lepsze decyzje strategiczne.
Pytanie 12
Jaki zapis jest używany do definiowania klucza obcego w MySQL?
A. UNIQUE KEY(ID)
B. AUTO_INCREMENT(ID)
C. FOREIGN KEY(ID)
D. PRIMARY KEY(ID)
Odpowiedź FOREIGN KEY(ID) jest poprawna, ponieważ klucz obcy (foreign key) jest używany w bazach danych do ustanowienia i wymuszenia relacji pomiędzy dwiema tabelami. Klucz obcy w tabeli A wskazuje na klucz podstawowy (primary key) w tabeli B, co pozwala na utrzymanie integralności referencyjnej danych. Na przykład, jeżeli mamy tabelę 'Zamówienia', w której zapisujemy informacje o zamówieniach, i tabelę 'Klienci', w której mamy dane o klientach, możemy zastosować klucz obcy w tabeli 'Zamówienia', aby wskazywał na ID klienta w tabeli 'Klienci'. Dzięki temu, nie będzie możliwości dodania zamówienia dla nieistniejącego klienta, co zapewnia spójność i integralność bazy danych. Używanie kluczy obcych jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowania baz danych, ponieważ pozwala na łatwiejsze zarządzanie danymi i ogranicza możliwość wystąpienia błędów. Warto również zauważyć, że klucze obce mogą być używane w kontekście kaskadowej aktualizacji lub usuwania, co dodatkowo ułatwia zarządzanie relacjami między tabelami.
Pytanie 13
Jak określa się część strukturalnego języka zapytań, która dotyczy tworzenia zapytań do bazy danych za pomocą polecenia SELECT?
A. SQL DQL (ang. Data Query Language)
B. SQL DDL (ang. Data Definition Language)
C. SQL DCL (ang. Data Control Language)
D. SQL DML (ang. Data Manipulation Language)
SQL DQL, czyli Data Query Language, to podzbiór SQL, który koncentruje się na formułowaniu zapytań do baz danych, w szczególności za pomocą polecenia SELECT. DQL umożliwia użytkownikom wydobywanie danych z bazy w sposób, który jest zarówno elastyczny, jak i wydajny. Przykładem zastosowania DQL jest zapytanie, które pozwala na wyciągnięcie informacji o klientach z tabeli 'Klienci', gdzie warunki mogą być określone przez klauzule WHERE, ORDER BY lub GROUP BY. Dzięki DQL, można również stosować różne funkcje agregujące, takie jak COUNT, SUM, AVG, co pozwala na analizę danych na bardziej zaawansowanym poziomie. W praktyce, umiejętność posługiwania się DQL jest kluczowa dla analityków danych oraz programistów, którzy pracują z bazami danych, ponieważ umożliwia efektywne zarządzanie i raportowanie wyników. Poznanie DQL jest niezbędne dla każdego, kto zamierza skutecznie korzystać z systemów zarządzania bazami danych, takich jak MySQL, PostgreSQL czy Oracle.
Pytanie 14
Wskaż styl CSS za pomocą którego został uzyskany przedstawiony efekt.
psy
koty
chomiki
świnki morskie
rybki
A. ul li:nth-child(odd) { background-color: DodgerBlue; }
B. ul li:hover { background-color: DodgerBlue; }
C. ul li:nth-child(even) { background-color: DodgerBlue; }
D. ul li:active { background-color: DodgerBlue; }
Wybrane przez Ciebie odpowiedzi są nieprawidłowe. Zacznijmy od selektora CSS 'ul li:active { background-color: DodgerBlue; }' - aktywny stan elementu to moment, kiedy jest on aktualnie klikany, co nie pasuje do obserwowanego efektu. Następnie 'ul li:nth-child(odd) { background-color: DodgerBlue; }' - ten selektor odnosi się do nieparzystych elementów listy, podczas gdy na obrazku parzyste elementy mają niebieskie tło. Na koniec 'ul li:hover { background-color: DodgerBlue; }' - pseudoklasa :hover odnosi się do stanu, kiedy kursor myszy jest nad elementem, co również nie jest zgodne z efektem na obrazku. Wybór nieodpowiedniej pseudoklasy sugeruje, że nie zrozumiałeś do końca ich zastosowania w CSS. Jest to typowy błąd, który można naprawić przez dokładniejsze zapoznanie się z tym aspektem języka CSS, konkretnie z różnymi pseudoklasami i ich zastosowaniem.
Pytanie 15
Symbol, który pojawia się przed adresem w pasku adresowym przeglądarki internetowej lub przy tytule otwartej karty, określany jest mianem
A. iConji
B. favicon
C. webicon
D. emoticon
Favicon, czyli ikona ulubionej strony, to mały obrazek wyświetlany w przeglądarkach internetowych obok adresu URL, w zakładkach oraz na kartach przeglądarki. Favicon jest istotnym elementem identyfikacji wizualnej witryny, ponieważ pozwala użytkownikom na szybkie rozpoznawanie stron, które odwiedzają. Tworzenie faviconu wiąże się z określonymi standardami, ponieważ rozmiar pliku powinien wynosić 16x16 lub 32x32 pikseli. Można go zapisać w formacie .ico, .png, .gif, co zapewnia szeroką kompatybilność z różnymi przeglądarkami. Wdrożenie faviconu poprawia UX, zwiększa profesjonalizm strony i wpływa na jej rozpoznawalność. Dobrym przykładem zastosowania faviconu jest umieszczanie go na stronie głównej, co ułatwia zapamiętywanie marki oraz zwiększa szanse na powrót użytkowników do witryny. Właściwe przygotowanie faviconu oraz jego umiejscowienie w kodzie HTML (z wykorzystaniem tagu) to dobrych praktyk, które warto stosować w każdej nowoczesnej aplikacji webowej.
Pytanie 16
Aby poprawić prędkość ładowania strony z grafiką o wymiarach 2000 px na 760 px, konieczne jest zmniejszenie rozmiarów grafiki?
A. za pomocą właściwości CSS, podając rozmiar w procentach
B. za pomocą właściwości CSS, podając rozmiar w pikselach
C. w programie graficznym
D. za pomocą atrybutów HTML
Zwiększenie szybkości działania strony internetowej z grafiką o wymiarach 2000 px na 760 px jest kluczowym zadaniem dla zapewnienia lepszej wydajności i doświadczeń użytkowników. Zmniejszenie rozmiarów grafiki w programie graficznym przed jej umieszczeniem na stronie jest najlepszą praktyką. Poprzez optymalizację obrazu możemy znacznie zmniejszyć jego wagę, co przyspiesza ładowanie strony. Programy graficzne, takie jak Adobe Photoshop czy GIMP, oferują różne narzędzia do kompresji obrazów bez zauważalnej utraty jakości. Dodatkowo, stosowanie formatów plików odpowiednich do rodzaju grafiki, jak JPEG dla zdjęć lub PNG dla grafik z przezroczystością, może przyczynić się do dalszej optymalizacji. Warto również pamiętać o technikach, takich jak lazy loading, które pozwalają na ładowanie obrazów w miarę przewijania strony, co również wpływa na szybkość ładowania. Te czynności są zgodne z zasadami SEO i wynikami stron w wyszukiwarkach, co czyni je kluczowymi dla każdego twórcy internetowego.
Pytanie 17
Funkcją przedstawionego kodu PHP będzie wypełnienie tablicy
A. Kolejnymi liczbami od -100 do 100 i wypisanie wartości ujemnych
B. 10 losowymi wartościami, a następnie wypisanie wartości ujemnych
C. Kolejnymi liczbami od 0 do 9 i wypisanie ich
D. 100 losowymi wartościami, a następnie wypisanie wartości dodatnich
Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że niektóre z nich sugerują nieprawidłowe zrozumienie działania funkcji rand() i pętli for w PHP. Kod pokazuje, że pętla for jest używana do iteracji 10 razy, co oznacza, że tablica będzie wypełniona 10 wartościami, a nie 100. Funkcja rand(-100,100) generuje liczby z przedziału od -100 do 100, a nie tylko dodatnie czy kolejne liczby, co wyklucza możliwość wypełnienia tablicy kolejnymi liczbami od 0 do 9 czy od -100 do 100. Dalsze nieporozumienia mogą wynikać z błędnego zrozumienia instrukcji warunkowej w pętli foreach, która wyświetla tylko wartości ujemne, a nie dodatnie. Częste błędy to także założenie, że wszystkie elementy są przetwarzane jednakowo bez sprawdzenia warunku. Dobre praktyki programistyczne wymagają uważnego czytania i analizy kodu, aby zrozumieć jego logikę. Zrozumienie mechaniki działania pętli i instrukcji warunkowych jest kluczowe w programowaniu i często stanowi podstawę bardziej zaawansowanych algorytmów. Ostatecznie skuteczne przetwarzanie danych w PHP wymaga dokładnego zrozumienia struktury kodu i jego funkcji, co może być wyzwaniem, jeśli koncepcje te są źle zinterpretowane. Ważne jest, aby programista dokładnie rozumiał, jakie wartości są generowane i które z nich są wyświetlane, aby uniknąć niezamierzonych rezultatów w aplikacji.
Pytanie 18
Co wchodzi w skład standardowego frameworka?
A. przetwarzanie formularzy oraz wbudowany serwer
B. zarządzanie komunikacją z bazą danych, system uruchamiania i przetwarzania akcji
C. domena oraz obsługa błędów
D. system uruchamiania i przetwarzania akcji oraz certyfikat http
Frameworki aplikacji webowych dostarczają zestawu narzędzi i standardów, które ułatwiają tworzenie oprogramowania. W kontekście tego pytania, zarządzanie komunikacją z bazą danych oraz mechanizm uruchamiania i przetwarzania akcji stanowią kluczowe komponenty każdego frameworka. Zarządzanie komunikacją z bazą danych odnosi się do sposobów, w jakie aplikacja łączy się z bazą danych, wykonuje zapytania i przetwarza wyniki. Przykładowo, w frameworkach takich jak Django czy Ruby on Rails, stosuje się ORM (Object-Relational Mapping), co ułatwia interakcję z bazą danych poprzez obiektowe podejście zamiast pisania surowych zapytań SQL. Mechanizm uruchamiania i przetwarzania akcji opisuje, jak framework interpretuje i obsługuje żądania użytkowników, co obejmuje routing, middleware i obsługę logiki biznesowej. Takie podejście jest zgodne z zasadą DRY (Don't Repeat Yourself), co zwiększa efektywność i jakość kodu w projektach programistycznych.
Pytanie 19
Czy automatyczna weryfikacja właściciela witryny korzystającej z protokołu HTTPS jest możliwa dzięki
A. informacjom whois
B. danym kontaktowym zamieszczonym na stronie
C. certyfikatowi SSL
D. prywatnym kluczom
Certyfikat SSL (Secure Sockets Layer) jest kluczowym elementem w automatycznej weryfikacji właściciela strony internetowej, który jest udostępniany przez protokół HTTPS. Głównym zadaniem certyfikatu SSL jest zapewnienie, że komunikacja między przeglądarką a serwerem jest zaszyfrowana oraz że tożsamość serwera została potwierdzona przez zaufaną stronę trzecią, czyli urząd certyfikacji (CA - Certificate Authority). Certyfikaty SSL są wydawane po przeprowadzeniu odpowiednich weryfikacji tożsamości wnioskodawcy, co może obejmować sprawdzenie danych WHOIS, ale również inne procesy weryfikacyjne, takie jak potwierdzenie adresu e-mail lub dokumentów właściciela firmy. Przykładowo, witryny e-commerce korzystają z certyfikatów SSL, aby zapewnić bezpieczeństwo transakcji finansowych, co zwiększa zaufanie użytkowników do sklepu. Na poziomie technicznym, certyfikat SSL implementuje protokoły kryptograficzne, takie jak TLS (Transport Layer Security), co nie tylko zabezpiecza transmisję danych, ale także umożliwia autoryzację strony. W praktyce, posiadanie certyfikatu SSL wpływa również na pozycjonowanie w wyszukiwarkach, ponieważ Google promuje strony z bezpiecznym połączeniem HTTPS.
Pytanie 20
Czy możliwa jest przedstawiona transformacja obrazu rastrowego dzięki funkcji?
A. barwienie
B. zmniejszenie liczby kolorów
C. odcienie szarości
D. ustawienia jasności i kontrastu
Redukcja kolorów polega na zmniejszeniu liczby kolorów w obrazie, co jest często stosowane w celu optymalizacji plików graficznych do użytku w Internecie. Zasadniczo polega to na kompresji palety kolorów, aby zmniejszyć rozmiar pliku przy jednoczesnym zachowaniu możliwie najlepszej jakości obrazu. Desaturacja natomiast odnosi się do zmniejszenia intensywności kolorów w obrazie, co skutkuje przekształceniem go w obraz czarno-biały lub w odcieniach szarości. Jest to technika używana do tworzenia stylowych efektów monochromatycznych lub do uzyskania klasycznego wyglądu fotografii. Zmiana jasności i kontrastu wpływa na ogólną luminancję obrazu oraz różnicę między najjaśniejszymi i najciemniejszymi fragmentami. Jest to przydatne w przypadku korekty zdjęć, aby wyeksponować detale lub poprawić czytelność obrazu. Typowym błędem jest mylenie tych technik z barwieniem, ponieważ każda z nich ma inne zastosowanie i wpływ na obraz. W przypadku przedstawionej transformacji kluczowe było użycie barwienia, które w sposób bezpośredni zmieniło kolory w obrazie na wybraną jednolitą barwę, co nie może być osiągnięte poprzez zastosowanie desaturacji, redukcji kolorów ani korekty jasności i kontrastu. Zrozumienie różnic między tymi technikami jest istotne dla efektywnego wykorzystania ich w pracy z grafiką komputerową, szczególnie w kontekście projektowania i edycji wizualnej, gdzie precyzja w doborze i modyfikacji kolorów jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych i technicznych.
Pytanie 21
Gdzie powinien być umieszczony znacznik meta w języku HTML?
A. w dolnej części witryny internetowej.
B. w sekcji nagłówkowej strony.
C. w obrębie znaczników paragrafu.
D. w obrębie znaczników ...
Znacznik meta języka HTML jest kluczowym elementem, który powinien znajdować się w sekcji nagłówkowej witryny, oznaczonej znacznikami ... . Znaczniki meta dostarczają przeglądarkom oraz wyszukiwarkom internetowym informacji o stronie, takich jak jej opis, słowa kluczowe, a także informacje dotyczące kodowania czy autorstwa. Przykładowo, znacznikinformuje przeglądarkę o używanym kodowaniu znaków, co jest istotne dla prawidłowego wyświetlania tekstu w różnych językach. Dodatkowo, metadane takie jaksą często wykorzystywane przez wyszukiwarki do generowania opisów w wynikach wyszukiwania, co może wpłynąć na wskaźnik klikalności (CTR) w SERP. Warto również dodać, że znaczniki meta mogą być używane do definiowania polityki prywatności i zabezpieczeń, na przykład poprzez. Użycie odpowiednich metadanych w nagłówku jest zatem kluczowe dla optymalizacji SEO oraz zapewnienia odpowiedniej interakcji użytkowników z witryną.
Pytanie 22
Jakie z wyrażeń logicznych w języku C weryfikuje, czy zmienna o nazwie zm1 znajduje się w zakresie (6, 203)?
A. (zm1 > 6) || (zm1 != 203)
B. (zm1 > 6) && (zm1 != 203)
C. (zm1 > 6) || (zm1 <= 203)
D. (zm1 > 6) && (zm1 <= 203)
W analizie wyrażeń logicznych ważne jest zrozumienie logiki za każdym z operatorów oraz ich zastosowania w kontekście zadania. Przykładowo, wyrażenie (zm1 > 6) || (zm1 <= 203) jest niepoprawne, ponieważ użycie operatora || (OR) sugeruje, że wystarczy, aby zm1 spełniało jeden z dwóch warunków, co nie jest zgodne z definicją przedziału. W przypadku (zm1 > 6) && (zm1 != 203) wyrażenie również nie jest prawidłowe, ponieważ ignoruje dolny limit przedziału – wartość 203 nie jest wbudowana w przedział, co sprawia, że zmienna może przyjmować wartości, które nie są odpowiednie. Z kolei (zm1 > 6) || (zm1 != 203) jest całkowicie mylne, gdyż połączenie operatora OR nie tylko rozluźnia wymagania, ale również wprowadza błąd logiczny, który może prowadzić do nieprawidłowych wyników, gdyż zm1 może być mniejsze lub równe 6. Te błędy mogą wynikać z niepełnego zrozumienia operatorów logicznych oraz ich kontekstu w programowaniu. Właściwe stosowanie operatorów logicznych jest kluczowe dla tworzenia poprawnych i niezawodnych aplikacji. Warto pamiętać, że precyzyjne określenie zakresów i warunków w programie ma kluczowe znaczenie dla jego poprawności oraz stabilności działania.
Pytanie 23
W języku JavaScript zdefiniowano funkcję o nazwie liczba_max, która porównuje trzy liczby naturalne przekazane jako argumenty i zwraca największą z nich. Prawidłowa forma wywołania tej funkcji, razem z przypisaniem jej wyniku, powinna wyglądać następująco
A. liczba_max(a, b, c) = wynik;
B. liczba_max(a, b, c);
C. var wynik = liczba_max(a, b, c);
D. liczba_max(a, b, c, wynik);
Wywołanie funkcji 'liczba_max' w postaci 'var wynik = liczba_max(a, b, c);' jest prawidłowe, ponieważ stosuje syntaksę języka JavaScript do przypisania wartości zwróconej przez funkcję do zmiennej. Zdefiniowana funkcja 'liczba_max' przyjmuje trzy argumenty, które są porównywane, a maksymalna z nich jest zwracana jako wynik. W tym przypadku 'var wynik' tworzy nową zmienną, która przechowuje tę wartość, co jest zgodne z najlepszymi praktykami programowania, gdzie wyniki operacji są przypisywane do zmiennych dla dalszego wykorzystania. Użycie 'var' (lub 'let', 'const' w nowszych wersjach JavaScript) jest kluczowe, aby jasno określić zakres zmiennej. Przykładowo, jeśli a = 5, b = 10, c = 3, to po wywołaniu 'var wynik = liczba_max(a, b, c);', zmienna 'wynik' będzie miała wartość 10. Tego typu konstrukcje są podstawą programowania w JavaScript i są niezwykle przydatne w tworzeniu dynamicznych aplikacji webowych, gdzie operacje na danych są na porządku dziennym.
Pytanie 24
Deklaracja typu dokumentu HTML: wskazuje, że kod został stworzony w wersji
A. 5
B. 6
C. 7
D. 4
Deklaracja typu dokumentu HTML, znana jako , jest kluczowym elementem każdej strony internetowej, który informuje przeglądarkę, w jakiej wersji HTML została napisana strona. W przypadku mówimy o wersji HTML5, która jest najnowszym standardem języka znaczników. HTML5 wprowadza wiele usprawnień i nowych funkcji w porównaniu do wcześniejszych wersji, takich jak semantyczne znaczniki, wsparcie dla multimediów (audio i wideo) oraz API do złożonych aplikacji internetowych. Przykładem zastosowania HTML5 mogą być formularze z nowymi typami inputów, które ułatwiają interakcję z użytkownikiem, takie jak 'date', 'email' czy 'url'. Również HTML5 wprowadza nowy model renderowania, który jest bardziej efektywny i dostosowany do nowoczesnych urządzeń mobilnych. Standardy HTML są ustalane przez W3C (World Wide Web Consortium), które regularnie aktualizuje specyfikacje, aby nadążać za rozwijającymi się technologiami internetowymi. W skrócie, poprawna deklaracja jest niezbędna dla właściwego wyświetlania i działania strony w różnych przeglądarkach.
Pytanie 25
Jaką metodę zastosowano do dodania arkusza stylów do dokumentu HTML w pokazanym kodzie?
A. Styl alternatywny, zewnętrzny
B. Styl wpisany, lokalny
C. Styl zewnętrzny
D. Styl wewnętrzny
Styl wpisany lokalny w HTML to metoda definiowania stylów CSS bezpośrednio wewnątrz elementów HTML za pomocą atrybutu style. Jest to często stosowane, gdy chcemy szybko zdefiniować unikalne style dla pojedynczego elementu bez tworzenia lub edytowania zewnętrznego pliku CSS. Przykładowo poniższy kod HTML pokazuje jak możemy zmienić kolor tekstu w paragrafie na czerwony używając właśnie stylu pisanego zwanego również inline. Choć jest to proste i szybkie rozwiązanie nie jest zalecane dla większych projektów ze względu na brak możliwości ponownego użycia kodu i problematyczną jego konserwację. W praktyce najlepszym podejściem jest stosowanie stylów zewnętrznych które umożliwiają centralne zarządzanie wyglądem całego dokumentu. Standardy HTML i CSS promują modularność i oddzielenie warstwy prezentacyjnej od struktury co jest bardziej efektywne i zgodne z zasadami projektowania responsywnych aplikacji internetowych. Styl wpisany może być jednak przydatny w testach szybkich prototypach lub sytuacjach gdy zmiany muszą być wprowadzone lokalnie i mają one charakter jednorazowy. Dla bardziej złożonych aplikacji zaleca się jednak stosowanie bardziej zorganizowanych metod stylizacji takich jak style zewnętrzne.
Pytanie 26
Jak, wykorzystując język PHP, można zapisać w ciasteczku wartość znajdującą się w zmiennej dane na okres jednego dnia?
A. setcookie("dane", $dane, time());
B. setcookie("dane", "dane", 0);
C. setcookie("dane", $dane, 0);
D. setcookie("dane", $dane, time() + (3600*24));
Poprawna odpowiedź to setcookie("dane", $dane, time() + (3600*24));, ponieważ umożliwia ona zapisanie wartości zmiennej $dane w ciasteczku o nazwie "dane" na okres jednego dnia. Funkcja setcookie() w PHP przyjmuje trzy podstawowe argumenty: nazwę ciasteczka, jego wartość oraz czas wygaśnięcia. W tym przypadku, używając time() + (3600*24), ustawiamy czas wygaśnięcia ciasteczka na aktualny czas plus 24 godziny (3600 sekund w godzinie razy 24). Jest to zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania sesjami i danymi użytkowników, ponieważ pozwala na przechowywanie informacji, które są dostępne dla użytkownika przez dłuższy czas, co może być przydatne w różnych scenariuszach, takich jak zapamiętywanie preferencji użytkownika lub stanu logowania. Użycie odpowiednich czasów wygaśnięcia wpływa na bezpieczeństwo i prywatność danych. Dobre praktyki sugerują także, aby ciasteczka były używane w sposób przemyślany, aby nie obniżać wydajności aplikacji ani nie narażać danych użytkowników na nieautoryzowany dostęp.
Pytanie 27
Która z poniższych opcji najlepiej opisuje przedstawioną definicję w JavaScript?
var imiona = ["Anna", "Jakub", "Iwona", "Krzysztof"];
A. klasy
B. tablicy
C. zbioru
D. obiektu
Obiekt w JavaScript jest bardziej skomplikowaną strukturą niż tablica i służy do przechowywania danych w postaci par klucz-wartość. W przedstawionym przykładzie nie mamy par klucz-wartość a jedynie listę wartości co wyklucza definicję obiektu. Kolekcja w kontekście JavaScript nie jest specyficznym typem danych; odnosi się ogólnie do struktur danych które przechowują wiele elementów. Tablice mogą być częścią kolekcji ale kolekcje mogą obejmować też inne struktury jak mapy i zestawy dlatego definicja ta byłaby zbyt ogólna w tym przypadku. Klasa natomiast jest częścią paradygmatu obiektowego wprowadzonego w nowszych wersjach JavaScript do definiowania struktur danych i ich zachowań. Klasy nie są bezpośrednio powiązane z tablicami które służą do przechowywania danych w uporządkowany sposób. Typowe błędy przy interpretacji takich struktur wynikają zwykle z niezrozumienia różnic między obiektami tablicami i klasami. Tablice są używane przede wszystkim do przechowywania zbiorów danych w uporządkowanej formie podczas gdy obiekty są bardziej elastyczne w definiowaniu struktury danych a klasy służą do tworzenia złożonych struktur danych i logiki. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w efektywnym korzystaniu z języka JavaScript i pozwala na bardziej świadome podejmowanie decyzji dotyczących wyboru struktur danych odpowiednich do konkretnego problemu.
Pytanie 28
Znacznik tekst w HTML będzie ukazywany przez przeglądarkę w identyczny sposób, jak znacznik
A. _tekst
B. tekst
C.tekst
D.
tekst
Znacznik w języku HTML jest używany do oznaczania tekstu, który ma być wyświetlany w sposób wyróżniony, co sugeruje jego większe znaczenie, natomiast znacznik jest używany tylko do pogrubienia tekstu, bez dodatkowego kontekstu semantycznego. Oba znaczniki są wizualnie identyczne w większości przeglądarek, co powoduje, że można je stosować zamiennie w niektórych przypadkach. Jednakże, zgodnie z najnowszymi standardami HTML, zaleca się używanie dla tekstu, który ma większe znaczenie, ponieważ to pomaga w SEO i dostępności. Na przykład, tekst umieszczony w znaczniku może być lepiej interpretowany przez technologie wspomagające, takie jak czytniki ekranu, co czyni go bardziej dostępnym dla osób z niepełnosprawnościami. Przykład użycia: ważne informacje w odróżnieniu od ważne informacje, gdzie znaczenie semantyczne jest pominięte. Dlatego, mimo że wizualnie nie widać różnicy, semantyka HTML jest kluczowym aspektem, który wpływa na sposób, w jaki treść jest interpretowana i przetwarzana przez różnorodne systemy.

Pytanie 29
Kod w języku PHP przedstawia się następująco (patrz ramka): Zakładając, że zmienne: a, b, c mają wartości numeryczne, wynik warunku będzie skutkował wypisaniem liczby
A. nieparzystej.
B. największej.
C. parzystej.
D. najmniejszej.
Kod PHP używa instrukcji warunkowych if aby porównać wartości trzech zmiennych a b i c. Pierwsza instrukcja if sprawdza czy a jest większe od b i c. Jeśli tak to echo a wyświetla wartość a jako największą. Jeśli ten warunek nie jest spełniony sprawdzamy czy b jest większe od c za pomocą else if. Jeśli b jest rzeczywiście większe to echo b wyświetla wartość b. W przeciwnym razie instrukcja else zakłada że c jest największe i wyświetla echo c. To podejście jest powszechnie stosowane w programowaniu i opiera się na dobrej praktyce stopniowego eliminowania przypadków poprzez logiczne porównania. Znajomość takich konstrukcji jest kluczowa w codziennej pracy programisty umożliwiając tworzenie efektywnego i czytelnego kodu. Tego rodzaju struktura logiczna należy do podstawowych elementów algorytmiki w programowaniu proceduralnym i obiektowym. Rozumienie jak struktury kontrolne wpływają na przepływ programu jest podstawą efektywnego kodowania oraz rozwiązywania problemów poprzez algorytmy.
Pytanie 30
W HTML, aby utworzyć poziomą linię, należy zastosować znacznik
A.
B.
C.
D.
Aby zdefiniować poziomą linię w języku HTML, należy użyć znacznika
. Ten znacznik jest standardowym elementem HTML, który reprezentuje wizualną separację pomiędzy różnymi sekcjami treści. Znacznik
jest samodzielny, co oznacza, że nie wymaga znacznika zamykającego. Jest to element blokowy, co oznacza, że zajmuje całą szerokość swojego rodzica i tworzy odstęp w pionie. W kontekście standardów HTML,
jest częścią struktury dokumentu i jest rekomendowany do użycia w sytuacjach, gdy trzeba oddzielić różne tematy lub sekcje treści. Na przykład, jeśli mamy artykuł podzielony na kilka części, możemy użyć
do wizualnego oddzielenia tych części, co zwiększa czytelność. Można również zastosować style CSS, aby dostosować wygląd linii, takie jak kolor, grubość czy styl linii. Przykładowy kod HTML z użyciem
może wyglądać następująco:
Tytuł Artykułu
Treść pierwszej sekcji.
Treść drugiej sekcji.
Pytanie 31
Aby zmienić strukturę tabeli w bazie danych MySQL, należy użyć komendy
A. INSERT INTO
B. GRANT
C. UPDATE
D. ALTER TABLE
Odpowiedź 'ALTER TABLE' jest poprawna, gdyż to polecenie w MySQL służy do modyfikacji struktury istniejącej tabeli. Dzięki niemu możemy dodawać nowe kolumny, zmieniać typy danych kolumn, usuwać kolumny, a także zmieniać właściwości tabeli, takie jak klucze główne czy unikalne. Przykład zastosowania polecenia ALTER TABLE to dodanie kolumny do tabeli: 'ALTER TABLE pracownicy ADD COLUMN wiek INT;' co skutkuje dodaniem kolumny 'wiek' o typie INT do tabeli 'pracownicy'. Zgodnie z najlepszymi praktykami, przed wykonaniem takich operacji warto wykonać kopię zapasową bazy danych, aby uniknąć utraty danych w przypadku nieprawidłowego wykonania polecenia. Używanie ALTER TABLE jest kluczowe podczas rozwoju aplikacji, gdyż często zachodzi potrzeba dostosowania struktury bazy danych do zmieniających się wymagań biznesowych.
Pytanie 32
Aby zaktualizować maksymalną długość kolumny imie w tabeli klienci do 30 znaków, należy zastosować w języku SQL poniższy kod
A. ALTER TABLE klienci CHANGE imie TEXT;
B. ALTER TABLE klienci MODIFY COLUMN imie VARCHAR(30);
C. CHANGE TABLE klienci TO COLUMN imie SET CHAR(30);
D. CHANGE TABLE klienci MODIFY imie CHAR(30);
Aby zmienić maksymalną długość pola 'imie' w tabeli 'klienci' na 30 znaków, używamy polecenia SQL 'ALTER TABLE', które jest standardowym sposobem modyfikacji struktury tabeli w bazach danych. W tym przypadku wykorzystujemy 'MODIFY COLUMN', co jest istotne, ponieważ pozwala na precyzyjne określenie, że chcemy zmienić właściwości konkretnej kolumny. Typ danych 'VARCHAR' oznacza, że kolumna może przechowywać zmienne długości tekstu, a wartość 30 oznacza maksymalną liczbę znaków. Przykładowo, jeśli w bazie danych już istnieją rekordy, to zmiana ta nie wpłynie na dane, które są krótsze niż 30 znaków, ale może być problematyczna, jeśli próbujemy wprowadzić dane dłuższe niż dozwolone, ponieważ takie operacje mogą kończyć się błędami. Warto również zaznaczyć, że różne systemy zarządzania bazami danych, takie jak MySQL, PostgreSQL czy Oracle, mogą mieć drobne różnice w składni, ale zasada działania polecenia 'ALTER TABLE' pozostaje zasadniczo taka sama. To podejście jest zgodne z zaleceniami standardu SQL i jest powszechnie stosowane w praktykach administracji bazami danych.
Pytanie 33
Jak określa się program, który realizuje polecenia zawarte w kodzie źródłowym tworzonego oprogramowania bez wcześniejszego generowania programu wynikowego?
A. Konwerter kodu
B. Kompilator
C. Konwerter języka
D. Interpreter
Interpreter to program, który wykonuje instrukcje zawarte w kodzie źródłowym bez potrzeby wcześniejszego generowania kodu wynikowego. Działa on na zasadzie analizy i wykonywania kodu w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybkie testowanie i debugowanie aplikacji. Dzięki temu programiści mogą wprowadzać zmiany w kodzie i natychmiastowo sprawdzać ich efekty, co znacznie przyspiesza proces tworzenia oprogramowania. Interpretery są często wykorzystywane w językach skryptowych, takich jak Python, JavaScript czy Ruby, gdzie szybka iteracja jest kluczowa. Warto również zaznaczyć, że interpretery mogą być częścią większych środowisk programistycznych, co jest zgodne z praktykami Agile, które promują elastyczność i szybkie dostosowywanie się do zmieniających się wymagań. Dlatego znajomość działania interpreterów jest niezbędna dla każdego programisty, który chce skutecznie rozwijać swoje umiejętności i dostosowywać się do nowoczesnych trendów w programowaniu.
Pytanie 34
W bazie danych znajduje się tabela uczniowie, która ma kolumny: imie, nazwisko i klasa. Jakie polecenie SQL należy użyć, aby uzyskać imiona oraz nazwiska uczniów, których nazwiska zaczynają się na literę M?
A. SELECT nazwisko, imie FROM uczniowie ORDER BY nazwisko IN 'M%';
B. SELECT nazwisko, imie FROM uczniowie WHERE nazwisko LIKE 'M%';
C. SELECT nazwisko, imie FROM uczniowie ORDER BY nazwisko='M%';
D. SELECT nazwisko, imie FROM uczniowie WHERE nazwisko IN 'M%';
W analizie błędnych odpowiedzi kluczowe jest zrozumienie, że każda z nich nie spełnia wymagań dotyczących składni i logiki SQL. Pierwsza odpowiedź sugeruje użycie operatora IN, który jest przeznaczony do sprawdzania, czy wartość znajduje się w zbiorze danych, a nie do porównywania wzorów tekstowych. Wartości tekstowe powinny być używane z operatorem LIKE, aby umożliwić wyszukiwanie według wzorców. Z kolei trzecia odpowiedź zawiera błąd w postaci użycia klauzuli ORDER BY w nieodpowiednim kontekście, ponieważ ta klauzula służy do sortowania wyników, a nie do ich filtrowania. Ostatnia propozycja również mylnie łączy operator IN z klauzulą ORDER BY, co jest syntaktycznie niepoprawne i prowadzi do nieczytelnych i nieefektywnych zapytań. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich pomyłek często obejmują mylenie funkcji operatorów oraz błędne zrozumienie, kiedy i jak używać określonych klauzul w SQL. Aby skutecznie korzystać z SQL, należy dobrze poznać funkcje każdego z operatorów oraz ich zastosowanie w kontekście zapytań, co pozwoli na tworzenie bardziej efektywnych i zrozumiałych zapytań do baz danych.
Pytanie 35
W języku JavaScript funkcja document.getElementById(id) służy do
A. umieszczenia tekstu 'id' na stronie WWW
B. uzyskania odniesienia do pierwszego elementu HTML o wskazanym id
C. pobierania danych z pola formularza i przypisania ich do zmiennej id
D. sprawdzania poprawności formularza z identyfikatorem id
Metoda document.getElementById(id) jest kluczowym elementem API DOM (Document Object Model) w JavaScript, służącym do manipulacji elementami HTML na stronie internetowej. Jej głównym zadaniem jest zwrócenie odniesienia do pierwszego elementu, który ma określony identyfikator (id). Identyfikatory w HTML muszą być unikalne w obrębie dokumentu, co pozwala na efektywne i bezbłędne znajdowanie konkretnego elementu. Na przykład, jeśli mamy element o id 'header', możemy go uzyskać za pomocą document.getElementById('header'). To odniesienie pozwala nam na dalsze manipulacje tym elementem, takie jak zmiana jego zawartości, stylów CSS czy atrybutów. Przykładowe zastosowanie polega na tym, iż możemy zmienić tekst nagłówka na 'Witaj w moim serwisie' poprzez: document.getElementById('header').innerText = 'Witaj w moim serwisie'. Tego typu operacje są fundamentem interaktywnych aplikacji webowych i są zgodne z dobrymi praktykami w zakresie programowania JavaScript, które promują jasny i zrozumiały dostęp do struktury dokumentu.
Pytanie 36
Który zapis w języku JavaScript daje taki sam wynik jak poniższy kod?
x = 0;
x += 10;
A. x = 0; x--; x *= 9
B. x = 0; x++; x = x + 9
C. x = 10; x = 0
D. x = 10; x = x + 10
Analiza odpowiedzi prowadzi do zrozumienia, że w niektórych przypadkach programiści mogą mieć trudności z interpretacją operacji na zmiennych. W przypadku pierwszej z niepoprawnych odpowiedzi, x = 0; x--; x *= 9; prowadzi to do innej logiki. Po przypisaniu x = 0, użycie x-- zmienia wartość x na -1, a następnie mnożenie przez 9 skutkuje -9, co nie ma nic wspólnego z oczekiwaną wartością 10. To pokazuje, jak nieprawidłowe zrozumienie podstawowych operacji arytmetycznych może prowadzić do błędów. W drugiej niepoprawnej odpowiedzi, x = 10; x = x + 10; przypisanie 10 do x oraz dodanie 10 do x daje wartość 20, co również jest dalekie od oczekiwanego wyniku. Takie nieprawidłowe podejście do operacji przypisania i dodawania może być wynikiem niedostatecznej znajomości reguł działania operatorów w JavaScript. Wreszcie, ostatnia odpowiedź, x = 10; x = 0; jest sprzeczna sama w sobie, ponieważ po przypisaniu 10, nadpisanie wartości na 0 bez żadnej operacji arytmetycznej skutkuje wartością 0, co jest jeszcze bardziej mylące. Wnioskując, kluczowe jest zrozumienie, jak działają operatory w JavaScript oraz unikanie typowych pułapek wynikających z niepoprawnego łączenia przypisania i operacji arytmetycznych. Takie błędy mogą prowadzić do trudności w debugowaniu i utrzymaniu kodu, dlatego warto przestrzegać dobrych praktyk programistycznych oraz dokładnie analizować operacje na zmiennych.
Pytanie 37
W języku JavaScript, aby zmienić wartość atrybutu elementu HTML, po uzyskaniu obiektu za pomocą metody getElementById, należy zastosować
A. pole innerHTML
B. metodę setAttribute
C. pole attribute i podać nazwę atrybutu
D. metodę getAttribute
Wybór innych metod lub pól do zmiany wartości atrybutów w elementach HTML wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące sposobu działania DOM w JavaScript. Metoda getAttribute służy do odczytywania wartości atrybutu, a nie do jego modyfikacji. Użytkownik może mylnie sądzić, że wystarczy odczytać wartość atrybutu, aby następnie ją zmienić, co jest błędne. Podobnie, pole innerHTML jest używane do manipulacji zawartością wewnętrzną elementu, a nie bezpośrednio do zmiany atrybutów. Umożliwia to wstawienie lub zmianę HTML w obrębie elementu, ale nie wpływa na atrybuty, co może prowadzić do niezamierzonych efektów, takich jak utrata istniejących atrybutów. W przypadku, gdy ktoś zdecyduje się użyć pola attribute, wprowadza zamieszanie, ponieważ nie istnieje takie pole w standardowym obiekcie DOM. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy pomiędzy odczytem a zapisem atrybutów, co jest fundamentalne dla efektywnego programowania w JavaScript. Aby uniknąć typowych błędów, programiści powinni skupić się na wykorzystaniu właściwych metod i narzędzi, co zapewni prawidłowe zarządzanie atrybutami w dokumentach HTML.
Pytanie 38
Która z list jest interpretacją pokazanego kodu?
A. Odpowiedź C
B. Odpowiedź A
C. Odpowiedź B
D. Odpowiedź D
Odpowiedź C jest prawidłowa, ponieważ odpowiada strukturze listy zagnieżdżonej w HTML. W kodzie źródłowym użyto listy uporządkowanej
, co oznacza, że elementy listy będą numerowane. Każdy element
w tej liście może zawierać dodatkowe listy nieuporządkowane
, które są oznaczane jako lista punktowana. W przypadku kodu przedstawionego na rysunku mamy dwie główne pozycje 'muzyka' i 'filmy' zawarte w liście uporządkowanej, stąd 1. muzyka i 2. filmy. Pod pozycjami 'muzyka' i 'filmy' znajdują się listy zagnieżdżone nieuporządkowane, zawierające wpisy 'Wpis1', 'Wpis2', 'Wpis3' i 'Wpis4'. Dobre praktyki w projektowaniu stron sugerują użycie list zagnieżdżonych do klarownego przedstawienia hierarchii informacji. Wykorzystanie list uporządkowanych i nieuporządkowanych jest standardem w semantycznym HTML, co wpływa na dostępność stron internetowych oraz ich zgodność z różnymi urządzeniami i technologiami wspomagającymi. Taka struktura ułatwia również nawigację wśród treści dla użytkowników i algorytmów indeksujących wyszukiwarek internetowych.
Pytanie 39
Ustalenie w języku CSS wartości background-attachment: scroll oznacza, że
A. obrazek tła będzie się powtarzać (kafelki)
B. tło witryny pozostanie nieruchome i nie będzie się przesuwać podczas przewijania strony
C. tło witryny będzie przesuwane wraz z przewijaniem strony
D. obraz tła pojawi się w prawym górnym rogu witryny
Odpowiedź 2 jest poprawna, ponieważ zdefiniowana przez właściwość CSS 'background-attachment: scroll' oznacza, że tło strony przewija się razem z zawartością strony. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik przewija stronę w dół lub w górę, tło porusza się w tym samym kierunku, co inne elementy na stronie. Ta właściwość jest szczególnie przydatna w sytuacjach, kiedy chcemy, aby tło było bardziej zintegrowane z treścią, dając bardziej dynamiczny efekt wizualny. Zastosowanie 'scroll' jest zgodne z zachowaniem większości stron internetowych, gdzie tło i zawartość poruszają się synchronizacyjnie. Dobrym przykładem może być użycie tła w postaci gradientu lub subtelnego obrazu, który nie odwraca uwagi od treści, a jednocześnie wprowadza estetyczny element do projektu. Warto pamiętać, że w przypadku większych projektów, właściwość ta powinna być używana z rozwagą, aby uniknąć nieczytelności tekstu na tle lub nadmiernego rozpraszania uwagi użytkowników. Dobrą praktyką jest również testowanie różnych ustawień tła na różnych urządzeniach, aby zapewnić spójne doświadczenie użytkownika.
Pytanie 40
W przypadku tabeli z danymi osobowymi, może to być pole o nazwie nazwisko?
A. SELECT
B. JOIN
C. UPDATE
D. CREATE
Odpowiedzi takie jak 'CREATE', 'SELECT' oraz 'JOIN' nie są odpowiednie w kontekście modyfikacji danych osobowych. 'CREATE' jest używane do tworzenia nowych tabel lub dodawania nowych rekordów do istniejących tabel. W przypadku gdybyśmy chcieli dodać nowe informacje o użytkowniku, na przykład nowego użytkownika do tabeli 'Użytkownicy', użyjemy polecenia INSERT, co różni się od aktualizacji istniejących danych. Z kolei 'SELECT' służy do pobierania danych z bazy danych, co oznacza, że nie modyfikuje on żadnych wartości, a jedynie wyświetla je lub udostępnia do analizy. Natomiast 'JOIN' jest operacją umożliwiającą łączenie danych z dwóch lub więcej tabel na podstawie relacji między nimi, co również nie dotyczy zmiany danych. Typowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest pomylenie operacji na danych z ich modyfikowaniem. W przypadku aktualizacji danych, kluczowe jest zrozumienie kontekstu, w jakim dane są przechowywane i jak można je efektywnie zarządzać. Aby właściwie zarządzać danymi, konieczne jest posługiwanie się odpowiednimi instrukcjami SQL, które odpowiadają za ich aktualizację, co jest fundamentalnym aspektem pracy z bazami danych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej