Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 22:11
Data zakończenia: 19 maja 2025 22:18

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które oprogramowanie pozwala na realizację automatycznej impozycji użytków?

A. Adobe Photoshop

B. Adobe Illustrator

C. Puzzle Flow

D. Corel Draw

Chociaż Corel Draw, Adobe Photoshop i Adobe Illustrator to popularne programy graficzne, nie są one dedykowane do automatycznej impozycji użytków w takim sensie, jak Puzzle Flow. Corel Draw to przede wszystkim oprogramowanie do grafiki wektorowej, które służy do projektowania i edytowania obrazów, ale nie posiada funkcji automatycznego układania elementów na arkuszu w sposób optymalny dla druku. Użytkownicy często mylą jego możliwości edycyjne z funkcjami impozycyjnymi, co prowadzi do nieporozumień na temat jego zastosowania w procesie produkcyjnym. Z kolei Adobe Photoshop, będąc narzędziem do obróbki rastrowej, nie jest przystosowane do zarządzania układem użytków na arkuszu, co czyni go mniej efektywnym w kontekście impozycji. Program ten może być używany do przygotowania i edytowania zdjęć oraz grafik, lecz nie jest idealnym rozwiązaniem do automatyzacji procesów druku. Z kolei Adobe Illustrator, mimo że oferuje zaawansowane narzędzia do tworzenia grafiki wektorowej, również nie dysponuje funkcjami automatycznej impozycji, co sprawia, że ręczne przygotowanie projektów w tym programie może być czasochłonne i nieefektywne. Typowym błędem jest przypisywanie tych programów do zadań, które wymagają specjalistycznych narzędzi, co może prowadzić do nieefektywności i zwiększonych kosztów produkcji. Przemysł poligraficzny wymaga precyzji oraz optymalizacji procesów, co czyni dedykowane oprogramowanie, takie jak Puzzle Flow, kluczowym elementem efektywnej produkcji.

Pytanie 2

Jaką rozdzielczość powinno mieć zeskanowane wielobarwne źródło, jeśli wiadomo, że podczas druku offsetowego zostanie ono powiększone trzykrotnie?

A. 900 dpi

B. 800 dpi

C. 300 dpi

D. 600 dpi

Aby uzyskać wysoką jakość druku offsetowego, ważne jest, aby zeskanować oryginał w odpowiedniej rozdzielczości. W przypadku gdy oryginał ma być powiększany trzykrotnie, należy obliczyć wymaganą rozdzielczość skanowania, aby zapewnić, że szczegóły obrazu pozostaną wyraźne i ostre. Standardowa rozdzielczość druku wynosi 300 dpi (punktów na cal), co jest odpowiednie dla wielu zastosowań. Jednakże, gdy obraz ma być powiększany, rozdzielczość skanowania musi być odpowiednio wyższa, aby uniknąć utraty jakości. Przy powiększeniu o 300% (3x), rozdzielczość skanowania powinna wynosić 300 dpi x 3, co daje 900 dpi. W praktyce oznacza to, że skanowanie w 900 dpi pozwoli na zachowanie wysokiej jakości detali po wydruku. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży, gdzie jakość obrazu jest kluczowa dla satysfakcji klienta oraz estetyki końcowego produktu. Ponadto, stosowanie wyższych rozdzielczości podczas skanowania jest standardem w przypadku materiałów reklamowych czy ilustracji, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 3

Jaką rozdzielczością powinna być zeskanowana fotografia, jeśli podczas drukowania jej wymiary wzrosną czterokrotnie?

A. 600 dpi

B. 1200 dpi

C. 2400 dpi

D. 300 dpi

Aby uzyskać odpowiednią jakość wydruku, rozdzielczość skanowania fotografii musi być dostosowana do planowanej wielkości powiększenia. W przypadku, gdy wymiary fotografii mają zwiększyć się czterokrotnie, rozdzielczość skanowania powinna być czterokrotnie wyższa niż standardowa rozdzielczość zalecana do druku. Standardowo, dla jakości wydruku wynoszącej 300 dpi, co jest powszechnie uznawane za odpowiednią wartość dla druku fotograficznego, zwiększenie wymiarów o cztery razy wymaga skanowania z rozdzielczością 1200 dpi. Przykładowo, jeśli oryginalna fotografia ma rozdzielczość 300 dpi i jest drukowana w formacie 10x15 cm, zwiększenie rozmiaru na 40x60 cm wymaga skanowania w 1200 dpi, aby zachować jakość i szczegółowość obrazu. Taka praktyka jest zgodna z normami branżowymi, które sugerują, aby przed reprodukcją zdjęć ocenić zarówno ich rozdzielczość, jak i docelowe wymiary, aby uniknąć utraty jakości.

Pytanie 4

Jaką rozdzielczość powinno mieć skanowanie wielobarwnego oryginału, jeśli w druku offsetowym ma być powiększony dwukrotnie?

A. 800 dpi

B. 600 dpi

C. 900 dpi

D. 300 dpi

Odpowiedź 600 dpi jest prawidłowa, ponieważ przy druku offsetowym, który powiększa obraz o dwa razy, należy skanować oryginał z co najmniej 300 dpi, aby zachować odpowiednią jakość druku. Standardowa rozdzielczość druku offsetowego wynosi zazwyczaj 300 dpi, co oznacza, że każdy cal kwadratowy obrazu zawiera 300 punktów. Przy powiększeniu do 200% (dwa razy większego formatu), uzyskujemy potrzebną rozdzielczość skanującą równą 600 dpi, co zapewnia, że szczegóły oryginału będą ostre i wyraźne w finalnym produkcie. Przykładem zastosowania tej zasady jest przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie zachowanie detali jest kluczowe, a skany w wyższej rozdzielczości przyczyniają się do lepszej jakości druku. Dobre praktyki w branży graficznej podkreślają konieczność stosowania odpowiednich ustawień skanera, aby uniknąć utraty jakości podczas powiększania obrazu.

Pytanie 5

Jakie są wymiary ulotki w formacie A4 netto, jeśli z każdej strony dodano spady o długości 5 mm?

A. 220 × 307 mm

B. 216 × 303 mm

C. 220 × 303 mm

D. 216 × 307 mm

Wymiary ulotki o formacie A4 netto, po uwzględnieniu spadów wynoszących 5 mm z każdej strony, wynoszą 220 × 307 mm. Standardowy format A4 ma wymiary 210 × 297 mm. Dodając spady, które są niezbędne w druku offsetowym, gdzie kolor ma sięgać do krawędzi, musimy dodać 5 mm z każdej strony, co daje łącznie 10 mm w szerokości i 10 mm w wysokości. W rezultacie otrzymujemy wymiary 220 mm szerokości (210 mm + 10 mm) oraz 307 mm wysokości (297 mm + 10 mm). W praktyce spady są stosowane, aby uniknąć białych krawędzi na gotowych produktach po przycięciu. Dobrze zaprojektowana ulotka z uwzględnieniem spadów jest kluczowa dla uzyskania estetycznego i profesjonalnego wyglądu druku, co jest istotne zwłaszcza w branży marketingowej i reklamowej.

Pytanie 6

Jaki jest koszt złamania 1 arkusza w formacie B1 na składkę 16-stronicową, jeśli cena za jeden złam wynosi 2 grosze?

A. 3 gr

B. 4 gr

C. 5 gr

D. 6 gr

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z błędnych założeń dotyczących liczby złamów potrzebnych do uzyskania 16 stron z arkusza B1. Niektóre z odpowiedzi, takie jak 4 grosze, 5 groszy czy 3 grosze sugerują, że obliczenia były oparte na niewłaściwej liczbie złamów lub błędnym rozumieniu kosztów jednostkowych. Niezrozumienie tego, jak oblicza się koszty w kontekście produkcji drukarskiej, prowadzi do błędnych wniosków. Przy 16 stronach i przyjmując, że każde złamanie wymaga konkretnego kosztu jednostkowego, kluczowe jest, aby zrozumieć, że aby uzyskać 16 stron, potrzeba 6 złamów. Tylko wtedy można obliczyć całkowity koszt w sposób adekwatny do rzeczywistości. W praktyce nie jest to jedynie kwestia arytmetyki, ale także zrozumienia procesu i jego wpływu na efektywność kosztową. Brak znajomości tych zasad może prowadzić do nieporozumień, co w konsekwencji wpływa na finanse projektu i oceny ryzyka. Dlatego warto podjąć działania edukacyjne, aby zrozumieć, jak obliczenia te wpływają na całą produkcję i jak mogą być wykorzystywane w codziennej pracy w branży poligraficznej. Użytkownik powinien również mieć na uwadze, że znajomość standardów i praktyk w branży poligraficznej jest niezbędna do efektywnego zarządzania projektem i kontrolowania kosztów.

Pytanie 7

Którego z wymienionych programów nie wykorzystuje się do łamania publikacji?

A. QuarkXPress

B. Adobe InDesign

C. Microsoft Publisher

D. Adobe Photoshop

Jak się wybiera program do składania publikacji, to warto pamiętać, że Adobe InDesign, QuarkXPress i Microsoft Publisher są stworzone z myślą o tym, żeby ułatwić skład i publikację dokumentów. Każdy z nich ma różne funkcje do zarządzania tekstem i układem, co jest mega ważne w projektowaniu layoutów. Często ludzie mylą Adobe Photoshop z programami do składania, myśląc, że da się w nim łatwo robić całe strony. Choć Photoshop jest super do obróbki grafiki, to nie ma opcji do zarządzania tekstem, co sprawia, że tworzenie publikacji w nim to spory kłopot. Wiele osób może próbować tworzyć całe strony w Photoshopie, co prawdopodobnie prowadzi do problemów z typografią i układem. Dlatego w profesjonalnym świecie warto korzystać z odpowiednich narzędzi, które rzeczywiście pomogą w tworzeniu materiałów dobrej jakości.

Pytanie 8

Podaj koszt stworzenia form drukowych niezbędnych do wydruku akcydensów w zestawieniu kolorystycznym 3 + 1, jeśli wykonanie jednej formy wiąże się z opłatą 35 zł.

A. 105 zł

B. 115 zł

C. 125 zł

D. 140 zł

Odpowiedź 140 zł jest jak najbardziej trafna! W tej kolorystyce 3 + 1 potrzebujemy czterech form drukowych. Trzy z nich to kolory podstawowe: cyan, magenta i yellow, a czwarta forma to czarny. Koszt każdej formy to 35 zł, więc liczymy: 4 formy razy 35 zł za formę, co daje nam 140 zł. W branży poligraficznej znajomość kosztów przygotowania form jest mega istotna, bo wpływa na to, ile zarobimy na różnych projektach. Przy planowaniu budżetu drukarnie muszą też brać pod uwagę dodatkowe wydatki, jak na przykład stworzenie matryc, co może zmienić ostateczną cenę usługi. Dobrze jest więc dokładnie wszystko oszacować, żeby nie wpaść w pułapkę ukrytych kosztów i zdążyć z ofertą przed konkurencją.

Pytanie 9

Jaką liczbę separacji barwnych należy przygotować do wykonania form drukowych w technologii offsetowej dla druku o kolorystyce 4+2?

A. 6 separacji

B. 2 separacje

C. 8 separacji

D. 4 separacje

Odpowiedź 6 separacji jest prawidłowa, ponieważ w druku offsetowym o kolorystyce 4+2 mamy do czynienia z drukowaniem w pełnym kolorze oraz dodatkowymi kolorami specjalnymi. Standardowe kolory w druku offsetowym to CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black), które odpowiadają za uzyskanie szerokiej gamy kolorów. W przypadku kolorystyki 4+2, oznacza to, że oprócz tych czterech podstawowych farb, przygotowujemy także dwie dodatkowe separacje, które mogą być użyte do zwiększenia zakresu kolorów, takich jak kolory Pantone lub inne odcienie, które są kluczowe dla ostatecznego efektu wizualnego. Tego typu podejście jest powszechnie stosowane w projektach wymagających precyzyjnego odwzorowania kolorów, co zapewnia większą atrakcyjność graficzną i zgodność z wymaganiami klientów. W praktyce oznacza to dodatkowe etapy w procesie produkcji, takie jak przygotowanie form drukowych oraz dobór odpowiednich farb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży druku.

Pytanie 10

Ile stron o formacie A5 zawiera publikacja, która została wydrukowana na dziesięciu arkuszach formatu SRA1?

A. 320 stron

B. 352 strony

C. 288 stron

D. 336 stron

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nie do końca zrozumienia, jak działają procesy związane z drukiem i formatowaniem arkuszy. Często ludzie mylą formaty SRA1 i A5, co prowadzi do złych obliczeń. Ważne jest, żeby wiedzieć, że SRA1 jest większy od A1 i jego możliwości w kontekście uzyskiwania mniejszych formatów są naprawdę istotne. Niektórzy mogą myśleć, że każda SRA1 da więcej stron A5, co oczywiście nie jest prawdą, bo zależy to od właściwego podziału. Inny typowy błąd to nieprzyjmowanie do wiadomości, że na arkuszu A5 można wydrukować dwie strony z przodu i tyłu. Dlatego, gdy mamy 10 arkuszy SRA1, co daje 320 stron A5, to mała pomyłka w obliczeniach może wprowadzić w błąd co do liczby stron. W branży poligraficznej zrozumienie tego jest mega ważne, bo pozwala na lepsze planowanie kosztów i materiałów. Każdy, kto pracuje w wydawnictwie lub drukarni, powinien to dobrze ogarniać, żeby nie robić drogich błędów.

Pytanie 11

Jakie równanie wykorzystuje się do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne?

A. liczba punktów = 3/9 x ilość milimetrów

B. liczba punktów = 9/3 x ilość milimetrów

C. liczba punktów = 3/8 x ilość milimetrów

D. liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów

Odpowiedzi, które podają nieprawidłowe zależności, opierają się na błędnym zrozumieniu konwersji między jednostkami miary. Można zauważyć, że każda z tych odpowiedzi zawiera błędny stosunek, co prowadzi do niepoprawnych przeliczeń. Przykładowo, odpowiedź "liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów" sugeruje, że jeden punkt odpowiada znacznie większej wartości w milimetrach niż to jest w rzeczywistości. To prowadzi do znacznych nieścisłości w wymiarach typograficznych, które są kluczowe w projektach graficznych. W rzeczywistości, takie mylenie jednostek może skutkować nieodpowiednią wielkością czcionki, co z kolei wpływa na czytelność tekstu. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że jednostki miary są całkowicie wymienne bez uwzględnienia ich rzeczywistych proporcji. Tego rodzaju pomyłki mogą się pojawić, gdy projektanci nie mają wystarczającej wiedzy o standardach typograficznych, co może prowadzić do nieefektywnej pracy lub konieczności poprawek w drukowanych materiałach. Aby uniknąć tych problemów, ważne jest, aby projektanci byli świadomi właściwych konwersji i potrafili stosować je w praktyce, co zwiększa jakość i profesjonalizm ich pracy.

Pytanie 12

Które zdanie złożone jest poprawne według zasad składni tekstów?

A. Tak ,zwiedzałem to miasto już 3 - 4 razy

B. Tak, zwiedzałem to miasto już 3-4 razy

C. Tak , zwiedzałem to miasto już 3- 4 razy

D. Tak , zwiedzałem to miasto już 3 - 4 razy

Odpowiedź "Tak, zwiedzałem to miasto już 3-4 razy." jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami poprawnego składu tekstów, zapisywanie liczb w formie złączonej, bez spacji, jest zgodne z normami. W przypadku liczb złożonych, takich jak "3-4", nie stosujemy spacji, co sprawia, że całość wygląda estetycznie i jest bardziej zrozumiała. W praktyce, pisząc teksty, szczególnie te formalne, ważne jest przestrzeganie zasad gramatyki i interpunkcji, aby komunikować się w sposób jasny i profesjonalny. Przykładowo, w dokumentach akademickich czy raportach biznesowych, poprawne formatowanie liczb i ich zapisu wpływa na odbiór treści oraz uznawane jest za oznakę staranności i dbałości o szczegóły. Warto również pamiętać, że w zależności od kontekstu, niektóre style pisania mogą wprowadzać dodatkowe zasady, ale w ogólnej praktyce standardem jest unikanie zbędnych spacji w przypadku złożonych zapisów liczbowych.

Pytanie 13

Jaką łączną liczbę arkuszy drukarskich należy przygotować, gdy rzeczywisty nakład wynosi 7 000 netto, a przewidziany naddatek technologiczny na materiał drukowy to 3%?

A. 7 030 arkuszy

B. 7 210 arkuszy

C. 7 100 arkuszy

D. 7 070 arkuszy

Aby obliczyć łączną liczbę arkuszy drukowych do przygotowania, musimy uwzględnić nakład rzeczywisty oraz naddatek technologiczny. W tym przypadku, nakład wynosi 7000 arkuszy, a naddatek technologiczny to 3%. Naddatek ten obliczamy, mnożąc nakład przez 3%: 7000 * 0,03 = 210 arkuszy. Następnie dodajemy tę wartość do nakładu: 7000 + 210 = 7210 arkuszy. W praktyce, przygotowanie odpowiedniej liczby arkuszy jest kluczowe w procesie produkcji drukarskiej, aby zminimalizować straty materiałowe i zapewnić odpowiednią ilość wydruków, uwzględniając ryzyko błędów lub uszkodzeń w trakcie produkcji. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie dokładnych obliczeń naddatków technologicznych, co przyczynia się do optymalizacji procesów produkcyjnych oraz redukcji kosztów. Dlatego poprawne przygotowanie arkuszy jest niezbędne do osiągnięcia efektywności i jakości w druku.

Pytanie 14

Jakiego formatu używa się jako podstawowego w programie Adobe Photoshop?

A. DOC

B. PSD

C. PDF

D. A1

Odpowiedź 'PSD' jest prawidłowa, ponieważ PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików używanym przez program Adobe Photoshop do zapisywania projektów graficznych. Format ten obsługuje wiele warstw, efektów, masek oraz ustawień specyficznych dla Photoshopa, co czyni go idealnym dla procesu edycji i retuszu zdjęć. Przykładem zastosowania formatu PSD jest praca nad skomplikowanymi projektami graficznymi, gdzie każda warstwa może być edytowana niezależnie, umożliwiając projektantom podejmowanie poprawek w dowolnym momencie. Ponadto, format PSD zachowuje pełną jakość obrazu oraz metadane, co jest kluczowe w profesjonalnym środowisku projektowania graficznego. Warto również zaznaczyć, że wiele innych programów graficznych oraz aplikacji ma możliwość otwierania plików PSD, co czyni ten format istotnym w branży kreatywnej. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z natywnego formatu programu zapewnia najwyższą jakość i elastyczność w pracy twórczej.

Pytanie 15

Jakie połączenie należy zastosować do złączenia wkładu z okładką w zeszycie?

A. taśmą

B. drutem

C. wiskozą

D. nićmi

Wkład z okładką w oprawie zeszytowej jest najczęściej łączony drutem, co jest zgodne z obowiązującymi standardami w branży introligatorskiej. Połączenie drutem, znane również jako spiralne, zapewnia trwałość i elastyczność, umożliwiając jednoczesne otwieranie i zamykanie zeszytu. Połączenie to sprawia, że kartki zeszytu są swobodnie obracane, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów edukacyjnych, notatek czy dokumentów roboczych. Dzięki użyciu drutu, oprawa jest również bardziej estetyczna i odporna na uszkodzenia mechaniczne. W praktyce, zastosowanie drutu w oprawie zeszytowej jest nie tylko funkcjonalne, ale również przyspiesza proces produkcji, co jest korzystne z punktu widzenia kosztów i czasu realizacji. Dodatkowo, w przypadku zeszytów wykorzystywanych w szkołach czy biurach, drutowane połączenie jest powszechnie uznawane za profesjonalne i wytrzymałe, co z pewnością wpływa na satysfakcję użytkowników.

Pytanie 16

Ile offsetowych form druku jest koniecznych do przygotowania w celu zadrukowania arkusza w systemie 4 + 4 z wykorzystaniem metody odwracania arkusza przez boczny margines?

A. 4 formy

B. 8 form

C. 2 formy

D. 6 form

Wybór liczby form drukowych do zadrukowania arkusza w technologii offsetowej jest kluczowy dla jakości i efektywności całego procesu. Przy odpowiedziach, które sugerują mniej niż cztery formy, istnieje podstawowy błąd w rozumieniu metodologii druku kolorowego. Druk w kolorze 4 + 4 oznacza, że zarówno przód, jak i tył arkusza mają być zadrukowane pełnym zestawem czterech kolorów. Dla każdej strony wymagane są cztery formy odpowiadające kolorom CMYK, co w konsekwencji prowadzi do potrzebnych czterech form dla frontu i czterech dla tyłu, co daje łącznie osiem form. Podejście sugerujące jedynie dwie lub cztery formy w kontekście druku dwustronnego nie uwzględnia, że każdy kolor na obu stronach wymaga osobnego nałożenia. Kluczowym błędem jest ignorowanie zasady, że każda strona z wieloma kolorami wymaga odrębnych form, co prowadzi do niedoszacowania potrzeb produkcyjnych. W praktyce, każda forma jest odpowiedzialna za precyzyjne odwzorowanie danego koloru na podłożu, dlatego niedostateczna liczba form może skutkować niepełnym lub niewłaściwym odwzorowaniem kolorów, co negatywnie wpłynie na jakość gotowego produktu. Prawidłowe podejście powinno bazować na zrozumieniu procesu druku offsetowego oraz standardów, które rządzą całą branżą, co jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych efektów w produkcji drukarskiej.

Pytanie 17

Funkcja automatycznego ustawiania użytków na arkuszu drukowania pozwala na

A. Artioscad

B. Impozycjoner

C. Blender

D. Audacity

Impozycjoner to narzędzie stosowane w procesie przygotowania do druku, które umożliwia automatyczne rozmieszczenie użytków na arkuszu. Jego głównym zadaniem jest optymalizacja wykorzystania powierzchni arkusza papieru, co przekłada się na oszczędności materiałowe i czasowe. Dzięki funkcjom takim jak analiza krawędzi, rozkład wielkości użytków oraz automatyczne dopasowanie do wymogów maszyny drukarskiej, impozycjoner znacząco zwiększa efektywność produkcji. W praktyce, zastosowanie impozycjonera pozwala na zmniejszenie odpadów powstających podczas cięcia i większą precyzję w rozmieszczeniu elementów graficznych. Umożliwia to również łatwiejsze zarządzanie różnymi rodzajami użytków, jak np. karty, ulotki czy broszury, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, takimi jak standardy ISO 12647 dotyczące jakości druku.

Pytanie 18

Jakie jest podstawowe źródło do stworzenia proofa cyfrowego?

A. wersja kopiowa

B. negatywna forma

C. diapozytyw

D. plik PDF

Forma kopiowa, negatyw i diapozytyw to tradycyjne metody obrazowania, które mają swoje miejsce w historii druku, ale nie są odpowiednimi materiałami wyjściowymi do wykonania proofa cyfrowego. Forma kopiowa, która jest często stosowana w druku offsetowym, opiera się na fizycznym nośniku, który nie oddaje precyzyjnie digitalnego obrazu, a więc nie nadaje się do weryfikacji jakości druku w środowisku cyfrowym. Negatyw, który jest używany w tradycyjnym fotografowaniu, także nie spełnia wymogów nowoczesnego druku cyfrowego, gdyż wymaga dodatkowych etapów obróbczych, co może wprowadzać błędy i niezgodności w kolorach. Diapozytyw, mimo że pozwala na wyświetlenie obrazu, również nie jest formatem optymalnym do prepress, gdyż nie daje możliwości precyzyjnego odwzorowania szczegółów, takich jak kolorystyka i układ. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście przygotowywania materiałów do druku. Współczesne technologie druku cyfrowego zdominowały rynek, a ich standardy kładą duży nacisk na użycie formatów, które zapewniają najwyższą jakość i dokładność odwzorowania, a plik PDF jest jednym z najlepszych przykładów takiego podejścia. Błędne przekonania o przydatności wymienionych metod mogą prowadzić do znaczących problemów w procesie produkcji, w tym do niedokładności w kolorze, błędów w układzie oraz zwiększenia kosztów związanych z poprawkami.

Pytanie 19

W projekcie opakowania graficznego warstwa wykrojnika, grafika oraz znaczniki drukarskie powinny być

A. usytuowane na oddzielnych warstwach

B. zapisane w pliku tylko w formacie zamkniętym

C. połączone w jedną warstwę

D. uporządkowane w kolejności od najbardziej widocznych elementów

Umieszczanie siatki wykrojnika, grafiki i znaczników drukarskich na osobnych warstwach jest kluczowym elementem profesjonalnego projektowania opakowań. Taka organizacja pliku pozwala na łatwiejsze wprowadzanie zmian oraz precyzyjne zarządzanie każdym z elementów. Na przykład, w przypadku konieczności edytowania grafiki, można to zrobić bez wpływu na siatkę wykrojnika czy znaczniki drukarskie. Dobre praktyki projektowe sugerują, aby każdy z tych elementów był dostępny na oddzielnej warstwie, co nie tylko ułatwia edytowanie, ale także pozwala na lepszą kontrolę jakości w procesie druku. Dzięki temu, projektanci mogą uniknąć przypadkowego przesunięcia elementów, co jest istotne w kontekście precyzyjnego druku. Ponadto, umieszczanie elementów na osobnych warstwach jest zgodne z wytycznymi wielu standardów branżowych, co zwiększa szanse na prawidłowe odwzorowanie projektu w finalnym produkcie. Zastosowanie tej metody w praktyce przyczynia się do oszczędności czasu oraz redukcji kosztów produkcji, ponieważ minimalizuje ryzyko błędów. Warto również zauważyć, że takie podejście jest szczególnie istotne w kontekście pracy zespołowej, gdzie różni członkowie mogą zajmować się różnymi aspektami projektu jednocześnie.

Pytanie 20

Jaki symbol graficzny używa się do dzielenia słowa na końcu wiersza?

A. Pauza

B. Dywiz

C. Półpauza

D. Myślnik

Dywiz jest znakiem pisarskim, który stosuje się podczas dzielenia wyrazów między wierszami. Jego podstawową funkcją jest umożliwienie kontynuacji wyrazu w następnym wierszu, co jest szczególnie istotne w przypadku dłuższych słów. W praktyce oznacza to, że dywiz umieszczany jest w miejscu, w którym wyraz można naturalnie podzielić, zazwyczaj między sylabami. Przykładem może być słowo 'przykład', które można podzielić na 'przyk-' oraz 'ład'. Zgodnie z normami typograficznymi, dywiz jest krótszy od pauzy i półpauzy, co czyni go idealnym do tego celu. Dodatkowo, użycie dywizu jest zgodne z zasadami ortograficznymi, które regulują, jak należy dzielić wyrazy, aby zachować ich czytelność i zrozumiałość. Wiedza na ten temat jest kluczowa nie tylko dla osób zajmujących się pisarstwem, ale także dla profesjonalistów w dziedzinie edytorstwa oraz typografii, gdzie precyzyjne dzielenie wyrazów jest istotnym elementem jakości tekstu.

Pytanie 21

Jaką szacunkową rozdzielczość należy zastosować przy skanowaniu wielokolorowego oryginału o wysokości 10 cm, aby móc go wykorzystać jako tło dla pionowego plakatu w formacie B3?

A. 2 100 ppi

B. 1 500 spi

C. 500 lpi

D. 300 dpi

Odpowiedź 1, czyli 1500 spi, jest poprawna, ponieważ oznacza to skanowanie z rozdzielczością 1500 punktów na cal, co jest zgodne z wymaganiami dla wielobarwnych materiałów, które mają być drukowane w formacie B3. W praktyce, aby uzyskać wysoką jakość druku, szczególnie w przypadku plakatów, zaleca się skanowanie w rozdzielczości co najmniej 300 dpi (punktów na cal) lub 600 dpi dla materiałów o dużym nasyceniu kolorów i szczegółach. Skanowanie w 1500 spi zapewnia znacznie większą precyzję, umożliwiając uzyskanie detali, które będą dobrze widoczne nawet po powiększeniu. W odniesieniu do standardów branżowych, takich jak ISO 12647, które dotyczą zarządzania jakością druku, ważne jest, aby zdjęcia sczytywane były z odpowiednią rozdzielczością, co wpływa na ostateczną jakość druku i wierność kolorów. Wybierając odpowiednią rozdzielczość skanowania, należy również brać pod uwagę docelowe zastosowanie grafiki oraz odległość, z jakiej będzie ona oglądana, ponieważ w przypadku plakatów oglądanych z pewnej odległości można zredukować wymagania dotyczące rozdzielczości. Zastosowanie wysokiej rozdzielczości wpływa również na możliwość późniejszej edycji i przetwarzania obrazu w programach graficznych.

Pytanie 22

Jaka metoda druku będzie najodpowiedniejsza do wyprodukowania 100 kolorowych wizytówek?

A. Rotograwiurowa

B. Tampondrukowa

C. Cyfrowa

D. Offsetowa

Wybór technologii druku do produkcji wizytówek zależy od wielu czynników, jednak niektóre metody, takie jak rotograwiura, offset czy tampondruk, mają swoje ograniczenia przy realizacji mniejszych nakładów. Rotograwiura jest techniką wykorzystywaną głównie w produkcji masowej, gdzie wysokie nakłady pozwalają na opłacalne przygotowanie cylindrów drukarskich. Dla zaledwie 100 wizytówek koszty związane z tym procesem mogą przewyższać wartość samego zamówienia. Z kolei druk offsetowy, mimo że oferuje doskonałą jakość druku, również wiąże się z koniecznością stworzenia matryc, co czyni go mniej efektywnym w przypadku małych serii. Dodatkowo, technika ta może generować dłuższe czasy realizacji, co jest niewskazane, gdy ważne jest szybkie dostarczenie produktu. Tampondruk, choć użyteczny w niektórych zastosowaniach, takich jak druk na niestandardowych powierzchniach, nie jest typowo stosowany do produkcji wizytówek. Metoda ta jest bardziej skomplikowana w kontekście reprodukcji wielobarwnych projektów, co czyni ją mniej praktyczną w przypadku wizytówek wymagających złożonej grafiki. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla dokonania właściwego wyboru i unikania błędnych założeń co do efektywności i kosztów różnych technik drukarskich.

Pytanie 23

Jakie wymiary odpowiadają formatowi plakatu brutto, kiedy gotowy plakat ma format A1, a spad wynosi 4 mm?

A. 420 x 594 mm

B. 602 x 849 mm

C. 849 x 1197 mm

D. 508 x 708 mm

Odpowiedź 602 x 849 mm jest poprawna, ponieważ odpowiada wymiarom formatu A1 z uwzględnieniem spadu wynoszącego 4 mm. Format A1 ma znormalizowane wymiary 594 x 841 mm, co w przypadku dodania spadu dookoła plakatów skutkuje wymiarami roboczymi 602 x 849 mm. W praktyce oznacza to, że wydrukowany plakat będzie miał większe wymiary, aby umożliwić przycięcie go do właściwego formatu bez utraty istotnych elementów projektu. Proces dodawania spadu jest kluczowy w druku wielkoformatowym, ponieważ gwarantuje, że przycięcie nie usunie istotnych elementów graficznych lub tekstowych. W branży poligraficznej standardowe spady wynoszą zazwyczaj od 3 mm do 5 mm, co czyni 4 mm odpowiednią wartością. Utrzymanie takich standardów jest niezbędne w celu zapewnienia wysokiej jakości wydruków oraz zminimalizowania ryzyka błędów podczas cięcia. Dobrą praktyką jest zawsze projektowanie z uwzględnieniem spadu, co nie tylko zwiększa estetykę końcowego produktu, ale również jego funkcjonalność.

Pytanie 24

Czwarta strona 'czwórki tytułowej' określana jest mianem strony

A. przedtytułowej

B. tytułowej

C. redakcyjnej

D. wakatowej

Czwarta strona "czwórki tytułowej" nosi nazwę strony redakcyjnej, co jest zgodne z przyjętymi standardami w publikacjach naukowych i technicznych. Strona redakcyjna zawiera istotne informacje dotyczące wydania, takie jak nazwa redakcji, adres oraz dane kontaktowe. To kluczowy element, który wspiera transparentność i umożliwia łatwy kontakt z redakcją w przypadku pytań czy potrzeb związanych z treścią publikacji. Na przykład, w przypadku czasopism naukowych, strona redakcyjna może również zawierać informacje o recenzentach oraz polityce wydawniczej. Umożliwia to budowanie zaufania wśród czytelników oraz przyczynia się do profesjonalizmu całego wydania. Warto zwrócić uwagę, że zgodnie z zasadami etyki wydawniczej, publikacje powinny jasno przedstawiać informacje o redakcji, co z kolei wpływa na wiarygodność publikowanych treści, a także na możliwość uzyskania kredytów autorskich przez poszczególnych badaczy.

Pytanie 25

W celu zdigitalizowania materiałów analogowych, należy zastosować

A. analogowego aparatu fotograficznego

B. drukarki elektrofotograficznej

C. naświetlarki

D. skanera

Skaner jest urządzeniem, które umożliwia digitalizację materiałów analogowych poprzez przekształcanie obrazów fizycznych na dane cyfrowe. Proces ten polega na skanowaniu dokumentów lub zdjęć, co pozwala na ich przechowywanie, edytowanie i udostępnianie w formie cyfrowej. Skanery działają na zasadzie skanowania obrazu za pomocą światła, które przechwytywane jest przez czujniki optyczne. Dzięki wysokiej rozdzielczości, jaką oferują skanery, możliwe jest uchwycenie drobnych detali, co jest szczególnie ważne w przypadku archiwizacji dokumentów czy zdjęć historycznych. Przykładowo, skanery płaskie są często wykorzystywane w bibliotekach i archiwach do digitalizacji książek i rękopisów, natomiast skanery wandalne są używane do skanowania dużych formatów, jak mapy czy plakaty. Digitalizacja materiałów analogowych przy użyciu skanera zgodna jest z dobrą praktyką archiwizacyjną i standardami, takimi jak ISO 19264, które określają wymagania dotyczące jakości i przechowywania cyfrowych reprodukcji.

Pytanie 26

Który z typów plików graficznych nie wspiera przezroczystości tła?

A. PNG

B. GIF

C. JPEG

D. TIFF

Format JPEG, czyli Joint Photographic Experts Group, to taki popularny sposób na przechowywanie obrazków rastrowych. Głównie wyróżnia się tym, że nie ma opcji przezroczystości tła. JPEG świetnie nadaje się do kompresji zdjęć, które mają dużo kolorów i detali, więc idealnie sprawdza się w fotografii i wszędzie tam, gdzie przezroczystość nie jest potrzebna. Można go spotkać na stronach internetowych, w mediach społecznościowych czy w druku. Jego zalety to spora jakość zdjęć przy małej wielkości pliku, co czyni go faworytem wśród projektantów i fotografów. W branży często poleca się JPEG, gdy nie musimy martwić się o przezroczystość, a bardziej zależy nam na optymalizacji obrazu.

Pytanie 27

Które z wymienionych urządzeń używanych w systemie DTP pozwoli na przekształcenie obrazu analogowego w jego cyfrową wersję?

A. Proofer

B. Komputer PC

C. Tablet graficzny

D. Skaner

Skaner jest urządzeniem, które pozwala na konwersję obrazów analogowych, takich jak zdjęcia czy dokumenty, na format cyfrowy. Proces ten polega na skanowaniu zawartości przy użyciu technologii optycznej, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości reprodukcji. Dzięki skanerom, można łatwo utworzyć cyfrowe wersje fizycznych materiałów, co jest niezbędne w systemach DTP (Desktop Publishing), gdzie tekst i grafika muszą być w formie elektronicznej. Przykładowo, skanowanie czasopism lub plakatów graficznych pozwala na ich dalszą edycję i przygotowanie do druku. W branży graficznej standardem jest używanie skanerów o wysokiej rozdzielczości, ponieważ umożliwiają one wierne odwzorowanie detali oryginalnych materiałów. Dobrą praktyką jest również stosowanie skanera z możliwością skanowania w kolorze i różnymi trybami, co zwiększa elastyczność w pracy. Skanery są kluczowym narzędziem w procesie digitalizacji, co potwierdzają standardy ISO dotyczące jakości obrazów cyfrowych.

Pytanie 28

Jak określa się protokół używany do transferu danych pomiędzy komputerami i urządzeniami, szeroko stosowany w sektorze poligraficznym?

A. FTP

B. CTF

C. CTP

D. DTP

Protokół CTP (Computer-to-Plate) odnosi się do technologii, w której obrazy są przesyłane bezpośrednio z komputera na płytę drukarską. Choć jest to kluczowy proces w poligrafii, nie jest to protokół przesyłania danych w kontekście komunikacji między urządzeniami, lecz raczej technologia produkcyjna. CTF (Computer-to-Film) to proces, który z kolei polega na przesyłaniu grafik do formatu filmowego, co również nie odpowiada definicji protokołu. DTP (Desktop Publishing) to termin odnoszący się do tworzenia publikacji na komputerze i nie jest to protokół przesyłania danych. Często można spotkać błędne założenie, że terminologia związana z produkcją poligraficzną odnosi się bezpośrednio do protokołów komunikacyjnych. Kluczowe jest zrozumienie, że protokoły, takie jak FTP, są zaprojektowane specjalnie do efektywnego przesyłania danych, a ich zastosowanie w poligrafii opiera się na potrzebie szybkiej i bezpiecznej wymiany plików. Myląc różne pojęcia, można stracić orientację w zakresie standardów pracy, co może prowadzić do nieefektywności w procesach produkcyjnych.

Pytanie 29

Plik z rozszerzeniem .eps to najczęściej format

A. arkusza kalkulacyjnego

B. dokumentu tekstowego

C. grafiki wektorowej

D. pliku dźwiękowego

Format pliku z rozszerzeniem .eps oznacza Encapsulated PostScript i jest to format używany głównie do przechowywania grafiki wektorowej. Jest szeroko stosowany w branży poligraficznej i projektowej ze względu na swoją skalowalność, co oznacza, że grafika zachowuje swoją jakość niezależnie od rozmiaru wydruku. Formaty wektorowe, takie jak EPS, są idealne do projektów wymagających precyzyjnego odwzorowania kształtów i linii, co jest kluczowe przy projektowaniu logotypów, ilustracji oraz wszelkiego rodzaju materiałów graficznych. Pliki EPS mogą również zawierać elementy bitmapowe, ale ich główną zaletą jest możliwość edycji wektorowej, co daje projektantom dużą elastyczność. Często są wykorzystywane w połączeniu z profesjonalnymi programami do edycji grafiki, takimi jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, co umożliwia zaawansowaną edycję i integrację z innymi materiałami graficznymi, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 30

Jaki jest koszt złamania jednego arkusza formatu A2 na 16-stronicową składkę, jeśli cena za jedno złamanie wynosi 1 grosz?

A. 1 gr

B. 4 gr

C. 2 gr

D. 3 gr

Koszt złamywania arkusza formatu A2 w składkę 16-stronicową wynosi 3 gr, co wynika z faktu, że jeden arkusz A2 można podzielić na 16 mniejszych stron. Przy cenie 1 grosza za jeden złam, należy obliczyć, ile złamów jest potrzebnych do uzyskania 16 stron. W przypadku arkusza A2, złamanie go w składkę 16-stronicową oznacza, że każde złamanie przekształca arkusz w mniejsze jednostki. W praktyce, każdy arkusz A2 wymaga odpowiedniej obróbki, co wiąże się z koniecznością wykonania kilku złamów. W tym przypadku, każde złamanie kosztuje 1 grosz, a przy 3 złamach otrzymujemy 3 grosze. Taka kalkulacja jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne wyliczenia kosztów są kluczowe dla efektywności produkcji. Warto również znać zasady dotyczące ekonomiki druku, ponieważ umożliwiają one lepsze planowanie budżetów oraz optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 31

Jakie technologie mogą być zastosowane do wykonania odbitek próbnych?

A. fotopolimerowej oraz cyfrowej

B. polimerowej i tradycyjnej

C. fotochemicznej oraz cyfrowej

D. fotoutwardzalnej i mechanicznej

Wybór niepoprawnych technologii, takich jak "polimerowa i klasyczna" czy "fotoutwardzalna i mechaniczna", nie oddaje rzeczywistości współczesnych procesów produkcji odbitek próbnych. Technologia polimerowa, choć jest stosowana w niektórych procesach druku, nie jest typowo używana do odbitek próbnych. W kontekście druku, polimery są bardziej związane z metodami takimi jak druk fleksograficzny, gdzie wykorzystuje się elastyczne formy drukarskie, a nie bezpośrednio do wywoływania obrazów na bazie światłoczułych materiałów. Klasyczna technologia daje nam do czynienia z tradycyjnymi metodami, jak sitodruk czy offset, które mogą mieć ograniczenia w zakresie szybkości i elastyczności w porównaniu do nowoczesnych technik. Odpowiedzi takie jak "fotochemiczna" są bliskie, jednak nie uwzględniają pełnego spektrum dostępnych rozwiązań. Ostatecznie stosowanie technologii fotoutwardzalnej i mechanicznej odzwierciedla przestarzałe podejścia, które są mniej efektywne w porównaniu do metod cyfrowych, które pozwalają na szybsze prototypowanie i testowanie projektów. Kluczowym błędem myślowym jest zatem utożsamianie tych technologii z nowoczesnym podejściem do produkcji odbitek, co prowadzi do nieadekwatnych wniosków na temat ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 32

Tracking to

A. wyróżnianie tekstu przez dodawanie odstępów pomiędzy literami

B. globalna regulacja odległości pomiędzy znakami w całym tekście

C. ustalanie przestrzeni pomiędzy kolejnymi wierszami tekstu

D. regulowanie odstępów pomiędzy parami znaków w danym kroju pisma

Tracking to termin odnoszący się do globalnej regulacji odległości pomiędzy wszystkimi znakami w danym tekście. Ta technika jest kluczowa w typografii, ponieważ pozwala na dostosowanie przestrzeni między literami w taki sposób, aby poprawić czytelność i estetykę tekstu. Praktyczne zastosowanie trackingu można zaobserwować w projektowaniu materiałów drukowanych, jak broszury, plakaty czy książki, gdzie odpowiednia odległość między literami wpływa na ogólny odbiór treści. Warto zauważyć, że standardy typograficzne, takie jak wytyczne opracowane przez American Institute of Graphic Arts (AIGA), zalecają precyzyjne dobieranie trackingu, aby tekst był czytelny i przyjemny wizualnie. Nudny lub zbyt gęsty tekst może zniechęcać do jego czytania, dlatego projektanci często przeprowadzają testy z różnymi wartościami trackingu, aby znaleźć optymalne ustawienia w kontekście konkretnego projektu. Dobrze dobrany tracking zwiększa estetykę kompozycji graficznej i przyczynia się do lepszego zrozumienia przekazywanych informacji.

Pytanie 33

Jaki symbol oznacza format ulotki o wymiarach 148 x 210 mm?

A. A5

B. A4

C. B3

D. B4

Odpowiedź A5 jest poprawna, ponieważ ulotka o wymiarach 148 x 210 mm odpowiada formatowi A5 w standardowym systemie formatów papieru ISO 216. Format A5 jest połową formatu A4, który ma wymiary 210 x 297 mm. Dzięki temu, ulotki w formacie A5 są często wykorzystywane w marketingu i promocji, ponieważ są łatwe do dystrybucji i przechowywania. W praktyce, A5 jest popularnym wyborem dla broszur, ulotek oraz materiałów informacyjnych, które wymagają kompaktowego formatu. Warto zauważyć, że standardy ISO 216 są powszechnie stosowane w wielu krajach, co ułatwia współpracę międzynarodową i produkcję materiałów drukowanych. Ponadto, korzystając z formatów A, projektanci mogą lepiej planować layouty, wykorzystując dostępne przestrzenie na stronie, co wpływa na czytelność i estetykę dokumentów.

Pytanie 34

Jak brzmi nazwa uniwersalnego języka służącego do opisu dokumentów, wykorzystywanego m.in. w systemach produkcji poligraficznej?

A. ActionScript

B. GhostScript

C. PostScript

D. JavaScript

PostScript jest uniwersalnym językiem opisu stron, który został opracowany przez firmę Adobe w latach 80. XX wieku. Jego głównym celem jest umożliwienie precyzyjnego opisu układów graficznych i tekstowych, co czyni go istotnym narzędziem w poligrafii oraz w systemach produkcyjnych związanych z drukiem. Dzięki PostScript, projektanci mogą definiować, jak elementy na stronie mają wyglądać, niezależnie od urządzenia, na którym są wyświetlane. Jest to szczególnie przydatne w środowiskach, gdzie zachowanie integralności projektu jest kluczowe. PostScript obsługuje również złożone operacje graficzne, takie jak skalowanie, rotacja i wyrównywanie obiektów, co daje twórcom pełną kontrolę nad finalnym produktem. Język ten stał się standardem w branży, a jego wszechstronność oraz możliwości sprawiają, że jest szeroko stosowany w drukarniach, edytorach graficznych oraz systemach DTP (desktop publishing). Zrozumienie PostScriptu jest kluczowe dla każdego, kto pragnie skutecznie współpracować w obszarze projektowania oraz produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 35

Jaki będzie koszt jednostronnego zadrukowania arkusza w jednym kolorze na pełnoformatowej maszynie offsetowej, jeśli jego cena wynosi 8 groszy? Ile będzie kosztować druk 20 000 jednokolorowych plakatów formatu B2?

A. 1 600 zł

B. 200 zł

C. 80 zł

D. 800 zł

Koszt jednostronnego zadrukowania arkusza w jednym kolorze na pełnoformatowej maszynie offsetowej wynosi 8 groszy. Aby obliczyć całkowity koszt wydruku 20 000 jednokolorowych plakatów formatu B2, należy najpierw określić liczbę arkuszy potrzebnych do wydrukowania tych plakatów. Format B2 ma wymiary 500 mm x 707 mm, a standardowy arkusz offsetowy ma wymiary 1000 mm x 700 mm. Z jednego arkusza można uzyskać dwa plakaty B2 (jeden na górze, drugi na dole). Zatem, aby wydrukować 20 000 plakatów, potrzebujemy 10 000 arkuszy (20 000 / 2 = 10 000). Jeśli koszt jednostronnego zadrukowania jednego arkusza wynosi 8 groszy, to całkowity koszt wyniesie 10 000 arkuszy x 0,08 zł = 800 zł. W praktyce, tego typu obliczenia są kluczowe w branży poligraficznej, pozwalając na precyzyjne planowanie budżetu oraz optymalizację kosztów produkcji. Warto pamiętać, że dokładne określenie kosztów druku przyczynia się do efektywnego zarządzania projektami graficznymi oraz realizacji zamówień klienta.

Pytanie 36

Która metoda druku jest najbardziej odpowiednia do tworzenia etykiet termokurczliwych?

A. Tampondrukowa

B. Offsetowa

C. Ink-jet

D. Fleksograficzna

Offsetowa technika druku, choć popularna w wielu branżach, nie jest odpowiednia do produkcji etykiet termokurczliwych. Proces ten opiera się na druku z płaskich form, co ogranicza elastyczność przy pracy z różnymi podłożami. Etykiety termokurczliwe wymagają, aby druk był aplikowany na materiałach, które będą poddawane obróbce termicznej, co jest trudne do osiągnięcia w procesie offsetowym. Co więcej, proces ten jest wolniejszy i bardziej kosztowny w porównaniu do fleksografii, co czyni go nieefektywnym w zastosowaniach, gdzie potrzebne są szybkie zmiany i drukowanie dużych nakładów. Technika ink-jet, choć rozwijająca się, nie oferuje takiej samej jakości i efektywności przy dużych produkcjach etykiet. Z kolei tampondruk, mimo że świetnie sprawdza się w drukowaniu na nierównych powierzchniach, również nie jest odpowiedni dla masowej produkcji etykiet termokurczliwych ze względu na ograniczenia w szybkości i kosztach. Osoby wybierające metody drukarskie często mylą wydajność z jakością, co prowadzi do błędnych wyborów technologicznych. W kontekście etykietowania termokurczliwego, elastyczność i szybkość to kluczowe czynniki, które fleksografia spełnia najlepiej, podczas gdy inne techniki mają swoje ograniczenia, które czynią je mniej odpowiednimi.

Pytanie 37

Czym jest akapit?

A. fragment tekstu znajdujący się pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym

B. krótkie słowo lub końcowa część wyrazu przeniesionego do następnego wiersza.

C. pionowy blok przeznaczony dla tekstu, znajdujący się w kolumnie.

D. odsunięcie początkowego wiersza tekstu od marginesu.

Akapit to kluczowy element struktury tekstu, który pozwala na organizację myśli oraz ułatwia czytelność. Definiowany jako fragment tekstu pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym, akapit pełni funkcję segregacyjną, odzwierciedlając jednocześnie nową ideę lub wątek. W praktyce, akapity są stosowane w większości form pisemnych, takich jak eseje, artykuły, czy raporty. Dobrze zbudowany akapit powinien zawierać wprowadzenie do tematu, rozwinięcie myśli oraz zakończenie, co sprzyja logice prezentacji treści. Zgodnie z dobrymi praktykami typograficznymi, akapity są oddzielane przestrzenią lub wcięciem, co dodatkowo ułatwia ich identyfikację. Użycie akapitów w tekstach wpływa na doświadczenie czytelnika, ponieważ umożliwia skupienie się na poszczególnych myślach i argumentach, co jest niezwykle ważne w kontekście nauczania i komunikacji.

Pytanie 38

Aby zrealizować mammutboard o rozmiarach 20 x 10 m, potrzebne są:

A. offset arkuszowy, folia wylewana, podgrzewarka

B. druk cyfrowy, papier blueback, złamywarka

C. sitodruk, folia "one way vision", oklejarka

D. ploter drukujący, siatka mesh, oczkarka

Wybór plotera drukującego, siatki mesh oraz oczkarki jako niezbędnych narzędzi do wykonania mammutboardu o wymiarach 20 x 10 m jest uzasadniony ich specyfiką technologiczną i zastosowaniem w branży reklamy wizualnej. Ploter drukujący jest kluczowy, ponieważ umożliwia wysokiej jakości wydruki wielkoformatowe, istotne dla wizualnych kampanii reklamowych. Siatka mesh, z kolei, jest materiałem, który zapewnia doskonałą przepuszczalność powietrza, co jest niezbędne w przypadku dużych nośników reklamowych, aby uniknąć efektu 'parasolowego' podczas silnych wiatrów. Oczkarka służy do wytwarzania otworów, które pozwalają na łatwe mocowanie mammutboardu, co jest nie tylko praktyczne, ale również zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Przykładem zastosowania tej technologii jest umieszczanie dużych reklam na budynkach lub ogrodzeniach, gdzie ochrona przed warunkami atmosferycznymi oraz estetyka są kluczowe. Wybór tych trzech elementów nie tylko podnosi jakość wykonania, ale również zwiększa efektywność całego procesu produkcji i montażu.

Pytanie 39

Jaką długość drutu należy zastosować do produkcji 1 000 sztuk broszur szytych przygrzbietowo z użyciem 2 zszywek, jeżeli długość drutu przypadająca na pojedynczą zszywkę wynosi 30 mm?

A. 60 m

B. 55 m

C. 50 m

D. 30 m

Aby obliczyć, ile metrów drutu potrzeba do wykonania 1000 egzemplarzy broszur szytych przygrzbietowo na 2 zszywki, należy najpierw ustalić całkowitą długość drutu potrzebnego dla jednego egzemplarza. Dla każdej zszywki potrzebne jest 30 mm drutu, a ponieważ mamy 2 zszywki na broszurę, łączna długość drutu dla jednej broszury wynosi 30 mm x 2 = 60 mm. Następnie, przeliczając na metry, konwertujemy 60 mm na metry, co daje 0,06 m. W przypadku 1000 egzemplarzy, musimy pomnożyć 0,06 m przez 1000, co daje 60 m. To podejście jest zgodne z praktycznymi standardami w produkcji broszur, które zakładają obliczanie materiałów na podstawie wymagań dla pojedynczego egzemplarza, co jest kluczowe dla efektywności kosztowej i planowania zasobów. Przykładowo, w branży poligraficznej, precyzyjne obliczenia materiałów są niezbędne, aby uniknąć nadmiaru lub niedoboru materiałów, co może prowadzić do strat finansowych oraz opóźnień w produkcji.

Pytanie 40

Co należy zrobić, aby zmniejszyć rozmiar pliku PDF bez straty jakości?

A. Zoptymalizować obrazy i czcionki

B. Zmienić tryb kolorów na RGB

C. Zmienić rozszerzenie pliku na .zip

D. Zmniejszyć liczbę stron w dokumencie

Zmiana rozszerzenia pliku na .zip to powszechny błąd myślowy, który polega na przekonaniu, że zmiana rozszerzenia pliku może wpłynąć na jego rozmiar. W rzeczywistości, zmiana rozszerzenia nie zmienia wewnętrznej struktury pliku ani jego zawartości. Plik PDF pozostanie plikiem PDF, a zmiana rozszerzenia mogłaby jedynie wprowadzić zamieszanie, utrudniając jego otwarcie. Podobnie, zmniejszenie liczby stron w dokumencie może wpłynąć na jego rozmiar, ale nie jest to odpowiednie rozwiązanie, gdy zależy nam na zachowaniu pełnej zawartości dokumentu. Ostatecznie, zmiana trybu kolorów na RGB w przypadku plików PDF przeznaczonych do druku może być niewłaściwa, ponieważ standardem w druku jest tryb CMYK. RGB jest bardziej odpowiedni dla publikacji cyfrowych. Jednak sama zmiana trybu koloru niekoniecznie zmniejsza rozmiar pliku, a może nawet prowadzić do nieprzewidywalnych zmian w wyglądzie grafiki podczas drukowania. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe, by unikać typowych pułapek związanych z kompresją plików PDF.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej