Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 25 lutego 2025 18:17
Data zakończenia: 25 lutego 2025 18:49

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Taśma drukarska stanowi kluczowy materiał eksploatacyjny w przypadku drukarki

A. igłowej

B. termicznej

C. laserowej

D. atramentowej

Drukarki laserowe, termiczne i atramentowe działają na zupełnie innych zasadach, co implikuje, że stosowanie taśmy barwiącej w tych urządzeniach jest nieprawidłowe. Drukarki laserowe wykorzystują technologię elektrostatyczną, w której obraz jest tworzony na bębnie naładowanym elektrycznie, a następnie pokrywany tonerem, który jest utrwalany na papierze przez proces grzewczy. W związku z tym, tonery stanowią materiał eksploatacyjny dla tej kategorii drukarek, a użycie taśmy barwiącej nie ma zastosowania. Drukarki termiczne natomiast, w zależności od typu, mogą wykorzystywać specjalny papier termiczny lub kartridże z tuszem, ale w żadnym wypadku taśmy barwiące nie są stosowane. Drukarki atramentowe z kolei używają kartridży z płynnych atramentów, które są nanoszone na papier za pomocą dysz. W tym przypadku, błędne jest myślenie, że taśmy barwiące mogą być używane, ponieważ mechanizm druku opiera się na innej technologii. Często zdarza się, że użytkownicy mylą różne technologie druku, co prowadzi do niepoprawnych wyborów materiałów eksploatacyjnych, co może skutkować nie tylko słabą jakością wydruku, ale również uszkodzeniem urządzenia. Dlatego istotne jest zrozumienie zasad działania danego typu drukarki i dobieranie do niej odpowiednich materiałów eksploatacyjnych zgodnie z zaleceniami producenta.

Pytanie 2

Jaką maksymalną długość może mieć kabel miedziany UTP kategorii 5e łączący bezpośrednio dwa urządzenia w sieci, według standardu Fast Ethernet 100Base-TX?

A. 100 m

B. 1000 m

C. 300 m

D. 150 m

Odpowiedź 100 m jest zgodna z normą TIA/EIA-568-B, która określa maksymalne długości kabli miedzianych UTP (Unshielded Twisted Pair) stosowanych w sieciach Ethernet. Standard Fast Ethernet, znany jako 100Base-TX, został zaprojektowany do pracy na dystansach do 100 metrów, co obejmuje segmenty kabli od urządzenia aktywnego, takiego jak switch czy router, do końcowego urządzenia, takiego jak komputer. Przekroczenie tej długości może prowadzić do degradacji sygnału, co skutkuje utratą pakietów, niestabilnością połączenia, a w ekstremalnych przypadkach - całkowitym brakiem łączności. W praktyce, instalując sieci w biurach czy budynkach użyteczności publicznej, należy pamiętać o tej długości, aby zapewnić optymalną wydajność sieci. Warto także zaznaczyć, że długość ta dotyczy połączeń pasywnych, nie uwzględniając dodatkowych elementów, takich jak patch panele czy gniazda, które również mogą wpływać na całkowitą długość instalacji. Dążenie do utrzymania maksymalnej długości 100 m jest kluczowe w projektowaniu infrastruktury sieciowej, aby zapewnić niezawodność i efektywność komunikacji.

Pytanie 3

Cechą charakterystyczną transmisji w interfejsie równoległym synchronicznym jest to, że

A. w ustalonych momentach czasowych, które są wyznaczane sygnałem zegarowym CLK, dane są jednocześnie przesyłane wieloma przewodami

B. dane są przesyłane równocześnie całą szerokością magistrali, a początek oraz koniec transmisji oznaczają bity startu i stopu

C. początek oraz koniec przesyłanych bit po bicie danych jest sygnalizowany przez bity startu i stopu

D. dane są przesyłane bitami w wyznaczonych momentach czasowych, które są określane sygnałem zegarowym CLK

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi występuje szereg mylnych koncepcji dotyczących sposobu przesyłania danych. Równoległa transmisja synchroniczna różni się od transmisji szeregowej, w której dane są przesyłane bit po bicie. Odpowiedzi sugerujące, że dane są przesyłane bit po bicie, są niedokładne, gdyż w przypadku interfejsów równoległych kilka bitów jest przesyłanych jednocześnie, co znacząco przyspiesza proces komunikacji. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi mogą mylić pojęcia związane z sygnałami startu i stopu, które są typowe dla transmisji szeregowej. W transmitującym interfejsie równoległym nie stosuje się bitów startu i stopu, ponieważ sygnał zegarowy CLK reguluje moment przesyłania danych, eliminując potrzebę takich bitów. Tego rodzaju nieporozumienia mogą pochodzić z nieznajomości różnic między różnymi metodami transmisji danych oraz ich zastosowaniami w praktyce. Kluczowe w nauce o przesyłaniu danych jest zrozumienie podstawowych mechanizmów, które rządzą tym procesem oraz znajomość koncepcji synchronizacji, co jest niezbędne w projektowaniu nowoczesnych systemów komputerowych.

Pytanie 4

Jakiego protokołu używa się do ściągania wiadomości e-mail z serwera pocztowego na komputer użytkownika?

A. POP3

B. SMTP

C. HTTP

D. FTP

Protokół POP3 (Post Office Protocol 3) jest standardem stosowanym do pobierania wiadomości e-mail z serwera pocztowego na komputer użytkownika. Działa on na zasadzie tymczasowego przechowywania wiadomości na serwerze, co pozwala użytkownikowi na ich pobranie i przeglądanie lokalnie. W przeciwieństwie do protokołu IMAP, który synchronizuje wiadomości między serwerem a klientem, POP3 zazwyczaj pobiera wiadomości i usuwa je z serwera. To sprawia, że POP3 jest idealny dla użytkowników, którzy preferują przechowywanie wiadomości lokalnie i nie potrzebują dostępu do nich z różnych urządzeń. Praktycznym przykładem zastosowania POP3 jest konfiguracja konta e-mail w programach takich jak Microsoft Outlook czy Mozilla Thunderbird, gdzie użytkownik może skonfigurować swoje konto e-mail, aby wiadomości były pobierane na dysk lokalny. Warto również zauważyć, że POP3 operuje na portach 110 (dla połączeń nieszyfrowanych) oraz 995 (dla połączeń szyfrowanych SSL/TLS), co jest zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa w branży IT, zachęcając do stosowania szyfrowanych połączeń w celu ochrony danych osobowych użytkowników.

Pytanie 5

W jakiej topologii sieci komputerowej każdy komputer jest połączony z dokładnie dwoma innymi komputerami, bez żadnych dodatkowych urządzeń aktywnych?

A. Siatki

B. Pierścienia

C. Magistrali

D. Gwiazdy

Topologia pierścieniowa to struktura sieciowa, w której każdy komputer (węzeł) jest połączony z dokładnie dwoma innymi komputerami, tworząc zamknięty okrąg. W praktyce oznacza to, że dane przesyłane z jednego komputera muszą przechodzić przez inne węzły, zanim dotrą do odbiorcy. Taka konfiguracja pozwala na zorganizowane przesyłanie informacji i zmniejsza ryzyko kolizji danych, co czyni ją atrakcyjną w określonych zastosowaniach. Doskonałym przykładem są sieci LAN w biurach, gdzie pierścieniowe połączenia mogą ułatwiać zarządzanie danymi pomiędzy użytkownikami. Technologia Token Ring, która działa na zasadzie topologii pierścieniowej, była jednym z pierwszych standardów w sieciach lokalnych. Warto podkreślić, że topologia ta wymaga użycia odpowiednich urządzeń do zarządzania ruchem danych, a także że w przypadku awarii jednego z węzłów może dojść do przerwania całej komunikacji, jednak zastosowania technologii redundancji mogą zminimalizować ten problem.

Pytanie 6

Zjawisko, w którym pliki przechowywane na dysku twardym są zapisywane w klastrach, które nie sąsiadują ze sobą, określane jest mianem

A. fragmentacją danych

B. konsolidacją danych

C. kodowaniem danych

D. defragmentacją danych

Defragmentacja danych, konsolidacja danych i kodowanie danych to terminy, które często są mylone z fragmentacją danych, mimo że każda z tych koncepcji odnosi się do różnych aspektów zarządzania danymi i wydajności systemu. Defragmentacja to proces odwrotny do fragmentacji, który ma na celu reorganizację danych w taki sposób, aby pliki były przechowywane w sąsiadujących klastrach, dzięki czemu przyspiesza się dostęp do informacji. W tym kontekście pomylenie defragmentacji z fragmentacją może prowadzić do nieporozumień w zarządzaniu przestrzenią dyskową i wydajnością systemu, co może być szkodliwe dla użytkowników niewiedzących o konieczności regularnego przeprowadzania defragmentacji. Konsolidacja danych to proces, który dotyczy gromadzenia i organizowania danych z różnych źródeł w jednolitą bazę, co również nie ma związku z fragmentacją danych. Jest to proces, który najczęściej stosuje się w kontekście analizy danych i ich przechowywania w bazach danych. Kodowanie danych odnosi się natomiast do przekształcania danych w inny format, co jest związane z bezpieczeństwem i integralnością danych, ale nie dotyczy bezpośrednio ich fizycznej organizacji na dysku. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie funkcji zarządzania danymi oraz brak zrozumienia podstawowych różnic pomiędzy tymi pojęciami. Warto zatem zgłębić każdy z tych terminów, aby osiągnąć pełne zrozumienie tematu zarządzania danymi oraz skutecznego ich przechowywania.

Pytanie 7

Termin określający wyrównanie tekstu do prawego i lewego marginesu to

A. kapitalikiem

B. interlinią

C. wersalikiem

D. justowaniem

Justowanie to proces wyrównywania tekstu w dokumencie do prawego i lewego marginesu, co sprawia, że tekst jest bardziej estetyczny i uporządkowany. Technika ta jest powszechnie stosowana w publikacjach drukowanych, takich jak książki, czasopisma czy broszury, a także w dokumentach elektronicznych. Dzięki justowaniu tekst staje się bardziej czytelny, a jego układ jest harmonijny, co jest szczególnie ważne w kontekście materiałów marketingowych i profesjonalnych. W praktyce, justowanie może odwzorowywać różne style wizualne, w zależności od potrzeb projektu, co wynika z zastosowania odpowiednich algorytmów wyrównywania i przestrzeni między wyrazami. Warto zaznaczyć, że standardy typograficzne, takie jak te wprowadzane przez American National Standards Institute (ANSI) czy International Organization for Standardization (ISO), podkreślają znaczenie estetyki i czytelności tekstu, co czyni justowanie kluczowym elementem w projektowaniu wszelkiego rodzaju dokumentów.

Pytanie 8

Tworzenie zaszyfrowanych połączeń pomiędzy hostami przez publiczną sieć Internet, wykorzystywane w rozwiązaniach VPN (Virtual Private Network), to

A. trasowanie

B. tunelowanie

C. mapowanie

D. mostkowanie

Tunelowanie to technika stosowana w architekturze sieciowej do tworzenia zaszyfrowanych połączeń między hostami przez publiczny internet. W kontekście VPN, umożliwia zdalnym użytkownikom bezpieczny dostęp do zasobów sieciowych tak, jakby znajdowali się w lokalnej sieci. Tunelowanie działa poprzez encapsulację danych w protokole, który jest następnie przesyłany przez sieć. Przykładowo, protokół PPTP (Point-to-Point Tunneling Protocol) oraz L2TP (Layer 2 Tunneling Protocol) są powszechnie używane w tunelowaniu. Warto zauważyć, że tunelowanie nie tylko zapewnia bezpieczeństwo, ale także umożliwia zarządzanie ruchem sieciowym, co jest kluczowe w kontekście zabezpieczania komunikacji między różnymi lokalizacjami. Dobrą praktyką w korzystaniu z tunelowania jest stosowanie silnych algorytmów szyfrowania, takich jak AES (Advanced Encryption Standard), aby zapewnić poufność i integralność przesyłanych danych. W związku z rosnącymi zagrożeniami w sieci, znajomość i umiejętność implementacji tunelowania staje się niezbędna dla specjalistów IT.

Pytanie 9

Do pokazanej na diagramie płyty głównej nie można podłączyć urządzenia, które korzysta z interfejsu

A. IDE

B. PCI

C. AGP

D. SATA

Złącze IDE to starszy interfejs do podłączania dysków twardych i napędów optycznych, choć niektóre płyty główne wciąż je mają, żeby działały ze starszym sprzętem. Mimo że nie jest to już standard, to jego obecność na płycie głównej nie jest błędem, bo może przydać się do użycia starszych urządzeń. Z kolei złącze PCI (Peripheral Component Interconnect) to taki uniwersalny port do różnych kart rozszerzeń, jak karty dźwiękowe czy sieciowe. Jego obecność na płycie jest jak najbardziej na miejscu, bo pozwala na elastyczne dopasowanie komputera do potrzeb użytkownika. Złącze SATA (Serial Advanced Technology Attachment) to nowoczesny standard do dysków twardych oraz SSD i optycznych. Przewyższa IDE pod względem przepustowości i małych kabli, co świetnie usprawnia zarządzanie w obudowie. Warto więc wybierać odpowiedni interfejs, mając na uwadze wymagania sprzętowe, żeby uzyskać jak najlepszą wydajność, a więc SATA to dobry wybór w nowoczesnych konstrukcjach. Często zdarza się, że ludzie mylą się i myślą, że jakieś interfejsy nie mogą być na płycie, co wynika z braku wiedzy na temat standardów, a to prowadzi do błędnych wniosków o kompatybilności sprzętowej. Powinno się zawsze sprawdzić specyfikację płyty głównej, żeby wiedzieć, jakie ma możliwości i ograniczenia, bo to pomoże w optymalnym wykorzystaniu zasobów podczas budowy komputerów.

Pytanie 10

Zaprezentowane właściwości karty sieciowej sugerują, że karta

Kod Producenta	WN-370USB
Interfejs	USB
Zgodność ze standardem	IEEE 802.11 b/g/n
Ilość wyjść	1 szt.
Zabezpieczenia	WEP 64/128, WPA, WPA2
Wymiary	49(L) x 26(W) x 10(H) mm

A. działa w standardzie c

B. działa w sieciach przewodowych z wykorzystaniem gniazda USB

C. działa w sieciach bezprzewodowych

D. nie oferuje szyfrowania danych

Karta sieciowa podana w pytaniu działa w standardzie IEEE 802.11 b/g/n co wyraźnie wskazuje że jest to karta przeznaczona do komunikacji bezprzewodowej. Standard IEEE 802.11 jest powszechnie stosowany w sieciach Wi-Fi i obejmuje różne warianty jak b g n gdzie każdy z nich różni się zakresem prędkości i zasięgiem. Na przykład tryb n oferuje wyższe prędkości i lepszy zasięg w porównaniu do starszych wersji b i g. Karta ta łączy się z urządzeniem poprzez port USB co jest powszechnym sposobem podłączania kart sieciowych zwłaszcza w laptopach i komputerach stacjonarnych które nie mają wbudowanego modułu Wi-Fi. Praktyczne zastosowanie kart bezprzewodowych obejmuje dostęp do internetu w miejscach publicznych takich jak kawiarnie czy lotniska jak również w sieciach domowych i biurowych gdzie unika się konieczności prowadzenia kabli. Przy wyborze kart sieciowych warto zwrócić uwagę na obsługiwane standardy i zabezpieczenia takie jak WEP WPA i WPA2 które są kluczowe dla bezpieczeństwa danych przesyłanych przez sieć.

Pytanie 11

Pełna maska podsieci z prefiksem /25 to

A. 255.255.255.224

B. 255.255.255.128

C. 255.255.255.192

D. 255.255.255.240

Podczas analizy dostępnych odpowiedzi, kluczowym aspektem jest zrozumienie, jak działa system adresacji IP oraz jak interpretujemy maski podsieci. Maska z prefiksem /25 jednoznacznie wskazuje na to, że 25 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci. Tymczasem odpowiedzi takie jak 255.255.255.192 oraz 255.255.255.224 odpowiadają odpowiednio prefiksom /26 i /27, co oznacza, że w tych przypadkach liczba dostępnych adresów hostów byłaby znacznie mniejsza. Dla maski 255.255.255.192 dostępne są 62 adresy hostów, a dla 255.255.255.224 tylko 30. Takie pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia, jak liczba bitów w masce wpływa na liczbę adresów, co jest kluczowe w planowaniu sieci. Z kolei odpowiedź 255.255.255.240, odpowiadająca prefiksowi /28, ogranicza liczbę dostępnych hostów do 14, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście pełnej podsieci /25. Powszechnym błędem jest również mylenie maski sieciowej z adresami IP, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków przy interpretacji podziału sieci. Właściwe zrozumienie masek podsieci jest fundamentem efektywnego projektowania i zarządzania sieciami, a także kluczowym elementem w szkoleniach związanych z administracją sieci.

Pytanie 12

Jakie polecenie w systemie Linux pozwala na wyświetlenie oraz edytowanie tablicy trasowania pakietów sieciowych?

A. ifconfig

B. nslookup

C. route

D. netstat

Wybór poleceń takich jak 'netstat', 'ifconfig' czy 'nslookup' może prowadzić do zamieszania w kontekście zarządzania tablicą trasowania pakietów. 'Netstat' jest narzędziem do monitorowania połączeń sieciowych oraz statystyk, a także do wyświetlania aktywnych połączeń TCP/UDP. Choć dostarcza informacji o aktualnych trasach, nie umożliwia ich modyfikacji. 'Ifconfig', z drugiej strony, jest używane do konfigurowania interfejsów sieciowych, takich jak przypisywanie adresów IP do interfejsów, ale nie jest narzędziem do zarządzania trasami. Ostatnia odpowiedź, 'nslookup', służy do rozwiązywania nazw domenowych na adresy IP i nie ma związku z trasowaniem pakietów. Typowym błędem popełnianym przez osoby, które wybierają te opcje, jest mylenie funkcji narzędzi sieciowych. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych poleceń ma swoją specyfikę i zastosowanie, które nie pokrywają się z funkcjonalnością polecenia 'route'. Aby skutecznie zarządzać trasami w sieci, należy stosować odpowiednie narzędzia i techniki, zgodne ze standardami branżowymi i najlepszymi praktykami, co pozwoli uniknąć błędów w konfiguracji i optymalizacji sieci.

Pytanie 13

Zgodnie z aktualnymi normami BHP, zalecana odległość oczu od ekranu monitora powinna wynosić

A. 40-75 cm

B. 39-49 cm

C. 75-110 cm

D. 20-39 cm

Zgodnie z obowiązującymi przepisami BHP, optymalna odległość oczu od ekranu monitora powinna wynosić od 40 do 75 cm. Ta zasada opiera się na badaniach dotyczących ergonomii oraz zdrowia wzroku. Utrzymywanie tej odległości pomaga zminimalizować zmęczenie oczu oraz pozwala na lepszą ostrość widzenia, co ma kluczowe znaczenie dla osób spędzających długie godziny przed komputerem. Praktyczne zastosowanie tej zasady polega na dostosowaniu miejsca pracy, w tym na właściwej regulacji wysokości i kątów nachylenia monitora, aby zapewnić komfortowe warunki pracy. Warto zainwestować również w odpowiednie oświetlenie, aby zredukować odblaski na ekranie. Dodatkowo, regularne przerwy oraz ćwiczenia dla oczu mogą wspierać zdrowie wzroku i zapobiegać dolegliwościom związanym z długotrwałym korzystaniem z monitorów. Standardy ergonomiczne takie jak ISO 9241-3 podkreślają znaczenie odpowiedniego ustawienia monitora w kontekście zachowania zdrowia użytkowników.

Pytanie 14

Urządzenie, które zamienia otrzymane ramki na sygnały przesyłane w sieci komputerowej, to

A. karta sieciowa

B. regenerator

C. punkt dostępu

D. konwerter mediów

Regenerator to urządzenie stosowane w sieciach komputerowych, ale jego funkcja zasadniczo różni się od zadania karty sieciowej. Regeneratory są używane do wzmacniania sygnału w sieciach, aby przeciwdziałać osłabieniu sygnału na długich dystansach. Podczas gdy karta sieciowa konwertuje dane na sygnały odpowiednie do transmisji, regenerator jedynie wzmacnia już istniejący sygnał, co nie ma nic wspólnego z jego przekształcaniem. Punkt dostępu, z kolei, to urządzenie, które pozwala na komunikację bezprzewodową w sieciach Wi-Fi, ale również nie pełni funkcji przetwarzania danych na sygnały. Zajmuje się raczej zarządzaniem połączeniami między urządzeniami bezprzewodowymi a siecią przewodową. Konwerter mediów to urządzenie, które zmienia jeden typ medium transmisyjnego na inny, np. z miedzi na światłowód, ale nie ma ono funkcji przekształcania danych w sygnały, co jest kluczowe dla działania karty sieciowej. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą prowadzić do mylnego rozumienia ról poszczególnych elementów sieci, co jest istotne w kontekście projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową. Różnice te są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemów i efektywnej komunikacji między urządzeniami w sieci.

Pytanie 15

Uruchomienie systemu Windows jest niemożliwe z powodu awarii oprogramowania. W celu przeprowadzenia jak najmniej inwazyjnej diagnostyki i usunięcia tej usterki, zaleca się

A. przeprowadzenie diagnostyki komponentów

B. przeprowadzenie wymiany komponentów

C. uruchomienie komputera w trybie awaryjnym

D. wykonanie reinstalacji systemu Windows

Uruchomienie komputera w trybie awaryjnym jest jedną z najskuteczniejszych metod diagnozowania problemów z systemem operacyjnym Windows, zwłaszcza w sytuacjach, gdy system nie uruchamia się poprawnie z powodu usterki programowej. Tryb awaryjny włącza system Windows w minimalnej konfiguracji, co oznacza, że załadowane są jedynie podstawowe sterowniki i usługi. Dzięki temu można zidentyfikować, czy problem wynika z konfliktów z oprogramowaniem lub niewłaściwych ustawień. Przykładowo, jeśli nowo zainstalowane oprogramowanie lub aktualizacja systemu spowodowały awarię, uruchomienie w trybie awaryjnym umożliwi odinstalowanie takich komponentów bez ryzyka uszkodzenia systemu. Dodatkowo, w tym trybie można wykonać skanowanie systemu w poszukiwaniu wirusów lub złośliwego oprogramowania, które mogłyby być przyczyną problemów. Warto również pamiętać, że standardy diagnostyki informatycznej sugerują stosowanie trybu awaryjnego jako pierwszego kroku w przypadku awarii, co czyni go istotnym narzędziem w arsenale każdego technika komputerowego.

Pytanie 16

Aby umożliwić wymianę informacji pomiędzy sieciami VLAN, wykorzystuje się

A. modem.

B. router.

C. punkt dostępowy.

D. koncentrator.

Modemy, koncentratory i punkty dostępowe odgrywają różne role w architekturze sieciowej, ale nie są odpowiednie do realizacji komunikacji między VLAN-ami. Modemy, na przykład, są urządzeniami, które konwertują sygnały cyfrowe na analogowe i vice versa, umożliwiając dostęp do Internetu, ale nie są zaprojektowane do trasowania ruchu między różnymi sieciami VLAN. Ich rola koncentruje się na połączeniach z dostawcami usług internetowych, a nie na zarządzaniu wewnętrznym ruchem sieciowym. Koncentratory, z drugiej strony, są urządzeniami działającymi na warstwie pierwszej modelu OSI, które po prostu przesyłają dane do wszystkich portów w sieci, co nie pozwala na kontrolę ruchu ani separację VLAN-ów. W związku z tym, są one nieefektywne w scenariuszach, gdzie wymagane jest zarządzanie wieloma segmentami sieci. Punkty dostępowe z kolei to urządzenia, które pozwalają na bezprzewodowe połączenie z siecią lokalną, ale również nie posiadają funkcji trasowania czy inspekcji pakietów, które są niezbędne do komunikacji między VLAN-ami. Typowe błędy w myśleniu prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to mylenie funkcji urządzeń sieciowych oraz niedostateczna znajomość wspomnianych standardów i praktyk, które jasno określają, że do komunikacji między VLAN-ami konieczne jest wykorzystanie routerów.

Pytanie 17

Jaki jest adres rozgłoszeniowy w sieci, w której działa host z adresem IP 195.120.252.32 i maską podsieci 255.255.255.192?

A. 195.120.252.63

B. 195.120.255.255

C. 195.120.252.255

D. 195.120.252.0

Zrozumienie adresowania IP oraz koncepcji podsieci jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi. Podane w pytaniu odpowiedzi, takie jak 195.120.252.0, mogą wydawać się kuszące, jednakże są one zdefiniowane w kontekście innych ról w sieci. Adres 195.120.252.0 to adres sieciowy, a nie rozgłoszeniowy, co jest częstym źródłem nieporozumień. Adresy sieciowe służą do identyfikacji samej sieci i nie mogą być przypisane do urządzeń. Inna odpowiedź, 195.120.252.255, jest adresem rozgłoszeniowym, ale jest to adres dla całej klasy C, co czyni go niewłaściwym w kontekście podanej maski podsieci. Adres 195.120.255.255 jest natomiast adresem rozgłoszeniowym klasy B, który nie jest związany z rozpatrywaną siecią. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich niepoprawnych odpowiedzi, mogą wynikać z braku zrozumienia, jak maski podsieci dzielą adresy IP na mniejsze grupy. Właściwe zrozumienie funkcji adresów sieciowych, rozgłoszeniowych oraz hostów jest fundamentalne dla architektury współczesnych sieci i ich zarządzania. Niezrozumienie tych podstaw może prowadzić do błędów w konfiguracji sieci, co z kolei wpływa na jej wydajność i bezpieczeństwo.

Pytanie 18

Druk z drukarki igłowej realizowany jest z wykorzystaniem zestawu stalowych igieł w liczbie

A. 6,9 lub 15

B. 9,15 lub 45

C. 10,20 lub 30

D. 9,24 lub 48

Drukarki igłowe wykorzystują zestaw stalowych igieł do przenoszenia tuszu na papier. Odpowiedzią 9, 24 lub 48 jest poprawna, ponieważ te liczby odpowiadają powszechnym konfiguracjom używanym w drukarkach igłowych. W praktyce oznacza to, że liczba igieł w głowicy drukującej decyduje o jakości i szybkości druku. W przypadku standardowych drukarek igłowych, 9 igieł jest często używane w modelach przeznaczonych do druku dokumentów i faktur, podczas gdy 24 igły znajdują zastosowanie w bardziej zaawansowanych urządzeniach, które obsługują większe obciążenia pracy oraz oferują wyższą jakość druku. 48 igieł jest typowe w specjalistycznych modelach, które mogą być wykorzystywane w drukowaniu grafik lub bardziej skomplikowanych dokumentów. Wybór odpowiedniej drukarki igłowej z adekwatną liczbą igieł jest kluczowy dla efektywności pracy w biurze oraz przy obróbce danych.

Pytanie 19

Podane dane katalogowe odnoszą się do routera z wbudowaną pamięcią masową

CPU	AtherosAR7161 680MHz
Memory	32MB DDR SDRAM onboard memory
Boot loader	RouterBOOT
Data storage	64MB onboard NAND memory chip
Ethernet	One 10/100 Mbit/s Fast Ethernet port with Auto-MDI/X
miniPCI	One MiniPCI Type IIIA/IIIB slot One MiniPCIe slot for 3G modem only (onboard SIM connector)
Wireless	Built in AR2417 802. 11 b/g wireless, 1x MMCX connector
Expansion	One USB 2.0 ports (without powering, needs power adapter, available separately)
Serial port	One DB9 RS232C asynchronous serial port
LEDs	Power, NAND activity, 5 user LEDs
Power options	Power over Ethernet: 10..28V DC (except power over datalines). Power jack: 10..28V DC. Includes voltage monitor
Dimensions	105 mm x 105 mm, Weight: 82 g
Power consumption	Up to 5W with wireless at full activity
Operating System	MikroTik RouterOS v3, Level4 license

A. 32 MB

B. 64 MB

C. 680 MB

D. 3 MB

Pamięć masowa w routerach to naprawdę ważny element, który odpowiada za przechowywanie systemu operacyjnego, konfiguracji i różnych dzienników. W tym routerze mamy do czynienia z pamięcią 64 MB NAND, co jest całkiem typowe, zwłaszcza w sprzęcie, który ma być niezawodny. Wybór NAND jest zasłużony, bo jest nie tylko w miarę tani, ale i sprawdza się tam, gdzie nie ma potrzeby ciągłego zapisywania danych. Routery z takim wyposażeniem świetnie nadają się dla małych i średnich firm, gdzie liczy się elastyczność oraz niezawodność. Mimo że 64 MB nie jest jakoś dużo, to jednak starcza na podstawowe funkcje, jak filtrowanie pakietów czy trzymanie krótkoterminowych logów i backupów. Takie rozwiązanie umożliwia korzystanie z systemu MikroTik RouterOS, co daje sporo możliwości w konfigurowaniu i zarządzaniu siecią, jeśli tylko trzyma się standardów branżowych.

Pytanie 20

Narzędzie pokazane na ilustracji służy do

A. weryfikacji poprawności połączenia

B. zaciskania wtyków RJ45

C. ściągania izolacji z kabla

D. instalacji przewodów w złączach LSA

Narzędzie przedstawione na rysunku to tzw. punch down tool, które jest niezbędnym wyposażeniem każdego technika zajmującego się instalacjami telekomunikacyjnymi i sieciowymi. Służy ono do montażu przewodów w złączach typu LSA, które są standardem w gniazdach sieciowych i panelach krosowych. Złącza LSA, nazywane również złączami IDC (Insulation Displacement Connector), umożliwiają szybkie i pewne połączenie przewodów bez konieczności zdejmowania izolacji. Punch down tool umożliwia wciśnięcie przewodu w złącze, zapewniając trwały i niezawodny kontakt. Narzędzie to jest wyposażone w ostrze, które automatycznie przycina nadmiar przewodu, co minimalizuje ryzyko zwarć i zapewnia estetykę instalacji. Zastosowanie punch down tool jest zgodne ze standardami telekomunikacji, takimi jak TIA/EIA-568, które określają zasady poprawnej instalacji kabli i urządzeń sieciowych. Dzięki temu narzędziu można szybko skalibrować i zoptymalizować działanie sieci, co jest kluczowe w nowoczesnych rozwiązaniach IT, gdzie niezawodność połączeń jest priorytetem. Stosowanie punch down tool jest zalecane szczególnie w miejscach o dużym natężeniu ruchu sieciowego, gdzie jakość połączeń ma bezpośredni wpływ na wydajność całego systemu.

Pytanie 21

W jaki sposób powinno się wpisać w formułę arkusza kalkulacyjnego odwołanie do komórki B3, aby przy przenoszeniu tej formuły w inne miejsce arkusza odwołanie do komórki B3 pozostało stałe?

A. $B$3

B. B$3

C. B3

D. $B3

Wpisanie adresu komórki jako B3 nie zablokuje odwołania do tej komórki, co oznacza, że podczas kopiowania formuły do innych komórek adres będzie się zmieniał w zależności od tego, gdzie formuła zostanie wklejona. Zmiana adresu może prowadzić do błędnych obliczeń i utrudniać analizę danych. To podejście jest typowe dla użytkowników, którzy nie są świadomi zasady odniesienia względnego w arkuszach kalkulacyjnych. Kolejny błąd to użycie $B3, które blokuje tylko kolumnę B, ale pozwala na zmianę wiersza. To ogranicza użyteczność formuły i może prowadzić do sytuacji, w których wyniki są nieprawidłowe w kontekście szerszej analizy. Z kolei zapis B$3 zablokowuje jedynie wiersz, co również nie jest zalecane w sytuacjach, gdy potrzebna jest stabilność zarówno w kolumnie, jak i w wierszu. W praktyce, użytkownicy muszą być świadomi, że stosowanie odpowiednich odwołań w arkuszach kalkulacyjnych jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników. Możliwość zablokowania adresu komórki powinna być traktowana jako standardowa praktyka w każdej pracy z danymi, aby uniknąć błędów, które mogą mieć poważne konsekwencje w analizach i raportach.

Pytanie 22

Wskaż błędny sposób podziału dysku MBR na partycje?

A. 2 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

B. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

C. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

D. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

Wykorzystywanie nieprawidłowych kombinacji partycji na dysku MBR często prowadzi do nieporozumień i problemów z zarządzaniem przestrzenią dyskową. W przypadku wyboru połączenia jednej partycji podstawowej i dwóch rozszerzonych, istnieje fundamentalne nieporozumienie dotyczące architektury MBR. MBR, jako standardowy sposób zarządzania partycjami na tradycyjnych dyskach twardych, pozwala jedynie na jedną partycję rozszerzoną. Partycja rozszerzona jest specjalnym rodzajem partycji, która pełni rolę kontenera dla wielu partycji logicznych. Oznacza to, że nie można mieć dwóch partycji rozszerzonych na jednym dysku MBR, ponieważ naruszyłoby to podstawowe zasady dotyczące struktury partycji. Błędne podejście do liczby partycji może prowadzić do błędów przy próbie uruchomienia systemu operacyjnego, a także do trudności w alokacji i zarządzaniu przestrzenią dyskową. Ważne jest, aby zrozumieć, że efektywne zarządzanie partycjami nie tylko wpływa na prawidłowe działanie systemu operacyjnego, ale także na bezpieczeństwo i wydajność przechowywanych danych. Dobrą praktyką jest również monitorowanie i regularne przeglądanie struktury partycji oraz ich wykorzystania, co pozwala na lepsze planowanie przyszłych potrzeb w zakresie przechowywania danych.

Pytanie 23

Zmienną a wyświetl na 2 różne sposoby.

A. cout << "a = " << a; oraz cout << a;

B. printf("a = %d", a); oraz printf("%d", a);

C. System.out.println("a = " + a); oraz System.out.println(a);

D. console.log("a = " + a); oraz console.log(a);

Wybrałeś niepoprawną odpowiedź. W C++ najczęściej używanymi metodami wyświetlania są strumień cout oraz funkcja printf. Odpowiedź B pokazuje dwa sposoby wyświetlania z użyciem cout - z opisem (cout << "a = " << a;) oraz wyświetlenie samej wartości (cout << a;). Warto zapamiętać, że cout jest standardową metodą wyjścia w C++, podczas gdy odpowiedzi A, C i D odnoszą się do innych języków programowania (odpowiednio C, JavaScript i Java).

Pytanie 24

Który typ macierzy RAID zapewnia tzw. mirroring dysków?

A. RAID-1

B. RAID-2

C. RAID-5

D. RAID-0

RAID-1, znany również jako mirroring, zapewnia wysoką dostępność danych poprzez duplikację informacji na dwóch lub więcej dyskach. W przypadku awarii jednego z dysków, dane są nadal dostępne z drugiego, co minimalizuje ryzyko utraty danych. Takie rozwiązanie jest szczególnie cenione w środowiskach, gdzie krytyczne jest zachowanie ciągłości pracy, na przykład w centrach danych czy serwerach aplikacyjnych. W praktyce, RAID-1 jest często stosowany w połączeniu z innymi poziomami RAID, co pozwala na uzyskanie dodatkowych korzyści, takich jak zwiększona wydajność. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Storage Networking Industry Association (SNIA), zalecają użycie RAID-1 w zastosowaniach wymagających wysokiej niezawodności. Warto również zauważyć, że pomimo wysokich kosztów ze względu na podwójną ilość wymaganej przestrzeni dyskowej, bezpieczeństwo danych jest kluczowym elementem, który często uzasadnia takie inwestycje w infrastrukturę IT.

Pytanie 25

Aby zmierzyć tłumienie łącza światłowodowego w dwóch zakresach transmisyjnych 1310nm oraz 1550nm, powinno się zastosować

A. reflektometru TDR

B. rejestratora cyfrowego

C. miernika mocy optycznej

D. testera UTP

Użycie reflektometru TDR (Time Domain Reflectometer) w kontekście pomiaru tłumienia w łączach światłowodowych jest błędne, ponieważ to urządzenie jest dedykowane głównie do analizy kabli miedzianych. Reflektometr działa na zasadzie wysyłania krótkich impulsów sygnału i mierzenia odbić, co w przypadku kabli optycznych nie dostarcza informacji o tłumieniu. Tak samo rejestrator cyfrowy, choć przydatny w różnych zastosowaniach pomiarowych, nie jest przeznaczony do oceny tłumienia w światłowodach, ponieważ nie dokonuje analiz optycznych. Z kolei tester UTP, który jest narzędziem do diagnozowania i testowania kabli miedzianych, nie ma zastosowania w przypadku technologii optycznych, ponieważ operuje na zupełnie innych zasadach. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu technologii światłowodowej z miedzianą, co prowadzi do wyboru niewłaściwych narzędzi. Aby prawidłowo ocenić jakość łącza światłowodowego, kluczowe jest korzystanie z odpowiednich przyrządów, takich jak miernik mocy optycznej, który zapewnia wiarygodne dane i pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie konserwacji i modernizacji infrastruktury.

Pytanie 26

Jakie polecenie należy wydać, aby uzyskać listę plików spełniających dane kryteria?

 -rw-r--r-- 1 root root 9216 paź 6 18:39 mama.xls
 -rw-r--r-- 1 root root 9216 paź 6 18:39 tata.txt
 -rw-r--r-- 1 root root 9216 paź 6 18:39 test2.jpg
 -rw-r--r-- 1 root root 9216 paź 6 18:39 test.jpg

A. find *.jpg | *a*

B. grep *a* *.jpg

C. ls -l *a* *.jpg

D. dir *a*.jpg

Polecenie ls -l *a* *.jpg jest prawidłowe, ponieważ wykorzystuje narzędzie ls do listowania plików w katalogu. Parametr -l umożliwia wyświetlenie szczegółowych informacji o plikach, takich jak prawa dostępu, właściciel i rozmiar. Użycie wzorców *a* oraz *.jpg pozwala na filtrowanie plików zawierających literę a oraz tych z rozszerzeniem jpg. Dzięki temu użytkownik może uzyskać precyzyjne informacje o interesujących go plikach. Stosowanie tego polecenia jest zgodne z dobrymi praktykami administracji systemami Linux, umożliwiając szybkie i efektywne zarządzanie plikami. Przykładowo, użycie ls -l *a*.jpg wyświetli wszystkie pliki jpg zawierające literę a w nazwie, co jest przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik musi zidentyfikować konkretne pliki graficzne w dużym zbiorze danych. Polecenie ls jest integralną częścią codziennej pracy administratorów systemów, dlatego zrozumienie jego mechanizmów i możliwości jest kluczowe w efektywnym zarządzaniu środowiskiem Linux.

Pytanie 27

Jeśli rozdzielczość myszy wynosi 200dpi, a monitor ma rozdzielczość Full HD, to aby przesunąć kursor wzdłuż ekranu, należy przesuń mysz o

A. 480i

B. około 25cm

C. około 35 cm

D. 1080px

Odpowiedzi, które wskazują na 480i, 1080px czy około 35 cm, wynikają z nieporozumień co do rozdzielczości i jednostek miary. 480i to standard wideo, ale to zupełnie nie odnosi się do przesuwania myszy na ekranie. Jeśli mówimy o przesunięciu kursora, te jednostki nie mają sensu, bo nie mówią o fizycznej odległości, którą musi pokonać myszka. A 1080px to tylko liczba pikseli w pionie, co też nie pomoże w obliczeniach, gdy chodzi o przesunięcie kursora w poziomie. Dlatego takie podejście może prowadzić do pomyłek. No i ta odpowiedź o 35 cm też nie trzyma się kupy, bo przy rozdzielczości 200dpi to powinno być znacznie mniej. Lepiej zrozumieć te podstawy, bo to naprawdę ważne, jak pracujemy z technologią graficzną i urządzeniami wskazującymi.

Pytanie 28

Na przedstawionym rysunku zaprezentowane jest złącze

A. DVI-D

B. HDMI

C. DVI-A

D. D-SUB

Złącze DVI-A jest rodzajem złącza używanego do przesyłania analogowego sygnału wideo. Rozwiązanie to jest częścią standardu Digital Visual Interface, który obsługuje zarówno sygnały cyfrowe jak i analogowe. DVI-A jest często stosowane do podłączania starszych monitorów CRT oraz niektórych projektorów. Jego kluczowym zastosowaniem jest kompatybilność z urządzeniami, które nie obsługują sygnałów cyfrowych. Złącze DVI-A jest fizycznie podobne do innych rodzajów DVI, ale różni się układem pinów, co pozwala na przesyłanie wyłącznie sygnałów analogowych. Pomimo rosnącej popularności sygnałów cyfrowych, DVI-A nadal znajduje zastosowanie w systemach, gdzie wymagane jest połączenie z urządzeniami analogowymi. Dbałość o odpowiedni dobór kabli i złączek jest istotna, aby uniknąć zakłóceń sygnału i zapewnić optymalną jakość obrazu. W kontekście praktycznych zastosowań, znajomość standardu DVI-A może być kluczowa dla specjalistów zajmujących się modernizacją i konserwacją starszych systemów wizyjnych, w których zastosowanie znajdują rozwiązania analogowe. Standardy takie jak DVI-A są przykładem na ciągłą potrzebę znajomości różnych technologii wideo w dynamicznie zmieniającym się świecie cyfrowym.

Pytanie 29

Technologia ADSL pozwala na nawiązanie połączenia DSL

A. o identycznej szybkości w obie strony do i od abonenta

B. z różnorodnymi prędkościami w kierunku do i od abonenta

C. poprzez linie ISDN

D. o wyjątkowo dużej prędkości, przekraczającej 13 Mb/s

Odpowiedzi takie jak wykorzystanie linii ISDN do ADSL są nieprawidłowe, ponieważ ADSL korzysta z istniejących linii telefonicznych miedzianych, które są wykorzystywane przez usługi PSTN (Public Switched Telephone Network). Linia ISDN, będąca cyfrową linią komunikacyjną, działa na zasadzie całkowicie innej technologii, a jej parametry transmisji różnią się od ADSL. Również idea, że ADSL miałby oferować tę samą prędkość w obu kierunkach, jest mylna. ADSL jest zaprojektowane z asymetrycznym rozkładem prędkości, co oznacza, że jego głównym celem jest zapewnienie użytkownikowi większej szybkości pobierania, co jest zgodne z powszechnymi potrzebami użytkowników domowych. Prędkości na poziomie powyżej 13 Mb/s w standardowym ADSL także są niepoprawne; ADSL2 i ADSL2+ mogą osiągać wyższe prędkości, jednak standardowe ADSL nie przekracza 8 Mb/s. Należy również zwrócić uwagę na błędy w rozumieniu znaczenia jakości połączenia oraz jego wpływu na prędkości. Aspekty takie jak długość linii, jakość miedzi czy ilość podłączonych użytkowników mogą znacznie wpływać na realne osiągane prędkości, co nie jest brane pod uwagę w opisanych odpowiedziach.

Pytanie 30

Które z kont nie jest wbudowanym kontem w systemie Windows XP?

A. admin

B. administrator

C. pomocnik

D. gość

Odpowiedź 'admin' jest poprawna, ponieważ to konto nie jest standardowo wbudowane w system Windows XP. W rzeczywistości, Windows XP oferuje kilka predefiniowanych kont użytkowników, takich jak 'Administrator', 'Gość' oraz 'Pomocnik'. Konto 'Administrator' ma najwyższe uprawnienia i jest używane do zarządzania systemem, a 'Gość' jest bardzo ograniczone i służy do tymczasowego dostępu. Konto 'Pomocnik' jest również specyficzne dla zdalnej pomocy. W przeciwieństwie do nich, 'admin' jest często używane w innych systemach operacyjnych, takich jak Linux, jako skrót do konta administratora, ale nie funkcjonuje jako wbudowane konto w Windows XP. Znajomość tego zagadnienia jest istotna z perspektywy bezpieczeństwa systemów operacyjnych, ponieważ zrozumienie ról kont użytkowników pozwala lepiej zabezpieczyć system przed nieautoryzowanym dostępem. Użytkownicy powinni znać różnice pomiędzy kontami i ich uprawnieniami w celu skuteczniejszego zarządzania dostępem i ochrony danych.

Pytanie 31

Aby zapobiegać i eliminować szkodliwe oprogramowanie, takie jak exploity, robaki oraz trojany, konieczne jest zainstalowanie oprogramowania

A. antyspam.

B. antyspyware.

C. antymalware.

D. adblok.

Odpowiedź 'antymalware' jest naprawdę trafna. To oprogramowanie ma za zadanie wykrywać, blokować i usuwać różne rodzaje szkodliwego oprogramowania, takie jak exploity, robaki czy trojany. Działa na zasadzie skanowania systemów w poszukiwaniu znanych zagrożeń i wykorzystuje różne techniki, żeby znaleźć nowe, które jeszcze nikomu się nie trafiły. Myślę, że dobrym przykładem użycia antymalware jest regularne przeszukiwanie komputera, żeby upewnić się, że jest on bezpieczny. Ważne jest, żeby każda firma miała coś takiego zainstalowanego i aktualizowanego, bo to pomaga chronić dane przed najnowszymi zagrożeniami. Oprócz samego antymalware, warto też mieć dodatkowe zabezpieczenia, takie jak zapory ogniowe czy systemy wykrywania intruzów, co jeszcze bardziej zwiększa naszą ochranę przed atakami.

Pytanie 32

Instalacja serwera stron www w rodzinie systemów Windows Server jest możliwa dzięki roli

A. serwera aplikacji

B. serwera sieci Web

C. usług plików

D. usług pulpitu zdalnego

Serwer sieci Web w systemie Windows Server to rola, która umożliwia hostowanie aplikacji internetowych oraz stron WWW. W praktyce oznacza to, że administrator może zainstalować i skonfigurować serwer IIS (Internet Information Services), co jest standardem dla hostingu stron w środowiskach Windows. IIS jest nie tylko łatwy w użyciu, ale również oferuje wiele zaawansowanych funkcji, takich jak zarządzanie certyfikatami SSL, obsługa ASP.NET, czy integracja z bazami danych. Warto zaznaczyć, że standardowa konfiguracja serwera sieci Web pozwala na efektywne zarządzanie ruchem, monitorowanie wydajności oraz zabezpieczanie zasobów. Dzięki prawidłowej konfiguracji, przedsiębiorstwa mogą świadczyć usługi online, co wpisuje się w aktualne trendy digitalizacji i transformacji cyfrowej. Dodatkowo, administratorzy mogą korzystać z narzędzi takich jak Web Deploy do automatyzacji wdrożeń, co znacznie usprawnia proces aktualizacji aplikacji na serwerze.

Pytanie 33

AC-72-89-17-6E-B2 to adres MAC karty sieciowej zapisany w formacie

A. binarnej

B. dziesiętnej

C. heksadecymalnej

D. oktalnej

Adres AC-72-89-17-6E-B2 to przykład adresu MAC, który jest zapisany w formacie heksadecymalnym. W systemie heksadecymalnym każda cyfra może przyjmować wartości od 0 do 9 oraz od A do F, co pozwala na reprezentację 16 różnych wartości. W kontekście adresów MAC, każda para heksadecymalnych cyfr reprezentuje jeden bajt, co jest kluczowe w identyfikacji urządzeń w sieci. Adresy MAC są używane w warstwie łącza danych modelu OSI i są istotne w takich protokołach jak Ethernet. Przykładowe zastosowanie adresów MAC to filtrowanie adresów w routerach, co pozwala na kontrolę dostępu do sieci. Zrozumienie systemów liczbowych, w tym heksadecymalnego, jest istotne dla profesjonalistów w dziedzinie IT, ponieważ wiele protokołów i standardów, takich jak IPv6, stosuje heksadecymalną notację. Ponadto, dobra znajomość adresowania MAC jest niezbędna przy rozwiązywaniu problemów z sieciami komputerowymi, co czyni tę wiedzę kluczową w pracy administratorów sieci.

Pytanie 34

Litera S w protokole FTPS oznacza zabezpieczenie danych podczas ich przesyłania poprzez

A. autoryzację

B. uwierzytelnianie

C. szyfrowanie

D. logowanie

Protokół FTPS (File Transfer Protocol Secure) to rozszerzenie standardowego protokołu FTP, które dodaje warstwę zabezpieczeń poprzez szyfrowanie przesyłanych danych. Litera 'S' oznacza, że wszystkie dane przesyłane pomiędzy klientem a serwerem są szyfrowane. Użycie szyfrowania chroni informacje przed nieautoryzowanym dostępem w trakcie transmisji, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa danych. W praktyce oznacza to, że nawet jeśli dane zostaną przechwycone przez złośliwego użytkownika, nie będą one czytelne bez odpowiedniego klucza szyfrującego. W branży IT stosuje się różne protokoły szyfrowania, takie jak SSL (Secure Sockets Layer) lub TLS (Transport Layer Security), które są powszechnie uznawane za standardy zabezpieczeń. Przy korzystaniu z FTPS, szczególnie w środowiskach, gdzie przesyłane są wrażliwe dane, jak dane osobowe czy informacje finansowe, szyfrowanie staje się niezbędnym elementem polityki bezpieczeństwa. Wdrożenie FTPS z odpowiednią konfiguracją szyfrowania jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony danych, co czyni go godnym zaufania rozwiązaniem do bezpiecznej wymiany plików.

Pytanie 35

W dokumentacji płyty głównej zapisano „Wsparcie dla S/PDIF Out”. Co to oznacza w kontekście tego modelu płyty głównej?

A. analogowe złącze sygnału wyjścia video

B. cyfrowe złącze sygnału video

C. analogowe złącze sygnału wejścia video

D. cyfrowe złącze sygnału audio

Odpowiedź wskazująca na "cyfrowe złącze sygnału audio" jest poprawna, ponieważ S/PDIF (Sony/Philips Digital Interface) to standard cyfrowego przesyłania sygnału audio, który pozwala na przesyłanie dźwięku w formie nieskompresowanej lub skompresowanej. Złącze S/PDIF może mieć formę optyczną lub elektryczną, co umożliwia podłączenie różnych urządzeń audio, takich jak dekodery, amplitunery, czy zestawy głośników. Zastosowanie S/PDIF w systemach audio jest szerokie – na przykład, wiele komputerów i płyt głównych ma wyjścia S/PDIF, co pozwala na wydobycie wysokiej jakości dźwięku do zewnętrznych systemów audio. W praktyce, korzystanie z S/PDIF zapewnia lepszą jakość dźwięku w porównaniu do analogowych rozwiązań, ponieważ eliminuje potencjalne zakłócenia związane z sygnałami analogowymi i umożliwia przesyłanie sygnału stereo lub wielokanałowego bezstratnie, zgodnie z najnowszymi standardami audio.

Pytanie 36

Oblicz koszt realizacji okablowania strukturalnego od 5 punktów abonenckich do panelu krosowego, wliczając wykonanie kabli łączących dla stacji roboczych. Użyto przy tym 50 m skrętki UTP. Każdy punkt abonencki posiada 2 gniazda typu RJ45.

Materiał	Jednostka	Cena
Gniazdo podtynkowe 45x45, bez ramki, UTP 2xRJ45 kat.5e	szt.	17 zł
UTP kabel kat.5e PVC 4PR 305m	karton	305 zł
RJ wtyk UTP kat.5e beznarzędziowy	szt.	6 zł

A. 152,00 zł

B. 350,00 zł

C. 255,00 zł

D. 345,00 zł

Poprawna odpowiedź 255,00 zł wynika z dokładnej analizy kosztów materiałów użytych do wykonania okablowania strukturalnego. Zaczynając od 5 punktów abonenckich każdy z nich wymaga jednej jednostki gniazda podtynkowego w cenie 17 zł za sztukę co daje łączny koszt 85 zł. Następnie użyto 50 m skrętki UTP kat. 5e. Cena kartonu 305 m wynosi 305 zł co oznacza że cena za metr wynosi 1 zł dlatego koszt zakupu 50 m to 50 zł. Do każdego z 5 punktów abonenckich należy zamontować dwa wtyki RJ45 co daje łącznie 10 wtyków w cenie 6 zł za sztukę co sumuje się do 60 zł. Również wykonanie kabli połączeniowych z panelu krosowego do stacji roboczych wymaga dodatkowych wtyków RJ45. Przyjmując że każdy kabel połączeniowy używa dwóch wtyków a łączna liczba stacji roboczych wynosi 5 należy dodać 10 wtyków co daje dodatkowe 60 zł. Łączny koszt wszystkich komponentów to 85 zł za gniazda 50 zł za kabel oraz 120 zł za wtyki RJ45 co razem daje poprawną odpowiedź 255 zł. Takie podejście do kalkulacji kosztów jest zgodne z normami i dobrymi praktykami w branży IT zapewniając dokładne i efektywne planowanie infrastruktury sieciowej.

Pytanie 37

Jakie jest oznaczenie sieci, w której funkcjonuje host o IP 10.10.10.6 klasy A?

A. 10.10.0.0

B. 10.0.0.0

C. 10.255.255.255

D. 10.10.10.255

Adres 10.10.0.0 jest nieprawidłowym adresem sieci dla hosta o adresie IP 10.10.10.6, ponieważ sugeruje, że sieć ma maskę podsieci, która uwzględnia tylko pierwsze dwa oktety, co jest niezgodne z zasadami klasyfikacji adresów IP. W klasie A, adres IP 10.10.10.6 wskazuje, że cały pierwszy oktet (10) powinien być użyty do określenia adresu sieci, a nie dwóch. Adres 10.10.10.255 jest w ogóle adresem rozgłoszeniowym (broadcast), co oznacza, że nie może być traktowany jako adres sieci. Adresy rozgłoszeniowe są używane do jednoczesnego wysyłania danych do wszystkich urządzeń w danej sieci, co czyni je w pełni niewłaściwymi w kontekście adresów sieciowych. Ponadto, 10.255.255.255 jest adresem rozgłoszeniowym dla całej sieci klasy A, co również wyklucza go z możliwości bycia adresem sieci. Kluczowe błędy w myśleniu, które prowadzą do tych nieprawidłowych wniosków, obejmują pomylenie adresów sieciowych z adresami hostów oraz nieprawidłowe stosowanie maski podsieci. W rzeczywistości, aby dokładnie określić adres sieci, należy zawsze odnosić się do zasad klasyfikacji adresów oraz do standardów takich jak RFC 1918, które określają zasady używania adresów prywatnych. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 38

Aby naprawić wskazaną awarię, należy

Dwa komputery pracują w sieci lokalnej.
Mają skonfigurowane protokoły TCP/IP.
Jednemu z nich przypisano numer IP 192.168.1.1, drugiemu – 192.168.2.1.
Komputery „widzą się" w otoczeniu sieciowym, natomiast próba połączenia się z wykorzystaniem protokołu TCP/IP kończy się niepowodzeniem, np. wynik polecenie ping jest negatywny.

A. zmienić ustawienia adresów IP i/lub masek podsieci odpowiadających im w taki sposób, aby oba komputery były w tej samej podsieci

B. dezaktywować system NetBIOS NWLink w ustawieniach połączeń LAN komputerów

C. wyłączyć system NetBIOS przez TCP/IP w zaawansowanych opcjach TCP/IP kart sieciowych

D. sprawdzić, czy PROXY jest włączone i ewentualnie je aktywować

Wyłączenie systemu NetBIOS NWLink lub NetBIOS przez TCP/IP nie rozwiąże problemu komunikacji w sieci, gdy komputery znajdują się w różnych podsieciach IP. NetBIOS jest starszym protokołem, który nie wpływa na routing pakietów TCP/IP w sieci. Może być przyczyną problemów z wykrywaniem zasobów w sieci, ale nie z komunikacją IP. Innym nieporozumieniem jest to, że włączenie lub sprawdzenie ustawień PROXY nie ma związku z konfiguracją lokalnych połączeń sieciowych. Serwery proxy działają jako pośrednicy dla ruchu wychodzącego i przychodzącego między siecią lokalną a internetem, a nie między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej. Kluczowym problemem jest tutaj konfiguracja adresów IP i masek podsieci, ponieważ to one definiują logikę segmentacji w sieci IP. Gdy komputery są w różnych podsieciach, pakiety nie są bezpośrednio przekazywane między nimi, co prowadzi do problemów z łącznością, takich jak brak odpowiedzi na polecenie ping. Dlatego poprawna konfiguracja adresów IP i masek podsieci jest niezbędna do zapewnienia prawidłowego działania sieci lokalnej i umożliwienia komputerom komunikacji w ramach tej samej podsieci, co jest fundamentem projektowania efektywnych i niezawodnych sieci komputerowych.

Pytanie 39

Na ilustracji przedstawiona jest karta

A. sieciowa Fibre Channel

B. sieciowa Token Ring

C. kontrolera RAID

D. kontrolera SCSI

Karta sieciowa Fibre Channel jest specjalistycznym urządzeniem przeznaczonym do komunikacji w wysokiej wydajności sieciach komputerowych. Fibre Channel jest standardem sieciowym, który zapewnia szybki transfer danych między punktami, co jest szczególnie istotne w środowiskach wymagających dużych przepustowości, takich jak centra danych czy systemy przechowywania danych. Karty te są powszechnie stosowane w rozwiązaniach SAN (Storage Area Network), gdzie umożliwiają bezpośrednie połączenia z macierzami dyskowymi. Dzięki zastosowaniu światłowodów, Fibre Channel zapewnia nie tylko wysoką prędkość transmisji, ale także niski poziom zakłóceń i dużą odległość transmisji. W praktyce karty te są montowane w serwerach, gdzie pełnią kluczową rolę w zarządzaniu i przesyłaniu danych. Warto również zaznaczyć, że Fibre Channel obsługuje różne topologie sieciowe, takie jak Point-to-Point, Switched Fabric i Arbitrated Loop, co daje dużą elastyczność w projektowaniu sieci. Jest to rozwiązanie zgodne z wieloma standardami branżowymi, co zapewnia jego niezawodność i kompatybilność z innymi urządzeniami sieciowymi.

Pytanie 40

Aby usunąć konto użytkownika student w systemie operacyjnym Ubuntu, można skorzystać z komendy

A. del user student

B. user net student /del

C. userdel student

D. net user student /del

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są błędne z kilku powodów, które warto szczegółowo wyjaśnić. Pierwsza z nich, 'del user student', nie jest poprawnym poleceniem w żadnym systemie operacyjnym opartym na Unixie, takim jak Ubuntu. W rzeczywistości, format tego polecenia przypomina bardziej składnię języków skryptowych, ale nie ma zastosowania w kontekście zarządzania użytkownikami w systemie Linux. Warto również zauważyć, że w systemach Unix polecenia nie używają terminu 'del', co może prowadzić do nieporozumień. Kolejna odpowiedź, 'net user student /del', jest specyficzna dla systemów Windows i nie ma zastosowania w Ubuntu. W systemie Windows to polecenie działa w kontekście zarządzania użytkownikami w Active Directory lub lokalnych kontach użytkowników, jednak nie ma odpowiednika w systemie Linux. Ostatnia odpowiedź, 'user net student /del', jest niepoprawna z punktu widzenia składni oraz nie odnosi się do żadnego znanego polecenia w systemie operacyjnym Linux. Warto zwrócić uwagę na typowe błędy, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych odpowiedzi, takie jak pomieszanie składni poleceń między różnymi systemami operacyjnymi lub brak zrozumienia specyfiki poleceń do zarządzania kontami użytkowników. Aby poprawnie zarządzać użytkownikami w systemie Linux, ważne jest poznanie i zrozumienie narzędzi i poleceń przypisanych do konkretnego środowiska. Znajomość tych różnic jest kluczowa w pracy z różnymi systemami operacyjnymi oraz w kontekście zarządzania infrastrukturą IT.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej