Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 15:39
Data zakończenia: 22 maja 2025 16:01

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest wykorzystywane do przywracania brakujących fragmentów podczas rekonstrukcji zniszczonych zdjęć?

A. Stempel

B. Lasso

C. Gąbka

D. Różdżka

Stempel to narzędzie w programie Adobe Photoshop, które jest kluczowe w procesie rekonstrukcji zniszczonych obrazów. Jego główną funkcją jest kopiowanie pikseli z jednego fragmentu obrazu i wklejanie ich w innym miejscu, co umożliwia precyzyjne uzupełnienie brakujących elementów. Użytkownik może dostosować rozmiar pędzla, a także twardość i krycie, co zwiększa elastyczność narzędzia. Przykładowo, w przypadku zniszczonego zdjęcia, można użyć stempla, aby skopiować fragment zdrowego obszaru i nałożyć go na uszkodzony, co przywraca spójność wizualną. Zgodnie z dobrymi praktykami w retuszu zdjęć, istotne jest, aby stosować różne źródła do stemplowania, aby uniknąć powtarzających się wzorów, co mogłoby zdradzić zastosowanie narzędzia. Warto również zwrócić uwagę na technikę pracy na nowej warstwie, co pozwala na łatwe wprowadzenie poprawek, co jest standardem w profesjonalnym edytowaniu obrazów.

Pytanie 2

Aktualnie stosowany standard PSD w najnowszej wersji oprogramowania Adobe Photoshop pozwala na

A. automatyczną konwersję kolorów pomiędzy modelami RGB i CMYK

B. zapisywanie trójwymiarowych modeli obiektów wraz z teksturami

C. zapisywanie plików o maksymalnym rozmiarze 2GB z nielimitowaną liczbą warstw

D. bezpośrednie zapisywanie plików w formacie gotowym do druku 3D

Aktualny standard PSD w najnowszej wersji Adobe Photoshop rzeczywiście umożliwia zapisywanie plików o maksymalnym rozmiarze 2 GB z nielimitowaną liczbą warstw. Dzięki temu, użytkownicy mają możliwość pracy nad bardzo złożonymi projektami, które wymagają użycia wielu warstw, bez obaw o ograniczenia związane z rozmiarem plików. To jest szczególnie przydatne w przypadku profesjonalnych grafików i projektantów, którzy często muszą edytować lub tworzyć skomplikowane kompozycje. W praktyce oznacza to, że można z łatwością pracować nad wieloma detalami, dodając warstwy dla efektów, tekstów czy maski, bez ryzyka utraty jakości czy ograniczeń w zapisywaniu. Warto również zaznaczyć, że używanie warstw pozwala na większą elastyczność podczas edycji, ponieważ można łatwo modyfikować poszczególne elementy projektu. Oczywiście, aby w pełni wykorzystać możliwości PSD, warto zapoznać się z najlepszymi praktykami zarządzania warstwami, co może znacznie usprawnić workflow.

Pytanie 3

Rejestrację obrazów w technologii HDR należy wykonać, gdy

A. konieczne jest zastosowanie formatu RAW przy zdjęciach

B. konieczne jest wykorzystanie bracketingu głębi ostrości

C. zakres tonalny fotografowanej sceny przewyższa zakres tonalny przenoszony przez matrycę

D. zakres tonalny fotografowanej sceny jest mniejszy od zakresu tonalnego przenoszonego przez matrycę

Rejestracja obrazów w technice HDR (High Dynamic Range) jest kluczowa w sytuacjach, gdy rozpiętość tonalna fotografowanej sceny przewyższa możliwości matrycy aparatu. Matryce cyfrowe mają ograniczoną rozpiętość tonalną, co oznacza, że mogą uchwycić tylko określony zakres jasności. Technika HDR polega na wykonaniu kilku zdjęć tej samej sceny z różnymi ustawieniami ekspozycji, co pozwala na uchwycenie zarówno najciemniejszych, jak i najjaśniejszych szczegółów. Przykładowo, w sceneriach z silnym kontrastem, takich jak zachody słońca czy wnętrza z jasnymi oknami, standardowe zdjęcie może stracić detale w cieniach lub prześwietlić jasne obszary. Przy użyciu HDR można połączyć te ujęcia w jedno zdjęcie, które wyeksponuje szczegóły w całym zakresie tonalnym. Standardem w fotografii HDR jest stosowanie formatu RAW, który oferuje większą elastyczność w postprodukcji, jednak kluczowym aspektem jest zawsze odpowiedni dobór wartości ekspozycji.

Pytanie 4

Systemy Focus Peaking w zaawansowanych aparatach cyfrowych wspomagają

A. ręczne ustawianie ostrości przez podświetlanie ostrych krawędzi

B. pomiar ekspozycji przez analizę punktową jasnych obszarów

C. wybór punktów ostrości w trybie wielopunktowego autofokusa

D. redukcję szumów przy wysokich wartościach ISO

Systemy Focus Peaking to niezwykle przydatne narzędzie w fotografii, które wspomaga ręczne ustawianie ostrości poprzez wizualne podświetlanie ostrych krawędzi obiektów na ekranie aparatu. Dzięki temu, fotograf ma możliwość łatwego zidentyfikowania, które elementy w kadrze są najlepiej wyostrzone, co znacznie ułatwia proces ustawiania ostrości, szczególnie w sytuacjach, gdy korzysta się z obiektywów manualnych lub w trudnych warunkach oświetleniowych. W praktyce, Focus Peaking działa poprzez analizę obrazu i zaznaczanie obszarów, które są wyraźnie ostre, zazwyczaj w formie kolorowych konturów. Wspomaga to nie tylko ręczne ustawienie ostrości, ale również poprawia efektywność pracy w szybkich sytuacjach, takich jak fotografia uliczna czy portretowa. Używanie Focus Peaking jest zgodne z najlepszymi praktykami zawodowców, którzy stawiają na precyzję i kontrolę nad swoją pracą. Warto dodać, że wiele nowoczesnych aparatów oferuje tę funkcję, co czyni ją standardem w świecie cyfrowej fotografii, a jej umiejętne wykorzystanie może znacząco wpłynąć na jakość zdjęć.

Pytanie 5

Reakcja przedstawiona zgodnie z równaniem: AgBr + Na₂S₂O₃→ Na[AgS₂O₃] + NaBr, odnosi się do procesu

A. naświetlania

B. wywoływania

C. utrwalania

D. płukania

Odpowiedź 'utrwalania' jest w porządku, bo dotyczy stabilizacji obrazu fotograficznego. W fotografii utrwalanie to istotny krok, który ma na celu zablokowanie reakcji chemicznych w emulsji po naświetleniu. Ta reakcja AgBr + Na2S2O3 → Na[AgS2O3] + NaBr pokazuje, jak siarczan sodu (Na2S2O3) działa jak utrwalacz, usuwając nadmiar bromku srebra, który nie był naświetlony. Dzięki temu obraz staje się trwały i nie ulega dalszym zmianom pod wpływem światła, co jest naprawdę ważne w praktyce fotograficznej. Z mojego doświadczenia, skuteczne utrwalanie wymaga odpowiedniego czasu i temperatury, bo w przeciwnym razie mogą się pojawić problemy, jak zbyt jasne lub ciemne zdjęcia. Warto pamiętać, że stosowanie właściwych chemikaliów i technik jest kluczowe, aby zapewnić, że obraz będzie stabilny.

Pytanie 6

Kalibrację monitora, którą przeprowadza się przed obróbką zdjęć do druku, wykonuje się z wykorzystaniem programu

A. Corel Draw

B. Corel Photo-Paint

C. Adobe InDesign

D. Adobe Gamma

Adobe Gamma to narzędzie, które umożliwia kalibrację monitora, co jest kluczowym krokiem przed przystąpieniem do obróbki zdjęć do wydruku. Kalibracja monitora pozwala na uzyskanie dokładnych i spójnych kolorów, co jest istotne, gdy zamierzamy przenieść nasze projekty na papier. Użycie Adobe Gamma pozwala na dostosowanie ustawień jasności, kontrastu oraz balansu kolorów, co wpływa na wierność odwzorowania barw. Dzięki temu, kolory widoczne na monitorze będą zbliżone do tych, które zostaną wydrukowane. W praktyce, przed rozpoczęciem obróbki zdjęć, warto przeprowadzić kalibrację, aby uniknąć niespodzianek w jakości wydruku. W branży graficznej uznaje się, że systematyczna kalibracja monitorów powinna być częścią rutynowych działań, zwłaszcza w kontekście projektów wymagających precyzyjnego odwzorowania kolorów, takich jak fotografie, ilustracje czy projekty graficzne. Współczesne standardy, takie jak sRGB czy Adobe RGB, wskazują na konieczność zapewnienia odpowiedniego odwzorowania kolorów w całym procesie produkcji, co czyni kalibrację kluczowym elementem pracy profesjonalistów.

Pytanie 7

Do prawidłowego wykonania zdjęcia panoramicznego z kilku ujęć należy

A. stosować różne parametry ekspozycji dla każdego ujęcia

B. zmieniać ogniskową obiektywu między ujęciami

C. fotografować bez użycia statywu

D. zachować około 30% nakładania się sąsiednich kadrów

Aby poprawnie wykonać zdjęcie panoramiczne z kilku ujęć, kluczowe jest zachowanie odpowiedniego nakładania się kadrów. Zaleca się, aby to nakładanie wynosiło około 30%. Dzięki temu programy do łączenia zdjęć mają wystarczająco dużo informacji do precyzyjnego dopasowania kadrów, co minimalizuje ryzyko powstania widocznych złączy i artefaktów. Przykładowo, podczas fotografowania panoramicznego krajobrazu, jeśli robisz zdjęcia z lewej do prawej strony, upewnij się, że każdy nowy kadr ma około jedną trzecią powierzchni, która pokrywa się z poprzednim. Dobre praktyki sugerują również, aby nie zmieniać ustawień aparatu pomiędzy ujęciami, co pomaga w zachowaniu spójności kolorystycznej i ekspozycyjnej. Zawsze warto używać statywu, aby utrzymać stabilność i równą wysokość między ujęciami. Takie podejście zwiększa szansę na uzyskanie płynnej i estetycznej panoramy, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 8

W fotografii produktowej, aby uzyskać jednolite oświetlenie obiektów, używa się

A. strumienicy, tła i statywu

B. softboxów i białych blend

C. stołu bezcieniowego oraz lampy z soczewką Fresnela

D. lampy błyskowej z wrotami

Softboxy i białe blendy są niezwykle istotnymi narzędziami w fotografii katalogowej, gdyż pozwalają uzyskać równomierne i naturalne oświetlenie przedmiotów. Softboxy rozpraszają światło, eliminując twarde cienie oraz refleksy, co jest kluczowe w przypadku produktów, które muszą być przedstawione w atrakcyjny i realistyczny sposób. Używając softboxów, fotograf może dostosować kierunek i intensywność światła, aby uzyskać pożądany efekt. Natomiast białe blendy służą do odbicia światła, co dodatkowo zwiększa jego ilość padającą na przedmiot, a także pomaga w wypełnieniu cieni. Dobrze zaplanowane oświetlenie przy użyciu tych narzędzi gwarantuje, że wszystkie detale produktu będą widoczne, a kolory będą się prezentować zgodnie z rzeczywistością. W praktyce, efekt równomiernego oświetlenia uzyskuje się poprzez staranne umiejscowienie softboxów wokół strefy fotografowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie fotografii produktowej.

Pytanie 9

Technika obrazowania computational photography polega na

A. tworzeniu obrazów o podwyższonej rozdzielczości przez interpolację danych

B. fotografowaniu z wykorzystaniem specjalnych statywów z programowalnym ruchem

C. zastosowaniu specjalnych filtrów optycznych redukujących aberracje chromatyczne

D. wykorzystaniu algorytmów cyfrowych do przetwarzania i łączenia wielu obrazów

Technika obrazowania znana jako computational photography, polega na wykorzystaniu algorytmów cyfrowych do przetwarzania i łączenia wielu obrazów. Dzięki zaawansowanym metodom obliczeniowym, możliwe jest uzyskanie efektów, które byłyby trudne lub wręcz niemożliwe do osiągnięcia w tradycyjnej fotografii. Przykładem może być HDR (High Dynamic Range), gdzie kilka zdjęć o różnych ekspozycjach jest łączonych, aby uzyskać szerszy zakres tonalny i szczegółowość w jasnych oraz ciemnych obszarach. To podejście jest nie tylko praktyczne, ale również szeroko stosowane w branży, zwłaszcza w fotografii krajobrazowej i architektonicznej. Inne zastosowania obejmują zdjęcia panoramiczne, gdzie wiele ujęć jest łączonych w jeden duży obraz, co nie tylko zwiększa rozdzielczość, ale także pole widzenia. W dzisiejszych czasach zintegrowane algorytmy w aparatach smartfonów pozwalają na uzyskiwanie profesjonalnych efektów w łatwy sposób.

Pytanie 10

Przygotowane zapotrzebowanie na sprzęt i materiały do realizacji zdjęć w plenerze z wykorzystaniem promieniowania podczerwonego powinno zawierać aparat fotograficzny z zestawem obiektywów oraz statyw, a także

A. filtr jasnoczerwony i film ortochromatyczny

B. filtr IR i film ortochromatyczny

C. filtr UV i film wrażliwy na promieniowanie długofalowe

D. filtr IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ stosowanie filtru IR (podczerwonego) oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe jest kluczowe w fotografii podczerwonej. Filtr IR pozwala na przepuszczenie jedynie promieniowania podczerwonego, blokując jednocześnie widzialne światło, co pozwala uzyskać unikalne efekty wizualne, charakterystyczne dla tego typu zdjęć. Film czuły na promieniowanie długofalowe jest niezbędny, aby uchwycić te długości fal, które są dla ludzkiego oka niewidoczne, co poszerza możliwości kreatywne fotografa. Przykładem zastosowania może być fotografia krajobrazowa, gdzie IR umożliwia uzyskanie dramatycznych kontrastów między roślinnością a niebem, a także zdjęcia medyczne, w których podczerwień pomaga w analizie ciepłoty ciała. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują także uwzględnienie odpowiednich ustawień aparatu oraz oświetlenia, aby maksymalizować jakość uzyskiwanych obrazów.

Pytanie 11

Jakiego z wymienionych materiałów należy użyć do oczyszczania ekranu monitora LCD z kurzu, smug i tłuszczu?

A. Papierowy ręcznik

B. Chusteczki do higieny osobistej

C. Ściereczka z microfibry

D. Gąbka

Ściereczki z microfibry to naprawdę super wybór, gdy chodzi o czyszczenie monitorów LCD. Są stworzone z myślą o delikatnych powierzchniach, co jest mega istotne. Te cienkie włókna świetnie zbierają kurz, plamy i tłuszcz, a jednocześnie nie zarysowują ekranu. Wiesz, dzięki swojej konstrukcji potrafią wchłonąć dużo więcej brudu niż zwykłe materiały, a na dodatek nie zostawiają smug. Żeby wyczyścić monitor, wystarczy lekko zwilżyć ściereczkę wodą lub jakimś specjalnym preparatem do czyszczenia i delikatnie przetrzeć ekran. Ważne, żeby unikać mocnych środków czyszczących albo twardych materiałów, bo to może uszkodzić ekran. Z własnego doświadczenia polecam regularne czyszczenie, żeby monitor długo działał i wyglądał dobrze. W branży elektronicznej wszyscy korzystają z tych ściereczek, a ich efektywność potwierdzają liczne testy. Naprawdę warto mieć je pod ręką.

Pytanie 12

Zasada czterech mocnych punktów w fotografii opiera się na kompozycji

A. podziału diagonalnego

B. podziału ukośnego

C. spirali

D. trójpodziału

Reguła trójpodziału to jedna z fundamentów kompozycji w fotografii, polegająca na podziale kadru na trzy równe części w poziomie i pionie, co tworzy dziewięć pól. Kluczowe punkty przecięcia tych linii to miejsca, w których powinny znajdować się najważniejsze elementy obrazu. Dzięki tej technice zdjęcia stają się bardziej zrównoważone i harmonijne, przyciągając wzrok widza. Przykładem zastosowania reguły trójpodziału może być fotografia krajobrazowa, gdzie horyzont umieszczony na jednej z linii poziomych oraz interesujący obiekt, na przykład drzewo czy góra, umieszczony na jednym z punktów przecięcia, tworzy kompozycję przyciągającą uwagę. Ponadto, stosowanie tej reguły ułatwia rozkład elementów w zdjęciu, co sprzyja lepszemu odbiorowi wizualnemu. Warto zaznaczyć, że trójpodział jest szeroko wykorzystywany nie tylko w fotografii, ale także w innych dziedzinach sztuki, takich jak malarstwo czy film, co dowodzi jego uniwersalności i skuteczności w tworzeniu atrakcyjnych kompozycji.

Pytanie 13

W fotografii portretowej terminem określającym oświetlenie głównego obiektu zdjęcia jest światło

A. ogólne

B. wypełniające

C. konturowe

D. kluczowe

Wypełniające światło, ogólne oraz konturowe to terminy, które często mylone są z oświetleniem kluczowym, lecz pełnią zupełnie inne funkcje w procesie fotografowania. Światło wypełniające ma na celu eliminację cieni powstałych na skutek działania światła kluczowego. Jest to źródło światła, które jest z reguły słabsze niż kluczowe i jego głównym zadaniem jest zmiękczenie kontrastów na zdjęciu, co nie pozwala jednak na nadanie charakteru portretowi. Ogólne światło to z kolei bardziej rozproszone i nieukierunkowane oświetlenie, które nie definiuje głównych cech obiektu, a jedynie wprowadza do fotografii pewną jasność, co często prowadzi do płaskiego efektu. Natomiast światło konturowe, które może być używane do zaznaczenia krawędzi obiektów, nie dostarcza głębi i detali, co jest kluczowe w portretach. W kontekście portretowania, nieprawidłowe zrozumienie roli tych typów światła może prowadzić do uzyskania zdjęć, które są technicznie poprawne, lecz pozbawione emocji i dynamiki. Zrozumienie i umiejętne zastosowanie światła kluczowego w połączeniu z innymi technikami oświetleniowymi jest więc nieodzowne dla osiągnięcia profesjonalnych efektów w fotografii portretowej.

Pytanie 14

Technikę oświetlenia konturowego przedmiotu fotografowanego osiąga się poprzez umiejscowienie głównego źródła światła

A. przed obiektem, które świeci w kierunku tła

B. za obiektem, które świeci w kierunku tła

C. za obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

D. przed obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

Technika oświetlenia konturowego, znana również jako oświetlenie konturowe, polega na umiejscowieniu źródła światła za fotografowanym obiektem, skierowanym w stronę obiektywu. Takie ustawienie światła umożliwia uzyskanie wyraźnych konturów oraz efektu trójwymiarowości, co jest szczególnie istotne w fotografii produktowej oraz portretowej. Użycie tej techniki pozwala na stworzenie dramatycznego kontrastu, gdyż światło przechodzące przez obiekt podkreśla jego krawędzie, a jednocześnie tło pozostaje w cieniu. Przykładem zastosowania oświetlenia konturowego może być fotografia biżuterii, gdzie refleksy świetlne na metalach i kamieniach szlachetnych są kluczowe dla uzyskania atrakcyjnego efektu wizualnego. Standardy branżowe zalecają również wykorzystanie różnych źródeł światła, takich jak lampy LED czy softboxy, by osiągnąć pożądany efekt. Dobrze zrealizowane oświetlenie konturowe znacząco podnosi jakość zdjęć i może być decydującym czynnikiem w procesie sprzedaży produktów.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Aby fotografować duże obiekty z bliskiej odległości lub w wąskich przestrzeniach, konieczne jest wykorzystanie obiektywu

A. lustrzanego

B. szerokokątnego

C. standardowego

D. długoogniskowego

Obiektyw szerokokątny jest idealnym rozwiązaniem do fotografowania dużych przedmiotów z małej odległości, zwłaszcza w ciasnych pomieszczeniach. Dzięki szerszemu kątowi widzenia, który zazwyczaj wynosi od 24 mm do 35 mm w przeliczeniu na pełnoklatkowy format, umożliwia uchwycenie większej części sceny, co jest niezwykle użyteczne w sytuacjach, gdzie ograniczona przestrzeń nie pozwala na oddalenie się od obiektu. Przykładowo, fotografując wnętrza budynków czy architekturę, obiektyw szerokokątny pozwala na ukazanie całej kompozycji, zamiast jedynie fragmentu. W standardach fotografii architektonicznej i wnętrzarskiej szerokokątne obiektywy są często zalecane, ponieważ eliminują zniekształcenia perspektywy, które mogłyby powstać przy użyciu obiektywu normalnego lub długiego ogniskowania. Dodatkowo, szerokokątne obiektywy często pozwalają na kreatywne kompozycje, w których można łączyć bliskie detale z szerszym kontekstem otoczenia, co zwiększa dynamikę fotografii.

Pytanie 17

Do fotografowania architektury najlepiej wykorzystać obiektyw

A. tilt-shift

B. teleobiektyw

C. standardowy o stałej ogniskowej

D. makro

Wybór niewłaściwego obiektywu do fotografowania architektury może prowadzić do wielu problemów, które negatywnie wpływają na jakość zdjęć. Standardowy obiektyw o stałej ogniskowej, choć może dostarczać wyraźne obrazy, nie oferuje elastyczności potrzebnej do uchwycenia skomplikowanej geometracji budynków. Przy fotografowaniu wysokich budynków często można zauważyć efekt 'zbiegania się' linii, co sprawia, że zdjęcia wyglądają nieprofesjonalnie. Makro obiektyw, skoncentrowany na detalu, jest zupełnie nieodpowiedni w kontekście architektury, ponieważ nie jest stworzony do uchwycenia dużych obiektów w ich całości. Teleobiektyw, z kolei, mimo że może być użyteczny w niektórych sytuacjach, ogranicza perspektywę i może powodować problemy z proporcjami, a także nie oddaje w pełni kontekstu architektonicznego. W przypadku architektury najważniejsze jest uchwycenie całego obiektu w odpowiedniej perspektywie, a to wymaga zastosowania technik, które obiektyw tilt-shift skutecznie zapewnia. Źle dobrany obiektyw może zaszkodzić nie tylko estetyce zdjęcia, ale również jego funkcjonalności w kontekście dokumentacji architektonicznej.

Pytanie 18

Oświetlenie Rembrandt w fotografii portretowej charakteryzuje się

A. silnym światłem konturowym podkreślającym sylwetkę

B. charakterystycznym trójkątem światła na policzku modela

C. miękkim światłem rozproszonym z frontu

D. równomiernym oświetleniem całej twarzy bez cieni

Oświetlenie Rembrandt w fotografii portretowej jest techniką, która wykorzystuje naturalne zjawiska świetlne do kreowania głębi i charakteru w portretach. Kluczowym elementem tej metody jest charakterystyczny trójkąt światła, który pojawia się na policzku modela naprzeciwko źródła światła. Trójkąt ten jest efektem zastosowania światła bocznego i górnego, co pozwala na wydobycie rysów twarzy oraz nadanie im trójwymiarowości. W praktyce, aby uzyskać taki efekt, fotograf powinien ustawić źródło światła pod kątem 45 stopni względem modela, co sprawi, że cienie będą tworzyć naturalny kontur twarzy. Ta technika jest szczególnie ceniona w portretach, ponieważ nadaje im dramatyzmu i ekspresji, a także jest zgodna z zasadami klasycznego oświetlenia w malarstwie. Na przykład, wielu znanych fotografów i malarzy, takich jak Rembrandt, który nadał tej technice nazwę, stosowało ją, aby uchwycić emocje i osobowość portretowanych osób. Warto zaznaczyć, że oświetlenie Rembrandt jest doskonałym narzędziem do kreowania atmosfery, co czyni je bardzo popularnym w fotografii reklamowej i modowej."

Pytanie 19

Aby podkreślić fakturę materiału na zdjęciu, jakie oświetlenie powinno być użyte?

A. kontrastowe z dwóch stron

B. rozproszone na wprost

C. bezpośrednie z jednego kierunku bocznego

D. równo rozproszone z dwóch stron

Odpowiedź 'bezpośrednie z jednego kierunku bocznego' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie takie oświetlenie skutecznie uwypukla fakturę tkaniny, tworząc wyraźne cienie i podkreślając detale strukturalne materiału. W fotografii produktowej oraz modowej, gdzie szczegółowe przedstawienie tekstury jest kluczowe, odpowiednie umiejscowienie źródła światła jest niezbędne. Na przykład, ustawienie lampy z boku tkaniny sprawia, że światło pada pod kątem, co powoduje, że zmarszczki, splot czy inne cechy tekstury są widoczne dzięki kontrastowi między światłem a cieniem. Dobry fotograficzny styl opiera się na zasadzie, że światło boczne działa jak naturalna forma modelowania, nadając trójwymiarowość obiektom. W praktyce, wiele osób stosuje takie techniki w sesjach zdjęciowych mody, gdzie uwydatnienie faktury materiału jest kluczowe dla atrakcyjności wizualnej. Standardowe podejścia do oświetlenia w fotografii zakładają, że umiejscowienie źródła światła w odpowiedniej pozycji jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 20

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Adobe Gamma

B. Corel Draw

C. Adobe InDesign

D. Corel Photo-Paint

Adobe Gamma to narzędzie, które pomaga nam ustawić monitor tak, żeby kolory, które widzimy, były bliższe rzeczywistości. To ważne, zwłaszcza kiedy przygotowujemy zdjęcia do druku. Kiedy ekran jest dobrze skalibrowany, kolory, które edytujemy, będą dokładniejsze i lepiej oddadzą to, co potem zostanie wydrukowane. To jest kluczowe w pracy z fotografią i grafiką komputerową, gdzie dobrą reprodukcja kolorów ma duże znaczenie. Dzięki Adobe Gamma możemy dostosowywać jasność, kontrast i balans kolorów, a także tworzyć profile ICC, które pomagają systemowi operacyjnemu zarządzać kolorami. Przykłady zastosowania tego programu to sytuacje, kiedy przygotowujemy zdjęcia do drukarni, gdzie wierne odwzorowanie kolorów ma ogromny wpływ na jakość końcowego produktu. Kalibracja monitora przed edytowaniem zdjęć to standard, który powinniśmy stosować w branży kreatywnej, a specjaliści polecają korzystanie z narzędzi takich jak Adobe Gamma.

Pytanie 21

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na tworzenie ścieżek?

A. Zaznaczenie eliptyczne

B. Pióro

C. Lasso wielokątne

D. Szybkie zaznaczenie

Narzędzie Pióro w programie Adobe Photoshop jest kluczowym elementem dla osób zajmujących się grafiką wektorową oraz precyzyjnym rysowaniem. Umożliwia ono tworzenie i edytowanie ścieżek, które można wykorzystywać do różnych celów, takich jak tworzenie złożonych kształtów, zaznaczeń czy krzywych. Ścieżki tworzone za pomocą Pióra są niezwykle elastyczne, co pozwala na ich modyfikację w dowolnym momencie bez utraty jakości. Przykładowo, projektant graficzny może wykorzystać narzędzie Pióro do narysowania konturów postaci, a następnie wypełnienia ich kolorem, co jest istotne w procesie tworzenia ilustracji. Poprawne korzystanie z tego narzędzia wymaga jednak zrozumienia zasad działania krzywych Béziera, co jest standardem w branży graficznej. Pióro pozwala na precyzyjne dostosowywanie punktów zakotwiczających oraz ich uchwytów, co umożliwia uzyskanie idealnych kształtów. W przypadku pracy nad projektami wymagającymi dużej precyzji, takich jak logo czy infografiki, umiejętność korzystania z narzędzia Pióro staje się niezbędna.

Pytanie 22

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby uzyskać największą głębię ostrości?

A. f/1.4

B. f/4

C. f/2.8

D. f/22

Ustawienie wartości przysłony na f/22 jest najlepszym wyborem, gdy celem jest uzyskanie maksymalnej głębi ostrości w fotografii. Głębia ostrości to obszar przed i za punktem ostrości, który pozostaje wyraźny. Im wyższa wartość przysłony, tym mniejsza ilość światła dociera do matrycy lub filmu, co skutkuje większym zakresem ostrości. W praktyce, przysłona f/22 pozwala uzyskać głębię ostrości, która obejmuje zarówno bliskie, jak i dalekie obiekty, co jest szczególnie przydatne w krajobrazach, architekturze czy fotografii makro. Warto dodać, że przy bardzo dużych wartościach przysłony może wystąpić zjawisko dyfrakcji, które wpływa na ostrość zdjęcia. Niemniej jednak, f/22 jest standardem w sytuacjach, gdzie głębia ostrości odgrywa kluczową rolę. Warto także pamiętać, że przy takim ustawieniu przysłony będziesz musiał odpowiednio dostosować czas naświetlania lub ISO, aby uzyskać dobrze naświetlone zdjęcie.

Pytanie 23

Przy fotografowaniu spadającej kropli wody, aby uzyskać efekt jej zatrzymania w ruchu, należy zastosować czas otwarcia migawki

A. 1/125 s

B. 1/60 s

C. 1/15 s

D. 1/2000 s

Użycie czasu otwarcia migawki 1/2000 s podczas fotografowania spadającej kropli wody pozwala na uchwycenie jej ruchu w momencie, gdy jest w pełnym biegu. Krótkie czasy naświetlania są kluczowe do zamrożenia dynamicznych scen, ponieważ minimalizują rozmycie ruchu spowodowane ruchem samego obiektu oraz drżeniem rąk fotografa. W praktyce, stosując czas 1/2000 s, można uzyskać wyraźne detale, jak kształt kropli czy rozpryskujące się cząstki wody. W fotografii sportowej czy przyrodniczej często korzysta się z takich czasów, aby uchwycić szybko poruszające się obiekty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Warto również pamiętać o odpowiednim doborze ISO oraz przysłony, aby uniknąć nadmiernego prześwietlenia zdjęcia. Z mojego doświadczenia, planując podobne ujęcia, warto także pomyśleć o użyciu statywu lub stabilizacji obrazu, by jeszcze bardziej zmniejszyć ryzyko rozmycia obrazu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

W studyjnej fotografii produktowej termin rim light odnosi się do

A. światła wypełniającego, redukującego cienie

B. światła modelującego fakturę powierzchni produktu

C. światła umieszczonego za obiektem, podkreślającego jego krawędzie

D. głównego światła padającego od przodu na produkt

Rim light, czyli światło obrysowe, to technika oświetleniowa, która ma kluczowe znaczenie w studyjnej fotografii produktowej. Jest to światło umieszczone za obiektem, które podkreśla jego krawędzie, nadając mu głębię i trójwymiarowość. Dzięki temu produkt staje się bardziej wyrazisty na tle, co pozwala na lepsze uchwycenie detali oraz faktur. Używając rim light, często można też uzyskać efekt halo, który jest atrakcyjny wizualnie i przyciąga uwagę. W praktyce, aby uzyskać odpowiedni efekt, należy odpowiednio ustawić źródło światła, tak aby nie oświetlało frontalnie produktu, ale jedynie jego krawędzie. Dobre praktyki wskazują, że warto eksperymentować z różnymi kątami i intensywnością światła, by osiągnąć pożądany rezultat. Często stosuje się również reflektory lub dyfuzory, aby światło było bardziej miękkie i mniej ostre, co pozwala na subtelniejsze podkreślenie detali. Wiele profesjonalnych fotografów wykorzystuje tę technikę do tworzenia obrazów, które nie tylko dobrze wyglądają, ale również skutecznie przedstawiają produkt w kontekście marketingowym.

Pytanie 26

Do wykonania profesjonalnego retuszu portretowego najważniejszą techniką jest

A. wyrównanie histogramu

B. konwersja do skali szarości

C. separacja częstotliwości

D. filtr wyostrzający

Separacja częstotliwości to technika, która odgrywa kluczową rolę w profesjonalnym retuszu portretowym. Umożliwia ona oddzielenie niskich częstotliwości (np. koloru i tonów skóry) od wysokich częstotliwości (detale, takie jak zmarszczki czy struktura skóry). Dzięki temu, retuszer może na przykład wygładzić skórę, minimalizując niedoskonałości, jednocześnie zachowując szczegóły, które nadają portretowi naturalny wygląd. Gdybyśmy użyli jedynie tradycyjnych metod, takich jak wyostrzanie czy wyrównanie histogramu, moglibyśmy uzyskać nienaturalny efekt, który zrujnowałby jakość obrazu. W branży fotograficznej separacja częstotliwości stała się standardem, a jej umiejętne stosowanie pozwala na tworzenie obrazów o wysokiej jakości, które spełniają oczekiwania zarówno fotografów, jak i ich klientów. Przykładowo, w przypadku portretów, gdzie kluczowa jest zarówno estetyka, jak i autentyczność, ta technika pozwala na lepszą kontrolę nad efektem końcowym i dostosowywanie detali w zależności od potrzeb projektu. Warto zaznaczyć, że separacja częstotliwości wymaga pewnej wprawy, ale jest to umiejętność, która znacznie poprawia finalny efekt retuszu.

Pytanie 27

Podczas robienia zdjęć w plenerze ustalone zostały parametry ekspozycji:
— przysłona 5,6
— czas naświetlania 1/125 s Jakie parametry powinny zostać zastosowane w tych samych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać większą głębię ostrości przy zachowaniu prawidłowej ekspozycji?

A. f/2 i 1/1000 s

B. f/5,6 i 1/60 s

C. f/16 i 1/125 s

D. f/8 i 1/60 s

Odpowiedź f/8 i 1/60 s jest prawidłowa, ponieważ zmieniając przysłonę z f/5.6 na f/8, zwiększamy głębię ostrości, co jest kluczowe w fotografii plenerowej, gdy chcemy uchwycić więcej elementów w ostrości. Zmiana przysłony na f/8 oznacza, że otwór przysłony jest mniejszy, co prowadzi do większej głębi ostrości. Przy zachowaniu czasu naświetlania 1/60 s, w porównaniu do 1/125 s, zwiększamy możliwość uchwycenia więcej detali w tle bez wpływu na ekspozycję. W takich warunkach oświetleniowych zmiana przysłony na f/8 wymaga dostosowania czasu naświetlania, aby zrekompensować zmniejszenie ilości światła wpadającego do obiektywu. Warto zaznaczyć, że w fotografii korzystamy z reguły odwrotności, według której zmiana przysłony o jeden krok (np. z f/5.6 na f/8) wymaga zmiany czasu naświetlania o jeden krok w przeciwnym kierunku. Dlatego zastosowanie 1/60 s (wolniejszego czasu naświetlania) jest odpowiednie do uzyskania prawidłowej ekspozycji przy większej głębi ostrości.

Pytanie 28

Na podstawie zdjęcia można określić, że było wykonane

A. po zachodzie słońca.

B. późnym popołudniem.

C. w samo południe.

D. nocą.

Odpowiedź "późnym popołudniem" jest prawidłowa, ponieważ analiza zdjęcia wskazuje na długie cienie, które są charakterystyczne dla niskiego kąta padania promieni słonecznych. W praktyce, w momencie, gdy słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co ma miejsce właśnie późnym popołudniem, cienie stają się wydłużone. Warto zwrócić uwagę, że w południe, kiedy słońce jest w najwyższym punkcie na niebie, cienie są krótsze i bardziej pionowe. Takie zjawisko można zaobserwować w codziennym życiu, na przykład, gdy spacerujemy w parku w godzinach popołudniowych i zauważamy, jak cienie drzew i obiektów są znacznie dłuższe. Dodatkowo, jasne niebo bez oznak zmierzchu potwierdza, że słońce jeszcze nie zaszło, co wyklucza odpowiedzi związane z zachodem słońca oraz nocą. Zrozumienie tych zjawisk jest istotne w kontekście fotografii oraz architektury, gdzie oświetlenie i cień mają kluczowe znaczenie dla kompozycji i estetyki.

Pytanie 29

Aby zredukować odblaski podczas fotografowania szklanych obiektów, należy zastosować filtr

A. połówkowy

B. UV

C. polaryzacyjny

D. efektowy

Odpowiedzi efektowy, połówkowy oraz UV nie są odpowiednie do eliminowania refleksów przy fotografowaniu szklanych przedmiotów z kilku kluczowych powodów. Filtr efektowy służy przede wszystkim do wprowadzania różnych efektów wizualnych, takich jak rozmycie czy zmiana barw, co jest zgoła inną funkcjonalnością niż redukcja refleksów. W przypadku filtrów połówkowych, ich zastosowanie polega na równoważeniu jasności obrazu w sytuacjach, gdzie istnieje wyraźna różnica w ekspozycji, na przykład w krajobrazach, ale nie mają one właściwości eliminujących refleksy. Co więcej, filtry UV, choć poprawiają jakość zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych, ich pierwotnym celem była ochrona obiektywu przed kurzem i zarysowaniami, a nie redukcja refleksów. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie filtry mogą służyć do podobnych celów, podczas gdy każdy z nich ma swoje specyficzne właściwości i zastosowania. Zrozumienie różnic między filtrami jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 30

Jakiego narzędzia w programie graficznym użyjesz do skopiowania części obrazu w celu jego lokalnej rekonstrukcji?

A. Stempla

B. Wiader

C. Gąbki

D. Smużenia

Stempel w programach graficznych, jak Photoshop, jest mega ważny, jeśli chodzi o powielanie różnych części obrazu. Dzięki niemu możemy reanimować zdjęcia, bo działa tak, że bierze teksturę z jednego miejsca i przenosi ją w inne. To świetne do poprawiania fotek, usuwania niedociągnięć czy odbudowywania brakujących fragmentów. Na przykład, można użyć tego narzędzia, żeby wymazać coś, co nam nie pasuje, albo uzupełnić luki w obrazie, co przydaje się zwłaszcza w portretach i krajobrazach. Dobrze jest też bawić się różnymi rozmiarami i twardościami pędzla – wtedy efekty wyglądają bardziej naturalnie. Kiedy korzystasz ze stempla, musisz mieć na uwadze, z jakiego miejsca kopiujesz teksturę oraz umieć dostosować ustawienia, żeby wszystko ze sobą pięknie współgrało. Taka technika może naprawdę poprawić jakość wizualną twojej pracy, pod warunkiem, że przestrzegasz zasad dotyczących etyki w obróbce zdjęć.

Pytanie 31

W atelier możemy uzyskać oświetlenie światłem ciągłym typu kontra, umieszczając źródło światła

A. za modelem

B. z boku modela

C. za aparatem

D. z przodu modela

Umieszczenie źródła światła za modelem to naprawdę ważna sprawa, jeśli chcesz uzyskać efekt światła ciągłego typu kontra. To super działa na objętości i wyraźnie podkreśla kontury postaci. Dzięki temu widzimy wyraźny podział między tłem a modelem, co w fotografii portretowej i modowej ma ogromne znaczenie. Światło z tyłu modela tworzy mocny kontrast, co pomaga wydobyć tekstury i detale. Na przykład w artystycznych portretach czy reklamach to może dodać dramatyzmu i głębi. Warto także poeksperymentować z wysokością i kątem światła, bo to może dać naprawdę różne efekty wizualne. Z mojej perspektywy, zrozumienie, jak modelować światło, robi wielką różnicę w postrzeganiu obiektów, co jest nieocenione w pracy z różnymi stylami i tematami.

Pytanie 32

Przy fotografowaniu nocnego nieba z widocznymi gwiazdami należy ustawić

A. wysoką wartość ISO, małą przysłonę i krótki czas naświetlania

B. niską wartość ISO, małą przysłonę i długi czas naświetlania

C. wysoką wartość ISO, szeroki otwór przysłony i odpowiednio długi czas naświetlania

D. niską wartość ISO, szeroki otwór przysłony i krótki czas naświetlania

Fotografowanie nocnego nieba wymaga przemyślanej strategii dotyczącej ustawień aparatu, a niektóre koncepcje mogą prowadzić do marnowania potencjału sprzętu. Ustawienie niskiej wartości ISO, jak sugeruje jedna z opcji, zmniejsza czułość matrycy, co może skutkować ciemniejszymi zdjęciami z niewielką ilością detali. To podejście jest nieodpowiednie w kontekście nocnej fotografii, gdzie ilość dostępnego światła jest znikoma. Ponadto, wybór małego otworu przysłony, czyli dużej wartości f, ogranicza ilość światła wpadającego do aparatu, co w efekcie prowadzi do niższej jakości obrazu. Przy krótkim czasie naświetlania, który nie jest wystarczający do uchwycenia detali w słabym oświetleniu, zdjęcia będą nieostre i niewyraźne, co jest szczególnie widoczne w przypadku gwiazd. W kontekście astrofotografii, kluczowe jest zrozumienie, że długi czas naświetlania jest niezbędny do zarejestrowania tak niskiego poziomu światła, a jego skrócenie może prowadzić do utraty istotnych informacji na zdjęciu. Warto pamiętać, że dobór właściwych ustawień to nie tylko kwestia techniki, ale także zrozumienia warunków panujących w danym momencie, co ma ogromny wpływ na końcowy efekt fotografii.

Pytanie 33

Aby uzyskać wysokie powiększenia z czarno-białego negatywu, konieczne jest stosowanie materiału fotograficznego typu 135 o czułości

A. 100 ISO

B. 400 ISO

C. 1600 ISO

D. 25 ISO

Odpowiedź 25 ISO to strzał w dziesiątkę. Przy robieniu reprodukcji z czarno-białego negatywu, czułość materiału zdjęciowego naprawdę ma kluczowe znaczenie. Filmy o niskiej czułości, takie jak 25 ISO, dają super odwzorowanie detali i mniej ziarna. To jest istotne, zwłaszcza gdy musimy powiększać zdjęcia. Jak już coś reprodukujemy, to lepiej używać papierów o niskiej czułości, bo wtedy obraz jest bardziej szczegółowy i klarowny. W ciemni często korzysta się z filmów o niskiej czułości, bo to zmniejsza ryzyko prześwietlenia i lepiej utrzymuje dynamikę tonalną. Z mojego doświadczenia, przy odpowiednim naświetleniu i wywołaniu negatywu, efekty będą naprawdę świetne. Jak poeksperymentujesz z filmami 25 ISO, to na pewno zauważysz dużą poprawę jakości przy powiększeniach. Nie bez powodu wielu ekspertów w fotografii analogowej to potwierdza.

Pytanie 34

W jakim celu stosuje się technikę HDR w fotografii?

A. Aby zwiększyć intensywność kolorów

B. Aby uzyskać większy zakres dynamiczny obrazu

C. Aby uzyskać efekt rozmycia ruchu

D. Aby zmniejszyć ilość szumów w obrazie

W fotografii technika HDR nie jest stosowana do zmniejszania ilości szumów. Szumy to zakłócenia w obrazie, które są bardziej związane z czułością ISO i jakością przetwornika. Aby zmniejszyć ilość szumów, stosuje się techniki takie jak redukcja szumów w postprodukcji lub używanie niższych wartości ISO. Natomiast zwiększenie intensywności kolorów można osiągnąć poprzez regulację nasycenia lub kontrastu w edycji zdjęć, ale nie jest to główny cel HDR. HDR może wprawdzie wpływać na postrzeganie kolorów poprzez lepsze oddanie detali, ale nie jest to jego podstawowe zastosowanie. Co do uzyskiwania efektu rozmycia ruchu, to jest to technika związana z długim czasem naświetlania, nie z HDR. Rozmycie ruchu jest używane do kreatywnego przedstawienia ruchu w fotografii, np. przy fotografowaniu płynącej wody czy poruszających się ludzi. Każda z tych technik ma swoje miejsce w fotografii i jest używana do osiągania konkretnych efektów, ale nie są one związane z zastosowaniem HDR.

Pytanie 35

Jakiej wartości skali ISO arytmetycznej odpowiada oznaczenie czułości 21°?

A. 200

B. 800

C. 400

D. 100

Wybór odpowiedzi 200, 400 lub 800 opiera się na powszechnych nieporozumieniach dotyczących skali ISO. Każda z tych wartości oznacza wyższą czułość na światło niż 100 ISO, co skutkuje zwiększoną podatnością na szum oraz innymi niepożądanymi efektami w przypadku niewłaściwego doboru. Na przykład, ISO 200 jest dwukrotnie bardziej czułe niż ISO 100, przez co zdjęcia mogą być prześwietlone w jasnych warunkach, a także mogą ujawniać wyższy poziom szumów w ciemnych partiach obrazu. Z kolei ISO 400 i 800 są odpowiednie do fotografowania w trudnych warunkach oświetleniowych, ale mogą prowadzić do utraty detali w jasnych obszarach, co jest typowym błędem w ocenie potrzebnej czułości. Często fotografowie nowicjusze zakładają, że wyższa czułość zawsze przynosi lepsze efekty, co jest nieprawidłowe. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór ISO powinien być podyktowany nie tylko warunkami oświetleniowymi, ale także zamierzonymi efektami artystycznymi. Dlatego poprawne określenie ISO na poziomie 100 jest istotne dla uzyskania jakościowych zdjęć w sprzyjających warunkach oświetleniowych, eliminując ryzyko wprowadzenia niepożądanych artefaktów, które mogą wystąpić przy wyższych wartościach ISO.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Podczas robienia zdjęć z użyciem lampy błyskowej najkrótszy czas synchronizacji migawki szczelinowej to czas

A. otwarcia migawki, w którym można oświetlić całą powierzchnię klatki

B. naświetlania umożliwiający naładowanie lampy błyskowej

C. w którym następuje równoczesne aktywowanie błysku wszystkich lamp błyskowych

D. naświetlania trwający tyle, ile czas trwania błysku

Odpowiedź wskazująca na otwarcie migawki, przy którym jest możliwe oświetlenie całej powierzchni klatki, jest prawidłowa w kontekście działania migawki szczelinowej i synchronizacji z lampą błyskową. Czas synchronizacji to najkrótszy moment, w którym migawka jest całkowicie otwarta, co pozwala na równoczesne naświetlenie całej powierzchni klatki przez błysk lampy. W przypadku migawki szczelinowej, która otwiera się w formie szczeliny przesuwającej się przez pole widzenia, kluczowe jest, aby błysk lampy zakończył się przed zamknięciem szczeliny. Praktyczne zastosowanie tego zjawiska można zaobserwować podczas fotografowania obiektów w ruchu, gdzie istotne jest uchwycenie całej sceny w jednym błysku. Standardy w fotografii zalecają używanie lamp błyskowych w połączeniu z czasami synchronizacji wynoszącymi od 1/200 do 1/250 sekundy, co zapewnia optymalne warunki do uzyskania dobrze naświetlonych zdjęć. Praktyka ta jest szczególnie ważna w fotografii sportowej oraz przy pracy z szybko poruszającymi się obiektami.

Pytanie 38

Jakie jest pole widzenia obiektywu standardowego w fotografii analogowej?

A. 62°

B. 18°

C. 28°

D. 47°

Niepoprawne odpowiedzi sugerują różne kąty widzenia, które nie odpowiadają standardowym wartościom dla obiektywów. Kąt 28° jest typowy dla obiektywów szerokokątnych, które oferują szersze pole widzenia, co może skutkować zniekształceniem perspektywy, np. w fotografii architektury. Zastosowanie obiektywu szerokokątnego wymaga umiejętności w zakresie kompozycji, ponieważ łatwo jest wprowadzić zniekształcenia, zwłaszcza przy krawędziach kadru. Kąt 62° natomiast odpowiada obiektywom o ogniskowej nieco dłuższej, co zmienia sposób postrzegania głębi i proporcji w zdjęciach, czyniąc je mniej naturalnymi w odbiorze. Z kolei 18° to wartość charakterystyczna dla obiektywów rybiego oka, które wprowadzają ekstremalne zniekształcenia, a ich zastosowanie wymaga zaawansowanego podejścia do kompozycji i sztuki fotografii. Błąd w wyborze kąta widzenia często wynika z nieporozumienia dotyczącego typów obiektywów i ich zastosowań, co prowadzi do niewłaściwego doboru sprzętu do zamierzonych efektów artystycznych.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Na jakim nośniku danych można zapisać plik o rozmiarze 20 GB?

A. CD-RW

B. HD DVD

C. DVD-RW

D. DVD

Odpowiedzi takie jak CD-RW, DVD oraz DVD-RW są niewłaściwe w kontekście możliwości przechowywania pliku o rozmiarze 20 GB, co wynika z ograniczonej pojemności tych formatów. CD-RW to nośnik, który w najlepszym przypadku umożliwia zapis zaledwie 700 MB danych, co jest znacznie poniżej wymaganej wielkości pliku. Pojemność DVD, zarówno standardowego, jak i rewritable (DVD-RW), wynosi jedynie 4,7 GB na warstwę, a pojemność podwójnej warstwy DVD osiąga 8,5 GB. Oznacza to, że żaden z tych formatów nie jest wystarczający do przechowywania plików o wielkości 20 GB. Typowe błędy myślowe prowadzące do takiej interpretacji mogą obejmować niepełne zrozumienie pojemności różnych nośników danych oraz założenie, że nośniki z wcześniejszych generacji mogą wciąż być wystarczające dla nowoczesnych zastosowań. W rzeczywistości, w miarę rozwoju technologii, rosną wymagania dotyczące przechowywania danych, a starsze standardy muszą być porównywane z nowszymi, które lepiej odpowiadają na te potrzeby. Stąd, wybierając nośnik do przechowywania plików, ważne jest, aby wziąć pod uwagę ich rzeczywistą pojemność oraz przeznaczenie technologiczne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej