Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekun osoby starszej
Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 08:36
Data zakończenia: 14 maja 2025 09:01

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dla pacjenta w początkowym stadium choroby Alzheimera, najkorzystniejszą metodą wspierania funkcji psychicznych jest

A. socjoterapia

B. kinezyterapia

C. hipoterapia

D. biblioterapia

Biblioterapia stanowi efektywną formę wsparcia osób w początkowych stadiach choroby Alzheimera, ponieważ angażuje pacjentów w czytanie i interpretację literatury, co może pomóc w stymulacji ich pamięci, myślenia oraz umiejętności społecznych. Literatura, w tym poezja czy opowiadania, jest używana do wywoływania emocji i wspomnień, co jest szczególnie cenne, gdyż może przyczynić się do poprawy jakości życia pacjentów. W ramach biblioterapii terapeuci mogą dobierać teksty, które są nie tylko odpowiednie do poziomu zrozumienia pacjenta, ale także dostosowane do jego zainteresowań. Przykładem zastosowania biblioterapii w praktyce może być organizowanie grupowych sesji czytelniczych, gdzie pacjenci dzielą się swoimi przemyśleniami na temat przeczytanych treści, co sprzyja interakcji społecznej i budowaniu relacji. Takie formy terapii są zgodne z zaleceniami wielu wytycznych dotyczących opieki nad osobami z demencją, które podkreślają rolę aktywnego uczestnictwa pacjentów w zajęciach angażujących ich umysł i emocje. Biblioterapia nie tylko wspiera pamięć, ale także przyczynia się do poprawy samopoczucia psychicznego, co jest kluczowe w kontekście choroby Alzheimera.

Pytanie 2

Jak powinno się przeprowadzać oklepywanie klatki piersiowej w celu zapobiegania powikłaniom płucnym?

A. Dłonią z wyprostowanymi palcami, w kierunku dół drzewa oskrzelowego

B. Dłonią uformowaną w "łódkę", od szczytu płuc wzdłuż żeber do podstawy klatki piersiowej

C. Dłonią z wyprostowanymi palcami, w kierunku górę drzewa oskrzelowego

D. Dłonią uformowaną w "łódkę", od podstawy klatki piersiowej wzdłuż żeber do szczytu płuc

Oklepywanie klatki piersiowej, czyli ten drenaż oskrzelowy, to naprawdę przydatna technika. Pomaga w usuwaniu wydzieliny z dróg oddechowych, co jest ważne, zwłaszcza dla osób z problemami oddechowymi, jak np. mukowiscydoza czy inne choroby płuc. Jak dobrze ułożysz rękę w kształcie 'łódki', to możesz naprawdę lepiej wykorzystać siłę uderzenia. Warto pamiętać, żeby ruch wykonywać od podstawy klatki piersiowej wzdłuż żeber ku górze. Dzięki temu fale wibracji idą w stronę dróg oddechowych, co ułatwia przesuwanie wydzieliny do oskrzeli, gdzie można ją potem odkrztuszać. Na przykład, w rehabilitacji po operacjach klatki piersiowej, jest to kluczowe, bo poprawia wentylację płuc i zmniejsza ryzyko infekcji. Jak będziesz stosować te techniki zgodnie z zaleceniami, to można naprawdę poprawić komfort życia pacjentów z problemami płucnymi.

Pytanie 3

W jaki sposób opiekun osoby z zaburzeniami pamięci może wspierać podopiecznego w przyjmowaniu na czczo leku obniżającego poziom cukru we krwi?

A. Na opakowaniu leku zapisać czas zażycia leku

B. Poprosić najbliższego sąsiada o pomoc w przypominaniu o godzinie przyjmowania leku

C. Przypilnować, żeby zlecona dawka leku została przyjęta o właściwej porze

D. Opakowanie leku umieścić w zasięgu wzroku podopiecznego

Odpowiedź polegająca na przypilnowaniu, aby zlecona dawka leku została przyjęta o właściwej porze, jest kluczowa w kontekście opieki nad osobą z zaburzeniami pamięci. Osoby te często mają trudności z pamiętaniem codziennych czynności, takich jak przyjmowanie leków. Zapewnienie, że lek zostanie przyjęty zgodnie z zaleceniami lekarza, jest istotne dla utrzymania stabilnego poziomu cukru we krwi, co z kolei wpływa na ogólne zdrowie i samopoczucie pacjenta. Przykładowo, opiekun może wprowadzić rutynę, w której codziennie o ustalonej porze przypomina podopiecznemu o przyjęciu leku, a także może skorzystać z analogowych lub cyfrowych narzędzi, takich jak przypomnienia w telefonie czy specjalne aplikacje do zarządzania lekami. Tego rodzaju podejście jest zgodne z zasadami farmakoterapii, które zalecają systematyczność w przyjmowaniu leków oraz monitorowanie ich skutków. Wspierając pacjenta w przestrzeganiu schematu leczenia, opiekun nie tylko dba o zdrowie podopiecznego, ale również o jego samodzielność i poczucie bezpieczeństwa.

Pytanie 4

W procesie wspierania osoby w starszym wieku w poprawie jej kondycji psychofizycznej, opiekun pracując z podopiecznym, powinien zastosować aparat Triflo do wykonywania ćwiczeń

A. oddechowych

B. izometrycznych

C. redresyjnych

D. oporowych

Aparat Triflo jest narzędziem wykorzystywanym w ćwiczeniach oddechowych, które mają na celu poprawę funkcji płuc oraz zwiększenie wydolności oddechowej. Jego działanie opiera się na zasadzie tworzenia oporu podczas wdechu, co wymusza na użytkowniku głębsze oraz bardziej efektywne oddychanie. To ważne szczególnie u osób starszych, u których często występują problemy z układem oddechowym, takie jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) czy astma. Przykładem zastosowania Triflo w praktyce jest sesja ćwiczeń, w której opiekun zachęca podopiecznego do regularnego stosowania aparatu, aby poprawić nie tylko siłę mięśni oddechowych, ale również pojemność vitalną płuc. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami opieki geriatrycznej, regularne ćwiczenia oddechowe są kluczowe w profilaktyce oraz rehabilitacji osób starszych, co podkreśla ich znaczenie w codziennych działaniach opiekuna.

Pytanie 5

U pacjenta wystąpiło intensywne krwawienie z powodu pękniętego żylaka w obrębie podudzia. Osoba udzielająca pierwszej pomocy powinna umieścić kończynę dolną pacjenta powyżej poziomu jego ciała oraz założyć mu opatrunek

A. procowy

B. uciskowy

C. osłaniający

D. unieruchamiający

Odpowiedź "uciskowy" jest poprawna, ponieważ w przypadku masywnego krwawienia z pękniętego żylaka kluczowe jest zastosowanie odpowiedniego opatrunku uciskowego, który ma na celu zatrzymanie krwawienia. Opatrunek uciskowy działa poprzez wywieranie silnego nacisku na ranę, co ogranicza przepływ krwi i pomaga w tworzeniu skrzepu. Ułożenie kończyny dolnej powyżej poziomu ciała jest zalecane, ponieważ sprzyja to zmniejszeniu ciśnienia krwi w uszkodzonej nodze, co dodatkowo wspiera proces zatrzymywania krwawienia. W praktyce, opiekunowie powinni mieć na uwadze, że stosowanie opatrunków uciskowych powinno być wykonane w sposób, który nie prowadzi do zbyt dużego ucisku, co mogłoby prowadzić do niedokrwienia tkanek. Warto znać techniki zakładania opatrunków uciskowych, takie jak użycie specjalnych bandaży elastycznych czy kompresyjnych, które są zgodne z wytycznymi i najlepszymi praktykami w zakresie pierwszej pomocy. Zastosowanie opatrunku uciskowego powinno być jednym z pierwszych kroków w przypadku krwawienia, zanim pacjent otrzyma bardziej zaawansowaną pomoc medyczną.

Pytanie 6

Przy ocenie ryzyka wystąpienia odleżyn u pacjenta według skali Norton, opiekun powinien brać pod uwagę:

A. aktywność, stan psychiczny, masę ciała, funkcję zwieraczy

B. koloryt skóry, poziom świadomości, nawyki żywieniowe, wypróżnienia

C. wiek, kondycję skóry, proporcje ciała, zdolność do ruchu, wypróżnienia

D. stan fizyczny, poziom świadomości, aktywność, zdolność do zmiany pozycji, funkcję zwieraczy

Odpowiedź ta jest prawidłowa, ponieważ ocena ryzyka rozwoju odleżyn według skali Norton opiera się na pięciu kluczowych elementach: stanie fizycznym pacjenta, stanie jego świadomości, poziomie aktywności, możliwości zmiany pozycji oraz czynności zwieraczy. Właściwe zrozumienie i ocena tych aspektów są niezbędne do identyfikacji pacjentów, którzy są narażeni na rozwój odleżyn. Na przykład, pacjent z ograniczoną mobilnością, który nie jest w stanie samodzielnie zmieniać pozycji, ma znacznie wyższe ryzyko powstawania odleżyn w porównaniu do osoby aktywnej. Ponadto, stan świadomości wpływa na zdolność pacjenta do zgłaszania dyskomfortu, co może prowadzić do opóźnienia w interwencji. Dobre praktyki w pielęgniarstwie zalecają regularne oceny ryzyka oraz odpowiednie wdrożenie strategii profilaktycznych, takich jak zmiana pozycji czy zastosowanie specjalistycznych materacy. Te działania są kluczowe w zapobieganiu powikłaniom, a ich skuteczność opiera się na rzetelnej ocenie stanu pacjenta.

Pytanie 7

Aby zapobiec powstawaniu odleżyn u pacjentki leżącej, opiekun powinien

A. aplikować u pacjentki kremy nawilżające

B. stosować wykrochmaloną pościel dla pacjentki

C. przeprowadzać toaletę ciała pacjentki co 4 godziny

D. zmieniać pozycję ciała pacjentki co 2 godziny

Aby skutecznie zapobiegać odleżynom u pacjentów leżących, kluczowe jest regularne zmienianie pozycji ciała. Zmiana pozycji co 2 godziny jest standardem w opiece nad osobami unieruchomionymi, co pozwala na rozłożenie nacisku na różne partie ciała i zmniejsza ryzyko powstawania odleżyn. Odleżyny powstają w wyniku długotrwałego ucisku na określone obszary skóry, co prowadzi do uszkodzenia tkanek. Utrzymując pacjenta w różnych pozycjach, można poprawić krążenie krwi i zapobiec martwicy tkanek. Przykładowe pozycje to leżenie na boku, na plecach oraz półsiedząca. Warto również stosować poduszki i materace przeciwodleżynowe, które dodatkowo rozkładają ciężar ciała. Wspieranie pacjenta w aktywności fizycznej oraz stosowanie odpowiednich technik pielęgnacyjnych, takich jak delikatne masowanie i pielęgnacja skóry, również przyczynia się do prewencji.

Pytanie 8

Podopieczny pełnił rolę solisty oraz pierwszego skrzypka w zespole wykonującym muzykę klasyczną. Po wypadku samochodowym amputowano mu prawą rękę. Aktywną formą gospodarowania czasu wolnego, która ma na celu utrzymanie kontaktów społecznych i rozwijanie umiejętności zawodowych podopiecznego, jest

A. występ podopiecznego w konkursie skrzypcowym

B. oglądanie przez podopiecznego programów muzycznych

C. słuchanie przez podopiecznego koncertów muzycznych

D. uczestnictwo podopiecznego w zajęciach chóru

Udział podopiecznego w zajęciach chóru jest najwłaściwszą formą organizacji czasu wolnego, która nie tylko pozwala mu na podtrzymanie kontaktów społecznych, ale także rozwija umiejętności wokalne i muzyczne. Chór angażuje uczestników do współpracy w grupie, co sprzyja integracji społecznej i budowaniu relacji międzyludzkich. Muzyka chóralna oferuje szereg korzyści, takich jak poprawa zdolności słuchowych, koordynacji oraz umiejętności pracy zespołowej. Dodatkowo, chór może być świetnym sposobem na wyrażenie emocji i kreatywności, co jest szczególnie ważne w rehabilitacji po utracie zdolności do gry na instrumencie. Zgodnie z zasadami terapii przez sztukę, takie aktywności mogą znacząco wspierać proces adaptacji do nowej rzeczywistości. Warto również zauważyć, że zajęcia chóralne mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb uczestników, w tym także tych z ograniczeniami fizycznymi, co czyni je inkluzywną formą aktywności.

Pytanie 9

Podopieczny nie potrzebuje skierowania do specjalisty

A. okulisty

B. psychiatry

C. onkologa

D. gastrologa

Wybór odpowiedzi na temat skierowania do lekarza gastrologa, onkologa czy okulisty jest nieprawidłowy, ponieważ każdy z tych specjalistów wymaga skierowania w ramach systemu ochrony zdrowia w Polsce, co jest zgodne z zasadami funkcjonowania NFZ. W przypadku gastrologii pacjent musi z reguły uzyskać skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu lub specjalisty innej dziedziny, aby móc skorzystać z poradni gastrologicznej. Podobnie, onkologia, która zajmuje się diagnostyką i leczeniem nowotworów, również wymaga skierowania, co jest istotne dla właściwej organizacji procesu leczenia oraz skierowania do odpowiednich specjalistów. W przypadku okulistyki skierowanie jest wymagane do specjalistycznej diagnostyki i leczenia schorzeń oczu. Te mechanizmy mają na celu nie tylko kontrolę dostępu do specjalistycznej opieki, ale również zapewnienie, że pacjenci są odpowiednio zdiagnozowani i leczeni. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest zakładanie, że dostępność do wszystkich specjalistów jest taka sama, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących procedur medycznych. Należy pamiętać, że skierowania mają swoje miejsce w systemie zdrowia, ponieważ pozwalają na lepszą organizację i efektywność usług medycznych.

Pytanie 10

Rejon uszu, mostka, żeber, kolan oraz policzków i palców stóp jest szczególnie podatny na rozwój odleżyn, dlatego codzienna kontrola skóry u osoby starszej, która długo przebywa w danej pozycji, jest niezbędna

A. w pozycji leżącej na boku

B. w ustawieniu siedzącym

C. w pozycji leżącej na brzuchu

D. na płaskiej powierzchni

Odpowiedzi "płaskiej", "na boku" oraz "siedzącej" mogą wydawać się na pierwszy rzut oka odpowiednie, jednak każda z tych pozycji niesie ze sobą inne ryzyka związane z powstawaniem odleżyn. Pozycja płaska, mimo że może wydawać się neutralna, prowadzi do długotrwałego ucisku na te same obszary skóry, co w dłuższym czasie zwiększa ryzyko powstawania odleżyn. Z kolei pozycja na boku, chociaż jest często stosowana w celu zmniejszenia ucisku na plecy, może prowadzić do powstawania odleżyn na bocznych częściach ciała, takich jak biodra i ramiona, które również wymagają stałej kontroli. Pozycja siedząca, choć może być bardziej komfortowa, również stwarza ryzyko ucisku na pośladki i dolną część pleców, a także na tył ud, szczególnie gdy osoba starsza nie ma odpowiedniego wsparcia ortopedycznego. W przypadku osób starszych i niepełnosprawnych, skuteczna profilaktyka odleżyn wymaga elastyczności w podejściu do zmiany pozycji ciała oraz regularnej oceny stanu skóry w obszarach najbardziej narażonych na uszkodzenia. Niezrozumienie istoty ryzyka związanego z różnymi pozycjami ciała może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących opieki nad pacjentem i nieefektywnych praktyk w zapobieganiu odleżynom.

Pytanie 11

Jakie są zasoby instytucjonalne w otoczeniu osoby w starszym wieku?

A. szpital, rodzina

B. zabezpieczenie finansowe, mieszkanie

C. rodzina, sąsiedzi

D. przychodnia, ośrodek pomocy społecznej

Zasoby instytucjonalne środowiska osoby starszej obejmują różnorodne instytucje, które oferują wsparcie i usługi dostosowane do potrzeb tej grupy wiekowej. Przychodnia i ośrodek pomocy społecznej są kluczowymi elementami, które zapewniają kompleksową opiekę zdrowotną i społeczną. Przychodnie oferują dostęp do lekarzy, specjalistów oraz rehabilitacji, co jest niezbędne dla utrzymania zdrowia w starszym wieku. Ośrodki pomocy społecznej natomiast dostarczają wsparcie w zakresie pomocy finansowej, pomocy w codziennych czynnościach oraz organizacji życia społecznego, co jest fundamentalne dla przeciwdziałania izolacji społecznej. Takie podejście jest zgodne z zasadami zintegrowanej opieki, które podkreślają znaczenie współpracy różnych instytucji w celu zapewnienia holistycznego wsparcia osobom starszym. Przykładem praktycznego zastosowania tych zasobów jest program „Wspieramy Seniorów”, który integruje usługi zdrowotne i społeczne, oferując kompleksową pomoc osobom w podeszłym wieku.

Pytanie 12

W jaki sposób powinno się ułożyć praworęczną podopieczną, która ma trudności ze zmianą pozycji, aby mogła samodzielnie założyć czopek?

A. Na wznak, zgiąć lewą kończynę dolną w stawie kolanowym

B. Na wznak, zgiąć prawą kończynę dolną w stawie kolanowym

C. Na lewym boku, zgiąć prawą kończynę dolną w stawie kolanowym i biodrowym

D. Na prawym boku, zgiąć lewą kończynę dolną w stawie kolanowym oraz biodrowym

Ułożenie pacjentki na prawym boku lub na wznak z ugięciem kończyn dolnych w stawach kolanowych może wprowadzać szereg problemów w kontekście samodzielnego stosowania czopków. Zmiana pozycji na prawy bok nie jest zalecana dla osób praworęcznych, ponieważ to może ograniczać ich zdolność do precyzyjnego wprowadzenia czopka. Ponadto, ułożenie na wznak, niezależnie od tego, czy kończyny są ugięte, prowadzi do trudności z dostępem do odbytu, co zwiększa ryzyko frustracji i niepowodzenia w działaniu. W takich pozycjach pacjenci mogą mieć problem z utrzymaniem równowagi, co utrudnia precyzyjne ruchy ręką. Dodatkowo, niektóre z tych pozycji mogą powodować dyskomfort lub ból, co z kolei może prowadzić do stresu i niepokoju pacjenta. W praktyce, błędne podejście do ułożenia pacjenta może być skutkiem braku znajomości mechaniki ciała oraz zasad ergonomii. Kluczowe dla sukcesu jest zrozumienie, jak ułożenie i kąt zgięcia wpływają na zdolność do wykonywania takich czynności. Warto też zaznaczyć, że pielęgniarze i terapeuci powinni być przeszkoleni i stosować sprawdzone metody, zgodne z aktualnymi wytycznymi w opiece medycznej.

Pytanie 13

Podopieczna regularnie korzysta z wózka inwalidzkiego. Aby zredukować ryzyko pojawienia się odleżyn, opiekun powinien umieścić na siedzisku wózka podopiecznej

A. poduszkę pneumatyczną

B. poduszkę ortopedyczną

C. miękki koc z akrylu

D. miękki koc z mikrofibry

Poduszka pneumatyczna jest najskuteczniejszym rozwiązaniem w kontekście zapobiegania odleżynom u osób korzystających z wózka inwalidzkiego. Dzięki swojej budowie, poduszki pneumatyczne są w stanie równomiernie rozkładać ciężar ciała, co minimalizuje nacisk na kluczowe punkty, gdzie najczęściej powstają odleżyny, takie jak pośladki czy kręgosłup. Ich elastyczność pozwala na dostosowanie kształtu do anatomicznych krzywizn ciała podopiecznego, co zwiększa komfort siedzenia oraz zmniejsza ryzyko powstawania ran. Dodatkowo, poduszki pneumatyczne często charakteryzują się systemem wentylacji, co wpływa na lepszą cyrkulację powietrza, redukując wilgoć i tym samym ryzyko wystąpienia otarć i podrażnień skóry. W praktyce, stosując poduszkę pneumatyczną, należy regularnie kontrolować jej stan oraz poziom powietrza, aby zapewnić optymalne wsparcie. Warto również uwzględnić zalecenia producentów i specjalistów w dziedzinie rehabilitacji, które podkreślają znaczenie odpowiedniego doboru akcesoriów ortopedycznych w celu zapewnienia jak najwyższego komfortu oraz bezpieczeństwa pacjenta.

Pytanie 14

Senior zgłasza trudności z połykaniem pokarmów stałych. Co powinien zrobić opiekun?

A. Zwiększyć ilość pokarmów stałych

B. Ignorować problem

C. Zachęcać do jedzenia posiłków o wysokiej zawartości błonnika

D. Zaproponować posiłki w formie płynnej lub półpłynnej

Trudności z połykaniem pokarmów stałych, znane jako dysfagia, są częstym problemem u osób starszych. Odpowiednim podejściem w takiej sytuacji jest dostosowanie diety do potrzeb seniora, co oznacza proponowanie posiłków w formie płynnej lub półpłynnej. Tego typu posiłki są łatwiejsze do spożycia i mogą być bezpieczniejsze dla osób mających trudności z przełykaniem. W praktyce może to oznaczać przygotowanie zup kremów, puree czy koktajli. Takie podejście nie tylko ułatwia spożywanie pokarmów, ale również minimalizuje ryzyko zadławienia się. Warto również konsultować się z dietetykiem lub logopedą, którzy mogą zaproponować konkretne rozwiązania i zalecenia dotyczące odpowiedniej konsystencji pokarmów. Stosowanie się do takich wytycznych jest zgodne z dobrymi praktykami w opiece nad osobami starszymi i przyczynia się do poprawy jakości ich życia.

Pytanie 15

Do jakiego specjalisty powinniśmy się zwrócić z seniorami, którzy od dłuższego czasu doświadczają problemów z koncentracją oraz nastrojem, a dodatkowo mają myśli samobójcze?

A. Psychiatry

B. Pulmonologa

C. Endokrynologa

D. Neurologa

Odpowiedź na to pytanie jest poprawna, ponieważ psychiatra jest specjalistą zajmującym się diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń psychicznych. Osłabiona koncentracja oraz zmiany nastroju, a także myśli samobójcze u starszego pacjenta mogą być objawami poważnych problemów zdrowotnych, które wymagają interwencji psychiatrycznej. W praktyce lekarz psychiatra ocenia stan psychiczny pacjenta, może zlecić dodatkowe badania oraz zaproponować odpowiednie leczenie, które może obejmować psychoterapię, farmakoterapię i inne formy wsparcia. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz narodowymi standardami ochrony zdrowia psychicznego, w przypadku myśli samobójczych, niezbędna jest natychmiastowa pomoc specjalisty. Wczesna interwencja psychiatryczna może znacząco poprawić jakość życia pacjenta oraz zredukować ryzyko tragicznych zdarzeń.

Pytanie 16

Zanim rozpoczniesz karmienie niesamodzielnej podopiecznej, opiekun powinien zawsze

A. rozdrabniać pokarm

B. sprawdzić temperaturę jedzenia

C. umyć ręce podopiecznej

D. ułożyć podopieczną na prawym boku

Sprawdzenie temperatury posiłku przed rozpoczęciem karmienia niesamodzielnej podopiecznej jest kluczowym krokiem, który wpływa na bezpieczeństwo i komfort osoby karmionej. Zbyt gorący pokarm może prowadzić do poparzeń jamy ustnej lub przełyku, co jest szczególnie niebezpieczne dla osób, które nie potrafią samodzielnie zadbać o swoje potrzeby. Przykładowo, standardy opieki zdrowotnej wskazują na konieczność weryfikacji temperatury żywności, aby zapewnić, że nie przekracza ona 37-40°C, co jest uznawane za bezpieczny zakres dla większości pacjentów. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje również przygotowanie posiłków, gdzie warto używać termometru spożywczego, aby dokładnie monitorować temperaturę. Takie działania minimalizują ryzyko wystąpienia urazów oraz podnoszą jakość świadczonej opieki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i etyką zawodową.

Pytanie 17

Pierwszym krokiem, który ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa osobie starszej poruszającej się o kulach, jest

A. propozycja noszenia sznurowanych butów

B. zasugerowanie noszenia butów z twardą podeszwą

C. usunięcie wszelkich chodników z podłogi

D. wyłożenie całej powierzchni podłogi matą antypoślizgową

Usunięcie wszelkich chodników z podłogi jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa osobie starszej poruszającej się o kulach. Chodniki, zwłaszcza te o luźnych brzegach lub nieodpowiednich materiałach, mogą stać się istotnym zagrożeniem, prowadząc do potknięć i upadków. Zgodnie z zaleceniami ergonomii i bezpieczeństwa w przestrzeni mieszkalnej, usunięcie przeszkód jest fundamentalnym działaniem. W praktyce, każde otoczenie powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb osób starszych, co obejmuje również eliminację elementów, które mogą powodować urazy. W przypadku osób z ograniczeniami ruchowymi, jak w przypadku korzystania z kul, stabilna i wolna od przeszkód powierzchnia jest szczególnie ważna. Przykładowo, w wielu instytucjach zajmujących się opieką nad seniorami rekomenduje się usunięcie dywanów oraz wszelkich przedmiotów, które mogą utrudniać poruszanie się, co wpływa na ogólne bezpieczeństwo i komfort ich życia.

Pytanie 18

Aby wykonać zabieg pielęgnacyjny na zaniedbanych rękach podopiecznej leżącej w łóżku, opiekun powinien przygotować: mydło, ręcznik, miskę z wodą, nożyczki oraz

A. pumeks.

B. czystą koszulę nocną.

C. szczoteczkę do paznokci.

D. czystą poszwę.

Szczoteczka do paznokci jest kluczowym narzędziem w procesie pielęgnacji kończyn górnych, zwłaszcza u osób unieruchomionych w łóżku. Jej stosowanie pozwala na utrzymanie higieny paznokci, co jest niezwykle istotne w kontekście zapobiegania infekcjom i innym problemom zdrowotnym. Regularne czyszczenie paznokci przy użyciu szczoteczki wspiera nie tylko estetykę, ale również zdrowie podopiecznego. W przypadku osób starszych czy z ograniczoną mobilnością, pielęgnacja kończyn powinna być dostosowana do ich stanu zdrowia, co obejmuje dokładne czyszczenie i usuwanie zanieczyszczeń nagromadzonych pod paznokciami. Zaleca się również stosowanie odpowiednich technik, takich jak delikatne szczotkowanie, aby nie uszkodzić delikatnej skóry wokół paznokci. Standardy opieki zdrowotnej podkreślają znaczenie odpowiedniej higieny osobistej w zapobieganiu chorobom i utrzymaniu komfortu życia pacjentów. Warto pamiętać, aby zawsze korzystać z czystych narzędzi, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo i komfort podopiecznego.

Pytanie 19

Dla pacjentki z nietrzymaniem moczu na tle wysiłkowym zaleca się ćwiczenia angażujące mięśnie

A. grzbietu powierzchowne

B. brzucha

C. grzbietu głębokie

D. miednicy mniejszej

Wysiłkowe nietrzymanie moczu to schorzenie, które dotyka wiele osób, zwłaszcza kobiet po porodach i w okresie menopauzy. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie miednicy mniejszej, znane również jako ćwiczenia Kegla, są kluczowym elementem rehabilitacji w przypadku tego rodzaju nietrzymania moczu. Mięśnie te odgrywają fundamentalną rolę w kontroli mikcji, a ich wzmocnienie może znacząco poprawić zdolność do utrzymania moczu w sytuacjach wymagających wysiłku fizycznego, takich jak śmiech, kaszel czy intensywna aktywność fizyczna. Praktycznym zastosowaniem tych ćwiczeń jest ich regularne wykonywanie, co może być wspierane przez fizjoterapeutów w ramach terapii. Standardy kliniczne wskazują na skuteczność tego podejścia, a badania naukowe potwierdzają, że systematyczne ćwiczenia mięśni dna miednicy mogą prowadzić do znacznej poprawy w zakresie objawów nietrzymania moczu. Ponadto, pacjentki powinny być edukowane na temat anatomii i funkcji tych mięśni, co może zwiększyć ich zaangażowanie w proces rehabilitacji.

Pytanie 20

W opiece nad pacjentem leżącym, który nie kontroluje moczu oraz stolca, kluczowe jest

A. założenie cewnika do pęcherza moczowego

B. podawanie środków zapierających

C. częste usuwanie wydalin i dokładna pielęgnacja skóry

D. umożliwienie korzystania z toalety oraz regularne nawodnienie organizmu

Częste usuwanie wydalin i staranna pielęgnacja skóry są kluczowe w opiece nad pacjentami leżącymi, zwłaszcza u tych, którzy nie mają kontroli nad oddawaniem moczu i stolca. Regularne oczyszczanie z wydalin pomaga zapobiegać podrażnieniom, odleżynom oraz infekcjom skórnym. W tym kontekście, ważne jest, aby pielęgniarki i opiekunowie stosowali odpowiednie produkty do pielęgnacji skóry, takie jak dermokosmetyki z właściwościami nawilżającymi i ochronnymi. Przykładowo, użycie żelów nawilżających może wspierać odbudowę bariery skórnej, a środki przeciwgrzybicze mogą zapobiegać infekcjom w okolicach intymnych. Ponadto, standardy opieki zdrowotnej, takie jak wytyczne WHO dotyczące pielęgnacji osób leżących, podkreślają konieczność minimalizacji ryzyka powstawania odleżyn poprzez regularne zmiany pozycji ciała oraz dbałość o higienę. Dobrą praktyką jest również wdrożenie harmonogramu regularnych przeglądów stanu skóry pacjenta oraz wykorzystanie odpowiednich akcesoriów, takich jak wkładki chłonące, aby zminimalizować kontakt skóry z wilgocią.

Pytanie 21

Jaką pomoc ortopedyczną powinien rekomendować opiekun dla podopiecznej, która odczuwa trudności w chodzeniu, zmaga się z zawrotami głowy oraz porusza się z niepewnością?

A. Ortezę

B. Balkonik

C. Wózek inwalidzki

D. Kulę

Balkonik jest odpowiednim narzędziem ortopedycznym dla osób, które doświadczają trudności w poruszaniu się, takich jak zawroty głowy czy niestabilność podczas chodzenia. Umożliwia on użytkownikowi wsparcie przy każdym kroku, co jest kluczowe w sytuacji, gdy osoba czuje się niepewnie. Balkonik zapewnia stabilizację i pomaga odciążyć kończyny dolne, co jest istotne dla pacjentów z osłabioną siłą mięśniową lub równowagą. W praktyce, korzystanie z balkonika pozwala na zwiększenie pewności siebie w poruszaniu się, co prowadzi do poprawy ogólnej jakości życia. Zgodnie z wytycznymi w zakresie rehabilitacji i ortopedii, balkoniki są szczególnie zalecane dla osób starszych oraz dla tych, którzy przeszli kontuzje lub operacje ortopedyczne, gdyż minimalizują ryzyko upadków, które mogą być szczególnie niebezpieczne w tych grupach pacjentów. Użycie balkonika powinno być zawsze poprzedzone oceną fizjoterapeutyczną, aby dostosować wysokość i typ balkonika do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Pytanie 22

Podczas wspinania się po schodach u podopiecznej występują trudności w oddychaniu, słychać świszczący oddech oraz odczuwa duszność. Te symptomy mogą sugerować

A. zapalenie mięśnia sercowego

B. zapalenie płuc

C. przewlekłą obturacyjną chorobę płuc

D. nieżyt dróg oddechowych

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest schorzeniem, które charakteryzuje się ograniczeniem przepływu powietrza, co prowadzi do trudności w oddychaniu, szczególnie podczas wysiłku fizycznego, takiego jak wchodzenie po schodach. Objawy, które obserwujesz u podopiecznej, takie jak duszność, świszczący oddech, są typowymi znakami zaostrzenia tego schorzenia. POChP często jest spowodowana długotrwałym narażeniem na czynniki drażniące, jak dym papierosowy, zanieczyszczenia powietrza czy pyłki. W praktyce klinicznej, ważne jest wczesne rozpoznanie POChP, aby wdrożyć odpowiednie leczenie, które może obejmować stosowanie bronchodilatatorów, kortykosteroidów, a także programy rehabilitacji oddechowej. Właściwe zarządzanie objawami i unikanie czynników ryzyka są kluczowe w poprawie jakości życia pacjentów. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, regularne monitorowanie stanu zdrowia oraz edukacja pacjentów na temat choroby są niezbędne dla skutecznego leczenia POChP.

Pytanie 23

W przypadku, gdy u podopiecznej wymagającej wsparcia występują stany zapalne błony śluzowej jamy ustnej, opiekun powinien przeprowadzić pędzlowanie

A. 3% wodą utlenioną

B. roztworem 0,9% NaCl

C. boraksem z gliceryną

D. parafiną z mentolem

Boraks z gliceryną jest uznawany za skuteczne i bezpieczne rozwiązanie w przypadku zmian zapalnych błony śluzowej jamy ustnej. Działa on jako środek dezynfekujący, a gliceryna pełni funkcję nawilżającą, co jest niezwykle istotne w kontekście leczenia stanów zapalnych. Pędzlowanie takim roztworem pozwala na usunięcie zanieczyszczeń oraz złagodzenie podrażnień, co przyczynia się do szybszego gojenia. Dobrym praktykom w opiece nad osobami niesamodzielnymi jest regularne monitorowanie stanu jamy ustnej, szczególnie u pacjentów z ograniczoną mobilnością, gdzie higiena może być utrudniona. Warto również pamiętać, że stosowanie boraksu z gliceryną powinno odbywać się pod kontrolą specjalisty, aby uniknąć potencjalnych reakcji alergicznych. Ponadto, takie podejście jest zgodne z zaleceniami wielu instytucji zajmujących się zdrowiem publicznym, które promują stosowanie bezpiecznych i efektywnych metod w opiece nad pacjentami z problemami stomatologicznymi.

Pytanie 24

Jakie są cele rehabilitacji u osób starszych cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów?

A. relaksacja oraz ulepszenie koordynacji i ruchomości w stawach

B. zachowanie ruchomości w stawach, poprawa koordynacji ruchów oraz funkcji stawów

C. wzmocnienie całego organizmu oraz poprawa postawy

D. ograniczenie bólu oraz stanu zapalnego

Rehabilitacja osób starszych cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) koncentruje się głównie na zachowaniu ruchomości w stawach oraz poprawie koordynacji ruchów i funkcji stawów. RZS jest chorobą zapalną, która prowadzi do uszkodzenia stawów, co może znacznie ograniczać ich ruchomość. Dlatego kluczowym celem rehabilitacji jest utrzymanie pełnej funkcjonalności stawów poprzez różnorodne techniki, takie jak terapia manualna, ćwiczenia wzmacniające oraz programy aktywności fizycznej dostosowane do możliwości pacjenta. Przykładem takiej rehabilitacji może być prowadzenie regularnych sesji fizjoterapeutycznych, w których wykorzystuje się ćwiczenia rozciągające, stabilizujące oraz siłowe, co przyczynia się do poprawy zakresu ruchu i siły mięśniowej. Ponadto, zastosowanie nowoczesnych technologii, takich jak sprzęt do elektroterapii czy ultradźwięków, może wspomóc proces rehabilitacji poprzez łagodzenie bólu oraz redukcję obrzęków, co wpływa na poprawę ogólnego samopoczucia pacjenta. Warto również podkreślić, że prowadzenie rehabilitacji zgodnie z aktualnymi wytycznymi i standardami medycznymi, takimi jak te opracowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych.

Pytanie 25

Przed przeprowadzeniem zabiegu higieny intymnej u pacjenta leżącego, opiekun powinien przygotować, oprócz ręcznika i rękawiczek jednorazowych:

A. basen, żel do kąpieli, gąbkę

B. wiadro, mydło, chusteczki do higieny intymnej

C. basen, myjkę, płyn do higieny intymnej

D. miskę, gąbkę, mydło

Odpowiedź 'basen, myjkę, płyn do higieny intymnej' jest prawidłowa, ponieważ zawiera niezbędne elementy do przeprowadzenia skutecznej i bezpiecznej higieny intymnej u osoby leżącej. Basen zapewnia odpowiednie miejsce do zbierania wody oraz do mycia, co jest istotne w kontekście ograniczenia mobilności pacjenta. Myjka, jako środek do czyszczenia, umożliwia dokładne dotarcie do trudno dostępnych miejsc, co jest kluczowe dla zachowania wysokiego standardu higieny. Płyn do higieny intymnej, stosowany zamiast zwykłego mydła, jest formułowany w taki sposób, by być delikatniejszym dla wrażliwej skóry w tych okolicach, a także by nie zaburzać naturalnej flory bakteryjnej. Te trzy elementy są zgodne z zaleceniami dotyczącymi pielęgnacji osób o ograniczonej mobilności, co zwiększa komfort i bezpieczeństwo pacjenta. Warto też zaznaczyć, że stosowanie odpowiednich preparatów do higieny intymnej jest istotne z punktu widzenia nawadniania i ochrony przed podrażnieniami, co jest szczególnie ważne u osób starszych oraz z różnymi schorzeniami.

Pytanie 26

Jakie świadczenia społeczne, wskazane ustawą o pomocy społecznej, przysługują jednostce i/lub rodzinom niezależnie od osiąganego dochodu?

A. Praca socjalna, poradnictwo

B. Praca socjalna, zasiłek okresowy

C. Zasiłek okresowy, zasiłek stały

D. Zasiłek stały, poradnictwo

Praca socjalna oraz poradnictwo to usługi, które są dostępne dla osób i rodzin w potrzebie niezależnie od ich dochodów. Ustawa o pomocy społecznej wskazuje, że te formy wsparcia mają na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych oraz poprawę sytuacji życiowej osób i rodzin z trudnościami. Praca socjalna polega na działaniach mających na celu wsparcie jednostek w przezwyciężaniu trudności oraz integrację ze społecznością. Poradnictwo dostarcza natomiast informacji i wskazówek dotyczących dostępnych form wsparcia oraz pomocy, a także umożliwia osobom z problemami uzyskanie pomocy psychologicznej czy prawnej. Przykładowo, pracownik socjalny może pomóc rodzinie w kryzysie znaleźć odpowiednią formę wsparcia, niezależnie od ich sytuacji finansowej, oferując jednocześnie pomoc w dostępie do innych świadczeń. To podejście zgodne jest z zasadami równości i dostępności w zakresie pomocy społecznej, które są kluczowe w nowoczesnym systemie wsparcia społecznego.

Pytanie 27

Jaka jest zalecana temperatura wody podczas kąpieli osoby starszej?

A. Poniżej 30 stopni Celsjusza

B. Powyżej 40 stopni Celsjusza

C. Nie ma znaczenia

D. Około 37 stopni Celsjusza

Stosowanie wody o temperaturze powyżej 40 stopni Celsjusza podczas kąpieli osoby starszej może prowadzić do oparzeń i przegrzania organizmu. Osoby starsze często mają zmniejszoną zdolność odczuwania temperatury, co zwiększa ryzyko poważnych obrażeń. Z kolei woda poniżej 30 stopni Celsjusza jest zbyt chłodna i może prowadzić do dyskomfortu, a nawet hipotermii, szczególnie w przypadku seniorów z osłabioną termoregulacją. Utrzymanie stałej temperatury kąpieli jest kluczowe, aby uniknąć szoku termicznego, który mógłby wpłynąć na krążenie krwi. Natomiast twierdzenie, że temperatura wody "nie ma znaczenia", jest błędne, ponieważ ignoruje podstawowe zasady bezpieczeństwa i komfortu w opiece nad osobami starszymi. Każda kąpiel powinna być starannie przygotowana, aby zapewnić seniorowi najbezpieczniejsze i najwygodniejsze doświadczenie. Dlatego, znajomość i stosowanie się do zaleceń dotyczących właściwej temperatury wody jest kluczowe w codziennej opiece nad osobami starszymi.

Pytanie 28

Opiekun 70-letniego podopiecznego, który nie ma bliskich znajomych i odczuwa dużą samotność, powinien zasugerować podopiecznemu

A. wyjście do teatru.

B. spotkanie z terapeutą.

C. spotkanie z kolegami.

D. udział w aktywnościach Klubu Seniora.

Uczestnictwo w zajęciach Klubu Seniora to doskonałe rozwiązanie dla osób starszych, które zmagają się z samotnością. Kluby Seniora oferują różnorodne formy aktywności, takie jak warsztaty, zajęcia artystyczne, a także spotkania towarzyskie, co sprzyja nawiązywaniu nowych znajomości i budowaniu relacji międzyludzkich. Przykładowo, seniorzy mogą brać udział w zajęciach kulinarnych, gdzie nie tylko uczą się gotować, ale również mają szansę na interakcje z rówieśnikami. Takie środowisko sprzyja również aktywizacji psychicznej i fizycznej, co jest kluczowe w utrzymaniu dobrego zdrowia w podeszłym wieku. Wspieranie zaangażowania w życie społeczne poprzez Kluby Seniora jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze opieki nad osobami starszymi, które podkreślają znaczenie aktywności społecznej jako sposobu na poprawę jakości życia. Ponadto, uczestnictwo w takich zajęciach może pomóc w zapobieganiu depresji oraz innych problemów zdrowotnych związanych z izolacją, co czyni tę opcję niezwykle wartościową w kontekście opieki nad seniorami.

Pytanie 29

Aby zapewnić wsparcie dla podopiecznego w dni wolne od pracy, opiekun powinien

A. opracować plan współpracy z rodziną

B. zatrudnić prywatną agencję opieki, a koszt przesłać rodzinie

C. skontaktować się z sąsiadami, aby otoczyli podopiecznego opieką

D. pełnić funkcję wolontariusza w te dni

Planowanie współpracy z rodziną to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o opiekę nad podopiecznym, szczególnie w wolne dni. Fajnie by było, jakby taki plan zawierał regularne spotkania i dialog z rodziną, żeby ustalić, co tak naprawdę potrzeba podopiecznemu i jak rodzina może pomóc. Można na przykład podzielić obowiązki między opiekuna a członków rodziny, co pomoże lepiej zorganizować czas i zasoby. Przykładowo, rodzina mogłaby zajmować się opieką w weekendy, a opiekun wtedy zająłby się codziennymi sprawami w tygodniu. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece, które stawiają na współpracę i koordynację. Dzięki temu życie podopiecznego staje się lepsze, a on dostaje potrzebne wsparcie. Im lepiej zaplanowany plan, tym większa szansa na satysfakcję z opieki i jej jakość, zwłaszcza gdy uwzględnia opinie wszystkich zaangażowanych.

Pytanie 30

W przypadku, gdy pacjent w końcowej fazie choroby nie reaguje podczas zmiany pozycji, opiekun, obracając mężczyznę na bok, twarzą do siebie, powinien umieścić ręce pod jego

A. szyją i udami

B. podudziem i łopatkami

C. plecami i pośladkami

D. barkami i udami

Podkładanie rąk pod szyję i uda, barki i uda czy podudzia i łopatki podczas zmiany pozycji pacjenta w stanie terminalnym może prowadzić do wielu niepożądanych konsekwencji. Przykładowo, wsparcie na szyi może powodować nadmierne napięcie, a w przypadku osób z osłabioną muskulaturą, może wręcz doprowadzić do urazów. Przytrzymanie pacjenta za uda czy barki, choć może wydawać się intuicyjne, nie zapewnia odpowiedniego wsparcia w momentach, gdy pacjent nie jest w stanie współpracować. Tego typu podejście może prowadzić do nieprawidłowego rozkładu ciężaru ciała, co zwiększa ryzyko upadków oraz obrażeń zarówno dla pacjenta, jak i dla opiekuna. Dodatkowo, wsparcie na podudziach i łopatkach nie tylko jest niewłaściwe z punktu widzenia biomechaniki, ale także stwarza ryzyko, że pacjent nie będzie miał wystarczającej stabilności, co może prowadzić do nieprzyjemnych sytuacji. W praktyce, kluczowe jest, aby opiekunowie trzymali się standardów i dobrych praktyk, które zalecają wsparcie pacjenta w sposób gwarantujący bezpieczeństwo oraz komfort, co można osiągnąć jedynie podkładając ręce pod plecy i pośladki.

Pytanie 31

Opiekun spostrzegł u podopiecznej nagłą trudność w ruchu kończyn po lewej stronie ciała, opadanie kącika ust oraz zniekształconą mowę. Objawy te mogą sugerować

A. udar mózgu

B. zapalenie nerwów obwodowych

C. chorobę Parkinsona

D. miastenię

Objawy opisane w pytaniu, takie jak nagła trudność w poruszaniu kończynami po lewej stronie ciała, opadanie kącika ust i niewyraźna mowa, są typowe dla udaru mózgu. Udar mózgu występuje, gdy dopływ krwi do określonej części mózgu zostaje przerwany, co prowadzi do uszkodzenia tkanki mózgowej. W przypadku udaru niedokrwiennego, który jest najczęstszym rodzajem udaru, krew nie dociera do mózgu z powodu zatoru w naczyniach krwionośnych. Objawy te mogą pojawić się nagle, co jest typowe dla udarów. W praktyce, opiekunowie oraz personel medyczny powinni być przeszkoleni do szybkiego rozpoznawania takich objawów, ponieważ wczesna interwencja może uratować życie pacjenta i zminimalizować skutki udaru. Zgodnie z wytycznymi towarzystw neurologicznych, ważne jest, aby w przypadku podejrzenia udaru natychmiast wezwać pomoc medyczną oraz stosować się do kluczowych zasad, takich jak 'czas to mózg', co podkreśla znaczenie szybkiego działania w takiej sytuacji.

Pytanie 32

Osobie, która w przeszłości ceniła sobie pracę w ogrodzie, a zwłaszcza zajmowanie się kwiatami, warto zaproponować formę spędzania wolnego czasu w postaci

A. chromoterapii

B. hipoterapii

C. choreoterapii

D. hortikuloterapii

Hortikuloterapia to forma terapii zajęciowej, która wykorzystuje pielęgnację roślin i ogrodnictwo w celu poprawy zdrowia psychicznego i fizycznego pacjentów. Dla osoby, która w przeszłości lubiła pracę w ogrodzie i pielęgnowanie kwiatów, hortikuloterapia może być idealnym sposobem na spędzenie czasu wolnego, ponieważ łączy jej zainteresowania z terapeutycznymi korzyściami. Przykłady zastosowania hortikuloterapii obejmują zajęcia w ogrodzie, w których uczestnicy uczą się o różnych gatunkach roślin, ich pielęgnacji oraz korzystają z pracy z ziemią do wyciszenia umysłu. Badania wykazują, że kontakt z naturą oraz aktywność fizyczna związana z ogrodnictwem mogą prowadzić do redukcji stresu, poprawy nastroju oraz zwiększenia poczucia własnej wartości. W kontekście rehabilitacji, hortikuloterapia jest często stosowana w ośrodkach zdrowia psychicznego oraz domach opieki, zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie terapii zajęciowej.

Pytanie 33

Podstawowym zadaniem opiekuna jest przygotowanie osoby starszej do samodzielnej opieki i pielęgnacji, co oznacza

A. pomoc w przeprowadzaniu czynności samoobsługowych

B. zachęcanie jej do wykonywania czynności higienicznych

C. motywowanie jej do dbałości o jakość życia

D. stały nadzór nad realizacją przez nią czynności samoobsługowych

Wybór odpowiedzi, która zakłada stały nadzór nad wykonywaniem przez osobę starszą czynności samoobsługowych, jest błędny, ponieważ koncentruje się na kontrolowaniu, a nie na wspieraniu niezależności. Praktyka ta może prowadzić do poczucia bezsilności oraz zależności, zamiast wzmacniać zdolności do samodzielności. Takie podejście jest sprzeczne z aktualnymi standardami opieki, które promują aktywne uczestnictwo seniorów w ich własnym życiu. Ponadto, wyręczanie w czynnościach samoobsługowych, choć może wydawać się pomocne, w rzeczywistości w dłuższej perspektywie może osłabiać umiejętności samodzielnego działania, co negatywnie wpływa na poczucie własnej wartości oraz niezależności seniora. To podejście może również prowadzić do deprywacji umysłowej, ponieważ brak aktywności w samoopiece może ograniczać możliwości rozwoju i utrzymania umiejętności. W przypadku ponaglania do wykonywania czynności higienicznych, istnieje ryzyko, że osoba starsza poczuje się niekomfortowo i zmotywowana do buntu, co może prowadzić do konfliktów i pogorszenia relacji z opiekunem. Kluczowym elementem opieki jest zatem nie tylko zaspokajanie potrzeb, ale przede wszystkim wspieranie procesu samodzielności oraz dbałości o jakość życia seniora.

Pytanie 34

Podopieczny uzyskał 10 punktów w ocenie według skali Barthel w obszarze korzystania z toalety (WC). Co to oznacza?

A. jest całkowicie uzależniony od opiekuna podczas korzystania z toalety

B. wymaga wsparcia przy zakładaniu spodni

C. potrzebuje pomocy przy podcieraniu się

D. korzysta z toalety samodzielnie

Odpowiedź, że podopieczny samodzielnie korzysta z toalety, jest prawidłowa, ponieważ w skali Barthel punktacja 10 wskazuje na to, że osoba jest w stanie wykonać tę czynność bez pomocy z zewnątrz. Skala Barthel jest używana do oceny zdolności osób do wykonywania codziennych czynności życiowych, a wyniki wskazują na poziom niezależności pacjenta. Przykładowo, osoba z 10 punktami w zakresie korzystania z toalety może samodzielnie wejść do toalety, zdjąć odzież i załatwić swoje potrzeby bez interwencji opiekuna. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w opiece nad osobami starszymi oraz w rehabilitacji, gdzie ocena niezależności pacjenta może pomóc w dostosowaniu odpowiednich programów terapeutycznych oraz wspierających. Znajomość skali Barthel i jej interpretacji jest również istotna dla zespołów medycznych w kontekście planowania opieki oraz dla rodzin, które pragną zrozumieć poziom samodzielności ich bliskich.

Pytanie 35

Jaką formę relaksu można zasugerować osobie, która ceni sobie spacery i mieszka w pobliżu morza?

A. Talasoterapię

B. Silwoterapię

C. Hipoterapię

D. Dogoterapię

Talasoterapia to terapia wykorzystująca właściwości wody morskiej oraz innych elementów morza, takich jak błoto czy algi. Osoby, które cenią sobie spacery nad morzem, mogą w szczególności korzystać z talasoterapii jako formy relaksu oraz zdrowotnego wsparcia. Zabiegi talasoterapeutyczne, takie jak kąpiele w wodzie morskiej, inhalacje solankowe oraz aplikacje alg, sprzyjają zdrowiu układu oddechowego, poprawiają krążenie oraz mają działanie przeciwbólowe. W kontekście standardów branżowych, talasoterapia jest szeroko uznawana w medycynie i rehabilitacji jako skuteczna metoda wspierająca zdrowie, a także jako forma prewencji chorób. Przykładem zastosowania talasoterapii mogą być kuracje zdrowotne w ośrodkach nadmorskich, gdzie pacjenci mają dostęp do specjalistycznych zabiegów i konsultacji z terapeutami. Osoby preferujące aktywność fizyczną mogą łączyć spacery wzdłuż plaży z różnymi formami terapii wodnych, co stwarza dodatkowe korzyści zdrowotne i poprawia samopoczucie.

Pytanie 36

Podopieczna z cukrzycą typu 2 samodzielnie przygotowuje posiłki, jednak nie zwraca uwagi na jakość produktów, wybierając tylko te, które jej smakują. Pomiary często wskazują wysoki poziom glukozy we krwi. W takiej sytuacji opiekun powinien przeprowadzić z podopieczną trening

A. kognitywny

B. orientacyjny

C. techniczny

D. kulinarny

Odpowiedź 'kulinarna' jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji, w której podopieczna cierpi na cukrzycę typu 2 i nie zwraca uwagi na jakość produktów spożywczych, kluczowe jest przeprowadzenie treningu kulinarnego. Taki trening powinien obejmować naukę przygotowywania zdrowych posiłków, które są dostosowane do potrzeb osób z cukrzycą. W praktyce oznacza to zwrócenie uwagi na indeks glikemiczny produktów, składniki odżywcze oraz ich wpływ na poziom cukru we krwi. Na przykład, zamiast białego chleba, można wprowadzić pieczywo pełnoziarniste, bogate w błonnik, który spowalnia wchłanianie glukozy. Dodatkowo, trening kulinarny powinien obejmować techniki gotowania, które zmniejszają zawartość tłuszczu i soli w potrawach. Wsparcie w podejmowaniu zdrowych wyborów żywieniowych jest zgodne z wytycznymi krajowymi oraz zaleceniami dotyczącymi żywienia w chorobach metabolicznych, co może przyczynić się do lepszej kontroli poziomu cukru we krwi.

Pytanie 37

Jakie są cele działań opiekuna w zakresie wsparcia osób starszych?

A. ograniczenie ich aktywności.

B. eliminacja dolegliwości bólowych.

C. nauczanie samoopieki w ograniczonej sprawności.

D. podejmowanie ważnych decyzji zamiast nich.

Nauczanie samoopieki w ograniczonej sprawności jest kluczowym celem działań opiekuna, ponieważ umożliwia seniorom zachowanie jak największej niezależności i godności. W praktyce oznacza to, że opiekun powinien wspierać osoby starsze w nauce technik, które pozwolą im na samodzielne wykonywanie codziennych czynności, takich jak higiena osobista, ubieranie się, czy przygotowywanie posiłków, mimo ich ograniczeń fizycznych. Zgodnie z zasadami geriatrii, opieka nad osobami starszymi powinna być zorientowana na pacjenta, co oznacza, że kluczowe jest zrozumienie ich indywidualnych potrzeb oraz zdolności. Przykładowo, jeśli senior ma trudności z poruszaniem się, opiekun może nauczyć go korzystania z pomocy ortopedycznych, takich jak chodzik, lub dostosować przestrzeń mieszkalną, aby ułatwić mu codzienne funkcjonowanie. Działania te nie tylko przyczyniają się do poprawy jakości życia seniorów, ale również wspierają ich psychiczne i emocjonalne samopoczucie, co jest nieodłącznym elementem holistycznej opieki geriatrycznej.

Pytanie 38

70-letnia podopieczna, która jest sprawna intelektualnie i samodzielna, pragnie rozwijać swoje pasje. Jaką instytucję opiekun powinien jej zasugerować?

A. Ośrodek Wsparcia

B. Środowiskowy Dom Samopomocy

C. Uniwersytet Trzeciego Wieku

D. Dom Pomocy Społecznej

Uniwersytet Trzeciego Wieku (UTW) jest instytucją, która oferuje seniorom możliwość kontynuowania edukacji oraz rozwijania swoich pasji w atmosferze wsparcia i zrozumienia. UTW organizuje różnorodne zajęcia, wykłady oraz warsztaty, które umożliwiają uczestnikom zdobywanie nowej wiedzy, umiejętności oraz nawiązywanie relacji społecznych z rówieśnikami. To miejsce sprzyja aktywizacji intelektualnej oraz społecznej, co jest kluczowe dla osób starszych, pragnących być aktywnymi członkami społeczeństwa. Przykłady zajęć obejmują kursy językowe, zajęcia artystyczne, wykłady z zakresu historii, zdrowia czy technologii, co pozwala podopiecznej na rozwijanie swoich zainteresowań w wielu dziedzinach. Ponadto, UTW odpowiada na potrzebę uczenia się przez całe życie, co jest zgodne z aktualnymi standardami edukacji dorosłych oraz ideą aktywnego starzenia się, promującą samodzielność i zdrowy styl życia wśród seniorów.

Pytanie 39

80-letniBeneficjent otrzymuje świadczenie emerytalne w wysokości 880 zł, z czego dużą część przeznacza na opłaty za mieszkanie, gaz oraz prąd. Nie kupuje leków zalecanych przez lekarza. Taka sytuacja wskazuje na

A. nieumiejętność zarządzania budżetem

B. rozrzutny styl życia podopiecznego

C. brak zaradności życiowej podopiecznego

D. brak środków finansowych

Odpowiedź "brak środków finansowych" jest prawidłowa, ponieważ przedstawiona sytuacja podopiecznego sugeruje, że jego emerytura w wysokości 880 zł nie wystarcza na pokrycie podstawowych wydatków, takich jak opłaty za mieszkanie, gaz i prąd. Wydawanie znaczącej części dochodu na podstawowe potrzeby życiowe często prowadzi do ograniczeń w innych obszarach, jak np. zdrowie, co w tym przypadku objawia się niewykupywaniem przepisanych leków. Taki stan rzeczy może być klasyfikowany jako ubóstwo energetyczne, które dotyka osoby starsze, zmuszając je do podejmowania trudnych decyzji finansowych, które mogą zagrażać ich zdrowiu i dobrostanowi. W takich sytuacjach istotne jest, aby pracownicy socjalni oraz opiekunowie zdawali sobie sprawę z konieczności monitorowania sytuacji finansowej podopiecznych i podejmowali działania w ramach wsparcia, takie jak pomoc w uzyskaniu dodatkowych świadczeń lub zasiłków. Zgodnie z najlepszymi praktykami w pracy z osobami starszymi, należy także promować edukację w zakresie zarządzania budżetem oraz dostępnych programów wsparcia, aby poprawić sytuację finansową starszych osób i zwiększyć ich jakość życia.

Pytanie 40

Osobie z ograniczoną mobilnością wskutek zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, powinno się zapewnić bezpieczeństwo fizyczne poprzez

A. eliminowanie czynników ryzyka upadku

B. pomaganie w akceptacji choroby i niepełnosprawności

C. poprawę sprawności fizycznej i samopoczucia

D. ułatwianie interakcji społecznych

Eliminowanie czynników ryzyka upadku jest kluczowym aspektem zapewnienia bezpieczeństwa fizycznego podopiecznego z ograniczoną ruchomością, szczególnie w kontekście zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa. Osoby z tą chorobą często doświadczają sztywności stawów oraz ograniczenia zakresu ruchu, co zwiększa ryzyko upadków. Zgodnie z zasadami ergonomii i bezpieczeństwa w opiece nad pacjentami, identyfikacja i eliminacja zagrożeń w otoczeniu pacjenta jest niezbędna. Przykłady działań obejmują usuwanie przeszkód z podłogi, zapewnienie odpowiedniego oświetlenia w pomieszczeniach, stosowanie mat antypoślizgowych oraz instalację uchwytów w łazience i przy schodach. Wprowadzenie takich modyfikacji przestrzeni życiowej nie tylko zmniejsza ryzyko upadków, ale także zwiększa niezależność i komfort pacjenta. Dodatkowo, regularne ocenianie stanu zdrowia i dostosowywanie interwencji w celu zapewnienia bezpieczeństwa jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem i rehabilitacją.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej