Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 17 kwietnia 2025 22:01
  • Data zakończenia: 17 kwietnia 2025 22:23

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Działania polegające na rozcięciu ryby wzdłuż grzbietu, usunięciu kręgosłupa oraz ości, a także ściągnięciu skóry, to

A. filetowanie.
B. oczyszczanie.
C. obieranie.
D. tranżerowanie.
Filetowanie ryby to proces, który obejmuje precyzyjne przecięcie ciała ryby wzdłuż grzbietu, usunięcie kręgosłupa, ości oraz zdjęcie skóry w celu uzyskania czystych filetów mięsa. Technika ta jest szczególnie ceniona w gastronomii oraz przemyśle rybnym, gdzie jakość przetworzonego produktu ma kluczowe znaczenie. W praktyce filetowanie pozwala na uzyskanie estetycznych kawałków ryby, które można wykorzystać w różnorodnych potrawach, od sashimi po smażone filety. W standardach gastronomicznych, jak np. HACCP, podkreśla się znaczenie poprawnego filetowania, aby zminimalizować ryzyko obecności ości w serwowanych potrawach. Ponadto, umiejętność filetowania stanowi podstawę wielu technik kulinarnych, co czyni ją niezbędną dla każdego profesjonalnego kucharza. Zastosowanie tej techniki w praktyce wymaga nie tylko odpowiednich narzędzi, takich jak ostry nóż filetowy, ale również techniki i doświadczenia, aby uzyskać jak najwięcej mięsa z ryby oraz zminimalizować straty.
Pytanie 2

W lokalu gastronomicznym, który specjalizuje się w sprzedaży hamburgerów, odnotowano spadek ich sprzedaży z powodu niskiej jakości składników. Jakie działanie powinno być podjęte w tej sytuacji, aby zwiększyć sprzedaż hamburgerów?

A. Wprowadzić promocje dla klientów.
B. Rozszerzyć ofertę.
C. Zmienić nazwę lokalu gastronomicznego.
D. Zmienić dostawcę surowców.
Zmiana dostawcy surowców jest kluczowym działaniem w przypadku spadku sprzedaży hamburgerów spowodowanego niską jakością składników. Jakość surowców ma bezpośredni wpływ na smak i atrakcyjność końcowego produktu, co z kolei wpływa na zadowolenie klientów oraz ich decyzje zakupowe. W gastronomii, szczególnie w segmentach konkurencyjnych, jak burgerownie, klienci oczekują nie tylko smacznych, ale także wysokiej jakości posiłków. Dlatego niezbędne jest zidentyfikowanie dostawców, którzy spełniają rygorystyczne normy jakościowe, takie jak certyfikaty HACCP, które zapewniają bezpieczeństwo żywności. Przykładem może być współpraca z lokalnymi producentami, którzy oferują świeże i ekologiczne składniki. Wprowadzenie wysokiej jakości mięsa, sałat, czy pieczywa może znacząco poprawić smak hamburgerów, co przyciągnie nowych klientów oraz zachowa lojalność dotychczasowych. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które kładą nacisk na korzystanie z lokalnych i wysokiej jakości surowców, co jest również korzystne dla wizerunku marki.
Pytanie 3

Deser z gotowanych owoców w syropie, który jest podawany w tym syropie, jak należy serwować?

A. w kompotierce na talerzyku
B. w pucharku na talerzyku
C. w szklance na spodku
D. w filiżance na spodku
Serwowanie deseru z ugotowanych owoców w syropie w filiżance na spodku, pucharku na talerzyku lub szklance na spodku nie jest optymalne z punktu widzenia estetyki i funkcjonalności. Filiżanka, która jest przeznaczona głównie do serwowania napojów, nie pozwala na odpowiednią prezentację owoców, a jej kształt i pojemność są niewłaściwe dla deserów. Pucharek na talerzyku, chociaż używany do lodów czy deserów, ma ograniczenia, jeśli chodzi o objętość oraz kształt, co może prowadzić do utraty estetyki dania. Szklanka na spodku, z kolei, jest naczyniem typowo stosowanym do napojów, a nie do deserów, co również może budzić wątpliwości co do prezentacji i serwowania. Niezrozumienie znaczenia odpowiedniego naczynia w kontekście serwowania deserów prowadzi do niedoceniania wpływu, jaki forma i kształt naczyń mają na odbiór potrawy przez gości. W gastronomii, dobór naczyń powinien opierać się na zaleceniach dotyczących estetyki, funkcjonalności oraz tradycji kulinarnej, a wybór niewłaściwych pojemników może skutkować nie tylko złym odbiorem wizualnym, ale i negatywnym doświadczeniem dla klientów.
Pytanie 4

Higrometr to instrument montowany w przestrzeniach magazynowych w celu monitorowania

A. temperatury materiałów
B. zanieczyszczeń w powietrzu
C. temperatury w powietrzu
D. wilgotności w powietrzu
Zrozumienie funkcji higrometru jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania warunkami środowiskowymi. Urządzenia te nie służą do pomiaru zanieczyszczenia powietrza, a ich zastosowanie w tej dziedzinie jest ograniczone. Zanieczyszczenia powietrza są mierzone za pomocą innych instrumentów, takich jak pyłomierze czy analizatory gazów, które są zaprojektowane specjalnie do tego celu. Wilgotność powietrza i zanieczyszczenie, pomimo że są związane, to są to różne parametry, które wymagają odrębnych metod pomiarowych i analizy. Dodatkowo, higrometry nie służą również do pomiaru temperatury powietrza ani surowców. Temperaturę powietrza mierzysz za pomocą termometrów, które mogą być elektroniczne lub mechaniczne, ale nie mają one związku z wilgotnością powietrza, którą higrometr monitoruje. Wilgotność jest istotnym parametrem wpływającym na komfort i bezpieczeństwo w wielu zastosowaniach, ale pomiar temperatury ma zupełnie inną perspektywę i wymaga innych urządzeń. Dlatego wybór odpowiedniego narzędzia pomiarowego jest kluczowy dla skutecznego zarządzania jakością w różnych branżach.
Pytanie 5

Higrometr to instrument używany do pomiaru

A. czasów procesów technologicznych
B. gęstości struktury wyrobu
C. wilgotności powietrza względnej
D. temperatury w surowcu
Czasami ludzie mylą higrometr z innymi urządzeniami, jak np. termometry albo zegary, co może wprowadzać w błąd. Czas nie ma nic wspólnego z pomiarem wilgotności, bo tym zajmują się inne sprzęty, więc to jest trochę nieporozumienie. Jeśli chodzi o temperaturę surowca, to tym zajmują się termometry, a nie higrometry. Rozróżnienie tych urządzeń jest istotne, żeby nie popełniać błędów w technologii. Gęstość struktury produktu też nie ma nic wspólnego z wilgotnością powietrza, a raczej dotyczy jakości materiałów, co jest ważne w budownictwie czy przemyśle chemicznym. Często zdarza się, że mylimy różne parametry fizyczne, co może prowadzić do problemów w produkcji i kiepskiego doboru narzędzi, a to wpływa na jakość wyrobów.
Pytanie 6

Jakie dodatki powinny być zaproponowane do potrawki cielęcej?

A. Ryż sypki, marchew gotowana.
B. Ryż sypki, kapusta duszona.
C. Frytki, marchew gotowana
D. Frytki, kapusta duszona.
Potrawka cielęca to danie, które wymaga starannie dobranych dodatków, aby wydobyć pełnię jego smaku i konsystencji. Ryż na sypko oraz marchew z wody stanowią idealne połączenie, które nie tylko uzupełnia smak potrawy, ale także zapewnia równowagę w teksturze. Ryż, jako dodatek, doskonale absorbuje sosy i smaki, co sprawia, że każda łyżka potrawki jest pełna aromatu. Marchew z wody dodaje świeżości i naturalnej słodyczy, a także wprowadza kontrast kolorystyczny na talerzu. W branży gastronomicznej od lat stosuje się zasadę, że dodatki powinny harmonizować ze smakiem głównego składnika dania. Stosowanie dodatków, które nie dominują nad smakiem potrawy, ale go uzupełniają, jest kluczowym elementem sztuki kulinarnej. Dobrą praktyką jest także stosowanie sezonowych warzyw jako dodatków, co nie tylko wpływa na świeżość smaków, ale także na wartości odżywcze potrawy. Warto również wspomnieć, że w wielu restauracjach potrawka cielęca serwowana jest z dodatkiem ryżu i warzyw na parze, co podkreśla klasyczne podejście do tej potrawy.
Pytanie 7

Wskaż grupę trzech artykułów spożywczych, których konsumowanie powinno być ograniczone, aby uniknąć otyłości?

A. Cielęcina, masło, ziemniaki
B. Drób, ryż brązowy, jogurt
C. Wieprzowina, sery podpuszczkowe, makarony
D. Podroby, oliwa z oliwek, brokuły
Spożycie cielęciny, masła i ziemniaków w kontekście otyłości jest mylnie postrzegane jako problematyczne. Cielęcina, w przeciwieństwie do wieprzowiny, zazwyczaj zawiera mniej tłuszczu, a odpowiednio przygotowana może być zdrowym źródłem białka. Masło, choć bogate w kalorie, w umiarkowanych ilościach może być częścią zrównoważonej diety, zwłaszcza gdy jest stosowane w kontekście całkowitego bilansu kalorycznego. Ziemniaki, często uznawane za produkt o wysokim indeksie glikemicznym, dostarczają wartościowych składników odżywczych, takich jak witamina C i potas. Uwaga powinna być skupiona na sposobie przygotowania ziemniaków, a nie na ich eliminacji z diety. Również drób, ryż brązowy i jogurt to produkty, które są zazwyczaj korzystne dla zdrowia i wspierają zrównoważoną dietę. Drób jest chudym źródłem białka, ryż brązowy dostarcza błonnika oraz składników odżywczych, a jogurt, szczególnie naturalny, zawiera probiotyki wspierające trawienie. Zatem, w kontekście walki z otyłością, kluczowe jest zrozumienie wartości odżywczej poszczególnych produktów zamiast ich bezkrytycznego eliminowania. Właściwe podejście do diety opiera się na zrównoważonym spożyciu i świadomych wyborach, które pozwalają na czerpanie korzyści z różnorodnych składników odżywczych.
Pytanie 8

Część jadalna rośliny to korzeń

A. jarmużu
B. marchwi
C. ciecierzycy
D. rabarbaru
Rabarbar (Rheum rhabarbarum) to roślina, której jadalnymi częściami są głównie ogonki liściowe, a nie korzenie. Jadalne części rabarbaru są cenione za swoją kwaskowatość i często wykorzystywane w deserach, takich jak ciasta i kompoty. Jednak korzenie rabarbaru są niejadalne i mogą być toksyczne, co jest częstym błędem w myśleniu o tej roślinie. Warto również zauważyć, że jarmuż (Brassica oleracea var. sabellica) jest warzywem z rodziny kapustowatych, a jego jadalnymi częściami są liście. Jarmuż jest bogaty w witaminy i minerały, ale jego korzeń nie jest uważany za część jadalną. Ciecierzyca (Cicer arietinum), z kolei, jest rośliną strączkową, której jadalną częścią są nasiona. Korzeń ciecierzycy, podobnie jak w przypadku jarmużu i rabarbaru, nie jest jadalny. Błędy w identyfikacji jadalnych części roślin mogą prowadzić do nieporozumień, a także do omijania cennych składników odżywczych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, które części roślin są rzeczywiście bezpieczne i jadalne, aby móc w pełni skorzystać z ich wartości odżywczych. W edukacji rolniczej oraz kulinarnej, wiedza na temat struktury roślin i ich jadalnych części jest istotnym elementem prawidłowych praktyk oraz zdrowego żywienia.
Pytanie 9

Która przyprawa dodana do ryżu sprawia, iż zyskuje on pomarańczowe zabarwienie?

A. Imbiru
B. Szafranu
C. Anyżu
D. Goździków
Szafran to jedna z najdroższych przypraw na świecie, pozyskiwana z kwiatów krokusa, głównie Crocus sativus. Jego wyjątkowe właściwości związane są nie tylko z intensywnym aromatem, ale także z charakterystycznym, intensywnie pomarańczowym zabarwieniem, które nadaje potrawom. Gdy dodaje się szafran do ryżu, na przykład w popularnym hiszpańskim daniu paella, barwi on ziarna na piękny złocisty kolor, co nie tylko wzbogaca estetykę potrawy, ale także podnosi jej wartość kulinarną. Szafran zawiera związki chemiczne, takie jak krocytyna, które są odpowiedzialne za jego barwienie. Warto zaznaczyć, że właściwe użycie szafranu polega na wcześniejszym namoczeniu go w ciepłej wodzie lub bulionie, co pozwala na uwolnienie jego pełnego aromatu i koloru. W branży kulinarnej szafran jest uznawany za składnik premium, a jego użycie w potrawach jest często sygnalizowane jako element luksusowy oraz wyrafinowany, zgodny z najlepszymi praktykami gastronomicznymi.
Pytanie 10

Jaką mąkę należy wykorzystać do przygotowania sosu beszamelowego?

A. Żytnią-typ 1850
B. Żytnią-typ 580
C. Pszenną-typ 2000
D. Pszenną-typ 500
Wybór mąki pszennej typ 500 do przygotowania sosu beszamelowego jest uzasadniony jej właściwościami technologicznymi. Mąka ta charakteryzuje się średnią zawartością białka, co zapewnia odpowiednią strukturę i elastyczność sosu. Przy produkcji beszamelu mąka ma za zadanie zagęszczenie sosu, a mąka typu 500, dzięki optymalnej zawartości glutenu, tworzy stabilną emulsję, co jest kluczowe dla uzyskania gładkiej konsystencji. Użycie mąki o niższej zawartości białka, jak typ 2000, prowadziłoby do uzyskania sosu o większej gęstości i mniejszej elastyczności, co jest niepożądane w klasycznym przepisie na beszamel. Mąka żytnia, na przykład typ 1850 czy 580, ma znacznie inną strukturę białek i może wprowadzać intensywniejszy, niepożądany smak, a także nie zapewnia odpowiedniego efektu zagęszczenia, przez co sos mógłby mieć gruboziarnistą konsystencję. W praktyce, sos beszamelowy jest bazą do wielu dań, a jego jakość w dużej mierze zależy od doboru odpowiednich składników, w tym mąki.
Pytanie 11

Oblicz, ile kilogramów mięsa trzeba przygotować do wykonania 25 porcji sztufady, gdy na jedną porcję przypada 250 gramów mięsa?

A. 6,25 kg
B. 62,50 kg
C. 2,50 kg
D. 25,00 kg
Analizując dostępne odpowiedzi, można zauważyć powszechne błędy w kalkulacjach, które prowadzą do niepoprawnych wyników. Odpowiedzi takie jak 25,00 kg, 2,50 kg czy 62,50 kg wynikają głównie z nieprawidłowych przeliczeń lub niepełnego zrozumienia jednostek miary. Na przykład, wybierając 25,00 kg, osoba ta mogła pomylić całkowitą ilość porcji z wagą mięsa na porcję, myśląc, że 25 porcji to 25 kg mięsa. Z kolei odpowiedź 2,50 kg mogła się pojawić w wyniku błędnego podzielenia 6250 gramów przez zbyt dużą liczbę porcji. Natomiast 62,50 kg może sugerować, że respondent pomnożył całkowitą ilość porcji przez 1000 gramów, co jest błędnym podejściem do przeliczenia gramów na kilogramy. Kluczowe w tej sytuacji jest zrozumienie, że przeliczanie jednostek miary powinno być oparte na właściwych proporcjach, a nie na intuicyjnych założeniach. W gastronomii, gdzie precyzyjne obliczenia mają znaczenie dla kosztów produkcji i jakości dań, warto stosować sprawdzone metody obliczeniowe. Używanie kalkulatorów czy tabel przeliczeniowych może zminimalizować błędy i pomóc w zachowaniu standardów jakości, co jest niezwykle istotne w profesjonalnych kuchniach.
Pytanie 12

Aby wzbogacić wartość witaminową posiłku, który składa się z zupy ogórkowej, jaja sadzonego, ziemniaków gotowanych oraz deseru z świeżych truskawek, jaki dodatek witaminowy powinno się podać?

A. pieczarki z patelni
B. surówkę z marchwi
C. surówkę z selera
D. szparagi z wody
Surówka z marchwi jest idealnym dodatkiem do obiadu, ponieważ jest bogata w witaminy, zwłaszcza witaminę A oraz witaminy z grupy B. Marchew dostarcza również błonnika, który wspiera procesy trawienne. W kontekście diety zrównoważonej, marchew jako źródło beta-karotenu, który jest przekształcany w organizmie do witaminy A, odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia wzroku oraz wspieraniu funkcji odpornościowych. Warto zauważyć, że witaminy rozpuszczalne w tłuszczach, jak A, są lepiej przyswajane przez organizm w obecności tłuszczów. Dlatego podając surówkę z marchwi z dodatkiem oliwy z oliwek, można zwiększyć przyswajalność tych składników. Ponadto, surówka z marchwi jest łatwa do przygotowania i można ją podać na wiele sposobów – na surowo, startą, z dodatkiem cytryny, co dodatkowo wzbogaca obiad o witaminę C. Takie praktyki są zgodne z zasadami zdrowego odżywiania, które zalecają urozmaicanie posiłków i wprowadzanie świeżych warzyw."
Pytanie 13

Pilaw, kebab oraz zupa jogurtowa to typowe dania kuchni

A. rosyjskiej
B. włoskiej
C. bułgarskiej
D. tureckiej
Odpowiedzi włoska, rosyjska i bułgarska są niewłaściwe, ponieważ nie uwzględniają podstawowych cech i składników typowych dla kuchni tureckiej. Kuchnia włoska koncentruje się na potrawach takich jak pizza, makaron oraz risotto, które nie mają związku z daniami wymienionymi w pytaniu. Pomimo że niektóre elementy mogą być zainspirowane kuchnią śródziemnomorską, pilaw, kebab i zupa jogurtowa nie są zupełnie typowe dla tej kultury kulinarnej. Z kolei kuchnia rosyjska, znana z potraw takich jak borszcz, pielmieni czy bliny, również nie ma bliskiego związku z wymienionymi potrawami, które są dalekie od rosyjskich tradycji kulinarnych. Wreszcie, kuchnia bułgarska, choć charakteryzuje się potrawami takimi jak banica czy shopska salata, nie zawiera kebabu ani zupy jogurtowej w tradycyjnej formie, jak ma to miejsce w Turcji. Generalnie, wybór niewłaściwych odpowiedzi wskazuje na typowy błąd myślowy polegający na myleniu składników kuchni regionalnych oraz ich wpływu na inne kultury. Warto więc poświęcić czas na zgłębianie specyfiki i różnorodności kuchni narodowych, aby lepiej rozumieć ich unikalne cechy i tradycje kulinarne.
Pytanie 14

Masa przygotowywana z mąki, wody bądź mleka, z minimalnym dodatkiem jaj, odznaczająca się najwyższą twardością, to masa

A. francuskie
B. biszkoptowe
C. zacierkowe
D. pierogowe
Wybór pierogowego ciasta jest mylny, ponieważ ciasto pierogowe, w przeciwieństwie do zacierkowego, charakteryzuje się bardziej elastyczną i miękką strukturą, co umożliwia formowanie go w cienkie placki, które następnie są napełniane różnorodnymi farszami. To ciasto, oprócz mąki, wody i jaj, zazwyczaj zawiera również tłuszcz, co dodatkowo wpływa na jego konsystencję i smak. Francuskie ciasto to kolejna niepoprawna odpowiedź, ponieważ ciasto francuskie jest znane ze swojej lekkiej i warstwowej struktury, uzyskiwanej dzięki zastosowaniu dużej ilości masła i techniki laminowania. Ta technika sprawia, że ciasto francuskie jest delikatne, a nie twarde. Biszkoptowe ciasto, które również nie pasuje do opisanego w pytaniu, jest znane z użycia dużej ilości jaj, co nadaje mu puszystość i lekkość. Błąd w wyborze polega na zrozumieniu, że wszystkie te rodzaje ciast mają różne właściwości, co bezpośrednio przekłada się na ich zastosowanie kulinarne. Kluczowym błędem myślowym jest uogólnienie, które prowadzi do pomylenia cech charakterystycznych różnych rodzajów ciast.
Pytanie 15

Jakie przyprawy powinno się używać do doprawienia sosu beszamelowego?

A. gałką muszkatołową
B. curry
C. papryką słodką
D. chili
Sos beszamelowy, znany również jako biały sos, to jeden z podstawowych sosów w kuchni francuskiej, często wykorzystywany jako baza do wielu potraw, takich jak lasagne czy gratin. Kluczowym składnikiem, który nadaje mu charakterystyczny smak, jest gałka muszkatołowa. Dodanie jej do sosu podkreśla jego kremowość i sprawia, że smak staje się bardziej wyrafinowany. W praktyce kulinarnej, gałka muszkatołowa powinna być stosowana z umiarem, ponieważ jej intensywny aromat może zdominować inne smaki. Przykładowo, w przepisach standardowych zaleca się dodanie szczypty gałki muszkatołowej do 1 litra sosu, co pozwala na osiągnięcie harmonijnego smaku. Zastosowanie gałki muszkatołowej w sosie beszamelowym jest zgodne z zasadami klasycznej kuchni francuskiej, gdzie aromaty przypraw są starannie dobierane, aby tworzyć zbalansowane kompozycje smakowe. Warto również wspomnieć, że gałka muszkatołowa jest często używana w innych sosach, takich jak sos Mornay (beszamel z serem), co potwierdza jej wszechstronność i znaczenie w kuchni.
Pytanie 16

Jakim środkiem spożywczym o mineralnym pochodzeniu jest?

A. ocet alkoholowy
B. miód z drzew liściastych
C. sól kuchenna
D. żelatyna jadalna
Sól kuchenna, znana chemicznie jako chlorek sodu (NaCl), jest typowym środkiem spożywczym pochodzenia mineralnego. Pochodzi z procesów naturalnych, głównie z wydobycia wód solankowych oraz z minerałów takich jak halit. Sól kuchenna odgrywa kluczową rolę nie tylko w kuchni, gdzie jest używana jako przyprawa, ale również w przemyśle spożywczym jako środek konserwujący. Dodawanie soli do żywności nie tylko poprawia jej smak, ale także zapobiega rozwojowi mikroorganizmów, co jest podstawą wielu tradycyjnych metod konserwacji. Właściwe stosowanie soli w żywności nie tylko przyczynia się do lepszego smaku, ale również do równowagi elektrolitowej w organizmach ludzi, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania. W kontekście regulacji prawnych, sól kuchenna jest uznawana za dodatek do żywności, który musi spełniać określone normy jakości, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów. Z tego powodu, znajomość pochodzenia i roli soli w diecie jest kluczowa zarówno dla konsumentów, jak i producentów żywności.
Pytanie 17

Określ, jakie naczynie jest przeznaczone do serwowania zupy - kremu z krewetek?

A. Pucharek szklany
B. Filiżanka
C. Kompotierka
D. Talerz głęboki
Wybór niewłaściwego naczynia do podania zupy-kremu z krewetek może wynikać z kilku błędnych założeń. Kompotierka, mimo że jest naczyniem często używanym do serwowania owoców w syropie, nie spełnia funkcji, które są kluczowe dla degustacji zupy-kremu. Jej szeroka średnica i niewielka głębokość sprawiają, że nie jest w stanie skutecznie zatrzymać intensywnego aromatu potrawy, co może działać na niekorzyść całego doświadczenia kulinarnego. W przypadku talerza głębokiego istnieje ryzyko, że zupa nie będzie wyglądać estetycznie, a goście mogą mieć trudności z nabieraniem jej bez rozlewania, co jest szczególnie istotne w kontekście eleganckich przyjęć. Z kolei pucharek szklany, choć może być użyty w niektórych sytuacjach, nie nadaje się do serwowania zupy-kremu, ponieważ może zniekształcać postrzeganie tekstury potrawy i utrudniać jej degustację. Zupy-kremy wymagają naczynia, które podkreśli ich delikatną naturę, a wielu może popełniać błąd, zakładając, że większe naczynia, takie jak talerze głębokie, są bardziej praktyczne, co jest nieprawdziwe w kontekście serwowania subtelnych zup. W praktyce, wybór filiżanki wynika z przemyślanej koncepcji kulinarnej, która uwzględnia zarówno estetykę, jak i funkcjonalność, co jest kluczowe w nowoczesnym podejściu do gastronomii.
Pytanie 18

Jakie urządzenie powinno się używać do przygotowywania zup kremowych?

A. Wilk.
B. Kuter.
C. Malakser.
D. Miesiarkę.
Malakser to urządzenie, które idealnie nadaje się do sporządzania zup kremów, ponieważ jego główną funkcją jest dokładne miksowanie i rozdrabnianie składników. Dzięki ostrzom o wysokiej prędkości, malakser jest w stanie uzyskać gładką i jednorodną konsystencję, która jest kluczowa w przypadku zup kremów. Na przykład, korzystając z malaksera, można łatwo zmiksować ugotowane warzywa, takie jak marchew, ziemniaki czy brokuły, tworząc aksamitne zupy, które zachwycają smakiem i wyglądem. Warto również zwrócić uwagę na ergonomię użytkowania – malaksery często posiadają różne funkcje, takie jak możliwość regulacji prędkości, co daje większą kontrolę nad procesem miksowania. W branży gastronomicznej, malakser jest szeroko stosowany, a jego wykorzystanie w kuchniach profesjonalnych jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, co przekłada się na jakość serwowanych potraw.
Pytanie 19

Jaki jest średni udział energii pochodzącej z białek, tłuszczów i węglowodanów w zdrowej diecie?

A. 30%, 60%, 10%
B. 10%, 30%, 60%
C. 60%, 10%, 30%
D. 10%, 60%, 30%
Wybór odpowiedzi, w której dominują białka lub tłuszcze, jest niezgodny z aktualnymi zaleceniami dietetycznymi. Wysoki udział białek, na przykład w odpowiedziach, które sugerują 60% z białek, może prowadzić do nadmiernego obciążenia nerek oraz nieefektywnego wykorzystania energii w organizmie. Takie podejście do dietetyki nie uwzględnia, że białka, choć kluczowe dla budowy mięśni i regeneracji tkanek, powinny stanowić tylko część zrównoważonego planu żywieniowego. Ponadto, zawyżenie udziału tłuszczów, szczególnie tych nasyconych, może prowadzić do zwiększonego ryzyka chorób serca. Odpowiedzi, które sugerują wysokie procenty dla tłuszczów, mogą wynikać z mylnego przekonania, że tłuszcze są szkodliwe. W rzeczywistości, to źródła nienasycone są korzystne, ale ich nadmiar w diecie może prowadzić do nadwagi. Z kolei pominięcie odpowiedniego poziomu węglowodanów w diecie, jak sugerują błędne odpowiedzi, prowadzi do niedoboru energii, co negatywnie wpływa na wydolność fizyczną i psychiczną. W praktyce, zbalansowane makroskładniki są kluczowe dla zdrowia, a ich proporcje powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb energetycznych oraz aktywności fizycznej osoby.
Pytanie 20

Na przyjęciu typu aperitif zaplanowano serwowanie następujących napojów: koktajle z alkoholem i bezalkoholowe, wytrawne napoje orzeźwiające, wody mineralne. Uzupełnij ofertę tego przyjęcia.

A. Słone paluszki, orzeszki, tartinki
B. Sery, owoce tropikalne
C. Słone paluszki, ciasteczka, tort
D. Półmisek z wędlinami, tartinki
Wybór "Słone paluszki, orzeszki, tartinki" nie jest najlepszą opcją, gdyż łączy w sobie elementy, które nie odpowiadają najbardziej klasycznemu podejściu do aperitif. Chociaż słone paluszki i tartinki mogą być odpowiednie, orzeszki są często uważane za mniej elegancką przekąskę, która może nie być dobrze postrzegana w bardziej formalnych konwencjach. W kontekście przyjęcia aperitif, kluczowe jest, aby przekąski były zarówno apetyczne, jak i estetyczne, a orzeszki mogą wprowadzać pewien element chaosu, zwłaszcza w sytuacjach, gdy goście mogą się brudzić. Z kolei odpowiedź "Słone paluszki, ciasteczka, tort" łączy w sobie przekąski, które są łatwe do spożycia w eleganckim otoczeniu. Kolejna opcja "Półmisek wędlin, tartinki" jest również niewłaściwa, ponieważ wędliny są zazwyczaj zbyt ciężkie i intensywne, aby były serwowane na początku posiłku, gdy celem jest pobudzenie apetytu, a nie jego zaspokojenie. Warto także zauważyć, że podawanie "serów, owoców południowych" może być zbyt formalne i niekoniecznie wpisuje się w lekką atmosferę aperitif. W kontekście organizacji przyjęć, istotne jest, aby wybierać przekąski, które są zarówno smaczne, jak i łatwe do zjedzenia w nieformalnej atmosferze, a tym samym minimalizować ryzyko niezręcznych sytuacji związanych z jedzeniem.
Pytanie 21

W jakiej temperaturze powinno się przechowywać mleko oraz produkty mleczne?

A. od +10 C do +15 C
B. od -5 C do 0 C
C. od +4 C do +8 C
D. od +20 C do +25 C
Przechowywanie mleka i przetworów mlecznych w niewłaściwych temperaturach może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych oraz obniżenia jakości tych produktów. Na przykład, temperatura od +20 C do +25 C jest zdecydowanie zbyt wysoka; w takich warunkach mleko może bardzo szybko się psuć, co jest rezultatem intensywnego rozwoju bakterii, takich jak Lactobacillus czy Escherichia coli. Przy tej temperaturze wzrasta również ryzyko namnażania się patogenów, które mogą prowadzić do zatrucia pokarmowego. Z kolei temperatura od -5 C do 0 C może nie być odpowiednia dla mleka i jego przetworów, ponieważ mrożenie może prowadzić do zmian w strukturze białek i tłuszczów, co negatywnie wpłynie na smak i konsystencję. Ponadto, przechowywanie w zakresie +10 C do +15 C również nie jest zalecane, ponieważ te temperatury są na granicy, gdzie mogą wystąpić niepożądane zmiany mikrobiologiczne. Wobec powyższego, kluczowe jest, aby zrozumieć, że określone zakresy temperatur mają ścisłe podstawy naukowe oparte na badaniach dotyczących przechowywania produktów spożywczych. Odpowiednie przechowywanie nie tylko chroni zdrowie konsumentów, ale również wpływa na trwałość i smak produktów mlecznych, co jest istotne z perspektywy przemysłu spożywczego. Dlatego każdy, kto zajmuje się przechowywaniem żywności, powinien być świadomy konsekwencji niewłaściwych praktyk związanych z temperaturą.
Pytanie 22

Z spośród wymienionych wybierz zapis, który obrazuje zmianę składnika odżywczego zachodzącą w trakcie jego obróbki cieplnej?

A. Tłuszcz -> koagulacja
B. Białko -> kleikowanie
C. Błonnik -> pęcznienie
D. Skrobia -> denaturacja
Analizując odpowiedzi, można zauważyć, że czynniki takie jak koagulacja, denaturacja czy kleikowanie są często mylone z procesem pęcznienia, co prowadzi do błędnych wniosków. Koagulacja, na przykład, dotyczy procesu, w którym białka łączą się ze sobą, tworząc żel lub ciało stałe, co jest szczególnie istotne w kontekście gotowania jajek lub przygotowywania serów. Denaturacja odnosi się do zmiany struktury białek pod wpływem wysokiej temperatury lub innych czynników, co zmienia ich właściwości fizyczne, takie jak rozpuszczalność czy konsystencja, ale nie ma zastosowania w kontekście błonnika. Kleikowanie z kolei oznacza proces, w którym skrobia absorbuje wodę i pęcznieje w wyniku podgrzewania, co dotyczy głównie produktów takich jak ryż czy mąka, a nie błonnika. Typowym błędem jest mylenie tych procesów lub niewłaściwe przypisanie ich do konkretnych składników pokarmowych. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy składnik ma unikalne właściwości chemiczne i fizyczne, które determinują jego zachowanie podczas obróbki termicznej. Dlatego ważne jest, aby stosować odpowiednią terminologię i zrozumieć, jak różne procesy wpływają na składniki i rezultaty kulinarne. W kontekście profesjonalnej gastronomii oraz nauki o żywności, precyzyjne rozróżnianie tych procesów ma kluczowe znaczenie dla jakości i bezpieczeństwa przygotowywanych potraw.
Pytanie 23

Czym jest skrót GMP?

A. Systemem Jakości Produkcji
B. Dobrą Praktyką Gastronomiczną
C. Dobrą Praktyką Produkcyjną
D. Gwarantowaną Jakością Żywności
GMP, czyli Dobra Praktyka Produkcyjna, to zbiór zasad i standardów stosowanych w przemyśle w celu zapewnienia wysokiej jakości produktów oraz bezpieczeństwa ich wytwarzania. GMP odnosi się do wszystkich etapów produkcji, od surowców po gotowe produkty, i obejmuje zarówno aspekty techniczne, jak i organizacyjne. Przykładem zastosowania GMP może być przemysł farmaceutyczny, gdzie rygorystyczne normy dotyczące czystości, kontroli jakości oraz dokumentacji są kluczowe, aby zapewnić, że leki są produkowane w sposób nie tylko efektywny, ale i bezpieczny dla konsumentów. Wprowadzenie GMP w zakładach produkcyjnych zmniejsza ryzyko wystąpienia błędów, co jest niezbędne w branżach, gdzie jakość ma kluczowe znaczenie. Przyznanie certyfikatu GMP jest także często wymagane przez przepisy prawa oraz instytucje regulacyjne, co czyni tę praktykę nie tylko zaleceniem, ale i koniecznością w wielu sektorach przemysłowych.
Pytanie 24

Ostatni etap przygotowywania dania w restauracyjnej sali przy stole klienta, który polega na skropieniu gotowego jedzenia alkoholem i jego podpaleniu to

A. flambirowanie
B. garnirowanie
C. tranżerowanie
D. serwowanie
Garnirowanie to proces dekorowania potrawy, który ma na celu nie tylko poprawienie jej wyglądu, ale także wzbogacenie smaku. Choć garnirowanie ma swoje miejsce w sztuce kulinarnej, nie obejmuje ono zapalania alkoholu ani tworzenia efektów wizualnych związanych z ogniem. Serwowanie z kolei to etap, w którym potrawy są prezentowane gościom, co również nie ma nic wspólnego z techniką flambirowania. Tranżerowanie to natomiast proces krojenia potrawy w odpowiednie porcje oraz ich właściwego podania, co również nie wiąże się z użyciem alkoholu czy ognia. Wprowadzenie do restauracji flambirowania jako techniki podnoszącej walory potraw jest często mylone z innymi etapami przygotowania, co prowadzi do błędnych wniosków na temat tego, czym naprawdę jest flambirowanie. W celu zrozumienia różnicy pomiędzy tymi technikami, warto zwrócić uwagę na ich cel i efekt końcowy. Właściwym podejściem w gastronomii jest umiejętne łączenie różnych technik kulinarnych, aby uzyskać potrawy o wyjątkowym smaku i estetyce. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technika ma swoje unikalne miejsce i zastosowanie w procesie kulinarnym, a ich mylne zestawienie może prowadzić do nieporozumień oraz niewłaściwego przygotowania potraw.
Pytanie 25

Zgodnie z układem funkcjonalnym przestrzeni w obiekcie gastronomicznym, magazyn podręczny powinien być usytuowany w pobliżu

A. rozdzielni kelnerskiej
B. magazynu opakowań
C. zmywalni naczyń
D. kuchni właściwej
Magazyn podręczny w zakładzie gastronomicznym powinien znajdować się blisko kuchni właściwej, aby umożliwić szybki dostęp do niezbędnych składników oraz materiałów. Taki układ funkcjonalny zwiększa efektywność operacyjną, ponieważ pozwala na sprawną obsługę procesów kulinarnych. Na przykład, gdy kucharz potrzebuje przypraw, narzędzi lub innych produktów, ma je w zasięgu ręki. Zgodnie z normami HACCP, właściwa organizacja przestrzeni ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz minimalizacji ryzyka kontaminacji. Praktyczne zastosowanie takiego układu jest widoczne w wielu restauracjach, gdzie magazyn podręczny znajduje się tuż obok kuchni, co sprzyja szybkości pracy i wydajności zespołu kuchennego. Ponadto, bliskość magazynu do kuchni sprzyja także lepszemu zarządzaniu zapasami i systematycznej rotacji produktów, co jest kluczowe dla świeżości serwowanych dań oraz minimalizacji strat.
Pytanie 26

Potrawę przygotowaną w systemie cook-chill należy podgrzać do co najmniej 70°C i podać do spożycia w ciągu

A. 15 minut
B. 5 minut
C. 19 minut
D. 9 minut
Podanie potrawy w czasie dłuższym niż 5 minut po jej podgrzaniu, co sugerują inne odpowiedzi, prowadzi do poważnych zagrożeń zdrowotnych związanych z bezpieczeństwem żywności. Czas podawania potrawy po podgrzaniu jest kluczowy, ponieważ potrawy te mogą w krótkim czasie stać się siedliskiem dla patogenów. Odpowiedzi, które wskazują na 9 minut, 15 minut czy 19 minut, ignorują fundamentalne zasady przechowywania i serwowania żywności. Podgrzewając potrawy do temperatury 70°C, nie można ich pozostawić w tak zwanej strefie niebezpiecznej (5°C - 60°C) przez dłuższy czas, co sprzyja namnażaniu się bakterii, takich jak Salmonella czy Listeria. W praktyce, jeśli potrawy będą przechowywane dłużej niż 5 minut w tej temperaturze, ryzyko powstawania toksyn bakteryjnych wzrasta, co może prowadzić do zatrucia pokarmowego. Przykłady błędnych koncepcji obejmują myślenie, że dłuższy czas podawania jest akceptowalny, ponieważ potrawa została wcześniej podgrzana. Takie podejście jest niebezpieczne, ponieważ nie uwzględnia dynamiki rozmnażania się mikroorganizmów. Dobre praktyki, takie jak monitorowanie czasu i temperatury, są kluczowe w każdym zakładzie gastronomicznym, aby zapewnić bezpieczeństwo serwowanych potraw.
Pytanie 27

Praca przy ergonomicznie zaaranżowanym blacie roboczym sprawia, że sylwetka pracownika jest

A. pochylona, a ramię i przedramię funkcjonują pod kątem ostrym
B. wyprostowana, a ramię i przedramię funkcjonują pod kątem rozwartym
C. pochylona, a ramię i przedramię funkcjonują pod kątem rozwartym
D. wyprostowana, a ramię i przedramię funkcjonują pod kątem ostrym
Kiedy pracujemy z pochyloną postawą, to napotykamy na wiele problemów. Pracując pod ostrym kątem, możemy obciążyć mięśnie i stawy, co jest mało wygodne. To prowadzi do tego, że kręgosłup może cierpieć, a ból pleców staje się codziennością, zwłaszcza gdy się tak siedzi przez dłuższy czas. Pochylenie też zmienia naturalne krzywizny kręgosłupa, co w ogóle nie jest zdrowe. Poza tym, ograniczamy ruchy ramion, co prowadzi do napięć w okolicy barków. Warto pamiętać, że są normy ergonomiczne, które mówią, jak powinna wyglądać prawidłowa postawa. Złe postawy, takie jak te z błędnych odpowiedzi, mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych i spadku wydajności. Dlatego dobrze jest, żeby nasze miejsce pracy było ergonomiczne – to znaczy, że biurko powinno być w odpowiedniej wysokości, a krzesła muszą być wygodne i regulowane.
Pytanie 28

Który z wymienionych artykułów spożywczych został zakonserwowany za pomocą metody biologicznej?

A. Daktyle suszone
B. Mleko pasteryzowane
C. Powidła śliwkowe
D. Ogórki kiszone
Ogórki kiszone są przykładem produktu spożywczego, który został utrwalony metodą biologiczną, zwanej fermentacją. Proces ten polega na przekształcaniu cukrów przez mikroorganizmy, takie jak bakterie kwasu mlekowego, w kwas mlekowy, co powoduje zakwaszenie produktu. W przypadku ogórków kiszonych, świeże ogórki zanurza się w solance, co sprzyja rozwojowi pożądanych bakterii i hamuje rozwój mikroorganizmów patogennych. Fermentacja nie tylko przedłuża trwałość ogórków, ale również wzbogaca ich walory smakowe oraz odżywcze, dostarczając probiotyków. Warto zauważyć, że ogórki kiszone są cenione w diecie, jako źródło witamin i minerałów, a ich regularne spożycie może wspierać zdrowie jelit. Metoda ta jest szeroko stosowana w przemyśle spożywczym, zgodnie z normami HACCP, co zapewnia bezpieczeństwo żywności i wysoką jakość produktów fermentowanych.
Pytanie 29

Kiedy tłuszcz jest podgrzewany powyżej swojej temperatury dekompozycji, co powstaje?

A. aminokwasy oraz związki Maillarda
B. glicerol i akroleina
C. akroleina oraz wolne grupy prostetyczne
D. aminokwasy oraz kwasy tłuszczowe
Glicerol i akroleina są produktami powstającymi podczas rozkładu tłuszczy w wysokich temperaturach, co jest kluczowe w kontekście obróbki termicznej w procesach kulinarnych oraz przemysłowych. Glicerol jest alkoholem trihydroksylowym, który w wyniku rozkładu tłuszczy ulega dekarboksylacji, co prowadzi do powstania akroleiny, znanej z charakterystycznego zapachu i smaku. Akroleina, z kolei, jest aldehydem, który może powstawać w wyniku rozkładu kwasów tłuszczowych w temperaturach przekraczających 200°C. To zjawisko jest istotne przy smażeniu, gdyż może wpływać na smak potraw oraz ich bezpieczeństwo. Wiedza na temat produktów rozkładu tłuszczy jest niezbędna do osiągnięcia efektywności w kuchni, a także do przestrzegania norm dotyczących jakości żywności. Utrzymywanie odpowiednich temperatur podczas obróbki termicznej pozwala nie tylko na wydobycie pożądanych aromatów, ale także na ograniczenie powstawania szkodliwych substancji, co jest zgodne z dobrymi praktykami gastronomicznymi oraz bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 30

W zakładzie gastronomicznym magazyny żywności powinny być wyposażone

A. w komory chłodnicze i zamrażalnicze
B. w schładziarki szokowe
C. w stoły chłodnicze i mroźnicze
D. w witryny chłodnicze
Komory chłodnicze i zamrażalnicze są kluczowymi elementami wyposażenia magazynów środków spożywczych w zakładach gastronomicznych, ponieważ zapewniają odpowiednie warunki przechowywania produktów spożywczych. Prawidłowe przechowywanie żywności jest istotne dla zachowania jej świeżości oraz jakości, co bezpośrednio wpływa na bezpieczeństwo żywności. Komory chłodnicze służą do przechowywania produktów wymagających niskiej temperatury, takich jak mięsa, ryby, nabiał i warzywa. Z kolei komory zamrażalnicze umożliwiają długoterminowe przechowywanie żywności poprzez jej zamrażanie, co pozwala na zachowanie wartości odżywczych oraz ograniczenie rozwoju mikroorganizmów. Standardy HACCP i normy sanitarno-epidemiologiczne wymuszają na gastronomach odpowiednie procedury przechowywania żywności, co czyni komory chłodnicze i zamrażalnicze niezbędnym wyposażeniem każdej kuchni profesjonalnej. Przykładem ich zastosowania może być restauracja, która w regularnych odstępach czasu przyjmuje dostawy świeżych produktów, a ich przemieszczanie i przechowywanie w odpowiednich warunkach jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości serwowanych potraw.
Pytanie 31

Obiekt gastronomiczny, który serwuje dania kuchni polskiej, regionalnej oraz specjały innych kultur, to

A. pub piwny
B. jadłodajnia
C. bar espresso
D. restauracja folklorystyczna
Bar espresso to miejsce, które skupia się głównie na serwowaniu kawy, zwłaszcza espresso i różnych napojów kawowych, takich jak cappuccino czy latte. Jego oferta nie obejmuje pełnych posiłków, co oznacza, że nie jest odpowiednim terminem na opisanie zakładu, który serwuje potrawy kuchni polskiej i innych narodów. Jadłodajnia to z kolei lokal, który zazwyczaj oferuje prostsze i tańsze posiłki, ale również nie koncentruje się na różnorodności kuchni, a raczej na prostych daniach codziennych. Pub piwny to miejsce, które głównie skupia się na napojach alkoholowych, a chociaż często można w nim znaleźć przekąski, nie jest to lokal, który specjalizuje się w kuchni polskiej czy regionalnej. Odróżnienie tych typów lokali jest kluczowe w kontekście branży gastronomicznej. Właściciele, planując swoje menu i ofertę, muszą być świadomi różnic i specyfiki każdego z tych miejsc. Typowe błędy myślowe, prowadzące do wyboru niewłaściwej odpowiedzi, często wynikają z mylnego utożsamiania różnych typów lokali gastronomicznych oraz ich funkcji. Ważne jest, aby zrozumieć, że różnorodność kuchni i tradycji, jakie oferuje restauracja folklorystyczna, jest unikalna i nieporównywalna z innymi wymienionymi kategoriami.
Pytanie 32

Czy podczas namaczania suchych nasion fasoli w chłodnej wodzie zachodzi

A. transpiracja i pęcznienie skrobi
B. transpiracja i kleikowanie skrobi
C. osmoza i pęcznienie skrobi
D. osmoza i kleikowanie skrobi
Osmoza to proces, który zachodzi, gdy woda przechodzi przez błonę półprzepuszczalną, jednak pomieszanie go z innymi procesami, takimi jak kleikowanie czy transpiracja, prowadzi do nieporozumień. W odpowiedziach, które sugerują kleikowanie skrobi, należy zauważyć, że kleikowanie to proces, który występuje w wyniku podgrzewania skrobi w obecności wody, a nie podczas moczenia w zimnej wodzie. Podczas moczenia nasion, skrobia nie kleikuję, lecz pęcznieje i następuje jej hydroliza. Natomiast proces transpiracji, czyli odparowywania wody z roślin, nie występuje w czasie moczenia nasion, ponieważ transpiracja jest związana z roślinami aktywnie fotosyntetyzującymi, a nie z nasionami. W kontekście błędnych odpowiedzi, powszechny błąd polega na myleniu procesów związanych z wilgotnością nasion i ich późniejszą aktywnością metaboliczną. Nasiona, aby mogły kiełkować, muszą najpierw wchłonąć wodę, co jest efektem osmozy, a nie innych procesów, jak kleikowanie czy transpiracja. Dlatego też kluczowe jest zrozumienie, że moczenie nasion to pierwszy krok w procesie ich przygotowania do wzrostu, który opiera się głównie na zjawiskach związanych z osmozą oraz pęcznieniem ich wewnętrznych struktur.
Pytanie 33

Jakie artykuły spożywcze mają działanie alkalizujące na ludzki organizm?

A. Kapusta, pomidory, mleko, cytryny
B. Kasza jęczmienna, ryby, marchew, rzodkiewki
C. Brukselka, śledzie, jabłka, brzoskwinie
D. Migdały, sałata, jaja, buraki
W analizie dostępnych odpowiedzi warto zauważyć, że wiele z wymienionych produktów nie wykazuje charakterystyki alkalizującej. Na przykład migdały, chociaż mają korzystny wpływ na zdrowie, to w rzeczywistości ich działanie na pH organizmu jest bardziej złożone. Zawierają one dużo tłuszczów i białka, co prowadzi do ich klasyfikacji jako produktów bardziej kwasotwórczych niż zasadowych. Sałata może być alkalizująca, ale jej obecność w zestawieniu z jajami, które również mają działanie kwasotwórcze, nie wspiera tezy o ogólnym działaniu alkalizującym. W przypadku buraków, mimo że są one bogate w składniki odżywcze, również są bardziej kwasotwórcze w kontekście diety. Podobnie sytuacja ma się w przypadku ryb, które są naturalnym źródłem białka, ale mają tendencję do zwiększania kwasowości organizmu. Marchew i rzodkiewki, choć mają swoje zalety, nie są kluczowe w kontekście alkalizacji. Ostatecznie, ważne jest, aby unikać błędnych wniosków, które mogą wynikać z uproszczonej interpretacji właściwości produktów. Kluczowe jest zrozumienie, które pokarmy rzeczywiście wspierają równowagę kwasowo-zasadową w organizmie, aby efektywnie planować dietę zgodnie z najnowszymi wytycznymi zdrowego żywienia. Rekomendacje diety alkalizującej powinny opierać się na szerokim asortymencie warzyw, owoców oraz produktów roślinnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie żywienia.
Pytanie 34

Kucharz z zranionym palcem, na którym występują zmiany ropne i zajmuje się przygotowaniem surówek, może stanowić źródło zakażenia dla konsumentów?

A. salmonellą
B. gronkowcem
C. włośniem
D. listerią
Listeria monocytogenes, którą można naturalnie znaleźć w środowisku, jest niebezpiecznym patogenem, ale jej głównym źródłem zakażeń są zanieczyszczone produkty mleczne oraz nieprawidłowo przygotowane mięso, a nie zakażone rany. Salmonella najczęściej przenosi się przez surowe lub niedogotowane jaja, mięso drobiowe oraz zanieczyszczoną żywność, a nie przez osoby z uszkodzeniami skóry, dlatego rozważanie jej w kontekście zakażeń spowodowanych przez kucharza z raną jest błędne. Włośnica, wywołana przez włośnia krętego, występuje głównie w surowym lub niedogotowanym mięsie wieprzowym i nie ma związku z ranami kucharzy. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie źródła zakażeń z drogą przenoszenia patogenów. Kluczowe dla zrozumienia jest również, że w kontekście działalności gastronomicznej, potencjalne zagrożenia mikrobiologiczne muszą być analizowane w kontekście ich źródła, drogi przenoszenia oraz warunków, które sprzyjają ich rozwojowi. Dlatego ważne jest, aby personel kuchenny miał świadomość zagrożeń, które niosą ze sobą ich własne działania i stan zdrowia, co wpływa na bezpieczeństwo żywności.
Pytanie 35

Masło, które jest przeznaczone do codziennego spożycia, powinno być przechowywane

A. w temperaturze +15 °C i wilgotności względnej 70
B. w temperaturze +8 °C i wilgotności względnej 90%
C. w temperaturze +8 °C i wilgotności względnej 70%
D. w temperaturze +15 °C i wilgotności względnej 90%
Masło przeznaczone do bieżącego spożycia powinno być przechowywane w temperaturze +8 °C i wilgotności względnej 70%, aby zapewnić jego świeżość i jakość. W takim środowisku hamuje się rozwój mikroorganizmów, co jest kluczowe dla utrzymania higieny produktu. Przechowywanie w tej temperaturze minimalizuje również ryzyko jełczenia tłuszczu, co może prowadzić do pogorszenia smaku oraz wartości odżywczych. W praktyce, wiele gospodarstw domowych i gastronomicznych korzysta z lodówek ustawionych na temperaturę w przedziale 4-8 °C, co jest akceptowane jako standard przechowywania produktów mleczarskich. Dodatkowo, optymalna wilgotność zapobiega wysychaniu masła i utrzymuje jego odpowiednią konsystencję, co jest szczególnie ważne w kontekście komfortu użytkowania oraz przyrządzania potraw. Warto także pamiętać, że masło najlepiej przechowywać w szczelnie zamkniętym opakowaniu, co dodatkowo chroni je przed wpływem innych zapachów oraz zanieczyszczeniami.
Pytanie 36

Zupę cebulową krem powinno się serwować

A. z ryżem
B. z grzankami
C. z diablotkami
D. z ziemniakami
Zupa cebulowa krem, tradycyjnie serwowana w kuchni francuskiej, jest potrawą, której smak i konsystencja najlepiej współgrają z chrupiącymi grzankami. Grzanki, często posmarowane masłem i zrumienione na złoty kolor, nie tylko wzbogacają danie o teksturę, ale również wchłaniają bogaty smak zupy, tworząc harmonijną kompozycję. Z punktu widzenia dobrych praktyk gastronomicznych, grzanki stanowią idealny dodatek, ponieważ ich chrupkość kontrastuje z gładkością kremu. Ponadto, popularnym zwyczajem jest posypanie zupy serem, który topnieje na gorących grzankach, co dodaje daniu głębi i aromatu. To połączenie jest dobrze znane i doceniane w wielu restauracjach, co potwierdza jego miejsce w klasycznej kuchni francuskiej. Warto także wspomnieć, że podawanie zupy z grzankami jest zgodne z zasadami serwowania dań, które zakładają, że każdy element posiłku powinien się nawzajem uzupełniać, co w tym przypadku jest w pełni spełnione.
Pytanie 37

Który z wymienionych sosów nie jest związany z kuchnią francuską?

A. Pesto
B. Beszamelowy
C. Holenderski
D. Ravigote
W odpowiedziach na to pytanie pojawiają się sosy, które mają swoje korzenie w kuchni francuskiej, co może wprowadzać w błąd. Ravigote to sos francuski, który powstaje na bazie octu winnego, musztardy, ziół oraz oliwy z oliwek. Jest on klasyfikowany jako sos emulsyjny i znalazł zastosowanie w podawaniu potraw mięsnych, rybnych oraz sałatek. Beszamelowy sos, z kolei, jest jedną z klasycznych podstaw kuchni francuskiej. Należy do grupy sosów białych, które wykorzystują mleko, mąkę oraz masło, a jego uniwersalność sprawia, że jest używany jako baza do wielu innych sosów, takich jak sos mornay czy sos do zapiekanek. Holenderski sos (sos hollandaise) również pochodzi z Francji i należy do sosów emulsyjnych, a jego składniki to żółtka jaj, masło i sok z cytryny. Odpowiedzi te mogą być mylące, ponieważ różne sosy występują w kulinariach zachodnioeuropejskich, co może prowadzić do błędnych interpretacji ich pochodzenia. Ważne jest, aby zrozumieć kontekst kulturowy, w którym dany sos został stworzony oraz jego klasyczne zastosowania, co pozwala na lepsze zrozumienie kulinarnych tradycji oraz ich ewolucji w różnych regionach Europy.
Pytanie 38

Jaką techniką należy przyrządzać "Rybę po polsku"?

A. gotowania
B. zapiekania
C. pieczenia
D. smażenia
Pieczenie ryby, mimo że jest popularną techniką kulinarną, nie jest odpowiednią metodą do przygotowania ryby po polsku. Pieczenie polega na obróbce cieplnej w piekarniku, co często prowadzi do utraty naturalnych soków ryby, a także może wpłynąć na jej konsystencję. W polskim kontekście ryba podawana w formie pieczonej jest często podawana z dodatkami, które mogą maskować smak, co jest sprzeczne z ideą potrawy gotowanej. Zapiekanie ryby również nie jest zgodne z tradycyjnym podejściem do przygotowania ryb po polsku, ponieważ polega na jej umieszczaniu w piekarniku z dodatkowymi składnikami, co znowu może zmieniać oryginalny smak ryby. Smażenie to kolejna technika, która, choć popularna, nie jest typowa dla przygotowania ryby po polsku. Smażenie prowadzi do dodawania dużej ilości tłuszczu, co może wpływać na zdrowotne aspekty potrawy. Wreszcie gotowanie, jako technika, pozwala na zachowanie naturalnych właściwości ryby, co jest kluczowe w polskiej tradycji kulinarnej. Używanie technik pieczenia, zapiekania czy smażenia w kontekście ryby po polsku może prowadzić do błędnych wniosków i utraty autentyczności potrawy.
Pytanie 39

Napis na etykiecie wina "sec" wskazuje, że jest to wino

A. półwytrawne
B. wytrawne
C. słodkie
D. półsłodkie
Pojęcia takie jak 'słodkie', 'półsłodkie' czy 'półwytrawne' są często mylone z terminem 'sec', co może prowadzić do nieporozumień w doborze win. Wina słodkie mają wysoką zawartość cukru resztkowego, co nadaje im charakterystyczny, intensywnie słodki smak, który nie jest typowy dla win wytrawnych. Wina półsłodkie natomiast zawierają umiarkowaną ilość cukru, co sprawia, że ich smak jest zrównoważony, ale wciąż znacznie różny od wytrawnych odpowiedników. Z kolei wina półwytrawne są klasyfikowane jako mające niższą kwasowość i więcej cukru niż wina wytrawne, co nadaje im delikatnie słodkawy posmak, co również nie pasuje do definicji 'sec'. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do pomyłek, to zakładanie, że każdy termin odnoszący się do smaku wina można stosować zamiennie. Ważne jest, aby znać różnice i kontekst użycia tych terminów, aby podejmować świadome decyzje przy wyborze wina. Uświadomienie sobie tych niuansów nie tylko wzbogaca doświadczenie degustacyjne, ale również pozwala na lepsze dopasowanie win do różnych dań, co jest kluczowe w sztuce kulinarnej.
Pytanie 40

Wędliny powinny być przechowywane w pomieszczeniu chłodniczym, gdzie wilgotność względna powietrza wynosi od 70% do 80% oraz temperatura

A. od +2 °C do +6 °C
B. od -1 °C do +1 °C
C. od -4 °C do -2 °C
D. od -7 °C do -5 °C
Odpowiedzi wskazujące na temperatury poniżej 0 °C są nieodpowiednie dla przechowywania wędlin. W przypadku temperatur od -1 °C do +1 °C, istnieje ryzyko, że produkty nie będą odpowiednio konserwowane, co może prowadzić do ich uszkodzenia i utraty jakości. W temperaturach poniżej zera, takich jak -4 °C do -2 °C czy -7 °C do -5 °C, wędliny mogą zamarzać, co negatywnie wpływa na ich teksturę oraz walory smakowe. Zamarzanie powoduje uszkodzenie struktury komórkowej mięsa, co skutkuje utratą soczystości i zmiany w smaku po rozmrożeniu. Ponadto, w przypadku przechowywania w temperaturach poniżej zera, mogą pojawić się problemy z bezpieczeństwem żywności; niektóre bakterie mogą przetrwać w takich warunkach i po rozmrożeniu mogą się ponownie namnażać. Takie pomyłki często wynikają z braku zrozumienia, jak ważna jest kontrola temperatury w przechowywaniu produktów spożywczych. Utrzymywanie wędlin w niewłaściwych warunkach może prowadzić do ich psucia się i zwiększenia ryzyka zatruć pokarmowych, co jest szczególnie istotne w kontekście zdrowia publicznego.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej