Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 30 kwietnia 2025 08:48
Data zakończenia: 30 kwietnia 2025 09:14

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Parametr pamięci RAM określany czasem jako opóźnienie definiuje się jako

A. CAS Latency

B. RAS Precharge

C. RAS to CAS Delay

D. Command Rate

CAS Latency, czyli opóźnienie dostępu do pamięci, jest kluczowym parametrem pamięci RAM, który określa, jak długo procesor musi czekać na dane po wydaniu polecenia odczytu. Skrót CAS oznacza Column Address Strobe, a 'latency' odnosi się do liczby cykli zegara, jakie są potrzebne, aby uzyskać dostęp do określonej kolumny w pamięci. Przykładowo, jeśli pamięć ma CAS Latency równą 16, oznacza to, że procesor musi czekać 16 cykli zegara na dostęp do danych po wysłaniu polecenia. W praktyce, mniejsze wartości CAS Latency oznaczają szybsze czasy dostępu, co może przekładać się na lepszą wydajność systemu, szczególnie w zastosowaniach wymagających dużej przepustowości danych, takich jak gry komputerowe czy obróbka wideo. Standardy branżowe, takie jak JEDEC, określają różne klasy pamięci RAM i ich parametry, co pozwala na odpowiednie dobieranie komponentów w zależności od potrzeb użytkownika. Dlatego przy wyborze pamięci RAM warto zwracać uwagę na CAS Latency, aby zapewnić optymalną wydajność i stabilność systemu.

Pytanie 2

NIEWŁAŚCIWE podłączenie taśmy sygnałowej do napędu dyskietek skutkuje

A. problemami z uruchomieniem maszyny

B. niemożnością pracy z napędem

C. trwałym uszkodzeniem napędu

D. błędami w zapisie na dyskietce

Często jak się wybiera złą odpowiedź, to może być efekt braku zrozumienia, jak systemy komputerowe w ogóle działają. Problemy z uruchomieniem komputera mogą być spowodowane różnymi rzeczami, ale niekoniecznie są wynikiem źle podłączonej taśmy sygnałowej. Zwykle przyczyny leżą gdzie indziej, jak na przykład w zasilaniu czy uszkodzeni pamięci. Mówienie, że napęd dyskietek jest trwale uszkodzony, to też nie do końca prawda. Wiele nowoczesnych napędów potrafi wybaczyć błędy w podłączeniu, a ich uszkodzenia wynikają zazwyczaj z niewłaściwego używania nośników lub po prostu długiego czasu pracy. I jeszcze jedno – błędne rozumienie, co to są 'błędy w zapisie' może prowadzić do mylnego wniosku, że źle podłączony napęd wpływa na zapis danych, co tak naprawdę nie jest prawdą. Zapis odbywa się na innym poziomie, a komunikacja między urządzeniami jest ważna, ale nie wpływa na jakość zapisanych danych, jeśli sam napęd działa. Dlatego ważne jest, żeby rozumieć, jak różne elementy współpracują ze sobą w systemie komputerowym, bo to pomaga w naprawie problemów.

Pytanie 3

Aby stworzyć skompresowane archiwum danych w systemie Linux, jakie polecenie należy zastosować?

A. tar -xvf

B. tar -zcvf

C. tar -jxvf

D. tar -tvf

Chociaż polecenia 'tar -jxvf', 'tar -tvf' oraz 'tar -xvf' są związane z programem tar, nie są one odpowiednie do tworzenia skompresowanego archiwum w kontekście zadania. Polecenie 'tar -jxvf' wykorzystuje kompresję bzip2, co jest inną metodą kompresji, a nie gzip, który jest oczekiwany w tym przypadku. Używanie polecenia 'tar -tvf' nie tworzy archiwum, lecz jedynie wyświetla zawartość już istniejącego archiwum. Z kolei 'tar -xvf' służy do ekstrakcji plików z archiwum, a nie do jego tworzenia. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie opcje tar są równoważne. Każda z nich ma specyficzne zastosowanie i zrozumienie ich różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy z archiwum. Znajomość tych niuansów jest istotna dla każdego administratora systemów, ponieważ nieprawidłowe użycie poleceń może prowadzić do utraty danych lub nieefektywnego zarządzania przestrzenią dyskową. Dlatego tak ważne jest, aby dobrze zrozumieć każde z tych poleceń i ich właściwe zastosowanie w różnych scenariuszach.

Pytanie 4

Aby przywrócić dane, które zostały usunięte dzięki kombinacji klawiszy Shift+Delete, trzeba

A. zastosować kombinację klawiszy Shift+Insert

B. skorzystać z oprogramowania do odzyskiwania danych

C. odzyskać je z folderu plików tymczasowych

D. odzyskać je z systemowego kosza

Wiesz, jest sporo mitów o odzyskiwaniu danych, które mogą wprowadzać w błąd. Na przykład, myślenie, że pliki da się przywrócić z kosza po usunięciu ich przez Shift+Delete to duży błąd. One po prostu nie trafiają do kosza, więc nie możesz ich tam znaleźć. Dalej, kombinacja Shift+Insert, to nie są żadne magiczne zaklęcia do odzyskiwania plików, a raczej służy do wklejania. No i pomysł, że da się odzyskać pliki z katalogu plików tymczasowych, jest mało skuteczny, bo są one stworzone tylko na służące do zapisywania danych roboczych. Często ludzie myślą, że jak plik zniknął, to da się go łatwo przywrócić, a tak naprawdę, żeby to zrobić, potrzebne są specjalistyczne narzędzia. Lepiej wiedzieć, jak to naprawdę działa, żeby nie mieć później niespodzianek.

Pytanie 5

Przyglądając się przedstawionemu obrazkowi, można dostrzec, że deklarowany limit pamięci wynosi 620976 KB. Zauważamy również, że zainstalowana pamięć fizyczna w badanym systemie jest mniejsza niż pamięć zadeklarowana. Który typ pamięci wpływa na podniesienie limitu pamięci zadeklarowanej powyżej rozmiaru zainstalowanej pamięci fizycznej?

A. Pamięć jądra

B. Pamięć RAM

C. Pamięć cache procesora

D. Pamięć pliku stron

Pamięć RAM jest podstawowym rodzajem pamięci, w której przechowywane są dane i programy będące aktualnie w użyciu. Choć jest szybka, jej rozmiar jest ograniczony do fizycznie zainstalowanej ilości, co może prowadzić do problemów, gdy wymagania systemowe przewyższają dostępne zasoby pamięci. Pamięć jądra odnosi się do tej części pamięci operacyjnej, która jest wykorzystywana przez system operacyjny do zarządzania sprzętem i wykonywania podstawowych funkcji systemowych. Choć jest kluczowa dla działania systemu, jej rozmiar i zarządzanie nie wpływają bezpośrednio na zwiększenie limitu pamięci zadeklarowanej. Pamięć cache procesora jest szybkim rodzajem pamięci umieszczonym blisko procesora, co pozwala na szybki dostęp do często używanych danych. Nie wpływa jednak na całkowity limit pamięci zadeklarowanej w systemie. Błędne przypisanie roli którejkolwiek z tych pamięci do zwiększenia dostępnej pamięci wynika z nieporozumienia co do ich funkcji. Pamięć pliku stron jest w rzeczywistości jedynym mechanizmem, który pozwala na rozszerzenie pamięci operacyjnej poza fizyczne ograniczenia, dzięki wykorzystaniu przestrzeni dyskowej jako rozszerzenia pamięci RAM. Zrozumienie różnic i specyfiki każdej z tych pamięci pozwala na efektywne zarządzanie zasobami systemowymi i unikanie typowych błędów w rozumieniu architektury komputerowej. Doświadczenie wskazuje, że znajomość podstaw działania pamięci wirtualnej jest niezbędna dla każdego specjalisty IT, szczególnie przy optymalizacji systemów o ograniczonych zasobach sprzętowych.

Pytanie 6

Która z licencji ma charakter grupowy i pozwala instytucjom komercyjnym oraz organizacjom edukacyjnym, państwowym i charytatywnym na zakup większej ilości oprogramowania firmy Microsoft na korzystnych zasadach?

A. OEM

B. MOLP

C. APSL

D. MPL

MPL (Mozilla Public License) to licencja open source, która koncentruje się na udostępnianiu kodu źródłowego. Choć promuje współpracę i rozwój wspólnotowy, nie jest przeznaczona dla instytucji, które potrzebują elastyczności licencyjnej dla komercyjnych zastosowań. APSL (Apple Public Source License) również dotyczy oprogramowania open source i jest skierowana głównie do projektów Apple. Oferuje ona zasady korzystania z kodu źródłowego, ale nie zapewnia korzystnych warunków zakupu dla instytucji komercyjnych. Z kolei licencja OEM (Original Equipment Manufacturer) jest przeznaczona dla producentów sprzętu, którzy dostarczają oprogramowanie razem z urządzeniami. Tego typu licencje często wiążą się z ograniczeniami dotyczącymi przenoszenia oprogramowania oraz brakiem możliwości zakupu w dużych ilościach na preferencyjnych warunkach. W kontekście licencjonowania oprogramowania Microsoft, te opcje nie spełniają wymagań instytucji szukających korzystnych warunków zakupu dla grupy użytkowników. Często mylone są przeznaczenie i schematy licencjonowania, co prowadzi do błędnych założeń o możliwościach, jakie oferują poszczególne licencje.

Pytanie 7

Która z usług pozwala na zdalne zainstalowanie systemu operacyjnego?

A. DNS

B. RIS

C. IIS

D. IRC

IIS, czyli Internet Information Services, to serwer aplikacji i serwer WWW stworzony przez Microsoft. Jego główną funkcją jest hostowanie stron internetowych oraz aplikacji webowych, co nie ma nic wspólnego z instalacją systemów operacyjnych. Użycie IIS w kontekście zdalnej instalacji systemów może prowadzić do nieporozumień, ponieważ jego zastosowanie skupia się na stronach WWW, a nie na zarządzaniu urządzeniami. IRC, czyli Internet Relay Chat, to protokół komunikacyjny, który służy do czatowania w czasie rzeczywistym, również nie związany z instalacją systemów operacyjnych. W kontekście zdalnej administracji może być używany do komunikacji między zespołami, ale nie ma funkcji instalacji oprogramowania. Natomiast DNS, czyli Domain Name System, jest systemem, który odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP. Chociaż jest kluczowy dla działania sieci, nie pełni roli w zakresie zdalnej instalacji oprogramowania. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, by poprawnie identyfikować usługi, które rzeczywiście wspierają procesy związane z zarządzaniem systemami operacyjnymi.

Pytanie 8

W systemie operacyjnym Linux proces archiwizacji danych wykonuje się za pomocą polecenia

A. cmd

B. tar

C. chmod

D. rpm

Polecenie 'tar' jest narzędziem archiwizacyjnym w systemach operacyjnych Unix i Linux, które umożliwia tworzenie archiwów z plików i katalogów. Skrót 'tar' pochodzi od 'tape archive', co odzwierciedla jego pierwotne zastosowanie do archiwizacji danych na taśmach magnetycznych. Narzędzie to jest niezwykle wszechstronne i pozwala na kompresję oraz dekompresję danych. Przykładowo, aby stworzyć archiwum o nazwie 'backup.tar' z katalogu 'moje_dane', używamy polecenia: 'tar -cvf backup.tar moje_dane'. Opcja '-c' oznacza tworzenie archiwum, '-v' włącza tryb werbalny (wyświetlanie postępu), a '-f' umożliwia wskazanie nazwy pliku archiwum. Tar obsługuje również różne metody kompresji, takie jak gzip czy bzip2, co czyni go niezwykle użytecznym w zarządzaniu dużymi zbiorami danych. W kontekście najlepszych praktyk, regularne archiwizowanie ważnych danych za pomocą narzędzia 'tar' może chronić przed utratą danych i jest kluczowym elementem strategii backupowych w każdej organizacji.

Pytanie 9

Ile maksymalnie dysków twardych można bezpośrednio podłączyć do płyty głównej, której fragment specyfikacji jest przedstawiony w ramce?

4 x DIMM, max. 16GB, DDR2 1200 / 1066 / 800 / 667 MHz, non-ECC, un-buffered memory Dual channel memory architecture
Five Serial ATA 3.0 Gb/s ports
Realtek ALC1200, 8-channel High Definition Audio CODEC - Support Jack-Detection, Multi-streaming, Front Panel Jack-Retasking - Coaxial S/PDIF_OUT ports at back I/O

A. 5

B. 4

C. 2

D. 8

Płyta główna wyposażona jest w pięć portów SATA 3.0 które umożliwiają podłączenie pięciu dysków twardych. Specyfikacja SATA 3.0 oferuje prędkość transferu danych do 6 Gb/s co jest istotne przy pracy z dużymi plikami lub aplikacjami wymagającymi dużej przepustowości danych. W praktyce takie porty są wykorzystywane nie tylko do podłączania dysków HDD czy SSD ale także do napędów optycznych co zwiększa wszechstronność zastosowania płyty. Ważnym aspektem jest również możliwość tworzenia macierzy RAID co pozwala na zwiększenie wydajności lub bezpieczeństwa przechowywania danych. Standard SATA 3.0 jest szeroko stosowany i zgodny z wcześniejszymi generacjami co oznacza że istnieje możliwość podłączania starszych urządzeń przy zachowaniu kompatybilności. Wybór płyty z wystarczającą liczbą portów SATA jest kluczowy w planowaniu rozbudowy komputera szczególnie w środowiskach profesjonalnych gdzie zapotrzebowanie na przestrzeń dyskową dynamicznie się zmienia. Dobre praktyki branżowe obejmują również przemyślane zarządzanie kablami i przestrzenią wewnątrz obudowy co ma znaczenie dla optymalizacji przepływu powietrza i tym samym chłodzenia podzespołów.

Pytanie 10

Aby zminimalizować główne zagrożenia dotyczące bezpieczeństwa podczas pracy na komputerze podłączonym do sieci Internet, najpierw należy

A. wyczyścić wnętrze obudowy komputera, nie spożywać posiłków ani napojów w pobliżu komputera oraz nie dzielić się swoim hasłem z innymi użytkownikami

B. zainstalować program antywirusowy, zaktualizować bazy danych wirusów, uruchomić zaporę sieciową i przeprowadzić aktualizację systemu

C. ustawić komputer z dala od źródeł ciepła, nie zgniatać kabli zasilających komputera i urządzeń peryferyjnych

D. zmierzyć temperaturę komponentów, podłączyć komputer do zasilacza UPS oraz unikać wchodzenia na podejrzane strony internetowe

Aby skutecznie zabezpieczyć komputer przed zagrożeniami z sieci, kluczowe jest wdrożenie odpowiednich środków ochrony, takich jak programy antywirusowe, firewalle oraz regularne aktualizacje systemu operacyjnego i baz wirusów. Program antywirusowy działa jak tarcza, identyfikując i neutralizując złośliwe oprogramowanie, zanim zdoła ono wyrządzić szkody. Aktualizacja oprogramowania jest istotna, ponieważ dostarcza najnowsze łaty bezpieczeństwa, które eliminują znane luki i zapobiegają wykorzystaniu ich przez cyberprzestępców. Włączenie firewalla tworzy barierę między komputerem a potencjalnymi zagrożeniami z zewnątrz, filtrując niepożądany ruch sieciowy. Przykładem może być ustawienie zapory systemowej Windows, która domyślnie blokuje nieautoryzowane połączenia. Stosowanie tych praktyk nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale również współczesne standardy dotyczące ochrony danych, takie jak ISO 27001, zalecają regularne audyty i aktualizacje systemów jako kluczowe elementy zarządzania bezpieczeństwem informacji. Dzięki wdrożeniu takich działań użytkownicy mogą znacząco zredukować ryzyko włamań oraz utraty danych, co jest fundamentalnym aspektem odpowiedzialnego korzystania z technologii.

Pytanie 11

W systemie Linux narzędzie iptables jest wykorzystywane do

A. ustawiania zapory sieciowej

B. zarządzania serwerem pocztowym

C. konfigurowania karty sieciowej

D. konfigurowania zdalnego dostępu do serwera

Konfiguracja serwera pocztowego, zdalnego dostępu do serwera oraz karty sieciowej to obszary, które nie są związane z rolą iptables w systemie Linux. Serwery pocztowe są odpowiedzialne za wysyłanie, odbieranie i przechowywanie wiadomości e-mail, a ich konfiguracja zazwyczaj wymaga znajomości protokołów takich jak SMTP, POP3 czy IMAP, które nie mają nic wspólnego z zarządzaniem ruchem sieciowym. Zdalny dostęp do serwera, z kolei, odnosi się do metod umożliwiających użytkownikom łączenie się z systemem za pośrednictwem protokołów takich jak SSH czy RDP, które również nie dotyczą filtracji ruchu. Co więcej, konfiguracja karty sieciowej skupia się na ustawieniach sprzętowych oraz parametrach komunikacyjnych, takich jak adres IP czy maska podsieci. Błędne przypisanie iptables do tych zadań wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji narzędzia. Iptables jest narzędziem firewallowym, a nie systemem konfiguracyjnym dla serwerów czy sprzętu sieciowego. W praktyce, wiele osób myli różne aspekty zarządzania siecią, co prowadzi do niejasności w zakresie zastosowań poszczególnych narzędzi i technologii. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każde z tych zadań wymaga innego zestawu narzędzi i umiejętności, a ignorowanie tej różnicy może prowadzić do nieefektywnej administracji siecią.

Pytanie 12

Podstawowym zadaniem mechanizmu Plug and Play jest

A. automatyczne tworzenie kopii zapasowych danych na nowo podłączonym nośniku pamięci

B. automatyczne usuwanie sterowników, które nie były używane przez dłuższy czas

C. rozpoznawanie nowo podłączonego urządzenia i automatyczne przydzielanie mu zasobów

D. automatyczne uruchamianie ostatnio używanej gry

Głównym celem mechanizmu Plug and Play (PnP) jest automatyczne wykrywanie nowo podłączonego sprzętu oraz efektywne przydzielanie mu wymaganych zasobów systemowych, takich jak adresy I/O, przerwania (IRQ) czy kanały DMA. Mechanizm ten znacząco ułatwia użytkownikom instalację urządzeń, eliminując konieczność ręcznego konfigurowania ustawień, co było standardem w starszych systemach operacyjnych. Przykładem zastosowania PnP może być podłączenie drukarki USB do komputera. System operacyjny automatycznie wykrywa urządzenie, instaluje odpowiednie sterowniki oraz konfiguruje zasoby potrzebne do jego poprawnej pracy. Z punktu widzenia dobrych praktyk, mechanizm ten wspiera zasadę ułatwienia użytkowania technologii, a także przyspiesza proces integracji nowych komponentów w infrastrukturze IT. Współczesne systemy operacyjne, takie jak Windows, Linux czy macOS, w pełni wykorzystują możliwości PnP, co świadczy o fundamentalnym znaczeniu tego mechanizmu w zarządzaniu sprzętem komputerowym. Dodatkowo, Plug and Play współczesne standardy, takie jak USB, są zgodne z tym mechanizmem, co pozwala na szeroką interoperacyjność urządzeń.

Pytanie 13

W systemie Linux przypisano uprawnienia do katalogu w formie ciągu znaków rwx--x--x. Jaką wartość liczbową te uprawnienia reprezentują?

A. 777

B. 543

C. 621

D. 711

Odpowiedź 711 jest poprawna, ponieważ prawa dostępu do folderu w systemie Linux są reprezentowane przez trzy grupy trzech znaków: rwx, --x oraz --x. Każda z grup oznacza prawa dla właściciela, grupy oraz innych użytkowników. Wartości numeryczne przypisane do tych praw są następujące: 'r' (read - odczyt) ma wartość 4, 'w' (write - zapis) ma wartość 2, a 'x' (execute - wykonanie) ma wartość 1. Zatem, dla właściciela, który ma pełne prawa (rwx), obliczamy 4+2+1, co daje 7. Dla grupy oraz innych użytkowników, którzy mają tylko prawo do wykonania (x), obliczamy 0+0+1, co daje 1. Łącząc te wartości, mamy 711. Ustalanie praw dostępu jest kluczowym elementem bezpieczeństwa w systemach Unix/Linux i jest zgodne z zasadami zarządzania dostępem. Przykładowo, jeśli folder zawiera skrypty, umożliwiając wykonanie ich tylko przez właściciela, zminimalizujemy ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 14

Który z interfejsów stanowi port równoległy?

A. RS232

B. IEEE1284

C. USB

D. IEEE1394

USB (Universal Serial Bus) to interfejs szeregowy, a nie równoległy. Choć USB jest szeroko stosowane w różnych urządzeniach, takich jak klawiatury, myszy czy pamięci masowe, działa na zasadzie przesyłania danych po jednym bicie w danym czasie, co nie odpowiada definicji portu równoległego. IEEE1394, znany również jako FireWire, jest innym interfejsem szeregowym, który obsługuje szybką transmisję danych, ale również nie jest portem równoległym. RS232 to standard komunikacji szeregowej, używany głównie w aplikacjach przemysłowych do komunikacji z urządzeniami takimi jak modemy, ale nie spełnia kryteriów portu równoległego. Pojęcie portu równoległego opiera się na koncepcji przesyłania wielu bitów danych jednocześnie, co jest niemożliwe w interfejsach szeregowych. Typowym błędem jest mylenie interfejsów szeregowych z równoległymi, co często wynika z nieznajomości podstawowych różnic w zakresie architektury przesyłania danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście projektowania i implementacji systemów komunikacyjnych.

Pytanie 15

Jakiego numeru kodu należy użyć w komendzie do zmiany uprawnień folderu w systemie Linux, aby właściciel miał dostęp do zapisu i odczytu, grupa miała prawo do odczytu i wykonania, a pozostali użytkownicy mogli jedynie odczytywać zawartość?

A. 123

B. 751

C. 765

D. 654

Wybierając inne kombinacje, takie jak 751, 765 czy 123, popełniamy fundamentalny błąd w zrozumieniu struktury uprawnień w systemie Linux. Na przykład, odpowiedź 751 przyznaje właścicielowi pełne uprawnienia (7), grupie dostęp jedynie do wykonania (5) oraz pozwala innym użytkownikom na wykonanie (1), co w praktyce może prowadzić do nieautoryzowanego dostępu przez użytkowników spoza grupy. To podejście zagraża bezpieczeństwu danych. Odpowiedź 765 zwiększa uprawnienia grupy do zapisu (6), co jest niewłaściwe w kontekście podanego pytania, gdzie grupa powinna mieć jedynie odczyt i wykonanie. Z kolei odpowiedź 123 przyznaje uprawnienia tylko do wykonania dla wszystkich kategorii użytkowników, co jest ekstremalnie restrykcyjne i niepraktyczne, ponieważ nie pozwala na odczyt ani zapis, co z pewnością uniemożliwi większość standardowych operacji na plikach. Typowe błędy myślowe w tym przypadku wynikają z braku zrozumienia hierarchii uprawnień oraz ich praktycznego zastosowania w codziennej pracy z systemem. Rozumienie, jak prawidłowo przydzielać uprawnienia, jest kluczowe dla zapewnienia zarówno użyteczności, jak i bezpieczeństwa systemu operacyjnego.

Pytanie 16

Użytkownicy z grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie Windows Server. Posiadają oni jedynie uprawnienia do „Zarządzania dokumentami”. Jakie kroki należy podjąć, aby naprawić ten problem?

A. Grupie Administratorzy należy anulować uprawnienia „Zarządzanie drukarkami”

B. Grupie Administratorzy trzeba odebrać uprawnienia „Drukuj”

C. Grupie Pracownicy powinno się usunąć uprawnienia „Zarządzanie dokumentami”

D. Grupie Pracownicy należy przydzielić uprawnienia „Drukuj”

Aby użytkownicy z grupy Pracownicy mogli drukować dokumenty przy użyciu serwera wydruku w systemie Windows Server, konieczne jest nadanie im odpowiednich uprawnień. Uprawnienia "Drukuj" są kluczowe, ponieważ pozwalają na realizację zadań związanych z drukowaniem, podczas gdy uprawnienia "Zarządzanie dokumentami" pozwalają jedynie na podstawowe operacje takie jak zatrzymywanie, wznawianie i usuwanie zadań drukowania, ale nie umożliwiają samego drukowania. Standardy branżowe wskazują, że zarządzanie uprawnieniami powinno być precyzyjnie dostosowane do ról i obowiązków użytkowników, aby zapewnić zarówno bezpieczeństwo, jak i funkcjonalność. W tym przypadku, po przypisaniu uprawnień "Drukuj", użytkownicy będą mogli korzystać z drukarki w pełni, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania zasobami w sieci. Na przykład w środowisku korporacyjnym, gdzie różne zespoły mają różne potrzeby, precyzyjne zarządzanie uprawnieniami jest kluczowe dla wydajności i bezpieczeństwa operacji.

Pytanie 17

Hosty A i B nie mają możliwości komunikacji z hostem C. Natomiast komunikacja między hostami A i B przebiega poprawnie. Jakie może być źródło problemu w komunikacji pomiędzy hostami A i C oraz B i C?

A. Adresy IP pochodzą z różnych podsieci

B. Host C ma nieprawidłowo skonfigurowaną bramę domyślną

C. Switch, do którego są podłączone hosty, nie działa

D. Adres IP hosta C jest adresem broadcast

Adresy IP hostów A i B mieszczą się w tej samej podsieci 192.168.30.0/24 co oznacza że komunikacja między nimi jest bezpośrednia i nie wymaga użycia routera. Jednak host C znajduje się w innej podsieci 192.168.31.0/24. Sieci lokalne są często podzielone na podsieci aby zwiększyć bezpieczeństwo i wydajność sieci. Każda podsieć działa jak osobna sieć wymagając routera do przekazywania danych między nimi. To oznacza że bez odpowiednich ustawień trasowania komunikacja między hostami z różnych podsieci jest niemożliwa. Praktycznym przykładem jest firma z działami korzystającymi z różnych podsieci aby zminimalizować ryzyko przeciążenia sieci. Konfiguracja trasowania czyli ustawienie bramy domyślnej pozwala routerom przekierowywać ruch między podsieciami. W tym przypadku brak właściwej trasy do sieci 192.168.31.0/24 uniemożliwia komunikację hostów A i B z hostem C. Jest to zgodne ze standardami sieciowymi gdzie nieprawidłowe przypisanie adresu IP czy maski podsieci może prowadzić do problemów z łącznością.

Pytanie 18

Który adres IP reprezentuje hosta działającego w sieci o adresie 192.168.160.224/28?

A. 192.168.160.192

B. 192.168.160.225

C. 192.168.160.240

D. 192.168.160.239

Wybrane adresy IP, takie jak 192.168.160.192, 192.168.160.239 oraz 192.168.160.240, nie są poprawnymi adresami hostów w sieci 192.168.160.224/28 z kilku powodów. Adres 192.168.160.192 leży w innej podsieci (192.168.160.192/28 ma swój własny zakres adresów), co oznacza, że nie może być użyty do komunikacji w ramach podsieci 192.168.160.224/28. Z tego powodu, wybierając adresy, istotne jest zrozumienie zasady podsieci, gdzie każdy adres IP jest częścią określonej sieci. Adres 192.168.160.239, będący ostatnim adresem hosta, nie powinien być mylony z adresem rozgłoszeniowym, który dla tej sieci to 192.168.160.240. Adres rozgłoszeniowy nie może być używany jako adres hosta, ponieważ jest zarezerwowany do rozsyłania wiadomości do wszystkich hostów w danej podsieci. Typowym błędem w takiej analizie jest nieprawidłowe rozpoznanie granic podsieci oraz zrozumienie, że każdy adres musi być unikalny i odpowiednio przypisany, aby zapewnić właściwe funkcjonowanie sieci. Dlatego kluczowe jest, aby podczas przydzielania adresów IP, mieć pełne zrozumienie struktury podsieci oraz zasad, które nią rządzą.

Pytanie 19

W trakcie działania komputera doszło do samoczynnego twardego resetu. Przyczyną tego resetu może być najprawdopodobniej

A. odwołanie do nieistniejącego pliku

B. przegrzanie procesora

C. problemy związane z zapisem/odczytem dysku twardego

D. zablokowanie klawiatury

Odwołanie do nieistniejącego pliku nie jest przyczyną samoczynnego twardego resetu komputera. Taki błąd może skutkować wyłącznie komunikatem o błędzie lub awarią oprogramowania, ale nie wpływa na sam procesor ani na działanie sprzętu w sposób, który mógłby spowodować reset. Błędy zapisu lub odczytu dysku twardego mogą prowadzić do problemów z dostępnością danych, jednakże nie są one bezpośrednią przyczyną resetu komputera. Komputer zazwyczaj będzie nadal działał, a błędy te można rozwiązać poprzez zainstalowanie odpowiednich narzędzi diagnostycznych lub naprawczych. Zablokowanie klawiatury również nie prowadzi do twardego resetu; może jedynie uniemożliwić użytkownikowi interakcję z systemem. Komputer wciąż działa, ale użytkownik nie może wydawać poleceń. Typowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z nieporozumienia co do funkcji poszczególnych podzespołów. Wiele osób myli objawy problemów z hardwarem z objawami błędów w oprogramowaniu. Praktyka informatyczna wskazuje, że w przypadku problemów z resetem należy przede wszystkim zwracać uwagę na temperatury komponentów oraz systemy chłodzenia, zamiast skupiać się wyłącznie na oprogramowaniu czy danych. Właściwe diagnozowanie problemów sprzętowych jest kluczowe dla skutecznego rozwiązywania problemów.

Pytanie 20

Karta rozszerzeń zaprezentowana na rysunku ma system chłodzenia

A. aktywne

B. symetryczne

C. wymuszone

D. pasywne

Chłodzenie pasywne polega na wykorzystaniu radiatorów do rozpraszania ciepła bez użycia wentylatorów. Radiatory są wykonane z materiałów o wysokiej przewodności cieplnej takich jak aluminium czy miedź co pozwala na efektywne przekazywanie ciepła z podzespołów elektronicznych do otoczenia. Przykładem zastosowania chłodzenia pasywnego są karty graficzne w komputerach domowych które nie wymagają intensywnego chłodzenia ze względu na niższe obciążenie generowane przez aplikacje biurowe. Chłodzenie pasywne jest ciche co jest jego dużą zaletą w porównaniu do rozwiązań aktywnych. Jest to popularne w systemach które muszą być bezgłośne takich jak centra multimedialne lub komputery używane w środowiskach studyjnych. Ważne jest aby pamiętać że efektywność chłodzenia pasywnego zależy od prawidłowej cyrkulacji powietrza wokół radiatora dlatego obudowy komputerów muszą być odpowiednio zaprojektowane by zapewnić naturalny przepływ powietrza. Chociaż chłodzenie pasywne jest mniej efektywne niż aktywne w przypadku komponentów generujących duże ilości ciepła to jest w pełni wystarczające dla wielu zastosowań o niskim i średnim obciążeniu.

Pytanie 21

Przynależność komputera do konkretnej wirtualnej sieci nie może być ustalona na podstawie

A. znacznika ramki Ethernet 802.1Q

B. adresu MAC karty sieciowej komputera

C. nazwa komputera w sieci lokalnej

D. numeru portu przełącznika

Istnieją różne aspekty, które determinują przynależność komputera do konkretnej wirtualnej sieci, a zrozumienie tych elementów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania siecią. Wiele osób może mylnie sądzić, że hostname, czyli nazwa komputera w sieci lokalnej, odgrywa istotną rolę w określaniu przynależności do VLAN. Jednakże, wygląda to inaczej w praktyce. Hostname jest bardziej użyteczny w kontekście identyfikacji urządzeń w sieci na poziomie aplikacyjnym, ale w kontekście wirtualnych sieci, nie ma wpływu na przekazywanie pakietów. Z drugiej strony, znacznik ramki Ethernet 802.1Q, który jest odpowiedzialny za oznaczanie VLAN, oraz adres MAC karty sieciowej, który identyfikuje urządzenie w lokalnej sieci, odgrywają fundamentalne role w procesie filtrowania i kierowania ruchu. Poprawnie skonfigurowane przełączniki analizują tagi VLAN w ramkach Ethernet, aby określić, do którego VLANu należy dany pakiet. Co więcej, numer portu przełącznika, do którego fizycznie podłączony jest komputer, również warunkuje przynależność do konkretnego VLANu. W typowych środowiskach biurowych różne działy mogą być przypisane do różnych VLANów dla lepszej separacji i bezpieczeństwa, co czyni te pojęcia kluczowymi w zarządzaniu infrastrukturą sieciową. Ignorowanie tych technicznych niuansów może prowadzić do poważnych błędów w konfiguracji sieci oraz problemów z komunikacją i dostępem do zasobów.

Pytanie 22

Menedżer usług IIS (Internet Information Services) w systemie Windows stanowi graficzny interfejs do konfiguracji serwera

A. DNS

B. wydruku

C. WWW

D. terminali

Menedżer usług IIS (Internet Information Services) jest kluczowym narzędziem do zarządzania serwerem WWW w systemie Windows. Umożliwia on administratorom łatwe i intuicyjne konfigurowanie, monitorowanie oraz zarządzanie aplikacjami webowymi. IIS obsługuje różne protokoły, takie jak HTTP, HTTPS, FTP, co czyni go wszechstronnym narzędziem do publikacji treści w Internecie. Przykładowo, poprzez interfejs użytkownik może tworzyć nowe strony internetowe, konfigurować zabezpieczenia SSL oraz zarządzać połączeniami do baz danych. Dobrym przykładem zastosowania IIS jest hosting stron internetowych, na przykład w przypadku małych firm, które chcą mieć własną stronę bez konieczności posiadania zaawansowanej wiedzy technicznej. Ponadto, w kontekście najlepszych praktyk, korzystanie z IIS zgodnie z wytycznymi Microsoftu pozwala na optymalizację wydajności oraz bezpieczeństwa serwera, co jest kluczowe w ochronie danych użytkowników i zapewnieniu nieprzerwanego dostępu do usług online.

Pytanie 23

W topologii elementem centralnym jest switch

A. pełnej siatki

B. magistrali

C. pierścienia

D. gwiazdy

W odniesieniu do pozostałych topologii, warto zrozumieć, dlaczego switch nie może być centralnym elementem w topologii magistrali, pierścienia czy pełnej siatki. W topologii magistrali wszystkie urządzenia są podłączone do jednego kabla, co prowadzi do ryzyka kolizji danych, a awaria kabla może sparaliżować całą sieć. W tym przypadku komunikacja nie jest ukierunkowana przez switch, co znacząco obniża wydajność i niezawodność sieci. W topologii pierścienia każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi, tworząc zamknięty krąg; w takim modelu dane krążą w jednym kierunku. Ta struktura jest bardziej podatna na awarie, ponieważ uszkodzenie jednego połączenia może uniemożliwić dalszą komunikację. Wreszcie, w topologii pełnej siatki każde urządzenie jest podłączone do każdego innego, co wymaga znacznych zasobów sprzętowych i może prowadzić do złożoności w zarządzaniu siecią. Z tego powodu, w kontekście efektywności oraz łatwości zarządzania, switch w topologii gwiazdy jest preferowanym rozwiązaniem, które znacząco wspiera standardy branżowe oraz najlepsze praktyki w projektowaniu sieci.

Pytanie 24

Graficzny symbol odnosi się do standardów sprzętowych

A. SCSI-12

B. LPT

C. FireWire

D. USB

FireWire znany również jako IEEE 1394 to standard technologii komunikacyjnej opracowany przez Apple w latach 90 XX wieku FireWire oferuje szybki transfer danych na poziomie od 400 do 3200 Mb/s w zależności od wersji technologii Jest często stosowany w urządzeniach wymagających dużych przepustowości takich jak kamery wideo oraz zewnętrzne dyski twarde Technologia ta pozwala na podłączenie do 63 urządzeń w jednej sieci dzięki funkcji daisy-chaining co oznacza że urządzenia mogą być łączone szeregowo FireWire ma także możliwość przesyłania zasilania co oznacza że niektóre urządzenia mogą być zasilane bezpośrednio z portu co eliminuje potrzebę dodatkowego zasilacza W porównaniu do innych standardów takich jak USB FireWire oferuje szybszy transfer danych w trybach rzeczywistych co jest kluczowe dla profesjonalnych zastosowań w edycji wideo oraz audio FireWire był powszechnie stosowany w komputerach Apple oraz w urządzeniach audio-wideo chociaż jego popularność spadła na rzecz nowszych standardów takich jak USB 3.0 i Thunderbolt Mimo to FireWire wciąż jest ceniony w niektórych niszowych zastosowaniach ze względu na niezawodność i szybkość przesyłu danych

Pytanie 25

Jest to najnowsza edycja klienta wieloplatformowego, docenianego przez użytkowników na całym świecie, serwera wirtualnej sieci prywatnej, umożliwiającego nawiązanie połączenia między hostem a komputerem lokalnym, obsługującego uwierzytelnianie z wykorzystaniem kluczy, certyfikatów, nazwy użytkownika oraz hasła, a także, w wersji dla Windows, dodatkowych zakładek. Który z programów został wcześniej opisany?

A. OpenVPN

B. TinghtVNC

C. Putty

D. Ethereal

TightVNC to oprogramowanie do zdalnego dostępu, które umożliwia użytkownikom zdalne sterowanie komputerami, ale nie jest to rozwiązanie VPN. Koncentruje się głównie na udostępnianiu pulpitu, a nie na zapewnieniu bezpiecznego tunelowania danych, co jest kluczowe w kontekście opisanego pytania. Putty z kolei to klient SSH, który służy do bezpiecznej komunikacji z serwerami, lecz także nie obsługuje protokołu VPN ani nie zapewnia funkcji związanych z wirtualnymi sieciami prywatnymi. Używany głównie do zdalnego logowania i transferu plików, nie spełnia warunków dotyczących konfigurowania sieci lokalnych i zarządzania połączeniami VPN. Ethereal, znany teraz jako Wireshark, to narzędzie do analizy ruchu sieciowego, a nie klient VPN. Jego głównym celem jest przechwytywanie i analizowanie pakietów danych w czasie rzeczywistym, co jest zupełnie innym zastosowaniem niż to, które oferuje OpenVPN. Typowym błędem jest mylenie funkcji i zastosowań tych narzędzi, co prowadzi do niewłaściwych wniosków. Aby prawidłowo zrozumieć temat, należy zwrócić uwagę na to, że OpenVPN jako rozwiązanie VPN skupia się na szyfrowaniu i tunelowaniu, co odróżnia go od narzędzi do zdalnego dostępu czy analizy ruchu.

Pytanie 26

Złącze umieszczone na płycie głównej, które umożliwia podłączanie kart rozszerzeń o różnych ilościach pinów, w zależności od wersji, nazywane jest

A. AGP

B. PCI Express

C. PCI

D. ISA

PCI Express (PCIe) jest nowoczesnym standardem interfejsu, który służy do łączenia kart rozszerzeń z płytą główną komputera. Jako złącze szeregowe, PCIe oferuje znacznie wyższą przepustowość danych w porównaniu do swoich poprzedników, takich jak PCI czy AGP. Dzięki architekturze punkt-punkt, PCIe pozwala na bezpośrednią komunikację pomiędzy urządzeniami, co znacząco zwiększa efektywność transferu danych. Przykładowo, karty graficzne, SSD NVMe i karty dźwiękowe często wykorzystują ten standard, co zapewnia im optymalną wydajność. Standard PCI Express obsługuje różne warianty, takie jak x1, x4, x8 i x16, co pozwala na elastyczne dostosowanie liczby linii transmisyjnych w zależności od potrzeb danego urządzenia. Dobre praktyki branżowe zalecają korzystanie z PCIe, gdyż jego architektura jest zgodna z przyszłymi wymaganiami technologicznymi oraz umożliwia łatwą aktualizację komponentów bez potrzeby zmiany całej płyty głównej.

Pytanie 27

Który z protokołów powinien być zastosowany do pobierania wiadomości e-mail z własnego serwera?

A. SMTP

B. FTP

C. POP3

D. SNMP

POP3, czyli Post Office Protocol 3, to jeden z najpopularniejszych protokołów używanych do odbierania poczty elektronicznej. Działa on na zasadzie pobierania wiadomości z serwera pocztowego na lokalne urządzenie użytkownika. Umożliwia to dostęp do e-maili z różnych lokalizacji, co jest istotne w dzisiejszym mobilnym świecie. POP3 pobiera wiadomości na stałe, co oznacza, że po ich pobraniu z serwera, nie pozostają one na nim, co różni go od innych protokołów, takich jak IMAP. Z perspektywy praktycznej, POP3 jest idealny dla użytkowników, którzy korzystają z jednego urządzenia do zarządzania swoją pocztą i preferują, aby wiadomości były dostępne lokalnie. Warto zauważyć, że POP3 wspiera również szyfrowane połączenia, co zwiększa bezpieczeństwo przesyłanych danych. Dodatkowo, ważne jest, aby przy konfigurowaniu klienta pocztowego zwrócić uwagę na ustawienia dotyczące przechowywania wiadomości, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania pocztą elektroniczną.

Pytanie 28

W systemie Linux do wyświetlania treści pliku tekstowego służy polecenie

A. type

B. cat

C. list

D. more

Polecenie 'cat', będące skrótem od 'concatenate', jest podstawowym narzędziem w systemie Linux służącym do wyświetlania zawartości plików tekstowych. Dzięki niemu użytkownik może szybko przeglądać zawartość pliku w terminalu. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy chcemy zobaczyć zawartość małych plików bez konieczności ich edytowania. Dodatkowo, polecenie 'cat' może być używane do łączenia kilku plików w jeden, co czyni je bardzo wszechstronnym narzędziem. Na przykład, używając komendy 'cat plik1.txt plik2.txt > połączony.txt', możemy stworzyć nowy plik o nazwie 'połączony.txt', który zawiera zarówno zawartość 'plik1.txt', jak i 'plik2.txt'. 'cat' jest uznawane za jedno z podstawowych narzędzi w codziennym użytkowaniu systemu Linux i znane wśród administratorów systemu oraz programistów. Zrozumienie i umiejętność wykorzystywania tego polecenia jest kluczowe w każdej pracy związanej z administracją systemami operacyjnymi Linux.

Pytanie 29

Jakie oprogramowanie jest zabronione do użytku na sprzęcie instytucji rządowych lub edukacyjnych?

A. AbiWord

B. Microsoft Security Essentials

C. Windows Defender

D. Microsoft Word

Microsoft Security Essentials to oprogramowanie zabezpieczające, które nie spełnia wymogów dotyczących bezpieczeństwa i zarządzania typowych dla instytucji rządowych oraz edukacyjnych. To narzędzie, chociaż użyteczne na poziomie indywidualnym, nie jest uznawane za wystarczająco zaawansowane, aby sprostać standardom bezpieczeństwa, jakie są wymagane w takich środowiskach. W instytucjach tych preferuje się rozwiązania zabezpieczające, które oferują zaawansowane funkcje ochrony przed zagrożeniami, takie jak zarządzanie politykami bezpieczeństwa, centralne zarządzanie, a także wsparcie dla skanowania w czasie rzeczywistym i analizy zagrożeń. Przykładem alternatywnych programów mogą być rozwiązania klasy enterprise, takie jak Symantec Endpoint Protection czy McAfee Total Protection, które są projektowane z myślą o większych organizacjach, oferując bardziej kompleksowe narzędzia do ochrony danych i sieci. Ponadto, wiele instytucji rządowych stosuje regulacje, które wymagają użycia oprogramowania zatwierdzonego przez odpowiednie agencje, co dodatkowo wyklucza Microsoft Security Essentials jako opcję w tych środowiskach.

Pytanie 30

Aby nagrać dane na nośniku przedstawionym na ilustracji, konieczny jest odpowiedni napęd

A. Blu-ray

B. CD-R/RW

C. DVD-R/RW

D. HD-DVD

Płyta przedstawiona na rysunku to Blu-ray o oznaczeniu BD-RE DL co oznacza że jest to płyta wielokrotnego zapisu (BD-RE) oraz dwuwarstwowa (DL - Dual Layer) o pojemności 50 GB. Blu-ray to format optyczny stworzony do przechowywania dużych ilości danych szczególnie materiałów wideo wysokiej rozdzielczości takich jak filmy w jakości HD czy 4K. W porównaniu do starszych formatów jak DVD czy CD Blu-ray oferuje znacznie większą pojemność co umożliwia zapis nie tylko filmów ale także dużych projektów multimedialnych i archiwizację danych. Nagrywarki Blu-ray są specjalnie zaprojektowane aby obsługiwać te płyty wymagają niebieskiego lasera o krótszej długości fali w porównaniu do czerwonych laserów używanych w napędach DVD. Dzięki temu są w stanie odczytywać i zapisywać dane z większą gęstością. Standard Blu-ray jest powszechnie uznawany w przemyśle filmowym i technologicznym za wysokowydajny i przyszłościowy format dlatego jego znajomość i umiejętność obsługi jest ceniona w branży IT i multimedialnej.

Pytanie 31

Do weryfikacji funkcjonowania serwera DNS na systemach Windows Server można zastosować narzędzie nslookup. Jeżeli w poleceniu jako argument zostanie podana nazwa komputera, np. nslookup host.domena.com, to system sprawdzi

A. strefy przeszukiwania do przodu.

B. strefy przeszukiwania wstecz.

C. aliasu zdefiniowanego dla rekordu adresu domeny.

D. obie strefy przeszukiwania, najpierw wstecz, a potem do przodu.

Wybór strefy przeszukiwania wstecz jako odpowiedzi na to pytanie jest niepoprawny, ponieważ strefa ta działa w odwrotny sposób. Strefa przeszukiwania wstecz jest używana do przekształcania adresów IP na odpowiadające im nazwy hostów. Zatem, jeżeli podalibyśmy adres IP w narzędziu nslookup, moglibyśmy uzyskać nazwę hosta, ale nie jest to poprawne w kontekście podawania nazwy domeny. Koncepcja strefy przeszukiwania do przodu, która jest głównym aspektem omawianego pytania, odnosi się do przekształcania nazw na adresy IP, co czyni ją odpowiednią w przypadku zapytania o nazwę hosta. Wybór aliasu wprowadzonego dla rekordu adresu domeny również nie jest adekwatny, ponieważ nslookup nie jest narzędziem do analizy aliasów, lecz do rozwiązywania nazw. Istnieje także mylne przekonanie, że nslookup jednocześnie przeszukuje obie strefy, co jest błędne; narzędzie to zawsze zaczyna od strefy przeszukiwania do przodu przy podawaniu nazwy. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do trudności w prawidłowym rozwiązywaniu problemów z DNS oraz w skutecznym zarządzaniu infrastrukturą sieciową. Zrozumienie różnicy między tymi strefami jest kluczowe dla prawidłowego korzystania z narzędzi diagnostycznych i efektywnego zarządzania systemami DNS.

Pytanie 32

Aby przekształcić serwer w kontroler domeny w systemach Windows Server, konieczne jest użycie komendy

A. regsvr32

B. dcpromo

C. dcgpofix

D. winnt32

Polecenie 'dcpromo' jest standardowym narzędziem używanym w systemach Windows Server do promocji serwera do roli kontrolera domeny. Umożliwia ono utworzenie nowej domeny lub dołączenie do istniejącej, co jest kluczowe dla zarządzania użytkownikami i zasobami w sieci. W praktyce, uruchamiając 'dcpromo', administratorzy mogą skonfigurować wiele istotnych parametrów, takich jak ustawienia replikacji, wybór typu kontrolera domeny (np. podstawowy lub dodatkowy) oraz integrację z Active Directory. W branży IT, zgodnie z najlepszymi praktykami, promocja serwera do roli kontrolera domeny powinna być przeprowadzana w planowany sposób, z uwzględnieniem odpowiednich kopii zapasowych i audytu, aby zminimalizować ryzyko utraty danych oraz zapewnić bezpieczeństwo infrastruktury. Dcpromo przeprowadza również weryfikację, czy sprzęt i oprogramowanie spełniają minimalne wymagania do pracy z Active Directory, co jest istotnym krokiem w procesie wdrożeniowym.

Pytanie 33

Jeżeli szybkość pobierania danych z sieci wynosi 8 Mb/s, to w ciągu 6 s możliwe jest pobranie pliku o maksymalnej wielkości równej

A. 6 MB

B. 8 MB

C. 4 MB

D. 2 MB

Prędkość pobierania danych wynosząca 8 Mb/s oznacza, że urządzenie jest w stanie pobrać 8 megabitów danych w ciągu jednej sekundy. Aby obliczyć, ile danych można pobrać w czasie 6 sekund, należy pomnożyć prędkość przez czas: 8 Mb/s * 6 s = 48 Mb. Ponieważ jednostki są w megabitach, przeliczenie megabitów na megabajty jest kluczowe, gdyż 1 bajt to 8 bitów. Zatem 48 Mb / 8 = 6 MB. To pokazuje, że w ciągu 6 sekund można pobrać plik o maksymalnej wielkości 6 MB. Warto zaznaczyć, że w praktyce rzeczywista prędkość pobierania może być mniejsza z powodu różnych czynników, takich jak przeciążenie sieci, ograniczenia serwera czy jakość połączenia. Dlatego znajomość tych podstawowych obliczeń i możliwości jest kluczowa, zwłaszcza przy planowaniu pobierania dużych plików z internetu, co jest często praktykowane w codziennym użytkowaniu lub podczas pracy z dużymi zbiorami danych.

Pytanie 34

Komputer A, który musi wysłać dane do komputera B znajdującego się w sieci z innym adresem IP, najpierw przekazuje pakiety do adresu IP

A. bramy domyślnej

B. alternatywnego serwera DNS

C. komputera docelowego

D. serwera DNS

Odpowiedź "bramy domyślnej" jest jak najbardziej trafna. Kiedy komputer A chce przesłać dane do komputera B w innej sieci, najpierw musi skontaktować się z bramą domyślną, czyli routerem. To właśnie ten router ma dostęp do różnych sieci. Brawo, brama domyślna kieruje ruch poza lokalną sieć. Więc kiedy komputer A wysyła pakiet do B, to najpierw ten pakiet trafia do bramy, która decyduje, gdzie te dane powinny dalej iść, zapewniając, że trafią na odpowiednią trasę. Właśnie to jest zgodne z modelem OSI, gdzie warstwa sieciowa odpowiada za to adresowanie. Dobrze jest wiedzieć, że jeśli na komputerze A zostanie ustawiona brama, to wszystkie pakiety do adresów IP zewnętrznych przejdą przez nią. To naprawdę istotny element w zarządzaniu ruchem w sieci, który jest kluczowy w projektowaniu i administrowaniu sieciami.

Pytanie 35

Wskaż błędny sposób podziału dysku MBR na partycje

A. 1 partycja podstawowa i dwie rozszerzone

B. 1 partycja podstawowa oraz jedna rozszerzona

C. 3 partycje podstawowe oraz jedna rozszerzona

D. 2 partycje podstawowe i jedna rozszerzona

W przypadku systemu partycjonowania MBR (Master Boot Record), maksymalna liczba partycji podstawowych, które można utworzyć, wynosi cztery. Spośród nich można również stworzyć jedną partycję rozszerzoną, która może zawierać wiele partycji logicznych. Odpowiedź wskazująca na jedną partycję podstawową i dwie rozszerzone jest poprawna, ponieważ w MBR można mieć maksymalnie jedną rozszerzoną partycję. Przykładowo, jeśli chcesz podzielić dysk na partycje do instalacji różnych systemów operacyjnych lub dla organizacji danych, przestrzeganie tych zasad jest kluczowe. Zwróć uwagę, że partycjonowanie dysku powinno być zaplanowane zgodnie z wymaganiami i przeznaczeniem danych, dlatego warto przyjrzeć się, jakie systemy planujesz zainstalować i jakie dane przechowywać. Przykładem zastosowania może być podział dysku na partycje dla systemu Windows i Linux, gdzie każda z tych partycji ma swoje specyficzne potrzeby. Warto pamiętać, że w przypadku większych dysków lub bardziej złożonych konfiguracji, zaleca się korzystanie z systemu GPT (GUID Partition Table), który oferuje znacznie większą elastyczność w partycjonowaniu.

Pytanie 36

W którym systemie operacyjnym może pojawić się komunikat podczas instalacji sterowników dla nowego urządzenia?

System.......nie może zweryfikować wydawcy tego sterownika. Ten sterownik nie ma podpisu cyfrowego albo podpis nie został zweryfikowany przez urząd certyfikacji. Nie należy instalować tego sterownika, jeżeli nie pochodzi z oryginalnego dysku producenta lub od administratora systemu.

A. Windows XP

B. Unix

C. Linux

D. Windows 98

Linux i Unix to systemy operacyjne typu open-source, które posiadają odmienne podejście do instalacji i zarządzania sterownikami w porównaniu do systemów Windows. W szczególności, w przypadku Linuxa, sterowniki są często częścią jądra systemu i zarządzane są poprzez menedżery pakietów specyficzne dla danej dystrybucji. Systemy te nie wyświetlają podobnych komunikatów związanych z podpisami cyfrowymi jak Windows XP, ze względu na bardziej zdecentralizowany model rozwoju i dystrybucji oprogramowania. Z kolei Unix, jako rodzina systemów operacyjnych, również implementuje sterowniki na poziomie jądra i nie korzysta z takiego mechanizmu weryfikacji podpisów cyfrowych jak w Windows XP. Windows 98, jako wcześniejsza wersja systemu operacyjnego, nie posiadał zintegrowanego mechanizmu wymuszającego weryfikację podpisów cyfrowych dla sterowników. To oznacza, że użytkownicy mogli instalować niepodpisane sterowniki bez ostrzeżeń ze strony systemu. W praktyce, brak tego mechanizmu oznaczał większe ryzyko instalacji potencjalnie niebezpiecznego oprogramowania, co często prowadziło do problemów z kompatybilnością i stabilnością systemu. W przypadku Windows 98, instalacja sterowników opierała się głównie na zaufaniu do źródła pochodzenia oprogramowania, co było mniej bezpieczne niż rozwiązania wprowadzone później w Windows XP. To wszystko wskazuje, że wybór odpowiedzi Windows XP jest najbardziej zgodny z realiami funkcjonowania systemów operacyjnych w kontekście zarządzania bezpieczeństwem sterowników i ich instalacji w tamtym okresie historycznym. Wprowadzenie podpisów cyfrowych było ważnym krokiem w kierunku zwiększenia bezpieczeństwa komputerowego, co zostało zaimplementowane właśnie w Windows XP i było częścią większej strategii Microsoftu w zakresie ochrony użytkowników przed zagrożeniami wynikającymi z instalacji nieautoryzowanego oprogramowania.

Pytanie 37

Jaką maskę podsieci należy wybrać dla sieci numer 1 oraz sieci numer 2, aby urządzenia z podanymi adresami mogły komunikować się w swoich podsieciach?

A. 255.255.240.0

B. 255.255.255.128

C. 255.255.255.240

D. 255.255.128.0

Odpowiedzi z maskami 255.255.255.240 i 255.255.255.128 wskazują na mylne zrozumienie zasad podziału sieci i odpowiedniego doboru maski sieciowej. Maska 255.255.255.240 jest stosowana dla bardzo małych sieci, gdzie potrzeba tylko kilku adresów hostów, co nie pasuje do podanych adresów IP, które wymagają znacznie większej przestrzeni adresowej. Zastosowanie takiej maski skutkowałoby w sytuacji, gdzie urządzenia nie mogłyby się komunikować wewnątrz tej samej sieci, ponieważ zasięg adresów byłby zbyt mały. Maska 255.255.255.128 jest również stosowana w kontekście małych sieci, co oznacza, że nie obejmuje wystarczającego zakresu dla wszystkich wymienionych adresów IP. Z kolei maska 255.255.240.0 oferuje większy zasięg niż 255.255.255.128, ale wciąż nie jest odpowiednia, ponieważ nie zapewnia wystarczającego zakresu dla podanego zakresu adresów. Typowy błąd w myśleniu polega na nieodpowiednim doborze maski poprzez brak zrozumienia rzeczywistej ilości wymaganych adresów hostów oraz błędnym założeniu, że mniejsze maski pozwalają na elastyczniejszą konfigurację bez uwzględnienia rzeczywistego zapotrzebowania na przestrzeń adresową w danej sieci. Właściwy dobór maski sieciowej wymaga analizy potrzeb sieciowych oraz zrozumienia struktury adresacji IP w celu zapewnienia efektywnej komunikacji pomiędzy urządzeniami.

Pytanie 38

Oprogramowanie przypisane do konkretnego komputera lub jego podzespołów, które uniemożliwia instalację na nowym sprzęcie zakupionym przez tego samego użytkownika, to

A. MPL

B. OEM

C. MOLP

D. CPL

Odpowiedzi MPL, CPL i MOLP są nieprawidłowe w kontekście zadania, ponieważ nie opisują one właściwości oprogramowania przypisanego do jednego komputera, które nie pozwala na jego przenoszenie. MPL, czyli Multi-Party License, to typ licencji, który zakłada współpracę wielu stron, co nie współczesnie odnosi się do opisanego przypadku. CPL, z kolei, to Common Public License, która dotyczy licencji open source i nie ma zastosowania w kontekście oprogramowania przypisanego do konkretnego urządzenia. MOLP (Million of License Purchase) odnosi się do modeli zakupowych, które mogą być stosowane w dużych organizacjach, ale nie mają one związku z ograniczeniami dotyczącymi przenoszenia oprogramowania. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to mylenie pojęć licencyjnych oraz braku zrozumienia zasadności zastosowania różnych typów licencji w kontekście sprzętu. Warto zwrócić uwagę na to, że wybór odpowiedniego typu licencji jest kluczowy dla prawidłowego zarządzania oprogramowaniem w organizacji, co może mieć wpływ na koszty oraz zgodność z przepisami prawa. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla każdego użytkownika, zarówno indywidualnego, jak i w kontekście zarządzania w przedsiębiorstwie.

Pytanie 39

W dokumentacji technicznej procesora producent umieścił wyniki testu, który został wykonany przy użyciu programu CPU-Z. Z tych danych wynika, że procesor dysponuje

A. 4 rdzenie

B. 6 rdzeni

C. 5 rdzeni

D. 2 rdzenie

Procesor o 2 rdzeniach, jak wynika z opisu, jest odpowiedni dla podstawowych zastosowań, takich jak przeglądanie internetu, praca biurowa czy oglądanie multimediów. Takie procesory charakteryzują się mniejszym poborem mocy i niższą emisją ciepła, co jest korzystne dla dłuższej pracy na baterii w laptopach. W kontekście standardów i praktyk branżowych, procesory dwurdzeniowe są często stosowane w urządzeniach, które nie wymagają wysokiej wydajności, ale potrzebują niezawodności i stabilności pracy. Warto dodać, że technologie stosowane w nowoczesnych procesorach, takie jak Intel Hyper-Threading, mogą wirtualnie zwiększać liczbę rdzeni, co poprawia wydajność w aplikacjach wielowątkowych. Jednak fizycznie nadal mamy do czynienia z dwoma rdzeniami. Dla aplikacji zoptymalizowanych do pracy wielowątkowej, liczba rdzeni jest kluczowym parametrem, wpływającym na efektywność przetwarzania danych. Właściwy dobór procesora do konkretnych zadań jest istotny w branży IT, aby zapewnić optymalną wydajność przy jednoczesnym zachowaniu efektywności energetycznej.

Pytanie 40

Jaki jest największy rozmiar pojedynczego datagramu IPv4, uwzględniając jego nagłówek?

A. 32 kB

B. 64 kB

C. 256 kB

D. 128 kB

Maksymalny rozmiar datagramu IPv4 to 65 535 bajtów, a po odjęciu nagłówka, to tak naprawdę 65 507 bajtów na same dane. Dlatego odpowiedzią 64 kB jest właściwa – jest blisko tej maksymalnej wartości, no bo 64 kB to 65 536 bajtów. W sieciach komputerowych to jest mega istotne, bo inżynierowie muszą pamiętać o tych rozmiarach, żeby nie było problemów z fragmentacją. Jak datagramy będą za duże, to mogą spowolnić przesyłanie danych, a to nam się nie opłaca. W RFC 791, który mówi o protokole IPv4, są dokładnie opisane te wartości, co jest ważne dla programistów i sieciowców. Rozumienie maksymalnych rozmiarów datagramów naprawdę pomaga w lepszym przesyłaniu danych i sprawia, że wszystko działa sprawniej na różnych urządzeniach w sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej