Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 00:15
  • Data zakończenia: 18 maja 2025 00:36

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie działanie nie ochroni obranych selerów ani jabłek przed enzymatycznym brunatnieniem?

A. włożenie do zimnej wody
B. przelanie zimną wodą
C. ułożenie do zakwaszonej wody
D. przelanie wrzątkiem
Przelanie obranych selerów czy jabłek zimną wodą jest skuteczną metodą zapobiegania ich brunatnieniu enzymatycznemu. Proces ten jest wynikiem działania enzymu polifenolooksydazy, który utlenia polifenole zawarte w owocach i warzywach, co prowadzi do brązowienia. Zimna woda działa głównie poprzez spowolnienie aktywności enzymu, co wydłuża czas, w którym produkty te zachowują swoją naturalną barwę i świeżość. Praktyczne zastosowanie tej metody jest szerokie, szczególnie w gastronomii i przemyśle spożywczym, gdzie estetyka serwowanych potraw odgrywa istotną rolę. Ponadto, w standardach dotyczących obróbki warzyw i owoców, takich jak HACCP, zaleca się stosowanie metod minimalizujących straty jakościowe produktów, co obejmuje również schładzanie ich przed dalszym przetwarzaniem. Warto także zauważyć, że zimna woda nie wprowadza do produktów żadnych zanieczyszczeń ani substancji chemicznych, a zatem jest metodą ekologiczną i bezpieczną dla zdrowia.
Pytanie 2

Jakie narzędzia są przeznaczone do wstępnej obróbki mięsa?

A. kuter, tłuczek, krajalnicę
B. płuczkę, jarzyniak, miskę
C. sito, nóż, wilk
D. tłuczek, deskę, nóż
Niektóre z wymienionych narzędzi, takich jak płuczkę, jarzyniak czy miskę, są używane w kuchni, jednak nie są odpowiednie do obróbki wstępnej mięsa. Płuczka jest narzędziem używanym do mycia warzyw i owoców, a nie do przygotowania mięsa. Jarzyniak, który najczęściej odnosi się do narzędzia służącego do obróbki warzyw, nie ma zastosowania przy mięsie. Miska z kolei jest przydatna do przechowywania składników, ale sama w sobie nie jest narzędziem do obróbki. Odpowiedzi takie jak sito, nóż i wilk również są nieadekwatne. Sito służy głównie do odsączenia składników, a nie do obróbki mięsa. Wilk, będący urządzeniem do mielenia, jest zbyt zaawansowanym narzędziem na etapie wstępnej obróbki, która skupia się na krojeniu i rozbijaniu. Kolejna odpowiedź, dotycząca kutra i krajalnicy, również jest niewłaściwa, ponieważ te narzędzia są używane na późniejszych etapach przetwarzania, a nie podczas wstępnego przygotowania. Warto pamiętać, że kluczowym celem obróbki wstępnej jest przygotowanie mięsa w sposób, który zapewni optymalne warunki do dalszej obróbki kulinarnej oraz zachowanie jego jakości. Dlatego tak istotne jest korzystanie z odpowiednich narzędzi, które umożliwią skuteczne i higieniczne przygotowanie mięsa.
Pytanie 3

Jakie właściwości ma świeża ryba?

A. Tkanka mięśniowa rozluźniona.
B. Skrzela w kolorze jasnoczerwonym.
C. Oczy wklęsłe.
D. Łuski matowe.
Łuski bez połysku, zapadnięte oczy oraz luźna tkanka mięśniowa to cechy, które mogą sugerować, że ryba jest nieświeża. Łuski zdrowej ryby powinny mieć naturalny połysk, co jest oznaką ich świeżości i odpowiedniego natlenienia. Mętne lub matowe łuski mogą wskazywać na długi czas przechowywania, co wpływa negatywnie na jakość ryby. Podobnie, oczy świeżej ryby powinny być wypukłe, jasne i przejrzyste. Zapadnięte oczy to oznaka, że ryba jest już długo poza wodą, co może prowadzić do szybkiego psucia się jej mięsa. Tkanka mięśniowa świeżej ryby powinna być jędrna i sprężysta; luźna tkanka świadczy o degeneracji i rozkładzie białek mięśniowych, co jest wynikiem niewłaściwego przechowywania lub braku świeżości. Powszechnym błędem jest opieranie się wyłącznie na jednym wskaźniku jakości, zamiast brać pod uwagę całość cech wizualnych, zapachowych i konsystencji mięsa. W branży rybnej zaleca się stosowanie holistycznego podejścia do oceny świeżości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami i normami jakości, aby zapewnić bezpieczeństwo i zadowolenie konsumentów.
Pytanie 4

Aby poprawić smak filetów rybnych, pod koniec smażenia, należy dodać na każdą porcję

A. plantę
B. masło
C. smalec
D. palmę
Masło jest doskonałym wyborem do wykończenia filetów rybnych, ponieważ nadaje im wyjątkowy smak i aromat. Jego właściwości emulgujące pozwalają na uzyskanie kremowej konsystencji sosów, co znacząco podnosi walory organoleptyczne potrawy. W gastronomii często wykorzystuje się technikę nazywaną 'bastowaniem', polegającą na polewaniu ryby stopionym masłem pod koniec smażenia, co nie tylko wzbogaca smak, ale także sprawia, że mięso staje się bardziej soczyste. Ponadto, masło ma wysoką zawartość tłuszczu, co sprzyja lepszemu zrumienieniu filetów, co jest kluczowe dla atrakcyjnego wyglądu potrawy. Zastosowanie masła zgodne jest z dobrą praktyką kulinarną, która promuje wykorzystanie naturalnych składników dla poprawy jakości dań. Warto pamiętać, że masło można wzbogacać różnymi ziołami, co dodatkowo wzmacnia smak filetu i sprawia, że danie staje się bardziej wyrafinowane.
Pytanie 5

Pasztet z kurczaka oraz warzyw powinno się kroić na desce w kolorze

A. zielonym
B. żółtym
C. brązowym
D. białym
Odpowiedź brązowego koloru deski do krojenia jest poprawna, ponieważ kolor ten jest najczęściej stosowany w kuchniach profesjonalnych i domowych do krojenia mięs oraz warzyw. Brązowe deski zazwyczaj wykonane są z drewna lub kompozytów, co zapewnia odpowiednią trwałość oraz łatwość w utrzymaniu czystości. Używanie brązowej deski ma również aspekt estetyczny, gdyż harmonizuje z innymi elementami kuchennymi. Dodatkowo, zgodnie z zasadami bezpieczeństwa żywności, deski w ciemniejszych kolorach mogą skuteczniej maskować ewentualne przebarwienia związane z krojeniem surowego mięsa. Rekomendowane jest, aby w kuchni stosować różne deski w zależności od rodzaju produktów, co zminimalizuje ryzyko kontaminacji krzyżowej, a brązowa deska dedykowana dla mięs i warzyw w pełni wpisuje się w te zalecenia.
Pytanie 6

Na podstawie danych w tabeli wskaż optymalne warunki przechowywania pasztetu drobiowego.

Środki spożywczeTemperatura (w °C )Wilgotność (w %)
A. Koncentraty, produkty zbożowe10 ÷ 14~ 60
B. Wyroby garmażeryjne, przetwory mleczne0 ÷ 4~ 60
C. Warzywa korzeniowe, ziemniaki6 ÷ 10~ 90
D. Ryby, mięso, drób0 ÷ 3~ 80

A. C.
B. A.
C. B.
D. D.
Jeśli chodzi o przechowywanie pasztetu drobiowego, to najlepsza temperatura to między 0 a 4°C. I wilgotność powinna być koło 60%. Te parametry są zgodne z tym, co mówi się o przechowywaniu jedzenia, a szczególnie wyrobów mięsnych. Kiedy trzymasz pasztet w tych warunkach, zmniejszasz ryzyko rozwoju różnych bakterii, które mogą być w mięsie. W praktyce oznacza to, że najlepiej trzymać pasztet w lodówkach, które potrafią utrzymać te odpowiednie warunki. Gdybyś trzymał pasztet w temperaturze pokojowej, to ryzykujesz, że się zepsuje, a to może prowadzić do zatrucia. Oprócz tego, wilgotność na poziomie 60% jest ważna, bo jeśli będzie zbyt wysoka, to mogą się pojawić pleśnie, a zbyt niska sprawi, że pasztet wyschnie. Dlatego naprawdę warto stosować się do tych zasad, żeby nie tylko zadbać o bezpieczeństwo, ale też żeby pasztet był smaczny i dobrej jakości.
Pytanie 7

Zupy serwuje się w talerzach głębokich

A. czyste z pasztecikami
B. kremy z groszkiem ptysiowym
C. podprawiane z makaronem
D. specjalne: rakową, żółwiową
Wybór zup kremowych z groszkiem ptysiowym, czystych z pasztecikami lub specjalnych, takich jak rakowa czy żółwiowa, nie jest zgodny z praktyką serwowania w głębokich talerzach. Zupy kremowe, choć często podawane w głębokich naczyniach, zazwyczaj charakteryzują się gładką konsystencją i nie zawierają dużych dodatków, co sprawia, że ich podanie w głębokim talerzu nie jest konieczne ani typowe. Czysta zupa z pasztecikami również nie wymaga głębokiego naczynia, gdyż podawana jest zazwyczaj w płaskich talerzach, co umożliwia lepsze wyeksponowanie pasztecików. Co więcej, zupy specjalne, takie jak rakowa czy żółwiowa, mimo że mogą być podawane w różnych naczyniach, nie są standardowo serwowane w głębokich talerzach, a ich przygotowanie wiąże się z unikalnymi normami kulinarnymi i wymaganiami dotyczącymi serwowania. Błędem jest zatem zakładać, że wszystkie zupy powinny być podawane w głębokich talerzach, co nie odpowiada rzeczywistości kulinarnej, w której dobór naczyń powinien być przemyślany w kontekście rodzaju zupy oraz jej konsystencji.
Pytanie 8

Korzystając z przedstawionego normatywu surowcowego, oblicz, ile porcji potrawy należy sporządzić z 1,2 kg kiełbasy.

Pyzy z mięsem
Normatyw surowcowy na 5 porcji
Nazwa surowcaIlość [g]
Ziemniaki2000
Mąka pszenna120
Słonina80
Kiełbasa300
Sól, pieprzdo smaku

A. 40 porcji.
B. 20 porcji.
C. 16 porcji.
D. 25 porcji.
Odpowiedź 20 porcji jest prawidłowa, ponieważ opiera się na dokładnym zastosowaniu normatywu surowcowego. Zgodnie z tym normatywem, na 5 porcji potrawy potrzebujemy 300 g kiełbasy. Przekształcając jednostki, 1,2 kg kiełbasy to 1200 g. Aby obliczyć, ile porcji można przygotować z posiadanej ilości kiełbasy, dzielimy 1200 g przez 300 g. Wynik to 4, co oznacza, że możemy przygotować 4 razy więcej porcji niż w normatywie. Zatem 4 razy 5 porcji daje nam 20 porcji. Tego typu obliczenia są kluczowe w gastronomii, gdzie precyzyjne określenie ilości składników pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz minimalizację strat. W praktyce, takie umiejętności są niezbędne do zapewnienia stałej jakości potraw oraz utrzymania rentowności lokalu. Właściwe wykorzystanie normatywów surowcowych jest również zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co zwiększa konkurencyjność i satysfakcję klientów.
Pytanie 9

Oblicz, jaką ilość wody należy przygotować do wykonania kleiku z 250 cm3 kaszy manny, jeśli na jedną objętość kaszy przypada 6 objętości wody?

A. 15,00 l
B. 2,50 l
C. 1,50 l
D. 0,25 l
Aby przygotować kleik z 250 cm³ kaszy manny, przy zastosowaniu proporcji 1:6, należy pomnożyć objętość kaszy przez współczynnik na wodę. W tym przypadku, 250 cm³ kaszy manny wymaga 6 razy większej objętości wody. Zatem obliczenie będzie wyglądać następująco: 250 cm³ x 6 = 1500 cm³. Przechodząc do litrów, 1500 cm³ równa się 1,5 litra. Dobrą praktyką w kuchni jest stosowanie odpowiednich proporcji, co zapewnia nie tylko optymalną konsystencję potrawy, ale również jej smak i wartości odżywcze. Przygotowując potrawy, warto pamiętać, że różne rodzaje kasz i ich zastosowania mogą wymagać różnych ilości wody. Na przykład, gotując ryż, standardowa proporcja również wynosi 1:2, co znaczy, że na jedną objętość ryżu przypada dwie objętości wody. Znajomość tych zasad jest niezbędna w każdej kuchni, zwłaszcza przy sporządzaniu potraw, które muszą mieć odpowiednią konsystencję.
Pytanie 10

Jakie środki ochrony osobistej powinien używać pracownik pracujący w zmywalni naczyń?

A. Fartuch gumowy, obuwie gumowe, rękawice bawełniane
B. Fartuch bawełniany, obuwie tekstylne, rękawice gumowe
C. Fartuch bawełniany, obuwie tekstylne, rękawice bawełniane
D. Fartuch gumowy, buty gumowe, rękawice gumowe
Wybór niewłaściwych środków ochrony indywidualnej, takich jak fartuch bawełniany, buty tekstylne i rękawice bawełniane, może prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia pracowników zmywalni naczyń. Fartuch bawełniany, choć komfortowy, nie zapewnia odpowiedniej ochrony przed wodą i chemikaliami, co jest kluczowe w środowisku roboczym, gdzie naczynia są myte w dużych ilościach. Bawełna ma tendencję do absorbowania wody, co może prowadzić do przesiąkania i kontaktu skóry z substancjami niebezpiecznymi. Buty tekstylne również nie są wystarczające, ponieważ nie chronią przed wodą ani nie zapobiegają poślizgnięciom, co stwarza ryzyko urazów. Rękawice bawełniane, mimo że są wygodne, nie chronią przed substancjami chemicznymi i wilgocią, co naraża dłonie na podrażnienia i urazy. Wybór odpowiednich materiałów jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy. W branży gastronomicznej i hotelarskiej, stosowanie gumowych środków ochrony indywidualnej jest nie tylko zaleceniem, ale często wymogiem prawnym, co podkreśla konieczność przestrzegania standardów BHP. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji oraz problemów zdrowotnych, co w dłuższej perspektywie może wpływać na efektywność pracy i bezpieczeństwo całego zespołu.
Pytanie 11

Cykliczne składanie i wałkowanie podstawowego ciasta z tłuszczem to metoda przygotowywania ciasta

A. piaskowego
B. ptysiowego
C. francuskiego
D. kruchego
Odpowiedź dotyczącą ciasta francuskiego jest na miejscu. Cała sztuka polega na tym składaniu i wałkowaniu, co daje nam te charakterystyczne warstwy. Dzięki temu ciasto jest takie lekkie i chrupiące, a to wszystko przez parę wodną, która działa podczas pieczenia – oddziela te warstwy i sprawia, że ciasto nabiera objętości. Przykłady, takie jak croissanty czy tarty, to świetne wykorzystanie tej techniki. Każdy, kto zamierza być piekarzem, powinien to dobrze poznać. A z drugiej strony, pamiętaj, że jakość tłuszczu i odpowiednia temperatura to kluczowe sprawy, które mogą wpłynąć na końcowy efekt.
Pytanie 12

Befsztyk tatarski powinien być przechowywany w odpowiednich warunkach od momentu jego przygotowania maksymalnie

A. 2 godziny
B. 8 godzin
C. 6 godzin
D. 4 godziny
Nieprawidłowe odpowiedzi na pytanie o czas przechowywania befsztyku tatarskiego mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad bezpieczeństwa żywności lub błędnych założeń dotyczących ogólnych norm przechowywania surowego mięsa. Wiele osób może myśleć, że 4 lub 6 godzin to wystarczający czas na bezpieczne przechowanie tego produktu, co jest niezgodne z zaleceniami sanepidu i standardami branżowymi. Tak długi czas przechowywania stwarza ryzyko rozwoju bakterii, które mogą nie tylko wpłynąć na jakość mięsa, ale także na zdrowie konsumentów. Surowe mięso, jak w przypadku befsztyku tatarskiego, jest szczególnie narażone na szybki rozwój patogenów, a każda godzina poza zalecanym czasem 2 godzin zwiększa ryzyko zatruć. Osoby podchodzące do tematu zbyt beztrosko mogą nie dostrzegać krytycznego znaczenia odpowiednich praktyk przechowywania, takich jak natychmiastowe schładzanie pozostałości po posiłku czy unikanie pozostawiania żywności w temperaturze pokojowej. W kontekście bezpieczeństwa żywności kluczowe jest przestrzeganie ściśle określonych norm, aby eliminować zagrożenia związane z żywnością surową. Dlatego warto jest zapoznawać się z wytycznymi dotyczącymi przechowywania produktów spożywczych, aby upewnić się, że są one odpowiednio zarządzane. W przeciwnym razie można narazić siebie i innych na poważne konsekwencje zdrowotne.
Pytanie 13

Do przygotowania jednej porcji pierogów potrzebne jest 160 g ugotowanej wołowiny. Ile surowej wołowiny trzeba zamówić, aby przygotować 40 porcji pierogów, biorąc pod uwagę, że straty podczas obróbki cieplnej wynoszą 20%?

A. 6,40 kg
B. 7,20 kg
C. 5,00 kg
D. 8,00 kg
Kiedy próbujemy obliczyć ilość surowej wołowiny, jaką potrzebujemy do przygotowania 40 porcji pierogów, nie możemy przeoczyć istotnego aspektu, jakim są straty podczas obróbki cieplnej. Niektóre błędne podejścia do rozwiązania tego problemu mogą polegać na pomijaniu tego czynnika lub na niepoprawnym obliczaniu ilości surowca. Na przykład, jeśli ktoś obliczyłby tylko 6400 g ugotowanej wołowiny jako potrzebną ilość, a następnie nie uwzględniłby strat, doszedłby do wniosku, że zamówienie 6,4 kg surowej wołowiny będzie wystarczające. Takie podejście jest błędne, ponieważ nie uwzględnia, że tylko 80% surowej wołowiny staje się gotowym produktem. Dlatego musimy podzielić wymaganą ilość ugotowanej wołowiny przez współczynnik wydajności, czyli 0,8. Inne błędy mogą wynikać z nieprawidłowego przeliczenia jednostek miary lub z braku znajomości zasad dotyczących obróbki cieplnej mięsa. Ważne jest, aby w procesie gotowania i przygotowania potraw dokładnie analizować, jakie straty mogą wystąpić, co pomaga w optymalizacji kosztów i zasobów. Udoskonalenie umiejętności kalkulacyjnych oraz znajomości procesów technologicznych to kluczowe elementy w każdej kuchni, które wpływają na jakość serwowanych dań oraz ich rentowność.
Pytanie 14

Jak nazywa się proces, w którym stopniowo wlewa się gorący wywar do śmietany, zanim zostanie ona dodana do gorącej zupy lub sosu?

A. Blanszowanie
B. Hartowanie
C. Emulgowanie
D. Poszetowanie
Hartowanie to technika kulinarna, która polega na stopniowym dodawaniu gorącego wywaru do zimnych lub letnich składników, takich jak śmietana, przed połączeniem ich z gorącym daniem, na przykład zupą lub sosem. Ta metoda ma na celu uniknięcie nagłego ścięcia się białek w śmietanie, co mogłoby prowadzić do jej koagulacji i nieestetycznego wyglądu dania. Hartowanie jest szeroko stosowane w kuchniach profesjonalnych, aby zachować teksturę i smak składników. Dobrą praktyką jest dodawanie wywaru w małych ilościach, stale mieszając, co pozwala na stopniowe podnoszenie temperatury śmietany. Dzięki temu końcowy produkt staje się jedwabisty i gładki. Przykładem może być przygotowanie zupy krem, gdzie dodanie hartowanej śmietany do gorącej bazy zupy zapewnia doskonałą konsystencję i smak.
Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Jaki składnik mięsny jest odpowiedni do przygotowania rumsztyku?

A. Bark
B. Polędwica wieprzowa
C. Mięso z pręgi
D. Polędwica
Polędwica to najbardziej odpowiedni wybór do sporządzenia rumsztyku, ponieważ charakteryzuje się wysoką jakością mięsa, niską zawartością tłuszczu oraz wyjątkową delikatnością. Ten rodzaj mięsa pochodzi z dolnej części kręgosłupa zwierzęcia, co sprawia, że jest wyjątkowo soczysty i łatwy do obróbki. W kuchni polskiej polędwica jest często wykorzystywana do przygotowania różnych potraw, w tym steków i rumsztyków, które wymagają zarówno odpowiedniej obróbki cieplnej, jak i technik kulinarnych, takich jak smażenie czy grillowanie. Dobrą praktyką jest marynowanie polędwicy przed przyrządzaniem, co dodatkowo podnosi jej walory smakowe. Ponadto, zgodnie z zasadami gastronomii, rumsztyk z polędwicy powinien być smażony na wysokiej temperaturze przez krótki czas, co pozwala zachować jego soczystość. Jeśli chcesz uzyskać idealny rumsztyk, upewnij się, że mięso jest świeże i wysokiej jakości, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniego smaku oraz tekstury.
Pytanie 17

W zamieszczonym wykazie surowców do sporządzania klusek francuskich brakuje

Mąka krupczatka
?
Jaja

A. wody.
B. cukru.
C. mleka.
D. masła.
Wybór masła jako brakującego składnika w przepisie na kluski francuskie jest poprawny, ponieważ masło odgrywa kluczową rolę w tworzeniu odpowiedniej struktury i smaku tych klusek. Kluski francuskie, znane również jako paryżanki, mają charakterystyczną lekkość i delikatność, co jest możliwe dzięki zastosowaniu masła. W przemyśle kulinarnym masło jest często wykorzystywane z uwagi na swoje właściwości emulgujące i smakowe, które przyczyniają się do uzyskania pożądanej konsystencji ciasta. Kluczowe jest także przestrzeganie tradycyjnych przepisów, które są często bazą do udoskonalania technik kulinarnych. Zastosowanie masła w tym przepisie jest zgodne z najlepszymi praktykami kuchni francuskiej, gdzie jakość składników ma ogromne znaczenie dla ostatecznego efektu potrawy. Dodatkowo, masło wpływa na zjawisko maillard, co przekłada się na niepowtarzalny smak i aromat gotowych klusek.
Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Korzystając z przedstawionego normatywu surowcowego należy sporządzić

Normatyw surowcowy
SurowiecJednostka miaryIlość
ziemniakikg1,75
jajaszt2
mąka ziemniaczanakg0,38
sólkgdo smaku

A. kopytka.
B. leniwe pierogi.
C. knedle.
D. kluski śląskie.
Wybór odpowiedzi związanych z kopytkami, knedlami czy leniwymi pierogami wynika z powszechnych nieporozumień dotyczących składników i metod ich przygotowania. Kopytka to danie, które różni się od klusek śląskich pod względem proporcji składników. Zazwyczaj są one przygotowywane z ugotowanych ziemniaków oraz mąki pszennej, co wpływa na inną konsystencję i smak. Knedle z kolei, to danie, które w wielu regionalnych wersjach zawiera farsz, co jest całkowicie sprzeczne z prostą formą klusek śląskich. Leniwe pierogi to kolejny przykład, w którym kluczowym składnikiem jest twaróg, a nie ziemniaki w dominującej roli. Takie różnice merytoryczne nie tylko prowadzą do poważnych błędów w przygotowaniu potraw, ale także mogą skutkować niezadowoleniem gości z efektywności kulinarnej. Przygotowując różnorodne dania, ważne jest zrozumienie, że każdy przepis opiera się na ściśle określonych zasadach dotyczących składników. Stosowanie niewłaściwych proporcji czy niewłaściwych surowców często prowadzi do nieudanych efektów. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie normatywów surowcowych oraz znajomość charakterystyki dań, które chcemy przygotować.
Pytanie 20

Który z wymienionych artykułów spożywczych został zakonserwowany za pomocą metody biologicznej?

A. Mleko pasteryzowane
B. Ogórki kiszone
C. Powidła śliwkowe
D. Daktyle suszone
Ogórki kiszone są przykładem produktu spożywczego, który został utrwalony metodą biologiczną, zwanej fermentacją. Proces ten polega na przekształcaniu cukrów przez mikroorganizmy, takie jak bakterie kwasu mlekowego, w kwas mlekowy, co powoduje zakwaszenie produktu. W przypadku ogórków kiszonych, świeże ogórki zanurza się w solance, co sprzyja rozwojowi pożądanych bakterii i hamuje rozwój mikroorganizmów patogennych. Fermentacja nie tylko przedłuża trwałość ogórków, ale również wzbogaca ich walory smakowe oraz odżywcze, dostarczając probiotyków. Warto zauważyć, że ogórki kiszone są cenione w diecie, jako źródło witamin i minerałów, a ich regularne spożycie może wspierać zdrowie jelit. Metoda ta jest szeroko stosowana w przemyśle spożywczym, zgodnie z normami HACCP, co zapewnia bezpieczeństwo żywności i wysoką jakość produktów fermentowanych.
Pytanie 21

Jakie składniki znajdują się w 100 g mleka?

A. 3,2% białka oraz 3,4% tłuszczu
B. 5,2% białka oraz 8,4% tłuszczu
C. 9,9% laktozy oraz 80% wody
D. 4,6% laktozy oraz 30% wody
Odpowiedź '3,2% białka i 3,4% tłuszczu' jest prawidłowa, ponieważ skład chemiczny mleka jest ściśle określony i znormalizowany w literaturze naukowej. Mleko jest złożonym płynem odżywczym, które zawiera około 3,2% białka, co czyni je doskonałym źródłem tego makroskładnika w diecie. Białka te, głównie kazeiny i białka serwatkowe, są niezbędne dla wzrostu i regeneracji tkanek. Oprócz tego, mleko zawiera również około 3,4% tłuszczu, który jest źródłem energii i dostarcza niezbędnych kwasów tłuszczowych. Z perspektywy praktycznej, wiedza o składzie mleka jest kluczowa w wielu branżach, w tym w przemyśle spożywczym, gdzie standardy jakości i wartości odżywczej muszą być ściśle przestrzegane. Na przykład, wytwórcy produktów mlecznych muszą znać skład chemiczny mleka, aby właściwie formułować swoje produkty, takie jak jogurty czy sery. Dodatkowo, znajomość składu mleka ma znaczenie w dietetyce, gdzie białka i tłuszcze są analizowane w kontekście zbilansowanej diety.
Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Wskaż optymalne warunki przechowywania pieczywa.

temperaturawilgotność
A.4°C75%
B.4°C90%
C.18°C75%
D.18°C90%

A. D.
B. B.
C. A.
D. C.
Odpowiedź C. wskazuje na optymalne warunki przechowywania pieczywa, które są kluczowe dla zachowania jego świeżości i jakości. Temperatura pokojowa, czyli około 18-23°C, jest idealna, ponieważ w takich warunkach procesy biologiczne oraz chemiczne, które wpływają na trwałość pieczywa, zachodzą w najbardziej korzystny sposób. Wilgotność na poziomie 60-70% pomaga w utrzymaniu odpowiedniej tekstury skórki oraz miękiszu, co przyczynia się do lepszego smaku. Utrzymywanie pieczywa w tych warunkach sprzyja jego przechowywaniu przez dłuższy czas bez ryzyka stania się czerstwym. Dodatkowo, warto pamiętać, że pieczywo powinno być przechowywane w szczelnych pojemnikach, co ogranicza dostęp powietrza i zapobiega wysychaniu. Takie praktyki są zgodne z wytycznymi dotyczącymi przechowywania żywności, co podkreśla ich znaczenie w dbaniu o zdrowie i jakość spożywanych produktów.
Pytanie 24

Jaką ilość groszku ptysiowego należy przygotować, aby wystarczyło na 150 porcji zupy, jeśli do jednej porcji wykorzystuje się 15 g?

A. 225 g
B. 750 g
C. 2250 g
D. 1500 g
Aby obliczyć ilość groszku ptysiowego potrzebnego do przygotowania 150 porcji zupy, należy pomnożyć liczbę porcji przez masę groszku przypadającą na jedną porcję. W tym przypadku 150 porcji mnożymy przez 15 g, co daje 2250 g. Takie podejście jest zgodne z praktykami kulinarnymi, które wymagają precyzyjnego dozowania składników, aby zapewnić spójność potrawy. W gastronomii, szczególnie w dużych lokalach, kluczowe jest dokładne obliczenie składników, aby uniknąć marnotrawstwa oraz zapewnić odpowiednią jakość serwowanych dań. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być planowanie menu w restauracji na dużą imprezę, gdzie każda porcja musi być starannie odmierzone, by zaspokoić oczekiwania klientów oraz zachować standardy wydania. Warto również podkreślić, że znajomość właściwego dozowania składników wspiera efektywność operacyjną lokalu oraz wpływa na kontrolę kosztów.
Pytanie 25

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, ile tłuszczu dostarczy spożycie II śniadania składającego się z 50 g chleba razowego, 5 g masła roślinnego, 10 g szynki wędzonej i 100 g ogórka.

ProduktZawartość tłuszczu w 100g produktu [g]
chleb razowy1,2
masło roślinne83
szynka wędzona33
ogórek0,1

A. 8,15 g
B. 3,55 g
C. 4,85 g
D. 5,25 g
Wybierając odpowiedzi inne niż 8,15 g, można zauważyć typowe nieporozumienia związane z obliczaniem zawartości tłuszczu w produktach spożywczych. Często pojawiają się błędy w interpretacji danych zawartych na etykietach produktów lub niewłaściwe użycie jednostek miary podczas obliczeń. Na przykład, przy obliczaniu tłuszczu w chlebie razowym, mogą występować zbyt wysokie lub zbyt niskie założenia dotyczące jego zawartości tłuszczu. Użytkownicy mogą również mylić całkowitą ilość spożytego produktu z ilością tłuszczu, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, aby, przed przystąpieniem do jakiejkolwiek analizy, dokładnie zrozumieć, co oznaczają podane wartości na etykietach oraz jakie są standardowe proporcje składników. Wartości te mogą się różnić między producentami, co także może wprowadzać w błąd. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy składnik wnosi inną ilość tłuszczu, dlatego niezbędne jest dokładne przeliczenie, a nie opieranie się na ogólnych założeniach. Dobrą praktyką jest korzystanie z tabel wartości odżywczych oraz aplikacji do analizy żywności, które umożliwiają precyzyjne obliczenia i planowanie diety, uwzględniając konkretne potrzeby żywieniowe.
Pytanie 26

Nie można używać naczyń do podgrzewania potraw w kuchenkach mikrofalowych

A. ze szkła odpornego na wysoką temperaturę
B. z porcelany
C. ze stali nierdzewnej
D. z cienkowarstwowego szkła
Naczynia ze stali nierdzewnej nie są zalecane do użycia w kuchenkach mikrofalowych, ponieważ materiał ten może powodować iskrzenie. Stal nierdzewna jest metalem, który nie jest przezroczysty dla fal mikrofalowych. W rezultacie, fale te nie mogą dotrzeć do żywności, co skutkuje jej brakiem efektywnego podgrzewania. W praktyce, używanie naczyń metalowych w mikrofalówkach jest niebezpieczne, ponieważ może prowadzić do uszkodzenia urządzenia oraz pożaru. Dobre praktyki w kuchni mikrofalowej sugerują stosowanie naczyń wykonanych z materiałów, które są bezpieczne i odpowiednie do tego rodzaju ogrzewania, takich jak szkło żaroodporne czy odpowiednia porcelana. Wybierając naczynia, warto zwracać uwagę na oznaczenia producenta, które wskazują, czy dany produkt nadaje się do mikrofalówki, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności gotowania.
Pytanie 27

Obecność światła podczas składowania ziemniaków podnosi stężenie

A. węglowodanów
B. składników mineralnych
C. kwasu askorbinowego
D. solaniny
Dobra odpowiedź! Ziemniaki rzeczywiście zwiększają stężenie solaniny, gdy są wystawione na światło. Solanina to taki alkaloid, który występuje w ziemniakach i w innych roślinach z rodziny psiankowatych. Gdy ziemniaki dostają więcej światła, produkują więcej chlorofilu, co oznacza dla nich jakiś rodzaj stresu, a to z kolei zwiększa syntezę solaniny. Trochę to przerażające, bo wysoka zawartość solaniny może rzeczywiście zaszkodzić zdrowiu. Dlatego najlepiej trzymać ziemniaki w ciemnym, chłodnym miejscu, żeby uniknąć problemów. Przechowywanie ich w odpowiednich warunkach jest super ważne, żeby nie było toksycznych substancji, a jednocześnie, żeby ziemniaki były dłużej świeże i smaczne.
Pytanie 28

Koncentrat z pomidorów uzyskuje się poprzez procesy

A. zagęszczania i pasteryzacji
B. zagęszczania i marynowania
C. suszenia i pasteryzacji
D. suszenia i marynowania
Odpowiedź 'zagęszczania i pasteryzacji' jest prawidłowa, ponieważ koncentrat pomidorowy powstaje poprzez usunięcie nadmiaru wody z pomidorów, co jest osiągane dzięki procesowi zagęszczania. W trakcie zagęszczania pomidory są poddawane podgrzewaniu, co powoduje odparowanie wody, a następnie uzyskuje się gęstszą substancję. Pastryzacja natomiast jest kluczowym procesem, który zapewnia bezpieczeństwo mikrobiologiczne gotowego produktu, zabijając potencjalnie szkodliwe mikroorganizmy, a także przedłużając trwałość koncentratu. Przykładem zastosowania tych procesów w praktyce jest produkcja koncentratu pomidorowego w przemyśle spożywczym, gdzie zgodnie z normami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) kontroluje się każdy etap produkcji, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo finalnego produktu. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również stosowanie odpowiednich temperatur i czasów pasteryzacji, aby zachować cenne składniki odżywcze pomidorów, jednocześnie eliminując ryzyko związane z mikroorganizmami.
Pytanie 29

Obniżenie wilgotności powietrza w przechowalni ziemniaków do wartości 60-70% prowadzi do

A. wzrostu stężenia witaminy C w ziemniakach
B. znacznych strat naturalnych ziemniaków
C. pochłaniania pary wodnej przez ziemniaki
D. rozkładu skrobi obecnej w ziemniakach
Spadek wilgotności powietrza w magazynie ziemniaków do poziomu 60-70% prowadzi do znacznych strat w ilości przechowywanych bulw. Ziemniaki są organizmami żywymi, które w procesie przechowywania absorbują i wydzielają wodę, co jest kluczowe dla ich kondycji. Przy niskiej wilgotności, ziemniaki mogą tracić wodę w sposób nadmierny, co skutkuje ich wysychaniem i zmniejszeniem masy. Standardy przechowywania ziemniaków zalecają utrzymanie wilgotności na poziomie 85-90% w celu zminimalizowania tych strat. Praktyczne podejście do przechowywania ziemniaków powinno obejmować monitorowanie zarówno temperatury, jak i wilgotności powietrza. Odpowiednie warunki przechowywania wpływają na jakość ziemniaków oraz ich czas trwałości. Utrzymanie właściwych parametrów nie tylko redukuje straty naturalne, ale również zachowuje walory organoleptyczne, co jest kluczowe dla rynku spożywczego.
Pytanie 30

Kucharz - mężczyzna, w ramach wykonywania pracy dorywczej, może podnosić i przenosić ładunki o maksymalnej masie

Dopuszczalne masy podnoszonych i przenoszonych ładunków dla różnych kategorii pracowników
Rodzaj pracyKOBIETY
Wiek 16-18 latWiek od 18 lat
Praca stała8 kg12 kg
Praca dorywcza14 kg20 kg
Rodzaj pracyMĘŻCZYŹNI
Wiek 16-18 latWiek od 18 lat
Praca stała12 kg30 kg
Praca dorywcza20 kg50 kg

A. 20 kg.
B. 30 kg.
C. 12 kg.
D. 50 kg.
Odpowiedź 50 kg jest całkowicie trafiona. Zgodnie z przepisami BHP, faceci powyżej 18 roku życia, którzy pracują dorywczo, mogą podnosić i przenosić ciężary do 50 kg. To nie jest tylko jakiś wymysł, ale wynik badań nad tym, co jest dla nas bezpieczne. Ważne, żeby pamiętać o własnych limitach i stosować dobre techniki podnoszenia, żeby zminimalizować ryzyko kontuzji. Na przykład, zginanie nóg to świetny sposób na uniknięcie przeciążenia kręgosłupa. Fajnie jest też korzystać z różnych narzędzi, jak wózki transportowe, które naprawdę mogą pomóc w przenoszeniu ciężkich rzeczy. Przestrzeganie tych zasad to klucz do bezpieczeństwa w pracy i utrzymania dobrej jakości pracy w każdej kuchni.
Pytanie 31

Przygotowując zupę, po zakończeniu wstępnej obróbki surowców i zagotowaniu bulionu, należy wykonać kolejno

A. podprawić zupę, przyprawić do smaku i dodać główny składnik
B. podprawić zupę, dodać główny składnik i przyprawić do smaku
C. dodać główny składnik, przyprawić do smaku i podprawić zupę
D. dodać główny składnik, podprawić zupę i przyprawić do smaku
Zgodziłbym się, że najlepsza odpowiedź to 'dodać główny składnik, podprawić zupę i przyprawić do smaku'. Myślę, że kluczowym momentem w gotowaniu zupy jest dodanie głównego składnika po zagotowaniu wywaru. To naprawdę pozwala wydobyć pełnię smaku i aromatu. Później podprawiamy zupę, co może być na przykład dodaniem śmietany, jogurtu czy mąki – to naprawdę zmienia teksturę i smak. A na koniec, przyprawiamy zupę do smaku, co powinno być zgodne z tym, co lubimy, oraz z tym, jak smakuje nasz wywar i główny składnik. Na przykład, do pomidorowej to bazylia i oregano pasują świetnie, a do grzybowej – tymianek. Ta kolejność, jaką podałeś, ma sens w kuchni, bo każdy krok ma na celu uzyskanie jak najlepszego smaku. No i warto próbować zupę na każdym etapie, żeby dostroić smak do swoich upodobań.
Pytanie 32

Przygotowując "rybę po polsku", należy oczyszczoną rybę

A. gotować w wywarze zakwaszonym octem
B. pokroić na równe kawałki, obsmażyć i powoli dusić z warzywami
C. gotować pod przykryciem w bulionie z warzyw do miękkości
D. umieścić w zimnej wodzie i doprowadzić do wrzenia
Odpowiedź 'gotować pod przykryciem w wywarze z warzyw do miękkości' jest naprawdę trafna. Ta metoda sprawia, że ryba zostaje wilgotna i delikatna, co jest super ważne. Gotowanie pod przykryciem pozwala na to, że para wodna nie ucieka, a to klucz do dobrej konsystencji. I jeszcze ten wywar z warzyw! To dodaje smaku potrawie, a w polskiej kuchni używamy takich aromatycznych składników jak cebula, marchew czy pietruszka, które naprawdę robią różnicę. Przykładem może być tradycyjny śledź w sosie - ryba gotowana w bulionie z warzyw nabiera soczystości i aromatu. Z mojego doświadczenia, gotowanie w takim wywarze to jedna z najzdrowszych metod, bo ogranicza dodatek tłuszczu, a jednocześnie zachowuje wartości odżywcze ryby.
Pytanie 33

Siekaną polędwicę wołową, która ma być użyta do befsztyku tatarskiego, powinno się przechowywać w warunkach chłodniczych maksymalnie

A. 1 dzień
B. 8 godzin
C. 2 dni
D. 2 godziny
Przechowywanie siekanej polędwicy wołowej jako surowego mięsa ma swoje specyficzne wymagania, które są często mylone. Odpowiedzi sugerujące, że polędwicę można przechowywać przez jeden dzień, osiem godzin lub dwa dni, są niezgodne z zasadami bezpieczeństwa żywności. Surowe mięso, niezależnie od jego rodzaju, jest szczególnie podatne na kontaminację bakteryjną po upływie krótkiego czasu w temperaturze pokojowej. Temperatura pokojowa sprzyja rozwojowi bakterii, a po dwóch godzinach mięso zaczyna stawać się niebezpieczne do spożycia. Przykład błędnego myślenia to założenie, że mięso, które wygląda i pachnie dobrze, jest bezpieczne do spożycia. Takie podejście ignoruje fakt, że wiele patogenów nie wpływa na wygląd czy zapach żywności, a ich obecność może być niebezpieczna dla zdrowia. Przepisy dotyczące przechowywania żywności, w tym te oparte na HACCP, jednoznacznie wskazują na konieczność szybkiego spożycia surowego mięsa lub jego przechowywania w odpowiednio niskich temperaturach do momentu jego obróbki. Dlatego istotne jest, aby stosować się do zasad dotyczących czasu przechowywania surowych produktów mięsnych, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów.
Pytanie 34

Określ, jakie naczynie jest przeznaczone do serwowania zupy - kremu z krewetek?

A. Talerz głęboki
B. Filiżanka
C. Pucharek szklany
D. Kompotierka
Wybór niewłaściwego naczynia do podania zupy-kremu z krewetek może wynikać z kilku błędnych założeń. Kompotierka, mimo że jest naczyniem często używanym do serwowania owoców w syropie, nie spełnia funkcji, które są kluczowe dla degustacji zupy-kremu. Jej szeroka średnica i niewielka głębokość sprawiają, że nie jest w stanie skutecznie zatrzymać intensywnego aromatu potrawy, co może działać na niekorzyść całego doświadczenia kulinarnego. W przypadku talerza głębokiego istnieje ryzyko, że zupa nie będzie wyglądać estetycznie, a goście mogą mieć trudności z nabieraniem jej bez rozlewania, co jest szczególnie istotne w kontekście eleganckich przyjęć. Z kolei pucharek szklany, choć może być użyty w niektórych sytuacjach, nie nadaje się do serwowania zupy-kremu, ponieważ może zniekształcać postrzeganie tekstury potrawy i utrudniać jej degustację. Zupy-kremy wymagają naczynia, które podkreśli ich delikatną naturę, a wielu może popełniać błąd, zakładając, że większe naczynia, takie jak talerze głębokie, są bardziej praktyczne, co jest nieprawdziwe w kontekście serwowania subtelnych zup. W praktyce, wybór filiżanki wynika z przemyślanej koncepcji kulinarnej, która uwzględnia zarówno estetykę, jak i funkcjonalność, co jest kluczowe w nowoczesnym podejściu do gastronomii.
Pytanie 35

Jedna porcja sztufady wołowej ma masę 0,1 kg. Ile mięsa należy przygotować na 60 porcji, biorąc pod uwagę, że podczas duszenia masa mięsa zmniejsza się o 40%?

A. 12 kg
B. 4 kg
C. 6 kg
D. 10 kg
Aby przygotować 60 porcji sztufady wołowej, gdzie jedna porcja waży 0,1 kg, należy obliczyć całkowitą wagę surowego mięsa, biorąc pod uwagę, że podczas duszenia występuje ubytek masy wynoszący 40%. Obliczenia zaczynamy od ustalenia całkowitej wagi porcji: 60 porcji x 0,1 kg = 6 kg. W związku z tym, aby uzyskać 6 kg gotowego dania, musimy uwzględnić, że po obróbce cieplnej pozostanie nam tylko 60% początkowej masy mięsa. Dlatego potrzebujemy obliczyć masę początkową: 6 kg / 0,6 = 10 kg. To oznacza, że do przygotowania 60 porcji sztufady wołowej musimy użyć 10 kg surowego mięsa. Dobrą praktyką w gastronomii jest uwzględnianie strat masy podczas obróbki, co pozwala na uniknięcie niepotrzebnych niedoborów w potrawach. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w zarządzaniu kuchnią, gdyż wpływają na efektywność kosztową i optymalizację procesów przygotowawczych.
Pytanie 36

Deski oraz uchwyty noży wykonane z polietylenu, stosowane do obróbki surowego mięsa w restauracjach zgodnych z systemem HACCP, powinny mieć kolor

A. czerwony
B. żółty
C. brązowy
D. biały
Odpowiedź czerwone jest prawidłowa, ponieważ w systemie HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) zastosowanie kolorystyczne w narzędziach i materiałach wykorzystywanych w obróbce żywności ma kluczowe znaczenie dla utrzymania bezpieczeństwa żywności. Czerwony kolor jest standardowo używany do oznaczania narzędzi przeznaczonych do obróbki mięsa surowego, co pozwala na łatwe zidentyfikowanie ich w trakcie pracy w kuchni. Dzięki temu, minimalizuje się ryzyko krzyżowego zanieczyszczenia innych produktów spożywczych, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego konsumentów. Przykładem praktycznego zastosowania jest posiadanie oddzielnych desek i noży w kolorze czerwonym przeznaczonych tylko do mięsa, które są używane w obszarze, gdzie niezbędne jest utrzymanie wysokich standardów higieny. Dodatkowo, zgodność z tymi standardami jest często wymagana w regulacjach prawnych dotyczących bezpieczeństwa żywności, co czyni tę praktykę nie tylko zalecaną, ale i obowiązkową.
Pytanie 37

Aby w weekendy zwiększyć liczbę gości w hotelu położonym w pobliżu uczelni wyższej, zastosowano zniżki w wysokości 50 % dla studentów kształcących się w trybie zaocznym oraz nauczycieli akademickich. Który z poniższych instrumentów promocji został użyty?

A. Reklamę zewnętrzną
B. Reklamę wewnętrzną
C. Promocję sprzedaży
D. Public relations
W przypadku wprowadzenia zniżek dla określonej grupy klientów, jakimi są studenci uczący się zaocznie oraz nauczyciele akademiccy, mamy do czynienia z promocją sprzedaży. Ten instrument ma na celu zwiększenie zainteresowania ofertą w krótkim okresie, co jest szczególnie ważne w kontekście weekendów, kiedy to hotel mógłby odnotowywać niższą frekwencję. Promocja sprzedaży opiera się na stosowaniu rabatów, kuponów czy innych form zachęt, które skłaniają klientów do dokonania zakupu. Takie działania są zgodne z praktykami stosowanymi w branży hotelarskiej, które często wykorzystują zniżki jako sposób na przyciągnięcie gości, zwłaszcza w sezonie niskiego obłożenia. Warto zauważyć, że celowe skierowanie oferty do specyficznej grupy klientów, jak studenci, pokazuje ukierunkowanie kampanii promocyjnej, co jest zgodne z nowoczesnymi trendami w marketingu, polegającymi na personalizacji oferty. Wprowadzenie tego typu zniżek w weekendy może również zwiększyć lojalność klientów, którzy dostrzegą wartość w korzystaniu z usług hotelowych w atrakcyjnych cenach, co sprzyja dalszemu polecaniu obiektu innym potencjalnym gościom.
Pytanie 38

W diecie o niskiej zawartości tłuszczu, jakie metody obróbki termicznej są wykorzystywane?

A. smażenie w głębokim tłuszczu
B. pieczenie w folii, gotowanie
C. gotowanie na parze, smażenie w tłuszczu
D. smażenie w płytkim tłuszczu, duszenie
W diecie niskotłuszczowej zaleca się metody obróbki termicznej, które minimalizują dodatek tłuszczu, co jest korzystne dla zdrowia i utrzymania odpowiedniej masy ciała. Pieczenie w folii i gotowanie to techniki, które umożliwiają przygotowanie posiłków z zachowaniem ich wartości odżywczych, jednocześnie ograniczając kaloryczność potraw. Pieczenie w folii pozwala na zatrzymanie wilgoci oraz smaków, co przyczynia się do uzyskania soczystego dania bez konieczności dodawania tłuszczu. Gotowanie, zwłaszcza na parze, jest kolejną metodą, która nie wymaga dodatku tłuszczu, a potrawy zachowują witaminy i minerały. Przykładem praktycznym może być przygotowanie ryby lub kurczaka w folii z dodatkiem ziół i cytryny, co nie tylko ogranicza zawartość tłuszczu, ale również nadaje potrawie intensywny smak. Warto pamiętać, że zgodnie z wytycznymi dietetycznymi, niskotłuszczowe podejście do gotowania wspiera zdrowy styl życia i zapobiega chorobom związanym z nadmiernym spożyciem tłuszczy nasyconych.
Pytanie 39

W liście surowców do sporządzenia kisielu porzeczkowego brakuje

Lista surowców do sporządzenia kisielu porzeczkowego
porzeczka czarna
woda
?
cukier

A. agaru.
B. żelatyny.
C. mąki ziemniaczanej.
D. mąki pszennej.
Mąka ziemniaczana jest kluczowym składnikiem kisielu porzeczkowego, gdyż pełni funkcję zagęszczającą. W procesie przygotowania kisielu, mąka ziemniaczana pozwala na uzyskanie odpowiedniej konsystencji i gładkości, co jest niezbędne dla zachowania właściwego smaku i estetyki deseru. Warto zauważyć, że mąka ziemniaczana ma zdolność do tworzenia gęstych roztworów w niskiej temperaturze, co sprawia, że kisiel staje się bardziej stabilny i kremowy. W branży kulinarnej, stosowanie mąki ziemniaczanej w deserach jest powszechnie uznawane za najlepszą praktykę, ponieważ zapewnia ona równomierne zagęszczenie. Porzeczki, z których przygotowuje się kisiel, również mają swoje specyficzne właściwości, takie jak kwasowość i aromat, które w połączeniu z mąką ziemniaczaną dają doskonały efekt. Dodatkowo, mąka ziemniaczana jest często preferowana w diecie bezglutenowej, co czyni ją bardziej dostępną dla osób z nietolerancją glutenu. Zastosowanie mąki ziemniaczanej w kisielu potwierdza jej wszechstronność i znaczenie w tradycyjnej kuchni polskiej.
Pytanie 40

Obiekt gastronomiczny działający bez obsługi kelnerskiej, serwujący popularne dania bezmięsne oraz ciepłe i zimne napoje bezalkoholowe, które nie są przygotowywane na indywidualne życzenie klienta. Opis ten odnosi się do

A. baru mlecznego
B. jadłodajni
C. karczmy
D. coktail baru
Karczma kojarzy się z tradycyjnymi, często regionalnymi potrawami, które mogą obejmować mięso, a także z obsługą kelnerską. W kontekście opisanego pytania, karczma nie spełnia kryteriów zakładu gastronomicznego bez obsługi kelnerskiej, ponieważ jej charakterystyka opiera się na pełnej obsłudze gości. Z kolei cocktail bar to miejsce, w którym dominują napoje alkoholowe oraz różnorodne koktajle, co także odbiega od przedstawionego opisu, który koncentruje się na potrawach bezmięsnych oraz napojach bezalkoholowych. Jadłodajnia, choć może oferować potrawy bezmięsne, zazwyczaj wiąże się z szerszym zakresem usług, w tym możliwością zamówienia potraw na indywidualne zamówienie, co również jest sprzeczne z opisanym zakładem. Warto zaznaczyć, że błędne odpowiedzi często wynikają z nieprecyzyjnego rozumienia definicji poszczególnych typów lokali gastronomicznych oraz ich specyfiki, co może prowadzić do mylnych wniosków. Rozumienie różnic w kategoriach gastronomicznych jest kluczowe, aby właściwie klasyfikować różne rodzaje lokali oraz ich ofertę kulinarną. Znajomość standardów branżowych oraz praktyk w zakresie serwowania potraw i napojów jest niezbędna dla prawidłowego identyfikowania i oceny zakładów gastronomicznych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej