Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.18 - Wykonywanie pomiarów sytuacyjnych, wysokościowych i realizacyjnych oraz opracowywanie wyników tych pomiarów
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 18:09
Data zakończenia: 19 maja 2025 18:53

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W której bazie danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego można znaleźć informacje o podziemnych przewodach elektroenergetycznych?

A. BDOT500

B. EGiB

C. BDSOG

D. GESUT

GESUT, czyli Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu, to super ważna baza danych. Zawiera ona wszystkie info o infrastrukturze technicznej, w tym o podziemnych kablach elektrycznych. Jak się planuje nowe budowy, to istotne, żeby wiedzieć, gdzie co jest. Dzięki temu można uniknąć uszkodzeń sieci energetycznych, co przecież byłoby katastrofą. Projektanci i geodeci mogą korzystać z GESUT, żeby szybko znaleźć lokalizację i szczegóły dotyczące tych podziemnych przewodów, co jest mega pomocne w trakcie projektowania i budowania. Dodatkowo, standardy GESUT są zgodne z międzynarodowymi rozwiązaniami, co sprawia, że jest to naprawdę przydatne w dzisiejszych czasach, kiedy urbanistyka i inżynieria rozwijają się tak szybko.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Która z wielkości jest obciążona błędem indeksu w trakcie pomiaru?

A. Odległość skośna

B. Kierunek poziomy

C. Kierunek pionowy

D. Odczyt na łacie

Odległość skośna, kierunek poziomy i odczyt na łacie to rzeczy, które mogą się mylić z błędem indeksu, ale tak naprawdę mają swoje zasady i błędy, które są inne. Odległość skośna, na przykład, jest mierzona w terenie i tam pojawiają się inne błędy, jak refrakcja atmosferyczna czy nieprecyzyjny odczyt. Kierunek poziomy, który jest prostopadły do pionowego, można mierzyć dokładniej, szczególnie z nowoczesnymi instrumentami, które pomagają ograniczyć błędy. Odczyt na łacie też nie jest bezpośrednio związany z błędem indeksu, ale można się pomylić przy odczycie lub gdy teren jest nierówny. Często mylimy te pojęcia z błędem indeksu, bo nie rozumiemy, jak wykonywane są różne pomiary i jakie błędy mogą się zdarzyć. Dlatego ważne jest, żeby korzystać z odpowiednich standardów pomiarowych i technik, żeby zminimalizować błędy i uzyskać wiarygodne wyniki.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Który z błędów instrumentalnych teodolitu nie jest usuwany podczas pomiaru kąta w dwóch pozycjach lunety?

A. Libella rurkowa

B. Położenie zera

C. Inklinacja

D. Kolidacja

W przypadku błędu instrumentalnego związanego z miejscem zera, kolimacją oraz inklinacją, pomiar kątów w dwóch położeniach lunety może skutecznie zredukować te błędy. Miejsce zera odnosi się do punktu, w którym teodolit wskazuje zero na skali — jeśli miejsce to jest źle ustawione, można to skorygować przez zmianę ustawienia lunety. Przykładem może być dostosowanie poziomu instrumentu, aby wskazania były zgodne z rzeczywistością. Kolimacja dotyczy poprawności ustawienia osi optycznej lunety w kierunku obiektu. Pomiar kątów z dwóch różnych pozycji pozwala na zniwelowanie błędów związanych z niewłaściwą kolimacją poprzez porównanie wyników z dwóch pomiarów. Inklinacja, czyli kąt nachylenia teodolitu, również może być korygowana przez wykonanie dwóch pomiarów w różnych położeniach, co pozwala na zidentyfikowanie i skorygowanie ewentualnych odchyleń. Powszechnym błędem jest założenie, że wszystkie błędy teodolitu można wyeliminować poprzez pomiar w dwóch położeniach lunety, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. W praktyce, aby uzyskać dokładne wyniki, konieczne jest kompleksowe podejście do kalibracji i regularne sprawdzanie wszystkich aspektów instrumentalnych teodolitu przed wykonaniem pomiarów.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Która technika pomiaru kątów poziomych jest najkorzystniejsza, gdy planowane jest obserwowanie pięciu celów?

A. Reiteracyjna

B. Repetycyjna

C. Sektorowa

D. Kierunkowa

Metoda kierunkowa jest najbardziej korzystna w przypadku, gdy obserwacji podlega pięć celowych, ponieważ pozwala na precyzyjne pomiary kątów poziomych z zachowaniem dużej efektywności. Ta technika polega na pomiarze kąta w odniesieniu do wybranego kierunku, co minimalizuje błędy pomiarowe, które mogą wystąpić przy wielokrotnych pomiarach. W praktyce, metoda kierunkowa umożliwia szybkie i dokładne zbieranie danych, co jest kluczowe w geodezji i inżynierii lądowej. W sytuacji, gdy mamy do czynienia z wieloma celami, jak w tym przypadku, podejście kierunkowe przyczynia się do optymalizacji procesu pomiarowego poprzez ograniczenie liczby pomiarów niezbędnych do uzyskania wymaganej precyzji. Warto również zaznaczyć, że ta metoda jest zgodna z normami lokacyjnymi oraz standardami pomiarów geodezyjnych, co stanowi dodatkowy atut w kontekście profesjonalnych aplikacji inżynieryjnych i budowlanych. Stosując metodę kierunkową, praktycy mogą skutecznie zarządzać czasem i zasobami, co jest szczególnie ważne w projektach o ograniczonym budżecie i czasie realizacji.

Pytanie 20

Jak wielki jest maksymalny dopuszczalny średni błąd lokalizacji punktu w pomiarowej osnowie wysokościowej w odniesieniu do najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej?

A. 0,05 m

B. 0,01 m

C. 0,03 m

D. 0,07 m

Największy dopuszczalny średni błąd położenia punktu pomiarowej osnowy wysokościowej względem najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej wynosi 0,05 m. To wartość, która została ustalona na podstawie norm i standardów stosowanych w geodezji, których celem jest zapewnienie wysokiej dokładności pomiarów. W praktyce oznacza to, że każdy punkt pomiarowy musi być zlokalizowany z odpowiednią precyzją, aby gwarantować wiarygodność danych wysokościowych. Na przykład, przy pomiarach związanych z budową infrastruktury, takich jak drogi czy mosty, zachowanie tej tolerancji jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i wykonawstwa. Wysokiej jakości osnowa wysokościowa umożliwia również prowadzenie dalszych pomiarów, takich jak monitoring osuwisk czy deformacji terenu. Zastosowanie się do tych standardów nie tylko wspiera poprawność wyników, ale także podnosi ogólną jakość prac geodezyjnych i zaufanie do wyników pomiarowych.

Pytanie 21

Jaką wartość ma rzędna H_p dla pokrywy studzienki kanalizacyjnej, gdy zmierzona wysokość osi celowej H_c wynosi 202,21 m, a odczyt wartości podziału łaty niwelacyjnej z kreski środkowej lunety niwelatora to s = 1,140?

A. Hp = 203,35 m

B. Hp = 201,07 m

C. Hp = 202,01 m

D. Hp = 202,32 m

Poprawna odpowiedź to Hp = 201,07 m, co wynika z zastosowania prawidłowej metody obliczania rzędnej pokrywy studzienki kanalizacyjnej. Rzędna pokrywy studzienki (Hp) jest obliczana na podstawie wysokości osi celowej (Hc) oraz odczytu wartości podziału łaty (s). Wzór na obliczenie rzędnej pokrywy studzienki można zapisać jako: Hp = Hc - s. W naszym przypadku, podstawiając wartości, otrzymujemy: Hp = 202,21 m - 1,140 m = 201,07 m. Jest to standardowa metoda stosowana w geodezji, zapewniająca dokładność pomiarów oraz zgodność z normami branżowymi. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, szczególnie w kontekście projektowania infrastruktury oraz prac budowlanych, gdzie precyzyjne pomiary mają fundamentalne znaczenie dla bezpieczeństwa i funkcjonalności obiektów. Przykładem zastosowania takiej wiedzy w praktyce może być wyznaczanie poziomów wód gruntowych czy projektowanie systemów odwadniających, gdzie dokładne rzędne mają istotny wpływ na efektywność działania tych systemów.

Pytanie 22

Jaką wartość ma korekta kątowa dla jednego kąta w zamkniętym ciągu poligonowym, jeżeli ciąg ten zawiera 5 kątów, a odchylenie kątowe wynosi f_α = +30cc?

A. Vk = +6cc

B. Vk = -5cc

C. Vk = +5cc

D. Vk = -6cc

W przypadku analizy błędów w odpowiedziach, kluczowe jest zrozumienie, że użycie nieprawidłowych wartości poprawek kątowych może prowadzić do poważnych konsekwencji w kontekście geodezyjnych pomiarów. Odpowiedzi takie jak Vk = +6cc lub Vk = -5cc mogą wynikać z niepoprawnego zrozumienia zasady obliczania poprawki kątowej. Warto pamiętać, że poprawka kątowa zawsze musi uwzględniać całkowity błąd pomiarowy i jego wpływ na sumę kątów zamykających poligon. Wartości te ignorują istotny aspekt, jakim jest konieczność uwzględnienia odchyłki kątowej w kontekście zamknięcia n-kąta, co powinno być podstawowym założeniem przy obliczeniach. Przykładowo, przy założeniu, że błąd wynosi +30cc, a poligon ma 5 kątów, każdy kąt powinien być skorygowany, aby suma kątów wyniosła 540°, co prowadzi do poprawki na -6cc. Stąd jakiekolwiek inne wartości są błędne albo wynikają z nieporozumienia w danym kontekście, co może prowadzić do dalszych błędów w analizie geometrycznej i geodezyjnej. W branży geodezyjnej, dokładność i precyzja są kluczowe, a błędne odpowiedzi mogą prowadzić do nieprawidłowego sporządzenia map lub innej dokumentacji, co ma poważne konsekwencje w praktyce inżynierskiej.

Pytanie 23

Jaką wartość ma średni błąd pomiaru graficznego odcinka o długości 10 cm, gdy błąd względny pomiaru wynosi 1:1000?

A. ±0,01 mm

B. ±0,10 mm

C. ±1,00 mm

D. ±10,00 mm

Średni błąd pomiaru można obliczyć, mnożąc długość mierzony odcinka przez błąd względny. W tym przypadku, długość odcinka wynosi 10 cm, a błąd względny wynosi 1:1000. Oznacza to, że na każdy 1000 mm długości mierzonych, błąd wynosi 1 mm. Dlatego, aby obliczyć średni błąd, wykonujemy następujące działanie: 10 cm (czyli 100 mm) * (1 mm / 1000 mm) = 0,10 mm. Takie obliczenia są istotne w kontekście precyzyjnych pomiarów, zwłaszcza w inżynierii i metrologii, gdzie dokładność i minimalizacja błędów pomiarowych są kluczowe. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie elementów mechanicznych, gdzie tolerancje muszą być ściśle określone, aby zapewnić ich poprawne funkcjonowanie. Stosowanie właściwych standardów, takich jak ISO 2768, które definiują tolerancje ogólne dla wymiarów, jest niezbędne dla uzyskania wysokiej jakości wyrobów.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Na nakładce U mapy zasadniczej zaznacza się kolorem żółtym przewód sieciowy

A. telekomunikacyjnej

B. wodociągowej

C. kanalizacyjnej

D. gazowej

Odpowiedź 'gazowej' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami, przewody sieci gazowej na mapach zasadniczych oznaczone są kolorem żółtym. Oznaczenie to jest istotne nie tylko dla celów inwentaryzacyjnych, ale także dla zapewnienia bezpieczeństwa. Przewody gazowe są szczególnie wrażliwe na uszkodzenia, co może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak wybuchy czy pożary. W praktyce, przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac ziemnych, zaleca się dokonanie szczegółowej analizy mapy zasadniczej oraz wyznaczenie stref ochronnych wokół tych instalacji. Dodatkowo, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, wykonawcy są zobowiązani do przestrzegania zasad bezpieczeństwa przy pracach w pobliżu sieci gazowych. Zrozumienie systemu oznaczeń na mapach zasadniczych jest kluczowe dla inżynierów, projektantów oraz wszystkich osób zaangażowanych w budownictwo i infrastrukturę, aby skutecznie uniknąć niebezpiecznych sytuacji oraz zapewnić prawidłowe funkcjonowanie sieci. Warto również zwrócić uwagę na konieczność regularnych przeglądów oraz konserwacji infrastruktury gazowej.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Jakie jest pole powierzchni działki o wymiarach 20,00 m x 40,00 m na mapie zasadniczej wykonanej w skali 1:500?

A. 32,00 cm2

B. 320,00 cm2

C. 3,20 cm2

D. 0,32 cm2

Pole powierzchni działki oblicza się, mnożąc długość przez szerokość. W tym przypadku, działka ma wymiary 20,00 m długości i 40,00 m szerokości, co daje pole 20,00 m x 40,00 m = 800,00 m². Jednakże w skali 1:500, musimy przeliczyć te wymiary na jednostki mapy. W tej skali 1 cm na mapie odpowiada 500 cm w rzeczywistości. Zatem długość 20,00 m to 20,00 m / 500 = 0,04 m (4,00 cm), a szerokość 40,00 m to 40,00 m / 500 = 0,08 m (8,00 cm). Obliczając pole na mapie, mamy 4,00 cm x 8,00 cm = 32,00 cm². Takie przeliczenia są standardową praktyką w geodezji i kartografii, ułatwiając przedstawienie rzeczywistych wymiarów na płaszczyźnie w wygodnej formie. Ważne jest, aby zawsze pamiętać o przeliczeniach przy pracy z mapami, co jest kluczowe dla precyzyjnego planowania przestrzennego oraz w pracach budowlanych, gdzie dokładność pomiarów ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Topograficzny opis punktu osnowy pomiarowej nie zawiera

A. nazwiska geodety, który sporządził opis

B. skali przygotowania opisu

C. miar umożliwiających lokalizację znaku

D. numeru punktu osnowy, który jest opisywany

Zauważyłem, że w innych odpowiedziach były ważne rzeczy, które są potrzebne do dobrego opisu topograficznego punktu osnowy. Każdy punkt musi mieć swój numer identyfikacyjny, bo to dzięki niemu można go łatwo zlokalizować i znaleźć w terenie. To jest naprawdę kluczowe w geodezji. Oprócz tego, potrzebne są też miary, żeby określić, jak się dotrzeć do znaku - mogą to być odległości czy kierunki do pobliskich punktów. W trudnych warunkach terenowych jasne wskazanie lokalizacji jest mega ważne. No i nie zapominaj, że dobrze jest podać nazwisko geodety, który opisał ten punkt, bo to gwarantuje odpowiedzialność i rzetelność dokumentów. Powinno się sprawdzić każdy opis przez odpowiedzialnego geodetę. Takie podejście zapewnia, że wszystko jest zgodne z normami. Zrozumienie, jak te wszystkie elementy się do siebie odnoszą, jest ważne dla sprawnego działania systemu osnowy geodezyjnej oraz jakości danych pomiarowych.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Jaką precyzję graficzną można osiągnąć dla mapy o skali 1:2000, jeśli średni błąd lokalizacji elementu terenowego na tej mapie wynosi ±0,1 mm w skali mapy?

A. ±0,002 m

B. ±0,2 m

C. ±2 m

D. ±0,02 m

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia relacji między skalą mapy a rzeczywistymi wymiarami w terenie. Odpowiedzi takie jak ±0,002 m, ±2 m czy ±0,02 m są błędne ze względu na niewłaściwe przeliczenie błędu pomiarowego w kontekście skali. Na przykład, odpowiedź ±0,002 m mogłaby wynikać z pomylenia jednostek lub niezrozumienia, że przeliczenie dotyczy skali, a nie jedynie wartości błędu. Z kolei ±2 m to znacznie większa wartość, która nie znajduje zastosowania w kontekście mapy w skali 1:2000. Tego rodzaju oszacowania mogą prowadzić do poważnych błędów w pracach geodezyjnych, gdzie precyzja jest kluczowa. Dodatkowo, odpowiedź ±0,02 m również nie odzwierciedla właściwego przeliczenia, ponieważ jest to wartość, która nie odpowiada założonemu błędowi pomiarowemu. Problemem jest często brak umiejętności przeliczania błędów pomiarów w kontekście skali, co jest podstawą w geodezji i kartografii. Dobrze zrozumiane zasady przeliczania błędów w zależności od skali mapy są niezbędne, aby uniknąć nieporozumień i błędnych interpretacji w praktyce zawodowej.

Pytanie 35

Który z podanych wzorów powinien być wykorzystany do obliczenia teoretycznej sumy kątów lewych w otwartym ciągu poligonowym, dowiązanym z dwóch stron?

A. [β] = AP – AK + n × 200g

B. [α] = AK – AP + n × 200g

C. [β] = AP + AK - n × 200g

D. [α] = AK + AP - n × 200g

Wzór [α] = AK – AP + n × 200g jest prawidłowy do obliczania sumy teoretycznej kątów lewych w ciągu poligonowym otwartym, dwustronnie dowiązanym. Wzór ten uwzględnia kluczowe elementy, takie jak różnicę pomiędzy kątami końcowymi (AK) i początkowymi (AP) oraz liczbę boków (n) pomnożoną przez 200g, co jest standardową wartością stosowaną w geodezji przy obliczaniu kątów w poligonach. Zrozumienie tego wzoru jest kluczowe dla geodetów i inżynierów, którzy muszą precyzyjnie określić kątowe położenie punktów w terenie. Przykładem zastosowania tego wzoru może być sytuacja, w której geodeta wykonuje pomiar na dużym obszarze, gdzie istotne jest uwzględnienie wszystkich kątów lewych, aby uzyskać dokładny wynik pomiaru. Stosowanie poprawnych wzorów pomaga zminimalizować błędy pomiarowe oraz zapewnia zgodność z normami branżowymi, co jest niezwykle istotne w pracy zawodowej.

Pytanie 36

Korzystając z którego z poniższych wzorów można obliczyć teoretyczną sumę kątów lewych w otwartym ciągu poligonowym, dowiązanym dwustronnie?

A. [α] = AK - AP + n × 200g

B. [α] = AK + AP - n × 200g

C. [β] = AP - AK + n × 200g

D. [β] = AP + AK - n × 200g

Poprawna odpowiedź to [α] = AK - AP + n × 200g, ponieważ ten wzór precyzyjnie określa sumę teoretyczną kątów lewych w otwartym ciągu poligonowym dwustronnie dowiązanym. Wzór ten uwzględnia różnicę między kątami zewnętrznymi (AK) a kątami wewnętrznymi (AP), a także liczbę punktów (n) w ciągu, co jest kluczowe w kontekście analizy geometrycznej. W praktyce, ten wzór jest szczególnie przydatny w geodezji i inżynierii lądowej, gdzie precyzyjne wyznaczanie kątów jest niezbędne do tworzenia dokładnych map i projektów budowlanych. Na przykład, przy projektowaniu dróg, inżynierowie muszą obliczyć odpowiednie kąty, aby zapewnić prawidłowy przebieg trasy. Wzór ten wpisuje się w standardy geodezyjne, które definiują metody obliczeń kątów w poligonach, gwarantując ich poprawność i precyzję.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej