Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 16:24
Data zakończenia: 15 maja 2025 16:48

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki rezultat uzyskamy po wykonaniu odejmowania dwóch liczb heksadecymalnych 60A (h) - 3BF (h)?

A. 39A (h)

B. 2AE (h)

C. 24B (h)

D. 349 (h)

Wynik operacji odejmowania dwóch liczb heksadecymalnych, jak w przypadku 60A (h) - 3BF (h), to 24B (h). Aby to zrozumieć, najpierw przekształćmy obie liczby do postaci dziesiętnej. Liczba 60A (h) w systemie dziesiętnym wynosi 6*16^2 + 0*16^1 + 10*16^0 = 1530. Liczba 3BF (h) to 3*16^2 + 11*16^1 + 15*16^0 = 959. Odejmując te wartości, otrzymujemy 1530 - 959 = 571, co w systemie heksadecymalnym przekłada się na 24B (h). Takie operacje są powszechnie stosowane w programowaniu niskopoziomowym, w celu manipulacji danymi w pamięci, przykładowo w kontekście systemów embedded czy w programowaniu mikrokontrolerów. Znajomość i umiejętność operowania na systemach liczbowych, takich jak heksadecymalny, jest kluczowa dla inżynierów oprogramowania i elektroniki, ponieważ wiele protokołów komunikacyjnych i formatów danych wykorzystuje ten system do reprezentacji wartości liczbowych. W praktyce, przekształcanie pomiędzy różnymi systemami liczbowymi oraz umiejętność wykonywania operacji arytmetycznych jest niezbędna w codziennej pracy inżyniera.

Pytanie 2

W hurtowni materiałów budowlanych zachodzi potrzeba równoczesnego wydruku faktur w kilku kopiach. Jakiej drukarki należy użyć?

A. laserowej

B. termosublimacyjnej

C. igłowej

D. atramentowej

Wybór drukarki laserowej do drukowania kilku egzemplarzy faktur może wydawać się atrakcyjny ze względu na wysoką jakość wydruku oraz szybkość, jednakże technologia ta nie obsługuje efektywnego jednoczesnego drukowania wielu kopii w jednym przebiegu. Drukarki laserowe, wykorzystujące toner i proces elektromagnetyczny do przenoszenia obrazu na papier, generalnie nie są przystosowane do tworzenia kopii wielowarstwowych, co ogranicza ich zastosowanie w kontekście wymaganym w hurtowniach. Z drugiej strony, drukarki atramentowe, mimo że oferują wysoką jakość druku kolorowego, są również niewłaściwe w tym przypadku. Ich konstrukcja nie pozwala na drukowanie równoległe wielu kopii, a szybkość druku jest znacznie niższa niż w przypadku technologii igłowej. Dodatkowo, w biurach, gdzie występuje intensywne użytkowanie, koszty eksploatacji mogą być znacznie wyższe z powodu częstej konieczności wymiany tuszy. Z kolei drukarki termosublimacyjne, które zazwyczaj są wykorzystywane w aplikacjach fotograficznych, oferują wysoką jakość obrazu, lecz nie są przeznaczone do regularnego drukowania dokumentów w dużych nakładach. Wybór niewłaściwego typu drukarki może prowadzić do obniżenia efektywności pracy oraz zwiększenia kosztów operacyjnych, co jest sprzeczne z zasadami optymalizacji procesów biznesowych.

Pytanie 3

CommView oraz WireShark to aplikacje wykorzystywane do

A. badania zasięgu sieci bezprzewodowej

B. ochrony przesyłania danych w sieci

C. określania wartości tłumienia w kanale transmisyjnym

D. analizowania pakietów przesyłanych w sieci

CommView i WireShark to narzędzia wykorzystywane do analizy ruchu sieciowego, umożliwiające monitorowanie pakietów transmitowanych w sieci w czasie rzeczywistym. Dzięki tym programom można dokładnie zobaczyć, jakie dane są przesyłane, co jest kluczowe przy diagnozowaniu problemów z wydajnością sieci, monitorowaniu bezpieczeństwa, czy optymalizacji usług sieciowych. Przykładowo, WireShark pozwala na filtrowanie pakietów według różnych kryteriów, co może być niezwykle przydatne w przypadku identyfikacji niepożądanych połączeń lub analizowania ruchu do i z określonych adresów IP. Zastosowanie tych narzędzi znajduje się w standardach branżowych, takich jak ITIL czy ISO/IEC 27001, gdzie monitoring i analiza ruchu sieciowego są kluczowymi elementami zarządzania bezpieczeństwem informacji oraz zapewnienia jakości usług.

Pytanie 4

Funkcja systemu Windows Server, umożliwiająca zdalną instalację systemów operacyjnych na komputerach kontrolowanych przez serwer, to

A. WDS

B. GPO

C. FTP

D. DFS

GPO, czyli Group Policy Object, to mechanizm zarządzania polityką grupy w systemach Windows, który pozwala administratorom na definiowanie i egzekwowanie ustawień dla użytkowników i komputerów w sieci. GPO nie jest odpowiednie do zdalnej instalacji systemów operacyjnych, lecz do zarządzania konfiguracją systemów już zainstalowanych. Używanie GPO do tego celu mogłoby prowadzić do nieporozumień, ponieważ wiele osób może myśleć, że ustawienia polityki mogą zastąpić proces instalacji. FTP, czyli File Transfer Protocol, to z kolei protokół transferu plików, który służy do przesyłania plików między komputerami w sieci. Choć FTP może być wykorzystywany do przesyłania obrazów systemów operacyjnych, nie jest to narzędzie do ich instalacji, a jego stosowanie w tym kontekście jest niewłaściwe. DFS, czyli Distributed File System, to technologia umożliwiająca zarządzanie i replikację danych w rozproszonym środowisku. Tak samo jak w przypadku FTP, DFS nie jest narzędziem do instalacji systemów operacyjnych, lecz do zarządzania dostępem do plików. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych technologii i ich funkcji, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki narzędzi oraz ich odpowiednich zastosowań w kontekście administracji systemami.

Pytanie 5

Zgodnie z aktualnymi normami BHP, zalecana odległość oczu od ekranu monitora powinna wynosić

A. 20-39 cm

B. 75-110 cm

C. 39-49 cm

D. 40-75 cm

Wybór niewłaściwej odległości oczu od monitora może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, w tym do problemów ze wzrokiem oraz ogólnego zmęczenia. Odpowiedzi takie jak 75-110 cm są niezgodne z zaleceniami ergonomii, ponieważ zbyt duża odległość od ekranu skutkuje zmniejszoną ostrością widzenia, a także może prowadzić do nieodpowiedniego skupienia wzroku. Użytkownicy zmuszeni do przybliżania się do ekranu, aby lepiej widzieć, mogą narażać się na nadwyrężenie mięśni oczu, co skutkuje bólem i dyskomfortem. Ponadto, odpowiedzi wskazujące na odległości 20-39 cm oraz 39-49 cm są także błędne, ponieważ w tych przypadkach oczy są zbyt blisko ekranu, co może prowadzić do szybszego zmęczenia wzroku, a także do ryzyka wystąpienia krótkowzroczności. Często spotykanym błędem jest ignorowanie zasad ergonomicznych, co prowadzi do niewłaściwego ustawienia stanowiska pracy, dlatego tak ważne jest przestrzeganie wytycznych BHP w celu zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa podczas pracy przy komputerze. Zrozumienie, dlaczego właściwa odległość jest kluczowa, pozwala na eliminację niezdrowych nawyków w użytkowaniu sprzętu komputerowego.

Pytanie 6

Wtyczka (modularne złącze męskie) przedstawiona na rysunku stanowi zakończenie przewodu

A. F/UTP

B. światłowodowego

C. U/UTP

D. koncentrycznego

Rozważając inne opcje, należy zrozumieć istotę złączy i ich zastosowanie w różnych typach kabli. Kable światłowodowe nie są zakończone złączami RJ-45, ponieważ używają innego typu złączy, takich jak SC czy LC, które są dostosowane do transmisji danych za pomocą światła. Kable koncentryczne, które są stosowane w telewizji kablowej i połączeniach antenowych, również nie używają złączy RJ-45; typowym złączem dla nich jest złącze typu F. Z kolei kable U/UTP, czyli Unshielded Twisted Pair, podobnie jak F/UTP mogą używać złączy RJ-45, ale brak ekranowania w kablach U/UTP sprawia, że są one bardziej podatne na zakłócenia elektromagnetyczne. W związku z tym, w miejscach o dużym natężeniu takich zakłóceń, używa się kabli F/UTP, które zapewniają dodatkową ochronę dzięki ekranowaniu. Typowym błędem jest mylenie rodzajów kabli i ich przeznaczenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru komponentów sieciowych. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej wydajności i stabilności systemów teleinformatycznych. Dokonanie niewłaściwego wyboru może prowadzić do problemów z sygnałem i utratą danych, dlatego ważne jest, aby dobrze znać specyfikacje i zastosowanie każdego z rodzaju kabli i złączy.

Pytanie 7

Do serwisu komputerowego przyniesiono laptopa, którego matryca wyświetla obraz w bardzo słabej jakości. Dodatkowo obraz jest znacząco ciemny i widoczny jedynie z niewielkiej odległości. Co może być przyczyną tej usterki?

A. rozbita matryca

B. uszkodzone łącze między procesorem a matrycą

C. uszkodzone gniazdo HDMI

D. uszkodzony inwerter

Pęknięta matryca teoretycznie może wpływać na jakość wyświetlanego obrazu, jednak objawy wskazane w pytaniu, tj. ciemność obrazu i problemy z jego widocznością, bardziej wskazują na problemy ze źródłem podświetlenia. Pęknięcie matrycy zazwyczaj prowadzi do widocznych uszkodzeń w postaci pasów, plam lub całkowitego braku obrazu. Uszkodzone gniazdo HDMI, z kolei, dotyczy wyjścia obrazu na zewnętrzny monitor, a nie samego wyświetlania na matrycy laptopa. W przypadku uszkodzenia gniazda HDMI, obraz na matrycy laptopa nie powinien być w żaden sposób wpływany, ponieważ komunikacja między laptopem a zewnętrznym urządzeniem nie ma wpływu na funkcjonowanie matrycy. Uszkodzone łącze między procesorem a matrycą, chociaż może powodować problemy z wyświetlaniem, często objawia się całkowitym brakiem obrazu lub artefaktami, a nie tylko ciemnością. Zrozumienie różnicy między tymi uszkodzeniami jest kluczowe dla skutecznej diagnostyki. Wiele błędnych wniosków wynika z niepełnego zrozumienia roli poszczególnych komponentów w laptopie oraz ich interakcji. Dlatego tak ważne jest, aby przy diagnostyce usterek korzystać z wiedzy na temat funkcji poszczególnych podzespołów oraz ich wpływu na ogólne działanie urządzenia.

Pytanie 8

Jak wygląda konwencja zapisu ścieżki do udziału w sieci, zgodna z UNC (Universal Naming Convention)?

A. \nazwa_komputera\nazwa_zasobu

B. //nazwa_komputera/nazwa_zasobu

C. \nazwa_zasobu\nazwa_komputera

D. //nazwa_zasobu/nazwa_komputera

Odpowiedź \nazwa_komputera\nazwa_zasobu jest na pewno właściwa. Zgodnie z konwencją UNC, ścieżka do udziału w sieci zaczyna się od dwóch ukośników wstecznych. Potem podajemy nazwę komputera lub serwera, a na końcu nazwę zasobu. To jest standard w Windows. Przykład? Chcesz otworzyć folder 'Dokumenty' na komputerze 'Serwer1', to ścieżka będzie wyglądać tak: \Serwer1\Dokumenty. Korzystanie z tej konwencji to świetny sposób na bezpieczne i sprawne dzielenie się plikami w sieci lokalnej. Co więcej, jest to zgodne z protokołem SMB, który jest mega ważny dla komunikacji między urządzeniami. Dobrze jest też wiedzieć, że admini sieci mogą łatwiej zarządzać zasobami, stosując te zasady.

Pytanie 9

Jaką funkcję pełni zarządzalny przełącznik, aby łączyć wiele połączeń fizycznych w jedno logiczne, co pozwala na zwiększenie przepustowości łącza?

A. Zarządzanie pasmem

B. Agregacja łączy

C. Port mirroring

D. Port trunk

Agregacja łączy, znana również jako link aggregation, to technika stosowana w sieciach komputerowych, która łączy kilka fizycznych interfejsów sieciowych w jedno logiczne połączenie. Dzięki temu można osiągnąć większą przepustowość oraz zwiększyć niezawodność połączeń. W praktyce, przełączniki zarządzalne posiadają funkcjonalność, która umożliwia skonfigurowanie zespołu portów w taki sposób, aby działały jako jeden port wirtualny. Przykładem zastosowania agregacji łączy jest środowisko serwerowe, gdzie wiele połączeń sieciowych łączy się z przełącznikiem w celu zwiększenia przepustowości dla aplikacji krytycznych dla biznesu. Agregacja łączy jest zgodna z standardem IEEE 802.3ad (LACP - Link Aggregation Control Protocol), który definiuje, jak porty mogą być łączone i zarządzane. Warto zauważyć, że stosowanie agregacji łączy nie tylko zwiększa wydajność, ale również wprowadza redundancję, co umożliwia automatyczne przełączanie się na inne połączenie w przypadku awarii jednego z nich.

Pytanie 10

Aby zmienić system plików na dysku z FAT32 na NTFS w Windows XP, należy użyć programu

A. subst

B. attrib

C. convert

D. replace

Odpowiedź "convert" jest prawidłowa, ponieważ jest to narzędzie systemowe w systemie Windows, które służy do konwersji systemów plików. Umożliwia ono zmianę typu systemu plików z FAT32 na NTFS bez utraty danych. Proces konwersji jest niezwykle istotny, gdyż NTFS oferuje wiele zaawansowanych funkcji w porównaniu do FAT32, takich jak wsparcie dla dużych plików, lepsza wydajność, funkcje zabezpieczeń oraz obsługa dysków większych niż 32 GB. Przy użyciu polecenia "convert" w wierszu poleceń, użytkownik może wpisać "convert D: /fs:ntfs", gdzie "D:" to litera dysku, który ma być konwertowany. Przed przystąpieniem do konwersji zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych na dysku, aby zminimalizować ryzyko utraty informacji. Dobrą praktyką jest także sprawdzenie integralności danych przed i po konwersji za pomocą narzędzi takich jak CHKDSK. Warto również pamiętać, że konwersja jest procesem nieodwracalnym, dlatego należy dokładnie przemyśleć decyzję o zmianie systemu plików.

Pytanie 11

Jakie jest najwyższe możliwe tempo odczytu płyt CD-R w urządzeniu o oznaczeniu x48?

A. 7200 kB/s

B. 4800 kB/s

C. 10000 kB/s

D. 480 kB/s

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z błędnego zrozumienia prędkości odczytu napędów CD. Odpowiedź 10000 kB/s sugeruje, że napęd mógłby odczytywać dane znacznie szybciej niż to możliwe w standardzie x48. Warto zauważyć, że prędkość odczytu jest definiowana w odniesieniu do bazowej prędkości 150 kB/s, co oznacza, że prędkości powyżej 7200 kB/s są niemożliwe do osiągnięcia w przypadku standardowych napędów CD. Odpowiedź 4800 kB/s odnosi się do prędkości x32 (32 x 150 kB/s), co również jest błędne w kontekście oznaczenia x48. Odpowiedź 480 kB/s jest kolejnym zrozumieniem prędkości, które odpowiada prędkości x3, co również nie ma związku z napędem x48. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, to zakładanie, że prędkości są sumowane lub mnożone w sposób niezgodny z przyjętymi standardami. Użytkownicy muszą być świadomi, że oznaczenia takie jak x48 nie odnoszą się do bezpośrednich wartości transferu, ale są mnożnikami bazowej prędkości, co wymaga znajomości podstawowych zasad dotyczących technologii CD oraz standardów branżowych.

Pytanie 12

Proces, który uniemożliwia całkowicie odzyskanie danych z dysku twardego, to

A. zerowanie dysku

B. zatarcie łożyska dysku

C. niespodziewane usunięcie plików

D. zalanie dysku

Przypadkowe usunięcie plików nie jest procesem nieodwracalnym, ponieważ w wielu przypadkach istnieją narzędzia do odzyskiwania danych, które mogą przywrócić usunięte pliki. Po usunięciu pliku, system operacyjny oznacza przestrzeń, którą plik zajmował, jako dostępną do zapisania nowych danych, ale sam plik może być odzyskany, dopóki nowe dane go nie nadpiszą. Dlatego często użytkownicy mogą przywrócić przypadkowo usunięte pliki, co czyni ten proces mniej drastycznym. Z kolei zalanie dysku może prowadzić do fizycznego uszkodzenia komponentów, co w rzeczywistości nie oznacza utraty danych na poziomie logicznym. W takich przypadkach możliwe jest odzyskanie danych, choć może wymagać to profesjonalnej interwencji, a sama naprawa uszkodzonego dysku bywa kosztowna. Zatarcie łożyska dysku to kolejny przypadek, który prowadzi do awarii sprzętu, ale niekoniecznie wiąże się z nieodwracalnością danych. Zawiedzione łożyska mogą skutkować błędami odczytu i zapisu, co wpływa na dostępność danych, ale nie prowadzi do ich permanentnej utraty. W związku z tym, koncepcje te są mylne, ponieważ nie uwzględniają różnicy między usunięciem danych a ich fizyczną utratą, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących procesów skasowania informacji.

Pytanie 13

Na ilustracji widoczna jest pamięć operacyjna

A. RIMM

B. SIMM

C. RAMBUS

D. SDRAM

SDRAM czyli Synchronous Dynamic Random Access Memory to rodzaj pamięci RAM, która jest zsynchronizowana z zegarem systemowym komputera co pozwala na szybsze wykonywanie operacji w porównaniu do jej poprzedników. Dzięki synchronizacji SDRAM jest w stanie przewidywać następne operacje i przygotowywać się do nich z wyprzedzeniem co znacząco redukuje opóźnienia w dostępie do danych. W praktyce oznacza to, że SDRAM jest bardziej wydajna w aplikacjach wymagających dużej przepustowości danych takich jak gry komputerowe czy obróbka wideo. Ponadto SDRAM jest standardem w nowoczesnych komputerach ze względu na swoją niezawodność i stosunek ceny do wydajności. Pamięć SDRAM występuje w kilku wariantach takich jak DDR DDR2 czy DDR3 które oferują różne poziomy wydajności i zużycia energii dostosowane do specyficznych potrzeb użytkownika. Zrozumienie jak działa SDRAM pozwala lepiej dobierać komponenty komputerowe do konkretnych wymagań co jest kluczowe w planowaniu infrastruktury IT i zapewnieniu jej optymalnej wydajności.

Pytanie 14

Kiedy użytkownik systemu Windows wybiera opcję przywrócenia do określonego punktu, które pliki utworzone po tym punkcie nie będą podlegać zmianom w wyniku tej operacji?

A. Pliki osobiste

B. Pliki sterowników

C. Pliki aktualizacji

D. Pliki aplikacji

Odpowiedź dotycząca plików osobistych jest prawidłowa, ponieważ podczas przywracania systemu do wcześniejszego punktu, Windows nie ingeruje w pliki użytkownika. Pliki osobiste, takie jak dokumenty, zdjęcia, filmy, czy inne dane przechowywane w folderach użytkownika, są chronione przed modyfikacją w tym procesie. Przywracanie systemu dotyczy głównie systemowych plików operacyjnych, aplikacji oraz ustawień, co oznacza, że zmiany wprowadzone po utworzeniu punktu przywracania nie wpłyną na osobiste pliki użytkownika. Przykładowo, jeśli użytkownik zapisuje dokument w Wordzie po utworzeniu punktu przywracania, ten dokument pozostanie nietknięty nawet po powrocie do wcześniejszego stanu systemu. Dlatego też, stosując tej funkcji do rozwiązywania problemów popełnianych przez aplikacje lub system, użytkownicy mogą mieć pewność, że ich cenne dane nie zostaną utracone. W praktyce, regularne tworzenie kopii zapasowych plików osobistych, niezależnie od punktów przywracania, jest dobrą praktyką, która zapewnia dodatkową ochronę przed nieprzewidzianymi sytuacjami.

Pytanie 15

Jakie protokoły pełnią rolę w warstwie transportowej modelu ISO/OSI?

A. TCP

B. UDP

C. ICMP

D. SMTP

TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem połączeniowym warstwy transportowej w modelu ISO/OSI, który zapewnia niezawodne, uporządkowane i kontrolowane przesyłanie danych między urządzeniami w sieci. W odróżnieniu od protokołów bezpołączeniowych, takich jak UDP, TCP ustanawia sesję komunikacyjną przed rozpoczęciem transferu danych, co pozwala na monitorowanie i zarządzanie przesyłem informacji. TCP implementuje mechanizmy takie jak kontrola przepływu, retransmisja zagubionych pakietów oraz segregacja danych w odpowiedniej kolejności. Przykłady zastosowania TCP obejmują protokoły aplikacyjne, takie jak HTTP (używane w przeglądarkach internetowych) oraz FTP (używane do przesyłania plików). Zastosowanie TCP jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie komunikacji sieciowej, gdzie niezawodność i integralność danych są kluczowe. W kontekście standardów, TCP współpracuje z protokołem IP (Internet Protocol) w modelu TCP/IP, co jest fundamentem funkcjonowania większości współczesnych sieci komputerowych.

Pytanie 16

Jakie urządzenie jest pokazane na ilustracji?

A. Przełącznik

B. Punkt dostępu

C. Ruter

D. Modem

Modem to urządzenie konwertujące sygnały cyfrowe z komputera na analogowe sygnały telefoniczne i odwrotnie, co pozwala na komunikację przez linie telefoniczne. Nie jest to punkt dostępu, ponieważ modem nie rozszerza sieci bezprzewodowej. Modemy są często mylone z routerami, które zarządzają przepływem danych w sieci. Przełącznik, z kolei, działa jako centralny punkt komunikacji w sieci lokalnej, kierując dane do odpowiednich urządzeń. Przełączniki operują w warstwie drugiej modelu OSI, czyli na poziomie łącza danych, i nie oferują funkcji bezprzewodowych. W przeciwieństwie do punktu dostępu przełącznik nie ma możliwości rozszerzania zasięgu sieci bezprzewodowej. Router to urządzenie, które kieruje pakiety danych między różnymi sieciami i może mieć funkcje bezprzewodowe, ale samo przez się nie jest punktem dostępu chyba że działa w trybie AP. Wszystkie te urządzenia mają różne zastosowania i funkcje w sieciach komputerowych, a ich błędne zrozumienie może prowadzić do nieoptymalnego wykorzystania zasobów sieciowych. Dlatego kluczowe jest rozumienie różnic między nimi i ich specyficznych ról w infrastrukturze sieciowej, co pozwala na projektowanie i zarządzanie bardziej efektywnymi i wydajnymi systemami komunikacyjnymi w różnych środowiskach.

Pytanie 17

Technologia procesorów z serii Intel Core, wykorzystywana w układach i5, i7 oraz i9, umożliwiająca podniesienie częstotliwości w sytuacji, gdy komputer potrzebuje większej mocy obliczeniowej, to

A. CrossFire

B. Turbo Boost

C. Hyper Threading

D. BitLocker

CrossFire to technologia firmy AMD, która pozwala na łączenie dwóch lub więcej kart graficznych w celu zwiększenia wydajności graficznej. Nie ma ona jednak żadnego związku z procesorami Intel Core ani ich zarządzaniem mocą obliczeniową. Często mylenie CrossFire z funkcjami procesorów wynika z braku zrozumienia różnic między komponentami systemu komputerowego, takimi jak procesory i karty graficzne. BitLocker to usługa szyfrowania dysków w systemach operacyjnych Windows, która ma na celu ochronę danych przed nieautoryzowanym dostępem, a nie zwiększanie wydajności procesora. Pojęcie Hyper Threading odnosi się do technologii wirtualizacji rdzeni w procesorach Intel, co pozwala na lepsze wykorzystanie dostępnych zasobów procesora, ale również nie dotyczy dynamicznego zwiększania taktowania, jak ma to miejsce w przypadku Turbo Boost. Zrozumienie działania tych technologii i ich zastosowań jest kluczowe dla efektywnej optymalizacji systemu komputerowego. Wiele osób popełnia błąd, zakładając, że wszystkie funkcje związane z wydajnością procesora są ze sobą tożsame, podczas gdy każda z nich pełni inną rolę i ma swoje specyficzne zastosowania. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji dotyczącej hardware'u zrozumieć, jak różne technologie współpracują ze sobą, aby osiągnąć optymalną wydajność systemu.

Pytanie 18

Wskaź na błędny układ dysku z użyciem tablicy partycji MBR?

A. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

B. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

C. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

D. 2 partycje podstawowe i 1 rozszerzona

Podział dysku zgodnie z tablicą partycji MBR jest ściśle określony przez standardy, które definiują, jak zarządzać przestrzenią dyskową. W przypadku MBR, dozwolone są cztery partycje - mogą to być trzy partycje podstawowe i jedna rozszerzona lub cztery partycje podstawowe. Stwierdzenie, że można mieć jedną partycję podstawową i dwie rozszerzone, wprowadza w błąd i narusza zasady działania MBR. Partycja rozszerzona jest szczególnym rodzajem partycji, która ma na celu obejście ograniczenia liczby partycji podstawowych i może zawierać partycje logiczne. Posiadając jedną partycję podstawową, można utworzyć jedną partycję rozszerzoną, w której można umieścić wiele partycji logicznych. Argumentacja, że można mieć więcej niż jedną partycję rozszerzoną, wypływa z nieporozumienia dotyczącego struktury MBR i jej zasad działania. W praktyce, ze względu na rozwój technologii i wzrost zapotrzebowania na przestrzeń dyskową, obecnie preferowane jest korzystanie z GPT, które obsługuje dyski o pojemności przekraczającej 2 TB i umożliwia tworzenie znacznie większej liczby partycji. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć te różnice i ograniczenia w kontekście aktualnych praktyk w zarządzaniu pamięcią masową.

Pytanie 19

Jaką pamięć RAM można użyć z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING/ X99/ 8x DDR4 2133, ECC, obsługującą maksymalnie 128GB, 4x PCI-E 16x, RAID, USB 3.1, S-2011-V3/ATX?

A. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC

B. HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R (DDR3-1866) Registered CAS-13 Memory Kit

C. HPE 32GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3L-10600R (DDR3-1333) Registered CAS-9 , Non-ECC

D. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L (DDR3-1866) Load Reduced CAS-13 Memory Kit

Wszystkie pozostałe odpowiedzi zawierają pamięci RAM, które nie są kompatybilne z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING z kilku powodów. Przede wszystkim, pamięci DDR3, takie jak HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L oraz HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R, nie będą działać z tą płytą, ponieważ płyta ta obsługuje tylko pamięci DDR4. Użycie pamięci DDR3 spowodowałoby fizyczne niekompatybilności i brak możliwości uruchomienia komputera. Dodatkowo, pamięci z serii PC3L-10600R, choć może być używana w systemach z pamięcią DDR3, również nie będzie odpowiednia ze względu na zbyt niską prędkość i standard, co może prowadzić do obniżenia wydajności systemu. Kolejnym aspektem jest brak obsługi technologii ECC w niektórych z tych pamięci, co ogranicza ich użyteczność w aplikacjach krytycznych dla stabilności systemu. Błąd w wyborze odpowiedniej pamięci RAM często wynika z braku zrozumienia różnic pomiędzy standardami DDR oraz technologiami ECC, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej wydajności i niezawodności systemu.

Pytanie 20

Jakie narzędzie jest używane w systemie Windows do przywracania właściwych wersji plików systemowych?

A. replace

B. sfc

C. debug

D. verifer

Wszystkie pozostałe opcje nie są odpowiednie dla przywracania prawidłowych wersji plików systemowych w Windows. 'Replace' jest ogólnym terminem odnoszącym się do procesu zastępowania plików, jednak nie jest to narzędzie ani komenda w systemie Windows, które miałoby na celu naprawę plików systemowych. Użytkownicy często mylą ten termin z funkcjami zarządzania plikami, ale rzeczywiście nie odnosi się on do skanowania ani naprawy plików systemowych. 'Debug' to narzędzie służące głównie do analizy i debugowania aplikacji, a nie do zarządzania plikami systemowymi. Jego głównym celem jest identyfikacja i naprawa błędów w kodzie programów, co jest zupełnie inną funkcjonalnością niż ta, którą oferuje 'sfc'. Z kolei 'verifier' to narzędzie do monitorowania sterowników i sprawdzania ich stabilności, które również nie ma związku z przywracaniem uszkodzonych plików systemowych. Niektórzy użytkownicy mogą myśleć, że wszystkie te narzędzia są zbliżone w swojej funkcji, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowym błędem jest założenie, że narzędzia do debugowania czy weryfikacji mogą zastąpić konkretne funkcje skanowania i naprawy systemu, co w praktyce może prowadzić do niewłaściwych działań i wydłużenia czasu rozwiązania problemów z systemem.

Pytanie 21

Serwis serwerowy, który pozwala na udostępnianie usług drukowania w systemie Linux oraz plików dla stacji roboczych Windows, to

A. Vsftpd

B. Postfix

C. Samba

D. CUPS

Vsftpd, Postfix i CUPS to narzędzia, które posiadają różne funkcje i zastosowania, ale żadna z nich nie jest odpowiednia do zadania opisanego w pytaniu. Vsftpd jest serwerem FTP, który służy do przesyłania plików przez protokół FTP. Jest to bardzo wydajne i bezpieczne narzędzie do takiej wymiany, ale nie oferuje wsparcia dla udostępniania zasobów sieciowych między systemami Linux a Windows. Z drugiej strony, Postfix to system pocztowy, który zarządza przesyłaniem wiadomości email. Oferuje funkcje takie jak filtrowanie poczty i zarządzanie adresami, ale również nie ma związków z udostępnianiem plików czy drukarek. CUPS, choć jest systemem do zarządzania drukowaniem w systemach Unix i Linux, nie oferuje wsparcia dla udostępniania tych usług w kontekście stacji roboczych Windows. Użytkownicy mogą zainstalować sterowniki CUPS oraz skonfigurować drukarki, ale aby umożliwić dostęp do tych drukarek z systemu Windows, potrzebna jest dodatkowa konfiguracja oraz często integracja z Sambą. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie różnych narzędzi do zarządzania zasobami z funkcjami, które nie są ze sobą bezpośrednio powiązane, co prowadzi do mylnych wniosków na temat ich możliwości i zastosowania. W kontekście zintegrowanych środowisk IT, kluczowe jest zrozumienie, jakie narzędzia są odpowiednie do konkretnego zadania oraz jakie protokoły i standardy zapewniają ich efektywne działanie.

Pytanie 22

W jakim typie członkostwa w VLAN port może należeć do wielu sieci VLAN?

A. Dynamicznym VLAN

B. Statycznym VLAN

C. Port-Based VLAN

D. Multi-VLAN

Odpowiedź 'Multi-VLAN' jest poprawna, ponieważ ten rodzaj członkostwa w VLAN (Virtual Local Area Network) pozwala na przypisanie portu do wielu VLAN-ów jednocześnie. W praktyce oznacza to, że jeden port na przełączniku może obsługiwać ruch sieciowy z różnych VLAN-ów, co jest szczególnie przydatne w środowiskach, gdzie wiele różnych usług jest dostarczanych przez jedną infrastrukturę. Na przykład, port używany do podłączenia serwera może być skonfigurowany jako członek VLAN-u dla ruchu biurowego oraz VLAN-u dla gości, umożliwiając jednocześnie różnym grupom użytkowników dostęp do określonych zasobów. Tego typu konfiguracja jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania ruchem w sieci i zwiększa elastyczność oraz efektywność operacyjną. Dodatkowo, w przypadku użycia protokołów takich jak 802.1Q, tagowanie ramek VLAN rozwiązuje kwestie związane z segregacją ruchu i zapewnia bezpieczeństwo, co czyni Multi-VLAN istotnym rozwiązaniem w nowoczesnych sieciach komputerowych.

Pytanie 23

Jaką operację należy wykonać, aby chronić dane przesyłane w sieci przed działaniem sniffera?

A. zmiana hasła konta użytkownika

B. szyfrowanie danych w sieci

C. użycie antydialera

D. przeskanowanie systemu programem antywirusowym

Szyfrowanie danych w sieci jest kluczową metodą ochrony informacji przesyłanych między urządzeniami. Dzięki szyfrowaniu, dane stają się nieczytelne dla osób trzecich, takich jak snifferzy, którzy mogą próbować przechwycić ruch sieciowy. Szyfrowanie odbywa się za pomocą algorytmów kryptograficznych, które transformują dane w sposób uniemożliwiający ich odczytanie bez odpowiedniego klucza. Przykładem popularnych protokołów szyfrowania jest TLS (Transport Layer Security), który jest powszechnie stosowany w zabezpieczaniu połączeń internetowych, takich jak te wykonywane w przeglądarkach pod adresem HTTPS. W praktyce, korzystając z szyfrowania, organizacje nie tylko zabezpieczają swoje dane, ale również spełniają wymogi regulacyjne dotyczące ochrony informacji, takie jak RODO w Europie. Warto zauważyć, że szyfrowanie nie tylko chroni dane w stanie przesyłanym, ale także zabezpiecza je w spoczynku, co jest istotne w kontekście przechowywania wrażliwych informacji.

Pytanie 24

Protokół Transport Layer Security (TLS) jest rozszerzeniem którego z poniższych protokołów?

A. Session Initiation Protocol (SIP)

B. Security Socket Layer (SSL)

C. Network Terminal Protocol (telnet)

D. Security Shell (SSH)

Wybór odpowiedzi związanych z Session Initiation Protocol (SIP), Network Terminal Protocol (telnet) oraz Security Shell (SSH) nosi w sobie fundamentalne błędy w zrozumieniu roli i zastosowania różnych protokołów w komunikacji sieciowej. SIP jest protokołem używanym do inicjowania, utrzymywania i kończenia sesji multimedialnych w Internecie, co nie ma związku z bezpieczeństwem danych, a z zarządzaniem komunikacją głosową i wideo. Telnet, z kolei, jest protokołem, który umożliwia zdalne logowanie się do systemów, ale nie oferuje żadnych zabezpieczeń, co czyni go podatnym na ataki, jak np. przechwytywanie haseł. Zastosowanie telnetu w dzisiejszych czasach jest ograniczone ze względu na braki w szyfrowaniu, co stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa. SSH, mimo że jest protokołem bezpiecznym i używanym do zdalnych połączeń, jest odrębnym mechanizmem, który nie ma związku z SSL/TLS, a jego głównym celem jest bezpieczna komunikacja między klientem a serwerem. Wybór tych niepoprawnych opcji wskazuje na niepełne zrozumienie różnicy między protokołami komunikacyjnymi a protokołami zabezpieczeń. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego stosowania technologii w dziedzinie informatyki i cyberbezpieczeństwa, ponieważ stosowanie niewłaściwych protokołów może prowadzić do poważnych luk w zabezpieczeniach oraz utraty danych.

Pytanie 25

W wyniku wydania polecenia: net user w konsoli systemu Windows, pojawi się

A. dane na temat parametrów konta zalogowanego użytkownika

B. spis kont użytkowników

C. informacja pomocnicza dotycząca polecenia net

D. nazwa bieżącego użytkownika oraz jego hasło

Polecenie 'net user' w systemie Windows jest używane do zarządzania kontami użytkowników. Jego podstawową funkcją jest wyświetlenie listy wszystkich kont użytkowników zarejestrowanych w systemie. To narzędzie jest niezwykle przydatne dla administratorów systemów, którzy muszą monitorować i zarządzać dostępem do zasobów. Przykładowo, administrator może użyć tego polecenia, aby szybko sprawdzić, które konta są aktywne, a także aby zidentyfikować konta, które mogą nie być już potrzebne, co może pomóc w utrzymaniu bezpieczeństwa systemu. W praktyce, regularne sprawdzanie listy użytkowników może również ułatwić zarządzanie politykami bezpieczeństwa i zgodności z regulacjami, takimi jak RODO czy HIPAA, które wymagają odpowiedniego zarządzania danymi osobowymi. Dodatkowo, znajomość tego polecenia jest fundamentem w administracji systemami operacyjnymi Windows, co czyni je kluczowym dla każdego profesjonalisty IT.

Pytanie 26

Jaką maskę podsieci powinien mieć serwer DHCP, aby mógł przydzielić adresy IP dla 510 urządzeń w sieci o adresie 192.168.0.0?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.128

C. 255.255.254.0

D. 255.255.252.0

Analizując inne maski, można zauważyć, że maska 255.255.255.192 (/26) oferuje jedynie 62 dostępne adresy IP (2^6 - 2 = 62), co jest niewystarczające dla 510 urządzeń. Błędem jest założenie, że wystarczy zastosować sieć o niewielkim zakresie, myśląc, że będzie to wystarczające w dłuższym okresie. Kolejną maską, 255.255.255.128 (/25), również nie zaspokaja wymagań, ponieważ oferuje jedynie 126 adresów IP (2^7 - 2 = 126). Takie podejście jest często spotykane wśród osób nieświadomych potrzeby prognozowania wzrostu liczby urządzeń w sieci. Maska 255.255.254.0 (/23) to jedyna odpowiednia opcja, która prawidłowo realizuje założenia dotyczące liczby hostów. Maska 255.255.252.0 (/22) również zwraca uwagę, ale oferuje 1022 adresy IP, co jest nadmiarem w tej sytuacji, a co może prowadzić do marnotrawienia zasobów IP. W praktyce należy zawsze analizować nie tylko aktualne potrzeby, ale także przyszły rozwój sieci, co jest kluczowe w projektowaniu infrastruktury sieciowej. Warto także dodać, że zastosowanie zbyt małej liczby adresów IP może prowadzić do konfliktów, a w konsekwencji do problemów z dostępnością usług.

Pytanie 27

Co należy zrobić, aby chronić dane przesyłane w sieci przed działaniem sniffera?

A. Zmiana hasła konta

B. Użycie antydialera

C. Skanowanie komputerów za pomocą programu antywirusowego

D. Szyfrowanie danych w sieci

Szyfrowanie danych w sieci jest kluczowym mechanizmem ochrony informacji przesyłanych pomiędzy urządzeniami. Dzięki zastosowaniu algorytmów szyfrujących, takie jak AES (Advanced Encryption Standard) czy TLS (Transport Layer Security), dane stają się nieczytelne dla osób, które mogą próbować je przechwycić za pomocą snifferów. W praktyce, szyfrowanie danych zapewnia poufność komunikacji, co jest szczególnie istotne w kontekście transmisji informacji wrażliwych, takich jak hasła czy dane osobowe. Przykładem zastosowania szyfrowania jest korzystanie z HTTPS podczas przeglądania stron internetowych, co zapewnia, że wszelkie dane przesyłane pomiędzy przeglądarką a serwerem są chronione przed nieautoryzowanym dostępem. Warto również pamiętać, że szyfrowanie nie tylko zabezpiecza dane w trakcie ich przesyłania, ale również może być stosowane do ochrony danych w spoczynku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa danych.

Pytanie 28

Który z portów znajdujących się na tylnej części komputera jest oznaczony podanym symbolem?

A. USB

B. COM

C. RJ45

D. LPT

Symbol przedstawiony na obrazie to standardowe oznaczenie portu USB Universal Serial Bus który jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej wszechstronnych interfejsów do komunikacji i połączenia urządzeń peryferyjnych z komputerami Port USB jest używany do podłączania różnorodnych urządzeń takich jak klawiatury myszy drukarki kamery cyfrowe i dyski zewnętrzne Jest to uniwersalny standard który umożliwia łatwe podłączenie i odłączenie urządzeń dzięki możliwości hot-pluggingu co oznacza że urządzenia można podłączać i odłączać bez konieczności wyłączania komputera Porty USB są dostępne w różnych wersjach takich jak USB 2.0 USB 3.0 i USB 3.1 każda z różnymi prędkościami transmisji danych co jest istotne przy przesyłaniu dużych ilości danych na przykład z zewnętrznych dysków twardych lub pamięci flash USB jest również standardem zasilania co pozwala na ładowanie urządzeń mobilnych przez port USB To wszechstronność i łatwość użycia sprawiają że USB jest preferowanym wyborem wśród użytkowników komputerów i urządzeń peryferyjnych

Pytanie 29

Główny księgowy powinien mieć możliwość przywracania zawartości folderów z kopii zapasowej plików. Do jakiej grupy użytkowników w systemie MS Windows XP powinien zostać przypisany?

A. Operatorzy ustawień sieciowych

B. Operatorzy kopii zapasowych

C. Użytkownicy zdalnego dostępu

D. Użytkownicy z restrykcjami

Operatorzy kopii zapasowych to grupa użytkowników w systemie Windows XP, która ma uprawnienia do wykonywania operacji związanych z tworzeniem i przywracaniem kopii zapasowych. Główny księgowy, jako kluczowy pracownik w każdej organizacji, potrzebuje dostępu do mechanizmów zabezpieczających dane finansowe, co obejmuje możliwość odzyskiwania plików z kopii zapasowej. Przykładowo, w przypadku utraty danych spowodowanej awarią systemu lub błędami ludzkimi, dostęp do kopii zapasowych pozwala na szybkie przywrócenie pracy bez większych strat. Dobre praktyki zarządzania danymi w organizacjach podkreślają rolę regularnych kopii zapasowych oraz odpowiednich uprawnień dla użytkowników, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Operatorzy kopii zapasowych mogą również przeprowadzać audyty kopii zapasowych, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo danych.

Pytanie 30

Jakie jest adres rozgłoszeniowy w podsieci o adresie IPv4 192.168.160.0/21?

A. 192.168.255.254

B. 192.168.167.255

C. 192.168.7.255

D. 192.168.160.254

Adres rozgłoszeniowy (broadcast address) w podsieci jest kluczowym elementem, który umożliwia komunikację z wszystkimi hostami w danej podsieci. Dla podsieci o adresie IPv4 192.168.160.0/21, maska podsieci wynosi 255.255.248.0, co oznacza, że pierwsze 21 bitów jest używane do identyfikacji podsieci, a pozostałe bity dla hostów. Zakres adresów hostów w tej podsieci wynosi od 192.168.160.1 do 192.168.167.254. Adres rozgłoszeniowy jest zawsze ostatnim adresem w danym zakresie, co w tym przypadku daje 192.168.167.255. Użytkownicy w sieci mogą używać adresu rozgłoszeniowego do wysyłania pakietów do wszystkich urządzeń w danej podsieci jednocześnie, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach takich jak DHCP czy ARP. Zrozumienie, jak obliczać adres rozgłoszeniowy, jest kluczowe dla projektowania i zarządzania wydajnymi oraz skalowalnymi sieciami według najlepszych praktyk branżowych.

Pytanie 31

Który z podanych adresów IP jest adresem publicznym?

A. 10.99.15.16

B. 172.18.0.16

C. 192.168.168.16

D. 172.168.0.16

Adres IP 172.168.0.16 jest adresem publicznym, ponieważ nie należy do zarezerwowanych zakresów adresów prywatnych, które są definiowane w standardzie RFC 1918. Przypomnę, że adresy prywatne to 10.0.0.0 do 10.255.255.255, 172.16.0.0 do 172.31.255.255 oraz 192.168.0.0 do 192.168.255.255. Adres 172.168.0.16 znajduje się poza tym zakresem i jest dostępny w Internecie. Publiczne adresy IP są używane do identyfikacji urządzeń w sieci globalnej i są niezbędne w przypadku, gdy urządzenie musi być dostępne z zewnątrz, na przykład serwery internetowe, które wymagają unikalnego adresu w Internecie. W praktyce, organizacje często muszą zarezerwować publiczne adresy IP od dostawców usług internetowych (ISP), aby umożliwić dostęp do ich zasobów. Warto również zauważyć, że użycie publicznych adresów IP wiąże się z dodatkowymi obowiązkami, takimi jak odpowiednia konfiguracja zabezpieczeń, aby chronić urządzenia przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 32

Na załączonym zdjęciu znajduje się

A. opaska antystatyczna

B. opaska uciskowa

C. opaska do mocowania przewodów komputerowych

D. bezprzewodowy transmiter klawiatury

Opaska antystatyczna to kluczowe narzędzie w ochronie delikatnych komponentów elektronicznych przed uszkodzeniem spowodowanym wyładowaniami elektrostatycznymi (ESD). Tego typu opaska wykonana jest z materiałów przewodzących, które odprowadzają ładunki elektrostatyczne z ciała użytkownika do uziemienia, co zapobiega ich nagromadzeniu. Praktyczne zastosowanie opaski antystatycznej jest nieodzowne w serwisowaniu komputerów czy montażu układów scalonych, gdzie nawet niewielki ładunek elektrostatyczny może uszkodzić komponenty o dużej czułości. Według standardów branżowych, takich jak IEC 61340, stosowanie opasek antystatycznych jest częścią systemu ochrony ESD, który obejmuje również m.in. maty antystatyczne czy uziemione obuwie. Przed użyciem opaski, należy upewnić się, że jest dobrze połączona z ziemią, co można zrealizować poprzez podłączenie jej do odpowiedniego punktu uziemienia. Opaski te są powszechnie używane w centrach serwisowych i fabrykach elektroniki, co podkreśla ich znaczenie w profesjonalnym środowisku pracy z elektroniką. Dbałość o właściwe stosowanie opasek antystatycznych jest zatem nie tylko dobrą praktyką, ale i wymogiem w wielu miejscach pracy związanych z elektroniką.

Pytanie 33

ACPI to interfejs, który umożliwia

A. przesył danych pomiędzy dyskiem twardym a napędem optycznym

B. wykonanie testu prawidłowego funkcjonowania podstawowych komponentów komputera, jak np. procesor.

C. konwersję sygnału analogowego na cyfrowy

D. zarządzanie ustawieniami i energią dostarczaną do różnych urządzeń komputera

ACPI, czyli Advanced Configuration and Power Interface, to standardowy interfejs stworzony w celu zarządzania energią i konfiguracją sprzętową w systemach komputerowych. Jego głównym celem jest umożliwienie systemowi operacyjnemu efektywne zarządzanie zasilaniem różnych komponentów komputera, co ma kluczowe znaczenie dla oszczędności energii oraz wydajności sprzętu. Przykładem zastosowania ACPI jest automatyczne przełączanie urządzeń w tryb uśpienia lub hibernacji, co pozwala na znaczną redukcję zużycia energii, gdy komputer nie jest aktywnie wykorzystywany. ACPI umożliwia również monitorowanie i dostosowanie parametrów zasilania, co jest istotne w kontekście laptopów, które muszą dbać o żywotność baterii. Standard ten wspiera również zarządzanie termalne, co oznacza, że komputer może regulować swoją wydajność w zależności od temperatury podzespołów, co jest kluczowe dla uniknięcia przegrzewania. W związku z rosnącym znaczeniem zrównoważonego rozwoju i efektywności energetycznej, znajomość i umiejętność korzystania z ACPI staje się coraz bardziej cenna w branży IT.

Pytanie 34

NAT64 (Network Address Translation 64) to proces, który dokonuje mapowania adresów

A. IPv4 na adresy IPv6

B. prywatne na adresy publiczne

C. MAC na adresy IPv4

D. IPv4 na adresy MAC

Niezrozumienie funkcji NAT64 często prowadzi do mylnych interpretacji, zwłaszcza w kontekście mapowania adresów. Na przykład, pomylenie translacji adresów IPv4 na adresy MAC jest całkowicie błędne; adresy MAC odnoszą się do warstwy łącza danych w modelu OSI i nie są bezpośrednio związane z procesem translacji adresów IP. Adresy MAC są unikalnymi identyfikatorami sprzętowymi kart sieciowych, a NAT64 działa na poziomie wyżej, zajmując się adresami IP. Podobnie, próba przypisania translacji adresów MAC na adresy IPv4 wskazuje na brak zrozumienia, że te dwa typy adresów pełnią różne role w komunikacji sieciowej. Co więcej, mapowanie prywatnych adresów IP na publiczne również nie jest związane z NAT64, choć jest to proces, który może być realizowany przez inne techniki NAT, takie jak PAT (Port Address Translation). NAT64 jest zatem specyficznie skoncentrowany na integracji IPv4 i IPv6, a wszelkie inne koncepcje mogą prowadzić do zamieszania i nieefektywnego zarządzania adresacją w sieciach. Kluczowe jest, aby w pełni zrozumieć, jakie funkcje pełnią różne protokoły i mechanizmy, aby uniknąć typowych pułapek w analizie i implementacji rozwiązań sieciowych.

Pytanie 35

Jakie protokoły są klasyfikowane jako protokoły transportowe w modelu ISO/OSI?

A. TCP, UDP

B. ICMP, IP

C. FTP, POP

D. ARP, DNS

TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol) to kluczowe protokoły warstwy transportowej w modelu ISO/OSI. TCP jest protokołem połączeniowym, co oznacza, że zapewnia niezawodność transmisji danych poprzez segmentację, retransmisję utraconych pakietów i kontrolę błędów. Przykładem zastosowania TCP jest przeglądanie stron internetowych, gdzie ważne jest, aby wszystkie dane dotarły w odpowiedniej kolejności i nie były uszkodzone. Z kolei UDP jest protokołem bezpołączeniowym, co sprawia, że jest szybszy, ale mniej niezawodny. Używa się go w aplikacjach, gdzie szybkość jest kluczowa, na przykład w transmisji strumieniowej wideo czy w grach online, gdzie niewielkie opóźnienia są akceptowalne, a utrata pojedynczych pakietów danych nie jest krytyczna. Zarówno TCP, jak i UDP są zgodne z normami IETF (Internet Engineering Task Force) i są standardowymi protokołami w komunikacji sieciowej.

Pytanie 36

Użytkownik o nazwie Gość należy do grupy o nazwie Goście. Grupa Goście jest częścią grupy Wszyscy. Jakie ma uprawnienia użytkownik Gość w folderze test1?

A. Użytkownik Gość posiada tylko uprawnienia zapisu do folderu test1

B. Użytkownik Gość nie ma uprawnień do folderu test1

C. Użytkownik Gość ma pełne uprawnienia do folderu test1

D. Użytkownik Gość ma uprawnienia tylko do odczytu folderu test1

W systemach operacyjnych, takich jak Windows, uprawnienia do folderów i plików są zarządzane poprzez przypisywanie ich użytkownikom i grupom. Użytkownik Gość, jako członek grupy Goście, dziedziczy uprawnienia przypisane tej grupie. Na załączonym obrazku widać, że grupa Goście ma odmówione wszelkie uprawnienia do folderu test1. W praktyce oznacza to, że żadna operacja, taka jak odczyt, zapis czy zmiana, nie jest dozwolona dla użytkowników tej grupy. Zasada dziedziczenia uprawnień oznacza, że jeśli grupa, do której należy użytkownik, ma odmówione uprawnienia, to pojedynczy użytkownik także ich nie posiada, chyba że ma nadane uprawnienia indywidualne, co tutaj nie ma miejsca. To podejście do zarządzania uprawnieniami jest zgodne z najlepszymi praktykami, które zalecają minimalizację dostępu do niezbędnego minimum, co zwiększa bezpieczeństwo systemu. Dzięki temu administracja dostępem do zasobów jest bardziej przewidywalna i łatwiejsza w zarządzaniu, a użytkownicy nie mają niepotrzebnych lub nieintencjonalnych uprawnień.

Pytanie 37

Jak brzmi nazwa klucza rejestru w systemie Windows, gdzie zapisane są relacje między typami plików a programami je obsługującymi?

A. HKEY_CURRENT_PROGS

B. HKEY_LOCAL_MACHINE

C. HKEY_USERS

D. HKEY_CLASSES_ROT

HKEY_CURRENT_PROGS nie istnieje w standardowej hierarchii rejestru systemu Windows, co czyni tę odpowiedź niepoprawną. Możliwe, że użytkownik pomylił tę nazwę z innym kluczem, co prowadzi do błędnych wniosków o jego istnieniu. Klucz HKEY_CLASSES_ROOT, na przykład, jest rzeczywiście używany do przechowywania powiązań typów plików, a HKEY_USERS przechowuje ustawienia dla różnych kont użytkowników, jednak HKEY_LOCAL_MACHINE jest bardziej właściwym miejscem dla ogólnych ustawień systemowych, w tym powiązań aplikacji. HKEY_USERS odpowiada za przechowywanie profili użytkowników, co nie ma związku z powiązaniami typów plików. W praktyce, błędne rozumienie tej struktury rejestru może prowadzić do nieefektywnego zarządzania systemem. Administratorzy, którzy nie są świadomi właściwych kluczy, mogą wprowadzać zmiany w niewłaściwych miejscach, co skutkuje niestabilnością systemu lub problemami z dostępem do aplikacji. Wiedza na temat rejestru systemowego jest fundamentalna dla efektywnego rozwiązywania problemów oraz dostosowywania środowiska użytkownika, dlatego tak ważne jest zrozumienie, jakie klucze są kluczowe dla funkcjonowania systemu. Przypisanie odpowiednich aplikacji do typów plików wymaga precyzyjnego zarządzania rejestrem, a wszelkie nieporozumienia mogą prowadzić do poważnych problemów w codziennej pracy użytkowników.

Pytanie 38

Jaką maksymalną liczbę podstawowych partycji na dysku twardym z tablicą MBR można utworzyć za pomocą narzędzia Zarządzanie dyskami dostępnego w systemie Windows?

A. 1

B. 3

C. 4

D. 2

Odpowiedzi 1, 2 i 3 są niepoprawne, ponieważ opierają się na błędnych założeniach dotyczących struktury tablicy MBR i możliwości zarządzania partycjami. W przypadku opcji pierwszej, twierdzenie, że można utworzyć jedynie jedną partycję podstawową, jest błędne, ponieważ MBR został zaprojektowany z myślą o umożliwieniu tworzenia czterech partycji podstawowych. Dla odpowiedzi drugiej, pomylenie możliwości utworzenia dwóch partycji z rzeczywistością sugeruje, że użytkownik nie rozumie podstawowych zasad działania MBR i jego struktury. Z kolei odpowiedź trzecia, która sugeruje, że można utworzyć trzy partycje podstawowe, również nie uwzględnia maksymalnego limitu czterech partycji. Takie błędne interpretacje często wynikają z niepełnego zrozumienia tematu i nieznajomości specyfiki działania systemów operacyjnych oraz sposobów przydzielania przestrzeni dyskowej. Warto również zauważyć, że w przypadku systemu MBR, partycje mogą być wykorzystywane nie tylko do przechowywania danych, ale także do instalacji różnych systemów operacyjnych, co czyni je kluczowym elementem w zarządzaniu dyskami. Dlatego znajomość limitów i funkcji MBR jest istotna dla osób zajmujących się administracją systemami oraz dbających o efektywność wykorzystania przestrzeni dyskowej.

Pytanie 39

Rozmiar plamki na monitorze LCD wynosi

A. wielkości obszaru, na którym można pokazać jedną składową koloru RGB

B. wielkości pojedynczego piksela wyświetlanego na ekranie

C. odległości między początkiem jednego piksela a początkiem kolejnego

D. wielkości obszaru, na którym wyświetlane jest 1024 piksele

Wybór odpowiedzi dotyczącej wielkości jednego piksela wyświetlanego na ekranie wprowadza w błąd, ponieważ plamka nie jest równoznaczna z pojedynczym pikselem. Plamka odnosi się do odległości między pikselami, a nie do ich pojedynczej wielkości. Pojęcie plamki jest istotne w kontekście rozdzielczości ekranu oraz możliwości wyświetlania szczegółowych obrazów. Z kolei odpowiedź sugerująca, że plamka to obszar, w którym wyświetla się 1024 piksele, jest niepoprawna, ponieważ liczba pikseli nie określa wielkości plamki. Obszar wyświetlania pikseli zależy od rozdzielczości oraz technologii wyświetlania, a nie od założonej liczby pikseli. Ostatnia odpowiedź, mówiąca o wielkości obszaru, na którym można wyświetlić jedną składową koloru RGB, również jest nieadekwatna, ponieważ plamka nie odnosi się bezpośrednio do składowych kolorów, ale do przestrzeni pikselowej na ekranie. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie jednostek i ich funkcji oraz niepełne zrozumienie fizycznych zasad działania ekranów LCD. Właściwe zrozumienie rozdzielczości i wielkości plamki jest kluczowe dla oceny jakości wyświetlanych obrazów, co jest istotne dla grafików, projektantów oraz inżynierów zajmujących się technologią wyświetlania.

Pytanie 40

Symbol zaprezentowany powyżej, używany w dokumentacji technicznej, wskazuje na

A. konieczność utylizacji wszystkich elementów elektrycznych

B. wymóg selektywnej zbiórki sprzętu elektronicznego

C. zielony punkt upoważniający do wniesienia opłaty pieniężnej na rzecz organizacji odzysku opakowań

D. brak możliwości składowania odpadów aluminiowych oraz innych tworzyw metalicznych

Symbol przedstawiony na obrazku to przekreślony kosz na śmieci, który oznacza wymóg selektywnej zbiórki sprzętu elektronicznego. Jest to zgodne z dyrektywą WEEE (Waste Electrical and Electronic Equipment Directive), która nakłada obowiązek odpowiedniego zbierania i przetwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Oznaczenie to przypomina użytkownikom, aby nie wyrzucali zużytego sprzętu do nieselektywnego śmietnika, co jest kluczowe dla minimalizacji negatywnego wpływu na środowisko oraz dla odzyskiwania wartościowych surowców. Praktycznie oznacza to, że sprzęt taki powinien być oddawany do specjalnych punktów zbiórki, gdzie zostanie odpowiednio przetworzony i zutylizowany. Dzięki takiemu podejściu możliwe jest ponowne wykorzystanie materiałów takich jak metale szlachetne, co przyczynia się do gospodarki o obiegu zamkniętym. W kontekście standardów branżowych, oznaczenie to jest powszechnie stosowane w Unii Europejskiej i wymaga zgodności od producentów sprzętu elektronicznego, którzy muszą zapewnić odpowiednie środki do selektywnej zbiórki i recyklingu swoich produktów po zakończeniu ich cyklu życia. Takie podejście jest zgodne z globalnymi trendami w zakresie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej