Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 23:01
Data zakończenia: 20 maja 2025 23:14

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który czas ekspozycji jest najbardziej odpowiedni do osiągnięcia efektu zamrożenia ruchu w fotografii sportowej?

A. 1/60 s

B. 1/250 s

C. 1/125 s

D. 1/30 s

Czas naświetlenia 1/250 s jest optymalny w fotografii sportowej, ponieważ skutecznie zamraża ruch, co jest kluczowe przy uchwyceniu szybko poruszających się obiektów, takich jak sportowcy. Przy tak krótkim czasie naświetlenia, matryca aparatu rejestruje mniej ruchu, co pozwala na uzyskanie wyraźnych zdjęć, które oddają dynamikę i intensywność sportowych wydarzeń. W praktyce, stosując ten czas naświetlenia, można uchwycić detale, takie jak woda pryskająca podczas skoku w wodzie czy wyraz twarzy sportowca w sytuacji wygranej. Standardy branżowe, takie jak te stosowane w fotografii sportowej, często zalecają czasy naświetlenia w okolicach 1/500 s lub krótsze, jednak 1/250 s jest często wystarczające przy dobrym oświetleniu i odpowiednim ustawieniu czułości ISO. Dodatkowo, warto pamiętać o stabilizacji obrazu i technikach, takich jak śledzenie obiektów czy używanie obiektywów o odpowiedniej ogniskowej, co jeszcze bardziej zwiększa szansę na uzyskanie perfekcyjnych ujęć.

Pytanie 2

Aby usunąć kurz i drobne włoski z matrycy, najlepiej wykorzystać

A. chusteczkę nawilżoną wodą micelarną

B. szmatkę

C. specjalne pióro czyszczące

D. wacik nasączony

Specjalne pióro czyszczące to narzędzie zaprojektowane specjalnie do usuwania kurzu i drobnych zanieczyszczeń z matryc aparatów fotograficznych, obiektywów i innych delikatnych powierzchni optycznych. Dzięki zastosowaniu odpowiednich materiałów, takich jak włókna syntetyczne czy specjalne powłoki, pióra te skutecznie eliminują zanieczyszczenia, nie pozostawiając przy tym rys ani smug. W praktyce, podczas czyszczenia matrycy, warto delikatnie przesuwać pióro po jej powierzchni, wykorzystując jego właściwości elektrostatyczne do przyciągania cząsteczek kurzu. Ponadto, korzystanie z takiego narzędzia zminimalizuje ryzyko uszkodzenia delikatnych elementów optycznych w porównaniu do innych metod. W branży fotograficznej zaleca się regularne czyszczenie matrycy przy użyciu pióra, aby zapewnić optymalną jakość zdjęć i uniknąć niepożądanych efektów takich jak smugi czy plamy, które mogą wpłynąć na końcowy rezultat pracy. Warto również pamiętać, że profesjonalne pióra czyszczące są często dostosowane do specyficznych typów aparatów, co czyni je jeszcze bardziej efektywnymi.

Pytanie 3

Jaką minimalną rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, aby mógł zostać wydrukowany w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi?

A. 0,5 Mpx

B. 2,0 Mpx

C. 1,0 Mpx

D. 1,5 Mpx

Aby zarejestrować obraz cyfrowy przeznaczony do druku o wymiarach 10 x 10 cm z rozdzielczością 300 dpi, należy obliczyć minimalną rozdzielczość obrazu. Rozdzielczość 300 dpi (dots per inch) oznacza, że na każdy cal przypada 300 punktów obrazu. W przypadku formatu 10 x 10 cm, który zamieniamy na cale, uzyskujemy 3,94 x 3,94 cala (1 cm = 0,3937 cala). Wysokość i szerokość obrazu w pikselach można obliczyć mnożąc wymiary w calach przez rozdzielczość dpi. Wzór wygląda następująco: 3,94 cala x 300 dpi = 1182 pikseli. Ponieważ obraz ma być kwadratowy, zarówno szerokość, jak i wysokość wynoszą 1182 pikseli. Łączna liczba pikseli wynosi zatem 1182 x 1182 = 1,4 miliona pikseli, co zaokrąglamy do 1,5 Mpx. Użycie odpowiedniej rozdzielczości zapewnia, że wydruk będzie ostry i wyraźny, co jest kluczowe w druku fotograficznym oraz przy tworzeniu materiałów reklamowych, w których jakość obrazu odgrywa istotną rolę. W branży fotograficznej oraz poligraficznej zaleca się stosowanie tych standardów, aby uniknąć efektu pikselizacji obrazu.

Pytanie 4

Który z poniższych programów jest najczęściej używany do zaawansowanej obróbki graficznej?

A. Adobe Photoshop

B. Microsoft Word

C. Audacity

D. Blender

Adobe Photoshop jest jednym z najbardziej popularnych i uznawanych programów do zaawansowanej obróbki graficznej. Jest to narzędzie powszechnie używane przez profesjonalistów na całym świecie, od fotografów, przez grafików, aż po artystów cyfrowych. Photoshop oferuje szeroką gamę funkcji, które umożliwiają precyzyjną edycję zdjęć, tworzenie grafik od podstaw i zaawansowaną manipulację obrazów. Dzięki funkcjom takim jak warstwy, maski, efekty specjalne i obsługa trybów kolorów, użytkownik ma pełną kontrolę nad każdym aspektem obrazu. Co więcej, Photoshop jest kompatybilny z innymi programami Adobe, co pozwala na płynną integrację w procesie twórczym. Warto też wspomnieć, że Adobe regularnie aktualizuje Photoshopa, wprowadzając nowe funkcje i ulepszenia, co sprawia, że program ten jest zawsze na bieżąco z najnowszymi trendami i technologiami. To wszystko czyni go idealnym wyborem dla każdego, kto chce profesjonalnie zajmować się obróbką graficzną.

Pytanie 5

Aktualnie stosowana metoda zarządzania obrazami 16-bit w programie Adobe Photoshop pozwala na

A. bardziej precyzyjną edycję przejść tonalnych i unikanie posteryzacji

B. wykorzystanie szerszej przestrzeni barw niż ProPhoto RGB

C. umieszczanie większej liczby obrazów w jednym pliku PSD

D. uzyskanie wyższej rozdzielczości wydruku przy tej samej liczbie pikseli

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia, jak działają różne metody zarządzania obrazami w Photoshopie. Stwierdzenie, że 16-bitowa głębia pozwala na umieszczanie większej liczby obrazów w jednym pliku PSD, jest nieporozumieniem. Rozmiar pliku PSD zależy głównie od rozdzielczości obrazu oraz ilości warstw, a nie od głębi bitowej. Zwiększenie liczby bitów na kanał nie wpływa na zdolność do przechowywania większej liczby obrazów w jednym pliku. Ponadto, odpowiedź sugerująca, że wyższa rozdzielczość wydruku może być uzyskana przy tej samej liczbie pikseli, jest mylna, gdyż rozdzielczość wydruku jest ściśle związana z ilością pikseli na cal (PPI) i samą liczbą pikseli w obrazie, a nie z głębią kolorów. Co więcej, twierdzenie o wykorzystaniu szerszej przestrzeni barw niż ProPhoto RGB jest również błędne. ProPhoto RGB to jedna z najszerszych przestrzeni kolorów, przewyższająca wiele innych przestrzeni, w tym Adobe RGB, więc pomylenie ich w kontekście 16-bitowego zarządzania obrazami prowadzi do fałszywych wniosków. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest kluczowe dla poprawnej edycji i zarządzania obrazami w Photoshopie, stąd tak ważne jest, by przyjrzeć się tym aspektom z większą uwagą.

Pytanie 6

Który z poniższych typów oświetlenia jest najbardziej odpowiedni do fotografii produktowej?

A. Softbox

B. Światło żarowe

C. Światło neonowe

D. Latarka

Softbox to narzędzie oświetleniowe, które jest niezbędne w fotografii produktowej. Jego główną zaletą jest możliwość uzyskania miękkiego, równomiernego światła, które minimalizuje ostre cienie oraz refleksy na fotografowanym obiekcie. Dzięki temu, produkty prezentują się bardziej profesjonalnie i atrakcyjnie. Softbox działa na zasadzie rozpraszania światła, co pozwala na kontrolowanie jego kierunku i intensywności. W praktyce oznacza to, że można go ustawić w taki sposób, aby najlepiej podkreślić cechy produktu, takie jak tekstura, kolor czy kształt. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie softboxów w fotografii produktowej jest standardem, zwłaszcza w e-commerce, gdzie jakość zdjęć ma bezpośredni wpływ na decyzje zakupowe klientów. Warto zainwestować w dobrej jakości softboxy, które są regulowane i łatwe w montażu, co pozwala na szybkie dostosowanie ustawień do różnych potrzeb fotograficznych. W praktyce, dobra kontrola oświetlenia może znacząco poprawić efektywność sesji zdjęciowej i wpłynąć na finalny rezultat.

Pytanie 7

Jaki symbol wskazuje na proces chemicznej obróbki materiału, który można odwrócić?

A. EP 2

B. RA 4

C. E 6

D. C 41

Wybór innych symboli, takich jak "C 41", "EP 2" oraz "RA 4", jest wynikiem niepełnego zrozumienia procesów chemicznych i obróbczych. C 41 w kontekście obróbki materiałów odnosi się do procesów, które nie są odwracalne, co uniemożliwia ponowne przywrócenie materiału do pierwotnego stanu. Takie podejście może prowadzić do nieodwracalnych zmian w strukturze materiału, co jest niepożądane w wielu zastosowaniach inżynieryjnych. Z kolei EP 2, który może sugerować proces elektropolimeryzacji, dotyczy specyficznych warunków obróbczych, które niekoniecznie są odwracalne i często wiążą się z trwałą zmianą właściwości materiału. Natomiast RA 4, który mógłby odnosić się do różnych metod analizy materiałów, nie jest związany z procesami obróbczy, co potwierdza, że zrozumienie właściwego kontekstu i zastosowania symboli jest kluczowe. Typowe błędy w rozumowaniu prowadzą do mylenia procesów odwracalnych z nieodwracalnymi, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w inżynierii i produkcji. Zrozumienie tych różnic jest fundamentalne dla projektowania materiałów i procesów, które muszą spełniać określone normy jakości oraz trwałości.

Pytanie 8

W aparatach fotograficznych oznaczenie S (Tv) odnosi się do trybu

A. automatyki programowej

B. automatyki z preselekcją czasu

C. automatyki z preselekcją przysłony

D. manualnego

Tryb S (znany również jako Tv w niektórych aparatach) oznacza automatyczną preselekcję czasu, co pozwala fotografowi na ręczne ustawienie czasu naświetlania. W tym trybie aparat automatycznie dobiera wartość przysłony, aby uzyskać prawidłową ekspozycję w zależności od panujących warunków oświetleniowych. Jest to niezwykle użyteczne w sytuacjach, gdzie ruch obiektów jest istotny, na przykład przy fotografowaniu sportów lub w przypadku szybkich zmian oświetlenia. Dzięki temu fotograf ma kontrolę nad czasem naświetlania, co pozwala na uchwycenie dynamicznych scen. Dobrą praktyką jest używanie tego trybu, gdy chcemy zamrozić ruch, na przykład przy fotografowaniu pędzącego samochodu, gdzie ustawienie krótkiego czasu naświetlania, np. 1/1000 sekundy, pozwala na uchwycenie szczegółów bez rozmycia. Warto również pamiętać, że zmieniając czas naświetlania, wpływamy na głębię ostrości zdjęcia, co powinno być brane pod uwagę podczas planowania kadrów, szczególnie w trybie S.

Pytanie 9

Aby uzyskać kolorową kopię pozytywową z negatywu barwnego przy użyciu metody addytywnej, należy użyć powiększalnika lub automatycznej kopiarki z filtrami w kolorach:

A. czerwony, żółty, niebieski

B. purpurowy, zielony, niebieski

C. purpurowy, żółty, niebieskozielony

D. czerwony, zielony, niebieski

Odpowiedź 'czerwony, zielony, niebieski' jest poprawna, ponieważ te trzy kolory podstawowe są fundamentem addytywnej metody mieszania kolorów, która jest stosowana w procesie uzyskiwania barwnej kopii z negatywu. W addytywnym modelu kolorów, światło emituje trzy podstawowe kolory: czerwony, zielony i niebieski (RGB). Mieszanie tych kolorów w różnych proporcjach pozwala uzyskać pełną paletę barw. W kontekście powiększalników i kopiarkek automatycznych, zastosowanie filtrów w tych właśnie kolorach umożliwia prawidłowe odwzorowanie kolorów na odbitce. Praktycznie, w procesie fotograficznym, wykorzystując filtry RGB, możemy precyzyjnie kontrolować intensywność i odcienie, co jest kluczowe w uzyskiwaniu jakościowych kopii zdjęć. To podejście jest szeroko stosowane w profesjonalnej fotografii oraz w laboratoriach graficznych, gdzie precyzja kolorystyczna ma ogromne znaczenie. Ponadto, stosowanie filtrów RGB jest zgodne z przyjętymi standardami branżowymi, co zapewnia spójność wyników.

Pytanie 10

Aby wymienić żarówkę w powiększalniku, najpierw należy

A. odłączyć powiększalnik od zasilania

B. odkręcić śruby zabezpieczające

C. usunąć negatyw z urządzenia powiększającego

D. wymontować zużytą żarówkę

Odłączenie powiększalnika od zasilania przed przystąpieniem do wymiany żarówki jest kluczowym krokiem, który zapewnia bezpieczeństwo podczas pracy z urządzeniem. Praca z urządzeniem elektrycznym, takim jak powiększalnik, wiąże się z ryzykiem porażenia prądem, dlatego zawsze należy najpierw odłączyć je od źródła zasilania. W tym przypadku, działając zgodnie z zasadami BHP (Bezpieczeństwa i Higieny Pracy), eliminujemy ryzyko niewłaściwego działania urządzenia oraz potencjalnych uszkodzeń. Dobre praktyki w obsłudze sprzętu fotograficznego i laboratoryjnego zalecają, aby przed jakąkolwiek konserwacją lub wymianą części, upewnić się, że urządzenie jest wyłączone. Po odłączeniu zasilania można bezpiecznie przystąpić do wymiany żarówki, co pozwala na zabezpieczenie nie tylko zdrowia operatora, ale i samego sprzętu. Pamiętaj, aby używać odpowiednich narzędzi i technik zgodnych z instrukcją producenta, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo i efektywność pracy.

Pytanie 11

Zjawisko dyfuzji światła wykorzystuje się w fotografii przy zastosowaniu

A. filtrów polaryzacyjnych

B. lamp z tubusami i plastrami miodu

C. softboxów i parasolek rozpraszających

D. reflektorów z soczewką Fresnela

Zjawisko dyfuzji światła jest kluczowe w fotografii, a softboxy oraz parasolki rozpraszające są podstawowymi narzędziami stosowanymi do jego realizacji. Softboxy to konstrukcje, które wykorzystują dyfuzor, aby rozproszyć światło emitowane przez lampy, co skutkuje znacznie łagodniejszym i bardziej równomiernym oświetleniem. Dzięki temu uzyskujemy efekt, który minimalizuje ostre cienie i sprawia, że zdjęcia wydają się bardziej naturalne. Parasolki rozpraszające działają na podobnej zasadzie, ale są bardziej mobilne i łatwiejsze w użyciu dla początkujących fotografów. W praktyce softboxy doskonale sprawdzają się w portretach, produktach oraz w fotografii mody, gdzie kluczowe jest uzyskanie subtelnych przejść tonalnych. Warto również zauważyć, że odpowiedni dobór rozmiaru softboxa lub parasolki, a także ich ustawienie w przestrzeni, znacząco wpływa na uzyskany efekt. W branży fotograficznej, stosowanie tych narzędzi stało się standardem, a ich umiejętne wykorzystanie pozwala na osiągnięcie profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 12

Jakie parametry działania skanera wpływają na zdolność do wiernego odwzorowania drobnych detali w głębokich cieniach skanowanego dokumentu?

A. Rozdzielczość interpolowana i mała dynamika skanowania

B. Rozdzielczość optyczna i mała dynamika skanowania

C. Rozdzielczość interpolowana i duża dynamika skanowania

D. Rozdzielczość optyczna i duża dynamika skanowania

Wybór błędnych parametrów, takich jak rozdzielczość interpolowana oraz mała dynamika skanowania, może prowadzić do znacznych niedociągnięć w jakości skanowanych obrazów. Rozdzielczość interpolowana, w przeciwieństwie do optycznej, nie oznacza rzeczywistego zwiększenia zdolności skanera do rejestrowania detali, lecz polega na algorytmicznym powiększaniu istniejących pikseli. To podejście nie poprawia jakości obrazu, a wręcz może wprowadzać artefakty, które zacierają szczegóły, szczególnie w kontekście odwzorowywania drobnych detali w cieniach. Mała dynamika skanowania dodatkowo ogranicza zdolność skanera do uchwycenia szerokiego zakresu tonalnego, co prowadzi do utraty detali w jasnych i ciemnych obszarach obrazów. Skanowanie obrazów o słabej dynamice często skutkuje zjawiskiem zwanym „clipping”, gdzie szczegóły w najjaśniejszych lub najciemniejszych partiach są całkowicie „zdmuchiwane”. Takie błędne podejścia mogą prowadzić do nieefektywnej archiwizacji oraz utraty wartości artystycznej i informacyjnej skanowanych materiałów. W profesjonalnym skanowaniu istotne jest przestrzeganie uznawanych standardów jakości, które wyraźnie wskazują na konieczność stosowania odpowiednich parametrów w celu zachowania autentyczności i detali skanowanych obiektów.

Pytanie 13

Wskaź zestaw najbardziej odpowiedni do wykonania zdjęcia modelki w stylu high-key?

A. Ciemne tło, ciemne odzienie modelki, miękkie rozproszone światło

B. Jasne tło, jasne odzienie modelki, miękkie rozproszone światło

C. Ciemne tło, jasne odzienie modelki, ostre skierowane światło

D. Wielobarwne tło, jasne odzienie modelki, ostre skierowane światło

Odpowiedź, która wskazuje na jasne tło, jasne ubranie modelki i miękkie rozproszone światło, jest prawidłowa, ponieważ technika high-key polega na uzyskaniu jasnego, często wręcz eterycznego efektu w fotografii. W tej technice dąży się do minimalizacji cieni i uzyskania jednorodnego, jasnego tła, co doskonale osiąga się dzięki jasnemu tłu oraz jasnym kolorom ubioru modelki. Miękkie rozproszone światło, które można uzyskać na przykład za pomocą softboxów, sprawia, że światło pada na modelkę w sposób łagodny, eliminując ostre cienie i tworząc wrażenie delikatności. Warto zauważyć, że w praktyce takie ustawienie oświetlenia jest szczególnie popularne w portretach, sesjach modowych czy zdjęciach dziecięcych, gdzie pożądany jest efekt radosny i lekki. Technika ta nie tylko podkreśla urodę modelki, ale również może być stosowana w reklamie produktów, które mają kojarzyć się z pozytywnymi emocjami. W standardach fotograficznych high-key wprowadza się również elementy postprodukcji, gdzie zwiększa się jasność i kontrast, zachowując jednakże delikatność obrazu.

Pytanie 14

Jaką minimalną odległość przedmiotową x od obiektu, który ma być fotografowany, musi mieć aparat z obiektywem o ogniskowej f, aby uzyskany obraz był rzeczywisty, odwrócony i pomniejszony dwukrotnie?

A. x

B. x>2f

C. x=f

D. x=2f

Aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony obraz obiektu przy użyciu aparatu z obiektywem o ogniskowej f, aparat musi być umieszczony w odległości większej niż 2f od obiektu. Zasada ta opiera się na teorii optyki oraz zasadzie działania soczewek. Przy odległości x=2f, obraz będzie rzeczywisty, odwrócony, ale nie pomniejszony. Aby uzyskać pomniejszenie, konieczne jest zwiększenie odległości do wartości x>2f. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania zdjęć z zamiarem uzyskania specyficznych właściwości obrazu, należy przyjąć odpowiednią odległość. W fotografii makro, na przykład, gdzie obiekty są blisko, zrozumienie takich zależności jest kluczowe, aby uzyskać pożądane efekty wizualne. Dobrą praktyką jest także testowanie różnych wartości odległości, aby zobaczyć, jak wpływają one na jakość obrazu, co pozwala lepiej zrozumieć interakcję pomiędzy ogniskową a odległością od obiektu.

Pytanie 15

Aby poprawić ostrość detali obrazu w programie Adobe Photoshop, jakie polecenie należy wybrać?

A. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie

B. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy

C. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi

D. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca

Odpowiedź 'Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca' jest poprawna, ponieważ jest to jedno z najskuteczniejszych narzędzi w Adobe Photoshop do wyostrzania detali obrazu. Maska wyostrzająca działa na zasadzie podkreślenia krawędzi poprzez zwiększenie kontrastu w miejscach, gdzie zachodzi zmiana kolorów, co pozwala na wydobycie szczegółów, które mogą być zamazane lub nieostre. Jest to technika szeroko stosowana w edycji zdjęć, zwłaszcza gdy przygotowujemy obrazy do druku lub publikacji internetowej, gdzie ostrość jest kluczowa. Przykładem zastosowania może być poprawa wyrazistości portretów, gdzie istotne jest uwydatnienie oczu i detali na skórze, co nadaje zdjęciu profesjonalny wygląd. W branży fotograficznej i graficznej, stosowanie maski wyostrzającej zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak praca na kopii oryginalnego obrazu, pozwala na nieniszczące edytowanie zdjęć, co jest standardem w profesjonalnym workflow.

Pytanie 16

Jakie polecenie w programie Adobe Photoshop pozwala na uzyskanie koloru w obszarach zdjęć o niższym nasyceniu?

A. Ekspozycja

B. Przejrzystość

C. Odwróć

D. Jaskrawość

Jaskrawość w Photoshopie to super funkcja, która pozwala nam bawić się intensywnością kolorów w zdjęciach. Głównie działa w miejscach, gdzie kolory są takie trochę przygaszone. Jak zwiększymy jaskrawość, to kolory naprawdę stają się bardziej żywe, a szczegóły lepiej widać. To przydaje się, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z zdjęciami, które wyglądają na zbyt stonowane. Na przykład, w krajobrazach, gdy niebo jest takie szare i nudne, użycie jaskrawości może na prawdę podnieść zdjęcie, pokazując piękne odcienie, które wcześniej były niewidoczne. Ale moim zdaniem, trzeba uważać, żeby nie przesadzić, bo wtedy kolory mogą wyglądać sztucznie. Fajnie jest też spojrzeć na histogram, bo to pomaga lepiej zrozumieć, jak są rozmieszczone tonacje w obrazie. A jeśli chcemy poprawić jaskrawość tylko w niektórych miejscach, to maskowanie warstw to świetna opcja, bo daje dużą kontrolę nad tym, co robią zmiany.

Pytanie 17

Na podstawie zdjęcia można określić, że było wykonane

A. w samo południe.

B. późnym popołudniem.

C. po zachodzie słońca.

D. nocą.

Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi może wydawać się logiczny na pierwszy rzut oka, jednak każda z nich opiera się na błędnych przesłankach dotyczących położenia słońca oraz charakterystyki cieni. Odpowiedź "w samo południe" jest niewłaściwa, ponieważ w tym czasie słońce znajduje się najwyżej na niebie, co skutkuje krótkimi, mocno pionowymi cieniami. Zjawisko to jest powszechnie znane i obserwowane w ciągu dnia. Odpowiedź "po zachodzie słońca" jest również niepoprawna, jako że w tej sytuacji światło słoneczne znika, a cienie stają się mniej widoczne, a niebo zaczyna ciemnieć. Ostatnia z odpowiedzi, "nocą", jest całkowicie sprzeczna z przedstawionym obrazem, ponieważ w nocy brakuje naturalnego światła słonecznego, a wszelkie cienie są minimalne i trudne do zauważenia. Warto pamiętać, że poprawne rozumienie zjawisk świetlnych i ich wpływu na postrzeganie otoczenia jest kluczowe w wielu dziedzinach, w tym architekturze, urbanistyce oraz fotografii. Analiza kątów padania promieni słonecznych jest również istotna przy projektowaniu budynków, aby maksymalnie wykorzystać naturalne światło, co przekłada się na efektywność energetyczną i komfort użytkowania. Dlatego tak ważne jest, aby podejmowane decyzje były oparte na solidnych podstawach naukowych i praktycznych obserwacjach.

Pytanie 18

Największy kontrast kolorów osiąga się, fotografując czerwoną sukienkę na tle

A. niebieskim

B. purpurowym

C. zielonym

D. szarym

Czerwona sukienka na tle zielonym pozwala na uzyskanie największego kontrastu barw dzięki zjawisku dopełnienia kolorów. W teorii kolorów, czerwień i zieleń znajdują się w przeciwnych częściach koła kolorów, co sprawia, że intensyfikują się nawzajem, tworząc wrażenie większej intensywności kolorów. Praktyczne zastosowanie tego efektu można zaobserwować w fotografii modowej, gdzie umiejętność łączenia barw, które tworzą wysoki kontrast, podkreśla detale ubrań i ich teksturę. Warto także zwrócić uwagę na znaczenie oświetlenia – odpowiednie światło naturalne lub sztuczne może dodatkowo wzmocnić efekt kontrastu, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Używając zielonego tła, możemy również zyskać na spójności wizualnej, co jest często stosowane w kampaniach reklamowych oraz sesjach zdjęciowych, gdzie kolor tła ma za zadanie komplementować prezentowane stroje, a nie odwracać od nich uwagę.

Pytanie 19

W cyfrowych aparatach fotograficznych, pomiar natężenia światła obejmujący 2÷5% powierzchni w centralnej części kadru określa się jako pomiar

A. punktowy

B. matrycowy

C. centralnie ważony

D. wielopunktowy

Pomiar wielopunktowy, matrycowy oraz centralnie ważony to różne techniki pomiaru natężenia światła, które różnią się pod względem obszaru, który obejmują oraz metodologii, w jakiej analizują scenę. Pomiar wielopunktowy analizuje kilka punktów w kadrze, co umożliwia aparatowi ocenę ekspozycji na podstawie całego obrazu. Jest to technika, która dobrze sprawdza się w złożonych scenach, ale może nie być wystarczająco precyzyjna, jeśli chodzi o szczegółowe obiekty, które są tylko częścią kadru. Z kolei pomiar matrycowy to zaawansowana forma pomiaru, która przydziela różne wagi do różnych obszarów w kadrze, co pozwala na bardziej złożoną analizę. W praktyce, przy złożonych scenach może prowadzić to do nadmiernego skompensowania jasnych lub ciemnych obszarów, co w rezultacie może skutkować błędnymi ustawieniami ekspozycji. Centralnie ważony pomiar natężenia światła również różni się od pomiaru punktowego, ponieważ skupia się na centralnej części kadru, ale bierze pod uwagę szerszy kontekst otoczenia, co może prowadzić do nieoptymalnych wyników, szczególnie w przypadku obiektów umiejscowionych na tle o dużym kontraście. Dlatego, nieprzemyślane wybory w zakresie techniki pomiaru mogą skutkować nieprawidłowym odwzorowaniem sceny i jej elementów, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 20

Jakie jest standardowe rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do publikacji w sieci?

A. 82 ppi

B. 300 ppi

C. 150 ppi

D. 72 ppi

Odpowiedź 72 ppi (pikseli na cal) jest poprawna, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość obrazów przeznaczonych do publikacji w Internecie. Wysokość 72 ppi wynika z faktu, że większość monitorów wyświetla obrazy w tej rozdzielczości, co zapewnia optymalną jakość wizualną przy mniejszych rozmiarach plików. Używając zdjęć w tej rozdzielczości, można zmniejszyć czas ładowania strony, co jest kluczowe dla doświadczenia użytkownika oraz SEO. W praktyce, jeśli zamierzamy umieścić zdjęcie na stronach internetowych, takich jak blogi czy portale informacyjne, warto pamiętać, aby nie przesadzać z jakością, ponieważ wyższe wartości ppi, jak 150 czy 300, są dedykowane dla druku, gdzie wymagana jest większa szczegółowość. Użycie 72 ppi jest zgodne z zaleceniami W3C oraz praktykami w zakresie projektowania stron internetowych, co czyni tę odpowiedź najbardziej rozsądna w kontekście publikacji online.

Pytanie 21

Jakie zadanie wiąże się z przygotowaniem fotografii do druku?

A. Wybór trybu koloru indeksowanego oraz rozdzielczości 72 ppi

B. Dostosowanie rozmiaru obrazu cyfrowego do formatu papieru fotograficznego

C. Redukcja głębi bitowej obrazu cyfrowego oraz zarchiwizowanie pliku graficznego z użyciem algorytmu kompresji stratnej

D. Konfiguracja trybu kwadrychromii

Dopasowanie wielkości obrazu cyfrowego do rozmiaru papieru fotograficznego jest kluczowym krokiem w procesie przygotowania zdjęcia do wydruku. Odpowiednie ustawienie wymiarów obrazu zapewnia, że drukowane zdjęcie będzie miało pożądany format i nie straci na jakości ani na kompozycji. W praktyce, jeśli obraz jest zbyt mały, wydruk może ujawnić pikselację, co negatywnie wpływa na odbiór wizualny. Z drugiej strony, zbyt duża wielkość obrazu może prowadzić do niepożądanych przycięć lub deformacji. Profesjonalne podejście zakłada także, że przed przystąpieniem do wydruku należy rozważyć różnorodne formaty papieru, takie jak A4, A3 czy papier fotograficzny o specyficznych wymiarach, a także uwzględnić marginesy i przestrzeń na ewentualne ramki. Warto również zwrócić uwagę na ustawienia DPI (punktów na cal), które powinny wynosić przynajmniej 300 ppi dla zdjęć o wysokiej jakości. Standardy te są przyjęte w branży fotograficznej, co zapewnia optymalne rezultaty podczas druku.

Pytanie 22

Rodzaj kadrowania, który przedstawia postać do wysokości połowy uda, to

A. plan amerykański

B. plan pełny

C. zbliżenie

D. plan średni

Wybór planu pełnego, zbliżenia lub planu średniego jako odpowiedzi na pytanie o kadrowanie do połowy uda nie oddaje specyfiki planu amerykańskiego. Plan pełny, który ukazuje sylwetkę postaci w całej jej okazałości, nie może uchwycić intymności i wyrazistości emocji, które są charakterystyczne dla planu amerykańskiego. W przypadku pełnego kadru postać wydaje się oddalona od widza, co może osłabiać przekaz i emocjonalny ładunek narracji. Zbliżenie z kolei koncentruje się na detalach, takich jak twarz lub przedmioty, co wprowadza zupełnie inną dynamikę, niemożliwą do uzyskania przy użyciu planu amerykańskiego. Kiedy zastosujemy zbliżenie, tracimy szerszy kontekst, co ogranicza interpretację sceny przez widza. Z kolei plan średni, który obejmuje postać od pasa w górę, również nie współczesny zdefiniowanej wysokości kadrowania amerykańskiego, które konkretnie wskazuje na kadr od połowy uda. Takie niezrozumienie technik kadrowania prowadzi do błędnych wniosków na temat zastosowania odpowiednich kadrów w produkcji wizualnej. Aby efektywnie wykorzystać różne plany, należy mieć na uwadze ich specyfikę oraz zamierzony cel narracyjny, co jest kluczowe w pracy twórczej w dziedzinie filmowania.

Pytanie 23

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami

B. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem

C. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem

D. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem

Poprawna odpowiedź jest zgodna z międzynarodowymi standardami dotyczącymi fotografii do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Zdjęcie powinno być wykonane na wprost obiektywu, co zapewnia symetrię i czytelność wizerunku. Umożliwia to również lepsze rozpoznanie cech rysów twarzy, co jest istotne w kontekście identyfikacji. Odsłonięte czoło oraz obydwa uszy są istotnymi elementami, ponieważ pozwalają na pełne odzwierciedlenie kształtu głowy oraz cech charakterystycznych. Przykładem zastosowania tej zasady jest zdjęcie do biometrycznego paszportu, które musi spełniać rygorystyczne wymogi, takie jak odpowiednie oświetlenie, tło i kąt ustawienia twarzy. W praktyce, aby uzyskać odpowiednią jakość zdjęcia, warto korzystać z profesjonalnych usług fotograficznych, które są świadome specyfikacji takich dokumentów. Dodatkowo, w przypadku zdjęć do innych dokumentów, takich jak dowody osobiste czy prawa jazdy, zasady są często analogiczne, co podkreśla znaczenie znajomości tych wymogów w codziennym życiu.

Pytanie 24

Jaką minimalną liczbę pikseli trzeba uzyskać do wykonania zdjęcia, które będzie drukowane w formacie 10 x 50 cali, przy rozdzielczości 300 dpi, bez potrzeby interpolacji danych?

A. 10 Mpx

B. 100 Mpx

C. 50 Mpx

D. 30 Mpx

Aby uzyskać zdjęcie o wymiarach 10 x 50 cali przy rozdzielczości 300 dpi, trzeba obliczyć wymaganą liczbę pikseli. Rozdzielczość 300 dpi oznacza, że w jednym calu znajduje się 300 punktów (pikseli). Dlatego, aby obliczyć liczbę pikseli dla długości i szerokości, mnożymy wymiary w calach przez rozdzielczość: 10 cali x 300 dpi = 3000 pikseli w szerokości, a 50 cali x 300 dpi = 15000 pikseli w wysokości. Następnie, aby uzyskać całkowitą liczbę pikseli, mnożymy szerokość przez wysokość: 3000 x 15000 = 45000000 pikseli, co odpowiada 45 megapikselom. W praktyce, aby uniknąć interpolacji i zapewnić wysoką jakość druku, zaleca się zarejestrowanie zdjęć z zapasem, dlatego warto celować w 50 Mpx. Takie podejście gwarantuje, że detale będą wyraźne, a jakość wydruku będzie wysoka, co jest standardem w profesjonalnej fotografii i druku.

Pytanie 25

Rodzaj techniki fotograficznej, która dotyczy rejestracji płaskiego obiektu, nazywa się

A. fotoreprodukcją

B. spektrofotografią

C. mikrofilmowaniem

D. techniką tonorozdzielczą

Fotoreprodukcja to naprawdę ciekawa technika, która pozwala na wierne kopiowanie różnych płaskich materiałów, jak dokumenty czy obrazy. Jest ona super ważna zwłaszcza w archiwach i muzeach, bo tam dbają o to, żeby oryginały były w dobrym stanie. Używa się tu specjalnych aparatów i różnych ustawień oświetlenia, żeby uzyskać jak najlepsze szczegóły i kolory. Przykładem może być digitalizacja starych książek, gdzie każda strona jest fotografowana w odpowiednich warunkach. Dzięki temu można później stworzyć elektroniczną wersję, co jest mega przydatne! Warto pamiętać o dobrych praktykach, jak użycie filtrów czy kontrola ekspozycji, bo to pomaga zachować autentyczność. Dzięki tej technice możemy także tworzyć zabezpieczone kopie i dzielić się materiałami z innymi, nie ryzykując uszkodzenia oryginałów. Także fotoreprodukcja to coś, co ma znacznie i może być naprawdę użyteczne!

Pytanie 26

Jakie urządzenie powinno się zastosować do konwersji obrazów analogowych na formę cyfrową?

A. Kopiarki

B. Powiększalnika

C. Skanera

D. Drukarki

Skaner jest urządzeniem, które służy do konwersji obrazów analogowych, takich jak fotografie czy dokumenty, na postać cyfrową. Proces ten polega na skanowaniu obrazu przy użyciu optycznego mechanizmu, który rejestruje szczegóły obrazu na matrycy CCD lub CIS. Skanery są powszechnie wykorzystywane w biurach, archiwach oraz przez profesjonalnych fotografów, którzy chcą zachować swoje prace w formacie cyfrowym. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie skanerów o wysokiej rozdzielczości, aby uzyskać jak najwięcej szczegółów podczas digitalizacji. Na przykład, skanowanie zdjęć w rozdzielczości 300 dpi (punktów na cal) lub wyższej pozwala na zachowanie detali, które mogą być istotne w dalszym etapie edycji lub archiwizacji. Skanery mogą także zawierać funkcje automatycznego rozpoznawania tekstu (OCR), co dodatkowo ułatwia przetwarzanie dokumentów. Przy wyborze skanera warto zwrócić uwagę na jego funkcjonalność, szybkość działania oraz wsparcie dla różnych formatów plików cyfrowych.

Pytanie 27

Obiektyw, którego ogniskowa jest znacznie dłuższa niż przekątna matrycy, a kąt widzenia jest mniejszy od zakresu widzenia ludzkiego oka, nazywamy obiektywem

A. standardowym

B. wąskokątnym

C. szerokokątnym

D. zmiennoogniskowym

Obiektyw wąskokątny charakteryzuje się długą ogniskową w porównaniu do przekątnej matrycy, co skutkuje ograniczonym kątem widzenia. Kąty widzenia w obiektywach wąskokątnych są znacznie mniejsze niż kąt widzenia ludzkiego oka, który wynosi około 50 stopni. Obiektywy te są idealne do fotografowania odległych obiektów lub do uzyskiwania efektywnych ujęć portretowych, gdzie istotne jest wyodrębnienie tematu z tła. W praktyce, obiektywy wąskokątne, takie jak teleobiektywy, stosuje się w fotografii sportowej, przyrodniczej, a także w fotografii portretowej, gdzie można uzyskać efekt naturalnej perspektywy. Warto zwrócić uwagę, że stosując długi obiektyw, możliwe jest uzyskiwanie mniejszych zniekształceń perspektywy, co jest ważne w fotografii architektury oraz w sytuacjach wymagających precyzyjnego odwzorowania detali.

Pytanie 28

Który format zapisu obrazu pozwala na zachowanie przezroczystości z jednoczesną kompresją stratną?

A. PNG-8

B. JPEG

C. BMP

D. TIFF LZW

Wybór formatu JPEG może wydawać się kuszący ze względu na jego efektywną kompresję bezstratną, ale nie obsługuje on przezroczystości. JPEG jest formatem zaprojektowanym głównie do przechowywania zdjęć i obrazów z dużą ilością kolorów, co czyni go dobrym wyborem dla fotografii, jednak w kontekście przezroczystości jego zastosowanie jest ograniczone. Z kolei BMP to format bitmapowy, który zazwyczaj zajmuje dużo miejsca i nie oferuje kompresji. BMP w zasadzie przechowuje obraz w jego czystej formie, co sprawia, że pliki w tym formacie są duże i nieefektywne do przesyłania w sieci. Z kolei TIFF LZW to format, który obsługuje kompresję bezstratną i przezroczystość, ale jego rozmiar pliku jest znacznie większy od PNG-8, co czyni go mniej praktycznym w zastosowaniach internetowych. Użytkownicy często mają błędne przekonanie, że każdy format graficzny umożliwiający kompresję może także obsługiwać przezroczystość, co jest mylne. W rzeczywistości, wsparcie dla przezroczystości jest cechą specyficzną dla niektórych formatów graficznych i nie można zakładać, że wszystkie formaty zobowiązują się do tego samego. Kluczowe zatem jest świadome dobieranie formatu do konkretnego zastosowania, aby uzyskać najlepsze rezultaty w kontekście zarówno jakości, jak i wydajności pliku."

Pytanie 29

Technika cinemagraf polega na

A. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem

B. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych

C. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse

D. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia

W kontekście techniki cinemagraf, odpowiedzi dotyczące wykonywania zdjęć seryjnych z różnymi filtrami kolorystycznymi, rejestrowania filmów w technice time-lapse oraz robienia sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia są niepoprawne i nie oddają istoty tej sztuki wizualnej. Tworzenie zdjęć seryjnych z filtrami kolorystycznymi koncentruje się na modyfikacji barw i tonów w taki sposób, aby nadać zdjęciom określony nastrój lub styl. To zupełnie inny proces, który nie ma związku z dynamiką ruchu, jaką oferuje cinemagraf. Natomiast technika time-lapse polega na przyspieszonym rejestrowaniu ruchu w naturze, co skutkuje fascynującymi sekwencjami, które mogą trwać kilka sekund, ale w rzeczywistości zostały nagrane przez długi czas. Celem jest ukazanie zmienności, a nie łączenie statycznych i dynamicznych elementów. Z kolei wykonywanie sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia dotyczy analizy i eksperymentowania z oświetleniem, co jest istotne w fotografii, ale nie w kontekście cinemagrafu. W każdym z tych przypadków brakuje kluczowego elementu, który definiuje cinemagraf - połączenia statyczności z subtelnym, ale zjawiskowym ruchem. Ruch w cinemagrafie powinien być płynny i harmonijny, co stanowi o jego unikalności, a nie tylko technicznym połączeniem różnych efektów wizualnych.

Pytanie 30

W profesjonalnej fotografii reklamowej termin layered composite oznacza

A. obraz złożony z wielu warstw pochodzących z różnych zdjęć

B. metodę druku wielowarstwowego na różnych materiałach

C. technikę oświetlenia warstwowego dla podkreślenia głębi sceny

D. sposób prezentacji portfolio fotograficznego

Termin 'layered composite', czyli obraz złożony z wielu warstw pochodzących z różnych zdjęć, jest kluczowy w profesjonalnej fotografii reklamowej. W praktyce oznacza to, że fotograficy często łączą różne elementy wizualne, aby stworzyć jedną, spójną kompozycję. Taka technika pozwala na kreatywne połączenie różnych ujęć, co daje możliwość uzyskania unikalnych efektów. Na przykład, w reklamie produktu można połączyć zdjęcie produktu z atrakcyjnym tłem lub elementami graficznymi, co sprawia, że finalny obraz przyciąga uwagę i lepiej komunikuje zamierzony przekaz. Dobrym przykładem wykorzystania tej techniki są kampanie promujące kosmetyki, gdzie różne warstwy zdjęć pomagają podkreślić cechy produktu, jak tekstura czy kolor. Używanie odpowiednich programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop, pozwala na precyzyjne zarządzanie warstwami, co stało się standardem w branży. Warto pamiętać, że umiejętność tworzenia złożonych kompozycji wymaga nie tylko technicznych umiejętności, ale także wyczucia estetyki i zrozumienia zasad kompozycji. W dzisiejszym świecie wizualnym, mastering tych technik jest niezbędny dla każdego profesjonalnego fotografa.

Pytanie 31

Tryb pracy ciągłego autofokusa (AI Servo/AF-C) jest najbardziej przydatny przy fotografowaniu

A. krajobrazów przy świetle naturalnym

B. portretów w studio

C. szybko poruszających się obiektów sportowych

D. statycznych martwych natur

Fotografując statyczne martwe natury, nie ma potrzeby używania trybu ciągłego autofokusa, ponieważ obiekty są w nieruchomej pozycji. W takiej sytuacji wystarczy tryb jednorazowego autofokusa, by skupić się na detalach, kompozycji i świetle. Podobnie jest z portretami w studio, gdzie model zazwyczaj nie wykonuje gwałtownych ruchów. Użycie AF-C w takich przypadkach może prowadzić do niepotrzebnych zawirowań w ostrości, co odbije się na jakości zdjęcia. W przypadku krajobrazów przy świetle naturalnym również nie zachodzi potrzeba śledzenia ruchu. Krajobrazy to statyczne sceny, w których istotniejsze jest ustawienie przysłony, czasu naświetlania i balansu bieli, a nie dynamiczne śledzenie obiektów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że tryb AF-C sprawdzi się w każdej sytuacji, ale w rzeczywistości jego zastosowanie ma sens głównie w kontekście dynamicznych scen. Warto przy tym zwrócić uwagę na to, że niektóre aparaty oferują różne tryby autofokusa, co pozwala na dopasowanie do specyfiki danej fotografii. Właściwe zrozumienie, kiedy i jak korzystać z różnych trybów autofokusa, jest kluczowe dla poprawy umiejętności fotograficznych i uzyskania lepszych rezultatów.

Pytanie 32

Aby zrealizować reprodukcję czarno-białego obrazu przeznaczonego do dużych powiększeń, konieczne jest użycie negatywu o czułości

A. 25 ASA

B. 100 ASA

C. 1 600 ASA

D. 400 ASA

Czułość filmu negatywowego ma fundamentalne znaczenie w kontekście reprodukcji graficznej, a wybór niewłaściwego filmu może prowadzić do znacznych strat jakości. Odpowiedzi takie jak 400 ASA czy 1600 ASA wskazują na filmy o wysokiej czułości, które są bardziej odpowiednie do warunków słabego oświetlenia, ale nie sprawdzą się w przypadku reprodukcji szczegółowych zdjęć, które mają być powiększane. Filmy o większej czułości mają tendencję do wytwarzania większej ziarnistości, co w kontekście powiększeń może skutkować pogorszeniem klarowności i detali. W przypadku reprodukcji czarno-białej grafiki, kluczowe jest uzyskanie jak najczystszych przejść tonalnych, co wymaga użycia filmów o niskiej czułości. Wybór 100 ASA również nie jest idealny, ponieważ chociaż jest to niższa czułość niż 400 ASA, to nadal nie osiągnie tak wysokiej jakości jak 25 ASA. W praktyce, przy zbyt dużej czułości filmu, użytkownicy mogą zauważyć, że podczas powiększeń, obraz staje się nieostry, a detale tracą na wyrazistości. Podczas pracy nad reprodukcją artystycznych dzieł, niezwykle istotne jest przestrzeganie najlepszych praktyk i standardów branżowych, które sugerują stosowanie filmów o niskiej czułości, aby zapewnić jak najwyższy poziom jakości i szczegółowości w końcowym efekcie.

Pytanie 33

Biometryczne zdjęcie o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno

A. obejmować całą głowę, wzrok zwrócony w bok

B. obejmować całą głowę, wzrok skierowany do aparatu

C. przedstawiać profil głowy, wzrok przymknięty, uśmiech na twarzy

D. przedstawiać profil głowy, wzrok na wprost aparatu, uśmiech na twarzy

Zdjęcie biometryczne o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno obejmować całą głowę, a wzrok powinien być skierowany bezpośrednio do obiektywu aparatu. Taki układ zapewnia, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami wielu instytucji, takich jak urzędy paszportowe czy inne organy administracyjne. Wzrok skierowany na wprost pozwala na jednoznaczne rozpoznanie rysów twarzy, co jest kluczowe w kontekście identyfikacji biometrycznej. Przykładowo, wiele krajów wymaga, aby zdjęcia do dokumentów tożsamości były wykonane w taki sposób, aby twarz była idealnie widoczna, bez zasłaniania przez włosy lub inne elementy. Ponadto, istotne jest, aby zdjęcie było wykonane w odpowiednich warunkach oświetleniowych, co wpływa na ostrość i jakość obrazu. Takie podejście do wykonania zdjęcia biometrycznego jest zgodne ze standardami ISO/IEC 19794-5, które regulują kwestie związane z obrazowaniem biometrycznym, w tym zdjęciami paszportowymi.

Pytanie 34

Właściwie zrobione zdjęcie do paszportu to zdjęcie

A. czarno-białe, w rozmiarze 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% całej powierzchni zdjęcia

B. kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni zdjęcia

C. kolorowe, w rozmiarze 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% całej powierzchni zdjęcia

D. czarno-białe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni zdjęcia

No więc, chodzi o to, że poprawne zdjęcie to takie kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni. To są wytyczne od Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO) i jak bierzesz paszport, to musisz się do nich stosować. Ten standardowy format to nie przypadek – im większą część zdjęcia zajmuje twarz, tym lepiej dla biometrycznego rozpoznawania. Wyraźna twarz jest kluczowa, bo to ułatwia identyfikację. Dobrze jest też, żeby zdjęcie było na jednolitym tle, najlepiej jasny kolor, bo wtedy twarz lepiej się wyróżnia. Jeśli chodzi o oświetlenie, to staraj się, żeby było równomierne – unikniesz cieni, które mogą zepsuć jakość. Z mojej perspektywy, jak się zobaczy takie zdjęcia w biurach paszportowych, to widać, że przestrzeganie tych zasad jest naprawdę ważne.

Pytanie 35

Jakie ustawienia parametrów ekspozycji powinny być zastosowane w fotografii portretowej przy użyciu światła błyskowego, aby uzyskać efekt rozmytego tła?

A. f/5,6, 1/250 s

B. f/11, 1/60 s

C. f/2,8, 1/125 s

D. f/22, 1/125 s

Wybór przysłony f/5,6, 1/250 s, f/22, 1/125 s lub f/11, 1/60 s nie jest odpowiedni do uzyskania pożądanego efektu rozmytego tła w fotografii portretowej z użyciem oświetlenia błyskowego. Przysłona f/5,6, choć pozwala na pewne rozmycie tła, jest już na tyle wąska, że nie osiągnie tego efektu w takim stopniu jak f/2,8. Przysłony f/22 i f/11 prowadzą do znacznie większej głębi ostrości, co sprawia, że zarówno obiekt, jak i tło będą w większym stopniu ostre. Tego rodzaju ustawienia są bardziej odpowiednie dla krajobrazów, gdzie zależy nam na ostrości całej sceny. Czas 1/125 s w przypadku f/22 może okazać się zbyt długi, co prowadzi do prześwietlenia zdjęcia, gdyż przysłona wpuszcza zbyt mało światła, a czas 1/60 s przy f/11 może być niewystarczający do zamrożenia ruchu, co skutkuje rozmyciem obrazu. Przyczyną tych błędnych wyborów jest niepełne zrozumienie zasady działania przysłony i jej wpływu na głębię ostrości oraz nieodpowiednie dobieranie parametrów w kontekście konkretnej sytuacji fotograficznej.

Pytanie 36

W technice fotografii studyjnej spill oznacza

A. ustawienie świateł w trójkąt oświetleniowy dla portretu

B. celowe prześwietlenie tła dla uzyskania efektu high-key

C. niepożądane rozproszenie światła na obszary, które powinny pozostać nieoświetlone

D. połączenie dwóch źródeł światła dla uzyskania efektu kluczowego

Wybór odpowiedzi związanej z połączeniem dwóch źródeł światła dla uzyskania efektu kluczowego jest mylny, ponieważ nie odnosi się do definicji spill. Kluczowe oświetlenie polega na zastosowaniu jednego głównego źródła światła, które nadaje charakteru i wymiaru fotografowanej scenie, a inne źródła światła można wykorzystać do doświetlenia tła lub wypełnienia cieni. W przypadku spill nie chodzi o łączenie źródeł światła, lecz o kontrolowanie ich kierunku i intensywności, aby uniknąć niepożądanych efektów. Podobnie, celowe prześwietlenie tła dla uzyskania efektu high-key jest techniką, która ma swoje miejsce w stylizacji zdjęć, ale również nie odnosi się do problemu spill. Wysoka ekspozycja tła wymaga przemyślanej kompozycji i może nie być związana z niepożądanym rozpraszaniem światła. Ustawienie świateł w trójkąt oświetleniowy dla portretu to klasyczna technika, która również nie jest związana z spill. Ta technika ma na celu zbalansowanie oświetlenia na twarzy modela, a nie kontrolowanie spill. Takie nieporozumienia często wynikają z braku zrozumienia podstawowych zasad oświetlenia. Kluczowe jest, aby zdawać sobie sprawę z różnicy pomiędzy zamierzonym efektem oświetleniowym a niepożądanym skutkiem ubocznym, jakim jest spill. Aby skutecznie używać światła w fotografii, warto uczyć się nie tylko technik, ale i tego, co można osiągnąć dzięki ich właściwemu zastosowaniu.

Pytanie 37

Tryb działania aparatu fotograficznego, w którym rejestracja obrazu odbywa się z priorytetem migawki, jest oznaczony symbolem literowym

A. P

B. A/AV

C. M

D. T/TV

Symbole A/AV, P oraz M reprezentują różne tryby pracy aparatów fotograficznych, które mają swoje unikalne funkcjonalności, ale nie dotyczą priorytetu migawki. A/AV (Aperture Value) to tryb, w którym fotograf ustawia wartość przysłony, a aparat automatycznie dostosowuje czas otwarcia migawki, co może prowadzić do niewłaściwych efektów w sytuacjach, gdy kluczowe jest zamrożenie ruchu. Wybór tego trybu może być mylny, gdyż nie daje on możliwości zachowania pełnej kontroli nad czasem ekspozycji, co jest istotne w dynamicznych warunkach zdjęciowych. Z kolei tryb P (Program) automatycznie dobiera zarówno czas migawki, jak i przysłonę, co również odbiera fotografowi kontrolę nad istotnymi aspektami ekspozycji. Może wydawać się wygodny, ale nie jest idealny dla zaawansowanych technik, które wymagają precyzyjnego ustawienia migawki. Natomiast tryb M (Manualny) pozwala na pełną kontrolę nad ustawieniami aparatu, jednak wymaga to od fotografa wiedzy i umiejętności w zakresie odpowiedniego zbalansowania przysłony i czasu otwarcia migawki, co może być trudne dla początkujących. Typowym błędem jest mylenie tych trybów z priorytetem migawki, co może prowadzić do niezadowalających wyników fotograficznych. Zrozumienie różnicy między tymi trybami jest kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów i poprawnej ekspozycji zdjęć.

Pytanie 38

W nowoczesnym systemie zarządzania kolorem kalibrację monitora należy przeprowadzać

A. co najmniej raz na miesiąc

B. tylko przy pierwszym uruchomieniu systemu

C. tylko przy widocznych problemach z odwzorowaniem kolorów

D. wyłącznie po wymianie karty graficznej

Kalibracja monitora co najmniej raz na miesiąc jest kluczowym aspektem w nowoczesnym systemie zarządzania kolorem. Regularne kalibracje zapewniają, że monitor odwzorowuje kolory w sposób zgodny z rzeczywistością oraz z wymaganiami standardów branżowych, takich jak sRGB czy Adobe RGB. Warto zrozumieć, że z biegiem czasu, pod wpływem różnych czynników, jak temperatura, wilgotność, czy nawet naturalne starzenie się komponentów, parametry wyświetlania mogą się zmieniać. Przykładowo, jeśli pracujesz nad projektami graficznymi lub fotograficznymi, niechciane zmiany w odwzorowaniu kolorów mogą prowadzić do niezgodności w finalnym produkcie, co może wpłynąć na jakość Twojej pracy. Dlatego wiele profesjonalnych środowisk zaleca cykliczne kalibracje, aby zapewnić spójność kolorystyczną. Używając sprzętu kalibracyjnego, takiego jak kolorometr lub spektrometr, jesteś w stanie dostosować ustawienia monitora i uzyskać optymalne wyniki. Regularna kalibracja pozwala również na lepsze zarządzanie kolorami w całym procesie produkcji, co jest nieocenione w pracy nad projektami, które wymagają najwyższej jakości odwzorowania kolorów.

Pytanie 39

Podczas robienia zdjęć obiektów w kolorze żółtym na materiałach negatywowych o barwnej tonacji, naświetleniu podlegają jedynie warstwy

A. niebieskoczułe

B. zielonoczułe

C. zielonoczułe i czerwonoczułe

D. niebieskoczułe i czerwonoczułe

Odpowiedzi wskazujące na niebieskoczułe warstwy są nieprawidłowe, ponieważ nie biorą pod uwagę, że kolor żółty nie emituje światła niebieskiego. Barwa żółta powstaje z kombinacji światła czerwonego i zielonego, a niebieskie światło nie wpływa na naświetlenie przedmiotów o tej barwie. Z tego powodu, odpowiedzi oparte na naświetlaniu warstw niebieskoczułych są błędne. Kolejnym błędem jest sugerowanie, że tylko jedna z warstw (zielonoczułe lub czerwonoczułe) jest naświetlana, co w praktyce jest niezgodne z zasadami fizyki światła. Niezrozumienie tej kwestii prowadzi do mylnych wniosków o sposobie działania materiałów negatywowych. W fotografii, zwłaszcza w kontekście materiałów negatywowych, istotne jest, aby znać długości fal światła, które działają na różne warstwy, co pozwala na lepsze przewidywanie efektów końcowych zdjęć. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce, na przykład w doborze odpowiednich filtrów do obiektywu, ma kluczowe znaczenie dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych. Poznając te zasady, można uniknąć typowych błędów dotyczących reakcji materiałów na różne kolory światła.

Pytanie 40

Aby uzyskać kolorową kopię oraz pozytyw z kolorowego negatywu metodą addytywną, należy użyć powiększalnika lub automatycznej kopiarki wyposażonej w filtry w barwach:

A. purpurowy, zielony, niebieski

B. purpurowy, żółty, niebieskozielony

C. czerwony, zielony, niebieski

D. czerwony, żółty, niebieski

Odpowiedź 'czerwony, zielony, niebieski' jest prawidłowa, ponieważ opiera się na modelu addytywnym, który wykorzystuje trzy podstawowe kolory światła: czerwony, zielony i niebieski (RGB). Zastosowanie tych kolorów w procesie uzyskiwania kolorowych kopii z negatywu pozwala na stworzenie pełnej gamy barw w wyniku ich mieszania. W praktyce, gdy światło czerwone, zielone i niebieskie są emitowane w odpowiednich proporcjach, tworzą one różne kolory. Ta metoda jest powszechnie stosowana w fotografii cyfrowej oraz w telewizji. W kontekście kopiowania obrazów, powiększalniki i kopiarki automatyczne wyposażone w filtry RGB umożliwiają selektywne przepuszczanie tych kolorów. Dzięki zastosowaniu filtrów, każdy kolor może być odpowiednio wzmocniony lub osłabiony, co pozwala na odwzorowanie szczegółów i odcieni w kolorze na pozytywie. Ta technika jest zgodna z aktualnymi standardami branżowymi i dobrą praktyką w dziedzinie fotografii i druku. Warto również zauważyć, że umiejętność precyzyjnego dobierania kolorów jest kluczowa dla profesjonalnych fotografów i grafiki komputerowych, którzy dążą do uzyskania najwierniejszych odwzorowań kolorystycznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej