Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 stycznia 2025 16:41
Data zakończenia: 9 stycznia 2025 17:09

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Czym jest procesor Athlon 2800+?

A. procesor marki Intel pracujący z częstotliwością 2,8 GB

B. procesor stworzony przez firmę AMD, którego wydajność jest zbliżona do wydajności procesora Pentium 4 o częstotliwości 2,8 GHz

C. procesor wyprodukowany przez firmę AMD o częstotliwości 2,8 GB

D. procesor marki Intel, którego wydajność przypomina procesor Pentium 4 o częstotliwości 2,8 GHz

Procesor Athlon 2800+ to jednostka obliczeniowa zaprojektowana przez firmę AMD, która oferuje wydajność zbliżoną do 2,8 GHz w kontekście porównania z procesorami Intel, szczególnie Pentium 4. Warto zauważyć, że oznaczenie 2800+ nie oznacza bezpośrednio taktowania na poziomie 2,8 GHz, lecz wskazuje na wydajność, która jest porównywalna z innymi modeli w tej kategorii. W praktyce, procesory Athlon były popularne wśród entuzjastów komputerowych, oferując dobry stosunek ceny do wydajności, co sprawiało, że były chętnie wykorzystywane zarówno w domowych komputerach, jak i w stacjach roboczych. W kontekście standardów branżowych, architektura AMD K7, na której bazuje ten procesor, była znana z wielowątkowości i dobrej wydajności w zastosowaniach biurowych oraz w grach. Wybór procesora Athlon 2800+ do budowy systemu informatycznego był często związany z potrzebą efektywnej obróbki danych przy rozsądnych kosztach. Z perspektywy historycznej, ten procesor przyczynił się do umocnienia pozycji AMD na rynku, co doprowadziło do większej konkurencji z Intel, sprzyjając dalszemu rozwojowi technologii.

Pytanie 2

Komenda "mmc" w systemach Windows 2000 oraz Windows XP uruchamia aplikację do tworzenia, zapisywania i otwierania

A. zestawu narzędzi administracyjnych zwanych konsolami, służących do zarządzania sprzętem i oprogramowaniem

B. dziennika operacji dyskowych w systemie plików NTFS

C. katalogu oraz jego podkatalogów na partycji sformatowanej w systemie plików NTFS

D. plików multimedialnych, zawierających filmy

Polecenie "mmc" (Microsoft Management Console) w systemie Windows 2000 i Windows XP uruchamia platformę umożliwiającą zarządzanie różnymi aspektami systemu operacyjnego oraz zainstalowanych aplikacji. Konsola MMC jest narzędziem, które pozwala administrującym na tworzenie i organizowanie narzędzi zarządzania, zwanych 'snap-in'. Przykłady zastosowania obejmują dodawanie narzędzi takich jak Menedżer dysków, Usługi, Zasady grupy, a także wiele innych, co znacznie ułatwia centralne zarządzanie systemami. Dzięki elastyczności konsoli, administratorzy mogą dostosowywać swe środowisko pracy według własnych potrzeb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami IT. Umożliwia to efektywne monitorowanie, konfigurowanie i zarządzanie sprzętem oraz oprogramowaniem w środowisku Windows, co z kolei przekłada się na zwiększenie wydajności i bezpieczeństwa infrastruktury IT.

Pytanie 3

Jaką rolę pełni serwer FTP?

A. nadzór nad siecią

B. udostępnianie plików

C. zarządzanie kontami e-mail

D. uzgadnianie czasu

Funkcją serwera FTP (File Transfer Protocol) jest przede wszystkim udostępnianie plików w sieci. Protokół FTP umożliwia przesyłanie danych pomiędzy komputerami w sposób zorganizowany i bezpieczny. Dzięki FTP użytkownicy mogą łatwo wysyłać oraz pobierać pliki z serwera, co jest niezwykle przydatne w różnych zastosowaniach, od przesyłania dokumentów, przez synchronizację zasobów witryn internetowych, aż po zarządzanie danymi w chmurze. W kontekście biznesowym, serwery FTP często są wykorzystywane do udostępniania dużych plików, które nie mogą być przesyłane za pomocą zwykłych wiadomości e-mail. Zastosowanie FTP w branży IT opiera się na standardach IETF RFC 959 oraz 3659, które definiują zasady działania protokołu, co zapewnia dużą interoperacyjność pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi. Dodatkowo, wiele firm implementuje zabezpieczenia, takie jak FTP Secure (FTPS) czy SSH File Transfer Protocol (SFTP), aby chronić dane podczas transmisji. W praktyce korzystanie z FTP jest kluczowe w środowiskach, gdzie wymagana jest efektywna wymiana plików w zespole lub z klientami.

Pytanie 4

Które bity w 48-bitowym adresie MAC identyfikują producenta?

A. Ostatnie 24 bity

B. Pierwsze 24 bity

C. Pierwsze 8 bitów

D. Ostatnie 8 bitów

W 48-bitowym adresie sprzętowym MAC, pierwsze 24 bity są zarezerwowane na identyfikator producenta, znany jako Organizationally Unique Identifier (OUI). OUI jest przypisany przez IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) i służy do identyfikacji producentów sprzętu sieciowego, co pozwala na uniknięcie konfliktów adresów. W praktyce, kiedy urządzenie sieciowe jest produkowane, producent przypisuje unikalny OUI do swojego sprzętu, co umożliwia rozróżnienie urządzeń w sieci. Na przykład, karty sieciowe firmy Cisco będą miały OUI rozpoczynający się od konkretnego zestawu bitów, co umożliwia administratorom sieci identyfikację urządzeń różnych producentów. Znajomość struktury adresów MAC jest niezwykle istotna w kontekście zarządzania siecią, zapewnienia bezpieczeństwa oraz diagnostyki problemów sieciowych, ponieważ pozwala na szybką identyfikację nielubianych producentów lub urządzeń potencjalnie problematycznych. Warto również dodać, że kolejne 24 bity adresu MAC są używane jako identyfikator unikalny dla konkretnego urządzenia produkowanego przez danego producenta, co zapewnia dodatkową warstwę unikalności w sieci.

Pytanie 5

Zidentyfikuj urządzenie przedstawione na ilustracji

A. jest przeznaczone do przechwytywania oraz rejestrowania pakietów danych w sieciach komputerowych

B. jest odpowiedzialne za generowanie sygnału analogowego na wyjściu, który jest wzmocnionym sygnałem wejściowym, kosztem energii pobieranej z zasilania

C. odpowiada za transmisję ramki pomiędzy segmentami sieci z wyborem portu, do którego jest przesyłana

D. umożliwia konwersję sygnału z okablowania miedzianego na okablowanie optyczne

Urządzenie przedstawione na rysunku to konwerter mediów, który umożliwia zamianę sygnału pochodzącego z okablowania miedzianego na okablowanie światłowodowe. Konwertery mediów są kluczowe w nowoczesnych sieciach komputerowych, gdzie konieczne jest łączenie różnych typów mediów transmisyjnych. Przykładowo, jeśli posiadamy infrastrukturę opartą na kablu miedzianym (Ethernet) i chcemy połączyć segmenty sieci na dużą odległość, możemy użyć światłowodu, który zapewnia mniejsze tłumienie i większą odporność na zakłócenia elektromagnetyczne. Urządzenie to pozwala na konwersję sygnałów z miedzianego interfejsu na światłowodowy, często wspierając różne standardy jak 1000Base-T dla miedzi i 1000Base-SX/LX dla światłowodów. Konwertery mogą być wyposażone w gniazda SFP, co umożliwia łatwą wymianę modułów optycznych dostosowanych do wymagań sieci. Dobór odpowiedniego konwertera bazuje na wymaganiach dotyczących prędkości transmisji, odległości przesyłu i rodzaju używanego kabla. Dzięki temu, konwertery mediów pozwalają na elastyczne zarządzanie infrastrukturą sieciową, co jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowania sieci, które rekomendują adaptacyjność i skalowalność.

Pytanie 6

Matryce monitorów typu charakteryzują się najmniejszymi kątami widzenia

A. IPS/S-IPS

B. TN

C. PVA

D. MVA

Matryce TN (Twisted Nematic) mają dość ograniczone kąty widzenia w porównaniu do innych typów, jak IPS czy MVA. To wynika z konstrukcji technologii TN, bo cząsteczki ciekłych kryształów są tam skręcone, przez co światło przechodzi inaczej. W praktyce oznacza to, że jak patrzysz na monitor TN pod kątem, to jakość obrazu i kontrast się pogarszają. To ważna rzecz do przemyślenia, jeśli planujesz używać monitora do pracy z grafiką lub wideo. Z drugiej strony, matryce TN mają bardzo szybki czas reakcji, więc świetnie się sprawdzają w grach czy podczas oglądania filmów akcji, gdzie ważne to, żeby nie było lagów. Warto zrozumieć, do czego będziesz używać monitora – jeśli zależy Ci na szybkości, TN mogą być ok, ale do zadań wymagających szerokich kątów widzenia lepiej się zastanowić nad innym typem matrycy.

Pytanie 7

W systemie Windows XP, aby zmienić typ systemu plików z FAT32 na NTFS, należy użyć programu

A. convert.exe

B. replace.exe

C. subst.exe

D. attrib.exe

Odpowiedź 'convert.exe' jest prawidłowa, ponieważ jest to narzędzie wbudowane w system Windows, które umożliwia konwersję systemu plików z FAT32 na NTFS bez utraty danych. Program 'convert.exe' działa w wierszu poleceń i jest stosunkowo prosty w użyciu, co czyni go odpowiednim rozwiązaniem dla administratorów systemu oraz użytkowników domowych. Aby użyć tego narzędzia, wystarczy otworzyć wiersz poleceń z uprawnieniami administratora i wpisać polecenie 'convert D: /FS:NTFS', gdzie 'D:' to litera napędu, który chcemy skonwertować. Przed wykonaniem konwersji zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych, aby zminimalizować ryzyko ich utraty. Konwersja z FAT32 do NTFS przynosi wiele korzyści, takich jak zwiększona wydajność, obsługa większych plików oraz lepsze zarządzanie uprawnieniami i bezpieczeństwem. Warto zaznaczyć, że NTFS jest bardziej stabilnym i elastycznym systemem plików, co czyni go bardziej odpowiednim do zastosowań w środowiskach, gdzie wymagana jest większa niezawodność i możliwość przydzielania różnych poziomów dostępu do plików.

Pytanie 8

W systemie Windows do przeprowadzania aktualizacji oraz przywracania sterowników sprzętowych należy wykorzystać narzędzie

A. certmgr.msc

B. devmgmt.msc

C. fsmgmt.msc

D. wmimgmt.msc

Devmgmt.msc to narzędzie, które otwiera Menedżera urządzeń w systemie Windows. Jest to kluczowa przystawka do zarządzania sprzętem zainstalowanym w komputerze, umożliwiająca użytkownikom instalację, aktualizację, a także przywracanie sterowników urządzeń. W praktyce, Menedżer urządzeń pozwala na identyfikację problemów ze sprzętem, takich jak nieprawidłowo działające urządzenia czy brakujące sterowniki. Na przykład, jeśli zainstalujesz nową drukarkę, ale nie działa ona poprawnie, możesz użyć devmgmt.msc do zaktualizowania sterownika lub przywrócenia go do wcześniejszej wersji. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie stanu urządzeń oraz aktualizowanie sterowników, aby zapewnić optymalną wydajność sprzętu. W kontekście standardów branżowych, zarządzanie sterownikami z wykorzystaniem Menedżera urządzeń jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi utrzymania systemu operacyjnego, co wpływa na stabilność i bezpieczeństwo całego środowiska komputerowego.

Pytanie 9

Jakie urządzenie powinno być zainstalowane w serwerze, aby umożliwić automatyczne archiwizowanie danych na taśmach magnetycznych?

A. Napęd DVD

B. Streamer

C. Dysk SSD

D. Blue Ray

Odpowiedzi takie jak Blue Ray, dysk SSD czy napęd DVD nie są odpowiednie w kontekście archiwizacji danych na taśmach magnetycznych. Blue Ray to format optyczny, który jest zoptymalizowany do przechowywania wideo w wysokiej rozdzielczości oraz danych komputerowych, ale nie jest on przeznaczony do długoterminowego przechowywania dużych ilości danych w sposób, który oferują streamery. Dyski SSD, chociaż charakteryzują się dużą szybkością odczytu i zapisu, to ich koszt na jednostkę pamięci jest znacznie wyższy niż w przypadku taśm magnetycznych, co sprawia, że są mniej opłacalne w kontekście archiwizacji danych. Napęd DVD, podobnie jak Blue Ray, ogranicza się do przechowywania znacznie mniejszych ilości danych w porównaniu do taśm magnetycznych, co czyni go niepraktycznym rozwiązaniem dla organizacji potrzebujących efektownego archiwizowania dużych zbiorów danych. Wybór nieodpowiedniego nośnika do archiwizacji nie tylko zwiększa koszty operacyjne, ale także może prowadzić do ryzyka utraty danych w przypadku awarii nośnika. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich technologii, takich jak streamery, które są zgodne z branżowymi standardami przechowywania i archiwizacji danych.

Pytanie 10

W którym trybie działania procesora Intel x86 uruchamiane były aplikacje 16-bitowe?

A. W trybie rzeczywistym

B. W trybie chronionym

C. W trybie wirtualnym

D. W trybie chronionym, rzeczywistym i wirtualnym

Wybór trybu chronionego, trybu wirtualnego lub kombinacji tych dwóch nie jest odpowiedni dla uruchamiania programów 16-bitowych w architekturze x86. W trybie chronionym, który został wprowadzony z procesorami Intel 80286, system operacyjny zyskuje możliwość zarządzania pamięcią w sposób bardziej złożony i bezpieczny. Pozwala on na obsługę współczesnych, wielozadaniowych systemów operacyjnych, ale nie jest zgodny z 16-bitowymi aplikacjami, które wymagają bezpośredniego dostępu do pamięci. Ten tryb obsługuje aplikacje 32-bitowe i wyżej, co czyni go nieodpowiednim dla starszych programów. Tryb wirtualny, z drugiej strony, jest funkcjonalnością, która umożliwia uruchamianie różnych instancji systemu operacyjnego i aplikacji równolegle w izolowanych środowiskach, ale także nie jest zgodny z 16-bitowymi aplikacjami. Często błędy myślowe w tym zakresie pochodzą z mylnego przekonania, że nowsze tryby są wstecznie kompatybilne. W rzeczywistości, programy 16-bitowe mogą działać tylko w trybie rzeczywistym, co jest ważne z perspektywy architektury procesora i kompatybilności aplikacji. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi trybami, aby właściwie zarządzać aplikacjami w systemach operacyjnych opartych na architekturze x86.

Pytanie 11

Które medium transmisyjne umożliwia izolację galwaniczną pomiędzy systemami przesyłu danych?

A. Skrętka nieekranowana

B. Światłowód

C. Przewód koncentryczny

D. Skrętka ekranowana

Skrętka ekranowana, skrętka nieekranowana i przewód koncentryczny, mimo że są powszechnie stosowanymi mediami transmisyjnymi, nie oferują separacji galwanicznej. Skrętka ekranowana, na przykład, jest wyposażona w ekran, który ma na celu zredukowanie zakłóceń elektromagnetycznych, ale nie izoluje sygnału elektrycznego, co oznacza, że może występować ryzyko wprowadzenia szumów czy różnicy potencjałów elektrycznych. Również skrętka nieekranowana, powszechnie używana w lokalnych sieciach komputerowych, całkowicie opiera się na połączeniach elektrycznych, co czyni ją wrażliwą na zakłócenia. Przewód koncentryczny, choć ma zastosowanie w systemach telewizyjnych i transmisji danych, również przenosi sygnał w postaci sygnału elektrycznego, co nie zapewnia separacji galwanicznej. W praktyce, ta podatność na zakłócenia może prowadzić do poważnych problemów w sieciach, takich jak niestabilność połączeń czy awarie sprzętu. W związku z tym, przy projektowaniu nowoczesnych systemów komunikacyjnych, zaleca się stosowanie technologii, które oferują galwaniczną separację, szczególnie w środowiskach o wysokim ryzyku zakłóceń elektromagnetycznych. Dlatego wybór światłowodu jako medium transmisyjnego staje się kluczowy dla zapewnienia niezawodności i stabilności systemów transmisji danych.

Pytanie 12

Jaką licencję ma wolne i otwarte oprogramowanie?

A. BOX

B. FREEWARE

C. ADWARE

D. GNU GPL

Każda z podanych opcji nie odnosi się poprawnie do definicji licencji wolnego i otwartego oprogramowania. BOX nie jest terminem odnoszącym się do rodzaju licencji, ale do formy dystrybucji oprogramowania, która nie ma nic wspólnego z jego otwartością czy wolnością. ADWARE to oprogramowanie, które wyświetla reklamy, co często wiąże się z ograniczeniami dotyczącymi użytkowania i modyfikacji, a także z potencjalnymi naruszeniami prywatności użytkowników. Freeware to oprogramowanie, które jest dostępne za darmo, ale jego licencja niekoniecznie musi zezwalać na modyfikacje czy dalszą dystrybucję, co stoi w sprzeczności z ideą wolnego oprogramowania. Wiele osób myli te pojęcia, nie zdając sobie sprawy z subtelnych różnic między nimi. Licencje wolnego oprogramowania, takie jak GNU GPL, są zgodne z zasadami, które chronią prawa użytkowników do korzystania z oprogramowania na wolnych zasadach, natomiast inne wymienione opcje nie spełniają tych wymogów. Typowym błędem myślowym jest postrzeganie freeware jako równoważne z wolnym oprogramowaniem, co jest mylnym założeniem, ponieważ wiele programów freewarowych nie pozwala na pełną swobodę użytkowania i modyfikacji.

Pytanie 13

Jaki protokół sygnalizacyjny jest wykorzystywany w technologii VoIP?

A. SNMP (Simple Network Management Protocol)

B. SIP (Session Initiation Protocol)

C. POP (Post Office Protocol)

D. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

SIP, czyli Session Initiation Protocol, to jeden z najważniejszych protokołów w telefonii VoIP. Odpowiada za wszystko, co związane z rozpoczęciem, modyfikowaniem i kończeniem sesji multimedialnych, jak na przykład połączenia głosowe i wideo. Dzięki SIP można łatwo nawiązać połączenie między kilkoma osobami, a także zarządzać informacjami, takimi jak kodeki audio czy wideo, które są niezbędne do prawidłowego działania. Zauważyłem, że ten protokół jest niezwykle elastyczny i świetnie współpracuje z innymi technologiami, co czyni go standardem w nowoczesnych systemach telefonii IP. Przykładem mogą być programy jak Skype czy Zoom, które korzystają z SIP do łączenia nas w czasie rozmów wideo. Co więcej, ten protokół radzi sobie w różnych sytuacjach – od prostych połączeń głosowych po bardziej skomplikowane systemy konferencyjne, więc naprawdę jest to wszechstronne narzędzie. Jeśli sięgniemy do standardów IETF i RFC 3261, to znajdziemy tam zasady działania SIP, które pomagają w jego szerokiej akceptacji w branży telekomunikacyjnej.

Pytanie 14

W pierwszym oktecie adresów IPv4 klasy B znajdują się liczby mieszczące się w przedziale

A. od 192 do 223

B. od 64 do 127

C. od 128 do 191

D. od 32 do 63

Adresy IPv4 klasy B są definiowane na podstawie wartości pierwszego oktetu w adresie IP. W przypadku klasy B, pierwszy oktet mieści się w zakresie od 128 do 191. Klasa ta jest stosowana głównie w dużych sieciach, gdzie potrzebne jest więcej adresów niż w klasie A, ale mniej niż w klasie C. Przykładowo, adresy takie jak 128.0.0.1 czy 190.255.255.255 są typowymi adresami klasy B. W praktyce, organizacje korzystające z tej klasy mogą przydzielać do 65,536 adresów IP w obrębie jednej sieci, co czyni ją idealną do zastosowań takich jak duże przedsiębiorstwa, które potrzebują wielu urządzeń w jednej sieci lokalnej. Warto również zauważyć, że klasy adresów IP są częścią starszego podejścia do routingu, a obecnie coraz częściej stosuje się CIDR (Classless Inter-Domain Routing), który umożliwia bardziej elastyczne przydzielanie adresów IP.

Pytanie 15

Który instrument służy do pomiaru długości oraz tłumienności przewodów miedzianych?

A. Miernik mocy

B. Omomierz

C. Woltomierz

D. Reflektometr TDR

Omomierz nie jest odpowiednim przyrządem do pomiaru długości i tłumienności przewodów miedzianych, mimo że służy do pomiaru oporu elektrycznego. Jego zastosowanie ogranicza się głównie do określenia wartości oporu w obwodach elektrycznych, co może być użyteczne w diagnostyce uszkodzeń, ale nie dostarcza informacji o długości przewodów ani ich tłumienności. Woltomierz natomiast mierzy napięcie elektryczne, co również nie ma zastosowania w kontekście pomiarów długości kabli ani ich właściwości tłumiących. Miernik mocy, jak sama nazwa wskazuje, służy do pomiaru mocy elektrycznej w obwodach, co również nie ma związku z danymi parametrami przewodów. Zrozumienie, że każdy z tych przyrządów ma swoje specyficzne funkcje, jest kluczowe w pracy z systemami elektrycznymi. Pomylenie ich zastosowań może prowadzić do poważnych błędów w diagnostyce i konserwacji systemów. Dlatego ważne jest, aby przed wyborem odpowiedniego narzędzia dobrze zrozumieć jego funkcjonalność oraz zastosowanie w praktyce, co wpłynie na efektywność pracy oraz bezpieczeństwo całego systemu.

Pytanie 16

Licencja CAL (Client Access License) uprawnia użytkownika do

A. korzystania z usług oferowanych przez serwer

B. przenoszenia programu na zewnętrzne nośniki

C. modyfikacji kodu aplikacji

D. nielimitowanego użytkowania programu

Każda z alternatywnych odpowiedzi na pytanie o licencję CAL zawiera nieporozumienia, które mogą prowadzić do niewłaściwego zrozumienia roli tej licencji w kontekście zarządzania oprogramowaniem. Zmiana kodu programu nie jest związana z licencją CAL, ponieważ ten rodzaj licencji jedynie daje prawo do dostępu, a nie do modyfikacji oprogramowania. Modyfikowanie kodu aplikacji wymaga posiadania odpowiednich uprawnień i licencji źródłowych, co jest całkowicie odmiennym procesem. Twierdzenie, że licencja CAL pozwala na używanie programu bezterminowo, również jest nieprawdziwe, ponieważ licencje CAL mogą mieć różne okresy obowiązywania, a ich warunki mogą się różnić w zależności od dostawcy oprogramowania. Co więcej, kopiowanie programu na nośniki zewnętrzne nie jest dozwolone w ramach licencji CAL; większość licencji ogranicza możliwość przenoszenia oprogramowania, aby chronić przed jego nieautoryzowanym używaniem. Typowym błędem jest myślenie o CAL w kontekście pełnych praw do oprogramowania, podczas gdy w rzeczywistości jest to licencja ograniczona do określonych zadań, takich jak dostęp do serwera, co jest kluczowe dla przestrzegania przepisów dotyczących licencjonowania oprogramowania.

Pytanie 17

Aby zminimalizować wpływ zakłóceń elektromagnetycznych na przesyłany sygnał w projektowanej sieci komputerowej, co należy zastosować?

A. światłowód

B. cienki przewód koncentryczny

C. gruby przewód koncentryczny

D. ekranowaną skrętkę

Wybór ekranowanej skrętki jako metody przesyłu sygnału w sieci komputerowej może wydawać się atrakcyjny, jednakże nie jest to rozwiązanie idealne w kontekście zakłóceń elektromagnetycznych. Ekranowana skrętka, mimo iż oferuje pewien poziom ochrony przed zakłóceniami, nadal jest podatna na interferencje, zwłaszcza w intensywnie zakłóconych środowiskach. Podobnie, cienki i gruby przewód koncentryczny, choć mają swoje zastosowanie w transmisji sygnałów, w przypadku sieci komputerowych charakteryzują się ograniczoną szerokością pasma i większą podatnością na zakłócenia. Przewody koncentryczne, szczególnie te cienkie, mogą wprowadzać zniekształcenia sygnału oraz ograniczać odległości efektywnego przesyłania. Wiele osób może zakładać, że przewody te są wystarczające dla standardowych aplikacji, jednak w praktyce, zwłaszcza przy rosnących wymaganiach dotyczących przepustowości, stają się one niewystarczające. Błąd myślowy polega na niepełnym zrozumieniu, że w erze szybko rozwijających się technologii transmisji danych, takich jak 5G czy IoT, standardy przesyłu muszą być dostosowywane do rosnących potrzeb, a światłowody oferują elastyczność i wydajność, której żadne z pozostałych rozwiązań nie są w stanie zapewnić.

Pytanie 18

Maksymalna długość łącza światłowodowego używanego do przesyłania danych w standardzie 10GBASE-SR wynosi

A. 2 km

B. 400 m

C. 4 km

D. 200 m

Wybór odpowiedzi 2 km, 4 km oraz 200 m jest niepoprawny z kilku powodów. Standard 10GBASE-SR został zaprojektowany z myślą o transmisji na krótszych dystansach, co czyni wartości 2 km i 4 km niewłaściwymi. Te odległości są typowe dla innych standardów, takich jak 10GBASE-LR, które używają światłowodów jednomodowych i są w stanie osiągnąć transmisję na znacznie większych dystansach - do 10 km. Odpowiedź 200 m, chociaż bliższa rzeczywistości, również nie oddaje maksymalnej długości dla 10GBASE-SR, która wynosi 400 m. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków mogą obejmować nieznajomość specyfikacji technicznych poszczególnych standardów Ethernet oraz mylenie parametrów dla różnych typów światłowodów. Wiedza o tym, jakie standardy i kable są odpowiednie dla danego zastosowania, jest kluczowa w projektowaniu i wdrażaniu sieci. Aby skutecznie operować w środowisku sieciowym, istotne jest, aby mieć świadomość różnorodności standardów i ich zastosowań, co wpływa na wydajność i niezawodność systemu.

Pytanie 19

W sieciach komputerowych miarą prędkości przesyłu danych jest

A. bps

B. byte

C. ips

D. dpi

Odpowiedź 'bps' (bits per second) jest poprawna, ponieważ jest to jednostka używana do pomiaru szybkości transmisji danych w sieciach komputerowych. W kontekście sieci komputerowych, szybkość ta odnosi się do liczby bitów, które są przesyłane w ciągu jednej sekundy. Jest to kluczowy parametr, który pozwala ocenić wydajność sieci, a także porównywać różne technologie transmisji, takie jak Ethernet, Wi-Fi czy łączność mobilna. Na przykład, szybkie połączenia optyczne mogą osiągać prędkości rzędu kilku gigabitów na sekundę (Gbps), co jest istotne w zastosowaniach wymagających dużej przepustowości, jak strumieniowanie wideo w wysokiej rozdzielczości czy przesyłanie dużych plików. Warto także zaznaczyć, że standardy sieciowe, takie jak IEEE 802.3 dla Ethernetu, definiują minimalne i maksymalne wartości dla bps, co pozwala na standaryzację i zapewnienie interoperacyjności między urządzeniami.

Pytanie 20

W biurowcu należy podłączyć komputer do routera ADSL za pomocą przewodu UTP Cat 5e. Jaka powinna być maksymalna odległość między komputerem a routerem?

A. 185 m

B. 50 m

C. 100 m

D. 500 m

W przypadku odpowiedzi wskazujących na większe odległości, takie jak 185 m, 50 m czy 500 m, warto zwrócić uwagę na techniczne ograniczenia związane z przesyłem sygnału przez przewody UTP. Odpowiedzi te opierają się na błędnych założeniach dotyczących maksymalnych długości kabli oraz pojemności sygnałowej. Na przykład, długość 185 m nie jest zgodna z normami IEEE 802.3, które jasno określają limit do 100 m dla kabli Ethernet w standardzie 1 Gbps. Przekroczenie tych wartości prowadzi do znacznego spadku jakości sygnału, co skutkuje opóźnieniami, utratą pakietów oraz wydłużonym czasem reakcji przy korzystaniu z aplikacji sieciowych. Z kolei 50 m również nie jest optymalne, ponieważ nie wykorzystuje w pełni możliwości, jakie daje kategoria 5e. Ostatecznie, 500 m jest znacznie poza granicami akceptowalnych wartości, co może sugerować brak zrozumienia zasad działania sieci komputerowych. Wiedza na temat limitów długości kabli UTP jest kluczowa dla projektowania wydajnych i niezawodnych systemów sieciowych, a stosowanie się do tych zasad pozwala uniknąć wielu problemów podczas eksploatacji sieci.

Pytanie 21

Jaką komendę należy wpisać w miejsce kropek, aby w systemie Linux wydłużyć standardowy odstęp czasowy między kolejnymi wysyłanymi pakietami przy użyciu polecenia ping?

ping ........... 192.168.11.3

A. -s 75

B. -i 3

C. -a 81

D. -c 9

Polecenie ping jest narzędziem diagnostycznym używanym do sprawdzania dostępności oraz jakości połączenia z innym hostem w sieci. Opcja -a w ping jest czasami używana w różnych implementacjach do uruchomienia alarmu akustycznego gdy host odpowiada jednak nie jest to standardowa opcja w kontekście zmiany interwału czasowego między pakietami. W trybie diagnostycznym flaga -c określa liczbę pakietów które mają być wysłane co jest użyteczne gdy chcemy ograniczyć liczbę próbek do analizy ale nie wpływa na odstęp między nimi. Użycie tej opcji jest istotne gdy potrzebujemy jednorazowej analizy zamiast ciągłego wysyłania pakietów. Opcja -s ustala rozmiar pakietu ICMP co może być przydatne do testowania jak różne rozmiary pakietów wpływają na jakość połączenia jednak również nie ma związku z częstotliwością wysyłania pakietów. W kontekście zwiększania odstępu czasowego wszystkie te opcje są niewłaściwe ponieważ nie wpływają na harmonogram wysyłania pakietów. Zrozumienie i właściwe użycie dostępnych opcji jest kluczowe w skutecznym diagnozowaniu i optymalizowaniu sieci co pozwala na bardziej świadome zarządzanie zasobami sieciowymi i ograniczenie potencjalnych problemów związanych z przepustowością i opóźnieniami. Poprawne przypisanie flag do ich funkcji wymaga zrozumienia specyfiki protokołów i mechanizmów sieciowych co jest istotne w profesjonalnym podejściu do administracji siecią.

Pytanie 22

Podczas procesu zamykania systemu operacyjnego na wyświetlaczu pojawił się błąd, znany jako bluescreen 0x000000F3 Bug Check 0xF3 DISORDERLY_SHUTDOWN - nieudane zakończenie pracy systemu, spowodowane brakiem pamięci. Co może sugerować ten błąd?

A. uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie komputera

B. przegrzanie procesora

C. uszkodzenie partycji systemowej

D. niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej

W przypadku błędu 0x000000F3, wiele osób może pomyśleć, że inne czynniki, takie jak uszkodzenie partycji systemowej, mogą być przyczyną problemów z zamykaniem systemu. To podejście jest mylne, ponieważ uszkodzenie partycji systemowej najczęściej objawia się innymi symptomami, takimi jak problemy z uruchamianiem systemu, błędy w dostępie do plików systemowych czy całkowity brak możliwości ładowania systemu operacyjnego. Z kolei uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie komputera, choć może prowadzić do obciążenia procesora i pamięci, nie jest bezpośrednio związane z błędem podczas zamykania systemu. System operacyjny jest zaprojektowany do zarządzania zasobami w sposób, który powinien pozwolić na zamknięcie nieużywanych aplikacji w miarę potrzeb. Z tego powodu użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że nadmiar aplikacji może niekoniecznie powodować błąd zamykania. Ostatecznie przegrzanie procesora jest problemem, który może wpływać na wydajność systemu, lecz nie jest bezpośrednio związane z błędem 0x000000F3. Przegrzanie może prowadzić do spadku wydajności i stabilności systemu, ale nie jest przyczyną niepowodzenia zamykania, które jest bardziej związane z zarządzaniem pamięcią. Ważne jest, by unikać błędnych wniosków dotyczących przyczyn problemów z systemem operacyjnym, a zamiast tego skupić się na konkretnych symptomach i ich związku z zasobami systemowymi.

Pytanie 23

Na załączonym rysunku przedstawiono

A. lokalizator kabli

B. nóż do terminacji

C. ściągacz do izolacji

D. złączak konektorów

Lokalizator przewodów to naprawdę fajne narzędzie, które pomaga nam znaleźć i śledzić przewody w różnych instalacjach elektrycznych i telekomunikacyjnych. W zasadzie to urządzenie składa się z nadajnika, co emituje sygnał elektryczny, i odbiornika, który ten sygnał łapie wzdłuż trasy przewodu. Dzięki temu możemy szybko znaleźć przewody, które są schowane w ścianach czy pod ziemią – to naprawdę przydatne, zwłaszcza gdy przychodzi czas na naprawy czy modernizacje. Warto też dodać, że lokalizatory są nie tylko dla instalacji elektrycznych, ale i sieciowych, co jest mega ważne w różnych biurach czy fabrykach. No i nie możemy zapominać o tym, że według standardów branżowych, musimy być dokładni i bezpieczni, pracując z tymi instalacjami. Dobre praktyki mówią, że trzeba regularnie kalibrować taki sprzęt, żeby działał jak należy. Jak widzisz, znajomość obsługi lokalizatora przewodów jest niezbędna dla techników, co zajmują się elektryką, telekomunikacją czy IT. To naprawdę zwiększa efektywność i pozwala zaoszczędzić czas przy rozwiązywaniu problemów.

Pytanie 24

Określ rezultat wykonania zamieszczonego polecenia.

A. Skonfigurowany czas aktywności konta Test

B. Zweryfikowana data ostatniego logowania na konto Test

C. Wyznaczona data wygaśnięcia konta Test

D. Wymuszona zmiana hasła na koncie Test w ustalonym terminie

Ustawienie czasu aktywacji konta użytkownika nie jest związane z poleceniem przedstawionym w pytaniu. W rzeczywistości polecenie to dotyczy wygaśnięcia konta, a nie jego aktywacji. Czas aktywacji konta odnosi się do momentu, kiedy konto staje się aktywne i dostępne do logowania. W kontekście systemu Windows, opcja ta nie jest obsługiwana przez polecenie net user, ponieważ domyślnie konta są aktywowane w momencie ich tworzenia, chyba że zostały wprowadzone specjalne ograniczenia. Inna błędna odpowiedź wskazuje na sprawdzenie daty ostatniego logowania. Działanie to również nie jest możliwe za pomocą polecenia net user, które służy do modyfikacji atrybutów konta, a nie do raportowania informacji. Podobnie, wymuszenie zmiany hasła na koncie Test nie jest związane z podanym poleceniem. Wymuszenie zmiany hasła można osiągnąć za pomocą opcji /passwordchg, jednak nie ma to związku z datą wygaśnięcia konta. Wiele osób mylnie interpretuje działanie polecenia, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie funkcji polecenia oraz właściwego zastosowania odpowiednich opcji w kontekście administracji kontami użytkowników w systemie Windows.

Pytanie 25

Przerzutnik bistabilny pozwala na przechowywanie bitu danych w pamięci

A. SRAM

B. DDR SDRAM

C. SDRAM

D. DRAM

DRAM, SDRAM oraz DDR SDRAM to różne formy pamięci dynamicznej, które nie wykorzystują przerzutników bistabilnych do przechowywania danych. DRAM przechowuje informacje w kondensatorach, które muszą być regularnie odświeżane, aby utrzymać zawartość. To fundamentalnie różni się od SRAM, gdzie dane są przechowywane w stabilnych stanach przerzutników, co pozwala na szybszy dostęp do przechowywanych informacji. SDRAM, czyli synchroniczna pamięć DRAM, synchronizuje operacje z zegarem systemowym, co poprawia wydajność w porównaniu do tradycyjnego DRAM, jednak nadal wymaga odświeżania. DDR SDRAM, czyli podwójnie szybka SDRAM, zwiększa przepustowość pamięci poprzez przesyłanie danych w obu cyklach zegara, ale również nie jest w stanie utrzymać bitów informacji bez ciągłego odświeżania. W związku z tym, każda z tych pamięci ma swoje ograniczenia, które uniemożliwiają jej wykorzystanie jako trwałej pamięci do przechowywania informacji w sposób jaki robi to SRAM. Wiele osób myli różne typy pamięci ze względu na ich nazwę, nie zdając sobie sprawy z ich zasadniczych różnic w sposobie działania i zastosowania. Kluczowe jest zrozumienie, że podczas gdy SRAM jest idealny do zastosowań wymagających niskiego opóźnienia, DRAM i jego pochodne są bardziej odpowiednie do zastosowań, gdzie większa pojemność pamięci jest ważniejsza niż szybkość dostępu.

Pytanie 26

Który protokół służy do wymiany danych o trasach oraz dostępności sieci pomiędzy routerami w ramach tego samego systemu autonomicznego?

A. RARP

B. HTTP

C. RIP

D. TCP

TCP (Transmission Control Protocol) to protokół komunikacyjny, który zapewnia niezawodną, uporządkowaną i sprawdzoną dostawę danych między aplikacjami działającymi na różnych urządzeniach w sieci. Jego głównym celem jest zapewnienie transferu danych, a nie wymiana informacji o trasach, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście zarządzania trasami w sieciach. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem służącym do przesyłania danych w Internecie, głównie do komunikacji między przeglądarkami a serwerami www. Nie jest on zaprojektowany do zarządzania trasami w sieciach, a jego ograniczenia w tym zakresie są oczywiste. RARP (Reverse Address Resolution Protocol) jest protokołem używanym do mapowania adresów IP na adresy MAC w przypadku, gdy urządzenie nie zna swojego adresu IP. To znacznie odbiega od celu wymiany informacji o trasach. Typowym błędem jest mylenie roli tych protokołów; TCP i HTTP są odpowiednie dla przesyłania danych, a RARP dla rozwiązywania adresów, ale żaden z nich nie jest używany do zarządzania trasami w sieciach. Właściwe zrozumienie funkcji poszczególnych protokołów w architekturze sieciowej jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową. W kontekście wymiany informacji o trasach w systemie autonomicznym, protokoły takie jak RIP są zdecydowanie bardziej odpowiednie.

Pytanie 27

Jaki adres IPv6 jest stosowany jako adres link-local w procesie autokonfiguracji urządzeń?

A. de80::/10

B. fe80::/10

C. he88::/10

D. fe88::/10

Inne podane adresy, takie jak de80::/10, fe88::/10 oraz he88::/10, są błędne w kontekście adresów link-local. Adres de80::/10 nie jest standardowo przypisany do żadnego celu w IPv6, co sprawia, że jego użycie jest nieprawidłowe. Adres fe88::/10 również nie należy do klasy adresów link-local – rozważając struktury adresowe IPv6, klasa ta jest zarezerwowana wyłącznie dla adresów zaczynających się od prefiksu fe80::/10. Z kolei he88::/10 nie jest poprawnym adresem IPv6, ponieważ prefiks he80::/10 nie istnieje w standardach IPv6. Użytkownicy często popełniają błąd polegający na myleniu prefiksów adresów, co prowadzi do nieprawidłowego przypisania adresów w lokalnych sieciach. Istotne jest zrozumienie, że adresy link-local nie mogą być używane do komunikacji z urządzeniami poza lokalną siecią, co ogranicza ich zastosowanie. Właściwe przypisanie adresów IPv6 jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania sieci i komunikacji między urządzeniami. Wszelkie niepoprawne przypisania mogą prowadzić do problemów z dostępem oraz błędnymi konfiguracjami sieciowymi, co należy unikać w praktyce inżynieryjnej.

Pytanie 28

W systemie Linux narzędzie top pozwala na

A. porządkowanie plików według ich rozmiaru w kolejności rosnącej

B. ustalenie dla użytkownika najwyższej wartości limitu quoty

C. monitorowanie wszystkich bieżących procesów

D. zidentyfikowanie katalogu zajmującego najwięcej przestrzeni na dysku twardym

Wybierając odpowiedzi dotyczące wyszukiwania katalogów zajmujących najwięcej miejsca na dysku, ustawiania limitów quoty lub sortowania plików według ich wielkości, można zauważyć, że obejmują one funkcje, które nie są związane z działaniem programu top w systemie Linux. Pierwsza koncepcja, dotycząca wyszukiwania katalogów zajmujących najwięcej miejsca, odnosi się do narzędzi takich jak du (disk usage), które pozwalają na analizę wykorzystania przestrzeni dyskowej w systemie plików. Użytkownicy mogą użyć polecenia 'du -sh *' w terminalu, aby uzyskać szybki przegląd rozmiarów katalogów. Ustawienie limitów quoty dla użytkowników to zupełnie inna funkcjonalność, realizowana za pomocą narzędzi takich jak quota, które kontrolują i ograniczają użycie przestrzeni dyskowej przez poszczególnych użytkowników. Te mechanizmy są istotne w środowiskach wieloużytkownikowych, aby zarządzać zasobami sprawiedliwie. Natomiast sortowanie plików według ich wielkości jest typowe dla poleceń takich jak ls, które mogą być używane z różnymi opcjami do wyświetlania i organizowania listy plików w katalogach. Takie niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego skojarzenia funkcji tych narzędzi z programem top, co jest częstym błędem w zrozumieniu podstawowych narzędzi administracyjnych w systemie Linux. Każde z wymienionych narzędzi ma swoją specyfikę i zastosowanie, które jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami systemowymi.

Pytanie 29

Jakie miejsce nie powinno być wykorzystywane do przechowywania kopii zapasowych danych z dysku twardego komputera?

A. Inna partycja tego samego dysku

B. Płyta CD/DVD

C. Zewnętrzny dysk

D. Nośnik USB

Wybór opcji 'Inna partycja dysku tego komputera' jako miejsca przechowywania kopii bezpieczeństwa danych jest niewłaściwy, ponieważ w przypadku awarii głównego dysku twardego, cała zawartość, w tym dane na innych partycjach, może zostać utracona. Standardowe praktyki związane z tworzeniem kopii zapasowych opierają się na zasadzie, że kopie powinny być przechowywane w lokalizacjach fizycznie oddzielonych od oryginalnych danych. Przykładowo, stosowanie pamięci USB, płyt CD/DVD czy zewnętrznych dysków twardych to sprawdzone metody, które zapewniają ochronę przed utratą danych. Zewnętrzny dysk twardy, jako nośnik, zapewnia nie tylko mobilność, ale także możliwość korzystania z różnych standardów przechowywania danych, takich jak RAID, co zwiększa bezpieczeństwo kopii. W praktyce, zaleca się wdrożenie strategii 3-2-1, która zakłada posiadanie trzech kopii danych, na dwóch różnych nośnikach, z jedną kopią przechowywaną w chmurze lub w innej lokalizacji fizycznej. Dzięki temu, nawet w przypadku całkowitego usunięcia danych z głównego dysku, istnieje możliwość ich łatwego odzyskania.

Pytanie 30

Jakie zdanie charakteryzuje SSH Secure Shell?

A. Sesje SSH powodują wysłanie zwykłego tekstu, niezaszyfrowanych danych

B. Sesje SSH nie umożliwiają stwierdzenia, czy punkty końcowe są autentyczne

C. Protokół do pracy zdalnej na odległym komputerze, który nie zapewnia kodowania transmisji

D. Bezpieczny protokół terminalowy oferujący usługi szyfrowania połączenia

Niektóre pomysły zawarte w alternatywnych odpowiedziach mogą wprowadzać w błąd i mogą prowadzić do złego zrozumienia funkcji protokołu SSH. Na przykład, twierdzenie, że protokół nie zapewnia szyfrowania transmisji, jest nieprawdziwe, ponieważ jednym z kluczowych celów SSH jest właśnie ochrona danych przed nieautoryzowanym dostępem poprzez szyfrowanie. Protokół ten wykorzystuje silne metody szyfrowania, co oznacza, że dane przesyłane między klientem a serwerem są chronione przed podsłuchiwaniem i manipulacją. Innym błędnym stwierdzeniem jest to, że sesje SSH przesyłają niezaszyfrowane dane. W rzeczywistości, każda sesja SSH jest zabezpieczona, co jest kluczowym elementem jego działania. Również nieprawdziwe jest stwierdzenie, że sesje SSH nie umożliwiają weryfikacji autentyczności punktów końcowych. Protokół SSH implementuje mechanizmy weryfikacji, takie jak klucze publiczne, które pozwalają na potwierdzenie tożsamości serwera i klienta. Te błędne przekonania mogą wynikać z niezrozumienia podstawowych zasad działania protokołu SSH oraz roli, jaką odgrywa w zabezpieczaniu komunikacji w sieciach komputerowych. W związku z tym kluczowe jest, aby zrozumieć, że SSH nie tylko zapewnia zdalny dostęp, ale także chroni poufność i integralność danych, co jest fundamentalne w dzisiejszym świecie technologii informacyjnych.

Pytanie 31

Przesyłanie informacji przy użyciu fal radiowych w pasmie ISM odbywa się w standardzie

A. Bluetooth

B. HDMI

C. IrDA

D. FireWire

Bluetooth jest technologią bezprzewodową, która korzysta z pasma ISM (Industrial, Scientific and Medical), co czyni ją idealną do transmisji danych w różnych zastosowaniach, takich jak telefony komórkowe, słuchawki, głośniki czy urządzenia smart home. Pasmo ISM, w którym operuje Bluetooth, oznacza, że technologia ta nie wymaga uzyskania licencji na wykorzystanie pasma, co przyspiesza rozwój i implementację urządzeń. Bluetooth działa na częstotliwości 2.4 GHz, co pozwala na komunikację z prędkością do 3 Mbps na krótkich dystansach, co jest wystarczające dla wielu aplikacji w codziennym użytku. Dodatkowo, Bluetooth obsługuje różnorodne profile, takie jak A2DP (Advanced Audio Distribution Profile) do przesyłania muzyki czy HSP (Headset Profile) do komunikacji głosowej. Dzięki możliwości tworzenia sieci typu piconet, Bluetooth umożliwia jednoczesne połączenie wielu urządzeń, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem dla użytkowników. W praktyce, technologia ta jest powszechnie stosowana w smartfonach do łączenia z akcesoriami, co zwiększa komfort i funkcjonalność nowoczesnych urządzeń.

Pytanie 32

Urządzenie elektryczne lub elektroniczne, które zostało zużyte i posiada znak widoczny na ilustracji, powinno być

A. Wyrzucone do kontenerów na odpady komunalne

B. Wyrzucone do pojemników z tym oznaczeniem

C. Przekazane do punktu skupującego złom

D. Przekazane do miejsca odbioru zużytej elektroniki

Przekreślony kosz na śmieci na urządzeniu elektronicznym sugeruje zakaz wyrzucania go do zwykłych pojemników na odpady komunalne. Jest to ważny aspekt ochrony środowiska, ponieważ urządzenia te mogą zawierać niebezpieczne substancje chemiczne, które są szkodliwe dla ekosystemu. Dlatego nie należy ich wyrzucać do pojemników oznaczonych tym znakiem, co byłoby sprzeczne z ideą recyklingu i przetwarzania odpadów elektronicznych. Przekazywanie do punktu skupu złomu również nie jest zalecane, ponieważ takie miejsca nie mają odpowiednich systemów do bezpiecznego zarządzania substancjami toksycznymi i nie zapewniają recyklingu zgodnie z normami. Złomowiska mogą przyczyniać się do zanieczyszczenia środowiska, jeśli nie są odpowiednio zarządzane. Wyrzucanie do śmieci bytowych jest niezgodne z dyrektywą WEEE, której celem jest promowanie odpowiedzialnego zarządzania e-odpadami. Dlatego ważne jest, aby zużyte urządzenia przekazywać do punktów odbioru zużytej elektroniki, gdzie są one bezpiecznie przetwarzane i recyklingowane, co minimalizuje negatywny wpływ na środowisko i pozwala na odzyskiwanie wartościowych surowców. Takie podejście wpisuje się w zasady zrównoważonego rozwoju oraz gospodarki o obiegu zamkniętym, która dąży do minimalizacji odpadów i optymalizacji użycia zasobów naturalnych poprzez ich ponowne wykorzystywanie w procesach produkcyjnych. Właściwe postępowanie z e-odpadami jest kluczowe dla ochrony zasobów środowiska naturalnego i zdrowia ludzkiego.

Pytanie 33

Jaką czynność można wykonać podczas konfiguracji przełącznika CISCO w interfejsie CLI, bez przechodzenia do trybu uprzywilejowanego, na poziomie dostępu widocznym w powyższej ramce?

A. Tworzenie sieci VLAN

B. Wyświetlenie tablicy ARP

C. Zmiana nazwy systemowej

D. Określanie haseł dostępu

Zmiana nazwy systemowej, określanie haseł dostępu oraz tworzenie sieci VLAN wymagają dostępu do trybu uprzywilejowanego, co oznacza, że nie mogą być realizowane na podstawowym poziomie dostępu. Często występującym błędem myślowym jest skojarzenie podstawowych komend administracyjnych z podstawowym poziomem dostępu, co prowadzi do nieporozumień. Zmiana nazwy systemowej jest kluczowym krokiem w procesie identyfikacji urządzenia w sieci. Użytkownik musi wykonać polecenie 'hostname [nazwa]', które jest dostępne jedynie w trybie uprzywilejowanym, ponieważ zmiana tej nazwy wpływa na cały system i jego funkcjonowanie. Podobnie, określanie haseł dostępu, które obejmuje polecenia takie jak 'enable secret [hasło]', także nie może być wykonane bez dostępu do trybu uprzywilejowanego. Ta operacja jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa urządzenia, co jest kluczowe w środowiskach produkcyjnych. Tworzenie sieci VLAN (Virtual Local Area Network) to kolejna operacja, która wymaga podniesienia poziomu uprawnień do trybu uprzywilejowanego. VLAN-y są używane do segmentacji ruchu w sieci oraz zwiększenia bezpieczeństwa poprzez oddzielanie różnych grup użytkowników. Ostatecznie, zrozumienie, które operacje są dostępne na poszczególnych poziomach uprawnień, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią oraz dla zapewnienia jej bezpieczeństwa i stabilności.

Pytanie 34

Jak nazywa się protokół oparty na architekturze klient-serwer oraz modelu żądanie-odpowiedź, wykorzystywany do przesyłania plików?

A. SSL

B. FTP

C. ARP

D. SSH

Protokół SSL (Secure Socket Layer) to technologia zabezpieczeń, która umożliwia nawiązywanie zaszyfrowanych połączeń w Internecie. Jego głównym celem jest ochrona przesyłanych danych przed nieautoryzowanym dostępem, co czyni go kluczowym w kontekście zabezpieczania komunikacji, ale nie jest protokołem do transferu plików. Z kolei SSH (Secure Shell) to protokół służący do zdalnego logowania oraz zarządzania systemami operacyjnymi, oferujący szyfrowanie oraz autoryzację, ale również nie jest przeznaczony wyłącznie do przesyłania plików. ARP (Address Resolution Protocol) ma zupełnie inne zadanie, bowiem odpowiada za mapowanie adresów IP na adresy MAC w lokalnej sieci, co jest kluczowe dla komunikacji w warstwie łącza danych, a nie transferu plików. Typowym błędem myślowym prowadzącym do wyboru błędnej odpowiedzi jest mylenie funkcji protokołów oraz ich zastosowań; użytkownicy często mogą pokusić się o klasyfikowanie protokołów według ich ogólnych funkcji, zamiast skupić się na ich specyficznych zastosowaniach. Zrozumienie, że protokoły takie jak SSL i SSH pełnią inne role w architekturze sieci, jest kluczowe dla efektywnego korzystania z technologii internetowych.

Pytanie 35

Który z wymienionych składników zalicza się do elementów pasywnych sieci?

A. Switch.

B. Amplifier.

C. Network card.

D. Patch panel.

Przełącznik, wzmacniak i karta sieciowa to urządzenia aktywne, co znaczy, że muszą być zasilane i przetwarzają sygnały w sieci. Przełącznik działa jak coś, co kieruje ruchem, podejmuje decyzje na podstawie adresów MAC. To aktywne zarządzanie ruchem sprawia, że przełącznik nie tylko przekazuje sygnały, ale też filtruje i ogranicza ruch do odpowiednich portów, co poprawia efektywność sieci. Wzmacniak z kolei pomaga wzmocnić sygnał, co jest ważne w dużych sieciach, gdzie sygnał może się osłabiać. Karta sieciowa to z kolei interfejs między komputerem a siecią, umożliwia komunikację poprzez konwersję danych na odpowiednie formy transmisji, no i potrzebuje zasilania, bo jest aktywna. Wiesz, wiele osób myli funkcje pasywnych i aktywnych elementów. Pasywne elementy, jak panele krosowe, nie wpływają na sygnał, tylko organizują połączenia, co jest kluczowe dla sprawnego funkcjonowania sieci. Użycie aktywnych komponentów tam, gdzie wystarczyłyby pasywne, może prowadzić do niepotrzebnych wydatków i skomplikowania projektu.

Pytanie 36

Niekorzystną właściwością macierzy RAID 0 jest

A. replikacja danych na n-dyskach.

B. konieczność posiadania dodatkowego dysku zapisującego sumy kontrolne.

C. brak odporności na awarię chociażby jednego dysku.

D. zmniejszenie prędkości zapisu/odczytu w porównaniu do pojedynczego dysku.

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że replikacja danych na n-dyskach nie jest cechą RAID 0. Tego rodzaju funkcjonalność jest charakterystyczna dla macierzy RAID 1 lub RAID 10, gdzie dane są duplikowane na różnych dyskach, co zapewnia ich ochronę w przypadku awarii jednego z nich. RAID 0, w przeciwieństwie do tych konfiguracji, nie oferuje żadnej formy replikacji, co sprawia, że jest on bardziej narażony na utratę danych. Ponadto, konieczność posiadania dodatkowego dysku zapisującego sumy kontrolne dotyczy takich macierzy jak RAID 5 lub RAID 6, które wykorzystują parzystość do ochrony danych. W RAID 0 nie ma potrzeby tworzenia sum kontrolnych, ponieważ nie zapewnia on żadnej ochrony przed błędami. Zmniejszenie szybkości zapisu/odczytu w porównaniu z pojedynczym dyskiem również jest błędnym założeniem. RAID 0 z definicji ma na celu zwiększenie wydajności poprzez równoległe zapisywanie i odczytywanie danych na kilku dyskach jednocześnie, co skutkuje lepszymi osiągami niż w przypadku pojedynczego dysku. Kluczowe jest zrozumienie, że RAID 0 jest optymalnym rozwiązaniem w zastosowaniach wymagających wysokiej wydajności, ale wiąże się z istotnym ryzykiem utraty danych, co podkreśla konieczność stosowania odpowiednich procedur zabezpieczających.

Pytanie 37

Technologia ADSL pozwala na nawiązanie połączenia DSL

A. z różnorodnymi prędkościami w kierunku do i od abonenta

B. o identycznej szybkości w obie strony do i od abonenta

C. poprzez linie ISDN

D. o wyjątkowo dużej prędkości, przekraczającej 13 Mb/s

Odpowiedzi takie jak wykorzystanie linii ISDN do ADSL są nieprawidłowe, ponieważ ADSL korzysta z istniejących linii telefonicznych miedzianych, które są wykorzystywane przez usługi PSTN (Public Switched Telephone Network). Linia ISDN, będąca cyfrową linią komunikacyjną, działa na zasadzie całkowicie innej technologii, a jej parametry transmisji różnią się od ADSL. Również idea, że ADSL miałby oferować tę samą prędkość w obu kierunkach, jest mylna. ADSL jest zaprojektowane z asymetrycznym rozkładem prędkości, co oznacza, że jego głównym celem jest zapewnienie użytkownikowi większej szybkości pobierania, co jest zgodne z powszechnymi potrzebami użytkowników domowych. Prędkości na poziomie powyżej 13 Mb/s w standardowym ADSL także są niepoprawne; ADSL2 i ADSL2+ mogą osiągać wyższe prędkości, jednak standardowe ADSL nie przekracza 8 Mb/s. Należy również zwrócić uwagę na błędy w rozumieniu znaczenia jakości połączenia oraz jego wpływu na prędkości. Aspekty takie jak długość linii, jakość miedzi czy ilość podłączonych użytkowników mogą znacznie wpływać na realne osiągane prędkości, co nie jest brane pod uwagę w opisanych odpowiedziach.

Pytanie 38

Jak nazywa się program, który pozwala na interakcję pomiędzy kartą sieciową a systemem operacyjnym?

A. middleware.

B. detektor.

C. sterownik.

D. komunikator.

Sterownik to oprogramowanie, które umożliwia komunikację między kartą sieciową a systemem operacyjnym. Odpowiada za przekazywanie poleceń z systemu operacyjnego do sprzętu oraz z powrotem, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie urządzenia w systemie komputerowym. Przykładem zastosowania sterownika jest jego rola w konfiguracji i zarządzaniu typowymi operacjami sieciowymi, np. w przypadku drukowania przez sieć, gdzie sterownik drukarki komunikuje się z systemem operacyjnym, aby zapewnić prawidłowe przesyłanie danych. Dobre praktyki w branży obejmują regularne aktualizowanie sterowników, co pozwala na poprawę wydajności, bezpieczeństwa i wsparcia dla nowych funkcjonalności. Utrzymywanie aktualnych sterowników jest kluczowe dla minimalizacji problemów z kompatybilnością oraz zapewnienia optymalizacji działania podzespołów sprzętowych. Ponadto, sterowniki są często zgodne z określonymi standardami, takimi jak Plug and Play, co ułatwia ich instalację i konfigurację.

Pytanie 39

Jakim protokołem jest realizowana kontrola poprawności transmisji danych w sieciach Ethernet?

A. HTTP

B. UDP

C. TCP

D. IP

Wybór protokołów IP, UDP oraz HTTP w kontekście kontroli poprawności przesyłania danych w sieciach Ethernet jest nietrafiony ze względu na różnice w ich funkcjonalności. Protokół IP (Internet Protocol) odpowiada za adresowanie i przesyłanie pakietów danych między urządzeniami w sieci, ale nie zapewnia niezawodności ani kontroli błędów. Działa na poziomie sieci, a jego głównym celem jest dostarczenie pakietów do miejsca przeznaczenia, co sprawia, że mogą występować utraty danych, duplikacje czy zamiana kolejności pakietów. Protokół UDP (User Datagram Protocol) z kolei, mimo że jest prostszy i szybszy, służy do przesyłania datagramów bez nawiązywania połączenia i nie oferuje żadnych mechanizmów zapewniających poprawność transmisji, co czyni go odpowiednim jedynie dla zastosowań, w których szybkość jest kluczowa, a stabilność nie jest wymagana, jak w transmisjach audio czy wideo na żywo. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem aplikacyjnym, który opiera się na TCP, co oznacza, że korzysta z jego niezawodnych mechanizmów, ale sam w sobie nie jest odpowiedzialny za kontrolę poprawności przesyłania danych. Wybierając te protokoły, można błędnie założyć, że zapewniają one te same mechanizmy kontroli i niezawodności, co TCP, co prowadzi do zrozumienia ich ról w architekturze sieciowej w sposób zbyt uproszczony i nieprecyzyjny. Rozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 40

Oprogramowanie komputerowe, które jest dostępne bezpłatnie i bez ograniczeń czasowych, jest dystrybuowane na podstawie licencji typu

A. trial

B. donationware

C. public domain

D. shareware

Odpowiedź "public domain" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do oprogramowania, które jest dostępne dla każdego bez jakichkolwiek ograniczeń czasowych czy finansowych. Oprogramowanie w domenie publicznej jest uwolnione od wszelkich praw autorskich, co oznacza, że użytkownicy mogą je dowolnie modyfikować, kopiować i rozpowszechniać. Przykłady takiego oprogramowania to różne biblioteki kodów źródłowych, które są wykorzystywane w projektach open-source, jak np. zbiory przydatnych narzędzi programistycznych. W praktyce oznacza to, że programiści mogą korzystać z tych zasobów bez konieczności uzyskiwania zezwolenia, co sprzyja innowacyjności i współpracy w społeczności deweloperów. Standardy i dobre praktyki branżowe wskazują na znaczenie udostępniania oprogramowania w domenie publicznej jako sposobu na wspieranie edukacji oraz rozwoju technologii. Korzystanie z takich zasobów przyczynia się do szybszego rozwoju nowych aplikacji i narzędzi, a także umożliwia naukę poprzez praktyczne zastosowanie kodu źródłowego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej