Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 21:17
  • Data zakończenia: 17 maja 2025 21:31

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Do kluczowych elementów reklamy wewnętrznej w restauracji nie zaliczają się

A. znaki firmowe umieszczone na ścianach, podłogach i drzwiach
B. prezentery, tablice oraz tabliczki informacyjne
C. billboardy
D. szyldy wewnętrzne
Odpowiedzi takie jak prezentery, tablice, znaki firmowe czy szyldy wewnętrzne dotyczą elementów, które mają kluczowe znaczenie w kontekście reklamy wewnętrznej w lokalach gastronomicznych. Prezentery są wykorzystywane do eksponowania menu lub promocji, co jest istotne dla przyciągania uwagi klientów oraz informowania ich o dostępnych opcjach. Tablice informacyjne dostarczają nie tylko informacji o potrawach, ale także o składnikach, co jest szczególnie ważne w dobie rosnącej świadomości dotyczącej zdrowia i alergii pokarmowych. Znaki firmowe umieszczane w lokalu pomagają w budowaniu silnej identyfikacji wizualnej, co przekłada się na większe zaufanie klientów do marki. Szyldy wewnętrzne pełnią rolę informacyjną, pomagając klientom w orientacji i odnalezieniu się w przestrzeni lokalu, co jest istotne dla ich komfortu. Pomylenie billboardów z tymi środkami reklamy wewnętrznej może wynikać z niepełnej wiedzy na temat różnic między tymi dwoma kategoriami reklamy. Billboardy mają na celu dotarcie do szerszego grona odbiorców na zewnątrz lokalu, podczas gdy środki reklamy wewnętrznej są skoncentrowane na bezpośredniej komunikacji z klientami już znajdującymi się w lokalu. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jak różne elementy reklamy w lokalu gastronomicznym wpływają na doświadczenie klienta oraz jakie normy obowiązują w tym zakresie.
Pytanie 2

Jaką metodę przechowywania żywności trzeba zastosować, aby stworzyć warunki sprzyjające rozwojowi bakterii kwasu mlekowego?

A. W kiszeniu
B. W tyndalizacji
C. W liofilizowaniu
D. W marynowaniu
Tyndalizacja, marynowanie i liofilizowanie to metody, które nie sprzyjają aktywności bakterii kwasu mlekowego, co czyni je niewłaściwymi odpowiedziami na pytanie o kiszenie. Tyndalizacja polega na wielokrotnym gotowaniu żywności, co ma na celu zniszczenie mikroorganizmów, w tym bakterii, co jest przeciwieństwem warunków, w których zachodzi kiszenie. Gotowanie eliminuje również enzymy, które są niezbędne w procesie fermentacji, a tym samym nie pozwala na rozwój pożądanych bakterii. Marynowanie, z kolei, wykorzystuje ocet i inne kwasowe składniki, które działają jako konserwanty, tworząc środowisko, w którym bakterie kwasu mlekowego nie mogą się rozwijać. W marynowaniu celem jest przede wszystkim nadanie smaku oraz przedłużenie trwałości żywności przez działanie kwasu, a nie fermentację. Liofilizowanie to proces suszenia żywności poprzez zamrażanie i usuwanie wody w próżni, co również uniemożliwia rozwój jakichkolwiek mikroorganizmów, w tym bakterii kwasu mlekowego. Często występującym błędem jest mylenie tych metod z procesem fermentacji; wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że skuteczne kiszenie wymaga specyficznych warunków, które są całkowicie niezgodne z tymi trzema podejściami. Warto zrozumieć, że każda z metod ma swoje unikalne zastosowanie i cele, a umiejętność ich odróżniania jest kluczowa w kontekście utrwalania żywności.
Pytanie 3

Do technologicznych tras czystych zalicza się

A. trasę personelu
B. trasę odpadów i opakowań
C. trasę gotowych potraw
D. trasę surowców
Drogi surowców, odpadów i opakowań oraz personelu, choć ważne, nie są zaliczane do dróg technologicznych czystych w kontekście produkcji żywności. Droga surowców koncentruje się na dostępie do składników, co może prowadzić do marnotrawstwa i zwiększonej emisji, jeśli nie jest odpowiednio zarządzana. Nieefektywne gromadzenie surowców może skutkować nadmiarem odpadów, co jest sprzeczne z ideą czystych technologii. Droga odpadów i opakowań zazwyczaj odnosi się do sposobów zarządzania produktami po ich wykorzystaniu, co nie pasuje do koncepcji minimalizowania wpływu na środowisko już na etapie produkcji. Z kolei droga personelu, mimo że ważna dla sprawnej logistyki, nie wpływa bezpośrednio na redukcję negatywnego wpływu procesu produkcji na środowisko. W wielu przypadkach mylenie tych dróg z czystymi technologiami wypływa z braku zrozumienia, jak kluczowe jest zintegrowane podejście do wszystkich aspektów produkcji, mające na celu osiągnięcie efektywności oraz zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 4

Osoba organizująca rodzinne spotkanie powinna wystroić stół w stylu rustykalnym. Jaki to będzie stół?

A. bankietowy
B. rosyjski
C. prezydialny
D. na ludowo
Wybór odpowiedzi prezydialny, rosyjski czy bankietowy nie jest adekwatny do tematyki stylu rustykalnego. Stół prezydialny charakteryzuje się formalnością i jest przeznaczony do oficjalnych uroczystości, co jest w opozycji do swobodnej, domowej atmosfery rustykalnych spotkań. Styl rosyjski, z kolei, łączy mocne, wyraziste kolory oraz bogate zdobienia, co również nie odpowiada zasadom prostoty i naturalności, jakimi kieruje się styl ludowy. Stół bankietowy jest z kolei zaaranżowany na większe wydarzenia, gdzie głównym celem jest zapewnienie gościom komfortu oraz eleganckiego wrażenia, co w kontekście domowego przyjęcia rodzinnego może być zbędne. Typowe błędy w wyborze nieprawidłowej odpowiedzi często wynikają z mylenia kontekstu formalności z przytulnym, nieformalnym podejściem do organizacji. Podczas projektowania przestrzeni należy mieć na uwadze, że wybór stylu powinien odzwierciedlać charakter wydarzenia oraz jego uczestników, co w przypadku rustykalnego przyjęcia implikowałoby prostotę oraz bliskość do natury. Warto zatem zwracać uwagę na cechy charakterystyczne stylów oraz ich zastosowanie w kontekście planowanych wydarzeń.
Pytanie 5

Jakie urządzenie do pieczenia umożliwia skrócenie czasu obróbki oraz osiągnięcie wyższej efektywności?

A. Piec konwekcyjny
B. Piekarnik
C. Piec konwekcyjno-parowy
D. Kombiwar
Piec konwekcyjno-parowy łączy w sobie zalety pieczenia konwekcyjnego oraz gotowania na parze, co znacząco wpływa na efektywność procesu obróbki cieplnej. Dzięki zastosowaniu wentylatora, gorące powietrze jest równomiernie rozprowadzane wokół potraw, co pozwala na szybsze i bardziej równomierne pieczenie. Dodatkowo, wprowadzenie pary do procesu obróbki cieplnej zapobiega wysychaniu potraw, co zwiększa ich soczystość i zachowanie naturalnych składników odżywczych. Praktycznym przykładem zastosowania pieca konwekcyjno-parowego jest przygotowanie pieczonego kurczaka, który dzięki parze staje się miękki i aromatyczny, a skórka uzyskuje chrupkość. W przemyśle gastronomicznym, takie urządzenie przyczynia się do obniżenia kosztów eksploatacji, skracając czas pieczenia i zwiększając wydajność produkcji, co jest zgodne z trendami minimalizacji strat i optymalizacji procesów kulinarnych.
Pytanie 6

W przypadku oparzeń drugiego stopnia, co powinno się zrobić z poszkodowanym?

A. założyć opatrunek przylepcowy
B. użyć maści przeciwoparzeniowej
C. nałożyć opatrunek jałowy
D. przebić utworzone pęcherze
Odpowiedź "założyć opatrunek jałowy" jest prawidłowa, ponieważ oparzenia drugiego stopnia charakteryzują się uszkodzeniem naskórka oraz części dermy, co prowadzi do powstania pęcherzy wypełnionych płynem. W takim przypadku kluczowe jest, aby zminimalizować ryzyko zakażenia oraz ochronić uszkodzoną skórę przed dalszymi urazami. Założenie jałowego opatrunku nie tylko chroni ranę, ale także sprzyja w procesie gojenia, w przeciwnym razie narażamy poszkodowanego na infekcje. Zastosowanie jałowego opatrunku powinno być zgodne z wytycznymi dotyczącymi pierwszej pomocy oraz standardami medycznymi, które podkreślają znaczenie utrzymania czystości rany. Przykładem może być użycie opatrunków hydrożelowych, które nie tylko chronią, ale także nawilżają ranę, co sprzyja szybszemu gojeniu. Warto również pamiętać, że w przypadku oparzeń odradza się usuwanie pęcherzy, ponieważ pełnią one funkcję naturalnej bariery ochronnej.
Pytanie 7

Mleko UHT po otwarciu powinno być przechowywane w lodówce w temperaturze

A. od 5 °C do 8 °C przy wilgotności 80%
B. od 10 °C do 15 °C przy wilgotności 60%
C. od 12 °C do 15 °C przy wilgotności 60%
D. od 8 °C do 12 °C przy wilgotności 80%
Odpowiedź 'od 5 °C do 8 °C przy wilgotności 80%' jest prawidłowa, ponieważ otwarte mleko UHT powinno być przechowywane w chłodziarce w temperaturze, która minimalizuje ryzyko rozwoju mikroorganizmów oraz zachowuje jego jakość. Mleko UHT, mimo że poddane obróbce termicznej, nie jest całkowicie wolne od ryzyka kontaminacji po otwarciu. Przechowywanie w temperaturze od 5 °C do 8 °C oraz przy wysokiej wilgotności pozwala ograniczyć procesy oksydacyjne i wpływa na dłuższy okres przydatności do spożycia. Ważne jest, aby pamiętać o regularnym sprawdzaniu temperatury w lodówce oraz o właściwym zamykaniu opakowania po każdym użyciu. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz lokalnymi standardami sanitarnymi, odpowiednia temperatura przechowywania mleka optymalizuje jego właściwości odżywcze oraz smakowe, co jest kluczowe dla konsumentów.
Pytanie 8

Do przygotowania ciasta na leniwe pierogi potrzebne są jajka, mąka pszenna oraz

A. kasza manna
B. surowe ziemniaki
C. ser twarogowy
D. ser podpuszczkowy
Ciasto na pierogi leniwe wymaga użycia sera twarogowego, ponieważ właśnie ten składnik nadaje mu odpowiednią konsystencję i smak. Ser twarogowy, bogaty w białko i wapń, jest idealny do ciasta, gdyż po ugotowaniu tworzy delikatną i aksamitną teksturę, co przekłada się na smak oraz przyjemność jedzenia. W praktyce, dobrym rozwiązaniem jest użycie twarogu o odpowiedniej wilgotności; zbyt mokry ser może spowodować, że ciasto stanie się kleiste i trudne do obróbki, natomiast zbyt suchy nie dostarczy odpowiedniej elastyczności. Warto również pamiętać o tym, aby ser był dobrze rozdrobniony przed dodaniem go do mąki i jajek, co pozwoli uzyskać jednolitą masę. Standardy kulinarne podkreślają znaczenie świeżości składników, dlatego zaleca się korzystanie z lokalnych, świeżych produktów. Użycie sera twarogowego w pierogach leniwych jest zgodne z tradycyjnymi recepturami, co również podkreśla ich autentyczność oraz wartość kulturową. W ten sposób można nie tylko cieszyć się pysznym smakiem, ale także pielęgnować lokalne tradycje kulinarne.
Pytanie 9

Jakie rodzaje produktów spożywczych, przechowywane w odpowiednich warunkach, mogą poprawić ich walory organoleptyczne?

A. Warzyw
B. Serów
C. Cytrusów
D. Przypraw
Choć warzywa, przyprawy i cytrusy również wymagają odpowiednich warunków przechowywania, ich wpływ na jakość organoleptyczną nie jest tak znaczący jak w przypadku serów. Warzywa, na przykład, powinny być przechowywane w chłodnym miejscu, ale ich smak i tekstura najczęściej ulegają pogorszeniu znacznie szybciej niż w przypadku serów. Często są narażone na utratę witamin i minerałów, a ich właściwości organoleptyczne mogą znacznie się zmieniać przy niewłaściwym przechowywaniu. Przyprawy z kolei, choć mogą zachować swoje aromaty przez długi czas, nie są tak wrażliwe na zmiany temperatury i wilgotności jak sery. Ich przechowywanie w hermetycznie zamkniętych pojemnikach w suchym i chłodnym miejscu zapewnia optymalne warunki, ale nie wpływa na ich jakość w sposób bezpośredni jak w przypadku serów. Cytrusy, choć świeże i soczyste, również nie osiągają takiego poziomu jakości organoleptycznej jak sery, gdyż ich smak nie zmienia się drastycznie w wyniku niewłaściwego przechowywania. Typowym błędem jest mylenie wrażliwości tych produktów. Istnieje przekonanie, że każde jedzenie wymaga podobnych warunków przechowywania, co jest mylne. Każdy z tych produktów ma swoje unikalne wymagania, które należy wziąć pod uwagę, aby zapewnić ich optymalną jakość i świeżość.
Pytanie 10

Aby przygotować czerninę, należy zastosować krew

A. indyka
B. wołowa
C. końska
D. kacza
Czernina, jako tradycyjna potrawa, ma swoje unikalne właściwości wynikające z użycia krwi kaczej. Wybór innego rodzaju krwi, takiego jak końska, wołowa czy indyka, prowadzi do istotnych różnic w smaku, konsystencji oraz wartości odżywczych. Krew końska, chociaż czasami używana w innych potrawach, jest znacznie bardziej słodkawa i nie posiada tych samych właściwości, które nadają czerninie jej wyrazisty charakter. Krew wołowa, znana z intensywnego smaku, może przyczynić się do zbyt mocnego i ciężkiego wywaru, co może zniechęcić do spożycia. Z kolei krew indyka, mimo że jest lżejsza, nie dostarcza tak bogatego smaku i odczucia, jakie daje krew kacza. Wybór niewłaściwego rodzaju krwi do czerniny jest przykładem błędnego myślenia, które może wynikać z braku wiedzy na temat tradycji kulinarnych i charakterystyki używanych składników. W kontekście przygotowywania potraw, istotne jest, aby korzystać z lokalnych i tradycyjnych składników, które nie tylko wspierają regionalną kuchnię, ale również zapewniają autentyczność smaku, co jest kluczowe w gastronomii. Aby uzyskać najlepszy efekt kulinarny, warto również zwrócić uwagę na metody przygotowania, które powinny być zgodne z dobrą praktyką kulinarną.
Pytanie 11

Wskaż brakujący etap w przedstawionej procedurze postępowania z jajami dostarczonymi do zakładu gastronomicznego.

Procedura postępowania z jajami używanymi do produkcji
Dostawa
jaj		Magazynowanie
chłodnicze jaj		?Włożenie jaj
do czystych
pojemników		Obróbka wstępna jaj

A. Określenie masy jaj w kilogramach.
B. Prześwietlanie jaj w owoskopie.
C. Dezynfekowanie jaj.
D. Wykonanie próby wodnej jaj.
Dezynfekcja jaj to naprawdę ważny krok w kuchni, zwłaszcza w takich miejscach jak restauracje. Chodzi tutaj o to, żeby pozbyć się wszelkich bakterii, jak Salmonella, które mogą być na jajkach. Dobrze jest używać specjalnych roztworów do dezynfekcji, które są zatwierdzone przez instytucje zdrowia. Zanim zaczniesz przechowywać jaja czy przygotowywać z nich potrawy, ten proces powinien być wykonany. Dzięki temu jaja będą bezpieczniejsze, szczególnie w potrawach, które nie będą podgrzewane. Pamiętaj też, że według zasad HACCP, wszystko co dotyczy bezpieczeństwa jedzenia, powinno być dokumentowane, co później pomaga w sprawdzaniu, czy wszystko jest robione zgodnie z normami.
Pytanie 12

Jakie surowce powinno się poddawać chemicznemu procesowi utrwalania podczas produkcji?

A. kapusty kiszonej
B. borowików suszonych
C. powideł śliwkowych
D. gruszek w occie
Metoda chemiczna utrwalania surowca, stosowana do produkcji gruszek w occie, polega na wykorzystaniu kwasu octowego, który skutecznie konserwuje owoce poprzez obniżenie pH i hamowanie rozwoju mikroorganizmów. Proces ten nie tylko zapewnia długi okres przechowywania, ale także wpływa na smak i teksturę owoców, nadając im charakterystyczną kwaskowatość. Właściwe dobranie stężenia kwasu oraz czas przetwarzania są kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów. Dobre praktyki w branży przetwórstwa owoców i warzyw zalecają stosowanie np. 5-10% roztworu octu, co jest zgodne z normami bezpieczeństwa żywności. Metoda ta znajduje zastosowanie w wielu przepisach kulinarnych i jest popularna w kuchniach na całym świecie, ze względu na swoje walory smakowe oraz prozdrowotne właściwości octu, który zawiera przeciwutleniacze i wspomaga trawienie. Wybierając gruszki do konserwacji, warto zwrócić uwagę na ich dojrzałość oraz świeżość, co znacząco wpływa na jakość końcowego produktu.
Pytanie 13

Jakie mięso wykorzystuje się do przygotowania befsztyku po angielsku?

A. z combru
B. z rostbefu
C. z mostka cielęcego
D. z polędwicy wołowej
Befsztyk, to popularne danie, ale wybór odpowiedniego mięsa jest mega ważny, żeby wyszedł dobrze. Mostek cielęcy, rostbef i combr to nie są najlepsze opcje. Mostek cielęcy może i jest smaczny, ale jest dość tłusty i ma dużo tkanki łącznej, co sprawia, że befsztyk bywa twardszy. Rostbef, chociaż znany, może być trudny do właściwego zrobienia w formie smażonej, żeby był kruchy. Combr, który pochodzi z karku, też nie jest idealny do befsztyków, bo często bywa twardszy i mniej soczysty. Często ludzie wybierają mięso, które nie nadaje się do szybkiego smażenia, co prowadzi do rozczarowań. Kluczowe jest, żeby znać różnice między rodzajami mięsa i ich właściwościami, bo to pomaga w gotowaniu. W gastronomii ważne jest, żeby trzymać się standardów jakości mięsa i metod przygotowania, bo to naprawdę wpływa na smak i doznania kulinarne.
Pytanie 14

Orzechy stanowią surowiec o wysokiej wartości energetycznej z powodu znacznej obecności

A. białka
B. skrobi
C. błonnika
D. tłuszczu
Wybór odpowiedzi dotyczącej białka, skrobi lub błonnika jako głównego składnika energetycznego orzechów bazuje na niepełnym zrozumieniu ich wartości odżywczej. Choć białko jest niezbędne dla organizmu, dostarcza jedynie 4 kcal na gram i nie jest głównym źródłem energii w orzechach. Białka pełnią kluczową rolę w budowie i regeneracji tkanek, ale ich niski udział energetyczny w porównaniu do tłuszczu sprawia, że nie są one decydującym czynnikiem, jeśli chodzi o wysokoenergetyczność tego surowca. Podobnie, skrobia, będąca formą węglowodanów, jest głównym źródłem energii w produktach zbożowych i warzywach, ale jej zawartość w orzechach jest stosunkowo niska. Ostatnio błonnik, chociaż istotny dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego i utrzymania zdrowia metabolicznego, również nie dostarcza energii w postaci kalorii. Często błędne przypisanie wysokiej wartości kalorycznej orzechów do innych składników odżywczych wynika z niedostatecznego uwzględnienia roli tłuszczu, który dominująco wpływa na ich wartość energetyczną. Zrozumienie tego podziału jest kluczowe dla prawidłowego planowania diety, zwłaszcza dla osób, które chcą zwiększyć swoją wydolność fizyczną lub dbać o zdrowie serca.
Pytanie 15

W restauracji do serwowania dużych porcji dań głównych przez kelnera wykorzystuje się

A. półmiski, łyżki i widelce
B. salaterki, noże i widelce
C. kokilki oraz wazy
D. salaterki i sosjerki
Niepoprawne odpowiedzi odnoszą się do nieodpowiednich narzędzi oraz koncepcji związanych z serwowaniem dań w restauracjach. Kokilki i wazy są używane głównie do podawania zup, deserów lub małych porcji, a nie do serwowania dań głównych. Użycie tych naczyń w kontekście wieloporcjowym nie jest zgodne z standardami serwowania potraw, które wymagają większych porcji i odpowiednich naczyń. Salaterki i sosjerki, chociaż służą do podawania sałat i sosów, nie są wystarczające do serwowania dań głównych, co ogranicza ich zastosowanie w tym kontekście. Noże i widelce, chociaż są niezbędnymi narzędziami do spożywania jedzenia, nie obejmują aspektu prezentacji potraw, co jest kluczowe w gastronomii. Typowym błędem myślowym jest skupienie się wyłącznie na narzędziach do spożywania jedzenia bez uwzględnienia kontekstu serwowania. W branży gastronomicznej kluczowe jest zrozumienie, że każda potrawa wymaga odpowiednich naczyń i narzędzi, co przyczynia się do lepszego doświadczenia kulinarnego gości.
Pytanie 16

Na podstawie zamieszczonego sposobu wykonania należy sporządzić

Sposób wykonania
  • Połącz rozgrzany tłuszcz z mąką w proporcji 1:1.
  • Ogrzewaj mieszaninę do utraty zapachu surowej mąki, bez zmiany wyraźnej koloru.

A. zasmażkę II stopnia.
B. zawiesinę z mąki.
C. podprawę zacieraną.
D. zasmażkę I stopnia.
Przygotowanie zasmażki to jeden z podstawowych procesów kulinarnych, jednak nie wszystkie podejścia do tego tematu są prawidłowe. Zasmażka II stopnia, na przykład, jest wytwarzana poprzez dłuższe smażenie mąki na tłuszczu, co prowadzi do pojawienia się ciemniejszego koloru oraz intensywniejszego smaku orzechowego. W przypadku potraw, które wymagają delikatniejszego smaku, jak np. niektóre sosy śmietanowe, zastosowanie zasmażki II stopnia może być nietrafione, ponieważ jej intensywność smaku zdominowałaby inne składniki. Podobnie, zawiesina z mąki, która jest często stosowana w kuchni jako zagęszczacz, nie wymaga podgrzewania w taki sposób, by wydobyć aromaty, a w efekcie może nie dać pożądanej gładkości i tekstury, co jest szczególnie istotne w sosach. Z kolei podprawa zacierana, która polega na łączeniu mąki z płynem, a następnie gotowaniu, jest techniką odpowiednią dla gęstszych dań, ale nie w pełni oddaje ideę zasmażki, której celem jest nadanie lekkiej konsystencji. W rezultacie, wybór odpowiedniej metody przygotowania jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonego efektu kulinarnego, co podkreśla istotę zrozumienia różnic pomiędzy tymi technikami.
Pytanie 17

Jak należy podawać budyń serowy z sosem malinowym w wersji wieloporcyjnej?

A. na szklanym talerzu
B. w szklanej salaterce
C. na półmisku metalowym
D. na ceramicznej paterze
Wybierając niewłaściwą paterę do budyniu, można naprawdę popsuć całą zabawę. Metalowy półmisek? To nie jest najlepszy wybór na deser, serio. Metal szybko odbiera ciepło i budyń może stać się zimny, a jego konsystencja ucierpi. Poza tym metal nie wygląda najlepiej na słodkościach. Nawet szklane salaterki, chociaż mogą wyglądać ładnie, są czasem zbyt małe na większe porcje. Może się to okazać niepraktyczne, zwłaszcza jak robisz coś w większym wydaniu. A szklany talerz? Też może nie pasować, bo nie ma miejsca na dekoracje, które są ważne przy deserach. W gastronomii to, jak wygląda potrawa, jest tak samo ważne, jak jej smak. Nie można tego lekceważyć, bo klienci mogą być rozczarowani.
Pytanie 18

Właściciel lokalu gastronomicznego, analizując popularność oferowanych potraw według macierzy BCG, zakwalifikował dania charakteryzujące się wysoką marżą oraz rosnącym udziałem w sprzedaży jako

A. znaki zapytania
B. dojne krowy
C. gwiazdy
D. psy
Odpowiedzi 'dojne krowy', 'znaki zapytania' i 'psy' są nie do końca dobre w kontekście BCG. 'Dojne krowy' to produkty, które mają wysoką sprzedaż, ale ich wzrost jest niski, więc przynoszą stabilne przychody, ale już nie są zbyt przyszłościowe. Klasyfikowanie dań o wysokiej marży jako 'dojne krowy' nie ma sensu, bo one właśnie powinny być traktowane jako 'gwiazdy'. Z kolei 'znaki zapytania' to te produkty, które mają mały udział w rynku, ale ich wzrost jest na fali. Więc nazywanie popularnych dań 'znakami zapytania' to pomyłka – to wręcz odrzuca ich aktualną sprzedaż. A jeszcze 'psy' to produkty, które nie tylko mają niski udział, ale i mały wzrost, co oznacza, że nie przynoszą nic ekstra. Dlatego właściciele powinni unikać inwestycji w takie dania, bo to się mija z celem rozwoju menu. Kluczowe jest zrozumienie dynamiki rynkowej oraz potencjału wzrostu, a tu to zostało źle zrozumiane.
Pytanie 19

Do przygotowania ciasta kruchego dla 4 osób zużyto 0,3 kg mąki, 0,2 kg tłuszczu i 0,1 kg cukru. Ile surowców należy przygotować do sporządzenia ciasta dla 20 osób?

mąka [g]tłuszcz [g]cukier [g]
A.15010050
B.300200100
C.15001000500
D.300020001000

A. A.
B. B.
C. D.
D. C.
Niepoprawne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia zasady proporcjonalności w przepisach kulinarnych. Często zdarza się, że osoby próbujące obliczyć ilość składników dla większej liczby porcji nie uwzględniają konieczności mnożenia każdego składnika przez odpowiedni współczynnik, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia ilości potrzebnych surowców. Na przykład, jeśli ktoś pomyśli, że wystarczy zwiększyć tylko jeden składnik, jak mąka, nie biorąc pod uwagę tłuszczu i cukru, wówczas nie uzyska zbalansowanego ciasta. Taki błąd myślowy może wynikać z braku zrozumienia, że każdy z tych składników pełni inną rolę w strukturze i smaku wypieku. Mąka dostarcza głównych składników budulcowych, tłuszcz wpływa na kruchość i wilgotność, a cukier na słodycz i brązowienie. Ignorowanie proporcji między nimi skutkuje nie tylko wadliwym smakiem, ale również nieodpowiednią konsystencją ciasta, co może prowadzić do jego nieudanej obróbki. Dlatego, precyzyjne obliczenia są kluczowe w profesjonalnej kuchni, gdzie standardowe praktyki kucharskie i umiejętności przeliczania składników mają ogromne znaczenie dla efektywności pracy oraz jakości przygotowywanych potraw.
Pytanie 20

Jaką metodę obróbki cieplnej należy zastosować do przygotowania "Pstrąga na niebiesko"?

A. Gotowanie w wodzie
B. Tradycyjne smażenie
C. Opalanie na grillu
D. Pieczenie
Gotowanie w wodzie jest kluczową techniką obróbki cieplnej stosowaną w przygotowywaniu pstrąga na niebiesko, która polega na delikatnym gotowaniu ryby w wodzie z dodatkiem octu. Ten sposób gotowania, znany jako 'gotowanie w bulionie', pozwala na zachowanie naturalnego smaku ryby oraz jej delikatnej konsystencji. Proces ten wymaga precyzyjnego zarządzania temperaturą, aby uniknąć przegotowania, co mogłoby spowodować, że pstrąg stanie się suchy i twardy. W trakcie gotowania następuje denaturacja białek, co sprawia, że ryba nabiera charakterystycznego niebieskiego koloru. Warto dodać, że ten sposób przyrządzania ryb jest powszechnie stosowany w kuchni francuskiej, gdzie dbałość o jakość składników i technikę przygotowania ma kluczowe znaczenie. W praktyce, pstrąg na niebiesko często podawany jest z dodatkami takimi jak ziemniaki, świeże zioła oraz sosy na bazie cytryny, co podkreśla jego subtelny smak oraz aromat. Technika ta jest również zgodna z zasadami zdrowego gotowania, ponieważ minimalizuje użycie tłuszczu, co czyni potrawę lżejszą i bardziej dietetyczną.
Pytanie 21

W składowisku, gdzie wilgotność powietrza nie przekracza 75%, marchew będzie

A. gnić
B. więdnąć
C. kiełkować
D. dojrzewać
Odpowiedzi wskazujące na proces gnicie, dojrzewanie lub kiełkowanie marchwi w warunkach niskiej wilgotności są oparte na nieporozumieniach dotyczących procesów biochemicznych zachodzących w roślinach. Gnicie jest wynikiem działania mikroorganizmów, które rozwijają się najczęściej w warunkach wysokiej wilgotności. W sytuacji, gdy wilgotność powietrza jest niska, ryzyko gnilnych procesów jest znacznie zmniejszone. Dojrzewanie, z kolei, jest procesem naturalnym, który zachodzi w warzywach w odpowiednich warunkach, jednakże zbyt niska wilgotność powietrza hamuje ten proces, a nie wspomaga. Kiełkowanie to proces, który wymaga odpowiedniej wilgotności oraz temperatury, a w warunkach poniżej 75% wilgotności marchwi nie tylko nie będzie kiełkować, ale również może stracić swoją świeżość. Kluczowym błędem myślowym jest związanie niskiej wilgotności z pozytywnym wpływem na przechowywanie marchwi, co jest niezgodne z zasadami przechowywania warzyw. Zrozumienie, jakie warunki są optymalne dla zachowania jakości przechowywanych produktów, ma kluczowe znaczenie w praktykach magazynowych.
Pytanie 22

Jaką metodę obróbki cieplnej uznaje się za najbardziej optymalną w dietetyce?

A. gotowanie w wodzie lub na parze
B. smażenie na tłuszczu
C. tradycyjne pieczenie
D. duszenie po wcześniejszym obsmażeniu
Gotowanie w wodzie lub na parze to jedna z najzdrowszych metod obróbki cieplnej, która pozwala zachować wartości odżywcze produktów. Proces ten umożliwia minimalizację strat witamin i minerałów, które mogą występować podczas innych metod, takich jak smażenie. W trakcie gotowania w wodzie czy na parze, substancje odżywcze w jedzeniu są zachowane w większym stopniu, ponieważ nie są one narażone na działanie wysokiej temperatury oraz tłuszczu. Przykłady zastosowania tej metody obejmują przygotowywanie warzyw na parze, ryb, a także gotowanie kasz czy ryżu. Warto także zauważyć, że gotowanie na parze pozwala na uzyskanie delikatniejszych i smaczniejszych potraw, ponieważ jedzenie nie wchodzi w bezpośredni kontakt z wodą, co pozwala na lepsze zachowanie aromatu i tekstury. Ta metoda jest zgodna z zaleceniami wielu organizacji zdrowotnych, które promują zdrowe nawyki żywieniowe i wskazują na korzyści płynące z ograniczenia tłuszczu w diecie, co jest szczególnie istotne w kontekście zapobiegania otyłości i chorobom sercowo-naczyniowym.
Pytanie 23

Oblicz wartość energetyczną posiłku, który zawiera 20 g białka, 7 g tłuszczu oraz 55 g przyswajalnych węglowodanów?

A. 363 kcal
B. 603 kcal
C. 328 kcal
D. 428 kcal
Obliczając wartość energetyczną zestawu obiadowego, korzystamy z prostych przeliczników dla makroskładników. I tak, każdy gram białka to około 4 kcal, węglowodany też mają 4 kcal na gram, a tłuszcz - tutaj uwaga - aż 9 kcal na gram. W naszym zestawie mamy 20 g białka, 7 g tłuszczu i 55 g węglowodanów. Więc robiąc szybkie obliczenia: 20 g białka x 4 kcal to 80 kcal, 7 g tłuszczu x 9 kcal to 63 kcal, a 55 g węglowodanów x 4 kcal daje 220 kcal. Kiedy to zsumujemy, dostajemy 80 + 63 + 220 = 363 kcal. To naprawdę ważne, żeby znać te zasady, zwłaszcza jeśli chcesz zajmować się dietetyką albo pracować w gastronomii. Pomaga to dokładniej dopasować posiłki do potrzeb energetycznych ludzi, co jest super przydatne.
Pytanie 24

Jaką dodatkę powinno się serwować do zupy szczawiowej?

A. z groszkiem ptysiowym
B. z ugotowanym jajem
C. z krokietem ziemniaczanym
D. z makaronem nitki
Podawanie zupy szczawiowej z groszkiem ptysiowym, makaronem nitki czy krokietem ziemniaczanym nie jest zgodne z tradycyjnymi praktykami kulinarnymi, co może prowadzić do mylnych wyobrażeń na temat jej charakteru. Groszek ptysiowy, będący elementem przekąsek, wnosi do dania zupełnie inny kontekst smakowy, który nie harmonizuje z kwaskowatością szczawiu. Połączenie zupy z makaronem nitki może być atrakcyjne, jednak takie zestawienie może skutkować zatarciem wyrazistego smaku zupy, co jest niepożądane w kontekście zachowania tożsamości dania. Makaron często jest stosowany w zupach jako główny składnik, co może powodować, że zupa traci swoją lekkość i świeżość. Krokiet ziemniaczany, będący daniem smażonym, dostarcza dodatkowych tłuszczy, co w połączeniu z zupą może prowadzić do nadmiaru kalorycznego oraz obniżenia walorów odżywczych całego posiłku. Zrozumienie właściwych połączeń smakowych oraz wartości odżywczych jest kluczowe w kuchni, a wybór niewłaściwych dodatków do zupy szczawiowej może wprowadzać w błąd co do jej tradycyjnego charakteru i wartości kulinarnych.
Pytanie 25

Jaka jest cena soku pomarańczowego sprzedawanego w barze w szklance (200 ml), jeśli literowy koszt tego soku w hurcie wynosi 2,50 zł, a marża wynosi 150%, a stawka VAT na napoje wynosi 22%? Cenę zaokrąglić do jednego miejsca po przecinku?

A. 1,5 zł
B. 1,0 zł
C. 2,0 zł
D. 2,5 zł
W przypadku, gdy odpowiedzi są błędne, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów procesu kalkulacji ceny sprzedaży. Na przykład, w przypadku podania ceny 1,0 zł, można zauważyć, że jest to zbyt niska kwota, która nie uwzględnia ani marży, ani podatku VAT. Podobnie, odpowiedź 2,0 zł może sugerować, że obliczenia były prowadzone bez poprawnego uwzględnienia marży. Każdy z tych błędów myślowych prowadzi do niepoprawnych wniosków, które mogą być spowodowane brakiem zrozumienia, jak marże wpływają na cenę sprzedaży po dodaniu podatku VAT. Warto również zauważyć, że niektóre odpowiedzi mogą ignorować kluczową zasadę zaokrąglania, co również prowadzi do nieprawidłowych wyników. W kontekście działalności barowej, stosowanie poprawnych metod kalkulacji cen jest kluczowe dla utrzymania rentowności. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć cały proces, od kosztów zakupu, przez marżę, aż po ostateczne ustalenie ceny z uwzględnieniem podatku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.
Pytanie 26

Część jadalna rośliny to korzeń

A. jarmużu
B. ciecierzycy
C. rabarbaru
D. marchwi
Rabarbar (Rheum rhabarbarum) to roślina, której jadalnymi częściami są głównie ogonki liściowe, a nie korzenie. Jadalne części rabarbaru są cenione za swoją kwaskowatość i często wykorzystywane w deserach, takich jak ciasta i kompoty. Jednak korzenie rabarbaru są niejadalne i mogą być toksyczne, co jest częstym błędem w myśleniu o tej roślinie. Warto również zauważyć, że jarmuż (Brassica oleracea var. sabellica) jest warzywem z rodziny kapustowatych, a jego jadalnymi częściami są liście. Jarmuż jest bogaty w witaminy i minerały, ale jego korzeń nie jest uważany za część jadalną. Ciecierzyca (Cicer arietinum), z kolei, jest rośliną strączkową, której jadalną częścią są nasiona. Korzeń ciecierzycy, podobnie jak w przypadku jarmużu i rabarbaru, nie jest jadalny. Błędy w identyfikacji jadalnych części roślin mogą prowadzić do nieporozumień, a także do omijania cennych składników odżywczych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, które części roślin są rzeczywiście bezpieczne i jadalne, aby móc w pełni skorzystać z ich wartości odżywczych. W edukacji rolniczej oraz kulinarnej, wiedza na temat struktury roślin i ich jadalnych części jest istotnym elementem prawidłowych praktyk oraz zdrowego żywienia.
Pytanie 27

Aby wykończyć podłogę w kuchni, z uwagi na kwestie higieniczne, należy zastosować

A. deski
B. płytki ceramiczne
C. parkiet
D. wykładzinę dywanową
Płytki ceramiczne są najlepszym wyborem do wykończenia podłogi w kuchni ze względów higienicznych. Charakteryzują się one niską porowatością, co sprawia, że są odporne na wchłanianie płynów oraz łatwe do czyszczenia. Dzięki temu można je skutecznie dezynfekować, co jest niezbędne w pomieszczeniach narażonych na kontakt z żywnością. W kuchni, gdzie często występują zacieki, plamy i rozlane płyny, płytki ceramiczne pozwalają na zachowanie odpowiednich standardów sanitarno-epidemiologicznych. Przykładem praktycznego zastosowania może być wybór płytek o gładkiej powierzchni, co ułatwia ich czyszczenie, a także stosowanie płytek antypoślizgowych w miejscach, gdzie może wystąpić woda. Dodatkowo, w kontekście dobrych praktyk budowlanych, ważne jest, aby płytki były układane na odpowiednio przygotowanej podkładzie, co zapewnia ich trwałość i minimalizuje ryzyko uszkodzeń. Warto również dodać, że płytki ceramiczne są dostępne w różnych wzorach i kolorach, co daje możliwość estetycznego wykończenia kuchni.
Pytanie 28

Osoba zraniona, której rany są zanieczyszczone ziemią lub kurzem, powinna bezwzględnie

A. otrzymać surowicę przeciwbłoniczą
B. zażyć krople uspokajające
C. otrzymać surowicę przeciwtężcową
D. zażyć tabletki aspiryny
Podanie surowicy przeciwbłoniczej w przypadku ran zanieczyszczonych ziemią czy kurzem jest niewłaściwe, ponieważ błonica i tężec to różne choroby, a podawanie surowicy przeciwbłoniczej nie ma zastosowania w kontekście zapobiegania tężcowi. Surowica przeciwtężcowa jest dedykowana wyłącznie przypadkom ryzyka tężca, co wynika z charakterystyki działania bakterii Clostridium tetani. Przyjmowanie tabletek aspiryny lub kropli uspokajających w takich okolicznościach jest całkowicie nieadekwatne, ponieważ te leki nie mają żadnego związku z zapobieganiem ani leczeniem zakażeń tężcem. Aspiryna jest lekiem przeciwbólowym i przeciwzapalnym, który może być stosowany w bólu, ale nie ma wpływu na patogeny odpowiedzialne za tężec. Użycie kropli uspokajających w kontekście rany zanieczyszczonej jest również błędnym podejściem, ponieważ nie adresuje to rzeczywistego problemu medycznego związanego z ryzykiem zakażenia. Najczęstsze błędy w myśleniu w takich przypadkach wynikają z błędnego utożsamiania różnych szczepionek i surowic, a także z nieświadomości, że odpowiednie postępowanie medyczne w przypadku ran zanieczyszczonych jest kluczowe dla zdrowia pacjenta.
Pytanie 29

Stary chleb razowy można wykorzystać

A. do emulgowania zup
B. do zagęszczania sosów
C. do związania mas mielonych
D. do spulchnienia mas mielonych
Czerstwy razowy chleb nie jest odpowiednim składnikiem do emulgowania zup, ponieważ proces emulgacji polega na tworzeniu stabilnej mieszanki dwóch niemieszających się substancji, najczęściej tłuszczu i wody. W przypadku zup, które zazwyczaj są na bazie wody lub bulionu, chleb nie ma właściwości, które pozwoliłyby mu na skuteczne połączenie tych dwóch faz. Emulgatory, takie jak lecytyna z jajek czy musztarda, są znacznie bardziej efektywne, ponieważ posiadają cząsteczki, które mogą otaczać krople tłuszczu i zapobiegać ich łączeniu się. Ponadto, chleb nie działa na zasadzie emulgacji, a jego dodanie do zupy mogłoby jedynie zredukować jej klarowność. Jeśli chodzi o spulchnianie mas mielonych, to proces ten opiera się głównie na dodaniu składników, które tworzą pęcherzyki powietrza. Chleb nie ma takich właściwości. Z kolei związanie mas mielonych jest zwykle osiągane za pomocą jajek lub bułki tartej, które mają odpowiednie właściwości wiążące. Właściwe podejście do przygotowywania potraw wymaga zrozumienia roli poszczególnych składników i ich interakcji, co jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanej konsystencji i smaku.
Pytanie 30

Kluczowym etapem przy przygotowywaniu mleczka waniliowego jest

A. przygotowanie foremek do obróbki termicznej
B. odmierzanie składników
C. wykonanie kalkulacji cenowej potrawy
D. dodanie jajek do masy mlecznej
Dodanie jajek do masy mlecznej jest kluczowym etapem w przygotowywaniu mleczka waniliowego, ponieważ jajka pełnią rolę emulgatora oraz stabilizatora tekstury. Dzięki nim masa zyskuje odpowiednią konsystencję oraz kremowość, co jest istotne dla ostatecznego efektu smakowego i wizualnego potrawy. W przemyśle kulinarnym korzysta się z tego zjawiska, aby uzyskać jednolitą i gładką strukturę. Przykładowo, w wielu przepisach na sosy czy kremy, dodanie jajek jest niezbędne do osiągnięcia pożądanej gęstości. Zgodnie z dobrą praktyką, przed dodaniem jajek do masy mlecznej, warto je lekko ubić, co zapewni lepsze wymieszanie i homogeniczność składników. Warto również pamiętać, że używanie świeżych jajek jest kluczowe dla zachowania jakości potrawy oraz standardów bezpieczeństwa żywności. Dbałość o te detale ma ogromne znaczenie na etapie produkcji kulinarnej, gdzie każdy składnik odgrywa swoją rolę w końcowym efekcie.
Pytanie 31

Zamieszczony wykaz surowców do sporządzenia sosu cumberland należy uzupełnić o galaretkę

Surowce na sos cumberland
sok z pomarańczy i cytryny
?
musztarda
wino Porto
pieprz

A. porzeczkową.
B. pomarańczową.
C. jabłkową.
D. malinową.
Wybór galaretki jabłkowej, malinowej czy pomarańczowej jako składników sosu Cumberland jest błędny, ponieważ każda z tych opcji nie oddaje charakterystyki tego klasycznego sosu. Galaretka jabłkowa, bogata w cukry, nadaje potrawom słodki smak, ale nie posiada kwasowości, która jest kluczowa w sosach serwowanych do mięs. Maliny, choć popularne w wielu deserach, również nie są odpowiednie do sosu Cumberland, ponieważ ich smak może dominować nad pozostałymi składnikami. Galaretka pomarańczowa, z kolei, może wprowadzać niepożądany, owocowy posmak, który zaburzy złożoność i harmonię sosu. Sos Cumberland powinien zachować równowagę między kwasowością a słodyczą, co osiąga się jedynie dzięki dodaniu galaretki porzeczkowej. Wybór niewłaściwych składników często wynika z niepełnej wiedzy na temat tradycji kulinarnej oraz zapomnienia o klasycznych przepisach. Ważne jest, aby przy tworzeniu sosów opierać się na sprawdzonych połączeniach smakowych oraz stosować się do zasad sztuki kulinarnej, aby uzyskać pożądany efekt smakowy i estetyczny.
Pytanie 32

W pomieszczeniu, gdzie temperatura wynosi od 15 do 18°C oraz wilgotność względna powietrza oscyluje w granicach 55-60%, powinno się przechowywać

A. masło, wędliny
B. mleko, margarynę
C. owoce, warzywa
D. mąkę, cukier
Przechowywanie masła i wędlin w pomieszczeniu o temperaturze 15-18°C oraz wilgotności 55-60% nie jest zalecane, ponieważ te produkty wymagają znacznie niższych temperatur, aby zapewnić ich bezpieczeństwo oraz świeżość. Masło, jako produkt mleczarski, powinno być przechowywane w temperaturze chłodniczej, zazwyczaj w zakresie 0-4°C, aby zapobiec rozwojowi bakterii i psuciu się. W temperaturze pokojowej masło szybko traci swoje właściwości organoleptyczne oraz może stać się pożywką dla mikroorganizmów. W przypadku wędlin, podobnie jak w przypadku masła, należy unikać wysokich temperatur, które mogą sprzyjać rozwojowi patogenów, co jest krytyczne dla bezpieczeństwa żywności. Owoce i warzywa, choć mogą być przechowywane w takich warunkach, zazwyczaj wymagają wyższej wilgotności, aby zapobiec ich wysychaniu oraz utracie wartości odżywczych. Mleko i margaryna, jako produkty wymagające chłodzenia, również nie powinny być składowane w podanych warunkach ze względu na ich krótki okres trwałości w temperaturze pokojowej. Zrozumienie odpowiednich warunków przechowywania dla różnych grup produktów spożywczych jest kluczowe, aby zapobiegać marnotrawieniu żywności i zapewnić bezpieczeństwo konsumentów.
Pytanie 33

Kilka dni przechowywania owoców i warzyw w szczelnych plastikowych pojemnikach prowadzi do

A. zwiększenia bezpieczeństwa żywności
B. hamowania wzrostu drobnoustrojów
C. rozwoju i aktywności drobnoustrojów
D. zachowania cech organoleptycznych
Twoja odpowiedź na temat drobnoustrojów w zamkniętych opakowaniach jest całkiem trafna. I rzeczywiście, te pojemniki ograniczają dostęp tlenu, co sprzyja rozwojowi bakterii gnilnych oraz pleśni. Wysoka temperatura i wilgoć wewnątrz to idealne warunki dla tych mikroorganizmów. Na przykład, pokrojone owoce w szczelnym pojemniku mogą szybko zbrązowieć i zmienić smak, bo enzymy i mikroby działają na nie najszybciej. Moim zdaniem, warto pamiętać o takich technikach jak blanszowanie, żeby inaktywować te enzymy przed pakowaniem. Dobrze też korzystać z opakowań, które pozwalają na wymianę gazów, jak mikroperforowane. Pamiętaj, że przestrzeganie zasad higieny i kontrolowanie temperatury również mają kluczowe znaczenie dla jakości przechowywanych produktów.
Pytanie 34

Suflet serowy powinien być serwowany

A. w głębokim talerzu
B. w kokilce na podstawce
C. w bulionówce na spodku
D. w pucharku na podstawce
Suflet z sera to potrawa o delikatnej strukturze, która wymaga odpowiedniego naczynia do podania. Kokilki, znane również jako kokilki do sufletów, są idealnym wyborem, ponieważ ich kształt i rozmiar sprzyjają równomiernemu wypiekaniu oraz zachowaniu właściwej konsystencji potrawy. Dzięki wysokim ściankom kokilki suflet ma szansę prawidłowo wyrosnąć, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej tekstury – lekkiej i puszystej. Dodatkowo, podawanie w kokilce na podstawce zapewnia estetykę serwowania, co jest istotne w gastronomii. Użycie podstawki chroni również stół przed ewentualnymi zanieczyszczeniami oraz poruszaniem się naczynia. W praktyce, podanie sufletu w kokilce jest zgodne z tradycyjnymi standardami kulinarnymi, które doskonale podkreślają finezję tego dania. Suflet z sera często serwuje się jako przystawkę w eleganckich restauracjach, co dodatkowo potwierdza jego status jako klasyka w kuchni francuskiej.
Pytanie 35

Potrawa pieczona, która składa się z mielonego mięsa i jest podawana w porcjach, to

A. kotlety pożarskie
B. pieczeń rzymska
C. klopsiki
D. pulpety
Klopsiki, kotlety pożarskie i pulpety, choć również przygotowywane z mięsa mielonego, różnią się od pieczeni rzymskiej w wielu aspektach. Klopsiki są formowane w małe kulki i zazwyczaj smażone lub gotowane, co sprawia, że mają inną teksturę i sposób podania. Kotlety pożarskie, z kolei, są przygotowywane z mięsa mielonego połączonego z dodatkami, a następnie smażone na patelni, co wpływa na ich konsystencję oraz smak. Pulpety to danie, które zazwyczaj gotuje się w sosie, co również odróżnia je od pieczeni rzymskiej. Wybór niewłaściwej potrawy może wynikać z braku zrozumienia różnic między tymi daniami. Kluczowym błędem jest mylenie formy prezentacji i techniki gotowania – pieczeń rzymska jest pieczona i serwowana w kawałkach, podczas gdy inne potrawy mają różne formy podania. Wiedza na temat tych różnic jest niezbędna, aby prawidłowo określić, jakiego typu potrawa jest opisana w pytaniu. Warto również zwrócić uwagę na zastosowanie odpowiednich przypraw i dodatków, które mają kluczowe znaczenie dla finalnego smaku każdej z tych potraw.
Pytanie 36

Do przygotowania podprawy zacieranej, mąkę trzeba

A. zasmażyć z tłuszczem
B. wymieszać ze śmietanką
C. utrzeć z tłuszczem
D. utrzeć ze śmietaną
Utrzymanie odpowiedniej konsystencji i smaku w potrawach jest kluczowe, a aby uzyskać podprawę zacieraną, mąkę należy utrzeć z tłuszczem. Ten proces polega na połączeniu mąki z tłuszczem w celu uzyskania gładkiej, jednorodnej masy, która później będzie dodawana do zup lub sosów w celu zagęszczenia i nadania im intensywności smaku. W praktyce, stosuje się często masło lub smalec, które nie tylko nadają smak, ale i poprawiają teksturę potrawy. Dobrym przykładem zastosowania tej metody jest zupa cebulowa lub sos beszamelowy, gdzie zagęszczenie przyczynia się do uzyskania pożądanej konsystencji. Utrzymywanie odpowiednich proporcji mąki i tłuszczu jest kluczowe, aby uniknąć grudek i uzyskać pożądaną gładkość. Warto również pamiętać, że stosowanie świeżych składników oraz odpowiednich technik, takich jak delikatne mieszanie, ma ogromny wpływ na ostateczny efekt. W branży kulinarnej to podejście jest szeroko stosowane jako standard w przygotowywaniu sosów i zup, co czyni je podstawą w kuchni profesjonalnej.
Pytanie 37

Makarony powinny być magazynowane w pomieszczeniach

A. suchych w temperaturze 10--18°C
B. suchych w temperaturze 0-+4°C
C. wilgotnych w temperaturze 10--18°C
D. wilgotnych w temperaturze 6+10°C
Przechowywanie makaronów w wilgotnych pomieszczeniach oraz w temperaturach poniżej 10°C lub powyżej 18°C jest niewłaściwe i może prowadzić do wielu problemów związanych z jakością i bezpieczeństwem żywności. Wilgoć sprzyja rozwojowi pleśni, co może prowadzić do zepsucia produktu oraz negatywnie wpływać na zdrowie konsumentów. Ponadto, niskie temperatury, jak w przypadku przechowywania w zakresie 0-+4°C, mogą powodować, że makaron staje się twardszy w wyniku kondensacji wody, co utrudnia jego przygotowanie. Z kolei zbyt wysoka temperatura może przyspieszać procesy utleniania składników, co wpływa na smak i zapach potraw przygotowanych z użyciem makaronów. Warto również zauważyć, że typowe błędy myślowe związane z przechowywaniem makaronów mogą wynikać z mylenia ich z innymi produktami spożywczymi, które rzeczywiście wymagają innych warunków przechowywania. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć specyfikę przechowywanych produktów oraz dostosować metody ich przechowywania zgodnie z branżowymi standardami bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 38

Jaki przetwór powinien być użyty do wypełnienia tradycyjnych wołowych zrazów zwijanych?

A. Papryka konserwowa
B. Kapusta kiszona
C. Pomidory suszone
D. Ogórki kiszone
W kontekście nadziewania tradycyjnych zrazów wołowych, kapusta kiszona, papryka konserwowa oraz pomidory suszone nie są najlepszymi wyborami, chociaż mogą być używane w innych potrawach. Kapusta kiszona, choć popularna w polskiej kuchni, ma bardzo intensywny smak, który może dominować nad delikatniejszym smakiem wołowiny. Jej lekko kwaśny profil smakowy sprawia, że może nie współgrać harmonijnie z mięsem, które często wymaga wyważonych dodatków. Papryka konserwowa, z kolei, wprowadza słodkawy akcent, co również może wprowadzać dysonans w kompozycji smakowej zrazów. Chociaż jest smacznym składnikiem, jej intensywny aromat może być zbyt mocny, aby równoważyć wołowinę. Pomidory suszone, mimo że mają intensywny smak i aromat, są często zbyt suche i twarde, aby skutecznie nadziewać mięso, co sprawia, że nie przyczyniają się do soczystości dania. Wybór składników do nadziewania zrazów powinien opierać się na zasadzie harmonii smaków, gdzie każdy składnik wzbogaca całość, a nie przytłacza naturalny smak mięsa. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jak różne smaki współdziałają w potrawach, co prowadzi do sukcesu w kuchni.
Pytanie 39

Laktoza jest typem cukru

A. mlekowy
B. owocowy
C. buraczany
D. trzcinowy
Chociaż w pytaniu wymienione są różne rodzaje cukrów, tylko laktoza należy do grupy cukrów mlekowych. Trzcinowy cukier, znany jako sacharoza, pochodzi z trzciny cukrowej i jest powszechnie stosowany jako słodzik, a buraczany cukier pochodzi z buraków cukrowych. Oba te cukry są disacharydami, ale różnią się od laktozy składem oraz źródłem pochodzenia. Cukier owocowy, czyli fruktoza, jest monosacharydem występującym w owocach i miodzie, i nie ma nic wspólnego z laktozą. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych cukrów bez zrozumienia ich składu chemicznego oraz pochodzenia. Warto pamiętać, że każdy z wymienionych cukrów ma inne właściwości fizyczne i chemiczne, które wpływają na ich zastosowanie w dietetyce i przemyśle spożywczym. Wiedza o różnorodności cukrów oraz ich funkcjach jest istotna w kontekście zdrowego odżywiania i może pomóc w podejmowaniu świadomych wyborów żywieniowych. Używanie niewłaściwych terminów lub klasyfikacji może prowadzić do nieporozumień, a w konsekwencji do błędnych praktyk dietetycznych, co podkreśla znaczenie solidnego zrozumienia tematu cukrów w diecie.
Pytanie 40

Jaką techniką należy przyrządzać "Rybę po polsku"?

A. zapiekania
B. pieczenia
C. gotowania
D. smażenia
Rybę po polsku, znaną również jako rybę gotowaną, przygotowuje się poprzez gotowanie w wodzie z dodatkiem przypraw, co ma na celu zachowanie jej naturalnych aromatów oraz wartości odżywczych. Metoda ta jest szczególnie ceniona w polskiej kuchni za prostotę i zdrowotne właściwości. Przygotowując rybę tą techniką, najpierw należy ją odpowiednio oczyścić, a następnie umieścić w garnku z wrzącą wodą, do której często dodaje się cebulę, marchew oraz zioła takie jak koper czy pietruszka. Gotując rybę, należy zachować ostrożność, aby nie przeciągnąć procesu, co może prowadzić do jej wysuszenia. Przykładowo, łosoś gotowany na parze z ziołami, podawany z cytryną, to nie tylko klasyczne danie, ale również zdrowy wybór. Warto także wspomnieć, że gotowanie ryb jest zgodne z zasadami diety śródziemnomorskiej, która wskazuje na korzyści płynące ze spożycia ryb w diecie.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej