Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik analityk
- Kwalifikacja: CHM.03 - Przygotowywanie sprzętu, odczynników chemicznych i próbek do badań analitycznych
- Data rozpoczęcia: 23 marca 2025 22:34
- Data zakończenia: 23 marca 2025 22:53
Egzamin zdany!
Wynik: 30/40 punktów (75,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Aby przeprowadzić syntezę substancji organicznej w temperaturze 150°C, należy zastosować łaźnię
A. wodną
B. olejową
C. powietrzną
D. parową
Odpowiedź związana z łaźnią olejową jest trafna. Te łaźnie są super użyteczne w laboratoriach, bo umożliwiają dokładne kontrolowanie temperatury, zwłaszcza gdy mówimy o wyższych wartościach, jak 150°C. W przeciwieństwie do innych typów łaźni, łaźnie olejowe potrafią utrzymać stabilną temperaturę przez dłuższy czas, co jest kluczowe dla dobrego przebiegu reakcji. Olej ma wyższą temperaturę wrzenia niż woda, więc można podnieść temperaturę bez obaw, że coś się zagotuje. Przykładowo, w syntezach organicznych, korzystając z łaźni olejowej, unikamy problemów z kondensacją pary wodnej, co mogłoby zanieczyścić naszą reakcję. Podsumowując, łaźnia olejowa daje najlepsze warunki w przypadku przeprowadzania reakcji chemicznych w wysokotorowych warunkach, więc świetny wybór!
Pytanie 3
Na etykiecie kwasu siarkowego(VI) znajduje się piktogram pokazany na rysunku. Oznacza to, że substancja ta jest
A. mutagenna.
B. rakotwórcza.
C. nieszkodliwa.
D. żrąca.
Odpowiedź "żrąca" jest poprawna, ponieważ piktogram na etykiecie kwasu siarkowego(VI) jednoznacznie oznacza substancje, które mogą powodować ciężkie uszkodzenia tkanek. W systemie GHS (Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów) substancje żrące są klasyfikowane na podstawie ich zdolności do uszkadzania skóry oraz innych tkanek. Kwas siarkowy(VI) jest silnym kwasem, który ma zdolność do reagowania z wodą, co dodatkowo potęguje jego żrące właściwości. W praktyce, kontakt z kwasem siarkowym(VI) może prowadzić do poważnych oparzeń chemicznych, które wymagają natychmiastowej interwencji medycznej. W laboratoriach i przemyśle chemicznym niezwykle istotne jest przestrzeganie zasad bezpieczeństwa związanych z obsługą substancji żrących, takich jak stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej (PPE), w tym rękawic, okularów ochronnych oraz odzieży odpornych na działanie chemikaliów. Zgodność z normami bezpieczeństwa, takimi jak OSHA i CLP, jest kluczowa dla minimalizacji ryzyka związanego z narażeniem na substancje żrące.
Pytanie 4
Z partii materiału należy pobrać ogólną próbkę w ilości odpowiadającej promilowi całej partii. Na podstawie podanej informacji określ, ile pierwotnych próbek, każda ważąca 10 g, trzeba pobrać z partii cukru o masie 0,5 t, aby uzyskać reprezentatywną próbkę ogólną?
A. 100
B. 5
C. 50
D. 10
Aby uzyskać reprezentatywną próbkę ogólną z partii cukru o masie 0,5 t (czyli 500 kg), należy zastosować zasadę pobierania próbek o odpowiedniej masie. Zgodnie z normami i wytycznymi, w przypadku materiałów takich jak cukier, zaleca się, aby próbka ogólna stanowiła co najmniej 0,1% całkowitej masy partii. W przypadku 500 kg, 0,1% wynosi 0,5 kg, co odpowiada 500 g. Jeśli każda próbka pierwotna ma masę 10 g, to aby uzyskać 500 g, potrzebujemy 50 próbek (500 g / 10 g = 50). Takie podejście zapewnia, że próbka ogólna będzie odzwierciedlać rzeczywistą homogeniczność partii, co jest kluczowe w kontekście zapewnienia jakości i zgodności z normami bezpieczeństwa żywności. W praktyce, odpowiednie pobieranie próbek ma kluczowe znaczenie w procesach kontroli jakości, analizy i certyfikacji produktów spożywczych.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
Jeżeli partia towaru składa się z 10 dużych opakowań, wtedy z jednego opakowania pobiera się kilka próbek, które następnie łączy, uzyskując próbkę
A. jednostkową
B. pierwotną
C. średnią
D. laboratoryjną
Odpowiedzi "pierwotną", "średnią" oraz "laboratoryjną" nie są poprawne, ponieważ dotyczą one różnych koncepcji związanych z pobieraniem próbek, które nie pasują do opisanego kontekstu. Próbka pierwotna zazwyczaj odnosi się do materiału, który nie został jeszcze poddany analizie ani obróbce w laboratorium; tymczasem w naszym przypadku próbka została już pobrana z opakowania. Z kolei pojęcie próbki średniej sugeruje, że próbki z różnych jednostek są łączone w celu uzyskania jednej reprezentatywnej próbki. Chociaż takie podejście może być stosowane w niektórych analizach statystycznych, w sytuacji opisanej w pytaniu, bardziej adekwatne byłoby mówienie o próbkach jednostkowych. Odpowiedź "laboratoryjną" jest myląca, ponieważ odnosi się do próbki, która została już poddana działaniu w laboratorium, co nie odpowiada definicji próbki pobieranej z opakowania. Typowym błędem myślowym jest utożsamienie próbki średniej z jednostkową, gdyż mogą one pełnić różne funkcje w procesie analizy jakości. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi terminami ma kluczowe znaczenie w kontekście zapewnienia jakości w różnych branżach.
Pytanie 10
Jak nazywa się naczynie o płaskim dnie, które wykorzystuje się do pozyskiwania substancji stałej poprzez stopniowe odparowanie rozpuszczalnika z roztworu?
A. Kolba Kjeldahla
B. Eksykator
C. Krystalizator
D. Tygiel Schotta
Krystalizator to takie płaskodenne naczynie, które często widzimy w laboratoriach chemicznych. Używamy go do uzyskiwania substancji stałej w wyniku krystalizacji, co jest dosyć fajnym procesem. Krystalizacja polega na tym, że powoli odparowujemy rozpuszczalnik z roztworu, a to sprzyja tworzeniu się ładnych kryształów. Dobrze zaprojektowane krystalizatory mają dużą powierzchnię parowania, więc to przyspiesza cały proces. W praktyce, często korzystamy z krystalizatorów, żeby oczyścić różne substancje chemiczne, ale też w produkcji soli czy związków organicznych. Z mojego doświadczenia, w laboratoriach ważne jest, żeby monitorować temperaturę i ciśnienie, bo to wpływa na efektywność krystalizacji. A jeśli chodzi o świetne wyniki, to można wspomagać wytrącanie kryształów poprzez dodanie zarodków krystalicznych – to też dobrze mieć na uwadze.
Pytanie 11
Urządzeniem pomiarowym nie jest
A. pehametr
B. konduktometr
C. termometr
D. eksykator
Eksykator jest urządzeniem, które nie służy do pomiarów, lecz do przechowywania substancji w warunkach obniżonego ciśnienia atmosferycznego lub w atmosferze kontrolowanej. Używany jest w laboratoriach chemicznych do zabezpieczania materiałów wrażliwych na wilgoć, powietrze lub inne czynniki atmosferyczne. Na przykład, eksykator może być stosowany do przechowywania substancji higroskopijnych, takich jak sól kuchenną, aby zapobiec ich nawilżeniu i degradacji. W praktyce, eksykatory często zawierają substancje osuszające, które pomagają utrzymać odpowiednie warunki w ich wnętrzu. W odróżnieniu od konduktometru, pH-metra i termometru, które są zaprojektowane do wykonywania precyzyjnych pomiarów fizykochemicznych, eksykator pełni jedynie funkcję przechowalniczą, co czyni go przyrządem niepomiarowym według standardów metrologicznych.
Pytanie 12
Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż, który dodatek należy zastosować, w celu konserwacji próbek wody przeznaczonych do oznaczania jej twardości.
| Tabela. Techniki konserwacji próbek wody | |
|---|---|
| Stosowany dodatek lub technika | Rodzaje próbek, do których dodatek lub technika jest stosowana |
| Kwas siarkowy(VI) | zawierające węgiel organiczny, oleje lub tłuszcze, przeznaczone do oznaczania ChZT, zawierające aminy lub amoniak |
| Kwas azotowy(V) | zawierające związki metali |
| Wodorotlenek sodu | zawierające lotne kwasy organiczne lub cyjanki |
| Chlorek rtęci(II) | zawierające biodegradowalne związki organiczne oraz różne formy azotu i fosforu |
| Chłodzenie w temperaturze 4°C | zawierające mikroorganizmy, barwę, zapach, organiczne formy węgla, azotu i fosforu, przeznaczone do określenia kwasowości, zasadowości oraz BZT |
A. Chlorek rtęci(II).
B. Kwas siarkowy(VI).
C. Wodorotlenek sodu.
D. Kwas azotowy(V).
Wybór innych dodatków do konserwacji próbek wody na oznaczanie twardości może prowadzić do istotnych błędów w analizie. Kwas siarkowy(VI) jest substancją, która w przypadku dodatku do próbek wody, może wprowadzać zmiany w składzie chemicznym próbek, prowadząc do zniekształcenia wyników analizy. Jego działanie na jony metaliczne, takie jak wapń i magnez, może prowadzić do powstawania złożonych soli, co zafałszuje wyniki oznaczeń twardości. Z kolei chlorek rtęci(II) jest związkiem toksycznym i nieodpowiednim do stosowania w konserwacji próbek wody, ponieważ może wchodzić w interakcje z metalami, co prowadzi do ich osadzania się i zmiany stężenia badanych jonów. Ponadto, wodorotlenek sodu, będący silną zasadą, może zmienić pH próbki, co również zakłóci proces analizy twardości wody. Zastosowanie niewłaściwego dodatku może powodować błędne interpretacje, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w laboratoriach analitycznych. W kontekście standardów jakości, takich jak ISO 17025, ważne jest, aby stosować substancje, które nie wpłyną na właściwości chemiczne analizowanych próbek, co potwierdza konieczność stosowania kwasu azotowego(V) w tym przypadku.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Jakie jest stężenie procentowe roztworu uzyskanego poprzez rozpuszczenie 25 g jodku potasu w 100 cm3 destylowanej wody (o gęstości 1 g/cm3)?
A. 2,5%
B. 20%
C. 25%
D. 75%
Stężenie procentowe roztworu obliczamy jako stosunek masy rozpuszczonej substancji (w tym przypadku jodku potasu) do całkowitej masy roztworu, wyrażony w procentach. W naszym przypadku mamy 25 g jodku potasu rozpuszczonego w 100 cm³ wody. Gęstość wody wynosi 1 g/cm³, co oznacza, że 100 cm³ wody ma masę 100 g. Całkowita masa roztworu wynosi więc 25 g (masy jodku potasu) + 100 g (masy wody) = 125 g. Stężenie procentowe obliczamy jako: (masa rozpuszczonej substancji / masa roztworu) × 100%, co daje (25 g / 125 g) × 100% = 20%. Takie obliczenia są niezwykle istotne w chemii analitycznej, gdzie dokładne stężenia roztworów są kluczowe w różnych zastosowaniach, takich jak przygotowywanie odczynników czy analiza jakościowa i ilościowa substancji chemicznych.
Pytanie 15
Podstawowy zestaw do filtracji składa się ze statywu oraz
A. zlejka, dwóch zlewek i bagietki
B. z dwóch zlewek i bagietki
C. zlejka, zlewki i pipety
D. zlejka Büchnera, zlewki i bagietki
Wszystkie pozostałe odpowiedzi zawierają nieścisłości dotyczące składu podstawowego zestawu do sączenia. Odpowiedzi wskazujące na zlewki i pipety, czy też zlewkowe elementy, nie uwzględniają kluczowych komponentów, które są niezbędne do przeprowadzenia skutecznego procesu sączenia. Odpowiedzi te mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących procedur laboratoryjnych oraz funkcji narzędzi chemicznych. Niezrozumienie, że statyw, zlewki oraz zlejka muszą współpracować, by efektywnie przeprowadzić filtrację, wykazuje braki w podstawowej wiedzy z zakresu chemii analitycznej. Zlewki pełnią funkcję przechowywania i transportu substancji, a ich pominięcie z zestawu do sączenia jest rażącym błędem, przez co można stracić cenną próbkę lub nieprawidłowo przeprowadzić analizę. Dodatkowo, wprowadzenie pipet jako elementu zestawu jest nieadekwatne, ponieważ ich głównym przeznaczeniem jest dozowanie cieczy, a nie bezpośrednia filtracja. Zrozumienie, jakie elementy są niezbędne do skutecznej pracy w laboratorium, jest kluczowe, aby uniknąć niebezpieczeństw oraz błędów w wynikach analitycznych.
Pytanie 16
Piktogram ukazujący czaszkę oraz skrzyżowane kości piszczelowe jest typowy dla substancji o działaniu
A. korodującym na metale
B. żrącym dla skóry
C. narkotycznym
D. toksycznym dla skóry
Piktogram przedstawiający czaszkę i skrzyżowane piszczele jest powszechnie stosowany do oznaczania substancji, które mają działanie toksyczne na skórę. Oznaczenie to informuje użytkowników o ryzyku, jakie niesie ze sobą kontakt danego związku chemicznego z ciałem. Substancje toksyczne mogą powodować poważne uszkodzenia, a w niektórych przypadkach nawet prowadzić do śmierci, jeśli nie zostaną odpowiednio zabezpieczone. Przykłady substancji, które mogą być oznaczone tym piktogramem, to niektóre pestycydy, rozpuszczalniki organiczne czy chemikalia wykorzystywane w laboratoriach. Zgodnie z obowiązującymi standardami, takimi jak GHS (Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów), prawidłowe oznaczenie substancji jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz w codziennym użytkowaniu chemikaliów. Właściwe zrozumienie i respektowanie tych oznaczeń jest niezbędne do minimalizacji ryzyka zatrucia lub poparzeń chemicznych.
Pytanie 17
Najwyżej czyste odczynniki chemiczne to odczynniki
A. spektralnie czyste.
B. chemicznie czyste.
C. czyste do analizy.
D. czyste.
Odpowiedź 'spektralnie czyste' jest jak najbardziej na miejscu. Chodzi tutaj o odczynniki chemiczne, które są na najwyższym poziomie czystości – to naprawdę ważne w analizach spektralnych i spektroskopowych. Gdy mamy do czynienia z takimi odczynnikami, musimy pamiętać, że wszelkie zanieczyszczenia mogą zepsuć nasze wyniki. Na przykład w laboratoriach chemicznych, gdzie badamy różne substancje, jakiekolwiek zanieczyszczenia mogą wprowadzić nas w błąd. Najlepsze praktyki w laboratoriach mówią, że powinniśmy używać odczynników spektralnie czystych, zwłaszcza gdy potrzebujemy dużej precyzji, jak w pomiarach absorbancji w spektroskopii UV-Vis. Dlatego stosowanie odczynników o wysokiej czystości jest kluczowe, bo to zapewnia, że wyniki są wiarygodne i dają się powtórzyć. Podobne normy, jak ISO 17025, pokazują, jak istotne jest używanie odczynników o potwierdzonej czystości.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
W wyniku analizy sitowej próbki stałej otrzymano frakcję o średnicy ziaren 12 – 30 mm. Jaką masę powinna mieć prawidłowo pobrana próbka pierwotna?
| Tabela. Wielkość próbki pierwotnej w zależności od wielkości ziarna | ||||
|---|---|---|---|---|
| Średnica ziaren lub kawałków [mm] | do 1 | 1 - 10 | 11 - 50 | ponad 50 |
| Pierwotna próbka (minimum) [g] | 100 | 200 | 1000 | 2500 |
A. 200 g
B. 100 g
C. 1000 g
D. 2500 g
Odpowiedź '1000 g' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z normami analizy sitowej, dla ziaren o średnicy od 11 do 50 mm minimalna masa próbki pierwotnej powinna wynosić 1000 g. W przypadku analizy sitowej, w której badana jest frakcja ziaren, odpowiednia masa próbki jest kluczowa dla uzyskania wiarygodnych wyników. Zbyt mała próbka może prowadzić do błędnych wyników, zniekształcając charakterystykę frakcji ziarna. W praktyce, przy analizach takich jak ocena uziarnienia materiałów budowlanych czy surowców mineralnych, stosowanie się do odpowiednich standardów jest istotne dla zapewnienia jakości wyników. Przykładowo, w laboratoriach stosuje się normy PN-EN ISO 17892 dla gruntów, które również wskazują na konieczność stosowania odpowiednich mas próbki w zależności od rodzaju analizowanego materiału. Dlatego, jeśli analizowana frakcja mieści się w określonym przedziale średnic ziaren, należy zawsze upewnić się, że masa próbki odpowiada wymaganiom, aby uniknąć błędów w analizie.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Wskaż, do jakiego typu należą zamieszczone równania reakcji.
| I. 2 Mg + O2 → 2 MgO |
| II. 2 KMnO4 → K2MnO4 + MnO2 + O2 |
| III. BaCl2 + H2SO4→ BaSO4 + 2 HCl |
A. I - synteza, II - analiza, HI - wymiana pojedyncza.
B. I - analiza, II - synteza, HI - wymiana podwójna.
C. I - synteza, II - analiza, DI - wymiana podwójna.
D. I - wymiana pojedyncza, II — analiza, III - synteza.
Odpowiedź "I - synteza, II - analiza, DI - wymiana podwójna" jest prawidłowa, ponieważ precyzyjnie klasyfikuje przedstawione reakcje chemiczne. Reakcja I, 2 Mg + O2 → 2 MgO, to klasyczny przykład reakcji syntezy, kiedy to dwa reagenty łączą się, tworząc jeden produkt. Takie reakcje są fundamentalne w chemii, ponieważ ilustrują procesy, które są podstawą wielu syntez chemicznych w przemyśle, na przykład w produkcji różnych związków chemicznych. Reakcja II, 2 KMnO4 → K2MnO4 + MnO2 + O2, jest reakcją analizy, gdzie jeden reagent ulega rozkładowi na kilka produktów, co jest kluczowym procesem w chemii analitycznej i przy wytwarzaniu różnych substancji chemicznych. Reakcja III, BaCl2 + H2SO4 → BaSO4 + 2 HCl, to reakcja wymiany podwójnej, podczas której dwa reagenty wymieniają składniki, co jest powszechną metodą w chemii nieorganicznej. Takie klasyfikacje są nie tylko istotne w akademickiej chemii, ale również mają zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu chemicznego, gdzie zrozumienie typologii reakcji jest kluczowe dla optymalizacji procesów produkcyjnych.
Pytanie 22
Co oznacza skrót AKT?
A. amid kwasu tiooctowego
B. kontrolno-techniczną analizę
C. krzywą titracyjną analityczną
D. titranta automatyczną kontrolę
Skrót AKT odnosi się do amidu kwasu tiooctowego, który jest istotnym związkiem chemicznym o szerokim zastosowaniu w różnych dziedzinach, w tym w chemii analitycznej i syntezie organicznej. Amid kwasu tiooctowego jest wykorzystywany jako odczynnik w reakcjach chemicznych, w tym w tworzeniu złożonych cząsteczek organicznych. Jego unikalne właściwości sprawiają, że jest przydatny w procesach, takich jak modyfikacja powierzchni materiałów i nanoszenie warstw ochronnych. Przykładowo, w laboratoriach chemicznych używa się go do syntezy związków, które następnie mogą być badane pod kątem ich właściwości biologicznych lub fizykochemicznych. Ponadto, amid kwasu tiooctowego ma zastosowanie w branży farmaceutycznej, gdzie jest wykorzystywany w produkcji niektórych leków. Zrozumienie roli AKT w chemii pozwala na lepsze projektowanie eksperymentów i analizę wyników, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości badań i zgodności z najlepszymi praktykami w branży.
Pytanie 23
Jak nazywa się proces, w którym następuje wytrącenie ciała stałego z przesyconego roztworu w wyniku spadku temperatury?
A. sedymentacja
B. dekantacja
C. odparowanie
D. krystalizacja
Krystalizacja to proces, w którym substancja stała wydziela się z roztworu, gdy jego stężenie przekracza punkt nasycenia, co może być wynikiem obniżenia temperatury lub odparowania rozpuszczalnika. W praktycznych zastosowaniach, krystalizacja jest kluczowa w przemysłach chemicznym i farmaceutycznym, gdzie czystość i jakość produktu końcowego są niezwykle istotne. Dobrze przeprowadzony proces krystalizacji pozwala na uzyskanie czystych kryształów, które można łatwo oddzielić od roztworu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie kontroli jakości. Dodatkowo, krystalizacja może być stosowana w technologii separacji i oczyszczania związków chemicznych, gdzie proces ten jest wykorzystywany do wyodrębniania substancji aktywnych z surowców naturalnych. Warto również zauważyć, że krystalizacja jest częścią wielu procesów naturalnych i technologicznych, takich jak formowanie lodu w przyrodzie czy produkcja cukru z soku buraczanego.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
W laboratorium chemicznym przewody instalacji rurowych są oznaczane różnymi kolorami, zgodnie z obowiązującymi normami. Polska Norma PN-70 N-01270/30 określa kolor dla wody jako
A. żółty
B. niebieski
C. czerwony
D. zielony
Odpowiedź "zielony" jest poprawna, ponieważ według Polskiej Normy PN-70 N-01270/30 kolor zielony jest przypisany dla instalacji wodnych. W praktyce oznakowanie rur wodociągowych tym kolorem ma na celu poprawę bezpieczeństwa w laboratoriach chemicznych oraz w innych obiektach, gdzie może wystąpić współistnienie różnych substancji. Oznakowanie ma na celu jednoznaczne wskazanie, jakiego medium można się spodziewać w danej instalacji, co ma kluczowe znaczenie w kontekście ewentualnych wypadków lub niebezpieczeństw. Na przykład w laboratoriach, gdzie używa się wielu substancji chemicznych, a także rozmaitych płynów, właściwe oznaczenie rur wodnych pozwala uniknąć pomyłek, które mogłyby prowadzić do poważnych konsekwencji. Przestrzeganie tego rodzaju norm w instalacjach przemysłowych oraz badawczych jest częścią szerokiego systemu zarządzania bezpieczeństwem, który powinien być wdrażany w każdym laboratorium.
Pytanie 27
Podczas reakcji chlorku żelaza(III) z wodorotlenkiem potasu dochodzi do wytrącenia wodorotlenku żelaza(III) w formie
A. grubokrystalicznego osadu
B. drobnokrystalicznego osadu
C. serowatego osadu
D. galaretowatego osadu
Wybór odpowiedzi dotyczący serowatego, grubokrystalicznego lub drobnokrystalicznego osadu opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu mechanizmów wytrącania i struktury fizycznej osadów. Serowaty osad sugeruje odmienną teksturę, która jest charakterystyczna dla innych reakcji, na przykład związanych z osadzaniem koloidalnym, gdzie cząsteczki tworzą bardziej stałe, twarde struktury. Grubokrystaliczny osad natomiast wskazuje na obecność dużych, wyraźnych kryształów, co jest typowe dla reakcji krystalizacji o niskiej rozpuszczalności, a nie dla wodorotlenku żelaza(III), który ma tendencję do formowania się w postaci bardziej jednorodnej, galaretowatej. Drobnokrystaliczny osad może być mylący, ponieważ sugeruje, że produkt reakcji ma bardzo małe, jednorodne kryształy, co znów nie odnosi się do rzeczywistej natury wodorotlenku żelaza(III), który w warunkach reakcji z wodorotlenkiem potasu przyjmuje bardziej złożoną, galaretowatą formę. Takie nieporozumienia mogą wynikać z błędnego postrzegania roli pH i stężenia reagentów w procesie wytrącania, co jest kluczowe dla zrozumienia właściwości chemicznych osadów. Zachęcam do przestudiowania literatury dotyczącej chemii koordynacyjnej oraz procesów osadzania, aby lepiej zrozumieć te zjawiska.
Pytanie 28
Proces przesiewania próbki prowadzi się za pomocą urządzenia przedstawionego na rysunku
| Tabela. Sposoby utrwalania próbek wody i ścieków, miejsce analizy, dopuszczalny czas przechowywania próbek | ||||
|---|---|---|---|---|
| Oznaczany parametr | Rodzaj naczynia do przechowywania próbki | Sposób utrwalania próbki | Miejsce wykonania analizy | Dopuszczalny czas przechowywania próbki |
| Chlorki | szklane lub polietylenowe | - | laboratorium | 96 godzin |
| Chlor pozostały | szklane | - | w miejscu pobrania próbki | - |
| ChZT | szklane | zakwaszenie do pH<2, schłodzenie do temperatury 2-5°C | laboratorium | 24 godziny |
| Kwasowość | szklane lub polietylenowe | schłodzenie do temperatury 2-5°C | laboratorium | 4 godziny |
| Mangan | szklane lub polietylenowe | zakwaszenie do pH<2, schłodzenie do temperatury 2-5°C | laboratorium | 48 godzin |
A. C.
B. B.
C. D.
D. A.
Wybór odpowiedzi A, B lub D wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad przesiewania próbki. Odpowiedzi te mogą sugerować, że użytkownik nie rozumie, że proces przesiewania wymaga zastosowania odpowiednich narzędzi, które są specjalnie zaprojektowane do tego celu. Na przykład, odpowiedzi A i B mogą być mylone z ideą użycia innych metod mechanicznych, takich jak mieszanie czy szarpanie, które nie są właściwe do oddzielania cząstek według ich rozmiaru. W rzeczywistości, metody te nie zapewniają wymaganej precyzji, ponieważ nie segregują one cząstek na podstawie ich właściwości fizycznych. Odpowiedź D sugeruje z kolei inne techniki separacji, takie jak filtracja, która jest stosowana do usuwania większych zanieczyszczeń z cieczy, a nie do przesiewania ciał stałych. Kluczowym błędem myślowym, który może prowadzić do takich odpowiedzi, jest nieporozumienie dotyczące zasad mechaniki ciał stałych i procesów separacji. Przesiewanie i filtracja to dwa różne procesy, które mają swoje specyficzne zastosowania. Zrozumienie tego rozróżnienia jest niezbędne dla prawidłowego podejścia do analizy materiałów sypkich oraz do stosowania norm branżowych, które gwarantują skuteczność i dokładność wyników.
Pytanie 29
Z uwagi na bezpieczeństwo pracy, ciecze żrące powinny być podgrzewane w łaźniach
A. wodnych
B. piaskowych
C. powietrznych
D. olejowych
Ogrzewanie cieczy żrących na łaźniach piaskowych to dobra opcja, bo piasek świetnie izoluje i rozprowadza ciepło. Dzięki temu mamy stabilne warunki, co jest bardzo ważne, zwłaszcza przy substancjach, które mogą się 'dziwnie' zachowywać, gdy temperatura szybko się zmienia. W praktyce użycie łaźni piaskowych zmniejsza ryzyko przegrzewania, co jest super istotne, bo może prowadzić do różnych nieprzyjemnych sytuacji, jak dekompozycja czy toksyczne opary. Piasek nie tylko grzeje, ale i chroni operatora. W laboratoriach chemicznych oraz w różnych branżach, gdzie obsługuje się cieczy żrące, przestrzeganie zasad BHP i stosowanie odpowiednich metod ogrzewania jest kluczowe, aby zapewnić bezpieczne warunki pracy i ochronić zdrowie. To są sprawy, które powinny być zawsze na pierwszym miejscu, a dokumenty branżowe mocno to podkreślają.
Pytanie 30
Jakim kolorem zazwyczaj oznacza się przewody w instalacji gazowej w laboratorium?
A. szarym
B. niebieskim
C. zielonym
D. żółtym
Przewody instalacji gazowej w laboratoriach oznaczone są kolorem żółtym, co jest zgodne z ogólnymi zasadami i normami dotyczącymi oznakowania instalacji gazowych. Kolor żółty symbolizuje substancje niebezpieczne, w tym gazy palne oraz toksyczne, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa pracy w laboratoriach. Oznakowanie to ma na celu szybką identyfikację potencjalnych zagrożeń oraz minimalizację ryzyka w przypadku awarii. Przykładem zastosowania tej zasady jest sytuacja, w której technik laboratoryjny musi szybko zlokalizować przewody gazowe, aby przeprowadzić konserwację lub w przypadku awarii. Zgodnie z normami branżowymi (np. PN-EN ISO 7010), oznakowanie instalacji gazowych powinno być wyraźne i czytelne, a także regularnie kontrolowane, aby zapewnić jego aktualność i stan techniczny. Należy także pamiętać, że przestrzeganie zasad dotyczących oznakowania przewodów gazowych nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także ułatwia pracownikom szybkie podejmowanie decyzji w sytuacjach kryzysowych.
Pytanie 31
Analiza technicznego kwasu solnego dała następujące wyniki: 30% HCl, 0,008% H2SO4, 0,04% Fe.
Korzystając z zamieszczonej tabeli wymagań, określ gatunek kwasu, pamiętając, że decyduje o nim najgorszy wskaźnik.
| Wymagania chemiczne dotyczące kwasu siarkowego | ||||
| Wymagania | Gatunki | |||
| I | II | III | IV | |
| Chlorowodór, % | > 33 | > 29 | > 28 | > 27 |
| Kwas siarkowy(VI) w przel. na SO42-, % | < 0,009 | < 0,5 | < 1,6 | < 1,8 |
| Żelazo (Fe3+), % | < 0,005 | < 0,03 | < 0,03 | < 0,05 |
A. IV
B. III
C. I
D. II
Wybór innego gatunku kwasu jest wynikiem nieprawidłowej analizy danych dotyczących zawartości składników. Na przykład, jeżeli ktoś wybrał gatunek III, może pomyśleć, że zawartość HCl decyduje o gatunku, co jest błędnym podejściem. Klasyfikacja kwasów nie opiera się na najwyższej zawartości HCl, ale na najgorszym wskaźniku, którym w tej sytuacji jest zawartość żelaza. Gatunek III dopuszcza znacznie niższe wartości dla żelaza, co dyskwalifikuje tę odpowiedź, ponieważ obecność 0,04% Fe3+ znacznie przekracza dopuszczalne granice tego gatunku. Ponadto, wybór gatunku II lub I również opiera się na błędnym zrozumieniu norm, które wymagają, by wszystkie wskaźniki były w granicach określonych dla danego gatunku. W praktyce, zrozumienie, że najgorszy wskaźnik definiuje gatunek, jest kluczowe dla prawidłowej klasyfikacji. Ignorowanie tego zasady prowadzi do wyborów, które mogą skutkować niewłaściwym zastosowaniem kwasów w przemyśle chemicznym, gdzie precyzyjne klasyfikacje są niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa i zgodności z normami. Warto podkreślić, że w przemyśle chemicznym, gdzie stosuje się różne gatunki kwasów, kluczowe jest zrozumienie zasad klasyfikacji, aby uniknąć potencjalnych ryzyk związanych z ich używaniem.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
Aby uzyskać drobnokrystaliczny osad BaSO4, należy wykonać poniższe kroki:
Do zlewki wlać 20 cm3 roztworu BaCl2, następnie dodać 100 cm3 wody destylowanej oraz kilka kropli roztworu HCl. Zawartość zlewki podgrzać na łaźni wodnej, a potem, ciągle mieszając, dodać 35 cm3 roztworu H2SO4.
Mieszaninę ogrzewać na łaźni wodnej przez 1 godzinę. Osad odsączyć i przepłukać kilkakrotnie gorącą wodą zakwaszoną kilkoma kroplami roztworu H2SO4.
Według przedstawionej procedury, do uzyskania osadu BaSO4 potrzebne są:
A. zlewka, pipeta wielomiarowa o pojemności 25 cm3, cylindry miarowe o pojemności 50 i 100 cm3, łaźnia wodna, bagietka, zestaw do sączenia, sączek "miękki"
B. zlewka, cylindry miarowe o pojemności 25, 50 i 100 cm3, palnik, trójnóg, zestaw do sączenia, sączek "miękki"
C. zlewka, cylindry miarowe o pojemności 25, 50 i 100 cm3, łaźnia wodna, zestaw do sączenia, sączek "twardy"
D. zlewka, cylindry miarowe o pojemności 50 i 100 cm3, pipeta jednomiarowa o pojemności 20 cm3, łaźnia wodna, bagietka, zestaw do sączenia, sączek "twardy"
Wszystkie niepoprawne odpowiedzi zawierają braki lub nieodpowiednie narzędzia, które nie są zgodne z wymaganiami procedury otrzymywania osadu BaSO4. Na przykład, w przypadku użycia pipety wielomiarowej, nie zapewnia ona precyzyjnego odmierzenia 20 cm3 roztworu BaCl2. Pipeta jednomiarowa to standard w laboratoriach chemicznych, gdy chodzi o dokładne pomiary niewielkich objętości. Dodatkowo, w odpowiedziach, które sugerują zastosowanie sączków 'miękkich', nie są one odpowiednie do procesu sączenia osadu, ponieważ sączki 'twarde' lepiej radzą sobie z zatrzymywaniem cząstek stałych, takich jak BaSO4, a ich wybór oparty jest na specyfice chemikaliów oraz wymaganiach dotyczących filtracji. Wreszcie, dodatkowe narzędzia, takie jak palnik czy trójnóg, nie są potrzebne w tej procedurze, co prowadzi do nieefektywności oraz zbędnych komplikacji w procesie przeprowadzania reakcji. Kluczowe jest, aby w każdym eksperymencie używać odpowiednich narzędzi zgodnie z protokołem, co zwiększa dokładność wyników oraz bezpieczeństwo w laboratoriach.
Pytanie 34
Na ilustracji zobrazowano urządzenie do
A. destylacji pod ciśnieniem atmosferycznym
B. destylacji przy obniżonym ciśnieniu
C. rektyfikacji
D. sublimacji
Destylacja pod zmniejszonym ciśnieniem jest techniką, która służy do separacji składników przy niższych temperaturach, co jest korzystne dla substancji wrażliwych na wysokie temperatury, ale nie jest odpowiednia w kontekście zastanawiania się nad destylacją w warunkach atmosferycznych. Takie podejście może prowadzić do mylnych wniosków, zwłaszcza gdy mówimy o substancjach, które nie powinny być poddawane wysokim temperaturze ze względu na ryzyko rozkładu. Rektyfikacja, z drugiej strony, to proces bardziej skomplikowany, który wymaga stosowania kolumny rektyfikacyjnej i jest używany do uzyskiwania bardzo czystych frakcji ze złożonych mieszanin, co znacznie różni się od prostszej destylacji. Z kolei sublimacja, czyli przejście substancji ze stanu stałego w gazowy bez przechodzenia przez stan ciekły, jest zupełnie odmiennym procesem, stosowanym głównie w przypadku substancji takich jak jod czy nafta. Typowym błędem jest mylenie tych procesów, ponieważ każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowania, warunki i cele. Zrozumienie różnic między tymi technikami jest kluczowe dla efektywnego planowania eksperymentów i procesów przemysłowych, a także dla bezpieczeństwa w laboratoriach chemicznych.
Pytanie 35
Aby wykonać czynności analityczne wskazane w ramce, należy użyć:
| Otrzymaną do badań próbkę badanego roztworu rozcieńczyć wodą destylowaną w kolbie miarowej o pojemności 100 cm3 do kreski i dokładnie wymieszać. Następnie przenieść pipetą 10 cm3 tego roztworu do kolby stożkowej, dodać ok. 50 cm3 wody destylowanej. |
A. kolby miarowej, tygla, pipety, naczynka wagowego.
B. kolby stożkowej, moździerza, lejka Shotta, naczynka wagowego.
C. kolby stożkowej, kolby miarowej, pipety, cylindra miarowego.
D. zlewki, kolby ssawkowej, lejka Buchnera, cylindra miarowego.
Wybór przyrządów, które nie obejmują kolby stożkowej, kolby miarowej, pipety oraz cylindra miarowego, wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie ich zastosowania w analizie chemicznej. Na przykład, tygiel jest narzędziem stosowanym głównie do podgrzewania substancji, co nie jest pomocne w kontekście prowadzenia precyzyjnych pomiarów wymaganych w analizie. Brak kolby miarowej, która jest kluczowa do dokładnego rozcieńczania roztworów, może prowadzić do błędnych wyników analizy. Dodatkowo, pominięcie pipety, która służy do dokładnego odmierzania objętości cieczy, również może skutkować znacznymi odchyleniami w przygotowanych roztworach. Naczynka wagowe, chociaż użyteczne w niektórych kontekstach, nie są odpowiednie do wykonywania czynności analitycznych wymagających precyzyjnego pomiaru objętości. W kontekście chemii analitycznej, kluczowe jest, aby używać instrumentów, które są zaprojektowane z myślą o dokładności i powtarzalności wyników. Wybór niewłaściwych narzędzi prowadzi do pomyłek w analizach, co może zafałszować wyniki i wpłynąć na wiarygodność całego eksperymentu. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć odpowiednie zastosowanie każdego z przyrządów w laboratorium, aby uniknąć typowych błędów myślowych związanych z niewłaściwym doborem narzędzi.
Pytanie 36
Aby otrzymać roztwór AgNO3 (masa molowa AgNO3 to 169,8 g/mol) o stężeniu 0,1 mol/dm3, należy
A. odważyć 1,698 g AgNO3, przenieść do kolby miarowej o pojemności 100 cm3, rozpuścić w wodzie destylowanej i uzupełnić kolbę wodą destylowaną do kreski
B. odważyć 1,698 g AgNO3, przenieść do kolby miarowej o pojemności 1000 cm3, rozpuścić w wodzie destylowanej i uzupełnić kolbę wodą destylowaną do kreski
C. odważyć 16,98 g AgNO3, przenieść do kolby miarowej o pojemności 100 cm3, rozpuścić w wodzie destylowanej i uzupełnić kolbę wodą destylowaną do kreski
D. odważyć 169,80 g AgNO3, przenieść do kolby miarowej o pojemności 1000 cm3, rozpuścić w wodzie destylowanej i uzupełnić kolbę wodą destylowaną do kreski
Odpowiedzi, które wskazują na odważenie zbyt dużej ilości AgNO3 lub niewłaściwą pojemność kolby miarowej, opierają się na błędnych założeniach dotyczących przygotowania roztworów. Po pierwsze, podanie niewłaściwej masy do odważenia prowadzi do uzyskania nieprawidłowego stężenia roztworu. Na przykład, jeśli ktoś odważy 16,98 g zamiast 1,698 g, otrzymany roztwór będzie miał stężenie 1 mol/dm3, a nie 0,1 mol/dm3, co wpływa na dokładność dalszych analiz. Po drugie, wybór pojemności kolby miarowej jest także istotny – użycie kolby o pojemności 1000 cm3 przy przygotowaniu 100 cm3 roztworu jest nieefektywne i może prowadzić do nieprecyzyjnego pomiaru. Standardowa praktyka laboratoryjna wymaga, aby zawsze stosować kolby o pojemności dostosowanej do objętości roboczej, co zwiększa precyzję pomiarów. Ponadto, błędne stężenie roztworu może prowadzić do problemów w kolejnych etapach eksperymentów, w tym nieprawidłowych reakcji chemicznych. Ostatecznie, te pomyłki mogą wprowadzać chaos w badaniach i podważać wiarygodność wyników, co jest sprzeczne z zasadami dobrej praktyki laboratoryjnej.
Pytanie 37
Do pojemników na odpady stałe, które są przeznaczone do utylizacji, nie można wprowadzać bezpośrednio cyjanków oraz związków kompleksowych zawierających jony cyjankowe z powodu
A. produkcji toksycznych par lub gazów
B. powolnego rozkładu związków
C. uwalniania związków o drażniącym zapachu
D. zajścia nagłej, egzotermicznej reakcji
Cyjanki i związki kompleksowe zawierające jony cyjankowe są substancjami niezwykle niebezpiecznymi, ponieważ ich rozkład może prowadzić do wytwarzania toksycznych par i gazów, które mają szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi oraz środowisko. W procesie utylizacji, gdy te substancje są narażone na działanie wysokich temperatur, mogą wydzielać cyjanowodór, który jest silnie trującym gazem. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi gospodarki odpadami niebezpiecznymi, należy unikać mieszania cyjanków z innymi odpadami, aby zminimalizować ryzyko ich reakcji chemicznych. Przykładem zastosowania tych zasad mogą być zakłady utylizacyjne, które stosują systemy segregacji odpadów niebezpiecznych oraz specjalistyczne procedury ich przetwarzania, aby zapewnić bezpieczeństwo pracy i ochronę środowiska. Dobre praktyki obejmują także regularne szkolenia personelu oraz stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej, aby uniknąć narażenia na toksyczne substancje. W związku z tym, wprowadzenie cyjanków do pojemników na odpady stałe jest surowo zabronione.
Pytanie 38
W wyniku rozkładu 100 g węglanu wapnia, otrzymano 25 g tlenku wapnia. Wydajność procentowa reakcji wynosi
| MCaCO3 = 100g / mol | MCaO = 56g / mol |
A. 44,6%
B. 100%
C. 56,0%
D. 4,4%
Wydajność procentowa reakcji chemicznych jest kluczowym wskaźnikiem efektywności procesów chemicznych. W omawianym przypadku, mając 100 g węglanu wapnia (CaCO3), teoretyczna masa tlenku wapnia (CaO), który można uzyskać w wyniku rozkładu, wynosi 56 g. Otrzymana masa 25 g tlenku wapnia pozwala na obliczenie wydajności procentowej, stosując wzór: (rzeczywista masa / teoretyczna masa) * 100%. Obliczenia prowadzą do wartości 44,6%, co wskazuje na to, że tylko część teoretycznej ilości produktu została uzyskana w rzeczywistej reakcji. Taka sytuacja może być efektem różnych czynników, w tym niepełnego rozkładu, strat materiałowych podczas procesu, czy też niewłaściwych warunków reakcji. W praktyce, zrozumienie i obliczanie wydajności reakcji chemicznych jest niezbędne w przemyśle chemicznym i farmaceutycznym, gdzie optymalizacja procesów jest kluczowa dla efektywności kosztowej i jakości produktów. Utrzymywanie wysokiej wydajności jest również zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, co jest istotne w nowoczesnych procesach produkcyjnych.
Pytanie 39
Nie należy podgrzewać cieczy w szczelnie zamkniętych pojemnikach, ponieważ
A. może to zwiększyć jej toksyczność
B. istnieje ryzyko zalania palnika
C. wzrost ciśnienia może spowodować wybuch
D. może wystąpić niebezpieczeństwo zgaszenia płomienia
Ogrzewanie cieczy w szczelnie zamkniętych naczyniach stwarza ryzyko wzrostu ciśnienia wewnątrz naczynia, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, w tym wybuchu. W momencie, gdy ciecz jest podgrzewana, jej temperatura wzrasta, co powoduje zwiększenie energii kinetycznej cząsteczek. W zamkniętym naczyniu, które nie ma możliwości swobodnego wydostania się pary, ciśnienie będzie rosło. Przykładem z życia codziennego mogą być sytuacje, gdy gotujemy wodę w zamkniętej butelce lub słoiku. W takich przypadkach para wodna nie ma drogi ujścia, a przy osiągnięciu krytycznego poziomu ciśnienia, naczynie może pęknąć lub eksplodować, co stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa. Zgodnie z normami BHP oraz zaleceniami producentów sprzętu laboratoryjnego i przemysłowego, zawsze należy stosować naczynia przystosowane do ogrzewania cieczy oraz zapewniać odpowiedni nadmiar ciśnienia, aby zminimalizować ryzyko takich incydentów, na przykład poprzez użycie zaworów bezpieczeństwa.
Pytanie 40
Na opakowaniu którego odczynnika powinien znaleźć się piktogram przedstawiony na ilustracji?
A. Stearynianu sodu.
B. Glukozy.
C. Wodorotlenku sodu.
D. Chlorku sodu.
Prawidłowa odpowiedź to wodorotlenek sodu, ponieważ piktogram przedstawiony na ilustracji symbolizuje substancje żrące. Wodorotlenek sodu (NaOH) jest silną zasadą, która wykazuje właściwości żrące, co sprawia, że jest niezwykle ważne, aby był odpowiednio oznaczony na opakowaniu. W praktyce, wodorotlenek sodu jest szeroko stosowany w przemyśle chemicznym, w produkcji mydeł oraz jako środek czyszczący w gospodarstwie domowym. Zgodnie z przepisami dotyczącymi substancji niebezpiecznych, takie jak Rozporządzenie (WE) nr 1272/2008, każda substancja żrąca musi być oznaczona odpowiednim piktogramem, aby ułatwić identyfikację zagrożeń i zapewnić bezpieczeństwo użytkowników. Ponadto, stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej, takich jak rękawice i gogle ochronne, jest zalecane przy pracy z wodorotlenkiem sodu, aby zminimalizować ryzyko poważnych obrażeń. Dlatego zrozumienie symboli na etykietach jest kluczowe dla bezpiecznego obchodzenia się z substancjami chemicznymi.