Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 14:54
Data zakończenia: 19 maja 2025 15:17

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby połączyć kształtki ceramiczne narażone na wysokie temperatury, należy użyć zaprawy

A. cementowej

B. polimerowej

C. żywiczej

D. krzemionkowej

Krzemionkowa zaprawa jest najodpowiedniejszym wyborem do łączenia kształtek kamionkowych narażonych na działanie wysokiej temperatury ze względu na swoje właściwości termiczne i chemiczne. Krzemionka, jako główny składnik, wykazuje doskonałą odporność na wysokie temperatury, co czyni ją idealnym materiałem do stosowania w piecach, kominkach oraz innych instalacjach, gdzie wymagana jest trwałość w ekstremalnych warunkach. W praktyce, zaprawa krzemionkowa nie tylko łączy elementy, ale także zapewnia ich stabilność oraz odporność na szoki termiczne. W budownictwie ceramicznym i piekarskim, stosowanie zaprawy krzemionkowej zgodnie z normami PN-EN 998-2 pozwala na uzyskanie trwałych i odpornych na działanie wysokich temperatur połączeń. Dlatego w kontekście zastosowania w warunkach wysokotemperaturowych, krzemionkowa zaprawa jest najlepszym wyborem, co potwierdzają standardy branżowe oraz praktyki inżynieryjne.

Pytanie 2

Jeżeli w trakcie remontu czas pracy na wykonanie 100 m² tynku wynosi 35 r-g, to ile czasu będzie potrzebne na otynkowanie ścian pomieszczenia o wymiarach 5×6 m i wysokości 3 m?

A. 31,5 r-g

B. 23,1 r-g

C. 35,0 r-g

D. 10,5 r-g

Odpowiedzi 31,5 r-g, 10,5 r-g oraz 35,0 r-g zawierają błędy w obliczeniach lub w interpretacji danych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, osoba mogła źle ocenić powierzchnię pomieszczenia lub pomylić jednostki miary. Powierzchnia ścian nie może być obliczana bez uwzględnienia wszystkich czterech ścian, co jest kluczowe w obliczeniach remontowych. Przykładowo, niektóre osoby mogą pomyśleć, że wystarczy pomnożyć długość przez wysokość jedynie dwóch ścian, co daje zaniżoną powierzchnię. Druga odpowiedź, 10,5 r-g, może wynikać z błędnych proporcji czasowych, co wskazuje na brak zrozumienia, jak dokładnie obliczyć czas robocizny w stosunku do powierzchni. Natomiast odpowiedź 35,0 r-g sugeruje, że osoba przyjęła nieprawidłowe założenie, iż całkowity czas robocizny na pokrycie 100 m² jest równy czasowi na pokrycie mniejszej powierzchni, co jest nieprawidłowe. W takim przypadku powinno się stosować proporcje, by dostosować czas do rzeczywistej powierzchni, co jest niezbędne w każdej pracy budowlanej. Wnioskując, kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi wzorami i metodami oraz odpowiednie rozumienie proporcji, co jest fundamentalną umiejętnością w tej branży.

Pytanie 3

Który sposób przygotowania cienkowarstwowej zaprawy murarskiej jest zgodny z przedstawioną instrukcją producenta?

Instrukcja producenta
Przygotowanie cienkowarstwowej zaprawy murarskiej
Zaprawę wsypać do odmierzonej ilości wody w proporcji 0,18 do 0,22 litra wody na 1 kg suchego proszku, następnie wymieszać mieszadłem mechanicznym do uzyskania jednorodnej masy. Odstawić na 3 do 5 minut i ponownie wymieszać. Zaprawę należy nakładać ręcznie pacą ząbkowaną lub innym narzędziem zwracając uwagę na dokładne wypełnienie spoin.

A. Wymieszać część suchego proszku z niewielką ilością wody, a następnie dodać pozostałą ilość wody oraz pozostałą ilość suchego proszku i ponownie wymieszać do uzyskania jednorodnej masy.

B. Do odmierzonej ilości wody wsypać odpowiednią ilość suchego proszku, wymieszać do uzyskania jednorodnej masy, odstawić na określony czas i ponownie wymieszać.

C. Do odmierzonej ilości wody wsypać porcję suchego proszku, razem wymieszać do uzyskania jednorodnej masy, następnie dolać wody.

D. Wymieszać część suchego proszku z wodą, następnie do uzyskanej mieszanki wsypać pozostałą ilość suchego proszku i razem wymieszać.

Poprawna odpowiedź opiera się na zaleceniach zawartych w instrukcji producenta, która jasno określa, że proces przygotowania zaprawy murarskiej powinien zaczynać się od odmierzenia odpowiedniej ilości wody. Następnie należy wsypać suchy proszek do wody, a całość dokładnie wymieszać, aby uzyskać jednorodną masę. Kluczowym krokiem jest odstawienie mieszanki na 3 do 5 minut, co pozwala na wchłonięcie wody przez proszek i aktywację składników chemicznych. Po tym czasie należy ponownie wymieszać zaprawę, aby zapewnić jej jednorodność. Praktyczne zastosowanie tej metody gwarantuje, że zaprawa uzyska właściwe parametry wytrzymałościowe oraz związki chemiczne będą właściwie aktywowane, co jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości w trakcie murarskich prac budowlanych. Stosowanie odpowiednich proporcji wody do proszku potwierdzają także standardy budowlane, które zalecają staranność w przygotowaniach, aby uniknąć problemów z trwałością i stabilnością konstrukcji.

Pytanie 4

Jaką zaprawę wykorzystuje się do budowy elementów konstrukcyjnych budynków, które muszą przenosić duże obciążenia oraz do elementów podatnych na wilgoć, jak na przykład ściany fundamentowe?

A. Gipsowa

B. Cementowa

C. Gipsowo-wapienna

D. Wapienna

Wybór niewłaściwej zaprawy do murowania konstrukcji elementów budynku często wynika z niepełnego zrozumienia ich właściwości oraz przeznaczenia. Zaprawa gipsowa, mimo że stosowana w budownictwie, nie jest odpowiednia do obszarów narażonych na duże obciążenia i wilgoć. Gips charakteryzuje się niską wytrzymałością na ściskanie i jest podatny na działanie wody, co czyni go niewłaściwym materiałem do murowania ścian fundamentowych. Wapienna zaprawa, mimo że może być używana w niektórych konstrukcjach, również nie spełnia wymagań dotyczących wytrzymałości i odporności na wilgoć, co jest kluczowe w przypadku elementów nośnych budynku. Z kolei zaprawa gipsowo-wapienna, mimo że ma swoje zastosowania w wykończeniach, nie jest wystarczająco mocna do budowy elementów narażonych na poważne obciążenia. Wybór odpowiedniej zaprawy to kluczowy aspekt projektowania, który powinien być zgodny z normami budowlanymi oraz praktykami inżynieryjnymi. Dlatego przy projektowaniu konstrukcji nośnych należy zawsze kierować się zasadą, że materiał użyty do murowania musi spełniać wymagania dotyczące wytrzymałości i odporności na czynniki atmosferyczne, co czyni zaprawę cementową jedynym słusznym wyborem.

Pytanie 5

Jakim preparatem powinno się pokryć powierzchnię pylistego tynku, aby zwiększyć jego wytrzymałość?

A. Barwiącym

B. Penetrującym

C. Gruntującym

D. Antyadhezyjnym

Preparat gruntujący to naprawdę ważna rzecz, gdy chodzi o wzmacnianie powierzchni pylącego tynku. Gruntowanie to po prostu nałożenie specjalnego preparatu, który sprawia, że kolejne warstwy lepiej się przyczepiają do podłoża, a do tego redukuje pylenie. Te preparaty penetrują w tynk, co poprawia jego właściwości mechaniczne i zmniejsza problem z wchłanianiem wody. To istotne dla trwałości i odporności na wilgoć. Z moich doświadczeń wynika, że użycie gruntów akrylowych lub żywicznych faktycznie poprawia jakość kolejnych warstw, takich jak farby czy tynki dekoracyjne. W branży budowlanej często zaleca się stosowanie gruntów przed nałożeniem mineralnych czy syntetycznych materiałów wykończeniowych. Po gruntowaniu można uzyskać ładniejszą, jednolitą strukturę powierzchni, co działa lepiej na ogólny wygląd.

Pytanie 6

Który rodzaj tynku jest odporny na wodę?

A. Renowacyjny

B. Wapienny

C. Gipsowy

D. Mozaikowy

Wybór niewłaściwego rodzaju tynku może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w kontekście odporności na wodę. Tynk wapienny, chociaż ma swoje zalety, w tym ekologiczność i zdolność do regulacji wilgotności, nie jest materiałem wodoodpornym. Jego główną wadą jest wysoka nasiąkliwość, co sprawia, że w długotrwałym kontakcie z wodą może ulegać degradacji, a także sprzyjać rozwojowi pleśni i grzybów. Tynk gipsowy z kolei, mimo swojej popularności w zastosowaniach wykończeniowych, również nie nadaje się do stref o wysokiej wilgotności, ponieważ gips jest materiałem hygroskopijnym, który wchłania wilgoć i osłabia swoje właściwości strukturalne. Tynk renowacyjny, przeznaczony głównie do odnawiania zabytków, ma swoje specyficzne zastosowanie, ale również nie zapewnia wodoodporności. Zrozumienie tych właściwości jest kluczowe w przypadku planowania zastosowania tynku w projektach budowlanych. Często błąd polega na mylnym założeniu, że każdy tynk ma podobne właściwości ochronne, co może prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią i trwałością konstrukcji. Wiedza na temat właściwości różnych materiałów budowlanych jest niezbędna dla osiągnięcia sukcesu w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 7

Tynk dwu warstwowy składa się z jakich elementów?

A. obrzutki i gładzi

B. narzutu i gładzi

C. obrzutki i narzutu

D. gruntownika i narzutu

Tynk dwuwarstwowy składa się z dwóch kluczowych warstw: obrzutki i narzutu. Obrzutka, będąca pierwszą warstwą, ma na celu przygotowanie podłoża poprzez zwiększenie przyczepności oraz wyrównanie powierzchni. Jest to warstwa o grubszej strukturze, wykonana z materiałów, takich jak zaprawy cementowe, które zapewniają odpowiednią nośność i trwałość. Narzut, będący drugą warstwą, nakładany jest na obrzutkę i pełni rolę estetyczną oraz ochronną. Jego zadaniem jest zapewnienie gładkiej powierzchni, która jest odporniejsza na czynniki atmosferyczne. Praktycznym przykładem zastosowania tynku dwuwarstwowego jest elewacja budynków mieszkalnych, gdzie odpowiednia aplikacja tych warstw wpływa na trwałość ścian zewnętrznych oraz estetykę budynku. Zgodnie z normami budowlanymi, tynk dwuwarstwowy powinien być stosowany w sposób właściwy, aby zapewnić nie tylko wygląd, ale także długowieczność i wytrzymałość elewacji.

Pytanie 8

Główne składniki mieszanki betonowej stosowanej do produkcji betonu zwykłego to

A. cement, popiół, keramzyt i woda

B. cement, wapno, piasek i woda

C. cement, piasek, żwir i woda

D. cement, piasek, keramzyt i woda

Wybierając odpowiedzi, które nie zaznaczają żwiru jako jednego z głównych składników betonu, można wpaść w różne nieporozumienia. Cement, wapno, piasek i woda mogą być w niektórych mieszankach, ale to nie jest to, co tworzy beton zwykły. Wapno jest bardziej do zapraw murarskich, a jego obecność może zmieniać właściwości betonu, co nie jest dobrze w przypadku betonu klasycznego. Zresztą, popiół czy keramzyt to też składniki, które można używać w betonie lekkim czy specjalnych mieszankach, ale nie w typowym betonie zwykłym, bo żwir jest tu kluczowy dla gęstości i wytrzymałości. Często ludzie mylą różne rodzaje betonu i przypisują im niewłaściwe składniki. Pamiętaj, nawet zmiana jednego składnika może mocno obniżyć jakość betonu. Gdy projektujesz różne typy betonu, musisz trzymać się norm, żeby konstrukcje były trwałe i bezpieczne.

Pytanie 9

Jaki jest minimalny czas, po którym można zaczynać budowę muru na zaprawie cementowo-wapiennej, nad świeżo wykonaną kondygnacją?

A. 5 dni

B. 3 dni

C. 7 dni

D. 10 dni

Wznoszenie murów na zaprawie cementowo-wapiennej po świeżo wykonanej kondygnacji wymaga zachowania odpowiedniego czasu technologicznego, aby zapewnić odpowiednią wytrzymałość i stabilność konstrukcji. Zgodnie z normami budowlanymi, najkrótszy czas, po którym można rozpocząć wznoszenie murów, wynosi 5 dni. W tym okresie zaprawa powinna osiągnąć wystarczający poziom twardości i wytrzymałości, co jest kluczowe dla dalszych prac budowlanych. Przykładowo, podczas budowy budynku wielorodzinnego, zbyt szybkie wznoszenie murów może prowadzić do pęknięć i osiadania ścian, co z kolei może wpłynąć na bezpieczeństwo całej konstrukcji. Warto również pamiętać, że czynniki takie jak temperatura otoczenia i wilgotność mogą wpływać na czas wiązania zaprawy, dlatego w praktyce budowlanej często wykonuje się testy wytrzymałościowe, aby zweryfikować gotowość materiałów do dalszych prac. Wprowadzenie takiego aspektu do harmonogramu budowlanego jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w branży budowlanej.

Pytanie 10

Proces naprawy wilgotnego tynku powinien rozpocząć się od

A. nałożenia środka gruntującego

B. zlikwidowania nalotów pleśni

C. osuchania powierzchni tynku

D. eliminacji źródła zawilgocenia

W przypadku podejmowania działań w celu naprawy zawilgoconego tynku, wybór pierwszego kroku jest kluczowy, a wprowadzenie nieefektywnych metod może prowadzić do długotrwałych problemów. Osuszenie powierzchni tynku jako pierwsza reakcja jest często mylone z rzeczywistym rozwiązaniem problemu. Choć usunięcie widocznej wilgoci może przynieść chwilową ulgę, to nie eliminuje ono źródła problemu, co może prowadzić do dalszych uszkodzeń i ponownego zawilgocenia. Pokrycie środkiem gruntującym również nie jest odpowiednią strategią, ponieważ takie działanie nie adresuje przyczyny wilgoci, a jedynie maskuje objawy. Zastosowanie gruntów w sytuacji, gdy przyczyna zawilgocenia nie została usunięta, może spowodować, że wilgoć zostanie uwięziona w tynku, co prowadzi do powstawania pleśni i grzybów, a także innego rodzaju uszkodzeń strukturalnych. Usuwanie nalotów pleśni może być krokiem koniecznym, ale powinno być traktowane jako działanie wspierające, a nie zastępujące fundamentalną konieczność wyeliminowania źródła wilgoci. Innymi słowy, kluczowym błędem jest skupienie się na powierzchownych rozwiązaniach, które nie prowadzą do długotrwałej poprawy sytuacji, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji budynków.

Pytanie 11

Na fundamentowej ścianie budynku przeprowadzono pionową izolację poprzez dwukrotne pokrycie ściany lepikiem asfaltowym. Jakiego rodzaju jest to izolacja?

A. termiczna

B. przeciwdrganiowa

C. akustyczna

D. przeciwwilgociowa

Izolacja pionowa z lepikiem asfaltowym to naprawdę ważna rzecz, bo pomaga chronić nasz budynek przed wodą gruntową. Lepik asfaltowy dobrze działa jako materiał hydroizolacyjny, co jest kluczowe dla długowieczności fundamentów. Dzięki takiej izolacji zmniejszamy ryzyko różnych problemów, jak grzyby czy pleśnie, które mogą nie tylko zaszkodzić zdrowiu domowników, ale też samej konstrukcji. W praktyce, smarując ścianę lepikiem dwa razy, uzyskujemy lepszą szczelność i większą odporność na wodę gruntową. Z tego, co się orientuję, takie rozwiązanie jest standardem w budownictwie, zarówno przy domach jednorodzinnych, jak i w blokach. Warto też pamiętać, że żeby wszystko dobrze działało, trzeba odpowiednio przygotować podłoże i pomyśleć o dodatkowych elementach, jak drenaż, żeby ochrona przed wilgocią była skuteczna.

Pytanie 12

Jeśli norma zużycia cegieł kratówek do postawienia 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, a koszt jednej cegły to 2 zł, to jaki będzie łączny koszt zakupu cegieł potrzebnych do budowy 10 m2 muru o grubości 25 cm?

A. 500 zł

B. 2 000 zł

C. 1 000 zł

D. 100 zł

Koszt zakupu cegieł do wykonania 10 m2 muru można łatwo obliczyć, stosując dane podane w pytaniu. Jeśli norma zużycia cegieł do wymurowania 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, to do wykonania 10 m2 potrzebujemy 500 cegieł (50 cegieł/m2 x 10 m2 = 500 cegieł). Każda cegła kosztuje 2 zł, więc całkowity koszt zakupu cegieł wyniesie 1000 zł (500 cegieł x 2 zł/cegła = 1000 zł). Tego typu obliczenia są standardową praktyką w budownictwie, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów ma kluczowe znaczenie dla planowania budżetu projektu. Przykładowo, w przypadku budowy ścian nośnych lub działowych, właściwe określenie liczby cegieł i ich kosztów pozwala na uniknięcie nieprzewidzianych wydatków oraz pozwala na lepsze zarządzanie finansami projektu budowlanego. Warto również zwrócić uwagę na możliwość zamówienia materiałów z wyprzedzeniem, co może przyczynić się do obniżenia kosztów poprzez negocjacje z dostawcami.

Pytanie 13

Który z poniższych rodzajów tynków nie jest tynkiem mineralnym?

A. Silikatowy

B. Akrylowy

C. Cementowy

D. Gipsowy

Odpowiedzi 'Cementowy', 'Gipsowy' i 'Silikatowy' są błędne, ponieważ wszystkie wymienione tynki są typami tynków mineralnych, charakteryzującymi się różnymi właściwościami oraz zastosowaniami. Tynk cementowy jest mieszanką cementu, piasku i wody, co sprawia, że jest niezwykle trwały i odporny na działanie wody, co czyni go odpowiednim do stosowania w miejscach o wysokiej wilgotności. Jest często używany do tynkowania fundamentów oraz piwnic. Tynk gipsowy, z drugiej strony, jest lekki i ma dobrą izolacyjność termiczną i akustyczną, przez co jest popularny w budownictwie wewnętrznym, szczególnie w pomieszczeniach mieszkalnych. Tynk silikatowy, wytwarzany na bazie krzemianów, jest wyjątkowo odporny na działanie warunków atmosferycznych i ma dobrą paroprzepuszczalność, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla budynków historycznych oraz obiektów wymagających konserwacji. Często błędnie można myśleć, że tynki mineralne są mniej odporne lub mniej elastyczne, co prowadzi do nieprawidłowego postrzegania ich właściwości. W rzeczywistości tynki mineralne, odpowiednio zastosowane, mogą oferować długą żywotność i wytrzymałość, a ich właściwości paroprzepuszczalne mogą przeciwdziałać rozwojowi pleśni i grzybów. Zrozumienie różnic między tynkami mineralnymi a akrylowymi jest kluczowe w ich prawidłowym doborze w zależności od warunków środowiskowych oraz wymagań projektowych.

Pytanie 14

Na podstawie danych zawartych w tabeli, określ dopuszczalną odchyłkę od pionu muru spoinowanego, mierzoną na całej wysokości ściany budynku dwukondygnacyjnego.

Tabela. Dopuszczalne odchyłki wymiarów murów (fragment)
Rodzaj odchyłek	Dopuszczalne odchyłki [mm]
Rodzaj odchyłek	mury spoinowane	mury niespoinowane
Zwichrowania i skrzywienia − na 1 m długości − na całej powierzchni	3 10	6 20
Odchylenia od pionu − na wysokości 1 m − na wysokości kondygnacji − na całej wysokości ściany	3 6 20	6 10 30

A. 20 mm

B. 10 mm

C. 12 mm

D. 6 mm

Wybór 6 mm, 10 mm czy 12 mm jako dopuszczalnego odchylenia to nietrafiony pomysł. Nie bierze on pod uwagę kluczowych norm budowlanych, które mówią, że dla dwukondygnacyjnych budynków odchylenie musi być co najmniej 20 mm. Dlaczego te odpowiedzi są błędne? Bo wynikają z niezrozumienia wymagań budowlanych i praktycznych aspektów. Choć czasami niewielkie odchylenia mogą być dopuszczalne, w przypadku murów spoinowanych precyzja jest kluczowa, więc te wartości są za małe, żeby zapewnić stabilność na dłużej. Takie myślenie może prowadzić do poważnych problemów w konstrukcji, których naprawa będzie kosztowna. Dlatego każdy, kto pracuje w budownictwie, powinien znać te normy i mieć pojęcie, jak je stosować praktycznie. Większe odchylenia są zgodne z wymaganiami, co pozwala utrzymać jakość budowy. Ważne, żeby zrozumieć te różnice, bo to klucz do dobrze wykonanej pracy.

Pytanie 15

Korzystając z Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich wskaż, dla której kategorii tynku niedopuszczalne są widoczne miejscowe nierówności powierzchni, pochodzące od zacierania packą.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)
Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są: - wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp. - zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków, - odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża. Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku. Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)

Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są:
- wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp.
- zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków,
- odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża.
Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku.
Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

A. Dla tynku kategorii IV

B. Dla tynku kategorii I

C. Dla tynku kategorii II

D. Dla tynku kategorii III

Wybór niewłaściwej kategorii tynku świadczy o braku zrozumienia norm i zasad jakościowych dotyczących robót tynkarskich. Tynki kategorii I, II oraz III mają zróżnicowane wymagania dotyczące estetyki, które jednak nie mogą być mylone z wymaganiami dla tynków doborowych. Kategoria I to tynki, które mogą być stosowane w obszarach, gdzie estetyka nie jest kluczowym czynnikiem, a ich wykończenie może być mniej staranne. Tynki kategorii II i III również dopuszczają pewne niedoskonałości, co oznacza, że widoczne nierówności mogą być akceptowane w określonych warunkach. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do wnioskowania, że dopuszczalne są widoczne ślady technik wykonawczych, co jest absolutnie błędne w kontekście tynków doborowych. W praktyce, każda z tych kategorii tynków ma swoje zastosowania w zależności od funkcji budynku i oczekiwań inwestora. Wybór niewłaściwej kategorii może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również obniżeniem wartości rynkowej obiektu. Warto zwrócić szczególną uwagę na dokumentację techniczną i standardy branżowe, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 16

Tynki doborowe to tynki standardowe

A. dwuwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

B. dwuwarstwowymi o równej i gładkiej powierzchni

C. trójwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

D. trójwarstwowymi o równej i bardzo gładkiej powierzchni

Tynki doborowe są klasyfikowane jako tynki trójwarstwowe, co oznacza, że składają się z trzech odrębnych warstw: podkładowej, zbrojonej i wykończeniowej. Dzięki temu, że mają one powierzchnię równą i bardzo gładką, stanowią doskonałe podłoże do dalszych prac wykończeniowych, takich jak malowanie czy tapetowanie. Tynki trójwarstwowe są często stosowane w budownictwie, ze względu na ich znakomite właściwości izolacyjne oraz estetyczne. W praktyce, tynki doborowe są szczególnie polecane w obiektach, gdzie wysoka jakość wykończenia jest kluczowa, na przykład w wnętrzach biurowych lub mieszkalnych o podwyższonym standardzie. Warto również zwrócić uwagę, że ich wykonanie wymaga precyzyjnego i starannego podejścia, ponieważ każda warstwa musi być odpowiednio nałożona z zachowaniem określonych norm budowlanych, co wpływa na trwałość i estetykę końcową. Stosowanie tynków doborowych zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi przyczynia się do zwiększenia efektywności energetycznej budynków oraz ich estetycznego wyglądu.

Pytanie 17

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 mieszanki betonowej.

Receptura robocza wykonania 1 m³ mieszanki betonowej
cement 42,5	430 kg
piasek	320 kg
żwir	578 kg
woda	267 l

A. 480 kg

B. 645 kg

C. 867 kg

D. 320 kg

Twoja odpowiedź jest poprawna! Ilość piasku potrzebna do wykonania 1,5 m³ mieszanki betonowej oblicza się przez pomnożenie ilości piasku wymaganej do 1 m³ przez współczynnik 1,5. Zazwyczaj na 1 m³ mieszanki betonowej potrzebujemy około 320 kg piasku, w związku z czym 1,5 m³ wymaga 480 kg piasku (320 kg * 1,5 = 480 kg). W praktyce stosowanie odpowiednich proporcji składników jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości betonu, takich jak wytrzymałość i trwałość. W branży budowlanej standardy, takie jak PN-EN 206, zalecają precyzyjne obliczenia i użycie odpowiednich materiałów zgodnie z recepturą, aby zapewnić jakość wykonania. Zrozumienie, jak obliczać proporcje składników, jest niezbędne dla każdego inżyniera budownictwa oraz technika, co przekłada się na efektywność pracy oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 18

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz całkowity koszt materiałów potrzebnych do wykonania 1 m² tynku mozaikowego.

Rodzaj materiału	Pojemność opakowania	Cena za 1 opakowanie	Wydajność
zaprawa tynkarska	25 kg	150,00 zł	3 kg/m²
preparat gruntujący	4 l	30,00 zł	0,4 l/m²

A. 21,00 zł

B. 18,00 zł

C. 9,00 zł

D. 6,00 zł

Niewłaściwe odpowiedzi na to pytanie mogą wynikać z kilku podstawowych błędów w obliczeniach oraz zrozumieniu kosztów materiałów. Często zdarza się, że osoby odpowiedzialne za obliczenia pomijają niektóre składniki kosztów, co prowadzi do zaniżenia całkowitego kosztu. Na przykład, odpowiedzi takie jak 6,00 zł czy 9,00 zł sugerują, że osoba udzielająca odpowiedzi nie uwzględniła pełnego zakresu wymaganych materiałów. Koszt zaprawy tynkarskiej, który wynosi 18,00 zł/m², jest kluczowy i nie może być zignorowany, ponieważ stanowi główny element kosztorysu. Z kolei koszt preparatu gruntującego, który wynosi 3,00 zł/m², również jest niezbędny do prawidłowego wykonania tynku. Wiele osób błędnie zakłada, że zaprawa tynkarska wystarczy sama, co jest niezgodne z praktykami budowlanymi. Dobór właściwych materiałów i ich pełne uwzględnienie w kosztorysie to jedna z podstawowych zasad tworzenia rzetelnych budżetów w projektach budowlanych. Ignorowanie tych zasad prowadzi do poważnych dysproporcji w oszacowaniu wydatków oraz może skutkować problemami w realizacji projektu, takimi jak braki materiałowe lub przeciąganie terminów. Warto zawsze przeanalizować wszystkie koszty i dążyć do jak najbardziej dokładnych obliczeń, aby uniknąć takich sytuacji.

Pytanie 19

Oblicz wydatki na materiał do tynkowania ściany o powierzchni 40 m², gdy koszt jednego 25-kilogramowego worka suchej mieszanki tynku mineralnego wynosi 35,00 zł, a zużycie tej mieszanki to 2,5 kg/m²?

A. 100,00 zł

B. 1 000,00 zł

C. 1 400,00 zł

D. 140,00 zł

Aby obliczyć koszt materiału do tynkowania ściany o powierzchni 40 m², należy najpierw określić całkowite zużycie suchej mieszanki tynku mineralnego. Skoro zużycie wynosi 2,5 kg/m², to dla powierzchni 40 m² potrzebujemy 40 m² * 2,5 kg/m² = 100 kg tynku. Następnie musimy obliczyć, ile worków tynku potrzebujemy. Ponieważ jeden worek ma 25 kg, dzielimy 100 kg przez 25 kg/worek, co daje nam 4 worki. Koszt jednego worka wynosi 35,00 zł, więc całkowity koszt to 4 worki * 35,00 zł/worek = 140,00 zł. Tego typu obliczenia są istotne w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów materiałów wpływają na rentowność projektów. Dobrze zrozumiane zasady zużycia materiałów i ich kosztów są kluczowe dla efektywnego planowania budowy i utrzymania budżetu.

Pytanie 20

Najlepszym rozwiązaniem przy demontażu ścianek działowych jest użycie rusztowania

A. wiszące

B. stojakowe

C. ramowe

D. na kozłach

Odpowiedź 'na kozłach' jest poprawna, ponieważ rusztowanie na kozłach zapewnia stabilną i bezpieczną platformę roboczą, co jest kluczowe podczas rozbiórki ścianek działowych. Rusztowania tego typu są łatwe do ustawienia i można je łatwo dostosować do różnych wysokości, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku prac w pomieszczeniach o zróżnicowanej wysokości. Wysokość rusztowania może być regulowana, co daje możliwość pracy na różnych poziomach bez konieczności przestawiania całej konstrukcji. Przykładem zastosowania rusztowania na kozłach może być praca w biurze, gdzie konieczne jest usunięcie przestarzałych ścianek działowych w celu otwarcia przestrzeni. Dodatkowo, rusztowania na kozłach są zgodne z normą PN-EN 12811, która określa wymagania dotyczące bezpieczeństwa konstrukcji rusztowań. W praktyce, ich użycie minimalizuje ryzyko wypadków związanych z upadkiem podczas pracy na wysokości, co jest kluczowe w branży budowlanej. Użycie takiego rusztowania sprzyja efektywności pracy oraz zwiększa komfort osób pracujących w trudnych warunkach budowlanych.

Pytanie 21

Zgodnie z zaleceniami producenta, z 25 kg zaprawy można uzyskać 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Jaką ilość zaprawy należy przygotować do otynkowania ścian pomieszczenia o powierzchni 56,7 m², aby osiągnąć tynk o tej samej grubości?

A. 101,25 kg

B. 10,125 kg

C. 1 012,5 kg

D. 10 125 kg

Właściwe obliczenie ilości zaprawy wymaga uwzględnienia zarówno powierzchni tynkowanej jak i wydajności zaprawy. Z instrukcji producenta wiemy, że 25 kg zaprawy pokrywa 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do pokrycia 56,7 m², najpierw obliczamy, ile m² można pokryć 1 kg zaprawy, co wynosi 1,4 m²/25 kg = 0,056 m²/kg. Następnie mnożymy tę wartość przez 56,7 m², co daje 1 012,5 kg zaprawy. Użycie dokładnych obliczeń jest istotne w praktyce budowlanej, aby uniknąć niedoborów lub nadmiaru materiału, co może wpływać na koszty i terminy realizacji. W branży budowlanej zaleca się również uwzględnianie niewielkiego zapasu materiału, aby pokryć ewentualne straty czy błędy przy aplikacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi.

Pytanie 22

Jak należy przeprowadzać wewnętrzne tynki gipsowe jednowarstwowe z gipsu tynkarskiego GTM?

A. Ręcznie poprzez rozkładanie zaprawy gęstoplastycznej pacą

B. Ręcznie poprzez nakładanie rzadkiej zaprawy czerpakiem

C. Mechanicznie przy pomocy działka natryskowego

D. Mechanicznie przy użyciu agregatu tynkarskiego

Wybór mechanicznego wykonywania wewnętrznych tynków gipsowych jednowarstwowych przy użyciu agregatu tynkarskiego jest zgodny z obowiązującymi standardami w branży budowlanej. Agregaty tynkarskie umożliwiają szybkie i efektywne nakładanie tynku, co jest istotne w kontekście oszczędności czasu oraz uzyskiwania jednolitej grubości warstwy tynkarskiej. Dzięki temu proces tynkowania staje się bardziej przewidywalny, co redukuje ryzyko błędów związanych z ręcznym aplikowaniem materiału. Przykładem zastosowania tego rozwiązania mogą być prace w dużych obiektach budowlanych, gdzie wymagana jest stosunkowo duża powierzchnia do pokrycia tynkiem w krótkim czasie. Agregaty tynkarskie zapewniają również lepszą jakość wykończenia, eliminując niejednorodności, które mogą wystąpić przy ręcznym natryskiwaniu. Warto także zauważyć, że korzystanie z tego typu sprzętu wiąże się z mniejszym zmęczeniem fizycznym pracowników, co przekłada się na ich wydajność oraz bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 23

Aby połączyć mury, które były wznoszone w różnych okresach, należy użyć na długości muru

A. zaprawę plastyfikowaną

B. szczelinę dylatacyjną

C. spoinę zbrojoną

D. strzępia schodkowe

Szczelina dylatacyjna jest stosowana do kompensacji ruchów termicznych i osiadania budynków, ale nie jest odpowiednia do łączenia murów, które zostały wzniesione w różnym czasie. Jej głównym celem jest zapobieganie pękaniu materiałów budowlanych, a nie ich wzmocnienie. Użycie dylatacji w miejscach połączeń różnych etapów budowy może prowadzić do powstawania słabych punktów w konstrukcji. Podobnie, spoina zbrojona, która ma na celu wzmocnienie połączeń w elementach betonowych, nie jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku murów, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej elastyczności i może prowadzić do niepożądanych naprężeń. Z kolei zaprawa plastyfikowana, choć przydatna w wielu zastosowaniach, nie rozwiązuje problemu estetyki i stabilności połączenia murów. Często błędne przekonania wynikają z mylenia funkcji różnych materiałów i technik budowlanych, co prowadzi do stosowania niewłaściwych rozwiązań. W przypadku połączeń murów, które muszą wytrzymać różne obciążenia i ruchy, kluczowe jest zrozumienie, że zastosowanie odpowiednich technik, takich jak strzępia schodkowe, jest niezbędne dla zachowania integralności całej konstrukcji.

Pytanie 24

Wydajność betoniarki mierzy się na podstawie ilości m³mieszanki betonowej wytwarzanej w ciągu

A. jednego dnia

B. jednego tygodnia

C. jednej godziny

D. jednej zmiany

Wydajność betoniarki określa się na podstawie ilości mieszanki betonowej produkowanej w jednostce czasu, a w tym przypadku jest to jedna godzina. W praktyce oznacza to, że betoniarka powinna być w stanie wyprodukować określoną ilość betonu w ciągu godziny, co pozwala na efektywne planowanie prac budowlanych. Na przykład, jeżeli betoniarka ma wydajność 10 m³ na godzinę, oznacza to, że w ciągu ośmiogodzinnej zmiany roboczej może wyprodukować 80 m³ betonu. Jest to kluczowe dla harmonogramów budowy, ponieważ pozwala na precyzyjne obliczenie potrzebnych ilości betonu dla różnych etapów projektu. W branży budowlanej standardowo przyjmuje się, że wydajność betoniarki jest jednym z podstawowych parametrów, który wpływa na czas realizacji zadania oraz jego koszty. Optymalizacja wydajności betoniarki jest zatem niezwykle istotna, ponieważ pozwala na zwiększenie efektywności pracy oraz minimalizację strat materiałowych.

Pytanie 25

W przypadku strzępiów zazębionych należy zostawić pustkę o głębokości w co drugiej warstwie muru:

A. 1/2 cegły

B. 1 cegły

C. 1/4 cegły

D. 2 cegieł

Strzępia zazębione to technika budowlana, w której mur wykonany jest w sposób zapewniający lepszą stabilność i wytrzymałość konstrukcji. Pozostawienie pustek o głębokości 1/4 cegły w co drugiej warstwie muru jest zgodne z zasadami projektowania i budowy ścian, które mają na celu zminimalizowanie pęknięć oraz odkształceń w materiale. Pustki te działają jak kanały, które absorbują ruchy termiczne i wilgoci, co jest szczególnie istotne w obszarach o zmiennych warunkach atmosferycznych. Dodatkowo, zastosowanie pustek o takiej głębokości sprzyja lepszemu przewodnictwu cieplnemu, co wpływa na efektywność energetyczną budynku. W praktyce, technika ta jest często stosowana w budownictwie jednorodzinnym oraz w obiektach użyteczności publicznej, gdzie stabilność i trwałość są kluczowe. Wzorce budowlane i normy, takie jak PN-EN 1996, rekomendują zastosowanie strzępi zazębionych jako sprawdzonego rozwiązania w kontekście budowy ścian murowanych, co potwierdza ich skuteczność i ekonomiędność w długoterminowej perspektywie.

Pytanie 26

Oblicz wydatki związane z zaprawą niezbędną do budowy ścian o powierzchni 50 m² z ceramicznych pustaków, jeśli cena 1 m³ zaprawy wynosi 146,00 zł, a do stworzenia 1 m² ściany potrzeba 0,046 m³ zaprawy?

A. 730,00 zł

B. 230,00 zł

C. 335,80 zł

D. 671,80 zł

Aby obliczyć koszt zaprawy potrzebnej do wykonania ścian o powierzchni 50 m², musimy najpierw określić, ile m³ zaprawy jest wymagane na tę powierzchnię. Z danych wynika, że do wykonania 1 m² ściany potrzeba 0,046 m³ zaprawy. Zatem, dla 50 m² zaprawy potrzebujemy: 50 m² * 0,046 m³/m² = 2,3 m³ zaprawy. Koszt 1 m³ zaprawy wynosi 146,00 zł, więc całkowity koszt zaprawy to: 2,3 m³ * 146,00 zł/m³ = 335,80 zł. Taki sposób obliczania kosztów materiałów budowlanych jest powszechnie stosowany w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia pozwalają na efektywne planowanie budżetu oraz minimalizację strat materiałowych. Używanie dokładnych danych dotyczących zużycia materiałów jest kluczowe dla oszacowania całkowitych kosztów projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 27

Rozbiórkę budynku z murowanymi ścianami i dachowym stropem drewnianym należy rozpocząć od

A. rozbiórki ścianek działowych

B. demontażu urządzeń i instalacji sanitarnych

C. rozbiórki konstrukcji więźby dachowej

D. demontażu stolarki okiennej i drzwiowej

Demontaż urządzeń sanitarnych, zanim zaczniemy rozbiórkę budynku murowanego z drewnianym dachem, to naprawdę ważna sprawa. Dzięki temu dbamy o bezpieczeństwo i ułatwiamy sobie całą robotę. Te instalacje, jak rury wodociągowe czy systemy grzewcze, mogą sprawić kłopoty, jeżeli będą przypadkowo uszkodzone. Na przykład, jeśli najpierw pozbędziemy się tych instalacji, to zmniejszamy ryzyko wycieków wody, które mogłyby zniszczyć strukturę budynku, a to z kolei wiązałoby się z dodatkowymi kosztami napraw. W zgodzie z normami budowlanymi, jak chociażby PN-EN 16272, powinniśmy dokładnie sprawdzić, co mamy w budynku przed rozpoczęciem rozbiórki. Z mojego doświadczenia, dobre przygotowanie i wcześniejsze usunięcie urządzeń sanitarnych to nie tylko wymóg prawny, ale też mądra praktyka w budowlance. Dzięki temu rozbiórka idzie sprawnie i bez problemów.

Pytanie 28

Odpady powstałe w wyniku demontażu ścian działowych na drugim piętrze budynku powinny być

A. wydobywane na zewnątrz przez okna do podstawionych pojemników

B. zbierane w jednym miejscu w obiekcie

C. układane na stropach w rejonie okien

D. transportowane na zewnątrz z wykorzystaniem obudowanych zsypów

Usuwanie gruzu powstałego podczas rozbiórki ścian działowych na drugiej kondygnacji w budynku przy użyciu obudowanych zsypów jest najlepszym rozwiązaniem, które zapewnia bezpieczeństwo oraz efektywność procesu. Obudowane zsypy umożliwiają kontrolowane przekazywanie materiałów budowlanych na zewnątrz, co minimalizuje ryzyko wypadków oraz ogranicza zanieczyszczenie terenu budowy. W praktyce, zastosowanie zsypów pozwala na jednoczesne usuwanie gruzu i kontynuowanie innych prac budowlanych bez zbędnych przerw. Ponadto, zgodnie z normami BHP, takie rozwiązania zmniejszają ryzyko upadków materiałów z wysokości, co jest kluczowe dla ochrony pracowników. Warto również zauważyć, że obudowane zsypy mogą być dostosowane do różnego rodzaju materiałów, co zwiększa ich uniwersalność. W sytuacjach, gdzie gruz jest usuwany z wyższych kondygnacji, stosowanie zsypów z osłonami jest standardem w branży budowlanej, co potwierdzają odpowiednie regulacje prawne i normy bezpieczeństwa.

Pytanie 29

Podczas budowy ściany o wysokości do 2,5 m konieczne jest użycie rusztowania

A. na kozłach

B. na wysuwnicach

C. wiszącego

D. ramowego

Odpowiedzi 'wiszącego', 'na wysuwnicach' oraz 'ramowego' są niewłaściwe w kontekście murowania ściany o wysokości do 2,5 m. Użycie rusztowania wiszącego w takiej sytuacji jest niepraktyczne, ponieważ jego zastosowanie ogranicza się głównie do elewacji budynków oraz prac, gdzie dostęp z poziomu terenu jest utrudniony. Tego typu rusztowania nie zapewniają wystarczającej stabilności przy pracy z ciężkimi materiałami budowlanymi, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Z kolei rusztowania na wysuwnicach, choć przydatne w określonych zastosowaniach, nie są rekomendowane do standardowego murowania ścian, ponieważ ich mechanizm ruchu może być nieodpowiedni dla prac wymagających precyzji. Wreszcie, rusztowania ramowe, mimo że znajdują zastosowanie w wielu sytuacjach budowlanych, w przypadku ścian o wysokości do 2,5 m są często mniej elastyczne i trudniejsze w montażu niż kozły. Często błędnie zakłada się, że bardziej skomplikowane rusztowania są zawsze lepszym rozwiązaniem, jednak w praktyce przy prostych pracach budowlanych, takich jak murowanie, prostota i stabilność kozłów są kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności pracy.

Pytanie 30

Z przedstawionego fragmentu rozporządzenia wynika, że budynek biurowy, który ma 9 kondygnacji nadziemnych o wysokości 3,00 m każda, a jego parter usytuowany jest 0,80 m nad poziomem terenu, należy do budynków.

Rozporządzenie ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (fragment)

W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się następujący podział budynków na grupy wysokości:
1. niskie (N) — do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie,
2. średniowysokie (SW) — ponad 12 m do 25 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 4 do 9 kondygnacji nadziemnych włącznie,
3. wysokie (W) — ponad 25 m do 55 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji nadziemnych włącznie,
4. wysokościowe (WW) — powyżej 55 m nad poziomem terenu.

A. średniowysokich.

B. niskich.

C. wysokościowych.

D. wysokich.

Zrozumienie, jak się klasyfikuje budynki według wysokości, to bardzo ważna sprawa, bo mogą się pojawić jakieś niejasności. Można spotkać się z odpowiedziami, które mówią, że budynek biurowy z 9 piętrami to coś średniowysokiego, niskiego albo wyskokowego, ale to mija się z prawdą. W przepisach nie ma dokładnej definicji 'średniowysoki', co może prowadzić do zamieszania. Budynek o 27 metrach zdecydowanie nie może być uznany za niski, bo te zazwyczaj mieszczą się poniżej 12 metrów. Jeśli się to pomija, to można wyciągnąć złe wnioski co do projektowania i budowy. Kiedy uznajemy, że budynek jest wysoki, projektanci muszą wziąć pod uwagę różne normy, co wpływa na systemy zabezpieczeń, takie jak windy przeciwpożarowe czy inne instalacje. Jeśli ktoś nie rozumie tego, to może to prowadzić do złego projektowania i niebezpiecznych sytuacji. Dlatego architekci i inżynierowie powinni znać definicje, ale też praktyczne skutki związane z klasyfikacją budynków.

Pytanie 31

Jeśli wydano 1 000 zł na materiały, a wydatki na robociznę stanowią 80 % kosztów materiałów, to całkowite koszty robocizny i materiałów wynoszą

A. 1 020 zł

B. 1 080 zł

C. 1 800 zł

D. 1 200 zł

Aby obliczyć łączne koszty robocizny i materiałów, należy najpierw określić wysokość kosztów robocizny, które wynoszą 80% od wartości zakupionych materiałów. Koszty materiałów wynoszą 1 000 zł, więc 80% z tej kwoty obliczamy jako 0,8 * 1 000 zł, co daje 800 zł. Następnie dodajemy te koszty do kosztów materiałów, co daje 1 000 zł + 800 zł = 1 800 zł. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania kosztami, które zalecają dokładne wyliczanie wszystkich wydatków związanych z projektem. W kontekście budżetowania, istotne jest uwzględnianie nie tylko bezpośrednich kosztów materiałów, ale także kosztów robocizny, co pozwala na uzyskanie pełnego obrazu finansowego projektu. Przykładem zastosowania tego typu obliczeń jest planowanie budowy, gdzie można oszacować całkowite wydatki przed rozpoczęciem prac, co wpływa na lepsze zarządzanie budżetem.

Pytanie 32

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz, ile piasku należy dodać do sporządzenia mieszanki betonowej, jeżeli na jeden zarób użyto 50 kg cementu.

Receptura robocza
składniki 1 m³ mieszanki betonowej
Beton C8/10
cement:	250 kg
piasek:	410 dm³
żwir:	783 dm³
woda:	165 dm³

A. 165 kg

B. 165 dm3

C. 82 kg

D. 82 dm3

Odpowiedzi 165 dm3 oraz 165 kg mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, jednak bazują na niepoprawnych założeniach dotyczących proporcji materiałów w mieszance betonowej. Aby zrozumieć, dlaczego są one błędne, warto przyjrzeć się, jak oblicza się ilości składników. Każdy materiał budowlany ma swoje specyficzne właściwości, a ich skuteczne połączenie jest kluczowe dla jakości betonu. W przypadku obliczeń, które nie uwzględniają odpowiednich proporcji, może dojść do poważnych konsekwencji, w tym do osłabienia struktury. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnego założenia, że ilość piasku powinna być wyższa, co jest często mylone z ilościami innych składników, takich jak kruszywo. W rzeczywistości, nieodpowiednie proporcje mogą prowadzić do problemów z odpornością na działanie wilgoci, a także do obniżenia wytrzymałości mechanicznej. W budownictwie kluczowe jest stosowanie się do standardów branżowych, które wskazują optymalne proporcje dla różnych rodzajów betonu. Kiedy nie zastosujesz się do tych reguł, ryzykujesz, że beton nie osiągnie wymaganych parametrów i trwałości, co może mieć poważne konsekwencje dla całego projektu budowlanego.

Pytanie 33

Masa asfaltowa dostępna jest w pojemnikach 10-litrowych w cenie 74,90 zł za pojemnik.
Oblicz koszt zakupu masy asfaltowej niezbędnej do przeprowadzenia dwuwarstwowej hydroizolacji na dwóch ścianach fundamentowych o powierzchni 25,0 m² każda, jeśli zużycie masy w pierwszej warstwie wynosi 0,5 l/m², a w drugiej 0,4 l/m².

A. 224,70 zł

B. 374,50 zł

C. 299,60 zł

D. 149,80 zł

Aby obliczyć całkowity koszt zakupu masy asfaltowej do wykonania dwuwarstwowej hydroizolacji, należy najpierw policzyć, ile masy potrzebujemy na obydwie warstwy. Powierzchnia jednej ściany fundamentowej wynosi 25 m², więc dla dwóch ścian potrzebujemy 50 m². Zużycie masy w pierwszej warstwie wynosi 0,5 l/m², co daje 0,5 l/m² * 50 m² = 25 l na pierwszą warstwę. W drugiej warstwie zużycie wynosi 0,4 l/m², co daje 0,4 l/m² * 50 m² = 20 l na drugą warstwę. Łącznie potrzebujemy 25 l + 20 l = 45 l masy asfaltowej. Masa asfaltowa sprzedawana jest w opakowaniach 10-litrowych, co oznacza, że potrzebujemy 5 opakowań (45 l / 10 l = 4,5, zaokrąglając w górę do 5). Koszt jednego opakowania wynosi 74,90 zł, więc całkowity koszt zakupu to 5 opakowań * 74,90 zł = 374,50 zł. Takie obliczenia są niezwykle istotne w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów, co jest kluczowe dla zachowania budżetu i efektywności projektów budowlanych.

Pytanie 34

Tynk dekoracyjny o wielu warstwach i różnorodnych kolorach, w którym barwę wzoru uzyskuje się poprzez skrobanie lub wycinanie odpowiednich górnych warstw to

A. sgraffito

B. stiuk

C. sztukateria

D. sztablatura

Sgraffito to technika zdobnicza, która polega na tworzeniu wzorów w wielowarstwowym tynku poprzez wyskrobanie lub wycięcie wierzchniej warstwy, co pozwala na odsłonięcie dolnych, różnokolorowych warstw. Jest to metoda, która cieszy się dużą popularnością w architekturze i sztuce dekoracyjnej, szczególnie w regionach o bogatej tradycji rzemieślniczej, takich jak Włochy czy Hiszpania. Przykładem zastosowania sgraffito mogą być elewacje budynków, gdzie twórcy wykorzystują tę technikę, aby dodać unikalny charakter i głębię wizualną. Dzięki zastosowaniu różnych kolorów tynku, artyści mogą tworzyć skomplikowane wzory i kompozycje, które przyciągają uwagę przechodniów. Sgraffito może być wykorzystane nie tylko w architekturze, ale również w sztukach plastycznych, takich jak ceramika czy malarstwo, gdzie technika ta pozwala na osiągnięcie złożonych efektów wizualnych. W kontekście standardów budowlanych, ważne jest, aby stosować materiały o wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania tego typu zdobień.

Pytanie 35

Krążyna stanowi element wspierający, który umożliwia realizację

A. stropów Kleina

B. sklepień i łuków

C. gzymsów oraz cokołów

D. stropów gęstożebrowych

Krążyna, jako pomocnicza konstrukcja podporowa, jest kluczowym elementem w procesie budowy sklepień i łuków. Działa jako zewnętrzny element wspierający, który pozwala na właściwe przenoszenie obciążeń konstrukcyjnych oraz stabilizację formy architektonicznej. W przypadku łuków, krążyna umożliwia równomierne rozłożenie sił działających na łuk, co jest istotne dla zachowania jego integralności strukturalnej. Przykładowo, w architekturze romańskiej i gotyckiej, sklepy krzyżowo-żebrowe wykorzystują krążyny jako istotne wsparcie dla skomplikowanych form. Użycie krążyn w projektach budowlanych zgodnych z normami Eurokodów zapewnia optymalizację rozkładu obciążeń, co przekłada się na długowieczność i bezpieczeństwo budowli. Należy także pamiętać o estetyce, ponieważ krążyny mogą być również elementem dekoracyjnym, co widoczne jest w wielu zabytkowych obiektach architektonicznych, gdzie harmonijnie łączą funkcję strukturalną z walorami wizualnymi.

Pytanie 36

Jakiego zestawu narzędzi należy użyć do budowy ścian z bloczków Ytong, murowanych na zaprawie cementowo-wapiennej?

A. Młotek murarski, kielnia, strug, packa do szlifowania

B. Młotek murarski, piła płatnica, kielnia, pędzel ławkowiec

C. Młotek gumowy, piła płatnica, prowadnica kątowa, kielnia

D. Młotek gumowy, packa do szlifowania, strug, piła płatnica

Odpowiedź zawierająca młotek gumowy, piłę płatniczą, prowadnicę kątową i kielnię jest poprawna ze względu na specyfikę procesu murowania bloczków Ytong, które wykonuje się na zaprawie cementowo-wapiennej. Młotek gumowy jest istotny, ponieważ umożliwia delikatne, ale skuteczne dopasowanie bloczków bez ryzyka ich uszkodzenia. Piła płatnica jest narzędziem niezbędnym do dokładnego cięcia bloczków Ytong, co jest kluczowe w celu uzyskania precyzyjnych kształtów i wymiarów. Prowadnica kątowa pozwala na utrzymanie prostych kątów podczas układania ścian, co jest fundamentalne dla stabilności konstrukcji. Kielnia natomiast jest narzędziem, które umożliwia nakładanie zaprawy oraz precyzyjne umieszczanie bloczków. Użycie tych narzędzi zgodnie z zasadami sztuki budowlanej gwarantuje, że ściany będą trwałe i zgodne z normami budowlanymi. Dobrą praktyką jest również regularne kontrolowanie poziomu i pionu układanych elementów, co można zrealizować przy pomocy poziomicy. Właściwe przygotowanie i zastosowanie narzędzi to kluczowe aspekty, które wpływają na jakość całej konstrukcji.

Pytanie 37

Wyrównanie powierzchni tynku w narożach wklęsłych odbywa się poprzez

A. przesuwanie pacy narożnikowej w ruchach 'góra-dół'

B. zacieranie powierzchni packą narożnikową w ruchach w 'ósemkę'

C. zacieranie powierzchni pacą styropianową w ruchach okrężnych

D. przesuwanie pacy w ruchu zygzakowym od dołu ku górze

Przesuwanie pacy narożnikowej ruchem 'góra-dół' w narożach wklęsłych jest uznawane za najlepszą praktykę w procesie wyrównywania powierzchni tynku. Taki ruch pozwala na skuteczne i równomierne rozprowadzenie materiału tynkarskiego, co jest kluczowe dla uzyskania gładkiej i estetycznej powierzchni. Praktyka ta minimalizuje ryzyko powstawania nierówności, co jest szczególnie istotne w przypadku narożników, które mogą być bardziej narażone na uszkodzenia. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN odnośnie prac tynkarskich, wskazują na konieczność zachowania wysokiej jakości wykończenia, co można osiągnąć poprzez odpowiednie techniki zacierania. Zastosowanie ruchu 'góra-dół' pozwala na lepsze przyleganie tynku do podłoża oraz zminimalizowanie powstawania pęknięć, co przyczynia się do trwałości i funkcjonalności wykonanej powierzchni. Na przykład, w przypadku tynków w łazienkach, gdzie wilgotność jest wysoka, odpowiednie wyrównanie narożników jest kluczowe, aby uniknąć problemów z odpadaniem tynku w przyszłości.

Pytanie 38

Jaki sprzęt powinien być użyty do przygotowania zaprawy, niezbędnej do postawienia ścian w budynku jednorodzinnym z bloczków gazobetonowych, murowanych na standardowe spoiny?

A. Agregat tynkarski.

B. Betoniarkę wolnospadową.

C. Pompę do zapraw.

D. Mieszarkę wirową.

Betoniarka wolnospadowa jest najbardziej odpowiednim sprzętem do przygotowania zaprawy do wymurowania ścian budynku jednorodzinnego z bloczków gazobetonowych. Jej konstrukcja, umożliwiająca mieszanie materiałów w obracającym się bębnie, zapewnia równomierne połączenie składników zaprawy, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych i trwałości materiału. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, określają wymagania dotyczące zapraw murarskich, wskazując na konieczność zapewnienia odpowiedniej konsystencji i jednorodności mieszanki. Betoniarka wolnospadowa pozwala na przygotowanie większej ilości zaprawy jednocześnie, co zwiększa efektywność pracy na budowie i zmniejsza czas potrzebny na wykonanie zlecenia. Dodatkowo, dzięki właściwościom tej maszyny, zaprawa uzyskuje lepsze parametry wytrzymałościowe, co przekłada się na stabilność i bezpieczeństwo całej konstrukcji. W praktyce, zastosowanie betoniarki przyspiesza proces przygotowania materiałów, co jest szczególnie ważne w przypadku większych inwestycji budowlanych, gdzie czas realizacji ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 39

Aby wykonać płytę stropową o powierzchni 100 m² i grubości 15 cm, potrzebne jest 15,4 m³ mieszanki betonowej. Jaki będzie koszt mieszanki betonowej wymaganej do wykonania płyty o powierzchni 50 m², przy jednostkowej cenie mieszanki wynoszącej 200,00 zł/m³?

A. 2 000,00 zł

B. 3 080,00 zł

C. 1 540,00 zł

D. 1 000,00 zł

Aby obliczyć koszt mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania płyty stropowej o powierzchni 50 m² i grubości 15 cm, należy najpierw obliczyć objętość betonu potrzebną do wykonania tej płyty. Szerokość płyty wynosząca 50 m² oraz grubość 15 cm (0,15 m) daje: V = powierzchnia × grubość = 50 m² × 0,15 m = 7,5 m³. Znając objętość betonu, przeliczamy koszt. Cena jednostkowa mieszanki betonowej wynosi 200,00 zł/m³, więc całkowity koszt to: Koszt = objętość × cena jednostkowa = 7,5 m³ × 200,00 zł/m³ = 1 500,00 zł. Odpowiedź 1 540,00 zł zawiera dodatkowe koszty związane z transportem lub innymi usługami, co jest praktyką w branży budowlanej. Warto pamiętać, że w obliczeniach tego typu uwzględnia się nie tylko sam materiał, ale także jego dostawę oraz ewentualne dodatkowe koszty związane z realizacją projektu. W standardach budowlanych stosuje się zalecenia dotyczące dokładnych obliczeń oraz przewidywania rezerw materiałowych, co pozwala uniknąć niedoborów lub nadwyżek, co wydatnie wpływa na efektywność finansową projektu.

Pytanie 40

Rodzaj rusztowania wykorzystywanego w pomieszczeniach, zbudowanego z dwóch podpór oraz pomostu roboczego, to rusztowanie

A. wspornikowe

B. modułowe

C. stojakowe

D. kozłowe

Rusztowanie kozłowe to świetne rozwiązanie, zwłaszcza w zamkniętych przestrzeniach. Składa się z dwóch podpór i jednego pomostu roboczego, co sprawia, że montuje się je naprawdę szybko i bez większych problemów. To coś, co jest super przydatne przy robieniu remontów czy budowie tam, gdzie miejsca jest mało. Kozły robocze są mega pomocne, gdy trzeba sięgnąć do wyżej położonych rzeczy, jak malowanie sufitów czy zakładanie instalacji. Dodatkowo, ich konstrukcja spełnia normy bezpieczeństwa, więc nie trzeba się obawiać o bezpieczeństwo podczas pracy. Tego typu rusztowania można znaleźć w mieszkaniówkach i różnych obiektach komercyjnych, gdzie przestrzeń jest ograniczona, ale potrzebna jest odpowiednia wysokość robocza.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej