Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 10 marca 2025 11:23
Data zakończenia: 10 marca 2025 11:32

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie narzędzie powinno być użyte do przymocowania kieszeni klinowych w spodniach?

A. fastrygówkę

B. pikówkę

C. ryglówkę

D. dziurkarkę

Ryglówka to technika mocowania, która idealnie nadaje się do utrzymywania kieszeni klinowych w spodniach. Dzięki zastosowaniu ryglówek, możemy uzyskać stabilne i trwałe mocowanie, co jest kluczowe w odzieży roboczej oraz codziennej. W praktyce, ryglówki są stosowane w przemyśle odzieżowym do mocowania elementów, które wymagają odporności na naprężenia mechaniczne, co jest szczególnie istotne w przypadku kieszeni, które są często obciążane. Zastosowanie ryglówek w tym kontekście odpowiada standardom jakości w branży, które podkreślają znaczenie wytrzymałych i estetycznych rozwiązań. Warto również zauważyć, że ryglówki stosowane są w połączeniu z innymi technikami szycia, co pozwala na zwiększenie trwałości konstrukcji. Przykładem może być odzież robocza, w której kieszenie muszą wytrzymać intensywne użytkowanie. Ponadto, ryglówki pomagają w estetycznym wykończeniu, eliminując niepożądane fałdy i nierówności.

Pytanie 2

Jakiego typu podszewkę powinno się użyć do wykończenia wnętrza przednich części nogawek spodni, aby ochronić je przed wypychaniem?

A. Ubraniówkę

B. Rękawówkę

C. Kieszeniówkę

D. Kolanówkę

Odpowiedź "kolanówkę" jest poprawna, ponieważ jest to rodzaj podszewki, który skutecznie zabezpiecza przednie części nogawek spodni przed wypychaniem i uszkodzeniami. Kolanówka charakteryzuje się zwiększoną odpornością na ścieranie oraz wytrzymałością, co czyni ją idealnym wyborem w miejscach narażonych na intensywne użytkowanie, jak na przykład podczas klękania czy siedzenia. W praktyce, kolanówki są często stosowane w odzieży roboczej oraz sportowej, gdzie komfort i trwałość są kluczowe. Zastosowanie kolanówki w wykończeniu spodni wpływa na ich dłuższą żywotność oraz estetykę, ponieważ zmniejsza ryzyko deformacji materiału. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami jakości odzieżowej, zastosowanie właściwych rodzajów podszewki w odzieży roboczej jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu użytkowników. Dobrą praktyką jest również regularne sprawdzanie stanu podszewki oraz jej wymiana w razie zużycia, co pozwala na zachowanie wysokiej jakości odzieży przez dłuższy czas.

Pytanie 3

Aby zmienić spódnicę z rozmiaru 170/96/104 na rozmiar 164/96/104, trzeba ją

A. skrócić na linii dołu

B. zwęzić i skrócić

C. poszerzyć w szwach bocznych

D. poszerzyć i wydłużyć

Skracanie spódnicy na linii dołu jest odpowiednim działaniem przy przekształcaniu rozmiaru z 170/96/104 na 164/96/104, ponieważ główną różnicą między tymi rozmiarami jest długość. Spódnice w rozmiarze 164 są zazwyczaj krótsze, co oznacza, że aby dostosować długość, należy usunąć nadmiar materiału od dołu. W praktyce, proces skracania wymaga dokładnego pomiaru, aby zachować estetykę i proporcje spódnicy. Zaleca się używanie specjalistycznych narzędzi, takich jak taśmy miernicze oraz poziomice krawieckie, aby upewnić się, że nowe cięcie jest równe. Dobrze jest również przemyśleć styl spódnicy – np. czy ma być zwężana ku dołowi czy nie – co wpłynie na jej ostateczny wygląd. Zgodnie z dobrymi praktykami, po dokonaniu skrócenia, warto przetestować naszycie nowej lamówki lub obszycie dołu, aby zapewnić trwałość i estetykę wykończenia. Ponadto, zaleca się zrobienie próbnego wykończenia na kawałku tkaniny, zanim przystąpimy do ostatecznego cięcia, aby uniknąć błędów.

Pytanie 4

Jaką metodę obróbki parowo-cieplnej należy zastosować, aby zniwelować połysk na powierzchni odzieży?

A. Przeparowanie

B. Odparowanie

C. Odprasowanie

D. Wprasowanie

Odparowanie to proces, który polega na usunięciu nadmiaru wilgoci z powierzchni materiału, co jest kluczowe w kontekście eliminacji połysku na wyrobach odzieżowych. W przemyśle tekstylnym, połysk często jest wynikiem niepożądanej wilgoci, która sprawia, że materiał wygląda na mokry lub błyszczący. Odparowanie można osiągnąć poprzez zastosowanie odpowiedniej temperatury oraz cyrkulacji powietrza, co sprzyja odprowadzeniu pary wodnej. Przykładem praktycznym może być proces suszenia ubrań po wypraniu, gdzie zastosowanie odpowiednich warunków wykonania pozwala na uzyskanie matowego wykończenia. W branży odzieżowej istnieją standardy zapewniające odpowiednie metody odparowania, które powinny być przestrzegane, aby uzyskać pożądany efekt estetyczny oraz zachować jakość materiału. Warto również wspomnieć, że odparowanie jest szeroko stosowane w różnych technologiach obróbczych, takich jak produkcja tkanin technicznych, gdzie eliminacja połysku ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności i trwałości odzieży.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Jakie czynności należy wykonać, aby poprawić bluzkę z zbyt głębokim dekoltem?

A. wszyciu nadmiaru tkaniny w szwach barkowych

B. poszerzeniu przedniej części na linii pachy oraz bokach

C. wszyciu nadmiaru materiału w bocznych szwach

D. wydłużeniu zaszewki piersiowej w okolicy boku

Zastosowanie wydłużenia zaszewki piersiowej od linii boku w celu naprawy zbyt głębokiego podkroju szyi jest podejściem, które ignoruje podstawowe zasady konstrukcji odzieży. Zaszewka piersiowa jest elementem, który wpływa na kształt i dopasowanie w obszarze biustu, a nie bezpośrednio w rejonie podkroju szyi. Wydłużenie jej może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak dodatkowe fałdy materiału przy szyi lub brak równowagi w proporcjach całej bluzki, co w rezultacie pogorszy estetykę odzieży. Poszerzenie przodu na linii pachy oraz bokach również jest nieefektywnym rozwiązaniem, ponieważ nie wpływa na głębokość podkroju szyi, ale może sprawić, że bluzka stanie się zbyt luźna w obszarze biustu, co również jest niepożądane. Wszycie nadmiaru tkaniny w szwach bocznych ma za to na celu dostosowanie obwodu bluzki, jednak nie rozwiązuje problemu głębokości podkroju, co jest kluczowe w tej sytuacji. Typowym błędem jest założenie, że poprawki w jednym obszarze mogą wpłynąć na inny, co w praktyce krawieckiej może prowadzić do poważnych problemów z dopasowaniem. Dlatego tak ważne jest, aby każdy element odzieży był poprawiany w kontekście całej konstrukcji, co daje lepsze efekty jakościowe i estetyczne.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Jakie będzie przybliżone zapotrzebowanie na tkaninę o szerokości 90 cm, z której zakład krawiecki wykona damskie spodnie o długości 104 cm?

A. 115 cm

B. 104 cm

C. 230 cm

D. 210 cm

Przy obliczaniu zużycia tkaniny do uszycia spodni, można łatwo wpaść w pułapki związane z nieprawidłową kalkulacją długości wymaganej tkaniny. Na przykład, odpowiedzi takie jak 115 cm, 210 cm czy 104 cm odzwierciedlają podstawowe błędy, które nie uwzględniają całościowego obrazu potrzebnego materiału. Zakładając, że długość nogawki wynosi 104 cm, wiele osób może błędnie założyć, że tyle wystarczy, co jest mylące. Przy tkaninie o szerokości 90 cm, musimy nie tylko uwzględnić długość nogawki, ale także na szerokości tkaniny, aby zapewnić odpowiednie rozmieszczenie elementów wykroju. Nie można zapominać o tym, że zazwyczaj do uszycia spodni potrzebne są dwa kawałki tkaniny na nogawki oraz dodatkowy materiał na pas i inne detale. Dodatkowo, błędy w obliczeniach mogą wynikać z pominięcia zapasu na szwy oraz możliwości błędów podczas krojenia. Dlatego rzeczywiste wymagania dotyczące tkaniny są znacznie większe, a oszacowanie na poziomie 230 cm uwzględnia wszystkie te czynniki, co jest standardem w krawiectwie. Kluczowe jest zrozumienie, że właściwe obliczenie zużycia tkaniny to nie tylko kwestia długości, ale również obejmuje odpowiednią szerokość i dodatkowe zapasy, co zostaje często zignorowane w prostych kalkulacjach.

Pytanie 11

Jakie informacje, między innymi, powinny być zawarte w szablonie podstawowym elementu odzieżowego?

A. Wielkość oraz rodzaj ubrania, kierunek nitki prostej, szerokość materiału

B. Szerokości szwów oraz podwinięć, punkty montażowe, lokalizacja linii środka elementu

C. Podstawowe linie konstrukcyjne, rodzaj tkaniny, kierunek nitki osnowy

D. Krawędzie i narożniki narażone na uszkodzenia, fason odzieżowy, nazwa elementu wyrobu

Patrząc na inne odpowiedzi, można dostrzec, że mają one kilka elementów ważnych przy projektowaniu odzieży, ale nie są one kluczowe dla podstawowego szablonu. Linie konstrukcyjne, rodzaj materiału czy kierunek nitki osnowy są ważne, ale nie wchodzą w szczegóły montażu i wykończenia. Szerokość tkaniny i kierunek nitki prostej są fajne, ale trzeba je uwzględnić w dokumentacji, w kontekście specyfikacji. Więcej wynika z odniesienia do wymagań dotyczących szwów i ich wykończeń. Co więcej, omawianie krawędzi i naroży, które mogą się uszkodzić, oraz fasonu odzieży jest ważne, ale bardziej w kontekście ogólnych zasad jakości, a nie szczegółowego szablonu. Kluczowe jest to, żeby nie przeoczyć znaczenia precyzyjnych instrukcji montażowych, bo to naprawdę wpływa na jakość końcowego produktu. Warto zrozumieć, które informacje są kluczowe na etapie projektowania, a które można dodać później, co jest istotne dla całego procesu produkcji odzieży.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Wielkość dodatku konstrukcyjnego (luzu odzieżowego) w obwodzie klatki piersiowej (opx) damskiej odzieży, wykonanej z tkaniny i przeznaczonej na górną część ciała, jest najmniejsza dla

A. żakietu

B. bluzki

C. kurtki

D. płaszcza

Wybór żakietu, kurtki lub płaszcza jako odzieży z większym luzem konstrukcyjnym w obwodzie klatki piersiowej opiera się na błędnych założeniach dotyczących funkcji i przeznaczenia tych elementów odzieży. Żakiety, będące bardziej formalnym elementem garderoby, zostały zaprojektowane z myślą o ich zastosowaniu w profesjonalnych i eleganckich kontekstach. Ich konstrukcja wymaga większego luzu, aby umożliwić swobodne poruszanie ramionami, co jest kluczowe w sytuacjach formalnych, gdzie ruchy są bardziej złożone. Kurtki, zwłaszcza te przeznaczone do noszenia w chłodniejszych warunkach, również wymagają dodatkowego luzu, aby móc pomieścić odzież wierzchnią i zapewnić odpowiednią izolację cieplną. Płaszcze natomiast, jako odzież wierzchnia, są projektowane tak, aby chronić przed warunkami atmosferycznymi, co także wpływa na potrzebę większego luzu. Błędem w myśleniu jest zakładanie, że wszystkie elementy odzieży mają zbliżony poziom luzu – każdy typ odzieży spełnia inne funkcje, co powinno być odzwierciedlone w ich konstrukcji. Właściwe zrozumienie konstrukcji odzieżowej oraz jej przeznaczenia jest kluczowe w projektowaniu, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w branży odzieżowej.

Pytanie 14

Przyprasowanie to proces obróbki przy użyciu pary i ciepła, który należy wykonać w celu

A. zmniejszenia długości brzegów elementów

B. wyprostowania źle wyprasowanego elementu

C. zmniejszenia grubości krawędzi elementu

D. przewinięcia brzegu elementu w jedną stronę

Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że rozprostowanie źle wyprasowanego elementu jest działaniem, które nie jest bezpośrednio związane z przyprasowaniem. Przyprasowanie ma na celu przede wszystkim osiągnięcie optymalnej grubości krawędzi, a nie korekcję błędów wykończeniowych. Ponadto zmniejszenie długości brzegów elementów nie jest celem przyprasowania, ponieważ ta technika skupia się na modyfikacji grubości, a nie długości. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że redukcja długości jest możliwa podczas przyprasowania, jednak w praktyce jest to proces, który dotyczy bardziej cięcia lub szycia. Z kolei przewinięcie brzegu elementu w jedną stronę nie jest charakterystyczne dla procesu przyprasowania, ponieważ ten proces nie polega na zmianie kierunku krawędzi, lecz na ich uformowaniu i wyrównaniu. Często pojawiają się błędne wyobrażenia, że przyprasowanie działa jako uniwersalne narzędzie do korekcji wszelkich błędów w produkcie, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, przyprasowanie jest wyspecjalizowaną techniką obróbcza, która wymaga odpowiednich ustawień i zrozumienia materiałów, z jakimi się pracuje. Tylko wtedy można w pełni wykorzystać potencjał tego procesu, zamiast próbować stosować go jako rozwiązanie dla problemów, które nie są związane z jego funkcją.

Pytanie 15

Jakie materiały tekstylne i izolacyjne powinny być wykorzystane do szycia damskiego płaszcza typu dyplomatka?

A. Flausz, watolina

B. < Kresz, laminat

C. Popelina, włóknina puszysta

D. Madera, futro syntetyczne

Wybór materiałów do szycia płaszcza damskiego to niełatwy temat, bo trzeba rozumieć, jak każdy z nich działa i do czego się nadaje. Madera i sztuczne futro, mimo że czasami mogą wyglądać fajnie, to w tym wypadku niezbyt się sprawdzą. Madera jest ciężka i mało elastyczna, co ogranicza ruchy, a futro sztuczne, choć modne, nie daje dobrej izolacji, co ważne w zimie. Kresz i laminat też nie są najlepszymi wyborem. Kresz to materiał bardziej sportowy, a do eleganckich płaszczy się nie nadaje. Laminat natomiast jest raczej do odzieży wodoodpornej, co do elegancji płaszcze nie pasuje. Popelina i włóknina puszysta też nie są odpowiednie. Popelina jest za cienka i bardziej do bluzek, a włóknina puszysta, choć może służyć jako podszewka, to nie zapewnia odpowiedniej izolacji w zimie. Ważne, żeby dobrze znać materiały, które się nadają do płaszczy, bo niewłaściwy wybór może skutkować kiepskim efektem i użytkownik może być niezadowolony.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Elementy konstrukcyjne bluzki wykonanej z dzianiny powinny być łączone ściegiem

A. stębnowym zygzakowym

B. stębnowym prostym

C. łańcuszkowym prostym

D. łańcuszkowym niewidocznym

Ścieg łańcuszkowy prosty jest najczęściej stosowanym rodzajem ściegu do łączenia elementów konstrukcyjnych bluzek z dzianiny, ponieważ zapewnia on elastyczność oraz trwałość połączeń. Dzięki swojej strukturze, ścieg ten doskonale sprawdza się w materiałach dzianinowych, które mają tendencję do rozciągania. Umożliwia to zachowanie oryginalnego kształtu odzieży oraz komfortu noszenia. Przykładem praktycznego zastosowania może być łączenie rękawów z korpusem bluzki, gdzie elastyczność ściegu pozwala na swobodne ruchy ramion. Zgodnie z standardami szycia, ścieg łańcuszkowy prosty powinien być wykonywany z odpowiednią napinającą siłą, aby uniknąć deformacji materiału. Dobrą praktyką jest również stosowanie igieł przeznaczonych do dzianin, co dodatkowo zwiększy jakość wykonania. Warto zaznaczyć, że prawidłowe dobranie rodzaju ściegu ma kluczowe znaczenie w kontekście estetyki oraz funkcjonalności odzieży, co jest istotnym czynnikiem w branży mody.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

W usługowym zakładzie konfekcyjnym do łączenia elementów odzieżowych wykonanych z dzianiny można wykorzystać maszynę stębnową?

A. wieloczynnościową

B. zygzaczną

C. czółenkową

D. łańcuszkową

Wykorzystanie maszyny czółenkowej do łączenia dzianin nie jest odpowiednie, ponieważ te maszyny są przystosowane do szycia tkanin w sposób, który nie zapewnia wymaganej elastyczności. Maszyny czółenkowe, jak np. klasyczne maszyny do szycia, tworzą szwy z wykorzystaniem jednego czółenka i nie pozwalają na uzyskanie potrzebnej wszechstronności w przypadku materiałów rozciągliwych. W przypadku dzianiny, szwy stworzone przy pomocy maszyny czółenkowej mogą łatwo pękać, co jest nieakceptowalne w odzieży, która ma być noszona na co dzień czy w aktywnościach sportowych. Maszyny zygzakowe również nie są najlepszym rozwiązaniem. Choć oferują większą elastyczność niż maszyny czółenkowe, ich zastosowanie w produkcji odzieży z dzianiny może prowadzić do nierówności w szwach i zmniejszenia estetyki końcowego produktu. Z kolei maszyny wieloczynnościowe, mimo że wszechstronne, nie są zawsze optymalnym wyborem do dzianin, ponieważ mogą nie zapewnić odpowiedniego dopasowania szwu do specyfiki materiału. Wybór niewłaściwej maszyny może prowadzić do typowych błędów, takich jak słaba jakość szwów, co wpływa na funkcjonalność i trwałość odzieży. Dlatego kluczowe jest odpowiednie dopasowanie maszyny do rodzaju materiału.

Pytanie 20

Jakie urządzenie należy zastosować do finalnego prasowania damskich spodni?

A. manekina do prasowania

B. wytwornicy pary

C. prasy płaskiej

D. agregatu prasowalniczego

Użycie manekina do prasowania w procesie końcowego prasowania spodni damskich jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów. Manekiny do prasowania są zaprojektowane tak, aby idealnie odwzorowywać kształt ciała, co pozwala na równomierne wygładzenie materiału oraz zachowanie odpowiednich form. Dzięki manekinom można uzyskać idealne wykończenie w trudno dostępnych miejscach, takich jak talia czy nogawki. Praktyczne zastosowanie manekinów polega na tym, że można je dostosować do różnych rozmiarów i sylwetek, co jest szczególnie istotne w przemyśle odzieżowym, gdzie różnorodność modeli jest ogromna. W standardach branżowych podkreśla się, że prasowanie na manekinie daje lepsze efekty estetyczne oraz spełnia wymagania jakościowe, co jest niezbędne w kontekście profesjonalnej produkcji odzieży. Ponadto, manekiny pozwalają na bardziej efektywne wykorzystanie pary, co przyczynia się do lepszego wygładzenia materiału bez ryzyka jego uszkodzenia.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Co może być przyczyną przerywania się górnej nici podczas szycia na maszynie do szycia z zygzakiem?

A. niewłaściwy nacisk materiału

B. uszkodzony otwór w płytce ściegowej

C. nieprawidłowo zamocowany bębenek

D. zbyt mocno zanieczyszczony transporter

Podczas analizy odpowiedzi, które nie prowadzą do poprawnej diagnozy problemu zrywającej się nici górnej, można zauważyć kilka nieporozumień. Nadmiernie zanieczyszczony transporter sugeruje, że brud lub resztki materiałów mogą być przyczyną problemów, jednak w rzeczywistości transportery mają na celu jedynie przesuwanie materiału, a ich zanieczyszczenie rzadko prowadzi do zerwania nici. Zamiast tego, może powodować nieregularne przesuwanie materiału, co wiąże się z innymi problemami, ale nie bezpośrednio z zerwaniem nici. Niewłaściwie osadzony bębenek to kolejna nieprawidłowa odpowiedź; chociaż bębenek ma kluczowe znaczenie w działaniu maszyny, jego złe osadzenie częściej skutkuje problemami z nawlekaniem nici, a nie ich zerwaniem. Wreszcie, niewłaściwy docisk materiału również nie jest bezpośrednią przyczyną zrywania się nici, lecz może prowadzić do nieprawidłowego prowadzenia materiału oraz wpływać na jakość szwu. Wszystkie te koncepcje prowadzą do mylnego wniosku, że problem z zerwaniem nici górnej można rozwiązać poprzez ich eliminację, podczas gdy kluczowym czynnikiem pozostaje stan techniczny płytki ściegowej, który w tym przypadku jest na pierwszym miejscu w kontekście prewencji problemów z szyciem.

Pytanie 23

Forma części powierzchni odzieży wytworzona zgodnie z projektem, a uzyskana poprzez modelowanie, to

A. szablon bazowy

B. rysunek wzorcowy

C. konstrukcja kroju

D. forma modelowa

Forma modelowa to termin odnoszący się do kształtu części powierzchni wyrobu odzieżowego, który został stworzony w procesie modelowania zgodnie z projektem. Jest to kluczowy element w procesie projektowania odzieży, ponieważ forma modelowa odzwierciedla zamierzenia projektanta i zapewnia podstawę do dalszego tworzenia prototypów czy produkcji. W praktyce forma modelowa może być wykorzystywana jako podstawa do opracowywania szablonów produkcyjnych, które są następnie używane do krojenia materiałów. W branży odzieżowej standardem jest tworzenie form modelowych, które są zgodne z wymogami ergonomii i estetyki. Przykładem zastosowania form modelowych są odzieżowe kolekcje haute couture, gdzie precyzyjne odwzorowanie detali projektu ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu. Dobrą praktyką jest również stosowanie form modelowych w procesie druku 3D, co pozwala na szybkie wprowadzanie poprawek i innowacji w projektach odzieżowych.

Pytanie 24

Aby stworzyć formy kamizelki damskiej przez modelowanie przodu i tylnej części bluzki damskiej dopasowanej, konieczne jest, oprócz wymiarów ciała, określenie długości kamizelki oraz zaznaczenie

A. punktów styku na krawędziach elementów

B. miejsc montażu zapięcia

C. miejsc wszycia kieszeni

D. kształtu linii modelowej dekoltu i dolnej części

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowego aspektu tworzenia formy kamizelki damskiej, jakim jest kształt linii modelowej dekoltu i dołu. W projektowaniu odzieży, szczególnie na etapie modelowania, precyzyjne określenie tych linii ma fundamentalne znaczenie dla uzyskania pożądanego efektu wizualnego i estetycznego. Linia dekoltu definiuje nie tylko wygląd kamizelki, ale również jej dopasowanie do sylwetki noszącej ją osoby. Dobrze zaprojektowana linia dekoltu może podkreślić atuty figury, a także wpłynąć na komfort noszenia. Z kolei linia dołu kamizelki wpływa na ogólny kształt odzieży, co jest istotne w kontekście różnych stylów i trendów. Przykładowo, kamizelki o zróżnicowanych długościach i kształtach dołu mogą być stosowane w odmiennych stylizacjach, od eleganckich po casualowe. W kontekście standardów branżowych, warto zwrócić uwagę na techniki modelowania, takie jak draping, które pozwalają na lepsze uchwycenie kształtów ciała i stworzenie linii odzieży, które będą zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne. Właściwe podejście do modelowania formy kamizelki z uwzględnieniem tych aspektów zapewnia wysoką jakość produktu końcowego oraz zadowolenie klienta.

Pytanie 25

Zadania związane z poszerzeniem zbyt wąskiej spódnicy na linii bioder obejmują rozprucie szwów bocznych oraz

A. poszerzenie spódnicy na linii bioder oraz zszycie szwów bocznych

B. powiększenie spódnicy na linii kolan oraz jej wydłużenie

C. zwężenie spódnicy na linii bioder oraz w talii

D. zwężenie spódnicy na linii kolan oraz jej skrócenie

W analizie błędnych odpowiedzi można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące techniki przeróbki odzieżowej. W przypadku pierwszej odpowiedzi, poszerzenie spódnicy na linii kolan oraz jej wydłużenie to działania, które nie odnoszą się do głównego problemu, jakim jest zbyt wąska spódnica w okolicach bioder. Takie zmiany mogą prowadzić do zniekształcenia pierwotnego kroju oraz naruszenia proporcji, co nie jest zgodne z zasadami profesjonalnego krawiectwa. Zwężenie spódnicy w okolicach bioder oraz talii, jak sugeruje druga odpowiedź, jest sprzeczne z celem, który zakłada poszerzenie w tych partiach, by zapewnić lepsze dopasowanie. Trzecia odpowiedź, która wskazuje na zwężenie na linii kolan oraz skrócenie spódnicy, również nie jest trafna. Zmiany te powinny być wprowadzane w sytuacji, gdy odzież jest zbyt luźna, co w tym przypadku nie ma miejsca. Błędne rozumienie procesu przeróbki często prowadzi do nieefektywnego wykorzystania materiałów oraz do nieestetycznego efektu końcowego. Istotne jest zrozumienie, że każda przeróbka powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb osoby noszącej odzież, a także uwzględniać zasady ergonomii i estetyki.

Pytanie 26

Wskaż niezbędne pomiary krawieckie oznaczone symbolami do wykonania formy kamizelki damskiej.

A. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, opx, ot, os, obt

B. SyTy, SySvXp, ZWo, SySvXpTp, opx, ot, obt, ou

C. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, RvNv, os, obt

D. PcPl, XlXl, Zwo, ZUo, opx, ot, os, SySvXp, SyTy

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na brak zrozumienia kluczowych pomiarów niezbędnych do wykonania kamizelki damskiej. Wiele z wymienionych pomiarów w błędnych odpowiedziach, takich jak PcPl, XlXl, Zwo czy obt, nie jest powszechnie stosowanych w kontekście konstrukcji kamizelki. Przykładowo, PcPl to skrót, który nie odnosi się do standardowych pomiarów krawieckich, co może prowadzić do nieporozumień w procesie szycia. XlXl, podobnie, nie jest uznawanym pomiarem w branży. Z kolei nadmiar złożonych oznaczeń, jak SySvXpTp, może wprowadzać zamieszanie, jeśli nie są one prawidłowo zdefiniowane i zastosowane. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy pomiar ma swoją specyfikę i zastosowanie, a ich dobór powinien być przemyślany. Typowe błędy polegają na myleniu pomiarów lub ich niewłaściwej interpretacji, co prowadzi do źle dopasowanej odzieży. Rekomendowane jest, aby projektanci i krawcowe ściśle trzymali się standardowych pomiarów zatwierdzonych przez branżowe organizacje, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów. Zrozumienie i umiejętność stosowania tych pomiarów jest kluczowa dla sukcesu w projektowaniu odzieży.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Który punkt pomiarowy ciała znajduje się na siódmym kręgu szyjnym?

A. Ty

B. Sy

C. Sx

D. Sv

Wybór odpowiedzi innej niż "Sy" może wynikać z nieporozumień dotyczących anatomii kręgosłupa i lokalizacji punktów pomiarowych. Odpowiedzi "Sv", "Ty" i "Sx" nie odnoszą się do standardowo uznawanych punktów pomiarowych na siódmym kręgu szyjnym, co może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących diagnostyki i terapii. Sv, jako oznaczenie, zazwyczaj odnosi się do innego obszaru ciała lub kręgu, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną w kontekście pytania. Ponadto, Ty oraz Sx również nie są związane z C7; nie są one uznawane w kontekście medycznym za punkty lokalizacyjne związane z odcinkiem szyjnym. Typowe błędy myślowe w takich sytuacjach często wynikają z braku znajomości odpowiedniej terminologii anatomicznej lub z niewłaściwego skojarzenia punktów pomiarowych z konkretnymi odcinkami kręgosłupa. Użytkownicy mogą mylić lokalizację punktów pomiarowych z innymi oznaczeniami stosowanymi w różnych kontekstach medycznych, co prowadzi do nieporozumień. Zrozumienie poprawnej lokalizacji punktu Sy jako kluczowego w diagnostyce i terapiach związanych z szyją jest niezbędne, aby uniknąć tych pomyłek oraz aby skutecznie podejść do terapii pacjentów z problemami w obrębie szyi.

Pytanie 29

Jaką igłę wykorzystuje się w maszynach do szycia materiałów?

A. Z dwoma ostrzami

B. Stożkowa

C. Prosta

D. Łukowa

Zastosowanie igły prostej w procesu podszywania jest niewłaściwe, ponieważ nieumożliwia ona swobodnego manewrowania wokół zakrzywionych krawędzi materiału. Igła prosta, mająca sztywny kształt, jest bardziej skuteczna przy szyciu prostych linii, a w przypadku podszywania, gdzie pożądane są bardziej złożone ruchy, może prowadzić do powstawania nieestetycznych szwów. Ponadto, igła z dwoma ostrzami, mimo że może wydawać się interesującą opcją, jest zaprojektowana do szycia w specyficznych zastosowaniach, takich jak dzianiny, ale nie nadaje się do podszywania, ponieważ jej konstrukcja wprowadza ryzyko uszkodzenia tkanin. W kontekście podszywania, igła stożkowa, mimo że jest przydatna w niektórych technikach, nie oferuje elastyczności potrzebnej do prawidłowego wszywania podszewki. Takie podejście do wyboru igły może wynikać z błędnego przekonania, że każde szycie można wykonać dowolnym typem igły, co jest niezgodne z zasadami dobrej praktyki szycia. Właściwy dobór narzędzi do konkretnego zadania jest kluczowym elementem sukcesu w rzemiośle krawieckim, dlatego tak ważne jest, aby znać specyfikę i przeznaczenie różnych igieł.

Pytanie 30

Fałdy poziome na przedniej części spódnicy na wysokości bioder pojawiają się, kiedy spódnica jest

A. za wąska na linii bioder lub ma niewystarczający podkrój na linii talii

B. za szeroka na linii bioder lub ma zbyt mały podkrój na linii talii

C. za wąska na linii talii oraz dolnej części

D. za szeroka na linii bioder oraz talii

Istnieje wiele powszechnych nieporozumień dotyczących przyczyn powstawania fałd w spódnicach, co może prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedzi sugerujące, że fałdy pojawiają się, gdy spódnica jest zbyt szeroka na linii bioder i talii, opierają się na błędnym założeniu, że to nadmiar materiału powoduje zagięcia. W rzeczywistości, zbyt szeroka spódnica może zwisać luźno, co w wielu przypadkach nie prowadzi do powstawania fałd, ale może powodować inne problemy, takie jak brak sylwetki czy nieestetyczny kształt. Podobnie, opcje wskazujące na to, że fałdy pojawiają się tylko z powodu małego podkroju na linii talii lub szerokości bioder, nie uwzględniają faktu, że zarówno nadmiar, jak i niedobór materiału w różnych miejscach mogą wpływać na ogólny wygląd i kształt odzieży. Ważne jest, aby zrozumieć, że idealne dopasowanie w odzieży nie polega tylko na ścisłym przyleganiu w jednym miejscu, ale na zachowaniu proporcji i równowagi w całej sylwetce. Dobre praktyki krawieckie sugerują, że każda odzież powinna być tworzona z uwzględnieniem ruchu i anatomii ciała, co oznacza, że nadmiar lub niedobór materiału na różnych poziomach ciała ma kluczowe znaczenie. Używanie standardowych miar oraz technik dopasowywania może znacznie pomóc w uniknięciu nieestetycznych fałd i problemów z komfortem noszenia. Właściwe kroje, które uwzględniają indywidualne kształty ciała, są kluczowe dla uniknięcia takich błędów.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Tabele rozmiarów odzieży dla dzieci i młodzieży stworzone na podstawie pomiarów antropometrycznych przeprowadzonych w XX wieku dla polskiej populacji są zorganizowane według

A. wielkości

B. grup wiekowych

C. typów figur

D. wymiarów ciała

Tabela wielkości odzieży dla dzieci i młodzieży, opracowana na podstawie pomiarów antropometrycznych, jest zorganizowana według grup wiekowych, co odzwierciedla rozwój fizyczny oraz zmiany w proporcjach ciała na różnych etapach rozwoju. Każda grupa wiekowa charakteryzuje się innymi wymiarami ciała, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania odzieży. Przykładowo, rozmiary dla niemowląt różnią się znacznie od tych przeznaczonych dla nastolatków z uwagi na dynamiczny rozwój i zmiany w sylwetce. Wprowadzenie tabelek opartych na danych dotyczących konkretnej populacji, jak w przypadku Polski w XX wieku, umożliwia producentom odzieży opracowanie produktów, które lepiej odpowiadają rzeczywistym potrzebom użytkowników. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają bazowanie na rzetelnych danych antropometrycznych w celu zwiększenia komfortu użytkowania odzieży. Dzięki temu, rodzice mogą łatwiej dobierać odzież dla swoich dzieci, mając pewność, że wybierają rozmiary, które będą odpowiednie do ich wieku i etapu rozwoju.

Pytanie 34

Aby wydłużyć zbyt krótkie nogawki w klasycznych spodniach damskich, można je przedłużyć poprzez doszycie do końców

A. mankietów

B. frędzli

C. falban

D. lamówek

Mankiety to elementy krawieckie, które są doszywane na dolnej części nogawek spodni, co pozwala na ich wydłużenie. W kontekście klasycznych spodni damskich mankiety pełnią nie tylko funkcję estetyczną, ale również praktyczną, zapewniając większy komfort użytkowania oraz poprawiając dopasowanie do sylwetki. Przykładowo, mankiety mogą być wykonane z tego samego materiału co spodnie, co pozwala na zachowanie jednolitego wyglądu, lub z materiału kontrastowego, co może dodać charakteru całej stylizacji. W krawiectwie, stosowanie mankietów jako metody wydłużania nogawek jest zgodne z dobrymi praktykami, zwłaszcza gdy spodnie są zbyt krótkie w stosunku do proporcji ciała. Dodatkowo, mankiety mogą być wykończone na różne sposoby: od prostego zszycia po bardziej skomplikowane techniki, takie jak podwinięcie i przeszycie, co wpływa na ostateczny efekt wizualny i trwałość wykończenia. Warto również zaznaczyć, że mankiety w klasycznych spodniach mogą być stosowane w różnych stylizacjach, od formalnych po casualowe, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w szafie każdej kobiety.

Pytanie 35

Jakiego typu kontrola odbywa się bezpośrednio po złączeniu wykrojów?

A. Kontrola wstępna

B. Kontrola międzyoperacyjna

C. Kontrola jakości produktów

D. Kontrola wykrojów

Kontrola międzyoperacyjna jest kluczowym etapem w procesie produkcyjnym, który następuje bezpośrednio po połączeniu wykrojów. Jej celem jest zapewnienie, że poszczególne operacje wykonywane są zgodnie z ustalonymi normami jakości. W praktyce oznacza to, że pracownicy monitorują proces na każdym etapie, aby zidentyfikować potencjalne problemy zanim wpłyną one na finalny produkt. Na przykład, w branży odzieżowej, kontrola międzyoperacyjna może obejmować sprawdzenie, czy wykroje zostały poprawnie zszyte przed ich dalszym przetwarzaniem. Zgodnie z najlepszymi praktykami, takie podejście umożliwia szybszą identyfikację błędów i ich korekcję, co oszczędza czas i zasoby. Ponadto, kontrola międzyoperacyjna przyczynia się do minimalizacji odpadów i poprawy wydajności, co jest zgodne z normami ISO 9001, które promują systematyczne podejście do zarządzania jakością. Warto również zauważyć, że regularne stosowanie kontroli międzyoperacyjnej sprzyja ciągłemu doskonaleniu procesów produkcyjnych, co jest kluczowe dla zachowania konkurencyjności na rynku.

Pytanie 36

Jak należy prasować damski płaszcz z wełnianego flauszu na podszewce?

A. z prawej strony lekko nawilżony materiał, temperatura prasowania 200°C

B. z lewej strony przez mokrą zaparzaczkę, temperatura prasowania 120°C

C. z prawej strony przez mokrą zaparzaczkę, temperatura prasowania 150°C

D. z lewej strony na sucho, temperatura prasowania 110°C

Prasowanie płaszcza damskiego z wełnianego flauszu wymaga szczególnej uwagi i znajomości właściwych metod, co niestety nie zostało uwzględnione w innych odpowiedziach. Na przykład prasowanie po lewej stronie na sucho w temperaturze 110°C nie jest rekomendowane. Wełna jest wrażliwa na wysoką temperaturę, która może prowadzić do skurczenia się tkaniny oraz powstawania niepożądanych zagnieceń. Zastosowanie suchej metody prasowania może dodatkowo narazić materiał na działanie wysokiej temperatury, co w konsekwencji może uszkodzić jego strukturę. Podobnie, prasowanie po prawej stronie lekko zwilżonym materiałem w temperaturze 200°C to zbyt wysoka temperatura dla wełny, co również może przyczynić się do zniszczenia włókien. Nieodpowiednia temperatura oraz brak nawilżenia podczas prasowania mogą prowadzić do spalenia tkaniny, co jest niestety powszechnym błędem, wynikającym z niezrozumienia właściwości materiałów. Ostatecznie, aby prawidłowo zadbać o wełniane płaszcze, zaleca się stosowanie odpowiednich metod prasowania zgodnych z najlepszymi praktykami, co przekłada się na długotrwałe użytkowanie odzieży.

Pytanie 37

Wielkości dodatków na szwy są uzależnione, między innymi, od

A. wielkości produktu.

B. rodzaju materiału.

C. rodzaju wzoru.

D. kształtu wzoru.

Rozważając inne odpowiedzi, warto zrozumieć, że rodzaj szablonu nie wpływa bezpośrednio na wielkości dodatków na szwy. Szablon służy jako narzędzie do wycinania tkaniny, a jego kształt czy rozmiar nie determinuje, ile materiału należy dodać na szwy. Właściwe wymiary dodatków powinny być zawsze dopasowane do rodzaju tkaniny, a nie do samego szablonu. Ponadto, przyjęcie założenia, że rodzaj tkaniny nie ma znaczenia, prowadzi do potencjalnych błędów w szyciu, ponieważ różne materiały wymagają różnych technik i dodatków. Kształt szablonu również nie jest czynnikiem decydującym w kontekście dodatków, a jedynie może wpływać na estetykę i funkcjonalność wyrobu końcowego. Podobnie, rozmiar wyrobu, choć ważny, nie ma bezpośredniego związku z prawidłowym doborem dodatków, ponieważ każdy materiał, niezależnie od rozmiaru, ma swoje specyficzne wymagania. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu wpływu szablonu i rozmiaru z kwestią wyboru tkaniny, co może prowadzić do niepoprawnych praktyk w procesie szycia i obniżenia jakości wyrobów końcowych.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

W jakim celu nanosi się punkty montażowe na wykrój rękawa oraz na wykroje przodu i tyłu?

A. Oznaczenia krawędzi i narożników rękawa oraz przodu i tyłu

B. Prawidłowego połączenia rękawa z przodem i tyłem

C. Wyznaczania nitki osnowy na rękawie oraz przodzie i tyle

D. Oznaczenia dodatku konstrukcyjnego na rękawie oraz przodzie i tyłu

Zaznaczenie punktów montażowych na wykroju rękawa oraz na wykrojach przodu i tyłu jest kluczowym elementem procesu konstrukcji odzieży. Punkty te służą do precyzyjnego połączenia różnych elementów odzieży, co zapewnia ich właściwe dopasowanie, estetykę oraz funkcjonalność. Dobre praktyki w krawiectwie wskazują, że precyzyjne oznaczenie tych punktów pozwala na uniknięcie późniejszych problemów z dopasowaniem i układaniem materiału. Na przykład, podczas szycia rękawa do przodu bluzki, prawidłowe zaznaczenie punktu montażowego umożliwia uzyskanie eleganckiego wykończenia oraz komfortu noszenia. Dodatkowo, przestrzeganie tych zasad przyczynia się do podwyższenia jakości gotowego wyrobu. W branży odzieżowej standardy dotyczące montażu elementów odzieży polegają na tym, aby wszystkie punkty montażowe były wyraźnie oznaczone, co jest również niezbędne przy pracy z różnymi rodzajami tkanin oraz w kontekście różnorodnych technik szycia, takich jak szycie maszynowe czy ręczne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej