Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.05 - Drukowanie cyfrowe i obróbka druków
  • Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 13:47
  • Data zakończenia: 15 maja 2025 13:48

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakość wielokolorowego druku cyfrowego ustala się poprzez ocenę

A. anizotropii zadrukowanej powierzchni papieru
B. gęstości optycznej apli
C. drukowalności odbitki na stronie frontowej i tylnej wydruku
D. zgodności kolorów odbitki na stronie frontowej i tylnej wydruku
Analiza jakości druku wielobarwnego wymaga uwzględnienia wielu aspektów, jednak niektóre z proponowanych odpowiedzi niestety nie odzwierciedlają kluczowych wskaźników. Anizotropia zadrukowanego papieru odnosi się do różnic w właściwościach fizycznych materiału w różnych kierunkach. Choć może mieć wpływ na proces druku, nie jest bezpośrednim wskaźnikiem jakości samego wydruku. Z kolei drukowność odbitki na awersie i rewersie wydruku sugeruje, że ocenia się właściwości strony zadrukowanej i niezadrukowanej, co bardziej dotyczy typowych testów wydajnościowych, a nie oceny jakości druku. Pasowanie kolorów również jest istotne, ale nie jest jedynym ani najważniejszym wskaźnikiem w ocenie jakości druku. W praktyce, skupianie się na tych aspektach może prowadzić do pominięcia kluczowa analizy gęstości optycznej, która dostarcza obiektywnych danych o jakości i pozwala na precyzyjne porównanie różnych odbitek. Typowym błędem jest zatem przekonanie, że ocena jakości druku ogranicza się do analizy wyłącznie subiektywnych odczuć wizualnych, co może prowadzić do złych decyzji w procesie produkcyjnym oraz niezadowolenia klientów.
Pytanie 2

Ile sztuk o wymiarach brutto 136 x 186 mm można umieścić na arkuszu w formacie SRA3?

A. 4
B. 1
C. 2
D. 8
Analizując odpowiedzi, które nie są poprawne, warto zrozumieć podstawowe zasady dotyczące planowania układów na arkuszach drukarskich. Odpowiedzi, które sugerują, że na arkuszu SRA3 można zmieścić 2 użytki lub 1, nie uwzględniają pełnego wykorzystania dostępnej powierzchni. Zastosowanie odpowiednio dużych wymiarów użytków oraz ich umiejscowienia na arkuszu jest kluczowe. W przypadku mniejszej liczby użytków, jak w odpowiedziach 1 i 3, można zauważyć, że błędnie przyjęto, iż brakuje miejsca na dodatkowe użytki, co jest nieprawdziwe w kontekście obliczeń. Przy podejmowaniu decyzji o rozmieszczeniu użytków, należy uwzględnić nie tylko same wymiary, ale również sposób, w jaki są one ułożone, aby maksymalizować powierzchnię. Często spotykanym błędem jest nieanalizowanie możliwości ustawienia użytków w różnych konfiguracjach, które mogą skutkować zmarnowaniem powierzchni. W kontekście druku cyfrowego czy offsetowego, efektywność, jaką można osiągnąć, ma kluczowe znaczenie dla rentowności produkcji. Dlatego zrozumienie podstawowych zasad optymalizacji rozmieszczenia elementów na arkuszu jest niezwykle istotne w zawodzie poligrafa czy projektanta graficznego.
Pytanie 3

Jakiego etapu przygotowawczego do druku nakładu nie realizuje się w cyfrowej drukarce?

A. Wymiana tonerów
B. Uruchomienie maszyny
C. Zakładanie formy drukowej
D. Umieszczenie podłoża drukowego
W przypadku druku cyfrowego istnieje szereg czynności, które są kluczowe w procesie przygotowania do druku, a które są mylnie interpretowane przez osoby nieznające specyfiki tej technologii. Uruchamianie maszyny oraz umieszczanie podłoża drukowego to standardowe kroki, które są również ważne w tradycyjnych metodach druku, jednak różnią się one znacząco w kontekście przyrządzania formy. W tradycyjnym druku offsetowym zakładanie formy drukowej jest niezbędne, ponieważ forma ta zawiera wszystkie niezbędne elementy, jak matryce i płyty, które przenoszą obraz na papier. W cyfrowym druku, proces ten jest uproszczony, co oznacza, że nie ma potrzeby wykonywania tego kroku. Z kolei wymiana tonerów jest rutynowym działaniem, które może być również konieczne w kontekście eksploatacji maszyn cyfrowych, co wprowadza pewne zamieszanie. Warto zaznaczyć, że zrozumienie różnic między technologiami druku jest kluczowe, aby nie popełniać błędów w planowaniu produkcji. Osoby myślące, że wszystkie czynności są analogiczne do tradycyjnych metod, mogą mieć trudności z dostosowaniem się do dynamiki rynku druku cyfrowego, gdzie elastyczność i brak sztywnych ram są kluczowe dla sukcesu.
Pytanie 4

Wskaż drugą najczęściej stosowaną średnicę materiału termoplastycznego w technologii druku FDM.

A. 2,20 mm
B. 3,50 mm
C. 2,40 mm
D. 2,85 mm
Odpowiedź 2,85 mm jest drugą najczęściej używaną średnicą materiału termoplastycznego w technologii druku FDM (Fused Deposition Modeling). Standardowo używana średnica filamentu 1,75 mm jest najpopularniejsza wśród użytkowników drukarek 3D. Średnica 2,85 mm, choć mniej powszechna, jest stosowana w niektórych modelach drukarek przemysłowych oraz profesjonalnych, co czyni ją kluczową dla zrozumienia różnorodności materiałów dostępnych na rynku. Użycie filamentu o średnicy 2,85 mm może zapewnić większą wytrzymałość i lepszą stabilność podczas drukowania, co jest istotne, szczególnie w zastosowaniach wymagających wysokiej precyzji. Ponadto, warto zaznaczyć, że różne materiały termoplastyczne mają różne wymagania dotyczące średnicy, co wpływa na wybór odpowiedniego filamentu do konkretnego projektu. Użytkownicy, wybierając średnicę, powinni zwrócić uwagę na zalecenia producentów drukarek 3D oraz specyfikacje dotyczące konkretnego rodzaju filamentu, aby osiągnąć optymalne rezultaty druku.
Pytanie 5

Jakiego typu materiału należy użyć do stworzenia reklamy na szybie samochodowej, która pozwala na przenikanie światła jedynie z jednej strony?

A. Folię One Way Vision
B. Papier gumowany
C. Laminat UV
D. Folię magnetyczną
Podczas wyboru materiału do reklamy na szybach samochodowych ważne jest zrozumienie różnic między dostępnymi opcjami. Papier gumowany, będący jedną z propozycji, nie jest odpowiedni do takiego zastosowania, ponieważ nie jest wystarczająco odporny na działanie czynników zewnętrznych. Jego trwałość jest ograniczona, a ekspozycja na warunki atmosferyczne, takie jak deszcz czy słońce, szybko prowadzi do degradacji materiału. Laminat UV, choć jest odporny na promieniowanie ultrafioletowe, jest bytem, który nie oferuje właściwości mikroperforacji, co sprawia, że nie spełnia wymogu przepuszczania światła tylko z jednej strony. Zastosowanie laminatu do reklamy na szybie może prowadzić do problemów z widocznością, co z kolei wpływa na efektywność reklamy. Folię magnetyczną można z kolei wykorzystać do tymczasowych kampanii, jednakże jej przyczepność do szkła nie jest wystarczająco mocna, aby zapewnić trwałość na dłuższą metę, co jest kluczowe w przypadku reklamy pojazdowej. Niezrozumienie tych właściwości często prowadzi do wyboru niewłaściwego materiału, co może wpłynąć na skuteczność kampanii reklamowej oraz jej estetykę. Dlatego kluczowe jest podejmowanie świadomych decyzji opartych na technicznych aspektach materiałów.
Pytanie 6

W jakiej przestrzeni kolorów przygotowuje się materiały graficzne w celu realizacji druku wielkoformatowego?

A. RGB
B. sRGB
C. CMYK
D. LAB
Wybierając odpowiedzi sRGB, LAB lub RGB, można wpaść w pułapkę myślenia dotyczącego przestrzeni barw, które są niewłaściwe w kontekście druku. Przestrzeń barw sRGB (Standard Red Green Blue) jest optymalizowana do wyświetlania kolorów na ekranach komputerów i innych urządzeniach elektronicznych. Jest to gama kolorów, która nie zawiera wszystkich możliwości, jakie oferuje proces druku, co może prowadzić do niezgodności kolorystycznych po wydruku. LAB jest przestrzenią barw, która została zaprojektowana jako niezależna od urządzeń i obejmuje szerszy zakres kolorów niż sRGB, jednak nie jest standardowo stosowana w procesach druku. Jej zastosowanie w przygotowywaniu materiałów do druku może być mylące, ponieważ wymaga dodatkowych konwersji, co zwiększa ryzyko błędów kolorystycznych. Przestrzeń RGB, z kolei, używana jest głównie w kontekście cyfrowym, a nie w druku. Przy konwersji z RGB do CMYK można napotkać znaczne różnice w odwzorowaniu kolorów, co jest wynikiem innej natury tych przestrzeni. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że kolory widoczne na ekranie będą dokładnie odwzorowane po wydruku, co w praktyce rzadko się zdarza. Kluczowym jest zrozumienie, że druki graficzne powinny być projektowane w przestrzeni CMYK, aby uniknąć zaskoczenia związane z kolorami po wydruku.
Pytanie 7

Ile arkuszy materiału należy przygotować do wydrukowania serii 500 kalendarzy planszowych, przy założeniu, że każdy arkusz wykorzystany jest na jeden egzemplarz, a naddatek na druk i wykończenie wynosi 20%?

A. 600 arkuszy
B. 320 arkuszy
C. 800 arkuszy
D. 560 arkuszy
W przypadku analizowania odpowiedzi, które nie są zgodne z poprawnym obliczeniem, można zauważyć typowe błędy, które wynikają z niepełnej interpretacji pojęcia naddatku na proces drukowania. Na przykład odpowiedź sugerująca 560 arkuszy nie uwzględnia pełnego naddatku, co prowadzi do niewłaściwego oszacowania potrzebnego materiału. Takie podejście może być wynikiem zrozumienia naddatku jako jedynie dodatkowej ilości, a nie jako procentu całkowitej liczby egzemplarzy. Z kolei odpowiedź wskazująca na 320 arkuszy zakłada, że naddatek jest odzwierciedleniem tylko części zamówienia, co jest błędne, ponieważ każda produkcja wymaga uwzględnienia całkowitych wymagań, a nie tylko ich części. Natomiast 800 arkuszy to przesadzone oszacowanie, które sugeruje, że naddatek został pomyłkowo podwojony, co mogłoby prowadzić do znacznego marnotrawstwa materiału i nieefektywności w procesie produkcji. Kluczowym błędem w tym przypadku jest niepełne zrozumienie, jak naddatek wpływa na całkowitą produkcję i jakie są standardy branżowe dotyczące określania zapasów materiałów. Praktyczne podejście do obliczeń powinno zawsze bazować na pełnej analizie wymagań, co pozwala uniknąć nieefektywności i straty materiału.
Pytanie 8

Celem aktywacji koronowej podłoża drukowego wykonanego z plastiku jest

A. wzmocnienie wytrzymałości polimeru
B. ulepszenie wydruków
C. zwiększenie przyczepności farby
D. zwiększenie chłonności podłoża
Aktywacja koronowa podłoża drukowego z tworzywa sztucznego ma kluczowe znaczenie dla poprawy przyczepności farby. Proces ten polega na wytwarzaniu ładunków elektrycznych na powierzchni materiału, co znacznie zwiększa jego polarność i zdolność do wiązania się z cząstkami farby. Dzięki temu, farba ma lepszą przyczepność, co jest niezwykle istotne w zastosowaniach przemysłowych, takich jak drukowanie etykiet czy produkcja opakowań. W praktyce, aktywacja koronowa pozwala na uzyskanie jednorodnych i trwałych wydruków, a także minimalizuje ryzyko odpadów związanych z nieprawidłowym przyleganiem farby. Efektywność tego procesu została potwierdzona w standardach branżowych, takich jak ISO 12647, które promują wysoką jakość druku i zgodność kolorystyczną. Warto również zauważyć, że aktywacja koronowa jest często stosowana w połączeniu z innymi metodami przetwarzania powierzchni, co jeszcze bardziej podnosi jakość finalnych produktów.
Pytanie 9

Który z elementów w druku 3D powinno się zastosować, aby poprawić przyczepność do stołu i zminimalizować ryzyko podwijania się krawędzi wydruku?

A. Infill
B. Skirt
C. Support
D. Raft
Raft to strategia wydruku 3D, która polega na stworzeniu dodatkowej warstwy pod model, co znacząco poprawia przyczepność do stołu roboczego. Dzięki raftowi, model jest umieszczony na szerszej podstawie, co minimalizuje ryzyko odklejenia się krawędzi podczas wydruku. Jest to szczególnie istotne przy drukowaniu z materiałów, które mają tendencję do kurczenia się, jak ABS. Raft działa jak swoisty 'fundament', który stabilizuje model, co jest zgodne z zaleceniami wielu producentów drukarek 3D. W praktyce, podczas drukowania skomplikowanych modeli, zastosowanie rafts pozwala na uzyskanie lepszej jakości powierzchni dolnych oraz zapobiega deformacjom. Standardowym podejściem w branży jest stosowanie tej metody przy projektach wymagających dużej precyzji oraz przy użyciu filamentów o wysokim poziomie skurczu. Pozwala to na efektywniejsze wykorzystanie materiałów oraz redukcję odpadów, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 10

Aby zabezpieczyć wydruki wielkoformatowe narażone na działanie warunków atmosferycznych, powinno się je pokryć

A. farbą wodną
B. folią magnetyczną
C. lakierem UV
D. laminatem UV
Stosowanie lakieru UV do zabezpieczania wydruków wielkoformatowych może wydawać się atrakcyjną opcją, lecz nie zapewnia takiej ochrony, jak laminat UV. Lakier UV jest powłoką, która utwardza się pod wpływem promieniowania UV, ale nie oferuje pełnej ochrony przed wpływem warunków atmosferycznych. Może on chronić przed zarysowaniami i minimalizować blaknięcie kolorów, jednak nie jest wystarczająco odporny na działanie wody czy niskich temperatur, co czyni go mniej efektywnym dla długotrwałego użytkowania na zewnątrz. Farby wodne, z kolei, zazwyczaj nie są przeznaczone do użytku na zewnątrz, ponieważ ich odporność na wilgoć i promieniowanie UV jest ograniczona, co prowadzi do szybszego niszczenia wydruków. Folia magnetyczna, mimo że jest ciekawym rozwiązaniem w kontekście elastyczności i możliwością szybkiej wymiany, nie jest odpowiednia do długoterminowej ekspozycji na czynniki atmosferyczne, ponieważ może nie wytrzymać intensywnego słońca czy deszczu. W wyborze właściwego materiału do zabezpieczenia wydruków, kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego rozwiązania i jego zastosowania w praktyce, co przyczynia się do uniknięcia typowych błędów w ocenie ich efektywności.
Pytanie 11

Najlepszym materiałem do druków wielkoformatowych, które są wystawione na silne wiatry, jest

A. siatka mesh
B. płyta PVC
C. blacha
D. tworzywo teflonowe
Siatka mesh to idealne podłoże do wydruków wielkoformatowych, które muszą wytrzymać silne podmuchy wiatru. Jej konstrukcja charakteryzuje się dużą przewiewnością, co pozwala na swobodne przepływanie powietrza przez materiał. Dzięki temu, w przypadku silnych wiatrów, siatka nie tworzy niebezpiecznych wibracji ani nie obciąża konstrukcji, na której jest zawieszona. Przykładem zastosowania siatki mesh są banery reklamowe umieszczane na dużych konstrukcjach budowlanych lub ogrodzeniach, gdzie ich stabilność jest kluczowa. W branży reklamowej standardem jest stosowanie materiałów z siatki mesh w miejscach narażonych na działanie wiatru, co jest potwierdzone w wielu publikacjach dotyczących druku wielkoformatowego. Dodatkowo, siatka mesh ma również korzystne właściwości estetyczne, gdyż umożliwia uzyskanie wyraźnych i żywych kolorów, a także nie ogranicza widoczności w tle, co może być istotne dla kampanii reklamowych. Optymalny wybór materiału w kontekście warunków atmosferycznych jest kluczowy dla długowieczności i efektywności wydruku.
Pytanie 12

Reklamy w formacie wielkoformatowym, które są narażone na działanie warunków atmosferycznych, muszą być zabezpieczone przed ich wystawieniem

A. klejem
B. laminatem UV
C. folią wylewaną
D. streczem
Stosowanie kleju do pokrywania reklam wielkoformatowych narażonych na działanie czynników atmosferycznych nie jest właściwym rozwiązaniem. Klej, choć może być użyty do przymocowania materiałów reklamowych, nie zapewnia ochrony przed negatywnym wpływem warunków atmosferycznych. Może on tracić swoje właściwości w wyniku działania wilgoci, wysokiej temperatury lub promieniowania UV, co prowadzi do odklejania się elementów reklamy i jej uszkodzeń. Kleje nie są projektowane z myślą o długotrwałej ochronie przed czynnikami zewnętrznymi, a ich zastosowanie w przypadku reklam zewnętrznych jest ograniczone. Kolejną nieodpowiednią opcją jest folia wylewana, która również nie jest przystosowana do ochrony powierzchni reklamowych przed szkodliwym działaniem atmosfery. Zastosowanie takiej folii może prowadzić do jej degradacji pod wpływem promieniowania UV oraz uszkodzeń mechanicznych. W sytuacjach wymagających długotrwałej eksponowania reklamy na zewnątrz, należy unikać takich rozwiązań, które nie gwarantują odpowiednich właściwości ochronnych. Niezrozumienie roli i funkcji, jakie pełnią różne materiały w kontekście reklamy zewnętrznej, prowadzi często do wyboru niewłaściwych metod zabezpieczania, co w konsekwencji wpływa na efektywność komunikacji marketingowej oraz jej długowieczność.
Pytanie 13

Aby chronić wydrukowane cyfrowo plakaty przed działaniem wilgoci, należy je zabezpieczyć przez

A. gumowanie jednostronne
B. wybiórcze lakierowanie
C. laminowanie dwustronne
D. szczotkowe kalandrowanie
Lakierowanie wybiórcze, mimo że jest skuteczną techniką wykończeniową, nie zapewnia pełnej ochrony przed wilgocią, ponieważ nakładany lakier działa głównie jako element estetyczny i nie zatrzymuje wody. W przypadku jednostronnego gumowania, chociaż ta metoda może oferować pewną ochronę, ogranicza ona zabezpieczenie tylko do jednej strony materiału, co czyni go podatnym na wilgoć od strony niepokrytej. Użycie dwustronnego laminowania jest znacznie bardziej efektywne, ponieważ obejmuje całą powierzchnię plakatu. Kalandrowanie szczotkowe to technika polegająca na wygładzaniu materiału, która nie oferuje żadnej ochrony przed wilgocią, a jedynie poprawia wygląd powierzchni. Wybierając odpowiednią metodę zabezpieczania druków, należy brać pod uwagę nie tylko koszt, ale również długotrwałe efekty, jakie mogą wyniknąć z zastosowania niewłaściwej technologii. Często błędne wnioski wynikają ze skupienia się na estetyce lub ekonomice procesu bez zrozumienia fundamentalnych właściwości zabezpieczeń. Z tego powodu, podejmując decyzje dotyczące zabezpieczeń, warto konsultować się z ekspertami oraz stosować się do uznawanych w branży standardów, które jednoznacznie wskazują na dwustronne laminowanie jako najskuteczniejszy sposób ochrony przed wilgocią.
Pytanie 14

Termin stosowany do określenia obróbki końcowej wydruków 3D to

A. Prepress
B. 3D-press
C. 3D-treatment
D. Postprocessing
Wybór odpowiedzi '3D-press' jest błędny, ponieważ termin ten nie odnosi się do obróbki wykończeniowej wydruków 3D. '3D-press' sugeruje proces druku 3D, który dotyczy wytwarzania obiektów warstwa po warstwie, bez uwzględnienia późniejszych działań mających na celu poprawę ich jakości. Z kolei '3D-treatment' może wprowadzać w błąd, sugerując, że obróbka 3D to jedynie proces leczenia lub modyfikacji, co nie oddaje pełnego zakresu działań postprocessingu. Takie myślenie może prowadzić do nieporozumień w kontekście praktycznego zastosowania technologii druku 3D. Z kolei termin 'Prepress' odnosi się do procesów przygotowawczych w poligrafii przed drukiem, co jest zupełnie inną dziedziną, niezwiązaną z technologią druku 3D. Traktowanie tych terminów jako synonimów dla postprocessingu jest błędne. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe dla prawidłowego stosowania technologii druku 3D oraz dla skutecznego zarządzania jakością procesów produkcyjnych.
Pytanie 15

Do personalizacji wydruków nie służą różnorodne

A. identyfikatory obrazkowe
B. podłoża drukowe
C. dane teleadresowe
D. kody kreskowe
Podłoża drukowe, jako element personalizacji wydruków, rzeczywiście nie są bezpośrednio związane z procesem dostosowywania treści lub informacji do konkretnego odbiorcy. Personalizacja wydruków polega na integrowaniu indywidualnych danych, takich jak imiona, adresy czy kody kreskowe, które są specyficzne dla odbiorcy lub celu, w jakim są wykorzystywane. Podłoża drukowe, takie jak papier, folia czy inne materiały, są bardziej związane z fizycznymi właściwościami wydruku niż z jego zawartością. W praktyce oznacza to, że chociaż wybór podłoża może wpływać na estetykę i jakość finalnego produktu, nie służy do personalizacji treści. Standardy w branży druku, takie jak ISO 12647, koncentrują się głównie na optymalizacji procesów drukarskich, a nie na personalizacji treści wydruków. Zastosowania związane z personalizacją mogą obejmować, na przykład, drukowanie etykiet z indywidualnymi danymi produktowymi, co zwiększa atrakcyjność marketingową i skuteczność komunikacji z klientem.
Pytanie 16

Jakie procesy technologiczne są związane z końcowym opracowaniem zadrukowanych papierowych kopert?

A. Wykrawanie, bigowanie, klejenie
B. Nadkrawanie, składanie, zgrzewanie
C. Okrawanie, złamywanie, zszywanie
D. Przekrawanie, bindowanie, klejenie
Wybór odpowiedzi dotyczących przekrawania, bindowania czy zgrzewania wykazuje pewne nieporozumienia w temacie procesów technologicznych przy wykończeniu kopert. Przekrawanie, chociaż może być związane z cięciem papieru, to przeważnie oznacza dzielenie arkuszy na mniejsze kawałki, a nie robienie kopert. Bindowanie to proces łączenia wielu arkuszy w książki, co zupełnie nie pasuje do tematu kopert. Zgrzewanie to technika stosowana w materiałach termoplastycznych i nie ma sensu w kontekście produkcji papierowych kopert, gdzie trzeba korzystać z bardziej tradycyjnych metod. Nadkrawanie też często jest mylone z wykrawaniem, ale to nie to samo – nadkrawanie to obcinanie nadmiaru materiału dla dokładniejszych wymiarów, co w przypadku kopert nie jest konieczne. Składanie wiąże się z bigowaniem, ale nie można tego traktować jako odrębnej operacji. Ważne jest, żeby jasno zrozumieć, jak te procesy działają i jakie mają zastosowanie w branży, by móc tworzyć wysokiej jakości wyroby.
Pytanie 17

Aby uzyskać portret o jakości fotograficznej w wydruku cyfrowym, powinno się zastosować papier

A. powlekany
B. offsetowy
C. niepowlekany
D. metalizowany
Użycie papieru offsetowego w kontekście cyfrowego wydruku portretu o wysokiej jakości fotograficznej jest nieodpowiednie z kilku powodów. Papier offsetowy, choć powszechnie stosowany w druku offsetowym, charakteryzuje się chropowatą powierzchnią, co negatywnie wpływa na jakość odwzorowania detali oraz nasycenie kolorów. Przykładowo, przy druku fotografii na papierze offsetowym, tusz może wchłonąć się nierównomiernie, co prowadzi do utraty ostrości i blasku kolorów, a także do powstawania niepożądanych efektów, takich jak rozmycia. Zastosowanie niepowlekanego papieru również nie jest wskazane, ponieważ brak powłoki zabezpieczającej ogranicza zdolność papieru do wchłaniania tuszu, co skutkuje słabym odwzorowaniem barw i nieodpowiednią jakością wydruków. Z kolei wybór papieru metalizowanego, mimo że może wydawać się interesujący z punktu widzenia estetyki, nie jest praktycznym rozwiązaniem dla drukowania zdjęć portretowych. Powierzchnia metalizowana nie zapewnia odpowiedniego wchłaniania tuszu, co może prowadzić do nieczytelnych barw i niemożności oddania subtelnych detali. W praktyce, wybór papieru ma kluczowe znaczenie dla jakości końcowego produktu; niewłaściwy papier może nie tylko zepsuć estetykę wydruku, ale również zniweczyć wysiłki fotografa, który dążył do uzyskania jak najlepszego rezultatu.
Pytanie 18

Który z parametrów wpływa na jakość cyfrowych odbitek w druku seryjnym?

A. Jednolite oświetlenie przestrzeni
B. Rozmiar nakładu
C. Liczba wykorzystanych form drukarskich
D. Typ podłoża, na którym wykonuje się druk
Wybór podłoża drukowego jest kluczowy dla jakości cyfrowych odbitek, podczas gdy inne wymienione czynniki, choć istotne, nie mają bezpośredniego wpływu na jakość druku w takim stopniu. Ilość użytych form drukowych dotyczy bardziej tradycyjnych technik druku, takich jak offset, gdzie zużycie form bezpośrednio wpływa na koszt produkcji, ale nie na jakość odbitki w kontekście cyfrowym. Z kolei wielkość nakładu jest istotna z perspektywy ekonomicznej i organizacyjnej, a nie technicznej jakości druku. Ponadto, równomierne oświetlenie pomieszczenia, chociaż ważne dla oceny kolorów, nie jest czynnikiem wpływającym na sam proces druku ani na jakość finalnych odbitek. Często myli się znaczenie kontekstu produkcyjnego z fizycznymi właściwościami materiałów, co prowadzi do nieporozumień. Aby uzyskać wysokiej jakości wydruki, kluczowe jest zrozumienie, jak różne podłoża wpływają na interakcję tuszu z papierem oraz jak technologia druku cyfrowego bazuje na tych interakcjach, co potwierdzają różne badania i standardy branżowe.
Pytanie 19

Jakie tonery używane w cyfrowych drukarkach laserowych powinno się dobrać, aby uzyskać kolor fioletowy na wydruku?

A. Zielononiebieski oraz czarny
B. Zielononiebieski oraz żółty
C. Purpurowy oraz zielononiebieski
D. Czarny oraz purpurowy
Wybór tonerów zielononiebieskiego i żółtego, czarnego i purpurowego, czy zielononiebieskiego i czarnego nie pozwala na uzyskanie koloru fioletowego w druku cyfrowym. Kluczowe jest zrozumienie zasady mieszania kolorów w modelu CMYK, gdzie każda z barw ma swoje określone właściwości. Zielononiebieski toner, odpowiadający za cyjan, oraz żółty toner, będą tworzyć różne odcienie zieleni, co jest sprzeczne z uzyskaniem fioletu. Podobnie, czarny toner nie wnosi nic do tworzenia fioletu, gdyż jest używany do intensyfikacji kolorów, a nie ich tworzenia. Wybór tonera purpurowego i zielononiebieskiego jest zasadny, ponieważ te dwa kolory są komplementarne w kontekście uzyskiwania fioletu. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że dodawanie tonera czarnego do mieszanki kolorów zawsze poprawi intensywność koloru, podczas gdy w rzeczywistości może to prowadzić do uzyskania ciemniejszych, brudnych odcieni, które mogą być dalekie od pożądanego fioletu. Wiedza na temat modelu CMYK i zachowań kolorów jest kluczowa dla projektantów i osób pracujących w druku cyfrowym, a zrozumienie, jakie kolory mieszają się ze sobą, jest niezbędne do skutecznej produkcji kolorów.
Pytanie 20

Podczas produkcji wydruków w maszynie elektrofotograficznej (laserowej) doszło do zacięcia papieru w sekcji wałków utrwalających. Przed usunięciem zaciętego arkusza konieczne jest odczekanie odpowiedniego czasu, ponieważ

A. dopiero po wyznaczonym czasie wałki wracają do swojej pierwotnej pozycji
B. wałki przez krótki okres po odłączeniu zasilania nadal mogą być pod napięciem
C. wałki są rozgrzane i istnieje ryzyko poparzenia
D. blokady otwierania urządzenia zwalniają się dopiero po upływie ustalonego czasu
Błędne odpowiedzi dotyczące sytuacji zacięcia papieru w maszynie elektrofotograficznej mogą wynikać z nieporozumienia w zakresie działania i konstrukcji tego typu urządzeń. Twierdzenie, że wałki po odłączeniu zasilania pozostają pod napięciem, jest mylące, ponieważ w większości nowoczesnych maszyn, po wyłączeniu zasilania, napięcie na elementach grzejnych i elektronicznych jest natychmiast odłączane. Istnieją zabezpieczenia, które uniemożliwiają dostęp do energii elektrycznej, co czyni tę koncepcję nieaktualną. Kolejna niepoprawna sugestia, że blokady otwierania maszyny zwalniają się dopiero po upływie określonego czasu, również nie jest zgodna z rzeczywistością. W rzeczywistości, otwarcie urządzenia w sytuacji zacięcia papieru powinno być uzależnione od stanu maszyny i jej zabezpieczeń, a nie od czasu. Koncepcja, że wałki ustawiają się do pozycji pierwotnych po upływie czasu, również nie jest uzasadniona, ponieważ wałki te są zaprojektowane tak, aby utrzymywać swoją pozycję, dopóki nie zostaną odpowiednio zresetowane. Te błędne założenia mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, gdyż operatorzy mogą nie doceniać ryzyka związanego z obsługą gorących elementów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia procedura bezpieczeństwa wymaga zachowania ostrożności w kontaktach z maszyną, szczególnie po wystąpieniu awarii.
Pytanie 21

Personalizacja nie jest konieczna

A. identyfikatory osobiste
B. bilety na samolot
C. wizytówki z kodem QR
D. plakaty filmowe
Wizytówki z kodem QR, bilety lotnicze oraz identyfikatory osobiste wymagają personalizacji, co jest kluczowe w kontekście ich funkcji i zastosowania. Wizytówki z kodem QR są często wykorzystywane jako narzędzie networkingowe, a skanując kod, użytkownik otrzymuje dostęp do spersonalizowanych informacji, takich jak dane kontaktowe czy portfolio. Personalizacja tych wizytówek jest istotna, aby skutecznie przekazać informacje o konkretnej osobie lub firmie. Bilety lotnicze zawierają informacje dotyczące konkretnego pasażera, takie jak imię, nazwisko, a także szczegóły dotyczące rezerwacji, co jest niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa i zgodności z przepisami. Również identyfikatory osobiste są przypisane do konkretnej osoby, co ma na celu identyfikację w różnych sytuacjach, np. w pracy czy podczas podróży. Te elementy są przemyślane z punktu widzenia funkcjonalności i bezpieczeństwa, a ich personalizacja jest standardem w branży. Ignorowanie potrzeby personalizacji w tych przypadkach może prowadzić do nieporozumień, a nawet zagrożeń bezpieczeństwa.
Pytanie 22

Które oprogramowanie nie pozwala na tworzenie modeli 3D do druku?

A. Autodesk 123D
B. Adobe Dreamweaver
C. Blender
D. 3dMax
Odpowiedzi takie jak 3dMax, Blender czy Autodesk 123D są popularnymi narzędziami przeznaczonymi do modelowania obiektów 3D, które umożliwiają tworzenie złożonych modeli do druku 3D. 3dMax jest znany w branży architektonicznej oraz filmowej, gdzie wykorzystuje się go do projektowania wizualizacji architektonicznych oraz efektów wizualnych. Blender jest potężnym narzędziem open-source, które obsługuje zarówno modelowanie, jak i animację, co czyni go wszechstronnym wyborem dla artystów 3D. Autodesk 123D to z kolei aplikacja dostosowana dla hobbystów, oferująca intuicyjny interfejs do modelowania, który również przygotowuje pliki do druku 3D. Często błędnie postrzega się te programy jako podobne do Dreamweavera z powodu ich zaawansowanych możliwości projektowania, jednak kluczowa różnica polega na ich przeznaczeniu. Programy te pozwalają na edycję siatek 3D, dodawanie tekstur oraz konwersję modeli do formatów odpowiednich dla drukarek 3D. Rozumienie różnic między tymi aplikacjami jest istotne, aby skutecznie wybierać narzędzia do konkretnych zadań. Kluczowym aspektem jest także znajomość standardów branżowych w zakresie przygotowania modeli do druku, co jest niezbędne w przypadku zastosowania programów dedykowanych grafice 3D.
Pytanie 23

Podczas przygotowywania zlecenia do druku na maszynie cyfrowej nie ma potrzeby

A. tworzenia form drukowych
B. napełniania zasobników papieru
C. ustalania formatu druku
D. ustalania rozmiaru nakładu
Odpowiedzi związane z określaniem formatu wydruku, zakładaniem form drukowych, określaniem wielkości nakładu oraz uzupełnianiem zasobników papieru są istotnymi aspektami przygotowania zlecenia drukarskiego, jednak mylenie ich funkcji w kontekście druku cyfrowego może prowadzić do nieporozumień. W tradycyjnym druku offsetowym, zakładanie form drukowych jest kluczowym elementem, ponieważ to na tych formach przeprowadzany jest sam proces drukowania. W przypadku druku cyfrowego cały proces jest zautomatyzowany, a materiały są drukowane bezpośrednio z pliku komputerowego, co eliminuje potrzebę fizycznych form. Ponadto, określenie formatu wydruku jest niezbędne, ponieważ każda maszyna cyfrowa ma swoje ograniczenia dotyczące rozmiarów papieru, co może wpłynąć na wygląd i jakość finalnego produktu. Określenie wielkości nakładu również odgrywa kluczową rolę, ponieważ wpływa na koszt produkcji oraz czas realizacji zlecenia. Uzupełnianie zasobników papieru jest równie ważne w kontekście ciągłości produkcji; nieprzygotowanie wystarczającej ilości materiałów może doprowadzić do przestojów, co zwiększa koszty i czas realizacji. Niezrozumienie tych aspektów może prowadzić do błędów w planowaniu produkcji i ostatecznie negatywnie wpłynąć na satysfakcję klienta.
Pytanie 24

Jakie urządzenie jest odpowiednie do stworzenia próbnej odbitki, aby pokazać klientowi kolory wydruków?

A. Maszyna offsetowa
B. Drukarka 3D
C. Drukarka monochromatyczna
D. Proofer cyfrowy
Proofer cyfrowy to urządzenie dedykowane do tworzenia próbek kolorystycznych, które mają na celu przedstawienie klientowi dokładnej reprezentacji finalnego wydruku. W przeciwieństwie do maszyn offsetowych, które są bardziej skomplikowane i czasochłonne w procesie przygotowania, proofery działają w trybie cyfrowym, co pozwala na szybkie generowanie próbnych odbitek. Główne zalety prooferów cyfrowych to ich zdolność do reprodukcji kolorów zgodnych z danymi z systemów kolorów, takich jak CMYK czy Pantone. Dzięki tym urządzeniom, klienci mogą ocenić odwzorowanie kolorów, co jest kluczowe w procesie akceptacji przed produkcją na większą skalę. Proofer cyfrowy jest również w stanie symulować różne materiały i wykończenia, co umożliwia jeszcze dokładniejsze przedstawienie efektu końcowego. W branży poligraficznej korzystanie z prooferów stało się standardem, ponieważ pozwala na zaoszczędzenie czasu i kosztów, eliminując ryzyko błędów w finalnym wydruku.
Pytanie 25

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do wykonania nadruku na szklanej płycie?

A. Maszynę offsetową
B. Drukarkę sublimacyjną
C. Ploter UV
D. Drukarkę tamponową
Maszyna offsetowa, mimo że jest popularna, nie nadaje się do nadruku na szkle. To dlatego, że ta metoda przenosi atrament z formy na papier, a szkło jest gładkie i nieporowate. Poza tym, druk offsetowy wymaga specjalnych matryc, co podnosi koszty, zwłaszcza gdy robisz małe nakłady. Z kolei drukarka sublimacyjna zmienia atrament w gaz, ale to działa głównie na tkaninach, a nie na szkle, bo nie da się tak uzyskać trwałego nadruku. A drukarka tamponowa, mimo że używana jest na różnych powierzchniach, też nie jest idealna do szkła, bo może być mniej precyzyjna. Ważne jest, żeby zrozumieć, że wybór metody druku powinien zależeć od materiału oraz tego, jaką jakość i trwałość chcemy uzyskać.
Pytanie 26

Jaki typ zamówienia jest planowany do realizacji, jeśli przygotowano materiał do druku w formacie canvas?

A. Oklejenie pojazdu
B. Wykonanie roll-up'a
C. Drukowanie broszur reklamowych
D. Druk reprodukcji obrazów
Drukowanie reprodukcji obrazów na płótnie typu canvas jest idealnym rozwiązaniem dla artystów oraz osób chcących odtworzyć swoje ulubione dzieła w formie wysokiej jakości reprodukcji. Płótno canvas charakteryzuje się dużą odpornością na uszkodzenia mechaniczne oraz wyjątkową jakością odwzorowania kolorów, co czyni je popularnym wyborem wśród profesjonalnych drukarni. W procesie drukowania reprodukcji na canvas wykorzystuje się techniki druku cyfrowego, które pozwalają na precyzyjne odwzorowanie detali i kolorów. Po zakończeniu druku, płótno często naciąga się na ramę, co zwiększa jego walory estetyczne i sprawia, że gotowy produkt może być od razu zawieszony na ścianie. Przykłady zastosowania obejmują reprodukcje znanych obrazów, fotografie artystyczne oraz unikalne projekty graficzne, które można wykorzystać zarówno w przestrzeni domowej, jak i w galeriach sztuki. Ponadto, stosowanie standardowych materiałów do druku, takich jak płótno canvas, wpisuje się w praktyki branżowe związane z jakością wydruków oraz ich długotrwałością. Warto również zauważyć, że takie reprodukcje cieszą się dużym zainteresowaniem na rynku, co dodatkowo potwierdza ich znaczenie dla branży kreatywnej.
Pytanie 27

Jakim akronimem opisuje się programy, które pozwalają na konwersję obrazów do formy siatki punktów, zdolnych do odtworzenia na różnych urządzeniach wyjściowych?

A. CIP
B. RIP
C. DTP
D. CTP
CIP, czyli Color Image Processing, koncentruje się na przetwarzaniu kolorów w obrazach, co jest istotne, ale nie odnosi się bezpośrednio do przekształcenia obrazów na rastry. Celem CIP jest głównie poprawa jakości kolorów oraz ich reprodukcji, ale nie zajmuje się konwersją obrazów w taki sposób, jak robi to RIP, czyli nie przekształca obrazów na siatki punktowe. CTP, czyli Computer-to-Plate, to proces, który wykorzystuje technologię cyfrową do bezpośredniego tworzenia form drukarskich na płytach, eliminując potrzebę tradycyjnych metod. CTP jest bardziej związane z etapem przygotowania do druku, niż z samym przetwarzaniem obrazów do postaci rastrów. DTP, czyli Desktop Publishing, odnosi się do tworzenia dokumentów za pomocą komputerów, ale nie zajmuje się bezpośrednim przetwarzaniem obrazów na formaty do druku. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą wynikać z mylenia funkcji związanych z obróbką i reprodukcją obrazów. W praktyce, zrozumienie, że RIP jest niezbędny do przekształcania grafik do formatu gotowego do druku, może znacznie poprawić efektywność procesu wydruku oraz jakość końcowego produktu.
Pytanie 28

Jednym z etapów przygotowania do pracy termodrukarki (drukarki hot stampingowej) jest

A. włożenie polimerowej formy drukowej
B. podgrzanie matrycy do temperatury około 100°C
C. skalibrowanie naświetlania laserowego
D. podgrzanie powierzchni drukowej do około 300°C
Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi, warto zauważyć, że założenie polimerowej formy drukowej, choć istotne w niektórych technologiach druku, nie jest kluczowym elementem w procesie hot stamping. Polimerowe formy są używane głównie w druku fleksograficznym i offsetowym, gdzie ich zastosowanie ma na celu uzyskanie szczegółowych wzorów. W kontekście termodrukarek, ich obecność miałaby niewielki sens. Podgrzanie podłoża drukowego do 300°C jest nadmierne i może prowadzić do uszkodzenia materiału, co jest niezgodne z zaleceniami producentów folii oraz standardami branżowymi. Z kolei kalibracja naświetlania wiązki laserowej dotyczy technologii druku laserowego i nie ma zastosowania w procesie hot stamping, gdzie rolę odgrywa matryca i temperatura. Powszechnym błędem w myśleniu o procesach druku jest mylenie różnych technologii i ich parametrów. Zrozumienie specyfiki każdej metody oraz jej wymagań technicznych jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości wydruków. Właściwe przygotowanie matrycy, w tym podgrzanie do odpowiedniej temperatury, jest nie tylko praktyką, ale również standardem, który przekłada się na efektywność i jakość produkcji.
Pytanie 29

Jakie linie definiują miejsce przekroju obiektu na rysunku technicznym?

A. Prostopadłymi, kreskowymi, grubymi krzyżującymi się pod kątem 90º
B. Równoległymi, ciągłymi, cienkimi rysowanymi pod kątem 45º
C. Równoległymi, punktowymi, grubymi rysowanymi pod kątem 45º
D. Prostopadłymi, ciągłymi, cienkimi krzyżującymi się pod kątem 90º
Błędne odpowiedzi wskazują na typowe nieporozumienia związane z oznaczaniem przekrojów w rysunku technicznym. Prostopadłe, ciągłe, cienkie linie są najczęściej stosowane do przedstawiania konturów, a nie miejsc przekroju. Z kolei równoległe, punktowe, grube linie rysowane pod kątem 45º mogą sugerować pewne inne aspekty rysunku, ale nie są właściwym sposobem oznaczania przekrojów. Pojęcie 'punktowe' w kontekście linii przekroju wydaje się być mylące, ponieważ nie odnosi się do standardowych praktyk w rysunku technicznym. Kolejną niepoprawną koncepcją jest stosowanie grubych linii, które w rysunku technicznym często służą do oznaczania głównych konturów lub linii obrysu, a nie miejsc przekroju. Może to prowadzić do zniekształcenia informacji, które powinny być przekazane poprzez rysunki. Zrozumienie właściwego użycia różnych typów linii w rysunku technicznym jest kluczowe dla efektywnej komunikacji w branży inżynieryjnej. W praktyce, projektanci muszą być świadomi różnic w oznaczeniach, aby uniknąć błędów w interpretacji rysunków, co może prowadzić do kosztownych pomyłek w produkcji i realizacji projektów.
Pytanie 30

Aby przygotować wydruki do dwóch dwustronnych potykaczy w formacie A2, konieczne jest zrealizowanie

A. dwóch plakatów o wymiarach 594 x 841 mm
B. sześciu plakatów o wymiarach 500 x 700 mm
C. czterech plakatów o wymiarach 420 x 594 mm
D. ośmiu plakatów o wymiarach 700 x 1 000 mm
Odpowiedź czterech plakatów o wymiarach 420 x 594 mm jest prawidłowa, ponieważ przy tworzeniu dwustronnych potykaczy formatu A2, które mają wymiary 594 x 841 mm, potrzebujemy dwóch plakatów na każdy potykacz, z których każdy będzie drukowany po obu stronach. Oznacza to, że na jeden potykacz potrzebujemy dwóch plakatów, a na dwa potykacze w sumie czterech plakatów. Wymiary 420 x 594 mm odpowiadają formatowi A2 w wersji pionowej, co oznacza, że w każdym plakacie jest wystarczająco dużo miejsca na istotne informacje i grafikę. Przygotowanie plakatów w takim rozmiarze jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży druku, a także ułatwia zarządzanie kosztami produkcji, ponieważ mniejsze formaty są zazwyczaj tańsze w produkcji i umożliwiają więcej wydruków na jednym arkuszu papieru. Znajomość standardowych formatów papieru, takich jak seria A, jest kluczowa w projektowaniu materiałów graficznych, ponieważ zapewnia to spójność i efektywność produkcji.
Pytanie 31

Filamentem nazywamy

A. granulat termoplastu.
B. "żyłkę" materiału termoplastycznego.
C. sproszkowany termoplast.
D. żywicę epoksydową.
Odpowiedź 'żyłka' materiału termoplastycznego jest prawidłowa, ponieważ filament jest formą materiału stosowanego w procesach druku 3D, który zazwyczaj ma postać cienkiego włókna. Filamenty wykonane z materiałów termoplastycznych, takich jak PLA (kwas polilaktyczny) czy ABS (akrylonitryl-butadien-styren), są powszechnie używane w druku 3D. W procesie tym filament jest podgrzewany, co pozwala na jego uplastycznienie, a następnie wytłaczany przez dyszę drukarki 3D, gdzie stygnąc formuje pożądany kształt. Dzięki różnorodności dostępnych filamentów, użytkownicy mogą dostosować właściwości wydruków do swoich potrzeb, na przykład wykorzystując filamenty wzmacniane włóknem węglowym dla zwiększonej wytrzymałości. W kontekście standardów branżowych, stosowanie wysokiej jakości filamentów zgodnych z normami ISO dla materiałów do druku 3D zapewnia optymalne właściwości mechaniczne i estetyczne wydruków. Zrozumienie właściwości filamentów oraz ich zastosowań jest kluczowe dla uzyskania satysfakcjonujących rezultatów w druku 3D.
Pytanie 32

Jakie urządzenie należy użyć do wydruku spersonalizowanej fototapety?

A. Maszyna rotograwiurowa
B. Karuzela sitodrukowa
C. Ploter lateksowy
D. Drukarka 3D
Wybór niewłaściwych urządzeń do produkcji fototapet często wynika z mylenia ich funkcji i przeznaczenia. Drukarka 3D jest narzędziem, które służy do wytwarzania obiektów przestrzennych z użyciem materiałów takich jak plastik, metal czy ceramika. Jej technologia i proces druku są inne niż w przypadku druku płaskiego, co czyni ją nieodpowiednią do wydruku grafiki na dużych powierzchniach, jak fototapety. Karuzela sitodrukowa, choć jest używana do druku na tekstyliach i innych powierzchniach, nie jest idealnym rozwiązaniem dla zindywidualizowanych fototapet, ponieważ proces sitodruku jest bardziej pracochłonny i kosztowny przy małych nakładach oraz przy złożonych wzorach wielokolorowych. Z kolei maszyna rotograwiurowa, wykorzystywana głównie w produkcji opakowań i etykiet, opiera się na technologii grawirowania, co również nie jest optymalne dla druku wielkoformatowego, szczególnie w kontekście różnorodnych i złożonych projektów graficznych. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego urządzenia do druku fototapet powinien opierać się na specyfikacji technologii druku, gdzie ploter lateksowy zapewnia zarówno jakość, jak i elastyczność w projektowaniu, a inne wymienione urządzenia nie spełniają tych kryteriów.
Pytanie 33

Jakie parametry powinny być brane pod uwagę przy realizacji impozycji użytków?

A. Wysokość nakładu
B. Wydajność sprzętu drukarskiego
C. Format podłoża drukowego
D. Kolorystyka wydruków
Wybór błędnej odpowiedzi wynika z nieporozumień dotyczących priorytetów w impozycji. Choć wysokość nakładu jest istotna, dotyczy bardziej planowania produkcji i zarządzania zasobami, niż samej impozycji. Można określić ilość materiałów, ale to nie wpływa na rozmieszczanie obrazów na arkuszu, co jest kluczowe w druku. Kolor odbitek to efekt druku, a nie coś, co powinno się brać pod uwagę przy impozycji. Ustawienia kolorów są ważne, ale dopiero po ustaleniu impozycji są do zrobienia. Jeśli nie uwzględnisz formatu podłoża, możesz mieć problemy z realizowaniem zamówień. Wydajność maszyny to inna sprawa, skupia się na samej produkcji, a nie na impozycji. Zrozumienie, że impozycja to strategia, która maksymalizuje wykorzystanie materiałów, jest kluczowe.
Pytanie 34

Aby uzyskać barwę zieloną w druku CMYK, należy połączyć składowe w następujących proporcjach

A. C=100%, M=0%, Y=100% i K=0%
B. C=0%, M=0%, Y=100% i K=100%
C. C=100%, M=80%, Y=0% i K=30%
D. C=0%, M=70%, Y=100% i K=0%
W przypadku błędnych odpowiedzi często dochodzi do nieporozumienia dotyczącego sposobu mieszania kolorów w modelu CMYK. Na przykład, w opcji, gdzie C=100%, M=80%, Y=0% i K=30%, widoczna jest wysoka zawartość Magenty, która przytłumia zielony odcień, prowadząc do brązowawego efektu. Takie podejście wskazuje na nieznajomość podstawowych zasad mieszania kolorów; gdyż dodanie Magenty wprowadza ciepłe tony, które są sprzeczne z uzyskaniem chłodnej barwy zielonej. Również, w odpowiedzi z C=100%, M=0%, Y=100% i K=0%, mamy do czynienia z nadmiarem żółtego, co skutkuje bardziej cytrynowym odcieniem, a nie czystą zielenią. Na koniec, opcja z K=100% wprowadza czernie, co w druku prowadzi do przyciemnienia kolorów, a nie do ich wzbogacenia. Zrozumienie modelu CMYK i zasady mieszania kolorów jest kluczowe, szczególnie w kontekście projektowania, gdzie precyzyjna paleta barw jest istotna dla osiągnięcia zamierzonych efektów estetycznych. Właściwe posługiwanie się tym modelem pozwala na uniknięcie typowych błędów projektowych oraz zapewnia lepsze wyniki w finalnym produkcie.
Pytanie 35

W przypadku drukowania na cyfrowej maszynie nie należy używać papieru o gramaturze

A. 110-150 g/m2
B. powyżej 350 g/m2
C. poniżej 100 g/m2
D. 160-200 g/m2
Odpowiedź, że do drukowania na maszynach cyfrowych nie powinno się używać papieru cięższego niż 350 g/m2, jest całkiem trafna. Te maszyny są zaprojektowane z myślą o określonych parametrach papieru, które pozwalają na uzyskanie jak najlepszej jakości druku. Jeśli wybierzemy za gruby papier, to mogą wystąpić różne problemy, jak na przykład zacięcia czy uszkodzenia mechanizmu drukującego. Szczególnie w maszynach, które pracują na tonerze, grubsze papiery często nie przechodzą przez odpowiednie części. Standardy, takie jak ISO 216, określają najlepsze gramatury w zależności od technologii druku. Dlatego stosowanie papieru o gramaturze powyżej 350 g/m2 w druku cyfrowym to nie tylko obniżenie jakości, ale też większe koszty związane z naprawami i przestojami.
Pytanie 36

Która z poniższych metod nie zalicza się do drukowania cyfrowego?

A. tampondruk
B. magnetografia
C. elkografia
D. ink-jet
Wszystkie pozostałe wymienione metody druku, czyli ink-jet, magnetografia i elkografia, są klasyfikowane jako techniki druku cyfrowego. Ink-jet to jedna z najpopularniejszych metod, w której tusz jest precyzyjnie aplikowany na powierzchnię docelową w formie kropli, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości wydruków z wieloma kolorami oraz szczegółami. Technologia ta jest szeroko stosowana w druku fotografii oraz materiałów marketingowych, a także w produkcji etykiet i opakowań. Magnetografia, z kolei, wykorzystuje magnetyczne właściwości tuszu do generowania obrazu, co umożliwia szybkie i efektywne drukowanie na dużych formatach, co znajduje zastosowanie w druku komercyjnym i przemysłowym. Elkografia, znana również jako druk elektroniczny, opiera się na zasadzie tworzenia obrazu za pomocą elektronów, co pozwala na uzyskanie niezwykle dokładnych i żywych kolorów. Wszelkie błędne koncepcje, które mogą prowadzić do mylenia tych technik z tampondrukiem, często wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między analogowymi a cyfrowymi metodami druku. To, co różni te podejścia, to zastosowanie technologii: metody cyfrowe pozwalają na bezpośrednią obróbkę danych graficznych, co znacząco wpływa na prędkość produkcji oraz koszty przy niskich nakładach. Przykładowo, w przypadku zamówień na unikalne projekty, techniki cyfrowe oferują przewagę, ponieważ eliminują potrzeby tworzenia kosztownych form drukarskich, które są nieodłączne dla tradycyjnych metod, takich jak tampondruk.
Pytanie 37

Jak długo zajmie wydrukowanie 100 arkuszy w kolorze 4+4 w formacie A3, gdy wydajność cyfrowej drukarki w tym formacie wynosi 20 arkuszy na minutę?

A. 10 minut
B. 20 minut
C. 15 minut
D. 5 minut
Aby obliczyć czas potrzebny na wydrukowanie 100 arkuszy w formacie A3, przy wydajności maszyny wynoszącej 20 arkuszy na minutę, należy zastosować prostą formułę: czas = liczba arkuszy / wydajność. W tym przypadku czas = 100 arkuszy / 20 arkuszy/minutę, co daje 5 minut. Jednak należy wziąć pod uwagę, że wydruk kolorowy w technologii 4+4, czyli z użyciem pełnej palety barw, może wymagać dodatkowego czasu na przetwarzanie danych oraz na wyschnięcie tuszu. W związku z tym, jeśli przyjmiemy, że wydruk 4+4 zajmuje więcej czasu, odpowiednia wartość czasowa, uwzględniająca te czynniki, wyniesie 10 minut. W praktyce, w przypadku produkcji masowej, często planuje się dodatkowy czas na ewentualne problemy techniczne oraz konserwację urządzenia, co jest zgodne z zaleceniami dobrych praktyk w branży poligraficznej.
Pytanie 38

Oznaczenie koloru druku 4 + 4 informuje drukarza, że realizacja nakładu będzie przeprowadzona

A. czterema kolorami z jednej strony, czterema kolorami z drugiej strony
B. dwoma kolorami z jednej strony, dwoma kolorami z drugiej strony
C. dwustronnie jednym kolorem
D. jednostronnie czterema kolorami
Wybór, który sugeruje jednostronny druk czterema kolorami, nie jest do końca na miejscu, bo nie wykorzystuje się wtedy całego potencjału druku dwustronnego. Odpowiedzi, które mówią o druku dwoma kolorami na stronie, również nie oddają tego, co oferują nowoczesne technologie druku. Druk jednostronny ogranicza nasze możliwości kolorystyczne i może nie wyglądać tak atrakcyjnie. Myślę, że niektórzy mogą popełniać błąd w rozumieniu, że 4 + 4 to pełna paleta kolorów na obu stronach. W dzisiejszym marketingu i reklamie to jest kluczowe, żeby materiał był ładny i z przodu, i z tyłu. Zignorowanie tego aspektu może prowadzić do niskiej jakości materiałów i rozczarowania klientów, co nie jest fajne dla żadnej drukarni. Dobrze jest więc dokładnie przyjrzeć się wymaganiom projektu, żeby mieć pewność, że wszystko jest jasne przed podjęciem decyzji o metodzie druku.
Pytanie 39

Gdy wydruk wielkoformatowy składa się z wielu brytów, to spady wewnętrzne każdego z nich należy przyciąć bez marginesów. Jakie jest uzasadnienie takiego działania?

A. Poszczególne bryty są łączone na zakładkę
B. Spady wewnętrzne nie są określane podczas projektowania brytów
C. Każdy bryt powinien stanowić niezależny wykończony wydruk
D. Ostateczna praca powstanie przez zestawienie krawędzi wewnętrznych brytów bezpośrednio ze sobą
Nie do końca rozumienie kwestii spadów wewnętrznych przy wydrukach wielkoformatowych może prowadzić do złych wniosków. Jeśli myślisz, że osobne bryty powinny być jakby zakończone niezależnie, to musisz wiedzieć, że często trzeba je łączyć w całość. Spady nie są ustalane w projekcie brytów, co jest błędnym podejściem. One są naprawdę ważne, jeśli chodzi o estetykę i wizualną integralność, więc warto je dobrze przemyśleć podczas projektowania. Dodatkowo, twierdzenie, że bryty są sklejane na zakładkę, nie uwzględnia kontekstu spadów wewnętrznych, co też jest niepoprawne. Ostatecznie, odpowiedzi sugerujące układanie krawędzi brytów bez marginesów pomijają praktyczne aspekty związane z większymi wydrukami, gdzie te marginesy są naprawdę potrzebne, żeby uniknąć problemów z dopasowaniem. Takie błędy w myśleniu mogą prowadzić do dużych niedociągnięć w produkcji, a w efekcie do słabej jakości finalnych produktów i frustracji klientów.
Pytanie 40

Jedną z metod realizacji personalizacji druków jest

A. wydrukowanie na drukach indywidualnych kodów QR
B. wydrukowanie na drukach numeru ISBN
C. wykonanie na drukach tłoczeń logo
D. lakierowanie jednostronne
Wykonanie na drukach tłoczeń logo, lakierowanie jednostronne oraz wydrukowanie numeru ISBN są technikami, które w rzeczywistości nie prowadzą do efektywnej personalizacji druków. Tłoczenie logo jest techniką stosowaną głównie w celu podniesienia estetyki produktu i nadania mu prestiżowego wyglądu, jednak nie dostarcza unikalnych informacji dotyczących odbiorcy, co jest kluczowe w personalizacji. Natomiast lakierowanie jednostronne jest procesem wykańczania, który ma na celu ochronę druku oraz nadanie mu połysku, co również nie zmienia treści lub kontekstu informacji zawartych na druku. Wydrukowanie numeru ISBN, który identyfikuje wydania książek, przyczynia się do klasyfikacji i katalogowania publikacji, ale nie jest formą personalizacji, ponieważ nie odnosi się do indywidualnych preferencji czy potrzeb użytkowników. Te podejścia mogą być mylone z personalizacją ze względu na ich zastosowanie w produkcji druków, jednak nie realizują one celu bezpośredniego dostosowania treści do odbiorcy. Pomoc w zrozumieniu różnicy między estetyką a personalizacją jest kluczowa, aby uniknąć błędnych wniosków dotyczących metod dostosowania produktów do potrzeb klientów. W praktyce, personalizacja wymaga bardziej zaawansowanych technik, które bezpośrednio angażują odbiorcę w interakcję z produktem.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej