Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budowy dróg
Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 06:47
Data zakończenia: 23 maja 2025 07:12

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Powłokę wiążącą z mieszanki mineralno-asfaltowej należy zagęszczać w ostatnim etapie

A. zagęszczarką płytową

B. walcem okołkowanym

C. walcem ogumionym

D. walcem stalowym gładkim

Zastosowanie innych narzędzi do zagęszczania warstwy wiążącej z mieszanki mineralno-asfaltowej, takich jak zagęszczarki płytowe, walce ogumione czy walce okołkowane, nie jest zalecane z kilku istotnych powodów. Zagęszczarki płytowe, choć skuteczne w niektórych zastosowaniach, nie są optimalne w kontekście zagęszczania warstw asfaltowych. Ich sposób działania, oparty na wibracjach, może prowadzić do niejednorodnego zagęszczenia, co w konsekwencji może przyczynić się do powstawania pustek powietrznych i obniżenia trwałości nawierzchni. Walce ogumione, mimo że są często używane w procesie zagęszczania, nie zapewniają wystarczającego nacisku niezbędnego do efektywnego zagęszczenia mieszanki mineralno-asfaltowej. Ich elastyczna powierzchnia może nie przenosić siły w sposób równomierny, co prowadzi do nierówności w gęstości materiału. Z kolei walce okołkowane, które mają na celu poprawę przyczepności nawierzchni, również nie są odpowiednie do zagęszczania warstwy wiążącej, ponieważ ich działanie koncentruje się na powierzchni, a nie na głębszych warstwach materiału. W związku z tym, wybór niewłaściwego narzędzia do zagęszczania może prowadzić do poważnych problemów eksploatacyjnych, w tym do nadmiernego zużycia nawierzchni, pojawiania się pęknięć czy innych uszkodzeń, które mogą znacząco wpłynąć na bezpieczeństwo i komfort użytkowników dróg.

Pytanie 2

Jakie urządzenia są wykorzystywane do odwodnienia wgłębnego?

A. rowy przydrożne

B. ścieki drogowe

C. przepusty rurowe

D. sączki drenarskie

Sączki drenarskie to urządzenia zaprojektowane w celu efektywnego odprowadzania wód gruntowych i opadowych, co czyni je idealnym rozwiązaniem do odwodnienia wgłębnego. Działają na zasadzie wytwarzania podciśnienia, co umożliwia ich aktywne wciąganie wody z gruntu. Użycie sączków drenarskich jest szczególnie zalecane w obszarach o wysokim poziomie wód gruntowych, gdzie inne metody, takie jak rowy przydrożne czy przepusty rurowe, mogą okazać się niewystarczające. W praktyce sączki stosuje się w budownictwie, ogrodnictwie oraz w inżynierii wodnej, na przykład podczas budowy fundamentów, aby zapobiec gromadzeniu się wody w wykopach. Zgodnie z normami budowlanymi, odpowiedni dobór i instalacja sączków drenarskich mogą znacząco poprawić stabilność konstrukcji oraz przedłużyć ich żywotność, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu wodami deszczowymi.

Pytanie 3

W trakcie odspajania gruntu IV kategorii przy użyciu spycharki, lemiesz powinien obcinać grunt

A. płasko

B. schodkowo

C. klinowo

D. grzebieniowo

Wybór odpowiedzi płasko, klinowo i grzebieniowo jest nieprawidłowy z kilku istotnych względów. Technika płaska polega na jednorodnym skrawaniu powierzchni bez kątowego podejścia, co może prowadzić do strat w wydajności i nieefektywnego usuwania gruntu. Przy takiej metodzie, lemiesz nie jest w stanie efektywnie wgryzać się w twardy grunt, co może skutkować koniecznością stosowania większej siły i wydłużeniem czasu pracy. Z kolei podejście klinowe, które sugeruje zastosowanie lemiesza w formie klina, nie jest właściwe, ponieważ może prowadzić do nadmiernego obciążenia przedniej części maszyny, co zwiększa ryzyko uszkodzenia sprzętu oraz zmniejsza precyzję odspajania. Technika grzebieniowa natomiast polega na skrawaniu materiału w formie ząbków, co jest odpowiednie w przypadku materiałów sypkich, ale niewłaściwe w kontekście gruntów IV kategorii. Tego rodzaju podejścia mogą prowadzić do osłabienia struktury gruntu i jego niestabilności, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży. Właściwe dobieranie technik odspajania jest kluczowe dla uzyskania efektywnych i bezpiecznych rezultatów, dlatego ważne jest, aby stosować metodę schodkową w takich warunkach, zapewniając jednocześnie długowieczność sprzętu i bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 4

Zbyt niskie napięcie paska klinowego w przecinarce do nawierzchni dróg może skutkować

A. brakiem przeniesienia napędu na tarczę tnącą

B. większym zużyciem łożysk

C. podwyższeniem efektywności urządzenia

D. zmniejszeniem zużycia paska klinowego

Kiedy pasek klinowy jest źle napięty, to może być naprawdę duży problem, zwłaszcza w przecinarce do nawierzchni dróg. Musi być odpowiednio napięty, żeby moc z silnika mogła się przenieść na tarczę tnącą. Jak jest zbyt luźny, to pasek się nie trzyma kół pasowych i zaczyna się ślizgać, co oznacza, że nie ma szans na dobre cięcie. Z mojego doświadczenia wynika, że warto regularnie sprawdzać napięcie paska, bo to jest kluczowe, zwłaszcza w sprzęcie budowlanym, gdzie niezawodność to podstawa. Poza tym, zbyt luźny pasek może przyspieszać zużycie innych elementów, co potem zwiększa koszty naprawy. Wiesz, w branży zaleca się, żeby dbać o stan techniczny sprzętu, a regularna konserwacja to jeden z najlepszych sposobów na to, by uniknąć problemów.

Pytanie 5

Do finalnego zagęszczania warstwy ścieralnej z SMA wykorzystuje się walec

A. ogumiony

B. stalowy gładki wibracyjny

C. stalowy okołkowany

D. stalowy gładki statyczny

Wybór innych typów walców nie jest odpowiedni do zagęszczania warstwy ścieralnej z SMA, ponieważ każdy z tych walców ma inne właściwości, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość nawierzchni. Walce stalowe okołkowane, które mają na swojej powierzchni wystające elementy, są zazwyczaj stosowane w procesach, gdzie wymagane jest zwiększone rozdrabnianie materiału, a nie jego zagęszczanie. Ich działanie może prowadzić do niepożądanych uszkodzeń warstwy ścieralnej oraz nierównomiernego rozkładu masy, co wpływa na późniejszą trwałość nawierzchni. Walce gładkie wibracyjne, mimo że oferują pewne korzyści w procesach budowlanych, nie są rekomendowane do SMA ze względu na ryzyko nadmiernego wibrowania, co może prowadzić do degradacji struktury mieszanki. Walce ogumione, z drugiej strony, są bardziej odpowiednie do zagęszczania materiałów takich jak grunt czy żwir, a ich zastosowanie w kontekście SMA może skutkować zbyt małym naciskiem, co nie zapewni wymaganego poziomu zagęszczenia. W branży budowlanej kluczowe jest stosowanie właściwych narzędzi do konkretnego zadania, a wybór nieodpowiednich walców może prowadzić do problemów, takich jak niestabilność nawierzchni czy nierównomierne zużycie asfaltu.

Pytanie 6

Największy poziom hałasu generowanego przez ruch samochodowy występuje na warstwie ścieralnej, która jest wykonana z

A. betonu asfaltowego

B. mieszanki o nieciągłym uziarnieniu

C. asfaltu porowatego

D. betonu cementowego

Wybór niepoprawnych materiałów nawierzchni, takich jak beton asfaltowy, mieszanki o nieciągłym uziarnieniu czy asfalt porowaty, opiera się na błędnym zrozumieniu ich właściwości akustycznych. Beton asfaltowy, choć bardziej elastyczny, charakteryzuje się lepszymi właściwościami tłumiącymi hałas, co sprawia, że jest często preferowany w budowie dróg o mniejszym natężeniu ruchu, gdzie hałas nie jest tak istotnym problemem. Mieszanki o nieciągłym uziarnieniu, przez swoją strukturę, mogą generować dźwięki w różnych częstotliwościach, co niekoniecznie przekłada się na obniżenie ogólnego poziomu hałasu. Asfalt porowaty, z kolei, znany jest z wysokiej zdolności do odprowadzania wody, ale jego porowatość nie zawsze zapewnia skuteczną redukcję hałasu. W kontekście inżynieryjnym, ważne jest rozumienie, że materiały te zostały zaprojektowane z myślą o różnych funkcjach, co może prowadzić do mylnych interpretacji ich zastosowania w kontekście hałasu. Kluczowe jest zatem, by przy projektowaniu nawierzchni drogowych kierować się nie tylko wytrzymałością, ale również efektywnością akustyczną materiałów.

Pytanie 7

Elementy odpowiedzialne za przenoszenie obciążeń zginających pomiędzy różnymi częściami maszyn to

A. nity

B. cewki

C. zawory

D. sworznie

Nity, zawory i cewki są elementami, które pełnią różne funkcje w konstrukcjach mechanicznych, ale nie są przeznaczone do przenoszenia obciążeń zginających w taki sposób jak sworznie. Nity są używane głównie do łączenia elementów w sposób stały, co oznacza, że nie są projektowane do przenoszenia obciążeń dynamicznych czy zginających. Nity pozostają w jednym miejscu, a ich zastosowanie ogranicza się do trwałych połączeń, takich jak w blachach czy kadłubach, gdzie nie występują znaczne ruchy względne między połączonymi elementami. Zawory, z kolei, mają na celu regulację przepływu cieczy lub gazów, a ich konstrukcja nie jest przystosowana do przenoszenia obciążeń mechanicznych, co sprawia, że są zupełnie innym rodzajem komponentów. Cewki, które są elementami elektromagnetycznymi, służą do przekształcania energii elektrycznej w pole magnetyczne, co również nie ma związku z przenoszeniem obciążeń zginających. Wybór niewłaściwych elementów do przenoszenia obciążeń może prowadzić do uszkodzeń konstrukcji oraz zmniejszenia ich efektywności. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego z tych elementów oraz ich zastosowania w kontekście projektowania urządzeń mechanicznych.

Pytanie 8

Jeśli zrealizowanie 100 słupków do znaków drogowych, wykonanych z rur stalowych o średnicy 70 mm, wymaga od pracowników 75,28 roboczogodzin (r-g), to ile czasu potrzeba na wykonanie 30 słupków?

A. 0,7528 r-g

B. 52,696 r-g

C. 22,584 r-g

D. 2,509 r-g

Obliczenie czasu potrzebnego na wykonanie 30 słupków do znaków drogowych można przeprowadzić na podstawie proporcjonalności. Jeżeli 100 słupków wymaga 75,28 roboczogodzin, to czas wykonania jednego słupka wynosi 75,28 r-g / 100 = 0,7528 r-g. Następnie, aby obliczyć czas dla 30 słupków, mnożymy czas jednego słupka przez 30: 0,7528 r-g * 30 = 22,584 r-g. Takie podejście jest zgodne z zasadami efektywności i optymalizacji pracy w projektach budowlanych oraz produkcyjnych. Proporcjonalne rozłożenie czasu pracy na jednostkę pozwala na precyzyjne planowanie zasobów i harmonogramów, co jest kluczowe w zarządzaniu projektami budowlanymi. Ustalanie norm czasowych dla pracowników i poszczególnych procesów roboczych jest praktyką powszechnie akceptowaną w branży, co pozwala na lepsze zarządzanie kosztami oraz czasem wykonania. Dlatego odpowiedź 22,584 r-g jest prawidłowa oraz odzwierciedla dobrze zorganizowany proces pracy.

Pytanie 9

Korzystając z tabeli do oddziaływania wibracyjnego należy użyć

Rodzaj oddziaływania	Maszyny do zagęszczania
Statyczne	walce gładkie, okołkowane, kołowe i ogumione; ciągnione i samojezdne; ciągniki gąsienicowe i kołowe
Wibracyjne	płyty wibracyjne (samobieżne, ciągnione), walce wibracyjne (gładkie, okołkowane, na kołach ogumionych), wibratory wgłębne
Udarowe	ubijaki swobodne i spadające (grawitacyjne), ubijaki elektryczne i spalinowe, ubijaki pneumatyczne
Hydromechaniczne i wybuchowe	Miotacze wodne, ładunki wybuchowe

A. ubijaka

B. walca wibracyjnego.

C. walca statycznego.

D. miotacza.

Poprawną odpowiedzią jest "walca wibracyjnego." Walce wibracyjne są powszechnie stosowane w procesach zagęszczania gruntów, szczególnie tam, gdzie wymagana jest wysoka efektywność w kompaktowaniu materiałów sypkich, takich jak piasek, żwir czy grudy. Wibracje generowane przez walec wibracyjny powodują, że cząsteczki gruntu przesuwają się i reorganizują, co skutkuje lepszym osadzeniem ich w obrębie siebie oraz zwiększeniem gęstości. Przykładowo, w budownictwie drogowym, walce wibracyjne są kluczowe do uzyskania odpowiedniej nośności podłoża, co zapewnia trwałość nawierzchni. Ważne jest również, aby pamiętać, że wibracje wprowadzone przez ten typ sprzętu mogą być dostosowane do różnych warunków gleby, co czyni je wszechstronnym narzędziem w pracach ziemnych. Stosowanie walca wibracyjnego jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, a jego efektywność została potwierdzona w licznych badaniach naukowych oraz normach dotyczących zagęszczania gruntów.

Pytanie 10

Jaką liczbę maszynogodzin będzie wykorzystywał 10-tonowy walec samobieżny podczas zagęszczania podbudowy z twardego tłucznia kamiennego o grubości 15 cm na fragmencie drogi o długości 100 m i szerokości 5 m, jeśli przy zagęszczeniu 100 m² takiej warstwy maszyna pracuje 3,43 m-g?

A. 343,00 m-g

B. 1715,00 m-g

C. 257,25 m-g

D. 17,15 m-g

Poprawna odpowiedź to 17,15 m-g. Obliczenia związane z maszynogodzinami walca samojezdnego przy zagęszczeniu podbudowy z tłucznia kamiennego opierają się na znajomości parametrów pracy maszyny oraz specyfiki zagęszczania. W tym przypadku podano, że walec pracuje 3,43 m-g na powierzchnię 100 m². Aby obliczyć całkowite maszynogodziny, należy najpierw obliczyć powierzchnię do zagęszczenia, która wynosi 100 m * 5 m = 500 m². Następnie, stosując podany wskaźnik, przeliczymy potrzebny czas pracy: (500 m² / 100 m²) * 3,43 m-g = 17,15 m-g. Kluczowe w tym obliczeniu jest zrozumienie, jak przeliczać jednostki oraz umiejętność pracy z danymi podanymi w pytaniu. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne w praktyce inżynierskiej i budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie dla efektywności i bezpieczeństwa prowadzonych prac.

Pytanie 11

Podczas wymiany oleju i filtra olejowego w pojeździe, olej warto spuszczać, gdy silnik jest

A. wyłączony, lecz wciąż bardzo gorący

B. włączony

C. całkowicie zimny

D. rozgrzany, ale nie zbyt gorący

Olej silnikowy powinien być spuszczany, gdy silnik jest rozgrzany, ale nie bardzo gorący, ponieważ ciepły olej ma niższą lepkość, co ułatwia jego odpływ. Podczas rozgrzania olej staje się bardziej płynny, co pozwala na skuteczniejsze usunięcie zanieczyszczeń i osadów, które mogły nagromadzić się w silniku. Praktycznie, gdy silnik osiąga temperaturę roboczą, większość zanieczyszczeń pozostaje w zawiesinie, co zwiększa efektywność procesu wymiany oleju. Warto również zauważyć, że zbyt wysoka temperatura oleju może prowadzić do poparzeń, a także uszkodzenia uszczelek silnika. Na przykład, zaleca się wymianę oleju po przejechaniu określonej liczby kilometrów lub po określonym czasie, kiedy silnik jest rozgrzany do optymalnej temperatury roboczej, co jest zgodne z dobrą praktyką w utrzymaniu pojazdów, opisaną w instrukcjach producentów samochodów. Regularne sprawdzanie i wymiana oleju jest kluczowe dla długowieczności silnika.

Pytanie 12

Utrwalenie nawierzchni na powierzchni polega na

A. sfrezowaniu nawierzchni, oczyszczeniu, spryskaniu emulsją asfaltową, ponownym ułożeniu nowej cienkiej warstwy asfaltowej i zawałowaniu

B. oczyszczeniu nawierzchni, rozsypaniu kruszywa, spryskaniu emulsją asfaltową i zawałowaniu

C. sfrezowaniu nawierzchni, oczyszczeniu, spryskaniu emulsją asfaltową, ponownym ułożeniu podgrzanego destruktu i zawałowaniu

D. oczyszczeniu nawierzchni, spryskaniu emulsją asfaltową, rozsypaniu kruszywa i zawałowaniu

Analiza niepoprawnych odpowiedzi ujawnia kilka kluczowych zrozumień związanych z procesem powierzchniowego utrwalenia nawierzchni. W pierwszej z analizowanych odpowiedzi pojawia się sfrezowanie nawierzchni, co zazwyczaj jest procesem stosowanym w przypadku intensywnie uszkodzonych nawierzchni, a nie w powierzchniowym utrwaleniu. Działanie to prowadzi do usunięcia dużej ilości materiału, co nie jest celem techniki powierzchniowego utrwalenia, która ma na celu jedynie poprawę już istniejącej nawierzchni. Kolejna odpowiedź odnosi się do rozsypania kruszywa przed nałożeniem emulsji asfaltowej. Takie podejście jest nieefektywne, ponieważ może prowadzić do braku odpowiedniej adhezji między warstwami, co w konsekwencji obniża trwałość nawierzchni. Zawałowanie, jako finalny krok, powinno następować po ułożeniu uzupełniającej warstwy, a nie przed jej nałożeniem. Ważnym aspektem jest również to, że każda z błędnych odpowiedzi pomija kluczowy proces skropienia emulsją asfaltową, który jest niezbędny dla uzyskania wymaganych właściwości adhezyjnych i ochronnych. Zaniedbanie tej części może prowadzić do poważnych problemów z trwałością i funkcjonalnością nawierzchni. W praktyce, nieprzestrzeganie tych zasad może skutkować dodatkowymi kosztami związanymi z naprawami oraz skróceniem żywotności infrastruktury drogowej. Te nieprawidłowości w myśleniu są typowe w zrozumieniu zagadnień związanych z utrzymaniem i konserwacją dróg, co skutkuje stosowaniem niewłaściwych metod, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 13

Aby zapobiec skraplaniu się pary wodnej oraz korozji zbiornika paliwa podczas przewidzianego długiego postoju urządzenia, należy

A. wlać do paliwa olej silnikowy.

B. uzupełnić zbiornik paliwa do połowy.

C. zostawić w zbiorniku minimalną ilość paliwa.

D. napełnić zbiornik paliwa do pełna.

Napełnienie zbiornika paliwa do połowy albo zostawienie małej ilości paliwa to nie najlepsze pomysły, jeśli chcesz uniknąć problemów przy długim postoju. Gdy zbiornik jest tylko częściowo wypełniony, to powietrze zostaje i rośnie ryzyko kondensacji pary wodnej, bo ciepło i zimno będą powodować skraplanie się. Woda w zbiorniku to nie tylko korozja, ale też zanieczyszczenie paliwa, co może wpłynąć na wydajność silnika i jego bezpieczeństwo. Poza tym, mieszanie oleju silnikowego z paliwem to zły pomysł i może nawet uszkodzić silnik. Paliwo i olej mają różne właściwości, więc ich łączenie może prowadzić do problemów. Lepiej stosować tylko dodatki do paliw, które są uznawane przez producentów, a nie bawić się w improwizację z olejem. Utrzymywanie zbiornika pełnego to kluczowe działanie, które powinien znać każdy, kto używa maszyn czy pojazdów.

Pytanie 14

Najwyższa warstwa nawierzchni, która jest wystawiona na działanie ruchu i warunków atmosferycznych, nazywana jest warstwą

A. wzmacniającą

B. wiązującą

C. ścieralną

D. izolacyjną

Warstwa ścieralna jest zewnętrzną warstwą nawierzchni, która jest bezpośrednio narażona na działanie ruchu pojazdów oraz czynników atmosferycznych, takich jak deszcz, śnieg czy zmiany temperatury. Jej główną funkcją jest ochrona wewnętrznych warstw konstrukcji drogi przed uszkodzeniami, a także zapewnienie odpowiedniej przyczepności dla pojazdów. W praktyce warstwa ta wykonana jest z materiałów odpornych na ścieranie, takich jak asfalt czy beton, co pozwala na długotrwałe użytkowanie nawierzchni. W przypadku nawierzchni asfaltowych, dodawane są do nich specjalne kruszywa, które zwiększają ich odporność na zużycie. Dobrą praktyką w projektowaniu nawierzchni drogi jest regularne monitorowanie stanu warstwy ścieralnej oraz przeprowadzanie odpowiednich prac konserwacyjnych, co wpływa na bezpieczeństwo i komfort jazdy. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 13108-1, warstwa ścieralna powinna być projektowana z uwzględnieniem ruchu drogowego oraz warunków klimatycznych, co ma kluczowe znaczenie dla jej trwałości i funkcjonalności.

Pytanie 15

Oblicz, jaką powierzchnię w m2 kostki betonowej należy zakupić do utworzenia ścieżki rowerowej o szerokości 2,00 m i długości 200,00 m, przy założeniu, że zużycie kostki na 100 m2 tej nawierzchni wynosi 102,5 m2?

A. 410,00 m2

B. 102,50 m2

C. 402,50 m2

D. 400,00 m2

Aby obliczyć powierzchnię kostki betonowej potrzebnej do wykonania ścieżki rowerowej, należy najpierw obliczyć całkowitą powierzchnię tej ścieżki. Ścieżka ma szerokość 2,00 m i długość 200,00 m, co daje 2,00 m * 200,00 m = 400,00 m2. Jednak zużycie kostki betonowej wynosi 102,5 m2 na każde 100 m2 nawierzchni, co oznacza, że na 400,00 m2 ścieżki będziemy potrzebować więcej kostki. Aby to obliczyć, należy użyć proporcji: (400,00 m2 / 100 m2) * 102,5 m2 = 410,00 m2. Wynik ten uwzględnia straty materiałowe i dodatkowe zapotrzebowanie związane z układaniem kostki, co jest praktyką stosowaną w budownictwie, aby zapewnić odpowiednią ilość materiału na wszelkie trudności podczas realizacji projektu, takie jak uszkodzenia czy błędy w pomiarach. Takie obliczenia są kluczowe w kontekście zarządzania projektami budowlanymi oraz efektywnością kosztową, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 16

Ekipa 5 pracowników otrzymała zlecenie na wykonanie 200 m² nawierzchni chodnika z kostki betonowej. Zakładając, że jeden pracownik jest w stanie ułożyć 5 m²/godz., oblicz, jaki czas będzie potrzebny ekipie do wykonania tego zadania?

A. 40 godzin

B. 8 godzin

C. 20 godzin

D. 6 godzin

Aby obliczyć, ile godzin będzie pracować brygada 5 robotników, należy najpierw ustalić, ile metrów kwadratowych nawierzchni jeden pracownik jest w stanie ułożyć w ciągu godziny. Z danych wynika, że jeden pracownik układa 5 m² na godzinę. Dlatego cała brygada pięciu robotników będzie w stanie ułożyć 5 m² x 5 = 25 m² w ciągu godziny. Następnie, aby obliczyć całkowity czas pracy brygady, dzielimy całkowitą powierzchnię, którą należy wykonać (200 m²), przez powierzchnię, którą brygada jest w stanie ułożyć w ciągu jednej godziny. To daje 200 m² / 25 m²/godzinę = 8 godzin. To podejście jest zgodne z zasadami zarządzania projektem budowlanym, które podkreślają znaczenie dokładnego planowania zasobów i czasu, a także efektywności pracy zespołowej. Przykładem może być zastosowanie tego typu obliczeń w praktyce, gdzie znajomość wydajności pracowników i planowanie czasochłonnych zadań są kluczowe dla terminowego zakończenia projektu.

Pytanie 17

Jaką ilość ton masy zalewowej trzeba zamówić, aby przeprowadzić uzupełnienie szczelin poprzecznych i podłużnych w górnej warstwie nawierzchni betonowej na dwóch jezdniach drogi o długości 1200 m i szerokości 7,0 m każda, jeżeli zapotrzebowanie na masę zalewową przy wykonaniu 100 m2 takiej nawierzchni wynosi 0,07 t?

A. 11,76t

B. 5,88 t

C. 168,00 t

D. 84,00 t

Wybierając inne odpowiedzi, można zauważyć kilka powszechnych błędów związanych z obliczaniami oraz interpretacją danych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 5,88 t czy 84,00 t mogły wynikać z niepoprawnego przeliczenia powierzchni jezdni lub niewłaściwego zastosowania współczynnika zużycia materiału. Często zdarza się, że osoby odpowiadające nie uwzględniają całkowitej powierzchni obu jezdni, co prowadzi do zaniżenia ilości niezbędnej masy zalewowej. Inny błąd to pomylenie jednostek obliczeniowych lub nieprawidłowe obliczenia proporcjonalne, co może skutkować brakiem precyzji. Na przykład, jeżeli obliczenia opierają się na założeniu, że zużycie materiału dotyczy tylko jednej jezdni, to powstaje rażąca różnica w końcowym wyniku. W praktyce inżynieryjnej, zwłaszcza w budownictwie drogowym, błędne kalkulacje mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak opóźnienia w realizacji projektu, przekroczenia budżetu, a nawet problemy z jakością wykonania. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie standardów, takich jak normy dotyczące materiałów budowlanych oraz metody obliczeń, które zapewniają dokładność i rzetelność projektów.

Pytanie 18

Prace związane z układaniem nawierzchni z betonowej kostki na podsypce cementowo-piaskowej powinny być realizowane w temperaturze otoczenia wynoszącej co najmniej

A. 0°C

B. -2°C

C. +5°C

D. +15°C

Układanie nawierzchni z betonowej kostki w temperaturach takich jak 0°C lub -2°C to spory błąd, który może przynieść mega problemy. Gdy temperatura spada poniżej +5°C, proces wiązania cementu się spowalnia, co obniża jakość mieszanki i sprawia, że nawierzchnia może być słabsza. Beton może nie osiągnąć odpowiedniej twardości, co skutkuje pęknięciami i deformacjami. Bez odpowiedniego zabezpieczenia przed zimnem, nawierzchnia może nabrać wilgoci i zamarzać, a to z kolei potęguje ryzyko uszkodzeń. Mówiąc szczerze, to są rzeczy w kontrze do norm budowlanych, które wskazują, że powinno się układać beton w sprzyjających warunkach, żeby uniknąć problemów. Warto też pamiętać, że różne projekty budowlane mają konkretne zalecenia dotyczące temperatury, w jakiej można pracować z betonem, więc nie można tego bagatelizować.

Pytanie 19

Która z poniższych awarii nie może prowadzić do podwyższenia poziomu oleju w silniku?

A. Zatkany filtr cząstek stałych

B. Dostanie się paliwa do miski olejowej

C. Dostanie się elektrolitu z akumulatora do miski olejowej

D. Przedostanie się płynu chłodniczego do miski olejowej

Wzrost poziomu oleju silnikowego może być spowodowany szeregiem innych usterek, które są związane z przedostawaniem się innych substancji do miski olejowej. Przykładowo, przedostanie się paliwa do miski olejowej to zjawisko, które może wystąpić w wyniku nieprawidłowego działania wtryskiwaczy, co prowadzi do nadmiernego wzbogacenia mieszanki paliwowo-powietrznej i jej przecieku do układu smarowania. Taki stan rzeczy może prowadzić do znacznego rozcieńczenia oleju silnikowego, co w konsekwencji obniża jego właściwości smarne i może prowadzić do poważnych uszkodzeń silnika. Innym czynnikiem może być zatkany filtr cząstek stałych, co może powodować zwiększone ciśnienie w układzie wydechowym i doprowadzić do przedostawania się spalin do układów, które nie są do tego przystosowane, w tym do miski olejowej. Z kolei elektrolit z akumulatora również może przedostawać się do miski, co jest wynikiem uszkodzeń układu elektrycznego oraz nieprawidłowego działania akumulatora. W każdym z tych przypadków dochodzi do niepożądanej interakcji substancji, co prowadzi do wzrostu poziomu oleju silnikowego. Niezrozumienie różnorodności potencjalnych przyczyn może prowadzić do błędnych diagnoz oraz nieefektywnego zarządzania stanem technicznym pojazdu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie mechanizmów działania poszczególnych układów w silniku oraz ich wzajemnych interakcji.

Pytanie 20

Ile kruszywa potrzebne jest do budowy podbudowy o grubości 20 cm, dla drogi o szerokości 6,0 m i długości 500 m, zakładając gęstość objętościową materiału równą 2,3 t/m3?

A. 600t

B. 1 380t

C. 1200t

D. 690t

Często wybór złych odpowiedzi bierze się z tego, że nie do końca rozumiesz zadanie albo robiłeś błędy w obliczeniach. Przy obliczaniu ilości kruszywa można łatwo pomylić jednostki, co prowadzi do złych wyników. Na przykład, jeśli ktoś pomiesza centymetry z metrami, dostanie dużo mniejsze wartości objętości, a to wpłynie na ostateczną masę. Inny częsty błąd to nie uwzględnienie gęstości materiału, co może sprawić, że masa wyjdzie za mała albo za duża. Zrozumienie, jak ważne jest przeliczanie jednostek i stosowanie wzorów, jest kluczowe dla uzyskania dobrych wyników. W budownictwie drogowym, gdzie precyzja jest mega istotna, błędne obliczenia mogą prowadzić do poważnych problemów, jak złe konstrukcje podbudowy, co z kolei wpływa na trwałość i bezpieczeństwo drogi. Dlatego warto korzystać z rzetelnych metod i standardów, a także sprawdzać wyniki w praktyce.

Pytanie 21

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ różnicę rzędnych wysokości pomiędzy początkiem a końcem odcinka drogi o długości 500 m i największym dopuszczalnym pochyleniu niwelety dla prędkości projektowej równej 100 km/h.

Największe dopuszczalne pochylenia niwelety
Prędkość projektowa [km/h]	120	100	80	70	60	50	40	30
Największe dopuszczalne pochylenie niwelety [%]	4	5	6	7	8	9	10	12

A. 15 cm

B. 25 cm

C. 10 cm

D. 20 cm

Różnica wysokości na odcinku drogi o długości 500 m przy maksymalnym pochyleniu dla prędkości 100 km/h wynosi 25 cm. Tak naprawdę to ma swoje uzasadnienie w normach budowy dróg, które mówią, że nie powinno być więcej niż 5% pochylenia. Możesz to obliczyć za pomocą prostego wzoru: h = L * p, gdzie h to różnica wysokości, L to długość drogi, a p to procent pochylenia. W tym przypadku mamy 500 m i pochylenie 5%, więc wychodzi: h = 500 m * 0.05 = 25 cm. Wiedza o takich obliczeniach jest bardzo ważna w projektowaniu dróg, bo wpływa na bezpieczeństwo kierowców i to, jak woda jest odprowadzana. W praktyce to pozwala lepiej planować drogi, co z kolei ma znaczenie dla ich trwałości i komfortu jazdy.

Pytanie 22

Aby zablokować wodę na górnej krawędzi skarpy wykopu, uniemożliwić jej dostanie się do wykopu oraz odprowadzić ją na zewnątrz, należy wykonać rów

A. stokowy

B. odpływowy

C. przydrożny

D. melioracyjny

Odpowiedź 'stokowy' jest prawidłowa, ponieważ rów stokowy jest zaprojektowany do przechwytywania wód opadowych oraz wód gruntowych, które mogą wpływać na stabilność wykopu. Stosowanie rowów stokowych w inżynierii lądowej i budownictwie jest zgodne z zasadami ochrony środowiska oraz z wytycznymi dotyczącymi zarządzania wodami. Rów tego typu skierowany jest na zbieranie wody z powierzchni terenu, co zapobiega jej gromadzeniu się w wykopach, co mogłoby prowadzić do osunięć ziemi lub innych niebezpiecznych sytuacji. Praktyka pokazuje, że odpowiednio zaprojektowane rowy stokowe mogą skutecznie odprowadzać wodę, co jest szczególnie istotne w obszarach o dużych opadach. W projektowaniu rowów stokowych uwzględnia się nachylenie, szerokość oraz głębokość, aby zapewnić odpowiedni przepływ wody, a także dostosowuje się je do lokalnych warunków geomorfologicznych i hydrologicznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi.

Pytanie 23

Aby ustalić ilość przejść walców koniecznych do odpowiedniego zagęszczenia nawierzchni z mieszanki mineralno-asfaltowej, należy przeprowadzić

A. badania polowe

B. odcinek próbny

C. odcinek projektowy

D. badania laboratoryjne

Odpowiedź "odcinek próbny" jest prawidłowa, ponieważ jest to kluczowy krok w procesie określania liczby przejść walców, które są niezbędne do uzyskania prawidłowego zagęszczenia nawierzchni z mieszanki mineralno-asfaltowej. Odcinek próbny pozwala na praktyczne przetestowanie różnych parametrów, w tym wagi walca, jego ustawień oraz liczby przejść, które są wymagane, aby osiągnąć optymalne zagęszczenie. W trakcie badania odcinka próbnego można również obliczyć parametry, takie jak stopień zagęszczenia i nośność podłoża, co jest istotne dla prawidłowego wykonania nawierzchni. Zgodnie z zasadami dobrej praktyki inżynieryjnej, odcinki próbne powinny być wykonywane w różnych warunkach, aby ocenić wpływ zmiennych takich jak temperatura czy wilgotność na proces zagęszczania. Dzięki temu inżynierowie mogą dostosować procedury oraz sprzęt, co prowadzi do wydajniejszej i bardziej trwałej nawierzchni. Przykładem zastosowania tej metody może być budowa nowej drogi, gdzie przed właściwym przystąpieniem do prac, przeprowadza się odcinek próbny, aby zoptymalizować cały proces budowlany.

Pytanie 24

Przed osadzeniem gruntu w nasypie położonym na terenie o nachyleniu większym niż 1:5, u podstawy nasypu powinno się przeprowadzić

A. spulchnianie

B. schodkowanie

C. darniowanie

D. humusowanie

Schodkowanie jest kluczową metodą przygotowania podłoża pod nasyp na terenach o dużym nachyleniu, które przekracza 1:5. Technika ta polega na utworzeniu poziomych schodków w terenie, co znacząco zwiększa stabilność nasypu i redukuje ryzyko osunięcia się gruntu. Poprzez wprowadzenie schodków powstają naturalne miejsca, gdzie grunt może być skuteczniej wbudowany, co zwiększa jego przyczepność do podłoża. Z perspektywy inżynierskiej, schodkowanie przyczynia się do równomiernego rozkładu obciążeń oraz ogranicza erosję terenów stoku. W praktyce, technika ta jest szeroko stosowana w budownictwie drogowym oraz kolejowym, gdzie stabilność nasypów jest kluczowa. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, schodkowanie powinno być projektowane z uwzględnieniem lokalnych warunków geologicznych oraz hydrologicznych, co pozwala na optymalne dostosowanie konstrukcji do specyfiki terenu. Poprawne wykonanie schodkowania nie tylko zwiększa bezpieczeństwo obiektów, ale także trwałość całego systemu nasypu.

Pytanie 25

Jakie urządzenie napędza tarczową piłę spalinową?

A. tarcza do cięcia

B. tłumik spalin

C. amortyzator drgań

D. silnik

Silnik jest kluczowym elementem napędu w tarczowej pile spalinowej, ponieważ to on generuje energię mechaniczną, która jest niezbędna do pracy urządzenia. W silnikach spalinowych, które są najczęściej stosowane w takich piłach, proces spalania mieszanki paliwowo-powietrznej w cylindrze wytwarza siłę, która obraca wał korbowy. Ta energia jest następnie przekazywana do tarczy tnącej przez system przekładni, co umożliwia cięcie różnorodnych materiałów, takich jak drewno czy metal. Przykładowo, w profesjonalnych zastosowaniach budowlanych i leśnych, efektywność i moc silnika bezpośrednio wpływają na szybkość oraz jakość cięcia. Przykładowe standardy branżowe, takie jak ISO 11681, definiują wymagania dotyczące bezpieczeństwa i efektywności pil spalinowych, co podkreśla znaczenie właściwego doboru silnika do danego zadania.

Pytanie 26

Jaka ilość brukowca o wymiarach 16 x 20 cm została wykorzystana przez robotników do utworzenia nawierzchni jezdni ulicy o szerokości 6,00 m i długości 200 m, jeśli standardowe zużycie materiału na 100 m2 tej nawierzchni wynosi 38,90 t?

A. 466,80 t

B. 933,60 t

C. 93,36 t

D. 233,40 t

No, odpowiedź 466,80 t to taka prawidłowa. Żeby obliczyć, ile brukowca trzeba na nawierzchnię jezdni, najpierw musimy ogarnąć powierzchnię. Ta jezdnia ma 6 m szerokości i 200 m długości, więc powierzchnia to 6,00 m * 200 m, czyli 1200 m². Potem korzystamy z normy zużycia materiału, która wynosi 38,90 t na 100 m² i obliczamy zużycie dla całej powierzchni: (1200 m² / 100 m²) * 38,90 t, co daje nam 466,80 t. Jak widać, te obliczenia są mega ważne w budownictwie, szczególnie przy zarządzaniu projektami, bo dokładne określenie, ile materiału potrzeba, pozwala uniknąć różnych opóźnień i kosztownych niespodzianek. Używanie takich norm jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, co w efekcie przekłada się na lepszą jakość i efektywność inwestycji.

Pytanie 27

Czyszczenie i mycie układów smarowania oraz chłodzenia w maszynach i urządzeniach, a także wymiana olejów oraz innych substancji smarnych, następuje w trakcie obsługi

A. diagnostycznej

B. codziennej

C. okresowej

D. transportowej

Mycie i czyszczenie układów smarowania i chłodzenia to naprawdę ważna część obsługi maszyn. Bez tego, jakbyśmy robili coś na pół gwizdka. Regularna wymiana olejów i innych środków smarnych pomaga, żeby wszystko działało jak należy. Każda maszyna potrzebuje takiego serwisu, żeby nie zajechać jej na amen. Na przykład w maszynach przemysłowych, jak nie zmieniamy oleju, to mogą się pojawić zanieczyszczenia, które mogą zrobić więcej szkody, niż myślimy. Jak się stosuje do standardów, takich jak ISO 9001, to naprawdę można utrzymać sprzęt w dobrym stanie. I jeszcze jedno - regularne kontrolowanie jakości olejów smarowych też jest mega istotne. Moim zdaniem, odpowiedź "okresowej" jest jak najbardziej na miejscu, bo to pokazuje, jak powinno się dbać o sprzęt.

Pytanie 28

Jaką powierzchnię nawierzchni chodnika o szerokości 1,50 m i długości 512,00 m z płyt betonowych o grubości 6 cm na podsypce piaskowej może zafakturować wykonawca?

A. 268,8 m2

B. 94,08 m2

C. 768,00 m2

D. 3 072,00 m2

Obliczanie powierzchni nawierzchni ciągu pieszego wymaga znajomości podstawowych wzorów geometrycznych. W tym przypadku, aby obliczyć powierzchnię, należy pomnożyć szerokość ciągu pieszego przez jego długość. Szerokość wynosi 1,50 m, a długość 512,00 m. Dokonując obliczeń: 1,50 m * 512,00 m = 768,00 m². To jest powierzchnia, za którą wykonawca może wystawić fakturę. W praktyce znajomość obliczania powierzchni jest kluczowa w branży budowlanej, zwłaszcza przy wycenach materiałów i usług. Ważne jest również uwzględnienie grubości nawierzchni (6 cm) oraz rodzaju podsypki, jednak te elementy nie wpływają bezpośrednio na powierzchnię. W kontekście przepisów budowlanych, wykonawca powinien przestrzegać norm dotyczących jakości materiałów oraz techniki ich układania, co zapewnia trwałość i odpowiednie parametry użytkowe nawierzchni.

Pytanie 29

Aby zredukować tarcie elementów wewnętrznych jednostki napędowej maszyny, należy regularnie, zgodnie z instrukcjami producenta, wymieniać

A. filtr powietrza

B. płyn chłodniczy

C. olej silnikowy

D. płyn hamulcowy

Odpowiedź "olej silnikowy" jest prawidłowa, ponieważ regularna wymiana oleju jest kluczowa dla zmniejszenia tarcia w silniku jednostki napędowej. Olej silnikowy pełni kilka istotnych funkcji: smaruje ruchome części silnika, zmniejsza tarcie, co zapobiega ich nadmiernemu zużyciu, a także pomaga w odprowadzaniu ciepła generowanego podczas pracy silnika. Zgodnie z zaleceniami producentów, należy wymieniać olej w określonych interwałach czasowych lub przebiegowych, co zazwyczaj jest opisane w instrukcji obsługi pojazdu. Producenci zalecają również stosowanie olejów o odpowiedniej klasie lepkości, co jest kluczowe dla ich skuteczności w różnych warunkach pracy. Przykładowo, oleje syntetyczne charakteryzują się lepszymi właściwościami smarnymi i stabilnością termiczną w porównaniu do olejów mineralnych. Ich regularne stosowanie przekłada się na dłuższą żywotność silnika oraz optymalną jego wydajność. Ponadto, dbałość o regularne wymiany oleju jest zgodna z dobrymi praktykami branżowymi oraz normami, które nakładają obowiązki na użytkowników pojazdów w kwestii konserwacji.

Pytanie 30

Mieszanka mineralno-asfaltowa o ciągłej, harmonijnej krzywej uziarnienia należy do typu

A. betonowego

B. makadamowego

C. pośredniego

D. tradycyjnego

Mieszanka mineralno-asfaltowa nie jest mieszanką makadamową, tradycyjną ani pośrednią, co wynika z różnic w ich strukturze i zastosowaniach. Mieszanki makadamowe, na przykład, nie charakteryzują się ciągłą krzywą uziarnienia, a ich dobór ziaren oparty jest głównie na grubości i jakości kruszywa, co w praktyce prowadzi do gorszej stabilności w porównaniu do mieszanki betonowej. Tradycyjne mieszanki asfaltowe z kolei często wykorzystują unormowane uziarnienie, ale nie zapewniają one takiej samej jednorodności jak mieszanka betonowa, co może prowadzić do problemów z trwałością nawierzchni w długim okresie użytkowania. W przypadku mieszanki pośredniej, jej skład może być dostosowywany w zależności od specyfikacji projektu, jednak brak ciągłości w krzywej uziarnienia może wpływać negatywnie na właściwości mechaniczne, co jest istotne w kontekście obciążeń dynamicznych, z jakimi mogą się spotkać nawierzchnie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla inżynierów i specjalistów zajmujących się budową dróg, aby mogli podejmować świadome decyzje dotyczące doboru odpowiednich mieszanek, co przekłada się na bezpieczeństwo i trwałość infrastruktury drogowej.

Pytanie 31

Korzystając z tabeli określ grunt, dla którego stosunek masy suchego szkieletu gruntowego do jego objętości bez porów wynosi 2,71 g/cm3.

Grunt	Gęstość właściwa [g/cm³]
Piasek kwarcowy	2,65
Pył	2,66-2,67
Glina	2,67-2,70
Glina zwięzła	2,69-2,72
Ił	2,71-2,78
Torfy	1,40-1,70
Namuły	1,40-2,60

A. Namuły

B. Glina zwięzła

C. Pył

D. Ił

Wybór odpowiedzi, która nie jest gliną zwięzłą, może wynikać z niepełnego zrozumienia właściwości gruntów i ich klasyfikacji na podstawie gęstości właściwej. Odpowiedzi takie jak ił, pył czy namuły, choć mogą mieć zbliżone wartości gęstości, nie mieszczą się w przedziale dla glin zwięzłych. Ił charakteryzuje się zwykle gęstością poniżej 2,71 g/cm3 i składa się głównie z cząsteczek o różnych rozmiarach, co może prowadzić do mylnych wniosków. Pył, z kolei, ze względu na swoją drobną frakcję, ma tendencję do zawilgocenia, co wpływa na jego gęstość, ale nadal nie osiąga wartości 2,71 g/cm3. Namuły, będące osadami organicznymi, również mają inną charakterystykę gęstości, co z kolei wpływa na ich zastosowanie w budownictwie. Często błędem jest interpretacja gęstości jako jedynego wskaźnika typu gruntu, podczas gdy inżynierowie muszą brać pod uwagę również inne czynniki, takie jak skład mineralny, dojrzałość gruntu oraz jego zdolności do odwadniania. W praktyce, dokładna klasyfikacja gruntów wymaga analizy wielu parametrów, co jest podstawą dobrych praktyk inżynieryjnych w geotechnice.

Pytanie 32

Zasadniczą podbudowę w nawierzchni elastycznej można zrealizować z

A. betonu asfaltowego

B. mastyksu grysowego

C. asfaltu lanego

D. asfaltu porowatego

Beton asfaltowy jest materiałem, który doskonale sprawdza się jako podbudowa zasadnicza w nawierzchniach podatnych, ze względu na swoje właściwości mechaniczne i trwałość. Jego struktura, składająca się z lepiku asfaltowego oraz kruszywa, zapewnia odpowiednią nośność i elastyczność, co jest kluczowe dla rozkładu obciążeń na podłoże. W praktyce stosuje się go często w miejscach o dużym natężeniu ruchu, gdzie wymagana jest wysoka odporność na deformacje. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 13108-1, beton asfaltowy powinien spełniać określone wymagania dotyczące trwałości oraz odporności na działanie czynników atmosferycznych. Wykorzystanie betonu asfaltowego jako podbudowy pozwala też na lepsze odprowadzanie wody, co zwiększa bezpieczeństwo ruchu. Dzięki tym właściwościom, materiał ten jest preferowany w projektowaniu dróg, parkingów, a także lotnisk.

Pytanie 33

Kruszywo naturalne, które nie przeszło obróbki mechanicznej, to

A. kliniec

B. tłuczeń

C. żwir

D. grys

Tłuczeń, kliniec oraz grys to kruszywa, które zostały poddane obróbce mechanicznej, co czyni je niewłaściwymi odpowiedziami na postawione pytanie. Tłuczeń powstaje w wyniku łamania skał na mniejsze fragmenty, co skutkuje ostrymi krawędziami i zróżnicowaną wielkością ziarna. Tego typu materiał jest powszechnie stosowany w budownictwie drogowym, jednak jego wytwarzanie wymaga skomplikowanego procesu technologicznego, który obejmuje kruszenie i sortowanie. Kliniec, z kolei, to produkt o podobnym charakterze, ale charakteryzujący się większymi ziarna. Jest używany głównie w budowie dróg i jako materiał na podbudowy. Warto również wspomnieć o gryzie, które jest kruszywem o znacznie mniejszych ziarnach, powstającym w wyniku mechanicznego mielenia skał. Grys jest często stosowany w produkcji betonu, jednak proces jego wytwarzania również nie jest naturalny. Kluczowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest ignorowanie definicji kruszywa naturalnego. Zrozumienie różnicy między kruszywami naturalnymi a tymi poddanymi obróbce mechanicznej ma kluczowe znaczenie w kontekście ekologii, efektywności kosztowej oraz trwałości materiałów budowlanych. Prawidłowe dobieranie materiałów, zgodnie z ich charakterystyką, wpływa na jakość i bezpieczeństwo konstrukcji budowlanych.

Pytanie 34

Cement luzem na terenie budowy przechowuje się

A. na stosach w zasiekach

B. w silosach stacjonarnych

C. na platformach załadunkowych

D. w cysternach stacjonarnych

Składowanie cementu luzem na hałdach w zasiekach czy na rampach ładunkowych wiąże się z licznymi niedogodnościami i ryzykiem, które mogą negatywnie wpływać na jakość tego materiału budowlanego. Hałdy, choć mogą być stosunkowo łatwe do utworzenia, nie zapewniają odpowiedniej ochrony przed warunkami atmosferycznymi, co prowadzi do ryzyka zawilgocenia i kontaminacji cementu. W rezultacie, cement składowany na hałdach może tracić swoje właściwości hydrauliczne, co jest kluczowe dla jego zastosowań budowlanych. Rampy ładunkowe również nie są optymalnym miejscem do długoterminowego składowania cementu, gdyż są one przeznaczone głównie do transportu materiałów, a nie ich magazynowania. Cysterny stacjonarne mogą być używane do transportu cementu w postaci mokrej, ale nie są rozwiązaniem dla cementu luzem. W rzeczywistości, zastosowanie cystern do składowania cementu jest ograniczone i często niezgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej. Uwzględniając te aspekty, kluczowe jest, aby w przypadku składowania cementu, zwrócić uwagę na metody, które zapewniają jego długotrwałą jakość oraz bezpieczeństwo, co najlepiej osiąga się poprzez użycie silosów stacjonarnych.

Pytanie 35

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ szerokość korony drogi.

Element pasa drogowego	Wymiar [m]
Pobocze gruntowe (krawędź lewa)	1,25
Pas awaryjny	2,50
Pas ruchu – jezdnia wschodnia	2 x 3,50 = 7,00
Opaska	0,50
Pas dzielący (bez opasek)	2,00 +2,00 = 4,00
Opaska	0,50
Pas ruchu – jezdnia zachodnia	2 x 3,50 = 7,00
Pas awaryjny	2,50
Pobocze gruntowe (krawędź prawa)	1,25

A. 19,00 m

B. 24,00 m

C. 26,50 m

D. 14,00 m

Wybór szerokości korony drogi, który jest mniejszy niż 26,50 m, może wynikać z niepełnego zrozumienia, jakie elementy wpływają na całkowitą szerokość drogi. Wiele osób może zakładać, że szerokość jezdni jest jedynym czynnikiem, co jest błędne. Szerokość drogi obejmuje nie tylko jezdnię, ale również pobocza, pasy ruchu oraz inne elementy infrastruktury. Na przykład, jeśli ktoś oblicza szerokość drogi na 19,00 m, może to sugerować, że nie uwzględnił poboczy lub innych istotnych komponentów, co prowadzi do nieprawidłowego wniosku. Warto również zauważyć, że standardy projektowania dróg wskazują na konieczność uwzględnienia szerokości dla różnych warunków ruchu. W przypadku dróg o intensywnym ruchu, minimalne wymagania mogą być wyższe, aby zapewnić bezpieczeństwo. Ponadto, błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepoprawnej analizy danych zawartych w tabeli, gdzie nie wszystkie wartości mogły zostać uwzględnione lub zostały błędnie zinterpretowane. Dlatego tak istotne jest dokładne zapoznanie się ze wszystkimi elementami i danymi przed podjęciem decyzji dotyczącej szerokości korony drogi.

Pytanie 36

Jakiego rodzaju grunt należy koniecznie usunąć z dolnej części konstrukcji drogi, jeśli nie użyje się geosyntetyków?

A. Żwir gliniasty

B. Pospółkę

C. Torf

D. Piasek pylasty

Torf jest materiałem organicznym, który charakteryzuje się dużą absorpcyjnością wody oraz niską nośnością. Jego obecność w strukturze nawierzchni drogowej może prowadzić do poważnych problemów, takich jak deformacje, osiadanie czy utrata stabilności konstrukcji. W przypadku braku zastosowania geosyntetyków, które mogą pomóc w stabilizacji i odprowadzaniu wody, usunięcie torfu staje się kluczowe dla zapewnienia długotrwałej i bezpiecznej nawierzchni. Przykłady dobrych praktyk wskazują, że w projektach budowy dróg często wykonuje się badania gruntu, aby zidentyfikować obecność torfu, co pozwala na wcześniejsze zaplanowanie jego usunięcia. Zgodnie z normami PN-EN 1997, które dotyczą geotechniki, należy unikać stosowania materiałów organicznych w warstwie nośnej nawierzchni drogowej, co podkreśla znaczenie torfu jako materiału, który wymaga bezwzględnego usunięcia.

Pytanie 37

Który z materiałów nadaje się do stworzenia warstwy drenażowej?

A. Piasek

B. Mieszanka mineralno-asfaltowa

C. Glina zwięzła

D. Beton cementowy

Mieszanka mineralno-asfaltowa, glina zwięzła oraz beton cementowy to materiały, które nie nadają się do wykonania warstwy odsączającej z powodu ich właściwości fizycznych i chemicznych. Mieszanka mineralno-asfaltowa charakteryzuje się niską przepuszczalnością, co powoduje, że woda ma trudności z przechodzeniem przez tę warstwę. Stosowanie tego typu materiału w warstwie odsączającej prowadziłoby do gromadzenia się wody, co jest sprzeczne z jej podstawowym zadaniem. Glina zwięzła, chociaż ma pewne zastosowania w konstrukcjach, ze względu na swoją strukturę i właściwości plastyczne, działa jak bariera, zatrzymując wodę zamiast jej odprowadzania. Użycie gliny w warstwie drenażowej może prowadzić do powstawania błotnych warunków, co jest niepożądane. Beton cementowy, z kolei, jest materiałem o twardej, zwartej strukturze, który również nie sprzyja przepływowi wody, a jego wykorzystanie w systemach drenażowych wymagałoby dodatkowych rozwiązań, aby zapewnić odpowiednią cyrkulację wody. W praktyce, wybierając materiał do warstwy odsączającej, kluczowe jest zrozumienie jego funkcji oraz właściwości, aby uniknąć kosztownych błędów projektowych, które mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania wodami gruntowymi w budowlach. Takie niepoprawne podejścia mogą wynikać z braku wiedzy na temat odpowiednich materiałów oraz ich specyfikacji w kontekście zastosowania inżynieryjnego.

Pytanie 38

Co wchodzi w skład ulepszonego podłoża?

A. podbudowa i podłoże gruntowe

B. warstwa ścieralna i wiążąca

C. podbudowa pomocnicza i zasadnicza

D. warstwa wzmacniająca i odsączająca

Wybór warstwy ścieralnej i wiążącej, podbudowy pomocniczej i zasadniczej, czy podbudowy i podłoża gruntowego, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące struktury i funkcji ulepszonego podłoża. Warstwa ścieralna i wiążąca to elementy nawierzchni, a nie podłoża. Warstwa ścieralna odpowiada za bezpośredni kontakt z ruchem drogowym, zapewniając odpowiednią przyczepność i trwałość, podczas gdy warstwa wiążąca łączy warstwy konstrukcyjne, ale nie ma na celu wzmocnienia podłoża. W kontekście podbudowy pomocniczej i zasadniczej, trzeba zauważyć, że obie te warstwy są istotne w kontekście całej konstrukcji, ale nie spełniają funkcji wzmacniającej i odsączającej, które są kluczowe dla stabilności podłoża. Podbudowa zasadnicza ma na celu rozkład obciążeń na szerszy obszar, ale nie zapewnia odprowadzania wód, co jest istotne w procesie budowy. Wybór podbudowy i podłoża gruntowego pokazuje brak zrozumienia różnicy między tymi pojęciami. Podłoże gruntowe stanowi naturalną podstawę, na której buduje się nawierzchnie, a sama jego struktura, jeśli nie jest odpowiednio wzmocniona, może prowadzić do nieprawidłowości konstrukcyjnych. W praktyce, zrozumienie tych koncepcji oraz ich zastosowanie w projektowaniu infrastruktury jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości obiektów budowlanych.

Pytanie 39

Oblicz, ile maszynogodzin należy przewidzieć dla pracy spycharki gąsienicowej podczas mechanicznego wykonania koryta o głębokości 30 cm, długości 100,00 m i szerokości 7,50 m w gruncie kategorii III, jeśli norma pracy spycharki wynosi 0,53 m-g na 100 m2 takiego koryta.

A. 3,975 m-g

B. 1,896 m-g

C. 5,925 m-g

D. 7,892 m-g

Aby obliczyć maszynogodziny pracy spycharki gąsienicowej dla koryta o głębokości 30 cm, długości 100 m i szerokości 7,5 m w gruncie kategorii III, musimy najpierw obliczyć powierzchnię koryta. Powierzchnia koryta wynosi: 100 m x 7,5 m = 750 m2. Następnie, znając normę pracy spycharki wynoszącą 0,53 m-g przy wykonaniu 100 m2, możemy obliczyć całkowitą ilość maszynogodzin. Dla 750 m2 obliczamy: (750 m2 / 100 m2) x 0,53 m-g = 3,975 m-g. Odpowiedź ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają dokładne obliczenia w oparciu o normy pracy maszyn budowlanych. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe nie tylko dla planowania czasu pracy, ale również dla optymalizacji kosztów i zasobów w projektach budowlanych. Właściwe oszacowanie maszynogodzin pozwala na efektywniejsze zarządzanie harmonogramem robót oraz minimalizację przestojów.

Pytanie 40

Przed przystąpieniem do działań konserwacyjnych oraz pielęgnacyjnych urządzenia zasilanego dwusuwowym silnikiem gaźnikowym, należy wykonać kolejno:

A. wyłączyć silnik — poczekać, aż się schłodzi — odłączyć przewód zapłonowy

B. zmniejszyć obroty silnika — odłączyć przewód zapłonowy — spuścić paliwo

C. wyłączyć silnik — odłączyć przewód zapłonowy — spuścić olej

D. zmniejszyć obroty silnika — poczekać, aż paliwo się wyczerpie — poczekać, aż silnik ostygnie

Przed rozpoczęciem czynności pielęgnacyjnych i konserwacyjnych urządzenia napędzanego dwusuwowym silnikiem gaźnikowym konieczne jest wyłączenie silnika, odczekanie aż ostygnie, a następnie odłączenie przewodu zapłonowego. Ten proces ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas pracy z urządzeniem. Wyłączenie silnika eliminuje ryzyko przypadkowego uruchomienia urządzenia, co mogłoby prowadzić do poważnych obrażeń. Oczekiwanie, aż urządzenie ostygnie, pozwala uniknąć poparzeń, które mogą wystąpić w przypadku kontaktu z gorącymi elementami silnika. Odłączenie przewodu zapłonowego stanowi dodatkową warstwę bezpieczeństwa, zapobiegając nieautoryzowanemu zapłonowi mieszanki paliwowo-powietrznej. Przykładem zastosowania tych praktyk może być praca z kosiarką lub piłą łańcuchową, gdzie prawidłowe wykonanie procedury konserwacyjnej jest kluczowe dla bezpieczeństwa operatora oraz długowieczności sprzętu. Przestrzeganie tych zasad jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i standardami BHP.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej