Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 08:55
Data zakończenia: 22 maja 2025 09:12

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Knedle z nadzieniem mięsnym, twarogowym, ziemniaczanym lub śliwkowym stanowią danie kuchni

A. włoskiej

B. francuskiej

C. węgierskiej

D. czeskiej

Knedle z nadzieniem mięsnym, twarogowym, ziemniaczanym lub śliwkowym to tradycyjna potrawa kuchni czeskiej, znana również w innych krajach Europy Środkowej. W Czechach knedle pełnią istotną rolę jako dodatek do wielu dań głównych, a także jako samodzielne danie. Przykładowo, knedle śliwkowe są często podawane z cukrem i cynamonem, co czyni je popularnym deserem. Warto zauważyć, że knedle czeskie różnią się od ich niemieckich czy polskich odpowiedników zarówno pod względem tekstury, jak i sposobu podawania. Dobre praktyki kulinarne w przygotowaniu knedli opierają się na jakości składników, np. świeżych ziemniaków czy lokalnych owoców, co przekłada się na bogactwo smaku. To tradycyjne danie europejskie można spotkać w różnych wariantach, ale ich czeska interpretacja pozostaje wyjątkowa, z wyraźnie zaznaczonym wpływem lokalnych tradycji kulinarnych oraz dostępnych składników. Znajomość takich potraw jest istotna dla osób interesujących się kulturą kulinarną regionu, a także dla szefów kuchni, którzy chcą wprowadzać do swojego menu autentyczne, regionalne dania.

Pytanie 2

W trakcie przygotowywania produktów z ciasta drożdżowego, gluten obecny w mące pszennej wpływa na

A. liczbę pęcherzyków powietrza w wyrobach cukierniczych

B. spoistość i ciągliwość ciasta

C. liczbę cząsteczek skrobi podczas wyrabiania ciasta

D. powiększenie objętości oraz trwałości ciasta

To, jak ciasto drożdżowe się sprawuje, zależy głównie od jego spoistości i ciągliwości. Gluten, który znajdziemy w mące pszennej, jest super ważny, bo to on nadaje ciastu jego strukturę. Kiedy wyrabiamy ciasto, gluten się rozwija i tworzy sieć, która zatrzymuje powietrze oraz gaz wytwarzany przez drożdże. Dzięki temu ciasto staje się elastyczne i sprężyste, a w piekarniku rośnie na objętości. Dobrze jest używać mąki z większą zawartością białka, jak na przykład mąka chlebowa, bo to pomaga uzyskać lepsze właściwości glutenowe. Często w piekarnictwie korzysta się z takich mąk, żeby ciasto miało fajną strukturę. Warto też wspomnieć o autolizie, czyli mieszaniu mąki z wodą przed dodaniem drożdży - to również poprawia rozwój glutenu i przekłada się na lepszą jakość ciasta.

Pytanie 3

Korzystając z zamieszczonego normatywu surowcowego, należy sporządzić

Normatyw surowcowy na 5 porcji
Nazwa surowca	Ilość
Wołowina bez kości	700 g
Mąka	10 g
Smalec	50 g
Masło	20 g

A. bryzole.

B. kotlety.

C. szaszłyki.

D. befsztyki.

Bryzole to danie, które zgodnie z przedstawionym normatywem surowcowym składa się z kotletów wołowych, które są obtaczane w mące i smażone na smalcu z dodatkiem masła. Taki sposób przygotowania pozwala na uzyskanie chrupiącej skórki oraz soczystego wnętrza, co jest kluczowe w kulinariach. Przygotowując bryzole, warto zwrócić uwagę na wybór odpowiedniego rodzaju mięsa oraz jego jakości, ponieważ wpływa to na smak końcowego dania. W branży gastronomicznej ważne jest również, aby stosować się do normatywów surowcowych, co umożliwia utrzymanie stałej jakości oraz kosztów produkcji. W praktyce, przygotowując bryzole, można je podać z różnymi dodatkami, takimi jak ziemniaki czy sałatki, co czyni je wszechstronnym daniem na każdą okazję. Dobrą praktyką jest także eksperymentowanie z przyprawami, co może znacząco wpłynąć na smak i aromat potrawy, dostosowując ją do preferencji gości.

Pytanie 4

W przypadku udzielania pierwszej pomocy osobie, która oparzyła dłoń, jak należy postąpić z oparzoną skórą ręki?

A. natrzeć spirytusem

B. natrzeć jodyną

C. polewać zimną wodą

D. polewać letnią wodą

Stosowanie spirytusu lub jodyny na oparzenia jest bardzo niebezpieczne i niezalecane zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi pierwszej pomocy. Spirytus może powodować dalsze podrażnienie skóry oraz ból, a jego zastosowanie na oparzenia prowadzi do odparzenia i wysuszenia tkanek, co z kolei może nasilić uszkodzenia. Jodyna, chociaż ma właściwości antyseptyczne, nie powinna być stosowana na oparzenia. Jej działanie może powodować silne pieczenie oraz opóźniać proces gojenia się rany. Zamiast tego, konieczne jest schłodzenie oparzonego miejsca, co przyczynia się do zmniejszenia stanu zapalnego oraz łagodzenia bólu. Polewanie ciepłą wodą również jest niewłaściwe, ponieważ może zwiększyć temperaturę oparzonej tkanki, co skutkuje większym uszkodzeniem komórek. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że wszelkie substancje dezynfekujące są odpowiednie w przypadku oparzeń. W rzeczywistości, pierwsza pomoc powinna koncentrować się na schłodzeniu i zabezpieczeniu rany przed zakażeniem, a nie na stosowaniu drażniących środków chemicznych.

Pytanie 5

Ilość usmażonego fileta saute z sandacza wynosi 100 g. Oblicz zapotrzebowanie na 180 porcji filetów saute wykonanych ze świeżych ryb, biorąc pod uwagę, że ubytek masy podczas smażenia filetów wynosi 25%.

A. 26,00 kg

B. 28,00 kg

C. 24,00 kg

D. 30,00 kg

Aby obliczyć zapotrzebowanie na 180 porcji filetów saute z sandacza, należy uwzględnić ubytek masy podczas smażenia, który wynosi 25%. Każda porcja waży 100 g, co oznacza, że waga ryby przed smażeniem wynosi 100 g podzielone przez (1 - 0,25), co daje 133,33 g. Zatem do przygotowania jednej porcji potrzebujemy 133,33 g świeżego fileta. Dla 180 porcji musimy obliczyć 180 razy 133,33 g, co daje 24 000 g, czyli 24 kg. To obliczenie pokazuje jak istotne jest uwzględnienie strat masy w każdym procesie kulinarnym, co jest zgodne z dobrymi praktykami gastronomicznymi. W branży restauracyjnej istotne jest precyzyjne planowanie zapotrzebowania na surowce, co wpływa na efektywność operacyjną i redukcję marnotrawstwa. W praktyce, zrozumienie ubytków masy podczas obróbki termicznej pozwala na dokładniejsze planowanie, co jest kluczowe dla zarządzania kosztami i zapewnienia wysokiej jakości potraw.

Pytanie 6

Kuchnia staropolska jest znana

A. z bigosu i blinów gryczanych

B. z zupy cebulowej oraz karpia na szaro

C. z zupy gulaszowej oraz zrazów zawijanych

D. z żuru oraz schabu pieczonego ze śliwkami

Odpowiedzi, które nie uznają żuru i schabu pieczonego ze śliwkami jako reprezentatywnych dla tradycyjnej kuchni staropolskiej, często wskazują na potrawy, które nie mają tak silnego związku z polskimi tradycjami. Na przykład zupa gulaszowa, choć popularna w niektórych regionach, jest bardziej związana z kuchnią węgierską niż polską. Również zrazy zawijane, mimo że mogą być podawane w Polsce, są interpretacją międzynarodową, a nie autentycznym daniem staropolskim. Bigos, który pojawia się w niektórych odpowiedziach, to rzeczywiście tradycyjne danie, ale bliny gryczane są bardziej typowe dla kuchni wschodniosłowiańskiej, a nie staropolskiej. Zupa cebulowa, z kolei, to danie, które ma swoje korzenie w kuchni francuskiej i nie jest charakterystyczne dla Polski. Warto zrozumieć, że staropolska kuchnia opiera się na głęboko zakorzenionych lokalnych tradycjach, które kształtowały się przez wieki, a wybrane potrawy powinny reprezentować tę unikalną historię. Przy wyborze potraw do tradycyjnych kuchni, istotne jest uwzględnienie ich kulturowego kontekstu oraz autentyczności, co jest kluczowe dla prawidłowego rozumienia dziedzictwa kulinarnego danego regionu.

Pytanie 7

Jakiego składnika spulchniającego powinno się użyć do przygotowania sufletów?

A. Proszek do pieczenia

B. Sodę oczyszczoną

C. Utarte żółtka

D. Pianę z białek

Soda oczyszczona jest środkiem spulchniającym, który działa na zasadzie reakcji chemicznej z kwasami, jednak nie jest odpowiednia do sufletów. Jej działanie opiera się na wydzielaniu dwutlenku węgla, co powoduje, że ciasto rośnie, ale w przypadku sufletów struktura wymaga innego podejścia. Suflety powinny być lekkie i delikatne, a soda oczyszczona może nadmiernie wpływać na ich teksturę, czyniąc je cięższymi. Utarte żółtka również pełnią ważną rolę w wielu przepisach, jednak ich zastosowanie w sufletach ma głównie charakter wzbogacający smak i nadający koloru, nie zaś spulchniający. Żółtka nie mają właściwości, które mogłyby pomóc w uzyskaniu pożądanej struktury sufletu. Proszek do pieczenia, mimo że jest popularnym środkiem spulchniającym, również nie jest najlepszym wyborem do sufletów, ponieważ jego działanie różni się od piany z białek. Proszek do pieczenia, choć skutecznie podnosi ciasto, działa w sposób, który nie zapewnia lekkości i delikatności, jaką oferuje piana. Właściwa technika przygotowania sufletu opiera się na umiejętności ubicia białek do idealnej konsystencji, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniego efektu końcowego. Użycie innych składników spulchniających może prowadzić do niepożądanych rezultatów i sprawić, że suflet nie osiągnie swojej typowej formy i lekkości.

Pytanie 8

Z 1200 g mąki, 3 szt. jaj oraz wody przygotowano 2500 g klusek kładzionych. Waga jednej porcji klusek wynosi 250 g. Ile mąki oraz jaj należy użyć, aby zrobić 20 porcji klusek?

A. 1600 g mąki i 4 jaja

B. 600 g mąki i 2 jaja

C. 2500 g mąki i 5 jaj

D. 2400 g mąki i 6 jaj

Odpowiedź 2400 g mąki i 6 jaj jest prawidłowa, ponieważ obliczenia opierają się na proporcjach składników użytych do przygotowania klusek. Z danych wynika, że z 1200 g mąki oraz 3 jaj stworzono 2500 g klusek, co daje nam jasny przelicznik. Kluski, które ważą 250 g na porcję, wymagają przygotowania 20 porcji, co łącznie daje 5000 g klusek. Skoro z 1200 g mąki produkujemy 2500 g klusek, możemy obliczyć, ile mąki potrzeba na 5000 g. Ustalając proporcję, mnożymy 1200 g mąki przez 2, co daje 2400 g mąki, oraz mnożymy 3 jaj przez 2, co daje 6 jaj. Taka metoda obliczeń jest standardem w kulinariach, pola dla przepisów można dostosowywać, zachowując odpowiednie proporcje, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanej konsystencji i smaku. Przykładem zastosowania może być przygotowanie większej ilości klusek na rodzinne spotkanie, gdzie znajomość podstawowych zasad proporcji składników będzie niezwykle pomocna.

Pytanie 9

Metoda biologicznego konserwowania ogórków opiera się na wykorzystaniu fermentacji?

A. kwasu mlekowego

B. kwasu sorbowego

C. kwasu octowego

D. kwasu fosforowego

Wybór kwasu fosforowego, sorbowego albo octowego do utrwalania ogórków nie jest dobry i to z kilku powodów. Kwas fosforowy, który znajdziesz w niektórych napojach gazowanych, w ogóle nie jest używany w fermentacji mlekowej, a jego stosowanie w żywności nie jest zbyt popularne, bo może podrażniać oraz nie ma wartości odżywczych. Kwas sorbowy jest konserwantem, który zapobiega pleśni, ale nie prowadzi do fermentacji, więc nie wspiera naturalnych procesów w warzywach. Kwas octowy z kolei, znany z octu, można używać do konserwacji, ale działa jako kwaszenie, a nie fermentacja. Zmienia smak i teksturę ogórków oraz może zabijać te dobre bakterie, które są ważne w fermentacji. Jak się wybiera złe metody konserwacji, można łatwo stracić wartości odżywcze, zmienić smak czy teksturę, a nawet wpłynąć na zdrowie przez syntetyczne dodatki. Niestety, takie wnioski biorą się z braku zrozumienia fermentacji i dobrych praktyk w utrwalaniu żywności.

Pytanie 10

Resztki mięsa, które powstają podczas przygotowywania sztufady, powinny być wykorzystane do zrobienia

A. boeuf Stroganowa

B. kotletów pożarskich

C. sznycla po wiedeńsku

D. pieczeni rzymskiej

Wybór sznycla po wiedeńsku, boeuf Stroganowa lub kotletów pożarskich jako dań do wykorzystania okrawków mięsa jest nieprawidłowy z kilku powodów. Sznycel po wiedeńsku to klasyczne danie, które wymaga użycia całego, gładkiego kawałka mięsa, najczęściej cielęcego, które następnie jest panierowane i smażone. Użycie okrawków, które nie mają odpowiednich kształtów i tekstur, może prowadzić do nieudanych rezultatów, а także zmniejszyć jakość końcowego produktu. Z kolei boeuf Stroganowa to danie, które również opiera się na dużych kawałkach mięsa, pokrojonych w cienkie paski, a nie na resztkach. Tradycyjnie przygotowuje się je z polędwicy wołowej, a nie z okrawków, co podkreśla znaczenie jakości używanego mięsa. Dodatkowo kotlety pożarskie, choć mogą być przygotowane z mięsa mielonego, wymagają starannie dobranego mięsa oraz odpowiednich proporcji przypraw, co również czyni je mniej odpowiednimi do wykorzystania okrawków. W gastronomii kluczowe jest zachowanie odpowiedniej jakości potraw, a wykorzystanie okrawków do tych dań może prowadzić do utraty standardów, co negatywnie wpłynie na wrażenia kulinarne konsumentów. Ostatecznie, dobór odpowiednich dań do wykorzystania pozostałości mięsa powinien opierać się na zasadach jakości i techniki kulinarnej.

Pytanie 11

Aby wzbogacić wartość witaminową posiłku, który składa się z zupy ogórkowej, jaja sadzonego, ziemniaków gotowanych oraz deseru z świeżych truskawek, jaki dodatek witaminowy powinno się podać?

A. surówkę z marchwi

B. pieczarki z patelni

C. surówkę z selera

D. szparagi z wody

Wybór surówki z selera, pieczarek z patelni czy szparagów z wody jako dodatków do obiadu nie dostarcza optymalnej wartości witaminowej. Surówka z selera, choć również zdrowa, zawiera mniej beta-karotenu w porównaniu do marchwi, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego poziomu witaminy A. W kontekście zdrowego odżywiania, konieczne jest skupienie się na produktach bogatych w konkretne składniki odżywcze, które komplementują inne elementy posiłku. Pieczarki, choć są źródłem białka oraz witamin z grupy D i B, nie dostarczają istotnych ilości witamin A czy C. Ich przygotowanie na patelni może również wiązać się z dodatkiem tłuszczu, co w pewnych okolicznościach może prowadzić do niezdrowego zwiększenia kaloryczności posiłku. Szparagi z wody, chociaż są zdrowe i mają niską kaloryczność, również nie wnoszą do diety znaczących ilości witaminy A w porównaniu do marchwi. Często mylnie zakłada się, że każde warzywo jest równie wartościowe, co prowadzi do niedoborów w diecie. Właściwe zrozumienie wartości odżywczej posiłków jest kluczowe dla tworzenia zdrowego menu, które spełnia wymagania organizmu."

Pytanie 12

Regionalne dania takie jak "gzik z pyrami" oraz "kluchy na lumpie" są typowe dla kuchni

A. podlaskiej

B. mazowieckiej

C. wielkopolskiej

D. śląskiej

Odpowiedź 'wielkopolska' jest prawidłowa, ponieważ potrawy takie jak 'gzik z pyrami' oraz 'kluchy na lumpie' są tradycyjnymi daniami charakterystycznymi dla regionu Wielkopolski. Gzik, czyli twarożek z dodatkiem śmietany i przypraw, podawany często z ziemniakami, jest popularną potrawą w tej części Polski. Kluchy na lumpie to z kolei kluski, które są często podawane w różnych wersjach, na przykład z dodatkiem sosów lub mięs, a ich popularność w Wielkopolsce związana jest z lokalnymi tradycjami kulinarnymi. Warto zaznaczyć, że kuchnia wielkopolska charakteryzuje się prostotą i wykorzystaniem lokalnych produktów, co jest zgodne z ogólnymi trendami w praktykach kulinarnych, które promują regionalizm i sezonowość składników. Uczestnicy kursu powinni zwrócić uwagę na lokalne tradycje kulinarne, które są ważnym elementem kultury i mogą wzbogacać ich wiedzę na temat różnorodności kuchni polskiej.

Pytanie 13

Gazpacho to zimna zupa warzywna, która jest typowa dla kuchni

A. hiszpańskiej

B. rosyjskiej

C. francuskiej

D. włoskiej

Kuchnia francuska, rosyjska i włoska mają swoje specyficzne potrawy, które mogą być mylone z gazpacho ze względu na zróżnicowanie smaków i technik kulinarnych, jednak żadna z nich nie ma z nim nic wspólnego. Francuska kuchnia jest znana z bogatych zup, takich jak bouillabaisse, która jest zupą rybną, a nie warzywną, co kontrastuje z charakterem gazpacho. W rosyjskiej tradycji popularna jest zupa chłodnik, ale jej skład i sposób podania różnią się znacznie od hiszpańskiego gazpacho. Z kolei kuchnia włoska słynie z takich potraw jak minestrone, ale również nie jest to zimna zupa. Typowe błędy myślowe, jakie mogą prowadzić do wyboru niepoprawnych odpowiedzi, obejmują generalizację lub skojarzenie zimnych potraw z określonymi kuchniami bez uwzględniania ich specyfiki. Ponadto, fakt, że wiele kuchni europejskich korzysta z podobnych składników, może prowadzić do pomyłek. Kluczowe jest, aby przy wyborze odpowiedzi na pytania kulinarne, zwracać uwagę na kontekst kulturowy i regionalny, co pozwoli uniknąć błędnych założeń i lepiej zrozumieć różnorodność światowej gastronomii.

Pytanie 14

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż optymalne warunki przechowywania jabłek.

	Surowiec	Temperatura środowiska [°C]	Wilgotność powietrza [%]
I	owoce pestkowe	0 ÷ 2	85 ÷ 90
II	owoce jagodowe	0 ÷ 2	90 ÷ 95
III	owoce ziarnkowe	2 ÷ 4	85 ÷ 90
IV	owoce południowe	10 ÷ 15	90 ÷ 95

A. II

B. III

C. IV

D. I

Wybór odpowiedzi I, II lub IV wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące optymalnych warunków przechowywania jabłek. Odpowiedź I, sugerująca zbyt wysoką temperaturę, nie uwzględnia, że jabłka w cieple szybciej dojrzewają i narażone są na choroby. Zbyt wysoka temperatura prowadzi do spadku jakości, a owoce mogą się psuć w krótszym czasie. Odpowiedź II, która również przewiduje niewłaściwą temperaturę, wykazuje ignorancję wobec standardów przechowywania owoców, które wymagają chłodzenia. Z kolei odpowiedź IV, choć może wydawać się atrakcyjna, sugeruje zbyt niską wilgotność, co może skutkować negatywnymi skutkami w postaci wysychania jabłek. W praktyce, niska wilgotność powoduje utratę masy i jakości owoców, co jest niezgodne z zaleceniami. Każda z tych odpowiedzi nie uwzględnia fundamentalnych zasad przechowywania owoców, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich właściwej pielęgnacji i przechowywania w magazynach. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że nie tylko temperatura, ale również wilgotność powietrza odgrywa kluczową rolę w zachowaniu jakości owoców podczas ich dłuższego przechowywania.

Pytanie 15

Przygotowując wyroby z ciasta kluskowego, należy przesiać mąkę, a następnie wykonać następujące czynności:

A. zarabianie, formowanie i wyrabianie ciasta

B. wyrabianie, formowanie i zarabianie ciasta

C. zarabianie, wyrabianie i formowanie ciasta

D. wyrabianie, zarabianie i formowanie ciasta

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na niekompletne zrozumienie procesu przygotowywania ciasta kluskowego. W przypadku odpowiedzi, w której jako pierwszy wymieniono wyrabianie, występuje istotny błąd, ponieważ bez wcześniejszego zarabiania nie można uzyskać odpowiedniej struktury ciasta. Zarabianie jest kluczowym etapem, który łączy składniki w jedną masę, co jest fundamentalne dla dalszych procesów. Nie można przeskoczyć tego etapu, ponieważ wyrabianie bez odpowiednio połączonych składników prowadzi do powstania grudek oraz utraty elastyczności, co negatywnie wpłynie na jakość klusek. Z kolei formowanie przed prawidłowym wyrobieniem ciasta może skutkować trudnościami w nadawaniu odpowiednich kształtów, ponieważ ciasto może być zbyt suche lub zbyt lepkie. Przy odpowiedziach, w których podano 'zarabianie' jako ostatni etap, pojawia się mylne przekonanie, że można zakończyć proces przygotowania przed uzyskaniem odpowiedniej struktury ciasta. Takie podejście jest sprzeczne z klasycznymi metodami, które kładą nacisk na sekwencyjne działanie. W praktyce kulinarnej, każdy z tych kroków musi być realizowany w określonym porządku, aby zapewnić doskonały smak i teksturę potraw.

Pytanie 16

Postępując zgodnie z zamieszczonym opisem, tuszkę

Opis
1. Ułóż tuszkę grzbietem na desce.
2. Przetnij skórę w dolnej części brzucha z obu stron.
3. Włóż w przecięcia nogi.
4. Skrzydła wykręć w stawie barkowym załóż na grzbiet.

A. formuje się w kieszeń.

B. spina się dwiema nitkami.

C. spina się jedną nitką.

D. formuje się sposobem angielskim.

Podejścia zaproponowane w niepoprawnych odpowiedziach wskazują na pewne niedoprecyzowanie w zrozumieniu procesu przygotowania tuszki drobiowej do nadziewania. Formowanie tuszki sposobem angielskim nie odnosi się do właściwego przygotowania, gdyż ten termin nie jest powszechnie używany w kontekście tuszki drobiowej. Z kolei spinać tuszkę jedną lub dwiema nitkami sugeruje technikę, która nie jest zalecana, ponieważ może prowadzić do nierównomiernego rozkładu farszu oraz utrudniać jego wchłanianie w trakcie gotowania. Takie podejścia mogą powodować, że tuszka nie zamknie się prawidłowo, co prowadzi do wyciekania farszu i utraty soczystości mięsa. Formowanie tuszki w kieszeń to zatem najlepsza praktyka, zapewniająca integrację składników. Niekiedy kucharze mogą ulegać pokusie szybkich rozwiązań, co prowadzi do obniżenia jakości potrawy. Ignorowanie odpowiednich technik może skutkować nie tylko frustracją kucharza, ale także niezadowoleniem gości. Praktyczne umiejętności związane z formowaniem tuszki powinny być rozwijane poprzez doświadczenie i naukę, a zastosowanie sprawdzonych metod znacznie ułatwia proces kulinarny.

Pytanie 17

Przy sporządzaniu konfitur owoce powinny być

A. gotowane w syropie cukrowym

B. oczyszczone i odparowane

C. odparowane pod ciśnieniem

D. zmrożone i zagęszczone

Gotowanie owoców w syropie cukrowym to kluczowy proces przy przygotowywaniu konfitur, który wpływa na smak, teksturę oraz trwałość gotowego produktu. Syrop cukrowy działa jako środek konserwujący, zwiększając zawartość cukru w produkcie, co utrudnia rozwój mikroorganizmów. Proces gotowania pozwala na wydobycie naturalnych soków z owoców, co sprzyja ich równomiernemu rozgotowaniu oraz intensyfikacji smaku. Owoce należy najpierw przygotować, myjąc i krojąc na mniejsze kawałki, a następnie umieścić je w garnku razem z syropem przygotowanym z cukru i wody. Gotowanie powinno odbywać się na umiarkowanym ogniu, co pozwala na odparowanie nadmiaru wody i uzyskanie odpowiedniej konsystencji. Regularne mieszanie jest istotne, aby zapobiec przypaleniu. Po zakończeniu gotowania, konfitury powinny być przechowywane w wyparzonych słoikach, co zapewnia ich długotrwałość. Przykładem mogą być konfitury z truskawek, które po odpowiednim przygotowaniu i gotowaniu w syropie cukrowym zachowują intensywny smak i aromat owoców.

Pytanie 18

Jaką wartość energetyczną ma 100 g pizzy z pieczarkami i cebulą, jeśli zawiera 13 g białka, 13 g tłuszczu oraz 32 g węglowodanów?

A. 232 kcal

B. 457 kcal

C. 297 kcal

D. 362 kcal

Wartość energetyczna 100 g pizzy z pieczarkami i cebulą wynosi 297 kcal. Aby obliczyć całkowitą wartość energetyczną, należy uwzględnić ilość białka, tłuszczu oraz węglowodanów, które są głównymi składnikami odżywczymi. Białko dostarcza 4 kcal na gram, tłuszcz 9 kcal na gram, a węglowodany 4 kcal na gram. W przypadku pizzy mamy 13 g białka, co daje 52 kcal, 13 g tłuszczu, co przekłada się na 117 kcal oraz 32 g węglowodanów, co generuje 128 kcal. Zsumowanie tych wartości: 52 + 117 + 128 = 297 kcal. Obliczanie wartości energetycznej produktów spożywczych jest kluczowe dla osób dbających o dietę oraz dla specjalistów zajmujących się żywieniem, ponieważ pozwala na lepsze planowanie posiłków i kontrolę kaloryczności diety. W praktyce, znajomość wartości energetycznej żywności jest niezbędna w dietetyce oraz w branży gastronomicznej, aby móc dostosować oferty do potrzeb klientów.

Pytanie 19

Jaką technikę przetwarzania należy wykorzystać w opisanym etapie przygotowania sałatki z czerwonej kapusty? "Cienko poszatkowaną kapustę skropić octem, obgotować przez około 2-3 minuty w wrzącej wodzie i schłodzić zimną wodą"?

A. Blanszowanie

B. Bejcowanie

C. Macerowanie

D. Marynowanie

Techniki takie jak bejcowanie, macerowanie czy marynowanie są często mylone z blanszowaniem, jednak różnią się zasadniczo w swoim celu i metodach. Bejcowanie polega na impregnacji żywności, zazwyczaj mięsa, w roztworach przyprawowych, co wpływa na smak oraz trwałość produktu, ale nie jest stosowane do obróbki warzyw, jak w przypadku sałatki z czerwonej kapusty. Macerowanie zaś to proces namaczania owoców lub warzyw w cieczy, najczęściej z dodatkiem cukru lub alkoholu, co prowadzi do ich zmiękczenia i intensyfikacji aromatu, lecz nie wymaga gotowania, a więc nie wpływa na zachowanie chrupkości. Marynowanie, z kolei, jest techniką dłuższego zanurzenia składników w marynacie, co skutkuje ich fermentacją i nadaniem im nowego smaku, ale również nie ma zastosowania w sytuacji, gdzie potrzebne jest szybkie i skuteczne przetworzenie, jak w przypadku blanszowania. Wybór niewłaściwej metody obróbki może skutkować niepożądanym smakiem, teksturą lub nawet utratą wartości odżywczych, co jest częstym błędem w kuchni. Dlatego zrozumienie różnic między tymi technikami jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych rezultatów kulinarnych.

Pytanie 20

Jakiego czynnika należy użyć do suszenia żywności przy zastosowaniu metody konwekcyjnej?

A. Gorącą parę wodną w autoklawie

B. Niską temperaturę i wysoką próżnię

C. Kwas mlekowy

D. Gorące powietrze

Stosowanie kwasu mlekowego jako czynnika do suszenia produktów spożywczych jest koncepcją nieadekwatną, ponieważ kwas ten nie pełni roli odwadniającej, lecz silnie wpływa na proces fermentacji. Kwas mlekowy, powstający w wyniku fermentacji, jest używany głównie w konserwacji żywności, co ma na celu przedłużenie trwałości, a nie jej suszenie. W przypadku niskiej temperatury i wysokiej próżni, choć ta metoda, znana jako liofilizacja, jest skuteczna w usuwaniu wilgoci, nie jest to technika konwekcyjna. Liofilizacja wymaga skomplikowanego sprzętu i jest stosunkowo kosztowna, co czyni ją mniej dostępną dla powszechnego użytku w przemyśle spożywczym w porównaniu do konwencjonalnych metod. Używanie gorącej pary wodnej w autoklawie również nie jest odpowiednie dla procesu suszenia, ponieważ autoklaw działa na zasadzie sterylizacji przy wysokich temperaturach i ciśnieniach, co jest przeciwieństwem procesu suszenia, który wymaga cyrkulacji gorącego powietrza dla efektywnego odparowania wody. Takie nieporozumienia mogą wynikać z mylenia różnych procesów technologicznych, dlatego ważne jest zrozumienie specyfiki każdej metody i jej zastosowania w kontekście przetwórstwa żywności.

Pytanie 21

Zupę gulaszową według węgierskiego przepisu serwuje się

A. w bulionówce

B. w rondelku

C. w kociołku

D. w filiżance

Podawanie zupy gulaszowej w rondelku, bulionówce czy filiżance nie jest zgodne z tradycjami kuchni węgierskiej i nie oddaje w pełni jej charakteru. Rondel, choć praktyczny w przygotowywaniu potraw, nie zapewnia tego samego efektu smakowego i wizualnego, co kociołek. Zupa gulaszowa to potrawa, która wymaga dłuższego czasu gotowania, aby smaki mogły się odpowiednio przegryźć. Podawanie jej w rondelku ogranicza jej potencjał, ponieważ naczynie to nie jest dostosowane do długotrwałego podtrzymywania temperatury, co jest kluczowe w przypadku gulaszu. Bulionówka, z kolei, jest naczyniem przeznaczonym głównie do serwowania bulionów i lekkich zup, a nie treściwych potraw jak gulasz. Wybór filiżanki to zupełnie nie na miejscu, ponieważ gulasz jest daniem sycącym, które powinno być serwowane w większych porcjach. Te błędne koncepcje wynikają z nieznajomości tradycyjnych praktyk kulinarnych oraz z braku zrozumienia, jak ważne jest odpowiednie naczynie do serwowania dań, które mają swoje specyficzne wymagania. W kontekście gastronomicznym, odpowiedni wybór naczynia jest równie ważny jak składniki, z których przygotowujemy potrawę, co potwierdzają różne normy i standardy w branży kulinarnej.

Pytanie 22

Podstawowymi składnikami zupy postnej są jasny chleb żytni, masło, przyprawy, woda oraz piwo. Jak nazywa się ta tradycyjna polska zupa postna?

A. barszcz

B. żurek

C. rosół

D. polewka

Prawidłowa odpowiedź to polewka, która jest tradycyjnym daniem staropolskim, często przygotowywanym w okresie postu. Podstawowe składniki polewki, takie jak jasny chleb żytni, masło, przyprawy, woda oraz piwo, wskazują na jej wyjątkowy charakter oraz regionalne uwarunkowania. Polewka była popularna w polskiej kuchni wiejskiej, a jej prostota sprawiała, że była łatwa do przygotowania. Przykładem zastosowania polewki w praktyce kulinarnej jest wykorzystanie jej jako dania postnego, które dostarcza energii i składników odżywczych. Warto również zauważyć, że tradycja przygotowywania polewki ma swoje korzenie w lokalnych składnikach, co czyni ją daniem ekologicznym i zgodnym z zasadami zrównoważonego rozwoju. Przy przygotowywaniu polewki warto zwrócić uwagę na jakość używanych składników, co wpływa na smak i wartość odżywczą potrawy, a także na jej odpowiednią konsystencję, która powinna być lekko gęsta, ale nie mulista.

Pytanie 23

W gastronomii do rozdrabniania oraz emulgowania mięsa, tłuszczu i dodatków smakowych stosuje się

A. wilków.

B. kuter.

C. miksery.

D. mieszalniki.

Wybór mieszarki, wilka czy miksera jako alternatyw dla kutra w kontekście rozdrobnienia i emulgowania mięsa jest błędny z kilku powodów. Mieszarki są najczęściej wykorzystywane do łączenia składników, ale nie są w stanie zapewnić tak wysokiej precyzji rozdrabniania i emulgowania, jak kutry. Ich działanie polega na mieszaniu, a nie na intensywnym siekaniu, co jest kluczowe w procesie przygotowywania mas mięsnych. Wilki, z kolei, są przeznaczone głównie do mielenia mięsa, co również nie spełnia wymagań dotyczących emulgowania, gdyż nie łączą one składników w sposób, który umożliwia uzyskanie jednolitej konsystencji. Miksery, pomimo że są wszechstronnymi narzędziami kuchennymi, nie są przystosowane do obróbki dużych ilości mięsa w sposób, który pozwala na emulgowanie tłuszczu z dodatkami smakowymi. Używanie tych urządzeń zamiast kutra może prowadzić do uzyskania tekstury i smaku, które nie spełniają standardów jakościowych wymaganych w przemyśle gastronomicznym. Praktyka pokazuje, że nieodpowiednie narzędzia mogą skutkować niehomogenicznymi masami, co przekłada się na gorszą jakość finalnych produktów, a także może wpływać na bezpieczeństwo żywności. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich urządzeń w zależności od specyfikacji danego procesu kulinarnego.

Pytanie 24

Do przygotowania kotletów de volaille używa się

A. polędwicę wołową

B. karkówkę

C. filet drobiowy

D. schab

Kotlet de volaille to popularna potrawa, w której kluczowym składnikiem jest filet drobiowy. Jest to mięso o niskiej zawartości tłuszczu, co sprawia, że danie jest lekkie, a jednocześnie bogate w białko. Filet drobiowy, najczęściej z kurczaka, jest idealnym wyborem do tego dania ze względu na swoją delikatną strukturę oraz łatwość w obróbce kulinarnej. Używając filetu drobiowego, można uzyskać soczyste i aromatyczne kotlety, które można nadziewać różnymi składnikami, takimi jak ser, szpinak czy pieczarki. Dobrą praktyką w kuchni jest także dbanie o odpowiednią technikę panierowania, która dodatkowo podnosi walory smakowe potrawy. Warto zaznaczyć, że tradycyjne przepisy kulinarne na kotlety de volaille zalecają przygotowanie ich w sposób, który zapewni zachowanie soczystości mięsa, np. przez odpowiednie smażenie na złoty kolor lub pieczenie w piekarniku po wcześniejszym obsmażeniu na patelni. To sprawia, że filet drobiowy jest nie tylko podstawowym składnikiem, ale również kluczem do sukcesu w przygotowywaniu tego dania.

Pytanie 25

Przedsiębiorstwo KOMP postanowiło zorganizować spotkanie opłatkowe dla swoich pracowników i zamówiło w firmie cateringowej potrawy zgodnie z zamieszczonym zamówieniem. Określ, ile KOMP zapłaci za zorganizowanie tego przyjęcia, jeżeli firma cateringowa udzieli mu 20% rabatu.

Lp.	Nazwa potrawy/usługi	j. miary	ilość	Cena jednostkowa brutto [zł]
1.	pierogi z kapustą	porcja	50	8,00
2.	śledzie w oleju	porcja	50	6,00
3.	barszcz z uszkami	porcja	50	4,00
4	obsługa	godzina	5	200,00

A. 1520,00 zł

B. 2250,00 zł

C. 1900,00 zł

D. 2100,00 zł

Wybierając niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć szereg typowych błędów myślowych, które mają swoje źródło w niepełnym zrozumieniu zasad dotyczących obliczania rabatów. Na przykład, odpowiedzi takie jak 1900,00 zł sugerują, że całkowity koszt zamówienia przed rabatem został przyjęty jako ostateczny, co jest błędne. Należy pamiętać, że rabat powinien być zastosowany do całkowitego kosztu, aby wyliczyć rzeczywistą kwotę, którą firma zapłaci. Kreowanie takich obliczeń bez uwzględnienia rabatu prowadzi do nieprawidłowych wniosków i może wynikać z braku praktycznej wiedzy na temat zarządzania finansami. Z kolei odpowiedzi, które opierają się na nieprawidłowych założeniach co do kwoty przed rabatem, pokazują, jak istotne jest zrozumienie procesu obliczania kosztów. W praktyce, zdolność do analizy kosztów i skutecznego zarządzania budżetem jest niezbędna w każdej organizacji. Niewłaściwe podejście do kosztów może prowadzić do przekroczeń budżetowych lub nieefektywnego wydatkowania środków. Warto zwrócić szczególną uwagę na metodyczne podejście do obliczeń i stosowanie narzędzi, które pozwalają na precyzyjne zarządzanie finansami w kontekście organizacji wydarzeń.

Pytanie 26

Mąka dostarcza

A. białka i witamin B

B. błonnika oraz witamin A i C

C. węglowodanów oraz witamin D i C

D. węglowodanów oraz witamin z grupy B

Mąka nie dostarcza białka czy błonnika w dużych ilościach, więc to istotny błąd w zrozumieniu jej wartości odżywczej. Jeśli ktoś myśli, że mąka jest bogata w białko, to pewnie nie do końca analizował jej skład. Jasne, że mąka pszenna ma trochę białka, ale w porównaniu do mięsa czy fasoli, to za mało, żeby uznać to za dobre źródło. Kolejna rzecz, to mówienie o witaminach A i C oraz błonniku w mące. Mąka, zwłaszcza ta biała, jest uboga w błonnik, który jest bardzo ważny dla trawienia. Witamina A i C też nie występują w mące w znaczących ilościach. Dobrze jest zrozumieć, że mąka to głównie źródło węglowodanów i witamin z grupy B, by nie mieć mylnych przekonań. W zdrowej diecie ważne jest, żeby mieć różnorodne źródła składników odżywczych, a więc dobrze jest włączać też białko, błonnik i witaminy, bo tego w diecie opartej na mące może zabraknąć.

Pytanie 27

Kolagen obecny w mięsie w trakcie gotowania

A. zmniejsza objętość.

B. rozkleja się.

C. topnieje.

D. znika.

Ulatnianie się kolagenu sugeruje, że to białko mogłoby opuszczać mięso w trakcie gotowania, co jest nieprawdziwe. Kolagen nie paruje ani nie znika, lecz zmienia swoją strukturę. Kurczenie się kolagenu w miarę wzrostu temperatury jest również mylące; kolagen po prostu traci sprężystość i przekształca się w żelatynę, co jest korzystne dla tekstury potraw. Topnienie kojarzy się z tłuszczem, a nie z białkami. Kolagen, będąc białkiem, nie topnieje w rozumieniu procesów związanych z tłuszczami, lecz denaturuje. Wiele osób myli te procesy, sądząc, że gotowanie prowadzi do utraty składników odżywczych. W rzeczywistości, odpowiednio długie gotowanie może wydobywać cenne substancje z mięsa, podczas gdy zbyt krótkie nie pozwala na pełne przekształcenie kolagenu. Zrozumienie fizyki gotowania i reakcji białek pod wpływem ciepła jest kluczowe, aby uniknąć tych powszechnych nieporozumień. Wiedza ta jest fundamentalna dla każdego, kto pragnie skutecznie i zdrowo gotować, zwłaszcza w kontekście tradycyjnych potraw opartych na mięsie.

Pytanie 28

Czy kuchnia góralska jest znana

A. z farszynek

B. z kwaśnicy

C. z pierników

D. z kartaczy

Kuchnia góralska, charakteryzująca się prostotą i wykorzystaniem lokalnych składników, rzeczywiście słynie z kwaśnicy. Jest to tradycyjna zupa, która powstaje na bazie zakwaszonej kapusty, często z dodatkiem mięsa, przede wszystkim wieprzowego. Kwaśnica ma swoje korzenie w góralskiej kulturze, a jej przygotowanie wiąże się z długotrwałym gotowaniem, co pozwala wydobyć pełnię smaku. W praktyce, kwaśnica jest często serwowana podczas górskich wędrówek oraz w schroniskach, gdzie stanowi wartościowy posiłek znany z wysokiej kaloryczności i pożywności. Warto podkreślić, że przygotowanie kwaśnicy wymaga znajomości technik kulinarnych, jak odpowiednie fermentowanie kapusty, co jest zgodne z tradycjami gastronomicznymi regionu. Dzięki temu danie to nie tylko zaspokaja głód, ale również przyczynia się do kultywowania lokalnych zwyczajów i dziedzictwa kulinarnego. Z perspektywy zdrowotnej, kwaśnica dostarcza probiotyków oraz witamin, co czyni ją korzystnym wyborem dla osób poszukujących zdrowych alternatyw w diecie.

Pytanie 29

Z mielonej masy mięsnej uformować kulki, obtoczyć je w mące i gotować w wywarze z warzyw przez kilka minut – to fragment przepisu, który dotyczy przygotowania

A. pulpetów

B. klopsików

C. klopsów

D. zrazów

Odpowiedzi klopsów i klopsików są mylone z pulpetami, ponieważ obie te potrawy mają podobną bazę przygotowania, jednak różnią się istotnymi detalami. Klopsy to zazwyczaj większe kawałki mięsa, które są formowane i następnie pieczone lub smażone. Proces ich przygotowania często nie obejmuje gotowania w wywarze, co jest kluczowe dla pulpetów, które zyskują smak i soczystość dzięki temu etapowi. Zraz to z kolei zupełnie inny typ potrawy, polegający na nadziewaniu cienkich plastrów mięsa. Zrazy są często duszone w sosie, co również różni się od metody gotowania pulpetów. Typowym błędem jest mylenie małych form mięsnych, jak klopsiki, z pulpetami, ponieważ klopsiki mogą być smażone na patelni lub pieczone, a ich przygotowanie niekoniecznie wymaga gotowania w wywarze. W kontekście przygotowania potraw mięsnych, istotne jest zrozumienie różnic w technikach gotowania oraz w zastosowaniu poszczególnych składników. Warto również zauważyć, że w kulinariach często nadawane są różne nazwy tym samym potrawom, co może prowadzić do zamieszania. Wiedza na temat klasyfikacji potraw oraz ich technik przygotowania jest kluczowa w gastronomii i pozwala na świadome podejmowanie decyzji w kuchni.

Pytanie 30

Który z dodatków do żywności poprawi jej smak?

A. Lecytyna

B. Karoten

C. Skrobia modyfikowana

D. Glutaminian sodu

Skrobia modyfikowana, lecytyna i karoten to zupełnie inne substancje, które w kuchni pełnią inne role i nie wzmacniają smaku tak jak glutaminian sodu. Skrobia modyfikowana zazwyczaj działa jako środek zagęszczający albo stabilizujący, a nie wpływa prosto na smak potrawy. Pomaga w poprawie tekstury, ale jak chodzi o smak, to raczej nie zdziała niczego szczególnego. Lecytyna jest emulgatorem i rzeczywiście łączy tłuszcz z wodą, co może pomóc w stabilności produktów, ale smakowo to nic nie zmienia. Karoten za to też nie ma wielkiego wpływu na smak, bo głównie jest barwnikiem i przeciwutleniaczem. Wydaje mi się, że wielu ludzi błędnie myśli, że wszystkie dodatki mają podobne właściwości, a tak nie jest. Każdy z tych dodatków ma swoje konkretne zastosowania i funkcje, więc dobrze jest wiedzieć, co robią, żeby nie wpaść w pułapkę myślenia, że każdy dodatek to to samo.

Pytanie 31

Do przygotowywania potraw w wyższej temperaturze powinno się używać

A. mikrofale

B. naczynia ciśnieniowe

C. naczynia akutermiczne

D. kotły do gotowania

Garnki ciśnieniowe to urządzenia, które pozwalają na gotowanie w podwyższonej temperaturze dzięki zastosowaniu szczelnego zamknięcia, które zwiększa ciśnienie wewnątrz naczynia. Wysokie ciśnienie powoduje, że temperatura wrzenia wody podnosi się powyżej 100°C, co przyspiesza proces gotowania i pozwala na szybsze przygotowanie potraw. Przykładowo, potrawy takie jak gulasz czy zupa mogą być gotowane w znacznie krótszym czasie niż w tradycyjnych garnkach. Stosowanie garnków ciśnieniowych jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, zwłaszcza w gastronomii, gdzie czas i efektywność są kluczowe. Dodatkowo, gotowanie pod ciśnieniem zachowuje więcej wartości odżywczych w produktach, co jest istotne z punktu widzenia zdrowego odżywiania. Warto również zauważyć, że odpowiednie użytkowanie garnków ciśnieniowych wymaga przestrzegania zasad bezpieczeństwa, takich jak regularne sprawdzanie uszczelek oraz ciśnieniomierza, co zapewnia ich długotrwałe i bezpieczne użytkowanie.

Pytanie 32

Do przypraw, które mają właściwości przeciwbakteryjne, można zaliczyć

A. imbir i czosnek

B. wanilię oraz kurkumę

C. kminek i gorczycę

D. chrzan oraz bazylię

Imbir i czosnek to przyprawy o dobrze udokumentowanych właściwościach przeciwbakteryjnych. Imbir, dzięki zawartości gingerolu, wykazuje działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, co czyni go skutecznym środkiem w walce z infekcjami. Czosnek natomiast zawiera allicynę, substancję o silnym działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Badania wykazały, że czosnek potrafi zwalczać wiele rodzajów bakterii, w tym E. coli i Salmonellę. W praktyce, dodawanie czosnku i imbiru do diety może wspierać układ odpornościowy i pomagać w ochronie organizmu przed infekcjami, co jest szczególnie istotne w kontekście wzrastającej oporności bakterii na antybiotyki. Standardy żywieniowe zalecają wprowadzenie tych przypraw do codziennej diety, aby wspierać zdrowie i profilaktykę chorób. Warto również zauważyć, że zastosowanie imbiru i czosnku w kuchni nie tylko poprawia walory smakowe potraw, ale także przyczynia się do ich wartości prozdrowotnej.

Pytanie 33

Jakie surowce po zjedzeniu stanowią najlepsze źródło witaminy C?

A. Jagody, czereśnie, szczaw

B. Jabłka, rabarbar, cytryny

C. Kiwi, marchew, pomarańcze

D. Truskawki, porzeczki, papryka

Truskawki, porzeczki i papryka to wyjątkowo bogate źródła witaminy C, która odgrywa kluczową rolę w wielu procesach biologicznych organizmu. Witamina C, znana również jako kwas askorbinowy, jest silnym przeciwutleniaczem, który wspiera układ odpornościowy, bierze udział w syntezie kolagenu oraz poprawia wchłanianie żelaza z roślinnych źródeł. Truskawki, na przykład, zawierają około 58 mg witaminy C w 100 gramach, co czyni je jednym z najbogatszych owoców w tej witaminie. Porzeczki, zwłaszcza czarne, są jeszcze bardziej skoncentrowane, dostarczając około 200 mg witaminy C na 100 gramów. Papryka, szczególnie czerwona, jest źródłem około 80 mg witaminy C w każdej porcji, co czyni ją nie tylko smaczną, ale i zdrową opcją w codziennej diecie. Warto włączyć te produkty do swojej diety, aby uzyskać optymalną dawkę witaminy C oraz wspierać ogólne zdrowie organizmu.

Pytanie 34

Kawiarnię zaprojektowaną w nowoczesnym stylu z przeszklonymi wnętrzami, należy wyposażyć w meble

A. z prostokątnych kształtów wykonane z rustykalnego drewna

B. rzeźbione w drewnie z elementami złocenia

C. wiklinowe o orientalnych motywach

D. z tworzyw sztucznych z dodatkami metalu

Odpowiedź 'z tworzyw sztucznych z elementami metalu' jest prawidłowa, ponieważ nowoczesne kawiarnie często korzystają z materiałów, które są zarówno estetyczne, jak i funkcjonalne. Meble wykonane z tworzyw sztucznych są lekkie, łatwe w utrzymaniu i odporne na uszkodzenia. Elementy metalowe dodają nowoczesnego charakteru i zwiększają trwałość konstrukcji. Tego typu rozwiązania są zgodne z aktualnymi trendami w aranżacji wnętrz, które promują minimalizm oraz praktyczne podejście do projektowania przestrzeni użytkowych. Na przykład, meble z tworzyw sztucznych mogą być łatwo dostosowane do zmieniających się potrzeb, co jest istotne w kawiarniach, gdzie często zachodzi potrzeba optymalizacji przestrzeni. Dodatkowo, takie meble mogą być dostępne w różnych kolorach i wzorach, co pozwala na stworzenie unikalnego stylu, dopasowanego do wizerunku marki. Warto również zauważyć, że korzystanie z materiałów nowoczesnych, przyjaznych środowisku, może wpłynąć pozytywnie na postrzeganie kawiarni przez klientów, co jest istotne w kontekście współczesnych standardów zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 35

Potrawą, którą nie można uznać za typową dla kuchni włoskiej jest

A. krostata

B. rizotto

C. musaka

D. ravioli

Musaka jest potrawą, która wywodzi się z kuchni bałkańskiej i śródziemnomorskiej, a jej szczególnym przedstawicielem jest wersja grecka. Składa się głównie z warstw bakłażanów, mięsa mielonego (najczęściej jagnięcego), ziemniaków oraz sosu beszamelowego. Włoska kuchnia, znana z różnorodności potraw, skupia się na takich daniach jak ravioli, risotto i krostatas, które są charakterystyczne dla tego regionu. Ravioli to rodzaj nadziewanych klusek, a risotto to kremowy ryż przygotowywany na bulionie. Krostata to z kolei słodka tarta z owocami lub dżemem. Zrozumienie różnic między potrawami z różnych kultur kulinarnych pozwala na lepsze docenienie unikalnych smaków i tradycji, co jest kluczowe dla każdego miłośnika gastronomii. Znajomość tych różnic może również przyczynić się do rozwoju umiejętności kulinarnych oraz lepszego planowania menu.

Pytanie 36

W obszarze czystym w lokalu gastronomicznym powinno się realizować

A. segregowanie czystych naczyń

B. ustawianie naczyń na półkach

C. porcjowanie gotowych dań

D. przygotowanie wstępne składników

W strefie czystej nie powinno się wykonywać układania naczyń na regałach, ponieważ ten proces może wprowadzać ryzyko zanieczyszczenia. Naczynia, mimo że są czyste, mogą być narażone na kontakt z zanieczyszczonymi powierzchniami, co może prowadzić do kontaminacji żywności. Obróbka wstępna surowców również nie jest odpowiednia w tej strefie, ponieważ wymaga zastosowania surowców, które mogą być brudne lub nieprzetworzone. Tego typu działania powinny odbywać się w strefie brudnej, gdzie surowce są przygotowywane do dalszej obróbki. Sortowanie czystych naczyń, mimo że może wydawać się niezbędne, również jest niewłaściwe w kontekście strefy czystej, ponieważ wiąże się z ryzykiem przenoszenia zanieczyszczeń z jednego naczynia na drugie, co narusza zasady bezpieczeństwa żywności. Dlatego tak ważne jest, aby rozróżniać różne strefy w zakładzie gastronomicznym i stosować odpowiednie procedury w każdej z nich. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla zachowania higieny oraz jakości serwowanych potraw, co bezpośrednio wpływa na zdrowie konsumentów oraz reputację lokalu gastronomicznego.

Pytanie 37

Zalecana dzienna dawka żelaza dla kobiet w przedziale wiekowym 19-50 lat wynosi 19 mg. Jaką ilość wątróbki drobiowej należy zjeść, aby dostarczyć tę ilość żelaza, skoro 100 g zawiera 9,5 mg żelaza?

A. 150,00 g

B. 38,00 g

C. 200,00 g

D. 19,00 g

Aby obliczyć, ile wątróbki drobiowej należy spożyć, aby dostarczyć 19 mg żelaza, należy skorzystać z proporcji. Skoro 100 g wątróbki zawiera 9,5 mg żelaza, to najpierw obliczamy, ile mg żelaza znajduje się w 1 g wątróbki: 9,5 mg / 100 g = 0,095 mg/g. Następnie, aby uzyskać 19 mg żelaza, dzielimy tę wartość przez ilość żelaza w 1 g: 19 mg / 0,095 mg/g = 200 g. Odpowiednia podaż żelaza jest kluczowa dla zdrowia, szczególnie dla kobiet w wieku rozrodczym, które mogą być bardziej narażone na niedobory. Wątróbka drobiowa jest doskonałym źródłem żelaza hemowego, które jest lepiej przyswajalne niż żelazo niehemowe znajdujące się w roślinach. Warto pamiętać, że zalecana dzienna norma spożycia żelaza może różnić się w zależności od indywidualnych potrzeb, stanu zdrowia oraz diety, dlatego zawsze warto konsultować się z dietetykiem w celu optymalizacji diety.

Pytanie 38

Tworząc stół wiejski, jako elementów dekoracyjnych nie powinno się używać

A. ceramicznej zastawy

B. metalowych podtalerzy

C. koszy wiklinowych

D. serwet lnianych

Metalowe podtalerze nie są zalecanym elementem dekoracyjnym w aranżacji stołu wiejskiego, który charakteryzuje się naturalnością, prostotą i przytulnością. W kontekście tego stylu, kluczowe jest stosowanie materiałów, które oddają rustykalny charakter. Metal, choć elegancki i nowoczesny, często wprowadza chłód do aranżacji, co jest sprzeczne z celem stworzenia ciepłej, przyjaznej atmosfery. Zamiast tego, warto wykorzystać elementy takie jak ceramika czy drewno, które doskonale oddają wiejski urok. Przykładem mogą być ręcznie robione talerze z kamionki, które nie tylko są estetyczne, ale również praktyczne w użytkowaniu. W aranżacji stołu wiejskiego warto również zwrócić uwagę na kolory, które powinny być stonowane i inspirowane naturą, co dodatkowo podkreśli rustykalny styl. Takie podejście pozwala na stworzenie harmonijnej przestrzeni, w której goście czują się swobodnie i komfortowo.

Pytanie 39

Jakie dodatki skrobiowe powinno się wybrać do kurczaka w potrawce?

A. Kluski kładzione

B. Bliny

C. Frytki

D. Fasola z wody

Kluski kładzione to doskonały dodatek do potrawki z kurczaka, ponieważ ich tekstura i smak doskonale komponują się z delikatnym sosem, w którym przygotowuje się mięso. W tradycyjnej kuchni polskiej kluski kładzione, wykonane z mąki, jajek i soli, są często serwowane jako uzupełnienie dla dań mięsnych, co podkreśla ich rolę w harmonizowaniu smaków. Kluski te mają zdolność do absorbowania sosu, co sprawia, że każdy kęs jest bogaty w smak. Dodatkowo, z perspektywy gastronomicznej, kluski kładzione są prostym, ale efektywnym sposobem na wzbogacenie posiłku o węglowodany, które dostarczają energii. Zgodnie z zasadami symfonii smaków, dobrze zbilansowane danie powinno łączyć różnorodne tekstury i smaki, a kluski kładzione stanowią idealny element tej układanki, podnosząc walory kulinarne potrawy.

Pytanie 40

Zupę cebulową krem powinno się serwować

A. z ziemniakami

B. z grzankami

C. z ryżem

D. z diablotkami

Zupa cebulowa krem, tradycyjnie serwowana w kuchni francuskiej, jest potrawą, której smak i konsystencja najlepiej współgrają z chrupiącymi grzankami. Grzanki, często posmarowane masłem i zrumienione na złoty kolor, nie tylko wzbogacają danie o teksturę, ale również wchłaniają bogaty smak zupy, tworząc harmonijną kompozycję. Z punktu widzenia dobrych praktyk gastronomicznych, grzanki stanowią idealny dodatek, ponieważ ich chrupkość kontrastuje z gładkością kremu. Ponadto, popularnym zwyczajem jest posypanie zupy serem, który topnieje na gorących grzankach, co dodaje daniu głębi i aromatu. To połączenie jest dobrze znane i doceniane w wielu restauracjach, co potwierdza jego miejsce w klasycznej kuchni francuskiej. Warto także wspomnieć, że podawanie zupy z grzankami jest zgodne z zasadami serwowania dań, które zakładają, że każdy element posiłku powinien się nawzajem uzupełniać, co w tym przypadku jest w pełni spełnione.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej