Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 23:04
Data zakończenia: 20 maja 2025 23:18

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przyprasowanie to proces obróbki przy użyciu pary i ciepła, który należy wykonać w celu

A. zmniejszenia długości brzegów elementów

B. przewinięcia brzegu elementu w jedną stronę

C. wyprostowania źle wyprasowanego elementu

D. zmniejszenia grubości krawędzi elementu

Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że rozprostowanie źle wyprasowanego elementu jest działaniem, które nie jest bezpośrednio związane z przyprasowaniem. Przyprasowanie ma na celu przede wszystkim osiągnięcie optymalnej grubości krawędzi, a nie korekcję błędów wykończeniowych. Ponadto zmniejszenie długości brzegów elementów nie jest celem przyprasowania, ponieważ ta technika skupia się na modyfikacji grubości, a nie długości. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że redukcja długości jest możliwa podczas przyprasowania, jednak w praktyce jest to proces, który dotyczy bardziej cięcia lub szycia. Z kolei przewinięcie brzegu elementu w jedną stronę nie jest charakterystyczne dla procesu przyprasowania, ponieważ ten proces nie polega na zmianie kierunku krawędzi, lecz na ich uformowaniu i wyrównaniu. Często pojawiają się błędne wyobrażenia, że przyprasowanie działa jako uniwersalne narzędzie do korekcji wszelkich błędów w produkcie, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, przyprasowanie jest wyspecjalizowaną techniką obróbcza, która wymaga odpowiednich ustawień i zrozumienia materiałów, z jakimi się pracuje. Tylko wtedy można w pełni wykorzystać potencjał tego procesu, zamiast próbować stosować go jako rozwiązanie dla problemów, które nie są związane z jego funkcją.

Pytanie 2

Jakie informacje, między innymi, powinny być zawarte w szablonie podstawowym elementu odzieżowego?

A. Podstawowe linie konstrukcyjne, rodzaj tkaniny, kierunek nitki osnowy

B. Wielkość oraz rodzaj ubrania, kierunek nitki prostej, szerokość materiału

C. Krawędzie i narożniki narażone na uszkodzenia, fason odzieżowy, nazwa elementu wyrobu

D. Szerokości szwów oraz podwinięć, punkty montażowe, lokalizacja linii środka elementu

Patrząc na inne odpowiedzi, można dostrzec, że mają one kilka elementów ważnych przy projektowaniu odzieży, ale nie są one kluczowe dla podstawowego szablonu. Linie konstrukcyjne, rodzaj materiału czy kierunek nitki osnowy są ważne, ale nie wchodzą w szczegóły montażu i wykończenia. Szerokość tkaniny i kierunek nitki prostej są fajne, ale trzeba je uwzględnić w dokumentacji, w kontekście specyfikacji. Więcej wynika z odniesienia do wymagań dotyczących szwów i ich wykończeń. Co więcej, omawianie krawędzi i naroży, które mogą się uszkodzić, oraz fasonu odzieży jest ważne, ale bardziej w kontekście ogólnych zasad jakości, a nie szczegółowego szablonu. Kluczowe jest to, żeby nie przeoczyć znaczenia precyzyjnych instrukcji montażowych, bo to naprawdę wpływa na jakość końcowego produktu. Warto zrozumieć, które informacje są kluczowe na etapie projektowania, a które można dodać później, co jest istotne dla całego procesu produkcji odzieży.

Pytanie 3

Aby pozbyć się śladów szwów oraz załamań, które powstały podczas przeróbki odzieży, należy wykończyć wyrób

A. sprasować

B. zaprasować

C. zdekatyzować

D. odprasować

Wybór odpowiedzi 'zaprasować' nie jest właściwy w kontekście usuwania śladów szwów i załamań. Technika zaprasowywania polega na zastosowaniu wysokiej temperatury, często w połączeniu z wilgocią, aby nadać tkaninie trwały kształt lub strukturalne wykończenie. Pomimo że proces ten może być użyteczny na etapie produkcji, nie jest odpowiedni do finalnego wykończenia odzieży po przeróbkach, ponieważ jego celem jest utrwalenie kształtu, a nie usunięcie zagnieceń. Z kolei odpowiedź 'zdekatyzować' odnosi się do procesu eliminacji resztek chemicznych lub stabilizacji tkanin, co ma na celu zapobieganie kurczeniu się materiału. Jest to istotny krok przed szyciem, jednak nie dotyczy usuwania załamań. Wybór 'sprasować' również wprowadza w błąd, ponieważ może być mylony z ogólnym pojęciem prasowania, które nie precyzuje technik i celów, a tym samym nie odnosi się do konkretnego problemu związane z usuwaniem śladów szwów. W praktyce, podczas przeróbek odzieżowych, kluczowe jest zrozumienie różnicy między tymi technikami, aby poprawnie zastosować odpowiednie metody, które zapewnią nie tylko estetykę, ale także funkcjonalność odzieży. Wybór niewłaściwej techniki może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń materiału lub nieestetycznego wyglądu finalnego wyrobu.

Pytanie 4

Ozdobna taśma utworzona z splotu złożonego, która ma na powierzchni włosową okrywę, to

A. wstążka rypsowa

B. aksamitka

C. sutasz

D. wstążka żakardowa

Aksamitka to taśma ozdobna, która charakteryzuje się gęstym splotem złożonym oraz okrywą włosową na powierzchni. Ta okrywa nadaje aksamitce miękkość i elegancki wygląd, co sprawia, że jest często wykorzystywana w projektach krawieckich, dekoracyjnych oraz w rzemiośle artystycznym. Aksamitki są popularne w produkcji odzieży, szczególnie w modzie wieczorowej i ślubnej, a także w akcesoriach, takich jak kokardy, broszki czy ozdoby do włosów. W kontekście dobrych praktyk branżowych, wykorzystywanie aksamitki powinno uwzględniać dobór odpowiednich nici i technik szycia, aby zapewnić trwałość i estetykę końcowego wyrobu. Warto również zauważyć, że aksamitka może być produkowana w różnych kolorach i wzorach, co daje projektantom szerokie możliwości twórcze, a także pozwala na łatwe dopasowanie do stylu i tematyki projektu. Ponadto, ze względu na swoją strukturę, aksamitka dobrze współpracuje z innymi materiałami, co umożliwia tworzenie interesujących kombinacji w modzie i dekoracji.

Pytanie 5

Podczas obliczania normy zużycia materiału gładkiego niezbędnego do uszycia odzieży w zakładzie krawieckim, należy uwzględnić na szwy i podwinięcia dodatek w wysokości około

A. 5% wyliczonej długości materiału

B. 20% wyliczonej długości materiału

C. 10% wyliczonej długości materiału

D. 15% wyliczonej długości materiału

Odpowiedź 10% obliczonej długości materiału jest prawidłowa, ponieważ w praktyce krawieckiej uwzględnienie dodatku na szwy oraz podwinięcia jest kluczowym elementem w obliczeniach norm zużycia materiału. Standardowe praktyki zakładów krawieckich wskazują, że 10% to optymalny margines, który pozwala na precyzyjne wykończenie krawędzi, co jest istotne dla estetyki oraz trwałości odzieży. Na przykład, przy szyciu bluzki z długim rękawem, dodatek 10% na szwy pozwala na uwzględnienie różnorodnych technik szycia, takich jak overlock czy ścieg zygzakowy, które wymagają dodatkowego materiału. Użycie właściwego dodatku jest ważne także w kontekście redukcji odpadów materiałowych, ponieważ precyzyjne obliczenia pozwalają na minimalizację strat w procesie produkcji. Podsumowując, 10% jest standardem w branży, który obrazuje zrozumienie procesu szycia oraz dbałość o szczegóły, co przekłada się na wysoką jakość finalnych wyrobów odzieżowych.

Pytanie 6

Użycie oprzyrządowania w maszynach do szycia ma m.in. na celu

A. naoliwienie elementów maszyny

B. zapobieganie łamliwości nici

C. usprawnienie operacji szycia

D. regulację gęstości ściegu

Wybór odpowiedzi dotyczącej smarowania części maszynowych jest nieprawidłowy, ponieważ chociaż smarowanie jest istotnym aspektem konserwacji maszyn, nie jest to główny cel oprzyrządowania w kontekście szycia. Oprzyrządowanie ma na celu usprawnienie operacji szycia poprzez umożliwienie precyzyjnego dopasowania narzędzi do specyfikacji materiałów i rodzajów ściegów. Podobnie, zapobieganie zrywności nici oraz ustawienie gęstości ściegu są ważnymi zagadnieniami, ale są one bezpośrednio powiązane z ustawieniami maszyny oraz jakością używanych materiałów, a nie z oprzyrządowaniem jako takim. Typowe błędy myślowe obejmują utożsamianie oprzyrządowania z ogólnymi funkcjami konserwacyjnymi maszyn. Użytkownicy mogą mylnie zakładać, że każde akcesorium w maszynie ma na celu poprawę jej funkcji, podczas gdy kluczowe jest zrozumienie, że oprzyrządowanie powinno być dobierane w zależności od zadania szycia. W praktyce, skuteczne szycie wymaga synergii między odpowiednim oprzyrządowaniem, właściwym doborem nici oraz staranności w ustawieniu parametrów maszyny. W związku z tym, ignorowanie roli oprzyrządowania w kontekście optymalizacji operacji szycia prowadzi do obniżonej wydajności i jakości produkcji.

Pytanie 7

Jakie urządzenie wykorzystuje się do ostatecznego prasowania żakietów?

A. Manekin do prasowania

B. Zestaw prasowalniczy

C. Generator pary

D. Prasa formująca

Manekin prasowalniczy jest specjalistycznym urządzeniem stosowanym do końcowego prasowania odzieży, w tym żakietów. Umożliwia on uformowanie tkaniny zgodnie z jej kształtem oraz zapewnia równomierne rozłożenie ciepła i pary, co jest kluczowe dla uzyskania estetycznego wyglądu. Dzięki zastosowaniu manekina, który może być dostosowany do różnych rozmiarów i sylwetek, proces prasowania staje się bardziej efektywny i precyzyjny. Przykładowo, w branży odzieżowej manekiny prasowalnicze są wykorzystywane do finalizacji produkcji żakietów, co pozwala na uzyskanie pożądanej formy i wyglądu gotowego produktu. Dobrze prasowany żakiet nie tylko prezentuje się lepiej, ale także wpływa na jakość i trwałość tkaniny. Warto zauważyć, że stosowanie manekinów jest zgodne z najlepszymi praktykami w przemyśle odzieżowym, gdzie dbałość o detale ma kluczowe znaczenie dla zadowolenia klientów oraz utrzymania wysokich standardów jakości.

Pytanie 8

Co może powodować łamanie się igieł podczas funkcjonowania maszyny stębnowej?

A. Aktywny mechanizm transportu

B. Zbyt duży nacisk stopki na płytkę ściegową

C. Zbyt mocno naciągnięty pas napędowy

D. Nieodpowiednie ustawienie igły w stosunku do chwytacza

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że nadmierny docisk stopki do płytki ściegowej może wprawdzie wpływać na jakość ściegu, ale nie jest bezpośrednią przyczyną łamania się igieł. Zbyt mocne dociśnięcie stopki może prowadzić do trudności w przesuwaniu materiału, co z kolei może powodować inne problemy, takie jak zacięcia czy zniekształcenia ściegu, jednak nie bezpośrednio do złamania igły. Z kolei zbyt napięty pas napędowy wpływa na płynność pracy maszyny, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do uszkodzeń mechanizmów, ale nie ma bezpośredniego związku ze złamaniem igły. Mechanizm transportu, jeśli jest włączony, powinien działać zgodnie z zasadami, a jego aktywność nie powinna wpływać na bezpieczeństwo samej igły. Często błędne myślenie polega na łączeniu różnych problemów mechanicznych z jednoznacznymi skutkami, podczas gdy wiele z nich jest jedynie objawem większych problemów z regulacją i konserwacją maszyny. Zrozumienie, że różne elementy maszyny muszą współpracować w harmonijny sposób, jest kluczowe dla uniknięcia uszkodzeń, takich jak łamanie igieł.

Pytanie 9

Osłona igły zainstalowana na maszynie stębnowej pełni podczas szycia rolę ochronną przed

A. odpryśnięciem uszkodzonej igły.

B. przygnieceniem dłoni.

C. wysuwaniem się igły z igielnicy.

D. przeszyciem palca.

Wybór odpowiedzi dotyczącej przygniecenia rąk jest mylny, ponieważ osłona igły nie ma na celu chronienia przed tym rodzajem zagrożenia. Osłona igły została zaprojektowana przede wszystkim, aby zminimalizować ryzyko kontaktu igły z palcami podczas szycia, ale nie chroni przed innymi formami urazów. W kontekście maszyn stębnowych, przygniecenie rąk może wystąpić w sytuacjach, gdy operator nie zachowuje ostrożności podczas obsługi maszyny lub nie przestrzega zasad bezpieczeństwa, jak na przykład w pobliżu ruchomych części. Kolejną nieprawidłową koncepcją jest sugestia, że osłona zabezpiecza przed odpryśnięciem złamanej igły. Złamanie igły to problem, który powinien być rozwiązany poprzez regularne kontrole stanu igieł i ich wymiany, a nie przez poleganie na osłonie. Ostatnia nieprawidłowa odpowiedź dotycząca wysuwania się igły z igielnicy również nie odnosi się do funkcji osłony. Właściwie zamocowana igła nie powinna wypadać z igielnicy, a wszelkie problemy z jej stabilnością powinny być rozwiązywane przez odpowiednie regulacje maszyny. Właściwa znajomość zasad działania maszyny oraz regularne konserwacje są kluczowe dla bezpiecznej i efektywnej pracy.

Pytanie 10

Co może być powodem uszkodzeń oczek podczas łączenia elementów damskiej bluzki wykonanej z cienkiej dzianiny bawełnianej na maszynie overlock?

A. Niewłaściwie zamocowana igła.

B. Źle dobrane ostrze igły.

C. Nieodpowiednie napięcie nitek igieł.

D. Błędnie nawleczone nici.

Złe naprężenie nitek igieł, niewłaściwe ostrze igły i źle nawleczone nici to częste problemy przy szyciu, które mogą prowadzić do zniszczenia oczek. Mimo to, jeśli szyjesz cienkie dzianiny, najważniejsza jest odpowiednia igła. Tak, niewłaściwe naprężenie nitek może powodować kłopoty z szwem, ale nie ma wpływu na uszkodzenia oczek w dzianinach, które przeważnie są elastyczne i mniej podatne na uszkodzenia przy odpowiednim naprężeniu. A gdy nici są źle nawleczone, to mogą się plątać albo zrywać, co może wydawać się podobne do uszkodzenia oczek, ale tak naprawdę nie jest tego bezpośrednią przyczyną. Co do źle założonej igły, to może ona prowadzić do nieprawidłowych szwów, ale to ostrze jest kluczowe przy cienkich dzianinach, więc warto skupić się na tym. Praktyka i zrozumienie, jak różne rzeczy wpływają na szycie, są kluczowe, żeby osiągnąć fajne rezultaty, dlatego przy delikatnych materiałach trzeba zwracać uwagę na każdy szczegół.

Pytanie 11

Jaką metodę prasowania należy użyć do wyprasowania spódnicy damskiej uszytej z lnu?

A. Na mokro przy użyciu zaparzaczki

B. Na sucho z prawej strony

C. Na sucho z lewej strony

D. Na mokro po zwilżeniu materiału

Wybór innych metod prasowania, takich jak prasowanie na sucho po stronie lewej lub prawej, nie jest zalecany dla odzieży z lnu. Prasowanie na sucho, zwłaszcza w wysokich temperaturach, może prowadzić do uszkodzenia włókien lnu, co skutkuje ich kruszeniem się oraz utratą naturalnej struktury. Dodatkowo, prasowanie spódnicy z lnu od zewnętrznej strony (po prawej) może przyczynić się do powstawania nieestetycznych błyszczących plam, co jest efektem nieodpowiedniego traktowania materiału. Kolejną nieprawidłową koncepcją jest korzystanie z zaparzaczki. Choć technika ta polega na wykorzystaniu pary wodnej, jej zastosowanie w przypadku lnu może być problematyczne. Zaparzaczka generuje dużą ilość pary, co może powodować nadmierne nawilżenie tkaniny i prowadzić do deformacji, rozciągania lub uszkodzeń strukturalnych. Użytkownicy często popełniają błąd polegający na myśleniu, że im więcej wilgoci, tym lepiej, co nie jest prawdą. Ostatecznie, optymalne prasowanie lnu wymaga precyzyjnego podejścia i zrozumienia, że nadmierne ciepło oraz niewłaściwa technika mogą trwale zniszczyć materiał. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich metod, które wspierają pielęgnację i trwałość odzieży z lnu.

Pytanie 12

Szerokość przodu w połowie wylicza się na podstawie

A. obwodu klatki piersiowej

B. łuku długości przodu do obszaru piersi

C. wzrostu oraz obwodu klatki piersiowej

D. łuku szerokości przodu w obrębie piersi

Zastosowanie łuku szerokości przodu przez piersi lub łuku długości przodu do piersi jest nieprawidłowe, ponieważ opiera się na innych wymiarach, które nie oddają rzeczywistej szerokości górnej części ciała. Łuk szerokości przodu przez piersi mógłby być mylnie interpretowany jako miara szerokości górnej części klatki piersiowej, ale nie uwzględnia on pełnego obwodu, co jest kluczowe dla precyzyjnych pomiarów. Z kolei łuk długości przodu do piersi, chociaż może dostarczać informacji o długości od ramienia do dolnej części klatki piersiowej, nie ma związku z jej szerokością. Takie podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ koncentrują się na pojedynczych wymiarach, zamiast na całościowym obrazie sylwetki. Błąd myślowy polega na założeniu, że pojedyncze pomiary są wystarczające do określenia właściwego dopasowania odzieży, co jest sprzeczne z praktykami projektowania odzieży, które wymagają holistycznego podejścia do wymiarów ciała. Warto pamiętać, że obwód klatki piersiowej jest najbardziej reprezentatywnym wymiarem, który zapewnia właściwe dopasowanie i komfort noszenia, podczas gdy inne pomiary mogą jedynie wprowadzać w błąd lub tworzyć nieodpowiednie proporcje.

Pytanie 13

Schemat linii konstrukcyjnych, w którym odcinki pomiędzy punktami oznaczonymi symbolami wyznaczają rozmiar odzieży, to

A. norma konstrukcji

B. siatka konstrukcyjna

C. budowa odzieży

D. kształt konstrukcyjny

Siatka konstrukcyjna to układ linii i punktów konstrukcyjnych, który jest kluczowy w procesie projektowania odzieży. Odcinki między tymi punktami, oznaczone symbolami, precyzują wymiary i proporcje wyrobu odzieżowego, co pozwala na określenie rozmiarów finalnego produktu. Taki system jest wykorzystywany przez projektantów mody oraz krawców do tworzenia wykrojów, które muszą być dokładnie zgodne z zamierzonymi wymiarami. W praktyce siatka konstrukcyjna stosowana jest w różnych systemach rozmiarowych, które mogą różnić się w zależności od rynku czy regionu. Dzięki siatkom konstrukcyjnym, projektanci mogą łatwo dostosować wymiary do specyficznych potrzeb klientów i trendów rynkowych, co jest niezwykle ważne w branży odzieżowej. Ponadto, siatka konstrukcyjna wspiera proces standaryzacji, co jest istotne dla zachowania spójności rozmiarów w całej linii produktów, co z kolei wpływa na satysfakcję klienta i efektywność produkcji. Warto również zaznaczyć, że dokładność w przygotowaniu siatki konstrukcyjnej przekłada się na oszczędności materiałowe oraz minimalizację odpadów produkcyjnych, co jest korzystne zarówno dla producentów, jak i dla środowiska.

Pytanie 14

Jakie materiały tekstylne i izolacyjne powinny być wykorzystane do szycia damskiego płaszcza typu dyplomatka?

A. < Kresz, laminat

B. Popelina, włóknina puszysta

C. Madera, futro syntetyczne

D. Flausz, watolina

Wybór materiałów do szycia płaszcza damskiego to niełatwy temat, bo trzeba rozumieć, jak każdy z nich działa i do czego się nadaje. Madera i sztuczne futro, mimo że czasami mogą wyglądać fajnie, to w tym wypadku niezbyt się sprawdzą. Madera jest ciężka i mało elastyczna, co ogranicza ruchy, a futro sztuczne, choć modne, nie daje dobrej izolacji, co ważne w zimie. Kresz i laminat też nie są najlepszymi wyborem. Kresz to materiał bardziej sportowy, a do eleganckich płaszczy się nie nadaje. Laminat natomiast jest raczej do odzieży wodoodpornej, co do elegancji płaszcze nie pasuje. Popelina i włóknina puszysta też nie są odpowiednie. Popelina jest za cienka i bardziej do bluzek, a włóknina puszysta, choć może służyć jako podszewka, to nie zapewnia odpowiedniej izolacji w zimie. Ważne, żeby dobrze znać materiały, które się nadają do płaszczy, bo niewłaściwy wybór może skutkować kiepskim efektem i użytkownik może być niezadowolony.

Pytanie 15

Jaką metodą realizuje się weryfikację jakości naprawionego odzieży?

A. Przy użyciu lupy

B. Laboratoryjną

C. Organoleptyczną

D. Przy użyciu mikroskopu

Zastosowanie lupy, mikroskopu czy metod laboratoryjnych w kontroli jakości naprawionego wyrobu odzieżowego może wydawać się uzasadnione, jednak te metody mają swoje ograniczenia w kontekście ogólnej oceny jakości odzieży. Użycie lupy lub mikroskopu jest typowo stosowane do analizowania drobnych szczegółów, takich jak struktura włókien czy mikrodefekty, co jest istotne w kontekście materiałów technicznych, ale nie jest wystarczające do pełnej oceny funkcjonalności odzieży. Kontrola laboratoryjna, z drugiej strony, często koncentruje się na badaniach chemicznych lub fizycznych właściwości materiałów, takich jak odporność na rozdarcie czy uszkodzenia mechaniczne, co jest istotne dla surowców, lecz nie oddaje pełnego obrazu gotowego produktu. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że każda ocena jakości wymaga skomplikowanych narzędzi i pomiarów, co prowadzi do zaniedbania podstawowych aspektów oceny jakości, takich jak komfort noszenia, estetyka i praktyczność. W branży odzieżowej kluczowe jest, aby produkt spełniał oczekiwania konsumentów, a to można ocenić głównie za pomocą metod organoleptycznych, które bazują na bezpośrednim doświadczeniu i odczuciach użytkownika.

Pytanie 16

Wymień cechy charakterystyczne materiału stosowanego na podszewkę typu kolanówka?

A. O splocie skośnym łamanym lub wzmacnianym, charakteryzująca się dużą odpornością na ścieranie

B. O splocie atłasowym, barwnie tkana, przeważnie w szerokie białe oraz wąskie czarne paski

C. Lekka, o gładkiej powierzchni, wysokiej odporności na abrasion oraz na pot i zgniatanie

D. Gęsta, lekka, o splocie płóciennym, niskiej przesuwalności nitek oraz wysokiej wytrzymałości na wypychanie

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają nieścisłości i błędne założenia dotyczące tkanin przeznaczonych na podszewki typu kolanówka. Opis tkaniny o splocie atłasowym jest mylący, ponieważ ten typ splotu, mimo że jest estetyczny, nie zapewnia wymaganej wytrzymałości i trwałości. Tkaniny atłasowe zazwyczaj mają gładką, połyskliwą powierzchnię, co czyni je niewłaściwymi do intensywnego użytkowania, gdzie odzież narażona jest na przetarcia i uszkodzenia. Ponadto, kolorowe paski mogą wpływać na funkcjonalność tkaniny, ponieważ mogą być mniej uniwersalne w zastosowaniach roboczych. Inna odpowiedź, mówiąca o tkaninie o dużej odporności na ścieranie, ale niezupełnie opisująca jej gęstość i rodzaj splotu, również jest niewłaściwa. Odporność to tylko jeden z aspektów, na który należy zwrócić uwagę; kluczowe jest, aby tkaniny były również lekkie i dobrze dopasowane do sylwetki. Tkaniny gęste, ale zbyt ciężkie, mogą ograniczać ruchy, co jest niepożądane. Wreszcie, błędne jest także twierdzenie, że tkaniny o splocie skośnym będą odpowiednie dla podszewki kolanówki, gdyż splot ten jest bardziej elastyczny i przeznaczony do innych zastosowań, takich jak odzież sportowa. Te nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego doboru materiałów w procesie produkcji odzieży, co w efekcie wpływa na komfort oraz trwałość wyrobów.

Pytanie 17

Podaj wymiary ciała, oznaczone symbolami, które są konieczne do stworzenia krótkich spodni damskich?

A. ZWo, ZTv, ZUo, obt, ot

B. ZWo, ZMv, TKo, obt, ou

C. ZTv, ZMv, TvHv obt, ok

D. ZTv, ZUo, ZKo, ou, ot

Odpowiedź wskazująca na wymiary ciała ZWo (wymiary w talii), ZTv (wymiary bioder), ZUo (wymiary ud), obt (obwód talii) oraz ot (obwód uda) jest prawidłowa, ponieważ te wymiary są kluczowe przy projektowaniu krótkich spodni damskich. Wymiary te pozwalają na dokładne dopasowanie odzieży do kobiecej sylwetki, co jest niezbędne dla zapewnienia wygody oraz estetyki. W procesie produkcji odzieży, zwłaszcza spodni, ważne jest, aby dokonać precyzyjnych pomiarów, które pozwolą na odpowiednie skrojone materiały. Przykładem może być mierzenie talii i bioder, które są kluczowe dla uzyskania odpowiedniego fasonu spodni. Współczesne standardy krawieckie, takie jak tabela rozmiarów, często uwzględniają właśnie te wymiary, co ułatwia producentom i projektantom odzieży tworzenie produktów, które będą dobrze leżeć na różnych figurach. Dobre praktyki w branży odzieżowej sugerują również, aby wziąć pod uwagę również dodatkowe wymiary, takie jak długość nogawki, co jednak nie jest wymagane w kontekście krótkich spodni.

Pytanie 18

Zastosowanie apretury przeciwgniotliwej dotyczy tkaniny

A. wiskozowej

B. wełnianej

C. jedwabnej

D. poliestrowej

Wykończenie apreturą przeciwgniotliwą nie jest właściwe dla tkanin wełnianych, poliestrowych ani jedwabnych. W przypadku tkanin wełnianych, natura materiału sprawia, że posiada on naturalne właściwości sprężystości i zdolności do regeneracji kształtu. Wełna jest materiałem, który w większości przypadków dobrze adaptuje się do różnych warunków i nie wymaga dodatkowych zabiegów przeciwgniotliwych. Zastosowanie apretury w tej tkaninie mogłoby prowadzić do utraty jej unikalnych właściwości oraz obniżenia przepuszczalności powietrza. Tkaniny poliestrowe, z kolei, charakteryzują się wysoką odpornością na gniecenie i nie wymagają dodatkowych apretur, a ich możliwości obróbcze są dostosowane do łatwego użytkowania. Co więcej, wykończenie poliestrowych tkanin może być szkodliwe, ponieważ może prowadzić do zmniejszenia ich elastyczności i funkcji, takich jak odprowadzanie wilgoci. Jedwab również nie jest odpowiednią tkaniną do stosowania apretury przeciwgniotliwej, ponieważ ten luksusowy materiał zyskuje na kontroli gniecenia dzięki naturalnym właściwościom splotu. W przypadku jedwabiu, stosowanie dodatkowych substancji chemicznych może doprowadzić do pogorszenia delikatności tkaniny oraz jej łatwości w uszkodzeniach. Dlatego wybór odpowiedniej tkaniny do apretury przeciwgniotliwej powinien opierać się na zrozumieniu właściwości materiałów oraz ich odpowiednich zastosowań.

Pytanie 19

Fałdy występują w spódnicy, gdy podkrój na linii talii z przodu jest zbyt mały lub gdy spódnica jest za wąska w biodrach?

A. ukośne skierowane w stronę linii środka z tyłu

B. poziome z tyłu

C. poziome z przodu

D. ukośne skierowane w stronę linii środka z przodu

Wybór niewłaściwych odpowiedzi, takich jak "poziome w tyle" czy "ukośne zwrócone w kierunku linii środka tyłu lub przodu", pokazuje niezrozumienie zasad krawiectwa i anatomii sylwetki. Poziome fałdy w tyle spódnicy mogą być skutkiem innych problemów, np. niewłaściwego kroju w okolicach pośladków, ale nie są one bezpośrednio związane z wąskością spódnicy w biodrach czy niskim podkrojem w talii z przodu. Fałdy ukośne natomiast mogą powstawać w przypadku, gdy spódnica jest źle dopasowana w okolicach ud lub kolan. Zrozumienie, że fałdy powstają w wyniku niewłaściwego układu materiału na sylwetce, jest kluczowe dla projektantów odzieży. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to brak analizy konstrukcji ubrania oraz jego interakcji z ciałem. W projektowaniu odzieży istotne jest uwzględnienie proporcji ciała oraz jego ruchów, co wymaga od projektanta znajomości zasad ergonomii oraz technik krawieckich. Zastosowanie dobrych praktyk, takich jak prototypowanie, testowanie kroju oraz dostosowywanie rozmiarów, jest kluczowe do unikania takich błędów w przyszłości.

Pytanie 20

Brzeg spódnicy z pełnego koła jest nieregularny. Aby prawidłowo wykonać cyrklowanie, należy

A. rozłożyć spódnicę na płasko

B. założyć spódnicę na sylwetkę

C. założyć spódnicę na manekina

D. zawiesić spódnicę na wieszaku

Odpowiedzi takie jak 'ułożyć spódnicę na płasko', 'założyć spódnicę na manekin' oraz 'zawiesić spódnicę na wieszak' nie są odpowiednie dla prawidłowego cyrklowania spódnicy z pełnego koła. Ułożenie spódnicy na płasko nie oddaje rzeczywistego kształtu sylwetki, co może prowadzić do błędnych pomiarów i nierównych krawędzi. Takie podejście ignoruje naturalne krzywizny ciała, co jest kluczowe w projektowaniu odzieży. W przypadku założenia spódnicy na manekin, choć może to wydawać się poprawne, nie uwzględnia to indywidualnych różnic w sylwetkach ludzkich. Manekiny mają standardowe wymiary, które mogą znacząco różnić się od rzeczywistych wymiarów użytkownika. Z kolei zawieszenie spódnicy na wieszaku powoduje, że materiał nie jest odpowiednio napięty, co prowadzi do błędnych zarysów dolnej krawędzi. W kontekście dobrych praktyk w krawiectwie, zawsze powinno się dążyć do tego, aby materiał był przymierzany w taki sposób, by uwzględnić jego naturalny układ na ciele. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do frustracji w końcowym efekcie pracy oraz zwiększa ryzyko konieczności ponownego przekształcenia projektu, co generuje dodatkowe koszty oraz czas pracy.

Pytanie 21

Jaka będzie cena usługi, polegającej na zmianie kształtu dekoltu — z okrągłego na karo w sukni wieczorowej, według przedstawionego cennika ?

Lp.	Wyszczególnienie usługi	Cena usługi
1.	Poszerzenie lub zwężenie wyrobu.	15 zł
2.	Skrócenie lub wydłużenie długości wyrobu, rękawa.	10 zł
3.	Wszycie elementów dekoracyjnych	20zł
4.	Zmiany fasonu elementu wyrobu.	40 zł

A. 40 zł

B. 20 zł

C. 15 zł

D. 10 zł

Odpowiedź 40 zł jest poprawna, ponieważ zgodnie z cennikiem, zmiana fasonu elementu wyrobu, takiego jak kształt dekoltu, kosztuje 40 zł. Zmiana dekoltu z okrągłego na karo to typowa modyfikacja, która wymaga precyzyjnego wykonania i umiejętności krawieckich. W praktyce oznacza to nie tylko przekształcenie kształtu, ale także konieczność dostosowania wykroju oraz odpowiedniego wykończenia krawędzi, aby zachować estetykę i funkcjonalność sukni wieczorowej. Tego rodzaju usługi są powszechne w branży odzieżowej, gdzie klienci często poszukują indywidualnych modyfikacji swoich ubrań. Dobrą praktyką jest również konsultacja z krawcem przed dokonaniem zmian, aby upewnić się, że zaproponowane rozwiązanie wpisuje się w ogólny styl i charakter sukni. Zrozumienie procesu zmian fasonu może pomóc przyszłym klientom w lepszym podejmowaniu decyzji dotyczących ich odzieży i stylu.

Pytanie 22

Jakie wymiary są konieczne do obliczenia zapotrzebowania materiału na damski garnitur (żakiet damski z spodniami)?

A. Długość żakietu, długość rękawa, długość spodni

B. Długość żakietu, długość rękawa, obwód bioder

C. Obwód klatki piersiowej, obwód bioder, obwód talii

D. Obwód klatki piersiowej, długość żakietu, długość spodni

Patrząc na inne odpowiedzi, widać, że są błędy w myśleniu. Obwód klatki piersiowej, bioder i talii są ważne, ale nie wystarczą, żeby określić, ile materiału potrzeba na spodnium. Te wymiary bardziej skupiają się na dopasowaniu, a nie na długości materiału do uszycia żakietu czy spodni. Dlatego długość żakietu, rękawów i spodni jest kluczowa, bo każdy z tych wymiarów ma wpływ na to, ile tkaniny trzeba. Zauważyłem, że niektóre odpowiedzi uwzględniają tylko długość żakietu i obwód bioder, co pomija długość spodni. To może prowadzić do tego, że materiału będzie za mało. Widać więc, że niektóre osoby nie rozumieją, jak ważne są wymiary długości przy ustalaniu zużycia materiału. W projektowaniu odzieży istotne jest, żeby brać pod uwagę wszystkie długości, to pomaga uniknąć błędów i lepiej dopasować ubrania do oczekiwań klientów.

Pytanie 23

Jakie dodatkowe czynniki, oprócz rozmiarów klienta i kroju odzieży, mają istotny wpływ na ilość materiału wykorzystywanego w produkcji na miarę?

A. Użyte dodatki krawieckie

B. Szerokość materiału

C. Umiejętności pracownika

D. Oczekiwania klienta

Kwalifikacje pracownika, wymagania klienta oraz zastosowane dodatki krawieckie są istotnymi elementami w procesie produkcji odzieży, jednak nie mają one bezpośredniego wpływu na ilość materiału niezbędnego do wykonania odzieży. Kwalifikacje pracownika, choć mogą wpływać na jakość wykonania i efektywność produkcji, nie determinują optymalizacji zużycia materiału. Bardzo dobrze wykwalifikowany pracownik może nie mieć wpływu na to, ile materiału jest potrzebne, jeśli nie zostanie uwzględniona szerokość tkaniny. Wymagania klienta również są istotne, ale koncentrują się głównie na preferencjach estetycznych i funkcjonalnych, a nie technicznych aspektach produkcji. Z kolei zastosowane dodatki krawieckie, takie jak guziki czy suwaki, wpływają na finalny wygląd odzieży, ale nie są czynnikiem decydującym o ilości materiału. Typowym błędem myślowym jest założenie, że czynniki te są w stanie samodzielnie wpłynąć na efektywność produkcji. W rzeczywistości optymalne wykorzystanie materiału wymaga przemyślanej analizy i uwzględnienia szerokości materiału, co jest kluczowe dla ograniczenia kosztów i odpadów, a także dla zrównoważonego rozwoju w przemyśle odzieżowym.

Pytanie 24

W specyfikacji szablonu nie wskazuje się

A. danych o wielkości rozmiaru

B. kierunku nitki prostej

C. linii konstrukcyjnych

D. punktów montażowych

Odpowiedź dotycząca linii konstrukcyjnych jest poprawna, ponieważ w opisie szablonu zazwyczaj nie uwzględnia się szczegółowych linii konstrukcyjnych, które są bardziej istotne na etapie projektowania. Linie konstrukcyjne służą jako pomocnicze elementy do określenia układu geometrycznego i relacji pomiędzy różnymi elementami konstrukcji. W praktyce, szablon ma na celu przedstawienie ogólnego zarysu projektu, a nie szczegółowego planu, dlatego elementy takie jak linie konstrukcyjne mogą być pominięte. W branży inżynieryjnej i architektonicznej, zgodnie z zaleceniami standardów takich jak ISO 129-1, linie konstrukcyjne są używane w dokumentacji roboczej, ale w szablonach schematycznych ich obecność nie jest wymagana. Przykładem ich zastosowania może być tworzenie rysunków technicznych, gdzie linie konstrukcyjne pomagają w precyzyjnym określeniu lokalizacji i proporcji elementów, jednak nie pojawiają się w ostatecznych wersjach dokumentacji.

Pytanie 25

Wysokość talii ZTv określa się od dolnej części do miejsca

A. środkowej talii

B. tylnej talii

C. przedniej talii

D. bocznej talii

No wiesz, jak zaznaczasz inne odpowiedzi dotyczące wysokości talii ZTv, to pokazuje, że można mieć z tym problem. Chodzi o to, że wysokość talii nie mierzysz od tylnego, przedniego albo środkowego punktu, bo to prowadzi do niezbyt dokładnych wyników. Tylni punkt może być bardziej przesunięty w stronę kręgosłupa, co prowadzi do błędów w dopasowaniu, zwłaszcza jak ubierasz coś do ruchu. Przedni punkt też może być mylący przez różnice w postawach i preferencjach, co po prostu nie daje efektywnych rezultatów. Środkowy punkt jako takie odniesienie też nie oddaje rzeczywistych proporcji, co może skutkować tym, że materiał nie będzie się układał tak jak powinien. W branży odzieżowej trzeba trzymać się standardów pomiarowych, żeby wszystko miało ręce i nogi. Nieprecyzyjne pomiary to droga do frustracji klientów i problemów z zaufaniem do marki. Dlatego ważne jest, żeby ogarniać zasady pomiarowe zgodne z tym, co jest najlepsze w branży.

Pytanie 26

Jaką tkaninę powinno się wybrać do szycia sukni wieczorowej?

A. Tweed

B. Tenis

C. Tropik

D. Taftę

Wybór niewłaściwej tkaniny do uszycia sukni wieczorowej może znacząco wpłynąć na efekt końcowy i komfort noszenia. Tropik, będący lekką wełną, jest często stosowany w odzieży casualowej oraz letniej. Chociaż jest przewiewny i doskonały na cieplejsze dni, jego struktura i faktura nie pasują do formalnych sukni wieczorowych, które wymagają materiałów o większej sztywności i elegancji. Tweed, z drugiej strony, to tkanina o grubej strukturze, która doskonale sprawdza się w odzieży wierzchniej i casualowej. Jego ciężar i tekstura mogą być zbyt surowe na wieczorowe stylizacje, co prowadzi do braku odpowiedniego efektu wizualnego. Użycie tkaniny sportowej, takiej jak tenis, jest zdecydowanie nietypowe i nieodpowiednie w kontekście sukni wieczorowych. Te materiały są zaprojektowane z myślą o aktywności fizycznej, co nie tylko neguje ich estetykę, ale również komfort noszenia w formalnych sytuacjach. Dlatego kluczowe jest, aby wybierać tkaniny, które odpowiadają charakterowi odzieży, co w przypadku sukni wieczorowych oznacza sięgnięcie po tkaniny takie jak tafta, które zapewniają zarówno elegancję, jak i funkcjonalność w kontekście formalnych okazji.

Pytanie 27

Aby ocenić jakość zwężenia spódnicy zbyt szerokiej w biodrach, należy porównać wymiary spódnicy przed oraz po zwężeniu z wymiarami klientki. Szczególnie istotne jest zmierzenie spódnicy na linii

A. środka przodu

B. bioder

C. talii

D. środka tyłu

Odpowiedź 'bioder' jest poprawna, ponieważ zwężenie spódnicy w okolicy bioder ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiedniego dopasowania do sylwetki klientki. Dokładne pomiary w tej strefie pozwalają ocenić, jak spódnica układa się na biodrach i gdzie występują nadmiary materiału. W praktyce, aby odpowiednio zwęzić spódnicę, należy zmierzyć obwód bioder klientki oraz porównać go z wymiarem spódnicy. Zastosowanie takiej metody gwarantuje lepsze dopasowanie do sylwetki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w krawiectwie. Warto również zauważyć, że wymiary bioder są kluczowe do stworzenia harmonijnego wyglądu, a także zapewnienia komfortu noszenia. Ponadto, przy zwężaniu spódnicy, dobrze jest zainwestować czas w dokładne pomiary, co znacząco wpływa na końcowy efekt estetyczny oraz satysfakcję klientki. Pomocne może być także zapoznanie się z tabelami rozmiarów, które ułatwiają porównanie wymiarów, a także dostosowanie konstrukcji spódnicy do indywidualnych potrzeb.

Pytanie 28

W bluzce, która ma być poprawiona, zaszewki piersiowe są zszyte zbyt nisko. Który wymiar powinno się zmierzyć na sylwetce klientki, aby naprawić ten błąd?

A. ot

B. SySvXp

C. opx

D. XlXl

Odpowiedź SySvXp jest jak najbardziej trafna! Chodzi o to, że ten pomiar pokazuje odległość między szwami piersiowymi a zaszewkami, co jest naprawdę ważne przy szyciu. Kiedy zszywamy zaszewki za nisko, ten pomiar pomoże nam zrozumieć, jak wysoko powinny być, żeby bluzka lepiej leżała na sylwetce. W praktyce, robiąc ten pomiar, dobrze jest pamiętać o naturalnych krzywiznach ciała. Różne kształty i rozmiary mają wpływ na to, gdzie te zaszewki powinny być umiejscowione. Fajnym trikiem jest zaznaczenie na sylwetce miejsca, w którym powinny się znaleźć zaszewki, bo to mega ułatwia szycie. Warto też zauważyć, że dla różnych typów sylwetek, jak A czy V, wysokość zaszewek może się różnić, przez co ten pomiar jest jeszcze ważniejszy. Wiedza o tym, jak mierzyć i zastosowanie tych technik ma ogromne znaczenie, bo odpowiednie dopasowanie odzieży zwiększa satysfakcję klienta oraz jakość gotowego produktu.

Pytanie 29

System taśmowy o charakterze sekcyjnym wyróżnia się między innymi liniowym rozmieszczeniem stanowisk pracy oraz

A. zasilaniem stanowisk paczkami z jednorodnymi wykrojami

B. zasilaniem stanowisk kompletem wykrojów jednej sztuki wyrobu

C. brakiem miejsc kontroli międzyoperacyjnej

D. wielokierunkowym rozmieszczeniem stanowisk pracy

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że brakuje w nich kluczowych konceptów związanych z organizacją pracy w systemach taśmowo-sekcyjnych. Zaczynając od braku stanowisk kontroli międzyoperacyjnej, należy podkreślić, że każda sekcja systemu taśmowego powinna być monitorowana w celu zapewnienia jakości oraz identyfikacji potencjalnych problemów już na wczesnym etapie produkcji. Ignorowanie kontroli międzyoperacyjnej prowadzi do kumulacji błędów, co może wpływać na końcowy produkt i zadowolenie klienta. Ponadto, zasilanie stanowisk paczkami z jednorodnymi wykrojami sugeruje, że proces produkcji opiera się na powtarzalnych, jednorodnych operacjach, co jest sprzeczne z ideą systemu taśmowo-sekcyjnego, który z zasady powinien być elastyczny i dostosowywany do różnych zadań. Zasilanie stanowisk kompletem wykrojów jednej sztuki wyrobu również nie jest zgodne z tym podejściem, gdyż system taśmowo-sekcyjny opiera się na produkcji masowej, gdzie efektywność osiąga się poprzez optymalizację procesów dla większych ilości. Te nieprawidłowe założenia mogą wynikać z błędnego zrozumienia zasad organizacji pracy oraz podstawowych różnic między różnymi systemami produkcyjnymi. Kluczowe jest, aby w procesie edukacji zrozumieć, że każdy system ma swoje specyficzne cechy i zasady, które powinny być przestrzegane dla efektywnego działania.

Pytanie 30

Jakie działania należy podjąć w trakcie przygotowania bluzki podstawowej do pierwszego pomiaru?

A. Zszyć zaszewki, szwy modelowe i konstrukcyjne, sfastrygować ramiona i prawy rękaw

B. Sfastrygować zaszewki, szwy modelowe i konstrukcyjne, ramiona oraz prawy rękaw

C. Skopiować zaszewki, połączyć szwy modelowe i konstrukcyjne, sfastrygować lewy rękaw

D. Dodać naddatki na szwy i podwinięcia, zszyć zaszewki, ramiona oraz lewy rękaw

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają istotne błędy w podejściu do procesu przygotowania bluzki podstawowej. Na przykład skopiowanie zaszewków i zszycie szwów modelowych oraz konstrukcyjnych, jak sugeruje pierwsza odpowiedź, nie uwzględnia kluczowego etapu, jakim jest sfastrygowanie. Skopiowanie zaszewków może prowadzić do nieodpowiedniego ich umiejscowienia w kontekście sylwetki. Ponadto, zszywanie elementów bez wstępnego sfastrygowania uniemożliwia wprowadzenie ewentualnych korekt, co jest niezbędne w przypadku odzieży szytej na miarę. Z kolei w odpowiedzi wskazującej na dodawanie naddatków na szwy, nie uwzględnia się istotności sfastrygowania, co może skutkować brakiem możliwości dostosowania kształtu w późniejszym etapie. Błąd polegający na pominięciu sfastrygowania zaszewków i rękawów w kontekście konstrukcji bluzki prowadzi do ograniczenia możliwości modyfikacji kształtu i rozmiaru odzieży. Dlatego tak ważne jest, aby każdy krok w procesie szycia był przemyślany i zgodny z najlepszymi praktykami, które kładą nacisk na możliwość dostosowania i korekcji w oparciu o rzeczywiste wymiary i proporcje ciała. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla osiągnięcia profesjonalnych efektów w szyciu odzieży.

Pytanie 31

Jakich informacji nie zamieszcza się na podstawowym szablonie?

A. Nazwa odzieżowego elementu

B. Nazwa rodzaju materiału odzieżowego

C. Oznaczenia linią prostą nitki osnowy

D. Wielkości wyrobu

Umieszczanie nazwy rodzaju materiału odzieżowego na szablonie podstawowym mogłoby wydawać się sensowne, jednak w rzeczywistości wprowadza to zamieszanie i może prowadzić do nieporozumień w procesie produkcji. Przede wszystkim, materiał odzieżowy jest często wybierany w zależności od aktualnych trendów, dostępności surowców oraz wymagań klientów. Włączenie tej informacji do szablonu mogłoby ograniczyć elastyczność w wyborze materiałów. Ponadto, klasyfikacja materiałów jest zazwyczaj szczegółowo opisana w osobnych dokumentach, takich jak specyfikacje materiałowe, co pozwala na utrzymanie porządku i przejrzystości. W praktyce, rozmiar wyrobu oraz nazwa elementu odzieżowego są kluczowe dla wykonania technicznego, ponieważ bez tych informacji szwacz lub projektant mógłby napotkać trudności w realizacji zamówienia. Oznaczenie linią prostą nitki osnowy jest absolutnie konieczne w kontekście szycia, gdyż dotyczy to orientacji i kierunku tkaniny, co jest kluczowe dla zachowania właściwości materiału. Zrozumienie tego, które informacje są niezbędne w kontekście szablonów podstawowych, stanowi istotny wymóg w profesjonalnej produkcji odzieży i pozwala na uniknięcie typowych błędów, takich jak nadmierne skomplikowanie dokumentacji czy niejasności w komunikacji między działami.

Pytanie 32

Podaj powód powstania żółtych plam podczas prasowania odzieży w warunkach domowych?

A. Prasowanie bez odsysania pary

B. Zbyt wysoka temperatura prasowania

C. Zbyt duży nacisk żelazka

D. Bardzo krótki czas prasowania

Zbyt wysoka temperatura prasowania jest kluczowym czynnikiem prowadzącym do zażółcenia tkanin podczas prasowania. Wiele materiałów, zwłaszcza tych syntetycznych, jest wrażliwych na wysokie temperatury. Prasowanie przy zbyt wysokiej temperaturze może prowadzić do uszkodzenia włókien, co objawia się zmianami koloru, w tym zażółceniem. Aby uniknąć takich sytuacji, zaleca się zawsze dostosowywanie temperatury żelazka do rodzaju tkaniny. Na przykład, jedwab i poliester wymagają znacznie niższych temperatur niż bawełna czy len. W praktyce, warto korzystać z etykiet informacyjnych na odzieży, które wskazują zalecane ustawienia prasowania. Oprócz regulacji temperatury, przydatne jest również korzystanie z funkcji pary, aby zmniejszyć ryzyko przypalenia materiału. Dostosowanie tych parametrów ma kluczowe znaczenie dla zachowania estetyki oraz trwałości odzieży, a także respektowania standardów jakości w przemyśle tekstylnym.

Pytanie 33

Cena uszycia sukni w zakładzie krawieckim wynosi 150 zł. Aby wykonać suknię damską w tym zakładzie użyto:
1,10 m żorżety wełnianej w cenie 50 zł za 1 mb
0,90 m podszewki w cenie 10 zł za 1 mb
1 zamek w cenie 6 zł za 1 szt.
Jakie są koszty bezpośrednie związane z wykonaniem sukni damskiej w tym zakładzie?

A. 220 zł

B. 216 zł

C. 226 zł

D. 210 zł

Analiza kosztów związanych z szyciem sukni damskiej wymaga precyzyjnego podejścia do obliczeń, co niektóre odpowiedzi nie uwzględniają. Często, przy obliczaniu kosztów, pojawia się błąd w interpretacji jednostek miary lub cen materiałów. Na przykład, odpowiedzi sugerujące kwoty 216 zł, 210 zł czy 226 zł mogą wynikać z błędnego zsumowania kosztów materiałów. Kluczowe jest, aby dokładnie zweryfikować ceny za metr bieżący materiału. W przypadku żorżety wełnianej, koszt wynosi 50 zł za 1 mb, co w przypadku 1,10 m daje 55 zł. Wiele osób może błędnie zaokrąglić tę wartość lub pomylić jednostki. Podobnie, koszt podszewki, której użyto 0,90 m, wynosi 9 zł, a nie 10 zł. Użytkownicy muszą być również uważni przy dodawaniu kosztów robocizny. W branży odzieżowej, każdy element kosztowy - od materiałów, przez robociznę, po dodatkowe akcesoria - musi być dokładnie zsumowany. Nieprzestrzeganie tej zasady prowadzi do błędnych wniosków o całkowitym koszcie produkcji. Dobrą praktyką w analizie kosztów jest stosowanie arkuszy kalkulacyjnych, które pozwalają na bieżąco śledzić i weryfikować koszty, co minimalizuje ryzyko pomyłek.

Pytanie 34

Urządzenie przedstawione na rysunku wykorzystuje się w procesie

A. łączenia elementów w szwalni

B. przygotowywania materiałów do rozkroju

C. końcowej obróbki parowo-cieplnej wyrobu

D. cięcia komponentów

Odpowiedzi dotyczące krojenia elementów, łączenia w szwalni oraz przygotowania materiałów do rozkroju wskazują na błędne zrozumienie procesów technologicznych zachodzących w przemyśle tekstylnym. Krojenie elementów to proces, który ma miejsce na etapie produkcji, gdzie materiały są cięte na odpowiednie części, jednak nie obejmuje żadnych procesów obróbczych po zakończeniu szycia. Z kolei łączenie elementów w szwalni odnosi się do fazy szycia, podczas której różne części odzieży są ze sobą łączone. Proces ten również nie dotyczy końcowego etapu, jakim jest obróbka parowo-cieplna. Przygotowanie materiałów do rozkroju to inny etap produkcji, który polega na odpowiednim zorganizowaniu i przygotowaniu tkanin przed ich cięciem, co również nie ma związku z końcową obróbką. Właściwe zrozumienie tych etapów produkcji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami w przemyśle, a błędne rozpoznanie ich może prowadzić do nieefektywności operacyjnych i obniżenia jakości wyrobów końcowych. Zastosowanie niewłaściwych metod lub narzędzi w każdym z tych etapów może skutkować problemami jakościowymi, które są nie do zaakceptowania w kontekście rosnących wymagań rynkowych i standardów jakości. Dlatego ważne jest, aby każdy pracownik w branży tekstylnej miał świadomość różnic pomiędzy tymi procesami oraz był świadomy ich wpływu na jakość i efektywność produkcji.

Pytanie 35

Podczas układania form spódnicy podstawowej na wełnianej tkaninie, istotne jest, aby przestrzegać zasady

A. środek przodu oraz tyłu wzdłuż nitki osnowy

B. środek przodu wzdłuż nitki osnowy, środek tyłu zgodnie z nitką wątku

C. środek przodu wzdłuż nitki wątku, linia talii zgodnie z nitką osnowy

D. dolna linia przodu i tyłu zgodnie z nitką osnowy

Układanie form spódnicy podstawowej na tkaninie wełnianej z zastosowaniem nitki wątku lub mieszania kierunków osnowy i wątku może prowadzić do wielu problemów przy szyciu i użytkowaniu gotowego wyrobu. Zastosowanie nitki wątku przy formie przodu lub tyłu spódnicy sprawi, że materiał będzie bardziej podatny na rozciąganie w kierunku wątku, co może skutkować deformacją spódnicy. Wiele osób myli kierunki nitki, co prowadzi do nieprawidłowego układu form. Przykład można zobaczyć w przypadku projektowania bardziej skomplikowanych fasonów, gdzie nieprawidłowe umiejscowienie form może prowadzić do zniekształceń w trakcie noszenia, a także utrudniać właściwe dopasowanie do sylwetki. Dodatkowo, niektóre tkaniny mają różne właściwości w zależności od tego, w jakim kierunku są cięte, co jest kluczowe przy układaniu form. Dobrą praktyką jest zawsze przestrzeganie zasad wynikających z analizy charakterystyki tkaniny oraz wytycznych dotyczących kroju i szycia, co pozwala na uniknięcie problemów z gotowym wyrobem i zapewnia jego estetykę oraz funkcjonalność.

Pytanie 36

Jaką metodę klejenia należy zastosować do połączenia przodu męskiej marynarki wykonanej z tkaniny zasadniczej z klejowym wkładem laminującym?

A. Wielkopowierzchniowego klejenia

B. Tymczasowych złączy klejowych

C. Małych wklejek

D. Wkładów sztywnikowych

Wybór techniki obróbki klejowej przy łączeniu przodu marynarki z tkaniny zasadniczej z klejowym wkładem laminującym jest kluczowy dla wytrzymałości i estetyki finalnego produktu. Techniki takie jak wkłady sztywnikowe, małe wklejki oraz tymczasowe złącza klejowe, choć mają swoje zastosowania, nie są odpowiednie w tym przypadku. Wkłady sztywnikowe, które zazwyczaj stosuje się w kontekście usztywniania elementów odzieży, nie oferują wymaganej powierzchni klejenia, co może prowadzić do osłabienia całej konstrukcji. Z kolei małe wklejki, które są używane do precyzyjnych połączeń, nie są wystarczająco skuteczne przy dużych powierzchniach, gdzie wymagana jest większa siła spajania. Takie podejście może prowadzić do nierównomiernego rozkładu obciążenia, co z czasem skutkuje odklejaniem się elementów. Tymczasowe złącza klejowe z kolei, jak sama nazwa wskazuje, są zaprojektowane do krótkotrwałego użytku i nie zapewniają trwałości, co jest niezbędne w odzieży, która jest poddawana regularnemu użytkowaniu i praniu. W kontekście produkcji odzieży, wybór niewłaściwej metody klejenia może prowadzić do poważnych problemów jakościowych, a także wpływać na bezpieczeństwo użytkownika. Dlatego kluczowe jest, aby stosować techniki zatwierdzone przez standardy branżowe, które zapewniają nie tylko estetykę, ale i trwałość połączeń.

Pytanie 37

Jakie wymiary są kluczowe do wyliczenia zużycia materiału o szerokości 140 cm, przeznaczonego na kostium damski?

A. Obwód klatki piersiowej, długość żakietu, obwód bioder

B. Długość spódnicy, obwód klatki piersiowej, obwód bioder

C. Długość spódnicy, długość żakietu, długość rękawa

D. Długość spódnicy, długość żakietu, obwód bioder

Odpowiedzi, które nie uwzględniają długości rękawa, bądź zamiast tego proponują obwody ciała, wykazują zrozumienie, ale niepełne, co do wymagań związanych z obliczeniami materiałowymi. Przykładowo, obwody bioder czy klatki piersiowej są istotne przy projektowaniu odzieży, jednak nie determinują one samodzielnie, ile materiału będzie wymagane do wykonania konkretnego elementu. W przypadku kostiumów, wymiary te są uwzględniane głównie dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania, a zarazem nie wpływają bezpośrednio na długość tkaniny potrzebnej do uszycia. Typowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że obwody ciała są wystarczające do określenia zużycia materiału; w rzeczywistości kluczowe jest zrozumienie, że każdy element odzieży ma swoje unikalne wymiary, które muszą być brane pod uwagę. Również, pomijanie długości rękawa w kontekście obliczeń materiałowych prowadzi do niewłaściwej kalkulacji, co może skutkować nieodpowiednim wykorzystaniem tkaniny. Dlatego, w procesie tworzenia odzieży, podstawowe jest zrozumienie, jakie wymiary mają realny wpływ na zużycie materiału i jak są one ze sobą powiązane, co jest zgodne z zasadami efektywnego projektowania w branży odzieżowej.

Pytanie 38

Oblicz potrzebne zużycie tkaniny gładkiej o szerokości 90 cm do uszycia damskiej spódnicy podstawowej o długości 50 cm na wymiary ZWo - 164 cm, ot - 70 cm, obt - 96 cm?

A. 55 cm

B. 110 cm

C. 50 cm

D. 100 cm

Aby poprawnie obliczyć zużycie tkaniny do uszycia spódnicy damskiej, należy uwzględnić szerokość materiału oraz długość spódnicy. W tym przypadku szerokość tkaniny wynosi 90 cm, a długość spódnicy to 50 cm. Aby spódnica miała odpowiednią formę, konieczne jest złożenie materiału z zapasem na szwy oraz ewentualne marszczenia. Dodatkowo, z uwagi na wymiary ZWo (164 cm), ot (70 cm) oraz obt (96 cm), spódnica musi być wykonana w taki sposób, aby odpowiednio dopasować się do sylwetki. Przy obliczeniach uwzględniamy również zapas na szwy, zazwyczaj wynoszący około 10-15%, oraz dodatkowy materiał do ewentualnych dekoracji lub podszewki. W praktyce, przy standardowych wymiarach i zapotrzebowaniu na materiał, uzyskuje się wynik około 110 cm, co odpowiada zasadom dobrych praktyk w szyciu odzieży, zapewniając komfort noszenia oraz estetykę wykończenia.

Pytanie 39

Zmiana bluzy dresowej polega na jej skróceniu oraz wykończeniu rękawów ściągaczami. Jaka będzie całkowita cena usługi, jeżeli cena jednego gotowego ściągacza wynosi 8,00 zł, a koszt robocizny wynosi 30,00 zł?

A. 62,00 zł

B. 30,00 zł

C. 46,00 zł

D. 38,00 zł

Pierwszą istotną pomyłką w innych odpowiedziach jest nieuwzględnienie kosztu materiałów. Niektórzy mogą sądzić, że koszt robocizny sam w sobie wystarcza do określenia ceny usługi. Jest to błędne podejście, ponieważ w każdej usłudze krawieckiej, cena powinna obejmować zarówno robociznę, jak i koszty materiałów. Z kolei wybór 38 zł może wynikać z mylnego przeliczenia kosztu robocizny jako całkowitego kosztu, co prowadzi do niedoszacowania ceny usługi. Z kolei odpowiedź 30 zł sugeruje, że koszty materiałów zostały całkowicie pominięte, co jest sprzeczne z zasadami kalkulacyjnymi stosowanymi w branży. Odpowiedź 62 zł, przy założeniu, że może to być koszt błędny wynikający z pomyłki w dodawaniu lub z nieuzasadnionego podwyższenia ceny robocizny, także nie ma podstaw w tego typu wycenach. W kontekście przepisów i dobrych praktyk w branży krawieckiej, wycena usługi powinna być przejrzysta i uwzględniać wszystkie niezbędne składniki, co zapewnia uczciwość w transakcjach oraz zaufanie klientów.

Pytanie 40

Jakie jest główne przeznaczenie nitów w jeansach?

A. Zabezpieczenie przed zniszczeniem

B. Wzmacnianie kieszeni

C. Ozdobne elementy

D. Łączenie różnych części

Wybór nitów jako ochrony przed zniszczeniem lub ich roli w łączeniu elementów odzieży to koncepcje, które nie oddają rzeczywistego zastosowania tych detali w spodni. Nity rzeczywiście mogą chronić przed zniszczeniem, ale ich główną funkcją jest wzmacnianie, a nie ogólna ochrona materiału. Można by pomyśleć, że nity jako elementy łączące przyczyniają się do struktury spodni, jednak w kontekście spodni jeansowych, ich zastosowanie jest ograniczone do wzmocnienia miejsc szczególnie narażonych na rozdarcia, np. kieszeni. Z kolei odpowiedzi sugerujące, że nity są jedynie elementami ozdobnymi, nie uwzględniają ich kluczowej roli w konstrukcji mechanicznej odzieży. Nity mogą rzeczywiście pełnić funkcję dekoracyjną, ale w przypadku jeansów ich praktyczne zastosowanie w kontekście wzmocnienia kieszeni i trwałości jest znacznie ważniejsze. Pojawiające się błędne przeświadczenie, że nity są zbędnym elementem, wynika z pomijania ich technicznej funkcji w kontekście użytkowania odzieży oraz z braku zrozumienia zasad konstrukcji odzieży, w której detale takie jak nity odgrywają kluczową rolę w zwiększaniu żywotności oraz funkcjonalności produktów. Ostatecznie, zrozumienie tego zagadnienia wymaga znajomości nie tylko aspektów estetycznych, ale również technologii produkcji odzieży.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej