Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.05 - Drukowanie cyfrowe i obróbka druków
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 12:35
Data zakończenia: 15 maja 2025 12:49

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie zadanie stanowi etap przygotowania cyfrowej maszyny do działania?

A. Suszenie

B. Mycie

C. Kalibracja

D. Ochładzanie

Kalibracja to kluczowy etap przygotowania maszyny cyfrowej do pracy, który polega na dostosowaniu parametrów urządzenia, aby zapewnić jego prawidłowe funkcjonowanie i dokładność pomiarów. W kontekście maszyn cyfrowych, kalibracja ma na celu eliminację błędów systematycznych, które mogą wpływać na jakość produkcji. Na przykład, w przypadku drukarek 3D, kalibracja głowicy drukującej oraz platformy roboczej jest niezbędna do uzyskania precyzyjnych wymiarów wydruku. W branży produkcyjnej, zgodnie z normami ISO 9001, regularna kalibracja urządzeń jest kluczowym elementem zapewnienia jakości i zgodności z wymaganiami klienta. Wprowadzenie procedur kalibracyjnych, takich jak pomiar i dostosowanie wartości referencyjnych, przyczynia się do optymalizacji procesów oraz minimalizowania wadliwych produktów. Dodatkowo, kalibracja powinna być dokumentowana, co pozwala na śledzenie zmian w parametrach maszyny oraz zapewnia zgodność z wymaganiami audytów wewnętrznych i zewnętrznych.

Pytanie 2

Jakie procesy technologiczne powinny być przeprowadzone w trakcie wykończenia banera?

A. Krojenie, bigowanie

B. Kaszerowanie, montaż

C. Laminowanie, listwowanie

D. Cięcie, oczkowanie

Odpowiedź "Cięcie, oczkowanie" jest poprawna, ponieważ te operacje są kluczowe w procesie wykończenia banerów. Cięcie polega na precyzyjnym przycinaniu materiału do odpowiednich wymiarów, co zapewnia estetyczny wygląd i odpowiednie dopasowanie do zamierzonego zastosowania. Oczkowanie natomiast to proces, w którym na krawędziach banera wykonuje się otwory, pozwalające na jego mocowanie lub zawieszanie. Użycie oczek zwiększa trwałość i funkcjonalność banera, co jest istotne w kontekście wystawiennictwa czy reklamy. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie precyzyjnego cięcia i mocowania w procesie produkcji, co wpływa na jakość końcowego produktu. Przykłady zastosowania tych technik obejmują produkcję banerów reklamowych, które muszą być nie tylko estetyczne, ale również funkcjonalne, aby mogły wytrzymać różne warunki atmosferyczne oraz długotrwałe użytkowanie.

Pytanie 3

Jakie rodzaje atramentów powinny być użyte do drukowania etykiet z elementem, który zmienia kolor w zależności od temperatury zapakowanego produktu?

A. Atramenty termochromowe

B. Atramenty lateksowe

C. Atramenty fluoryzujące

D. Atramenty wodne

Wybór atramentów wodnych, lateksowych czy fluoryzujących do wydruków etykiet z elementem zmieniającym barwę przy zmianie temperatury jest błędny z kilku powodów. Atramenty wodne są powszechnie stosowane w różnych aplikacjach drukarskich dzięki ich niskiej toksyczności i łatwości w użyciu, jednak nie posiadają one właściwości zmiany koloru w odpowiedzi na temperaturę. Z kolei atramenty lateksowe, mimo że są bardziej ekologiczne i oferują dobrą trwałość, również nie wykazują żadnej reakcji na zmiany temperatury, a ich zastosowanie ogranicza się głównie do druku wielkoformatowego i aplikacji na zewnątrz. Fluoryzujące atramenty, choć mogą przyciągać uwagę dzięki intensywnym kolorom, nie są zaprojektowane do zmiany barwy pod wpływem temperatury. Wybierając niewłaściwy rodzaj atramentu, można napotkać problemy z identyfikacją produktów, co może prowadzić do błędów w zarządzaniu temperaturą przechowywania oraz wpływać na jakość i bezpieczeństwo wyrobów. Kluczowym błędem myślowym przy wyborze atramentów do takich zastosowań jest zakładanie, że wszystkie atramenty nadają się do każdego celu, co w praktyce prowadzi do nieefektywności oraz niższej jakości końcowego produktu.

Pytanie 4

Aby przygotować certyfikowany proof jako standard do kontroli kolorów w drukach, konieczne jest

A. wykonanie odbitki z pliku przeznaczonego do druku, bez skalowania pliku

B. skalowania pliku, druku tekstu i grafiki na odrębnych urządzeniach

C. stworzenia plików wektorowych, transformacji kolorów

D. skalibrowania kolorystyki z monitorem, markowania kolorów

Podejście do przygotowania certyfikowanego proofa, które zakłada przygotowanie plików wektorowych i transformację kolorów, jest nieodpowiednie w kontekście kontroli kolorystycznej druków. Pliki wektorowe, choć niezwykle przydatne w projektowaniu, nie oddają realistycznego obrazu, jaki ma być uzyskany na finalnym produkcie. Transformacja kolorów może prowadzić do niejednoznaczności w interpretacji, co w efekcie może skutkować niezgodnością kolorystyczną. Kalibracja kolorystki z monitorem i markowanie kolorów, choć ważne w procesie przygotowawczym, nie zastępuje faktycznego druku odbitki, która stanowi prawdziwy wzorzec do kontroli kolorów. W przypadku skalowania pliku, nawet niewielkie zmiany w rozmiarze mogą znacząco wpłynąć na percepcję kolorów, co jest sprzeczne z ideą certyfikowanego proofa. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że technologie cyfrowe mogą w pełni odzwierciedlić rzeczywistość druku bez fizycznej weryfikacji. Kiedy projektanci polegają jedynie na wyświetlaczach komputerowych, ryzykują uzyskanie efektu końcowego odbiegającego od zamierzeń, co może prowadzić do niezadowolenia klientów oraz dodatkowych kosztów związanych z poprawkami w produkcji. W związku z tym kluczowe jest stosowanie sprawdzonych praktyk i standardów branżowych, które zapewniają dokładność i spójność w kontrolowaniu kolorów.

Pytanie 5

Jakie powinno być minimalne DPI grafiki umieszczonej na powierzchni 3 000 m2, aby zapewnić najlepszą widoczność z odległości 100 metrów?

A. 180 dpi

B. 240 dpi

C. 120 dpi

D. 40 dpi

Wybór wyższej rozdzielczości, takiej jak 240 dpi, 120 dpi lub 180 dpi, wynika z błędnego założenia, że większa ilość punktów na cal zawsze przekłada się na lepszą jakość wizualną. W rzeczywistości, przy projektowaniu grafik przeznaczonych do oglądania z odległości, kluczowe jest zrozumienie, jak ludzie postrzegają obrazy. W przypadku materiałów eksponowanych na dużych powierzchniach, takich jak billboardy, zbyt wysoka rozdzielczość może prowadzić do niepotrzebnych kosztów produkcji oraz wydłużenia czasu realizacji projektu. Typowym błędem myślowym jest mylenie zastosowania wysokiej rozdzielczości w materiałach drukowanych, które są oglądane z bliska, z potrzebą grafik wielkoformatowych, które są widoczne z odległości. Dla grafiki, która ma być oglądana z 100 metrów, wystarczy znacznie niższa rozdzielczość, co potwierdzają standardy branżowe związane z reklamą zewnętrzną. Przykładowo, w reklamie outdoorowej często stosuje się rozdzielczości w przedziale 20-60 dpi, co jest odpowiednie do osiągnięcia pożądanej jakości wizualnej na dużych odległościach. Dlatego wybór 40 dpi jako minimalnej rozdzielczości jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 6

Do jakich wydruków używa się drewnianej ramy zwanej blejtramem?

A. Naklejek samoprzylepnych

B. Opakowań z tektury

C. Obrazów na płótnie

D. Albumowych zdjęć

Odpowiedzi dotyczące opakowań tekturowych, fotografii albumowych oraz naklejek samoprzylepnych są nieprawidłowe, ponieważ nie mają one związku z funkcjonalnością blejtramu. Opakowania tekturowe są stosowane głównie w logistyce i przemyśle, a ich produkcja opiera się na zupełnie innych technologiach i materiałach, nie wymagających zastosowania drewnianych stelaży. Fotografowie korzystają najczęściej z albumów lub ram do zdjęć, które są przystosowane do przechowywania i eksponowania fotografii, a nie do pracy z płótnem. Naklejki samoprzylepne z kolei to produkt, który powstaje na podłożu papierowym lub plastikowym, a ich wytwarzanie również nie ma związku z użyciem blejtramu. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków mogą wynikać z nieznajomości podstawowych technik artystycznych oraz materiałów stosowanych w sztuce. Osoby, które nie mają doświadczenia w malarstwie, mogą mylić różne kategorie produktów artystycznych, co skutkuje niepoprawnymi odpowiedziami. Kluczowe jest zrozumienie, że blejtram jest specjalistycznym narzędziem przeznaczonym wyłącznie do ekspozycji obrazów na płótnie, a nie do zastosowań związanych z materiałami, które wymagają innych form wsparcia i prezentacji.

Pytanie 7

Które zasobniki tonerów w urządzeniu do druku cyfrowego mogą wymagać uzupełnienia po wydrukowaniu obszaru o pełnym stopniu pokrycia powierzchni (apli) z wartościami C0 M20 Y0 K80?

A. Purpurowy, czarny

B. Zielononiebieski, czarny

C. Purpurowy, żółty

D. Zielononiebieski, żółty

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich wskazuje na zasobniki tonerów, które nie będą kluczowe w kontekście podanego składu kolorów. W przypadku odpowiedzi wskazujących na purpurowy i żółty, kluczowym błędem jest brak uwzględnienia faktu, że w zadaniu nie zastosowano koloru żółtego. Zawartość 0% w tej skali oznacza, że zasobnik żółtego nie powinien być brany pod uwagę w kontekście potencjalnego uzupełnienia. Podobnie, wybór zielononiebieskiego (koloru cyjan) i czarnego oraz zielononiebieskiego i żółtego także nie odpowiada rzeczywistości drukowania przedstawionej w pytaniu. Każda z tych opcji wyklucza purpurowy toner, który jest kluczowy w przypadku druku z 20% pokryciem. W drukarstwie cyfrowym zrozumienie proporcji kolorów w modelu CMYK jest niezbędne do efektywnego zarządzania drukiem i kosztami. Typowym błędem jest skupianie się na kolorze, który w danej sytuacji nie jest używany, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania zasobami. W praktyce, przed przystąpieniem do druku, warto analizować skład kolorów i oszacować zużycie tonera, co pozwoli uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek związanych z nagłym brakiem materiałów eksploatacyjnych.

Pytanie 8

Którego z programów nie da się użyć do realizacji impozycji?

A. Puzzleflow Organizer

B. Windows Media Player

C. Impozycjoner

D. PDF Ogranizer

Windows Media Player jest odtwarzaczem multimedialnym, który nie ma funkcji impozycji, czyli procesu łączenia różnych elementów graficznych lub tekstowych w jedną całość. Impozycja jest typowo stosowana w kontekście przygotowania materiałów do druku, gdzie istotne są precyzyjne układy i formaty. W praktyce, programy takie jak Impozycjoner czy PDF Organizer są dedykowane do tego celu, umożliwiając profesjonalne zarządzanie i organizowanie dokumentów w formacie PDF, co jest zgodne z branżowymi standardami przygotowania materiałów do druku. W przypadku Windows Media Player, jego głównym zastosowaniem jest odtwarzanie audio i wideo, co wyklucza go z kategorii narzędzi do impozycji, ponieważ nie obsługuje operacji edycyjnych związanych z układami graficznymi.

Pytanie 9

Aby przygotować szklaną powierzchnię do druku UV, należy ją pokryć, a następnie przeprowadzić odpowiednią aplikację druku

A. primerem gruntującym

B. folią magnetyczną

C. pudrem drukarskim

D. jednym z tuszów "light"

Użycie primera gruntującego na szklanej powierzchni przed drukowaniem UV jest kluczowe dla zapewnienia dobrej przyczepności tuszu. Primera gruntujący, stosowany do materiałów gładkich, takich jak szkło, tworzy warstwę podkładową, która poprawia adhezję tuszu do podłoża, co zapobiega późniejszemu łuszczeniu się lub blaknięciu nadruku. W przypadku druku UV, tusz utwardzany jest promieniowaniem UV, co sprawia, że odpowiednie przygotowanie powierzchni jest niezbędne do uzyskania trwałych i estetycznych efektów. Przykładem zastosowania primera gruntującego może być produkcja reklamowych szyldów szklanych, gdzie trwałość oraz jakość powierzchni nadrukowanej są kluczowe. Dobre praktyki branżowe zalecają testowanie różnych primerów, aby określić optymalny produkt dla konkretnego typu szkła, co może znacząco wpłynąć na końcowy efekt druku. Dodatkowo, w zależności od zastosowania, ważne jest również dobranie odpowiednich tuszów UV, które będą współpracować z primem, aby uzyskać idealne rezultaty.

Pytanie 10

Wydruk A1 stworzony na materiale banerowym (frontlit) można eksponować za pomocą

A. lady ekspozycyjnej

B. x-banera

C. potykacza B2

D. rzutnika cyfrowego

Potykacz B2, mimo że jest stosunkowo popularnym rozwiązaniem w ekspozycji materiałów reklamowych, nie jest przeznaczony do prezentacji banerów wykonanych na materiale frontlit. Potykacze są zazwyczaj używane w kontekście mniejszych formatów, takich jak plakaty czy ulotki, co ogranicza ich zastosowanie do określonych warunków. W przypadku większych banerów, jak te wykonane na materiale frontlit, potykacze mogą nie zapewnić odpowiedniej stabilności ani widoczności. Lady ekspozycyjne, z kolei, są projektowane głównie dla celów promocji produktów i usług, a nie do prezentacji dużych grafik czy banerów. Ich forma ogranicza możliwość umieszczania dużych wydruków, co czyni je mało efektywnymi w kontekście tego konkretnego materiału. Rzutnik cyfrowy, mimo że może wydawać się ciekawą opcją, zupełnie nie pasuje do prezentacji materiałów drukowanych. Rzutniki służą do wyświetlania cyfrowych treści i nie mogą być używane do wyświetlania fizycznych banerów. Takie błędne wnioski często wynikają z niewłaściwego zrozumienia właściwości materiałów oraz sposobów ich prezentacji. Kluczowe jest, aby dobierać narzędzia ekspozycyjne zgodnie z ich przeznaczeniem i rodzajem materiału, co pozwala na maksymalne wykorzystanie ich potencjału.

Pytanie 11

Spad drukarski stosuje się zawsze wtedy, gdy

A. powierzchnia druku sięga krawędzi przycięcia arkusza

B. materiał graficzny jest achromatyczny

C. publikacja ma od 5 do 48 stron

D. liniatura rastra przekracza 200 lpi

W przypadku materiałów graficznych, które zawierają od 5 do 48 stron, nie ma bezpośredniego związku z koniecznością stosowania spadu drukarskiego. Liczba stron nie determinuje potrzeby spadu, a raczej wpływa na sposób składania i oprawy publikacji. Można spotkać publikacje składające się z wielu stron, które nie wymagają spadów, zwłaszcza gdy mają białe marginesy lub są drukowane w formacie, który nie wymaga pełnego pokrycia kolorem. Kolejnym błędnym podejściem jest założenie, że materiały graficzne o charakterze achromatycznym, czyli czarno-białe, nie potrzebują spadu. Spad drukarski ma zastosowanie niezależnie od palety kolorów, ponieważ to technika druku i wymagania estetyczne projektu decydują o jego potrzebie. Wysoka liniatura rastra, przekraczająca 200 lpi, również nie jest bezpośrednim czynnikiem wpływającym na konieczność stosowania spadu. Liniatura rastra dotyczy jakości druku i szczegółowości obrazu, ale nie ma wpływu na marginesy i krawędzie projektu. Typowym błędem jest zatem mylenie parametrów technicznych i ich zastosowania, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat spadu drukarskiego i jego istotności w procesie produkcji drukowanej.

Pytanie 12

Który z podanych materiałów nie jest wykorzystywany do produkcji reklamy na siatce Mesh?

A. Linki poliestrowe

B. Oczka aluminiowe

C. Suchy toner

D. Atrament solwentowy

Suchy toner nie jest stosowany w produkcji reklamy na siatce Mesh, ponieważ ta technika druku opiera się głównie na technologii druku atramentowego. Atrament solwentowy, który jest powszechnie używany do druku na siatkach, zapewnia doskonałą przyczepność do materiałów o otwartej strukturze, jakimi są siatki Mesh. Siatki te są szczególnie popularne w reklamie zewnętrznej, ponieważ umożliwiają swobodny przepływ powietrza, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału w wyniku silnych wiatrów. W praktyce, stosowanie atramentu solwentowego zapewnia również wysoką odporność na warunki atmosferyczne i długotrwałość kolorów. Oczka aluminiowe oraz linki poliestrowe z kolei to niezbędne akcesoria do montażu siatki, które zapewniają stabilność i trwałość całej konstrukcji reklamowej. W kontekście standardów branżowych, ważne jest, aby przy produkcji materiałów reklamowych na siatkach Mesh stosować techniki i materiały, które zapewnią nie tylko estetykę, ale i funkcjonalność, a tym samym efektywność reklamy.

Pytanie 13

Ile minimalnie arkuszy kartonu w formacie SRA3 powinno się przygotować do wydrukowania 300 biletów o wymiarach netto 200 x 60 mm, drukowanych bez spadów?

A. 30 sztuk

B. 60 sztuk

C. 120 sztuk

D. 90 sztuk

Odpowiedzi, które wskazują na większą liczbę arkuszy SRA3, są wynikiem kilku błędnych założeń dotyczących obliczeń oraz nieadekwatnej analizy wydajności arkuszy. Osoby wybierające większe ilości mogą nie uwzględniać, ile biletów można efektywnie umieścić na pojedynczym arkuszu SRA3. Aby dokładnie obliczyć wymaganą ilość materiału, istotne jest zrozumienie wymiarów arkusza SRA3 oraz optymalnego układu biletów. Wydajność druku jest kluczowym czynnikiem, który może prowadzić do niepotrzebnych strat, jeśli nie zostanie prawidłowo obliczona. Ponadto, niektórzy mogą pomylić się w szacowaniu ilości potrzebnych arkuszy, nie uwzględniając spadów, co prowadzi do zawyżenia liczby wymaganych kopii. W praktyce, przy projektowaniu materiałów do druku, należy również brać pod uwagę takie aspekty jak ułożenie biletów na arkuszu, co może wpłynąć na ostateczną liczbę arkuszy potrzebnych do produkcji. Zrozumienie zasadności tego procesu pozwala na efektywniejsze zarządzanie materiałami oraz optymalizację kosztów produkcji, co jest niezwykle ważne w branży poligraficznej.

Pytanie 14

Aby ochronić wydruki wielkoformatowe przeznaczone do wystawienia na zewnątrz, powinno się je pokryć

A. lakierem dyspersyjnym

B. folią bąbelkową

C. płynnym laminatem

D. folią soczewkową

Wybór nieprawidłowych metod zabezpieczania wydruków wielkoformatowych może prowadzić do ich szybszego uszkodzenia oraz utraty estetyki. Folia bąbelkowa, choć znana jako materiał ochronny w transporcie, nie jest odpowiednia do ochrony wydruków, ponieważ nie przylega do powierzchni i nie zapewnia odpowiedniej ochrony przed czynnikami atmosferycznymi. Dodatkowo, może powodować gromadzenie się wilgoci, co prowadzi do zniszczenia papieru lub atramentu. Folia soczewkowa, z drugiej strony, jest stosowana głównie w kontekście efektów wizualnych, a nie jako zabezpieczenie. Jej właściwości optyczne mogą wpływać na odbiór kolorów, ale nie chroni ona wydruków przed działaniem UV ani nie zapewnia trwałości. Lakier dyspersyjny również nie jest najlepszym rozwiązaniem, gdyż choć może chronić przed wilgocią, to nie zawsze zapewnia odpowiednią odporność na działanie promieni UV, co jest kluczowe w przypadku ekspozycji zewnętrznej. Warto zauważyć, że dobór odpowiednich materiałów zabezpieczających powinien opierać się na analizie specyficznych warunków, w jakich będą eksponowane wydruki. Dlatego istotne jest, aby dobrze zrozumieć właściwości różnych materiałów i ich zastosowanie w kontekście ochrony wydruków, aby uniknąć typowych pułapek związanych z niewłaściwym doborem zabezpieczeń.

Pytanie 15

Filament, który jest ekologiczny i podlega rozkładowi biologicznemu, to

A. Nylon

B. ABS

C. PLA

D. Z-GLASS

Wybór materiałów do druku 3D wymaga zrozumienia ich właściwości oraz zastosowań, co niestety nie zostało uwzględnione w przypadku odpowiedzi dotyczących ABS, Z-GLASS i Nylonu. ABS (akrylonitryl-butadien-styren) jest popularnym materiałem w druku 3D, znanym z wysokiej wytrzymałości i odporności na uderzenia, ale jego produkcja opiera się na surowcach petrochemicznych, co czyni go mniej ekologicznym. Ponadto, ABS nie jest biodegradowalny, co podkreśla jego negatywny wpływ na środowisko w porównaniu do PLA. Z-GLASS to filament z grupy materiałów kompozytowych, który charakteryzuje się atrakcyjnym wyglądem i wysoką odpornością chemiczną, ale również nie spełnia wymogów biodegradowalności. Nylon, mimo że jest wszechstronny i wytrzymały, również pochodzi z procesów petrochemicznych i nie jest biodegradowalny. Wybór tych materiałów odzwierciedla typowe błędne podejście do zrównoważonego rozwoju, które opiera się na optymalnych właściwościach mechanicznych, ignorując jednocześnie ich wpływ na środowisko. Warto również zauważyć, że wiele osób myli biodegradowalność z możliwością recyklingu, co prowadzi do nieporozumień. W rzeczywistości, aby materiał był uznawany za ekologiczny, musi spełniać konkretną definicję biodegradowalności, co PLA rzeczywiście czyni, podczas gdy inne wymienione materiały tego nie robią. Zrozumienie różnicy między tymi kategoriami jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji dotyczących materiałów w druku 3D.

Pytanie 16

Jakim akronimem nazywa się komputerowe wspomaganie projektowania obiektu?

A. CAE

B. CAD

C. DWG

D. 3DD

Projektowanie techniczne obiektu wspomagane komputerowo jest kluczowym aspektem współczesnej inżynierii i architektury, a akronim CAD jest w tej dziedzinie najbardziej rozpoznawalny. Wybór innych akronimów, takich jak DWG, CAE czy 3DD, może prowadzić do nieporozumień, ponieważ odnoszą się one do różnych, ale powiązanych koncepcji. DWG to format plików używanych przez programy CAD, szczególnie AutoCAD, i nie jest akronimem odnoszącym się do samego procesu projektowania. CAE, czyli Computer-Aided Engineering, odnosi się do inżynieryjnego wspomagania komputerowego, które koncentruje się na analizie i symulacji zachowań produktów, a nie na samym projektowaniu. Z kolei 3DD to termin, który nie ma uznania w branży i nie jest standardowym akronimem, co czyni go nieadekwatnym w kontekście projektowania. Użycie tych terminów może wynikać z zamieszania dotyczącego różnorodności narzędzi i formatów stosowanych w inżynierii. Ważne jest, aby rozumieć, że poszczególne akronimy odnoszą się do specyficznych procesów i narzędzi, a nie można ich stosować zamiennie. W efekcie, niepoprawne rozpoznanie tych akronimów może prowadzić do błędów w komunikacji i nieefektywności w pracy zespołów projektowych, co może mieć dalekosiężne skutki w realizacji projektów.

Pytanie 17

Z jakich powodów technologicznych nie wykorzystuje się podłoża o gramaturze w drukowaniu na maszynie cyfrowej nakładowej SRA3?

A. 100-20 g/m2

B. poniżej 100 g/m2

C. powyżej 450 g/m2

D. 135-160 g/m2

Niewłaściwe odpowiedzi dotyczące gramatury podłoża, które można stosować w druku cyfrowym, mogą wynikać z nieporozumień dotyczących technologii druku. Użycie podłoży w przedziale 135-160 g/m2 jest dopuszczalne i powszechnie stosowane, ponieważ gramatura ta jest idealna do druku różnych materiałów marketingowych, takich jak ulotki czy wizytówki. Z kolei podłoża poniżej 100 g/m2 są również odpowiednie do druku, jednak ich zastosowanie jest ograniczone z uwagi na ich cienkość, co sprawia, że są bardziej podatne na uszkodzenia w trakcie transportu i obróbki. Wybór zbyt niskiej gramatury może prowadzić do powstawania zagnieceń podczas druku oraz przy niskiej przepustowości maszyn. Gramatura w przedziale 100-200 g/m2 również jest używana, ale podobnie jak w przypadku wyżej wymienionych, nie jest ona optymalna dla maszyn cyfrowych, zwłaszcza tych przeznaczonych do dużych nakładów. Należy pamiętać, że dobór odpowiedniego podłoża wpływa nie tylko na jakość druku, ale również na sam proces produkcji, dlatego kluczowe jest przestrzeganie zaleceń technologicznych producentów maszyn oraz standardów branżowych, aby uniknąć problemów operacyjnych oraz zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 18

Aby połączyć kartki w bindowanej oprawie, należy użyć

A. kleju

B. spirali

C. termonici

D. zszywek

Odpowiedź 'spirala' jest poprawna, ponieważ to właśnie ten element jest najczęściej stosowany do bindowania kartek w oprawie bindowanej. Bindery spiralne, zwane również spiralami plastikowymi lub metalowymi, pozwalają na trwałe połączenie wielu kartek w sposób estetyczny i funkcjonalny. Użycie spirali zapewnia, że strony mogą być swobodnie obracane, co jest szczególnie ważne w przypadku dokumentów, które muszą być często przeglądane, takich jak notesy czy materiały szkoleniowe. W praktyce, przy użyciu spirali, można bindować zarówno pojedyncze arkusze papieru, jak i złożone projekty wymagające większej ilości kart. Standardowe rozmiary spiral i odpowiednie narzędzia do bindowania są dostępne w sklepach biurowych, co czyni ten proces dostępnym dla każdego. Dobre praktyki w zakresie bindowania wskazują, że przed przystąpieniem do bindowania należy upewnić się, że wszystkie kartki są równo przycięte i dobrze ułożone, co zapewnia estetyczny i profesjonalny efekt końcowy.

Pytanie 19

Metodą dostosowywania wydruków cyfrowych nie jest

A. opcja ponownego wykorzystania plików

B. różnicowanie wizualne odbitek

C. przydzielanie każdej odbitce unikalnego numeru seryjnego

D. wstawianie danych kontaktowych odbiorców

Możliwość ponownego użycia plików w kontekście personalizacji wydruków cyfrowych nie jest odpowiednim podejściem, ponieważ personalizacja polega na dostosowaniu treści do indywidualnych potrzeb i preferencji odbiorcy. W praktyce oznacza to, że każdy wydruk powinien być unikalny, co można osiągnąć poprzez umieszczanie danych adresowych, zróżnicowanie graficzne czy nadawanie indywidualnych numerów seryjnych. Personalizacja pozwala na tworzenie bardziej angażujących materiałów, co zwiększa ich efektywność marketingową. Na przykład, w kampaniach marketingowych można zastosować umieszczanie imion klientów na materiałach reklamowych, co sprawia, że stają się one bardziej osobiste i przyciągające uwagę. Również numerowanie wydruków może pomóc w śledzeniu efektywności kampanii oraz w automatyzacji procesów produkcyjnych. W branży druku cyfrowego, gdzie personalizacja jest kluczowym elementem, praktyki te są szeroko stosowane, aby dostarczać wartość zarówno dla klientów, jak i dla producentów.

Pytanie 20

Dokumentacja techniczna urządzenia do druku cyfrowego definiuje

A. kluczowe parametry eksploatacyjne urządzenia

B. metody konserwacji sprzętu po zakończeniu gwarancji

C. standardy jakości gotowego produktu

D. koszty związane z użytkowaniem urządzenia cyfrowego

Specyfikacja techniczna urządzenia do drukowania cyfrowego określa podstawowe parametry eksploatacyjne urządzenia, co jest kluczowe dla zapewnienia jego prawidłowego funkcjonowania oraz efektywności w zastosowaniach przemysłowych. Do podstawowych parametrów należą między innymi rozdzielczość druku, prędkość wydruku, rodzaje obsługiwanych nośników oraz wymagania dotyczące zasilania. Znajomość tych parametrów pozwala na dobór odpowiedniego urządzenia do specyficznych potrzeb użytkownika, na przykład, jeśli firma zajmuje się drukiem wysokiej jakości materiałów reklamowych, będzie potrzebować urządzenia o wyższej rozdzielczości. Dodatkowo, specyfikacja techniczna często odwołuje się do standardów branżowych, takich jak ISO 12647, które definiują wymagania dotyczące jakości druku. W praktyce, korzystając z dobrze zdefiniowanej specyfikacji, przedsiębiorstwa mogą lepiej zarządzać swoimi zasobami, minimalizować przestoje i zwiększać wydajność produkcji, co ma bezpośredni wpływ na zyski.

Pytanie 21

Jaką drukarkę należy wybrać do wykonywania zdjęć wysokiej jakości na błyszczącym papierze fotograficznym?

A. Dwunastokolorowej atramentowej

B. Monochromatycznej laserowej

C. Sześciokolorowej atramentowej

D. Czterokolorowej laserowej

Monochromatyczna laserowa drukarka to raczej nie najlepszy wybór, jeśli chcesz drukować zdjęcia na wysokim poziomie. One są głównie stworzone do drukowania tekstu, a używają tylko jednego koloru tonera, co sprawia, że nie oddadzą pełni kolorów w zdjęciach. Jeśli spróbujesz wydrukować obraz, to raczej będą wyglądały płasko i bez życia. Co więcej, te laserowe drukarki mają problem z odwzorowaniem szczegółów w zdjęciach, co w przypadku fotografii artystycznej jest dość istotne. Czterokolorowa laserówka może dawać nieco lepszą jakość, ale wciąż nie dorównuje profesjonalnym rozwiązaniom. Technologia CMYK, którą one stosują, nie pozwala na takie kolorowe przejścia, które są kluczowe w fotografii. Jak wybierzesz czterokolorową, to możesz natknąć się na sporo problemów z odwzorowaniem kolorów, a to może prowadzić do zniekształceń w finalnym wydruku. Sześciokolorowa atramentowa drukarka to lepsza opcja niż czterokolorowa laserowa, ale wciąż nie dorównuje tej dwunastokolorowej, która naprawdę ma super możliwości w kwestii odcieni i kontrastu. Generalnie mówiąc, wybór sprzętu do druku ma spore znaczenie dla jakości końcowego produktu, a jak wybierzesz coś nieodpowiedniego, to możesz się bardzo zawieść, szczególnie jeśli chodzi o zdjęcia.

Pytanie 22

Jakie wymiary należy uzyskać, przycinając arkusze papieru SRA3, gdy do dyspozycji jest drukarka z maksymalnym obszarem zadruku w formacie A3?

A. 210 x 297 mm

B. 450 x 500 mm

C. 320 x 450 mm

D. 297 x 420 mm

Wybór innych wymiarów nie jest zgodny z wymaganiami dotyczącymi obszaru zadruku, co może prowadzić do poważnych problemów w procesie produkcji. Wymiary 210 x 297 mm odpowiadają formatowi A4, który jest mniejszy od A3 i w związku z tym nie będzie skuteczny w druku materiałów, które mają być w formacie A3. Taki błąd może wynikać z nieporozumienia dotyczącego standardów papieru oraz ich zastosowań. Wymiary 320 x 450 mm odnoszą się do formatu SRA3, który nie jest bezpośrednio akceptowany przez drukarki A3 bez wcześniejszego przycięcia. Z kolei wymiary 450 x 500 mm są całkowicie nieprawidłowe i nie odpowiadają żadnemu standardowemu formatowi papieru, co może wskazywać na brak wiedzy o standardach ISO 216 i ich zastosowaniach w branży drukarskiej. Zrozumienie różnicy między formatami jest kluczowe, ponieważ błędne przygotowanie dokumentów do druku może prowadzić do ich odrzucenia lub nieprawidłowego wydruku. W końcowym efekcie, każdy przypadek błędnego przycięcia arkuszy może skutkować zwiększonymi kosztami produkcji i opóźnieniami w realizacji projektów, co jest niepożądane w każdej działalności drukarskiej.

Pytanie 23

Z wykorzystaniem urządzeń do druku wielkoformatowego nie jest możliwe zrealizowanie nadruku

A. banerów

B. tapet

C. roll-up’ów

D. długopisów

Zadrukowywanie banerów, tapet i roll-up’ów jest całkowicie możliwe dzięki zastosowaniu urządzeń do druku wielkoformatowego, które są zaprojektowane do obsługi dużych powierzchni. Banery, wykonane z materiałów odpornych na warunki atmosferyczne, są często używane w reklamie zewnętrznej oraz na eventach, gdzie wymagany jest efekt wizualny na dużą skalę. Druk na tapetach pozwala na realizację projektów aranżacyjnych, a nowoczesne technologie druku cyfrowego umożliwiają tworzenie spersonalizowanych wzorów. Roll-up’y, które są popularne na targach i wystawach, również korzystają z technologii druku wielkoformatowego. Ważne jest, aby pamiętać, że błędne założenie, iż wszystko można zadrukować na urządzeniach do druku wielkoformatowego, wynika z nieznajomości specyfiki tych technik. Długopisy, ze względu na swoje niewielkie rozmiary oraz wymagania dotyczące precyzyjnego wykończenia, nie są odpowiednie do druku przy użyciu tych maszyn. Użytkownicy często mylą różne metody druku, co prowadzi do nieporozumień co do ich zastosowań. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy proces druku ma swoje specyficzne zastosowania oraz wymogi technologiczne i materiałowe, które determinują jego efektywność w danym kontekście.

Pytanie 24

Jakie składniki przestrzeni kolorystycznej CMYK powinny zostać użyte do przygotowania w projekcie cyfrowym aplę w odcieniu ciemnoniebieskim?

A. C0 M80 Y0 K100

B. C0 M60 Y100 K0

C. C90 M0 Y100 K0

D. C100 M60 Y0 K0

Wybór innych opcji, takich jak C0 M60 Y100 K0, C0 M80 Y0 K100 lub C90 M0 Y100 K0, prowadzi do nieprawidłowych wyników ze względu na niewłaściwe proporcje składowych kolorów CMYK. Na przykład, w pierwszej opcji znaczne nasycenie koloru żółtego (Y) skutkuje uzyskaniem jasnych, zgaszonych odcieni zieleni, co zdecydowanie odbiega od pożądanego ciemnoniebieskiego efektu. W drugiej opcji, wysoka wartość koloru czarnego (K) prowadzi do uzyskania ciemnych, niemal czarnych tonów z dominującą magentą, co również nie spełnia wymagań. Trzecia opcja, z kolei, jest zdominowana przez cyjan, co może dawać jaskrawe odcienie błękitu, ale nie osiągnie głębi, która jest kluczowa w przypadku ciemnoniebieskiej palety. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych nieprawidłowych odpowiedzi, obejmują niepełne zrozumienie interakcji między kolorami w przestrzeni CMYK oraz nieznajomość zasad projektowania w kontekście druku. Kluczowym jest zatem zrozumienie, jak różne kolory mogą wzajemnie na siebie wpływać i jak ich proporcje mogą kształtować ostateczny wizualny efekt, co jest niezbędne w profesjonalnym projektowaniu graficznym.

Pytanie 25

Podstawą drukowania przy użyciu technologii termotransferowej jest realizacja

A. tworzenia formy tamponowej oraz przenoszenia obrazu z formy na obiekt

B. nadruku bezpośrednio na obiekcie farbami termochromowymi

C. nadruku na specjalnie przystosowanym papierze i wprasowania na obiekt

D. oznaczania za pomocą głowicy grawerującej bezpośrednio na obiekcie

Zrozumienie metod nadruku jest kluczowe w kontekście ich zastosowania w różnych branżach. Nadruk bezpośrednio na przedmiocie farbami termochromowymi nie jest właściwym podejściem w przypadku technologii termotransferu. Farby termochromowe zmieniają swoje właściwości pod wpływem temperatury, co czyni je bardziej odpowiednimi do zastosowań, gdzie zmiana kolorów jest zamierzona, a nie do zwykłego nadruku. Ponadto, brak kontroli nad procesem przenoszenia obrazu prowadzi do niskiej jakości efektów końcowych. Wykorzystanie formy tamponowej i przeniesienie obrazu z formy na przedmiot to technika druku tamponowego, która różni się od termotransferu, ponieważ korzysta z elastomerowych form, które mogą przenosić farbę na nierówne powierzchnie, ale nie wykorzystuje ciepła do przenoszenia obrazu. Znakowanie za pomocą głowicy grawerującej, chociaż jest techniką precyzyjną, również nie jest związane z termotransferem, ponieważ polega na usuwaniu materiału, a nie na jego barwieniu. Zrozumienie tych zasad jest istotne dla poprawnego doboru metod druku oraz osiągnięcia pożądanych efektów. Często popełniane błędy myślowe wynikają z mylnego założenia, że różne techniki mogą być stosowane zamiennie, mimo że każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Wiedza o właściwościach materiałów i zastosowanych technologiach jest niezwykle istotna dla uzyskania wysokiej jakości produktów.

Pytanie 26

Wykorzystanie podgrzewanych komór roboczych podczas druku 3D w znacznym stopniu eliminuje niepożądane zjawisko

A. kruchości materiału

B. utraty koloru filamentu

C. nawilżania filamentu

D. kurczenia się materiału

Chociaż inne odpowiedzi mogą wydawać się związane z problemami zauważanymi podczas druku 3D, nie wyjaśniają one w pełni roli podgrzewanych komór roboczych. Łamliwość materiału jest często wynikiem niewłaściwego doboru materiałów lub niewystarczającego ich przetwarzania, co nie jest bezpośrednio związane z temperaturą w komorze roboczej. W przypadku blednięcia filamentu, zjawisko to może być spowodowane wystawieniem materiału na działanie promieniowania UV lub wysokich temperatur, a nie skurczem. Wilgotnienie filamentu również ma swoje źródło w niewłaściwym przechowywaniu filamentu, gdzie nadmiar wilgoci wchodzi w interakcję z materiałem, co prowadzi do problemów z jakością druku, ale nie jest to związane z temperaturą podgrzewanej komory. Właściwe zarządzanie temperaturą w komorze roboczej jest kluczowe dla minimalizacji skurczu materiału, co z kolei zapewnia stabilność i wytrzymałość wydruków, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do znacznie gorszej jakości produktów drukowanych. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi zjawiskami jest niezbędne dla efektywnego korzystania z technologii druku 3D.

Pytanie 27

Jakiego rodzaju atramentu powinno się użyć do wydruków narażonych na długotrwałe działanie warunków atmosferycznych?

A. Barwnikowy

B. Lateksowy

C. Solwentowy

D. Pigmentowy

Wybór atramentu barwnikowego do druku na zewnątrz to kiepski pomysł. Te atramenty zazwyczaj są mniej odporne na słońce i wilgoć, a ich kolory mogą szybko blaknąć. Jak mówimy o atramentach lateksowych, to chociaż mają jakąś odporność, to nie dorastają do pięt solwentowym, zwłaszcza w dłuższym okresie ekspozycji. Lateksowe atramenty są jeszcze stosunkowo nowe i mimo że mają swoje plusy, jak mniejsza emisja szkodliwych związków, to nie zawsze wystarczą, gdy zależy nam na długotrwałej ochronie. Atramenty pigmentowe, chociaż lepsze pod względem trwałości kolorów niż barwnikowe, mają problem z odpornością na warunki zewnętrzne w porównaniu do solwentowych. Ich tekstura też często nie trzyma się dobrze przy kontakcie z wodą. Dlatego, wybierając atrament do druku na zewnątrz, ważne jest, by zrozumieć, że różne typy atramentów mają różne właściwości. Lepiej stawiać na solwentowe, bo są najbardziej odpowiednie do długiego użytku na dworze.

Pytanie 28

Aby chronić druki licencyjne przed szkodliwym wpływem wilgoci oraz mechanicznymi uszkodzeniami, należy wykonać operację

A. grawerowania

B. oprawiania

C. kalandrowania

D. laminowania

Kalandrowanie to proces, w którym materiały są przepuszczane przez rolki w celu ich wygładzenia lub spłaszczenia. Choć kalandrowanie może wpłynąć na właściwości mechaniczne materiału, nie zapewnia ono ochrony przed wilgocią ani uszkodzeniami mechanicznymi. Ponadto, w przypadku druku licencyjnego, który często musi spełniać określone standardy ochrony, kalandrowanie nie jest wystarczającym rozwiązaniem. Oprawianie polega na zabezpieczaniu dokumentów w okładkach lub teczkach, co również nie gwarantuje odporności na wilgoć ani uszkodzenia; oprawione dokumenty mogą wciąż być narażone na działanie wody lub intensywnego użytkowania. Grawerowanie to technika, która polega na wycinaniu lub rysowaniu wzorów na materiałach, co nie ma zastosowania w kontekście ochrony druków przed szkodliwymi czynnikami. Grawerowanie najczęściej stosuje się w produkcji tabliczek, znaków czy dekoracji, ale nie ma zastosowania w zabezpieczaniu dokumentów. Wybór odpowiedniej metody ochrony druku licencyjnego powinien opierać się na analizie wymagań dotyczących jego użytkowania oraz narażenia na różne czynniki zewnętrzne. W praktyce, laminowanie pozostaje najskuteczniejszym rozwiązaniem, które łączy funkcjonalność z estetyką.

Pytanie 29

Jakie czynności powinny być zrealizowane w celu przygotowania cyfrowej maszyny do drukowania?

A. Załadować podłoże drukowe, założyć obuwie ochronne

B. Włączyć urządzenie, uzupełnić płyn chłodzący

C. Sprawdzić tonery, załadować papier

D. Uruchomić maszynę, załadować tonery, założyć formy drukowe

Włączenie urządzenia i uzupełnianie płynu chłodzącego to działania, które nie są kluczowe w kontekście przygotowania cyfrowej maszyny do drukowania. Warto zauważyć, że większość cyfrowych maszyn drukarskich, szczególnie tych opartych na technologii LED lub inkjet, nie wymaga płynu chłodzącego do prawidłowego funkcjonowania. Działania te mogą wprowadzać w błąd, sugerując, że są niezbędne do rozpoczęcia procesu drukowania, podczas gdy właściwe przygotowanie obejmuje przede wszystkim kontrolę tonerów i papieru. Z kolei założenie form drukowych jest istotne w kontekście tradycyjnych technik druku, takich jak offset, gdzie formy są kluczowe dla przenoszenia obrazu na papier. W przypadku druku cyfrowego, techniki te działają inaczej, a potrzeba założenia form nie występuje. Wreszcie, założenie obuwia ochronnego, choć ważne z punktu widzenia BHP, nie jest częścią technicznych przygotowań maszyny do druku. Takie mylenie procesów przygotowawczych może prowadzić do pominięcia rzeczywistych, istotnych kroków, co może skutkować opóźnieniami w produkcji oraz obniżeniem jakości wydruków. W praktyce efektywne przygotowanie maszyny do druku wymaga znajomości jej specyfiki oraz procesów, które mają kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych rezultatów.

Pytanie 30

Do druku w dużych formatach nie nadają się pliki

A. PDF

B. JPEG

C. MPEG

D. TIFF

Wybór formatu pliku do druku jest naprawdę kluczowy, jeśli chcesz, żeby wszystko wyglądało dobrze. TIFF, PDF i JPEG to formaty, które mogą być używane w kontekście druku, ale każdy z nich ma swoje plusy i minusy. TIFF to format, który dobrze nadaje się do obrazu rastrowego i jest często wybierany w profesjonalnym druku, bo zachowuje wysoką jakość. PDF jest całkiem uniwersalny, bo można w nim połączyć tekst, grafikę i zdjęcia, co czyni go świetnym do broszur czy plakatów. JPEG to z kolei format, który często jest stosowany, ale jego kompresja stratna może pogorszyć jakość, zwłaszcza w dużych formatach. Ludzie często mylą te formaty, myśląc, że wszystkie zdjęcia można wykorzystać do druku. Również nie wszyscy pamiętają o tym, że dla druku wielkoformatowego potrzebne jest przynajmniej 300 DPI, a zdjęcia JPEG, zwłaszcza te z internetu, rzadko to spełniają. Dlatego ważne jest, by dobrze zrozumieć właściwości tych formatów przed wyborem, bo to ma znaczenie dla jakości końcowego produktu.

Pytanie 31

Jaką czynność należy wykonać, aby połączyć pojedyncze arkusze bez okładki wzdłuż dłuższego boku?

A. Bindowanie

B. Bigowanie

C. Szycie

D. Kaszerowanie

Kaszerowanie polega na pokrywaniu strony nadrukiem, co nie ma zastosowania w kontekście łączenia luźnych arkuszy. Technika ta jest używana głównie do produkcji okładek lub innych elementów graficznych, co może prowadzić do błędnego założenia, że jest to odpowiednia odpowiedź na pytanie. Bigowanie jest procesem, który polega na wyginaniu papieru w określonym miejscu, a jego celem jest ułatwienie składania, co również nie odpowiada na potrzebę łączenia arkuszy. Szycie, chociaż jest używane do łączenia materiałów, jest stosowane głównie w produkcji odzieży lub innych tekstyliów, a nie w przypadku papierów w formie luźnych arkuszy. Typowym błędem myślowym jest uznanie wszystkich technik łączenia za równoważne, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że bindowanie jest specyficzną metodą przystosowaną do pracy z dokumentami papierowymi i oferującą unikalne korzyści w obszarze estetyki i funkcjonalności. Wybór odpowiedniej metody łączenia powinien być dostosowany do specyfikacji projektu oraz jego wymagań, co podkreśla znaczenie wiedzy na temat różnych technik wykończeniowych w branży graficznej i poligraficznej.

Pytanie 32

Ile dodatkowych arkuszy podłoża trzeba przygotować, jeśli liczba nakładów wynosi 200 sztuk, a ustalony naddatek na obróbkę wykończeniową wydruków cyfrowych to 5%?

A. 5 arkuszy

B. 20 arkuszy

C. 100 arkuszy

D. 10 arkuszy

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie obliczeń i zasad stosowanych w branży druku. Niekiedy można spotkać się z próbą obliczania naddatku w sposób zbyt uproszczony lub nieprecyzyjny. Na przykład, wybór odpowiedzi 5 arkuszy sugeruje, że obliczenia nie uwzględniły właściwego przeliczenia procentowego, co może prowadzić do zaniżenia potrzebnego materiału. Z kolei wybór 20 arkuszy może wynikać z nadmiernej ostrożności lub błędnego zastosowania reguły zaokrąglania, co jest powszechnym błędem w takich zadaniach. Niezbędne jest zrozumienie, że naddatek na obróbkę wykończeniową jest obliczany na podstawie całkowitego nakładu, a nie wartości jednostkowej. W praktyce bardzo ważne jest, aby dokładnie znać zasady dotyczące naddatków, które mogą się różnić w zależności od technologii druku oraz specyfiki materiałów. Dobre praktyki w branży wymagają od specjalistów umiejętności podejmowania decyzji na podstawie dokładnych obliczeń oraz doświadczenia, co pozwala na optymalne zarządzanie zasobami i uniknięcie strat. Właściwe podejście do naddatków jest kluczowe nie tylko dla jakości wyrobów, ale również dla efektywności całego procesu produkcyjnego.

Pytanie 33

Przed przystąpieniem do druku na cyfrowej maszynie elektrofotograficznej należy

A. przetrzeć maszynę

B. zamontować formy drukarskie

C. ustalić liczbę kolorów

D. uzupełnić zbiorniki

Zakładanie form drukowych nie jest do niczego potrzebne w druku cyfrowym, bo tu wszystko działa na zasadzie przesyłania obrazów z komputera. To różni się od druku offsetowego, gdzie te matryce są niezbędne. Odkurzanie maszyny jest ważne, jasne, ale nie wpływa bezpośrednio na jakość druku ani na to, co trzeba zrobić przed rozpoczęciem. Nie uważam, żeby to był kluczowy krok. Ilość kolorów to ważna sprawa, ale nie zawsze trzeba to ustalać przed każdym drukiem, bo niektóre projekty są proste, w jednym kolorze albo opierają się na gotowych paletach. Często ludzie mylą druk cyfrowy z tradycyjnym, co prowadzi do błędnych wniosków. W cyfrowym druku najważniejsza jest dostępność zasobów, co pozwala na szybkie przygotowanie do pracy. Rozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe, żeby efektywnie funkcjonować w nowoczesnym środowisku produkcyjnym.

Pytanie 34

Zlecenie obejmuje wydruk 50 kolorowych plakatów oraz 500 plakatów w tej samej wersji monochromatycznej. Który parametr w ustawieniach druku należy zmienić?

A. Rozmiar spadów

B. Format papieru

C. Wielkości marginesów

D. Tryb koloru

Wybór trybu koloru w ustawieniach sterownika jest kluczowym krokiem w procesie druku, zwłaszcza gdy zamówienie obejmuje zarówno wydruki kolorowe, jak i monochromatyczne. W przypadku tego konkretnego zadania, gdzie wymagane są 50 wielobarwnych plakatów oraz 500 plakatów w wersji monochromatycznej, zmiana trybu koloru pozwala na odpowiednie skonfigurowanie urządzenia do druku. Drukując w trybie kolorowym, urządzenie korzysta z pełnej palety barw, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości kolorowych plakatów. Natomiast w przypadku plakatów monochromatycznych, tryb ten powinien być ustawiony na czarno-biały, co wpływa na oszczędność tuszu oraz czas drukowania. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy w codziennej pracy drukarni pozwala na efektywne zarządzanie zasobami i minimalizację kosztów produkcji. Kluczowe jest, aby operatorzy drukarek rozumieli różnice między tymi trybami i umieli je odpowiednio zastosować w zależności od potrzeb klienta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak standard ISO 12647 dotyczący procesu druku.

Pytanie 35

Aby otrzymać składki o formacie A5, należy podzielić arkusz papieru SRA3

A. 2 razy, prostopadle

B. 2 razy, równolegle

C. 3 razy, prostopadle

D. 4 razy, równolegle

Wybór innych odpowiedzi, takich jak 3-krotnie, prostopadle, 4-krotnie, równolegle czy nawet 2-krotnie, równolegle, wskazuje na niepełne zrozumienie zasad dotyczących podziału arkuszy papieru. Zgięcie arkusza SRA3 w sposób zaproponowany w odpowiedzi 3-krotnie prostopadle prowadziłoby do stworzenia zbyt małych kawałków, które nie odpowiadają wymaganym wymiarom A5. W rzeczywistości, za pierwszym razem zgięcie skutkuje utworzeniem formatu A4, a kolejne zgięcie musi być wykonane prostopadle, aby uzyskać dwa równe arkusze A5. Wybór 4-krotnego zgięcia równolegle, z kolei, prowadziłby do nieodpowiednich wymiarów, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami efektywnego cięcia w poligrafii. Błędne podejścia mogą wynikać z nieporozumień dotyczących orientacji arkusza papieru oraz z braku wiedzy na temat standardów formatu A5, który jest częścią międzynarodowego systemu ISO. Warto podkreślić, że każdy proces zginania czy cięcia powinien być starannie zaplanowany, aby uniknąć marnotrawstwa materiałów i osiągnąć optymalne efekty produkcyjne. Tylko przez właściwe zrozumienie tych zasad można efektywnie wykorzystać zasoby i zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 36

Jaki dodatkowy element na wydruku cyfrowym jest używany do pomiaru koloru za pomocą spektrofotometru?

A. Paser koloru

B. Pasek kontrolny

C. Punktura formatowa

D. Informacja o stronie

Pasek kontrolny to kluczowy element w procesie druku cyfrowego, który umożliwia dokładny pomiar barwy przy użyciu spektrofotometru. Jego zastosowanie polega na umieszczeniu w obrębie wydruku wzorca kolorów, który jest analizowany w celu oceny i kalibracji procesu druku. Dzięki temu możliwe jest ścisłe monitorowanie i kontrolowanie jakości kolorów, co jest szczególnie istotne w przypadku produkcji komercyjnej, gdzie powtarzalność kolorystyczna jest kluczowa. Pasek kontrolny powinien być zaprojektowany zgodnie z normami takimi jak ISO 12647, które wskazują, jak powinny wyglądać odpowiednie wzorce kolorów oraz ich rozmieszczenie na wydruku. Przykładem zastosowania paska kontrolnego może być kontrola jakości w drukarniach, gdzie każdy wydruk jest porównywany z wzorcem, co pozwala na szybkie identyfikowanie odchyleń i ich korygowanie, co w rezultacie prowadzi do lepszej jakości końcowego produktu.

Pytanie 37

Jakie podłoże drukowe będzie odpowiednie do wydrukowania fotoobrazu umieszczonego na blejtramie?

A. szkło

B. folia wylewana

C. canvas

D. tektura lita

Szkło, folia wylewana oraz tektura lita nie są odpowiednimi materiałami do druku fotoobrazu na blejtramie z kilku kluczowych powodów. Szkło, mimo że może być używane do prezentacji obrazów, nie jest podłożem drukowym. Wydruki na szkle wymagają zupełnie innej technologii i przetwarzania, w tym technologii UV, co nie pozwala na uzyskanie efektu, jaki daje płótno. Dodatkowo, szklane powierzchnie są ciężkie i kruchliwe, co czyni je mało praktycznymi w kontekście transportu i montażu. Folia wylewana, z drugiej strony, jest stosunkowo cienka i elastyczna, co sprawia, że nie zapewnia odpowiedniej struktury ani stabilności, jaką oferuje canvas. Tego typu materiały są bardziej odpowiednie do zastosowań reklamowych lub elastycznych aplikacji, a nie do tworzenia trwałych dzieł sztuki. Tektura lita, chociaż może być używana w różnych aplikacjach artystycznych, nie jest wystarczająco trwała ani estetyczna, aby służyć jako podłoże dla fotoobrazu. W przypadku tektury mamy do czynienia z ograniczoną odpornością na wilgoć i uszkodzenia mechaniczne, co wpływa na żywotność dzieła. Wybór niewłaściwego materiału do druku może prowadzić do szybkiego zużycia oraz nieestetycznego wyglądu, co jest sprzeczne z wymaganiami profesjonalnych standardów druku artystycznego i reprodukcji.

Pytanie 38

Aby zrealizować personalizację zaproszeń w cyfrowej drukarni, klient powinien przekazać

A. budżet wydarzenia

B. odcienie papieru do druku

C. plan działania związany z imprezą

D. informacje o zaproszonych osobach

Dane osób zaproszonych są kluczowym elementem przy personalizacji zaproszeń w drukarni cyfrowej. Personalizacja polega na dostosowywaniu treści zaproszeń do konkretnej grupy odbiorców, co zwiększa ich zaangażowanie oraz sprawia, że zaproszenia stają się bardziej osobiste i znaczące. Przykładowo, zamiast wysyłać jednolite zaproszenia, można zawrzeć imię każdego gościa i dostosować treść do jego relacji z organizatorem imprezy. W praktyce, drukarnie cyfrowe często korzystają z dedykowanych systemów do zarządzania danymi, które umożliwiają łatwe wprowadzenie danych osobowych oraz ich integrację z szablonami zaproszeń, co przyspiesza cały proces produkcji. Ważne jest także, aby mieć na uwadze zasady ochrony danych osobowych, jak RODO, które nakładają obowiązek prawidłowego zarządzania danymi osobowymi gości. Właściwie zrealizowana personalizacja przyczynia się do zwiększenia satysfakcji gości oraz pozytywnego wrażenia po imprezie.

Pytanie 39

Jakie materiały drukarskie nadają się do zadruku na cyfrowej maszynie drukującej elektrofotograficznej w formacie SRA3?

A. Karton o gramaturze 280 g/m2

B. Szkło o grubości 5 mm

C. Dibond w rozmiarze 60 x 80 cm

D. Folia perforowana one way visions

Wybór dibondu 60 x 80 cm do druku na maszynie elektrofotograficznej to chyba nie najlepszy pomysł. Dibond to kompozyt aluminiowy, a to nie jest materiał, który dobrze współpracuje z tą technologią. Ta wymaga podłoża, które może trzymać toner, a metalowe materiały, jak dibond, raczej się do tego nie nadają. Podobnie sprawa ma się ze szklaną płytą 5 mm - ona też nie nadaje się do druku w tej technologii. Z tego co wiem, wydruki na szkle robi się przy użyciu technik UV, które są lepsze dla gładkich i nieporowatych powierzchni. Co do folii one way vision, co prawda można ją stosować w druku cyfrowym, ale jest głównie wykorzystywana w reklamie zewnętrznej, co wyklucza ją w kontekście elektrofotografii. W praktyce, złe dobieranie podłoża może prowadzić do kiepskiej jakości wydruków czy nawet uszkodzeń maszyny. Często ludzie się mylą, bo nie do końca rozumieją, jak działają technologie druku i jakie materiały są odpowiednie. Fajnie by było, gdyby przy wyborze podłoża to wzięli pod uwagę jego właściwości i wskazówki producentów, bo to naprawdę ma znaczenie.

Pytanie 40

Ploter solwentowy drukuje na płycie PVC z prędkością 18 m²/h. Jak długo potrwa zadrukowanie powierzchni 90 m²?

A. 12 godzin

B. 15 godzin

C. 5 godzin

D. 3 godziny

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowych obliczeń lub błędnego rozumienia zasady wydajności maszyn. Często zdarza się, że osoby mylą pojęcie wydajności z czasem potrzebnym na wykonanie zadania. Na przykład, odpowiedzi takie jak 12 godzin, 3 godziny czy 15 godzin odzwierciedlają różne błędy w kalkulacjach. Odpowiedź 12 godzin może wynikać z mylnego założenia, że wydajność 18 m²/h oznacza, że ploter potrzebuje około dwóch godzin na zadrukowanie 36 m², co jest nieprawdziwe. Na drugim biegunie, odpowiedź 3 godziny sugeruje, że ploter mógłby pracować znacznie szybciej, co nie jest zgodne z danymi. Z kolei 15 godzin to kolejny przykład znacznego przeszacowania czasu, które może wynikać z niepoprawnego szacowania czasu przez użytkownika. Zrozumienie, jak obliczać czas produkcji na podstawie wydajności, jest kluczowe w optymalizacji procesów produkcyjnych. Przy projektowaniu zleceń druku wielkoformatowego ważne jest, aby pamiętać, iż wydajność jest miarą efektywności, a nie czasem potrzebnym na zrealizowanie projektu. Użytkownicy powinni ćwiczyć umiejętności obliczeniowe oraz zwracać uwagę na jednostki miar, aby unikać takich pomyłek w przyszłości.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej