Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 08:56
  • Data zakończenia: 22 maja 2025 09:21

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Aby zrealizować ręczną konfigurację interfejsu sieciowego w systemie LINUX, należy wykorzystać komendę

A. ipconfig
B. ifconfig
C. route add
D. eth0
Odpowiedź 'ifconfig' jest poprawna, ponieważ jest to klasyczne polecenie używane w systemach Linux do konfigurowania i zarządzania interfejsami sieciowymi. Umożliwia ono nie tylko wyświetlenie szczegółowych informacji o aktualnych ustawieniach interfejsów, takich jak adres IP, maska podsieci czy stan interfejsu, ale także pozwala na zmianę tych ustawień. Przykładem użycia może być wydanie polecenia 'ifconfig eth0 192.168.1.10 netmask 255.255.255.0 up', które ustawia adres IP dla interfejsu eth0. Pomimo że 'ifconfig' był standardowym narzędziem przez wiele lat, od czasu wprowadzenia narzędzia 'ip' w pakiecie iproute2, zaleca się używanie polecenia 'ip' do zarządzania interfejsami sieciowymi. Niemniej jednak, 'ifconfig' pozostaje w użyciu w wielu systemach oraz w starszych instrukcjach i dokumentacjach, co czyni go istotnym elementem wiedzy o administracji sieciami w systemach Linux.
Pytanie 2

Przynależność komputera do danej sieci wirtualnej nie może być ustalana na podstawie

A. nazwa komputera w sieci lokalnej
B. adresu MAC karty sieciowej komputera
C. numeru portu przełącznika
D. znacznika ramki Ethernet 802.1Q
Nazwa komputera w sieci lokalnej, znana również jako hostname, jest używana głównie do identyfikacji urządzenia w bardziej przyjazny sposób dla użytkowników. Jednakże, nie ma wpływu na przypisanie komputera do konkretnej sieci wirtualnej, ponieważ przynależność ta opiera się na technicznych aspektach działania sieci, takich jak adresacja i mechanizmy VLAN. Wirtualne sieci lokalne (VLAN) są definiowane na poziomie przełączników sieciowych, które wykorzystują znaczniki ramki Ethernet 802.1Q do identyfikacji i segregacji ruchu. Dlatego, aby przypisać komputer do konkretnej VLAN, kluczowe jest wykorzystanie adresów MAC i numerów portów przełącznika, które są bezpośrednio związane z fizycznym połączeniem urządzenia w sieci. Zastosowanie VLAN-ów pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększenie bezpieczeństwa i organizacji w dużych środowiskach sieciowych. Zrozumienie tej kwestii jest niezbędne dla skutecznego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.
Pytanie 3

Wskaż właściwy adres hosta?

A. 192.169.192.0/18
B. 192.168.192.0/18
C. 128.129.0.0/9
D. 128.128.0.0/9
Odpowiedź 128.129.0.0/9 jest poprawna, ponieważ adres ten jest zgodny z zasadami przydzielania adresów IP w klasycznej architekturze IPv4. W tym przypadku, adres 128.129.0.0 z maską /9 oznacza, że pierwsze 9 bitów definiuje część sieciową, co daje możliwość zaadresowania wielu hostów w tej samej sieci. Adresy w tej klasie są często wykorzystywane w dużych organizacjach lub instytucjach, które potrzebują obsługiwać znaczne ilości urządzeń. Przykładem może być duża uczelnia, która zarządza setkami komputerów w różnych wydziałach. Warto także wspomnieć, że adresy IP w zakresie 128.0.0.0 do 191.255.255.255 są klasyfikowane jako klasy B, co jest standardem ustalonym przez IETF w dokumencie RFC 791. Poprawne zarządzanie adresami IP jest kluczowe dla zapewnienia efektywności komunikacji w sieci oraz unikania konfliktów adresowych, co czyni tę wiedzę niezbędną dla specjalistów z dziedziny IT.
Pytanie 4

Narzędzie z grupy systemów Windows tracert służy do

A. nawiązywania połączenia zdalnego z serwerem na wyznaczonym porcie
B. śledzenia ścieżki przesyłania pakietów w sieci
C. wyświetlania oraz modyfikacji tablicy trasowania pakietów sieciowych
D. uzyskiwania szczegółowych informacji dotyczących serwerów DNS
Narzędzie tracert (traceroute) to naprawdę fajne i przydatne narzędzie, kiedy chodzi o diagnostykę w sieciach komputerowych. Pozwala nam śledzić, jak pakiety danych przemieszczają się przez różne routery. Działa to tak, że wysyła pakiety ICMP echo request, a potem monitoruje odpowiedzi z każdego przeskoku. Dzięki temu możemy zobaczyć, gdzie mogą być opóźnienia albo jakieś problemy na trasie do celu. Na przykład, administratorzy sieci mogą używać tracert do znajdowania problemów z łącznością, co jest super ważne w dużych sieciach (WAN) albo w sytuacjach, kiedy użytkownicy skarżą się na problemy z dostępem do stron. Warto regularnie sprawdzać trasy w sieci i analizować wyniki, żeby poprawić wydajność sieci, to naprawdę działa!
Pytanie 5

Jak wygląda konwencja zapisu ścieżki do zasobu sieciowego według UNC (Universal Naming Convention)?

A. \nazwa_komputera azwa_zasobu
B. //nazwa_zasobu/nazwa_komputera
C. \nazwa_zasobu azwa_komputera
D. //nazwa_komputera/nazwa_zasobu
Wybór odpowiedzi, która nie zawiera prawidłowego formatu ścieżki UNC, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego konwencji nazewnictwa. Odpowiedzi, które zaczynają się od //nazwa_zasobu lub //nazwa_komputera, są nieprawidłowe, ponieważ taki format nie jest akceptowany w standardzie UNC. Zapis z użyciem podwójnych ukośników w kierunku w prawo jest charakterystyczny dla systemów operacyjnych opartych na Unixie, a nie dla Windows. Dodatkowo, odpowiedzi, które zamieniają miejscami zasoby i nazwy komputerów, również są niepoprawne, ponieważ w strukturalnej hierarchii UNC zasoby zawsze znajdują się po nazwie komputera. W praktyce, błędne podejście do zrozumienia struktury UNC może prowadzić do problemów z dostępem do zasobów w sieci, co jest szczególnie ważne w środowiskach, gdzie współpraca i dostępność danych są kluczowe. Dlatego istotne jest, aby zapoznać się z formalnymi zasadami określającymi sposób adresowania zasobów, co zapewnia nie tylko poprawność, ale również bezpieczeństwo w zarządzaniu danymi w sieciach komputerowych. Zrozumienie tych zasad jest również kluczowe w kontekście rozwiązywania problemów z konfiguracją sieci, gdzie lokalizacja zasobów sieciowych jest często przyczyną błędów w dostępie.
Pytanie 6

Którą maskę należy zastosować, aby komputery o adresach IPv4, przedstawionych w tabeli, były przydzielone do właściwych sieci?

Adresy IPv4 komputerówOznaczenie sieci
192.168.10.30Sieć 1
192.168.10.60Sieć 1
192.168.10.130Sieć 2
192.168.10.200Sieć 3

A. 255.255.255.224
B. 255.255.255.128
C. 255.255.255.192
D. 255.255.255.240
Maska 255.255.255.192, znana również jako /26, jest prawidłowym wyborem w kontekście przydzielania adresów IPv4 do odpowiednich sieci. Ta maska pozwala na utworzenie 64 adresów IP w jednej podsieci, co jest rezultatem użycia 6 bitów na adresy hostów (2^6 = 64). Z tego wynika, że 2 adresy są zarezerwowane: jeden na identyfikację sieci, a drugi na rozgłoszenie (broadcast). Dzięki temu, w sieci 192.168.10.0 do 192.168.10.63 mamy 62 dostępne adresy dla hostów, co idealnie pasuje do wymaganej struktury sieci. Oddziela to sieć 1 i sieć 2, umożliwiając ich właściwe funkcjonowanie i komunikację. W praktyce, stosowanie maski /26 umożliwia efektywne zarządzanie adresacją IP, unikając konfliktów i zatorów w komunikacji między urządzeniami. W przypadku większych sieci z większą liczbą hostów, maski takie jak 255.255.255.128 (/25) mogą być bardziej odpowiednie, ale w tym przypadku 255.255.255.192 jest optymalnym rozwiązaniem.
Pytanie 7

Firma Dyn, której serwery DNS zostały zaatakowane, potwierdziła, że część ataku … miała miejsce dzięki różnym urządzeniom podłączonym do sieci. Ekosystem kamer, czujników oraz kontrolerów, określany ogólnie jako "Internet rzeczy", został wykorzystany przez przestępców jako botnet − sieć zainfekowanych maszyn. Do tej pory tę funkcję pełniły głównie komputery. Jakiego rodzaju atak jest opisany w tym cytacie?

A. DOS
B. DDOS
C. flooding
D. mail bombing
Odpowiedź 'DDOS' jest prawidłowa, ponieważ atak, jak opisano w pytaniu, polegał na wykorzystaniu sieci urządzeń podłączonych do Internetu, takich jak kamery i czujniki, do przeprowadzenia skoordynowanego ataku na serwery DNS firmy Dyn. Termin DDOS, czyli Distributed Denial of Service, odnosi się do ataku, w którym wiele zainfekowanych urządzeń (zwanych botami) prowadzi wspólne działanie mające na celu zablokowanie dostępu do określonego serwisu. W przeciwieństwie do klasycznego ataku DOS, który wykorzystuje pojedyncze źródło, DDOS polega na współpracy wielu urządzeń, co powoduje znacząco wyższy wolumen ruchu, który może przeciążyć serwery. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest monitorowanie i zabezpieczanie sieci przed atakami DDOS, co często obejmuje wdrażanie systemów ochrony, takich jak zapory sieciowe, systemy detekcji i zapobiegania włamaniom oraz usługi CDN, które mogą rozpraszać ruch, co minimalizuje ryzyko przeciążenia. Standardy branżowe, takie jak NIST SP 800-61, dostarczają wytycznych dotyczących odpowiedzi na incydenty związane z bezpieczeństwem, wskazując na znaczenie przygotowania na ataki DDOS poprzez implementację strategii zarządzania ryzykiem oraz regularne aktualizowanie procedur obronnych.
Pytanie 8

W systemach Microsoft Windows, polecenie netstat –a pokazuje

A. tabelę trasowania
B. wszystkie aktywne połączenia protokołu TCP
C. aktualne ustawienia konfiguracyjne sieci TCP/IP
D. statystyki odwiedzin witryn internetowych
Analizując inne odpowiedzi, można dostrzec, że niektóre z nich opierają się na pomyłkach dotyczących działania polecenia netstat. Wskazanie, że polecenie to wyświetla aktualne parametry konfiguracyjne sieci TCP/IP jest błędne, ponieważ netstat koncentruje się na połączeniach, a nie na ich konfiguracji. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że parametry konfiguracyjne, takie jak adres IP czy maska podsieci, są wyświetlane, gdy w rzeczywistości wymagają one innych narzędzi, takich jak ipconfig. Natomiast stwierdzenie, że netstat –a dostarcza statystyki odwiedzin stron internetowych, jest zupełnie nie na miejscu. Netstat nie śledzi aktywności przeglądania, co jest domeną narzędzi analitycznych, a nie diagnostycznych. Wreszcie, opcja dotycząca tablicy trasowania, chociaż może sugerować związane z routingiem funkcjonalności, nie jest spełniana przez netstat. Ta funkcjonalność jest realizowana przez inne polecenia, takie jak route. Te błędne przekonania mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania siecią i zrozumienia jej działania, co podkreśla znaczenie znajomości narzędzi oraz ich właściwego zastosowania w praktyce administracyjnej.
Pytanie 9

Podaj domyślny port, który służy do przesyłania poleceń w serwisie FTP.

A. 21
B. 110
C. 25
D. 20
Odpowiedź 21 jest poprawna, ponieważ port 21 jest standardowym portem używanym do komunikacji w protokole FTP (File Transfer Protocol). FTP jest jednym z najstarszych protokołów internetowych, stosowanym głównie do przesyłania plików między komputerami w sieci. Port 21 jest używany do nawiązywania połączenia i obsługi próśb klientów. W praktyce, gdy klient FTP łączy się z serwerem, inicjuje sesję poprzez wysłanie polecenia LOGIN na ten właśnie port. Aby zapewnić bezpieczeństwo i zgodność z najlepszymi praktykami, ważne jest, aby administratorzy serwerów wykorzystywali standardowe porty, takie jak 21, co ułatwia diagnostykę problemów i integrację z innymi systemami. Warto również zauważyć, że FTP może działać w różnych trybach, a port 21 jest kluczowy w trybie aktywnym. W kontekście bezpieczeństwa, rozważając współczesne zastosowania, administratorzy mogą również korzystać z protokołów zabezpieczających, takich jak FTPS lub SFTP, które oferują szyfrowanie danych, ale nadal używają portu 21 jako standardowego portu komend.
Pytanie 10

Ile bitów o wartości 1 występuje w standardowej masce adresu IPv4 klasy B?

A. 32 bity
B. 24 bity
C. 16 bitów
D. 8 bitów
Maska adresu IPv4 klasy B składa się z 16 bitów ustawionych na wartość 1, co oznacza, że pierwsze 16 bitów adresu IP identyfikuje sieć, a pozostałe 16 bitów są przeznaczone dla hostów w tej sieci. W praktyce wprowadza to możliwość zaadresowania do 65 536 hostów w każdej z sieci klasy B. Standardowa notacja CIDR dla klasy B to /16, co jasno wskazuje na długość prefiksu sieci. Klasa B jest często używana w średniej wielkości organizacjach oraz w dużych sieciach, gdzie potrzeba wielu hostów, ale nie na tak dużą skalę jak w klasie A. Przykład zastosowania maski klasy B można zobaczyć w dużych przedsiębiorstwach, gdzie wymagane jest rozdzielenie różnych działów, takich jak IT, HR czy marketing, w osobne podsieci, co ułatwia zarządzanie i zwiększa bezpieczeństwo. Zrozumienie maski klasy B jest istotne dla projektowania efektywnych architektur sieciowych oraz dla implementacji odpowiednich strategii IP.
Pytanie 11

W której części edytora lokalnych zasad grupy w systemie Windows można ustawić politykę haseł?

A. Konfiguracja komputera / Szablony administracyjne
B. Konfiguracja użytkownika / Szablony administracyjne
C. Konfiguracja użytkownika / Ustawienia systemu Windows
D. Konfiguracja komputera / Ustawienia systemu Windows
Odpowiedzi niepoprawne zawierają pewne nieścisłości w zakresie zrozumienia struktury edytora lokalnych zasad grupy oraz roli różnych sekcji w zarządzaniu politykami bezpieczeństwa. Odpowiedzi związane z "Konfiguracją użytkownika" w kontekście polityki haseł są mylące, ponieważ polityki te są przypisane do systemu operacyjnego jako całości, a nie do poszczególnych użytkowników. Konfiguracja użytkownika w edytorze lokalnych zasad grupy dotyczy zasad, które mają zastosowanie do kont użytkowników, takich jak ustawienia pulpitu, aplikacji i uprawnień. Użytkownicy mogą mieć różne prawa dostępu i interfejsy w zależności od polityk przypisanych do ich kont, ale polityka haseł pozostaje niezależna od tych ustawień. Ponadto, polityki dotyczące haseł w systemie Windows są głównie umieszczane w sekcji "Konfiguracja komputera", ponieważ dotyczą one zabezpieczeń całego systemu operacyjnego, a nie pojedynczych użytkowników. Właściwe zrozumienie, w jaki sposób polityki są podzielone i jakie mają zastosowanie, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem w organizacji. Stosowanie zasad z "Szablonów administracyjnych" również nie jest adekwatne, ponieważ te szablony są wykorzystywane do zarządzania konfiguracjami aplikacji i systemów, a nie bezpośrednio do polityk haseł. Dlatego kluczowe jest, aby administratorzy sieci posiadali jasne zrozumienie tej struktury oraz jej wpływu na bezpieczeństwo organizacji.
Pytanie 12

Administrator zamierza udostępnić folder C:\instrukcje w sieci trzem użytkownikom należącym do grupy Serwisanci. Jakie rozwiązanie powinien wybrać?

A. Udostępnić dysk C: grupie Serwisanci i nie ograniczać liczby równoczesnych połączeń
B. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje i ustalić limit równoczesnych połączeń na 3
C. Udostępnić folder C:\instrukcje grupie Serwisanci bez ograniczeń co do liczby równoczesnych połączeń
D. Udostępnić grupie Wszyscy dysk C: i ograniczyć liczbę równoczesnych połączeń do 3
Udostępnienie folderu C:\instrukcje grupie Serwisanci jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na skoncentrowanie kontroli dostępu na niewielkiej grupie użytkowników, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Taka praktyka zapewnia, że tylko upoważnieni użytkownicy mają dostęp do niezbędnych zasobów, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Ograniczenie dostępu do konkretnego folderu zamiast całego dysku C: minimalizuje potencjalne zagrożenia związane z bezpieczeństwem danych, umożliwiając jednocześnie łatwe zarządzanie uprawnieniami. W kontekście zarządzania systemem, unikanie ograniczeń w liczbie równoczesnych połączeń może przyspieszyć dostęp do folderu, co jest korzystne w przypadku, gdy trzech użytkowników jednocześnie potrzebuje dostępu do tych samych instrukcji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami w sieci, gdzie kluczowe znaczenie ma efektywne zarządzanie dostępem i bezpieczeństwem.
Pytanie 13

Wskaż protokół, którego wiadomości są używane przez polecenie ping?

A. TCP
B. DNS
C. ICMP
D. ARP
Protokół ICMP (Internet Control Message Protocol) jest kluczowym elementem w komunikacji sieciowej, wykorzystywanym do przesyłania komunikatów kontrolnych oraz diagnostycznych. Komenda ping opiera się właśnie na ICMP, wysyłając pakiety Echo Request i oczekując na odpowiedzi w postaci pakietów Echo Reply. Dzięki temu, użytkownicy i administratorzy mogą diagnozować dostępność urządzeń w sieci oraz mierzyć czas potrzebny na przesył danych. ICMP jest integralną częścią protokołu IP, co sprawia, że jego użycie jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak RFC 792. W praktyce, polecenie ping pozwala na identyfikację problemów z łącznością, monitorowanie stanu sieci oraz umożliwia przeprowadzanie testów wydajności. Na przykład, w przypadku awarii serwera, administratorzy mogą użyć polecenia ping, aby sprawdzić, czy serwer jest osiągalny, co jest pierwszym krokiem w diagnostyce problemów sieciowych. Dobrą praktyką jest regularne używanie narzędzi diagnostycznych opartych na ICMP w celu utrzymania zdrowia sieci.
Pytanie 14

Jaki prefiks jest używany w adresie autokonfiguracji IPv6 w sieci LAN?

A. 64
B. 24
C. 32
D. 128
Prefiks o długości 64 bitów w adresie autokonfiguracji IPv6 w sieci LAN jest standardem określonym w protokole IPv6. Długość ta jest zgodna z zaleceniami organizacji IETF, które wskazują, że dla efektywnej autokonfiguracji interfejsów w sieci lokalnej, należy stosować prefiks /64. Taki prefiks zapewnia odpowiednią ilość adresów IPv6, co jest kluczowe w kontekście dużej liczby urządzeń podłączonych do sieci. Dzięki zastosowaniu prefiksu 64, sieci lokalne mogą łatwo i automatycznie konfigurować swoje adresy IP, co jest szczególnie istotne w przypadku dynamicznych środowisk, takich jak sieci domowe lub biurowe. Praktyczne zastosowanie tej koncepcji przejawia się w automatycznej konfiguracji adresów przez protokół SLAAC (Stateless Address Autoconfiguration), który umożliwia urządzeniom generowanie unikalnych adresów na podstawie prefiksu i ich identyfikatorów MAC. Takie rozwiązanie znacząco upraszcza zarządzanie adresami IP w sieciach IPv6.
Pytanie 15

Które z zestawień: urządzenie – realizowana funkcja jest niepoprawne?

A. Ruter – łączenie komputerów w tej samej sieci
B. Modem – łączenie sieci lokalnej z Internetem
C. Przełącznik – segmentacja sieci na VLAN-y
D. Access Point – bezprzewodowe łączenie komputerów z siecią lokalną
Wszystkie inne odpowiedzi sugerują niezgodne przyporządkowania dotyczące funkcji urządzeń sieciowych. Modem, który jest urządzeniem konwertującym sygnały z sieci lokalnej na sygnały, które mogą być przesyłane przez linię telefoniczną lub kablową, rzeczywiście odpowiada za nawiązywanie połączenia pomiędzy siecią lokalną a Internetem. Jest to kluczowy element w architekturze sieci, szczególnie w przypadku tradycyjnych połączeń DSL czy kablowych. Przełącznik, z kolei, jest urządzeniem operującym na warstwie drugiej modelu OSI, które umożliwia komunikację pomiędzy różnymi urządzeniami w obrębie tej samej sieci lokalnej, a także może implementować technologię VLAN (Virtual Local Area Network), divując ruch sieciowy w sposób logiczny i zwiększający bezpieczeństwo oraz wydajność. Access Point, będący punktem dostępowym, umożliwia bezprzewodowe podłączenie do sieci lokalnej i jest kluczowym elementem w sieciach bezprzewodowych, umożliwiającym komunikację między urządzeniami mobilnymi a lokalnym systemem sieciowym. Zrozumienie ról tych urządzeń w architekturze sieciowej jest fundamentalne, ponieważ błędne przyporządkowania mogą prowadzić do nieefektywnego projektowania i wdrażania sieci, co w praktyce skutkuje problemami z przepustowością, bezpieczeństwem oraz zarządzaniem siecią.
Pytanie 16

Który z poniższych adresów jest adresem prywatnym zgodnym z dokumentem RFC 1918?

A. 172.32.0.1
B. 172.0.0.1
C. 171.0.0.1
D. 172.16.0.1
Adres 172.16.0.1 jest poprawnym adresem prywatnym, definiowanym przez dokument RFC 1918, który ustanawia zakresy adresów IP przeznaczonych do użytku w sieciach lokalnych. Adresy prywatne nie są routowane w Internecie, co oznacza, że mogą być używane w sieciach wewnętrznych bez obawy o kolizje z adresami publicznymi. Zakres adresów prywatnych dla klasy B obejmuje 172.16.0.0 do 172.31.255.255, zatem 172.16.0.1 znajduje się w tym zakresie. Przykładowo, firmy często wykorzystują te adresy do budowy sieci lokalnych (LAN), co pozwala urządzeniom w sieci na komunikację bez potrzeby posiadania publicznego adresu IP. W praktyce, urządzenia takie jak routery lokalne przydzielają adresy prywatne w ramach sieci, a następnie wykorzystują translację adresów sieciowych (NAT) do komunikacji z Internetem, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność przydziału adresów.
Pytanie 17

Aby móc zakładać konta użytkowników, komputerów oraz innych obiektów i przechowywać ich dane w sposób centralny, konieczne jest zainstalowanie na serwerze Windows roli

A. Active Directory Federation Service
B. Usługi Domenowe Active Directory
C. Usługi certyfikatów Active Directory
D. Usługi LDS w usłudze Active Directory
Usługi Domenowe Active Directory (AD DS) są kluczowym elementem infrastruktury IT w środowiskach Windows. Instalacja tej roli na serwerze umożliwia zarządzanie kontami użytkowników, komputerów oraz innymi obiektami w zorganizowanej i scentralizowanej strukturze. AD DS oferuje hierarchiczną bazę danych, która przechowuje informacje o atrybutach obiektów, co ułatwia administrację i zapewnia bezpieczeństwo. Przykładem zastosowania AD DS jest możliwość tworzenia grup użytkowników oraz przydzielania im odpowiednich uprawnień dostępu do zasobów w sieci. Przykładowo, organizacje mogą stworzyć grupę „Pracownicy Działu IT”, co pozwala na szybkie zarządzanie dostępem do serwerów oraz aplikacji dedykowanych dla tego zespołu. AD DS wspiera także standardy branżowe, takie jak LDAP (Lightweight Directory Access Protocol), co umożliwia integrację z innymi systemami i aplikacjami, poprawiając tym samym współpracę różnych technologii. Dobre praktyki wdrażania AD DS obejmują regularne aktualizacje i utrzymanie struktury AD, aby zapewnić jej bezpieczeństwo i wydajność, co jest niezbędne w zarządzaniu rozbudowanymi środowiskami IT.
Pytanie 18

Aby zabezpieczyć system Windows przed nieautoryzowanym dostępem poprzez ograniczenie liczby nieudanych prób logowania, należy ustawić

A. Zasady grup, Zasady konta
B. Panel Sterowania, Konta użytkowników
C. Zasady grup, Opcje zabezpieczeń
D. Panel Sterowania, Zaporę systemu Windows
Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na aspektach, które nie są bezpośrednio związane z właściwym zabezpieczeniem systemu Windows przed włamaniami. W przypadku pierwszej odpowiedzi, panel sterowania i zapora systemu Windows, chociaż są istotne dla ochrony systemu, nie oferują bezpośredniego mechanizmu ograniczania liczby nieudanych prób logowania. Zaporę można wykorzystać do blokowania nieautoryzowanego dostępu do sieci, ale nie radzi sobie z problemem logowania na poziomie użytkownika. Ponadto, w kontekście zabezpieczeń, mało prawdopodobne jest, aby sama konfiguracja zapory mogła skutecznie zapobiec atakom opartym na próbach odgadnięcia haseł. Z drugiej strony, odpowiedzi odnoszące się do kont użytkowników mogą być mylone z innymi aspektami zarządzania kontami, ale nie zawierają kluczowych mechanizmów polityki blokad i audytu, które są wbudowane w zasady grup. Zasady grup są bardziej kompleksowe i zapewniają centralne zarządzanie, co jest krytyczne dla organizacji, które pragną utrzymać wysoki poziom bezpieczeństwa. Nieprawidłowe podejście do zabezpieczeń często wynika z niedostatecznego zrozumienia hierarchii oraz funkcjonalności narzędzi dostępnych w systemie operacyjnym, co prowadzi do błędnych wyborów w kontekście zabezpieczania systemu.
Pytanie 19

Jakie oznaczenie według normy ISO/IEC 11801:2002 definiuje skrętkę foliowaną, przy czym wszystkie pary żył są ekranowane folią?

A. F/FTP
B. F/UTP
C. S/FTP
D. U/UTP
Wybór innych oznaczeń związanych z typami skrętek nie oddaje prawidłowo charakterystyki F/UTP. Zaczynając od S/FTP, jest to skrętka, gdzie każda para żył jest ekranowana osobno, a dodatkowo cały kabel jest otoczony ekranem, co zapewnia wysoki poziom ochrony, ale zdecydowanie różni się od tego, co oferuje F/UTP – oznaczającego ekranowanie tylko par żył. U/UTP wskazuje na kabel nieekranowany, co jest użyteczne w mniej zakłóconych środowiskach, lecz nie dostarcza ochrony, jaką oferują typy ekranowane, przez co jest mniej zalecany w miejscach o wysokim natężeniu zakłóceń elektromagnetycznych. F/FTP natomiast wskazuje, że cały kabel jest ekranowany folią, co mogłoby wydawać się korzystniejsze, jednakże nie odpowiada specyfikacji pytania dotyczącego skrętki foliowanej, gdzie ekranowanie dotyczy jedynie par. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi polegają na myleniu stopnia ekranowania oraz nieprawidłowym interpretowaniu oznaczeń, co może skutkować wyborem niewłaściwego typu kabla do danej aplikacji. W praktyce, dobór odpowiedniego typu skrętki jest kluczowy dla zapewnienia optymalnej wydajności sieci oraz bezpieczeństwa przesyłanych danych.
Pytanie 20

W strukturze hierarchicznej sieci komputery należące do użytkowników znajdują się w warstwie

A. dystrybucji
B. rdzenia
C. dostępu
D. szkieletowej
Wybór odpowiedzi dotyczącej warstwy rdzenia, dystrybucji lub szkieletowej pokazuje pewne nieporozumienia związane z hierarchiczną strukturą sieci komputerowych. Warstwa rdzenia, będąca najwyższą warstwą w modelu, jest odpowiedzialna za szybkie przesyłanie danych między różnymi segmentami sieci oraz zapewnianie wysokiej przepustowości i niezawodności. Jej głównym zadaniem jest transportowanie ruchu danych, a nie bezpośrednia obsługa użytkowników. Z kolei warstwa dystrybucji pełni funkcję pośrednią, agregując ruch z warstwy dostępu i kierując go do rdzenia, co również nie jest jej głównym zadaniem. W kontekście szkieletowej warstwy, można zauważyć, że odnosi się ona do infrastruktury, która wspiera połączenia na dużą skalę, a nie do podłączenia użytkowników. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji i zadań poszczególnych warstw, co prowadzi do nieprawidłowego zrozumienia struktury sieci. Dlatego istotne jest zrozumienie, że to warstwa dostępu jest miejscem, gdzie użytkownicy fizycznie łączą się z siecią, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania całego systemu. Niezrozumienie różnic między tymi warstwami może skutkować nieefektywnym projektowaniem sieci oraz problemami z wydajnością i bezpieczeństwem.
Pytanie 21

W którym rejestrze systemu Windows znajdziemy informacje o błędzie spowodowanym brakiem synchronizacji czasu systemowego z serwerem NTP?

A. System.
B. Aplikacja.
C. Ustawienia.
D. Zabezpieczenia.
Wybór dziennika systemowego jako źródła informacji o błędach synchronizacji czasu z serwerem NTP jest prawidłowy, ponieważ dziennik systemowy w systemie Windows rejestruje wszystkie zdarzenia związane z działaniem systemu operacyjnego, w tym problemy z synchronizacją czasu. Synchronizacja czasu jest kluczowym procesem, który zapewnia, że system operacyjny działa w zgodzie z czasem serwera NTP, co jest istotne dla wielu aplikacji i operacji sieciowych. Problemy z synchronizacją mogą prowadzić do błędów w logowaniu, problemów z certyfikatami SSL oraz niestabilności w aplikacjach zależnych od dokładnego czasu. Aby zdiagnozować problem, administratorzy mogą uruchomić Podgląd zdarzeń (Event Viewer) i przeszukać dziennik systemowy pod kątem wpisów związanych z NTP, takich jak błędy „Time-Service” lub „Sync”. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie dzienników systemowych, co pozwala na wczesne wykrywanie i rozwiązywanie potencjalnych problemów związanych z synchronizacją czasu.
Pytanie 22

Po zainstalowaniu roli usług domenowych Active Directory na serwerze Windows, możliwe jest

A. współdzielenie plików znajdujących się na serwerze
B. centralne zarządzanie użytkownikami oraz komputerami
C. automatyczne przypisywanie adresów IP komputerom w sieci
D. udostępnienie użytkownikom witryny internetowej
Centralne zarządzanie użytkownikami i komputerami jest kluczową funkcjonalnością roli usług domenowych Active Directory (AD DS) na serwerach Windows. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć, modyfikować i usuwać konta użytkowników oraz urządzeń w zorganizowany sposób, co znacząco ułatwia zarządzanie dużymi środowiskami IT. W praktyce, AD DS pozwala na wdrażanie polityk bezpieczeństwa i grupowych, co umożliwia określenie, jakie zasoby i aplikacje są dostępne dla poszczególnych użytkowników oraz grup. Na przykład, administrator może przydzielić dostęp do określonej aplikacji tylko pracownikom działu finansowego. Dodatkowo, dzięki integracji z innymi usługami Microsoft, takimi jak Exchange czy SharePoint, AD DS wspiera efektywne zarządzanie infrastrukturą IT w organizacji, umożliwiając centralizację procesów uwierzytelniania i autoryzacji. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania tożsamością i dostępem, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej w środowiskach korporacyjnych.
Pytanie 23

Która z poniższych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że nie jest on obecnie stosowany w budowie lokalnych sieci komputerowych?

A. Maksymalna odległość między stacjami wynosząca 185 m
B. Maksymalna prędkość przesyłania danych wynosząca 10 Mb/s
C. Brak opcji nabycia dodatkowych urządzeń sieciowych
D. Koszt narzędzi potrzebnych do montażu i łączenia kabli
Kabel koncentryczny RG-58 charakteryzuje się maksymalną prędkością transmisji danych wynoszącą 10 Mb/s, co w kontekście współczesnych wymagań sieciowych jest zdecydowanie zbyt niską wartością. W dzisiejszych lokalnych sieciach komputerowych (LAN) standardy, takie jak Ethernet, wymagają znacznie wyższych prędkości – obecnie powszechnie stosowane są technologie pozwalające na przesył danych z prędkościami 100 Mb/s (Fast Ethernet) oraz 1 Gb/s (Gigabit Ethernet), a nawet 10 Gb/s w nowoczesnych rozwiązaniach. Z tego powodu, na etapie projektowania infrastruktury sieciowej, wybór kabla o niskiej prędkości transmisji jak RG-58 jest nieefektywny i przestarzały. Przykładowo, w przypadku dużych sieci korporacyjnych, gdzie przesyłanie dużych plików lub obsługa wielu jednoczesnych użytkowników jest normą, kabel RG-58 nie spełnia wymogów wydajnościowych oraz jakościowych. Dlatego też jego zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest obecnie niezalecane, co czyni go nieodpowiednim wyborem.
Pytanie 24

Jaką metodę należy zastosować, aby chronić dane przesyłane w sieci przed działaniem sniffera?

A. Zmiana hasła konta użytkownika
B. Skanowanie za pomocą programu antywirusowego
C. Szyfrowanie danych w sieci
D. Wykorzystanie antydialera
Korzystanie z antydialera, zmiana hasła użytkownika oraz skanowanie programem antywirusowym to podejścia, które nie zabezpieczają danych przesyłanych w sieci przed działaniem sniffera. Antydialer to oprogramowanie, które ma na celu zapobieganie nieautoryzowanym połączeniom telefonicznym, co jest całkowicie inną kwestią niż ochrona danych w sieci. Chociaż zmiana hasła użytkownika jest ważna dla zabezpieczania konta, nie chroni ona danych podczas ich przesyłania przez sieć. Hasła są stosunkowo statycznymi informacjami, a ich zmiana nie wpływa na bezpieczeństwo komunikacji w czasie rzeczywistym. Z kolei skanowanie programem antywirusowym skupia się na wykrywaniu złośliwego oprogramowania na urządzeniu lokalnym, ale nie ma wpływu na to, jakie dane mogą zostać przechwycone w trakcie ich transmisji. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że zabezpieczenie jednej części systemu lub danych wystarczy do ochrony całej komunikacji. W rzeczywistości, aby skutecznie chronić przesyłane dane, niezbędne jest wdrażanie kompleksowych rozwiązań, takich jak szyfrowanie, które są standardem w branży, a nie poleganie na pojedynczych i nieadekwatnych metodach ochrony.
Pytanie 25

Który z podanych adresów IP można uznać za prywatny?

A. 8.8.8.8
B. 10.34.100.254
C. 191.168.0.1
D. 172.132.24.15
Pozostałe odpowiedzi wskazują na adresy IP, które nie są adresami prywatnymi i mogą być mylące dla osób, które nie są zaznajomione z podstawowymi zasadami klasyfikacji adresów IP. Adres 191.168.0.1 wygląda na adres prywatny, jednak w rzeczywistości należy do zakresu adresów publicznych, co może prowadzić do błędnych wniosków. Warto zauważyć, że powszechnie używany zakres 192.168.x.x jest rzeczywiście adresem prywatnym, co może spowodować zamieszanie. Kolejny przykład, adres 8.8.8.8, to znany adres serwera DNS Google, który jest publiczny i ogólnodostępny. Użytkownicy mogą wprowadzać go w konfiguracji swoich urządzeń, aby korzystać z szybkiej usługi DNS, ale nie jest to adres prywatny. Z kolei adres 172.132.24.15 również należy do przestrzeni publicznej, a nie prywatnej, ponieważ nie mieści się w zdefiniowanych zakresach RFC 1918. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu adresów IP z ich przeznaczeniem, a także na niewłaściwej interpretacji, które z adresów są routowane w Internecie, a które funkcjonują wyłącznie w lokalnych sieciach. Zrozumienie różnic między adresami prywatnymi a publicznymi jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i konfigurowania sieci komputerowych.
Pytanie 26

Simple Mail Transfer Protocol to protokół odpowiedzialny za

A. obsługę odległego terminala w architekturze klient-serwer
B. synchronizację czasu pomiędzy komputerami
C. przekazywanie poczty elektronicznej w Internecie
D. zarządzanie grupami multicastowymi w sieciach opartych na protokole IP
Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to standardowy protokół komunikacyjny wykorzystywany do przesyłania poczty elektronicznej w Internecie. Został opracowany w latach 80. XX wieku i od tego czasu stał się jednym z kluczowych elementów infrastruktury komunikacyjnej w sieci. Protokół ten działa na zasadzie klient-serwer, gdzie klient (np. program pocztowy) wysyła wiadomości do serwera pocztowego, który następnie przekazuje je do odpowiednich serwerów odbiorców. Jednym z głównych zastosowań SMTP jest umożliwienie przesyłania wiadomości między różnymi domenami. W praktyce, większość systemów e-mailowych, takich jak Gmail czy Outlook, korzysta z SMTP do obsługi wysyłania wiadomości e-mail. Protokół ten również obsługuje różne metody autoryzacji, co zwiększa bezpieczeństwo przesyłania wiadomości. Warto również zauważyć, że SMTP współpracuje z innymi protokołami, takimi jak IMAP czy POP3, które są używane do odbierania e-maili. Zrozumienie SMTP jest niezbędne dla osób zajmujących się administracją systemami e-mailowymi oraz dla specjalistów IT, którzy chcą zapewnić efektywną komunikację w organizacjach.
Pytanie 27

Jakie narzędzie należy zastosować do zakończenia kabli UTP w module keystone z wkładkami typu 110?

A. Narzędzia uderzeniowego
B. Wkrętaka krzyżakowego
C. Wkrętaka płaskiego
D. Zaciskarki do wtyków RJ45
Narzędzie uderzeniowe jest kluczowym elementem w procesie zarabiania końcówek kabla UTP w modułach keystone ze stykami typu 110. Działa ono na zasadzie mechanicznego uderzenia, które umożliwia skuteczne i trwałe połączenie żył kabla z odpowiednimi stykami w module. Użycie narzędzia uderzeniowego zapewnia, że przewody są dokładnie wciśnięte w styki, co zapobiega problemom z przesyłem sygnału oraz minimalizuje straty. W praktyce, podczas zarabiania końcówek, ważne jest, aby żyły kabla były odpowiednio uporządkowane zgodnie z kolorami standardu T568A lub T568B, co jest kluczowe dla zachowania spójności i jakości połączeń sieciowych. Standardy te są uznawane w branży telekomunikacyjnej jako najlepsze praktyki. Narzędzie to jest niezbędne, ponieważ inne narzędzia, takie jak wkrętaki, nie są zaprojektowane do tego typu operacji i mogą prowadzić do uszkodzenia styków lub niewłaściwego połączenia.
Pytanie 28

Adres IPv6 pętli zwrotnej to adres

A. FE80::
B. ::
C. ::1
D. FC80::
Adres IPv6 pętli zwrotnej, czyli ::1, to coś jak lokalny adres, którego używamy, kiedy chcemy, żeby nasze urządzenie gadało samo ze sobą. Jest to standardowy sposób testowania różnych aplikacji czy usług, bez potrzeby łączenia się z innymi urządzeniami w sieci. Jak wysyłasz coś na ten adres, to tak jakbyś rzucał piłkę do lustra - to wraca do ciebie, a to przydaje się, kiedy chcesz sprawdzić, czy coś działa. Widać, że zgodnie z RFC 4291, ten adres ma swoje miejsce w strukturze IPv6. Z mojej perspektywy, zrozumienie tego adresu jest naprawdę ważne, zwłaszcza jeśli programujesz sieciowe aplikacje albo konfigurujesz serwery. Używanie lokalnego testowania przez ten adres pozwala szybko diagnozować usterki, nie bawiąc się w zewnętrzne połączenia. Można nawet ustawić serwery baz danych, żeby słuchały tylko na ::1, co poprawia bezpieczeństwo. To naprawdę fajne rozwiązanie!
Pytanie 29

Jakie zakresy adresów IPv4 można zastosować jako adresy prywatne w lokalnej sieci?

A. 172.16.0.0 ÷ 172.31.255.255
B. 168.172.0.0 ÷ 168.172.255.255
C. 200.186.0.0 ÷ 200.186.255.255
D. 127.0.0.0 ÷ 127.255.255.255
Odpowiedzi, które nie dotyczą zakresu 172.16.0.0 do 172.31.255.255, nie są adresami prywatnymi. Na przykład, zakres 127.0.0.0 do 127.255.255.255 jest zarezerwowany dla adresów loopback, co oznacza, że jest wykorzystywany do komunikacji wewnętrznej samego urządzenia. Adresy te nie nadają się do sieci lokalnej, bo działają tylko w ramach jednego komputera. Kolejny zły przykład to zakres 200.186.0.0 do 200.186.255.255, który to już są publiczne adresy IP. One mogą być routowane w Internecie i są zarządzane przez odpowiednie organizacje. Używanie takich adresów w lokalnej sieci nie tylko łamie zasady, ale też może spowodować konflikty i problemy z zarządzaniem. No i ten ostatni zakres 168.172.0.0 do 168.172.255.255 też nie jest uznawany za prywatny, bo nie wchodzi w te zdefiniowane przez RFC 1918. Wybieranie złych odpowiedzi często wynika z braku wiedzy o klasyfikacji adresów IP i mylenia ich zastosowania w sieciach.
Pytanie 30

Zrzut ekranowy przedstawia wynik wykonania w systemie z rodziny Windows Server polecenia

Server:  livebox.home
Address:  192.168.1.1

Non-authoritative answer:
dns2.tpsa.pl    AAAA IPv6 address = 2a01:1700:3:ffff::9822
dns2.tpsa.pl    internet address = 194.204.152.34

A. ping
B. tracert
C. nslookup
D. whois
Odpowiedzi 'tracert', 'whois' i 'ping' nie są prawidłowe w kontekście zrzutu ekranowego przedstawiającego wynik polecenia, ponieważ każde z tych poleceń ma inne, specyficzne zastosowania w diagnostyce sieciowej. Tracert, na przykład, używane jest do śledzenia trasy pakietów danych do określonego hosta, co pozwala na identyfikację opóźnień i ewentualnych problemów w trasie. Nie wskazuje jednak na szczegóły dotyczące adresów IP domen, co jest kluczowe dla zrozumienia kontekstu zadania. Whois, z drugiej strony, służy do uzyskiwania informacji o rejestrze domen, takich jak dane kontaktowe właściciela i serwery nazw, co nie ma związku z bezpośrednim zapytaniem do serwera DNS ani z uzyskiwaniem adresu IP. Ping jest narzędziem do sprawdzania dostępności hosta w sieci i mierzenia czasu odpowiedzi, ale także nie dostarcza informacji o systemie DNS. Użytkownicy mogą często mylić te polecenia, myśląc, że wszystkie są związane z diagnostyką sieci, jednak każde z nich ma swoje unikalne funkcje. Kluczowe jest zrozumienie, że nslookup jest specjalistycznym narzędziem do zapytań DNS, które pozwala na bardziej szczegółowe przeszukiwanie i weryfikację rekordów DNS, co czyni je niezastąpionym w analizie problemów związanych z dostępem do zasobów internetowych.
Pytanie 31

Jakie kanały powinno się wybrać dla trzech sieci WLAN 2,4 GHz, aby zredukować ich wzajemne zakłócenia?

A. 1,3,12
B. 1,6,11
C. 3, 6, 12
D. 2, 5,7
Wybór kanałów 1, 6 i 11 dla trzech sieci WLAN 2,4 GHz jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ te kanały są jedynymi, które są od siebie wystarczająco oddalone, aby zminimalizować zakłócenia. W paśmie 2,4 GHz, które jest ograniczone do 14 kanałów, tylko te trzy kanały nie nachodzą na siebie, co pozwala na skuteczną separację sygnałów. Przykładowo, jeśli używamy kanału 1, to jego widmo interferencyjne kończy się w okolicach 2,412 GHz, co nie koliduje z sygnałami z kanału 6 (2,437 GHz) i 11 (2,462 GHz). W praktyce, zastosowanie tych kanałów w bliskim sąsiedztwie, na przykład w biurze z trzema punktami dostępowymi, zapewnia nieprzerwaną komunikację dla użytkowników i redukcję zakłóceń. Warto również pamiętać, że zgodnie z zaleceniami IEEE 802.11, stosowanie tych trzech kanałów w konfiguracji nie tylko poprawia jakość sygnału, ale także zwiększa przepustowość sieci, co jest szczególnie ważne w środowiskach o dużej gęstości użytkowników.
Pytanie 32

Mechanizm ograniczeń na dysku, który umożliwia kontrolowanie wykorzystania zasobów dyskowych przez użytkowników, nazywany jest

A. ąuota
B. management
C. release
D. spool
Odpowiedzi 'release', 'spool' oraz 'management' nie odnoszą się bezpośrednio do mechanizmu limitów dyskowych, co może prowadzić do mylnych przekonań o ich funkcji. Odpowiedź 'release' odnosi się do procesu zwalniania zasobów, co nie ma związku z przydzielaniem i zarządzaniem przestrzenią dyskową. Często myląc te pojęcia, można sądzić, że zwolnienie zasobów oznacza ich ograniczenie, co jest błędne. Z kolei odpowiedź 'spool' dotyczy zarządzania danymi w kolejkach wydruku lub buforach, co znowu nie jest związane z kontrolowaniem przestrzeni dyskowej, a bardziej z tymczasowym przechowywaniem danych. Natomiast 'management' jest terminem ogólnym, który odnosi się do zarządzania zasobami w szerszym kontekście, ale nie wskazuje na konkretne mechanizmy ograniczające dostęp do przestrzeni dyskowej. Prawidłowe zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemami komputerowymi oraz zasobami w sieciach, a pomylenie ich z mechanizmami cząty może prowadzić do nieefektywnego gospodarowania przestrzenią dyskową.
Pytanie 33

Ransomware to rodzaj szkodliwego oprogramowania, które

A. używa zainfekowanego komputera do rozsyłania wiadomości spam.
B. szyfruje lub blokuje dane w celu wyłudzenia okupu.
C. ukrywa pliki lub procesy, aby wspierać kontrolę nad zainfekowanym komputerem.
D. rejestruje naciskane przez użytkownika klawisze.
Zrozumienie zagrożeń związanych z cyberbezpieczeństwem wymaga szczegółowego przemyślenia różnych typów złośliwego oprogramowania, w tym ransomware, które nie należy mylić z innymi formami ataków. Oprogramowanie, które wykorzystuje zainfekowany komputer do rozsyłania spamu, to typ malware znany jako botnet, który działa na zupełnie innych zasadach, koncentrując się na wykorzystaniu mocy obliczeniowej zainfekowanych urządzeń do masowych ataków, takich jak spamowanie lub przeprowadzanie ataków DDoS. Z kolei rejestrowanie sekwencji klawiszy, czyli keylogging, to technika stosowana przez niektóre rodzaje złośliwego oprogramowania, ale nie jest to związane z ransomware. Keyloggerzy zbierają dane osobowe użytkowników, takie jak hasła, co prowadzi do kradzieży tożsamości, ale nie blokują ani nie szyfrują danych. Ukrywanie plików lub procesów w celu utrzymania kontroli nad zainfekowanym systemem jest z kolei charakterystyczne dla rootkitów, które mają na celu ukrywanie obecności złośliwego oprogramowania w systemie, co także jest różne od działania ransomware. Warto zrozumieć, że każdy typ złośliwego oprogramowania ma swoje unikalne cele oraz metody działania, co podkreśla znaczenie zróżnicowanego podejścia do zabezpieczeń. Aby skutecznie bronić się przed zagrożeniami, organizacje powinny przyjąć kompleksowe strategie oparte na aktualnych standardach branżowych, takich jak NIST Cybersecurity Framework, oraz wprowadzić wielowarstwowe zabezpieczenia.
Pytanie 34

Protokół, który umożliwia synchronizację zegarów stacji roboczych w sieci z serwerem NCP, to

A. Internet Group Management Protocol
B. Simple Mail Transfer Protocol
C. Simple Network Time Protocol
D. Internet Control Message Protocol
Simple Network Time Protocol (SNTP) jest protokołem używanym do synchronizacji zegarów komputerów w sieci. Jego głównym celem jest zapewnienie dokładności czasu na urządzeniach klienckich, które komunikują się z serwerami NTP (Network Time Protocol). Protokół ten działa na zasadzie wymiany pakietów z informacjami o czasie, co pozwala na korekcję zegarów roboczych. Dzięki SNTP, organizacje mogą zapewnić spójność czasową w swojej infrastrukturze IT, co jest kluczowe w wielu aplikacjach, takich jak logowanie zdarzeń, transakcje finansowe oraz synchronizacja danych między serwerami. W praktyce, wdrożenie SNTP w sieci lokalnej lub w chmurze jest stosunkowo proste i może znacznie poprawić efektywność operacyjną. Przykładem zastosowania SNTP jest synchronizacja czasu w systemach rozproszonych, gdzie zgodność czasowa jest istotna dla poprawności działania aplikacji. Standardy, takie jak RFC 5905, określają szczegóły implementacji i działania protokołu, co czyni go niezawodnym narzędziem w zarządzaniu czasem w sieci.
Pytanie 35

Adres IP serwera, na którym jest zainstalowana domena http://www.wp.pl to 212.77.98.9. Co jest przyczyną sytuacji przedstawionej na zrzucie ekranowym?

C:\>ping 212.77.98.9

Pinging 212.77.98.9 with 32 bytes of data:
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=30ms TTL=60
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60

Ping statistics for 212.77.98.9:
    Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss),
Approximate round trip times in milli-seconds:
    Minimum = 29ms, Maximum = 30ms, Average = 29ms

C:\>ping www.wp.pl
Ping request could not find host www.wp.pl. Please check the name and try again.

A. Nie ma w sieci serwera o adresie IP 212.77.98.9.
B. Domena o nazwie www.wp.pl jest niedostępna w sieci.
C. Stacja robocza i domena www.wp.pl nie pracują w tej samej sieci.
D. Błędny adres serwera DNS lub brak połączenia z serwerem DNS.
Rozważając inne odpowiedzi, możemy zauważyć błędne zrozumienie przyczyn problemów z dostępem do domeny. Stwierdzenie, że domena www.wp.pl jest niedostępna w sieci, jest zbyt ogólne i nie odnosi się do konkretnej sytuacji. Zrzut ekranu pokazuje, że adres IP jest dostępny, co wyklucza tę możliwość. Innym myśleniem, które prowadzi do błędnych wniosków, jest przekonanie, że stacja robocza i domena nie pracują w tej samej sieci. W rzeczywistości, pingowanie adresu IP wykazuje, że serwer jest osiągalny, co sugeruje, że stacja robocza ma dostęp do odpowiedniej sieci. Ponadto, stwierdzenie, że nie ma w sieci serwera o adresie IP 212.77.98.9 jest również mylne, ponieważ ping wykazał sukces. Kluczowym błędem w tych odpowiedziach jest brak uwzględnienia procesu rozwiązywania nazw, który jest fundamentalny dla działania Internetu. Użytkownicy muszą zrozumieć, że problemy z DNS są powszechne i mogą wynikać z wielu czynników, w tym złej konfiguracji lub problemów z łącznością, dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować problemy i stosować odpowiednie narzędzia diagnostyczne, takie jak nslookup czy dig, do sprawdzania i weryfikacji ustawień DNS.
Pytanie 36

Jakie urządzenie należy wykorzystać, aby połączyć lokalną sieć z Internetem dostarczanym przez operatora telekomunikacyjnego?

A. Punkt dostępu
B. Przełącznik warstwy 3
C. Ruter ADSL
D. Konwerter mediów
Punkt dostępu, choć użyteczny w kontekście rozbudowy sieci lokalnej, nie jest urządzeniem, które łączy lokalną sieć z Internetem. Jego główną funkcją jest umożliwienie bezprzewodowego dostępu do sieci, jednak nie ma zdolności do bezpośredniego integrowania połączenia internetowego z operatorem telekomunikacyjnym. Z kolei przełącznik warstwy 3, który może kierować ruch pomiędzy różnymi podsieciami, również nie jest zaprojektowany do nawiązywania połączeń z Internetem, a raczej do zarządzania ruchem wewnątrz lokalnej sieci. Takie urządzenie działa na podstawie adresacji IP, ale aby nawiązać połączenie z Internetem, potrzebuje innego urządzenia, takiego jak ruter. Konwerter mediów, który używany jest do konwersji sygnałów pomiędzy różnymi rodzajami mediów transmisyjnych, także nie ma zdolności do zarządzania połączeniami z Internetem. W praktyce, korzystając z tych urządzeń, można popełnić błąd polegający na myleniu ich funkcji z rolą rutera ADSL w kontekście dostępu do Internetu. To prowadzi do nieefektywnego projektowania sieci, co w dłuższej perspektywie może skutkować problemami z łącznością oraz wydajnością. Aby zapewnić prawidłowe połączenie z Internetem, kluczowe jest użycie rutera ADSL, który jest dedykowanym urządzeniem do tej funkcji.
Pytanie 37

Switch pełni rolę głównego elementu w sieci o topologii

A. gwiazdy
B. pierścienia
C. magistrali
D. pełnej siatki
W topologii gwiazdy, switch pełni rolę centralnego punktu, do którego podłączone są wszystkie urządzenia w sieci. Dzięki temu, każda wiadomość wysyłana z jednego urządzenia do drugiego przechodzi przez switch, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz minimalizację kolizji. Topologia ta jest często stosowana w praktycznych wdrożeniach, na przykład w biurach czy sieciach lokalnych, gdzie wymagana jest wysoka przepustowość oraz niezawodność. Stosowanie switchów w sieciach o topologii gwiazdy wspiera zastosowanie segmentacji sieci, co zwiększa bezpieczeństwo oraz umożliwia łatwiejsze zarządzanie zasobami. Z perspektywy standardów branżowych, topologia gwiazdy jest zalecana w rozwoju nowoczesnych sieci lokalnych, co znajduje potwierdzenie w dokumentach takich jak IEEE 802.3, dotyczących Ethernetu. W praktyce eliminacja zbędnych połączeń i skoncentrowanie komunikacji poprzez switch pozwala na uproszczenie diagnozowania problemów sieciowych, co znacząco podnosi efektywność administracji IT.
Pytanie 38

Administrator Active Directory w domenie firma.local zamierza ustanowić mobilny profil dla wszystkich użytkowników. Powinien on być przechowywany na serwerze serwer1, w katalogu pliki, który jest udostępniony w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. \serwer1\pliki\%username%
B. \serwer1\dane$\%username%
C. \firma.local\dane\%username%
D. \firma.local\pliki\%username%
Wybrane odpowiedzi nie spełniają wymogów dotyczących lokalizacji profilu mobilnego użytkownika. Dla przykładu, \firma.local\dane\%username% wskazuje na lokalizację, która nie jest zgodna z wymaganiami, ponieważ domena nie wskazuje na zdalny serwer, lecz na zasoby lokalne w sieci. Taki schemat nie jest praktykowany w firmach, które potrzebują centralnego zarządzania danymi użytkowników. W przypadku \serwer1\pliki\%username%, również nie jest to poprawne, ponieważ odnosi się do folderu 'pliki', który nie jest zdefiniowany jako ukryty (z pomocą dolara w nazwie), co może wpłynąć na bezpieczeństwo przechowywanych danych. Foldery ukryte są często wykorzystywane do przechowywania wrażliwych informacji, więc brak tego aspektu w tej odpowiedzi jest znaczącym niedopatrzeniem. Z kolei \firma.local\pliki\%username% również nie jest odpowiednią ścieżką, ponieważ nie odnosi się do żadnego z wymaganych serwerów czy folderów i wprowadza użytkowników w błąd, sugerując, że foldery są lokalizowane w domenie, co jest sprzeczne z ideą mobilnych profili użytkowników. Kluczowym błędem w myśleniu przy wyborze tych odpowiedzi jest brak zrozumienia, że mobilne profile muszą być przechowywane na serwerach zdalnych oraz że foldery ukryte są zalecane dla zwiększenia bezpieczeństwa. W każdej organizacji powinny być przestrzegane zasady dotyczące centralnego zarządzania danymi, co czyni odpowiednią odpowiedź kluczowym elementem w codziennym zarządzaniu systemem.
Pytanie 39

W metodzie dostępu do medium CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) stacja, która planuje rozpocząć transmisję, nasłuchuje, czy w sieci występuje ruch, a następnie

A. oczekuje na żeton pozwalający na nadawanie
B. czeka na przydzielenie priorytetu transmisji przez koncentrator
C. wysyła prośbę o rozpoczęcie transmitowania
D. po zauważeniu ruchu w sieci czeka, aż medium stanie się wolne
Wybór odpowiedzi, która mówi o wysyłaniu zgłoszenia żądania transmisji, jest niepoprawny. W metodzie CSMA/CD nie ma czegoś takiego. Stacja, która chce wysłać dane, najpierw sprawdza, co się dzieje w sieci, a nie wysyła jakiegoś żądania. To bardziej przypomina inne metody, jak Token Ring, gdzie stacje mogą prosić o pozwolenie na nadawanie. Oczekiwanie na żeton do nadawania też nie ma miejsca w CSMA/CD, bo ta metoda skupia się na wykrywaniu kolizji, a nie na posiadaniu jakiegoś żetonu. Jeszcze jedna rzecz, co do oczekiwania na nadanie priorytetu przez koncentrator - to też jest mylne, bo w CSMA/CD nie ma centralnego zarządzania jak w przypadku koncentratorów. Myślę, że te błędne informacje mogą wynikać z niezrozumienia, jak naprawdę działa sieć Ethernet i jakie mechanizmy są tam używane. Ważne jest, żeby wiedzieć, że CSMA/CD polega na tym, że każdy w sieci decyduje sam, kiedy może wysłać dane, bazując na tym, co dzieje się w medium, a nie na zewnętrznych sygnałach albo pozwoleniach od innych urządzeń.
Pytanie 40

Do właściwości pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer zalicza się

A. numer telefonu, na który serwer ma oddzwonić w przypadku nawiązania połączenia telefonicznego przez tego użytkownika
B. maksymalna objętość pulpitu użytkownika
C. maksymalna objętość pojedynczego pliku, który użytkownik może zapisać na dysku serwera
D. maksymalna objętość profilu użytkownika
Odpowiedzi dotyczące maksymalnej wielkości pojedynczego pliku, maksymalnej wielkości pulpitu użytkownika oraz maksymalnej wielkości profilu użytkownika są niepoprawne w kontekście cech pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer. Pojedyncze konto użytkownika nie ma zdefiniowanej maksymalnej wielkości pliku, którą użytkownik mógłby zapisać na dysku serwera, ponieważ zależy to od ustawień systemowych oraz polityk grupowych, które mogą być zastosowane w danej infrastrukturze IT. Kolejnym błędnym założeniem jest to, iż maksymalna wielkość pulpitu użytkownika jest określona na poziomie konta. W rzeczywistości, pulpit jest przestrzenią roboczą, której rozmiar i wygląd można dostosować indywidualnie przez każdego użytkownika, a nie przez administratorów jako cechę konta. Wreszcie, maksymalna wielkość profilu użytkownika jest kwestią ograniczeń systemowych, a nie cechą przypisaną do konta. Profile użytkowników w Windows Serwer mogą mieć limitowane rozmiary, ale to nie jest właściwość konta samego w sobie. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylnego założenia, że wszystkie parametry związane z użytkownikiem są sztywno określone przy tworzeniu konta, podczas gdy w rzeczywistości wiele z tych właściwości zależy od polityki IT oraz funkcji zarządzania, które są stosowane w danej organizacji.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej