Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 20:13
Data zakończenia: 3 maja 2025 20:31

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Lokalny komputer dysponuje adresem 192.168.0.5. Po otwarciu strony internetowej z tego urządzenia, która identyfikuje adresy w sieci, uzyskano informację, że adresem komputera jest 195.182.130.24. Co to oznacza?

A. serwer DHCP zmienił nasz adres w czasie przesyłania żądania

B. adres został przetłumaczony przez translację NAT

C. serwer WWW dostrzega inny komputer w sieci

D. inny komputer podszył się pod adres naszego urządzenia

Adres 195.182.130.24, widoczny dla serwera WWW, jest wynikiem procesu translacji adresów (NAT), który jest powszechnie stosowany w sieciach lokalnych oraz w routerach. NAT pozwala na przetłumaczenie prywatnych adresów IP, takich jak 192.168.0.5, na publiczny adres IP, dzięki czemu komputery w sieci lokalnej mogą komunikować się z Internetem. W praktyce każdy komputer w sieci lokalnej ma przypisany adres IP z zakresu prywatnych adresów (10.0.0.0/8, 172.16.0.0/12, 192.168.0.0/16), a router wykonuje translację, aby umożliwić dostęp do zasobów globalnej sieci. Przy tym, NAT pomaga również w zabezpieczaniu sieci, ponieważ chroni rzeczywiste adresy IP w sieci lokalnej przed bezpośrednim dostępem z Internetu. Oprócz tego, NAT umożliwia wiele komputerom korzystanie z jednego publicznego adresu IP, co jest nie tylko oszczędnością, ale także praktycznym rozwiązaniem w dobie ograniczonej liczby publicznych adresów IPv4.

Pytanie 2

Na ilustracji zaprezentowano graficzny symbol

A. koncentratora

B. rutera

C. regeneratora

D. mostu

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku to typowe oznaczenie rutera urządzenia sieciowego odpowiedzialnego za trasowanie pakietów danych między różnymi sieciami. Rutery wykorzystują tabele routingu i protokoły takie jak OSPF BGP czy EIGRP do określania najefektywniejszej ścieżki dla przesyłanych danych. W praktyce ruter znajduje zastosowanie w każdym zastosowaniu gdzie konieczne jest połączenie różnych segmentów sieci lokalnych LAN z siecią rozległą WAN lub Internetem. Działanie rutera opiera się na analizie adresów IP nadchodzących pakietów i decydowaniu o ich dalszym kierunku. W odróżnieniu od przełączników które operują w ramach jednej sieci lokalnej rutery umożliwiają komunikację między różnymi podsieciami. Ważnym aspektem konfiguracji ruterów jest zabezpieczenie przed nieautoryzowanym dostępem oraz efektywne zarządzanie ruchem sieciowym aby zapewnić optymalną wydajność i bezpieczeństwo. Rutery są kluczowe dla utrzymania spójności i niezawodności infrastruktury sieciowej zgodnie z najlepszymi praktykami sieciowymi co czyni je niezbędnymi w nowoczesnych rozwiązaniach IT.

Pytanie 3

Grupa, w której uprawnienia przypisane członkom mogą dotyczyć tylko tej samej domeny, co nadrzędna grupa lokalna domeny, to grupa

A. lokalna domeny

B. lokalna komputera

C. uniwersalna

D. globalna

Grupa lokalna domeny to typ grupy, w której uprawnienia członków są ograniczone do konkretnej domeny. Oznacza to, że członkowie tej grupy mogą mieć przypisane uprawnienia tylko w obrębie tej samej domeny, co domena nadrzędna grupy. W praktyce, grupy lokalne są często wykorzystywane do zarządzania dostępem do zasobów, takich jak foldery czy aplikacje, w obrębie jednego kontrolera domeny. Na przykład, jeżeli chcemy przyznać dostęp do określonego zasobu jedynie użytkownikom w danej domenie, tworzymy grupę lokalną i dodajemy do niej odpowiednich użytkowników. Z perspektywy bezpieczeństwa i zarządzania, stosowanie grup lokalnych umożliwia precyzyjniejsze kontrolowanie uprawnień oraz zwiększa efektywność administracji. Warto zaznaczyć, że zgodnie z najlepszymi praktykami, używanie grup lokalnych w połączeniu z grupami globalnymi i uniwersalnymi pozwala na elastyczne zarządzanie dostępem w złożonych środowiskach sieciowych.

Pytanie 4

W systemie Linux do obsługi tablic partycji można zastosować komendę

A. iostat

B. free

C. fdisk

D. lspci

Użycie poleceń takich jak 'free', 'lspci' oraz 'iostat' w kontekście zarządzania tablicami partycji prowadzi do nieporozumień związanych z ich rzeczywistym przeznaczeniem. 'free' jest narzędziem pokazującym ilość używanej i dostępnej pamięci RAM w systemie, co jest istotne w kontekście monitorowania wydajności pamięci, a nie zarządzania partycjami. Często użytkownicy mylą potrzeby związane z pamięcią z kwestiami zarządzania dyskami, co może prowadzić do błędnych decyzji w konfiguracji systemu. 'lspci', z kolei, jest wykorzystywane do wyświetlania listy urządzeń podłączonych do magistrali PCI, co nie ma żadnego związku z partycjami dyskowymi. Użytkownicy mogą czasami myśleć, że 'lspci' dostarcza informacji o dyskach, jednak jego zastosowanie jest zupełnie inne, ograniczające się do sprzętu podłączonego do systemu. Polecenie 'iostat' służy do monitorowania statystyk wejścia/wyjścia systemu, co, choć może być użyteczne przy analizy wydajności dysków, nie pozwala na modyfikację ich struktury. Tego rodzaju nieporozumienia mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami systemowymi oraz do utraty danych, jeżeli użytkownik spróbuje zastosować niewłaściwe narzędzie do zarządzania partycjami. Kluczowe jest, aby przed podjęciem działań na systemie zrozumieć rolę poszczególnych poleceń oraz ich zastosowanie w kontekście administracyjnym. Właściwe zrozumienie funkcji narzędzi pozwala na sprawniejsze i bezpieczniejsze zarządzanie systemem operacyjnym.

Pytanie 5

Najłatwiej zidentyfikować błędy systemu operacyjnego Windows wynikające z konfliktów sprzętowych, takich jak przydzielanie pamięci, przerwań IRQ oraz kanałów DMA, przy użyciu narzędzia

A. chkdsk

B. przystawka Sprawdź dysk

C. edytor rejestru

D. menedżer urządzeń

Menedżer urządzeń to narzędzie systemowe w Windows, które umożliwia monitorowanie i zarządzanie sprzętem zainstalowanym w komputerze. Umożliwia identyfikację urządzeń oraz ich statusu, co jest kluczowe w przypadku konfliktów zasobów, takich jak przydział pamięci, przerwań IRQ czy kanałów DMA. Kiedy występuje konflikt, Menedżer urządzeń często oznacza problematyczne urządzenia żółtym znakiem zapytania lub wykrzyknikiem, co pozwala na szybką identyfikację i rozwiązanie problemu. Na przykład, jeśli dwa urządzenia próbują korzystać z tego samego przerwania, Menedżer urządzeń pozwoli na zmianę ustawień, aby rozwiązać konflikt. W praktyce, używanie Menedżera urządzeń zgodnie z zaleceniami producentów sprzętu może zapobiec wielu problemom, a jego znajomość jest kluczowa dla administratorów systemów. Dobrymi praktykami są regularne sprawdzanie Menedżera urządzeń oraz aktualizacja sterowników, co może pomóc w uniknięciu konfliktów zasobów.

Pytanie 6

Na ilustracji ukazano fragment dokumentacji technicznej płyty głównej GA-K8NF-9-RH rev. 2.x. Z informacji wynika, że maksymalna liczba kart rozszerzeń, które można zainstalować (pomijając złącza USB), wynosi

A. 6

B. 3

C. 2

D. 5

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfikacji złączy rozszerzeń dostępnych na płycie głównej GA-K8NF-9-RH rev. 2.x. Analizując dokumentację techniczną, należy zwrócić uwagę na różnorodność i ilość dostępnych złączy. Przykładowo, złącza PCI Express x1 oraz PCI 2.3 są kluczowe dla rozszerzalności systemu i mogą być pominięte przy błędnej interpretacji danych technicznych. Złącze PCI Express x16 jest istotne dla kart graficznych, ale ograniczenie się wyłącznie do tego typu złączy prowadzi do niedoszacowania liczby możliwych kart rozszerzeń. Złącza PCI Express x1 są z kolei kluczowe dla montażu mniejszych kart rozszerzeń takich jak karty sieciowe czy moduły pamięci dodatkowej. Zrozumienie i poprawna interpretacja ilości i typów złączy jest niezbędna w celu pełnego wykorzystania możliwości płyty głównej. Często popełnianym błędem jest skupienie się wyłącznie na nowoczesnych złączach, takich jak PCI Express, przy jednoczesnym pominięciu starszych standardów, które nadal mogą być użyteczne w wielu konfiguracjach. Takie podejście ogranicza zrozumienie pełnego potencjału sprzętowego i może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących możliwości rozbudowy systemu. Praktyczne podejście do analizy płyty głównej obejmuje również uwzględnienie potrzeb i możliwości przyszłej rozbudowy, co jest kluczowe dla długoterminowej użyteczności sprzętu.

Pytanie 7

Komunikat o błędzie KB/Interface, wyświetlany na monitorze komputera podczas BIOS POST firmy AMI, wskazuje na problem

A. pamięci GRAM

B. sterownika klawiatury

C. rozdzielczości karty graficznej

D. baterii CMOS

Ten komunikat KB/Interface error, który widzisz na ekranie, to sygnał, że coś jest nie tak z klawiaturą. Kiedy uruchamiasz komputer, BIOS robi parę testów, żeby sprawdzić, czy klawiatura działa i jest dobrze podłączona. Jak jej nie znajdzie, to pojawia się ten błąd. To może być spowodowane różnymi rzeczami, na przykład uszkodzonym kablem, złym portem USB albo samą klawiaturą. Klawiatura jest super ważna, bo bez niej nie da się korzystać z komputera i przejść dalej, więc trzeba to naprawić. Na początek warto sprawdzić, czy kabel jest dobrze wpięty, a potem spróbować innego portu USB lub użyć innej klawiatury, żeby sprawdzić, czy to nie sprzęt. Fajnie jest też pamiętać o aktualizacji BIOS-u, bo to może pomóc w lepszym rozpoznawaniu urządzeń.

Pytanie 8

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux służy do monitorowania komunikacji pakietów TCP/IP lub protokołów wysyłanych lub odbieranych w sieci komputerowej, do której podłączony jest komputer użytkownika?

A. tcpdump

B. route

C. ssh

D. ipconfig

ipconfig to polecenie używane w systemach operacyjnych Windows do wyświetlania i konfigurowania ustawień sieciowych, takich jak adres IP, maska podsieci i brama domyślna. Nie jest ono jednak dostępne w systemach Linux, co czyni je nieodpowiednim dla opisanego zadania. ssh, z kolei, to protokół i narzędzie do zdalnego logowania oraz tunelowania, które umożliwia bezpieczne połączenie z innym komputerem przez sieć, ale nie służy do analizy ruchu sieciowego. Z drugiej strony, route to polecenie do zarządzania tablicą routingu, które pokazuje, jak pakiety są kierowane w sieci, lecz również nie umożliwia bezpośredniego śledzenia komunikacji. Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z mylnego założenia, że każde polecenie związane z siecią ma na celu monitorowanie ruchu. Ważne jest, aby zrozumieć, że różne narzędzia pełnią różne funkcje, i kluczowe jest ich odpowiednie dobieranie do konkretnych zadań w administracji sieci oraz bezpieczeństwa. Odpowiednie narzędzie do monitorowania i analizy ruchu sieciowego, jak tcpdump, powinno być stosowane w przypadku potrzeby analizy komunikacji pakietowej, co czyni tę wiedzę niezbędną dla każdego specjalisty w dziedzinie IT.

Pytanie 9

Jakie oprogramowanie do wirtualizacji jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2012?

A. Virtual PC

B. Virtual Box

C. VMware

D. Hyper-V

Hyper-V to natywne oprogramowanie do wirtualizacji, które jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2012. Umożliwia tworzenie, zarządzanie i uruchamianie wielu maszyn wirtualnych na jednym fizycznym serwerze. Hyper-V wspiera różne systemy operacyjne gościa, zarówno Windows, jak i Linux, co czyni go elastycznym rozwiązaniem w środowiskach serwerowych. Przykładowe zastosowanie Hyper-V obejmuje konsolidację serwerów, co pozwala na zmniejszenie kosztów sprzętu i energii, a także na zwiększenie efektywności wykorzystania zasobów. Hyper-V oferuje również funkcje takie jak migracja na żywo, które pozwalają na przenoszenie maszyn wirtualnych między hostami bez przerywania ich pracy. Warto także zwrócić uwagę na zgodność Hyper-V z wieloma standardami branżowymi, co zapewnia bezpieczeństwo i niezawodność. Użycie Hyper-V w środowisku produkcyjnym staje się coraz bardziej popularne, a jego integracja z innymi rozwiązaniami Microsoft, takimi jak System Center, umożliwia efektywne zarządzanie infrastrukturą IT.

Pytanie 10

Jaką rolę pełni protokół DNS?

A. mapowanie nazw domenowych na adresy IP

B. mapowanie fizycznych adresów MAC na adresy IP

C. statyczne przypisywanie adresacji urządzeniom w sieci

D. automatyczne przypisywanie adresacji urządzeniom w sieci

Protokół DNS to naprawdę ważny kawałek Internetu. Dzięki niemu możemy zamienić nazwy stron, jak na przykład www.przyklad.pl, na adresy IP, które są niezbędne, żeby komputery mogły się ze sobą komunikować. To jest spoko, bo zamiast zapamiętywać długie ciągi cyfr, możemy korzystać z łatwiejszych do zapamiętania nazw. Na przykład, gdy wpisujesz adres w przeglądarkę, DNS zamienia to na odpowiedni adres IP serwera, z którym się łączysz, a to pozwala załadować stronę. W praktyce, DNS działa w sposób hierarchiczny i ma różne poziomy, takie jak serwery główne i te, które odpowiadają za końcówki domen. Dodatkowo, DNS wykorzystuje różne triki, jak caching, żeby szybciej podawać informacje o adresach IP i poprawić wydajność całego systemu. Wiedza o tym protokole jest naprawdę potrzebna dla adminów sieci, bo błędy w jego konfiguracji mogą sprawić, że strony czy usługi przestaną działać.

Pytanie 11

Dokumentacja końcowa zaprojektowanej sieci LAN powinna zawierać między innymi

A. raport pomiarowy torów transmisyjnych

B. założenia projektowe sieci lokalnej

C. spis rysunków wykonawczych

D. kosztorys robót instalatorskich

Wybór odpowiedzi, która nie dotyczy raportu pomiarowego, pokazuje, że może być jakieś nieporozumienie odnośnie tego, co powinno być w dokumentacji powykonawczej. Owszem, założenia projektowe są ważne, ale odnoszą się głównie do wstępnego planowania, a nie do tego, jak działa zainstalowana sieć. W czasie instalacji może się wszystko zmieniać, więc branie pod uwagę tylko założeń to za mało. Z kolei spis rysunków wykonawczych to tylko grafiki projektu i nie mówi nic o tym, jak system będzie działał po montażu. Kosztorys też nie ma bezpośredniego związku z jakością sieci - jest bardziej do wsparcia finansowego projektu. Dlatego tak ważne jest, aby dokumentacja po wykonaniu zawierała informacje, które oceniają działanie i jakość systemu, a do tego idealnie nadaje się raport pomiarowy torów transmisyjnych. Zrozumienie, jak ważne są te raporty, jest kluczowe, żeby sieć LAN spełniała wymagania użytkowników i standardy branżowe.

Pytanie 12

Jaką inną formą można zapisać 2^32 bajtów?

A. 2 GB

B. 8 GB

C. 1 GiB

D. 4 GiB

Wybór odpowiedzi, która nie jest poprawna, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnic między bajtami, gigabajtami i gibibajtami. Odpowiedź 2 GB może być mylona z 2 GiB, jednak warto zauważyć, że 1 GB to 10^9 bajtów. Zatem 2 GB to 2 000 000 000 bajtów, co przekłada się na 1,86 GiB (2 000 000 000 / 1 073 741 824). Stąd wynika, że 2 GB to znacznie mniej niż 2^32 bajtów. Odpowiedź 8 GB również jest błędna, ponieważ 8 GB to 8 000 000 000 bajtów, co również nie odpowiada 2^32 bajtom. Z kolei 4 GiB, choć wydaje się bliskie poprawnej odpowiedzi, jest mylone z 4 GB, co jest niepoprawne. 4 GiB, jak wcześniej wyjaśniono, wynika z faktu, że 1 GiB = 2^30 bajtów, a zatem 4 GiB = 4 * 1 073 741 824 bajtów, co daje 4 294 967 296 bajtów, czyli 2^32 bajtów. Zrozumienie różnicy między tymi jednostkami jest kluczowe w kontekście zarządzania danymi oraz ich transferu, na przykład w systemach operacyjnych oraz w inżynierii oprogramowania, gdzie precyzyjne użycie jednostek ma wpływ na wydajność oraz zgodność z normami.

Pytanie 13

Który z standardów Gigabit Ethernet pozwala na stworzenie segmentów sieci o długości 550 m/5000 m przy szybkości przesyłu danych 1 Gb/s?

A. 1000Base-LX

B. 1000Base-SX

C. 1000Base-FX

D. 1000Base-T

Wybór innych odpowiedzi, takich jak 1000Base-FX, 1000Base-SX czy 1000Base-T, opiera się na niepełnym zrozumieniu specyfikacji i właściwości tych standardów. 1000Base-T, na przykład, jest standardem zaprojektowanym do pracy w sieciach miedzianych i obsługuje długości do 100 m, co czyni go niewłaściwym rozwiązaniem dla wymagań dotyczących większych odległości. Jego zastosowanie jest ograniczone do lokalnych sieci, gdzie nie można osiągnąć długości przekraczających 100 m, co znacznie ogranicza jego funkcjonalność w kontekście budowy segmentów o długościach 550 m lub więcej. 1000Base-SX, z kolei, jest przeznaczony głównie do zastosowań w światłowodach wielomodowych, oferując maksymalną długość transmisji do 550 m, jednak nie spełnia wymogów dla dłuższych połączeń. Ostatecznie, 1000Base-FX, mimo że jest kompatybilny z mniejszymi odległościami w technologii światłowodowej, nie oferuje na tyle dużych zasięgów, aby konkurować z 1000Base-LX w kontekście wielodystansowych wdrożeń sieciowych. Warto więc dążyć do pełniejszego zrozumienia różnic między poszczególnymi standardami, aby podejmować trafne decyzje w projektowaniu i implementacji sieci.

Pytanie 14

Jakie materiały są używane w kolorowej drukarce laserowej?

A. podajnik papieru

B. kartridż z tonerem

C. pamięć wydruku

D. przetwornik CMOS

Odpowiedzi takie jak przetwornik CMOS czy podajnik papieru naprawdę nie są materiałami eksploatacyjnymi w kontekście drukarek laserowych. Przetwornik CMOS to układ elektroniczny, który zamienia światło na sygnał elektryczny, więc używamy go w kamerach, ale nie przy drukowaniu. Podajnik papieru to część, która przynosi papier do drukarki, ale to nie to, co nam potrzebne przy jakości wydruku, bo on sam w sobie się nie zużywa. To tylko element konstrukcyjny, który sprawia, że papier jest prawidłowo załadowany. Pamięć wydruku z kolei dotyczy wewnętrznej pamięci drukarki, gdzie trzymane są dane do wydruku, ale to też nie jest materiał eksploatacyjny. Te różnice w rozumieniu, co robią różne części drukarki, mogą prowadzić do błędnych wniosków. Fajnie byłoby zrozumieć, jak działają materiały eksploatacyjne, bo to pomoże lepiej zarządzać kosztami i jakością wydruków. Wybieranie odpowiednich rzeczy, jak kartridż z tonerem, jest naprawdę kluczowe dla efektywności drukarki.

Pytanie 15

Jakie polecenie w systemie Linux rozpoczyna weryfikację dysku oraz pozwala na usunięcie jego usterek?

A. mkfs

B. fdisk

C. fsck

D. lshw

Odpowiedzi lshw, fdisk oraz mkfs nie są prawidłowymi narzędziami do sprawdzania i naprawy błędów na dysku. Lshw (list hardware) to polecenie, które służy do wyświetlania szczegółowych informacji o sprzęcie zainstalowanym w systemie, takich jak procesory, pamięć, dyski twarde oraz ich parametry. To narzędzie może być użyteczne do diagnostyki sprzętowej, ale nie ma funkcji związanych z sprawdzaniem stanu systemu plików ani ich naprawą. Fdisk to program do zarządzania partycjami dyskowymi, który pozwala na tworzenie, usuwanie i modyfikowanie partycji, a nie na sprawdzanie ich integralności. Korzystanie z fdisk do prób naprawy błędów systemu plików może prowadzić do utraty danych, ponieważ to narzędzie nie ma możliwości naprawy uszkodzeń, które mogą wystąpić w obrębie systemu plików. Mkfs, z kolei, to polecenie służące do formatowania dysków i tworzenia systemów plików. Użycie mkfs powoduje całkowite usunięcie wszystkich danych na danym urządzeniu, co czyni je nieodpowiednim narzędziem w kontekście naprawy błędów. Użytkownik powinien być świadomy, że wybór niewłaściwego narzędzia do zarządzania systemem plików może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak utrata danych, co podkreśla znaczenie znajomości funkcji i zastosowań różnych poleceń w systemie Linux. Właściwe podejście do zarządzania systemem plików opiera się na używaniu dedykowanych narzędzi w odpowiednich sytuacjach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie administracji systemami operacyjnymi.

Pytanie 16

Adres MAC karty sieciowej w formacie binarnym to 00000000-00010100-10000101-10001011-01101011-10001010. Które z poniższych przedstawia ten adres w systemie heksadecymalnym?

A. 00-16-83-8C-6B-8B

B. 00-14-85-8C-6C-8B

C. 00-14-85-8B-6B-8A

D. 00-12-85-8B-6B-8A

Odpowiedź 00-14-85-8B-6B-8A jest poprawna, ponieważ adres MAC w notacji heksadecymalnej jest bezpośrednim odwzorowaniem jego postaci binarnej. Aby przekształcić adres MAC z formy binarnej na heksadecymalną, należy podzielić go na grupy po 4 bity, a następnie każdą grupę zamienić na odpowiadający jej znak heksadecymalny. W przypadku podanego adresu binarnego, dzielimy go na sześć segmentów: 0000 0000, 0001 0100, 1000 0101, 1000 1011, 0110 1011, 1000 1010. Po przekształceniu uzyskujemy wartości heksadecymalne: 00, 14, 85, 8B, 6B, 8A. Adresy MAC są standardowo używane do identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej, zgodnie z normą IEEE 802. Każde urządzenie powinno mieć unikalny adres MAC, aby zagwarantować prawidłową komunikację w sieci. W praktyce, adres MAC jest często używany w konfiguracjach urządzeń sieciowych i filtracji adresów w routerach, co podkreśla jego znaczenie w zarządzaniu bezpieczeństwem sieci.

Pytanie 17

Na diagramie okablowania strukturalnego przy jednym z komponentów znajduje się oznaczenie MDF. Z którym punktem dystrybucji jest powiązany ten komponent?

A. Głównym

B. Kampusowym

C. Pośrednim

D. Budynkowym

Wybór budynkowego punktu dystrybucyjnego jako odpowiedzi może wydawać się logiczny, jednak w rzeczywistości budynkowy punkt dystrybucyjny (IDF, czyli Intermediate Distribution Frame) jest podpunktem w hierarchii okablowania strukturalnego, który obsługuje konkretne piętra czy sekcje budynku. IDF jest wykorzystywany do połączenia MDF z użytkownikami końcowymi, co oznacza, że nie pełni roli głównego węzła, a raczej pomocniczego. W kontekście odpowiedzi związanej z punktem kampusowym, ten typ dystrybucji odnosi się do połączenia między różnymi budynkami w obrębie jednego kampusu, co również nie jest zgodne z definicją MDF. Odpowiedź dotycząca punktu pośredniego również nie jest adekwatna, ponieważ punkt pośredni (także znany jako IDF) służy do dalszego rozdzielania sygnałów ze MDF do poszczególnych użytkowników, a nie jako główny węzeł. Typowe błędy myślowe w tym kontekście polegają na myleniu roli poszczególnych punktów dystrybucyjnych oraz niewłaściwym przypisaniu ich funkcji w schemacie okablowania, co prowadzi do zrozumienia, że każdy z takich punktów ma swoje ściśle określone zadanie w infrastrukturze sieciowej. Właściwe zrozumienie hierarchii i funkcji MDF jest kluczowe dla budowy wydajnych i efektywnych sieci komunikacyjnych.

Pytanie 18

Jakie znaczenie ma parametr LGA 775 zawarty w dokumentacji technicznej płyty głównej?

A. Rodzaj karty graficznej

B. Typ gniazda procesora

C. Typ chipsetu płyty

D. Rodzaj obsługiwanych pamięci

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może prowadzić do mylnych wniosków na temat architektury komputera i jego komponentów. Odpowiedzi dotyczące rodzaju karty graficznej, typu chipsetu czy rodzaju obsługiwanych pamięci mylnie sugerują, że LGA 775 odnosi się do tych elementów, podczas gdy w rzeczywistości jest to specyfikacja dotycząca samego gniazda procesora. Karta graficzna to zupełnie odrębny komponent, który komunikuje się z płytą główną poprzez gniazda PCI Express lub AGP, a nie przez LGA 775. Typ chipsetu płyty głównej dotyczy układów scalonych, które zarządzają komunikacją między procesorem a innymi komponentami, co również nie ma bezpośredniego związku z rodzajem gniazda. Ponadto, rodzaj obsługiwanych pamięci odnosi się do standardów pamięci RAM, takich jak DDR2 czy DDR3, które są niezależne od gniazda procesora. Takie błędne podejścia mogą wynikać z nieporozumień dotyczących architektury komputerowej, gdzie poszczególne elementy są często mylone ze sobą. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest zrozumienie, że każdy komponent ma swoje specyficzne złącza i standardy, które determinują ich wzajemną kompatybilność oraz efektywność działania w systemie komputerowym. Zrozumienie tej interakcji jest kluczowe dla efektywnego projektowania oraz modernizacji komputerów.

Pytanie 19

Które medium transmisyjne charakteryzuje się najmniejszym ryzykiem narażenia na zakłócenia elektromagnetyczne przesyłanego sygnału?

A. Gruby kabel koncentryczny

B. Czteroparowy kabel FTP

C. Cienki kabel koncentryczny

D. Kabel światłowodowy

Czteroparowy kabel FTP, gruby kabel koncentryczny oraz cienki kabel koncentryczny to media transmisyjne, które opierają się na przesyłaniu sygnału elektrycznego. W takim przypadku są one podatne na zakłócenia elektromagnetyczne, co może prowadzić do degradacji jakości sygnału. Kabel FTP (Foiled Twisted Pair) posiada dodatkową ekranowaną powłokę, co zwiększa odporność na zakłócenia w porównaniu do standardowego kabla U/UTP. Jednakże, w sytuacjach z silnymi zakłóceniami, takich jak w pobliżu urządzeń przemysłowych, kabel FTP może nie zapewnić wystarczającego poziomu ochrony. Gruby kabel koncentryczny, mimo swojej solidnej konstrukcji, również nie jest odporny na zakłócenia elektromagnetyczne, a jego zastosowanie jest obecnie ograniczane na rzecz nowocześniejszych technologii. Cienki kabel koncentryczny, charakteryzujący się mniejszą średnicą, jest jeszcze bardziej narażony na wpływ zakłóceń. Błędne przekonanie, że odpowiedzi oparte na kablach miedzianych mogą konkurować z światłowodami, często wynika z niepełnej analizy właściwości tych mediów. Wybór medium transmisyjnego powinien być oparty na analizie wymagań systemu oraz środowiska, w którym będzie ono używane. W przypadku silnych zakłóceń elektromagnetycznych, rozwiązania optyczne są zdecydowanie bardziej zalecane.

Pytanie 20

Wskaż komponent, który reguluje wartość napięcia pochodzącego z sieci elektrycznej, wykorzystując transformator do przeniesienia energii między dwoma obwodami elektrycznymi z zastosowaniem zjawiska indukcji magnetycznej?

A. Zasilacz transformatorowy

B. Rezonator kwarcowy

C. Rejestr szeregowy

D. Przerzutnik synchroniczny

Zasilacz transformatorowy jest kluczowym elementem w systemach elektrycznych, którego zadaniem jest dostosowanie poziomu napięcia z sieci energetycznej do wymagań urządzeń elektrycznych. Działa on na zasadzie indukcji magnetycznej w transformatorze, który przenosi energię elektryczną między dwoma obwodami przy użyciu zmiennego pola magnetycznego. Transformator składa się z dwóch cewek: pierwotnej i wtórnej, które są nawinięte na wspólnym rdzeniu. W praktyce, zasilacze transformatorowe są szeroko stosowane w różnych aplikacjach, od zasilania małych urządzeń elektronicznych po duże systemy przemysłowe. Na przykład, w zasilaczach sieciowych do komputerów, transformator obniża napięcie z sieci 230V do bezpieczniejszego poziomu, co jest nie tylko zgodne z normami bezpieczeństwa, ale także zapewnia stabilność pracy urządzeń. W branży stosuje się standardy takie jak IEC 61558, które regulują wymagania dotyczące bezpieczeństwa transformatorów. Dlatego zasilacze transformatorowe są nie tylko istotne, ale również niezbędne dla efektywnego i bezpiecznego przepływu energii elektrycznej.

Pytanie 21

Rysunek ilustruje sposób działania drukarki

A. laserowej

B. sublimacyjnej

C. atramentowej

D. igłowej

Drukarka sublimacyjna działa na zasadzie podgrzewania specjalnego tuszu do momentu, w którym przechodzi on ze stanu stałego w gaz, a następnie osadza się na nośniku. Proces ten jest często stosowany do drukowania zdjęć na specjalnym papierze lub tkaninach i charakteryzuje się płynnymi przejściami kolorów oraz trwałością. Jednak nie pasuje do przedstawionego schematu, który bardziej przypomina proces termiczny inkjet. Z kolei drukarki laserowe wykorzystują bęben światłoczuły i toner, który jest przyciągany do naładowanego statycznie bębna. Toner jest następnie wygrzewany na papierze, co kompletnie różni się od mechanizmu przedstawionego na ilustracji. Drukarki igłowe, znane ze swojej mechanicznej prostoty, używają zestawu igieł, które uderzają w taśmę barwiącą, transferując tusz na papier, co ma zastosowanie głównie przy drukowaniu dokumentów wielowarstwowych jak faktury. Błędne podejście sugeruje mylenie zjawisk termicznych i mechanicznych, które odgrywają kluczową rolę w tych technologiach. Każda z tych drukarek ma specyficzne zastosowania i mechanizmy działania, które różnią się od procesu pokazanego na obrazku, typowego dla drukarek atramentowych.

Pytanie 22

Zgodnie z ustawą z 14 grudnia 2012 roku o odpadach, wymagane jest

A. poddanie odpadów w pierwszej kolejności procesowi odzysku.

B. neutralizacja odpadów w dowolny sposób w jak najkrótszym czasie

C. spalanie odpadów w maksymalnie wysokiej temperaturze.

D. przechowywanie odpadów nie dłużej niż przez rok.

Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach kładzie szczególny nacisk na hierarchię postępowania z odpadami, w której odzysk jest traktowany jako priorytet. Oznacza to, że przed składowaniem czy spalaniem odpadów, powinny być one poddane procesom, które umożliwiają ich ponowne wykorzystanie lub przetworzenie. Przykłady odzysku obejmują recykling materiałów, takich jak papier, szkło czy tworzywa sztuczne, co przyczynia się do zmniejszenia ilości odpadów trafiających na wysypiska oraz obniżenia zapotrzebowania na surowce naturalne. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, efektywne zarządzanie odpadami powinno opierać się na strategiach promujących zmniejszenie, ponowne użycie oraz recykling, co jest zgodne z celami zrównoważonego rozwoju. Odzysk odpadów nie tylko wspiera ochronę środowiska, ale także może generować oszczędności ekonomiczne poprzez zmniejszenie kosztów związanych z utylizacją i zakupem nowych surowców.

Pytanie 23

Aby zmienić profil na obowiązkowy, trzeba zmodyfikować rozszerzenie pliku ntuser.dat na

A. ntuser.man

B. ntuser.sys

C. $ntuser.exe

D. $ntuser.bat

Plik ntuser.man jest używany do wymuszenia profilu użytkownika jako obowiązkowego w systemie Windows. Profil obowiązkowy to taki, którego użytkownik nie może zmieniać, co jest przydatne w środowiskach, gdzie konfiguracja musi pozostać stała dla wielu użytkowników. Aby stworzyć taki profil, należy przekopiować profil użytkownika do folderu profili sieciowych i zmienić rozszerzenie pliku ntuser.dat na ntuser.man. System Windows, rozpoznając rozszerzenie .man, traktuje profil jako niezmienny. Jakiekolwiek zmiany dokonane przez użytkownika są odrzucane po wylogowaniu, przywracając profil do stanu początkowego przy każdym logowaniu. Stosowanie profili obowiązkowych jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania środowiskami korporacyjnymi, gdzie ograniczenie zmian w konfiguracji użytkownika może zapobiec błędom i problemom z bezpieczeństwem. Implementacja takich profili może również obniżyć koszty wsparcia technicznego, ponieważ użytkownicy nie są w stanie wprowadzać zmian, które mogłyby prowadzić do nieprawidłowego działania systemu.

Pytanie 24

Aby zweryfikować w systemie Windows działanie nowo zainstalowanej drukarki, co należy zrobić?

A. wydrukować stronę testową za pomocą zakładki Ogólne w oknie Właściwości drukarki

B. uruchomić narzędzie diagnostyczne dxdiag

C. sprawdzić status urządzenia w Menadżerze urządzeń

D. wykonać polecenie gpupdate /force w Wierszu poleceń

Wydrukowanie strony testowej za pomocą zakładki Ogólne w oknie Właściwości drukarki to najskuteczniejszy sposób na potwierdzenie, że nowo zainstalowana drukarka działa poprawnie. Proces ten polega na wejściu w ustawienia drukarki z poziomu systemu Windows, gdzie użytkownik może uzyskać dostęp do opcji takich jak wydrukowanie strony testowej. Strona testowa zazwyczaj zawiera różne elementy, takie jak kolory, tekst oraz grafiki, co pozwala na ocenę jakości wydruku oraz sprawności urządzenia. Jest to standardowa procedura, która jest często zalecana w dokumentacji producentów sprzętu. Wydrukowanie strony testowej jest również pomocne w diagnostyce, ponieważ pozwala zidentyfikować ewentualne problemy, takie jak brak kolorów, zacięcia papieru lub inne błędy, które mogą występować w trakcie drukowania. Tego rodzaju praktyki są kluczowe w profesjonalnym środowisku biurowym, gdzie niezawodność sprzętu drukującego ma bezpośredni wpływ na efektywność pracy.

Pytanie 25

Aby przywrócić dane z sformatowanego dysku twardego, konieczne jest zastosowanie programu

A. CDTrack Rescue

B. CD Recovery Toolbox Free

C. Acronis True Image

D. RECUVA

RECUVA to popularny program do odzyskiwania danych, który jest szczególnie skuteczny w przypadku sformatowanych dysków twardych. Działa na zasadzie skanowania wolnych przestrzeni na dysku, gdzie mogą znajdować się nieusunięte dane. Zastosowanie RECUVA jest uzasadnione w sytuacjach, gdy dane zostały przypadkowo usunięte lub po formatowaniu, podczas gdy inne programy mogą nie radzić sobie z takimi przypadkami. Warto również zauważyć, że RECUVA oferuje różne tryby skanowania, co umożliwia użytkownikom dostosowanie procesu do swoich potrzeb. Program pozwala także na podgląd plików przed ich przywróceniem, co zwiększa pewność wyboru. W zgodzie z dobrymi praktykami branżowymi, zawsze zaleca się przechowywanie odzyskanych danych na innym nośniku, aby uniknąć nadpisywania danych, które mogą jeszcze być dostępne. Dodatkowo, regularne tworzenie kopii zapasowych jest kluczowym elementem zarządzania danymi, co może zapobiegać wielu problemom z utratą danych w przyszłości.

Pytanie 26

Jaki wydruk w systemie rodziny Linux uzyskamy po wprowadzeniu komendy

dr-x------  2 root root       0 lis 28 12:39 .gvfs
-rw-rw-r--  1 root root  361016 lis  8  2012 history.dat
-rw-r--r--  1 root root   97340 lis 28 12:39 .ICEauthority
drwxrwxr-x  5 root root    4096 paź  7  2012 .icedtea
drwx------  3 root root    4096 cze 27 18:40 .launchpadlib
drwxr-xr-x  3 root root    4096 wrz  2  2012 .local

A. ps

B. pwd

C. free

D. ls -la

Komenda ls -la w systemie Linux jest używana do wyświetlania szczegółowego wykazu plików i katalogów w bieżącym katalogu roboczym. Parametr -l oznacza długi format listingu, który zawiera informacje takie jak prawa dostępu, liczba linków, właściciel, grupa właściciela, rozmiar pliku, data ostatniej modyfikacji oraz nazwa pliku lub katalogu. Natomiast parametr -a powoduje uwzględnienie plików ukrytych, które w systemach uniksowych są oznaczane kropką na początku nazwy. Wydruk przedstawiony w pytaniu pokazuje właśnie taki szczegółowy listing z plikami ukrytymi, co potwierdza użycie komendy ls -la. Tego rodzaju informacja jest nieoceniona dla administratorów systemów i programistów, którzy muszą zarządzać uprawnieniami i strukturą katalogów. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne sprawdzanie zawartości katalogów, szczególnie w celu monitorowania uprawnień i zmian w plikach konfiguracyjnych. Komenda ls -la jest kluczowa w zrozumieniu struktury systemu plików i efektywnym zarządzaniu systemem operacyjnym Linux.

Pytanie 27

Jakie polecenie w terminalu systemu operacyjnego Microsoft Windows umożliwi wyświetlenie szczegółów wszystkich zasobów udostępnionych na komputerze lokalnym?

A. net file

B. net session

C. net print

D. net share

Polecenie 'net share' w Windowsie pokazuje, co takiego mamy udostępnione na naszym komputerze. Dzięki temu administratorzy mogą szybko sprawdzić, jakie foldery czy drukarki są dostępne dla innych w sieci. To przydatne, kiedy chcemy się upewnić, że wszystko jest dobrze ustawione i nikt nie ma dostępu, kto nie powinien. Jak uruchomisz 'net share' w wierszu poleceń, to dostaniesz listę wszystkich aktualnych zasobów. To jest też świetne narzędzie do audytu, bo można zobaczyć, czy wszystko jest zgodne z tym, co powinno być. Pamiętaj, zarządzanie udostępnianiem to super ważny aspekt bezpieczeństwa w sieci, więc warto to regularnie monitorować i sprawdzać.

Pytanie 28

Na schemacie płyty głównej port PCI oznaczony jest numerem

A. 1

B. 4

C. 3

D. 2

W przypadku rozpoznawania złącz na płycie głównej kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy poszczególnymi standardami złączy oraz ich fizycznymi cechami. Złącze PCI, używane tradycyjnie do podłączania kart rozszerzeń, charakteryzuje się specyficzną długością i ilością pinów, które odróżniają je od innych typów złączy takich jak AGP czy PCI Express. Częstym błędem jest mylenie złącza PCI z nowszymi standardami ze względu na podobny wygląd, jednak PCI Express, mimo że częściowo bazuje na koncepcji PCI, posiada różnice w architekturze i funkcjonalności. Ponadto, AGP, które było popularnym złączem dla kart graficznych, ma inną konstrukcję i pozycję na płycie głównej, co może prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie jesteśmy z nimi dobrze zaznajomieni. Myślenie, że każde wolne złącze na płycie może być złączem PCI, wynika z niewystarczającej wiedzy o różnicach w pinach, długości i szerokości złączy. W kontekście serwisowania komputerów ważne jest, by technicy byli świadomi tych różnic, co pozwala uniknąć błędów przy instalacji sprzętu. Dodatkowo, zrozumienie standardów przemysłowych i ich ewolucji może pomóc w lepszym zarządzaniu sprzętem komputerowym, umożliwiając skuteczne diagnozowanie problemów i planowanie modernizacji. Dlatego rozpoznawanie i poprawna identyfikacja złącz na płytach głównych jest kluczowa w pracy z komputerami.

Pytanie 29

Po włączeniu komputera na ekranie wyświetlił się komunikat "Non-system disk or disk error. Replace and strike any key when ready". Możliwą przyczyną tego może być

A. usunięty BIOS komputera

B. brak pliku ntldr

C. dyskietka umieszczona w napędzie

D. uszkodzony kontroler DMA

W przypadku komunikatu "Non-system disk or disk error" jednym z najczęstszych powodów jest obecność dyskietki włożonej do napędu, co może prowadzić do tego, że system operacyjny nie potrafi zidentyfikować urządzenia rozruchowego. Gdy komputer uruchamia się, BIOS skanuje dostępne urządzenia w celu załadowania systemu operacyjnego. Jeśli w napędzie znajduje się dyskietka, komputer spróbuje z niej bootować, co może skutkować błędem, jeśli nie zawiera ona odpowiednich plików rozruchowych. Aby temu zapobiec, zawsze warto upewnić się, że podczas uruchamiania komputera nie ma w napędzie nośników, które mogą zakłócić proces rozruchu. W praktyce użytkownicy komputerów osobistych powinni regularnie kontrolować urządzenia podłączone do systemu oraz dbać o to, aby napędy były puste, gdy nie są używane. Znajomość działania BIOS-u oraz procesu rozruchu systemu operacyjnego jest kluczowa dla diagnostyki i zarządzania komputerem.

Pytanie 30

Na komputerze, na którym zainstalowane są dwa systemy – Windows i Linux, po przeprowadzeniu reinstalacji systemu Windows drugi system przestaje się uruchamiać. Aby ponownie umożliwić uruchamianie systemu Linux oraz aby zachować wszystkie dane i ustawienia w nim zawarte, co należy zrobić?

A. przeprowadzić skanowanie dysku programem antywirusowym

B. wykonać reinstalację systemu Linux

C. ponownie zainstalować bootloadera GRUB

D. wykonać ponowną instalację systemu Windows

Wykonywanie reinstalacji systemu Linux nie jest konieczne i może prowadzić do niepotrzebnej utraty danych oraz skomplikowania procesu przywracania dostępu do systemu. Reinstalacja systemu operacyjnego zazwyczaj wymaga formatu dysku lub partycji, co z kolei prowadzi do usunięcia zapisanych danych, w tym osobistych plików oraz konfiguracji użytkownika. Przeprowadzanie skanowania dysku programem antywirusowym nie ma wpływu na dostępność systemu Linux, ponieważ infekcje wirusowe nie są głównym problemem przy wielo-systemowych konfiguracjach BOOT. Skanowanie może być przydatne w przypadku problemów z bezpieczeństwem, ale nie rozwiąże problemów z bootowaniem systemu operacyjnego. Instalacja systemu Windows po raz drugi również nie jest skutecznym rozwiązaniem, ponieważ skutkuje ponownym nadpisaniem bootloadera, co jedynie pogłębi istniejący problem. Zrozumienie, jak działa bootloader i jakie ma zadania w systemach wielo-bootowych, jest kluczowe. Dobre praktyki w zarządzaniu systemami operacyjnymi obejmują nie tylko odpowiednie kopie zapasowe, ale także znajomość procedur przywracania bootloadera, co powinno być częścią umiejętności każdego administratora systemu.

Pytanie 31

Aby utworzyć programową macierz RAID-1, potrzebne jest minimum

A. 2 dysków

B. 4 dysków

C. 3 dysków

D. 1 dysku podzielonego na dwie partycje

Odpowiedź wskazująca na konieczność użycia minimum dwóch dysków do zbudowania macierzy RAID-1 jest prawidłowa, ponieważ RAID-1, znany również jako mirroring, polega na tworzeniu dokładnej kopii danych na dwóch dyskach. W tej konfiguracji, dane zapisywane na jednym dysku są jednocześnie zapisywane na drugim, co zapewnia wysoką dostępność i bezpieczeństwo danych. Jeśli jeden z dysków ulegnie awarii, system może kontynuować działanie dzięki drugiemu dyskowi, co minimalizuje ryzyko utraty danych. W praktyce, RAID-1 jest często stosowany w systemach serwerowych oraz w desktopach, gdzie wysoka niezawodność danych jest kluczowa. Standardy i dobre praktyki branżowe, takie jak porady od organizacji takich jak Storage Networking Industry Association (SNIA), podkreślają znaczenie RAID-1 w kontekście redundancji i ochrony danych. Wybór tej konfiguracji jest często preferowany w środowiskach, gdzie dostępność danych i ich integralność są priorytetem.

Pytanie 32

Narzędziem do zarządzania usługami katalogowymi w systemach Windows Server, które umożliwia przeniesienie komputerów do jednostki organizacyjnej wskazanej przez administratora, jest polecenie

A. redircmp

B. dcdiag

C. redirusr

D. dsrm

Polecenie redircmp jest narzędziem wykorzystywanym w systemach Windows Server do przekierowywania komputerów do określonej jednostki organizacyjnej (OU) w Active Directory. Umożliwia to administratorom automatyzację procesu przypisywania nowych komputerów do odpowiednich OU, co jest kluczowe dla utrzymywania porządku w strukturze katalogowej oraz zapewniania właściwych zasad grupowych na poziomie kolejnych jednostek. Przykładowo, jeśli w organizacji istnieje potrzeba, aby wszystkie nowe komputery były automatycznie przypisywane do OU odpowiedzialnej za dział IT, administrator może użyć polecenia redircmp, aby skonfigurować to przekierowanie. Umożliwia to również uproszczenie zarządzania politykami grupowymi, ponieważ każda jednostka organizacyjna może mieć przypisane odmienne zasady. Dobre praktyki w zakresie zarządzania Active Directory zalecają stosowanie takich narzędzi, aby minimalizować błędy ludzkie i usprawniać procesy administracyjne. W skrajnych przypadkach, brak prawidłowego przypisania komputerów do OU może prowadzić do problemów z dostępem do zasobów czy zastosowaniem polityk bezpieczeństwa.

Pytanie 33

Według normy PN-EN 50174 maksymalna długość trasy kabla poziomego kategorii 6 pomiędzy punktem abonenckim a punktem rozdzielczym w panelu krosowym wynosi

A. 90 m

B. 150 m

C. 110 m

D. 100 m

Maksymalne długości kabli poziomych mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości transmisji danych w sieciach LAN. Odpowiedzi 150 m, 110 m i 100 m są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają specyfikacji podanych w normie PN-EN 50174. Wybór dłuższych długości może wydawać się logiczny z perspektywy rozszerzalności infrastruktury, jednak w praktyce prowadzi do znaczących problemów z jakością sygnału. Długości przekraczające 90 m mogą skutkować zwiększoną attenuacją sygnału, co prowadzi do zakłóceń, opóźnień w transmisji oraz spadków wydajności całej sieci. Zbyt długi kabel może także stwarzać trudności w konfiguracji oraz zarządzaniu siecią, co w efekcie zwiększa koszty operacyjne. Warto zrozumieć, że standardy takie jak PN-EN 50174 są wynikiem wieloletnich badań i doświadczeń branżowych, które mają na celu minimalizację problemów związanych z instalacjami kablowymi. Dlatego też, aby uniknąć typowych pomyłek, należy stosować się do wskazanych wytycznych, a także dbać o jakość materiałów i wykonania instalacji, co bezpośrednio przekłada się na niezawodność i efektywność systemów komunikacyjnych.

Pytanie 34

Ustawienie rutingu statycznego na ruterze polega na

A. określeniu adresu IP serwera DNS dostarczanego przez serwer DHCP

B. zarządzaniu jakością usług przez definiowanie priorytetu przesyłu dla poszczególnych portów urządzenia

C. wskazaniu adresu sieci docelowej z odpowiednią maską oraz podaniu adresu lub interfejsu do przesłania danych do wyznaczonej sieci

D. przesyłaniu kopii informacji z wybranych portów rutera na określony port docelowy

Konfiguracja rutingu statycznego na ruterze polega na precyzyjnym wskazaniu adresu sieci docelowej oraz jej maski, co jest kluczowe w procesie przesyłania pakietów danych. W przypadku rutingu statycznego administrator sieci ręcznie definiuje trasy, które ruter powinien wykorzystać do osiągnięcia określonych sieci. Przykładem może być sytuacja, gdy firma posiada różne lokalizacje i chce, aby dane z sieci lokalnej w biurze A były przesyłane do biura B. Administrator ustawia statyczny ruting, wskazując adres IP biura B i odpowiednią maskę. Dzięki temu ruter wie, gdzie przesyłać ruch, co zwiększa efektywność sieci i zmniejsza ryzyko błędów. W praktyce, dobre praktyki w zakresie rutingu statycznego zalecają dokumentację skonfigurowanych tras oraz ich regularne przeglądanie, aby upewnić się, że nadal odpowiadają potrzebom organizacji i bieżącej topologii sieci. To podejście jest zgodne z zasadami zarządzania siecią i zapewnia lepszą kontrolę nad ruchem danych.

Pytanie 35

Jaka jest prędkość przesyłania danych w standardzie 1000Base-T?

A. 1 GB/s

B. 1 Gbit/s

C. 1 Mbit/s

D. 1 MB/s

Odpowiedź 1 Gbit/s jest prawidłowa, ponieważ standard 1000Base-T, który jest częścią rodziny standardów Ethernet, zapewnia prędkość transmisji danych wynoszącą 1 gigabit na sekundę. Jest to technologia szeroko stosowana w nowoczesnych sieciach lokalnych, pozwalająca na szybki transfer danych przy użyciu skrętkowych kabli miedzianych kategorii 5e lub wyższej. Przykładem zastosowania tego standardu może być budowanie infrastruktury sieciowej w biurach oraz centrach danych, gdzie wymagana jest duża przepustowość. Standard 1000Base-T korzysta z kodowania 4D-PAM5, co pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnego pasma i minimalizację zakłóceń. Dodatkowo, w porównaniu do starszych standardów, takich jak 100Base-TX, 1000Base-T oferuje znacznie lepszą wydajność, co czyni go preferowanym wyborem dla aplikacji wymagających przesyłania dużych ilości danych, takich jak strumieniowanie wideo w wysokiej rozdzielczości czy wirtualizacja. Regularne korzystanie z tego standardu i jego wdrażanie w sieciach lokalnych jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co zapewnia przyszłość sieci i elastyczność w dostosowywaniu się do rosnących potrzeb użytkowników.

Pytanie 36

W sieciach bezprzewodowych typu Ad-Hoc IBSS (Independent Basic Service Set) wykorzystywana jest topologia fizyczna

A. magistrali

B. pierścienia

C. gwiazdy

D. siatki

Wybór topologii gwiazdy, pierścienia lub magistrali w kontekście sieci Ad-Hoc IBSS jest nieprawidłowy, ponieważ każda z tych struktur ma swoje specyficzne ograniczenia i nie pasuje do natury Ad-Hoc. Topologia gwiazdy opiera się na centralnym punkcie dostępowym, co jest sprzeczne z decentralizowanym charakterem Ad-Hoc, gdzie każde urządzenie może pełnić rolę zarówno nadawcy, jak i odbiorcy. W przypadku topologii pierścienia, w której dane przemieszczają się w jednym kierunku przez wszystkie urządzenia, łatwo o zakłócenia i problemy z wydajnością, co w sieciach Ad-Hoc jest niepożądane. Z kolei magistrala, w której wszystkie urządzenia są podłączone do jednego przewodu, jest również nieodpowiednia, ponieważ wymaga stabilnej struktury, co nie jest możliwe w dynamicznym środowisku Ad-Hoc. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojmowania struktury sieci z typowymi, stałymi instalacjami, podczas gdy Ad-Hoc ma na celu umożliwienie szybkiej i elastycznej komunikacji w zmieniających się warunkach. Te nieprawidłowe odpowiedzi nie uwzględniają również praktycznych aspektów rozwoju sieci bezprzewodowych, które opierają się na standardach takich jak IEEE 802.11, które promują elastyczność i decentralizację.

Pytanie 37

Jakie urządzenie ilustruje zamieszczony rysunek?

A. Przełącznik

B. Punkt dostępowy

C. Most sieciowy

D. Koncentrator

Punkt dostępowy, znany również jako access point, to urządzenie umożliwiające bezprzewodowy dostęp do sieci lokalnej (LAN). W praktyce, punkty dostępowe są kluczowym elementem infrastruktury sieci bezprzewodowych, takich jak Wi-Fi, gdzie służą jako most pomiędzy siecią przewodową a urządzeniami bezprzewodowymi, jak laptopy, smartfony, czy tablety. Warto zauważyć, że punkty dostępowe często stosowane są w miejscach o dużym natężeniu ruchu, takich jak biura, szkoły, czy lotniska, gdzie umożliwiają wielu użytkownikom jednoczesne połączenie się z internetem zgodnie z odpowiednimi standardami, np. IEEE 802.11. Dobrym przykładem zastosowania punktu dostępowego jest jego integracja z siecią w celu rozszerzenia zasięgu sygnału, co pozwala na lepsze pokrycie i minimalizację martwych stref. Kluczowe aspekty konfiguracji punktów dostępowych obejmują zarządzanie kanałami i częstotliwościami w celu zminimalizowania interferencji oraz zapewnienie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa, np. poprzez zastosowanie szyfrowania WPA3. Dzięki tym cechom, punkty dostępowe stanowią fundament nowoczesnych, elastycznych sieci bezprzewodowych, wspierając mobilność i łączność użytkowników w różnych środowiskach.

Pytanie 38

Znak handlowy dla produktów certyfikowanych według standardów IEEE 802.11 to

A. GSM

B. LTE

C. Wi-Fi

D. DSL

Odpowiedź 'Wi-Fi' jest prawidłowa, ponieważ jest to oznaczenie dla technologii bezprzewodowej opartej na standardach IEEE 802.11. Standardy te definiują metody transmisji danych w sieciach lokalnych, co umożliwia urządzeniom takim jak laptopy, smartfony i tablety łączność z Internetem bez użycia kabli. Wi-Fi stało się powszechnym rozwiązaniem w domach, biurach oraz miejscach publicznych, dzięki czemu użytkownicy mogą korzystać z szerokopasmowego dostępu do sieci bez potrzeby fizycznego podłączenia do routera. Warto również zauważyć, że Wi-Fi wspiera różne pasma częstotliwości, takie jak 2.4 GHz i 5 GHz, co pozwala na zwiększenie szybkości transferu danych oraz zmniejszenie zakłóceń. Standardy IEEE 802.11 są regularnie aktualizowane, co zapewnia rozwój technologii i adaptację do rosnących potrzeb użytkowników. Przykładowo, najnowsze standardy, takie jak Wi-Fi 6 (802.11ax), oferują znacznie wyższą wydajność i lepsze zarządzanie ruchem sieciowym w porównaniu do wcześniejszych wersji.

Pytanie 39

Problemy związane z zawieszaniem się systemu operacyjnego w trakcie jego uruchamiania są zazwyczaj spowodowane

A. niewystarczającą ilością pamięci RAM

B. umieszczeniem nośnika instalacyjnego systemu w napędzie optycznym

C. niepoprawną instalacją oprogramowania, np. sterowników

D. fragmentacją dysku SSD

Mówiąc o pofragmentowanym dysku SSD jako przyczynie zamulania systemu, muszę powiedzieć, że to trochę nieporozumienie. SSD, na szczęście, nie przejmuje się fragmentacją tak jak tradycyjne HDD, bo działają na pamięci flash, więc dane mogą być odczytywane i zapisywane w każdym miejscu. O wiele bardziej realną przyczyną problemów przy uruchamianiu jest zbyt mała ilość RAM-u, bo to on odgrywa kluczową rolę w ładowaniu systemu. Można też użyć narzędzi do monitorowania pamięci, żeby sprawdzić, czy zasobów wystarcza. A jeśli w napędzie jest nośnik instalacyjny, to co prawda nie wpływa to bezpośrednio na zawieszanie się systemu, ale może sprawić, że system spróbuje z niego wystartować, co wydłuży włączenie, choć nie powinno całkowicie zablokować uruchamiania. A błędna instalacja oprogramowania, chociaż może przynieść różne problemy, to nie jest najczęstsza przyczyna zawieszania się systemu na starcie. System często potrafi rozpoznać i zignorować uszkodzone aplikacje, więc to niekoniecznie prowadzi do zamrożenia przy uruchamianiu.

Pytanie 40

Jakie elementy wspierają okablowanie pionowe w sieci LAN?

A. Główny punkt dystrybucyjny wraz z pośrednimi punktami dystrybucyjnymi

B. Główny punkt dystrybucyjny w połączeniu z gniazdem użytkownika

C. Gniazdo użytkownika oraz pośredni punkt dystrybucyjny

D. Dwa pośrednie punkty użytkowników

Prawidłowa odpowiedź wskazuje na kluczową rolę głównego punktu rozdzielczego (MDF – Main Distribution Frame) w systemie okablowania pionowego w sieciach LAN. Okablowanie pionowe łączy główny punkt rozdzielczy z pośrednimi punktami rozdzielczymi (IDF – Intermediate Distribution Frame), co zapewnia efektywne zarządzanie i dystrybucję sygnału w obrębie budynku. W kontekście standardów, takich jak ANSI/TIA-568, okablowanie pionowe powinno być zaplanowane w sposób, który minimalizuje straty sygnału oraz interferencje. Przykładem praktycznym może być zastosowanie okablowania U/FTP lub S/FTP, które ogranicza zakłócenia elektromagnetyczne, co jest szczególnie istotne w środowiskach o dużej gęstości urządzeń. Ponadto, właściwe rozmieszczenie punktów rozdzielczych w ramach okablowania pionowego umożliwia łatwiejsze zarządzanie i lokalizację ewentualnych awarii, co przekłada się na zwiększenie niezawodności sieci. Właściwe projektowanie okablowania pionowego jest więc kluczowe dla zapewnienia wydajności oraz elastyczności w rozbudowie systemów sieciowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej