Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 13:55
Data zakończenia: 24 maja 2025 14:17

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie dodatki można zaproponować do zrazów wieprzowych w sosie własnym?

A. frytki i surówkę z czerwonej kapusty

B. ziemniaki smażone i surówkę z białej kapusty

C. ziemniaki gotowane i surówkę z białej kapusty

D. ziemniaki pieczone i surówkę z czerwonej kapusty

Ziemniaki z wody w połączeniu z surówką z kapusty białej to klasyczne, harmonijne zestawienie, które doskonale uzupełnia smak zrazów wieprzowych w sosie własnym. Danie to charakteryzuje się prostotą i podkreśla naturalne walory smakowe mięsa. Ziemniaki gotowane w wodzie są lekkostrawne i neutralne w smaku, co sprawia, że stanowią idealną bazę dla bogatego smaku sosu. Surówka z kapusty białej, świeża i chrupiąca, dodaje tekstury oraz lekkości, a także dostarcza cennych witamin i błonnika. Z punktu widzenia standardów kulinarnych, ważne jest, aby dodatki do dania mięsnego były zrównoważone i nie dominowały nad głównym składnikiem. Przykładem dobrych praktyk w gastronomii jest serwowanie potraw, które mają na celu wydobycie pełni smaków, a nie ich zagłuszanie. To połączenie jest powszechnie stosowane w polskiej kuchni, gdzie prostota i jakość składników grają kluczową rolę.

Pytanie 2

Co należy zrobić w przypadku krwawienia z nosa?

A. usiąść z głową skierowaną do tyłu, uciskając skrzydełka nosa

B. nałożyć opatrunek na nos

C. niezwłocznie zgłosić się do lekarza

D. usiąść z głową pochyloną do przodu, zaciskając skrzydełka nosa

Usiadanie z głową pochyloną do tyłu w sytuacji krwawienia z nosa jest często błędnie zalecane, ponieważ może prowadzić do niebezpiecznych konsekwencji. W tej pozycji krew może spływać do gardła, co z kolei zwiększa ryzyko zadławienia się oraz aspiracji krwi do płuc. W przypadku krwawienia z nosa kluczowe jest, aby krew pozostała w jamie nosowej, co pozwala na jej szybsze zatrzymanie. Ponadto, zaciskanie skrzydełek nosa w tej pozycji jest mniej efektywne, ponieważ nie sprzyja temu, aby naczynia krwionośne zostały uciskane w odpowiedni sposób. W odniesieniu do innych wymienionych opcji, nałożenie opatrunku na nos nie jest skuteczną metodą w sytuacji nagłego krwawienia, gdyż nie eliminuje ono źródła krwawienia. Udać się niezwłocznie do lekarza jest odpowiednie tylko w przypadkach przewlekłych lub intensywnych krwawień. Krwawienie z nosa jest zazwyczaj problemem, który można rozwiązać samodzielnie, co podkreślają standardy pierwszej pomocy. Dlatego znajomość właściwych technik jest kluczowa i może zapobiec niepotrzebnym komplikacjom.

Pytanie 3

Befsztyk powinien być przygotowywany

A. z polędwicy wieprzowej

B. z polędwicy wołowej

C. z antrykotu

D. z ligawy

Befsztyk, jako klasyczne danie mięsne, najczęściej przygotowuje się z polędwicy wołowej, co wynika z jej wyjątkowych właściwości smakowych i teksturalnych. Polędwica wołowa jest jednym z najdelikatniejszych i najsmaczniejszych kawałków mięsa, charakteryzującym się niską zawartością tłuszczu oraz doskonałą kruchością, co czyni ją idealną do smażenia na wysokiej temperaturze. Przygotowując befsztyk, należy pamiętać o technikach takich jak marynowanie, które wpływa na poprawę smaku i miękkości mięsa. Dobrze jest również pozwolić mięsu odpocząć po smażeniu, aby soki miały czas na równomierne rozmieszczenie, co zwiększa soczystość dania. W branży gastronomicznej standardy dotyczące befsztyków często wskazują na konieczność używania wysokiej jakości polędwicy wołowej, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich walorów smakowych. Dla przykładu, renomowane restauracje często wybierają polędwicę z certyfikowanych hodowli, co zapewnia nie tylko doskonały smak, ale także zgodność z normami etycznymi.

Pytanie 4

Deser z gotowanych owoców w syropie, który jest podawany w tym syropie, jak należy serwować?

A. w szklance na spodku

B. w pucharku na talerzyku

C. w kompotierce na talerzyku

D. w filiżance na spodku

Odpowiedź "w kompotierce na talerzyku" jest prawidłowa, ponieważ kompotierka jest naczyniem, które zostało specjalnie zaprojektowane do serwowania deserów na bazie owoców w syropie. Kompotierki mają zazwyczaj większą średnicę i mniejsze boki, co sprzyja estetycznemu podaniu owoców. Serwowanie owoców w syropie w kompotierce pozwala na odpowiednie wyeksponowanie ich kolorów oraz strukturę, co jest istotne dla doświadczeń smakowych i wizualnych. Talerzyk, na którym umieszczona jest kompotierka, dodaje elegancji oraz pozwala na łatwiejsze podanie i przenoszenie, co jest zgodne z dobrymi praktykami gastronomicznymi. Stosowanie odpowiednich naczyń do serwowania zwiększa satysfakcję klientów i wpływa na postrzeganą jakość dania. W kontekście standardów gastronomicznych, kluczowe jest, aby potrawy były podawane w sposób, który podkreśla ich walory estetyczne i smakowe, a kompotierka doskonale spełnia te wymagania.

Pytanie 5

W trakcie używania frytownicy kucharz doznał niewielkiego poparzenia. Jak należy postąpić z miejscem oparzenia?

A. ochronić, nakładając jałowy opatrunek

B. schłodzić, polewając zimną wodą

C. zdezynfekować, używając spirytusu

D. natłuścić, smarując kremem z witaminą A

Właściwa odpowiedź polegająca na wychłodzeniu miejsca oparzenia zimną wodą jest kluczowym krokiem w pierwszej pomocy. Oparzenia, nawet te lekkie, mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń skóry, dlatego natychmiastowe schłodzenie poparzonego miejsca jest niezbędne. Woda powinna być zimna, ale nie lodowata, aby uniknąć dodatkowego uszkodzenia tkanek. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz polskich wytycznych dotyczących pierwszej pomocy, należy schładzać oparzenie przez co najmniej 10-20 minut. Przykładem zastosowania tej techniki może być sytuacja w kuchni, gdy kucharz przypadkowo dotknie gorącej powierzchni frytownicy – natychmiastowe schłodzenie wody pomoże zminimalizować ból i ryzyko powikłań. Dodatkowo, po schłodzeniu, ważne jest, aby unikać stosowania substancji drażniących, jak alkohol czy oleje, które mogą pogorszyć stan oparzonej skóry, a także zabezpieczyć ranę jałowym opatrunkiem, aby zapobiec zakażeniu.

Pytanie 6

Którą potrawę należy przygotować na podstawie przedstawionego schematu?

Filet z kurczaka rozbić, nadając kształt liścia → na duży filet nałożyć lekko rozbity mały filet → masło ułożyć wzdłuż filetu → dokładnie zwinąć nadając kształt wrzecionowaty → doprawić solą i pieprzem → panierować w mące, jaju i bułce → smażyć w głębokim tłuszczu

A. Kotlety de volaille.

B. Kotlety pożarskie.

C. Roladki z kurczaka.

D. Szaszłyki z kurczaka.

Kotlety de volaille to potrawa, która charakteryzuje się unikalnym sposobem przygotowania, wyróżniającym się zarówno techniką, jak i smakiem. Proces ich przygotowania polega na starannym rozbiciu fileta z kurczaka, co pozwala na uzyskanie cienkiej warstwy mięsa. Następnie na rozbite mięso nakłada się masło, co jest kluczowym krokiem, gdyż to właśnie masło nadaje kotletom wyjątkową soczystość i aromat. Po nałożeniu masła, filet składa się w kształt wrzecionowaty, co nie tylko zapewnia estetyczny wygląd, ale także umożliwia równomierne smażenie. Panierowanie w mące, jajku oraz bułce tartej jest niezbędne, aby uzyskać chrupiącą skórkę podczas smażenia, co jest standardem w wielu przepisach kulinarnych. Kotlety de volaille są często podawane z dodatkami, takimi jak ziemniaki czy sałatki, stając się popularnym daniem na rodzinnych obiadach. Zastosowanie tej metody w praktyce nie tylko podkreśla znaczenie techniki kulinarnej, ale także stanowi przykład dbałości o detal oraz jakość serwowanych potraw.

Pytanie 7

Podaj nazwę kuchni, w której część dań przygotowuje się na oczach klientów z użyciem wózka kelnerskiego?

A. Rosyjska

B. Francuska

C. Angielska

D. Niemiecka

Odpowiedź "Angielski" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do stylu serwowania potraw, który znany jest jako "table-side service" lub "flambé service". W tej metodzie potrawy są przygotowywane na oczach gości, co dodaje elementu teatralności i interakcji w doświadczeniu kulinarnym. Przykłady takich potraw to sałatka Caesar, która może być przygotowywana z wykorzystaniem świeżych składników bezpośrednio przy stole, lub dania flambé, takie jak crepes Suzette czy steak Diane. Tego typu serwis jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie personalizacji doświadczeń gastronomicznych oraz angażowania klientów. Umożliwia to również restauracjom wyróżnienie się na tle konkurencji, oferując unikalne i zapadające w pamięć doświadczenia. W związku z tym, metoda ta jest często stosowana w restauracjach o wyższej kategorii, które dążą do zapewnienia gościom wyjątkowych doznań smakowych oraz wizualnych, co potwierdza rosnący trend w branży gastronomicznej.

Pytanie 8

Czy pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które otrzymały

A. niezbędny certyfikat oznaczenia bezpieczeństwa oraz deklarację zgodności

B. niezbędny certyfikat oznaczenia bezpieczeństwa lub deklarację zgodności

C. niezbędny certyfikat oznaczenia bezpieczeństwa

D. deklarację zgodności

Wybór odpowiedzi, która nie uwzględnia zarówno certyfikatu na znak bezpieczeństwa, jak i deklaracji zgodności, może prowadzić do poważnych nieporozumień w zakresie bezpieczeństwa pracy. Właściwe zrozumienie roli tych dwóch dokumentów jest kluczowe dla ochrony zdrowia i życia pracowników. Wiele osób może błędnie zakładać, że wystarczy jedna forma dokumentacji, np. tylko certyfikat, aby uznać produkt za bezpieczny. Jednak certyfikat na znak bezpieczeństwa oraz deklaracja zgodności pełnią różne, ale komplementarne funkcje. Certyfikat jest wynikiem niezależnych testów przeprowadzonych przez jednostki notyfikowane, które oceniają, czy dany produkt spełnia normy bezpieczeństwa. Z kolei deklaracja zgodności jest odpowiedzialnością producenta, który stwierdza, że jego produkt spełnia określone normy. Ignorowanie jednego z tych elementów może prowadzić do dostarczenia pracownikom niewłaściwych lub niesprawdzonych środków ochrony, co naraża ich na ryzyko. Dodatkowo, w kontekście przepisów prawa oraz standardów branżowych, brak pełnej dokumentacji może skutkować odpowiedzialnością prawną pracodawcy. Właściwe podejście do problematyki ŚOI jest kluczowe nie tylko z perspektywy przepisów, ale również w kontekście budowania kultury bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 9

Jakiego produktu lub dania należy unikać przy chorobie wrzodowej żołądka?

A. Ciastek tortowych

B. Jaj na miękko

C. Pulpetów cielęcych

D. Bułek pszennych

Ciasteczka tortowe są nieodpowiednie dla osób cierpiących na chorobę wrzodową żołądka, ponieważ zawierają wysoką ilość cukru oraz tłuszczy, co może prowadzić do zaostrzenia objawów tej choroby. Przy chorobie wrzodowej zaleca się unikanie potraw, które mogą zwiększać wydzielanie kwasu solnego w żołądku lub powodować podrażnienia błony śluzowej. Ciasteczka tortowe, ze względu na swoje składniki, mogą powodować dyskomfort, wzdęcia, a nawet ból. Dobrą praktyką jest wprowadzanie do diety lekkostrawnych posiłków, bogatych w błonnik oraz witaminy, a także niskotłuszczowych produktów. Osoby z wrzodami powinny stawiać na jedzenie gotowanych warzyw, chudego mięsa oraz kasz, które wspierają proces gojenia. Zachowanie odpowiedniej diety jest kluczowe dla trwałej poprawy stanu zdrowia pacjenta z wrzodami żołądka.

Pytanie 10

Jakie urządzenia są przeznaczone do rozdrabniania surowców?

A. Wałkownica do ciasta, kostkownica

B. Młynek do mielenia cukru, dozownik do napojów

C. Rozdrabniacz do mięsa, ubij arka

D. Młynek do kawy, maszyna do krojenia frytek

Młynek do kawy oraz maszyna do krojenia frytek to urządzenia, które doskonale spełniają rolę w procesie rozdrabniania surowców. Młynek do kawy, w zależności od ustawienia, umożliwia precyzyjne mielenie ziaren kawy na różne grubości, co wpływa na smak i aromat napoju. W gastronomii, znane jest znaczenie świeżo mielonej kawy, która zapewnia pełnię smaku. Z kolei maszyna do krojenia frytek umożliwia szybkie i efektywne cięcie ziemniaków w równych kształtach, co zapewnia jednorodne smażenie i estetyczny wygląd potraw. W profesjonalnej kuchni zastosowanie tych urządzeń jest nie tylko oszczędnością czasu, ale również podnosi jakość serwowanych dań, co jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi. Stosowanie odpowiednich narzędzi do rozdrabniania ma kluczowe znaczenie w uzyskaniu pożądanej tekstury i smaku potraw, a ich użycie wpływa na efektywność całego procesu gotowania.

Pytanie 11

Benzoesan sodu używany w przemyśle spożywczym do przetwarzania warzyw i owoców ma funkcję

A. emulgatora

B. konserwanta

C. przeciwutleniacza

D. barwnika

Benzoesan sodu to organiczny związek chemiczny, który pełni istotną rolę jako konserwant w przetwórstwie warzywno-owocowym, a jego głównym zadaniem jest zapobieganie rozwojowi mikroorganizmów, takich jak bakterie, pleśnie i drożdże. Działa poprzez hamowanie aktywności enzymów odpowiedzialnych za psucie się żywności. Przykładowo, benzoesan sodu jest często stosowany w produkcji soków owocowych, dżemów oraz konserw warzywnych, gdzie zwiększa trwałość produktów, a tym samym minimalizuje straty związane z ich przechowywaniem. Zgodnie z przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności, maksymalne dopuszczalne stężenie benzoesanu sodu w produktach spożywczych jest ściśle regulowane, co zapewnia bezpieczeństwo konsumentów. Warto również zaznaczyć, że benzoesan sodu jest substancją, która przy odpowiednich stężeniach nie wpływa negatywnie na smak i zapach produktów, co czyni go preferowanym konserwantem w przemyśle spożywczym.

Pytanie 12

Jakie sztućce są odpowiednie do serwowania musów?

A. Łyżeczkę.

B. Dużą łyżkę.

C. Widelczyk.

D. Łyżeczkę koktajlową.

Wybór niewłaściwych sztućców do serwowania musów może nie tylko wpłynąć na estetykę posiłku, ale także na przyjemność z jego spożycia. Widelczyk, choć może wydawać się odpowiedni do niektórych potraw, nie jest przeznaczony do musów, które mają gładką i jednorodną teksturę. Użycie widelczyka w tym przypadku prowadzi do trudności w nabieraniu potrawy, a także może wpłynąć na ogólne odczucia smakowe. Użytkownicy często mylą funkcje różnych sztućców, co skutkuje niewłaściwym doborem narzędzi do serwowania, przyczyniając się do negatywnego doświadczenia kulinarnego. Duża łyżka, mimo że może być użyteczna w przypadku bardziej masywnych potraw, takich jak zupy czy gulasz, nie jest odpowiednia do delikatnych musów, które wymagają precyzyjnego nabierania. Użycie jej może skutkować bałaganem oraz utrudnieniem w degustacji. Łyżeczka koktajlowa, z kolei, została zaprojektowana do serwowania koktajli oraz niektórych deserów, gdzie wymagane jest większe nabieranie. Choć można jej użyć do musów, nie jest to najlepsza opcja, ponieważ jej kształt nie jest tak optymalny jak tradycyjnej łyżeczki, co może wpływać na komfort jedzenia. W gastronomii, odpowiednie dobieranie sztućców do dania ma kluczowe znaczenie, dlatego warto zwracać uwagę na te zasady, aby zapewnić gościom najlepsze doświadczenia kulinarne.

Pytanie 13

Przechowywanie owoców i warzyw w szczelnych plastikowych pojemnikach prowadzi do

A. utrzymania właściwości organoleptycznych

B. rozwoju i aktywności drobnoustrojów

C. wzrostu bezpieczeństwa produktów spożywczych

D. hamowania rozwoju mikroorganizmów

Odpowiedź wskazująca na rozwój i aktywność drobnoustrojów jest prawidłowa, ponieważ szczelnie zamknięte opakowania plastikowe mogą sprzyjać stworzeniu warunków, w których nie dochodzi do wymiany powietrza. Brak wentylacji powoduje wzrost wilgotności wewnątrz opakowania, co jest korzystne dla rozwoju mikroorganizmów, takich jak bakterie i pleśnie. W praktyce, żywność przechowywana w takich opakowaniach może długo wyglądać na świeżą, jednak ukryte procesy psucia się mogą trwać w najlepsze. Standardy przechowywania żywności, takie jak HACCP, zalecają monitorowanie warunków przechowywania oraz stosowanie odpowiednich metod pakowania, które umożliwiają odpowiednią cyrkulację powietrza. Przykładowo, zamiast hermetycznego zamknięcia, lepszym rozwiązaniem jest użycie pojemników z wentylacją, które zmniejszą ryzyko namnażania się drobnoustrojów, co pozwoli na dłuższe zachowanie świeżości żywności.

Pytanie 14

Kucharz powinien serwować deser gotowany na parze

A. na talerzyku

B. w filiżance

C. na półmisku

D. w pucharku

Serwowanie deseru gotowanego w kąpieli wodnej na talerzyku, półmisku lub w pucharku może wydawać się na pierwszy rzut oka atrakcyjną opcją, jednak w praktyce niesie ze sobą istotne ograniczenia. Talerzyk, mimo że powszechnie używany w kuchni, nie sprzyja odpowiedniej prezentacji tego typu deserów. Desery gotowane w kąpieli wodnej zazwyczaj mają delikatną i kremową konsystencję, która nie tylko wymaga staranności w podaniu, ale także odpowiedniego naczynia, które umożliwi ich estetyczne ukazanie. Talerzyk oferuje zbyt dużą powierzchnię, co może prowadzić do rozlania się deseru i utraty jego walorów wizualnych. Półmisek, z kolei, jest przeznaczony do serwowania większych porcji lub potraw, co również jest nieodpowiednie dla wyrafinowanego deseru. Ostatnia z propozycji, pucharek, nie zawsze jest idealnym rozwiązaniem, ponieważ często jest używany do deserów, które wymagają większej objętości, takich jak lody czy sałatki owocowe. Desery gotowane w kąpieli wodnej powinny być podawane w naczyniach, które podkreślają ich lekką i elegancką naturę. Ogólnie rzecz biorąc, wybór odpowiedniego naczynia ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia najlepszego doświadczenia kulinarnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branży gastronomicznej.

Pytanie 15

Przygotowując wyroby z ciasta kluskowego, należy przesiać mąkę, a następnie wykonać następujące czynności:

A. wyrabianie, zarabianie i formowanie ciasta

B. zarabianie, formowanie i wyrabianie ciasta

C. wyrabianie, formowanie i zarabianie ciasta

D. zarabianie, wyrabianie i formowanie ciasta

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na niekompletne zrozumienie procesu przygotowywania ciasta kluskowego. W przypadku odpowiedzi, w której jako pierwszy wymieniono wyrabianie, występuje istotny błąd, ponieważ bez wcześniejszego zarabiania nie można uzyskać odpowiedniej struktury ciasta. Zarabianie jest kluczowym etapem, który łączy składniki w jedną masę, co jest fundamentalne dla dalszych procesów. Nie można przeskoczyć tego etapu, ponieważ wyrabianie bez odpowiednio połączonych składników prowadzi do powstania grudek oraz utraty elastyczności, co negatywnie wpłynie na jakość klusek. Z kolei formowanie przed prawidłowym wyrobieniem ciasta może skutkować trudnościami w nadawaniu odpowiednich kształtów, ponieważ ciasto może być zbyt suche lub zbyt lepkie. Przy odpowiedziach, w których podano 'zarabianie' jako ostatni etap, pojawia się mylne przekonanie, że można zakończyć proces przygotowania przed uzyskaniem odpowiedniej struktury ciasta. Takie podejście jest sprzeczne z klasycznymi metodami, które kładą nacisk na sekwencyjne działanie. W praktyce kulinarnej, każdy z tych kroków musi być realizowany w określonym porządku, aby zapewnić doskonały smak i teksturę potraw.

Pytanie 16

Jaka jest wartość energetyczna jednej kanapki z szynką?

A. 529 kcal

B. 404 kcal

C. 205 kcal

D. 701 kcal

Wartość energetyczna 1 kanapki z szynką wynosząca 404 kcal jest zgodna z powszechnie akceptowanymi standardami żywienia. Wartość ta jest wynikiem analizy składników odżywczych, które wchodzą w skład kanapki, w tym chleba, szynki oraz ewentualnych dodatków, takich jak majonez czy sałata. W kontekście diety zrównoważonej, 404 kcal na posiłek może być odpowiednią wartością dla osób, które starają się utrzymać energię na odpowiednim poziomie przez cały dzień. Przykładowo, kanapki mogą być idealnym rozwiązaniem na szybki lunch, a ich wartość energetyczna pozwala na ich łatwe wkomponowanie w różne plany żywieniowe. Warto także zwrócić uwagę na źródła szynki – wybór chudych, niskosodowych wariantów może dodatkowo poprawić profil zdrowotny posiłku. Przyjmowanie odpowiedniej ilości kalorii w ciągu dnia jest kluczowe dla utrzymania energii, wydolności organizmu oraz zdrowia metabolicznego, co potwierdzają liczne badania w dziedzinie dietetyki.

Pytanie 17

Jakie zmiany powodują, że pieczywo staje się czerstwe?

A. Biochemiczne

B. Fizyczne

C. Chemiczne

D. Mikrobiologiczne

Czerstwienie pieczywa jest wynikiem procesów fizycznych, które zachodzą w produkcie po jego wypieczeniu. Głównym czynnikiem odpowiedzialnym za czerstwienie jest utrata wilgoci, która prowadzi do zmian w strukturze i teksturze chleba. Zjawisko to jest związane z krystalizacją skrobi, która podczas stygnięcia pieczywa przechodzi z formy amorficznej w postać krystaliczną, co powoduje twardnienie struktury. W praktyce, aby opóźnić czerstwienie, piekarze stosują różne techniki, takie jak odpowiednie pakowanie chleba w folię, co ogranicza utratę wilgoci. Ponadto, dodawanie substancji utrzymujących wilgoć, takich jak emulsje, może poprawić jakość i świeżość pieczywa. Wiedza o procesie czerstwienia jest kluczowa dla producentów pieczywa, którzy dążą do zaspokojenia oczekiwań konsumentów dotyczących świeżości i tekstury wyrobów. Standardy dotyczące przechowywania i dostarczania pieczywa, takie jak normy ISO, również podkreślają znaczenie kontroli warunków transportu i przechowywania, aby zminimalizować proces czerstwienia.

Pytanie 18

Jakim sposobem przygotowuje się potrawę marchewkę z groszkiem?

A. gotowana

B. zapiekana

C. duszona

D. smażona

Marchewka z groszkiem to potrawa, która najczęściej jest przygotowywana w sposób duszony, co oznacza, że składniki są gotowane w niewielkiej ilości płynu, co pozwala na zachowanie ich naturalnych smaków oraz wartości odżywczych. Duszenie jest techniką kulinarną, która polega na gotowaniu pokarmów na małym ogniu, w zamkniętym naczyniu, co sprzyja intensyfikacji smaków i aromatów. Przygotowując marchewkę z groszkiem w ten sposób, możemy zastosować różne przyprawy, takie jak sól, pieprz, czy zioła, co dodatkowo podkreśli walory smakowe potrawy. Warto również zauważyć, że duszenie jest mniej kaloryczne w porównaniu do smażenia, co czyni tę potrawę zdrowszą alternatywą. Zastosowanie tej metody jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi, które zalecają minimalizowanie strat składników odżywczych, co jest szczególnie ważne w kontekście diety zrównoważonej.

Pytanie 19

W tradycyjnej kuchni polskiej wysoko cenione były dania przygotowywane

A. z ziemniaków i papryki

B. z makaronu i ryżu

C. z kasz i dziczyzny

D. z krewetek i ryb

Potrawy sporządzane z kasz i dziczyzny były kluczowym elementem kuchni staropolskiej, odzwierciedlającym lokalne tradycje kulinarne oraz dostępność surowców. Kasze, jako składnik bogaty w błonnik i składniki odżywcze, były podstawą wielu posiłków, a ich wszechstronność umożliwiała różnorodne sposoby przygotowania. Dziczyzna, jako mięso odzwierzęce, pozyskiwana była z lokalnych lasów, co czyniło ją naturalnym wyborem w dawnych czasach. Potrawy takie jak pieczenie z sarniny czy gulasz z dzika są doskonałymi przykładami tradycyjnych dań, które można przygotować, stosując zasady klasycznej kuchni. Współczesne podejście do kuchni staropolskiej często łączy te składniki z nowymi technikami kulinarnymi, co przyczynia się do ożywienia regionalnych tradycji. Warto wspomnieć, że w kuchni staropolskiej kładzie się duży nacisk na sezonowość i lokalność składników, co jest zgodne z aktualnymi trendami w gastronomii, takimi jak slow food czy ekologia.

Pytanie 20

Proces przygotowania kaszy krakowskiej w formie sypkiej składa się z następujących etapów:

A. obróbka cieplna, zacieranie tłuszczem

B. zacieranie jajem, obróbka cieplna

C. zacieranie tłuszczem, obróbka cieplna

D. obróbka cieplna, zacieranie jajem

Zacieranie tłuszczem lub jajem oraz obróbka cieplna to kluczowe etapy przygotowania kaszy krakowskiej, jednak nie wszystkie kombinacje są poprawne. Na przykład, zacieranie tłuszczem jest podejściem, które nie jest standardowo stosowane w przygotowywaniu kaszy krakowskiej. Tłuszcz, jak masło czy olej, może być użyty jako dodatek do potrawy po ugotowaniu, jednak nie pełni funkcji wiążącej, jak w przypadku jaj. Użycie tłuszczu przed obróbką cieplną nie przyczyni się do osiągnięcia pożądanej sypkości. Ponadto, obróbka cieplna przed zacieraniem jajem jest błędem, ponieważ jaja wymagają kontaktu z surową kaszą, aby mogły skutecznie związać składniki. W praktyce, wiele osób może błędnie zakładać, że obróbka cieplna jest pierwszym krokiem, co prowadzi do uzyskania lepkiej i zbitej konsystencji kaszy. Kluczowe jest, aby pamiętać, że każde z tych podejść wymaga specyficznego procesu, który nie może być zmieniany bez konsekwencji na efekt końcowy. Dlatego też, korzystnie jest trzymać się sprawdzonych metod kulinarnych, które zapewniają optymalne rezultaty. Zrozumienie tych podstawowych zasad oraz ich praktyczne zastosowanie w kuchni pozwala na uniknięcie częstych błędów i uzyskanie idealnej kaszy krakowskiej.

Pytanie 21

Jaką potrawę mięsną powinno się serwować z masłem smakowym jako dekoracją?

A. Sztufadę wołową

B. Befsztyk po angielsku

C. Zrazy wołowe nadziewane

D. Pieczeń duszoną

Zrazy wołowe nadziewane, sztufada wołowa oraz pieczeń duszona to potrawy, które w zasadzie nie wymagają podawania z masłem smakowym, co może prowadzić do błędnych założeń o ich właściwej prezentacji. Zrazy wołowe, na ogół przygotowywane z cienko pokrojonego mięsa wołowego, są najczęściej smażone lub duszone, a ich nadzienie, które może obejmować różnorodne składniki, nadaje im charakterystyczny smak i teksturę. W przypadku tej potrawy, podawanie jej z masłem może zdominować delikatne nuty aromatyczne nadzienia. Sztufada wołowa, jako potrawa duszona w sosie, z reguły już zawiera odpowiednią ilość tłuszczu, co sprawia, że dodatkowe masło może być zbędne, a czasami wręcz przeszkadzać w odbiorze smaku. Pieczeń duszona, podobnie jak sztufada, jest przygotowywana w sosie, który sam w sobie jest wystarczająco bogaty pod względem smakowym, przez co dodanie masła smakowego może prowadzić do zaburzenia równowagi smakowej. Warto zauważyć, że stosowanie masła smakowego musi być przemyślane i dostosowane do charakteru potrawy, co często umyka w przypadku tych trzech odpowiedzi, prowadząc do wniosku, że wszystkie te potrawy najlepiej podawać bez dodatkowego masła, aby nie zdominować ich naturalnych aromatów.

Pytanie 22

Urządzenie wykorzystywane do rozdrabniania, emulgacji oraz mieszania masy mięsnej to

A. kuter

B. maszyna do mielenia

C. spulchniacz do mięsa

D. krajalnica

Kuter to specjalistyczne urządzenie, które jest nieocenione w przemyśle mięsnym, służące do rozdrabniania, emulgowania i mieszania masy mięsnej. Jego konstrukcja pozwala na osiągnięcie jednorodnej konsystencji produktów mięsnych, co jest kluczowe przy produkcji takich wyrobów jak pasztety, kiełbasy czy wędliny. Proces kutrowania polega na intensywnym mieszaniu surowców mięsnych z dodatkami, co umożliwia ich dokładne połączenie oraz wytworzenie emulsji. Wysoka prędkość obrotowa noży w kutrze pozwala również na wprowadzenie powietrza do masy, co wpływa na jej teksturę i smak. Dodatkowo, kutry posiadają możliwość regulacji temperatury, co jest istotne dla zachowania jakości surowców oraz ich walorów zdrowotnych, zgodnie z normami HACCP. Przykładowo, w trakcie produkcji wysokiej jakości pasztetów, kuter umożliwia osiągnięcie odpowiedniej gładkości i emulsji, co jest kluczowe dla finalnej jakości produktu.

Pytanie 23

Podczas gotowania peklowanej golonki kolagen ulega

A. pęcznieniu, denaturacji i hydrolizie

B. denaturacji, dekstrynizacji i hydrolizie

C. pęcznieniu, kleikowaniu i dekstrynizacji

D. denaturacji, kleikowaniu i degradacji

Analiza niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące procesów zachodzących w kolagenie podczas gotowania. Odpowiedzi, które sugerują kleikowanie, dekstrynizację czy degradację, nie oddają rzeczywistego zachowania kolagenu w wysokotemperaturowych warunkach. Kleikowanie odnosi się zazwyczaj do skrobi, a nie białek, i jest procesem, w którym skrobia pęcznieje i tworzy żel, co nie ma zastosowania w przypadku kolagenu. Dekstrynizacja to przekształcenie skrobi w dektryny, które powstają w wyniku działania wysokiej temperatury, ale nie jest to proces właściwy dla białek. Z kolei degradacja kolagenu w kontekście gotowania może być myląca; podczas gdy kolagen rzeczywiście ulega rozkładowi, właściwszym terminem opisującym to zjawisko w kontekście gotowania jest hydroliza, która prowadzi do powstania żelatyny. W kontekście kulinarnym takie nieprecyzyjne rozumienie procesów białkowych może prowadzić do błędnych metod gotowania, co wpływa na jakość potrawy. Kluczową kwestią jest zrozumienie, że gotowanie kolagenu w odpowiednich warunkach wpływa na teksturę i smak potrawy, co jest fundamentem kulinarnej sztuki.

Pytanie 24

Jakie grupy produktów, według systemu jakości żywności, mogą być przechowywane razem w zamrażarce?

A. Warzywa i lody

B. Drób i ryby

C. Masło i mięso

D. Owoce i podroby

Drób i ryby mogą być przechowywane razem w zamrażarce, ponieważ mają zbliżone wymagania dotyczące temperatury oraz czasu przechowywania. Obie grupy produktów powinny być przechowywane w temperaturze -18°C lub niższej, co zapewnia ich bezpieczeństwo mikrobiologiczne oraz minimalizuje ryzyko utraty jakości. W praktyce, zamrażanie drobiu i ryb w tych samych warunkach jest standardem w branży żywnościowej, pod warunkiem, że są one odpowiednio zapakowane, aby zapobiec przenikaniu zapachów i zanieczyszczeń. Ważne jest również, aby przestrzegać zasad FIFO (first in, first out) oraz regularnie kontrolować daty ważności, co jest zgodne z wytycznymi HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points). Przykładem praktycznym może być przygotowanie posiłków, gdzie można zamrozić pierś z kurczaka obok filetów rybnych, co pozwala na łatwy dostęp do produktów białkowych w jednym miejscu. Taka organizacja przestrzeni w zamrażarce sprzyja efektywnemu zarządzaniu zapasami żywności i minimalizacji marnotrawstwa.

Pytanie 25

Jakie danie jest typowe dla kuchni rosyjskiej?

A. Zupa cebulowa

B. Carpaccio

C. Zupa gulaszowa

D. Boeuf Strogonow

Boeuf Strogonow to takie klasyczne danie z Rosji, które naprawdę zdobyło serca ludzi na całym świecie. Jest to duszona wołowina pokrojona w cienkie paski, a często podaje się to z sosem śmietanowym, grzybami i cebulą. Pamiętam, że pierwsze wzmianki o tym daniu pojawiły się w XIX wieku, a jego nazwa pochodzi od rodziny Strogonow, która była znana w Rosji. To danie jest nie tylko pyszne, ale też łatwe do zrobienia, więc nadaje się na różne okazje, od codziennych obiadów po bardziej eleganckie przyjęcia. Można je podawać z różnymi dodatkami, jak ryż, makaron czy ziemniaki, co jest super, bo można je dostosować do własnych gustów. Warto też zauważyć, że są różne regionalne warianty tego przepisu, które mogą zawierać takie składniki jak musztarda czy papryka, co pokazuje, jak wiele można z nim zrobić i jak kuchnia rosyjska wchodzi w interakcje z innymi kulturami.

Pytanie 26

Jaką techniką należy przyrządzać "Rybę po polsku"?

A. pieczenia

B. smażenia

C. zapiekania

D. gotowania

Rybę po polsku, znaną również jako rybę gotowaną, przygotowuje się poprzez gotowanie w wodzie z dodatkiem przypraw, co ma na celu zachowanie jej naturalnych aromatów oraz wartości odżywczych. Metoda ta jest szczególnie ceniona w polskiej kuchni za prostotę i zdrowotne właściwości. Przygotowując rybę tą techniką, najpierw należy ją odpowiednio oczyścić, a następnie umieścić w garnku z wrzącą wodą, do której często dodaje się cebulę, marchew oraz zioła takie jak koper czy pietruszka. Gotując rybę, należy zachować ostrożność, aby nie przeciągnąć procesu, co może prowadzić do jej wysuszenia. Przykładowo, łosoś gotowany na parze z ziołami, podawany z cytryną, to nie tylko klasyczne danie, ale również zdrowy wybór. Warto także wspomnieć, że gotowanie ryb jest zgodne z zasadami diety śródziemnomorskiej, która wskazuje na korzyści płynące ze spożycia ryb w diecie.

Pytanie 27

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ maksymalny czas przechowywania papryki.

Nazwa grupy warzyw	Czas przechowywania w chłodni
liściowe	2 tygodnie
owocowe	4 tygodnie
cebulowe	7 miesięcy
korzeniowe	8 miesięcy

A. 2 tygodnie.

B. 4 tygodnie.

C. 8 miesięcy.

D. 7 miesięcy.

Wybór odpowiedzi wskazującej na maksymalny czas przechowywania papryki na 7 miesięcy jest zdecydowanie niepoprawny z kilku powodów. Przede wszystkim, papryka, podobnie jak inne warzywa owocowe, ma ograniczony okres trwałości, który nie przekracza kilku tygodni w warunkach chłodniczych. Odpowiedź sugerująca 7 miesięcy opiera się na błędnym założeniu, że warzywa mogą być przechowywane przez tak długi czas w normalnych warunkach. W rzeczywistości, po upływie 4 tygodni, papryka zaczyna tracić swoje walory smakowe oraz wartości odżywcze, a także staje się podatna na choroby i psucie. Analogicznie, odpowiedź sugerująca 2 tygodnie jest również myląca, ponieważ nie uwzględnia ona maksymalnego potencjalnego czasu przechowywania w optymalnych warunkach. Ponadto, odpowiedź z 8 miesiącami jest zupełnie niezgodna z praktyką przechowywania, ponieważ nie istnieją znane metody, które pozwoliłyby na zachowanie papryki w dobrym stanie przez tak długi czas. Często błędne wnioski oparte są na mylnym przekonaniu, że wszystkie warzywa mają podobne wymagania dotyczące przechowywania, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania zapasami w gastronomii i handlu detalicznym. Aby skutecznie zarządzać świeżymi produktami, niezbędne jest zrozumienie specyficznych wymagań dotyczących każdego typu warzywa, co jest kluczowe dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 28

Ostatni etap przygotowywania dania w restauracyjnej sali przy stole klienta, który polega na skropieniu gotowego jedzenia alkoholem i jego podpaleniu to

A. garnirowanie

B. flambirowanie

C. tranżerowanie

D. serwowanie

Flambirowanie to technika kulinarna, która polega na skropieniu potrawy alkoholem, a następnie podpaleniu jej, co nie tylko nadaje potrawie wyjątkowy smak, ale również efektowny wygląd. Ta metoda jest szczególnie popularna w restauracjach, gdzie prezentacja potraw ma kluczowe znaczenie. Flambirowanie wymaga dużej precyzji oraz umiejętności, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas procesu. Przykładami potraw często flambirowanych są crepes Suzette i inne desery, a także niektóre dania mięsne. W branży gastronomicznej flambirowanie jest uznawane za element sztuki kulinarnej, który podnosi jakość doświadczeń kulinarnych gości. Ważne jest, aby przy flambirowaniu przestrzegać zasad bezpieczeństwa, takich jak użycie odpowiednich naczyń odpornych na wysokie temperatury oraz zachowanie ostrożności przy manipulowaniu ogniem. Technika ta, gdy jest stosowana zgodnie z zaleceniami, może być wspaniałym sposobem na wzbogacenie prezentacji potrawy i dostarczenie niezapomnianych wrażeń smakowych.

Pytanie 29

Wywar na bazie kości i warzyw powinien być przygotowany w sposób opisany poniżej:

A. kości zalać zimną wodą, gotować powoli, do gotującego się wywaru dodać włoszczyznę i przyprawy, gotować do miękkości, odcedzić

B. kości zalać wrzątkiem, krótko gotować, następnie dodać warzywa, sól oraz przyprawy, gotować na dużym ogniu, odcedzić

C. kości oraz warzywa zalać wrzącą, osoloną wodą, gotować na małym ogniu do miękkości, odcedzić

D. kości i warzywa zalać zimną, osoloną wodą z przyprawami, gotować krótko na dużym ogniu

Wywar kostno-warzywny robi się najlepiej, gdy zaczniemy od zimnej wody. Dzięki temu smaki i wartości odżywcze z kości i mięsa spokojnie się uwalniają. Gotowanie na wolnym ogniu to kluczowa sprawa, bo wtedy wszystko działa równomiernie i nie spieszymy się. Jak kości są już trochę podgotowane, wrzucamy włoszczyznę i przyprawy, żeby dodać smaków. Gotowanie, aż wszystko będzie miękkie, daje pewność, że smak przejdzie do wywaru. Na końcu przecedzamy, żeby oddzielić stałe składniki od płynu, co jest po prostu tradycyjne. Taki wywar można potem używać jako bazę do zup, sosów czy duszonych potraw – naprawdę wszechstronny składnik w kuchni. Warto pamiętać, że zimna woda i wolne gotowanie to najlepsze sposoby na wyciągnięcie pełni smaku i wartości odżywczych z wywaru.

Pytanie 30

Ile gramów węglowodanów należy zjeść, aby uzyskać 400 kcal energii?

A. 80 g

B. 100 g

C. 60 g

D. 40 g

Aby obliczyć, ile węglowodanów należy spożyć, aby dostarczyć organizmowi 400 kcal energii, należy znać wartość energetyczną węglowodanów. Węglowodany dostarczają 4 kcal energii na każdy gram. Dlatego by uzyskać 400 kcal, należy podzielić tę wartość przez 4 kcal/g, co daje 100 g węglowodanów. Taki sposób obliczeń jest standardem w dietetyce i żywieniu, co jest istotne w planowaniu diety oraz w ocenie podaży makroskładników w codziennym żywieniu. Przykładowo, osoba, która trenuje regularnie, powinna dostarczać odpowiednią ilość węglowodanów, by zasilić organizm energią do prowadzenia aktywności fizycznej. W praktyce, węglowodany można znaleźć w różnych produktach, takich jak ryż, makaron, pieczywo czy owoce. Właściwe zrozumienie ilości potrzebnych węglowodanów jest kluczowe dla osób planujących dietę, szczególnie sportowców oraz tych, którzy chcą zredukować masę ciała, a jednocześnie utrzymać odpowiedni poziom energii.

Pytanie 31

Osoba organizująca rodzinne spotkanie powinna wystroić stół w stylu rustykalnym. Jaki to będzie stół?

A. rosyjski

B. bankietowy

C. prezydialny

D. na ludowo

Odpowiedź 'na ludowo' jest właściwa, ponieważ styl rustykalny charakteryzuje się wykorzystaniem naturalnych materiałów oraz prostoty formy, co idealnie wpisuje się w estetykę ludową. Przygotowując stół w tym stylu, warto uwzględnić elementy takie jak drewniane zasłony, lniane serwety oraz ceramikę o prostych, folkowych wzorach. Tego rodzaju aranżacja wprowadza przytulny, domowy klimat, idealny na rodzinne przyjęcia. Stół rustykalny często wzbogacany jest o dekoracje z polnych kwiatów, słoików z przetworami czy rustykalnych świeczników. Dzięki temu, nie tylko sfera wizualna, ale i atmosferyczna spotkania jest zgodna z założeniami stylu ludowego, a goście mogą poczuć się swobodnie i komfortowo. W takich aranżacjach istotne jest także uwzględnienie lokalnych tradycji i zwyczajów, co podkreśla autentyczność wydarzenia oraz łączy pokolenia.

Pytanie 32

Jak należy serwować zupę krem z dyni?

A. w głębokich talerzach

B. w bulionówkach na podstawce

C. w kokilkach

D. w salaterkach

Podawanie zupy krem z dyni w talerzach głębokich, salaterkach lub kokilkach nie jest optymalne z kilku powodów. Talery głębokie, choć mają swoje miejsce w serwowaniu zup, mogą nie zapewnić odpowiedniej stabilności dla gęstej zupy krem, co może prowadzić do trudności w spożywaniu oraz ryzyka rozlania. Dodatkowo, talerze te często mają większą powierzchnię, co sprawia, że zupa może szybko tracić temperaturę, co jest niepożądane w kontekście serwowania gorących dań. Salaterki, z kolei, są zazwyczaj przeznaczone do sałatek lub innych potraw, a nie do zup. Ich forma nie sprzyja podawaniu płynnych dań, co może prowadzić do nieporozumień w oczekiwaniach gości i braku satysfakcji z doświadczenia kulinarnego. Kokilki, mimo że są eleganckie, zazwyczaj wykorzystywane są do zapiekania potraw i nie są idealnym naczyniem na zupę krem, ponieważ ich kształt może utrudniać nabieranie zupy. Istotne jest, aby przy podawaniu potraw uwzględniać zarówno ich charakter, jak i przeznaczenie naczyń. Prawidłowe serwowanie zup krem w bulionówkach nie tylko wpływa na estetykę, ale także na komfort spożycia i zachowanie odpowiedniej temperatury potrawy.

Pytanie 33

Gdy pracownik przy odcedzaniu ziemniaków oparzył sobie rękę, powinien przede wszystkim

A. ochłodzić poparzone miejsce strumieniem zimnej wody

B. nałożyć jałowy opatrunek na miejsce poparzenia

C. nałożyć na poparzone miejsce Panthenol

D. nasmarować poparzoną skórę żelem chłodzącym

Schłodzenie poparzonego miejsca zimną wodą to naprawdę ważny krok, kiedy mówimy o pierwszej pomocy. Po prostu chodzi o to, żeby obniżyć temperaturę skóry, co pomoże ograniczyć uszkodzenia i złagodzi ból. Woda powinna być chłodna, ale nie lodowata, bo można jeszcze więcej zaszkodzić. Powinno się to robić przez co najmniej 10-20 minut, tak mówią różne organizacje zajmujące się ratownictwem. Jak nie ma wody z kranu, to można użyć chłodnych, wilgotnych kompresów. No i pamiętaj, żeby nie kłaść lodu bezpośrednio na skórę, bo można dostać odmrożeń. Po schłodzeniu najlepiej założyć jałowy opatrunek, żeby zabezpieczyć ranę przed infekcją. To, jak postępujesz przy oparzeniach, ma duże znaczenie, nie tylko żeby zmniejszyć ból, ale też żeby uniknąć poważnych problemów zdrowotnych w przyszłości.

Pytanie 34

Jakie potrawy mączne przygotowuje się z ciasta wyrabianego na stolnicy?

A. kluski kładzione

B. uszka

C. kluski francuskie

D. bliny

Uszka to potrawa mączna, która stanowi jeden z klasycznych elementów polskiej kuchni. Przygotowywane są z cienkiego ciasta, najczęściej na bazie mąki pszennej, jajek oraz wody. Ciasto jest rozwałkowywane na stolnicy, a następnie wykrawane w kształcie małych półmisków, które po nadziewaniu mięsem, grzybami lub kapustą są składane i formowane w kształt uszek. Uszka najczęściej podawane są w zupach, takich jak barszcz czerwony, co czyni je tradycyjnym daniem w okresie świąt Bożego Narodzenia. Warto również zauważyć, że uszka są szczególnie cenione za swoją uniwersalność - mogą być serwowane zarówno jako danie główne, jak i przekąska. Proces ich przygotowania wymaga precyzyjnego odmierzania składników oraz umiejętności w rozwałkowaniu ciasta do odpowiedniej grubości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi. Wiele osób uważa uszka za synonim tradycji i smaku domowej kuchni, co dodatkowo podkreśla ich miejsce w polskiej gastronomii.

Pytanie 35

Który składnik kulinarny półtuszy wołowej powinien zostać wykorzystany do przygotowania potraw smażonych?

A. Golonka

B. Polędwica

C. Pręga

D. Ligawa

Polędwica to jeden z najdelikatniejszych i najcenniejszych elementów kulinarnych wołowiny, który charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu oraz miękką strukturą. Dzięki tym właściwościom polędwica idealnie nadaje się do smażenia, co czyni ją doskonałym wyborem do potraw, gdzie liczy się kruchość i soczystość mięsa. Smażenie polędwicy, na przykład w formie steków, pozwala uzyskać doskonałą teksturę oraz smak, które są cenione przez smakoszy na całym świecie. W standardach branżowych podkreśla się znaczenie stosowania odpowiednich temperatur oraz technik, które umożliwiają zachowanie naturalnych soków mięsa, co dodatkowo podnosi jego walory smakowe. W praktyce, polędwicę można przygotować na wiele sposobów, w tym jako steki z grilla, smażoną w patelni z dodatkiem ziół i masła, co podkreśla jej delikatność i smak. Z tego powodu polędwica jest często preferowanym wyborem w restauracjach wysokiej klasy oraz w domowej kuchni.

Pytanie 36

Korzystając z zamieszczonego normatywu surowcowego, należy sporządzić

Normatyw surowcowy na 5 porcji
Nazwa surowca	Ilość
Wołowina bez kości	700 g
Mąka	10 g
Smalec	50 g
Masło	20 g

A. kotlety.

B. befsztyki.

C. szaszłyki.

D. bryzole.

Bryzole to danie, które zgodnie z przedstawionym normatywem surowcowym składa się z kotletów wołowych, które są obtaczane w mące i smażone na smalcu z dodatkiem masła. Taki sposób przygotowania pozwala na uzyskanie chrupiącej skórki oraz soczystego wnętrza, co jest kluczowe w kulinariach. Przygotowując bryzole, warto zwrócić uwagę na wybór odpowiedniego rodzaju mięsa oraz jego jakości, ponieważ wpływa to na smak końcowego dania. W branży gastronomicznej ważne jest również, aby stosować się do normatywów surowcowych, co umożliwia utrzymanie stałej jakości oraz kosztów produkcji. W praktyce, przygotowując bryzole, można je podać z różnymi dodatkami, takimi jak ziemniaki czy sałatki, co czyni je wszechstronnym daniem na każdą okazję. Dobrą praktyką jest także eksperymentowanie z przyprawami, co może znacząco wpłynąć na smak i aromat potrawy, dostosowując ją do preferencji gości.

Pytanie 37

Jaka temperatura jest wymagana do przechowywania ciepłych dań głównych w bemarze?

A. 80°C

B. 65°C

C. 45°C

D. 100°C

Temperatura, w jakiej powinno się przechowywać gorące dania w bemarze, to 65°C. To bardzo ważne, żeby utrzymać tę temperaturę, bo to wpływa na bezpieczeństwo jedzenia i jego jakość. Właśnie w tej temperaturze mikroorganizmy, które mogą psuć jedzenie, są skutecznie inaktywowane. Również smak i tekstura potraw pozostają na odpowiednim poziomie. W restauracjach czy innych miejscach zajmujących się gastronomią, warto mieć termometry, żeby na bieżąco kontrolować temperaturę w bemarze. Według norm HACCP, każda potrawa powinna być przechowywana w takich warunkach, żeby nie rozwijały się patogeny, a 65°C to minimum, które zapewnia bezpieczeństwo dla gorących dań. Oprócz tego, warto także obserwować czas, przez jaki potrawy są trzymane w bemarze, żeby zredukować ryzyko ich zepsucia.

Pytanie 38

Jakie przyprawy są niewskazane w diecie lekkostrawnej?

A. Musztardy i chrzanu

B. Koperku i kminku

C. Cynamonu oraz anyżku

D. Cytryny oraz wanilii

Musztarda i chrzan są przyprawami, które ze względu na swoje właściwości drażniące nie są zalecane w diecie lekkostrawnej. Dieta lekkostrawna jest stosowana w przypadkach, gdy układ pokarmowy wymaga oszczędzenia, na przykład po operacjach, w chorobach układu pokarmowego, czy w rekonwalescencji. Musztarda, ze względu na zawartość kwasów, olejków eterycznych oraz substancji drażniących, może powodować podrażnienia błony śluzowej żołądka i jelit, co jest niepożądane w diecie lekkostrawnej. Chrzan natomiast, poprzez swoje właściwości rozgrzewające i drażniące, może powodować dyskomfort oraz nasilać objawy zgagi. W praktyce, osoby na diecie lekkostrawnej powinny unikać ostrych przypraw oraz tych, które mogą zwiększać wydzielanie soków żołądkowych. Zamiast tego, zaleca się stosowanie delikatniejszych przypraw, takich jak zioła, które nie tylko poprawiają smak potraw, ale również są łagodniejsze dla układu pokarmowego. Przykładowo, bazylia, pietruszka czy koper mogą być używane jako alternatywa, oferując jednocześnie walory smakowe oraz zdrowotne.

Pytanie 39

W celu opiekania produktów, należy używać

A. salamander.

B. bemara.

C. patelni.

D. szybkowaru.

Salamander to jedno z tych narzędzi, które naprawdę mogą odmienić kuchnię, zwłaszcza w profesjonalnej gastronomii. Umożliwia opiekanie potraw na ciepło, co oznacza, że dania są równomiernie podgrzewane, a skórka staje się ładnie chrupiąca. Wiesz, jak to jest, kiedy zapiekanka wygląda apetycznie i smakuje jeszcze lepiej? Salamander daje możliwość osiągnięcia tego efektu dzięki promieniowaniu cieplnemu. Dzięki regulacji temperatury, można precyzyjnie kontrolować proces opiekania, co jest naprawdę ważne w kuchni, gdzie każda minuta może mieć znaczenie. No i nie zapominajmy o tym, że korzystanie z salamandra jest bardziej efektywne energetycznie, więc to również ma wpływ na środowisko, co dzisiaj jest bardzo istotne.

Pytanie 40

W jakiej temperaturze powinno odbywać się kąpanie noworodka w pomieszczeniu?

A. od 30 °C do 35 °C

B. od 20 °C do 25 °C

C. od 17 °C do 20 °C

D. od 15 °C do 17 °C

Kąpiel noworodka najlepiej, żeby odbywała się w pomieszczeniu, gdzie temperatura wynosi pomiędzy 20 a 25 °C. To jest idealny zakres, bo noworodki są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury. Jak będzie za ciepło, to mogą się przegrzać, a jak za zimno, to może dojść do hipotermii. Warto pamiętać, że maluszki nie potrafią jeszcze dobrze regulować temperatury swojego ciała, więc odpowiednie warunki otoczenia są super ważne dla ich komfortu i bezpieczeństwa. Zanim zrobimy kąpiel, dobrze sprawdzić temperaturę w pomieszczeniu za pomocą termometru, a woda powinna mieć około 37 °C. Z tych powodów warto, aby rodzice stworzyli jak najlepsze warunki do kąpieli, bo to wpływa na zdrowie i samopoczucie dziecka. Fajnym pomysłem jest też, żeby zapewnić wsparcie podczas kąpieli, żeby zbytnio nie stresować ani dziecka, ani siebie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej