Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 12 marca 2025 11:05
Data zakończenia: 12 marca 2025 11:23

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką komendę należy wpisać w miejsce kropek, aby w systemie Linux wydłużyć standardowy odstęp czasowy między kolejnymi wysyłanymi pakietami przy użyciu polecenia ping?

ping ........... 192.168.11.3

A. -i 3

B. -a 81

C. -s 75

D. -c 9

Polecenie ping jest narzędziem diagnostycznym używanym do sprawdzania dostępności oraz jakości połączenia z innym hostem w sieci. Opcja -a w ping jest czasami używana w różnych implementacjach do uruchomienia alarmu akustycznego gdy host odpowiada jednak nie jest to standardowa opcja w kontekście zmiany interwału czasowego między pakietami. W trybie diagnostycznym flaga -c określa liczbę pakietów które mają być wysłane co jest użyteczne gdy chcemy ograniczyć liczbę próbek do analizy ale nie wpływa na odstęp między nimi. Użycie tej opcji jest istotne gdy potrzebujemy jednorazowej analizy zamiast ciągłego wysyłania pakietów. Opcja -s ustala rozmiar pakietu ICMP co może być przydatne do testowania jak różne rozmiary pakietów wpływają na jakość połączenia jednak również nie ma związku z częstotliwością wysyłania pakietów. W kontekście zwiększania odstępu czasowego wszystkie te opcje są niewłaściwe ponieważ nie wpływają na harmonogram wysyłania pakietów. Zrozumienie i właściwe użycie dostępnych opcji jest kluczowe w skutecznym diagnozowaniu i optymalizowaniu sieci co pozwala na bardziej świadome zarządzanie zasobami sieciowymi i ograniczenie potencjalnych problemów związanych z przepustowością i opóźnieniami. Poprawne przypisanie flag do ich funkcji wymaga zrozumienia specyfiki protokołów i mechanizmów sieciowych co jest istotne w profesjonalnym podejściu do administracji siecią.

Pytanie 2

Jakie jest ciało odpowiedzialne za publikację dokumentów RFC (Request For Comments), które określają zasady rozwoju Internetu?

A. IETF (Internet Engineering Task Force)

B. IEEE (The Institute of Electrical and Electronics Engineers)

C. ISO (International Organization for Standarization)

D. ANSI (American National Standards Institute)

Organizacje takie jak ISO, ANSI czy IEEE odgrywają ważną rolę w tworzeniu standardów, ale ich zakres działania różni się od tego, co oferuje IETF w kontekście rozwoju Internetu. ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) jest odpowiedzialna za szeroki zakres standardów przemysłowych, obejmujących różne dziedziny, od technologii po zarządzanie jakością. Przykładowo, ISO 9001 koncentruje się na systemach zarządzania jakością, co jest istotne, ale nie odnosi się bezpośrednio do protokołów internetowych. Z drugiej strony, ANSI (Amerykański Narodowy Instytut Standardów) skupia się głównie na standardach krajowych w Stanach Zjednoczonych i nie ma takiego samego międzynarodowego wpływu jak IETF. Ich dokumenty często dotyczą regulacji i standardów w danym kraju, a nie globalnych rozwiązań technologicznych. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) koncentruje się głównie na standardach elektronicznych i elektrycznych, takich jak standardy komunikacji bezprzewodowej (np. 802.11 dla Wi-Fi), ale nie jest bezpośrednio zaangażowane w rozwój protokołów internetowych w takim stopniu jak IETF. Dlatego też, przyznawanie znaczenia tym organizacjom w kontekście rozwoju Internetu może prowadzić do mylnych wniosków, które mogą wpływać na zrozumienie całościowego obrazu standardyzacji w tej dziedzinie.

Pytanie 3

Jaki typ plików powinien być stworzony w systemie operacyjnym, aby zautomatyzować najczęściej wykonywane zadania, takie jak kopiowanie, utworzenie pliku lub folderu?

A. Plik wsadowy

B. Plik systemowy

C. Plik inicjujący

D. Plik konfiguracyjny

Pliki wsadowe, czyli takie skrypty, to super narzędzie do ogarniania różnych rzeczy w systemie. Dzięki nim można ustawić sekwencje poleceń, które będą działały same, co bardzo przyspiesza robotę i zmniejsza ryzyko, że coś spaprasz. Na przykład, można użyć ich do automatycznego robienia kopii zapasowych plików. Skrypt potrafi w jednym kroku przenieść dane z jednego folderu do drugiego, co naprawdę oszczędza czas i eliminuje nudne ręczne zarządzanie danymi. W branży sporo osób korzysta z plików wsadowych w Windows (np. .bat) czy w Unix/Linux (skrypty shell), bo to naprawdę efektywne do zarządzania różnymi zadaniami. A jakby co, to te skrypty można łatwo przerabiać i dostosowywać, więc świetnie sprawdzają się w różnych warunkach.

Pytanie 4

Aby naprawić zasilacz laptopa poprzez wymianę kondensatorów, jakie narzędzie powinno się wykorzystać?

A. tester płyt głównych

B. chwytak próżniowy

C. lutownicę z cyną i kalafonią

D. tester okablowania sieciowego

Aby wymienić kondensatory w zasilaczu laptopa, niezbędne jest posiadanie odpowiednich narzędzi, a lutownica z cyną i kalafonią stanowi kluczowy element tego procesu. Lutownica umożliwia precyzyjne łączenie elementów elektronicznych poprzez podgrzewanie ich końców i wprowadzenie stopionego cyny, co zapewnia stabilne połączenie. Kalafonia pełni rolę fluxu, który ułatwia lutowanie, poprawiając przyczepność cyny do elementów oraz zapobiegając utlenianiu styków. W praktyce, wymiana kondensatorów wymaga również zachowania ostrożności, aby nie uszkodzić innych komponentów na płytce PCB. Standardem w branży jest stosowanie lutownic o regulowanej temperaturze, co pozwala na dostosowanie ciepła do różnych elementów; zbyt wysoka temperatura może zaszkodzić zarówno kondensatorom, jak i ścieżkom na płytce. Warto również znać klasyfikację kondensatorów (np. elektrolityczne, ceramiczne) oraz ich parametry, takie jak pojemność i napięcie robocze, co jest niezbędne do prawidłowej wymiany. W związku z tym, świadome podejście do użycia lutownicy w tym kontekście jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania urządzenia po naprawie.

Pytanie 5

Zaprezentowany tylny panel płyty głównej zawiera następujące interfejsy:

A. 2 x HDMI, 1 x D-SUB, 1 x RJ11, 6 x USB 2.0

B. 2 x USB 3.0; 2 x USB 2.0, 1.1; 2 x DP, 1 x DVI

C. 2 x PS2; 1 x RJ45; 6 x USB 2.0, 1.1

D. 2 x USB 3.0; 4 x USB 2.0, 1.1, 1 x D-SUB

Wybór błędnych odpowiedzi mógł wynikać z niepełnego zrozumienia lub braku znajomości standardów interfejsów stosowanych na płytach głównych. Odpowiedź zawierająca 2 x PS2, 1 x RJ45 oraz 6 x USB 2.0, 1.1 jest nieprawidłowa, ponieważ na przedstawionym panelu widoczny jest jeden port PS2 służący do podłączenia tradycyjnych urządzeń wejściowych, jak klawiatura lub mysz, i nie ma aż sześciu portów USB 2.0. Co więcej, RJ45 to standardowy port sieciowy Ethernet, często obecny na płytach głównych, jednak liczba interfejsów USB w tej odpowiedzi była błędnie określona. Kolejne błędne rozpoznanie obejmowało porty HDMI oraz D-SUB, które są stosowane do przesyłania sygnałów wideo, jednak odpowiedź z HDMI jest błędna, gdyż na obrazie brak tego interfejsu, a obecny jest tylko port D-SUB. Z kolei odpowiedź z portami DP i DVI jest również niepoprawna, ponieważ na przedstawionym panelu nie są widoczne te cyfrowe interfejsy wideo, które służą do przesyłania sygnałów w wysokiej rozdzielczości i są wykorzystywane w nowoczesnych monitorach. Częste błędy myślowe podczas takiego rozpoznawania wynikają z niedostatecznej znajomości wyglądu i funkcji różnych portów, co może prowadzić do niewłaściwego przypisania ich nazw i zastosowań w praktyce komputerowej. Aby uniknąć takich pomyłek, warto zaznajomić się z najnowszymi standardami oraz ich fizycznymi cechami, co ułatwia ich poprawne identyfikowanie na egzaminach oraz w codziennej pracy z komputerami.

Pytanie 6

Który z wymienionych formatów płyt głównych charakteryzuje się najmniejszymi wymiarami?

A. Flex ATX

B. Micro BTX

C. Mini ATX

D. Mini ITX

Wybór Micro BTX, Mini ATX lub Flex ATX jako odpowiedzi na pytanie o najmniejszy format płyty głównej jest niepoprawny, ponieważ każdy z wymienionych formatów jest większy od Mini ITX. Micro BTX to format o wymiarach 200 x 250 mm, który stanowi rozwinięcie formatu BTX, zwiększając możliwości wentylacji i poprawiając zarządzanie ciepłem. Choć jest to mniejszy format niż standardowe ATX, to nadal jest znacznie większy od Mini ITX, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście tego pytania. Mini ATX, mając wymiary 284 x 208 mm, również nie spełnia kryterium najmniejszych wymiarów, a jest jedynie kompaktowym wariantem pełnowymiarowego ATX. Flex ATX, z wymiarami 229 x 191 mm, to kolejny większy format, który, mimo że jest bardziej kompaktowy w porównaniu do standardowego ATX, również nie dorównuje Mini ITX. Wybór tych formatów wykazuje typowy błąd myślowy, polegający na nieprecyzyjnym postrzeganiu rozmiarów i zastosowań różnych typów płyt głównych. Wybierając płytę główną, kluczowe jest zrozumienie nie tylko wymiarów, ale także zastosowania oraz ograniczeń związanych z danym formatem. Mini ITX, jako najprostszy i najbardziej kompaktowy format, jest idealnym rozwiązaniem dla budowy małych, wydajnych zestawów komputerowych, a także zapewnia elastyczność w projektowaniu systemów domowych.

Pytanie 7

W standardzie Ethernet 100BaseTX konieczne jest użycie kabli skręconych

A. kategorii 3

B. kategorii 2

C. kategorii 5

D. kategorii 1

Wybór skrętki kategorii 1, 2 lub 3 dla technologii 100BaseTX jest błędny z kilku istotnych powodów. Skrętka kategorii 1 nie jest przeznaczona do przesyłania danych cyfrowych; wykorzystywana była głównie w tradycyjnych liniach telefonicznych, co czyni ją niewłaściwą dla nowoczesnych sieci komputerowych. Kategoria 2, chociaż pozwalała na przesyłanie danych do 4 Mbps, jest zbyt ograniczona dla zastosowań wymagających prędkości 100 Mbps, co jest standardem dla 100BaseTX. Kategoria 3, zdolna do przesyłu do 10 Mbps, również nie spełnia wymogów dotyczących nowoczesnych aplikacji sieciowych i nie wspiera tak dużych prędkości transmisji. Skrętki te, będąc przestarzałymi, mogą prowadzić do znacznych strat jakości sygnału oraz zwiększonej liczby błędów w transmisji, co negatywnie wpływa na wydajność i stabilność sieci. W praktyce opieranie się na tych starszych standardach może spowodować poważne problemy w środowisku biurowym lub przemysłowym, gdzie wymagana jest niezawodność i wysoka szybkość przesyłu danych. Dlatego kluczowe jest stosowanie aktualnych technologii, takich jak skrętka kategorii 5, która była specjalnie zaprojektowana do pracy z nowoczesnymi standardami Ethernet, jak 100BaseTX, zapewniając nie tylko odpowiednią wydajność, ale również zgodność z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 8

W jakim systemie występuje jądro hybrydowe (kernel)?

A. MorphOS

B. Windows

C. QNX

D. Linux

Odpowiedzi wskazujące na Linux, MorphOS i QNX, mimo że są to interesujące systemy operacyjne, są niepoprawne w kontekście pytania o jądro hybrydowe. Linux wykorzystuje jądro monolityczne, co oznacza, że wszystkie funkcje jądra są zintegrowane w jednej dużej jednostce. Ta architektura, mimo że oferuje wysoką wydajność, może powodować problemy z zarządzaniem zasobami oraz stabilnością systemu. W przypadku MorphOS, jest to system operacyjny, który skupia się na mikrojądrach i nie posiada hybrydowego podejścia, co również czyni tę odpowiedź nieprawidłową. Z kolei QNX, będący systemem operacyjnym czasu rzeczywistego, bazuje na mikrojądrze, co sprawia, że nie spełnia kryteriów hybrydowego jądra. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich odpowiedzi jest mylenie różnych architektur jądra i ich zastosowań. Użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że jądra monolityczne i mikrojądra mają odmienne cele i są zoptymalizowane pod różne scenariusze. W praktyce, wybór architektury jądra ma istotny wpływ na wydajność i stabilność systemu operacyjnego.

Pytanie 9

Użytkownik pragnie ochronić dane na karcie pamięci przed przypadkowym usunięciem. Taką zabezpieczającą cechę oferuje karta

A. SD

B. MMC

C. CF

D. MS

Karty pamięci SD (Secure Digital) są powszechnie stosowane w elektronice użytkowej i oferują mechaniczne zabezpieczenie przed przypadkowym skasowaniem danych. W przypadku kart SD, zabezpieczenie to jest realizowane poprzez fizyczny przełącznik, który można przestawić na pozycję "lock". Gdy przełącznik jest w tej pozycji, karta nie pozwala na zapis nowych danych ani na ich usuwanie, co chroni zawartość przed niezamierzonym skasowaniem. To funkcjonalność, która jest szczególnie przydatna w sytuacjach, gdy użytkownik nie chce ryzykować utraty ważnych danych, na przykład podczas przenoszenia plików między urządzeniami. Warto dodać, że standardy SD są zgodne z międzynarodowymi normami, co zapewnia kompatybilność z wieloma urządzeniami, takimi jak aparaty cyfrowe, smartfony, laptopy czy konsolki do gier. Karty SD są dostępne w różnych pojemnościach i klasach prędkości, co umożliwia ich szerokie zastosowanie w codziennym użytkowaniu i profesjonalnych aplikacjach.

Pytanie 10

Który z komponentów NIE JEST zgodny z płytą główną MSI A320M Pro-VD-S socket AM4, 1x PCI-Ex16, 2x PCI-Ex1, 4x SATA III, 2x DDR4- max 32 GB, 1x D-SUB, 1x DVI-D, ATX?

A. Karta graficzna Radeon RX 570 PCI-Ex16 4GB 256-bit 1310MHz HDMI, DVI, DP

B. Procesor AMD Ryzen 5 1600, 3.2GHz, s-AM4, 16MB

C. Dysk twardy 500GB M.2 SSD S700 3D NAND

D. Pamięć RAM Crucial 8GB DDR4 2400MHz Ballistix Sport LT CL16

Dysk twardy 500GB M.2 SSD S700 3D NAND nie jest kompatybilny z płytą główną MSI A320M Pro-VD, ponieważ ta płyta obsługuje standardy SATA III oraz PCI-Express, ale nie ma złącza M.2, które jest konieczne do podłączenia dysków SSD w formacie M.2. Płyta główna MSI A320M Pro-VD jest idealnym rozwiązaniem dla budżetowych zestawów komputerowych, które wykorzystują pamięci DDR4 oraz oferuje złącza dla kart rozszerzeń w standardzie PCI-Express. W praktyce, użytkownicy tej płyty głównej mogą korzystać z tradycyjnych dysków SATA III, które są łatwo dostępne na rynku. W przypadku modernizacji, warto zainwestować w dyski SSD SATA III, które znacząco poprawią wydajność systemu operacyjnego oraz czas ładowania aplikacji. Warto również zwrócić uwagę na zgodność z pamięciami RAM DDR4 oraz procesorami z rodziny AMD Ryzen, co czyni tę płytę wszechstronnym wyborem dla różnych zastosowań.

Pytanie 11

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server została dezaktywowana możliwość wymogu dotyczącego złożoności hasła. Z jakiej minimalnej liczby znaków powinno składać się hasło użytkownika?

A. 5 znaków

B. 12 znaków

C. 10 znaków

D. 6 znaków

Wybór zbyt krótkiego hasła, takiego jak 5 lub 6 znaków, może prowadzić do licznych zagrożeń bezpieczeństwa. Hasła o długości 5 znaków są niewystarczające w kontekście dzisiejszych standardów ochrony danych, ponieważ są stosunkowo łatwe do złamania przy użyciu technik ataków takich jak brute force. Przy obecnym poziomie mocy obliczeniowej, hasło składające się z 5 znaków, nawet przy użyciu kombinacji liter, cyfr i znaków specjalnych, może być odgadnięte w krótkim czasie. Z drugiej strony, proponowanie haseł o długości 10 lub 12 znaków, choć teoretycznie bardziej bezpiecznych, nie uwzględnia kontekstu, w którym złożoność haseł jest wyłączona. W praktyce, hasło może być łatwiejsze do zapamiętania, ale jego długość i złożoność mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa. Często spotykaną pomyłką jest założenie, że wystarczy jedynie zwiększyć liczbę znaków, by podnieść poziom bezpieczeństwa hasła, co jest zwodnicze, jeżeli nie towarzyszy temu odpowiednia złożoność. Dlatego ważne jest, aby nie tylko zwracać uwagę na długość, ale również na różnorodność używanych znaków, co znacznie zwiększa trudność w łamaniu haseł. Warto również pamiętać o najlepszych praktykach w zakresie zarządzania hasłami, takich jak ich regularna zmiana oraz unikanie używania tych samych haseł w różnych systemach.

Pytanie 12

W środowisku Linux uruchomiono skrypt przy użyciu dwóch argumentów. Uzyskanie dostępu do wartości drugiego argumentu z wnętrza skryptu możliwe jest przez

A. %2

B. %2%

C. $2$

D. $2

Zrozumienie, jak przekazywać parametry do skryptów w systemie Linux, jest kluczowe dla skutecznego programowania w powłoce. Pojęcia takie jak %2, %2% i $2$ są niepoprawne, ponieważ nie są zgodne z konwencjami używanymi w powłokach Unixowych. W przypadku %2 i %2%, znaki procentu są stosowane w kontekście innych języków programowania lub systemów, ale nie w skryptach powłoki, gdzie stosuje się dolary ($) do oznaczania zmiennych. Użycie $2 jest właściwe, ale dodawanie dodatkowych znaków, jak % czy $, zmienia semantykę zmiennej i prowadzi do błędów w interpretacji. Często takie pomyłki wynikają z nieznajomości konwencji i reguł, które rządzą danym językiem. Warto zwrócić uwagę, że nie tylko w przypadku zmiennych, ale również w kontekście innych komponentów skryptów, takich jak funkcje czy pętle, posługiwanie się nieprawidłowymi symbolami może prowadzić do nieoczekiwanych rezultatów oraz problemów z debugowaniem. Dlatego kluczowe jest, aby szczegółowo zrozumieć, jak działa system, w którym pracujemy, oraz stosować się do jego zasad i dobrych praktyk programistycznych.

Pytanie 13

Jakie polecenie w systemie Linux jest potrzebne do stworzenia archiwum danych?

A. cal

B. tar

C. date

D. grep

Polecenie 'tar' to naprawdę przydatne narzędzie w systemach Unix i Linux, które pozwala na tworzenie archiwów danych. Możesz zgrupować mnóstwo plików i folderów w jeden, co jest mega pomocne, gdy chcesz zaoszczędzić miejsce lub przenieść je gdzieś indziej. Na przykład, żeby stworzyć archiwum, możesz użyć czegoś takiego jak 'tar -cvf archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu'. Opcja '-c' oznacza, że tworzysz archiwum, '-v' pokaże ci, co się dzieje, a '-f' pozwala nadać nazwę temu archiwum. Dodatkowo, fajnie jest to połączyć z kompresją, na przykład z gzip, używając '-z' ('tar -czvf archiwum.tar.gz /ścieżka/do/katalogu'). To jest naprawdę dobre podejście do zarządzania danymi, bo pozwala na efektywne przechowywanie oraz szybkie przywracanie danych, co jest super ważne przy backupach i migracjach.

Pytanie 14

Podaj nazwę funkcji przełącznika, która pozwala na przypisanie wyższego priorytetu dla transmisji VoIP?

A. QoS

B. VNC

C. SNMP

D. STP

QoS, czyli Quality of Service, to technika zarządzania ruchem w sieciach komputerowych, która pozwala na nadawanie priorytetu różnym typom danych. W kontekście transmisji VoIP, QoS jest kluczowym elementem, ponieważ zapewnia, że dane głosowe mają pierwszeństwo przed innymi rodzajami ruchu, takimi jak np. przesyłanie plików czy strumieniowanie wideo. Dzięki zastosowaniu QoS można zredukować opóźnienia, jitter oraz utratę pakietów, co jest niezwykle istotne dla jakości rozmów głosowych. Przykładowo, w sieciach VoIP, administracja siecią może skonfigurować routery i przełączniki, aby nadać wyższy priorytet pakietom RTP (Real-time Transport Protocol), które są używane do przesyłania danych audio i wideo. Ustanowienie odpowiednich polityk QoS zgodnych z normami takim jak IETF RFC 2475, które definiują architekturę dla usługi jakości, jest uznawane za najlepsze praktyki w branży telekomunikacyjnej. Zastosowanie QoS w sieciach umożliwia nie tylko poprawę jakości usług, ale również efektywniejsze wykorzystanie dostępnych zasobów sieciowych.

Pytanie 15

Oblicz całkowity koszt zainstalowania okablowania strukturalnego z 5 punktów abonenckich do panelu krosowego, łącznie z wykonaniem przewodów do stacji roboczych. W tym celu wykorzystano 50m kabla UTP. Punkt abonencki składa się z 2 gniazd typu RJ45.

A. 345,00 zł

B. 350,00 zł

C. 152,00 zł

D. 255,00 zł

Jak się przyjrzyjmy tym błędnym odpowiedziom, to często wątpliwości są związane z kosztami materiałów do okablowania, co bywa kluczowe w pracy inżyniera. Na przykład, jeżeli ktoś wskazał 152,00 zł lub 345,00 zł, to często wynika to z nieprawidłowego zrozumienia ilości lub cen poszczególnych elementów. To się zdarza, gdy użytkownicy nie biorą pod uwagę, ile gniazd potrzebują albo jak obliczyć koszt kabla, co prowadzi do takich błędnych wyników. Ważne, żeby wiedzieć, że każdy punkt abonencki wymaga dokładnego przemyślenia liczby gniazd i jakości materiałów, które powinny pasować do norm, takich jak PN-EN 50173. Jeszcze jedno – sporo błędów może wynikać z pominięcia kosztu wtyków RJ45, co zmienia całkowitą kwotę. Zrozumienie tego jest strasznie istotne, bo jak pomylisz się w obliczeniach, to możesz mieć problem z projektem sieci i budżetem, a to nie jest najlepsza sytuacja w pracy. Lepiej zwracać uwagę na to, co jest potrzebne i ile to kosztuje, żeby uniknąć takich wpadek w przyszłości.

Pytanie 16

Aby stworzyć archiwum danych w systemie operacyjnym Ubuntu, należy użyć programu

A. awk

B. set

C. tar

D. sed

Program tar, będący skrótem od "tape archive", jest standardowym narzędziem w systemach Unix i Linux, w tym Ubuntu, do tworzenia oraz zarządzania archiwami danych. Jego główną funkcją jest łączenie wielu plików i katalogów w jeden plik archiwum, co upraszcza przechowywanie i transport danych. Tar umożliwia również kompresję danych za pomocą różnych algorytmów, takich jak gzip czy bzip2, co nie tylko zmniejsza rozmiar archiwum, ale także przyspiesza transfer plików. Osoby pracujące z systemami operacyjnymi opartymi na Unixie często wykorzystują tar do tworzenia kopii zapasowych oraz przenoszenia systemów i aplikacji. Przykładowe polecenie do utworzenia archiwum to: tar -cvf nazwa_archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu, gdzie -c oznacza tworzenie archiwum, -v wyświetla postęp operacji, a -f wskazuje nazwę pliku archiwum. Dobre praktyki sugerują tworzenie archiwów w regularnych odstępach czasu oraz ich przechowywanie w bezpiecznych lokalizacjach, aby zabezpieczyć ważne dane.

Pytanie 17

Najwyższą prędkość transmisji danych w sieci bezprzewodowej zapewnia standard

A. 802.11a

B. 802.11g

C. 802.11n

D. 802.11b

Standardy 802.11a, 802.11g i 802.11b, mimo że są częścią rodziny Wi-Fi, oferują znacznie niższe prędkości transmisji danych w porównaniu do 802.11n. Standard 802.11a, wprowadzony w 1999 roku, oferuje teoretyczną przepustowość do 54 Mbps, co jest znacznie mniej niż oferowane przez 802.11n. Często mylone z większą wydajnością, może prowadzić do błędnych wniosków, zwłaszcza w kontekście nowoczesnych wymagań dotyczących przepustowości. Z kolei 802.11g, który został wprowadzony w 2003 roku, również osiąga maksymalną prędkość do 54 Mbps, ale operuje na pasmie 2,4 GHz, co czyni go bardziej podatnym na zakłócenia z innych urządzeń. Standard 802.11b, będący jeszcze starszym rozwiązaniem z 1999 roku, osiąga maksymalną prędkość 11 Mbps, co jest zdecydowanie niewystarczające w dzisiejszych czasach, gdy wiele aplikacji wymaga szybkiej i stabilnej transmisji danych. Typowe błędy myślowe związane z wyborem tych standardów często wynikają z nieznajomości ich ograniczeń oraz rzeczywistych potrzeb użytkowników. Bez odpowiedniego zrozumienia różnic między nimi, użytkownicy mogą podejmować decyzje, które nie spełniają ich oczekiwań pod względem wydajności i niezawodności sieci.

Pytanie 18

Jakie urządzenie jest przedstawione na rysunku?

A. Bridge.

B. Switch.

C. Hub.

D. Access Point.

Punkt dostępowy to urządzenie, które umożliwia bezprzewodowy dostęp do sieci komputerowej. Działa jako most pomiędzy siecią przewodową a urządzeniami bezprzewodowymi, takimi jak laptopy, smartfony czy tablety. W praktyce punkt dostępowy jest centralnym elementem sieci WLAN i pozwala na zwiększenie jej zasięgu oraz liczby obsługiwanych użytkowników. Standardy takie jak IEEE 802.11 regulują działanie tych urządzeń, zapewniając kompatybilność i bezpieczeństwo. W zastosowaniach domowych oraz biurowych punkty dostępowe są często zintegrowane z routerami, co dodatkowo ułatwia zarządzanie siecią. Ich konfiguracja może obejmować ustawienia zabezpieczeń, takie jak WPA3, aby chronić dane przesyłane przez sieć. Dobre praktyki sugerują umieszczanie punktów dostępowych w centralnych lokalizacjach w celu optymalizacji zasięgu sygnału i minimalizacji zakłóceń. Przy wyborze punktu dostępowego warto zwrócić uwagę na obsługiwane pasma częstotliwości, takie jak 2.4 GHz i 5 GHz, co pozwala na elastyczne zarządzanie przepustowością sieci.

Pytanie 19

W dokumentacji technicznej wydajność głośnika połączonego z komputerem wyraża się w jednostce:

A. kHz

B. J

C. W

D. dB

W dokumentacji technicznej, efektywność głośnika, znana też jako moc akustyczna, podawana jest w decybelach (dB). To taka logarytmiczna miara, która pokazuje, jak głośno gra głośnik w stosunku do jakiegoś poziomu odniesienia. Na przykład, jeśli głośnik ma 90 dB, to znaczy, że jest dwa razy głośniejszy od tego, który ma 87 dB. Używanie dB jest super, bo w sumie ułatwia zrozumienie, jak ludzkie ucho postrzega głośność, która działa w inny sposób niż mogłoby się wydawać. W branży, jak w normach IEC 60268, ustala się jak to wszystko mierzyć i podawać efektywność głośników, a decybele są właśnie tą jednostką, która się używa. Warto też wiedzieć, że w świecie audiofilów, głośniki z wyższą efektywnością (w dB) potrzebują mniej mocy, żeby osiągnąć podobny poziom głośności, co sprawia, że są bardziej praktyczne, zarówno w domach, jak i w profesjonalnych zastosowaniach.

Pytanie 20

Jaką usługę wykorzystuje się do automatycznego przypisywania adresów IP do komputerów w sieci?

A. DHCP

B. WINS

C. SMTP

D. IMAP

DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, to protokół sieciowy, który automatycznie przydziela adresy IP urządzeniom w sieci. Głównym celem DHCP jest uproszczenie administracji siecią poprzez eliminację potrzeby ręcznego konfigurowania adresów IP na każdym urządzeniu. Protokół ten działa na zasadzie klient-serwer, gdzie serwer DHCP przydziela adresy IP na podstawie zdefiniowanego zakresu dostępnych adresów. Przykładem zastosowania DHCP jest sieć lokalna w biurze, gdzie wiele stacji roboczych łączy się z siecią i automatycznie otrzymuje unikalne adresy IP, co znacząco ułatwia zarządzanie. Dzięki DHCP, administratorzy mogą również szybko wprowadzać zmiany w konfiguracji sieci, takie jak aktualizacja adresu bramy lub serwera DNS, co jest szczególnie ważne w większych organizacjach. Korzystanie z DHCP jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które rekomendują automatyzację zarządzania adresami IP, co z kolei minimalizuje ryzyko konfliktów adresowych oraz błędów konfiguracyjnych.

Pytanie 21

Jaki protokół posługuje się portami 20 oraz 21?

A. Telnet

B. WWW

C. FTP

D. DHCP

Protokół FTP (File Transfer Protocol) to standardowy protokół używany do przesyłania plików między komputerami w sieci. Wykorzystuje on porty 20 i 21 do komunikacji. Port 21 służy do ustanawiania połączenia oraz zarządzania sesją FTP, natomiast port 20 jest używany do przesyłania danych. Dzięki temu podziałowi, możliwe jest zarządzanie połączeniem i transferem w sposób zorganizowany. FTP jest powszechnie stosowany w różnych aplikacjach, takich jak przesyłanie plików na serwer internetowy, synchronizacja danych czy tworzenie kopii zapasowych. W kontekście standardów, FTP jest zgodny z dokumentami RFC 959, które definiują jego działanie i zasady. W praktyce, wiele firm i organizacji korzysta z FTP do zarządzania swoimi zasobami, ponieważ umożliwia on łatwe i efektywne przesyłanie dużych plików, co jest istotne w środowiskach biurowych oraz w projektach wymagających dużych transferów danych.

Pytanie 22

W standardzie Ethernet 100BaseTX do przesyłania danych używane są żyły kabla UTP podłączone do pinów

A. 1, 2, 3, 6

B. 4, 5, 6, 7

C. 1, 2, 5, 6

D. 1, 2, 3, 4

W sieci Ethernet 100BaseTX wykorzystywane są cztery piny w złączu RJ-45 do przesyłania i odbierania danych. Wśród dostępnych odpowiedzi niektóre zawierają błędne kombinacje pinów. Na przykład piny 4, 5, 6 i 7 nie są używane w standardzie Ethernet 100BaseTX do transmisji danych, co może wynikać z mylnego zrozumienia, że wszystkie piny w kablu są aktywne lub że inne standardy mogą używać innych konfiguracji pinów. Piny 1, 2, 5 i 6 również nie są poprawną konfiguracją, ponieważ mimo iż zawierają dwa właściwe piny (1 i 2), to piny 5 i 6 są błędnie zgrupowane. Tego typu błędy są często wynikiem nieznajomości specyfikacji technicznych i standardów sieciowych, takich jak EIA/TIA-568A i 568B, które precyzyjnie określają, które pary przewodów mają być używane do transmisji danych. Ważne jest, aby zawsze odnosić się do oficjalnej dokumentacji, która wskazuje właściwe parowanie przewodów, aby zapewnić prawidłowe działanie sieci i uniknąć zakłóceń sygnału czy problemów z łącznością, które mogą wynikać z nieprawidłowego okablowania. Prawidłowa konfiguracja wpływa na jakość i stabilność połączeń, dlatego też każdy technik sieciowy powinien być świadomy tych standardów i ich praktycznego zastosowania w codziennej pracy z sieciami komputerowymi.

Pytanie 23

Domyślny port, na którym działa usługa "Pulpit zdalny", to

A. 3390

B. 3369

C. 3379

D. 3389

Odpowiedzi związane z portami 3369, 3379 oraz 3390 są niepoprawne, ponieważ nie są one związane z domyślnym działaniem protokołu RDP. Port 3369 jest używany przez inne aplikacje i usługi, ale nie ma związku z pulpitem zdalnym. Podobnie, port 3379 również nie jest standardowym portem dla RDP, a jego przypisanie do jakiejkolwiek usługi zdalnego dostępu jest rzadkie i niekonwencjonalne. Port 3390 także nie jest związany z Pulpitem zdalnym, co może prowadzić do mylnych przekonań na temat jego zastosowania w kontekście zdalnego dostępu do systemu. Typowym błędem jest przyjęcie, że porty są uniwersalne i stosują się do różnych protokołów bez uwzględnienia ich specyficznych zastosowań. Zrozumienie, które porty są standardowe dla konkretnych usług, jest kluczowe dla prawidłowej konfiguracji sieci oraz zapewnienia bezpieczeństwa. W praktyce, nieznajomość domyślnych portów i ich przypisania do odpowiednich protokołów może prowadzić do problemów z dostępem oraz do nieautoryzowanego wykorzystywania portów, co powinno być unikane w każdej dobrze zarządzanej infrastrukturze IT.

Pytanie 24

Ile sieci obejmują komputery z adresami IP i maskami sieci podanymi w tabeli?

Adres IPv4	Maska
10.120.16.10	255.255.0.0
10.120.18.16	255.255.0.0
10.110.16.18	255.255.255.0
10.110.16.14	255.255.255.0
10.130.16.12	255.255.255.0

A. 3

B. 4

C. 5

D. 2

Aby określić liczbę sieci, do których należą dane komputery, musimy przeanalizować adresy IP w kontekście ich masek sieciowych. Adresy IP, które dzielą tę samą część sieciową, są częścią tej samej sieci. Rozpocznijmy od pierwszych dwóch adresów IP: 10.120.16.10 i 10.120.18.16, obydwa z maską 255.255.0.0. Ta maska wskazuje, że identyfikator sieciowy składa się z pierwszych dwóch oktetów: 10.120.x.x, co oznacza, że oba adresy należą do tej samej sieci. Następnie mamy adresy 10.110.16.18 i 10.110.16.14 z maską 255.255.255.0. Tutaj identyfikatorem sieciowym są trzy pierwsze oktety, tj. 10.110.16.x, co sprawia, że te dwa adresy również należą do jednej sieci. Ostatni adres, 10.130.16.12 z maską 255.255.255.0, tworzy własną sieć. Łącznie mamy trzy różne sieci. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w zarządzaniu adresacją IP, ponieważ optymalna alokacja adresów IP i masek wpływa na efektywność sieci, pozwala na lepsze zarządzanie ruchem sieciowym i zwiększa bezpieczeństwo poprzez segmentację.

Pytanie 25

Który z poniższych zapisów reprezentuje adres strony internetowej oraz przypisany do niego port?

A. 100.168.0.1-AH1

B. 100.168.0.1-8080

C. 100.168.0.1:8080

D. 100.168.0.1:AH1

Odpowiedź 100.168.0.1:8080 jest poprawna, ponieważ jest to standardowy format zapisu adresu IP z przypisanym portem. W tym przypadku '100.168.0.1' jest adresem IP, który identyfikuje unikalne urządzenie w sieci, a ':8080' to zapis portu, na którym nasłuchuje server. Port 8080 jest często wykorzystywany do działań związanych z aplikacjami webowymi, zwłaszcza gdy standardowy port 80 jest już zajęty. Dzięki zastosowaniu odpowiedniego portu, możliwe jest jednoczesne uruchamianie wielu usług na tym samym adresie IP. W praktyce, zrozumienie tego zapisu jest kluczowe w kontekście administracji sieciami, gdzie często musimy łączyć się z różnymi serwisami działającymi na różnych portach. Poprawny zapis portu umożliwia nie tylko dostęp do danych, ale również pozwala na prawidłowe skonfigurowanie zapory sieciowej, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa. Używając standardów takich jak RFC 793, możemy lepiej zrozumieć funkcjonowanie protokołów komunikacyjnych, co przyczynia się do efektywnego zarządzania siecią.

Pytanie 26

Licencja oprogramowania open source oraz wolnego, to rodzaj licencji

A. Trial

B. OEM

C. GNU GPL

D. Adware

GNU General Public License, czyli GNU GPL, to naprawdę znana licencja, jeśli chodzi o wolne i otwarte oprogramowanie. Daje ludziom możliwość korzystania, modyfikowania i dzielenia się oprogramowaniem, co jest mega ważne dla rozwoju projektów, które każdy może ogarnąć. Dobrym przykładem jest system operacyjny Linux, który jest w całości na tej licencji. Dzięki temu, programiści mogą robić swoje poprawki, dostosowywać system pod siebie czy nawet wymyślać nowe aplikacje korzystając z istniejących rozwiązań. Licencja GNU GPL zachęca do współpracy i dzielenia się doświadczeniem w technicznym świecie, co znacznie przyspiesza rozwój nowych pomysłów. Co więcej, ta licencja chroni użytkowników przed tym, że twórcy zamkną kod źródłowy, co daje im większą wolność w korzystaniu z programów. Generalnie, stosowanie licencji wolnego oprogramowania sprzyja zaufaniu i transparentności wśród użytkowników i deweloperów.

Pytanie 27

Wykonanie polecenia fsck w systemie Linux będzie skutkować

A. prezentacją parametrów plików

B. zmianą uprawnień do pliku

C. znalezieniem pliku

D. weryfikacją integralności systemu plików

Wybór odpowiedzi związanych z odszukiwaniem plików, zmianą praw dostępu oraz wyświetlaniem parametrów plików jest związany z nieporozumieniem dotyczącym roli, jaką odgrywa narzędzie fsck w systemie Linux. Odszukiwanie plików jest zadaniem realizowanym przez polecenia takie jak 'find', które skanuje system plików w poszukiwaniu plików na podstawie określonych kryteriów, takich jak nazwa czy rozmiar. Zmiana praw dostępu do plików z kolei jest realizowana przez komendy takie jak 'chmod', które są używane do zarządzania uprawnieniami dostępu dla użytkowników i grup. Natomiast wyświetlanie parametrów plików można osiągnąć za pomocą 'ls' wraz z odpowiednimi opcjami, co pozwala na podgląd szczegółowych informacji o plikach, takich jak ich rozmiar czy data modyfikacji. Te funkcje są zupełnie odrębne od zadań, jakie pełni fsck, które koncentruje się na diagnostyce i naprawie systemu plików. Zrozumienie, że fsck nie odnosi się do operacji na plikach, ale skupia się na strukturze i integralności samego systemu plików, jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania systemem Linux. Użytkownicy często mylą te operacje, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących zdolności narzędzi administracyjnych w systemie.

Pytanie 28

Który z protokołów zapewnia bezpieczne połączenie między klientem a witryną internetową banku, zachowując prywatność użytkownika?

A. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

B. FTPS (File Transfer Protocol Secure)

C. SFTP (SSH File Transfer Protocol)

D. HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure)

HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) jest protokołem, który zapewnia bezpieczne połączenie między klientem a serwerem, co jest szczególnie istotne w kontekście bankowości internetowej. W porównaniu do podstawowego protokołu HTTP, HTTPS stosuje warstwę bezpieczeństwa opartą na protokołach SSL (Secure Sockets Layer) lub TLS (Transport Layer Security). Dzięki temu przesyłane dane są szyfrowane, co uniemożliwia ich przechwycenie przez osoby trzecie. W praktyce oznacza to, że podczas logowania się do banku, dane takie jak hasła i numery kont są chronione. Wiele przeglądarek internetowych wyświetla także symbol kłódki obok adresu URL, co informuje użytkowników o tym, że połączenie jest zabezpieczone. Przy korzystaniu z usług bankowości online, odnalezienie adresu URL zaczynającego się od 'https://' jest kluczowe, aby upewnić się, że transakcje są dokonywane w bezpiecznym środowisku. Korzystanie z HTTPS jest obecnie standardem w branży i jest rekomendowane przez organizacje zajmujące się bezpieczeństwem sieciowym.

Pytanie 29

Na ilustracji widoczne jest oznaczenie sygnalizacji świetlnej w dokumentacji technicznej laptopa. Wskaż numer odpowiadający kontrolce, która zapala się podczas ładowania akumulatora?

A. 5

B. 2

C. 4

D. 3

Kontrolka oznaczona numerem 2 symbolizuje proces ładowania baterii w laptopie co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi identyfikacji wskaźników w urządzeniach elektronicznych. W praktyce kontrolki te są kluczowe dla użytkowników ponieważ dostarczają informacji o stanie zasilania i naładowania baterii. W przypadku gdy laptop jest podłączony do źródła zasilania a bateria jest w trakcie ładowania ta kontrolka zazwyczaj świeci się na określony kolor na przykład pomarańczowy lub migocze sygnalizując aktywność ładowania. Jest to zgodne z międzynarodowymi standardami takimi jak IEC 62079 które dotyczą instrukcji użytkowania produktów elektronicznych. Kontrolki ładowania są zaprojektowane w sposób ułatwiający szybkie i intuicyjne odczytanie ich funkcji co jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania i efektywnego zarządzania energią. Dodatkowo zapewniają one natychmiastową informację zwrotną co do stanu urządzenia co jest nieocenione w sytuacjach kryzysowych gdy wymagane jest szybkie podjęcie decyzji dotyczącej zasilania urządzenia.

Pytanie 30

Adres IP urządzenia, zapisany jako sekwencja 172.16.0.1, jest przedstawiony w systemie

A. szesnastkowym

B. ósemkowym

C. dziesiętnym

D. dwójkowym

Wybór innych systemów liczbowych jako reprezentacji adresu IP 172.16.0.1 może prowadzić do nieporozumień dotyczących interpretacji danych. System ósemkowy, oparty na liczbach od 0 do 7, nie jest używany do przedstawiania adresów IP, ponieważ jego zakres ogranicza możliwość bezpośredniego odwzorowania wartości oktetów, które mieszczą się w zakresie 0-255. Takie podejście może prowadzić do błędów w konfiguracji i identyfikacji urządzeń w sieci. Z kolei system szesnastkowy, w którym liczby są przedstawiane za pomocą cyfr 0-9 oraz liter A-F, jest stosowany głównie w kontekście reprezentacji danych binarnych w bardziej skondensowanej formie, ale nie jest standardem w adresowaniu IPv4. Użytkownicy mogą pomylić ten system z adresowaniem w protokołach, które używają notacji szesnastkowej do reprezentowania adresów MAC. System dwójkowy, z kolei, chociaż fundamentalny w kontekście działania komputerów, nie jest używany w codziennej pracy związanej z adresowaniem IP, gdyż jego zapis byłby zbyt skomplikowany i mało czytelny. Powszechnym błędem jest mylenie różnych systemów liczbowych, co wynika z braku zrozumienia ich zastosowania. W praktyce, znajomość i umiejętność poprawnej interpretacji adresów IP w systemie dziesiętnym jest kluczowa dla skutecznego zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 31

Podczas instalacji systemu operacyjnego Linux należy wybrać odpowiedni typ systemu plików

A. ReiserFS

B. FAT32

C. NTFS 4

D. NTFS 5

Wybór systemu plików jest kluczowy przy instalacji systemu operacyjnego Linux, a odpowiedzi takie jak FAT32, NTFS 4 oraz NTFS 5 są nieodpowiednie w kontekście używania tego systemu operacyjnego. FAT32, choć szeroko stosowany w systemach Windows oraz urządzeniach przenośnych, nie obsługuje plików większych niż 4 GB, co stawia go w niekorzystnej pozycji, gdy w dzisiejszych czasach potrzeba przechowywania dużych plików jest powszechna. NTFS, będący systemem plików opracowanym przez Microsoft, jest zoptymalizowany dla systemów Windows i nie zapewnia pełnej kompatybilności oraz wsparcia dla funkcji specyficznych dla Linuxa. Choć NTFS 4 i NTFS 5 mogą być technicznie dostępne na platformie Linux, ich użycie jest ograniczone i często wiąże się z problemami z danymi oraz wydajnością. W praktyce, użytkownicy mogą napotkać trudności związane z dostępem do plików lub ich integracją z aplikacjami w Linuxie. Takie podejście może prowadzić do nieefektywnego zarządzania danymi oraz zwiększonego ryzyka utraty informacji, co w dłuższej perspektywie jest niekorzystne. Dobry wybór systemu plików na Linuxa, takiego jak ReiserFS, wpływa na stabilność, szybkość i niezawodność systemu operacyjnego, co jest niezbędne dla wydajnego działania aplikacji i serwerów.

Pytanie 32

Który standard Gigabit Ethernet pozwala na tworzenie segmentów sieci o długości 550 m lub 5000 m przy prędkości transmisji 1 Gb/s?

A. 1000Base-FX

B. 1000Base-SX

C. 1000Base-T

D. 1000Base-LX

Wybór 1000Base-T, 1000Base-FX i 1000Base-SX nie jest najlepszym rozwiązaniem w tym kontekście. Standard 1000Base-T działa na skrętce miedzianej, ale ma limit do 100 metrów, więc nie nadaje się na dłuższe odległości, takie jak 550 m czy 5000 m. W sieciach optycznych byłoby to zupełnie niepraktyczne. 1000Base-FX, chociaż działa na włóknach optycznych, ma zasięg tylko do 2 km na włóknach jedno-modowych, co też nie spełnia wymagań z pytania. Z kolei 1000Base-SX jest zoptymalizowany do włókien wielo-modowych, ale i on ma zasięg do 550 metrów, więc również nie sprawdzi się przy dłuższych połączeniach. Zrozumienie różnic między tymi standardami i ich zasięgami jest kluczowe przy projektowaniu sieci, szczególnie gdy mamy do czynienia z dużymi i złożonymi infrastrukturami LAN.

Pytanie 33

Na ilustracji pokazano interfejs w komputerze dedykowany do podłączenia

A. drukarki laserowej

B. monitora LCD

C. skanera lustrzanego

D. plotera tnącego

Przedstawiony na rysunku interfejs to złącze DVI (Digital Visual Interface) powszechnie używane do podłączania monitorów LCD do komputera. Jest to cyfrowy standard przesyłania sygnału wideo, co zapewnia wysoką jakość obrazu bez strat wynikających z konwersji sygnału, w przeciwieństwie do starszych analogowych interfejsów takich jak VGA. DVI występuje w różnych wariantach takich jak DVI-D, DVI-I czy DVI-A w zależności od rodzaju przesyłanego sygnału, jednak najczęściej stosowane jest DVI-D do przesyłu czysto cyfrowego obrazu. Stosowanie DVI jest zgodne z wieloma standardami branżowymi, a jego popularność wynika z szerokiego wsparcia dla wysokiej rozdzielczości oraz łatwości obsługi. Współczesne monitory często wykorzystują bardziej zaawansowane złącza takie jak HDMI czy DisplayPort, jednak DVI nadal znajduje zastosowanie szczególnie w środowiskach biurowych i starszych konfiguracjach sprzętowych. Podłączenie monitora za pomocą DVI może być również korzystne w kontekście profesjonalnych zastosowań graficznych, gdzie istotna jest precyzja wyświetlanego obrazu i synchronizacja sygnału cyfrowego.

Pytanie 34

Który z wymienionych protokołów jest szyfrowanym protokołem do zdalnego dostępu?

A. SSH

B. telnet

C. TFTP

D. POP3

TFTP to taki prosty protokół do przesyłania plików, głównie w sieciach lokalnych. Problem z nim jest taki, że nie ma żadnego szyfrowania ani autoryzacji, więc nie nadaje się w sytuacjach, gdzie potrzeba więcej bezpieczeństwa. Do tego działa na bazie UDP, co sprawia, że jest prostszy, ale też mniej bezpieczny niż inne opcje. Dlatego rzadko korzysta się z TFTP do zdalnego zarządzania serwerami czy przesyłania wrażliwych danych. Z kolei Telnet też obsługuje zdalne logowanie, ale znowu nie ma szyfrowania. Wszystko leci w postaci niezaszyfrowanej, więc ryzyko, że ktoś przechwyci dane logowania, jest dosyć duże. POP3, z drugiej strony, to protokół do odbierania e-maili, ale też nie szyfruje domyślnie. Dlatego, żeby bezpiecznie odbierać maile, lepiej wybrać POP3S, co używa SSL/TLS. Także, wybierając protokół do zdalnej komunikacji, musimy pamiętać, żeby decydować się na te, które oferują odpowiedni poziom zabezpieczeń. Takie rzeczy jak SSH są tu naprawdę kluczowe.

Pytanie 35

Jaką usługę można wykorzystać do zdalnej pracy na komputerze z systemem Windows, korzystając z innego komputera z tym samym systemem, który jest podłączony do tej samej sieci lub do Internetu?

A. serwer plików

B. pulpit zdalny

C. FTP

D. DHCP

Pulpit zdalny to usługa, która umożliwia zdalny dostęp do komputera z systemem Windows z innego urządzenia, również działającego na tym samym systemie operacyjnym. Działa to na zasadzie przesyłania obrazu pulpitu komputerowego przez sieć, co pozwala użytkownikowi na interakcję z systemem tak, jakby był bezpośrednio przed nim. Przykładowo, wiele firm wykorzystuje pulpit zdalny, aby umożliwić pracownikom pracę zdalną, co zyskuje na znaczeniu w obliczu rosnącej popularności pracy hybrydowej i zdalnej. Z perspektywy technicznej, zdalny pulpit oparty jest na protokole RDP (Remote Desktop Protocol), który zapewnia szyfrowanie i autoryzację, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa IT. Umożliwia on również dostęp do lokalnych zasobów, takich jak drukarki czy pliki, co znacznie ułatwia zdalną pracę. Dodatkowo, pulpit zdalny może być konfigurowany w różnych wersjach systemu Windows, co daje elastyczność w zakresie dostępnych funkcji i zabezpieczeń.

Pytanie 36

Tusz żelowy wykorzystywany jest w drukarkach

A. termotransferowych

B. fiskalnych

C. sublimacyjnych

D. igłowych

Tusz żelowy jest powszechnie stosowany w drukarkach sublimacyjnych, gdyż ta technika druku wymaga specjalnych tuszy, które w procesie sublimacji przekształcają się z fazy stałej w gazową, bez przechodzenia przez fazę ciekłą. Tusze sublimacyjne charakteryzują się wysoką jakością oraz żywymi kolorami, co czyni je idealnymi do wydruków na materiałach takich jak tekstylia czy twarde powierzchnie. Przykładem zastosowania tuszu żelowego w drukarkach sublimacyjnych jest produkcja odzieży, gdzie szczegółowe i intensywne kolory są niezbędne do uzyskania satysfakcjonujących efektów wizualnych. Warto również zwrócić uwagę, że zastosowanie tuszy sublimacyjnych w produkcji gadżetów reklamowych czy materiałów promocyjnych jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, co podkreśla ich znaczenie w nowoczesnym druku cyfrowym. Dzięki właściwościom termicznym i chemicznym tuszy sublimacyjnych osiąga się wysoką odporność na blaknięcie oraz trwałość nadruków, co jest istotne w kontekście długotrwałego użytkowania produktów.

Pytanie 37

Liczba 129 w systemie dziesiętnym będzie przedstawiona w formacie binarnym na

A. 5 bitach

B. 7 bitach

C. 8 bitach

D. 6 bitach

Liczba dziesiętna 129 w systemie binarnym jest reprezentowana jako 10000001. Aby przeliczyć liczbę dziesiętną na system binarny, należy podzielić ją przez 2, zapisując reszty z każdego dzielenia, co w praktyce tworzy ciąg bitów. W przypadku 129 podzielimy ją przez 2, uzyskując 64 (reszta 1), następnie 64 przez 2 daje 32 (reszta 0), 32 przez 2 daje 16 (reszta 0), 16 przez 2 daje 8 (reszta 0), 8 przez 2 daje 4 (reszta 0), 4 przez 2 daje 2 (reszta 0), a 2 przez 2 daje 1 (reszta 0). Ostateczne dzielenie 1 przez 2 daje 0 (reszta 1). Zbierając wszystkie reszty od końca otrzymujemy 10000001, co wymaga 8 bitów. W praktyce, w inżynierii oprogramowania i systemów komputerowych, znajomość konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowa, zwłaszcza przy programowaniu, gdzie operacje bitowe są powszechnie stosowane w optymalizacji kodu oraz w reprezentacji danych. Ponadto, 8 bitów odpowiada maksymalnie wartości 255 w systemie dziesiętnym, co jest zgodne z konwencjami kodowania, takie jak ASCII, gdzie każdy znak jest reprezentowany przez 8-bitowy kod.

Pytanie 38

Jeśli podczas podłączania stacji dysków elastycznych 1,44 MB kabel sygnałowy zostanie włożony odwrotnie, to

A. BIOS komputera zgłosi błąd w podłączeniu stacji dysków

B. BIOS komputera prawidłowo zidentyfikuje stację dysków

C. BIOS komputera rozpozna stację dysków jako 2,88 MB

D. stacja dysków zostanie uszkodzona

Odpowiedź wskazująca, że BIOS komputera zgłosi błąd podłączenia stacji dysków jest poprawna, ponieważ stacje dysków elastycznych, podobnie jak inne urządzenia peryferyjne, muszą być podłączone zgodnie z określonymi standardami złącz. W przypadku stacji dysków 1,44 MB, kabel danych ma określoną orientację, a odwrotne podłączenie spowoduje, że sygnały nie będą przesyłane prawidłowo. BIOS, jako oprogramowanie niskiego poziomu odpowiedzialne za inicjalizację sprzętu podczas uruchamiania komputera, wykonuje różne testy, w tym wykrywanie podłączonych urządzeń. W przypadku stacji dysków, jeśli sygnały są nieprawidłowe, BIOS nie jest w stanie ich zidentyfikować, co skutkuje błędem podłączenia. Praktyczny aspekt tej wiedzy odnosi się do codziennych czynności serwisowych, gdzie należy upewnić się, że wszystkie połączenia kablowe są przeprowadzone zgodnie z zaleceniami producenta. Wiedza ta jest kluczowa w kontekście napraw i konserwacji sprzętu komputerowego, gdzie błędne podłączenie urządzeń może prowadzić do nieprawidłowego działania systemu lub jego uszkodzenia.

Pytanie 39

W systemie NTFS do zmiany nazwy pliku konieczne jest posiadanie uprawnienia

A. odczytania

B. odczytu oraz wykonania

C. zapisania

D. modyfikacji

Uprawnienie do modyfikacji pliku w systemie NTFS (New Technology File System) pozwala na wykonywanie różnych operacji związanych z plikiem, takich jak jego edytowanie, usuwanie oraz zmiana nazwy. Użytkownik posiadający uprawnienie do modyfikacji ma pełną kontrolę nad danym plikiem, co jest kluczowe w kontekście zarządzania danymi i ich organizacji w systemie. Przykładowo, jeśli użytkownik chce zaktualizować dokument tekstowy lub zmienić jego nazwę dla łatwiejszej identyfikacji, musi mieć przyznane odpowiednie uprawnienie. Z perspektywy dobrych praktyk w zarządzaniu systemami plików, ważne jest, aby uprawnienia były przydzielane zgodnie z zasadą najmniejszych uprawnień, co minimalizuje ryzyko przypadkowego usunięcia lub zmiany plików przez nieautoryzowanych użytkowników. W praktyce oznacza to, że administratorzy powinni dokładnie oceniać, które konta użytkowników potrzebują dostępu do modyfikacji plików, co zapobiega niekontrolowanym zmianom w systemie. W związku z tym, uprawnienie do modyfikacji jest fundamentem, który umożliwia skuteczne zarządzanie plikami oraz ich bezpieczeństwem.

Pytanie 40

Jakiego typu macierz RAID nie zapewnia odporności na awarie żadnego z dysków tworzących jej strukturę?

A. RAID 4

B. RAID 6

C. RAID 0

D. RAID 2

RAID 4 to macierz, która wdraża technologię parity, co pozwala na zapewnienie pewnego poziomu ochrony danych. W przypadku awarii jednego z dysków, dane mogą być odtworzone dzięki przechowywanej parze, co czyni ją odporną na pojedyncze awarie. Z kolei RAID 6 pozwala na jednoczesne wystąpienie dwóch awarii dysków dzięki zastosowaniu podwójnej parzystości, co sprawia, że jest bardziej niezawodny w porównaniu do RAID 4. RAID 2 z kolei, choć rzadko stosowany w praktyce, wykorzystuje technologię dysków z kodowaniem Hamming w celu korekcji błędów, co również zwiększa poziom ochrony danych. Zrozumienie różnic między tymi konfiguracjami jest kluczowe w kontekście projektowania systemów przechowywania danych. Użytkownicy często mylnie przypisują RAID 0 cechy innych konfiguracji, co prowadzi do błędnych przekonań o jej bezpieczeństwie. RAID 0, pomimo wysokiej wydajności, nie oferuje żadnej redundancji, co czyni ją nieodpowiednią do zastosowań, gdzie utrata danych może być katastrofalna. Kluczowym błędem jest nieodróżnianie wydajności od bezpieczeństwa, co jest fundamentem w wyborze odpowiedniej konfiguracji RAID w zależności od potrzeb organizacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej