Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik archiwista
  • Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
  • Data rozpoczęcia: 28 kwietnia 2025 08:57
  • Data zakończenia: 28 kwietnia 2025 09:22

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który z przewodników dotyczy zbioru fotografii, które są rozproszone w różnych archiwach?

A. Przewodnik po archiwum
B. Przewodnik po zespole
C. Przewodnik historyczny
D. Przewodnik tematyczny
Przewodnik po zespole to dokument, który szczegółowo opisuje zbiór dokumentów, artefaktów lub fotografii, które są ze sobą powiązane zarówno tematycznie, jak i chronologicznie. W przypadku fotografii rozproszonych po kilku archiwach, taki przewodnik ma kluczowe znaczenie, ponieważ umożliwia użytkownikom zrozumienie kontekstu i historii związanej z tymi zbiorami. Dzięki zastosowaniu przewodnika po zespole, badacze i historycy mogą skutecznie zlokalizować i zrozumieć różnorodne materiały, które są częściami większej narracji. Przewodniki takie są zgodne z zaleceniami Międzynarodowej Rady Archiwów (ICA), które podkreślają konieczność zachowania kontekstu przy organizacji i archiwizacji dokumentów. Przykładowo, w przypadku badań nad historią sztuki, przewodnik po zespole może pomóc w odkryciu, jak różne fotografie są powiązane z określonymi wydarzeniami lub osobami, co z kolei wpływa na interpretację tych materiałów. W praktyce, stosowanie przewodników po zespołach poprawia efektywność archiwizacji oraz ułatwia dostęp do cennych informacji dla przyszłych pokoleń.
Pytanie 2

Zgodnie z zapisami zawartymi w Zarządzeniu Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych z 2015 roku dotyczącymi digitalizacji zasobów archiwalnych archiwów państwowych, priorytetem w zakresie digitalizacji powinny być objęte materiały archiwalne

A. bez ewidencji w systemie informatycznym
B. objęte roszczeniami w zakresie prawa własności
C. znajdujące się w dobrym stanie fizycznym
D. rzadko udostępniane w ramach działań archiwalnych
Podczas analizy pozostałych odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich wynika z błędnych założeń i rozumienia priorytetów digitalizacji. Materiały archiwalne rzadko udostępniane w ramach działalności archiwalnej, mimo że mogą wydawać się interesujące, nie powinny być priorytetem w procesie digitalizacji. Digitalizacja powinna koncentrować się na zasobach o wysokiej wartości informacyjnej, które są w stanie przyczynić się do szerokiego dostępu do wiedzy historycznej. Odpowiedź dotycząca stanu fizycznego materiałów archiwalnych również jest mylna, ponieważ digitalizacja ma na celu przede wszystkim ochronę delikatnych dokumentów, a niekoniecznie ich fizyczny stan. W przypadku materiałów bez ewidencji w systemie informatycznym, podejście to jest również niewłaściwe. Zorganizowanie archiwów i ich ewidencjonowanie są kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami, a brak ewidencji nie powinien wpływać na decyzję o digitalizacji. W kontekście digitalizacji archiwów, istotne jest zrozumienie, że proces ten powinien być oparty na analizie wartości historycznej i prawnej dokumentów, a nie na subiektywnych przesłankach czy ich fizycznym stanie. Takie zrozumienie jest kluczowe dla właściwego planowania i realizacji projektów digitalizacyjnych w archiwach.
Pytanie 3

Czym jest inwentarz archiwalny?

A. Spis materiałów pomocniczych dla archiwistów
B. Lista osób uprawnionych do korzystania z archiwum
C. Zestawienie kosztów utrzymania archiwum
D. Szczegółowy spis jednostek archiwalnych w zespole
W kontekście archiwów, nieporozumieniem jest myślenie, że inwentarz archiwalny mógłby być listą osób uprawnionych do korzystania z archiwum. Taka lista, choć może istnieć w ramach polityki dostępu i bezpieczeństwa danej instytucji, nie jest częścią inwentarza archiwalnego. Inwentarz skupia się na dokumentach, a nie na użytkownikach. Podobnie, zestawienie kosztów utrzymania archiwum odnosi się do zarządzania finansowego, co jest zupełnie innym aspektem działalności archiwum. Choć budżetowanie i zarządzanie finansami są istotne dla funkcjonowania każdej instytucji, nie mają one bezpośredniego związku z przechowywaniem i katalogowaniem dokumentów archiwalnych. Ostatnia z błędnych odpowiedzi, dotycząca spisu materiałów pomocniczych dla archiwistów, również nie odnosi się do inwentarza archiwalnego. Materiały pomocnicze mogą obejmować narzędzia i technologie wspierające pracę archiwistów, ale nie stanowią części składowej inwentarza. Inwentarz archiwalny to precyzyjnie opracowany dokument poświęcony wyłącznie rejestracji i opisie samych dokumentów archiwalnych, co jest kluczowe dla ich prawidłowego przechowywania i późniejszego odnajdywania.
Pytanie 4

Organizując nagrania, warto wykorzystać metodę

A. chronologiczną
B. rzeczową
C. strukturalną
D. alfabetyczną
Porządkowanie nagrań według metod strukturalnej, chronologicznej czy alfabetycznej ma swoje zastosowania, ale nie jest optymalne w kontekście efektywnego zarządzania treściami edukacyjnymi. Podejście strukturalne, które zakłada układ według jakiegoś ustalonego wzoru lub schematu, może być zbyt sztywne i nie odzwierciedlać rzeczywistego przebiegu nauki. Użytkownicy mogą mieć trudności z szybkim odnalezieniem interesujących ich fragmentów materiału, co może prowadzić do frustracji oraz obniżenia efektywności procesu nauczania. Z kolei metoda chronologiczna, opierająca się na czasie nagrania, może być niewłaściwa, jeśli tematyka materiałów jest różnorodna i nie występuje jasny związek czasowy między nimi. Uczniowie mogą mieć problem z odnalezieniem kluczowych informacji, które mogłyby być dla nich istotne w danym momencie. Zastosowanie porządkowania alfabetycznego również nie uwzględnia merytorycznego kontekstu, co może prowadzić do sytuacji, w której ważne tematy będą zagubione wśród mniej istotnych nagrań. Takie podejścia mogą wynikać z przekonania, że uporządkowanie według prostych reguł wystarczy do zapewnienia przejrzystości, jednak w praktyce nie prowadzi to do optymalizacji dostępu do wiedzy, co jest kluczowym celem w systemach e-learningowych.
Pytanie 5

Dokumentacja aktowa uporządkowana zgodnie z systemem dziennikowym jest właściwa

A. z alfabetem.
B. z klasami jednolitego wykazu akt.
C. z chronologią.
D. z numerami dziennika podawczego.
Dokumentacja aktowa uporządkowana według systemu dziennikowego z numerami dziennika podawczego jest zgodna z powszechnie stosowanymi standardami zarządzania dokumentacją. System dziennikowy polega na rejestrowaniu dokumentów w sposób umożliwiający ich łatwe odnalezienie i identyfikację. Numer dziennika podawczego jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do każdego dokumentu, co pozwala na śledzenie jego historii oraz statusu. W praktyce, każdy dokument, który trafia do jednostki organizacyjnej, jest rejestrowany w dzienniku, co ułatwia zarządzanie obiegiem dokumentów i zapewnia ich integralność. Zastosowanie numerów dziennika podawczego zwiększa efektywność pracy w biurze, ponieważ umożliwia szybkie odnajdywanie informacji oraz wspomaga archiwizację. W kontekście dobrych praktyk branżowych, efektywne zarządzanie dokumentacją zgodne z systemem dziennikowym jest kluczowym elementem utrzymania porządku oraz transparentności w działalności instytucji.
Pytanie 6

Jak brzmi sygnatura archiwalna dla zbioru fotografii?

A. 72/3541/0
B. 72/3541
C. 72/3541/l.dz. 12
D. 72/3541/kat. A
Sygnatura archiwalna '72/3541/0' jest prawidłowa, ponieważ w pełni odzwierciedla standardy klasyfikacji dokumentów w archiwach. W systemie archiwizacji numerycznej, sygnatura składa się z trzech elementów: numeru zespołu, numeru jednostki archiwalnej oraz dodatkowego oznaczenia, które w tym przypadku jest '0'. To oznaczenie często wskazuje na konkretną podkategorię lub typ dokumentu, co ułatwia identyfikację w obrębie zespołu fotografii. Przykładem zastosowania takich sygnatur mogą być archiwa państwowe, gdzie klasyfikacja dokumentów jest kluczowa dla zachowania porządku i umożliwienia szybkiego dostępu do informacji. W praktyce, stosowanie strukturalnych sygnatur ułatwia również procesy digitalizacji oraz udostępniania zbiorów, co jest istotne w kontekście rosnącego nacisku na dostępność zasobów archiwalnych. Warto również zaznaczyć, że zgodność z normami archiwalnymi zwiększa efektywność pracy archiwistów oraz użytkowników, którzy korzystają z tych zasobów.
Pytanie 7

Ostatnim krokiem w procesie tworzenia archiwalnego zbioru filmów jest

A. brakowanie
B. przygotowanie nowych opisów
C. przegranie na inny nośnik
D. sporządzenie inwentarza archiwalnego
Sporządzenie inwentarza archiwalnego to kluczowy etap w zarządzaniu archiwalnymi zasobami filmowymi. To proces, który pozwala na systematyczne zorganizowanie i udokumentowanie wszystkich materiałów archiwalnych, co ma fundamentalne znaczenie dla ich późniejszego wyszukiwania, przetwarzania i udostępniania. Inwentarz archiwalny zawiera szczegółowe informacje o każdym filmie, w tym tytuł, datę produkcji, czas trwania, tematykę, a także techniczne parametry nośnika. Dzięki temu archiwistom i badaczom łatwiej jest zorientować się w zasobach oraz ocenić ich wartość kulturową i historyczną. Ponadto, sporządzanie inwentarza jest zgodne z międzynarodowymi standardami archiwalnymi, takimi jak ISAD(G) (International Standard Archival Description), które zalecają szczegółowe dokumentowanie zasobów archiwalnych. Przykładem zastosowania dobrych praktyk może być wykorzystanie cyfrowych systemów zarządzania archiwami, które automatyzują proces inwentaryzacji, co zwiększa efektywność i precyzję pracy archiwistów.
Pytanie 8

Dokument archiwalny nie stanowi

A. inwentarz kartkowy
B. przewodnik po zasobie archiwum
C. preliminarz
D. wypis zdawczo-odbiorczy
Preliminarz to taki dokument, który jest bardziej narzędziem do planowania i organizowania działań, niż do archiwizacji. Czyli, nie jest to coś, co służy do zapisywania historii. Zamiast tego mamy dokumenty jak spisy zdawczo-odbiorcze czy inwentarze, które pomagają w archiwizacji. Spis zdawczo-odbiorczy to ważna rzecz, bo pozwala rejestrować, co i komu zostało przekazane. Dzięki temu można łatwiej śledzić, co się dzieje z dokumentami i utrzymać porządek w archiwum. Inwentarz kartkowy to też fajne narzędzie, bo ułatwia katalogowanie dokumentów, a to oznacza, że szybciej znajdziemy to, czego szukamy. Przewodniki po zasobach archiwum też są bardzo przydatne, bo dają nam info o tym, co mamy w archiwum. W ogóle, w archiwizacji ważne jest, aby korzystać z dobrych narzędzi, żeby wszystko było jasne i trwałe.
Pytanie 9

Aby przeprowadzić inwentaryzację wszystkich jednostek archiwalnych, w tym również tych z innych archiwów, konieczne jest sporządzenie inwentarza

A. szczegółowy.
B. idealny
C. faktyczny.
D. łącznie.
Odpowiedź "idealny" jest poprawna, ponieważ inwentarz idealny obejmuje kompleksowy opis wszystkich jednostek archiwalnych, niezależnie od ich lokalizacji. W kontekście archiwistyki, inwentarz idealny to dokument, który nie tylko identyfikuje jednostki archiwalne, ale także dostarcza pełnych informacji o ich zawartości, kontekście powstania oraz miejscu przechowywania. W praktyce, opracowanie takiego inwentarza jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dokumentami archiwalnymi, umożliwiając wyszukiwanie, udostępnianie i ochronę tych zasobów. Przykładem może być baza danych, która integruje informacje z różnych archiwów, co pozwala na centralne zarządzanie i dostęp do danych archiwalnych. Standardy takie jak ISAD(G) (Międzynarodowy standard opisu archiwalnego) podkreślają znaczenie dokładnego i szczegółowego opisu jednostek archiwalnych, co jest niezbędne nie tylko do inwentaryzacji, ale także do wspierania badań naukowych i ochrony dziedzictwa kulturowego.
Pytanie 10

W zakładowym archiwum kluczowym dokumentem do ewidencji uporządkowanych aktów jest

A. spis zdawczo–odbiorczy
B. rejestr korespondencyjny
C. spis spraw
D. dziennik podawczy
Spis zdawczo-odbiorczy jest kluczowym dokumentem w archiwum zakładowym, który służy do ewidencjonowania akt przekazywanych do archiwum. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące przekazywanych dokumentów, w tym ich ilości, daty przekazania oraz stanu, co pozwala na skuteczne zarządzanie i kontrolowanie zasobów archiwalnych. Dzięki zastosowaniu spisu zdawczo-odbiorczego, organizacje mogą zapewnić zgodność z przepisami prawa, w tym z Ustawą o narodowym zasobie archiwalnym oraz archiwach. Przykładem praktycznego zastosowania tego dokumentu jest proces przekazywania akt z jednostek organizacyjnych do archiwum, gdzie spis ten jest wykorzystywany do potwierdzenia odbioru dokumentów oraz ich przyszłego przetwarzania. Umożliwia to także łatwiejsze odnajdywanie i klasyfikowanie dokumentów, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania informacją i archiwizacją. Dobrze prowadzony spis zdawczo-odbiorczy przyczynia się do efektywności procesów archiwizacji oraz zachowania integralności dokumentów.
Pytanie 11

Jakiej czynności nie wykonuje się podczas organizowania materiałów ulotnych?

A. Brakowania
B. Segregacji
C. Porządkowania wstępnego
D. Systematyzacji
Brakowanie materiałów ulotnych polega na ich eliminacji z dalszego obiegu ze względu na ich niewłaściwy stan, przestarzałość lub brak przydatności. W kontekście porządkowania materiałów ulotnych, brakowanie nie jest działaniem, które powinno być wykonywane, ponieważ proces ten ma na celu uporządkowanie, a nie eliminację. Systematyzacja, segregacja i porządkowanie wstępne to kluczowe etapy zapewniające, że materiały są łatwo dostępne i właściwie klasyfikowane. Na przykład, w firmach zajmujących się marketingiem, materiałami ulotnymi są broszury i ulotki, które muszą być odpowiednio zorganizowane, aby możliwe było ich szybkie wykorzystanie w kampaniach reklamowych. Przykład zastosowania to stworzenie kategorii tematycznych dla ulotek, co ułatwia ich lokalizację w trakcie intensywnych działań sprzedażowych. Dobre praktyki w zakresie porządkowania materiałów ulotnych obejmują regularne przeglądy i aktualizacje, co zapewnia zgodność z bieżącymi trendami i wymaganiami rynku.
Pytanie 12

Jaką czynność należy przeprowadzić w archiwum państwowym po otrzymaniu prawidłowo uporządkowanego i zewidencjonowanego zbioru fotografii?

A. Brakowanie
B. Uporządkowanie
C. Skontrum
D. Kwalifikacja
Skontrum to kluczowa czynność w zarządzaniu archiwami, polegająca na weryfikacji stanu ewidencji zbiorów. Po przejęciu dobrze uporządkowanego i zewidencjonowanego zespołu fotografii, przeprowadzenie skontrum pozwala na potwierdzenie, że wszystkie elementy zbioru są zgodne z ewidencją oraz na identyfikację ewentualnych braków czy niezgodności. W praktyce skontrum polega na fizycznym porównaniu stanu zbioru z dokumentacją, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki archiwalnej, które zalecają regularne kontrole stanu zbiorów w celu zapewnienia ich integralności oraz bezpieczeństwa. Ważnym elementem skontrum jest również dokumentowanie wyników kontroli, co pozwala na dalsze zarządzanie zbiorami oraz podejmowanie decyzji dotyczących ich przechowywania i konserwacji. Przykładowo, w archiwum państwowym po przeprowadzeniu skontrum można zauważyć, które fotografie wymagają dodatkowej ochrony lub digitalizacji, co jest kluczowe w kontekście zachowania dziedzictwa kulturowego. Skontrum powinno być regularnie wykonywane, aby zapewnić, że zasoby archiwalne są w dobrym stanie oraz dostępne dla przyszłych pokoleń.
Pytanie 13

Cyfrowa wersja materiałów archiwalnych, która jest przeznaczona do tymczasowego przechowywania to

A. paczka archiwalna
B. kopia użytkowa
C. kopia wzorcowa
D. kopia zabezpieczająca
Wybór innych odpowiedzi, takich jak kopia wzorcowa, kopia zabezpieczająca czy paczka archiwalna, opiera się na nieporozumieniu dotyczącym definicji i funkcji poszczególnych rodzajów kopii archiwalnych. Kopia wzorcowa jest zazwyczaj traktowana jako oryginalna wersja dokumentu, wykorzystywana jako model do reprodukcji lub porównań, co nie odpowiada definicji kopii użytkowej. Kopia zabezpieczająca natomiast jest stworzona w celu długoterminowego zachowania i ochrony danych, co kontrastuje z krótkotrwałym charakterem kopii użytkowej. Przykładowo, instytucje zajmujące się archiwizacją stosują kopie zabezpieczające do ochrony przed utratą danych, co nie jest celem kopii użytkowej. Paczka archiwalna odnosi się do zbioru dokumentów archiwalnych, które są zorganizowane w sposób umożliwiający ich łatwe przeszukiwanie i dostęp, co również nie jest zgodne z definicją kopii użytkowej. Te nieporozumienia mogą wynikać z braku wiedzy na temat strategii archiwizacji i zarządzania dokumentami, co jest kluczowe dla efektywnego funkcjonowania organizacji w dobie cyfryzacji.
Pytanie 14

Dokumentacja, której kopia zapasowa powinna zostać wykonana, to

A. zdjęcie analogowe stanowiące załącznik do teczki pracowniczej.
B. multimedialna prezentacja zapisana na płycie CD.
C. raport finansowy przygotowany tylko w jednym egzemplarzu.
D. roczny harmonogram działań.
Wybór odpowiedzi, które nie obejmują prezentacji multimedialnej jako dokumentu wymagającego kopii bezpieczeństwa, może być wynikiem błędnego postrzegania istotności różnych typów dokumentów. Roczny plan działalności, mimo że jest ważnym dokumentem, często istnieje w wielu formatach, co sprawia, że jego utrata nie prowadzi do całkowitej katastrofy, szczególnie jeśli inne wersje są dostępne w formie elektronicznej. Fotografia analogowa załączona do teczki osobowej zazwyczaj ma ograniczone zastosowanie praktyczne w kontekście zabezpieczania informacji, a jej digitalizacja nie jest standardową praktyką w każdym biurze. Podobnie, sprawozdanie finansowe w jednym egzemplarzu, choć istotne, powinno być regularnie archiwizowane w formie cyfrowej, aby umożliwić łatwy dostęp i odzyskiwanie w przyszłości. Z punktu widzenia zarządzania informacją, ważne jest, aby zrozumieć, że nie wszystkie dokumenty wymagają takich samych środków ochrony. Kluczowe jest, aby każdy dokument, który ma znaczenie dla operacji organizacji, był odpowiednio zabezpieczony, co często wymaga przemyślanej strategii backupowej. Ustalając priorytety w zarządzaniu danymi, organizacje powinny kierować się zasadą, iż to, co jest unikalne i niemożliwe do łatwego odtworzenia, zasługuje na szczególną ochronę.
Pytanie 15

Która część "Inwentarza wstępnego" zawiera zamieszczony fragment tekstu?

Wstęp do inwentarza (fragment)

Zespół akt Ministerstwa Energii Odnawialnej jest zespołem zamkniętym. Rozmiar zespołu to 1870 j. a., 27,10 m.b. Akta są w dobrym stanie.

A. Charakterystyka zawartości zespołu.
B. Charakterystyka archiwalna zespołu.
C. Dzieje zespołu.
D. Metoda porządkowania akt.
Odpowiedź "Charakterystyka archiwalna zespołu" jest poprawna, ponieważ fragment tekstu "Wstępu do inwentarza" dostarcza informacji o zamknięciu zespołu akt, jego rozmiarze oraz stanie akt. W kontekście archiwistyki, charakterystyka archiwalna jest kluczowym elementem, który pozwala na zrozumienie ogólnych cech zespołu dokumentów. Zgodnie z normami archiwalnymi, takie jak ISAD(G) (Międzynarodowy standard opracowywania opisów archiwalnych), właściwa charakterystyka archiwalna obejmuje istotne dane o dokumentach, które są niezbędne do ich późniejszego przetwarzania i konserwacji. Opisując zamknięcie zespołu, archiwista informuje, że dokumenty są już ustalone i nie będą przyjmowane nowe akta, co ma znaczenie dla ich ochrony i organizacji. Zrozumienie takich informacji jest istotne w kontekście zarządzania dokumentacją oraz kształtowania polityki archiwalnej w instytucjach, co podkreśla znaczenie dokładnego przygotowania i klasyfikacji zbiorów.
Pytanie 16

Skorowidz archiwalny nie stanowi

A. sumariusz
B. indeks
C. repertorium
D. katalog
Repertorium, indeks i sumariusz to formy, które w kontekście archiwów pełnią rolę narzędzi wyszukiwawczych, organizujących i klasyfikujących informacje w sposób umożliwiający ich efektywne przetwarzanie i odnajdywanie. Repertorium jest zorganizowanym zbiorem wpisów dotyczących dokumentów archiwalnych, który umożliwia śledzenie wszystkich jednostek w danym archiwum. Indeks z kolei stosuje systematyczne podejście do klasyfikacji, pozwalając na szybkie odnajdywanie informacji według różnych kryteriów, co jest kluczowe w procesie zarządzania dokumentacją. Sumariusz, z drugiej strony, to skrócony opis zawartości dokumentów, który ułatwia ich zrozumienie i identyfikację bez konieczności przeglądania całości materiałów. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji katalogu z funkcją skorowidza. Katalogi są bardziej statyczne i służą głównie do prezentacji zasobów, podczas gdy repertoria, indeksy i sumariusze umożliwiają dynamiczne zarządzanie informacjami, co ma kluczowe znaczenie w archiwistyce i zarządzaniu dokumentami. Współczesne archiwa powinny opierać się na tych zasadach, by skutecznie zarządzać dużymi zbiorami informacji w zgodzie z międzynarodowymi standardami.
Pytanie 17

Rejestry materiałów archiwalnych, przygotowywane zgodnie z określonymi zasadami w celu informowania oraz udostępniania, to

A. dzienniki przyjęć
B. pomoce archiwalne
C. rejestry korespondencji
D. zbiory archiwalne
Pomoce archiwalne to kluczowy element w zakresie ewidencji materiałów archiwalnych. Obejmuje różnorodne dokumenty i narzędzia, które są opracowywane w celu ułatwienia dostępu do zbiorów archiwalnych oraz ich efektywnego zarządzania. Do pomocy archiwalnych zaliczają się m.in. katalogi, wykazy, spisy, a także opisy i przewodniki po zbiorach. Umożliwiają one zarówno pracownikom archiwów, jak i użytkownikom zewnętrznym nawigację w bogatych zbiorach materiałów archiwalnych. Przykładowo, w przypadku archiwizacji dokumentów historycznych, pomoce archiwalne mogą zawierać szczegółowe informacje o genezie, dacie powstania i kontekście powstania dokumentów, co jest niezwykle cenne dla badaczy i historyków. W kontekście standardów archiwalnych, pomoce archiwalne są zgodne z wytycznymi Międzynarodowej Rady Archiwów (ICA), co zapewnia ich wysoką jakość i dostępność. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują regularne aktualizowanie pomocy archiwalnych oraz ich digitalizację, co zwiększa dostępność zbiorów dla szerszego grona odbiorców.
Pytanie 18

Termin kopiowania nagrań na nowe taśmy w celu ich ochrony, powinien być liczony od daty

A. zakończenia uporządkowania nagrania
B. pierwszego nagrania na taśmie
C. przekazania nagrania do archiwum państwowego
D. ostatniego zapisu egzemplarza archiwalnego nagrania
Odpowiedź "ostatniego zapisu egzemplarza archiwalnego nagrania" jest prawidłowa, ponieważ termin przegrywania nagrań na nowe taśmy w celu ich zabezpieczenia powinien być liczony od momentu, gdy zapis nagrania zostaje zakończony. Oznacza to, że od tego momentu można rozpocząć proces tworzenia kopii archiwalnej, co jest kluczowe dla zachowania integralności i dostępności danych w długim okresie czasu. W praktyce, wykonując transfer danych na nowe nośniki, ważne jest, aby każda kopia była zgodna z ostatnim zapisem, co zapewnia, że wszystkie informacje są aktualne i prawidłowo zachowane. W branży archiwizacji i zarządzania danymi istnieją standardy, takie jak ISO 14721, które definiują najlepsze praktyki dotyczące długoterminowego przechowywania informacji. Dlatego istotne jest, aby proces przegrywania nagrań był dokładnie udokumentowany i oparty na ostatnim zapisie, co również ułatwia ewentualne audyty oraz kontrolę jakości archiwów.
Pytanie 19

Która zasada archiwalna uwzględnia związki między materiałami archiwalnymi wchodzącymi w skład zespołu archiwalnego i określa jednocześnie niepodzielność tego zespołu?

A. Przynależności terytorialnej
B. Wspólnego dziedzictwa
C. Przynależności zespołowej
D. Wolnej proweniencji
Zasada przynależności zespołowej to naprawdę ważny temat w archiwistyce. Mówi o tym, jak istotne jest, aby materiały archiwalne były przechowywane razem, bo tylko wtedy zachowujemy ich kontekst i sens. Wyobraź sobie, że archiwizujesz dokumenty konkretnej instytucji. Jeśli wszystkie akta są w jednym miejscu, to łatwiej analizować, co ta instytucja robiła w danym czasie. No i to wszystko jest zgodne z międzynarodowymi standardami, jak ISO 15489, które mówią o tym, jak ważne jest gromadzenie dokumentacji w taki sposób, by odzwierciedlała jej pierwotny kontekst. W sumie, zachowanie przynależności zespołowej pomaga nie tylko w badaniach, ale też ułatwia zarządzanie wiedzą w archiwach.
Pytanie 20

W przypadku materiałów archiwalnych w formie elektronicznej, pochodzących z jednostki, która nie wdrożyła systemu EZD, co jest jednostką archiwalną?

A. klasa z listy akt
B. zawartość teczki akt
C. elektroniczny dokument
D. pierwszy dokument w danej sprawie
Odpowiedzi takie jak 'dokument elektroniczny', 'zawartość teczki aktowej' oraz 'pierwsze pismo w sprawie' nie są uznawane za jednostki archiwalne w kontekście archiwizacji materiałów z jednostek, które nie stosowały systemu EZD. Dokument elektroniczny, mimo iż może być materiałem archiwalnym, nie stanowi kompletnej jednostki archiwalnej. Jest to jedynie pojedynczy element składający się na większy zbiór, którym jest klasa z wykazu akt. Przypisanie dokumentu elektronicznego do odpowiedniej klasy jest niezbędne, aby można było go właściwie archiwizować. Zawartość teczki aktowej odnosi się do zbioru dokumentów, ale sama w sobie nie określa, jak te dokumenty są zorganizowane i klasyfikowane. Bez odpowiedniej klasyfikacji, trudniej jest zarządzać i przeszukiwać archiwum. Pierwsze pismo w sprawie, choć może być ważnym punktem w dokumentacji, nie pełni roli jednostki archiwalnej, ponieważ to tylko jeden z wielu dokumentów, które mogą znajdować się w danej klasie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w efektywnym zarządzaniu dokumentacją, co wymaga znajomości zasad archiwizacji oraz umiejętności klasyfikacji akt zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 21

Zapis dźwięku lub obrazu, który jest utrwalany i odtwarzany za pomocą urządzeń mechanicznych, określamy jako dokument

A. techniczny
B. geodezyjny
C. audiowizualny
D. aktowy
Odpowiedź "audiowizualny" jest prawidłowa, ponieważ dokumenty audiowizualne to wszelkie materiały, które łączą dźwięk i obraz, umożliwiając ich zapis, przechowywanie oraz odtwarzanie. W kontekście nowoczesnych technologii, dokumenty te są często wykorzystywane w filmach, programach telewizyjnych, prezentacjach multimedialnych oraz w edukacji, gdzie wizualizacja informacji wspiera proces uczenia się. Ważnym aspektem dokumentów audiowizualnych jest ich forma i jakość, które powinny być zgodne z odpowiednimi standardami, takimi jak MPEG dla wideo czy MP3 dla audio. Dobrze zaprojektowane materiały audiowizualne mogą znacznie zwiększyć efektywność komunikacji i przekazu informacji, co jest szczególnie istotne w środowisku biznesowym oraz edukacyjnym. Przykłady zastosowania obejmują e-learning, gdzie wykłady są nagrywane i udostępniane studentom, a także kampanie marketingowe, gdzie wizualizacja produktu w połączeniu z dźwiękiem zwiększa jego atrakcyjność. Dokumenty audiowizualne są również niezbędne w dokumentacji procesów, takich jak szkolenia czy audyty, gdzie wizualne potwierdzenie działań jest kluczowe.
Pytanie 22

Jakie elementy zawiera sygnatura archiwalna map, które nie są wszyte do akt?

A. zawiera datę uporządkowania oraz skrót nazwy zespołu
B. składa się z numeru archiwum, skrótu nazwy zespołu oraz numeru pozycji inwentarzowej
C. obejmuje skrót nazwy archiwum i numer nabytku
D. tworzy ją data przyjęcia mapy do archiwum oraz numer zespołu
Sygnatura archiwalna dla map, które nie są wszyte do akt, jest kluczowym elementem identyfikacyjnym, który umożliwia skuteczną klasyfikację oraz zarządzanie dokumentami w archiwach. Poprawna odpowiedź odnosi się do struktury sygnatury, która składa się z numeru archiwum, skrótu nazwy zespołu i numeru pozycji inwentarzowej. Taki system organizacji dokumentów jest zgodny z ogólnymi zasadami archiwizacji, które zalecają jednoznaczne identyfikowanie materiałów archiwalnych. Na przykład, numer archiwum identyfikuje konkretne archiwum, co jest kluczowe przy pracy z dużymi zbiorami dokumentów. Skrót nazwy zespołu pozwala szybko zidentyfikować pochodzenie dokumentu, a numer pozycji inwentarzowej wskazuje na konkretne miejsce w inwentarzu, co ułatwia lokalizację i dostęp do map. Zastosowanie takiej sygnatury jest szczególnie ważne w kontekście zachowania ciągłości informacji oraz umożliwienia skutecznego przeszukiwania zbiorów. Dobre praktyki archiwalne podkreślają, że każdy dokument powinien być opatrzony taką sygnaturą, aby zapewnić jego łatwą identyfikację i przetwarzanie w systemach informacji archiwalnej.
Pytanie 23

Jaką metodę powinno się zastosować do organizacji dokumentacji technicznej?

A. Kancelaryjną
B. Schematyczno-rzeczową
C. Chronologiczną
D. Strukturalno-organizacyjną
Odpowiedź na temat schematyczno-rzeczowej dokumentacji jest całkiem dobra. Ta metoda organizacji pomaga w szybkiej orientacji się w treści, co jest mega ważne, zwłaszcza w technice. Jak dokumentacja jest dobrze podzielona na różne sekcje, to dużo łatwiej znaleźć potrzebne info. Z własnych doświadczeń wiem, że spisy treści, różne diagramy czy tabele naprawdę ułatwiają przeszukiwanie. W IT albo inżynierii to wręcz kluczowe, bo jak zespół dobrze rozumie dokumenty, to praca idzie sprawniej. Kiedy mamy na przykład instrukcję obsługi, to dobrze, żeby była napisana w jasny sposób, właśnie dzięki tej metodzie. No i normy ISO 9001 mówią, że porządna dokumentacja to nie tylko wymóg, ale też najlepsza praktyka, która poprawia efektywność działania.
Pytanie 24

Jak określa się proces usunięcia z dokumentacji materiałów, które straciły znaczenie praktyczne (czas przechowywania już minął)?

A. Brakowanie
B. Systematyzacja
C. Paginacja
D. Kwalifikacja
Brakowanie to tak naprawdę wywalenie dokumentów, które już nic nie znaczy i minął czas, kiedy można je trzymać. To ważne w kwestii zarządzania dokumentacją. Każda firma ma swoje zasady, które trzeba przestrzegać, jak to z dokumentami jest - po jakimś czasie musisz się ich pozbyć. Na przykład, dokumenty finansowe powinny być przechowywane tylko przez 5 lat, a potem można je zniszczyć, jeśli nie ma potrzeby ich kontrolować. Fajnie jest też mieć wszystko załatwione w dokumentach, żeby pokazać, że działasz zgodnie z przepisami. Dobrym pomysłem jest tworzenie harmonogramów brakowania, bo to ułatwia życie i porządkuje sprawy. Dzięki temu nie trzymasz niepotrzebnych papierów i masz więcej miejsca, a do tego zachowujesz bezpieczeństwo informacji. Jak dla mnie, to klucz do porządku w dokumentach.
Pytanie 25

Boczna mapa (dodatkowa), powiązana z mapą podstawową, znajdująca się w obrębie arkusza mapy, która nie jest osobną jednostką archiwalną, to

A. regest
B. inspicjum
C. karton
D. mikrokarta
Karton to termin stosowany w archiwistyce, który odnosi się do mapy bocznej, umieszczonej w obrębie arkusza mapy głównej, ale nie stanowiącej odrębnej jednostki archiwalnej. Takie rozwiązanie ma na celu zwiększenie funkcjonalności mapy głównej, umożliwiając jednoczesne przedstawienie dodatkowych informacji wizualnych bez potrzeby tworzenia nowych, osobnych dokumentów. W praktyce karton może zawierać na przykład szczegółowe oznaczenia, legendy, komentarze lub inne istotne dane, które są powiązane z mapą główną. W archiwach i bibliotekach karton często stosuje się do organizowania materiałów geograficznych, aby ułatwić użytkownikom dostęp do informacji. Przykładowo, w przypadku historycznych map miast, karton może zawierać dodatkowe opisy dotyczące ważnych budowli lub lokalnych wydarzeń. Stosowanie kartonów w dokumentacji przestrzennej jest zgodne z dobrymi praktykami archiwalnymi, które podkreślają znaczenie zachowania kontekstu informacji w celu ich lepszego zrozumienia i wykorzystania.
Pytanie 26

Co oznacza symbol BE?

A. dokumentację, która ma czasową wartość praktyczną dla jej twórcy i nie jest uznawana za materiały archiwalne
B. akta manipulacyjne, które mają krótkotrwałe znaczenie praktyczne
C. dokumentację, która z uwagi na wartość historyczną jest przeznaczona do stałego przechowywania
D. dokumentację, która po upływie określonego dla niej okresu przechowywania wymaga ekspertyzy ze względu na jej charakter, treść i znaczenie
Poprawna odpowiedź odnosi się do dokumentacji, która po upływie określonego okresu przechowywania podlega ekspertyzie ze względu na jej charakter, treść i znaczenie. Tego typu dokumentacja, często określana jako dokumentacja o wartości czasowej, wymaga szczegółowej analizy, aby ocenić, czy powinna zostać zachowana dłużej, czy też może być zniszczona. W praktyce, proces ten obejmuje ocenę merytoryczną i prawną, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania dokumentacją. Na przykład, w instytucjach publicznych, dokumenty takie mogą zawierać raporty roczne lub korespondencję, które mają znaczenie dla przyszłych działań organizacji. Standardy zarządzania dokumentacją, takie jak ISO 15489, podkreślają znaczenie tego procesu, który pomaga w optymalizacji archiwizacji oraz w podtrzymaniu odpowiednich praktyk zarządzania informacjami. Zrozumienie wartości dokumentów pozwala nie tylko na efektywne zarządzanie zasobami, ale również na spełnienie obowiązków prawnych i regulacyjnych.
Pytanie 27

Który z wymienionych znaków identyfikacyjnych archiwaliów należy do cech zewnętrznych przy opracowywaniu zespołu?

A. Pieczątka osoby podpisującej dokument
B. Pieczątka własnościowa
C. Nagłówek dokumentu
D. Znak sprawy
Pieczątka własnościowa jest kluczowym elementem rozpoznawczym archiwaliów, który zalicza się do cech zewnętrznych przy opracowaniu zespołu. Jest to znak identyfikujący, który potwierdza pochodzenie dokumentu oraz jego właściciela. W praktyce archiwalnej pieczątki własnościowe mają fundamentalne znaczenie dla ustalenia kontekstu i autentyczności dokumentów. Na przykład, pieczątka instytucji lub osoby prywatnej może dostarczyć informacji o miejscu przechowywania akt, co jest niezbędne do prowadzenia badań nad historią organizacji. Dobre praktyki archiwalne zalecają dokładne dokumentowanie wszelkich cech zewnętrznych, w tym pieczątek, w celu zachowania integralności zbiorów i umożliwienia przyszłym badaczom analizy materiałów. Umożliwia to również efektywne zarządzanie dokumentacją oraz opracowanie odpowiednich strategii konserwatorskich, co podkreśla znaczenie pieczątki własnościowej w archiwistyce.
Pytanie 28

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane, aby otrzymać papierową wersję dokumentu elektronicznego?

A. Skanera
B. Drukarki
C. Kserokopiarki
D. Niszczarki
Drukarka to urządzenie, które umożliwia przekształcanie dokumentów elektronicznych w formę papierową, co jest niezwykle istotne w codziennej pracy biurowej oraz w wielu innych zastosowaniach. W kontekście druku dokumentów, istnieją różne technologie, takie jak druk atramentowy, laserowy czy termosublimacyjny, które różnią się wydajnością, jakością oraz kosztami eksploatacji. Na przykład, drukarki laserowe są często preferowane w biurach ze względu na ich szybkość i niskie koszty na stronę w porównaniu do drukarek atramentowych. Drukowanie dokumentów jest również związane z dobrymi praktykami zarządzania dokumentacją, w tym archiwizacją i bezpieczeństwem danych. Warto również zaznaczyć, że wiele firm wprowadza polityki ograniczające drukowanie w celu zmniejszenia kosztów oraz wpływu na środowisko, co prowadzi do większego wykorzystania dokumentów elektronicznych. W związku z tym, aby uzyskać wersję papierową dokumentu elektronicznego, drukarka jest właściwym wyborem, zgodnym z obowiązującymi standardami w dziedzinie zarządzania dokumentami.
Pytanie 29

Dźwiękowych nagrań, które zostały zarejestrowane na analogowym nośniku, nie należy kwalifikować do cyfryzacji z powodu

A. fizycznego stanu płyty
B. częstotliwości udostępnień
C. jego artystycznej wartości
D. miejsca, w którym jest przechowywany
Odpowiedź dotycząca miejsca przechowywania nagrania jest kluczowa w kontekście cyfryzacji nośników analogowych. Właściwe warunki przechowywania nośników, takich jak taśmy magnetofonowe czy płyty winylowe, mają ogromny wpływ na ich stan techniczny oraz jakość dźwięku. Standardy dotyczące archiwizacji dźwięku zalecają, aby nośniki były przechowywane w kontrolowanej temperaturze i wilgotności, co minimalizuje ryzyko degradacji materiałów. Jeśli nośnik znajduje się w nieodpowiednich warunkach, jego cyfryzacja może przynieść więcej szkody niż pożytku, prowadząc do zniekształceń dźwięku czy całkowitej utraty danych. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest proces archiwizacji, który powinien zawsze rozpocząć się od oceny stanu fizycznego nośnika oraz jego historii przechowywania. Dobre praktyki branżowe wskazują, że przed przystąpieniem do cyfryzacji należy wykonać dokładną inwentaryzację warunków, w jakich nagrania były przechowywane, aby podjąć właściwe kroki konserwatorskie, jeśli to konieczne.
Pytanie 30

Tabela według sektorów stosowana jest dla dokumentacji

A. technicznej
B. kartograficznej
C. fotograficznej
D. aktowej
Wybór odpowiedzi odnoszącej się do dokumentacji fotograficznej nie jest trafny. Ta dokumentacja skupia się na zdjęciach i ich estetyce, a nie na technicznych detalach. Dokumentacja aktowa dotyczy zupełnie innego tematu, bo tu chodzi o organizację dokumentów, a nie o ich klasyfikację branżową. Z kolei dokumentacja kartograficzna to temat tworzenia map, co też nijak się ma do układów technicznych. Wiesz, czasem mylimy różne typy dokumentacji i wydaje nam się, że każda z nich ma jakiś systematyczny układ, ale tak naprawdę tylko techniczna wymaga szczegółów dotyczących urządzeń czy procesów. Możliwe, że nieznajomość specyfikacji dokumentacji technicznej jest powodem błędnego wyboru, a to jest ważne, zwłaszcza w kontekście pracy w inżynierii i produkcji.
Pytanie 31

W przypadku materiałów archiwalnych w formie elektronicznej, zebranych w systemach informatycznych EZD (lub w systemach do elektronicznego zarządzania dokumentami), klasyfikowanych w akta spraw według jednolitego rzeczowego wykazu akt, jednostką archiwalną jest

A. teczka aktowa
B. dokument
C. klasa
D. sprawa
W przypadku materiałów archiwalnych w postaci elektronicznej, jednostką archiwalną jest sprawa, co jest zgodne z założeniami jednolitego rzeczowego wykazu akt (JRWA). Sprawa to zespół dokumentów powiązanych ze sobą tematycznie i proceduralnie, dotyczących konkretnego zagadnienia lub wydarzenia. Przykładowo, w kontekście administracji publicznej, sprawą może być wniosek o pozwolenie na budowę, który obejmuje wszelkie dokumenty związane z tym procesem, takie jak decyzje administracyjne, opinie, czy protokoły z zebrań. W praktyce, odpowiednie grupowanie akt w sprawy zapewnia łatwiejszy dostęp do informacji oraz skuteczniejsze zarządzanie dokumentacją. Standardy archiwalne, takie jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją, podkreślają znaczenie właściwego klasyfikowania i organizowania materiałów archiwalnych, co przyczynia się do efektywności operacyjnej instytucji oraz transparentności w działaniach administracyjnych.
Pytanie 32

Zasada proweniencji archiwalnej umożliwia określenie dla konkretnego zespołu archiwalnego jego przynależności

A. zespołową
B. kancelaryjną
C. organizacyjną
D. terytorialną
Zasada proweniencji archiwalnej jest kluczowym elementem w zarządzaniu dokumentacją archiwalną, który zapewnia, że dokumenty są gromadzone i przechowywane w kontekście ich pierwotnego źródła. W przypadku zespołów archiwalnych, zasada ta pozwala na przypisanie dokumentów do konkretnej grupy (zespołu) tworzącej te materiały, co ułatwia późniejsze ich odnalezienie oraz zrozumienie kontekstu ich powstania. Przykładem może być dokumentacja stworzona przez konkretne biuro rządowe, której przynależność do zespołu archiwalnego jest jasno określona. Taka organizacja ułatwia również procesy związane z udostępnianiem materiałów archiwalnych, ich konserwacją oraz digitalizacją, zgodnie z zaleceniami międzynarodowych standardów archiwalnych, takich jak ISAD(G) czy ISAAR(CPF). Dzięki tym standardom archiwa mogą efektywnie zarządzać i prezentować swoje zbiory, co przyczynia się do rozwoju kultury archiwalnej i ochrony dziedzictwa narodowego.
Pytanie 33

Aby zachować nagrania na płytach gramofonowych, wykonuje się kopie zabezpieczające

A. niezwłocznie, niezależnie od stanu technicznego nagrania
B. niezwłocznie, po ocenie stanu technicznego nagrania
C. w czasie liczonym od daty pierwszego nagrania na płycie
D. w czasie liczonym od daty zakończenia uporządkowania nagrania
Podane odpowiedzi sugerują kiepskie podejście do przechowywania nagrań na płytach gramofonowych. Z mojego doświadczenia wynika, że czekanie z kopiowaniem nagrań może być naprawdę ryzykowne. Nagrania szybko się psują, a odłożenie tego na później może prowadzić do dużych strat. Mówienie, że kopie powinny być robione po sprawdzeniu stanu nagrania, wprowadza spory błąd w myśleniu. W praktyce, ocena stanu nagrania bez odpowiedniego sprzętu i wiedzy jest trudna, a opóźnienia w kopiowaniu mogą kończyć się poważnymi uszkodzeniami. Ważne jest, żeby zrozumieć, że każde opóźnienie w tworzeniu kopii zapasowych zagraża oryginałom. No i te odpowiedzi, które sugerują, że można czekać z kopiowaniem, są mylące. W rzeczywistości, należy skupić się na jak najszybszym zabezpieczeniu treści, niezależnie od ich aktualnego stanu, co jest zgodne z tym, co mówi się o archiwizacji i ochronie dziedzictwa kulturowego.
Pytanie 34

Jakie typy dokumentacji nie są uwzględniane w zespole archiwalnym podczas przygotowywania druków ulotnych?

A. Programy teatralne
B. Broszury
C. Jednodniówki
D. Projekty wstępne
Projekty wstępne nie są włączane do zespołu archiwalnego w trakcie opracowywania druków ulotnych, ponieważ mają charakter roboczy i służą jako wstępne założenia do dalszej produkcji dokumentów. W przeciwieństwie do finalnych wersji broszur, programów teatralnych czy jednodniówek, które mają swoją definicję i formę, projekty wstępne często zmieniają się w trakcie pracy nad danym dokumentem. W praktyce oznacza to, że te dokumenty nie są w pełni zrealizowane i nie spełniają wymogów formalnych oraz jakościowych, które są niezbędne do ich archiwizacji. Przykładem mogą być szkice czy konspekty, które są częścią procesu twórczego, ale nie mogą być uznane za dokumenty gotowe do archiwizacji. Według standardów archiwalnych, dokumenty muszą być zatwierdzone i mieć ostateczną formę, aby mogły zostać włączone do zbiorów archiwalnych.
Pytanie 35

W jaki sposób powinno się zorganizować dokumenty związane z wynagrodzeniami – wykazy płac?

A. W porządku alfabetycznym
B. Zgodnie z nazwami jednostek organizacyjnych
C. Na podstawie dat zakończenia zatrudnienia przez pracownika
D. W kolejności chronologicznej
Odpowiedź chronologiczna jest prawidłowa, ponieważ dokumentacja płacowa, w tym listy płac, powinna być uporządkowana według dat, aby ułatwić przegląd i analizę danych w kontekście czasu. Dzięki takiemu porządkowi można szybko odnaleźć informacje dotyczące konkretnych okresów rozliczeniowych, co jest istotne w kontekście audytów oraz kontroli wewnętrznych. Przykładowo, w przypadku kontroli zewnętrznej, urzędnicy mogą zażądać dostępu do dokumentacji z określonego okresu, a chronologiczne uporządkowanie dokumentów znacznie przyspieszy proces ich przeszukiwania. Ponadto, uporządkowanie dokumentów w sposób chronologiczny wspiera odpowiednie archiwizowanie informacji zgodnie z przepisami prawa pracy oraz regulacjami podatkowymi, które mogą wymagać przechowywania danych przez określony czas. W praktyce, stosowanie porządku chronologicznego sprzyja też lepszemu zarządzaniu czasem i pozwala na skuteczniejsze planowanie działań kadrowych oraz płacowych.
Pytanie 36

Aby nadać zespołowi zdjęć zamierzony układ, konieczne jest przeprowadzenie

A. inwentaryzacji
B. systematyzacji
C. scalania
D. skontrum
Systematyzacja jest kluczowym etapem w procesie zarządzania dokumentacją fotograficzną, który ma na celu nadanie zdjęciom odpowiedniego układu oraz ułatwienie ich późniejszego wyszukiwania i przechowywania. Proces ten obejmuje segregację, klasyfikację oraz organizację zasobów wizualnych w logiczny system, co sprzyja efektywnemu wykorzystaniu fotografii w różnych kontekstach, takich jak archiwizacja, prezentacja czy publikacja. Na przykład, w przypadku dużych zbiorów zdjęć, takich jak archiwa instytucji kulturalnych czy firm, systematyzacja pozwala na łatwe odszukiwanie konkretnych materiałów w oparciu o różne kryteria, takie jak data wykonania zdjęcia, lokalizacja, tematyka czy autor. W praktyce, dobrym przykładem systematyzacji może być zastosowanie metadanych, które umożliwiają przypisywanie informacji do zdjęć, co znacząco ułatwia ich późniejsze zarządzanie. Dążenie do systematyzacji jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania informacją i dokumentacją, co ma na celu zwiększenie efektywności operacyjnej organizacji oraz poprawę dostępności zasobów.
Pytanie 37

Który typ dokumentacji fotograficznej wymaga paginacji?

A. Strony w albumie
B. Stykówki
C. Fotografie luzem
D. Odbitki pozytywne
Strony albumu podlegają paginacji, co oznacza, że każda strona jest numerowana i sekwencyjnie uporządkowana. Paginacja jest niezbędna w kontekście albumów fotograficznych, ponieważ umożliwia łatwe nawigowanie po zawartości oraz odnalezienie konkretnej fotografii. Dobrze zaprojektowany album powinien mieć spójną strukturę, co sprzyja estetyce oraz użyteczności. W praktyce, paginacja stron albumu pomaga w organizacji materiału, podczas gdy fotografie luźne, odbitki pozytywowe i stykówki zwykle nie są numerowane i mogą być przechowywane w sposób chaotyczny. Paginacja jest szczególnie ważna w archiwizacji dokumentacji fotograficznej, gdzie precyzyjne odniesienia do poszczególnych stron mogą ułatwić późniejsze przeszukiwanie oraz identyfikację zdjęć. Ponadto, zgodnie z branżowymi standardami, takie jak ISO 12647, prawidłowe dokumentowanie i katalogowanie materiałów wizualnych ma kluczowe znaczenie dla zachowania ich jakości oraz dostępności.
Pytanie 38

Jednym z formatów odpowiednich dla cyfrowej formy archiwalnej dokumentacji fotograficznej w kontekście plików pozytywowych jest

A. TIFF
B. PDF
C. XML
D. ACM
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest uznawany za jeden z najbardziej odpowiednich dla archiwizacji dokumentacji fotograficznej, zwłaszcza w przypadku plików pozytywowych. TIFF jest formatem bezstratnym, co oznacza, że nie utraci on jakości obrazu podczas zapisów i zapisów ponownych, co jest kluczowe dla długoterminowego przechowywania wartościowych materiałów wizualnych. Umożliwia on również przechowywanie metadanych dotyczących zdjęcia, takich jak informacje o autorze, dacie wykonania czy ustawieniach aparatu. Dzięki wysokiej rozdzielczości oraz wsparciu dla różnych przestrzeni kolorów, TIFF jest często wykorzystywany w profesjonalnych procesach obróbki zdjęć, skanowania oraz druku. W kontekście archiwizacji, wiele instytucji i archiwów zaleca użycie formatu TIFF jako standardowego formatu zapisu dla dokumentacji fotograficznej, co wpisuje się w najlepsze praktyki w dziedzinie zarządzania informacją oraz archiwizacji. Przykłady zastosowania obejmują takie instytucje jak biblioteki narodowe oraz muzea, które archiwizują swoje zbiory w tym formacie, aby zapewnić ich długotrwałą dostępność i integralność.
Pytanie 39

Katalog zawierający wszystkie pieczęcie przechowywane w archiwum jest uporządkowany według

A. nazwisk i imion właścicieli
B. wielkości inwentaryzowanego odcisku
C. widocznych haseł na wizerunkach
D. daty wykonania odcisku
Klasyfikowanie inwentarza pieczęci według daty wykonania odcisku, haseł widocznych na wizerunkach czy wielkości inwentaryzowanego odcisku nie odpowiada najlepszym praktykom archiwizacyjnym. Przede wszystkim, podejście oparte na dacie wykonania nie uwzględnia kontekstu społecznego i historycznego związku z właścicielem pieczęci. Data może być istotna, ale sama w sobie nie pozwala na zrozumienie, kto był użytkownikiem pieczęci oraz jakie miały one znaczenie w danym okresie. Klasyfikacja według haseł na wizerunkach może prowadzić do zniekształceń w interpretacji, ponieważ nie każde hasło jest jednoznaczne, a jego znaczenie może zmieniać się w zależności od kontekstu. Z kolei klasyfikacja według wielkości pieczęci nie prowadzi do logicznego uporządkowania, ponieważ rozmiar odcisku nie ma rzeczywistego związku z jego funkcją czy wartością archiwalną. Te metody klasyfikacji mogą prowadzić do trudności w wyszukiwaniu i identyfikacji pieczęci, przez co użytkownicy mogą mieć problemy z dostępem do poszukiwanych informacji. W archiwistyce kluczowa jest zasada, że wszystkie dokumenty powinny być opisywane w kontekście ich twórcy lub właściciela, co zapewnia pełniejsze zrozumienie ich znaczenia i miejsca w historii.
Pytanie 40

Która z poniższych opcji nie stanowi jednostki inwentarzowej dla materiałów filmowych?

A. odrębnie zapakowany fragment taśmy filmowej
B. zbiór tematów, które razem z komentarzem tworzą całość
C. indywidualny temat filmowy
D. jednolity film, posiadający jeden tytuł
Odpowiedź 'odrębnie opakowany odcinek taśmy filmowej' jest poprawna, ponieważ nie odpowiada na definicję jednostki inwentarzowej w kontekście materiałów filmowych. Jednostka inwentarzowa to podstawowy element, który można zidentyfikować, skatalogować i zarządzać w systemach archiwizacyjnych i produkcyjnych. W branży filmowej jednostką inwentarzową zazwyczaj jest jednolity utwór filmowy, objęty jednym tytułem lub samodzielny temat filmowy. Przykładem może być pełnometrażowy film, który jest traktowany jako całość, a nie jako zestaw pojedynczych odcinków. Uznawanie pojedynczych odcinków taśmy filmowej jako jednostek inwentarzowych może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami oraz chaosu w archiwizacji. Standardy branżowe, takie jak ISAD(G) (International Standard Archival Description), podkreślają znaczenie klasyfikacji materiałów w sposób, który umożliwia ich łatwe wyszukiwanie i identyfikację, co powinno być priorytetem w każdej organizacji zajmującej się materiałami filmowymi.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej