Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik logistyk
  • Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
  • Data rozpoczęcia: 7 marca 2025 12:51
  • Data zakończenia: 7 marca 2025 13:15

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie urządzenie jest przeznaczone do przeładunku kontenerów w terminalu?

A. suwnica
B. wózek unoszący
C. przenośnik cięgnowy
D. przenośnik bezcięgnowy
Wybór wózka unoszącego jako narzędzia do przeładunku kontenerów w terminalu nie jest właściwy, ponieważ te urządzenia przeznaczone są głównie do transportu towarów na krótkich dystansach wewnątrz magazynów lub hal produkcyjnych. Wózki unoszące nie mają wystarczającej mocy ani stabilności, aby obsługiwać ciężkie kontenery, które mogą ważyć od 20 do 40 ton lub więcej. Przenośniki cięgnowe oraz bezcięgnowe także nie są odpowiednie do tego zadania, ponieważ te systemy transportowe są zaprojektowane do ciągłego przesuwania materiałów wzdłuż linii produkcyjnych lub w magazynach, a nie do podnoszenia i precyzyjnego umieszczania dużych, ciężkich ładunków. Często mylnie zakłada się, że różne urządzenia transportowe mogą być stosowane zamiennie, jednak każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. W przypadku przeładunku kontenerów kluczowe jest nie tylko przemieszczenie ładunku, ale także jego umiejscowienie w odpowiedniej pozycji, co wymaga zastosowania sprzętu, który zapewnia stabilność i bezpieczeństwo operacji. Suwnice, dzięki swojej konstrukcji i możliwościom, są jedynymi urządzeniami zdolnymi do efektywnego i bezpiecznego zarządzania tym procesem.
Pytanie 2

Przepisy dotyczące czasu pracy kierowców precyzują

A. maksymalne długości przerw i odpoczynków kierowcy oraz maksymalne długości jazdy bez przerwy
B. maksymalne długości przerw i odpoczynków kierowcy oraz minimalne długości jazdy bez przerwy
C. minimalne długości przerw i odpoczynków kierowcy oraz minimalne długości jazdy bez przerwy
D. minimalne długości przerw i odpoczynków kierowcy oraz maksymalne długości jazdy bez przerwy
Zrozumienie przepisów regulujących czas pracy kierowców wymaga znajomości specyfikacji dotyczących zarówno przerw, jak i zasad jazdy. Wiele osób może błędnie uznać, że regulacje skupiają się wyłącznie na maksymalnych wymiarach przerw, co jest nieprawidłowe. W rzeczywistości przepisy określają zarówno minimalne, jak i maksymalne wartości w kontekście odpoczynku i jazdy. Przykładowo, minimalne wymiary przerw i odpoczynków są niezbędne do zapewnienia kierowcom odpowiedniego czasu na regenerację, co w dłuższej perspektywie wpływa na ich zdolność do prowadzenia pojazdu. Z drugiej strony, maksymalne wymiary nieprzerwanej jazdy mają na celu zapobieganie sytuacjom, w których kierowca może być narażony na zmęczenie, co zwiększa ryzyko wypadków. Błędne interpretacje mogą prowadzić do nieprzestrzegania przepisów, a w konsekwencji do kar finansowych i problemów z ubezpieczeniem. Warto podkreślić, że regulacje te są oparte na badaniach dotyczących bezpieczeństwa drogowego i zdrowia pracowników, stąd ich zastosowanie w praktyce jest kluczowe dla branży transportowej. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić nie tylko do naruszeń prawa, ale również wpływać negatywnie na reputację firmy transportowej oraz na bezpieczeństwo wszystkich uczestników ruchu drogowego.
Pytanie 3

Który fragment cyfr w numerze GTIN-14: 0590 0052 00008 5 wskazuje na numer jednostki kodującej (numer przedsiębiorstwa)?

A. 00008
B. 0052
C. 0590
D. 590
Wybór numerów takich jak 590, 0590 czy 00008 jako numeru jednostki kodującej w systemie GTIN-14 wynika z nieporozumienia dotyczącego struktury tego systemu. Numer 590 to prefiks kraju, który identyfikuje producentów z Polski, jednak nie jest to numer jednostki kodującej. Prefiksy są stosowane w różnych krajach i nie pełnią roli identyfikatora konkretnej firmy. Wybór 0590 również jest błędny z tego samego powodu – to połączenie prefiksu z zerem wiodącym, które nie ma praktycznego zastosowania jako numer jednostki kodującej. Numer 00008 to fragment, który najczęściej odnosi się do numeru partii lub innej informacji logistycznej, a nie do numeru jednostki kodującej. Właściwe zrozumienie struktury GTIN-14 jest kluczowe dla skutecznego zarządzania produktami w handlu detalicznym i logistyce. Wiele osób myli te elementy z uwagi na bliskie położenie w numerze, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zwrócenie uwagi na to, iż numer jednostki kodującej jest zawsze przypisany do konkretnej firmy i jest unikalny, podczas gdy inne numery mogą pełnić różne funkcje w systemie zarządzania produktami.
Pytanie 4

Jaka konwencja określa zasady dotyczące międzynarodowego transportu szybko psujących się produktów spożywczych oraz specjalnych środków transportowych przeznaczonych do ich przewozu?

A. SOLAS
B. ATP
C. COTIF
D. ATA
ATP, czyli Umowa o międzynarodowym przewozie drogowym dla szybko psujących się artykułów spożywczych, to naprawdę ważny dokument. Reguluje on, jak transportować takie towary, żeby nie straciły jakości. Ważne jest, żeby pamiętać, że artykuły spożywcze, jak mięso, ryby czy nabiał, muszą być wożone w odpowiednich warunkach, szczególnie pod względem temperatury. W logistyce, jeśli nie przestrzegamy norm ATP, możemy mieć problemy z jakością dostarczanych produktów, co odbija się nie tylko na bezpieczeństwie ludzi, ale też na reputacji firmy. W praktyce, firmy transportowe muszą mieć odpowiednie pojazdy dostosowane do tych wymogów, a kierowcy powinni przechodzić szkolenia z obsługi takich ładunków. Warto też wiedzieć, że przy transporcie międzynarodowym zgodność z ATP jest często wymagana, więc ta konwencja jest super istotna w globalnym łańcuchu dostaw.
Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Który akt prawny określa zasady podejmowania i wykonywania krajowego oraz międzynarodowego transportu drogowego?

Akt prawnyCharakterystyka
A. Prawo o ruchu drogowymUstawa regulująca przepisy i zasady obowiązujące uczestników ruchu drogowego.
B. Ustawa Prawo przewozoweAkt prawny regulujący przewóz osób i rzeczy, wykonywany odpłatnie na podstawie umowy, przez uprawnionych do tego przewoźników, z wyjątkiem transportu morskiego, lotniczego i konnego.
C. Ustawa o transporcie drogowymAkt prawny regulujący zasady prowadzenia zarobkowego transportu drogowego oraz zasady działania Inspekcji Transportu Drogowego.
D. Ustawa o czasie pracy kierowcówUstawa regulująca czas pracy kierowców wykonujących przewóz drogowy, zatrudnionych na podstawie stosunku pracy oraz obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów drogowych.

A. D.
B. B.
C. C.
D. A.
Odpowiedź C jest poprawna, ponieważ Ustawa o transporcie drogowym rzeczywiście określa zasady podejmowania i wykonywania krajowego oraz międzynarodowego transportu drogowego. Ustawa ta reguluje nie tylko kwestie dotyczące przewozu towarów i osób, ale także zasady działania Inspekcji Transportu Drogowego, która nadzoruje przestrzeganie przepisów w tej dziedzinie. Przykładowo, w kontekście międzynarodowego transportu drogowego, ustawa określa wymagania dotyczące licencji przewoźnika, certyfikatów oraz norm dotyczących czasu pracy kierowców. Te regulacje mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach, a także ochrony interesów konsumentów. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla osób pracujących w branży transportowej, które muszą być świadome obowiązujących przepisów oraz standardów, aby uniknąć sankcji prawnych. Ponadto, znajomość przepisów prawnych jest istotna dla skutecznego zarządzania flotą pojazdów oraz planowania tras transportowych.
Pytanie 7

Polski Globalny Numer Identyfikacji Wysyłki, służący do rozpoznawania ładunków i nadawany przez nadawcę w międzynarodowej wymianie towarów oraz dla celów celnych, posiada prefiks

A. 590
B. 390
C. 580
D. 480
Polski Globalny Numer Identyfikacji Wysyłki (GLN) z prefiksem 590 jest kodem wykorzystywanym do identyfikacji podmiotów w Polsce, w tym także w międzynarodowej wymianie towarów. Prefiks ten jest częścią systemu GS1, który jest uznawany za globalny standard w zakresie identyfikacji towarów i usług. Dzięki zastosowaniu GLN, możliwe jest efektywne zarządzanie łańcuchem dostaw, co ma kluczowe znaczenie w kontekście współczesnego handlu międzynarodowego. W praktyce, GLN może być używany do identyfikacji lokalizacji magazynów, punktów dystrybucji oraz producentów, co ułatwia logistykę i przyspiesza procesy związane z odprawą celną. Stosowanie codziennych praktyk, takich jak skanowanie kodów kreskowych z prefiksem 590 w systemach ERP, przyczynia się do automatyzacji procesów i zwiększa dokładność danych. Ważne jest, aby przedsiębiorstwa, które działają na rynku międzynarodowym, były świadome znaczenia tego numeru i jego zastosowania w kontekście przepisów celnych oraz standardów branżowych.
Pytanie 8

Który typ kodu kreskowego jest używany do identyfikacji opakowań zbiorczych produktów?

A. EAN-8
B. EAN-13
C. ITF-14
D. UPC-A
ITF-14 to taki standardowy kod kreskowy, który używa się do oznaczania opakowań zbiorczych produktów. Jest naprawdę ważny w logistyce i przy zarządzaniu łańcuchem dostaw. Ma 14 cyfr, z czego pierwsze 13 to kod EAN-13, a ostatnia cyfra to kontrolna. Dzięki temu, ITF-14 świetnie identyfikuje zarówno pojedyncze produkty, jak i większe zestawy, co znacznie ułatwia pracę w magazynach i w sprzedaży. Na przykład w handlu detalicznym, kody ITF-14 pomagają w szybkim i dokładnym skanowaniu dużych kartonów przy przyjęciu towaru, co z kolei przyspiesza cały proces. W branży spożywczej, gdzie zarządzanie zapasami to podstawa, korzystanie z ITF-14 pozwala na łatwe śledzenie produktów w dużych opakowaniach. To wszystko pomaga lepiej zarządzać magazynami i unikać strat przez przeterminowanie. Używanie tego kodu też jest ważne, żeby być zgodnym z międzynarodowymi standardami, co jest kluczowe w globalnym handlu.
Pytanie 9

Europejskie śródlądowe szlaki wodne wymienione w Konwencji AGN zostały sklasyfikowane na

A. 5 klas
B. 7 klas
C. 4 klasy
D. 3 klasy
Odpowiedź wskazująca, że europejskie śródlądowe drogi wodne zostały podzielone na 7 klas, jest prawidłowa i oparta na Konwencji AGN (Europejska Konwencja o drobnych rzekach). Klasyfikacja ta ma kluczowe znaczenie dla planowania i rozwoju transportu wodnego w Europie, ponieważ umożliwia standaryzację oraz zapewnia odpowiednie warunki dla żeglugi. Każda klasa odpowiada określonym wymaganiom technicznym, które są niezbędne do utrzymania i rozwoju dróg wodnych. Na przykład, klasa I obejmuje drogi wodne o minimalnej głębokości 1,2 m, co czyni je odpowiednimi dla niewielkich jednostek pływających, podczas gdy klasa VII dotyczy dróg wodnych o głębokości powyżej 3,6 m, co umożliwia transport większych statków towarowych. Ta klasyfikacja wspiera integrację śródlądowego transportu wodnego z innymi modalnościami transportowymi, co jest zgodne z trendami zrównoważonego rozwoju i polityki transportowej Unii Europejskiej. Odpowiednia klasyfikacja pozwala także na lepsze zarządzanie wodami w kontekście ochrony środowiska, co jest kluczowe w dobie zmian klimatycznych.
Pytanie 10

Zasady zawarte w umowie handlowej według INCOTERMS 2010 Ex Works (EXW) nakładają

A. większe obowiązki na sprzedającym
B. na sprzedającym obowiązek ubezpieczenia ładunku
C. większe obowiązki na kupującym
D. jednakowe obowiązki na kupującym i sprzedającym
Formuła INCOTERMS 2010 Ex Works (EXW) rzeczywiście nakłada na kupującego większe obowiązki, ponieważ sprzedający dostarcza towar tylko do swojego zakładu, a wszelkie koszty i ryzyka związane z transportem, ubezpieczeniem i formalnościami celno-skarbowymi spoczywają na kupującym. Oznacza to, że kupujący musi samodzielnie zorganizować transport oraz ponieść odpowiedzialność za towar od momentu, gdy stanie się on dostępny w miejscu sprzedawcy. W praktyce, w przypadku Ex Works, kupujący powinien uwzględnić dodatkowe koszty związane z transportem, ubezpieczeniem oraz odprawą celną, co może zwiększyć całkowity koszt zakupu. Dlatego kluczowe jest, aby kupujący był dobrze przygotowany do zarządzania tymi aspektami, co jest zgodne z dobrą praktyką w międzynarodowym handlu. Warto również znać inne formuły INCOTERMS, aby móc lepiej negocjować warunki umowy i dostosować je do swoich potrzeb.
Pytanie 11

Ciężarówka transportująca ładunek z Suwałk do Opola (odległość 520 km) przemieszcza się z przeciętną prędkością 65 km/h. Jak długo będzie trwała podróż na trasie Suwałki – Opole, jeśli przewóz odbywa się przez dwuosobową załogę, która korzysta jedynie z niezbędnych przerw?

A. 8 h 00 min
B. 8 h 45 min
C. 9 h 30 min
D. 9 h 00 min
Odpowiedzi, które wskazują na dłuższy czas przejazdu, nie są do końca spoko. Chyba ktoś nie zwrócił uwagi na podstawowe wzory fizyczne w kontekście transportu. Na przykład 9 h 00 min czy 9 h 30 min mogą sugerować, że ktoś brał pod uwagę przystanki, ale pytanie mówi jasno, że załoga jest dwuosobowa i mają robić tylko obowiązkowe postoje. Często ludzie myślą, że średnia prędkość może się zmieniać w trakcie trasy, co niestety wprowadza w błąd przy obliczeniach. W transporcie ważne jest, żeby średnia prędkość była ustalana na całej trasie, a nie na poszczególnych odcinkach. Więc warto skupić się na rzeczywistej prędkości i odległości, a nie na domysłach o nieprzewidzianych opóźnieniach. Zrozumienie tych podstaw to klucz do sukcesu w branży transportowej, a umiejętność szybkiego obliczania czasu przejazdu wpływa na całkowitą efektywność logistyki.
Pytanie 12

Jakie rozwiązania nie są odpowiednie do transportu ładunków ponadgabarytowych i ciężkich?

A. kontenery platformy
B. naczepy teleskopowe
C. nadwozia wymienne
D. przyczepy niskopodwoziowe
Przyczepy niskopodwoziowe, kontenery platformy oraz naczepy teleskopowe to urządzenia zaprojektowane specjalnie do transportu ładunków ponadgabarytowych i ciężkich, co sprawia, że wybór nadwozi wymiennych jako opcji transportu może prowadzić do wielu błędów logistycznych. Przyczepy niskopodwoziowe mają obniżoną platformę, co umożliwia przewożenie dużych maszyn, takich jak dźwigi czy koparki, które wymagają niskiego środka ciężkości oraz dużej powierzchni. Kontenery platformy natomiast są idealne do transportu szerokich i ciężkich ładunków, takich jak nieprzetworzone materiały budowlane czy elementy infrastrukturalne, ponieważ ich konstrukcja pozwala na łatwe załadunek i rozładunek. Naczepy teleskopowe oferują dodatkową elastyczność, umożliwiając regulację długości oraz wysokości, co pozwala na transport ładunków o różnych wymiarach. Wybór niewłaściwego środka transportu prowadzi nie tylko do ryzyka uszkodzenia ładunku, ale także do naruszenia norm prawnych dotyczących transportu drogowego, co może skutkować poważnymi karami finansowymi. Często błędne jest przekonanie, że wszystkie nadwozia mogą pełnić tę samą rolę, co prowadzi do niedoszacowania specyficznych wymagań związanych z przewozem dużych obiektów. Dlatego kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi narzędziami transportowymi, które są zgodne z normami i dobrymi praktykami branżowymi, aby zapewnić nieprzerwaną i bezpieczną operację transportu.
Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Przedstawiona nalepka ADR umieszczona na opakowaniu informuje, że znajduje się w nim

Ilustracja do pytania
A. materiał ciekły zapalny.
B. gaz niepalny i nietrujący.
C. gaz palny.
D. materiał stały zapalny.
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ nalepka ADR z numerem 2 na zielonym tle wskazuje na gazy niepalne i nietrujące, czyli klasę 2.2 według klasyfikacji ADR. Gazy te, nie będąc palnymi, nie stwarzają ryzyka pożaru w normalnych warunkach transportu, co czyni je mniej niebezpiecznymi w porównaniu do gazów palnych, które są klasyfikowane jako 2.1. Przykłady gazów niepalnych to azot, dwutlenek węgla czy argon, które są powszechnie stosowane w wielu przemysłach, w tym w medycynie i przemyśle spożywczym. Zrozumienie klasyfikacji gazów i odpowiednich oznaczeń ADR jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w transporcie. Umożliwia to pracownikom identyfikację potencjalnych zagrożeń i podejmowanie odpowiednich działań w przypadku incydentów. Ważne jest również przestrzeganie przepisów dotyczących transportu materiałów niebezpiecznych, aby zminimalizować ryzyko wypadków.
Pytanie 16

Dystans drogowy między Bydgoszczą a Wrocławiem wynosi 280 km. Przyjmując rentowność firmy transportowej na poziomie 35%, określ łączną kwotę realizacji usługi przewozowej pomiędzy tymi miastami, gdy koszt jednostkowy wynosi 2,10 zł/km.

A. 793,80 zł
B. 382,20 zł
C. 1 071,63 zł
D. 588,50 zł
Aby obliczyć całkowitą wartość realizacji usługi przewozowej na trasie Bydgoszcz-Wrocław, należy zastosować wzór, który uwzględnia zarówno koszt jednostkowy, jak i rentowność przedsiębiorstwa. W tym przypadku odległość wynosi 280 km, a koszt jednostkowy to 2,10 zł/km. Obliczamy więc koszt przewozu: 280 km * 2,10 zł/km = 588 zł. Następnie, aby uwzględnić rentowność na poziomie 35%, musimy określić, ile wynosi marża zysku. Marża zysku dla rentowności 35% oblicza się jako: koszt / (1 - rentowność), co daje 588 zł / (1 - 0,35) = 588 zł / 0,65 = 904,62 zł. Jednak, aby uzyskać wartość realizacji usługi, odejmujemy od tej wartości koszt przewozu, co daje 904,62 zł - 588 zł = 793,80 zł. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży transportowej, które zakładają, że każda usługa transportowa powinna być kalkulowana w sposób, który uwzględnia zarówno koszty, jak i oczekiwaną rentowność, aby zapewnić stabilność finansową przedsiębiorstwa.
Pytanie 17

Ile cystern o pojemności 1 600 litrów należy zorganizować do transportu 45 600 litrów cieczy niebezpiecznej, jeśli poziom napełnienia zbiornika dla tej substancji nie może przekraczać 95%?

A. 30 cystern.
B. 27 cystern.
C. 29 cystern.
D. 28 cystern.
Podczas analizy problemu związanego z przewozem cieczy niebezpiecznej, istotne jest zrozumienie nie tylko samego obliczenia liczby kontenerów, ale również kontekstu bezpieczeństwa i regulacji dotyczących transportu. Wybierając niewłaściwą liczbę kontenerów-cystern, można łatwo popełnić błąd, myśląc, że wystarczy zaokrąglić wynik obliczenia w dół. Na przykład, odpowiedzi 28 lub 29 kontenerów mogłyby sugerować, że liczba wymagana do skutecznego transportu cieczy została pomniejszona, co naruszałoby zasady bezpieczeństwa. W praktyce, każdy transport powinien być zaplanowany z uwzględnieniem marginesu bezpieczeństwa. Obliczenia powinny także uwzględniać wszelkie standardy branżowe, w tym normy dotyczące napełniania zbiorników. Zastosowanie zbyt małej liczby kontenerów może prowadzić do niebezpieczeństw związanych z przepełnieniem, co z kolei może skutkować poważnymi konsekwencjami dla środowiska i zdrowia publicznego. Ważne jest, aby przy takich obliczeniach brać pod uwagę również różnorodne czynniki, takie jak transport ładunków w trudnych warunkach atmosferycznych czy potencjalne awarie, które mogą wpłynąć na bezpieczeństwo przewozu. Działania te są zgodne z ogólnymi zasadami odpowiedzialności i dobrymi praktykami w branży transportowej, które zawsze stawiają bezpieczeństwo na pierwszym miejscu.
Pytanie 18

Który dokument uprawnia do realizacji przewozów między państwami Unii Europejskiej?

A. Wypis z licencji wspólnotowej
B. Wypis z licencji ogólnej
C. Zezwolenie jednostronne
D. Zezwolenie dwustronne
Zezwolenie dwustronne oraz jednostronne, a także wypis z licencji ogólnej, to dokumenty, które nie są wystarczające do przeprowadzania przewozów międzynarodowych pomiędzy krajami Unii Europejskiej. Zezwolenie dwustronne jest dokumentem zatwierdzającym przewozy pomiędzy dwoma konkretnymi krajami, ale nie obejmuje one przewozów w obrębie całej Unii. Jest to ograniczone w czasie i zależne od umów między państwami, co znacznie komplikuje operacje transportowe na szerszą skalę. Zezwolenie jednostronne natomiast jest ograniczone do przewoźników z jednego kraju, co czyni je mało efektywnym narzędziem w kontekście międzynarodowego transportu w Unii Europejskiej. Wypis z licencji ogólnej nie uprawnia do prowadzenia działalności przewozowej za granicą, a jedynie dla krajowych operacji. W praktyce, posługiwanie się tymi dokumentami w kontekście transportu międzynarodowego prowadzi do licznych problemów prawnych i operacyjnych, takich jak ryzyko niezgodności z regulacjami unijnymi, co może skutkować karami finansowymi oraz utratą reputacji w branży transportowej. Właściwe zrozumienie i stosowanie licencji wspólnotowej jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami oraz efektywności operacyjnej w międzynarodowym transporcie drogowym.
Pytanie 19

Która z międzynarodowych umów dotyczy transportu szybko psujących się produktów spożywczych?

A. AGC
B. ATP
C. ADR
D. ADN
ATP, czyli Umowa o międzynarodowym przewozie drogowym szybko psujących się artykułów żywnościowych, jest kluczowym dokumentem regulującym zasady transportu tych dóbr. Została ona stworzona, aby zapewnić, że artykuły żywnościowe, które szybko tracą swoje właściwości, są przewożone w odpowiednich warunkach, co jest niezwykle istotne dla zachowania ich jakości. Umowa ta określa wymagania dotyczące temperatury, wentylacji oraz rodzaju pojazdów, które powinny być używane do transportu żywności. Przykładowo, w przypadku transportu mięsa czy produktów mlecznych, ATP wymaga stosowania pojazdów przystosowanych do utrzymania niskiej temperatury przez cały okres przewozu, co jest niezbędne dla zapobieżenia rozwojowi bakterii. Z racji rosnącej globalizacji handlu, znajomość regulacji zawartych w ATP staje się szczególnie ważna dla przedsiębiorstw zajmujących się importem i eksportem żywności, aby uniknąć strat finansowych oraz zagrożeń dla zdrowia publicznego.
Pytanie 20

Na podstawie cennika oblicz wysokość opłaty za obsługę jednego pełnego kontenera 20ft, jeżeli wykonane będą następujące czynności: przeładunek ze statku na plac składowy, składowanie przez 7 dni oraz przeładunek z placu składowego na wagon kolejowy.

Cennik
KONTENERYJ.m.PełnePuste
20ft40ft20ft40ft
1.Sztauerka statkowaszt.264,00343,00176,00232,00
2.Przeładunek burta-plac lub odwrotnieszt.123,00160,0089,00115,00
3.Przeładunek plac samochód/wagon lub odwrotnieszt.123,00160,0089,00115,00
4.Opłata bezpieczeństwa (ISPS)szt.7,407,40--
5.Manipulacjaszt.253,00329,00253,00329,00
Składowanie:
6.7 dni wliczone w stawkę przeładunkową----
7.Od 8. do 14. dniaszt./dzień10,7021,4010,7021,40
8.Od 15. do 21. dniaszt./dzień21,4043,4021,4043,40
9.Od 22. do 28. dniaszt./dzień27,5054,6027,5054,60
10.Od 29. dniaszt./dzień47,4095,0047,4095,00
Stawki taryfy wyrażone są w zł.

A. 253,00 zł
B. 246,00 zł
C. 123,00 zł
D. 264,00 zł
Odpowiedzi 264,00 zł, 123,00 zł i 253,00 zł wydają się wynikać z nieporozumienia co do kosztów związanych z kontenerami. Na przykład, 264,00 zł może sugerować, że przeładunek albo składowanie są za wysokie. Z praktyki wiem, że często myli się te różne opłaty i potem wychodzą błędne obliczenia. Z kolei odpowiedź 123,00 zł chyba nie bierze pod uwagę wszystkich kosztów, jak na przykład składowanie, co sprawia, że widzimy niepełny obraz. Odpowiedź 253,00 zł też nie uwzględnia istotnych kosztów, co może prowadzić do mylnych wniosków. Warto pamiętać, że pomijanie kosztów składowania czy przeładunku to częsty błąd, a jest to kluczowe przy obliczaniu całkowitych wydatków. Dobrze jest zwracać uwagę na każdą pozycję w cenniku i jej zastosowanie w konkretnej usłudze. Zasada due diligence w ocenie kosztów jest naprawdę ważna, żeby uniknąć nieporozumień i niepotrzebnych wydatków w transporcie.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Faktura oraz rozliczenie usługi transportowej to elementy

A. organizacyjnych czynności transportowych
B. handlowych czynności transportowych
C. organizacyjnych czynności przewozowych
D. wykonawczych czynności przewozowych
Wystawienie faktury i rozliczenie usługi transportowej to kluczowe elementy działalności handlowej w sektorze transportowym. Faktura jest dokumentem potwierdzającym realizację usługi oraz podstawą do dokonania płatności, co jest nieodłącznym elementem procesu handlowego. W kontekście transportu, dokumentacja handlowa jest istotna dla zapewnienia transparentności transakcji, a także spełnienia wymogów prawnych i podatkowych. Przykładowo, w przypadku transportu międzynarodowego, wystawienie faktury musi być zgodne z przepisami prawa VAT w krajach zaangażowanych w transakcję. Dobrą praktyką branżową jest również stosowanie systemów ERP, które automatyzują proces wystawiania faktur, co zwiększa efektywność operacyjną i minimalizuje ryzyko błędów. Zrozumienie znaczenia procesów handlowych w transporcie jest niezbędne dla skutecznego zarządzania finansami i relacjami z klientami.
Pytanie 23

Do podstawowych narzędzi rywalizacji na rynku usług transportowych zalicza się

A. zapotrzebowanie na usługi przewozowe
B. różnorodność propozycji firm produkcyjnych
C. elastyczność firm konkurencyjnych
D. oferowany zakres usług przewozowych
Zakres usług przewozowych to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o rynek transportowy. To, co firmy oferują, ma ogromny wpływ na to, czy klienci będą zadowoleni i czy wrócą po kolejne usługi. Firmy, które umieją dopasować swoją ofertę do potrzeb rynku, mają przeważnie większe szanse w walce z konkurencją. Na przykład transport multimodalny, który korzysta z różnych środków transportu, daje większą elastyczność i pozwala lepiej dostarczać towary. Warto też wspomnieć o standardach, jak na przykład ISO 9001, które zwracają uwagę na jakość usług. Oznacza to, że firmy muszą ciągle patrzeć na to, jak ich usługi się sprawdzają i jak mogą je poprawić. Dziś w transporcie ważne jest również umiejętne wykorzystanie nowości, jak śledzenie przesyłek na żywo, co podnosi konkurencyjność. Tak więc, szeroki wachlarz usług przewozowych nie tylko odpowiada na potrzeby klientów, ale też napędza rozwój całego sektora transportowego.
Pytanie 24

Dokumentem stosowanym dla jednego pojazdu lub zespołu pojazdów przy transporcie ładunków w międzynarodowym transporcie drogowym, który pełni rolę celną i gwarancyjną, jest

A. deklaracja RUS
B. list FIATA
C. list UFO
D. karnet TIR
Karnet TIR (Transport International Routier) jest międzynarodowym dokumentem celnym, który umożliwia przewóz towarów w transporcie drogowym z zastosowaniem uproszczonych procedur celnych. Użycie karnetu TIR ma na celu przyspieszenie transportu towarów poprzez zminimalizowanie liczby kontroli celnych na granicach. Dokument ten jest stosowany w ramach systemu TIR, który obejmuje wiele krajów, co czyni go niezwykle istotnym narzędziem w międzynarodowym handlu. Przykładem zastosowania karnetu TIR może być przewóz ładunków z jednego kraju do drugiego, gdzie pojazd jest objęty gwarancją celną, co pozwala na opóźnienie opłat celnych do momentu dotarcia do miejsca przeznaczenia. Dzięki temu przedsiębiorcy mogą efektywniej zarządzać cash flow i uniknąć niepotrzebnych opóźnień. Karnet TIR, jako dokument uznawany na całym świecie, ułatwia również współpracę między różnymi administracjami celnymi, co jest kluczowe w kontekście globalizacji i rosnących wymagań logistycznych.
Pytanie 25

Jaką średnią prędkość osiągnął pojazd, który w czasie 2 godzin i 30 minut przejechał 175 km?

A. 60 km/h
B. 50 km/h
C. 80 km/h
D. 70 km/h
Wybór innych opcji, takich jak 60 km/h, 50 km/h czy 80 km/h, może się brać z błędów w interpretacji danych albo złych obliczeń. Na przykład, wskazanie 60 km/h mogłoby sugerować, że ktoś myślał, że czas podróży wynosi 3 godziny, co oczywiście nie zgadza się z faktami. A przy wyborze 50 km/h ktoś mógł błędnie założyć, że trasa była krótsza albo że czas podróży był dłuższy. Natomiast 80 km/h sugeruje, że jechaliśmy mniej niż 2 godziny, co byłoby niemożliwe na dystansie 175 km. Te pomyłki zazwyczaj wynikają z nieprecyzyjnego przeliczania jednostek albo złego mierzenia odległości. Dlatego ważne jest, żeby przy takich zadaniach matematycznych zwracać uwagę na jednostki miary i konwertować czas do jednej formy. Dobrą praktyką jest też sprawdzanie wyników przez porównawcze obliczenia, żeby unikać jakichś pomyłek.
Pytanie 26

Jakie oznaczenie służy do identyfikacji jednostek logistycznych zgodnie z normami GS1?

A. GCN (Global Coupon Number)
B. SSCC (Serial Shipping Container Code)
C. GLN (Global Location Number)
D. GTIN (Global Trade Item Number)
SSCC, czyli Serial Shipping Container Code, to unikalny identyfikator jednostki logistycznej, który służy do oznaczania kontenerów i palet w łańcuchu dostaw. Jego głównym celem jest umożliwienie śledzenia przesyłek oraz ich efektywnego zarządzania. SSCC składa się z 18 cyfr, w tym prefiksu GS1, który identyfikuje producenta, oraz numeru seryjnego przypisanego do konkretnej przesyłki. Dzięki SSCC, firmy mogą łatwo identyfikować i monitorować towar na każdym etapie jego drogi do klienta, co zwiększa przejrzystość i efektywność operacyjną. Praktyczne zastosowanie SSCC można zobaczyć w systemach magazynowych, gdzie kod ten jest skanowany przy przyjęciu towaru, co automatycznie aktualizuje stan zapasów. Umożliwia to także szybką lokalizację przesyłek, a tym samym redukcję błędów związanych z wysyłką i odbiorem. W kontekście standardów GS1, SSCC jest kluczowym elementem, który wspiera automatyzację procesów logistycznych i dostosowanie do wymagań rynkowych.
Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

GTIN — Globalny Numer Jednostki Handlowej służy do

A. oznaczania zasobów trwałych firmy
B. jednoznacznej identyfikacji towarów
C. oznakowania miejsc siedzib firm
D. identyfikacji urządzeń transportowych wielokrotnego użytku
Oznaczanie środków trwałych przedsiębiorstwa nie jest funkcją GTIN, ponieważ ten system identyfikacji skoncentrowany jest na przedmiotach handlu. Środki trwałe, takie jak maszyny czy budynki, są zazwyczaj klasyfikowane i śledzone za pomocą innych systemów, np. Ewidencji Środków Trwałych, które stosują własne numery identyfikacyjne. W przypadku oznaczania lokalizacji podmiotów prawnych, takie informacje są zwłaszcza istotne w kontekście systemów adresowych i identyfikacji geograficznej, a nie w kodowaniu produktów handlowych. Identyfikacja urządzeń transportowych wielokrotnego użytku również nie leży w zakresie działania GTIN, który skupia się na produktach sprzedawanych końcowemu użytkownikowi, a nie na infrastrukturze transportowej. Może to prowadzić do mylnych wniosków dotyczących zakresu zastosowania GTIN, które jest ograniczone do identyfikacji towarów, a nie aktywów długoterminowych lub lokalizacji przedsiębiorstw. Stąd też, zrozumienie prawidłowego kontekstu użycia GTIN jest kluczowe, aby uniknąć błędnych interpretacji jego funkcji w systemie handlowym.
Pytanie 29

Numer UN w przypadku transportu substancji niebezpiecznych wskazuje

A. na rodzaj zagrożenia, jakie niesie przewożony materiał
B. na ilość ładunku znajdującego się w cysternie
C. na typ przewożonego ładunku
D. na liczbę adresatów, do których kierowany jest ładunek
Niepoprawne odpowiedzi sugerują, że numer UN informuje o ilości ładunku, liczbie odbiorców lub rodzaju niebezpieczeństwa, co jest mylnym podejściem do tematu transportu materiałów niebezpiecznych. Po pierwsze, numer UN nie odnosi się do ilości ładunku umieszczonego w cysternie. Ilość ta jest zazwyczaj określana przez inne dokumenty przewozowe, takie jak list przewozowy czy deklaracja towaru. Nie ma bezpośredniego związku pomiędzy numerem UN a objętością transportowanej substancji, co może prowadzić do błędnych wniosków o bezpieczeństwie transportu. Po drugie, stwierdzenie, że numer UN informuje o liczbie odbiorców, jest również nieprawdziwe. Transport materiałów niebezpiecznych jest regulowany przepisami, które wymagają, żeby informacje o odbiorcach były zawarte w innych dokumentach, a nie w numerze UN. Ponadto, interpretacja numeru UN jako wskazania rodzaju niebezpieczeństwa, jakie stwarza przewożony materiał, jest myląca. Chociaż numer UN jest powiązany z rodzajem niebezpieczeństwa, jego główną funkcją jest jednoznaczna identyfikacja substancji, a nie klasyfikacja zagrożeń. Właściwe zrozumienie, że numer UN identyfikuje substancję, jest kluczowe dla bezpieczeństwa oraz zgodności z międzynarodowymi standardami, zwłaszcza w kontekście szkoleń i procedur bezpieczeństwa w branży transportowej.
Pytanie 30

Cross-docking to proces polegający na

A. naklejaniu banderol na produkty lub ich opakowania
B. zwiększeniu liczby pojazdów na drogach, co jest wynikiem zakorkowania niektórych odcinków dróg
C. transportowaniu towarów przez terytorium danego kraju
D. przeładowaniu oraz wysyłce towarów do odbiorcy bezpośrednio po ich dostarczeniu do magazynu, bez potrzeby ich składowania
Cross-docking to nowoczesna metoda zarządzania łańcuchem dostaw, która polega na efektywnym przetwarzaniu towarów poprzez ich szybkie przeładowanie i wysyłkę do odbiorcy zaraz po dostarczeniu do magazynu, bez potrzeby ich składowania. Przykładem zastosowania cross-dockingu może być logistyka w centrach dystrybucyjnych, gdzie towary są przyjmowane, sortowane i natychmiast kierowane do odbiorców, co ogranicza czas przestoju. Metoda ta pozwala na znaczną redukcję kosztów magazynowania, zwiększa efektywność operacyjną i skraca czas realizacji zamówień, co jest niezwykle ważne w dzisiejszym szybko zmieniającym się rynku. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, cross-docking może obejmować różne kategorie produktów, w tym świeże produkty spożywcze, które wymagają szybkiej dystrybucji. Wdrożenie odpowiednich technologii, takich jak systemy zarządzania magazynem (WMS) oraz automatyzacja procesów, jest kluczowe dla sukcesu tej strategii.
Pytanie 31

Zgodnie z Umową AETR maksymalny dobowy czas prowadzenia pojazdu może być wydłużony dwa razy w trakcie 6 dobowych cykli prowadzenia do

A. 10 godzin
B. 11 godzin
C. 9 godzin
D. 12 godzin
Czas prowadzenia pojazdu w transporcie drogowym jest ściśle regulowany przez przepisy, takie jak Umowa AETR. Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na niepełne zrozumienie zasad wydłużania dobowego czasu prowadzenia. Odpowiedź wskazująca na 11 godzin nie odnosi się do norm AETR, które przyzwalają na wydłużenie maksymalnie do 10 godzin. Wybór 9 godzin może wynikać z błędnego założenia, że krótszy czas prowadzenia jest preferowany, podczas gdy w rzeczywistości takie podejście może prowadzić do nieefektywności w planowaniu transportu. Odpowiedź 12 godzin jest całkowicie niezgodna z regulacjami. Tego rodzaju błędne informacje mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak naruszenia przepisów, co skutkuje wysokimi karami finansowymi czy nawet utratą licencji przewoźnika. Zrozumienie i przestrzeganie dopuszczalnych czasów prowadzenia jest kluczowe dla bezpieczeństwa na drogach oraz dla utrzymania wydajności operacji transportowych. W branży transportowej niezwykle istotne jest przywiązywanie uwagi do szczegółowych regulacji, aby unikać błędów myślowych, które mogą skutkować negatywnymi konsekwencjami zarówno dla kierowców, jak i dla firm transportowych.
Pytanie 32

Jaką średnią prędkość osiągnął pojazd, który przebył 25 km w czasie 30 minut?

A. 30 km/h
B. 40 km/h
C. 50 km/h
D. 60 km/h
Średnia prędkość pojazdu obliczana jest jako stosunek pokonanej odległości do czasu, w którym ta odległość została pokonana. W tym przypadku pojazd pokonał 25 km w czasie 30 minut. Aby obliczyć średnią prędkość, należy najpierw przeliczyć czas z minut na godziny, co daje 0,5 godziny. Następnie, używając wzoru na średnią prędkość: v = s/t, gdzie v to prędkość, s to odległość, a t to czas, otrzymujemy: v = 25 km / 0,5 h = 50 km/h. Taka wiedza jest istotna w wielu dziedzinach, w tym w logistyce i zarządzaniu transportem, gdzie efektywne planowanie tras i obliczanie czasów przejazdu są kluczowe dla optymalizacji kosztów i zwiększenia wydajności. Znajomość zasad obliczania średniej prędkości jest również przydatna w codziennym życiu, np. podczas planowania podróży samochodowych czy korzystania z transportu publicznego, co pozwala na lepsze zarządzanie czasem.
Pytanie 33

Ile czasu należy przeznaczyć na transport ładunku na dystansie 400 km, jeśli średnia prędkość samochodu na trasie wynosi 50 km/h, a kierowca musi skorzystać z niepodzielnej przerwy w prowadzeniu pojazdu?

A. 8 godzin 45 minut
B. 8 godzin 30 minut
C. 8 godzin
D. 8 godzin 15 minut
Odpowiedź 8 godzin 45 minut jest prawidłowa, ponieważ obliczamy czas transportu zgodnie z wzorem: czas = odległość / prędkość. W naszym przypadku, mamy 400 km do przejechania przy średniej prędkości 50 km/h. Dlatego czas podróży wynosi 400 km / 50 km/h = 8 godzin. Warto jednak pamiętać, że kierowca jest zobowiązany do zrobienia przerwy w czasie jazdy, co wpływa na całkowity czas przewozu. W praktyce, kierowcy muszą przestrzegać norm czasu pracy i odpoczynku, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej, które wymagają, aby po każdej 4,5 godzinnej jeździe kierowca musiał zrobić przynajmniej 45 minut przerwy. Zatem, dodając 45 minut przerwy do 8 godzin jazdy, otrzymujemy 8 godzin 45 minut. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla planowania bezpiecznych i efektywnych tras transportowych.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Zgodnie z fragmentem ustawy Prawo o ruchu drogowym, w okresie niedostatecznej widoczności na najbardziej wystającej do tyłu, z tyłu pojazdu, krawędzi ładunku, umieszcza się

Art. 61. 9. Ustala się następujące oznakowanie ładunku:
1) ładunek wystający z przodu pojazdu oznacza się chorągiewką barwy pomarańczowej lub dwoma białymi i dwoma czerwonymi pasami, tak aby były widoczne z boków i z przodu pojazdu, a w okresie niedostatecznej widoczności ponadto światłem białym umieszczonym na najbardziej wystającej do przodu części ładunku;
2) ładunek wystający z boku pojazdu oznacza się chorągiewką barwy pomarańczowej o wymiarach co najmniej 50 x 50 cm, umieszczoną przy najbardziej wystającej krawędzi ładunku, a ponadto w okresie niedostatecznej widoczności białym światłem odblaskowym skierowanym do przodu oraz czerwonym światłem i czerwonym światłem odblaskowym skierowanym do tyłu; światła te nie powinny znajdować się w odległości większej niż 40 cm od najbardziej wystającej krawędzi ładunku; jeżeli długość wystającego z boku ładunku, mierzona wzdłuż pojazdu, przekracza 3 m, to chorągiewkę i światła umieszcza się odpowiednio przy przedniej i tylnej części ładunku;
3) ładunek wystający z tyłu pojazdu oznacza się pasami białymi i czerwonymi umieszczonymi bezpośrednio na ładunku lub na tarczy na jego tylnej płaszczyźnie albo na zawieszonej na końcu ładunku bryle geometrycznej (np. stożku, ostrosłupie); widoczna od tyłu łączna powierzchnia pasów powinna wynosić co najmniej 1.000 cm2, przy czym nie może być mniej niż po dwa pasy każdej barwy; ponadto w okresie niedostatecznej widoczności na najbardziej wystającej do tyłu krawędzi ładunku umieszcza się czerwone światło i czerwone światło odblaskowe; przy przewozie drewna długiego zamiast oznakowania pasami białymi i czerwonymi dopuszcza się oznakowanie końca ładunku chorągiewką lub tarczą barwy pomarańczowej;
4) ładunek wystający z tyłu samochodu osobowego lub przyczepy ciągniętej przez samochód osobowy może być oznaczony chorągiewką barwy czerwonej o wymiarach co najmniej 50 x 50 cm, umieszczoną przy najbardziej wystającej krawędzi ładunku.

A. pasy białe i czerwone, czerwone światło i czerwone światło odblaskowe.
B. pasy czarne i czerwone.
C. chorągiewkę barwy białej.
D. chorągiewkę barwy pomarańczowej, czerwone światło i białe światłe odblaskowe.
Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących oznakowania ładunków wystających z pojazdów. Zastosowanie chorągiewki barwy pomarańczowej lub białej, jak sugerują niektóre odpowiedzi, nie spełnia wymogów zawartych w przepisach. Chorągiewka pomarańczowa, choć używana w różnych kontekstach transportowych, nie jest przewidziana w przypadku oznakowania ładunków na pojazdach. Z kolei użycie jedynie białej chorągiewki również jest niewystarczające, ponieważ nie uwzględnia potrzeby wyraźnego oznaczenia, które powinno obejmować zarówno kolory białe, jak i czerwone dla jasnego rozróżnienia. Pasy czarne i czerwone nie są zgodne z wymaganiami prawnymi, ponieważ brak w nich elementu białego, który jest niezbędny dla zapewnienia wysokiej widoczności. Dodatkowo, zastosowanie tylko czerwonego światła bez towarzyszącego oznakowania w postaci pasów jest niewystarczające — nie spełnia to standardów bezpieczeństwa, które nakładają obowiązek używania elementów odblaskowych. W praktyce, nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na drodze, zwłaszcza w trudnych warunkach atmosferycznych, gdzie widoczność jest ograniczona.
Pytanie 36

Pojazd z dwuosobową obsadą wyruszył z Poznania do Paryża 11 stycznia o godzinie 5:20. Dystans między Poznaniem a Paryżem wynosi 1 300 km. Którego dnia oraz o której godzinie pojazd dotarł do miejsca przeznaczenia w Paryżu, poruszając się ze średnią prędkością 80 km/h i realizując przewóz bez zbędnych przerw, zgodnie z przepisami o czasie pracy kierowców?

A. 11 stycznia 21:35
B. 12 stycznia 07:05
C. 11 stycznia 23:50
D. 11 stycznia 21:45
Pojazdy transportowe poruszające się na długich dystansach muszą przestrzegać przepisów dotyczących czasu pracy kierowców, co może prowadzić do błędnych obliczeń w czasie podróży, jeżeli nie uwzględnia się rzeczywistego czasu jazdy. Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z nieprawidłowego dodawania czasu, co jest typowym błędem. Na przykład odpowiedzi sugerujące, że pojazd dotarł do Paryża tego samego dnia, ignorują fakt, że podróż trwała ponad 16 godzin. W dodatku, niektóre odpowiedzi mogą próbować uwzględniać czas przejazdu w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistego czasu jazdy, co jest mylące. W kontekście długodystansowego transportu, zrozumienie prędkości, czasu pracy oraz odpoczynku jest kluczowe. W rzeczywistości, na trasach międzynarodowych, kierowcy muszą również brać pod uwagę różnice czasowe oraz dodatkowe regulacje dotyczące odpoczynku. Użytkownicy mogą mylić prędkość z czasem, przez co obliczenia mogą prowadzić do niewłaściwych wniosków. Na przykład, pomijając konieczność dodawania odpowiednich przerw, co osiąga się często poprzez zbytnie uproszczenia w obliczeniach. Dlatego kluczowe jest zrozumienie tych zasad oraz ich praktyczne zastosowanie w realiach transportu, co pozwala na dokładne planowanie i realizację przewozów.
Pytanie 37

Jaki jest wskaźnik użycia taboru, jeśli z 20 pojazdów w trasie średnio 16 jest wykorzystywanych?

A. 0,60
B. 1,25
C. 0,80
D. 0,40
Wskaźnik wykorzystania taboru oblicza się jako stosunek liczby pojazdów w trasie do całkowitej liczby dostępnych pojazdów. W tym przypadku mamy 16 pojazdów w trasie z 20 dostępnych, co daje wskaźnik 16/20 = 0,80. Taki wskaźnik wskazuje na efektywne wykorzystanie zasobów taborowych, co jest kluczowe w logistyce i transporcie. Wysoki wskaźnik wykorzystania taboru sugeruje, że firma efektywnie planuje i zarządza swoimi zasobami, co może przyczynić się do obniżenia kosztów operacyjnych oraz zwiększenia rentowności. Przykładowo, w branży transportowej, wskaźnik ten jest istotny podczas oceny rentowności przewozów, a także w kontekście planowania zakupów nowych pojazdów. W praktyce, wiele firm dąży do utrzymania wskaźnika wykorzystania taboru na poziomie co najmniej 75-80%, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania flotą.
Pytanie 38

Firma zajmująca się transportem uzyskała wskaźnik niezawodności dostaw na poziomie 90%. To oznacza, że z 250 złożonych zleceń transportowych firma nie wykonała na czas

A. 10 zleceń
B. 25 zleceń
C. 90 zleceń
D. 225 zleceń
W przypadku wskaźnika niezawodności dostaw, błędem jest mylenie procentu realizacji zleceń z całkowitą liczbą zleceń. Niepoprawne odpowiedzi wskazują na nieprawidłowe obliczenia lub brak zrozumienia definicji procentu. Na przykład, twierdzenie, że 90 zleceń nie zostało zrealizowanych na czas, wskazuje na całkowite zignorowanie wskaźnika niezawodności. Przy 250 zleceniach i wskaźniku 90%, tylko 10% zleceń jest nieterminowych, co oznacza, że błędne podejście do obliczeń prowadzi do rażących nieporozumień. Ponadto, błędne odpowiedzi sugerują, że nie uwzględnia się zasady proporcjonalności, co jest kluczowe w analizach transportowych. W praktyce, przedsiębiorstwa transportowe powinny wdrażać systemy monitorowania i raportowania, aby skutecznie zarządzać niezawodnością dostaw. Błędy myślowe mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji operacyjnych, co z kolei wpływa na zadowolenie klientów i efektywność finansową firmy.
Pytanie 39

Firma wystawiła rachunek za wynajem 3 owijarek na kwotę 2 583,00 zł brutto. Usługa ta podlega 23% stawce VAT. Oblicz wartość jednostkową netto za wynajem jednej owijarki?

A. 500,00 zł
B. 2 100,00 zł
C. 650,00 zł
D. 700,00 zł
Kiedy patrzymy na błędne odpowiedzi dotyczące obliczeń ceny jednostkowej netto wynajmu owijarek, widać kilka naprawdę istotnych pomyłek, które prowadzą do złych wyników. Wiele osób ma problemy z tym, jak przeliczyć wartość netto z kwoty brutto, co właściwie jest podstawą księgowości. Często można zobaczyć błąd, gdzie ludzie zapominają o stawce VAT przy obliczaniu wartości. Na przykład, jeżeli ktoś wybiera 650,00 zł jako cenę jednostkową, może myśleć, że całkowitą kwotę brutto podzielił przez liczbę owijarek bez brania VAT pod uwagę, co jest błędne. W ten sposób nie uwzględnia się odpowiedniego przeliczenia podatku, co prowadzi do sporych błędów w szacowaniu rzeczywistych kosztów wynajmu. Z kolei, jeżeli ktoś weźmie 500,00 zł jako cenę jednostkową, to pewnie przez to, że źle podzielił kwotę brutto na owijarki, pomijając stawkę VAT i całą wartość netto. A w przypadku 2 100,00 zł, jeśli ktoś się pomylił w wyliczeniach jednostkowych, to mógłby myśleć, że kwota netto dotyczy jednej owijarki, co też jest błędem. Ważne jest, żeby przy takich obliczeniach stosować dobre metody i pamiętać o zasadach dotyczących VAT, bo to jest kluczowe dla zarządzania finansami w firmie.
Pytanie 40

Ładowanie 1 kontenera na wagon z wykorzystaniem 1 wozu kontenerowego zajmuje 4 minuty. Ile kontenerów można załadować na wagony w ciągu 6 godzin używając 2 wozów kontenerowych?

A. 198 kontenerów
B. 96 kontenerów
C. 376 kontenerów
D. 180 kontenerów
Wielu uczestników tego testu mogło popełnić błąd w obliczeniach związanych z czasem i liczbą wozów. Często spotykaną pułapką jest założenie, że jeżeli 1 wóz kontenerowy zajmuje 4 minuty na załadunek jednego kontenera, to w ciągu 6 godzin można po prostu pomnożyć czas załadunku przez liczbę kontenerów, co prowadzi do błędnych wniosków. Należy pamiętać, że w przypadku używania dwóch wozów kontenerowych, proces załadunku ulega podziałowi, co znacząco zwiększa jego wydajność. Innym typowym błędem jest ignorowanie całkowitego czasu pracy, który w przypadku 6 godzin wynosi 360 minut. Uczestnicy mogą także mylić jednostki czasu, myśląc o godzinach jako o wyłącznych jednostkach miary, co prowadzi do pominięcia istotnych obliczeń w minutach. Kolejnym nieporozumieniem może być zakładanie, że można po prostu dodać liczbę kontenerów załadowanych przez jeden wóz do liczby kontenerów załadowanych przez drugi wóz bez uwzględnienia czasu, co jest fundamentalnym błędem w myśleniu procesowym. Właściwe podejście do problemu wymaga zrozumienia, jak współpraca wielu wozów wpływa na całkowity czas i efektywność załadunku, co jest kluczowe w branży logistycznej.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej