Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 22:42
Data zakończenia: 15 maja 2025 23:00

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Orientacja pionowa jest typowa dla fotografii

A. sportowych

B. portretowych

C. krajobrazowych

D. panoramicznych

Często mylimy orientację wertykalną z poziomą, a to są zupełnie inne podejścia do fotografii. W przypadku orientacji poziomej, jak w zdjęciach pejzażowych, chodzi o to, by złapać szeroki kadr, co świetnie sprawdza się w naturze. W fotkach krajobrazowych to jakby standard, bo natura często chce pokazać swoją przestronność. Sportowe zdjęcia są z kolei trochę bardziej różnorodne, ale często robimy je w poziomie, żeby uchwycić akcję w szerszym kontekście. Panoramy również robimy w poziomie, żeby ukazać szerszy widok, co jest najbardziej widoczne w architekturze i przyrodzie. Jak się nie zna celu i kompozycji w fotografii, to łatwo można pomylić orientacje i dobrać kadr, który nie działa tak, jakbyśmy chcieli. Zrozumienie, kiedy i jak zastosować odpowiednią orientację, to klucz do sukcesu w fotografii.

Pytanie 2

Który zbiór działań nie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęciowego?

A. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, dobór kontrastu oświetlenia

B. Ustawienie oświetlenia, wybór akcesoriów fotograficznych, próba wyzwolenia błysku

C. Wybór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu

D. Montaż sprzętu fotograficznego, oświetlenie obiektów fotografowanych, pomiar natężenia światła

Wybór odpowiedzi dotyczącej sprzętu fotograficznego, ustawienia oświetlenia i rejestracji obrazu jest jak najbardziej trafny. To są podstawowe czynności, które naprawdę wpływają na proces fotografowania, a nie tylko na to, co robimy przed sesją. Dobranie właściwego sprzętu wymaga od nas zrozumienia, co będzie na sesji, czyli jakie aparaty i obiektywy najlepiej się sprawdzą, żeby osiągnąć zamierzony efekt. Oświetlenie to z kolei kluczowy element, który naprawdę może zadecydować o jakości zdjęć, dlatego warto wcześniej zaplanować, z jakich źródeł światła skorzystamy, ich moc i kierunek. A sama rejestracja obrazu to moment, gdy wszystkie nasze wcześniejsze decyzje zaczynają działać, więc znajomość technik takich jak ekspozycja, balans bieli czy ostrość jest tu naprawdę ważna. Wszystko to trzeba przemyśleć, żeby uzyskać efekt, który będzie satysfakcjonujący, co jest zgodne z tym, co dobrze funkcjonuje w fotografii.

Pytanie 3

Który z programów do edycji grafiki rastrowej klasyfikowany jest jako freeware?

A. AvancePaint

B. PhotoFiltre Studio

C. Corel Photo-Paint

D. Adobe Photoshop

AvancePaint to program do obróbki grafiki rastrowej, który jest dostępny jako freeware, co oznacza, że użytkownicy mogą go pobrać i używać bez ponoszenia opłat licencyjnych. W przeciwieństwie do komercyjnych aplikacji, takich jak Adobe Photoshop czy Corel Photo-Paint, AvancePaint oferuje podstawowe funkcje edycyjne, które są wystarczające dla amatorów i użytkowników, którzy potrzebują prostych narzędzi do pracy z obrazami. Przykładowe zastosowania tego oprogramowania obejmują retuszowanie zdjęć, tworzenie prostych grafik oraz przygotowywanie obrazów do publikacji w internecie. W branży, w której liczy się dostępność narzędzi do edycji grafiki, AvancePaint staje się cenną alternatywą dla bardziej skomplikowanych programów. Przykłady profesjonalnych praktyk pokazują, że wiele osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z grafiką, korzysta z oprogramowania freeware, aby poznać podstawy edycji, zanim zdecydują się na inwestycje w bardziej zaawansowane rozwiązania.

Pytanie 4

Elementem odpowiedzialnym za wertykalne odwracanie obrazu w aparatach cyfrowych jest

A. lustro półprzepuszczalne

B. matówka

C. wizjer

D. pryzmat pentagonalny

Pryzmat pentagonalny jest kluczowym elementem w konstrukcji lustrzanek cyfrowych, ponieważ umożliwia prawidłowe, wertykalne odwrócenie obrazu, co jest niezbędne do uzyskania naturalnego widoku w wizjerze. Dzięki tym pryzmatom, które przekształcają kierunek promieni świetlnych, użytkownik widzi obraz w orientacji, która odpowiada rzeczywistości. W praktyce oznacza to, że gdy fotograf patrzy przez wizjer, widzi scenę tak, jak będzie ona zarejestrowana na zdjęciu. W porównaniu z innymi rozwiązaniami, takimi jak matówka, która służy głównie do ustawiania ostrości, pryzmat pentagonalny jest bardziej zaawansowaną technologią, która jest standardem w lustrzankach cyfrowych. Standardy fotograficzne wskazują na pryzmat jako najlepszy sposób na zapewnienie wysokiej jakości obrazu i komfortu użytkowania, co czyni go niezbędnym elementem w każdej profesjonalnej i amatorskiej lustrzance. Dzięki zastosowaniu pryzmatów, użytkownicy mogą również redukować problemy z perspektywą i zniekształceniami, co jest kluczowe podczas fotografowania. Warto również zauważyć, że nowoczesne osiągnięcia w technologii pryzmatów przyczyniają się do poprawy jasności i kontrastu obrazu, co znacznie wpływa na jakość finalnych ujęć.

Pytanie 5

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej widoczne przy fotografowaniu

A. jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony

B. nocnych krajobrazów z długimi czasami ekspozycji

C. kontrastowych scen z dużym otworem przysłony

D. portretów ze światłem punktowym z tyłu

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej zauważalne podczas fotografowania jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony, ponieważ w takich warunkach światło jest równomiernie rozproszone, co sprawia, że wszelkie niedoskonałości stają się bardziej widoczne. Kiedy wykorzystujemy mały otwór przysłony, głębia ostrości się zwiększa, co oznacza, że więcej elementów na zdjęciu jest w ostrości. W rezultacie wszelkie plamy, pyłki czy zanieczyszczenia na matrycy, które normalnie mogłyby zostać zatuszowane przez różnorodność kadrów, stają się wyraźnie dostrzegalne. Przykładem mogą być zdjęcia nieba, białych ścian lub innych jednolitych powierzchni, gdzie każdy drobiazg przejawia się jako niepożądany punkt. Warto pamiętać, że regularne czyszczenie matrycy oraz dbanie o sprzęt to podstawowe standardy w fotografii, które pozwalają uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek podczas sesji zdjęciowych.

Pytanie 6

W jakim typie pomiaru światła czujnik rejestruje od 60% do 90% danych z centralnej części kadru, a pozostałą część z innych obszarów?

A. W pomiarze matrycowym

B. W pomiarze centralnie ważonym

C. W pomiarze punktowym

D. W pomiarze wielopunktowym

Pomiar centralnie ważony jest techniką, która zbiera większość informacji świetlnych ze środkowej części kadru, skoncentrowując się na obszarze, gdzie najczęściej znajduje się główny obiekt fotografowany. Zwykle czujnik w tym trybie zbiera od 60% do 90% danych z centralnej części kadru, co oznacza, że obszar ten ma największe znaczenie w obliczeniach ekspozycji. Dzięki temu pomiar ten jest szczególnie efektywny w fotografii portretowej lub przy zdjęciach, gdzie kluczowym elementem jest postać znajdująca się w centrum kadru. W praktyce, użycie tego trybu pozwala na uzyskanie właściwej ekspozycji, eliminując wpływ intensywnego światła lub ciemnych obszarów na brzegach kadru. W aparatach cyfrowych, tryb centralnie ważony jest preferowany w sytuacjach, gdzie obiekt jest wyraźnie zdefiniowany, a otoczenie ma mniejsze znaczenie. Warto znać tę technikę, gdyż jej zastosowanie może znacznie podnieść jakość zdjęć w wielu rodzajach fotografii, zwłaszcza w warunkach, gdzie kontrasty są wyraźne.

Pytanie 7

Stabilizacja obrazu (IS, VR, OSS) w obiektywach służy głównie do

A. redukcji drgań aparatu przy dłuższych czasach naświetlania

B. przyspieszenia działania autofokusa przy słabym oświetleniu

C. zwiększenia rozdzielczości matrycy przy wysokich wartościach ISO

D. poprawy kontrastu obrazu przy trudnych warunkach oświetleniowych

Stabilizacja obrazu, znana również jako IS (Image Stabilization), VR (Vibration Reduction) czy OSS (Optical SteadyShot), ma kluczowe znaczenie w fotografii, zwłaszcza podczas robienia zdjęć przy dłuższych czasach naświetlania. Głównym celem stabilizacji obrazu jest redukcja drgań aparatu, które mogą prowadzić do rozmycia zdjęć. W praktyce, gdy fotografujemy w słabym świetle lub używamy teleobiektywów, drgania ręki stają się bardziej widoczne. Stabilizacja obrazu pozwala na użycie dłuższych czasów otwarcia migawki, co z kolei umożliwia uchwycenie większej ilości światła bez obaw o rozmycie. Na przykład, przy fotografowaniu krajobrazów lub portretów w trudnych warunkach oświetleniowych, stabilizacja może znacząco poprawić jakość zdjęć. Warto zaznaczyć, że nowoczesne systemy stabilizacji obrazu są opracowane zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, co sprawia, że są coraz bardziej skuteczne i użyteczne. Właściwe wykorzystanie stabilizacji obrazu to klucz do uzyskania wyraźnych i profesjonalnych zdjęć w różnych sytuacjach fotograficznych.

Pytanie 8

Aby uzyskać zdjęcia reportażowe, najodpowiedniejszy będzie aparat

A. prosty kompakt

B. mieszkowy

C. wielkoformatowy

D. lustrzanka cyfrowa

Lustrzanka cyfrowa to najczęściej wybierany aparat do zdjęć reportażowych ze względu na swoje unikalne cechy i możliwości. Oferuje dużą matrycę, co przekłada się na wysoką jakość obrazu, a także możliwość wymiany obiektywów, co pozwala na dostosowanie sprzętu do różnorodnych warunków fotografowania. W reportażu ważna jest szybkość reakcji, a lustrzanki cyfrowe dysponują szybkim autofokusem oraz niskim opóźnieniem migawki, co umożliwia uchwycenie dynamicznych scen. Przykłady zastosowania lustrzanki cyfrowej w reportażu obejmują dokumentowanie wydarzeń takich jak koncerty, imprezy sportowe czy codzienne życie ulicy, gdzie kluczowe jest uchwycenie autentyczności chwili. Dodatkowo, dzięki manualnym ustawieniom, fotograf może precyzyjnie kontrolować ekspozycję, co jest nieocenione w zmiennych warunkach oświetleniowych. Warto również zaznaczyć, że lustrzanki cyfrowe często wyposażone są w zaawansowane funkcje, takie jak nagrywanie wideo w wysokiej rozdzielczości, co zwiększa ich wszechstronność.

Pytanie 9

Aby zrealizować w programie Adobe Photoshop kompozycję fotograficzną z wielu obrazów, należy zastosować

A. style warstw oraz tryby mieszania

B. narzędzia selekcji, kopiowania oraz maski warstw

C. narzędzia do korekcji oraz grupy warstw

D. filtry artystyczne i warstwy dopasowujące

Wybór innych narzędzi, jak style warstwy i tryby mieszania warstw, nie jest najodpowiedniejszy w kontekście tworzenia fotomontaży, ponieważ te funkcje głównie służą do modyfikacji wyglądu już istniejących warstw, a nie do efektywnego łączenia różnych obrazów. Style warstwy, takie jak cień, blask czy gradient, mogą być używane do nadawania warstwom efektów estetycznych, ale nie pozwalają na precyzyjne selekcjonowanie i łączenie elementów z różnych źródeł. Podobnie, tryby mieszania warstw zajmują się interakcją między warstwami, co jest przydatne do osiągania określonych efektów wizualnych, jednak nie stanowią podstawowego narzędzia do budowy fotomontażu. Z drugiej strony, filtry artystyczne i warstwy dopasowania, choć mogą wspierać proces twórczy, skupiają się głównie na edytowaniu i stylizacji jednego obrazu, a nie na łączeniu wielu elementów w jedną spójną kompozycję. Użytkownik może myśleć, że te narzędzia są wystarczające, jednak ignorując znaczenie narzędzi selekcji i maski, traci możliwość precyzyjnego kontrolowania, co zostanie połączone i jak to będzie wyglądać w końcowej wersji fotomontażu. To często prowadzi do frustracji, gdyż końcowy efekt nie odpowiada zamierzonym celom artystycznym.

Pytanie 10

W programie Adobe Photoshop do poprawy błędów perspektywy można użyć filtra

A. redukcja szumu

B. korekcja obiektywu

C. szukanie krawędzi

D. rozmycie radialne

Korekcja obiektywu w programie Adobe Photoshop to funkcja, która pozwala na naprawę zniekształceń perspektywy, które mogą wystąpić w wyniku użycia obiektywów o szerokim kącie widzenia. W trakcie fotografowania, szczególnie architektury lub scen z wieloma prostymi liniami, mogą wystąpić efekty takie jak beczkowatość czy poduszkowatość, które zniekształcają krawędzie obiektów. Filtr ten umożliwia użytkownikom precyzyjne dostosowanie tych zniekształceń poprzez wybór konkretnego profilu obiektywu z bazy danych Adobe lub ręczne wprowadzenie wartości. Przykładowo, podczas edycji zdjęcia budynku, zastosowanie korekcji obiektywu pozwala na prostowanie pionowych linii, co nadaje zdjęciu bardziej realistyczny i profesjonalny wygląd. Dodatkowo, program pozwala na jednoczesne korygowanie winietowania oraz aberracji chromatycznej, co czyni go wszechstronnym narzędziem w procesie postprodukcji. W branży fotograficznej, stosowanie korekcji obiektywu jest standardem, który znacząco podnosi jakość finalnych prac.

Pytanie 11

Przygotowane zapotrzebowanie na sprzęt i materiały do realizacji zdjęć w plenerze z wykorzystaniem promieniowania podczerwonego powinno zawierać aparat fotograficzny z zestawem obiektywów oraz statyw, a także

A. filtr IR i film ortochromatyczny

B. filtr UV i film wrażliwy na promieniowanie długofalowe

C. filtr IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

D. filtr jasnoczerwony i film ortochromatyczny

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ stosowanie filtru IR (podczerwonego) oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe jest kluczowe w fotografii podczerwonej. Filtr IR pozwala na przepuszczenie jedynie promieniowania podczerwonego, blokując jednocześnie widzialne światło, co pozwala uzyskać unikalne efekty wizualne, charakterystyczne dla tego typu zdjęć. Film czuły na promieniowanie długofalowe jest niezbędny, aby uchwycić te długości fal, które są dla ludzkiego oka niewidoczne, co poszerza możliwości kreatywne fotografa. Przykładem zastosowania może być fotografia krajobrazowa, gdzie IR umożliwia uzyskanie dramatycznych kontrastów między roślinnością a niebem, a także zdjęcia medyczne, w których podczerwień pomaga w analizie ciepłoty ciała. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują także uwzględnienie odpowiednich ustawień aparatu oraz oświetlenia, aby maksymalizować jakość uzyskiwanych obrazów.

Pytanie 12

W profesjonalnej fotografii podwodnej najważniejszym elementem wyposażenia poza obudową wodoszczelną jest

A. filtr polaryzacyjny eliminujący refleksy na powierzchni wody

B. specjalny obiektyw makro o zwiększonej jasności

C. zewnętrzne źródło światła (lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe)

D. system stabilizacji obrazu kompensujący ruch wody

Zewnętrzne źródło światła, takie jak lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe, jest kluczowym elementem w profesjonalnej fotografii podwodnej. W wodzie naturalne światło ma ograniczony zasięg i intensywność, co skutkuje utratą detali oraz kolorów. W miarę jak woda staje się głębsza, kolory zaczynają zanikać – najpierw czerwony, potem pomarańczowy i żółty. Dlatego, aby uzyskać pełną paletę kolorów oraz odpowiednią ekspozycję, fotografowie podwodni muszą stosować dodatkowe źródła światła. Użycie lampy błyskowej pozwala na zrekompensowanie utraty światła oraz wydobycie szczegółów z cienia, co jest niezbędne w przypadku fotografowania obiektów, które są zbyt daleko od naturalnego źródła światła. Przykładowo, lampy błyskowe mogą być używane do oświetlania koralowców, ryb i innych organizmów morskich, co sprawia, że zdjęcia stają się bardziej żywe i atrakcyjne. Dodatkowo w profesjonalnej fotografii podwodnej stosuje się różne techniki, takie jak synchronizacja lampy błyskowej z migawką aparatu, co pozwala na uzyskanie najlepszych efektów. Dlatego odpowiednia inwestycja w system oświetleniowy jest nie tylko zalecana, ale wręcz niezbędna dla każdego profesjonalisty.

Pytanie 13

Dedykowane narzędzie do zarządzania biblioteką zdjęć i ich wstępnej obróbki to

A. Adobe Illustrator

B. CorelDRAW

C. Adobe Lightroom

D. Adobe InDesign

Zarządzanie zdjęciami oraz ich obróbka wymaga odpowiednich narzędzi, a odpowiedzi takie jak Adobe Illustrator, CorelDRAW czy Adobe InDesign nie są przeznaczone do tego celu. Illustrator to program głównie do grafiki wektorowej, skoncentrowany na tworzeniu ilustracji, logotypów oraz typografii. Jego zastosowania nie obejmują jednak zarządzania zdjęciami czy ich edycji w kontekście fotografii. CorelDRAW z kolei również skupia się na grafice wektorowej i nie posiada funkcji typowych dla programów do obróbki zdjęć, takich jak zaawansowane narzędzia do pracy z kolorami czy warstwami, które są kluczowe w Lightroomie. Zrozumienie tej różnicy jest ważne, ponieważ niepoprawne przypisanie funkcji może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania oprogramowania oraz frustracji w pracy twórczej. Adobe InDesign, pomimo że jest potężnym narzędziem do składu publikacji i projektowania layoutów, również nie jest przystosowany do zarządzania zdjęciami, a jego funkcje edycyjne są ograniczone w porównaniu z Lightroomem. Stąd błędne wybory mogą wynikać z mylnego zaznajomienia się z możliwościami tych programów, co w efekcie prowadzi do zniekształcenia rzeczywistego obrazu ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 14

W jakiej proporcji uzyskamy odbitkę pozytywową z filmu negatywowego podczas wykonywania kopiowania stykowego?

A. 1:2

B. 1:1

C. 1:0

D. 2:1

Odpowiedź 1:1 jest prawidłowa, ponieważ przy kopiowaniu stykowym z filmu negatywowego otrzymujemy odbitkę pozytywową w tej samej skali. Skalowanie 1:1 oznacza, że każdy centymetr filmu negatywowego odpowiada dokładnie jednemu centymetrowi na odbitce pozytywowej. To podejście jest zgodne z techniką kopiowania stykowego, która polega na bezpośrednim przeniesieniu obrazu z jednego medium na drugie bez zmiany jego rozmiaru. W praktyce, takie odwzorowanie jest istotne, zwłaszcza w kontekście archiwizacji i dokumentacji wizualnej, gdzie wierne oddanie detali i proporcji jest kluczowe. W branży fotografii i filmu standardy takie jak ISO 12232, które określają parametry jakości obrazu, podkreślają znaczenie precyzyjnego odwzorowania, co w przypadku kopiowania stykowego jest realizowane właśnie poprzez stosowanie skali 1:1. Pozwala to na uzyskanie wysokiej jakości odbitek, które mogą być dalej wykorzystywane do analizy, wystaw oraz w procesach postprodukcji.

Pytanie 15

W analogowej fotografii na materiale światłoczułym typu 135 obiektyw uznawany za portretowy charakteryzuje się ogniskową

A. 24 mm

B. 135 mm

C. 50 mm

D. 18 mm

Obiektyw o ogniskowej 135 mm jest uznawany za portretowy w fotografii analogowej, ponieważ zapewnia odpowiednią perspektywę oraz kompresję obrazu, co jest kluczowe dla uchwycenia naturalnego wyglądu portretowanych osób. Ogniskowa 135 mm pozwala na uzyskanie ładnego rozmycia tła, co wydobywa główny obiekt zdjęcia, czyli osobę na portrecie, na pierwszy plan. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie portretowania, gdzie istotne jest, aby uwydatnić detale twarzy oraz uniknąć zniekształceń, które mogą występować przy krótszych ogniskowych. Warto zauważyć, że obiektywy portretowe często mają też większą przysłonę, co umożliwia uzyskanie płytkiej głębi ostrości i lepszego bokeh, co jest pożądane w portretach. W praktyce, wielu fotografów korzysta z obiektywów 135 mm do sesji zdjęciowych w studio oraz w plenerze, gdzie taka ogniskowa sprawdza się idealnie do uchwycenia emocji i charakteru modela.

Pytanie 16

Obrazy HDR wyświetlane na monitorach HDR charakteryzują się

A. większą rozpiętością tonalną od czerni do bieli

B. lepszą ostrością krawędzi obiektów

C. większą kompresją pliku przy tej samej jakości

D. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie pikseli

Obrazy HDR (High Dynamic Range) wyróżniają się znacznie większą rozpiętością tonalną w porównaniu do standardowych obrazów. Oznacza to, że potrafią one ukazać szerszy zakres jasności, od głębokiej czerni do jasnej bieli, co pozwala zachować więcej szczegółów w zarówno najciemniejszych, jak i najjaśniejszych partiach obrazu. Przykładowo, przy wyświetlaniu sceny zachodu słońca na monitorze HDR, użytkownicy mogą dostrzegać detale w cieniach drzew oraz jednocześnie intensywne barwy nieba, co w tradycyjnych obrazach mogłoby być utracone. Standardy takie jak HDR10 czy Dolby Vision określają wymogi dotyczące jasności oraz kolorów, co pozwala na uzyskanie niezwykłej głębi wizualnej. Praktyczne zastosowanie HDR jest widoczne w filmach, grach oraz fotografiach, gdzie realistyczne odwzorowanie rzeczywistości jest kluczowe. Dzięki HDR artyści wizualni mają większe możliwości w kreowaniu nasyconych i zapadających w pamięć obrazów, a także mogą łatwiej wyrażać swoje zamysły artystyczne.

Pytanie 17

Podczas wymiany spalonej żarówki halogenowej w reflektorze nie powinno się dotykać nieosłoniętą dłonią elementów z szkła kwarcowego, ze względu na

A. toksyczność halogenków

B. zaokrąglone krawędzie

C. zanieczyszczenie powierzchni szkła

D. lokalne podgrzanie powierzchni szkła

Kiedy mówimy o wymianie żarówki halogenowej, pojawiają się różne aspekty, które nie powinny być mylone z istotą problemu. Toksyczność halogenków, choć teoretycznie interesująca, nie jest bezpośrednio związana z kwestią wymiany żarówki, ponieważ podczas standardowego użytkowania żarówki, halogenki nie wydzielają toksycznych substancji w niebezpiecznych ilościach. Odpowiednie postępowanie z odpadami elektronicznymi, w tym zużyty żarówki, zminimalizuje ryzyko. Miejscowe ogrzanie powierzchni szkła to również zbytnie uproszczenie tematu. Ogrzewanie może występować, ale nie jest to główny powód, dla którego nie powinno się dotykać szkła kwarcowego. Przyczyną jest raczej to, że wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do nierównomiernego rozkładu temperatury, co jest znacznie bardziej istotne. Zaoblone krawędzie, choć mogą wpływać na bezpieczeństwo, nie stanowią kluczowego zagrożenia w kontekście wymiany żarówki. Zamiast tego, najważniejsze jest zrozumienie, że wszelkie zanieczyszczenia na powierzchni szkła mogą prowadzić do poważnych problemów, a nie jedynie do nieprzyjemnych wrażeń dotykowych. Użytkownicy powinni być świadomi, że odpowiednie zachowanie podczas wymiany i serwisowania komponentów oświetleniowych jest kluczowe dla ich długowieczności oraz bezpieczeństwa. Utrzymywanie czystości i dbanie o stan techniczny reflektorów to podstawa, której należy przestrzegać.

Pytanie 18

Umieszczenie fotografii dziecka z ceremonii inauguracji roku szkolnego w przedszkolu na witrynie internetowej placówki wymaga zgody

A. opiekuna prawnego dziecka

B. dyrektora przedszkola

C. koleżanek

D. dziecka

Jeśli chodzi o publikację zdjęć dzieci, to ważne, żeby mieć zgodę ich opiekunów. To jest zgodne z przepisami o ochronie danych osobowych, takimi jak RODO. No bo pamiętaj, że dziecko nie ma jeszcze pełnych praw do podejmowania decyzji. Dlatego rodzice muszą dbać o to, aby wizerunek ich pociech był bezpieczny. Zazwyczaj trzeba mieć pisemną zgodę od opiekuna, w której dokładnie opisane jest, jakie zdjęcia będą udostępniane i do czego. Na przykład, na początku roku szkolnego rodzice mogą wypełnić formularz, w którym wyrażają zgodę na publikację zdjęć w materiałach przedszkola. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala na zachowanie prywatności dzieci i buduje zaufanie w instytucjach edukacyjnych.

Pytanie 19

Jaką część padającego światła odbija powierzchnia szarej karty?

A. 30%

B. 90%

C. 18%

D. 3%

Odpowiedzi 3%, 90% oraz 30% są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki właściwości odbicia światła przez szare karty. Przy 3% odbicia mamy do czynienia z powierzchnią o bardzo niskiej refleksyjności, co nie jest charakterystyczne dla standardowych narzędzi używanych w fotografii. Tego typu powierzchnie mogą prowadzić do niedoszacowania ilości światła, co w praktyce skutkuje niedoświetlonymi zdjęciami i utratą detali w ciemnych obszarach. Odpowiedź 90% wskazuje na błędne przekonanie, że szare karty są bliskie odbicia światła od powierzchni białych, co jest mylące. Tego typu odbicie mogłoby sugerować, że karta działa jak lusterko, co jest absolutnie nieprawdziwe, gdyż celem jej użycia jest oddanie neutralnej wartości kolorystycznej, a nie maksymalne odbicie światła. Odpowiedź 30% również zniekształca rzeczywistość, ponieważ odbicie na poziomie 30% może być mylone z innymi powierzchniami, które są stosowane w różnych zastosowaniach, ale nie spełniają roli standardu kalibracji w fotografii. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, że szara karta odbija 18% padającego światła, co czyni ją kluczowym narzędziem w zachowaniu prawidłowej ekspozycji i balansu kolorystycznego.

Pytanie 20

Metoda uzyskiwania zdjęć na posrebrzonej miedzianej płycie w pojedynczym, unikalnym egzemplarzu, bez możliwości reprodukcji, nosi nazwę

A. kalotypia

B. talbotypia

C. cyjanotypia

D. dagerotypia

Dagerotypia to jedna z pierwszych technik fotograficznych, która polega na tworzeniu obrazów na posrebrzonej płycie miedzianej. Proces ten polega na naświetlaniu płyty pokrytej warstwą srebra, co powoduje utworzenie trwałego obrazu w jednym egzemplarzu, bez możliwości powielenia. Dagerotypie charakteryzują się wyjątkową szczegółowością oraz głębią tonalną, co czyni je atrakcyjnymi dla artystów i kolekcjonerów. Technika ta była szczególnie popularna w XIX wieku, a jej zastosowania obejmowały portrety, zdjęcia krajobrazów oraz dokumentację historyczną. Dagerotypia wprowadziła nową jakość do sztuki fotograficznej, a jej standardy produkcji, takie jak odpowiednie naświetlenie i obróbka chemiczna, stały się fundamentem dla późniejszych technik. Znalezienie dagerotypu w kolekcji muzealnej czy prywatnej to skarb, ponieważ każdy egzemplarz jest unikalny i niepowtarzalny, co ma swoje odzwierciedlenie w wartości kolekcjonerskiej.

Pytanie 21

Aby uzyskać na fotografii delikatne rozmycie, należy użyć filtru

A. powielającego obraz.

B. w kształcie gwiazdy.

C. zmiękczającego.

D. zrównoważonego.

Filtr zmiękczający jest specjalnie zaprojektowany, aby wprowadzić delikatne rozmycie obrazu, co sprawia, że zdjęcia wyglądają bardziej romantycznie i artystycznie. Tego rodzaju filtr działa na zasadzie rozpraszania światła, co prowadzi do łagodzenia konturów i wygładzania szczegółów, co jest szczególnie pożądane w portretach oraz zdjęciach krajobrazowych. Używając filtru zmiękczającego, fotografowie mogą uzyskać efekt malarskiego wykończenia, co czyni zdjęcia bardziej przyjemnymi dla oka. W praktyce, aby osiągnąć pożądany efekt, należy zwrócić uwagę na odpowiednie ustawienia ekspozycji oraz czas naświetlania, ponieważ ich niewłaściwe dobranie może prowadzić do nadmiernego rozmycia. Standardem w branży fotograficznej jest stosowanie filtrów zmiękczających w celu uzyskania estetycznych portretów, zwłaszcza gdy chodzi o ujęcia zbliżeniowe, gdzie detale skóry i struktura tkanin są kluczowe. Dodatkowo, filtry te mogą być stosowane w programach graficznych, gdzie ich cyfrowe odpowiedniki oferują jeszcze większą kontrolę nad stopniem zmiękczenia obrazu.

Pytanie 22

Aby uzyskać zdjęcie owoców na tle koszyka z wyraźnym pierwszym i drugim planem, ustalono parametry ekspozycji:
− czas naświetlania 1/30 s
− przysłona f/8. Jakie parametry należy ustawić, aby tło było rozmyte, zachowując tę samą ilość światła padającego na matrycę?

A. 1/250 s, f/2,8

B. 1/250 s, f/5,6

C. 1/60 s, f/22

D. 1/125 s, f/5,6

Odpowiedź 3, czyli ustawienie czasu naświetlania na 1/250 s oraz przysłony na f/2,8, jest prawidłowe, ponieważ pozwala na uzyskanie efektu rozmytego tła przy zachowaniu tej samej ilości światła na matrycy. Zmniejszając przysłonę (f/2,8 zamiast f/8), zwiększamy ilość światła wpadającego na matrycę, co pozwala na skrócenie czasu naświetlania do 1/250 s. W praktyce, aby uzyskać pożądany efekt bokeh, czyli estetyczne rozmycie tła, istotne jest, aby stosować większe otwory przysłony. W fotografii portretowej czy makrofotografii, często używa się przysłon w zakresie f/1,4 do f/2,8, co skutkuje ładnym efektem rozmycia, podkreślając tym samym główny motyw zdjęcia. Dodatkowo, zmiana czasu naświetlania na 1/250 s pozwala na zminimalizowanie ryzyka poruszenia zdjęcia, co jest kluczowe podczas fotografowania w ruchu oraz przy dłuższych ogniskowych. Zatem, aby ostatecznie uzyskać ostry pierwszy plan i estetycznie rozmyte tło, kombinacja tej odpowiedzi jest optymalna.

Pytanie 23

Aktualnie stosowanym formatem zapisu zdjęć panoramicznych sferycznych 360° jest

A. format PSD z warstwą przezroczystości

B. format równoprostokątny (equirectangular)

C. format cyfrowy HFR (High Frame Rate)

D. format JPEG z kompresją bezstratną

Odpowiedzi, które sugerują inne formaty, nie odnoszą się bezpośrednio do specyfiki zapisu zdjęć panoramicznych sferycznych 360°. Na przykład, format JPEG z kompresją bezstratną jest używany do ogólnych zdjęć, ale nie jest odpowiedni do odwzorowywania pełnej sfery, ponieważ nie obsługuje bezpośrednio wymagań związanych z równoprostokątnym odwzorowaniem. Z kolei format cyfrowy HFR (High Frame Rate) odnosi się do częstotliwości klatek wideo, a nie do zapisu obrazów statycznych. Może to prowadzić do nieporozumień, gdyż nie uwzględnia on geometrii obrazów panoramicznych, które wymagają specyficznego formatu dla prawidłowego wyświetlania w trójwymiarowych przestrzeniach. Ostatnia propozycja, czyli format PSD, jest przeznaczona do edycji warstw w programie graficznym i nie jest kompatybilna z wymaganiami dotyczącymi panoram sferycznych. Często spotykanym błędem jest mylenie formatów graficznych z ich zastosowaniami; każdy z nich służy innemu celowi i ma różne właściwości, co może prowadzić do wyboru niewłaściwego formatu do konkretnego zastosowania. W efekcie, przy wyborze formatu dla zdjęć panoramicznych, kluczowe jest zrozumienie, jakie są ich specyfikacje i jakie zastosowania są związane z każdym z nich.

Pytanie 24

Jaką wadą obiektywu nazywamy sytuację, w której wiązka światła pochodząca z punktu leżącego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw, generuje obraz przypominający kształt przecinka?

A. Aberracja chromatyczna

B. Aberracja komatyczna

C. Dystorsja

D. Astygmatyzm

Aberracja komatyczna to wada optyczna, która występuje, gdy obiektyw nie jest w stanie poprawnie skupić promieni świetlnych wychodzących z punktu położonego poza osią optyczną. W wyniku tego, zamiast uzyskać wyraźny obraz punktowy, obraz przyjmuje kształt przecinka. Ta wada jest szczególnie ważna w kontekście obiektywów szerokokątnych oraz w fotografii nocnej, gdzie źródła światła, takie jak gwiazdy, mogą być rozmyte. W praktyce, aby zminimalizować aberrację komatyczną, projektanci obiektywów stosują różnorodne elementy optyczne, które pomagają poprawić ogniskową i równoległość promieni świetlnych. Dobre praktyki obejmują wykorzystanie soczewek asferycznych i specjalnych powłok antyrefleksyjnych, które poprawiają jakość obrazu i zmniejszają występowanie aberracji. Wiedza o aberracji komatycznej jest istotna nie tylko dla fotografów, ale również dla inżynierów optyków, którzy projektują systemy optyczne w zastosowaniach takich jak astronomia czy mikroskopia.

Pytanie 25

Jakie narzędzie w programie graficznym pozwala na wyodrębnienie obiektu z obrazu?

A. Szybka maska

B. Przesunięcie

C. Pipeta

D. Wyostrzenie

Wybór narzędzi, które nie są przeznaczone do zaznaczania obiektów, prowadzi do nieefektywnej pracy oraz frustracji w procesie edycji. Kroplomierz to narzędzie stosowane w grafice do próbkowania kolorów z obrazu, co umożliwia użytkownikom uzyskanie dokładnych wartości kolorów, ale nie ma zastosowania w zaznaczaniu elementów. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że kroplomierz może pomóc w zaznaczaniu, ponieważ wpływa na kolorystykę, jednak jego funkcjonalność skupia się na selekcji kolorów, a nie na zaznaczaniu obiektów. Przesunięcie to narzędzie, które służy do przemieszczania zaznaczonych obiektów, ale wymaga wcześniejszego zaznaczenia, co czyni je bezużytecznym w kontekście inicjacji zaznaczenia. Wyostrzanie to technika edytorska używana do poprawy wyrazistości obrazu i zwiększenia kontrastu krawędzi, ale nie ma bezpośredniego związku z procesem zaznaczania. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie narzędzia graficzne mogą pełnić podobne funkcje, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowania. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każde narzędzie w programach graficznych ma swoje wyspecjalizowane funkcje, a ich skuteczne wykorzystanie wymaga odpowiedniej znajomości ich przeznaczenia.

Pytanie 26

Do działań związanych z organizowaniem planu zdjęciowegonie wlicza się

A. sporządzenia szkicu planu zdjęciowego

B. przygotowania sprzętu oświetleniowego oraz pomiaru światła

C. wykonywania zdjęć i archiwizowania obrazów

D. przygotowania potrzebnego sprzętu fotograficznego

Zajmowanie się zdjęciami i archiwizowaniem materiałów jest ważne, ale to już etap po zrealizowaniu planu zdjęciowego. Właściwie, to właśnie organizacja takiego planu polega na zbieraniu wszystkich potrzebnych rzeczy, żeby sesja poszła gładko. Na przykład, trzeba przygotować sprzęt fotograficzny i oświetleniowy, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy. Rysowanie szkicu planu zdjęciowego też jest istotne, bo pomaga określić, co chcemy uchwycić i jak ma wyglądać całe nagranie. Archiwizacja to ważna sprawa, ale to dzieje się dopiero po zakończeniu zdjęć, gdy wszystko już jest gotowe do obróbki. W naszej branży, dobrze zaplanowane etapy pracy to klucz do sukcesu i lepszej jakości efektów końcowych.

Pytanie 27

W jakich warunkach oświetleniowych należy przeprowadzać obróbkę materiałów negatywowych o panchromatycznym uczuleniu?

A. W świetle czerwonym

B. W całkowitej ciemności

C. W świetle niebieskim

D. W świetle żółtym

Obróbka materiałów negatywowych o uczuleniu panchromatycznym musi być realizowana w zupełnej ciemności, ponieważ panchromatyczne emulsje są wrażliwe na pełne spektrum światła widzialnego. Działanie jakiegokolwiek światła może prowadzić do niepożądanych reakcji chemicznych, co skutkuje zniekształceniem obrazu i utratą szczegółów. W praktyce, negatywy panchromatyczne są często wykorzystywane w fotografii artystycznej oraz w produkcji filmowej, gdzie precyzja odwzorowania kolorów i detali jest kluczowa. Zasady dotyczące pracy w ciemności są zgodne z normami ISO 12332 oraz ISO 16067, które podkreślają znaczenie minimalizacji ekspozycji na światło w procesie obróbki. Właściwe przygotowanie pomieszczenia do obróbki, zaopatrzenie się w ciemne materiały i stosowanie czerwonych lub pomarańczowych filtrów do oświetlenia, jeżeli to konieczne, są częścią dobrych praktyk w tej dziedzinie. Przykładowo, w laboratoriach fotograficznych często stosuje się ciemnie z odpowiednią wentylacją i wyposażeniem, aby zapewnić idealne warunki do pracy z materiałami wrażliwymi na światło.

Pytanie 28

Wskaż elementy dodatkowe do lamp studyjnych, które nie są przeznaczone do rozpraszania światła?

A. Strumiennica

B. Parasol

C. Plaster miodu

D. Soft Box

Strumiennica to akcesorium, które skupia światło, zamiast je rozpraszać. Jej konstrukcja umożliwia skierowanie promieni świetlnych w określonym kierunku, co pozwala na uzyskanie intensywnego i precyzyjnego oświetlenia. W praktyce strumiennice są często wykorzystywane w studiach fotograficznych oraz podczas produkcji filmowej, gdzie kluczowe jest kontrolowanie źródła światła. Dzięki nim można uzyskać efekty takie jak mocne podkreślenie detali lub stworzenie głębokiego cienia, co jest ważne przy pracy nad kompozycją obrazu. Warto zauważyć, że stosowanie strumiennic jest zgodne z zasadami dobrego oświetlenia, ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie energii świetlnej oraz osiągnięcie zamierzonych efektów artystycznych. W kontekście standardów branżowych, strumiennice często znajdują się w zestawach profesjonalnych lamp studyjnych, co świadczy o ich dużym znaczeniu w pracy z oświetleniem.

Pytanie 29

W przypadku, gdy aparat nie będzie używany przez dłuższy okres, powinno się przede wszystkim

A. wyjąć baterie z urządzenia

B. usunąć matrycę i ją wyczyścić

C. przetrzeć korpus delikatną ściereczką nasączoną rozpuszczalnikiem

D. odstawić aparat w dobrze wentylowane miejsce

Wyjęcie baterii z aparatu fotograficznego, gdy nie jest on używany przez dłuższy czas, jest kluczową praktyką, która zabezpiecza zarówno akumulator, jak i sam aparat. Akumulatory litowo-jonowe, powszechnie używane w aparatach, mogą z biegiem czasu ulegać degradacji, zwłaszcza jeśli pozostają w urządzeniu, gdzie mogą być narażone na niekorzystne warunki, takie jak wysokie temperatury czy wilgoć. Wyjmując baterie, zmniejszamy ryzyko ich samozapłonu, a także unikamy sytuacji, w której bateria zaczyna przeciekać, co może uszkodzić elektronikę aparatu. Dodatkowo, aparaty powinny być przechowywane w chłodnych, suchych miejscach, co dodatkowo wydłuża żywotność akumulatorów. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu baterii, nawet jeśli aparat nie jest używany, aby zapewnić jego gotowość do działania w momencie, gdy będzie potrzebny. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie specjalnych pojemników na baterie, które chronią je przed uszkodzeniami mechanicznymi i zwarciami.

Pytanie 30

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 15 m

B. Około 1 m

C. Około 30 m

D. Około 5 m

Odpowiedź 'około 5 m' jest prawidłowa, ponieważ obliczenie odległości, z jakiej powinno być oświetlane fotografowane obiekt, opiera się na zastosowaniu zasady, że odległość do obiektu powinna odpowiadać wartości liczby przewodniej lampy błyskowej, liczby przesłony oraz ISO. W przypadku lampy o liczbie przewodniej LP=42, przy ISO 100 i przysłonie f/8, odległość można obliczyć przy pomocy wzoru: Odległość = LP / (f/stopień). Zatem, w tym wypadku odległość wynosi 42 / 8 = 5,25 m, co zaokrąglamy do około 5 m. W praktyce, prawidłowe ustawienie lampy w tej odległości zapewni odpowiednie naświetlenie obiektu, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy produktowej. Użycie lampy błyskowej w tej odległości pozwala na uzyskanie naturalnych cieni oraz nieprzeciążenie ekspozycji, co jest szczególnie istotne w pracy z różnorodnymi materiałami i kolorami. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami, warto zawsze stosować technikę testowania oświetlenia przed właściwą sesją, aby dostosować parametry do konkretnego scenariusza fotograficznego.

Pytanie 31

W cyfrowym procesie postprodukcji określenie "clipping" oznacza

A. dodawanie efektów specjalnych do fotografii

B. proces kadrowania obrazu do określonego formatu

C. usuwanie niepożądanych elementów ze zdjęcia

D. utratę detali w prześwietlonych lub niedoświetlonych obszarach

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi pokazuje pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i praktyk w cyfrowej postprodukcji. Proces kadrowania obrazu do określonego formatu, choć ważny, nie ma nic wspólnego z clippingiem. Kadrowanie to technika, która polega na selektywnym wybieraniu fragmentu obrazu, co nie wpływa na utratę detali w jasnych lub ciemnych obszarach. Usuwanie niepożądanych elementów ze zdjęcia jest również osobnym procesem, który może polegać na retuszu czy edytowaniu, ale nie dotyczy bezpośrednio problemów z clippingiem, które są związane z zakresami tonalnymi. Dodawanie efektów specjalnych do fotografii, mimo że jest częścią postprodukcji, również nie odnosi się do zjawiska clippingu, które jest ściśle związane z jasnością i kontrastem. Różne podejścia do postprodukcji wymagają zrozumienia, jak wartości jasności i kolorów są interpretowane przez programy graficzne i jak mogą wpływać na końcowy efekt wizualny. Zrozumienie clippingu jest kluczowe dla fotografa czy videografa, ponieważ unikanie tego zjawiska pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu i zachowanie detali, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, to ignorowanie podstawowych zasad ekspozycji oraz nieznajomość różnic między różnymi procesami edycyjnymi.

Pytanie 32

Aby uzyskać zdjęcie całej postaci koszykarza z trybuny podczas meczu, jaki obiektyw aparatu fotograficznego powinien być użyty, żeby skutecznie wypełnić kadr?

A. 70-200 mm

B. 18-55 mm

C. 35 mm

D. 24 mm

Wybór obiektywu o ogniskowej 70-200 mm jest trafny, gdyż tego typu obiektywy oferują wszechstronność, która jest niezbędna podczas fotografowania sportów drużynowych, takich jak koszykówka. Dzięki zmiennej ogniskowej możliwe jest uchwycenie detali oraz pełnej sylwetki zawodnika z różnych odległości. Ogniskowa 70 mm umożliwia zbliżenie na postać koszykarza, natomiast 200 mm pozwala na uchwycenie akcji z większej odległości, co jest przydatne, gdy nie można zbliżyć się do boiska. Dodatkowo, obiektywy tej klasy często charakteryzują się dużą jasnością, co z kolei pozwala na uzyskanie lepszych efektów w warunkach słabego oświetlenia, co jest częstym wyzwaniem w halach sportowych. W praktyce, fotografowie sportowi często sięgają po obiektywy z tej kategorii, ponieważ zapewniają one odpowiednią jakość obrazu oraz możliwość szybkiej reakcji na dynamiczne sytuacje, które mają miejsce w trakcie meczu.

Pytanie 33

W nowoczesnych technikach fotografii produktowej termin splash photography odnosi się do

A. specjalnej metody oświetlenia rozpraszającego refleksy na powierzchniach

B. fotografowania z użyciem gęstej mgły do stworzenia efektu atmosferycznego

C. fotografowania płynów w ruchu z użyciem bardzo krótkich czasów ekspozycji

D. techniki łączenia zdjęć produktów z efektami wodnymi dodanymi cyfrowo

W analizie błędnych odpowiedzi, warto zauważyć, że niektóre z nich mogą wydawać się kuszące, ale w rzeczywistości nie oddają istoty splash photography. Na przykład technika łączenia zdjęć produktów z efektami wodnymi dodanymi cyfrowo nie jest związana z uchwyceniem ruchu płynów w czasie rzeczywistym. Tego rodzaju podejście często ogranicza się do postprodukcji, co zmienia fundamentalnie charakter zdjęcia i nie oddaje rzeczywistych wyzwań oraz umiejętności wymaganych w fotografii produktowej. Kolejno, specjalna metoda oświetlenia rozpraszającego refleksy na powierzchniach skupia się na eliminowaniu niepożądanych odblasków, co jest istotne, ale nie ma bezpośredniego związku z dynamiką płynów, której celem jest splash photography. Ostatnia odpowiedź mówiąca o fotografowaniu z użyciem gęstej mgły do stworzenia efektu atmosferycznego również wprowadza w błąd, ponieważ koncentruje się bardziej na efekcie wizualnym niż na uchwyceniu akcji i dynamiki w kadrze. Te błędne podejścia mogą wynikać z mylnego rozumienia, że fotografia produktowa opiera się wyłącznie na sztucznych efektach, a nie na rzeczywistym uchwyceniu momentów, co jest kluczem w splash photography. Zrozumienie tej różnicy jest istotne dla każdego, kto pragnie rozwijać swoje umiejętności w tej dziedzinie.

Pytanie 34

Które z narzędzi w Adobe Photoshop najlepiej nadaje się do miejscowej korekcji cieni i świateł?

A. Color Picker (Próbnik koloru)

B. Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie)

C. Magic Wand (Różdżka)

D. Crop Tool (Kadrowanie)

Narzędzie Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie) w Adobe Photoshop jest doskonałym wyborem do miejscowej korekcji cieni i świateł, ponieważ pozwala na precyzyjne manipulowanie jasnością i kontrastem wybranych obszarów obrazu. Umożliwia to artystyczne podejście do retuszu zdjęć, gdzie można podkreślić detale w cieniach lub wyeksponować jaśniejsze fragmenty bez wpływu na całe zdjęcie. Na przykład, jeśli chcemy uwydatnić rysy twarzy modela, używamy narzędzia Rozjaśnianie na wybranych partiach, a następnie narzędzia Ściemnianie w miejscach, gdzie chcemy dodać głębi. Warto pamiętać, że przez nadmierne rozjaśnianie lub ściemnianie można uzyskać niepożądane efekty, dlatego ważne jest, aby zawsze pracować na warstwach i dostosowywać intensywność efektu. Zastosowanie tych narzędzi w odpowiednich proporcjach i z umiarem to klucz do uzyskania naturalnych i efektownych rezultatów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obróbce zdjęć.

Pytanie 35

Plan portretowy, na którym widoczna jest cała postać fotografowanej osoby, nazywany jest planem

A. średnim

B. bliskim

C. ogólnym

D. pełnym

Plan portretowy, który obejmuje całą sylwetkę osoby, nazywamy planem pełnym. To dlatego, że pokazuje postać w kontekście otoczenia, co pozwala zobaczyć nie tylko detale, ale też jak ta osoba współgra z tym, co ją otacza. W fotografii ten rodzaj ujęcia jest bardzo ceniony w portretach, bo mamy wgląd w całość - ciało i kontekst. Na przykład, zdjęcie osoby stojącej w parku pokazuje nie tylko jej rysy, ale też, jak się odnosi do tła. Warto pamiętać, że dobry plan pełny nie tylko pokazuje postać, ale również wpływa na to, jak widz interpretuje obraz, dając mu szersze znaczenie. Takie podejście często widzimy w reklamach czy fotografii modowej, gdzie cała sylwetka modela w połączeniu z otoczeniem może być kluczowym elementem całej prezentacji.

Pytanie 36

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej służy głównie do

A. zwiększenia głębi ostrości

B. redukcji drgań przy długich ekspozycjach

C. podwyższenia kontrastu obrazu

D. korekcji perspektywy zbieżnej

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej, polegająca na stosowaniu obiektywów o ruchomej płaszczyźnie, jest przede wszystkim wykorzystywana do korekcji perspektywy zbieżnej. W tradycyjnej fotografii architektonicznej, obiektywy mogą powodować efekt zbieżających się linii, szczególnie przy fotografowaniu wysokich budynków. W przypadku użycia obiektywu tilt-shift, możemy przechylać i przesuwać płaszczyznę ostrości, co pozwala na prostowanie zbieżnych linii i uzyskanie bardziej naturalnego widoku budowli. Przykładowo, fotografując drapacze chmur, dzięki tej technice można uzyskać zdjęcia, które lepiej oddają rzeczywiste proporcje obiektów. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii architektonicznej, gdzie kluczowe jest przedstawienie obiektów w sposób odwzorowujący ich rzeczywisty wygląd. Ważnym aspektem jest również dbałość o kompozycję, co w połączeniu z techniką tilt-shift, pozwala uzyskać niezwykłe efekty wizualne, których nie osiągnęlibyśmy przy użyciu standardowych obiektywów.

Pytanie 37

Drukarki jakiego rodzaju nie powinny być stosowane do drukowania obrazów zawierających tekst oraz dokładne schematy?

A. Atramentowe piezoelektryczne

B. Laserowe

C. Termosublimacyjne

D. Atramentowe termiczne

Drukarki termosublimacyjne, atramentowe piezoelektryczne oraz atramentowe termiczne oferują różnorodne mechanizmy wydruku, które w określonych warunkach mogą być bardziej odpowiednie do produkcji obrazów zawierających tekst i precyzyjne schematy. Drukarki termosublimacyjne działają na zasadzie sublimacji barwnika, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości obrazów o bogatej kolorystyce i płynnych przejściach tonalnych. Są one często wykorzystywane w produkcji zdjęć oraz reprodukcji graficznych, gdzie jakość i detale są kluczowe. Drukarki atramentowe piezoelektryczne wykorzystują technologię, w której krople atramentu są precyzyjnie aplikowane na papier, co pozwala na uzyskanie znakomitej precyzji w detalu i kolorze. Typowe zastosowanie tych urządzeń obejmuje drukowanie materiałów promocyjnych oraz dokumentów technicznych, w których istotna jest jakość odwzorowania detali. Z kolei drukarki atramentowe termiczne działają na zasadzie podgrzewania atramentu, co skutkuje jego odparowaniem i nanoszeniem na papier. Choć mogą one dostarczać dobrą jakość wydruku, w kontekście tekstu i schematów technicznych często nie osiągają poziomu precyzji oferowanego przez inne technologie. Powszechnym błędem jest mylenie zalet każdej z technologii, co prowadzi do wyboru nieodpowiednich urządzeń do konkretnych zastosowań. Wybór odpowiedniej drukarki powinien opierać się na zrozumieniu wymagań dotyczących jakości, precyzji oraz typu materiałów do druku.

Pytanie 38

Aktualnie powszechnie stosowanym standardem protokołu komunikacji między aparatem cyfrowym a komputerem jest

A. PTP (Picture Transfer Protocol)

B. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

C. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

D. FTP (File Transfer Protocol)

FTP, czyli File Transfer Protocol, to ogólny protokół do przesyłania plików, który może być stosowany zarówno do przesyłania obrazów, jak i dokumentów. Choć FTP jest powszechnie stosowany do przesyłania plików pomiędzy serwerami i klientami, nie jest on zoptymalizowany dla urządzeń takich jak aparaty cyfrowe. Używanie FTP do transferu zdjęć z aparatu na komputer często wymaga dodatkowego oprogramowania, co sprawia, że proces może być mniej wygodny. HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, jest natomiast podstawowym protokołem używanym w Internecie do przesyłania danych. Choć jest niezwykle ważny dla stron internetowych i przesyłania danych w sieci, nie jest przeznaczony do komunikacji z aparatami cyfrowymi. SMTP, Simple Mail Transfer Protocol, z kolei jest protokołem używanym do wysyłania e-maili. Jego zastosowanie w kontekście przesyłania zdjęć z aparatów jest całkowicie nieadekwatne, ponieważ nie obsługuje on bezpośredniego przesyłania plików z urządzeń fotograficznych. Przy wyborze metody przesyłania zdjęć ważne jest, aby kierować się specyfiką i przeznaczeniem protokołu. Wybór nieodpowiedniego protokołu może prowadzić do nieefektywności oraz frustracji w procesie transferu danych.

Pytanie 39

Aby zrealizować cyfrową makrofotografię ziarenka grochu, powinno się użyć

A. nasadki powiększającej.

B. pierścieni pośrednich.

C. obiektywu lustrzanego.

D. teleobiektywu.

Pierścienie pośrednie to elementy optyczne, które umożliwiają uzyskanie większego powiększenia w fotografii makro. Działają na zasadzie wydłużenia odległości między obiektywem a matrycą aparatu, co pozwala na zbliżenie się do obiektów i uchwycenie ich detali. Dzięki temu można uzyskać ostrość i wyrazistość, których wymaga cyfrowa makrofotografia, zwłaszcza przy tak małych obiektach jak ziarenka grochu. Używając pierścieni pośrednich, można pracować z różnymi obiektywami, co sprawia, że są one wszechstronne i praktyczne w użyciu. Przykładowo, stosując pierścienie z obiektywem standardowym, uzyskujemy znacznie lepsze rezultaty w zbliżeniach, niż przy użyciu standardowego obiektywu, co jest istotne w dokumentacji naukowej czy artystycznej. Warto dodać, że ich stosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii makro, co potwierdzają liczne publikacje branżowe.

Pytanie 40

Bez znajomości rozdzielczości drukarki, plik cyfrowy przeznaczony do umieszczenia w folderze reklamowym powinien być stworzony w rozdzielczości

A. 200 ppi

B. 72 ppi

C. 300 ppi

D. 150 ppi

Rozdzielczość 300 ppi (pikseli na cal) jest standardem stosowanym w przygotowywaniu materiałów przeznaczonych do druku. Wysoka rozdzielczość pozwala uzyskać lepszą jakość wydruku, co jest szczególnie istotne przy projektach reklamowych, które mają przyciągać uwagę klientów i prezentować produkty w korzystnym świetle. Przygotowując plik w rozdzielczości 300 ppi, zapewniamy, że szczegóły będą wyraźne i ostre, co jest kluczowe w przypadku zdjęć, grafik oraz tekstu. W praktyce, jeśli plik przygotowany w niższej rozdzielczości, np. 150 ppi lub 72 ppi, zostanie wydrukowany, może skutkować rozmytymi obrazami oraz nieczytelnym tekstem, co negatywnie wpłynie na odbiór materiału. W kontekście standardów branżowych, 300 ppi jest powszechnie akceptowane jako minimalna wartość rozdzielczości dla materiałów drukowanych, aby zapewnić najwyższą jakość prezentacji. Dobrą praktyką jest również zapoznanie się z wymaganiami konkretnego drukarza, ponieważ mogą oni mieć własne preferencje dotyczące rozdzielczości.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej