Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 20 marca 2025 10:41
Data zakończenia: 20 marca 2025 11:00

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Strona publikacji, która nie jest zadrukowana, nazywana jest

A. składką

B. łamem

C. kolumną

D. wakatem

Łam, składka i kolumna to terminy, które odnoszą się do różnych aspektów publikacji, ale nie definiują niezadrukowanej strony. Łam to termin związany z układem graficznym, który określa sposób rozmieszczenia tekstu i obrazów na stronie, co jest kluczowe dla estetyki i czytelności materiału. Składka odnosi się natomiast do grupy złożonych stron, które są zszywane lub łączone, tworząc całość publikacji. W kontekście składu, niezadrukowana strona nie jest w rzeczywistości składką, lecz przestrzenią, która może być wykorzystana w sposób bardziej kreatywny. Kolumna to jednostka tekstu w układzie strony, zazwyczaj w ramach łamu – oznacza to, że w kontekście układu graficznego odnosi się do podziału tekstu, a nie samej przestrzeni niewykorzystanej. Błędy myślowe, które prowadzą do wybrania tych terminów, wynikają z niepełnego zrozumienia struktury publikacji i ich funkcji. Ważne jest, aby rozróżniać te terminy, aby uniknąć zamieszania w kontekście pracy z dokumentami wydawniczymi i dostosowywania ich do standardów branżowych.

Pytanie 2

Ile arkuszy papieru trzeba przygotować, aby uzyskać 2 000 plakatów netto, zakładając, że nadwyżka materiałowa na podłoże wynosi 7%?

A. 2 000

B. 2 700

C. 2 140

D. 1 070

Aby obliczyć liczbę arkuszy drukowych potrzebnych do uzyskania 2000 plakatów netto, musimy uwzględnić nadwyżkę materiałową wynoszącą 7%. Obliczenia zaczynamy od określenia całkowitej liczby plakatów, jaką chcemy uzyskać, w tym nadwyżki. Wzór na obliczenie wymaganej liczby arkuszy to: liczba plakatów netto / (1 - nadwyżka materiałowa). W naszym przypadku obliczenia wyglądają następująco: 2000 / (1 - 0,07) = 2000 / 0,93 = 2150,54. Oznacza to, że potrzebujemy 2151 arkuszy, a po zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej otrzymujemy 2140 arkuszy, co jest odpowiedzią nr 2. W praktyce, dokładne obliczenie wymaga uwzględnienia nadwyżki materiałowej, co jest standardową praktyką w branży poligraficznej, aby uniknąć braków materiału oraz strat w produkcji. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność procesu drukowania, ale również zapewnia lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Jak nazywa się typ rastra, w którym wszystkie punkty mają tę samą wielkość, natomiast różni się odległość między nimi?

A. Hybrydowy

B. Stochastyczny

C. Autotypijny

D. Amplitudowy

Wybór odpowiedzi, które są nieprawidłowe, wynika z pewnych nieporozumień dotyczących definicji rastrów i ich właściwości. Rastr stochastyczny, który jest poprawną odpowiedzią, różni się od rastra amplitudowego, który wiąże się z analizą sygnałów w kontekście ich amplitudy oraz częstotliwości, a nie z rozmieszczeniem punktów. Z kolei rastr autotypijny dotyczy głównie sposobu reprodukcji, a nie samego rozmieszczenia punktów. Jego celem jest uzyskanie jak najwierniejszej reprodukcji wzoru oryginalnego, co nie jest związane z losowym umiejscowieniem. Zastosowanie rastra hybrydowego wskazuje na integrację różnych typów rastrów, co w tym kontekście nie odnosi się do zróżnicowanej odległości między punktami. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych właściwości rastrów ze względu na ich użycie w różnych dziedzinach. Na przykład, stochastyczność nie dotyczy jedynie losowości, ale także rozkładu punktów, co jest kluczowe w analizie obrazów, podczas gdy inne odpowiedzi koncentrują się na aspektach, które nie mają bezpośredniego związku z omawianym zagadnieniem. Zrozumienie różnic między tymi typami rastrów oraz ich właściwych zastosowań jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji i stosowania technologii związanych z obrazowaniem, co wskazuje na potrzebę głębszej znajomości tematu.

Pytanie 5

Który z poniższych zapisów jest skonstruowany zgodnie z zasadami pisowni?

A. Czarno - biały

B. Czarno—biały

C. Czarno - biały

D. Czarno-biały

Błędne odpowiedzi, takie jak "Czarno - biały", "Czarno—biały" i "Czarno - biały", wskazują na nieporozumienie dotyczące zasad pisowni wyrażeń złożonych w języku polskim. W pierwszym przypadku, obecność spacji przed i po myślniku jest niezgodna z regułami ortograficznymi, które jasno określają, że myślnik powinien łączyć elementy bez odstępu. W polskim piśmiennictwie, szczególnie w tekstach formalnych, przestrzeganie zasad interpunkcyjnych jest kluczowe dla zachowania profesjonalizmu. Kolejna z wymienionych odpowiedzi, "Czarno—biały", ma mylnie zastosowany długi myślnik (em dash), który nie jest odpowiedni w kontekście łączenia wyrazów w języku polskim. W standardach typograficznych właściwe jest używanie myślnika (en dash) do łączenia przymiotników, co jest powszechnie akceptowane w literaturze oraz dokumentacji. Zrozumienie tych różnic jest ważne dla uniknięcia błędów, które mogą prowadzić do nieporozumień w komunikacji, szczególnie w środowiskach profesjonalnych, gdzie precyzja ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 6

W jakiej przestrzeni barwnej powinny być tworzone materiały graficzne przeznaczone do naświetlania form drukarskich oraz procesu druku offsetowego?

A. RGB

B. CMYK

C. L*a*b*

D. HSB

Odpowiedź CMYK jest prawidłowa, ponieważ jest to przestrzeń barwna, która najlepiej odzwierciedla proces drukowania offsetowego. Model CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Key (Czarny), jest standardem w branży poligraficznej. Używa się go do przygotowywania materiałów graficznych przeznaczonych do druku, ponieważ opiera się na subtraktywnym mieszaniu kolorów, które jest zgodne z rzeczywistym procesem nakładania tuszy na papier. Drukując w systemie CMYK, kolory powstają poprzez odejmowanie od białego światła, co odzwierciedla sposób, w jaki tusze łączą się na papierze. Przykładem zastosowania CMYK może być projektowanie broszur, plakatów czy etykiet, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe. W praktyce przygotowanie plików graficznych w tej przestrzeni barwnej pozwala na osiągnięcie optymalnych rezultatów w druku offsetowym, co jest zgodne z normami ISO 12647, dotyczących zarządzania jakością w procesach drukowania.

Pytanie 7

Format o wymiarach 320 x 450 mm jest oznaczany symbolem

A. A3

B. RA3

C. C3

D. SRA3

Wybór innych opcji, takich jak A3, C3 czy RA3, opiera się na niewłaściwym zrozumieniu klasyfikacji formatów papieru. Format A3, choć popularny w druku, ma wymiary 297 x 420 mm, co jest znacząco mniejsze niż wymagane 320 x 450 mm. Użycie A3 do oznaczenia tego formatu prowadzi do niedopasowania i problemów w realizacji projektów, które wymagają precyzyjnych wymiarów. C3 jest również błędnym wyborem, ponieważ odnosi się do formatu kopert, a nie papieru. Natomiast RA3 to również inny format, który jest przeznaczony do druku, ale jego wymiary to 305 x 430 mm, co również nie odpowiada wymaganym wymiarom 320 x 450 mm. Typowe błędy myślowe w takich przypadkach obejmują utożsamianie formatów z ich przeznaczeniem, a także mylenie standardów papieru ISO z innymi specyfikacjami. Zrozumienie, że każdy z tych formatów ma swoje konkretne zastosowania i wymiary, jest kluczowe dla skutecznej pracy w branży graficznej i druku. Wiedza na temat właściwego formatu papieru jest niezbędna, aby uniknąć problemów w produkcji, jak również zapewnić odpowiednie przygotowanie materiałów do druku.

Pytanie 8

Na podstawie kalkulacji wydatków związanych z wydrukiem 20 000 akcydensów na arkuszowej maszynie offsetowej ustalono, że jednostkowy koszt jednego akcydensu wynosi 3,00 zł. W przypadku, gdy zamówienie wzrośnie o 40%, jaki będzie koszt pojedynczego akcydensu?

A. nie zmieni się z uwagi na zbyt mały przyrost nakładu

B. wzrośnie z powodu większej liczby zmian w pracy drukarza

C. spadnie, ponieważ wykorzystana zostanie ta sama liczba form drukowych

D. wzrośnie, ponieważ zwiększy się nakład

Hmm, odpowiedzi, które mówią, że koszt jednostkowy akcydenów wzrośnie albo zostanie taki sam, są trochę na bakier z prawdą. Bo wzrost zamówienia o 40% wcale nie musi oznaczać wyższych kosztów jednostkowych. Tak naprawdę, przy większym nakładzie te stałe koszty rozkładają się na więcej produktów, co powinno obniżyć koszty. Warto też pamiętać o produkcji masowej, która daje oszczędności. Mówiąc, że większa liczba zmian pracy drukarza podniesie koszt jednostkowy, nie uwzględnia się, że przy dobrej organizacji i nowoczesnych technologiach, czas drukowania na jednostkę może być krótszy. Jeśli zamawiamy więcej, to drukarnia nie zmienia liczby form, więc koszty przygotowania wciąż są takie same, co prowadzi do ich rozkładu na większą liczbę jednostek. Złe założenia mogą prowadzić do złych wniosków o kosztach produkcji, a to może przyczynić się do nieodpowiednich decyzji zakupowych klientów.

Pytanie 9

Włókna w papierowej etykiecie, która ma być przyklejana do butelki, powinny być ustawione w

A. dowolnym kierunku w odniesieniu do wysokości etykiety

B. prostopadłym do wysokości etykiety

C. ukośnym w stosunku do wysokości etykiety

D. równoległym do wysokości etykiety

Kierunek włókien w papierowej etykiecie, który jest dowolny, może prowadzić do wielu problemów związanych z aplikacją oraz trwałością. Taki wybór może skutkować osłabieniem etykiety, co jest szczególnie niekorzystne w przypadku butelek narażonych na zmiany temperatury lub wilgotność. Orientacja włókien ma kluczowe znaczenie dla wytrzymałości papieru; włókna papierowe są bardziej wytrzymałe w kierunku ich ułożenia. Wybór kierunku prostopadłego do wysokości etykiety wprowadza dodatkowe napięcia i może prowadzić do łatwego zrywania się etykiety podczas aplikacji. Ukośne ułożenie włókien z kolei może powodować trudności w precyzyjnym nałożeniu etykiety na butelkę, prowadząc do jej odkształceń i problemów z estetyką. W praktyce takie błędne podejście często wynika z braku zrozumienia właściwości materiałów używanych w produkcji etykiet, co jest kluczowe w kontekście zastosowań przemysłowych. Warto pamiętać, że dobrą praktyką jest stosowanie się do zasad jakości oraz standardów branżowych, takich jak normy ISO, które jasno definiują wymogi dotyczące orientacji materiałów opakowaniowych. Ostatecznie, wybór niewłaściwego kierunku włókien może prowadzić do obniżenia jakości produktu finalnego, co jest nie do zaakceptowania w konkurencyjnym środowisku rynkowym. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości etykiet i zadowolenia klientów.

Pytanie 10

Ile separacji kolorystycznych trzeba wykonać, aby na maszynie formatu BI wydrukować broszurę 32-stronicową w formacie B5 w technice wielobarwnej (CMYK), przy użyciu dodatkowego koloru Pantone na pierwszej stronie oraz lakieru wybiórczego na drugiej stronie?

A. 10

B. 4

C. 8

D. 6

Rozważając odpowiedzi 6, 8 i 4, warto zauważyć, że błędne podejścia do obliczeń separacji barwnych często wynikają z niedostatecznego zrozumienia procesu druku i specyfiki używanych kolorów. Niektóre z tych odpowiedzi mogą zakładać, że każda strona wymaga tylko podstawowych separacji CMYK, co jest mylące w kontekście obecności dodatkowych kolorów i wykończeń. Na przykład, wprawdzie w druku CMYK zwykle wystarczą cztery separacje, ale w przypadku, gdy wykorzystujemy kolor Pantone, należy dodać kolejną separację na ten kolor. Osoby, które odpowiedziały 6, mogły pomyśleć, że proces lakierowania wybiórczego nie wymaga dodatkowych separacji, co jest błędne. Lakierowanie wybiórcze jest istotnym elementem, który także powinien być uwzględniony, ponieważ dodaje on wykończenie, które powinno być realizowane na odrębnej separacji. Odpowiedzi 8 i 4 również pomijają konieczność precyzyjnego obliczenia liczby separacji związanych z poszczególnymi stronami broszury, co jest kluczowe w profesjonalnym druku. Wiele osób może również mylić koncepcję drukowania z liczbą stron, nie biorąc pod uwagę specyfiki lokalnych procesów produkcji oraz norm branżowych. Dlatego tak istotne jest, aby rozumieć pełny zakres wymagań związanych z projektem druku, aby uniknąć błędnych założeń dotyczących liczby potrzebnych separacji.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Którą operację obróbki bitmapy przedstawia ilustracja?

A. Korektę kolorystyczną.

B. Przycinanie obrazu.

C. Wypaczanie kształtów.

D. Nakładanie gradientu.

Korekta kolorystyczna to jedna z kluczowych operacji w obróbce bitmapy, która pozwala na uzyskanie bardziej dynamicznych i estetycznych efektów w obrazach. Zastosowanie narzędzi takich jak krzywe tonalne umożliwia precyzyjny wpływ na jasność oraz kontrast poszczególnych kanałów kolorów. W kontekście aplikacji graficznych, takich jak Adobe Photoshop, wykorzystanie krzywych pozwala na znacznie bardziej zaawansowaną kontrolę nad kolorystyką niż tradycyjne suwakowe korekty. Umożliwia to artystom i grafików dostosowanie kolorów do specyficznego stylu lub atmosfery, co jest niezwykle istotne w procesie tworzenia wizualnych narracji. Przykładowo, w pracy nad zdjęciami portretowymi, manipulacja krzywymi pozwala na subtelne poprawki cery modela, co może całkowicie odmienić odbiór zdjęcia. W branży fotograficznej oraz graficznej, korekta kolorystyczna zgodnie z dobrymi praktykami zapewnia nie tylko estetyczny efekt, ale także spójność kolorystyczną w całym projekcie.

Pytanie 13

Najlepszym programem do przygotowania 1000-stronicowego leksykonu do druku jest

A. Microsoft Publisher

B. Adobe InDesign

C. Corel Draw

D. Adobe Acrobat

Adobe InDesign jest uznawanym standardem w branży graficznej do przygotowywania publikacji drukowanych, w tym leksykonów, książek i czasopism. Program ten oferuje zaawansowane narzędzia do układania tekstu oraz grafiki, co pozwala na uzyskanie profesjonalnej jakości wydania. Dzięki możliwościom pracy z wieloma stronami, stylami tekstu oraz precyzyjnym zarządzaniem typografią, InDesign umożliwia efektywne przygotowanie dużych dokumentów, takich jak 1000-stronicowy leksykon. W praktyce, projektowanie w InDesign pozwala na zastosowanie szablonów, co znacznie przyspiesza proces produkcji. Ponadto, program współpracuje z innymi aplikacjami Adobe, co ułatwia integrację z grafikami stworzonymi w Photoshopie czy Illustratorze. Dobre praktyki w zakresie projektowania publikacji obejmują również tworzenie spisów treści czy indeksów, co jest kluczowe w przypadku leksykonów. Dzięki InDesign, użytkownicy mają pełną kontrolę nad formatowaniem, co jest niezbędne dla uzyskania spójnego i estetycznego efektu końcowego.

Pytanie 14

Jakie są szacunkowe wydatki na zakup 10 000 arkuszy papieru offsetowego w formacie A1 o gramaturze 150 g/m², jeśli cena za kilogram tego materiału wynosi 2,50 zł?

A. 1 975

B. 1 575

C. 1 675

D. 1 875

Błędne odpowiedzi mogą wynikać z różnych nieporozumień związanych z obliczaniem kosztów materiałów. Wiele osób może pominąć kluczowy krok związany z przeliczeniem powierzchni arkuszy papieru na masę, co prowadzi do niepoprawnych wyników. Przykładowo, niektórzy mogą błędnie wyliczyć powierzchnię arkusza, nie uwzględniając rzeczywistych wymiarów formatu A1, co skutkuje zaniżeniem lub zawyżeniem całkowitego kosztu. Dodatkowo, niektóre błędne odpowiedzi mogą wynikać z ignorowania faktu, że cena jednostkowa materiału (2,50 zł/kg) musi być pomnożona przez całkowitą masę papieru w kilogramach, a nie przez nieodpowiednio dobraną wartość. Ważne jest, aby w obliczeniach uwzględniać wszystkie parametry, takie jak gramatura, format oraz ilość zamawianego materiału. Zastosowanie metod obliczeniowych zgodnych z powszechnie przyjętymi standardami w branży poligraficznej, jak również znajomość rodzajów papieru oraz ich właściwości, pozwala na precyzyjne planowanie kosztów, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do lepszego zarządzania budżetem projektów i optymalizacji procesów produkcyjnych.

Pytanie 15

Jakie technologie mogą być zastosowane do wykonania odbitek próbnych?

A. fotopolimerowej oraz cyfrowej

B. fotochemicznej oraz cyfrowej

C. polimerowej i tradycyjnej

D. fotoutwardzalnej i mechanicznej

Wybór niepoprawnych technologii, takich jak "polimerowa i klasyczna" czy "fotoutwardzalna i mechaniczna", nie oddaje rzeczywistości współczesnych procesów produkcji odbitek próbnych. Technologia polimerowa, choć jest stosowana w niektórych procesach druku, nie jest typowo używana do odbitek próbnych. W kontekście druku, polimery są bardziej związane z metodami takimi jak druk fleksograficzny, gdzie wykorzystuje się elastyczne formy drukarskie, a nie bezpośrednio do wywoływania obrazów na bazie światłoczułych materiałów. Klasyczna technologia daje nam do czynienia z tradycyjnymi metodami, jak sitodruk czy offset, które mogą mieć ograniczenia w zakresie szybkości i elastyczności w porównaniu do nowoczesnych technik. Odpowiedzi takie jak "fotochemiczna" są bliskie, jednak nie uwzględniają pełnego spektrum dostępnych rozwiązań. Ostatecznie stosowanie technologii fotoutwardzalnej i mechanicznej odzwierciedla przestarzałe podejścia, które są mniej efektywne w porównaniu do metod cyfrowych, które pozwalają na szybsze prototypowanie i testowanie projektów. Kluczowym błędem myślowym jest zatem utożsamianie tych technologii z nowoczesnym podejściem do produkcji odbitek, co prowadzi do nieadekwatnych wniosków na temat ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 16

Jakie powinny być wymiary obwoluty do książki, jeśli książka ma format A5, grzbiet o szerokości 30 mm oraz skrzydełka o szerokości 35 mm? Obwoluta nie zawiera marginesów drukarskich.

A. 148 x 210 mm

B. 248 x 297 mm

C. 396 x 210 mm

D. 402 x 216 mm

Jak widać, zły wybór wymiarów obwoluty często bierze się z błędnego rozumienia tego, jak się projektuje okładki. Na przykład, odpowiedź 402 x 216 mm jest za duża i nie bierze pod uwagę rzeczywistych wymiarów książki. Takie coś może prowadzić do nadmiaru materiału, co w rezultacie sprawia, że obwoluta źle leży i wygląda. Z kolei 248 x 297 mm to kompletnie nie te wymiary, bo nie mieszczą się w formacie A5, a do tego nie uwzględniają grzbietu. W efekcie okładka byłaby znacznie większa od książki, a to już kłopot. Odpowiedź 148 x 210 mm to wymiary samego formatu A5, ale bez uwzględnienia grzbietu i skrzydełek, co jest kluczowe w projektowaniu. Te błędy mogą wynikać z braku znajomości podstawowych zasad projektowania graficznego, a także introligatorskiego, gdzie wszystko musi być dokładnie wymierzone. Żeby takich pomyłek było mniej, warto poznać standardy wymiarów dla różnych formatów i zrozumieć rolę skrzydełek w ochronie książki i estetyce. Dobrym pomysłem mogą być kalkulatory wymiarów obwolut, które ułatwią nam sprawę.

Pytanie 17

Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 mm x 860 mm należy użyć do wykonania druku 32 000 ulotek w formacie A6?

A. 2000

B. 900

C. 500

D. 1000

Aby obliczyć liczbę arkuszy netto papieru potrzebnych do wydrukowania 32 000 ulotek formatu A6, najpierw musimy określić, ile ulotek zmieści się na jednym arkuszu papieru formatu 610 mm x 860 mm. Format A6 ma wymiary 105 mm x 148 mm. Na arkuszu 610 mm x 860 mm można umieścić 8 ulotek A6, gdyż wzdłuż krótszej krawędzi zmieszczą się 4 ulotki (610 mm / 105 mm) i wzdłuż dłuższej krawędzi 5 ulotek (860 mm / 148 mm). Zatem z jednego arkusza otrzymujemy 4 x 5 = 20 ulotek. Skoro potrzebujemy 32 000 ulotek, to dzielimy tę liczbę przez 20, co daje 1600 arkuszy. Kolejnym krokiem jest uwzględnienie strat materiałowych oraz ewentualnych błędów w druku, co zwiększa zapotrzebowanie na arkusze. W rzeczywistości, przyjęcie współczynnika strat na poziomie 1,25 (25% więcej) pozwala na uzyskanie bardziej realistycznej liczby 2000 arkuszy. Zatem wybór odpowiedzi 1000 jest błędny, ponieważ nie uwzględnia strat oraz zapotrzebowania na dodatkowe kopie w praktyce.

Pytanie 18

Jakie są wymiary netto wizytówki, jeśli po zastosowaniu spadu wynoszącego 3 mm z każdej strony wymiar brutto to 96 x 61 mm?

A. 93 x 58 mm

B. 99 x 64 mm

C. 90 x 55 mm

D. 102 x 67 mm

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że zmiany w wymiarach wizytówki nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest spad. Dla przykładu, odpowiedź 93 x 58 mm opiera się na założeniu, że spad jest niższy niż 3 mm, co prowadzi do obliczeń, które nie są zgodne z rzeczywistością. Wizytówka musi mieć odpowiednie wymiary netto, które są wynikiem prawidłowego odjęcia spadu od wymiarów brutto, a błędne podejście do tego procesu skutkuje błędnymi wymiarami. Z kolei odpowiedź 102 x 67 mm jest całkowicie nieadekwatna, ponieważ wydaje się, że ktoś dodał spad, zamiast go odjąć, co pokazuje nieznajomość podstawowych zasad projektowania materiałów drukowanych. Warto zwrócić uwagę, że w branży poligraficznej stosowanie poprawnych wymiarów jest nie tylko kwestią estetyki, ale także funkcjonalności. Wizytówka o niepoprawnych wymiarach może nie zmieścić się w standardowych wizytownikach lub może zostać odrzucona przez maszyny drukarskie. Zrozumienie konsekwencji błędnych obliczeń i ich wpływu na proces druku jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem graficznym czy poligrafią. Niedostosowane wymiary mogą prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji, opóźnień oraz niezadowolenia klientów, co podkreśla znaczenie precyzyjnego przygotowania plików do druku.

Pytanie 19

Podczas obliczania wydatków na druk 1 000 egzemplarzy plakatów metodą offsetową, stwierdzono, że cena druku pojedynczego plakatu wynosi 5 zł. Jeśli liczba zamawianych egzemplarzy wzrośnie do 2 000, to koszt wyprodukowania jednego plakatu

A. wzrośnie

B. zostanie niezmieniony

C. zmniejszy się z racji mniejszej liczby form drukowych

D. spadnie z powodu podziału kosztów formy drukowej oraz czasu pracy maszyny na większy nakład

Wiesz, wiele osób może myśleć, że koszt jednostkowy się nie zmienia, ale to nie jest prawda. To błędne myślenie, które w zasadzie wynika z niepełnego zrozumienia, jak działają koszty w druku offsetowym. Koszty jednostkowe są mocno związane z tym, jak przebiega produkcja i jak efektywnie ją przeprowadzamy. Kiedy zwiększamy nakład, stałe koszty, takie jak forma drukowa i praca maszyny, dzielą się na więcej sztuk, przez co koszt jednostkowy maleje. Jak ktoś nie odróżnia kosztów formy od całkowitych wydatków produkcji, to łatwo może dojść do błędnych wniosków. Koszt formy nie jest jedyną rzeczą, na którą trzeba zwracać uwagę, bo czas maszyny i inne materiały też są ważne. Więc myślenie, że większy nakład jest droższy lub że nic się nie zmieni w kosztach jednostkowych, jest po prostu błędne. W branży druku jest tak, że większe zamówienia są zawsze bardziej opłacalne. No i podręczniki analizy kosztów są na pewno przydatne w planowaniu produkcji, bo to daje lepszą perspektywę na podejmowanie decyzji.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Jaką kwotę należy przeznaczyć na materiał potrzebny do wykonania 160 okładzin w formacie A5, jeśli arkusz tektury A1 kosztuje 4 zł?

A. 48 zł

B. 25 zł

C. 80 zł

D. 40 zł

Prawidłowe podejście do obliczenia kosztów materiałów wymaga pełnego zrozumienia formatu A1 oraz jego relacji do formatu A5. Wydaje się, że niektóre z błędnych odpowiedzi mogły wynikać z niepoprawnych założeń dotyczących przeliczania jednostek. Często zdarza się, że osoby myślą, iż koszt arkusza A1 można bezpośrednio przeliczać do formatu A5, pomijając kluczowy krok dotyczący obliczeń powierzchni. Arkusz A1 ma powierzchnię 0,5 m², a A5 0,04 m², co pokazuje, że z jednego arkusza A1 można wykonać 25 arkuszy A5. Jeśli ktoś pomyliłby się przy obliczania liczby arkuszy potrzebnych do wykonania 160 okładzin, mógłby dojść do wyniku 48 zł, nie uwzględniając, że wymagana ilość arkuszy A1 jest znacznie większa. Innym typowym błędem jest pomylenie kosztów jednostkowych, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia wydatków. Często w takich zadaniach nie uwzględnia się również, jak istotne jest efektywne wykorzystanie materiałów, co jest kluczową praktyką w branży produkcyjnej. Praktyczne zastosowanie tych obliczeń jest nie tylko istotne w kontekście finansowym, ale również w zakresie planowania zasobów i optymalizacji procesów produkcyjnych.

Pytanie 22

Określ liczbę netto arkuszy RA2 potrzebnych do wydrukowania 4 000 sztuk druków w formacie A5?

A. 500 sztuk

B. 800 sztuk

C. 600 sztuk

D. 700 sztuk

Wybór odpowiedzi 600, 700 lub 800 sztuk jest wynikiem nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania ilości niezbędnych arkuszy RA2 do wydruku akcydensów formatu A5. W przypadku odpowiedzi 600 sztuk, można zauważyć, że sugeruje ona, iż z jednego arkusza RA2 można wydrukować mniej niż 8 A5, co jest błędne, ponieważ standardowy arkusz RA2 pozwala na wydrukowanie 8 sztuk A5. Odpowiedź 700 sztuk również jest błędna z tego samego powodu — nie uwzględnia faktu, że możemy uzyskać maksymalnie 8 sztuk A5 z jednego arkusza RA2. Wybór 800 sztuk, z kolei, sugeruje, że potrzeba więcej niż 500 arkuszy RA2 na wydrukowanie 4000 sztuk A5, co jest nieefektywne i niezgodne z zasadami optymalizacji produkcji. W praktyce, nieprawidłowe obliczenia mogą prowadzić do znacznych strat finansowych oraz surowcowych w procesie druku. Istotne jest zrozumienie, że każdy arkusz wykorzystywany w produkcji powinien być jak najlepiej wykorzystany, dlatego znajomość formatu arkusza oraz sposobów układania projektów graficznych ma kluczowe znaczenie w branży poligraficznej.

Pytanie 23

Najlepszym materiałem do druku wielobarwnej pocztówki jest

A. papier offsetowy o gramaturze 100 g/m2

B. tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2

C. karton jednostronnie powlekany o gramaturze 300-400 g/m2

D. papier dwustronnie kredowany o gramaturze 135 g/m2

Tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2, choć wydaje się być solidnym wyborem, w rzeczywistości nie jest odpowiednia do druku wielobarwnego pocztówki. Jej wysoka gramatura czyni ją zbyt sztywną, co może prowadzić do problemów podczas obróbki, pakowania i wysyłki. W przypadku druku, wysoka gramatura często skutkuje także trudnościami w uzyskiwaniu jednorodnego, estetycznego wykończenia. Ponadto tektura introligatorska nie jest przystosowana do uzyskiwania wyrazistych kolorów, co jest kluczowe w przypadku materiałów reklamowych. Z kolei papier dwustronnie kredowany o gramaturze 135 g/m2 może być zbyt cienki, co wpływa na trwałość pocztówki oraz jej zdolność do przetrwania w transporcie. Choć kredowanie obu stron poprawia jakość druku, to nie dostarcza wystarczającej sztywności. Papier offsetowy o gramaturze 100 g/m2 jest zdecydowanie zbyt lekki i nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla wielobarwnego druku, co może skutkować pojawieniem się zagnieceń lub uszkodzeń w trakcie korzystania. Kluczowym błędem w rozważaniach nad wyborem podłoża jest nie uwzględnianie wymagań jakościowych oraz funkcjonalnych, które powinny być kierunkowskazem w takich decyzjach. W poligrafii istotne jest, aby dobrać materiał nie tylko na podstawie gramatury, ale również jego właściwości technologicznych, które wpływają na końcowy efekt wizualny oraz trwałość produktu.

Pytanie 24

Czwarta strona 'czwórki tytułowej' określana jest mianem strony

A. tytułowej

B. wakatowej

C. redakcyjnej

D. przedtytułowej

Wakatowa, tytułowa i przedtytułowa to pojęcia, które są często mylone z terminem "strona redakcyjna". Strona wakatowa odnosi się do miejsca, które jest przeznaczone na ogłoszenia dotyczące wolnych miejsc pracy lub innych ofert. Tego typu strona nie ma związku z publikacją treści naukowych czy redakcyjnych, co prowadzi do błędnej interpretacji roli, jaką pełnią strony w publikacjach. Strona tytułowa to pierwsza strona dokumentu, która zawiera tytuł pracy oraz informacje o autorze, ale nie adresuje kwestii redakcyjnych. Z kolei strona przedtytułowa, jeżeli jest obecna, zazwyczaj zawiera wprowadzenie do treści, natomiast nie przedstawia szczegółów dotyczących redakcji. Pomylenie tych terminów może wynikać z braku znajomości struktury publikacji i celów poszczególnych stron. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zaznajomić się z wytycznymi dla autorów oraz zasadami redakcyjnymi, które są zazwyczaj dostarczane przez wydawców. Zrozumienie różnic między tymi typami stron przyczynia się do lepszego zrozumienia całego procesu wydawniczego, co jest niezbędne w kontekście tworzenia profesjonalnych publikacji.

Pytanie 25

Który program powinien być użyty do realizacji impozycji?

A. Illustrator

B. QuarkXPress

C. PuzzleFlow

D. InDesign

Wybór innych programów, jak QuarkXPress, Illustrator czy InDesign, może wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, jak one działają w kontekście impozycji. QuarkXPress jest mocnym narzędziem do składu tekstu i grafiki, ale nie jest to typowo program do impozycji. Głównie służy do robienia publikacji, więc traci na dokładności rozmieszczania stron w porównaniu do PuzzleFlow. Illustrator to bardziej program do grafiki wektorowej, jego możliwości impozycji też są dość ograniczone i często trzeba robić dodatkowe kroki, co może wprowadzić błędy w końcowym druku. InDesign jest trochę bliżej impozycji, ale wciąż nie dorównuje takim specjalistycznym programom jak PuzzleFlow. Czasami ludzie myślą, że każdy program do projektowania nadaje się do impozycji, co może być mylące. A impozycja wymaga dużej precyzji, więc korzystanie z narzędzi, które nie są naprawdę do tego stworzone, może prowadzić do problemów z jakością druku i nieefektywnego procesu produkcji.

Pytanie 26

W kontekście cyfrowego przygotowania do druku, zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się podczas

A. przygotowania tekstów w edytorze

B. obróbki bitmap

C. przygotowywania pliku postscriptowego

D. naświetlania formy drukowej

Naświetlanie formy drukowej to proces, w którym przygotowane wcześniej pliki są przenoszone na formy drukowe, jednak nie jest to moment, w którym definiuje się zalewki. W tym etapie skupiamy się na przeniesieniu informacji z pliku do światłoczułych materiałów, co ma na celu stworzenie formy, która będzie odpowiedzialna za odbicie obrazu na papierze. Nie można więc na tym etapie wprowadzać zmian w zakresie zalewania elementów. Obróbka bitmap to kolejny etap, który nie obejmuje definiowania zalewki dla wektorowych elementów. W przypadku bitmap, które są rastrowymi obrazami, zalewki nie są definiowane w sposób analogiczny do wektorów, ponieważ piksele nie mają takiej samej struktury jak obiekty wektorowe. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie wiąże się z definiowaniem zalewki dla elementów wektorowych, lecz dotyczy ustawień typograficznych, takich jak czcionka, interlinia czy wyrównanie. To prowadzi do typowego błędu myślowego, gdzie użytkownicy mogą mylić różne etapy procesu przygotowania do druku. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych kroków ma swoje specyficzne zadania i nie można ich mylić, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 27

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do produkcji 6 000 broszur zszywanych przy użyciu trzech zszywek o długości 20 mm?

A. 240 m

B. 360 m

C. 120 m

D. 600 m

Jak wybierzesz złą ilość drutu, to można się łatwo pomylić w obliczeniach. Na przykład, odpowiedzi jak 600 m, 240 m czy 120 m to najczęściej wynik błędnych kalkulacji albo pominięcia istotnych danych. Przy 600 m ktoś mógł myśleć, że potrzebuje więcej materiału niż to, co faktycznie jest potrzebne. A z kolei 240 m czy 120 m to może sugerować, że uwzględniono za mało zszywek lub za krótki ich rozmiar, co pokazuje, że coś poszło nie tak. W introligatorstwie trzeba też zrozumieć, że każda zszywka to nie tylko długość drutu, ale też, jak ułożymy materiały, co może wpłynąć na całkowite zużycie. Takie błędy to po prostu typowe nieporozumienia przy prostych obliczeniach – czasem nie zwraca się uwagi na każdy detal. Dlatego warto dokładnie sprawdzać, co jest potrzebne w każdym projekcie i stosować standardowe metody liczenia oraz uczyć się dobrych praktyk w tej branży.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Aby przekształcić fonty na obiekty wektorowe, konieczne jest

A. dopasowanie tekstu do ścieżki

B. użycie tekstu zastępczego

C. zamiana na krzywe

D. wstawienie kodu formatowania

Zamiana fontów na krzywe jest kluczowym procesem w przekształcaniu tekstu do formatu wektorowego, co zapewnia, że wyświetlanie i drukowanie projektu będą niezależne od posiadanych na urządzeniu czcionek. W praktyce, kiedy projekt graficzny zawiera tekst, który ma być użyty w różnych środowiskach, konwersja do krzywych eliminuje ryzyko, że czcionka używana w projekcie nie będzie dostępna na urządzeniu docelowym, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowego wyświetlania lub zniekształcenia tekstu. W branży projektowania graficznego jest to standardowa praktyka, szczególnie przed przesłaniem plików do druku. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, funkcja 'Zamień na krzywe' (Convert to Curves) nie tylko zabezpiecza wygląd tekstu, ale także pozwala na dalszą edycję kształtów liter jako obiektów wektorowych, co poszerza możliwości kreatywne projektanta. Warto także zaznaczyć, że przekształcone krzywe zajmują więcej miejsca w pliku, dlatego przy dużych projektach należy zachować ostrożność.

Pytanie 30

Album zawierający zdjęcia, który ma być publikowany tylko w sieci, powinien być zapisany z następującymi parametrami:

A. 72 dpi, CMYK

B. 250 dpi, RGB

C. 72 ppi, RGB

D. 300 ppi, CMYK

Wybór parametrów takich jak 250 dpi, RGB jest niewłaściwy, ponieważ jednostka dpi (dots per inch) odnosi się do druku, a nie do wyświetlania na ekranach. W kontekście projektów internetowych, kluczowe jest używanie ppi (pixels per inch), gdzie standardowa wartość to 72 ppi. Zastosowanie 250 dpi wskazuje na przygotowanie do druku, co generuje obrazy o nadmiarowej rozdzielczości, które nie tylko zwiększają rozmiar plików, ale również nie poprawiają jakości wyświetlania na monitorach. Ponadto, przestrzeń kolorów RGB jest odpowiednia, jednak w połączeniu z dpi nieodpowiednim dla mediów cyfrowych. W przypadku opcji 300 ppi, CMYK, sytuacja jest podobna, ponieważ CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny) jest kolorowym modelem stosowanym w druku. Użycie tego modelu do publikacji online prowadzi do zniekształcenia kolorów, ponieważ monitory działają w oparciu o RGB. Kolejny błąd myślowy polega na nieodróżnianiu wymagań dla różnych mediów – podczas gdy druk wymaga wyższej rozdzielczości i innego modelu kolorów, publikacje internetowe powinny koncentrować się na optymalizacji rozmiaru pliku i odpowiedniej przestrzeni kolorów RGB. Na koniec, wybierając niewłaściwe parametry, można znacznie wpłynąć na wydajność strony oraz doświadczenie użytkowników, co jest kluczowym elementem w projektowaniu witryn internetowych.

Pytanie 31

Jak jest nazywany element graficzny logo oznaczony na rysunku symbolem "X"?

A. Sygnet.

B. Logotyp.

C. Slogan.

D. Tagline.

Wybór odpowiedzi związanych z logotypem, sloganem czy tagline'em wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i funkcji poszczególnych elementów logo. Logotyp to zazwyczaj typograficzny przedstawienie nazwy marki, które może być używane w połączeniu z sygnetem, ale nie jest tym samym. Logotyp skupia się na nazwie, a nie na graficznym symbolu. Slogan to krótkie hasło reklamowe, które ma na celu promowanie wartości marki lub jej produktów, nie jest więc tożsamy z graficznym symbolem. Tagline jest podobny do sloganu, ale zazwyczaj odnosi się do dłuższego opisu misji lub wartości marki, co również nie odpowiada funkcji sygnetu. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie roli poszczególnych elementów w kontekście logo. Sygnet pełni rolę graficznej reprezentacji, która działa na poziomie podświadomym, podczas gdy inne elementy mają charakter informacyjny lub promocyjny. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej i budowania silnej tożsamości marki. W praktyce, poprawne rozróżnienie tych terminów pozwala na lepsze projektowanie materiałów reklamowych oraz tworzenie spójnych kampanii marketingowych.

Pytanie 32

Cyfrowy system produkcji web-to-print umożliwia

A. automatyczne tworzenie zalewek oraz spadów w projektach graficznych

B. realizację zamówień oraz sprzedaż produktów drukarni online

C. organizowanie grup dyskusyjnych dotyczących druku cyfrowego

D. przeprowadzanie automatycznych impozycji publikacji książkowych

Zrozumienie roli cyfrowego systemu produkcyjnego web-to-print wymaga zwrócenia uwagi na to, co system ten rzeczywiście oferuje. Odpowiedzi, które sugerują wykonywanie automatycznych impozycji publikacji książkowych, automatyczne tworzenie zalewek i spadów w projektach graficznych czy tworzenie grup dyskusyjnych, nie odzwierciedlają głównego celu systemu W2P. Automatyczne impozycje są bardziej związane z procesem przygotowania do druku, który ma miejsce po złożeniu zamówienia, a nie z jego realizacją. Z kolei tworzenie zalewek i spadów jest technicznym aspektem przygotowania plików do druku, który nie jest bezpośrednio związany z procesem sprzedaży i zamówień. Co więcej, tworzenie grup dyskusyjnych nie ma związku z funkcjami, jakie oferuje system W2P, gdyż nie jest to platforma społecznościowa, ale narzędzie do sprzedaży i obsługi zamówień. Takie podejście może prowadzić do mylnych wniosków i rozumienia funkcjonalności systemu, co jest nie tylko nieefektywne, ale również może wpłynąć na decyzje biznesowe. Kluczowe jest zrozumienie, że system W2P koncentruje się na ułatwieniu procesu zamawiania i automatyzacji obsługi klienta, co znacząco zwiększa konkurencyjność drukarni na rynku.

Pytanie 33

Ile offsetowych form druku jest koniecznych do przygotowania w celu zadrukowania arkusza w systemie 4 + 4 z wykorzystaniem metody odwracania arkusza przez boczny margines?

A. 6 form

B. 8 form

C. 4 formy

D. 2 formy

Aby zadrukować arkusz w kolorystyce 4 + 4, co oznacza pełny zadruk zarówno po stronie frontowej, jak i tylnej, wymagane jest przygotowanie czterech offsetowych form drukowych. Każda forma odpowiada za jeden z podstawowych kolorów, z których składa się proces druku w technologii offsetowej, czyli cyjan, magenta, żółty i czarny (CMYK). Przy druku dwustronnym, każda strona wymaga osobnej formy dla tych kolorów, co łącznie daje cztery formy. W praktyce oznacza to, że każda forma jest wykorzystywana do nałożenia jednego z kolorów na arkusz. Proces druku offsetowego jest często stosowany w produkcji materiałów reklamowych, broszur, katalogów oraz różnych publikacji, gdzie wysoka jakość kolorystyki jest kluczowa. W branży stosuje się standardy związane z przygotowaniem form, takie jak ISO 12647, które pozwalają na uzyskanie spójnych rezultatów w produkcji drukarskiej. Zastosowanie czterech form w tym przypadku jest zgodne z normami efektywności i jakości, co przyczynia się do uzyskania profesjonalnych efektów wizualnych.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Aby stworzyć 1 000 000 folderów w formacie A3 w kolorze 4 + 0, jakiego sprzętu trzeba użyć?

A. 2-kolorowej, pełnoformatowej maszyny offsetowej

B. 6-kolorowej, zwojowej maszyny fleksograficznej

C. 4-kolorowej, półformatowej maszyny offsetowej

D. 4-kolorowej, zwojowej maszyny rotograwiurowej

Wybór niewłaściwej maszyny do produkcji folderów A3 w kolorystyce 4 + 0 może prowadzić do nieoptymalnych wyników i zwiększenia kosztów. 2-kolorowa, pełnoformatowa arkuszowa maszyna offsetowa nie jest odpowiednia do takich zadań, ponieważ jej ograniczenia w kolorystyce sprawiają, że nie pozwala na drukowanie w pełnej gamie kolorów. Aby zrealizować projekt w systemie 4 + 0, potrzebna jest maszyna zdolna do reprodukcji wszystkich czterech barw CMYK, co w przypadku maszyny 2-kolorowej jest niemożliwe. Z kolei 6-kolorowa, zwojowa maszyna fleksograficzna, mimo że oferuje większą paletę kolorów, nie jest standardowym wyborem do produkcji folderów, które najczęściej są drukowane na maszynach offsetowych, zwłaszcza przy dużych nakładach. Fleksografia sprawdza się głównie w druku opakowań i etykiet. Natomiast 4-kolorowa, półformatowa maszyna offsetowa, chociaż może wydawać się odpowiednia, nie zapewnia wydajności potrzebnej do produkcji tak dużej liczby egzemplarzy jak 1 000 000. Półformatowe maszyny są znacznie wolniejsze i bardziej kosztowne w eksploatacji przy dużych nakładach. Wnioskując, wybór odpowiedniej maszyny powinien być uzależniony od specyfiki projektu, nakładu oraz wymagań jakościowych, a w tym przypadku zwojowa maszyna rotograwiurowa jest najbardziej efektywnym rozwiązaniem.

Pytanie 36

Ile wizytówek o wymiarach 90 x 50 mm ze spadami 2 mm, przygotowanych do druku cyfrowego, można efektywnie umieścić na arkuszu A3?

A. 10 użytków

B. 20 użytków

C. 30 użytków

D. 40 użytków

Odpowiedzi wskazujące na 10, 30 oraz 40 użytków wizytówek są błędne z powodu braku uwzględnienia pełnych wymiarów wizytówki z dodatkowymi spadami. W przypadku wizytówek, które mają mieć spady 2 mm, ich ostateczne wymiary do druku wynoszą 94 x 54 mm. Nieprawidłowe podejście polega na obliczaniu liczby wizytówek bez uwzględnienia tej istotnej zmiennej. Odpowiedzi takie jak 10 użytków mogą wynikać z nieprawidłowego rozważania wymiarów wizytówki bez spadów, zatem liczono je jako 90 x 50 mm, co daje możliwość umieszczenia ich w większej liczbie, jednak prowadzi to do błędów w praktyce drukarskiej. Z kolei 30 użytków mogą wynikać z założenia, że wizytówki można umieścić na arkuszu bez optymalnego rozplanowania, co jest niezgodne z normami produkcji graficznej. Ostateczna liczba 40 użytków byłaby fizycznie niemożliwa do osiągnięcia ze względu na ograniczenia wymiarowe i spady. Typowe błędy w takich obliczeniach mogą wynikać z nieznajomości zasad i norm branżowych, które jasno określają konieczność uwzględnienia spadów oraz optymalnego rozmieszczenia elementów na arkuszu, aby zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 37

Wiersz akapitowy, który nazywamy szewcem, to

A. pozostaje na końcu łamu

B. w pełni wypełnia kolumnę

C. zawiera mniej niż 12 znaków

D. jest napisany inną wersją czcionki

Wybór odpowiedzi takich jak "posiada mniej niż 12 znaków", "całkowicie wypełnia kolumnę" czy "jest złożony inną odmianą czcionki" świadczy o nieporozumieniu dotyczących definicji szewca w kontekście typografii. Pierwsza z opcji sugeruje, że długość wiersza miałaby wpływ na jego status jako szewca, co jest mylne. Szewcem nazywamy wiersz, który jest przenoszony na końcu łamu, a nie ten, który jest krótki. Odpowiedź dotycząca wypełniania kolumny jest również błędna, ponieważ szewc może powstać niezależnie od tego, jak pełny jest dany wiersz; kluczowym czynnikiem jest jego miejsce w kontekście łamania tekstu. Z kolei ostatnia opcja, związana ze zmianą czcionki, nie dotyczy tematu w ogóle, gdyż to, jaką czcionkę zastosujemy, nie ma bezpośredniego związku z pojęciem szewca. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do poważnych błędów w składowaniu dokumentów, gdzie zrozumienie typografii i zasad układania tekstu jest kluczowe dla efektywnej komunikacji wizualnej. Warto zaznaczyć, że niewłaściwe łamanie tekstu może skutkować problemami z czytelnością oraz estetyką publikacji, co jest niezgodne z przyjętymi standardami projektowania graficznego.

Pytanie 38

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do oprawy 100 broszur (z użyciem 3 zszywek każda), jeśli długość rozłożonej zszywki wynosi 20 mm?

A. 6 metrów

B. 20 metrów

C. 30 metrów

D. 2 metry

Odpowiedzi, które sugerują inne wartości długości drutu, często bazują na niepoprawnych założeniach dotyczących liczby zszywek lub ich długości. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że 2 metry drutu są wystarczające, wskazuje na błędne obliczenie, gdyż 2 metry to jedynie 2000 mm, co jest niewystarczające dla 300 zszywek, które łącznie wymagają 6000 mm. Takie myślenie może być wynikiem pominięcia kluczowych elementów zadania, jak liczba zszywek czy ich długość. Z kolei odpowiedzi, które oferują 30 metrów lub 20 metrów, mogą wskazywać na nadmierne zabezpieczenie w obliczeniach, a także na niezrozumienie podstawowych zasad dotyczących proporcji i jednostek miary, co prowadzi do nadmiernego zwiększenia zapotrzebowania na drut. W praktyce, w każdej branży technicznej, istotne jest dokładne zrozumienie zadania oraz umiejętność analizy danych. Doświadczeni introligatorzy wiedzą, że precyzyjne obliczenia nie tylko wpływają na koszty, ale także na efektywność procesu produkcyjnego. Zrozumienie tego, jak poprawnie obliczać zapotrzebowanie materiałowe, jest kluczowe w każdym aspekcie działalności produkcyjnej.

Pytanie 39

Jaką całkowitą kwotę należy zapłacić za wydruk 20 000 egzemplarzy czasopism, jeśli cena netto za 1 sztukę wynosi 5 zł, a usługa drukowania objęta jest 8% stawką VAT?

A. 100 000 zł

B. 116 000 zł

C. 108 000 zł

D. 124 000 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi na to pytanie może wynikać z błędnego podejścia do obliczeń związanych z podatkiem VAT. Często zdarza się, że osoby mylą koszty netto z kosztami brutto. Koszt netto to kwota, którą firma płaci za usługę przed dodaniem podatku, podczas gdy koszt brutto to całkowita kwota, która obejmuje również podatek VAT. W przypadku tego pytania, poprawnym podejściem jest najpierw obliczenie całkowitego kosztu netto dla 20 000 egzemplarzy, co daje 100 000 zł. Następnie należy uwzględnić VAT, dodając 8% do tej kwoty, co prowadzi nas do kwoty 108 000 zł. Osoby, które wybierają 124 000 zł, mogą myśleć, że obliczają 8% od 100 000 zł w inny sposób, myląc się co do zasady obliczania VAT, co prowadzi do zawyżenia kosztów. Z kolei wybór 116 000 zł może wynikać z błędnego dodawania wartości czy mylenia kosztów z różnymi innymi opłatami. Zrozumienie, jak działa VAT i jakie są różnice między kosztami netto a brutto, jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami i podejmowania decyzji budżetowych. W praktyce, precyzyjne obliczenia i znajomość przepisów podatkowych są niezbędne do efektywnego planowania finansowego w każdym przedsiębiorstwie.

Pytanie 40

Ile minimalnie arkuszy papieru w formacie SRA3 (320 x 450 mm) jest potrzebnych do wydrukowania 800 sztuk biletów wstępu o wymiarach netto 146 x 56 mm?

A. 50

B. 20

C. 80

D. 30

Zarówno odpowiedzi 30, 20, jak i 80 nie uwzględniają właściwego podejścia do obliczania ilości potrzebnego papieru do druku. W przypadku odpowiedzi sugerującej 30 kartek, wynika to z niedostatecznego oszacowania powierzchni, jaką zajmują bilety. Przy takim założeniu użytkownik mógł nie zrealizować prawidłowego podziału powierzchni kartki SRA3, co prowadzi do nieprawidłowego wniosku o mniejszej ilości papieru. Odpowiedź 20 również jest błędna, ponieważ nie tylko ignoruje straty materiałowe, ale także nie bierze pod uwagę, że nawet jeśli technicznie można uzyskać 17 biletów na kartkę, dla 800 biletów wymagana byłaby co najmniej 48 kartek, co już przekracza podaną wartość. Co do odpowiedzi 80, to jest ona zbyt wysoka i wskazuje na nadmierny zapas papieru w stosunku do obliczonej potrzeby, co nie tylko generuje zbędne koszty, ale również wpływa na efektywność procesu produkcyjnego. W druku przemysłowym kluczowe jest zrozumienie właściwych proporcji oraz uwzględnienie każdego aspektu, w tym strat, również w kontekście optymalizacji kosztów. Typowym błędem w takich obliczeniach jest również pomijanie marginesów czy przestrzeni między biletami, co prowadzi do zawyżania wyników. Dlatego każda kalkulacja powinna dokładnie uwzględniać wszystkie te czynniki.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej