Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 09:37
Data zakończenia: 22 maja 2025 10:09

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaka będzie wysokość podatku VAT, jeżeli sprzedaż jest obciążona podstawową stawką, a wartość sprzedaży brutto towaru wynosi 4 920,00 zł?

A. 365,00 zł

B. 464,00 zł

C. 920,00 zł

D. 4 000,00 zł

Aby obliczyć kwotę podatku VAT od sprzedaży towarów, należy zastosować wzór na odliczenie VAT z ceny brutto. W tym przypadku, jeżeli cena sprzedaży brutto wynosi 4 920,00 zł, a podstawowa stawka VAT w Polsce wynosi 23%, możemy obliczyć kwotę VAT w następujący sposób: najpierw wyliczamy cenę netto, co można zrobić, dzieląc cenę brutto przez 1,23 (czyli 1 + stawka VAT). Wzór wygląda następująco: cena netto = 4 920,00 zł / 1,23 = 4 000,00 zł. Następnie, aby obliczyć kwotę VAT, musimy obliczyć różnicę między ceną brutto a ceną netto: 4 920,00 zł - 4 000,00 zł = 920,00 zł. Zatem kwota podatku VAT wynosi 920,00 zł. W praktyce, znajomość obliczeń VAT jest kluczowa dla przedsiębiorców, aby poprawnie rozliczać podatki oraz wystawiać faktury. Uwzględnienie takiej kalkulacji w codziennej działalności zapewnia zgodność z przepisami prawa podatkowego i unika ewentualnych konsekwencji finansowych związanych z błędnym rozliczeniem.

Pytanie 2

W zestawieniu bilansowym Środki trwałe w budowie powinny być klasyfikowane w pozycji

A. długoterminowych inwestycji

B. wartości niematerialnych oraz prawnych

C. rzeczowych aktywów trwałych

D. krótkoterminowych inwestycji

Środki trwałe w budowie to takie rzeczy, które są w trakcie robienia, ale jeszcze nie są gotowe, żeby z nich korzystać. Według międzynarodowych standardów rachunkowości, głównie IAS 16, traktujemy je jako rzeczowe aktywa trwałe, bo jak już skończymy budowę, to będą działać w firmie przez długi czas. Przykłady to nowe fabryki albo różne infrastrukturki, które posłużą latami. Te aktywa wyceniamy na podstawie wydatków związanych z budową, jak robocizna, materiały czy różne usługi. To ważne, żeby dobrze klasyfikować te aktywa, bo od tego zależy bilans firmy i jej szanse na zdobycie finansowania. Klasyfikacja ich jako rzeczowe aktywa trwałe to dobra praktyka w rachunkowości, dzięki czemu można zachować przejrzystość w raportach finansowych.

Pytanie 3

Lider, który ustala zadania i kieruje pracą zespołu, wykorzystując głównie przymus oraz ścisły podział na przewodzących i podporządkowanych, wykazuje cechy typowe dla dyrektora

A. liberała.

B. autokraty.

C. biernego.

D. demokraty.

Odpowiedzi takie jak 'demokrata', 'bierny' czy 'liberał' nie są poprawne, ponieważ każdy z tych stylów przywództwa różni się zasadniczo od autokratycznego podejścia do zarządzania. Przywódcy demokratyczni angażują członków zespołu w proces podejmowania decyzji, co sprzyja większemu poczuciu przynależności i poprawia morale. W przeciwieństwie do autokraty, demokratyczny lider nie tylko wyznacza cele, ale także umożliwia współpracę oraz wymianę pomysłów, co prowadzi do bardziej zrównoważonego i efektywnego zespołu. Z kolei lider bierny nie podejmuje decyzji, co prowadzi do chaosu i braku kierunku w zespole. Taki styl przywództwa skutkuje często frustracją wśród pracowników, którzy oczekują wyraźnych wskazówek i lidera, który podejmuje odpowiedzialność. Lider liberał z kolei, choć sprzyja autonomii i kreatywności, może nie zapewniać odpowiedniego kierunku i dyscypliny w osiąganiu celów. W każdym z tych przypadków, kluczowym błędem myślowym jest mylenie stylów przywództwa z ich efektywnością w różnorodnych kontekstach. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne style przywództwa, jest niezbędne dla efektywnego zarządzania zespołem i osiągania zamierzonych celów.

Pytanie 4

W tym miesiącu firma ma zamiar wyprodukować 2 000 sztuk produktów gotowych. Norma zużycia materiału na jeden produkt wynosi 0,7 kg. Zapasy początkowe materiału wynoszą 300 kg, a planowane zapasy końcowe to 250 kg. Ile kilogramów materiału powinno zostać zakupionych, aby zrealizować plan produkcji na ten miesiąc?

A. 1 450 kg

B. 850 kg

C. 1 950 kg

D. 1 350 kg

Żeby obliczyć, ile materiału potrzebujemy do produkcji, najpierw musimy ustalić, ile go właściwie zużyjemy. W tym przypadku, mamy normę 0,7 kg na sztukę i chcemy wyprodukować 2000 sztuk. Więc całkowite zużycie to 0,7 kg razy 2000, co daje nam 1400 kg. Potem trzeba jeszcze dopasować zapas początkowy i końcowy. Tu mamy zapas początkowy 300 kg i zaplanowany koniec 250 kg. Obliczamy to tak: potrzebna ilość minus zapas początkowy plus zapas końcowy, czyli 1400 kg minus 300 kg plus 250 kg, co daje 1350 kg. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu produkcją, bo musimy pamiętać nie tylko o bieżących potrzebach, ale też o zapasach. Z mojego doświadczenia, dobre zarządzanie zapasami naprawdę pomaga utrzymać produkcję na właściwym poziomie i obniży koszty operacyjne.

Pytanie 5

Gdy w miejscu pracy występuje uciążliwy hałas generowany przez maszyny i urządzenia, to pracownik, aby chronić się przed jego negatywnym oddziaływaniem, powinien zostać wyposażony

A. w rękawice

B. w nauszniki

C. w osłony siatkowe

D. w okulary ochronne

Wybór nauszników jako środka ochrony przed hałasem w miejscu pracy jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa. Hałas w miejscu pracy może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym uszkodzeń słuchu oraz stresu. Nauszniki, odpowiednio dobrane i używane, są skuteczną barierą, która zmniejsza intensywność dźwięków, chroniąc tym samym słuch pracowników. Zgodnie z normami takimi jak PN-N-01307:2013, które określają metody oceny ryzyka hałasowego w środowisku pracy, nauszniki powinny być stosowane w sytuacjach, gdy poziom hałasu przekracza 85 dB. Przykładem zastosowania nauszników mogą być stanowiska pracy w halach produkcyjnych, gdzie maszyny generują wysokie poziomy hałasu. Warto również dodać, że nauszniki można łączyć z innymi środkami ochrony osobistej, takimi jak zatyczki do uszu, co oferuje dodatkową ochronę w szczególnie głośnych warunkach.

Pytanie 6

Dokument notarialny dotyczący założenia spółki, który musi być przechowywany bezterminowo, zalicza się do kategorii dokumentów

A. A

B. B

C. BE

D. BC

Wybór odpowiedzi z kategorii BC, BE lub B świadczy o niepełnym zrozumieniu klasyfikacji dokumentów oraz ich znaczenia w kontekście archiwizacji. Dokumenty kategorii B i BE są zazwyczaj związane z mniej istotnymi czynnościami, które nie wymagają archiwizacji w sposób bezterminowy. Kategoria B dotyczy na przykład dokumentacji operacyjnej, która jest ważna tylko przez określony czas i może być niszczona po upływie terminu użyteczności. Kategoria BE obejmuje dokumenty, które mogą być przechowywane w krótszym okresie, a ich znaczenie jest ograniczone do bieżącej działalności operacyjnej firmy. Z kolei kategoria BC dotyczy dokumentów, które mogą być przechowywane w postaci elektronicznej, co również nie odpowiada wymaganiom dla aktów notarialnych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że dokumenty te nie potrzebują długoterminowej archiwizacji, co jest istotnym błędem. Ważne jest, aby zrozumieć, że akty notarialne, jako dokumenty o dużej wadze prawnej, powinny być przechowywane zgodnie z najlepszymi praktykami archiwizacji, co zapewnia nie tylko zgodność z przepisami, ale także zabezpieczenie interesów spółki w dłuższej perspektywie czasowej. Brak świadomości co do znaczenia tych dokumentów może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji prawnych.

Pytanie 7

Tabela zawiera dane bilansowe hurtowni "OMEGA". Na jej podstawie można stwierdzić, że rentowność kapitału całkowitego tego przedsiębiorstwa

Wyszczególnienie	Stan na 31.12.2003 r. (dane w tys. zł)	Stan na 31.12.2004 r. ( dane w tys. zł)
Kapitały własne	30	30
Kapitały obce	20	30
Zysk	10	18
Rentowność kapitału całkowitego	20%	30%

A. spadła o 10%

B. wzrosła o 10%

C. spadła o 20%

D. wzrosła o 20%

Rentowność kapitału całkowitego hurtowni 'OMEGA' wzrosła o 10%, co można interpretować jako pozytywny sygnał dla przedsiębiorstwa. W roku 2003 rentowność wynosiła 20%, a w roku 2004 wzrosła do 30%. Tak znaczny wzrost wartości wskaźnika rentowności kapitału całkowitego świadczy o skuteczniejszym wykorzystaniu środków finansowych przez hurtownię. Wzrost ten sugeruje, że przedsiębiorstwo potrafi generować większy zysk na jednostkę zainwestowanego kapitału, co jest kluczowe z perspektywy inwestorów oraz menedżerów. W praktyce, analiza rentowności kapitału całkowitego pozwala na ocenę efektywności operacyjnej firmy oraz jej zdolności do generowania zysku. Przemiany w tym wskaźniku mogą być wynikiem lepszej strategii zarządzania kosztami lub skuteczniejszego pozyskiwania przychodów. Dobre praktyki w zakresie zarządzania finansami sugerują regularne monitorowanie wskaźnika rentowności oraz porównywanie go z wynikami konkurencyjnych przedsiębiorstw w branży, co dostarcza cennych informacji na temat pozycji firmy na rynku.

Pytanie 8

Hurtownia nabyła towar po cenie brutto 738,00 zł (w tym podatek VAT 23%), a następnie sprzedaje go po cenie netto 780,00 zł. Marża hurtowa obliczana od ceny zakupu netto wynosi

A. 30%

B. 23%

C. 53%

D. 25%

Aby obliczyć marżę hurtową, najpierw musimy ustalić cenę zakupu netto. Cena zakupu brutto wynosi 738,00 zł, a podatek VAT wynosi 23%. Możemy obliczyć cenę netto, dzieląc cenę brutto przez 1,23. W rezultacie otrzymujemy: 738,00 zł / 1,23 = 600,00 zł. Następnie, aby obliczyć marżę, musimy od ceny sprzedaży netto (780,00 zł) odjąć cenę zakupu netto (600,00 zł), co daje nam zysk brutto w wysokości 180,00 zł. Marżę hurtową obliczamy jako stosunek zysku brutto do ceny zakupu netto, czyli: 180,00 zł / 600,00 zł = 0,30, co oznacza 30%. Marża hurtowa jest istotnym wskaźnikiem w analizie rentowności przedsiębiorstw handlowych, pozwalającym na ocenę efektywności sprzedaży oraz zarządzania kosztami. W praktyce, znajomość marży hurtowej pozwala na ustalenie cen sprzedaży oraz strategii marketingowych, co jest kluczowe w konkurencyjnym otoczeniu rynkowym.

Pytanie 9

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli, określ sytuację przedsiębiorstwa w zakresie rotacji zapasów wyrobów gotowych w latach 2010-2013.

Lata	Wskaźnik rotacji zapasów wyrobów gotowych
Lata	w dniach	w razach
2010	34,2	10,5
2011	28,5	12,6
2012	29,8	12,1
2013	27,4	13,1

A. Okresy wymiany zapasów uległy wydłużeniu.

B. Częstotliwość wymiany zapasów uległa zmniejszeniu.

C. Wymiana zapasów była najczęstsza w ostatnim roku.

D. Odnawianie zapasów było najszybsze w pierwszym roku.

Analizując wskaźniki rotacji zapasów wyrobów gotowych w latach 2010-2013, dochodzimy do wniosku, że wymiana zapasów była najczęstsza w ostatnim roku. Wartości te wskazują na wyraźny trend w zarządzaniu zapasami. W 2013 roku wskaźnik rotacji zapasów wynosił 13,1 razy, co oznacza, że zapasy były odnawiane częściej niż w latach wcześniejszych. Mniejsze wartości wskaźnika rotacji zapasów w dniach, które osiągnęły 27,4 dni w 2013 roku, sugerują efektywniejsze zarządzanie procesem sprzedaży i produkcji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. W kontekście zarządzania zapasami, częstość ich odnawiania jest kluczowym wskaźnikiem efektywności operacyjnej, pozwalającym na minimalizację kosztów przechowywania oraz unikanie przestarzałych produktów. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest stosowanie metod Just-in-Time (JIT), które zakładają bieżące dostosowywanie poziomów zapasów do rzeczywistego popytu. Rekomendowane jest także monitorowanie trendów rotacji zapasów, co pozwala na bieżąco dostosowywanie strategii zarządzania zapasami.

Pytanie 10

W firmie, w której wprowadza się 40-godzinny tydzień pracy, zatrudnionych jest 10 pracowników produkcji, w tym 6 na pełny etat oraz 4 na pół etatu. Jeśli norma wydajności dla każdego pracownika wynosi 15 sztuk produktów na godzinę, to przewidywana ilość produkcji w miesiącu z 22 dniami roboczymi będzie wynosić

A. 2 640 sztuk

B. 26 400 sztuk

C. 21 120 sztuk

D. 3 300 sztuk

Aby obliczyć planowaną wielkość produkcji, należy uwzględnić zarówno pełnoetatowych pracowników, jak i tych zatrudnionych na pół etatu. W firmie zatrudnionych jest 6 pracowników na pełny etat, co przekłada się na 40 godzin pracy w tygodniu dla każdego z nich, co daje łącznie 240 godzin tygodniowo. Dodatkowo, 4 pracowników zatrudnionych na pół etatu pracują po 20 godzin tygodniowo, co daje dodatkowe 80 godzin. Łączny czas pracy w tygodniu wynosi zatem 320 godzin. W ciągu 22 dni roboczych, przy 5-dniowym tygodniu pracy, mamy 4,4 tygodni, co daje 140 godzin w miesiącu. Łączna wydajność pracy wynosi 15 sztuk na godzinę, co przy 320 godzinach pracy daje 4800 sztuk tygodniowo. Mnożąc przez 4,4 tygodnia, otrzymujemy planowaną wielkość produkcji wynoszącą 21 120 sztuk. Taki sposób kalkulacji jest standardem w zarządzaniu produkcją, ponieważ uwzględnia różne formy zatrudnienia oraz normy wydajności, co pozwala na efektywne planowanie i optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 11

Firma "Agat" specjalizuje się w wytwarzaniu mebli dla młodzieży. Drewno pozyskane do produkcji będzie ujęte w bilansie jako

A. wartości niematerialne oraz prawne

B. krótkoterminowe inwestycje

C. aktywa trwałe

D. zapasy

Próba zaklasyfikowania drewna jako środki trwałe jest błędna, ponieważ środki trwałe to aktywa, które służą do prowadzenia działalności gospodarczej przez dłuższy czas, czyli są użytkowane przez okres dłuższy niż rok. Drewno, jako surowiec, nie spełnia tych kryteriów, gdyż nie jest wykorzystywane w przedsiębiorstwie w formie, która zapewniałaby jego długotrwałe użytkowanie. Wartości niematerialne i prawne, takie jak patenty czy licencje, dotyczą aktywów niematerialnych, które nie mają fizycznej formy, co również nie odnosi się do drewna. Z kolei inwestycje krótkoterminowe obejmują aktywa, które są przeznaczone do sprzedaży lub wymiany w krótkim okresie, co nie pasuje do charakterystyki materiałów wykorzystywanych w produkcji mebli. Typowym błędem myślowym jest mylenie materiałów wykorzystywanych w produkcji z aktywami długoterminowymi lub niematerialnymi, co prowadzi do nieprawidłowego klasyfikowania kosztów i aktywów w bilansie. Przykładem może być sytuacja, w której przedsiębiorca błędnie uznaje surowce jako środki trwałe, co może prowadzić do zafałszowania wyników finansowych i naruszenia zasad rachunkowości. Właściwe zrozumienie klasyfikacji aktywów jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia księgowości i uzyskiwania przejrzystych danych finansowych.

Pytanie 12

Jaki jest okres wypowiedzenia dla umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, po upływie jednego roku od jej zawarcia?

A. 1 miesiąc

B. 3 miesiące

C. 1 tydzień

D. 2 miesiące

Okres wypowiedzenia umowy o pracę jest kluczowym elementem regulującym relacje między pracownikiem a pracodawcą. Wybór odpowiedzi 1 tydzień jest niepoprawny, ponieważ Kodeks pracy jasno wskazuje, że minimalny okres wypowiedzenia dla umów na czas nieokreślony, po roku pracy, wynosi 1 miesiąc. Wiele osób może mylić ten okres z umowami na czas określony, które mogą mieć krótsze okresy wypowiedzenia. Odpowiedź 2 miesiące również jest błędna, ponieważ ten okres dotyczy pracowników zatrudnionych dłużej niż 2 lata, co nie ma zastosowania w przypadku pracowników z rocznym stażem. Wybór 3 miesięcy jest związany z dłuższymi umowami, gdzie pracownik jest zatrudniony przynajmniej przez 10 lat. Częstym błędem w rozumieniu okresów wypowiedzenia jest nieznajomość regulacji Kodeksu pracy oraz mylenie różnych rodzajów umów, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić odpowiednie zarządzanie kadrami w organizacji. Niezbędne jest, aby pracodawcy i pracownicy byli świadomi swoich praw i obowiązków, co sprzyja zdrowym relacjom w miejscu pracy.

Pytanie 13

Do kluczowych narzędzi marketingowych należy zaliczyć

A. produkt, cenę, dystrybucję, promocję

B. produkcję, dystrybucję, cenę, reklamę

C. promocję, dystrybucję, cenę, produkcję

D. produkt, akwizycję, cenę, promocję

Podstawowe instrumenty marketingowe, znane również jako marketing mix, obejmują cztery kluczowe elementy: produkt, cenę, dystrybucję i promocję. Produkt to towar lub usługa, którą oferujemy na rynku, a jego jakość, cechy i opakowanie mają kluczowe znaczenie dla przyciągnięcia klientów. Cena odnosi się do wartości, jaką klienci są gotowi zapłacić za produkt, a jej ustalanie wymaga analizy rynku, kosztów produkcji oraz analizy konkurencji. Dystrybucja to sposób, w jaki produkt trafia do konsumenta, co może obejmować różne kanały, od sprzedaży detalicznej po e-commerce. Promocja to zestaw działań mających na celu zwiększenie świadomości produktu, w tym reklama, public relations oraz promocje sprzedażowe. Zrozumienie tych elementów oraz ich wzajemnych relacji jest kluczowe dla skutecznego planowania i realizacji strategii marketingowej. Używanie tych czterech narzędzi w spójny sposób pozwala osiągnąć cele biznesowe oraz zbudować trwałe relacje z klientami.

Pytanie 14

Z analizy "Karty pracy" wynika, że pracownik Jacek Piwowarek w czasie 8-godzinnej zmiany roboczej wykonał 16 sztuk wyrobów (zgodnie z obowiązującą w przedsiębiorstwie normą pracochłonności). Jak długi był czas przeznaczony na wytworzenie jednej sztuki wyrobu?

A. 2 godziny

B. 1,5 godziny

C. 0,5 godziny

D. 1 godzinę

Poprawna odpowiedź to 0,5 godziny, co oznacza, że czas potrzebny na wykonanie jednej sztuki wyrobu wynosi 30 minut. Aby to obliczyć, należy podzielić całkowity czas pracy, czyli 8 godzin, przez liczbę wyrobów wykonanych przez pracownika, która wynosi 16. Stąd mamy równanie: 8 godzin / 16 wyrobów = 0,5 godziny na wyrób. Takie podejście jest zgodne z normami pracochłonności, które odgrywają kluczową rolę w optymalizacji procesów produkcyjnych i efektywności pracy. Przestrzeganie norm czasowych jest istotne w zarządzaniu produkcją, ponieważ pozwala na dokładne zaplanowanie i monitorowanie wydajności pracowników. Dzięki tym praktykom firmy mogą lepiej prognozować czas realizacji zleceń, co ma bezpośrednie przełożenie na satysfakcję klientów i rentowność przedsiębiorstwa. Ustalanie norm pracochłonności jest także istotne w kontekście wprowadzania usprawnień technologicznych oraz organizacyjnych w procesie produkcyjnym, co w dłuższym okresie może prowadzić do zwiększenia efektywności operacyjnej.

Pytanie 15

Wskaźnik znacznej płynności finansowej wskazuje

A. na rotację zapasów

B. na zdolność do spłaty bieżących zobowiązań

C. na zamrożenie zapasów

D. na zdolność do regulowania długoterminowych zobowiązań

Udzielając odpowiedzi, która nie dotyczy możliwości spłaty bieżących zobowiązań, można wpaść w pułapki nieprecyzyjnych interpretacji wskaźników finansowych. Odpowiedzi takie jak rotacja zapasów nie mają bezpośredniego związku z płynnością finansową. Rotacja zapasów odnosi się do efektywności zarządzania zapasami, wskazując, jak szybko firma sprzedaje swoje zapasy. Wysoka rotacja zazwyczaj sugeruje skuteczne zarządzanie, ale nie oznacza, że firma jest w stanie płynnie regulować swoje zobowiązania. Z kolei możliwość spłaty długoterminowych zobowiązań jest związana z innym wskaźnikiem, takim jak wskaźnik zadłużenia czy zadłużenie długoterminowe do kapitału własnego, które oceniają stabilność i strukturę finansowania. Wreszcie, zamrożenie zapasów nie jest pojęciem dotyczących płynności, lecz odnosi się do sytuacji, w której przedsiębiorstwo trzyma zbyt dużą ilość zapasów, co może wpłynąć negatywnie na jego płynność poprzez zamrożenie środków finansowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że płynność finansowa koncentruje się na relacji między aktywami obrotowymi a zobowiązaniami bieżącymi, a nie na zarządzaniu zapasami, zadłużeniem długoterminowym czy innymi wskaźnikami efektywności operacyjnej.

Pytanie 16

W sytuacji wysokiej inflacji, rzeczywisty poziom dochodów osób pracujących

A. wzrasta

B. spada

C. jest tożsamy z dochodami nominalnymi

D. pozostaje bez zmian

W warunkach wysokiej inflacji dochody realne osób zatrudnionych maleją, ponieważ inflacja oznacza wzrost ogólnego poziomu cen dóbr i usług. Dochody nominalne, które są wyrażone w wartościach pieniężnych, nie uwzględniają zmian w sile nabywczej pieniądza. Przykładowo, jeśli ktoś zarabia 5000 zł miesięcznie, ale inflacja wynosi 10%, to w rzeczywistości za te pieniądze może kupić mniej dóbr niż rok wcześniej. W praktyce oznacza to, że pracownicy mogą odczuwać spadek jakości życia, mimo że ich pensje nominalne pozostają na tym samym poziomie. W branży finansowej oraz w polityce gospodarczej ważne jest, aby monitorować wskaźniki inflacji i dostosowywać politykę płacową w odpowiedzi na zmieniające się warunki rynkowe, co może obejmować udzielanie podwyżek lub wprowadzenie mechanizmów indeksacji pensji, aby zachować lub poprawić siłę nabywczą. Dobre praktyki w zarządzaniu wynagrodzeniami uwzględniają także analizowanie trendów inflacyjnych oraz przewidywanie ich wpływu na zatrudnionych, co pozwala na bardziej efektywne planowanie budżetów personalnych.

Pytanie 17

Korzystając z danych zawartych w tabeli ustal, jaką kwotę właściciel sklepu detalicznego wpłacił do urzędu skarbowego z tytułu podatku VAT za miesiąc luty 2013 roku.

Wyszczególnienie	Towary opodatkowane stawką 23%		Towary opodatkowane stawką 8%
Wyszczególnienie	Wartość netto	VAT	Wartość netto	VAT
Zakup	4 000 zł	920 zł	1 000 zł	80 zł
Sprzedaż	8 000 zł	1 840 zł	400 zł	32 zł

A. 2 872 zł

B. 872 zł

C. 1 872 zł

D. 1 000 zł

Poprawna odpowiedź to 872 zł, co stanowi kwotę, którą właściciel sklepu detalicznego musi wpłacić do urzędu skarbowego z tytułu podatku VAT za miesiąc luty 2013 roku. Właściciele firm są zobowiązani do obliczenia różnicy między podatkiem VAT należnym, który jest generowany ze sprzedaży towarów i usług, a podatkiem VAT naliczonym, który mogą odliczyć z tytułu zakupów związanych z działalnością gospodarczą. W tym przypadku różnica ta wynosi 872 zł. W praktyce, aby poprawnie obliczyć kwotę podatku VAT do zapłaty, przedsiębiorcy powinni sumować wszystkie transakcje sprzedaży, które podlegają opodatkowaniu, oraz uwzględniać wszelkie koszty kwalifikujące się do odliczenia. Standardy księgowe oraz dobre praktyki w zakresie zarządzania finansami firmowymi sugerują, aby przedsiębiorcy regularnie monitorowali swoje transakcje VAT oraz korzystali z oprogramowania księgowego, które automatyzuje te obliczenia, co pozwala na uniknięcie błędów oraz ułatwia sporządzanie deklaracji podatkowych.

Pytanie 18

W tabeli ujęto wskaźniki rotacji poszczególnych rodzajów materiału w Przedsiębiorstwie Produkcyjnym Modus zajmującym się szyciem garniturów. Które zapasy materiałowe były najczęściej odnawiane?

Rodzaj materiału	Wskaźnik rotacji materiałów w dniach
Wełna	10 dni
Guziki	21 dni
Nici	18 dni
Podszewka	12 dni

A. Nici.

B. Podszewki.

C. Guzików.

D. Wełny.

Zarówno nici, guziki, jak i podszewki to materiały, które mogą pełnić ważną rolę w procesie produkcji garniturów, jednak ich wskaźniki rotacji nie są równie istotne jak w przypadku wełny. Wybór nici jako odpowiedzi może wynikać z błędnego założenia, że to właśnie one są najważniejszym materiałem do szycia, co niekoniecznie przekłada się na ich rotację. Nici mogą mieć znacznie dłuższy czas wykorzystania, co prowadzi do większych zapasów, a w konsekwencji ich rotacja jest rzadsza. W przypadku guzików, podobnie, ich zastosowanie nie wymaga częstego odnawiania, co może prowadzić do mylnego wniosku o ich częstszej rotacji. Wreszcie, podszewka, choć również istotna, nie jest materiałem, który byłby najczęściej stosowany w procesie produkcji garniturów, co sprawia, że odpowiedzi te są błędne. Kluczem do zrozumienia rotacji materiałów jest poprawne odczytanie wskaźników, które jasno wskazują, że wełna jest materiałem o najniższej wartości wskaźnika rotacji, co oznacza, że jest odnawiana najczęściej. Ignorowanie tego aspektu prowadzi do błędnych konkluzji, które mogą negatywnie wpłynąć na zarządzanie zapasami w przedsiębiorstwie.

Pytanie 19

Ewidencja operacji finansowych na koncie księgi pomocniczej w tej samej wysokości i po tej samej stronie co na koncie głównym nazywana jest zapisem

A. pozabilansowym

B. chronologicznym i systematycznym

C. podwójnym

D. jednostronnym i powtarzanym

Odpowiedź "jednostronnym i powtarzanym" jest strzałem w dziesiątkę. Opisuje, jak rejestrujemy operacje gospodarcze – wszystko odbywa się po tej samej stronie konta pomocniczego i w tej samej kwocie, co na koncie księgi głównej. To naprawdę ważne w księgowości, bo dzięki temu możemy dokładnie powiązać dane z księgi głównej z zapisami w księgach pomocniczych. Na przykład, gdy firma kupuje towary, to wtedy aktualizujemy konto magazynowe w księdze pomocniczej i jednocześnie konto zakupów w księdze głównej. Jak się to robi systematycznie, to nasza księgowość staje się bardziej przejrzysta i łatwiejsza do przeanalizowania podczas audytu. Generalnie jest to zgodne z zasadą podwójnego zapisu, ale dotyczy tylko jednostki, co czyni to podejście niezbędnym dla dobrego zarządzania finansami w firmie. No i warto wiedzieć, że zgodnie z aktualnymi standardami rachunkowości, stosowanie metody jednostronnej i powtarzanej to naprawdę dobra praktyka, bo pozwala na efektywne śledzenie operacji finansowych.

Pytanie 20

Firma Omega SA uzyskała wynik finansowy netto na rok 2011 w wysokości 500 000 zł. Sprawozdanie finansowe tej firmy zostało poddane weryfikacji przez biegłego rewidenta, który wydał pozytywną opinię. Walne zgromadzenie akcjonariuszy podjęło decyzję o podziale zysku w sposób następujący:
- odpis ustawowy na kapitał zapasowy (8% zysku) -..............,
- odpis na kapitał rezerwowy zgodnie ze statutem spółki - 30 000 zł,
- odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych - 10 000 zł,
- wypłata dywidendy - 400 000 zł,
- odpis na fundusz nagród -.............

Jaka będzie wysokość odpisu na fundusz nagród?

A. 40 000 zł

B. 30 000 zł

C. 20 000 zł

D. 10 000 zł

Zysk netto spółki Omega SA wynosi 500 000 zł. Aby obliczyć odpis na fundusz nagród, musimy najpierw zidentyfikować inne odpisy dokonane z zysku. Odpis ustawowy na kapitał zapasowy wynosi 8% zysku, co daje 40 000 zł. Następnie mamy odpis na kapitał rezerwowy w wysokości 30 000 zł oraz odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych równy 10 000 zł. Wypłata dywidendy wynosi 400 000 zł, co oznacza, że pozostała kwota po dokonaniu wszystkich odpisów musi być przydzielona na fundusz nagród. Sumując wszystkie odpisy: 40 000 zł (kapitał zapasowy) + 30 000 zł (kapitał rezerwowy) + 10 000 zł (fundusz świadczeń) + 400 000 zł (dywidenda), otrzymujemy 480 000 zł. Pozostały zysk do podziału to 500 000 zł - 480 000 zł = 20 000 zł, co jest odpisem na fundusz nagród. Praktycznym zastosowaniem tego typu obliczeń jest zarządzanie zyskiem w firmach, aby zapewnić odpowiednie fundusze na nagrody dla pracowników, co z kolei wpływa na ich motywację i zaangażowanie.

Pytanie 21

Producent zamierza wyprodukować w ciągu miesiąca 10 000 sztuk drewnianych palet. Ustalone normy techniczne zużycia drewna na jedną paletę wynoszą 0,035 m³. Posiada zapas początkowy drewna równy 70 m³, a planowany zapas końcowy to 100 m³. Ile metrów sześciennych drewna powinno być zakupione?

A. 280 m3

B. 180 m3

C. 380 m3

D. 250 m3

Żeby policzyć, ile drewna musimy kupić, na początku warto zorientować się, ile tego surowca nam potrzeba do wytworzenia palet. Mamy w planach zrobienie 10 000 palet i na jedną paletę potrzeba 0,035 m³ drewna. Więc całkowita ilość drewna to 10 000 razy 0,035 m³, co daje nam 350 m³. Potem musimy dodać zapas, który mamy na początku i na końcu. Startujemy z 70 m³, a w planie mamy mieć 100 m³ na koniec. Jak to się policzy? Bierzemy wzór: potrzebne drewno równa się (zużycie drewna plus zapas końcowy) minus zapas początkowy. Podstawiając nasze liczby, mamy (350 m³ plus 100 m³) minus 70 m³, co daje 380 m³. To się zgadza z tym, co mówi się o planowaniu produkcji – trzeba wiedzieć, ile surowców potrzebujemy, zanim zaczniemy pracować. Takie dokładne obliczenia są mega ważne, bo pomagają zaoszczędzić na kosztach i lepiej zarządzać zapasami w firmach produkcyjnych.

Pytanie 22

Makroekonomia dotyczy analizy i oceny wskaźników związanych z

A. Funkcjonowaniem instytucji publicznych

B. Organizacją oraz sposobami produkcji w firmach

C. Kondycją finansową przedsiębiorstwa

D. Działaniem całego systemu gospodarczego

Analiza makroekonomiczna koncentruje się na badaniu i ocenie zjawisk, wskaźników oraz trendów, które wpływają na całą gospodarkę, a nie tylko na poszczególne przedsiębiorstwa. Obejmuje takie aspekty jak produkt krajowy brutto (PKB), stopa wzrostu gospodarczego, inflacja, bezrobocie, oraz bilans handlowy. Przykłady zastosowania analizy makroekonomicznej obejmują opracowywanie polityki gospodarczej przez rządy, prognozowanie cykli koniunkturalnych przez analityków oraz podejmowanie decyzji inwestycyjnych przez przedsiębiorstwa. Działania te są zgodne z dobrymi praktykami w zakresie econometrics, gdzie modele makroekonomiczne pomagają w zrozumieniu, jak różne sektory gospodarki współdziałają. Dzięki analizie makroekonomicznej można także monitorować skutki polityki monetarnej, co jest kluczowe dla zarządzania inflacją oraz stóp procentowych, co na przykład wpływa na decyzje inwestycyjne banków oraz innych instytucji finansowych.

Pytanie 23

Wynagrodzenie zatrudnionego obejmuje płacę podstawową oraz dodatek motywacyjny. W maju 2014 roku pracownik był na chorobowym, a także otrzymał nagrodę jubileuszową za 20-letnią pracę. Podstawą obliczania składek na ubezpieczenia społeczne za maj będzie, oprócz płacy zasadniczej,

A. zasiłek chorobowy

B. dodatek motywacyjny

C. nagroda jubileuszowa

D. wynagrodzenie chorobowe

Zasiłek chorobowy nie jest częścią wynagrodzenia zasadniczego ani dodatków, które są brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Zasiłek chorobowy jest świadczeniem wypłacanym pracownikowi podczas niezdolności do pracy z powodu choroby i jest finansowany z ubezpieczenia społecznego, a nie bezpośrednio przez pracodawcę. Nagroda jubileuszowa, chociaż jest istotnym elementem wynagrodzenia, również nie jest brana pod uwagę, gdyż jest to jednorazowe świadczenie i nie należy do regularnych składników wynagrodzenia. Wynagrodzenie chorobowe, podobnie jak zasiłek, jest świadczeniem, które przysługuje pracownikowi w czasie niezdolności do pracy, a jego podstawą są wcześniejsze składki opłacane na ubezpieczenie społeczne. Kluczowe jest zrozumienie, że podstawą wymiaru składek są tylko te elementy wynagrodzenia, które regularnie się powtarzają i są uzależnione od wykonywanej pracy. Typowym błędem jest mylenie różnych form wynagrodzenia z elementami, które nie są bezpośrednią rekompensatą za pracę, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne.

Pytanie 24

W tabeli przedstawiono koszty poniesione na wyprodukowanie 700 sztuk wyrobów gotowych oraz 600 sztuk produktów niezakończonych przerobionych w 50%. Jednostkowy koszt sprzedaży wyrobów gotowych wynosi

Pozycje kalkulacyjne	Poniesione koszty (w zł)
Materiały bezpośrednie	28 000,00
Płace bezpośrednie	15 000,00
Koszty wydziałowe	4 000,00
Koszty zarządu	2 000,00

A. 47,00 zł

B. 43,00 zł

C. 49,00 zł

D. 32,00 zł

Jednostkowy koszt sprzedaży wyrobów gotowych, wynoszący 49,00 zł, jest poprawny, ponieważ jego obliczenie opiera się na dokładnym zestawieniu całkowitych kosztów produkcji oraz ilości wyprodukowanych jednostek. W pierwszym kroku sumujemy wszystkie koszty związane z produkcją, uzyskując łączną kwotę 49 000 zł. Następnie obliczamy ekwiwalentną liczbę jednostek produkcyjnych, która obejmuje zarówno wyroby gotowe, jak i produkty niezakończone. W tym przypadku mamy 700 sztuk wyrobów gotowych oraz 300 sztuk produktów niezakończonych (600 sztuk * 50%). W rezultacie otrzymujemy 1000 jednostek do podziału kosztów. Dzieląc całkowity koszt produkcji przez liczbę jednostek, uzyskujemy jednostkowy koszt sprzedaży wynoszący 49,00 zł. Tego rodzaju obliczenia są fundamentalne dla analizy kosztów w przedsiębiorstwie, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących cen i rentowności. Umiejętność poprawnego obliczania jednostkowych kosztów sprzedaży jest istotna w kontekście zarządzania finansami i optymalizacji procesów produkcyjnych.

Pytanie 25

Do rzeczowych aktywów obrotowych zaliczamy:

A. wyroby gotowe, gotówkę, materiały

B. towary, produkty w trakcie produkcji, materiały

C. materiały, czeki, wyroby gotowe

D. towary, produkty gotowe, należności

W analizowanych odpowiedziach pojawiają się koncepcje, które nie odpowiadają definicji rzeczowych aktywów obrotowych. Wyroby gotowe, czeki czy gotówka to aktywa o zupełnie innym charakterze. Wyroby gotowe to produkty, które są już ukończone i gotowe do sprzedaży. Choć są one również aktywami, należą do innej kategorii, tj. aktywów obrotowych, które jednak nie są rzeczowymi aktywami w rozumieniu klasyfikacji bilansowej. Czeki, będące formą płatności, nie są aktywami rzeczowymi, a gotówka to także aktywa, ale nie można ich zaliczyć do rzeczowych aktywów obrotowych, ponieważ nie mają formy fizycznej ani wartości materialnej, którą można by wykorzystać w procesie produkcyjnym. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie różnych kategorii aktywów oraz ich funkcji w przedsiębiorstwie. Zrozumienie, że rzeczowe aktywa obrotowe koncentrują się na materiałach, produktach w toku i towarach, pomaga uniknąć zamieszania związane z klasyfikacją różnych typów aktywów w bilansie. Kluczowe jest, aby prawidłowo klasyfikować aktywa, ponieważ ma to bezpośredni wpływ na analizę finansową i decyzje strategiczne przedsiębiorstwa. W praktyce, niewłaściwe zrozumienie klasyfikacji aktywów może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących kondycji finansowej firmy.

Pytanie 26

Jakie działanie przedsiębiorcy powinno być uznane za etyczne?

A. Niezrealizowanie zobowiązań

B. Zatajenie rzeczywistych przychodów

C. Świadome ograniczanie wzrostu firmy

D. Poinformowanie inwestorów o trudności przedsiębiorstwa

Informowanie inwestorów o problemach przedsiębiorstwa jest fundamentalnym aspektem etyki w biznesie. Przejrzystość i szczerość w komunikacji z interesariuszami są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują zaufanie oraz długoterminowe relacje. Przedsiębiorstwa, które otwarcie informują o wyzwaniach, z jakimi się borykają, zyskują na reputacji i mogą liczyć na bardziej lojalnych inwestorów. Przykładem może być sytuacja, w której firma z branży technologicznej doświadcza opóźnień w wprowadzeniu nowego produktu. Informując inwestorów o problemach i przewidywanych terminach rozwiązania, przedsiębiorstwo buduje zaufanie i unika negatywnych spekulacji, które mogą zaszkodzić jego wizerunkowi. Przestrzeganie zasad etyki w komunikacji ma także znaczenie prawne, ponieważ niewłaściwe informowanie o stanie finansowym firmy może prowadzić do konsekwencji prawnych, w tym oskarżeń o oszustwa finansowe. Dlatego też, przejrzystość i etyka w informowaniu inwestorów są nie tylko zaleceniem, ale także obowiązkiem przedsiębiorców.

Pytanie 27

Przy tworzeniu wykazu płac, należy zaokrąglić do pełnych złotych?

A. podstawę do obliczenia podatku dochodowego oraz wymagane zaliczki na podatek dochodowy

B. wymaganą zaliczkę na podatek dochodowy oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne

C. całkowity przychód oraz podstawę do obliczenia podatku dochodowego

D. potrąconą zaliczkę na podatek dochodowy oraz koszty uzyskania przychodów

Wybierając odpowiedzi dotyczące potrącenia zaliczki na podatek dochodowy i kosztów uzyskania przychodu, a także ogólnego przychodu, można natrafić na kilka istotnych nieporozumień. Pierwszym jest założenie, że te elementy również podlegają zaokrągleniu do pełnych złotych, co nie jest do końca zgodne z praktyką. Koszty uzyskania przychodu nie są na ogół zaokrąglane, a ich wartość powinna być dokładnie ustalana na podstawie udokumentowanych wydatków. Pomijając ten detal, możemy koncentrować się na niepoprawnych interpretacjach, które prowadzą do błędnych wniosków. Potrącenie zaliczki na podatek dochodowy opiera się na obliczeniach, które powinny być wykonywane na podstawie wartości wcześniej zaokrąglonych, a nie bezpośrednio na podstawie wartości przychodu. Ponadto, zaokrąglenie nie dotyczy ogólnego przychodu, który jest sumą wszystkich przychodów i powinien być ujęty w księgach rachunkowych zgodnie z zasadami rachunkowości. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie zasad dotyczących różnych elementów wynagrodzenia oraz niewłaściwe zrozumienie przepisów podatkowych, co może skutkować nieprawidłowym naliczeniem zobowiązań podatkowych.

Pytanie 28

Negocjacje w twardym stylu opisują

A. stawianiem drugiej stronie wyraźnych i konkretnych żądań

B. częstym stosowaniem uników oraz uległością jednego z uczestników negocjacji

C. poszukiwaniem takiego rozwiązania, które zostanie zaakceptowane przez drugą stronę

D. godzeniem się na potencjalną stratę w dążeniu do uzyskania kompromisu

Negocjacje twarde, często nazywane również negocjacjami pozycyjnymi, opierają się na jasnym i zdecydowanym stawianiu wymagań. W tym podejściu negocjatorzy przyjmują mocne stanowisko i dążą do maksymalizacji swoich zysków bez względu na potrzeby drugiej strony. Przykładem mogą być negocjacje kontraktowe, gdzie jedna ze stron domaga się konkretnych warunków dostawy, ceny czy terminów realizacji, a druga strona jest zmuszona dostosować się do tych wymagań, aby osiągnąć porozumienie. Negocjacje twarde mogą prowadzić do szybkich wyników, ale często wiążą się z ryzykiem konfliktu, co może zniechęcać do dalszej współpracy. W kontekście standardów praktyk negocjacyjnych, kluczowe jest zrozumienie, że twarde podejście bywa skuteczne w sytuacjach, gdzie istnieje duża różnica interesów i gdzie długoterminowe relacje nie są priorytetem. Umiejętne stosowanie negocjacji twardych wymaga również znajomości technik perswazji i umiejętności argumentacji, aby skutecznie przedstawić swoje żądania.

Pytanie 29

Edward Twardowski importował 100 ton stali z zagranicy w cenie 700 euro za tonę. W dniu zakupu kurs 1 euro wynosił 4,00 zł, a w dniu uregulowania płatności kurs wzrósł do 4,50 zł. Na skutek deprecjacji złotówki importer

A. stracił 35 000 zł

B. zyskał 35 000 zł

C. zyskał 28 000 zł

D. stracił 28 000 zł

Edward Twardowski stracił 35 000 zł z powodu deprecjacji złotówki. Aby to zrozumieć, należy obliczyć, ile zapłaciłby za stal w złotówkach w obu momentach: przy zakupie i przy regulowaniu płatności. Na początku, przy kursie 4,00 zł za euro, koszt zakupu 100 ton stali wyniósł 100 ton * 700 euro/tona * 4,00 zł/euro = 280 000 zł. W momencie regulowania płatności, przy kursie 4,50 zł za euro, jego wydatki wzrosły do 100 ton * 700 euro/tona * 4,50 zł/euro = 315 000 zł. Różnica między tymi kwotami to 315 000 zł - 280 000 zł = 35 000 zł, co pokazuje, że deprecjacja waluty doprowadziła do wyższych kosztów zakupu. Taka sytuacja jest typowa dla importerów, którzy są narażeni na ryzyko kursowe, dlatego kluczowe jest stosowanie strategii zabezpieczeń walutowych, takich jak kontrakty terminowe, aby minimalizować wpływ fluktuacji kursów na koszty zakupów. Zrozumienie tych mechanizmów jest istotne w zarządzaniu finansami przedsiębiorstw importowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu ryzykiem walutowym.

Pytanie 30

Pracodawca przygotowuje dla swojego pracownika PIT-11, czyli Dokument o uzyskanych dochodach oraz o wpłaconych zaliczkach na podatek dochodowy. Jakiej informacji pracodawca nie zamieszcza w tym dokumencie?

A. Przychodów z umowy zlecenia

B. Składek na Fundusz Pracy

C. Składek na ubezpieczenia społeczne

D. Kosztów uzyskania przychodów

Odpowiedź "Składek na Fundusz Pracy" jest faktycznie prawidłowa. Pracodawcy nie podają tych składek w formularzu PIT-11, bo ten dokument ma na celu pokazanie przychodów pracownika oraz zaliczek na podatek dochodowy za dany rok. W PIT-11 są m.in. przychody z umowy o pracę i informacje o składkach na ubezpieczenia społeczne. To ważne, bo wpływa na wysokość składek emerytalnych i rentowych. Jednak składki na Fundusz Pracy, mimo że są istotne w systemie ochrony społecznej, nie są tam uwzględniane. W praktyce warto wiedzieć, co się w PIT-11 znajduje, bo to ułatwia rozliczenie podatkowe i zapobiega problemom z rocznymi zeznaniami.

Pytanie 31

Wszystkie przedsiębiorstwa, które w swoich nazwach wykorzystują skróty sp.j., sp.k. oraz sp. z o.o., zaliczane są do spółek

A. działających na podstawie kodeksu spółek handlowych

B. wyłącznie osobowych

C. działających na podstawie kodeksu cywilnego

D. tylko kapitałowych

Odpowiedź wskazująca na to, że wszystkie spółki oznaczone skrótami sp.j., sp.k. i sp. z o.o. działają na podstawie kodeksu spółek handlowych jest prawidłowa, ponieważ te skróty odnoszą się do konkretnych form prawnych, które są regulowane przez ten akt prawny. Spółka jawna (sp.j.) oraz spółka komandytowa (sp.k.) są typowymi przedstawicielami spółek osobowych, natomiast spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) reprezentuje spółki kapitałowe. Kodeks spółek handlowych definiuje zasady funkcjonowania oraz wymagania dotyczące tych form prawnych, co czyni go kluczowym dokumentem dla przedsiębiorców. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest rejestracja spółki, która wymaga składania odpowiednich dokumentów zgodnych z kodeksem spółek handlowych oraz spełnienia wymogów formalnych. Wiedza ta jest niezbędna dla prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej oraz zabezpieczenia interesów właścicieli spółek.

Pytanie 32

Jakie rodzaje spółek kwalifikują się jako spółki kapitałowe?

A. Jawna oraz akcyjna

B. Akcyjna oraz komandytowe - akcyjna

C. Z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjna

D. Z ograniczoną odpowiedzialnością oraz komandytowo - akcyjna

Spółki kapitałowe to rodzaj spółek, w których kapitał jest podstawowym elementem organizacyjnym, a odpowiedzialność wspólników jest ograniczona do wniesionych wkładów. W Polsce do spółek kapitałowych zaliczają się przede wszystkim spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) oraz spółka akcyjna (S.A.). Spółka z o.o. jest często wybierana przez małe i średnie przedsiębiorstwa ze względu na uproszczoną strukturę zarządzania oraz niższe wymagania kapitałowe. Z kolei spółka akcyjna jest odpowiednia dla większych przedsiębiorstw, które planują pozyskiwanie kapitału poprzez emisję akcji i notowanie na giełdzie. Przykładem zastosowania spółek kapitałowych jest organizacja działalności gospodarczej, gdzie właściciele chcą ograniczyć swoją odpowiedzialność osobistą za długi firmy, co sprzyja rozwojowi biznesu zgodnie z najlepszymi praktykami zarządzania ryzykiem.

Pytanie 33

W firmie zajmującej się produkcją suszarek do bielizny w ciągu jednego miesiąca wyprodukowano:
- 4 000 szt. suszarek z wykończeniem na poziomie 100 %,
- 2 000 szt. suszarek z wykończeniem na poziomie 50 %. Koszt techniczny produkcji wyniósł 50 000 zł. Jakiej wartości jest koszt wytworzenia jednej sztuki suszarki do bielizny?

A. 10,00 zł

B. 6,00 zł

C. 12,50 zł

D. 4,00 zł

Koszt wytworzenia jednej sztuki suszarki do bielizny wynosi 10,00 zł, co można obliczyć poprzez podzielenie całkowitego kosztu wytworzenia przez łączną liczbę wyprodukowanych jednostek. W naszym przypadku, całkowity koszt wytworzenia wynosi 50 000 zł. Aby uzyskać dokładną liczbę wyprodukowanych suszarek, musimy wziąć pod uwagę zarówno ilość suszarek w pełni wykończonych, jak i te częściowo wykończone. Zauważamy, że 4 000 sztuk ma 100% stopień wykończenia, a 2 000 sztuk ma wykończenie na poziomie 50%. Aby ułatwić obliczenia, możemy potraktować 2 000 sztuk z 50% stopniem wykończenia jako równowartość 1 000 sztuk w pełni wykończonych. Łącznie uzyskujemy 5 000 sztuk (4 000 + 1 000). Dzieląc całkowity koszt 50 000 zł przez 5 000 sztuk, otrzymujemy 10,00 zł za sztukę. Ta metoda obliczeń jest standardem w branży produkcyjnej, zapewniając dokładne oszacowania kosztów, co jest kluczowe dla efektywności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 34

Wysokie stężenie ozonu w powietrzu biurowym, spowodowane działaniem drukarek laserowych, może prowadzić do wystąpienia u pracowników

A. podrażnienia błony śluzowej oczu, nosa i krtani

B. uszkodzenia układu kostno-mięśniowego

C. dolegliwości związanych z kręgosłupem i plecami

D. dolegliwości o charakterze psychicznym

Odpowiedź wskazująca na podrażnienia śluzówki oczu, nosa i krtani jest poprawna, ponieważ duże stężenie ozonu w pomieszczeniach biurowych, szczególnie w wyniku działania drukarek laserowych, może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Ozon jest silnym utleniaczem, który w stężeniach typowych dla pomieszczeń może podrażniać błony śluzowe. U osób narażonych na takie stężenia często obserwuje się objawy takie jak swędzenie oczu, pieczenie w nosie oraz chrypkę, a w dłuższym okresie mogą wystąpić również problemy z oddychaniem. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), normy dotyczące jakości powietrza wewnętrznego powinny być ściśle przestrzegane w celu minimalizacji ryzyka zdrowotnego. Dlatego w biurach zaleca się monitorowanie stężenia ozonu oraz wdrażanie systemów wentylacyjnych, które mogą pomóc w redukcji jego obecności. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje również regularne przeglądy urządzeń biurowych i ich konserwację, co może przyczynić się do zmniejszenia emisji szkodliwych substancji. Warto także promować świadome użycie drukarek laserowych oraz alternatyw, takich jak drukarki atramentowe, które emitują znacznie mniej ozonu.

Pytanie 35

Wzrastające wartości wskaźnika produktywności aktywów oznaczają

A. o mniejszej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność zasobów majątkowych

B. o większej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność zasobów majątkowych

C. o mniejszej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność źródeł finansowania zasobów majątkowych

D. o większej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność źródeł finansowania zasobów majątkowych

Interpretacja rosnącego wskaźnika produktywności aktywów jako oznaki niższej efektywności wykorzystania zaangażowanych zasobów majątkowych jest niepoprawna i opiera się na błędnym rozumieniu podstawowych zasad analizy finansowej. Osoby, które tak myślą, mogą mylić wzrost produktywności z problemami operacyjnymi, co prowadzi do fałszywych wniosków. W rzeczywistości wzrost wskaźnika produktywności aktywów sugeruje, że firma jest w stanie lepiej zarządzać swoimi zasobami, co przekłada się na wyższe przychody w stosunku do posiadanych aktywów. W kontekście finansowym, efektywność wykorzystania aktywów jest kluczowa dla oceny działalności przedsiębiorstwa, a nieprawidłowe wnioski mogą prowadzić do błędnych decyzji inwestycyjnych. Ponadto, błędne interpretacje mogą wynikać z braku zrozumienia, że wskaźniki te są dynamiczne i mogą być wpływane przez różne czynniki, takie jak zmiany w rynku, innowacje technologiczne i zarządzanie operacyjne. Zamiast postrzegać wysoką produktywność jako oznakę problemów, warto skupić się na jej pozytywnych aspektach, które pokazują, że przedsiębiorstwo jest na dobrej drodze do osiągnięcia efektywności i zyskowności.

Pytanie 36

Podatnik, który powinien złożyć zeznanie podatkowe PIT-37 to osoba, która

A. wybrała liniowy sposób opodatkowania.

B. płaci podatek dochodowy w formie karty podatkowej.

C. prowadziła w Polsce działalność gospodarczą objętą podatkiem ryczałtowym.

D. osiągnęła w Polsce dochód z tytułu wynagrodzeń ze stosunku pracy.

Zeznanie podatkowe PIT-37 jest formularzem, który składają podatnicy, którzy uzyskują przychody z tytułu wynagrodzeń ze stosunku pracy, emerytur, rent oraz innych źródeł należących do tzw. przychodów z pracy. Wypełniając PIT-37, podatnik korzysta z możliwości rozliczenia się na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem ulg i odliczeń, co może wpłynąć na wysokość należnego podatku. Przykładem jest możliwość odliczenia kosztów uzyskania przychodów, czy wspólnego rozliczenia z małżonkiem. W praktyce oznacza to, że każdy pracownik, który otrzymuje wynagrodzenie za pracę, zobowiązany jest do złożenia zeznania podatkowego na formularzu PIT-37, co jest zgodne z przepisami obowiązującymi w Polsce. Na podstawie tych danych, urząd skarbowy dokonuje obliczenia wysokości podatku dochodowego, co jest kluczowe dla prawidłowego rozliczenia podatnika. Warto zaznaczyć, że PIT-37 jest najczęściej stosowanym formularzem wśród osób zatrudnionych na umowę o pracę, co podkreśla jego znaczenie w systemie podatkowym.

Pytanie 37

W czwartym kwartale 2021 roku firma otrzymała dostawy surowców w następujących interwałach czasowych: 14 dni, 16 dni, 14 dni, 18 dni, 15 dni, 13 dni. Oblicz średni cykl dostaw przy użyciu metody średniej arytmetycznej w IV kwartale 2021 roku?

A. 6 dni

B. 8 dni

C. 30 dni

D. 15 dni

Aby obliczyć średni cykl dostaw przy użyciu metody średniej arytmetycznej, sumujemy wszystkie wartości czasów dostaw i dzielimy przez ich liczbę. W tym przypadku mamy następujące czasy dostaw: 14 dni, 16 dni, 14 dni, 18 dni, 15 dni, 13 dni. Suma tych wartości wynosi 90 dni. Następnie dzielimy 90 dni przez 6 (liczba dostaw), co daje nam średnią 15 dni. Zastosowanie średniej arytmetycznej w tym kontekście jest standardową praktyką w zarządzaniu łańcuchem dostaw, ponieważ pozwala na uzyskanie przeciętnego czasu realizacji dostaw, co jest niezbędne do planowania produkcji, optymalizacji zapasów oraz poprawy efektywności operacyjnej. Znajomość średniego cyklu dostaw umożliwia przedsiębiorstwom lepsze prognozowanie zapotrzebowania oraz identyfikację potencjalnych problemów w łańcuchu dostaw, co w efekcie poprawia ich konkurencyjność na rynku.

Pytanie 38

Aby określić koszt wydobycia jednej tony węgla, kopalnia powinna wykorzystać kalkulację

A. podziałową współczynnikową

B. procesową

C. doliczeniową

D. podziałową prostą

Zastosowanie kalkulacji podziałowej współczynnikowej w kontekście ustalania kosztów wydobycia węgla jest nieadekwatne. Metoda ta polega na przypisywaniu kosztów do poszczególnych jednostek na podstawie określonych współczynników, co w przypadku wydobycia węgla może prowadzić do zniekształcenia rzeczywistych kosztów. Węgiel jest surowcem, którego wydobycie odbywa się w sposób ciągły, a koszty są bardziej związane z ilością wydobywanego materiału niż z wyznaczonymi współczynnikami. Obliczenia oparte na kalkulacji podziałowej prostej dostarczają klarownych informacji o rzeczywistych kosztach jednostkowych, podczas gdy podejście współczynnikowe może wprowadzać niepotrzebne komplikacje oraz błędy. Ponadto, kalkulacja doliczeniowa, która polega na dodaniu kosztów pośrednich do kosztów bezpośrednich, nie jest efektywna w tym kontekście, ponieważ nie oddaje rzeczywistych kosztów wydobycia jednej tony. Z kolei kalkulacja procesowa, która jest stosowana w produkcji seryjnej lub masowej, nie odnosi się do specyfiki wydobycia surowców naturalnych, gdzie efektywność kosztowa zależy od ściśle określonych jednostek. Dlatego podejścia oparte na współczynnikach lub doliczeniu kosztów pośrednich mogą prowadzić do mylnych wniosków i nieefektywnych decyzji zarządczych.

Pytanie 39

Zgodnie z Kodeksem pracy, maksymalny czas wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony wynosi

A. 30 dni

B. 2 miesiące

C. 3 miesiące

D. 14 dni

Maksymalny okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, zgodnie z Kodeksem pracy, wynosi 3 miesiące. Warto zauważyć, że długość okresu wypowiedzenia zależy od stażu pracy pracownika u danego pracodawcy. Dla pracowników zatrudnionych krócej niż 6 miesięcy wynosi on 1 miesiąc, dla tych z 6-miesięcznym stażem 2 miesiące, a dla tych z 3-letnim stażem 3 miesiące. Przykładowo, jeśli pracownik jest zatrudniony w firmie przez 4 lata, pracodawca musi przestrzegać trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Takie regulacje mają na celu zapewnienie pracownikom stabilności zatrudnienia i umożliwienie im znalezienia nowej pracy, co jest istotne z punktu widzenia ochrony praw pracowniczych. Dobre praktyki w zakresie zarządzania kadrami sugerują, aby zarówno pracodawca, jak i pracownik, dokładnie zapoznali się z zapisami Kodeksu pracy oraz regulaminem wewnętrznym firmy, aby uniknąć nieporozumień dotyczących wypowiedzenia umowy o pracę.

Pytanie 40

Wynagrodzenie pracownika obejmuje pensję podstawową w wysokości 1 800 zł oraz prowizję wynoszącą 10% od wartości sprzedaży. W miesiącu maju pracownik osiągnął sprzedaż o wartości 5 000 zł. Jakie było całkowite wynagrodzenie pracownika za maj?

A. 2 300 zł

B. 1 850 zł

C. 1 980 zł

D. 2 480 zł

Poprawna odpowiedź to 2 300 zł, ponieważ wynagrodzenie pracownika składa się z dwóch elementów: wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia prowizyjnego. Wynagrodzenie zasadnicze wynosi 1 800 zł. Następnie obliczamy wynagrodzenie prowizyjne, które wynosi 10% wartości zrealizowanej sprzedaży. Pracownik w maju zrealizował sprzedaż o wartości 5 000 zł, zatem wynagrodzenie prowizyjne wynosi 10% z 5 000 zł, co daje 500 zł. Sumując wynagrodzenie zasadnicze i prowizyjne, otrzymujemy 1 800 zł + 500 zł = 2 300 zł. Taka struktura wynagrodzenia jest powszechnie stosowana w wielu branżach, gdzie pracownicy są motywowani do osiągania lepszych wyników sprzedażowych poprzez dodatkowe prowizje. Zrozumienie zasad wynagradzania jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami ludzkimi i motywowania pracowników do osiągania lepszych wyników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej