Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 23:38
Data zakończenia: 22 maja 2025 23:46

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie analizy danych zawartych w tabeli wskaż, w jakim przedziale pH należy zwapnować glebę pod uprawę pszenicy ozimej.

Podział gleb w zależności od odczynu pH
wartość pH	pH<3,5	3,6 - 4,5	4,6-5,5	5,6-6,5	6,6-7,2	7,3-8,0	pH>8,1
Rodzaj gleby	bardzo silnie kwaśne	silnie kwaśne	kwaśne	słabo kwaśne	obojętne	słabo alkaliczne	alkaliczne

A. pH 7,3-8,0

B. pH poniżej 6,5

C. pH powyżej 8,1

D. pH 6,6-7,2

Odpowiedź pH poniżej 6,5 jest prawidłowa, ponieważ pszenica ozima wymaga gleby o neutralnym odczynie, aby efektywnie rosnąć i być zdrowa. Gdy pH gleby jest poniżej 6,5, oznacza to, że gleba jest kwaśna i nie sprzyja optymalnemu wzrostowi tej rośliny. Zwapnowanie gleby to proces, który polega na dodawaniu wapna, aby podnieść pH i uczynić glebę bardziej zasadową. W praktyce, dla uzyskania najlepszych wyników, zaleca się regularne badanie pH gleby i jego dostosowywanie zgodnie z potrzebami uprawy. Dobrym standardem jest utrzymywanie pH gleby w przedziale od 6,0 do 7,0, co sprzyja nie tylko pszenicy ozimej, ale także innym roślinom uprawnym. Zważywszy na te aspekty, odpowiednia regulacja pH jest kluczowym elementem w agrotechnice, wpływającym na plon i jakość zbiorów.

Pytanie 2

Wybierz odpowiedni zestaw roślin do uprawy na glebach kompleksu żytniego dobrego oraz żytniego słabego?

A. Pszenżyto, ziemniaki wczesne, rzepak ozimy

B. Kukurydza na ziarno, pszenica jara, jęczmień ozimy

C. Żyto, ziemniaki przemysłowe, owies

D. Burak cukrowy, jęczmień jary, lucerna

Wybór roślin, takich jak żyto, ziemniaki przemysłowe i owies, to dobry strzał. Te rośliny naprawdę dobrze radzą sobie w trudnych warunkach glebowych kompleksu żytniego dobrego i słabego. Żyto świetnie znosi słabsze gleby i nawet poprawia ich strukturę dzięki silnym korzeniom. Ziemniaki przemysłowe, jeśli wybierzesz odpowiednią odmianę, mogą też nieźle rosnąć w takich warunkach, dostarczając fajne plony. A owies? No, to naprawdę odporne zboże, które nie ma dużych wymagań, a przy tym wzbogaca glebę w azot. To wszystko wpisuje się w zasady płodozmianu, bo rotacja roślin jest kluczowa dla zdrowia gleby i lepszych plonów. Tak trzymać!

Pytanie 3

Sianokiszonkę z traw, która została owinięta w baloty pierwszego czerwca, można wykorzystać do karmienia zwierząt?

A. tylko w czasie żywienia zimowego

B. po upływie dwóch tygodni od sporządzenia

C. około 6 tygodni po jej przygotowaniu

D. zaraz po owinięciu folią

Sianokiszonka z traw, która została owinięta w baloty, osiąga odpowiednią jakość do skarmiania zwierząt po około 6 tygodniach od momentu owinięcia folią. Ten czas jest niezbędny do procesu fermentacji, który zachodzi w wyniku beztlenowego rozkładu materii organicznej. Właściwie przeprowadzona fermentacja wpływa na smakowitość oraz wartość odżywczą sianokiszonki, co jest kluczowe dla zdrowia zwierząt. Praktyki te są zgodne z zaleceniami dotyczącymi przechowywania i skarmiania pasz objętościowych. Przykładowo, w przypadku bydła, sianokiszonka, która została odpowiednio ukiszona, dostarcza nie tylko energii, ale również białka i witamin, co przyczynia się do ich prawidłowego wzrostu i produkcji mleka. Warto również zauważyć, że zbyt wczesne podawanie sianokiszonki może prowadzić do zaburzeń trawiennych u zwierząt, dlatego przestrzeganie odpowiednich terminów jest kluczowe dla efektywności skarmiania oraz dobrostanu zwierząt.

Pytanie 4

Na podstawie danych zawartych w tabeli wybierz mieszankę pełnoporcjową dla kurcząt brojlerów na I okres tuczu.

Nazwa mieszanki	Przeznaczenie mieszanki
Pre-DJ	Dla kur niosek od 16-18 tygodnia do 2% nieśności
DKM-1	Dla kurcząt hodowlanych od 0 do 6 tygodnia życia
DKA-Starter	Dla kurcząt rzeźnych od 0 do 10 dnia tuczu
DKA-Grower	Dla kurcząt brojlerów od 11 dnia tuczu do 7 dni przed ubojem

A. DKA-Grower

B. DKA-Starter

C. DKM-1

D. Pre-DJ

Mieszanka DKA-Starter to specjalistyczny produkt przeznaczony dla kurcząt brojlerów w pierwszym okresie tuczu, tj. od 0 do 10 dnia życia. W tym czasie ptaki potrzebują skoncentrowanych składników odżywczych, które są kluczowe dla ich prawidłowego wzrostu i rozwoju. DKA-Starter zawiera odpowiednią ilość białka, witamin oraz minerałów, które wspierają ich rozwój oraz układ odpornościowy. Stosowanie tej mieszanki w odpowiednim okresie tuczu zapewnia lepszą konwersję paszy, co jest istotne z punktu widzenia efektywności produkcji. Dobrą praktyką jest monitorowanie wzrostu i kondycji ptaków, aby w odpowiednim czasie wprowadzać kolejne mieszanki paszowe, takie jak DKA-Grower, które są przeznaczone na późniejsze etapy tuczu. Poprawne stosowanie mieszanki DKA-Starter pozwala na osiąganie optymalnych wyników produkcyjnych oraz zdrowotnych, co jest zgodne z najnowszymi zaleceniami z zakresu hodowli kurcząt brojlerów.

Pytanie 5

Wprowadzenie do rejestru zwierząt powinno nastąpić

A. w ciągu 7 dni od daty przeprowadzenia inspekcji dla bydła oraz 10 dni dla pozostałych kategorii zwierząt

B. tuż przed wystąpieniem zdarzenia wymagającego wpisu, jednak nie wcześniej niż na 3 dni przed

C. niezwłocznie po wystąpieniu zdarzenia, które wymaga wpisu, nie później jednak niż w ciągu 7 dni

D. w ciągu 10 dni od daty przeprowadzenia inspekcji w przypadku bydła oraz 14 dni dla innych grup zwierząt

Właściwe procedury dotyczące wpisu do księgi rejestracji zwierząt wymagają, aby dokonanie takiego wpisu odbywało się bezpośrednio po zaistnieniu zdarzenia objętego obowiązkiem wpisu, nie później niż w terminie 7 dni. Taki wymóg ma na celu zapewnienie rzetelności oraz aktualności danych o zwierzętach, co jest kluczowe dla monitorowania ich zdrowia oraz stanu weterynaryjnego. Przykładem może być sytuacja, w której nowonarodzone cielę musi być zarejestrowane w księdze, aby uniknąć ewentualnych problemów związanych z jego identyfikacją i zdrowiem. Zgodnie z przepisami prawa w wielu krajach, terminowe zgłaszanie takich informacji jest ściśle regulowane i ma na celu nie tylko ochronę zwierząt, ale również bezpieczeństwo publiczne oraz ochronę zdrowia ludzi. Brak szybkiego zgłoszenia mógłby prowadzić do problemów w sytuacjach kryzysowych, takich jak wybuch choroby zakaźnej w stadzie. Warto więc regularnie przypominać sobie o tych obowiązkach i stosować się do najlepszych praktyk w zakresie rejestracji zwierząt.

Pytanie 6

Aby zminimalizować straty ziemniaków spowodowane chorobami w trakcie przechowywania, należy

A. zaraz po zbiorze przykrywać przesortowane bulwy folią i ziemią.

B. zbiór realizować w warunkach suchych i w temperaturze powyżej 10°C.

C. przykrywać kopce warstwą słomy o grubości około 10 cm oraz warstwą ziemi o grubości 5 cm.

D. prowadzić uprawę ziemniaków na glebach o dużej zwartości i gliniastych.

Zbiór ziemniaków w warunkach suchych oraz przy temperaturze powyżej 10°C jest kluczowy dla minimalizacji strat związanych z chorobami w okresie przechowywania. Wysoka wilgotność podczas zbioru może prowadzić do uszkodzeń bulw, co stwarza idealne warunki dla patogenów takich jak grzyby czy bakterie. Zbieranie ziemniaków w suchych warunkach zmniejsza ryzyko zakażeń i rozwoju chorób grzybowych, które mogą prowadzić do gnicia bulw. Ponadto, wysoka temperatura przy zbiorze (powyżej 10°C) sprzyja szybszemu osuszaniu bulw, co z kolei zmniejsza ich podatność na choroby. Dobrą praktyką jest również zapewnienie odpowiednich warunków przechowywania, takich jak wentylacja, co pozwala na dalsze zmniejszenie wilgotności. Standardy dotyczące zbioru i przechowywania ziemniaków zalecają unikanie zbioru w wilgotne dni, co jest potwierdzone przez organizacje rolnicze oraz badania naukowe.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Surowce wykorzystywane w gospodarstwie do produkcji mieszanek pełnoporcjowych dla trzody chlewnej, po upływie terminu przydatności, należy

A. zastosować przy przygotowywaniu kiszonki

B. przekazać do utylizacji

C. przeznaczyć do karmienia bydła

D. wrzucić na kompost

Oddanie surowców, które przekroczyły termin przydatności, do utylizacji jest działaniem zgodnym z zasadami bezpieczeństwa żywności. Surowce te mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia zwierząt, a ich wykorzystanie w produkcji paszy mogłoby prowadzić do problemów zdrowotnych u trzody chlewnej. Przykładowo, niewłaściwie przechowywane lub przeterminowane surowce mogą być źródłem mikotoksyn, które są toksyczne dla zwierząt. Utylizacja surowców jest procesem, który powinien odbywać się zgodnie z regulacjami prawnymi, a także z normami higieny i bezpieczeństwa, np. poprzez współpracę z firmami zajmującymi się profesjonalną utylizacją odpadów. Utylizacja nie tylko zapobiega potencjalnym szkodom zdrowotnym, ale także przyczynia się do ochrony środowiska, minimalizując ryzyko zanieczyszczenia gleby i wód gruntowych. Warto również zauważyć, że w gospodarstwach stosujących dobre praktyki produkcyjne, regularne monitorowanie terminów przydatności surowców jest kluczowe dla zapewnienia jakości pasz.

Pytanie 9

Najczęściej występującym chwastem w uprawach okopowych jest

A. komosa biała

B. przytulia czepna

C. tobołki polne

D. jasnota różowa

Komosa biała, znana jako Chenopodium album, to jeden z tych chwastów, które można spotkać w uprawach okopowych. Jej obecność w glebie może naprawdę wpłynąć na plony, więc warto mieć na uwadze, jak ją kontrolować. To roślina, która potrafi się świetnie adaptować i rozprzestrzeniać, przez co łatwo konkuruje z uprawami o wodę, składniki odżywcze i światło. Szybko rośnie i ma dobrą zdolność regeneracji, co sprawia, że walka z nią bywa dość trudna. W praktyce, żeby jakoś sobie z nią poradzić, trzeba stosować odpowiednie techniki, takie jak płodozmian. To naprawdę może pomóc ograniczyć jej rozwój w kolejnych sezonach. Dobrą opcją są też herbicydy selektywne, które można stosować, gdy komosa jest w początkowych fazach wzrostu. Zrozumienie jej cyklu rozwojowego jest kluczowe dla skutecznej walki z nią, a metody ekologiczne, jak mulczowanie czy międzyplony, to świetny sposób na zmniejszenie jej obecności. Generalnie, dbając o zdrowie gleby i stosując dobre praktyki, można ograniczyć problem chwastów, co jest bardzo ważne w rolnictwie.

Pytanie 10

Jakie źródło ekonomiczne jest zasobem nieodnawialnym?

A. Kapitał finansowy

B. Surowiec mineralny

C. Praca ludzka

D. Kapitał rzeczowy

Surowiec mineralny jest zasobem ekonomicznym, który posiada charakterystykę nieodnawialności, co oznacza, że jego ilość na Ziemi jest ograniczona i nieodnawialna w naturalnym cyklu życia. W przeciwieństwie do zasobów odnawialnych, takich jak woda czy drewno, surowce mineralne, takie jak węgiel, ropa naftowa, czy metale szlachetne, nie są w stanie naturalnie się regenerować w sensownym czasie, co czyni je krytycznymi w zarządzaniu zasobami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście zrównoważonego rozwoju oraz strategii ochrony środowiska, które nakładają nacisk na minimalizację wydobycia surowców nieodnawialnych. Zgodnie z zasadami gospodarki cyrkularnej, konieczne jest poszukiwanie innowacyjnych rozwiązań w zakresie recyklingu oraz efektywnego wykorzystania surowców, co może przyczynić się do zmniejszenia negatywnego wpływu na środowisko. Ponadto, w kontekście przemysłu, odpowiedzialne zarządzanie i planowanie eksploatacji surowców mineralnych jest kluczowe dla zachowania równowagi ekologicznej oraz zapewnienia przyszłym pokoleniom dostępu do zasobów.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Wskaż kategorię roślin, która ze względu na krótki czas wegetacji nadaje się do uprawy w międzyplonie ścierniskowym?

A. Facelia i gorczyca biała

B. Kukurydza i ziemniaki

C. Jęczmień jary i pszenica jara

D. Koniczyna czerwona i lucerna

Facelia (Phacelia tanacetifolia) i gorczyca biała (Sinapis alba) są roślinami, które ze względu na krótki okres wegetacji doskonale nadają się do uprawy w międzyplonie ścierniskowym. Obie te rośliny charakteryzują się szybkim wzrostem oraz możliwością szybkiej regeneracji, co czyni je idealnymi roślinami do wysiewu po zbiorze głównych upraw. Facelia jest znana z właściwości poprawiających strukturę gleby, a także jako roślina miododajna, przyciągająca owady zapylające. Gorczyca biała natomiast jest ceniona za swoje działanie fitosanitarno-prewencyjne, gdyż ma zdolność do ograniczania występowania niektórych patogenów glebowych. Zastosowanie międzyplonów, takich jak facelia i gorczyca biała, przyczynia się do poprawy jakości gleby, zapobiega erozji oraz zwiększa bioróżnorodność agroekosystemów. W praktyce rolniczej, siew takich roślin w okresie wiosennym, po zbiorze zbóż lub innych roślin, jest często stosowanym zabiegiem, który pozwala na maksymalne wykorzystanie potencjału użytków rolnych, zwiększając jednocześnie plony w kolejnych sezonach.

Pytanie 13

Najniższe straty jakościowe podczas produkcji i przechowywania kiszonki powstają w silosach

Straty jakościowe i ilościowe kiszonki (%) w zależności od rodzaju silosu
Rodzaj silosu	Straty białka	Straty skrobi	Straty ilościowe
Wieżowy gazoszczelny	2,0	3,0	5 – 8
Wieżowy otwarty	9,6	8,2	10 – 15
Przejazdowy	9,7	8,6	25
Komorowy	7,8	7.3	15 - 20

A. wieżowych otwartych.

B. wieżowych gazoszczelnych.

C. przejazdowych.

D. komorowych.

Silosy wieżowe gazoszczelne zostały zaprojektowane z myślą o maksymalizacji jakości kiszonki poprzez minimalizację strat. Dzięki hermetycznemu zamknięciu, te silosy skutecznie ograniczają dostęp powietrza, co jest kluczowe dla zapobiegania procesom utleniania oraz rozwoju niepożądanych mikroorganizmów. Z danych przedstawionych w badaniach wynika, że w silosach tych straty białka wynoszą zaledwie 2,0%, a strat skrobi 3,0%. W porównaniu do innych typów silosów, jak komorowe czy wieżowe otwarte, straty jakościowe są znacznie mniejsze, co przekłada się na wyższą wartość odżywczą kiszonki. Zastosowanie silosów gazoszczelnych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które podkreślają znaczenie kontroli warunków przechowywania. Użycie odpowiednich technologii, takich jak folie gazoszczelne, może dodatkowo wspierać proces kiszenia, co ma kluczowe znaczenie w produkcji pasz dla zwierząt, zapewniając ich zdrowie i wydajność.

Pytanie 14

Najmniejsze straty azotu podczas aplikacji gnojówki na grunt zapewni użycie

A. opryskiwacza ustawionego na duże krople

B. opryskiwacza ustawionego na drobne krople

C. rozlewacza redlicowego

D. wozu asenizacyjnego

Rozlewacz redlicowy to narzędzie, które umożliwia precyzyjne i równomierne wylewanie gnojówki na pole. Dzięki zastosowaniu redlic, gnojówka jest aplikowana w sposób, który minimalizuje straty azotu, poprzez ograniczenie kontaktu z powietrzem. Straty azotu w gnojówce są najczęściej spowodowane jego odparowaniem w formie amoniaku, co może nastąpić, gdy gnojówka jest rozpylana w drobnych kroplach, a także gdy nie jest odpowiednio wprowadzana w glebę. Redlice w rozlewaczu działają na zasadzie wprowadzenia nawozu bezpośrednio do gleby, co zwiększa dostępność azotu dla roślin i ogranicza jego utraty. Dobre praktyki wskazują, że stosowanie rozlewacza redlicowego przyczynia się do efektywniejszego wykorzystania składników pokarmowych w gnojówce oraz zmniejsza ryzyko negatywnego wpływu na środowisko.

Pytanie 15

Orkę siewną pod żyto należy przeprowadzić

A. 2-3 tygodnie przed siewem pługiem z odkładnicą kulturalną

B. bezpośrednio przed siewem pługiem podorywkowym

C. tuż przed siewem pługiem z odkładnicą śrubową

D. 3 tygodnie przed siewem pługiem podorywkowym

Orkę siewną pod żyto zaleca się wykonać 2-3 tygodnie przed siewem, używając pługa z odkładnicą kulturalną. Taki czas pozwala na odpowiednie przygotowanie gleby, co jest kluczowe dla uzyskania zdrowych i obfitych plonów. Pług z odkładnicą kulturalną umożliwia skuteczne spulchnienie gleby, a jednocześnie minimalizuje zniszczenia w strukturze gleby oraz zwiększa jej przewiewność. Umożliwia to lepsze wchłanianie wody i składników odżywczych, co jest niezbędne dla wzrostu roślin. Dodatkowo, wykonanie orki w tym czasie sprzyja także ograniczeniu chwastów, ponieważ ich nasiona mogą zostać usunięte z powierzchni gleby. W praktyce, dobrym rozwiązaniem jest również wykonanie analizy gleby przed orką, aby dostosować nawożenie do rzeczywistych potrzeb roślin. Użycie pługa z odkładnicą kulturalną jest zgodne z najlepszymi praktykami agrotechnicznymi, które uwzględniają dbałość o środowisko i efektywność produkcji rolniczej.

Pytanie 16

Najważniejszym źródłem przeciwciał dla organizmu cielęcia tuż po narodzinach jest

A. preparat witaminowy.

B. siara.

C. preparat zastępujący mleko.

D. prefiks.

Siara, czyli pierwsze mleko produkowane przez matkę po urodzeniu, jest kluczowym źródłem odporności dla cieląt. Zawiera ona immunoglobuliny, które są niezbędne do ochrony nowo narodzonego zwierzęcia przed chorobami. Cielęta rodzą się z niedostatecznym systemem odpornościowym, dlatego muszą otrzymać siarę w ciągu pierwszych kilku godzin po urodzeniu, aby zapewnić im odpowiednią ochronę immunologiczną. Wartością dodaną siary są także białka, tłuszcze oraz witaminy, które wspierają rozwój cielęcia. W praktyce, hodowcy zwierząt dbają o to, aby cielęta miały dostęp do siary jak najszybciej po urodzeniu, a w przypadku problemów z karmieniem, mogą stosować komercyjnie dostępne preparaty siarowe. Standardy żywienia zwierząt zalecają, aby cielęta otrzymały co najmniej 10% ich wagi ciała siary w ciągu pierwszych 24 godzin. Przestrzeganie tych zaleceń jest kluczowe dla zdrowia i dobrostanu cieląt.

Pytanie 17

Jakie są całkowite wydatki na wyprodukowanie 1 tony ziemniaków, jeśli koszt jednostkowy zmienny wynosi 24 zł/tonę, a koszt jednostkowy stały to 8 zł/tonę?

A. 8 zł

B. 32 zł

C. 24 zł

D. 3 zł

Koszt całkowity wyprodukowania 1 tony ziemniaków oblicza się, sumując koszty zmienne i stałe. Koszt jednostkowy zmienny wynosi 24 zł/tonę, a koszt jednostkowy stały to 8 zł/tonę. Zatem, 24 zł (koszt zmienny) + 8 zł (koszt stały) daje 32 zł jako całkowity koszt wytworzenia 1 tony ziemniaków. Tego typu obliczenia są kluczowe w zarządzaniu finansami produkcji, umożliwiając przedsiębiorcom zrozumienie całkowitych wydatków oraz podejmowanie świadomych decyzji o cenach sprzedaży, rentowności oraz efektywności produkcji. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowywanie budżetów produkcyjnych oraz analiz kosztów w sektorze rolniczym, co pozwala na optymalizację procesów i maksymalizację zysków.

Pytanie 18

Wiek, w którym rozpoczyna się użytkowanie rozpłodowe ogierów ras gorącokrwistych, to

A. 12 - 18 miesięcy

B. 18 - 24 miesięcy

C. 36 - 48 miesięcy

D. 6 - 12 miesięcy

Wybór '36 - 48 miesięcy' jest w porządku, bo ogiery ras gorącokrwistych zazwyczaj stają się dorosłe między 3 a 4 rokiem życia. W tym czasie są biologicznie gotowe do rozmnażania, co znaczy, że ich płodność jest na najwyższym poziomie. W praktyce, korzystanie z tych ogierów do hodowli powinno iść w parze z zaleceniami weterynaryjnymi oraz ich ogólnym stanem zdrowia. Ogiery w wieku 12 - 24 miesięcy mogą mieć różne problemy zdrowotne i rozwijać się niewłaściwie, co może potem wpłynąć na ich potomstwo. Jak mówią organizacje kynologiczne i weterynaryjne, warto poczekać, aż ogier naprawdę osiągnie pełną dojrzałość fizyczną i psychiczną, żeby mieć sukces w hodowli. Dlatego najlepiej, żeby ogiery ras gorącokrwistych były używane do reprodukcji dopiero po 36 miesiącach, żeby miały najlepsze szanse na zdrowy rozwój.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Obecność jasno- lub ciemnobrunatnych plam na liściach rzepaku, z ciemnobrunatnym nalotem, oraz podłużnymi plamami na łodygach z ciemnym brzegiem, sugeruje istnienie

A. czerni krzyżowych

B. suchej zgnilizny kapustnych

C. szarej pleśni

D. zgnilizny twardzikowej

Zgnilizna twardzikowa, szara pleśń oraz sucha zgnilizna kapustnych są chorobami roślin, które mogą występować na uprawach rzepaku, ale ich objawy nie odpowiadają opisanym w pytaniu. Zgnilizna twardzikowa, wywoływana przez grzyb Sclerotinia sclerotiorum, charakteryzuje się białymi, watowatymi nalotami na tkankach roślinnych oraz miękką, zgniłą tkanką w obrębie łodyg i liści. Typowym błędem jest mylenie tej choroby z czernią krzyżowych, przez co można nieprawidłowo ocenić potrzebę ochrony. Szara pleśń, wywoływana przez grzyb Botrytis cinerea, objawia się natomiast szarym nalotem na roślinach, w szczególności w warunkach wilgotnych, co również nie pasuje do opisanego zjawiska. Natomiast sucha zgnilizna kapustnych, spowodowana przez grzyb Phoma lingam, objawia się ciemnymi, zgniłymi plamami, ale nie występują w nim charakterystyczne ciemnobrunatne naloty. Często mylenie tych chorób wynika z niewystarczającej wiedzy na temat objawów i cyklu życiowego patogenów. Aby skutecznie chronić uprawy, kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi chorobami oraz ich biologii, co pozwala na odpowiednie zastosowanie środków ochrony roślin oraz wdrożenie strategii zapobiegawczych.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Do pokarmów treściwych należą

A. siano

B. plewy

C. słoma

D. ziarno

Ziarno jest klasyfikowane jako pasza treściwa, co oznacza, że jest bogate w składniki odżywcze, zwłaszcza w węglowodany, białko i tłuszcze. Pasze treściwe są kluczowym elementem diety zwierząt gospodarskich, ponieważ dostarczają one skoncentrowane źródło energii oraz niezbędne aminokwasy. Ziarno, w tym kukurydza, pszenica czy jęczmień, ma wysoką wartość energetyczną i jest łatwo przyswajalne przez organizm zwierząt. W praktyce, ziarno często jest stosowane w mieszankach paszowych, które są dostosowywane do potrzeb żywieniowych konkretnego gatunku zwierząt. Standardy jakości pasz, takie jak te określone przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), wymagają, aby pasze treściwe były wolne od zanieczyszczeń i miały odpowiednią wartość odżywczą. W związku z tym, ziarno jest nie tylko podstawowym składnikiem w żywieniu zwierząt, ale także kluczowym elementem w produkcji pasz, co wpływa na efektywność produkcji zwierzęcej oraz zdrowie zwierząt.

Pytanie 23

Ile ton ziemniaków należy wysadzić na 1 ha, jeśli masa sadzeniaka wynosi 70 g?

Zapotrzebowanie na materiał sadzeniakowy w zależności od wielkości bulw
Wielkość sadzeniaka (mm)	Masa sadzeniaka (g)	Orientacyjne zużycie sadzeniaków (t/ha)
30-40	30	1,8-2,3
40-45	50	2,6-3,3
45-50	70	3,4-4,0
50-60	120	4,1-5,0

A. 1,8-2,3 t/ha

B. 3,4-4,0 t/ha

C. 2,6-3,3 t/ha

D. 4,1-5,0 t/ha

Odpowiedź 3,4-4,0 t/ha jest poprawna, ponieważ opiera się na danych przedstawionych w tabeli, która określa zużycie sadzeniaków w zależności od ich masy. Sadzeniak o masie 70 g wymaga zatem zastosowania w ilości między 3,4 a 4,0 ton na hektar. W praktyce oznacza to, że dla osiągnięcia optymalnych plonów, należy precyzyjnie dostosować ilość sadzeniaków do powierzchni uprawnej. Stosowanie takiej wartości jest zgodne z dobrymi praktykami agrotechnicznymi, które zalecają odpowiednie dawkowanie sadzeniaków w celu zwiększenia efektywności produkcji roślinnej. Zbyt mała ilość sadzeniaków może prowadzić do osłabienia wzrostu roślin, a zbyt duża może skutkować konkurencją o zasoby, co z kolei obniża jakość plonu. Warto również zwrócić uwagę na różnorodność czynników, takich jak gleba, warunki klimatyczne i odmiana ziemniaka, które mogą wpływać na ostateczne wyniki upraw. Dlatego też, przynajmniej co roku, zaleca się przeprowadzanie analizy gleby oraz monitorowanie warunków pogodowych, aby odpowiednio dostosować dawki sadzeniaków do lokalnych warunków.

Pytanie 24

Wyznaczanie ceny auta na poziomie 65 000 złotych ilustruje funkcję, jaką spełnia pieniądz

A. narzędzia tezauryzacji

B. instrumentu płatniczego

C. miernika wartości

D. środka wymiany

No, te pojęcia, które wybrałeś jako błędne odpowiedzi, są związane z funkcjami pieniądza, ale nie do końca odpowiadają na pytanie o ustalanie ceny samochodu jako miernika wartości. Środek tezauryzacji to coś, co dotyczy przechowywania wartości, a to nie jest to, co mamy na myśli przy ustalaniu ceny. Głównie chodzi tu o to, jak oceniamy wartość samochodu w danym momencie, a nie o oszczędzanie na przyszłość. Co do środka wymiany, jest to za to o tym, jak pieniądz ułatwia transakcje – ale w kontekście ustalania ceny nie jest to najważniejsze. Możemy go używać jako środka wymiany, ale ustalanie wartości bardziej dotyczy porównania cen niż samej wymiany. Również środek płatniczy odnosi się do regulowania zobowiązań finansowych, ale nie ma bezpośredniego związku z mierzeniem wartości. Wiem, że sporo osób myli te pojęcia, co skutkuje różnymi nieporozumieniami. Zrozumienie, jak te funkcje pieniądza działają w kontekście ustalania cen, jest naprawdę ważne, żeby podejmować sensowne decyzje finansowe.

Pytanie 25

Na ilość wody zgromadzonej w glebie w czasie zimowym korzystnie wpływa

A. orka przedzimowa

B. włókowanie

C. orka wiosenna

D. kultywatorowanie

Orka przedzimowa to praktyka agrotechniczna polegająca na głębokim uprawianiu gleby na początku zimy, co ma na celu poprawę struktury gleby oraz zwiększenie jej zdolności do retencji wody. Przeprowadzenie orki w tym okresie pozwala na rozluźnienie zwięzłej gleby, co sprzyja lepszemu wnikaniu i zatrzymywaniu wody w glebie. W rezultacie, woda opadowa, która spada w okresie zimowym, jest lepiej wchłaniana i zatrzymywana w systemie korzeniowym roślin. Dodatkowo, orka przedzimowa wpływa na rozkład resztek roślinnych, co z kolei podnosi ilość materii organicznej w glebie, a to przyczynia się do poprawy jej struktury i zdolności do zatrzymywania wody. Ta technika jest zgodna z dobrą praktyką rolniczą, która zaleca przygotowanie gleby w taki sposób, aby maksymalizować jej zdolności do gromadzenia wilgoci, co jest szczególnie istotne w kontekście zmian klimatycznych i coraz bardziej zmiennych warunków pogodowych. W praktyce, rolnicy stosują tę metodę, aby zapewnić roślinom odpowiedni dostęp do wody podczas sezonu wegetacyjnego, co przekłada się na lepsze plony.

Pytanie 26

W okresie wiosennym na łąkach kośnych, które znajdują się na glebach torfowych, aby usunąć nadmiar powietrza z gleby i 1 poprawić kondycję systemów korzeniowych traw, konieczne jest przeprowadzenie

A. wałowania

B. orki wiosennej

C. włókowania

D. orki melioracyjnej

Wałowanie jest skuteczną metodą, która umożliwia usunięcie zbędnego powietrza z gleby torfowej oraz wspiera regenerację systemów korzeniowych traw. Proces ten polega na równomiernym zagęszczeniu gleby, co pozwala na poprawę jej struktury i zwiększa zdolność do zatrzymywania wody, co jest szczególnie istotne na glebach torfowych, które mają tendencję do nadmiernego napowietrzenia. Wałowanie można przeprowadzać zarówno przy użyciu ręcznych narzędzi, jak i maszyn rolniczych, co czyni je praktycznym rozwiązaniem. Dzięki temu zabiegowi korzenie traw będą mogły lepiej przyswajać składniki odżywcze oraz wodę, co przyczyni się do ich zdrowego wzrostu i rozwoju. Dobrą praktyką jest wykonywanie wałowania na początku sezonu wegetacyjnego, co sprzyja szybkiemu odbudowywaniu się systemów korzeniowych traw, a także może zwiększyć plon zielonki w kolejnych miesiącach. Efektywne wałowanie powinno być zgodne z zaleceniami agronomów oraz dostosowane do specyfiki danej gleby, aby maksymalizować korzyści z zabiegu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Wiosną, gdy żyto zostanie zaatakowane przez pleśń śniegową, co należy zrobić?

A. zwiększyć ilość nawozów azotowych

B. przeprowadzić oprysk właściwym herbicydem

C. wykonać bronowanie pola

D. wykorzystać nawozy wapniowe

Wykonanie bronowania pola w przypadku porażenia żyta pleśnią śniegową jest skuteczną metodą walki z tą chorobą. Pleśń śniegowa rozwija się w wilgotnych warunkach, a bronowanie polega na spulchnieniu gleby, co poprawia jej aerację i zmniejsza wilgotność, co z kolei hamuje rozwój choroby. Dodatkowo, bronowanie pomaga w wymieszaniu resztek roślinnych z glebą, co może przyczynić się do szybszego rozkładu patogenów. Z perspektywy praktycznej, zastosowanie bronowania jako metody agrotechnicznej jest zgodne z zaleceniami integrowanej ochrony roślin, która promuje zróżnicowane techniki w celu minimalizacji użycia chemicznych środków ochrony roślin. Przykładowo, w przypadku dużych powierzchni uprawnych, bronowanie można przeprowadzić wiosną, co pozwoli na redukcję patogenów jeszcze przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego. Dodatkowo, bronowanie nie tylko zwalcza choroby, ale także sprzyja rozwojowi mikroorganizmów glebowych, co poprawia jakość gleby i wspiera zdrowy wzrost roślin.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Na działce pszenicy o powierzchni 2 ha użyto saletry amonowej w ilości 3 dt/ha. Jaki będzie koszt tego nawozu, jeśli 1 dt kosztuje 76 zł?

A. 456 zł

B. 400 zł

C. 432 zł

D. 470 zł

Aby obliczyć całkowity koszt saletry amonowej zastosowanej na polu pszenicy, należy najpierw ustalić, ile nawozu użyto na całej powierzchni uprawy. Na polu o powierzchni 2 ha zastosowano 3 dt/ha, co oznacza, że na to pole użyto 2 ha * 3 dt/ha = 6 dt nawozu. Koszt saletry amonowej wynosi 76 zł za 1 dt, zatem całkowity koszt to 6 dt * 76 zł/dt = 456 zł. To obliczenie ilustruje, jak kluczowe jest precyzyjne stosowanie jednostek miary oraz umiejętność przeliczania ilości nawozów w zależności od powierzchni uprawy. W praktyce rolniczej, takie obliczenia są niezbędne do efektywnego zarządzania kosztami produkcji oraz optymalizacji nawożenia, co w konsekwencji wpływa na plon oraz rentowność upraw. Dobrą praktyką jest również monitorowanie cen nawozów, aby podejmować świadome decyzje zakupowe.

Pytanie 31

Fazę, w której sprzedaż danego produktu jest wysoka i stabilna, cechuje

A. fazę dojrzałości produktu

B. okres spadku sprzedaży produktu

C. etap wzrostu sprzedaży produktu

D. proces wprowadzenia produktu na rynek

Wybierając odpowiedzi inne niż dojrzałość produktu, można łatwo wpaść w pułapkę myślową wynikającą z niepełnego zrozumienia cyklu życia produktu. Faza wzrostu sprzedaży produktu charakteryzuje się zwiększonym zainteresowaniem oraz rosnącymi przychodami, co nie jest synonimem stabilności. W tym okresie produkt jest jeszcze w fazie adaptacji na rynku i nie można mówić o stabilnej wielkości sprzedaży. Przechodząc do spadku sprzedaży, należy zauważyć, że w tej fazie następuje wyraźny spadek zainteresowania, co prowadzi do obniżonej sprzedaży, co jest całkowicie odwrotne do stabilności. Faza wprowadzenia produktu na rynek to czas, gdy produkt dopiero zyskuje na znaczeniu i wymaga intensywnych działań marketingowych, co również nie może być utożsamiane z wysoką i stabilną sprzedażą. Zrozumienie cyklu życia produktu jest kluczowe w zarządzaniu marketingowym, a nieprawidłowe przypisanie produktów do tych faz może prowadzić do błędnych decyzji strategii rynkowej oraz nieefektywnego alokowania zasobów.

Pytanie 32

Otręby pszenne są stosowane w karmieniu zwierząt głównie z uwagi na swoje właściwości

A. bakteriobójcze

B. mlekopędne

C. tuczące

D. zatwardzające

Odpowiedzi tuczące, zatwardzające oraz bakteriobójcze nie są zgodne z rzeczywistym działaniem otrębów pszennych w kontekście ich zastosowania w żywieniu zwierząt. W przypadku pierwszej z wymienionych odpowiedzi, tuczące działanie paszy może być mylone z jej wysoką kalorycznością, jednak otręby pszenne są bogate w błonnik, co sprzyja uczuciu sytości i niekoniecznie prowadzi do nadwagi u zwierząt. Z tego względu, nie są one typowym składnikiem stosowanym w celu zwiększenia masy zwierząt. Odpowiedź dotycząca działania zatwardzającego również jest błędna; otręby pszenne, dzięki wysokiej zawartości błonnika, mają raczej działanie przeciwne, pomagając w regulacji wypróżnień i zapobieganiu zaparciom. Wprowadzenie błonnika do diety zwierząt, w tym otrębów pszennych, wspiera zdrową florę bakteryjną w układzie pokarmowym. Ostatnia z odpowiedzi, dotycząca działania bakteriobójczego, opiera się na nieporozumieniu co do roli otrębów w diecie. Otręby nie są substancjami przeciwdrobnoustrojowymi w sensie eliminacji bakterii patogennych, ale mogą wspierać zdrowe mikroorganizmy w jelitach, co przyczynia się do ogólnego zdrowia zwierząt. Te nieprawidłowe koncepcje mogą wynikać z niepełnego zrozumienia roli błonnika w diecie zwierzęcej oraz z braku znajomości wpływu składników pokarmowych na metabolizm zwierząt.

Pytanie 33

Do chwastów rosnących przy ziemi, które wyrastają w dolnej części łanu roślin, zalicza się

A. gwiazdnica pospolita

B. chwastnica jednostronna

C. komosa biała

D. owies głuchy

Chwastnica jednostronna (Echinochloa crus-galli), komosa biała (Chenopodium album) i owies głuchy (Avena fatua) to rośliny, które mogą być mylone z chwastami przyziemnymi, ale nie rozwijają się w dolnej części łanu roślin. Chwastnica jednostronna jest znana z pionowego wzrostu i dominacji w wyższych warstwach roślinności, co sprawia, że nie konkuruje bezpośrednio z innymi roślinami w dolnej warstwie. Komosa biała, również roślina o wysokim wzroście, ma zdolność do dominacji w różnych warunkach glebowych, ale jej struktura wzrostu nie sprzyja konkurencji w dolnych warstwach łanu. Z kolei owies głuchy, jako chwast o silnym wzroście, zazwyczaj występuje w górnych warstwach roślinności. Zrozumienie różnic w morfologii i taktyce wzrostu tych chwastów jest kluczowe w strategiach ich kontroli. Kluczowym błędem jest założenie, że wszystkie chwasty rozwijają się w tej samej strefie okolicy roślin uprawnych, co może prowadzić do niewłaściwego zastosowania środków ochrony roślin i strategii zarządzania. Wiedza na temat specyficznych cech morfologicznych chwastów oraz ich preferencji środowiskowych jest niezbędna do skutecznego ich zwalczania.

Pytanie 34

Znakowanie identyfikacyjne zwierząt za pomocą tatuażu jest dozwolone.

A. u bydła

B. u koni

C. u świń

D. u owiec

Z tego co się orientuję, tatuażowanie zwierząt nie jest zwykle stosowane dla koni, bydła czy owiec. To wynika z różnych przepisów i praktyk hodowlanych. Jeżeli chodzi o konie, to najczęściej używa się paszportów i mikroczipów, które są moim zdaniem lepsze i mniej inwazyjne. Bydło podobnie jak konie, identyfikuje się najczęściej przez różne inne metody, jak kolczyki z numerami, które łatwo odczytać i które nie zostawiają trwałych śladów na zwierzęciu. W przypadku owiec, również lepiej stosować inne sposoby, jak kolczyki lub mikroczipy, bo są bardziej praktyczne. Tatuaże co prawda są trwałe, ale wiążą się z pewnym ryzykiem dla dobrostanu zwierząt i mogą być trudne do odczytania. Więc nie ma co zakładać, że tatuaż to jedyny lub najlepszy sposób na oznaczenie zwierząt. Jeśli źle przypiszesz metodę do gatunku, mogą pojawić się problemy w hodowli i z przepisami ochrony zwierząt. Dlatego warto korzystać z takich metod, które są zgodne z normami i najlepszymi praktykami w tej branży.

Pytanie 35

Oblicz koszt jednostkowy koszenia 1 ha zboża, mając na uwadze poniesione wydatki, które wynoszą:
- wydatki na paliwo 80 zł/ha,
- wydatki na pracę 25 zł/ha,
- koszty smarów i konserwacji 15 zł/ha,
- amortyzację kombajnu 30 zł/ha.

A. 120 zł

B. 80 zł

C. 150 zł

D. 105 zł

Koszt jednostkowy koszenia 1 ha zboża wynosi 150 zł, co jest wynikiem sumowania wszystkich poniesionych kosztów. W analizowanym przypadku, koszt zużycia paliwa wynosi 80 zł/ha, koszt pracy to 25 zł/ha, smary i konserwacja to 15 zł/ha, a amortyzacja kombajnu wynosi 30 zł/ha. Łączny koszt jednostkowy otrzymujemy, dodając wszystkie te wartości, co daje 80 zł + 25 zł + 15 zł + 30 zł = 150 zł. W praktyce, znajomość kosztów jednostkowych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania produkcją rolną, gdyż pozwala na precyzyjne planowanie budżetu oraz podejmowanie informowanych decyzji w zakresie optymalizacji procesów. Wiedza o kosztach jednostkowych jest również niezbędna do analiz rentowności i podejmowania decyzji inwestycyjnych w kontekście zakupu maszyn czy technologii. Ustalanie kosztów jednostkowych można także wykorzystać do porównania efektywności różnych metod upraw i maszyn, co prowadzi do lepszego zarządzania operacyjnego w gospodarstwie rolnym.

Pytanie 36

Rasa, która nie nadaje się do tuczu mięsnego świń, to

A. złotnicka pstra

B. wielka biała polska

C. polska biała zwisłoucha

D. puławska

Rasy takie jak polska biała zwisłoucha, złotnicka pstra oraz wielka biała polska są popularne w hodowli świń, ale nie wszystkie nadają się do tuczu mięsnego z takich samych powodów jak rasa puławska. Polska biała zwisłoucha jest ceniona głównie za swoje właściwości mleczne, co oznacza, że jej genotyp i fenotyp sprzyjają produkcji mleka, a nie optymalnym przyrostom masy mięsnej. Złotnicka pstra, pomimo swojej atrakcyjnej budowy, nie osiąga takich wyników w zakresie przyrostu masy ciała, co czyni ją mniej efektywną w intensywnej produkcji mięsnej. Wielka biała polska, chociaż również popularna w tuczu, niekoniecznie jest tak dobrze dostosowana do lokalnych warunków oraz rynkowych celów produkcji jak rasa puławska. Błędne wnioski mogą wynikać z mylnych przekonań o wszechstronności ras, co nie zawsze znajduje potwierdzenie w praktyce. Wybór odpowiedniej rasy do tuczu mięsnego powinien opierać się na analizie wydajności, jakości mięsa oraz zdolności adaptacyjnych do środowiska, a także na dostępnych zasobach paszowych. Rasa puławska wyróżnia się w tych aspektach, co czyni ją najlepszym wyborem w kontekście efektywnej produkcji mięsa.

Pytanie 37

Do transportu poziomego ziarna zbóż powinno się wykorzystać przenośnik

A. czerpakowy

B. ślimakowy

C. krążkowy

D. rolkowy

Przenośnik ślimakowy to jedna z najczęściej stosowanych metod transportu poziomego ziarna zbóż. Jego konstrukcja opiera się na spiralnym wirniku, który przemieszcza materiał wzdłuż osi przenośnika, co pozwala na efektywne i kontrolowane przesuwanie ziarna. Tego typu przenośniki charakteryzują się dużą elastycznością w zakresie lokalizacji i kąta nachylenia, co czyni je idealnymi do różnych układów technologicznych w przemyśle rolniczym i spożywczym. Przykłady zastosowania obejmują transport zbóż z silosów do młynów, a także w systemach automatyzacji magazynów. Dodatkowo, przenośniki ślimakowe są znane z wysokiej wydajności i niskiej awaryjności w porównaniu do innych systemów transportowych. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące transportu materiałów sypkich, podkreślają znaczenie użycia odpowiednich przenośników do zwiększenia efektywności operacyjnej oraz redukcji strat materiałowych.

Pytanie 38

Ziarno zbóż przeznaczone do przechowywania przez ponad rok powinno mieć wilgotność nie większą niż

Rodzaj ziarna	Czas przechowywania	Bezpieczna wilgotność ziarna w [%]
Pszenica, jęczmień, owies, żyto, pszenżyto	do 6 miesięcy	14
Pszenica, jęczmień, owies, żyto, pszenżyto	ponad 6 miesięcy	13
Rzepak	do 6 miesięcy	8
Rzepak	ponad 6 miesięcy	7

A. 14%

B. 8%

C. 7%

D. 13%

Odpowiedź 13% jest poprawna, ponieważ jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi przechowywania ziarna zbóż. Zgodnie z normami, ziarno pszenicy, jęczmienia, owsa, żyta i pszenżyta powinno mieć wilgotność nieprzekraczającą 13%, aby zminimalizować ryzyko rozwoju pleśni oraz innych mikroorganizmów, które mogą prowadzić do degradacji jakości ziarna. Wilgotność na poziomie 13% zapewnia optymalne warunki do długoterminowego przechowywania, co jest istotne w kontekście magazynowania zbóż na dłuższy okres, a także zapobiega stratą surowca. Na przykład, rolnicy i przedsiębiorcy zajmujący się handlem zbożami powinni regularnie monitorować poziom wilgotności, aby utrzymać jakość swoich produktów. Dobrą praktyką jest także stosowanie odpowiednich systemów wentylacyjnych, które pomagają w utrzymaniu odpowiednich warunków przechowywania. Przy zachowaniu tych standardów, można uniknąć niekorzystnych skutków związanych z nadmierną wilgotnością, takich jak stratność materiału czy problemy z pestycydami, co z kolei pozwala na maksymalizację wartości ekonomicznej przechowywanych zbóż.

Pytanie 39

Kto wydaje paszporty dla koni huculskich?

A. Polski Związek Hodowców Koni

B. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

C. Ministerstwo Rolnictwa

D. Polski Klub Wyścigów Konnych

Polski Związek Hodowców Koni (PZHK) jest organizacją odpowiedzialną za zarządzanie i kontrolowanie hodowli koni w Polsce, w tym wydawanie paszportów dla koni huculskich. Paszport koni jest dokumentem nie tylko identyfikacyjnym, ale także potwierdzającym pochodzenie, zdrowie oraz status weterynaryjny zwierzęcia. Wydawanie tych dokumentów jest zgodne z regulacjami Unii Europejskiej, które nakładają obowiązek rejestrowania wszystkich koni użytkowych i hodowlanych. Przykładem praktycznego zastosowania paszportu jest jego niezbędność przy uczestnictwie w zawodach oraz w transakcjach handlowych, gdzie potwierdzenie pochodzenia oraz stanu zdrowia konia jest kluczowe. PZHK jako instytucja gwarantująca wysokie standardy hodowlane, również dba o przestrzeganie przepisów dotyczących etyki i dobrostanu zwierząt.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej