Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 13:46
Data zakończenia: 3 maja 2025 14:21

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Użycie trunkingowego połączenia między dwoma przełącznikami umożliwia

A. przesyłanie w jednym łączu ramek pochodzących od wielu wirtualnych sieci lokalnych

B. zablokowanie wszelkich niepotrzebnych połączeń na danym porcie

C. zwiększenie wydajności połączenia poprzez użycie dodatkowego portu

D. ustawienie agregacji portów, która zwiększa przepustowość między przełącznikami

Zabranie się do analizy odpowiedzi, które nie dotyczą funkcji trunkingu, ujawnia powszechne nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad działania sieci. Zablokowanie wszystkich nadmiarowych połączeń na konkretnym porcie nie odnosi się do funkcjonalności trunków. Trunkowanie polega na umożliwieniu przesyłania danych z różnych VLAN-ów, a nie na blokowaniu połączeń. Z kolei zwiększenie przepustowości połączenia przez wykorzystanie kolejnego portu odnosi się bardziej do koncepcji agregacji portów, która łączy wiele portów w jeden logiczny port w celu zwiększenia wydajności. W trunkingowaniu nie chodzi o dodawanie portów, lecz o efektywne używanie istniejącego jednego połączenia do komunikacji z wieloma VLAN-ami. Ponadto, skonfigurowanie agregacji portów, zwiększającej przepustowość między przełącznikami, jest inną techniką i nie jest bezpośrednio związane z trunkingiem. Te koncepcje są czasami mylone, ponieważ dotyczą różnych aspektów zarządzania ruchem w sieci, co prowadzi do błędnych wniosków. Warto zrozumieć, że trunking to specyficzna technika, która ma na celu optymalizację komunikacji między VLAN-ami, a nie ogólną poprawę przepustowości połączeń.

Pytanie 2

Która z usług serwerowych oferuje automatyczne ustawienie parametrów sieciowych dla stacji roboczych?

A. WINS

B. NAT

C. DHCP

D. DNS

NAT, czyli Network Address Translation, to technologia służąca do mapowania adresów IP w ramach sieci, co pozwala na ukrycie struktury wewnętrznej sieci przed światem zewnętrznym. NAT działa na poziomie warstwy sieciowej modelu OSI, ale jego głównym celem jest zarządzanie adresowaniem oraz umożliwienie wielu urządzeniom korzystania z jednego publicznego adresu IP. Nie ma on jednak żadnych funkcji związanych z automatyczną konfiguracją parametrów sieciowych, przez co nie może być uznawany za rozwiązanie do tego celu. DNS, czyli Domain Name System, to system, który tłumaczy nazwy domenowe na adresy IP, umożliwiając użytkownikom dostęp do zasobów internetowych za pomocą łatwych do zapamiętania nazw. Chociaż jest to kluczowy element infrastruktury sieciowej, również nie zajmuje się automatyzowaniem konfiguracji parametrów sieciowych. WINS, czyli Windows Internet Name Service, to usługa służąca do rozwiązywania nazw NetBIOS w sieciach TCP/IP. WINS jest specyficzny dla systemów Windows i również nie pełni roli w kontekście automatycznej konfiguracji parametrów sieciowych. Podsumowując, błędny wybór odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji poszczególnych technologii sieciowych oraz ich zastosowania w praktyce. Każda z wymienionych usług pełni inną rolę w infrastrukturze sieciowej, a zrozumienie ich funkcji jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią.

Pytanie 3

Podczas wyboru zasilacza do komputera kluczowe znaczenie

A. Maję specyfikację zainstalowanego systemu operacyjnego

B. Ma łączna moc wszystkich komponentów komputera

C. Ma rodzaj procesora

D. Ma współczynnik kształtu obudowy

Wybieranie zasilacza komputerowego na podstawie złych kryteriów, jak typ procesora czy system operacyjny, to całkiem częsty błąd. Typ procesora sam w sobie nie mówi, jaka moc jest potrzebna do zasilania komputera. Procesory różnią się mocą i wydajnością, więc to tylko jeden z wielu aspektów, które trzeba brać pod uwagę. System operacyjny też nie ma nic wspólnego z zapotrzebowaniem na energię, raczej chodzi o to, jak wykorzystuje zasoby sprzętowe. A branie pod uwagę kształtu obudowy zasilacza to też nieporozumienie, ponieważ to, jak zasilacz wygląda, nie wpływa na wymagania energetyczne. Kluczowe jest, żeby zasilacz pasował do ogólnej mocy systemu, a nie do jego objętości. Ignorując te podstawowe zasady, można wybrać niewłaściwy zasilacz, co kończy się problemami, niestabilnością czy nawet uszkodzeniem sprzętu. Lepiej dokładnie policzyć, ile mocy jest potrzebne i wybrać zasilacz, który nie tylko to pokryje, ale i da zapas na przyszłe zmiany.

Pytanie 4

Na 16 bitach możemy przechować

A. 65536 wartości

B. 65535 wartości

C. 32768 wartości

D. 32767 wartości

Odpowiedź 65536 wartości jest prawidłowa, ponieważ 16-bitowy system binarny ma możliwość reprezentowania 2^16 różnych kombinacji bitów. W praktyce oznacza to, że każda z 16 pozycji może przyjąć dwie wartości: 0 lub 1. Tak więc, obliczając 2^16, otrzymujemy 65536. W kontekście zastosowań, 16-bitowe liczby są powszechnie wykorzystywane w systemach komputerowych, takich jak wczesne mikroprocesory oraz w formatach plików graficznych, które muszą przechowywać wartości kolorów. Na przykład, w formacie RGB (Red, Green, Blue), każdy kolor może być reprezentowany w 16 bitach, co pozwala na uzyskanie 65536 różnych kolorów. Zrozumienie tego konceptu jest kluczowe w programowaniu i inżynierii oprogramowania, gdzie precyzyjne zarządzanie pamięcią i optymalizacja kodu są często niezbędne, aby osiągnąć wysoką wydajność aplikacji. Dodatkowo, standardy takie jak IEEE 754 dotyczące reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych w systemach komputerowych również uwzględniają te wartości w kontekście efektywnego przechowywania danych.

Pytanie 5

Według modelu TCP/IP protokoły DNS, FTP i SMTP są przypisane do warstwy

A. internetowej

B. dostępu do sieci

C. aplikacji

D. transportowej

Wybór warstwy dostępu do sieci jako odpowiedzi prowadzi do nieporozumień dotyczących struktury modelu TCP/IP. Warstwa dostępu do sieci, często nazywana również warstwą fizyczną i łącza danych, odpowiada za sposób, w jaki dane są przesyłane przez fizyczne medium, takie jak kable czy fale radiowe. W tej warstwie nie ma miejsca na protokoły aplikacyjne, które zajmują się interfejsem użytkownika i wymianą danych w sposób zrozumiały dla aplikacji. Wybór warstwy internetowej również nie jest trafny. Ta warstwa odpowiedzialna jest za przekazywanie pakietów między hostami, wykorzystując protokoły takie jak IP (Internet Protocol). Warstwa transportowa, z kolei, obsługuje transmisję danych pomiędzy aplikacjami działającymi na różnych hostach i wykorzystuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol). Protokły DNS, FTP i SMTP funkcjonują na wyższym poziomie, umożliwiając aplikacje wymianę informacji i nie są związane z zadaniami warstwy fizycznej ani transportowej. Typowe błędy myślowe prowadzące do tego rodzaju odpowiedzi mogą obejmować mylenie różnych poziomów abstrakcji w modelu TCP/IP oraz niewłaściwe przyporządkowanie funkcji poszczególnych protokołów. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że protokoły aplikacyjne są niezależne od warstwy transportowej czy dostępu do sieci, co daje możliwość ich uniwersalnego zastosowania w różnych sieciach.

Pytanie 6

Który z protokołów będzie wykorzystany przez administratora do przesyłania plików na serwer?

A. FTP (File Transfer Protocol)

B. HTTP (Hyper Text Transfer Protocol)

C. DHCP (Domain Host Configuration Protocol)

D. DNS (DomainName System)

FTP, czyli File Transfer Protocol, to taki standardowy sposób przesyłania plików między komputerami w sieci. Fajnie sprawdza się, gdy trzeba wrzucać, pobierać lub zarządzać plikami na serwerach. Dzięki FTP transfer plików jest szybki i w miarę bezpieczny, co czyni go istotnym narzędziem dla administratorów. Działa to w systemie klient-serwer, gdzie komputer z klientem FTP łączy się z serwerem, by przesłać pliki. Można go używać do wrzucania aktualizacji oprogramowania, przesyłania danych między serwerami czy ułatwiania zdalnym użytkownikom dostępu do plików. Warto też pamiętać o FTPS lub SFTP, które dodają szyfrowanie, co chroni transfer danych. FTP jest dość powszechny w IT i trzyma się różnych standardów bezpieczeństwa, co jest ważne w codziennej pracy z danymi.

Pytanie 7

W systemie Windows zastosowanie przedstawionego polecenia spowoduje chwilową zmianę koloru

A. tła okna wiersza poleceń

B. tła oraz czcionek okna Windows

C. czcionki wiersza poleceń

D. paska tytułowego okna Windows

Wiesz, polecenie color w Windows to naprawdę fajna sprawa, bo pozwala zmieniać kolory tekstu i tła w wierszu poleceń. Jak chcesz tego użyć, to wystarczy, że wpiszesz dwie cyfry szesnastkowe. Pierwsza to tło, a druga to kolor tekstu. Na przykład, jak wpiszesz color 1, to tekst będzie niebieski na czarnym tle, bo 1 to wartość szesnastkowa odpowiadająca tym kolorom. Pamiętaj, że to tylko tymczasowa zmiana – jak zamkniesz okno, to wróci do domyślnych ustawień. Z mojego doświadczenia, to polecenie jest mega przydatne w różnych skryptach, bo pozwala lepiej oznaczyć różne etapy czy poziomy logów. Dzięki kolorom łatwiej się ogarnąć, co skrypt teraz robi. Zresztą, jak użyjesz polecenia color bez żadnych argumentów, to wrócisz do domyślnych kolorów. Naprawdę warto to mieć na uwadze podczas pracy w wierszu poleceń!

Pytanie 8

Która usługa pozwala na zdalne zainstalowanie systemu operacyjnego?

A. IIS

B. DNS

C. WDS

D. IRC

WDS, czyli Windows Deployment Services, to usługa firmy Microsoft, która umożliwia zdalną instalację systemów operacyjnych Windows na komputerach klienckich w sieci. WDS jest szczególnie przydatny w środowiskach, gdzie konieczne jest szybkie i efektywne wdrożenie systemów operacyjnych na wielu maszynach jednocześnie. Dzięki WDS, administratorzy mogą zarządzać obrazami systemów operacyjnych, tworzyć niestandardowe obrazy oraz przeprowadzać instalacje w trybie zdalnym bez potrzeby fizycznego dostępu do urządzeń. Przykłady zastosowania obejmują firmy, które regularnie aktualizują swoje stacje robocze lub instytucje edukacyjne, które potrzebują zainstalować systemy na wielu komputerach w pracowniach komputerowych. WDS wspiera standardy takie jak PXE (Preboot Execution Environment), co pozwala na uruchamianie komputerów klienckich z sieci i pobieranie obrazu systemu operacyjnego bezpośrednio z serwera.

Pytanie 9

Jakie są prędkości przesyłu danych w sieciach FDDI (ang. Fiber Distributed Data Interface) wykorzystujących technologię światłowodową?

A. 1024 kB/s

B. 100 Mb/s

C. 1024 Mb/s

D. 100 MB/s

Odpowiedzi 1024 Mb/s, 100 MB/s i 1024 kB/s są niepoprawne z kilku powodów. Po pierwsze, odpowiedź 1024 Mb/s jest błędna, ponieważ przedstawia wartość równą 1 GB/s, co znacznie przekracza maksymalną prędkość transferu danych dla FDDI, która wynosi 100 Mb/s. Takie myślenie może wynikać z nieporozumienia w zakresie przeliczania jednostek oraz ich właściwego kontekstu zastosowania w sieciach komputerowych. Kolejna odpowiedź, 100 MB/s, jest myląca, ponieważ zamiast megabitów na sekundę (Mb/s) używa megabajtów na sekundę (MB/s), co również wprowadza w błąd – 100 MB/s to równowartość 800 Mb/s, znów znacznie przekraczając możliwości FDDI. Odpowiedź 1024 kB/s, co odpowiada 8 Mb/s, również nie jest poprawna, ponieważ jest znacznie niższa niż rzeczywista prędkość transferu w sieci FDDI. Te błędne odpowiedzi mogą prowadzić do poważnych nieporozumień w projektowaniu i implementacji sieci, ponieważ niewłaściwe zrozumienie prędkości transferu może wpłynąć na dobór sprzętu, konfigurację sieci oraz jej późniejsze użytkowanie. Właściwe zrozumienie jednostek miary oraz ich zastosowania jest kluczowe dla efektywnego projektowania systemów komunikacyjnych. Ostatecznie, znajomość standardów FDDI oraz ich charakterystyki jest niezbędna dla skutecznego wdrażania i utrzymania wydajnych sieci lokalnych.

Pytanie 10

Dobrze zaplanowana sieć komputerowa powinna pozwalać na rozbudowę, co oznacza, że musi charakteryzować się

A. nadmiarowością

B. efektywnością

C. redundancją

D. skalowalnością

Skalowalność to kluczowa cecha prawidłowo zaprojektowanej sieci komputerowej, która pozwala na łatwe dostosowywanie jej zasobów do rosnących potrzeb użytkowników i obciążenia systemu. W praktyce oznacza to, że można dodawać nowe urządzenia, takie jak serwery, przełączniki czy routery, bez znaczącego wpływu na wydajność istniejącej infrastruktury. Przykładem skalowalnej sieci może być architektura chmurowa, gdzie zasoby są dynamicznie alokowane w odpowiedzi na zmiany w zapotrzebowaniu. Rozwiązania takie jak wirtualizacja i konteneryzacja, zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, również przyczyniają się do zwiększenia skalowalności sieci. Oprócz tego, projektowanie z myślą o skalowalności pozwala na lepsze zarządzanie kosztami operacyjnymi, ponieważ organizacje mogą inwestować w rozwój infrastruktury w miarę potrzeb, zamiast przeznaczać środki na nadmiarowe zasoby, które mogą nie być wykorzystywane. W związku z tym, skalowalność jest kluczowym aspektem, który powinien być brany pod uwagę już na etapie planowania i projektowania sieci.

Pytanie 11

Na wskazanej płycie głównej możliwe jest zainstalowanie procesora w obudowie typu

A. SECC

B. PGA

C. LGA

D. SPGA

Na ilustracji przedstawiono gniazdo procesora typu LGA czyli Land Grid Array. To rozwiązanie charakteryzuje się tym że piny znajdują się na płycie głównej a nie na procesorze co zmniejsza ryzyko ich uszkodzenia podczas instalacji. To rozwiązanie jest często stosowane w procesorach Intel co czyni je popularnym wyborem w komputerach stacjonarnych. Gniazda LGA zapewniają lepszy kontakt elektryczny i są bardziej wytrzymałe co jest istotne w kontekście wysokiej wydajności i stabilności systemów komputerowych. W praktyce montaż procesora w gnieździe LGA jest prostszy i szybszy ponieważ wymaga jedynie ustawienia procesora w odpowiedniej pozycji i zamknięcia specjalnej pokrywy zabezpieczającej. Dzięki tym cechom standard LGA jest preferowany w branży IT zarówno w komputerach osobistych jak i serwerach co jest zgodne z dobrymi praktykami projektowania nowoczesnych systemów komputerowych. Zrozumienie różnic w typach gniazd pozwala na lepsze planowanie konfiguracji sprzętowych dostosowanych do specyficznych potrzeb użytkownika.

Pytanie 12

Jakie urządzenie jest używane do łączenia lokalnej sieci bezprzewodowej z siecią kablową?

A. modem

B. hub

C. switch

D. access point

Punkt dostępu (ang. access point) jest urządzeniem, które umożliwia połączenie klientów bezprzewodowych z siecią przewodową. Działa na zasadzie odbierania sygnałów radiowych od urządzeń mobilnych (smartfonów, tabletów, laptopów) i przekazywania ich do lokalnej sieci komputerowej. Korzysta z różnych standardów, takich jak Wi-Fi 802.11, co zapewnia dużą elastyczność i wydajność w komunikacji. W praktyce, punkty dostępu są często wykorzystywane w biurach, szkołach i miejscach publicznych, gdzie istnieje potrzeba szerokiego zasięgu sieci bezprzewodowej. W przypadku rozbudowy lokalnej sieci, punkty dostępu mogą być stosowane do tworzenia sieci mesh, pozwalając na bezprzewodowe połączenie wielu urządzeń w różnych lokalizacjach. Dobrą praktyką jest stosowanie zabezpieczeń, takich jak WPA3, aby chronić przesyłane dane przed nieautoryzowanym dostępem. Dodatkowo, przy projektowaniu sieci z punktem dostępu, należy uwzględnić aspekty takie jak interferencje radiowe oraz odpowiednie rozmieszczenie urządzeń, by zminimalizować martwe strefy sygnału.

Pytanie 13

Do pokazanej na ilustracji płyty głównej nie da się podłączyć urządzenia korzystającego z interfejsu

A. AGP

B. SATA

C. PCI

D. IDE

IDE, czyli Integrated Drive Electronics, to standard złącza dla dysków twardych i napędów optycznych, który był szeroko stosowany w latach 80. i 90. Obecnie IDE zostało zastąpione przez SATA ze względu na wyższą prędkość transferu danych i lepszą elastyczność. Złącze PCI, czyli Peripheral Component Interconnect, było powszechnie używane do podłączania kart rozszerzeń, takich jak karty dźwiękowe, sieciowe czy kontrolery pamięci masowej. Pomimo że PCI zostało w dużej mierze zastąpione przez PCI Express, nadal można je znaleźć w niektórych starszych systemach. Z kolei SATA, czyli Serial ATA, jest współczesnym standardem interfejsu dla dysków twardych i SSD, oferującym większą przepustowość i efektywność energetyczną. Pytanie egzaminacyjne może wprowadzać w błąd, jeśli nie rozumie się różnic funkcjonalnych i historycznych między tymi standardami. Błąd często polega na zakładaniu, że starsze technologie są nadal używane na nowoczesnych płytach głównych. Jednak w praktyce rozwój technologii komputerowej zmierza ku coraz bardziej wydajnym i elastycznym rozwiązaniom, co oznacza zastępowanie starszych standardów nowymi. Dlatego zrozumienie ewolucji interfejsów i ich zastosowań jest kluczowe dla poprawnego odpowiadania na tego typu pytania.

Pytanie 14

Jeśli rozdzielczość myszy wynosi 200dpi, a monitor ma rozdzielczość Full HD, to aby przesunąć kursor wzdłuż ekranu, należy przesuń mysz o

A. 480i

B. około 35 cm

C. 1080px

D. około 25cm

Odpowiedzi, które wskazują na 480i, 1080px czy około 35 cm, wynikają z nieporozumień co do rozdzielczości i jednostek miary. 480i to standard wideo, ale to zupełnie nie odnosi się do przesuwania myszy na ekranie. Jeśli mówimy o przesunięciu kursora, te jednostki nie mają sensu, bo nie mówią o fizycznej odległości, którą musi pokonać myszka. A 1080px to tylko liczba pikseli w pionie, co też nie pomoże w obliczeniach, gdy chodzi o przesunięcie kursora w poziomie. Dlatego takie podejście może prowadzić do pomyłek. No i ta odpowiedź o 35 cm też nie trzyma się kupy, bo przy rozdzielczości 200dpi to powinno być znacznie mniej. Lepiej zrozumieć te podstawy, bo to naprawdę ważne, jak pracujemy z technologią graficzną i urządzeniami wskazującymi.

Pytanie 15

W ustawieniach karty graficznej w sekcji Zasoby znajduje się jeden z zakresów pamięci tej karty, który wynosi od A0000h do BFFFFh. Ta wartość odnosi się do obszaru pamięci wskazanego adresem fizycznym

A. 1011 0000 0000 0000 0000 – 1100 1111 1111 1111 1111

B. 1100 1111 1111 1111 1111 – 1110 1111 1111 1111 1111

C. 1010 0000 0000 0000 0000 – 1011 1111 1111 1111 1111

D. 1001 1111 1111 1111 1111 – 1010 0000 0000 0000 0000

Poprawna odpowiedź dotyczy zakresu pamięci związanego z kartą graficzną, który mieści się w określonym adresie fizycznym. W systemie adresowania pamięci, zakres od A0000h do BFFFFh obejmuje adresy od 1010 0000 0000 0000 0000 do 1011 1111 1111 1111 1111 w systemie binarnym. Oznacza to, że jest to obszar pamięci przeznaczony na pamięć wideo, która jest używana przez karty graficzne do przechowywania danych dotyczących wyświetlania. W praktyce, ten zakres pamięci jest używany do przechowywania buforów ramki, co pozwala na efektywne renderowanie grafiki w aplikacjach wymagających dużych zasobów graficznych, takich jak gry czy aplikacje graficzne. Zrozumienie, jak działają adresy fizyczne oraz jak są one związane z architekturą pamięci w systemach komputerowych, jest kluczowe w pracy z zaawansowanymi technologiami, które wymagają optymalizacji wydajności i zarządzania pamięcią. W kontekście standardów branżowych, znajomość tych adresów pamięci jest również istotna dla programistów tworzących oprogramowanie korzystające z GPU.

Pytanie 16

Mysz bezprzewodowa jest podłączona do komputera, jednak kursor nie porusza się gładko i „skacze” po ekranie. Możliwą przyczyną problemu z urządzeniem może być

A. wyczerpywanie się baterii zasilającej

B. uszkodzenie mikroprzełącznika

C. uszkodzenie lewego klawisza

D. brak baterii

Odpowiedź dotycząca wyczerpywania się baterii zasilającej jest prawidłowa, ponieważ jest to najczęstsza przyczyna problemów z płynnością ruchu kursora w przypadku myszy bezprzewodowych. Gdy baterie w myszce zaczynają się rozładowywać, urządzenie może nie być w stanie wysyłać stabilnych sygnałów do komputera, co skutkuje "skakaniem" kursora. W praktyce, użytkownicy powinni regularnie sprawdzać poziom naładowania baterii, a w przypadku zauważenia problemów z działaniem myszy, pierwszym krokiem powinno być wymienienie baterii. Dobre praktyki w branży sugerują również korzystanie z akumulatorów wielokrotnego ładowania, co jest bardziej ekonomiczne i ekologiczne. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na powierzchnię, na której używamy myszki; niektóre materiały mogą wpływać na precyzję ruchu, ale w kontekście tego pytania, problemem jest niewątpliwie wyczerpywanie się baterii.

Pytanie 17

Ile punktów abonenckich (2 x RJ45) powinno być zainstalowanych w biurze o powierzchni 49 m2, zgodnie z normą PN-EN 50167?

A. 5

B. 9

C. 1

D. 4

Zgodnie z normą PN-EN 50167, w pomieszczeniu biurowym o powierzchni 49 m2 zaleca się zapewnienie pięciu punktów abonenckich 2 x RJ45. Odpowiednia ilość punktów abonenckich jest kluczowa dla zapewnienia wydajnej komunikacji sieciowej oraz dostępu do Internetu. W praktyce, każdy punkt abonencki powinien obsługiwać konkretne urządzenia, takie jak komputery, drukarki czy telefony IP. Przyjmując ogólną zasadę, że na każde 10 m2 powierzchni biurowej powinien przypadać przynajmniej jeden punkt abonencki, w przypadku 49 m2, można obliczyć zapotrzebowanie na 4,9 punktów, co zaokrąglone daje 5 punktów. Takie podejście nie tylko zwiększa komfort pracy w biurze, ale również uwzględnia możliwe przyszłe rozszerzenia infrastruktury sieciowej. Warto również zwrócić uwagę, że w przestrzeniach biurowych, gdzie może występować większa liczba użytkowników, komponenty sieciowe muszą być dostosowane do większego obciążenia, co potwierdza zasadność ustalonej liczby punktów abonenckich.

Pytanie 18

Jak określa się w systemie Windows profil użytkownika, który jest tworzony przy pierwszym logowaniu do komputera i zapisywany na lokalnym dysku twardym, a wszelkie jego modyfikacje dotyczą tylko tego konkretnego komputera?

A. Lokalny

B. Czasowy

C. Przenośny

D. Obowiązkowy

Odpowiedź "Lokalny" jest poprawna, ponieważ w systemie Windows profil lokalny użytkownika jest tworzony podczas pierwszego logowania do komputera. Profil ten przechowuje wszystkie ustawienia, pliki i konfiguracje specyficzne dla danego użytkownika, a jego zmiany są ograniczone do komputera, na którym został utworzony. Oznacza to, że jeśli użytkownik zaloguje się na innym komputerze, nie będą miały zastosowania żadne z jego lokalnych ustawień. Przykładem zastosowania profilu lokalnego jest sytuacja, w której użytkownik instaluje oprogramowanie lub ustawia preferencje systemowe – wszystkie te zmiany są przechowywane w folderze profilu lokalnego na dysku twardym. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami zabezpieczeń, ponieważ ogranicza dostęp do danych użytkownika na poziomie lokalnym, co może być istotne w środowiskach wieloużytkownikowych. Dodatkowo, lokalne profile użytkowników są często wykorzystywane w organizacjach, gdzie każdy pracownik ma swoje indywidualne ustawienia, co pozwala na większą elastyczność w zarządzaniu stacjami roboczymi.

Pytanie 19

Jak na diagramach sieciowych LAN oznaczane są punkty dystrybucyjne znajdujące się na różnych kondygnacjach budynku, zgodnie z normą PN-EN 50173?

A. FD (Floor Distribution)

B. BD (BuildingDistributor)

C. CD (Campus Distribution)

D. MDF (Main Distribution Frame)

Wybór BD (Building Distributor) może prowadzić do nieporozumień, ponieważ ten termin odnosi się do głównych punktów dystrybucyjnych, które łączą różne piętra w budynku, a nie do punktów rozdzielczych na poszczególnych poziomach. BD z reguły znajduje się na poziomie parteru lub w piwnicy i odpowiada za prowadzenie sygnałów do różnych punktów na piętrach. Każde piętro wymaga jednak osobnych punktów dystrybucyjnych, aby zapewnić optymalne połączenie i w każdej chwili umożliwić dostęp do sieci. CD (Campus Distribution) to termin dotyczący zewnętrznej dystrybucji między różnymi budynkami na terenie kampusu, co jest zupełnie inną koncepcją, nie mającą zastosowania w kontekście pojedynczego budynku. MDF (Main Distribution Frame) to natomiast główny punkt, w którym odbywa się dystrybucja sygnału w sieci telekomunikacyjnej, a nie dystrybucja na poziomie piętera. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania infrastruktury sieciowej. W praktyce, błędne przypisanie terminologii może prowadzić do komplikacji w instalacji i administrowaniu systemami, co z kolei może wpłynąć na wydajność pracy całej organizacji. Właściwe rozumienie i zastosowanie standardów, takich jak PN-EN 50173, jest istotne dla zapewnienia efektywności i organizacji sieci LAN.

Pytanie 20

Zgodnie z normą PN-EN 50174, maksymalna długość kabla poziomego kategorii 6 pomiędzy punktem abonenckim a punktem dystrybucji w panelu krosowym wynosi

A. 100 m

B. 90 m

C. 110 m

D. 150 m

Odpowiedzi 100 m, 110 m oraz 150 m są niepoprawne z kilku kluczowych powodów. Wybór długości 100 m może wydawać się logiczny, ponieważ często jest to długość używana w aplikacjach sieciowych, jednak nie uwzględnia ona specyficznych wymagań dla kabli kategorii 6, które do przesyłania danych wymagają ściśle określonego limitu długości dla optymalnej wydajności. Przesymulowanie długości kabla w warunkach rzeczywistych pokazuje, że przekroczenie 90 m skutkuje wzrostem opóźnień i spadkiem wydajności, co jest nie do zaakceptowania w środowiskach o wysokich wymaganiach dotyczących przepustowości. Wybór długości 110 m oraz 150 m jeszcze bardziej narusza zasady określone w normie. Tego rodzaju długości mogą być stosowane w specyficznych aplikacjach, ale nie w kontekście standardowej instalacji kabelowej dla systemów LAN. Dodatkowo, w praktyce inżynieryjnej błędne podejście do długości kabli poziomych może prowadzić do poważnych problemów z niezawodnością sieci, w tym zwiększonej liczby błędów przesyłania danych oraz problemami z obsługą klienta. Zrozumienie i przestrzeganie norm takich jak PN-EN 50174 jest kluczowe dla projektantów i instalatorów systemów telekomunikacyjnych, aby zapewnić ich wydajność oraz zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 21

Jakie kable powinny być używane z narzędziem pokazanym na fotografii?

A. Jednomodowe światłowodowe.

B. Kable U/UTP.

C. Kable koncentryczne.

D. Wielomodowe światłowodowe.

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to zaciskarka służąca do zakończania kabli U/UTP, które są powszechnie wykorzystywane w instalacjach sieci komputerowych. Kable U/UTP, znane jako kable nieekranowane, są popularne ze względu na swoją elastyczność i łatwość instalacji. Zaciskarka umożliwia przymocowanie wtyków RJ-45 na końcach przewodów, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania sieci Ethernet. Proces ten wymaga odpowiedniego ułożenia przewodów we wtyku zgodnie ze standardem T568A lub T568B, co zapewnia niezawodne połączenie. Narzędzie to jest kluczowe dla techników sieciowych, umożliwiając szybkie i efektywne zakończenie przewodów oraz diagnostykę problemów z połączeniami. Zastosowanie zaciskarki zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak testowanie połączeń po zakończeniu, zwiększa trwałość i niezawodność sieci. Wiedza na temat obsługi tego narzędzia jest fundamentalna dla każdego specjalisty zajmującego się instalacją i utrzymaniem sieci komputerowych.

Pytanie 22

Licencja CAL (Client Access License) uprawnia użytkownika do

A. przenoszenia programu na zewnętrzne nośniki

B. korzystania z usług oferowanych przez serwer

C. nielimitowanego użytkowania programu

D. modyfikacji kodu aplikacji

Każda z alternatywnych odpowiedzi na pytanie o licencję CAL zawiera nieporozumienia, które mogą prowadzić do niewłaściwego zrozumienia roli tej licencji w kontekście zarządzania oprogramowaniem. Zmiana kodu programu nie jest związana z licencją CAL, ponieważ ten rodzaj licencji jedynie daje prawo do dostępu, a nie do modyfikacji oprogramowania. Modyfikowanie kodu aplikacji wymaga posiadania odpowiednich uprawnień i licencji źródłowych, co jest całkowicie odmiennym procesem. Twierdzenie, że licencja CAL pozwala na używanie programu bezterminowo, również jest nieprawdziwe, ponieważ licencje CAL mogą mieć różne okresy obowiązywania, a ich warunki mogą się różnić w zależności od dostawcy oprogramowania. Co więcej, kopiowanie programu na nośniki zewnętrzne nie jest dozwolone w ramach licencji CAL; większość licencji ogranicza możliwość przenoszenia oprogramowania, aby chronić przed jego nieautoryzowanym używaniem. Typowym błędem jest myślenie o CAL w kontekście pełnych praw do oprogramowania, podczas gdy w rzeczywistości jest to licencja ograniczona do określonych zadań, takich jak dostęp do serwera, co jest kluczowe dla przestrzegania przepisów dotyczących licencjonowania oprogramowania.

Pytanie 23

W systemie Linux do obserwacji działania sieci, urządzeń sieciowych oraz serwerów można zastosować aplikację

A. Nagios

B. Dolphin

C. Basero

D. Shotwell

Basero, Dolphin i Shotwell to aplikacje, które mają różne funkcje, ale żadne z nich nie jest przeznaczone do monitorowania pracy sieci lub urządzeń sieciowych. Basero to program do zarządzania plikami w systemie Linux, który skupia się na ułatwieniu transferu plików między różnymi lokalizacjami, co nie ma związku z monitorowaniem infrastruktury sieciowej. Dolphin to menedżer plików, który oferuje graficzny interfejs użytkownika do zarządzania plikami i folderami, ale również nie posiada funkcji związanych z monitoringiem. Shotwell to natomiast menedżer zdjęć, który umożliwia organizację, edycję i udostępnianie zdjęć, co czyni go całkowicie nieodpowiednim narzędziem w kontekście monitorowania infrastruktury IT. Takie błędne zrozumienie funkcji tych programów często wynika z nieznajomości ich specyfiki oraz braku wiedzy na temat narzędzi do monitorowania. Aby skutecznie zarządzać siecią i serwerami, kluczowe jest zrozumienie, że programy dedykowane do monitorowania, takie jak Nagios, oferują zaawansowane możliwości analizy i raportowania, których brak w wymienionych aplikacjach. Właściwe podejście do wyboru narzędzi monitorujących powinno opierać się na ich funkcjonalności oraz zgodności z wymaganiami infrastruktury IT.

Pytanie 24

Jak nazywa się złącze wykorzystywane w sieciach komputerowych, pokazane na zamieszczonym obrazie?

A. FC

B. LC

C. BNC

D. ST

Złącze BNC (Bayonet Neill-Concelman) jest powszechnie stosowane w sieciach komputerowych oraz systemach telekomunikacyjnych. Jego charakterystyczna budowa z mechanizmem bagnetowym umożliwia szybkie i pewne połączenie, co jest szczególnie ważne w zastosowaniach wymagających częstych podłączeń i odłączeń. Złącza BNC używane są głównie w starszych sieciach opartych na kablach koncentrycznych w standardzie 10BASE2, znanych jako Ethernet cienki. Zapewniają one stosunkowo niskie straty sygnału, co sprawia, że są także popularne w systemach monitoringu wideo i transmisji sygnałów analogowych. W zastosowaniach profesjonalnych złącza BNC są zgodne z normami branżowymi dotyczącymi impedancji 50 omów dla transmisji danych oraz 75 omów w systemach wideo. Ich prostota i niezawodność czynią je wyborem preferowanym w wielu scenariuszach wymagających szybkiej instalacji i minimalnej obsługi technicznej. Dzięki trwałemu materiałowi złącza te charakteryzują się długowiecznością oraz odpornością na uszkodzenia mechaniczne, co jest istotne w środowiskach przemysłowych oraz zewnętrznych.

Pytanie 25

Jeżeli szybkość pobierania danych z sieci wynosi 8 Mb/s, to w ciągu 6 s możliwe jest pobranie pliku o maksymalnej wielkości równej

A. 4 MB

B. 8 MB

C. 6 MB

D. 2 MB

Prędkość pobierania danych wynosząca 8 Mb/s oznacza, że urządzenie jest w stanie pobrać 8 megabitów danych w ciągu jednej sekundy. Aby obliczyć, ile danych można pobrać w czasie 6 sekund, należy pomnożyć prędkość przez czas: 8 Mb/s * 6 s = 48 Mb. Ponieważ jednostki są w megabitach, przeliczenie megabitów na megabajty jest kluczowe, gdyż 1 bajt to 8 bitów. Zatem 48 Mb / 8 = 6 MB. To pokazuje, że w ciągu 6 sekund można pobrać plik o maksymalnej wielkości 6 MB. Warto zaznaczyć, że w praktyce rzeczywista prędkość pobierania może być mniejsza z powodu różnych czynników, takich jak przeciążenie sieci, ograniczenia serwera czy jakość połączenia. Dlatego znajomość tych podstawowych obliczeń i możliwości jest kluczowa, zwłaszcza przy planowaniu pobierania dużych plików z internetu, co jest często praktykowane w codziennym użytkowaniu lub podczas pracy z dużymi zbiorami danych.

Pytanie 26

W trakcie instalacji oraz konfiguracji serwera DHCP w systemach z rodziny Windows Server, można wprowadzić zastrzeżenia dla adresów, które będą definiować

A. adresy MAC, które nie zostaną przypisane w obrębie zakresu DHCP

B. konkretne adresy IP przypisane urządzeniom na podstawie ich adresu MAC

C. adresy IP, które będą przydzielane w ramach zakresu DHCP dopiero po ich zatwierdzeniu

D. adresy początkowy i końcowy puli serwera DHCP

Niektóre odpowiedzi mówiące, że zastrzeżenia adresów dotyczą adresów MAC, czy też wymagają autoryzacji, są mylące i wynikają z nieporozumień. Na przykład, pierwsza odpowiedź myli zastrzeżenia z blokowaniem – to nie to samo, bo zastrzeżenia przydzielają stałe adresy IP, a nie blokują je. Druga odpowiedź odnośnie adresów początkowego i końcowego zakresu DHCP dotyczy głównie podstawowej konfiguracji IP, a nie samego zastrzeżenia. Te adresy wskazują, które IP serwer może przydzielać, czyli to inna sprawa. Czwarta odpowiedź też jest błędna, bo zastrzeżone IP są przypisywane automatycznie, a nie wymagają żadnej dodatkowej autoryzacji. Takie myślenie może wynikać z braku zrozumienia, jak działa DHCP i co dokładnie robi w zarządzaniu adresacją w sieci. Dlatego dobrze jest znać prawidłowe użycie zastrzeżeń adresów IP, bo to naprawdę ważne dla efektywnego zarządzania siecią i pomagania w unikaniu konfliktów adresów.

Pytanie 27

Aby zapewnić komputerowi otrzymanie konkretnego adresu IP od serwera DHCP, należy na serwerze ustalić

A. wykluczenie adresu IP urządzenia.

B. zarezerwowanie adresu IP urządzenia.

C. dzierżawę adresu IP.

D. pulę adresów IP.

Zastrzeżenie adresu IP komputera w serwerze DHCP polega na przypisaniu konkretnego adresu IP do konkretnego urządzenia (np. komputera), co gwarantuje, że za każdym razem, gdy to urządzenie łączy się z siecią, otrzyma ten sam adres. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy urządzenie pełni specyficzne funkcje w sieci, takie jak serwer wydruku, serwer plików czy inne usługi, które wymagają stałego dostępu pod tym samym adresem IP. Proces zastrzegania adresu IP jest zgodny z protokołem DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), który jest standardem w zakresie automatycznej konfiguracji urządzeń w sieci. Aby zastrzec adres IP, administrator sieci musi dodać odpowiedni wpis w konfiguracji serwera DHCP, co zapewnia, że dany adres nie będzie przydzielany innym urządzeniom. Dobrym przykładem takiej sytuacji jest zastrzeżenie adresu IP dla drukarki w biurze, co umożliwia każdemu użytkownikowi łatwe drukowanie, korzystając z ustalonego adresu IP, zamiast szukać zmieniającego się adresu przy każdym połączeniu.

Pytanie 28

Adres MAC (Medium Access Control Address) to sprzętowy identyfikator karty sieciowej Ethernet w warstwie modelu OSI

A. drugiej o długości 32 bitów

B. trzeciej o długości 48 bitów

C. drugiej o długości 48 bitów

D. trzeciej o długości 32 bitów

Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przypisywanym do interfejsu sieciowego, który działa na drugiej warstwie modelu OSI, czyli na warstwie łącza danych. Ma długość 48 bitów, co pozwala na stworzenie ogromnej liczby unikalnych adresów, zatem w praktyce każdy sprzęt, który łączy się z siecią, ma przypisany własny adres MAC. Adresy MAC są używane w sieciach Ethernet oraz Wi-Fi do identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Przykładowo, gdy komputer próbuje wysłać dane do innego urządzenia w tym samym lokalnym segmencie sieci, wykorzystuje adres MAC odbiorcy do skierowania pakietów danych. Warto również zauważyć, że adresy MAC są podstawą dla protokołów takich jak ARP (Address Resolution Protocol), który służy do mapowania adresów IP na adresy MAC. Dlatego też zrozumienie adresów MAC jest kluczowe dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 29

Użycie skrętki kategorii 6 (CAT 6) o długości 20 metrów w sieci LAN wskazuje na jej maksymalną przepustowość wynoszącą

A. 10 Mb/s

B. 10 Gb/s

C. 100 Mb/s

D. 100 Gb/s

Wybór niepoprawnych odpowiedzi jest często wynikiem nieporozumień dotyczących parametrów technicznych skrętek sieciowych. Odpowiedź wskazująca na przepustowość 10 Mb/s jest znacząco zaniżona i nie odpowiada rzeczywistym możliwościom skrętek kategorii 6, które w obecnej chwili są uznawane za standard w nowoczesnych instalacjach LAN. Skrętka CAT 6 jest przeznaczona do pracy w szybkościach znacznie wyższych, co czyni 10 Mb/s przestarzałym standardem, stosowanym głównie w bardzo starych infrastrukturach. Również wybór 100 Mb/s to zaledwie część możliwości CAT 6. Choć taka prędkość jest osiągalna, nie wykorzystuje ona potencjału, który oferuje ten typ kabla. Odpowiedzi wskazujące na 100 Gb/s odnoszą się do bardziej zaawansowanych kategorii kabli, takich jak CAT 6A czy CAT 7, które są przeznaczone do zastosowań w środowiskach wymagających ekstremalnych prędkości oraz większych dystansów. Warto zauważyć, że skrętki CAT 6, przy poprawnej instalacji i odpowiednich warunkach, mogą osiągnąć maksymalną prędkość 10 Gb/s, jednak do długości 55 metrów. Wiedza o specyfikacjach kabli i ich odpowiednim zastosowaniu jest kluczowa w kontekście planowania każdej nowoczesnej sieci, aby uniknąć takich nieporozumień, które mogą prowadzić do obniżenia wydajności systemu sieciowego.

Pytanie 30

AES (ang. Advanced Encryption Standard) to standard szyfrowania, który?

A. jest następcą DES (ang. Data Encryption Standard)

B. nie może być stosowany do szyfrowania plików

C. wykorzystuje symetryczny algorytm szyfrujący

D. nie może być wdrożony w sprzęcie

AES, czyli Advanced Encryption Standard, wykorzystuje symetryczny algorytm szyfrujący, co oznacza, że do szyfrowania i deszyfrowania danych używa się tego samego klucza. Jest to jedna z najważniejszych cech tego standardu, która zapewnia zarówno bezpieczeństwo, jak i szybkość operacji szyfrujących. AES został wprowadzony przez NIST w 2001 roku jako zamiennik dla DES, w odpowiedzi na rosnące wymagania dotyczące bezpieczeństwa danych. Przykładem zastosowania AES jest szyfrowanie danych w protokołach takich jak HTTPS, które zapewniają bezpieczną komunikację w Internecie. W praktyce, wiele systemów i aplikacji, od komunikatorów po bankowość internetową, korzysta z tego algorytmu, aby chronić dane przed nieautoryzowanym dostępem. Dodatkowo, zgodność z normami takimi jak FIPS 197, potwierdza, że AES spełnia wysokie standardy bezpieczeństwa, co czyni go zaufanym rozwiązaniem dla wielu zastosowań w branży IT.

Pytanie 31

Który z dynamicznych protokołów rutingu został stworzony jako protokół bramy zewnętrznej do łączenia różnych dostawców usług internetowych?

A. RIPng

B. EIGRP

C. BGP

D. IS - IS

BGP, czyli Border Gateway Protocol, jest protokołem routingu zaprojektowanym z myślą o wymianie informacji o trasach między różnymi systemami autonomicznymi (AS). To kluczowy element funkcjonowania internetu, ponieważ umożliwia współpracę między różnymi dostawcami usług internetowych (ISP). BGP jest protokołem bramy zewnętrznej, co oznacza, że operuje na granicach sieci różnych organizacji, a nie wewnątrz pojedynczej sieci. Dzięki BGP, ISP mogą wymieniać informacje o dostępnych trasach, co pozwala na optymalizację ścieżek przesyłania danych oraz zapewnia redundancję. W praktyce, BGP jest wykorzystywane w dużych, rozproszonych sieciach, gdzie konieczne jest zarządzanie wieloma połączeniami i zabezpieczanie stabilności routingowej. Zgodnie z najlepszymi praktykami, operatorzy sieci często implementują BGP w połączeniu z innymi protokołami routingu wewnętrznego, aby zwiększyć elastyczność i efektywność transmisji danych. BGP również wspiera różne mechanizmy polityki routingu, co pozwala administratorom sieci na dostosowywanie tras w zależności od wymagań biznesowych.

Pytanie 32

Do wykonywania spawów włókien światłowodowych nie jest konieczne:

A. pigtail

B. stripper

C. zaciskarka

D. cleaver

Zaciskarka nie jest narzędziem wymaganym w procesie spawania włókien światłowodowych. Włókna światłowodowe są łączone głównie za pomocą technik spawania, które wymagają precyzyjnego dopasowania końcówek włókien. Kluczowe narzędzia do tego procesu to cleaver, który służy do precyzyjnego cięcia włókien na odpowiednią długość i kąt, oraz stripper, który usuwa osłonę z włókna, umożliwiając dostęp do rdzenia. Pigtail z kolei to krótki kawałek włókna światłowodowego z zakończonymi końcówkami, który często jest używany w instalacjach do łączenia z urządzeniami. Zaciskarka jest narzędziem używanym w przypadku kabli elektrycznych, a nie w kontekście spawania włókien, co czyni ją zbędnym elementem tego procesu. Wiedza o narzędziach i ich zastosowaniach jest kluczowa, aby zapewnić prawidłowe wykonanie połączeń światłowodowych, co jest zgodne z normami branżowymi, jak na przykład IEC 61300-3-34.

Pytanie 33

Element obliczeń zmiennoprzecinkowych to

A. AND

B. RPU

C. ALU

D. FPU

Niepoprawne odpowiedzi zawierają różne typy jednostek obliczeniowych, które jednak nie są odpowiednie dla obliczeń zmiennoprzecinkowych. ALU, czyli jednostka arytmetyczna i logiczna, jest odpowiedzialna za podstawowe operacje arytmetyczne, takie jak dodawanie i odejmowanie, ale nie obsługuje zaawansowanych operacji na liczbach zmiennoprzecinkowych, które wymagają większej precyzji i złożoności. ALU przetwarza głównie liczby całkowite i nie jest w stanie efektywnie radzić sobie z problemem zaokrągleń, który jest kluczowym aspektem obliczeń zmiennoprzecinkowych. RPU, czyli jednostka obliczeń rozproszonych, to nieformalny termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście architektury komputerowej. Można go mylić z innymi jednostkami obliczeniowymi lub z rozproszonymi systemami obliczeniowymi, które także nie mają bezpośredniego związku z operacjami zmiennoprzecinkowymi. Ostatnia z odpowiedzi, AND, odnosi się do bramki logicznej, która jest używana w operacjach cyfrowych, jednak nie ma związku z obliczeniami zmiennoprzecinkowymi. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie funkcji różnych jednostek obliczeniowych i ich zastosowań. Aby skutecznie korzystać z architektury komputerowej, ważne jest zrozumienie, jak poszczególne jednostki współpracują oraz jakie operacje są dla nich charakterystyczne.

Pytanie 34

Na podstawie jakiego adresu przełącznik podejmuje decyzję o przesyłaniu ramek?

A. Adresu docelowego IP

B. Adresu źródłowego MAC

C. Adresu docelowego MAC

D. Adresu źródłowego IP

Słuchaj, jest parę niejasności, gdy mówimy o adresach w kontekście działania przełącznika. Adres źródłowy i docelowy IP dotyczą warstwy 3 w modelu OSI, czyli warstwy sieciowej, a nie warstwy 2, gdzie działają przełączniki. Przełącznik nie korzysta z adresów IP przy przesyłaniu ramek, tylko zwraca uwagę na adresy MAC. Jak ktoś zaczyna mieszać IP w tej kwestii, to może dojść do błędnych wniosków – przełącznik wcale nie wie, jakie IP są związane z danym MAC. I jeszcze jedna rzecz – mylenie adresu źródłowego MAC z docelowym to też pułapka. Adres źródłowy MAC pokazuje, skąd ramka pochodzi, ale to adres docelowy decyduje, dokąd ta ramka ma iść. Takie zamieszanie w hierarchii adresowania w modelu OSI może prowadzić do kłopotów z konfiguracją sieci, co sprawia, że przesyłanie danych nie działa jak powinno i mogą się pojawić problemy z bezpieczeństwem. Dobrze jest zapamiętać te różnice między adresami w różnych warstwach modelu OSI i ich rolami w sieci.

Pytanie 35

Norma TIA/EIA-568-B.2 definiuje szczegóły dotyczące parametrów transmisji

A. świetlnych

B. kabli UTP

C. fal radiowych

D. kablów koncentrycznych

Odpowiedzi dotyczące fal radiowych, światłowodów oraz kabli koncentrycznych są niepoprawne, ponieważ nie odnoszą się do zakresu zastosowania normy TIA/EIA-568-B.2, która koncentruje się wyłącznie na kablach UTP. Fale radiowe są technologią bezprzewodową, a więc ich charakterystyki transmisyjne są zgoła inne. W przypadku zastosowań opartych na falach radiowych, takich jak Wi-Fi, normy dotyczące transmisji są ustalane w zupełnie innym kontekście, uwzględniając aspekty takie jak moc sygnału, interferencje czy odległość sygnału, co nie ma związku z kablami przewodowymi. Z kolei światłowody, które również są popularnym medium transmisyjnym, podlegają innym normom, jak np. TIA-568-C, które są dostosowane do specyfiki transmisji optycznej, obejmujące takie parametry jak tłumienność optyczna czy długość fali. Użycie kabli koncentrycznych w kontekście normy TIA/EIA-568-B.2 jest również błędne, ponieważ tego typu kable są stosowane głównie w telekomunikacji oraz systemach telewizyjnych, a nie w lokalnych sieciach komputerowych. Wszelkie nieporozumienia wynikają często z mylnego przekonania, że wszystkie medium transmisyjne można ustandaryzować w ramach jednej normy, co nie jest prawdą, gdyż różne technologie mają różne wymagania i właściwości, które muszą być uwzględnione w odpowiednich standardach.

Pytanie 36

Aby serwer mógł przesyłać dane w zakresach częstotliwości 2,4 GHz oraz 5 GHz, konieczne jest zainstalowanie w nim karty sieciowej działającej w standardzie

A. 802.11a

B. 802.11g

C. 802.11n

D. 802.11b

Standard 802.11n, znany również jako Wi-Fi 4, to jedna z najpopularniejszych technologii bezprzewodowych, która obsługuje zarówno pasmo 2,4 GHz, jak i 5 GHz. Dzięki temu, urządzenia pracujące w tym standardzie mogą korzystać z większej liczby kanałów i zyskać lepszą wydajność oraz stabilność połączenia. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą jednocześnie przesyłać dane na różnych częstotliwościach, co jest szczególnie przydatne w środowiskach z dużą liczbą urządzeń. Standard 802.11n wprowadza także technologię MIMO (Multiple Input Multiple Output), która pozwala na równoczesne przesyłanie danych z użyciem wielu anten, co znacznie zwiększa wydajność sieci. Dzięki temu, wiele nowoczesnych routerów i punktów dostępowych oferuje wsparcie dla tego standardu, co pozwala na lepsze wykorzystanie dostępnego pasma, a tym samym na zapewnienie szybszej i bardziej niezawodnej komunikacji bezprzewodowej.

Pytanie 37

Urządzenie peryferyjne, które jest kontrolowane przez komputer i wykorzystywane do obsługi dużych, płaskich powierzchni, a do produkcji druków odpornych na czynniki zewnętrzne używa farb rozpuszczalnikowych, to ploter

A. piaskowy

B. kreślący

C. tnący

D. solwentowy

Wybór odpowiedzi tnący, kreślący czy piaskowy jest niepoprawny z kilku kluczowych powodów. Ploter tnący, mimo że jest urządzeniem peryferyjnym wspomaganym przez komputer, nie wykorzystuje farb na bazie rozpuszczalników, lecz raczej noże do cięcia materiałów samoprzylepnych, folii czy papieru. Takie urządzenia są przydatne w tworzeniu etykiet, naklejek czy wycinaniu różnych kształtów, ale nie służą do drukowania, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście omawianego pytania. Z kolei ploter kreślący, choć również może być kontrolowany przez komputer, stosuje technologię rysowania i nie korzysta z farb, a z narzędzi do kreślenia, takich jak markery czy pióra. To wyraźnie różni go od ploterów solwentowych, które łączą technologię druku oraz wysoką odporność na warunki atmosferyczne. Ostatnią odpowiedzią jest ploter piaskowy, który służy do obróbki materiałów poprzez piaskowanie i nie jest związany z technologią druku w konwencjonalnym rozumieniu. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych typów ploterów tylko na podstawie ich przynależności do grupy urządzeń peryferyjnych. Każdy z tych ploterów ma swoją specyfikę i zastosowanie, które nie są wzajemnie wymienne, co jest istotne przy wyborze odpowiedniego urządzenia do danego zadania.

Pytanie 38

Zestaw dodatkowy, który zawiera strzykawkę z cieczą, igłę oraz rękawice ochronne, jest przeznaczony do napełniania pojemników z medium drukującym w drukarkach

A. atramentowych

B. igłowych

C. laserowych

D. przestrzennych

Pozostałe opcje dotyczą różnych rodzajów drukarek, a to naprawdę ma znaczenie dla ich funkcjonalności i działania. Drukarki igłowe, które kiedyś były na topie, działają zupełnie inaczej – uderzają igłami w papier, całkiem inaczej niż drukarki atramentowe, które używają tuszu. W drukarkach igłowych nie trzeba używać strzykawki ani igły, tylko wymieniają taśmy barwiące. Z kolei drukarki laserowe używają tonera w proszku, który łączy się z papierem pod wpływem wysokiej temperatury. Proces uzupełniania toneru też nie wygląda jak napełnianie tuszem. A drukarki 3D, które są na czasie, tworzą modele 3D z filamentów, a nie tuszem. Często myśli się, że zestaw do atramentowych drukarek można używać w innych typach, co prowadzi do pomyłek przy wyborze akcesoriów i ich konserwacji. Wydaje mi się, że zrozumienie różnych technologii druku i ich właściwości jest kluczowe, żeby móc korzystać ze sprzętu bez problemów.

Pytanie 39

Która edycja systemu operacyjnego Windows Server 2008 charakteryzuje się najmniej rozbudowanym interfejsem graficznym?

A. Server Core

B. Datacenter

C. Enterprise

D. Standard Edition

Wybór wersji Enterprise, Datacenter lub Standard Edition jest nieprawidłowy, ponieważ wszystkie te wersje systemu Windows Server 2008 zawierają pełny interfejs graficzny oraz szereg dodatkowych usług i funkcji, które nie są dostępne w Server Core. Wersja Enterprise oferuje zaawansowane funkcje takie jak wsparcie dla większej liczby procesorów i pamięci, jednak jej interfejs graficzny jest bardziej rozbudowany, co może zwiększać ryzyko ataków oraz skomplikować zarządzanie. Wersja Datacenter, przeznaczona głównie dla rozwiązań wirtualizacji, również korzysta z pełnego interfejsu, co wpływa na większe zużycie zasobów. Standard Edition to wersja przeznaczona dla niewielkich i średnich firm, również posiadająca rozbudowany interfejs graficzny. Często nie docenia się znaczenia optymalizacji środowiska serwerowego poprzez ograniczenie interfejsu graficznego, co prowadzi do nadmiernych wydatków na zasoby oraz zwiększonego ryzyka w zakresie bezpieczeństwa. Kluczem do efektywnego zarządzania serwerem jest wybór odpowiedniej wersji systemu operacyjnego, która odpowiada potrzebom organizacji, co w przypadku Windows Server 2008 najlepiej realizuje Server Core.

Pytanie 40

Jakie właściwości topologii fizycznej sieci zostały przedstawione w poniższej ramce?

A. Rozgłaszania

B. Magistrali

C. Siatki

D. Gwiazdy

Odpowiedź 'Magistrali' jest prawidłowa, ponieważ w tej topologii fizycznej wszystkie urządzenia są podłączone do jednego przewodu, co oznacza, że podczas transmisji danych tylko jedna transmisja może odbywać się w danym momencie. W tej konfiguracji każde urządzenie nasłuchuje transmisji na kablu, ale odbiera tylko te dane, które są zaadresowane do niego. Kluczowym aspektem topologii magistrali jest także to, że w przypadku uszkodzenia głównego kabla sieć przestaje działać, co może stanowić znaczący problem w kontekście niezawodności. W praktyce, topologia magistrali była powszechnie używana w mniejszych sieciach lokalnych, zwłaszcza w warunkach, gdzie koszty instalacji miały kluczowe znaczenie. Ponadto, standardy takie jak Ethernet w wersji 10BASE2 lub 10BASE5 wykorzystywały topologię magistrali w swoich implementacjach, co potwierdza jej znaczenie w historii technologii sieciowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej