Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
  • Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
  • Data rozpoczęcia: 16 maja 2025 08:54
  • Data zakończenia: 16 maja 2025 09:17

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie komponenty w systemach ciepłowniczych kwalifikują się jako armatura regulacyjna?

A. Zawory zwrotne
B. Zasuwy
C. Reduktory
D. Zawory bezpieczeństwa
Reduktory są naprawdę ważnymi elementami w armaturze sieci ciepłowniczych. Ich zadanie to obniżenie ciśnienia medium grzewczego, co sprawia, że cały system działa stabilniej. Jest to istotne dla komfortu użytkowników, bo dzięki temu unikamy problemów związanych z nadmiernym ciśnieniem. Z mojego doświadczenia, używając reduktorów można poprawić efektywność energetyczną, co przekłada się na mniejsze koszty za energię. Weźmy na przykład budynki użyteczności publicznej – tam reduktory ciśnienia dostosowują warunki pracy do zmieniającego się zapotrzebowania na ciepło, co jest super praktyką w branży. Warto też pamiętać, że przy projektowaniu sieci ciepłowniczych trzeba zwracać uwagę na to, żeby reduktory były zgodne z normami EN 14382 i ISO 5167. To gwarantuje ich niezawodność i bezpieczeństwo. Poza tym, reduktory mogą też regulować przepływ, co jest mega ważne, zwłaszcza w nowoczesnych, inteligentnych budynkach, gdzie automatyzacja staje się standardem.
Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

W trakcie montażu przyłącza wodociągowego z rur PE do sieci wodociągowej przy użyciu technologii zaciskanej przez skręcanie, aby zaznaczyć pełne wsunięcie rury do dna złączki, należy wykorzystać

A. punktak stalowy
B. marker niezmywalny
C. ołówek grafitowy
D. rysik stalowy
Zastosowanie markera niezmywalnego do oznaczenia pełnego wsunięcia rury PE do złączki jest kluczowe dla zapewnienia jakości i trwałości połączenia. Marker niezmywalny pozwala na wyraźne, trwałe oznaczenie, które nie ulegnie zatarciu w wyniku działania wody czy innych substancji. Dzięki temu wykonawca ma pewność, że rura została wsunięta na odpowiednią głębokość, co jest niezbędne dla uzyskania szczelności połączenia oraz uniknięcia potencjalnych wycieków. W praktyce stosowanie takich markerów jest powszechną normą, co potwierdzają standardy branżowe, takie jak PN-EN 12201, które dotyczą systemów rur z tworzyw sztucznych. Prawidłowe oznaczenie głębokości wsunięcia rury jest również częścią procedur kontrolnych w wielu przedsiębiorstwach wodociągowych, co podkreśla znaczenie tego kroku w procesie budowy lub modernizacji sieci wodociągowej.
Pytanie 4

Jak długo może mieć poziomy przewód odprowadzający spaliny z grzejnika wody przepływowej?

A. 3,0m
B. 2,0m
C. 2,5m
D. 3,5m
W przypadku błędnych odpowiedzi często występuje nieporozumienie dotyczące maksymalnych długości przewodów odprowadzających spaliny. Odpowiedzi sugerujące większe długości, takie jak 2,5 m, 3,0 m czy 3,5 m, mogą wynikać z mylnych założeń dotyczących projektowania systemów grzewczych. Wiele osób może sądzić, że wydłużenie przewodu poprawi efektywność odprowadzania spalin, jednak w praktyce prowadzi to do zwiększenia oporów przepływu oraz możliwości kondensacji, co jest niekorzystne dla całego systemu. Normy budowlane oraz standardy instalacyjne jasno określają, że przewody powinny być jak najkrótsze, aby minimalizować straty ciśnienia i ryzyko nieprawidłowego działania. Ponadto, dłuższe przewody mogą prowadzić do komplikacji związanych z konserwacją oraz zwiększenia ryzyka wystąpienia usterek. W kontekście bezpieczeństwa, należy również pamiętać, że niewłaściwe odprowadzanie spalin może wpłynąć na zdrowie mieszkańców, co czyni przestrzeganie norm i przepisów kluczowym aspektem w projektowaniu systemów grzewczych.
Pytanie 5

Aby usunąć nieszczelności w gazowej instalacji miedzianej na połączeniu skręcanym, co należy zrobić?

A. zastosować zaciskarkę promieniową do dociśnięcia połączenia
B. nałożyć na połączenie klej epoksydowy
C. rozkręcić połączenie i wymienić uszczelnienie na nowe
D. dokręcić połączenie i pokryć je farbą antykorozyjną
Aby skutecznie usunąć nieszczelność w instalacji gazowej wykonanej z miedzi na połączeniu skręcanym, kluczowym krokiem jest rozkręcenie połączenia i wymiana uszczelnienia na nowe. Miedź, jako materiał wykorzystywany w instalacjach gazowych, jest podatna na różne czynniki, które mogą prowadzić do uszkodzeń uszczelnień, takich jak korozja czy mechaniczne zużycie. Wymiana uszczelnienia na nowe zapewnia pewność, że wszelkie nieszczelności zostaną eliminowane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Przykładowo, zastosowanie odpowiednich uszczelnień, takich jak te z materiałów odpornych na działanie gazów, może znacząco zwiększyć szczelność połączenia i zminimalizować ryzyko wycieku. Dodatkowo, warto pamiętać o regularnych kontrolach instalacji gazowych oraz przestrzeganiu norm, takich jak PN-EN 1775, które dotyczą użytkowania gazu ziemnego. Praktyczne podejście do tego problemu pozwala nie tylko na poprawę bezpieczeństwa, ale również na wydłużenie żywotności instalacji.
Pytanie 6

Uszczelki są stosowane do uszczelniania połączeń kołnierzowych w systemach wodociągowych

A. kryngielitowe
B. fibrowe
C. poliamidowe
D. gumowe
Uszczelki gumowe są powszechnie stosowane w uszczelnieniu połączeń kołnierzowych w sieciach wodociągowych ze względu na swoje doskonałe właściwości elastomerowe, które zapewniają szczelność i odporność na działanie wody oraz ciśnienia. Gumowe uszczelki charakteryzują się elastycznością oraz zdolnością do dostosowywania się do nierówności powierzchni kołnierzy, co znacząco zwiększa jakość uszczelnienia. W praktyce, uszczelki te wykorzystywane są w różnych typach instalacji, zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i w przemysłowych systemach wodociągowych. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 681-1, określają wymagania dotyczące materiałów uszczelniających wykorzystywanych w sieciach wodociągowych, a gumowe uszczelki spełniają te normy, co czyni je bezpiecznym wyborem. Dodatkowo, uszczelki gumowe są dostępne w różnych klasach twardości, co pozwala na ich optymalne dopasowanie do specyfiki danej instalacji, zwiększając jej niezawodność i trwałość.
Pytanie 7

System odprowadzania ścieków, który umożliwia transport zarówno ścieków bytowych, jak i deszczowych jednym przykanalikiem, nazywa się

A. rozdzielczy
B. półrozdzielczy
C. bezsieciowy
D. ogólnospławny
System kanalizacyjny ogólnospławny to taki, w którym zarówno ścieki bytowo-gospodarcze, jak i wody opadowe są odprowadzane do jednego kolektora. Tego rodzaju systemy są powszechnie stosowane w miastach, gdzie konieczne jest efektywne zarządzanie zarówno odpadami komunalnymi, jak i wodami deszczowymi. Kluczowym aspektem systemów ogólnospławnych jest ich zdolność do zmniejszenia ryzyka zatorów i przepełnienia w okresach intensywnych opadów. Dobrym przykładem zastosowania tego systemu jest wiele większych aglomeracji miejskich, które korzystają z centralnych stacji oczyszczania ścieków. W takich przypadkach, ważne jest, aby system był odpowiednio zaprojektowany, uwzględniając przepustowość rur oraz odpowiednie zbiorniki retencyjne, które mogą pomóc w zarządzaniu nadmiarowym przepływem wód deszczowych. W kontekście norm i standardów, projektowanie systemów ogólnospławnych powinno być zgodne z wytycznymi określonymi przez odpowiednie organy regulacyjne oraz normy branżowe, co zapewnia ich funkcjonalność i bezpieczeństwo.
Pytanie 8

Do zadań ochrony aktywnej rur stalowych w sieciach gazowych należy ochrona przed wpływem

A. naporu gruntowego
B. prądów błądzących
C. warunków atmosferycznych
D. promieniowania UV
Zrozumienie, dlaczego promieniowanie ultrafioletowe, napór gruntu i czynniki atmosferyczne nie należą do zadań ochrony czynnej przewodów stalowych w sieciach gazowych, wymaga analizy charakterystyki tych zjawisk. Promieniowanie ultrafioletowe, choć może wpływać na niektóre materiały, nie jest bezpośrednim zagrożeniem dla stali w kontekście instalacji gazowych, gdyż stal nie ulega degradacji pod jego wpływem w tak dużym stopniu, jak materiały polimerowe. Z kolei napór gruntu to siła, która działa na przewody, ale nie stanowi zagrożenia korozji ani uszkodzenia, a systemy instalacyjne są projektowane z uwzględnieniem tego czynnika, co jest normą w inżynierii budowlanej. Czynniki atmosferyczne, takie jak deszcz czy zmiany temperatury, mogą wpływać na zewnętrzną warstwę ochronną przewodów, ale są one zazwyczaj zarządzane poprzez odpowiednie pokrycia i materiały, które są stosowane zgodnie z ustalonymi standardami ochrony. Dlatego kluczowym aspektem ochrony czynnej są prądy błądzące, które w przeciwieństwie do wymienionych czynników mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń i korozji, a ich kontrola jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa i niezawodności sieci gazowej.
Pytanie 9

Która z poniższych technik zabezpieczania stalowych gazociągów przed korozją jest uznawana za aktywną metodę antykorozyjną?

A. Zastosowanie katodowej polaryzacji prądem elektrycznym
B. Izolacja złączy przy pomocy powłok z polietylenu
C. Izolacja złączy przy użyciu materiałów termokurczliwych
D. Aplikacja bitumicznych powłok ochronnych
Izolowanie złączy materiałami termokurczliwymi, bitumicznymi powłokami izolacyjnymi oraz powłokami z polietylenu to metody pasywne, które choć skutecznie zwiększają odporność na korozję, nie działają aktywnie na procesy elektrochemiczne zachodzące na powierzchni metalu. Metody te mają na celu jedynie zakrycie materiału, co stanowi barierę mechaniczną przed czynnikami atmosferycznymi oraz substancjami chemicznymi, ale nie wpływa na zmiany potencjału elektrochemicznego. W przypadku gazociągów, gdzie działanie korozji może być niezwykle agresywne, poleganie wyłącznie na tych metodach może prowadzić do niedoszacowania ryzyka i potencjalnych uszkodzeń. Przykładowo, bitumiczne powłoki izolacyjne mogą z czasem ulegać degradacji pod wpływem promieniowania UV lub wysokich temperatur, co prowadzi do ich pękania i utraty właściwości ochronnych. Izolacja termokurczliwa, chociaż skuteczna w krótkim okresie, również nie zastępuje potrzeby aktywnej ochrony katodowej, która jest szczególnie istotna w obszarach narażonych na wysoką wilgotność oraz agresywne środowisko. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że metody pasywne, mimo że są pomocne, nie mogą zastąpić aktywnego podejścia, jakim jest katodowa polaryzacja prądem elektrycznym, które bezpośrednio neutralizuje skutki korozji, a tym samym zapewnia długotrwałą ochronę infrastruktury.
Pytanie 10

Jakie typy wodomierzy instaluje się w lokalach mieszkalnych?

A. Zwężkowe
B. Sprzężone
C. Skrzydełkowe
D. Śrubowe
Wodomierze skrzydełkowe są idealnym rozwiązaniem do montażu w mieszkaniach, ponieważ charakteryzują się wysoką dokładnością pomiarów oraz szerokim zakresem przepływu wody. Działają na zasadzie obracającego się wirnika, którego ruch proporcjonalny jest do przepływu wody. Dzięki temu, skrzydełkowe wodomierze są w stanie mierzyć zarówno małe, jak i duże ilości wody, co czyni je wszechstronnym wyborem dla użytkowników mieszkań. Montując wodomierz skrzydełkowy, ważne jest, aby zachować odpowiednią orientację urządzenia zgodnie z zaleceniami producenta, co zapewnia jego prawidłowe działanie. Dodatkowo, tego typu wodomierze często wyposażone są w funkcję samodzielnego odczytu, co umożliwia łatwe monitorowanie zużycia wody przez mieszkańców. Warto również zaznaczyć, że stosowanie skrzydełkowych wodomierzy jest zgodne z normami PN-EN 14154, które regulują wymagania dla urządzeń pomiarowych przeznaczonych do wody.
Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Określ właściwą sekwencję instalacji przewodów w systemie ciepłowniczym, uwzględniając kierunek przepływu medium grzewczego?

A. 1. tranzytowy, 2. magistralny, 3. przyłącze, 4. osiedlowy
B. 1. magistralny, 2. tranzytowy, 3. osiedlowy, 4. przyłącze
C. 1. tranzytowy, 2. magistralny, 3. osiedlowy, 4. przyłącze
D. 1. magistralny, 2. przyłącze, 3. tranzytowy, 4. osiedlowy
Wybór niewłaściwej kolejności montażu przewodów ciepłowniczych często wynika z nieporozumień dotyczących funkcji poszczególnych typów przewodów oraz ich roli w systemie ciepłowniczym. Odpowiedzi, które zaczynają się od przewodów magistralnych, tranzytowych, czy osiedlowych, pomijają fundamentalne zasady dotyczące hierarchii transportu ciepła. Przewody tranzytowe są kluczowe, ponieważ to one jako pierwsze transportują ciepło z kotłowni do sieci. Prezentowanie magistralnych przewodów jako pierwszych w kolejności montażu wprowadza zamieszanie, ponieważ to one z kolei zależą od działania przewodów tranzytowych. Ponadto, nie uwzględnienie przyłączy na końcu procesu wprowadza błąd w logice, gdyż to właśnie one są ostatnim ogniwem w łańcuchu dostaw ciepła. Kolejność montażu powinna oddać rzeczywistą strukturę sieci ciepłowniczej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi oraz normami, takimi jak PN-EN 12828 dotycząca instalacji ciepłowniczych. W praktyce, nieprawidłowe podejście do kolejności montażu może prowadzić do problemów z efektywnością energetyczną oraz zwiększonymi stratami ciepła, co negatywnie wpływa na koszty eksploatacyjne systemu. Zrozumienie prawidłowego kierunku przepływu jest kluczowe dla efektywnego projektowania i funkcjonowania systemów ciepłowniczych.
Pytanie 13

Termostatyczna głowica powinna być instalowana na grzejnikowym zaworze.

A. powrotnym w układzie pionowym
B. powrotnym w układzie poziomym
C. zasilającym w układzie pionowym
D. zasilającym w układzie poziomym
Montowanie głowicy termostatycznej w pozycji pionowej na zaworze powrotnym jest podejściem, które może prowadzić do wielu problemów w funkcjonowaniu systemu grzewczego. Po pierwsze, zawór powrotny nie powinien być miejscem montażu głowicy, ponieważ jego rolą jest regulacja przepływu wody wracającej z grzejnika do kotła. Głowica zamontowana w tym miejscu nie będzie prawidłowo odczytywać temperatury w pomieszczeniu, co skutkuje nieefektywnym działaniem grzejnika oraz nadmiernym poborem energii. W przypadku zaworów zasilających, które powinny być wykorzystywane do montażu głowic, ich właściwe umiejscowienie zapewnia dokładniejsze pomiary temperatury, ponieważ ciecz grzewcza wchodzi do grzejnika w tym właśnie punkcie. Przykładem błędu w myśleniu jest zakładanie, że montaż głowicy w pozycji pionowej na powrocie może w jakiś sposób zwiększyć wydajność systemu – w rzeczywistości, może to doprowadzić do sytuacji, w której grzejnik będzie pracował nieefektywnie, co zwiększy koszty operacyjne. Zdecydowanie zaleca się przestrzeganie standardów instalacji urządzeń grzewczych, które wskazują optymalną pozycję montażu głowic termostatycznych jako poziomą na zaworach zasilających. Takie podejście nie tylko zapewnia lepsze parametry pracy systemu, ale również przyczynia się do oszczędności energii i komfortu cieplnego w obiektach.
Pytanie 14

Jakie elementy wykorzystuje się do załamań przewodów w sieciach ciepłowniczych?

A. odsadzek
B. muf
C. łuków
D. wydłużek
Odsadki, mufy oraz wydłużki, choć są istotnymi elementami w budowie i konserwacji sieci ciepłowniczych, nie pełnią funkcji załamań przewodów. Odsadki stosuje się głównie do rozgałęziania rurociągu na kilka kierunków, co nie ma zastosowania w przypadku potrzeby zmiany kierunku załamania. Mufa, z kolei, służy do łączenia dwóch odcinków rur, co również nie spełnia funkcji elastycznego dostosowania się do zmieniającej się geometrii rurociągu. Wydłużki natomiast są elementami stosowanymi do zwiększenia długości rurociągu, co nie jest związane z jego załamaniami. Właściwe zrozumienie tych elementów jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków dotyczących ich funkcji. Biorąc pod uwagę normy dotyczące budowy sieci ciepłowniczych, istotne jest, aby inżynierowie stosowali odpowiednie komponenty w zgodzie z ich przeznaczeniem, co z kolei wpływa na efektywność oraz bezpieczeństwo całego systemu. Nieprawidłowe podejście do doboru elementów może prowadzić do problemów operacyjnych, takich jak nieszczelności czy nadmierne straty ciepła, co podkreśla znaczenie znajomości właściwych procedur i najlepszych praktyk inżynieryjnych.
Pytanie 15

Aby ograniczyć prędkość przepływu ścieków w pionie systemu kanalizacyjnego, powinno się zastosować

A. odsadzkę
B. osadnik
C. rewizję
D. czyszczak
Rewizja w instalacjach kanalizacyjnych to tak naprawdę dostęp do systemu, żeby móc kontrolować i czyścić rury. Nie reguluje prędkości przepływu ścieków, a bardziej pozwala na usunięcie zatorów. Osadnik służy do separacji ciał stałych z cieczy, co jest ważne w oczyszczaniu, ale nie działa jak odsadzenie, które zmienia prędkość przepływu w pionie. Czyszczak jest tu po to, by usuwać osady, tak że też nie ma wpływu na prędkość. Kluczowy jest błąd polegający na myleniu funkcji tych elementów. Dobrze jest wiedzieć, jak działają, żeby zaprojektować wszystko tak, by działało jak należy. Odpowiednie umiejscowienie odsadzek jest bardzo ważne dla transportu ścieków, bo to wpływa na unikanie awarii i oszczędności w dłuższej perspektywie.
Pytanie 16

Przewody kanalizacyjne odpowiedzialne za odprowadzanie ścieków bytowych i gospodarczych powinny być testowane na szczelność poprzez ich napełnienie

A. wodą do wysokości kolana łączącego pion z poziomem
B. wodą do poziomu 1/3 wysokości pionu
C. ściekami do poziomu rewizji znajdującej się w pionie
D. ściekami do poziomu 1/3 wysokości pionu
Stosowanie nieodpowiednich metod sprawdzania szczelności przewodów odpływowych, takich jak napełnianie ich ściekami do wysokości rewizji lub wodą do 1/3 pionu, jest błędne i może prowadzić do poważnych konsekwencji w funkcjonowaniu systemu kanalizacyjnego. Wypełnienie pionów ściekami do wysokości rewizji nie tylko nie odzwierciedla rzeczywistych warunków obciążenia, ale także może prowadzić do niedoszacowania ryzyka nieszczelności w przypadku, gdy poziom ścieków przekroczy tę wysokość w trakcie normalnej eksploatacji. Woda napełniająca do wysokości 1/3 pionu również nie jest adekwatna, ponieważ nie generuje wystarczającego ciśnienia, które mogłoby ujawnić potencjalne nieszczelności w miejscach, gdzie mogą występować problemy, takie jak połączenia czy złącza. Użytkownicy często popełniają błąd w myśleniu, zakładając, że niższe poziomy napełnienia są wystarczające, co w praktyce prowadzi do pozostawienia nieodkrytych przecieków, a tym samym do dalszych problemów z systemem kanalizacyjnym. Właściwe podejście do testowania szczelności polega na zapewnieniu, że wykorzystana metoda odpowiada przewidywanym warunkom eksploatacyjnym, co jest kluczowe dla utrzymania efektywności i niezawodności systemów sanitarnych.
Pytanie 17

Aby zrealizować połączenie rur Pex-Alu-Pex z użyciem złączki zaciskanej przez skręcanie, potrzebne są m.in.: dwa klucze nastawne 25 mm, nożyce oraz

A. kalibrator z fazownikiem
B. gratownik z ruchomym ostrzem
C. ekspander
D. gratownik uniwersalny
Kalibrator z fazownikiem jest kluczowym narzędziem w procesie łączenia rur Pex-Alu-Pex. Jego główną funkcją jest zapewnienie odpowiedniego kształtu i wymiarów końców rur przed ich połączeniem za pomocą złączek zaciskanych. Dzięki kalibratorowi można uzyskać idealne dopasowanie rur do złączki, co jest szczególnie ważne dla uzyskania hermetyczności połączenia. W praktyce, niewłaściwe wymiarowanie końcówki rury może prowadzić do nieszczelności, co z kolei może skutkować poważnymi problemami, takimi jak wycieki w systemie hydraulicznym. W branży instalacyjnej standardem jest stosowanie kalibratorów w zestawach narzędzi, co potwierdzają normy dotyczące instalacji hydraulicznych. Użycie kalibratora z fazownikiem nie tylko zwiększa jakość połączeń, ale także przyspiesza proces instalacji, eliminując potencjalne błędy. Warto dodać, że kalibratory są często wyposażone w różne rozmiary, co umożliwia ich zastosowanie w systemach o różnych średnicach rur.
Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Jak długo należy przeprowadzać próbę szczelności instalacji gazowej przy użyciu ciśnienia czynnika próbnego wynoszącego 50 kPa?

A. 50 minut
B. 30 minut
C. 10 minut
D. 70 minut
Przeprowadzanie próby szczelności instalacji gazowej przy ciśnieniu czynnika próbnego o wartości 50 kPa przez 30 minut jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach branżowych, takich jak PN-EN 1775, które określają zasady bezpieczeństwa oraz metody testowania instalacji gazowych. Czas 30 minut zapewnia wystarczającą długość próby, aby zidentyfikować ewentualne nieszczelności. W praktyce, podczas tego okresu, ciśnienie jest monitorowane, a każda jego zmiana może wskazywać na obecność nieszczelności. Rekomendowany czas prób szczelności ma na celu nie tylko zapewnienie bezpieczeństwa użytkowników, ale również ochronę przed potencjalnymi zagrożeniami związanymi z emisją gazów. Dodatkowo, regularne i prawidłowo przeprowadzane próby szczelności są kluczowym elementem konserwacji instalacji gazowych, co wpływa na ich długowieczność oraz niezawodność. Warto pamiętać, że każda próba powinna być dokumentowana, co jest zgodne z wymaganiami prawnymi oraz normami jakości w zakresie zarządzania instalacjami gazowymi.
Pytanie 20

Do regulacji intensywności przepływu powietrza w poszczególnych gałęziach systemu wentylacyjnego wykorzystuje się

A. przepustnicę
B. nawiewnik
C. wyrzutnię
D. czerpnię
Nawiewnik, wyrzutnia i czerpnia to elementy systemów wentylacyjnych, ale ich funkcje różnią się znacznie od zadania regulacji natężenia przepływu powietrza. Nawiewnik jest urządzeniem, które dostarcza świeże powietrze do pomieszczenia, skonstruowane w taki sposób, aby umożliwić równomierne rozprowadzenie powietrza w danej przestrzeni. Choć nawiewniki mogą posiadać funkcje regulacyjne, to ich głównym celem jest dostarczenie powietrza, a nie jego precyzyjna kontrola w różnych odgałęzieniach kanałów. Wyrzutnia natomiast to element służący do usuwania zużytego powietrza z pomieszczenia, co oznacza, że jest zaprojektowana głównie do eliminacji powietrza, a nie do jego regulacji. Czerpnia, z drugiej strony, jest odpowiedzialna za pobieranie powietrza z zewnątrz do systemu wentylacyjnego. Każdy z tych elementów pełni zatem unikalną rolę w systemie wentylacyjnym, ale nie mają one zdolności dostosowywania natężenia przepływu powietrza w sposób, w jaki robi to przepustnica. Typowym błędem jest mylenie funkcji tych urządzeń z regulacją przepływu, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat ich zastosowania w systemach wentylacyjnych. Dla skutecznej regulacji przepływu powietrza kluczowe jest zrozumienie, że tylko przepustnice są zaprojektowane do tego celu, co jest istotne w kontekście projektowania i eksploatacji systemów HVAC.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Modernizację systemu ciepłowniczego przeprowadza zespół składający się z dwóch pracowników i jednego betoniarza. Powierzoną im pracę wykonał w czasie 8 godzin. Jeśli wynagrodzenie robotnika za 1 roboczogodzinę wynosi 10 zł, a betoniarza 15 zł, to całkowity koszt pracy zespołu wyniósł

A. 512 zł
B. 200 zł
C. 320 zł
D. 280 zł
W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, często występuje błąd w obliczeniach całkowitych kosztów pracy brygady. Często osoby podejmujące takie próby obliczeń pomijają istotne elementy, takie jak liczba pracowników i ich stawki godzinowe. Na przykład, przy obliczaniu kosztów pracy tylko jednego rodzaju pracownika (np. robotników) lub nieodpowiednim zsumowaniu kosztów może prowadzić do znacznych różnic w oszacowaniach. Warto również zauważyć, że niektórzy mogą mylnie zakładać, że stawki godzinowe są stałe niezależnie od rodzaju pracy lub liczby pracowników, co jest błędne. Każdy rodzaj pracy ma swoją specyfikę i stawki mogą się różnić w zależności od kompetencji i odpowiedzialności. Oprócz tego, niektórzy mogą wprowadzać błędy przy sumowaniu, na przykład sumując stawki zamiast pomnożyć je przez liczbę godzin i liczbę pracowników. Wysokie koszty, takie jak 512 zł, mogą sugerować, że ktoś dodał ceny w sposób nieprawidłowy, nie uwzględniając całkowitego czasu pracy wszystkich członków brygady. Kluczowe jest zrozumienie, jak prawidłowo przeprowadzać kalkulacje w praktyce budowlanej, aby unikać takich nieporozumień i zapewnić dokładność w planowaniu budżetu.
Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Miejsca korozji na powierzchni metalowej przewodów w instalacji grzewczej powinny być oczyszczone i

A. pomalowane farbą miniową
B. pomalowane farbą lateksową
C. pokryte otuliną z pianki polipropylenowej
D. pokryte otuliną z wełny mineralnej
Pojawiające się w odpowiedziach sugestie dotyczące użycia farby lateksowej, otuliny z wełny mineralnej czy pianki polipropylenowej są błędne z kilku powodów. Farba lateksowa, choć popularna w malarstwie wnętrz, nie jest odpowiednia do zabezpieczania metalowych powierzchni narażonych na działanie wilgoci i temperatury, co jest kluczowe dla instalacji grzewczych. Lateks nie zapewnia odpowiedniej ochrony przed korozją, co może prowadzić do dalszego uszkodzenia struktur metalowych. W przypadku otulin z wełny mineralnej, ich zastosowanie w kontekście ochrony skorodowanych przewodów jest niewłaściwe. Wełna mineralna jest materiałem izolacyjnym, ale nie ma właściwości ochronnych dla metalu, a wręcz może zatrzymywać wilgoć, co sprzyja korozji. Podobnie, pianka polipropylenowa, choć łatwa w obsłudze i stosunkowo tania, również nie jest rozwiązaniem odpowiednim dla ochrony metalowych powierzchni w instalacjach grzewczych. Brak zrozumienia różnicy między materiałami izolacyjnymi a ochronnymi prowadzi do wyboru niewłaściwych produktów, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w funkcjonowaniu systemów grzewczych i ich bezpieczeństwie. Wybór odpowiednich materiałów jest kluczowy dla długotrwałej i efektywnej pracy instalacji, dlatego warto kierować się standardami branżowymi i zaleceniami producentów przy podejmowaniu decyzji o zabezpieczeniu metalowych elementów.
Pytanie 25

Elementy używane do modyfikacji średnicy rur w systemach ciepłowniczych to

A. zwężki
B. mufy
C. dyfuzory
D. konfuzory
Dyfuzory, mufy oraz konfuzory to elementy, które nie są właściwie stosowane do zmiany średnicy rur w sieciach ciepłowniczych i wprowadzają w błąd, jeśli chodzi o ich zastosowanie. Dyfuzory służą zasadniczo do rozszerzania przepływu medium, a ich konstrukcja ma na celu spowolnienie prędkości przepływu, co nie jest zgodne z zasadami hydrauliki wymaganymi w systemach ciepłowniczych. Z kolei mufy są używane do łączenia rur o tej samej średnicy, co ogranicza ich zastosowanie w kontekście zmiany średnicy. W instalacjach ciepłowniczych, stosowanie muf w miejscach, gdzie konieczna jest zmiana średnicy, może prowadzić do nieefektywności systemu oraz zwiększenia oporów przepływu. Natomiast konfuzory, mimo że mogą być używane w niektórych aplikacjach hydraulicznych, nie są standardowym rozwiązaniem w kontekście sieci ciepłowniczych. Ich zastosowanie w systemach ciepłowniczych nie jest zalecane i może prowadzić do problemów z ciśnieniem oraz stabilnością przepływu. W praktyce, pomylenie funkcji tych elementów może prowadzić do znacznych strat energetycznych oraz problemów technicznych, co podkreśla znaczenie właściwego doboru komponentów w projektowaniu instalacji ciepłowniczych.
Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

W instalacji wentylacyjnej przewód recyrkulacyjny ma na celu wprowadzenie

A. do obiegu czystego powietrza pobranego z zewnątrz
B. do obiegu powietrza nasyconego parą wodną
C. części zużytego powietrza do ponownego obiegu
D. całego zużytego powietrza do ponownego obiegu
Odpowiedzi sugerujące wprowadzenie całego zużytego powietrza do ponownego obiegu, czystego powietrza z zewnątrz czy powietrza nasyconego parą wodną są nieprawidłowe z kilku powodów. W przypadku pierwszej odpowiedzi, całkowita recyrkulacja zużytego powietrza byłaby nieefektywna, ponieważ powietrze to zawiera zanieczyszczenia oraz nadmiar wilgoci, co może prowadzić do pogorszenia jakości powietrza w pomieszczeniu. W nowoczesnych systemach wentylacyjnych kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej jakości powietrza poprzez jego mieszanie z powietrzem świeżym, co jest zgodne z wytycznymi EN 13779, które podkreślają znaczenie dostarczania świeżego powietrza do pomieszczeń. Kolejna odpowiedź, dotycząca wprowadzenia czystego powietrza z zewnątrz, pomija fakt, że w systemach wentylacyjnych często stosuje się recyrkulację powietrza, aby zredukować zużycie energii. Z kolei ostatnia koncepcja, dotycząca wprowadzania powietrza nasyconego parą wodną, ignoruje podstawową zasadę, że wilgotność powietrza powinna być kontrolowana w celu uniknięcia kondensacji i pleśni w budynkach. Błędy te wynikają z niepełnego zrozumienia podstawowych zasad wentylacji i efektywności energetycznej, co prowadzi do niewłaściwych wniosków oraz nieefektywnego projektowania systemów wentylacyjnych.
Pytanie 28

W systemie wodociągowym rury CPVC łączy się w metodzie

A. gwintowania
B. lutowania
C. zaciskania
D. klejenia
W instalacjach wodociągowych przewody CPVC (chlorowany polichlorek winylu) łączy się przede wszystkim za pomocą kleju, co jest zgodne z normami i najlepszymi praktykami w branży. Klejenie polega na zastosowaniu specjalnych klejów, które rozpuszczają powierzchnię materiału, co pozwala na utworzenie trwałego połączenia. Kleje do CPVC zawierają substancje chemiczne, które dostosowują się do struktury polimeru, co zapewnia mocne i szczelne połączenie. Przykłady zastosowania klejenia w instalacjach to łączenie rur w systemach rozprowadzania wody zimnej i ciepłej oraz w systemach odprowadzania ścieków. Ważne jest, aby podczas klejenia przestrzegać zaleceń producentów dotyczących przygotowania powierzchni, aplikacji kleju oraz czasu schnięcia. Używając tej technologii, można osiągnąć wysoką odporność na ciśnienie oraz chemikalia, co zwiększa trwałość instalacji. Dodatkowo, klejenie nie wymaga użycia dodatkowych narzędzi, co przyspiesza proces montażu oraz zmniejsza ryzyko błędów podczas łączenia.
Pytanie 29

Aby skonstruować wysokoparametrowe sieci ciepłownicze preizolowane, należy wykorzystać technologię

A. gwintowania
B. spawania
C. klejenia
D. zgrzewania
Wybór zgrzewania, klejenia lub gwintowania jako metody budowy wysokoparametrowych sieci ciepłowniczych preizolowanych jest nieadekwatny i wynika z błędnego zrozumienia wymagań technicznych oraz właściwości tych technologii. Zgrzewanie, chociaż stosowane w niektórych aplikacjach, nie zapewnia wystarczającej szczelności w przypadku wysokich temperatur i ciśnień, które są charakterystyczne dla sieci ciepłowniczych. W praktyce, zgrzewanie może prowadzić do powstawania mikrouszkodzeń, które w dłuższym okresie mogą powodować przecieki. Klejenie, z kolei, jest metodą, która jest bardziej odpowiednia dla materiałów, które nie są narażone na ekstremalne warunki. W kontekście sieci ciepłowniczych, kleje mogą tracić swoje właściwości pod wpływem wysokiej temperatury, co czyni je nieodpowiednimi dla tego typu zastosowań. Wreszcie, gwintowanie jest techniką, która jest stosowana w połączeniach, ale wymaga dodatkowych uszczelnień, co w przypadku wysokoparametrowych instalacji staje się problematyczne. Często są to źródła potencjalnych awarii, ponieważ gwinty mogą z czasem ulegać zużyciu i zmieniać swoje właściwości, co negatywnie wpływa na bezpieczeństwo całego systemu. Wybór odpowiedniej technologii łączenia rur w sieciach ciepłowniczych jest kluczowy dla zapewnienia ich trwałości oraz niezawodności, a spawanie, jako metoda łącząca wysoką wytrzymałość z doskonałą szczelnością, jest w tym kontekście najlepszym wyborem.
Pytanie 30

Wodomierz do mieszkań oznaczony jako H-B, V-A może być zainstalowany w ustawieniu

A. pionowym lub poziomym
B. wyłącznie poziomym
C. ukośnym lub pionowym
D. wyłącznie pionowym
Wybór niewłaściwej pozycji montażowej wodomierza może prowadzić do wielu problemów, takich jak błędne odczyty, uszkodzenia urządzenia oraz trudności w konserwacji. W przypadku montażu wodomierza w pozycji poziomej, może wystąpić zjawisko zatykania się, szczególnie w przypadku wysokiego stężenia zanieczyszczeń w wodzie, co znacząco wpłynie na dokładność pomiarów. Z kolei twierdzenie, że wodomierz może być montowany tylko w pozycji pionowej, jest błędne, ponieważ wiele nowoczesnych modeli jest przystosowanych do pracy w obu pozycjach, co zwiększa ich uniwersalność i ułatwia instalację w różnych warunkach. Istnieją również specyficzne wymagania dotyczące montażu urządzeń pomiarowych, które sugerują, aby rura doprowadzająca wodę była wolna od zawirowań, co z kolei może być osiągnięte zarówno w pozycji pionowej, jak i poziomej. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór pozycji montażowej nie powinien być traktowany w sposób sztywny, a raczej w kontekście całego systemu hydraulicznego, który musi być dostosowany do specyficznych wymagań budynku oraz rodzaju instalacji. Niezrozumienie tej zasady może prowadzić do powszechnych błędów w projektowaniu systemów wodociągowych.
Pytanie 31

Na podstawie danych z tabeli określ spadek kanału w sieci kanalizacji rozdzielczej o średnicy 0,25 m.

Dopuszczalne minimalne spadki kanałów w sieci kanalizacji rozdzielczej
Średnica kanału [m]0,200,250,300,400,50
Spadek kanału [%]3,32,52,01,21,0

A. 2,5%
B. 1,8%
C. 1,4%
D. 2,9%
Z danych w tabeli wynika, że minimalny spadek dla kanału o średnicy 0,25 m w systemie kanalizacji rozdzielczej powinien wynosić 2,5%. To naprawdę ważne, bo dobry spadek pozwala na swobodny odpływ ścieków. Bez tego, mogą się one zbierać i tworzyć zatory, co nie jest fajne. W praktyce, taki spadek wpływa na to, jak skutecznie woda jest odprowadzana, co ma ogromne znaczenie dla ochrony środowiska i zarządzania wodami deszczowymi. W branży budowlanej wszystko musi być zgodne ze standardami, a złamanie tych zasad może prowadzić do drogich napraw. Ciekawostka: dla innych średnic kanałów te wartości spadków mogą być różne, więc zawsze dobrze jest sprawdzić odpowiednie normy. Zastosowanie 2,5% to dobry przykład na to, jak dbać o jakość infrastruktury sanitarnej.
Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

W instalacjach grzewczych łączenie rur miedzianych przeprowadza się przy pomocy

A. spawania
B. lutowania
C. klejenia
D. zgrzewania
Klejenie, jako metoda łączenia rur, stosowane jest głównie w systemach PVC i innych tworzywach sztucznych, a nie w instalacjach miedzianych. Miedź wymaga bardziej trwałych i odpornych na temperaturę połączeń, a klejenie jest zbyt słabe, aby sprostać wymaganiom, które stawia przed tymi systemami. Spawanie, choć technicznie możliwe, nie jest powszechnie wykorzystywane w przypadku rur miedzianych, gdyż proces ten wymaga specjalistycznego sprzętu oraz umiejętności, a także może prowadzić do osłabienia struktury materiału w wyniku wysokiej temperatury. Ponadto, spawanie miedzi może być problematyczne ze względu na jej wysoką przewodność cieplną, co utrudnia kontrolowanie jakości połączenia. Zgrzewanie z kolei jest techniką stosowaną głównie w metalach o dużej przewodności, ale nie w rurach miedzianych, które są zazwyczaj łączone poprzez lutowanie. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie metody łączenia są do siebie podobne i mogą być stosowane zamiennie, co w praktyce prowadzi do nietrwałych i nieszczelnych połączeń, narażających systemy na awarie. Zrozumienie specyfiki materiałów oraz ich odpowiednich metod łączenia jest kluczowe w branży budowlanej i instalacyjnej, aby zapewnić nie tylko skuteczność, ale i bezpieczeństwo działających systemów grzewczych.
Pytanie 34

Jakim urządzeniem dokonuje się pomiaru głębokości wykopu?

A. miernikiem odległości
B. pionem murarskim
C. georadarem
D. poziomicą
Analizując odpowiedzi, można zauważyć, że dalmierz, georadar oraz pion murarski nie są odpowiednimi narzędziami do kontroli głębokości wykopu. Dalmierz, mimo że jest przydatny w pomiarach odległości, nie jest przeznaczony do pomiarów różnic wysokości, co czyni go niewłaściwym dla tej aplikacji. Georadar, z drugiej strony, to narzędzie stosowane głównie do badań podziemnych struktur i materiałów, ale nie służy do bezpośredniej kontroli głębokości wykopów. Jego zastosowanie polega na wykrywaniu obiektów pod powierzchnią ziemi, co nie odpowiada potrzebom, gdy chodzi o dokładne pomiary głębokości wykopu. Pion murarski, chociaż przydatny w budownictwie do sprawdzania pionowości ścian, nie ma żadnej funkcji związanej z pomiarami głębokości. Użycie tych narzędzi zamiast niwelatora prowadzi do typowych błędów, takich jak nieprawidłowe ustalenie poziomu wykopu, co może skutkować nieodpowiednim osadzeniem fundamentów. W budownictwie szczególnie istotne jest stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem, aby uniknąć późniejszych problemów strukturalnych, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych i bezpieczeństwa. Właściwa kontrola głębokości wykopu powinna opierać się na precyzyjnych pomiarach, które są możliwe jedynie z użyciem niwelatora.
Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Jakie jest zastosowanie źródeł ulicznych?

A. obniżania ciśnienia w systemie wodociągowym
B. bezpośredniego pobierania wody
C. odwadniania systemu wodociągowego
D. ograniczania przepływu wody
Zdroje uliczne są kluczowymi elementami infrastruktury wodociągowej, które umożliwiają bezpośredni pobór wody przez użytkowników. Te urządzenia są zazwyczaj umieszczane w miejscach publicznych i zbudowane w sposób, który zapewnia łatwy dostęp do wody pitnej lub wody użytkowej. Przykładem mogą być hydranty, które pozwalają służbom gaśniczym na szybki dostęp do wody w sytuacjach awaryjnych, a także punkty poboru wody w parkach czy na placach miejskich. W kontekście dobrych praktyk branżowych, projektowanie źródeł ulicznych powinno uwzględniać normy sanitarno-epidemiologiczne, aby zapewnić bezpieczeństwo wody pitnej oraz wygodny i bezpieczny dostęp dla użytkowników. Dobrze zaprojektowane zdroje uliczne powinny być odporne na uszkodzenia mechaniczne i korozję, co wydłuża ich żywotność i zmniejsza koszty utrzymania. Ponadto, istotne jest, aby te urządzenia były odpowiednio oznakowane i łatwo dostępne, co zwiększa ich użyteczność w codziennym życiu mieszkańców oraz w sytuacjach kryzysowych.
Pytanie 37

Jak nazywają się wody, które powstają z par wodnych uwalnianych z chłodzącej się magmy w głębi ziemi?

A. Zaskórne
B. Głębinowe
C. Wgłębne
D. Gruntowe
Odpowiedzi "Zaskórne", "Gruntowe" i "Wgłębne" są niepoprawne, ponieważ nie oddają one specyfiki wód pochodzących z głębi ziemi. Wody zaskórne odnoszą się do wód znajdujących się w górnych warstwach gleby, które są łatwiej dostępne i często wykorzystywane w rolnictwie oraz w codziennym użytkowaniu. Z kolei wody gruntowe to te, które występują w warstwie wodonośnej, czyli w strefie nasycenia, gdzie przestrzenie porowe w glebie są wypełnione wodą. Wody gruntowe są źródłem wody pitnej, a ich jakość może być znacznie wpływana przez działalność ludzką oraz zanieczyszczenia. W kontekście wód wgłębnych, termin ten nie jest standardowo używany w naukach geologicznych, co prowadzi do nieporozumień. W rzeczywistości, wody wgłębne mogłyby sugerować wody występujące na dużych głębokościach, ale nie są one definicją stosowaną w literaturze geologicznej. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie różnych typów wód, co prowadzi do niejasności w ich klasyfikacji i zrozumieniu ich właściwości. Ważne jest, aby dokładnie rozumieć terminologię, ponieważ wpływa ona na podejmowanie decyzji dotyczących zarządzania zasobami wodnymi oraz ochrony środowiska.
Pytanie 38

Jakie działania są wykonywane podczas każdej konserwacji urządzeń gazowych?

A. Instalacja regulatorów temperatury odpowiedzialnych za działanie urządzeń.
B. Czyszczenie dysz palnikowych z zanieczyszczeń powstających w trakcie eksploatacji urządzeń gazowych.
C. Sprawdzenie wilgotności powietrza w miejscu, gdzie zainstalowane są urządzenia.
D. Zamiana przewodów powietrzno-spalinowych na nowe.
Zamontowanie regulatorów temperatury, kontrola wilgotności powietrza w pomieszczeniu oraz wymiana przewodów powietrzo-spalinowych to istotne czynności, jednak nie są one bezpośrednio związane z każdą konserwacją urządzeń gazowych. Regulator temperatury, choć ważny dla optymalizacji pracy urządzeń, jest instalowany na etapie budowy lub pierwszej konfiguracji systemu, a nie podczas rutynowych przeglądów. Kontrola wilgotności powietrza, mimo że ma znaczenie w kontekście komfortu użytkowania, nie jest standardowym wymaganiem konserwacyjnym dla urządzeń gazowych. Z kolei wymiana przewodów powietrzno-spalinowych jest specyficzną czynnością, która nie jest konieczna podczas każdej konserwacji, a raczej w przypadku stwierdzenia ich uszkodzenia lub zużycia. Te błędne odpowiedzi wskazują na niepełne zrozumienie kluczowych procesów konserwacyjnych. W branży gazowej istnieją określone standardy i dobre praktyki, które nakładają obowiązek regularnego czyszczenia dysz, aby zapobiec ich zatykanie i zapewnić efektywność spalania. Ignorowanie tych standardów może prowadzić do poważnych problemów, takich jak zwiększone ryzyko zatrucia czadem, zmniejszona efektywność energetyczna oraz potencjalne awarie urządzeń. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, które czynności są niezbędne podczas każdej konserwacji, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność działania urządzeń gazowych.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Aby połączyć rury w niskotemperaturowej sieci ciepłowniczej z rur preizolowanych PEX-A, należy zastosować złączki mosiężne oraz klucze

A. nastawne
B. oczko
C. nasadowe
D. torks
Wykorzystanie kluczy nastawnych do połączeń przewodów sieci ciepłowniczej niskotemperaturowej z rur preizolowanych PEX-A jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Klucze nastawne, dzięki swojej konstrukcji, umożliwiają precyzyjne dostosowanie siły dokręcania, co jest kluczowe dla uzyskania szczelnych połączeń. W przypadku złączek mosiężnych, które są powszechnie stosowane w instalacjach ciepłowniczych, odpowiednie dokręcenie ma znaczenie dla uniknięcia nieszczelności i potencjalnych uszkodzeń systemu. Przykładowo, w instalacjach, gdzie występują zmiany temperatury, klucze nastawne pozwalają na dokonywanie regulacji, co może zapobiec osłabieniu połączeń w wyniku termicznych rozszerzeń materiałów. Dodatkowo, zastosowanie kluczy nastawnych jest zgodne z wymaganiami norm europejskich dotyczących instalacji ciepłowniczych, które podkreślają znaczenie odpowiedniego sprzętu narzędziowego dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa systemów grzewczych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej