Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 23:06
Data zakończenia: 18 maja 2025 23:18

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które z narzędzi do selekcji w programie Adobe Photoshop nadaje się do zaznaczenia konturu białego niedźwiedzia poruszającego się po śniegu?

A. Różdżka

B. Lasso

C. Szybkie zaznaczanie

D. Zaznaczanie eliptyczne

Narzędzie Lasso w programie Adobe Photoshop jest idealne do zaznaczania skomplikowanych kształtów, takich jak sylwetka białego niedźwiedzia spacerującego po śniegu. Umożliwia użytkownikowi ręczne obrysowanie obiektu, co daje dużą precyzję i swobodę w procesie selekcji. W przeciwieństwie do innych narzędzi, Lasso pozwala na tworzenie nieregularnych kształtów, co jest szczególnie przydatne w przypadku obiektów o skomplikowanej konturze. Użytkownicy mogą korzystać z różnych wariantów narzędzia Lasso, takich jak Lasso poligonowe, które umożliwia tworzenie zaznaczenia składającego się z prostych linii. W praktyce, przy zaznaczaniu niedźwiedzia, użytkownik może łatwo dostosować kształt zaznaczenia do konturów zwierzęcia, co pozwala na precyzyjne wycięcie lub edycję. To narzędzie jest uznawane za jedno z podstawowych w Photoshopie, spełniając standardy branżowe w zakresie edycji obrazów, co czyni je nieocenionym w codziennej pracy grafików i fotografów.

Pytanie 2

Kontrola kolorystyki wydruków w oparciu o analizę odbitki próbnej zrealizowanej na prooferze cyfrowym wymaga

A. skalowania pliku oraz druku na oddzielnych urządzeniach testowych oraz graficznych

B. przygotowania plików wektorowych i zwiększenia nasycenia kolorów

C. kalibracji kolorystyki z monitorem i oznaczania kolorów

D. wykonania odbitki z pliku przeznaczonego do druku bez skalowania pliku

Kalibracja kolorystyki z monitorem i markowanie kolorów, choć istotne w kontekście ogólnych praktyk w druku, nie są wystarczające do skutecznej weryfikacji kolorystycznej odbitki próbnej na prooferze. Kalibracja monitora ma na celu zapewnienie, że kolory wyświetlane na ekranie są zgodne z kolorami, które można uzyskać w druku, ale nie zastępuje ona potrzeby wykorzystania plików przeznaczonych do druku w ich oryginalnej formie. Markowanie kolorów natomiast, choć może być przydatne na etapie projektowania, nie eliminuje ryzyka błędów wynikających ze skalowania lub niepoprawnego przygotowania plików. Przygotowanie plików wektorowych z podbiciem kolorów także może wprowadzać nieścisłości, gdyż zmiany w kolorach mogą nie być odzwierciedlone w druku, jeśli plik nie jest odpowiednio przygotowany. Skalowanie pliku i drukowanie na różnych urządzeniach testowych wprowadza dodatkowe zmienności, co czyni ocenę kolorystyczną mało wiarygodną. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że jakiekolwiek działania podejmowane na etapie przygotowania plików są równoważne z wykonaniem odbitki z oryginalnego pliku. Bez tego kroku ocena kolorystyczna staje się subiektywna i podatna na błędy, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 3

Który program z zestawu Adobe umożliwia zautomatyzowane katalogowanie oraz zarządzanie zdjęciami?

A. Media Encoder

B. Flash

C. Bridge

D. Dreamweaver

Adobe Bridge to program, który stanowi centralny punkt zarządzania mediami w ekosystemie Adobe. Umożliwia użytkownikom efektywne katalogowanie, przeglądanie oraz organizowanie zdjęć i innych mediów cyfrowych. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi, użytkownicy mogą łatwo tworzyć kolekcje, metadane oraz tagi, co znacznie przyspiesza proces wyszukiwania i sortowania. Program wspiera również integrację z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na sprawną pracę w ramach jednego projektu, na przykład podczas edycji zdjęć w Photoshopie czy tworzenia grafiki w Illustratorze. Przykładem zastosowania Bridge może być przygotowanie dużego projektu fotograficznego, gdzie użytkownik gromadzi setki zdjęć, nadaje im odpowiednie znaki, a następnie za pomocą funkcji „Zbieranie” organizuje je w folderach. Stosowanie Bridge w profesjonalnej pracy z mediami jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co pozwala na utrzymanie porządku oraz efektywności w zarządzaniu dużymi zbiorami danych wizualnych.

Pytanie 4

Ile oddzielnych kolorów trzeba przygotować do druku offsetowego w schemacie 2+4?

A. 8 oddzielnych kolorów

B. 6 oddzielnych kolorów

C. 3 oddzielne kolory

D. 2 oddzielne kolory

Odpowiedź wskazująca na 6 separacji barwnych w kontekście druku offsetowego w kolorystyce 2+4 jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do systemu kolorów używanego w tej technologii. W druku offsetowym najczęściej wykorzystuje się model kolorów CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black), co daje 4 podstawowe barwy. Z kolei termin '2+4' sugeruje, że oprócz tych czterech kolorów, wykorzystuje się dodatkowe dwa kolory spotowe. Może to być na przykład kolor Pantone, który pozwala na dokładniejsze odwzorowanie specyficznych barw, które nie mogą być osiągnięte przez standardowe mieszanie CMYK. Stąd suma 4 kolorów podstawowych oraz 2 dodatkowych daje 6 separacji. W praktyce, takie podejście jest wykorzystywane w projektach, które wymagają większej precyzji w odwzorowaniu kolorów, takich jak materiały reklamowe, które muszą być zgodne z identyfikacją wizualną marki. Stosowanie separacji barwnych zgodnie z tą zasadą jest standardem w branży, co zapewnia wysoką jakość wydruku oraz zgodność z oczekiwaniami klientów.

Pytanie 5

W jakim oprogramowaniu komputerowym nie jest możliwe stworzenie projektów graficznych do druku?

A. Impozycjoner

B. Adobe Illustrator

C. Adobe InDesign

D. Corel Draw

Odpowiedź 'Impozycjoner' jest prawidłowa, ponieważ Impozycjoner to program służący do układania stron w formacie odpowiednim do druku, a nie do projektowania materiałów graficznych. Jego główne funkcje obejmują przygotowanie plików do druku, łączenie różnych elementów w jeden dokument oraz optymalizację układu stron przed procesem drukowania. Przykładowo, w środowisku poligraficznym, Impozycjoner może być używany do zautomatyzowanego układania stron książek czy broszur, co jest istotne w kontekście produkcji masowej. Programy takie jak Corel Draw, Adobe InDesign czy Adobe Illustrator są dedykowane do projektowania graficznego, pozwalając na tworzenie i edytowanie elementów wizualnych, co jest kluczowe w kontekście przygotowywania materiałów graficznych do druku. W branży poligraficznej stosuje się te programy do projektowania logo, ulotek, plakatów oraz innych materiałów, które później są eksportowane do formatu obsługiwanego przez Impozycjonera.

Pytanie 6

Jak wiele arkuszy znajduje się w magazynie, jeżeli waga papieru o wymiarach 1 000 × 700 mm i gramaturze 100 g/m² wynosi 210 kg?

A. 3 000 arkuszy

B. 2 700 arkuszy

C. 2 900 arkuszy

D. 2 500 arkuszy

Obliczenie liczby arkuszy na podstawie podanej masy papieru wymaga starannego przeliczenia, które często bywa mylone. Wiele osób może błędnie zakładać, że gramatura i powierzchnia arkuszy są wystarczające do obliczenia liczby jednostek w magazynie bez uwzględnienia ich rzeczywistej masy. Na przykład, odpowiedzi takie jak 2 700 arkuszy czy 2 500 arkuszy mogą wynikać z niewłaściwego założenia co do masy jednego arkusza. Jeśli przyjmiemy, że każdy arkusz waży 80 g, co jest typowe dla papieru o niższej gramaturze, liczba arkuszy obliczona z 210 kg mogłaby być nieadekwatna, prowadząc do zaniżenia wyników. Często błędne obliczenia wynikają z nieprawidłowych założeń dotyczących rozmiarów lub gramatury, co jest powszechnym błędem wśród osób niezaznajomionych z technikami obliczeniowymi w tej branży. Znajomość standardów przeliczeń oraz umiejętność analizy wymagań dotyczących masy papieru są kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w różnych sektorach, w tym w druku cyfrowym i wielkoformatowym. Właściwe podejście do obliczeń ma ogromne znaczenie, ponieważ pomaga unikać strat materiałowych oraz minimalizuje koszty, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju w branży drukarskiej. Dlatego też, zaleca się dokładne przeliczanie wartości masy i wymiarów, aby otrzymać precyzyjne i efektywne wyniki.

Pytanie 7

Wartość punktu typograficznego Didota wynosi w przybliżeniu

A. 0,374 mm

B. 0,376 mm

C. 0,372 mm

D. 0,378 mm

Punkt typograficzny Didota, wynoszący około 0,376 mm, jest standardowym punktem miary w typografii. Został on ustalony na podstawie historycznych definicji i jest używany w wielu systemach druku i projektowania graficznego. W praktyce oznacza to, że 1 punkt typograficzny to 1/72 cala, co przekłada się na 0,376 mm w jednostkach metrycznych. W typografii istotne jest, aby rozumieć, jak różne jednostki wpływają na ostateczny wygląd tekstu. Na przykład, w projektowaniu stron internetowych oraz materiałów drukowanych, znajomość punktów typograficznych pozwala na precyzyjne dostosowanie wielkości czcionek oraz odstępów między literami i wierszami. Używając punktów typograficznych, projektanci mogą zapewnić czytelność i estetykę tekstu, co jest kluczowe w komunikacji wizualnej. Dobrą praktyką jest stosowanie typograficznych siatek, które opierają się na punktach, co ułatwia organizację treści i poprawia wrażenia czytelnicze.

Pytanie 8

Jaki typ fontów jest używany w przypadku tworzenia materiałów zarówno do druku offsetowego, jak i do zastosowań internetowych?

A. Type 1

B. Type 3

C. TrueType

D. OpenType

Format OpenType, stworzony przez firmę Microsoft we współpracy z Adobe, jest nowoczesnym standardem fontów, który łączy w sobie cechy dwóch wcześniejszych formatów: TrueType i Type 1. Jego zaletą jest możliwość współpracy z różnorodnymi platformami oraz aplikacjami, co czyni go idealnym wyborem do publikacji zarówno w druku offsetowym, jak i w internecie. OpenType obsługuje zaawansowane funkcje typograficzne, takie jak ligatury, alternatywne znaki czy różne style krojów, co zwiększa jego wszechstronność. Dzięki wspieraniu dużych zestawów znaków (do 65 536) oraz Unicode, OpenType jest szczególnie przydatny w projektach wielojęzycznych. Przykłady zastosowania OpenType obejmują projekty graficzne, gdzie konieczne jest uzyskanie spójności typograficznej zarówno w materiałach drukowanych, jak i cyfrowych, co jest standardem w branży. Warto również zauważyć, że OpenType jest preferowany przez profesjonalnych projektantów typografii, ponieważ jego zastosowanie poprawia jakość druku oraz czytelność na ekranach.

Pytanie 9

Kod cyfrowy pokazany na rysunku to

A. rodzaj zastrzeżenia praw autorskich publikacji.

B. numer zatwierdzenia podręcznika do użytku szkolnego.

C. międzynarodowy znormalizowany numer wydawnictwa ciągłego.

D. międzynarodowy znormalizowany numer książki.

Poprawna odpowiedź to międzynarodowy znormalizowany numer wydawnictwa ciągłego, znany jako ISSN (International Standard Serial Number). ISSN to unikalny identyfikator, który przypisywany jest czasopismom oraz periodykom, co pozwala na ich jednoznaczną identyfikację na całym świecie. Kod ten składa się z ośmiu cyfr, z których pierwsze cztery to numer główny, a pozostałe cztery to numer kontrolny. Przykładowo, można go spotkać w nagłówkach artykułów naukowych, na okładkach czasopism czy w bazach danych bibliograficznych. Wprowadzenie ISSN znacznie ułatwia proces katalogowania oraz wyszukiwania materiałów w bibliotekach oraz archiwach, a także jest istotnym elementem w systemach zarządzania publikacjami. Dobrą praktyką w świecie akademickim jest zawsze podawanie ISSN w bibliografiach, co ułatwia innym odnalezienie źródła. Warto także zaznaczyć, że ISSN jest standardem uznawanym przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), co potwierdza jego znaczenie w globalnym kontekście.

Pytanie 10

Najlepszym programem do przygotowania 1000-stronicowego leksykonu do druku jest

A. Microsoft Publisher

B. Adobe Acrobat

C. Adobe InDesign

D. Corel Draw

Adobe InDesign jest uznawanym standardem w branży graficznej do przygotowywania publikacji drukowanych, w tym leksykonów, książek i czasopism. Program ten oferuje zaawansowane narzędzia do układania tekstu oraz grafiki, co pozwala na uzyskanie profesjonalnej jakości wydania. Dzięki możliwościom pracy z wieloma stronami, stylami tekstu oraz precyzyjnym zarządzaniem typografią, InDesign umożliwia efektywne przygotowanie dużych dokumentów, takich jak 1000-stronicowy leksykon. W praktyce, projektowanie w InDesign pozwala na zastosowanie szablonów, co znacznie przyspiesza proces produkcji. Ponadto, program współpracuje z innymi aplikacjami Adobe, co ułatwia integrację z grafikami stworzonymi w Photoshopie czy Illustratorze. Dobre praktyki w zakresie projektowania publikacji obejmują również tworzenie spisów treści czy indeksów, co jest kluczowe w przypadku leksykonów. Dzięki InDesign, użytkownicy mają pełną kontrolę nad formatowaniem, co jest niezbędne dla uzyskania spójnego i estetycznego efektu końcowego.

Pytanie 11

Ile egzemplarzy o wymiarach 148 x 210 mm brutto można maksymalnie umieścić na arkuszu SRA3 (320 x 450 mm) podczas realizacji impozycji?

A. 4

B. 6

C. 2

D. 8

Odpowiedź nr 4 to ta właściwa. Arkusz SRA3, który ma wymiary 320 x 450 mm, świetnie nadaje się do umieszczania użytków o wymiarach 148 x 210 mm. Jak to obliczyłem? No, przy układaniu ich w poziomie, da się wsadzić dwa użytki wzdłuż krótszej krawędzi (450 mm) i dwa wzdłuż dłuższej (320 mm). To daje nam razem cztery użytki (2 x 2). W praktyce to bardzo istotne, żeby dobrze zaplanować, jak poukładać użytki na arkuszu, bo to może zaoszczędzić sporo materiału i pieniędzy. Z mojego doświadczenia, warto zawsze przyjrzeć się tym wymiarom, żeby wszystko się zgadzało i było efektywne.

Pytanie 12

W aplikacji Adobe Photoshop narzędzie Lasso wykorzystuje się do realizacji na bitmapie obróbki graficznej określanej jako

A. kadrowanie

B. rozmycie

C. wypełnianie

D. selekcja

Narzędzie Lasso w programie Adobe Photoshop służy do wykonania selekcji, co oznacza, że umożliwia wybór określonego obszaru obrazu w celu dalszej edycji. Użytkownik może ręcznie prowadzić kursor wzdłuż krawędzi obiektu, co pozwala na precyzyjne wyznaczenie granic selekcji. Dzięki temu narzędziu można łatwo izolować elementy, które wymagają obróbki, takich jak zmiana kolorów, dodawanie efektów lub usuwanie tła. Dobre praktyki w wykorzystaniu narzędzia Lasso obejmują korzystanie z różnych jego wariantów, takich jak Lasso polygonalne czy Lasso magnetyczne, które mogą usprawnić proces selekcji w zależności od złożoności kształtu obiektu. Na przykład, Lasso magnetyczne automatycznie dostosowuje swoją trasę do krawędzi obiektów, co ułatwia pracę w przypadku skomplikowanych kształtów. Selekcja jest kluczowym etapem w procesie edycji graficznej, a umiejętność jej skutecznego stosowania przyczynia się do uzyskiwania wysokiej jakości efektów wizualnych w projektach.

Pytanie 13

Który element wizytówki należy wykonać nadrukiem?

A. Adres.

B. Napis OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ.

C. Napis BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO.

D. Numer telefonu.

Zdecydowanie umieszczenie numeru telefonu na wizytówce to dobry pomysł, bo to kluczowa sprawa w kontakcie z klientami. Numer telefonu to pierwsza rzecz, którą ktoś będzie chciał znaleźć, więc musi być mega wyraźny, czytelny i łatwo dostępny. W nagłych wypadkach, jak te związane z Ośrodkiem Interwencji Kryzysowej, osoby w trudnych sytuacjach muszą mieć błyskawiczny dostęp do pomocy. Wizytówki powinny mieć te ważne informacje w dobrze widocznych miejscach, bo inaczej może być trudno je znaleźć. Z mojego doświadczenia, fajnie jest używać wyraźnych czcionek i dobrego kontrastu kolorów, żeby wszystko było łatwe do odczytania. Nie zapominajmy też o estetyce – np. umieszczając numer telefonu w górnej części wizytówki, można poprawić wrażenie profesjonalizmu. Wizytówki to nie tylko sposób na identyfikację, ale także na budowanie zaufania i dobrego wizerunku.

Pytanie 14

Jaka jest cena wykonania offsetowych form drukowych w technologii CtP, niezbędnych do zadrukowania arkuszy w kolorystyce 4 + 1, jeśli koszt naświetlenia jednej formy wynosi 35 zł?

A. 175 zł

B. 140 zł

C. 70 zł

D. 280 zł

W odpowiedzi na pytanie o koszt wykonania offsetowych form drukowych w technologii CtP, poprawna kwota wynosi 175 zł. Koszt naświetlenia jednej formy wynoszący 35 zł odnosi się do sytuacji, w której w kolorystyce 4 + 1 potrzeba 5 form. Zatem całkowity koszt można obliczyć, mnożąc koszt jednej formy przez liczbę form: 35 zł x 5 = 175 zł. W praktyce, technologia CtP (Computer to Plate) pozwala na bezpośrednie naświetlanie form drukowych z plików cyfrowych, co znacznie zwiększa efektywność i precyzję produkcji. Użycie tej technologii pozwala na eliminację pośrednich procesów, co przekłada się na niższe koszty i wyższą jakość druku, czyniąc ją standardem w nowoczesnych drukarniach. Dodatkowo, znajomość kosztów produkcji form jest kluczowa dla planowania budżetu oraz negocjacji z klientami. Dzięki temu można lepiej przewidzieć koszty całego projektu drukarskiego, co jest istotne w kontekście zarządzania finansami w branży poligraficznej.

Pytanie 15

Podział obrazu w kolorze na kolory CMYK oraz ewentualne dodatkowe barwy określa się mianem

A. trappingiem

B. separacją

C. wektoryzacją

D. skanowaniem

Separacja to proces przekształcania obrazu barwnego na kolory składowe CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny), który jest standardowym modelem kolorów stosowanym w druku. W praktyce polega to na rozdzieleniu obrazu na poszczególne warstwy kolorów, które następnie są drukowane osobno. Proces ten jest kluczowy w poligrafii, ponieważ pozwala na uzyskanie szerokiej gamy kolorów poprzez ich nakładanie. Wykorzystanie separacji jest istotne w przypadku druku offsetowego oraz cyfrowego, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe dla jakości finalnego produktu. Dobre praktyki przy separacji obejmują optymalizację ustawień kolorów w oprogramowaniu graficznym, co może znacznie poprawić jakość druku i zminimalizować problemy związane z konwersją kolorów. Ponadto, warto zwrócić uwagę na możliwość dodawania kolorów dodatkowych, które mogą być stosowane w celu uzyskania specyficznych efektów kolorystycznych, takich jak intensywne odcienie lub kolory metaliczne, co może zwiększyć atrakcyjność wydruku.

Pytanie 16

Jaki jest główny cel stosowania formatu PDF w publikacjach cyfrowych?

A. Zmniejszenie rozmiaru plików graficznych, choć PDF może czasami zwiększać rozmiar plików ze względu na wbudowane fonty i grafiki

B. Zapewnienie zgodności wyświetlania na różnych urządzeniach

C. Poprawa jakości obrazu, co nie jest celem PDF, gdyż sam format skupia się na zachowaniu oryginalnego wyglądu dokumentu

D. Ułatwienie edytowania tekstu i grafiki, co nie jest głównym celem PDF, ponieważ format ten jest zaprojektowany jako końcowy, trudny do edycji

Format PDF jest jednym z najczęściej stosowanych formatów w publikacjach cyfrowych z kilku powodów. Głównym celem jego stosowania jest zapewnienie zgodności wyświetlania na różnych urządzeniach i platformach. PDF, czyli Portable Document Format, został zaprojektowany przez Adobe jako uniwersalny format, który umożliwia zachowanie układu, czcionek i grafiki dokumentu bez względu na to, jak i gdzie jest otwierany. To oznacza, że dokument stworzony na jednym komputerze będzie wyglądał identycznie na każdym innym urządzeniu, niezależnie od systemu operacyjnego czy zainstalowanych programów. To jest kluczowe w przypadku publikacji cyfrowych, gdzie spójność prezentacji treści ma ogromne znaczenie. Dodatkowo, PDF obsługuje różne elementy multimedialne i interaktywne, co czyni go wszechstronnym narzędziem w publikacjach elektronicznych. Warto także wspomnieć, że PDF jest formatem, który często służy jako końcowy etap produkcji dokumentów, co zapobiega ich przypadkowym modyfikacjom.

Pytanie 17

W projekcie graficznym etykiety, siatka wykrojnika, grafika oraz oznaczenia drukarskie powinny być rozmieszczone

A. na oddzielnych warstwach

B. posortowane kolejno od elementów najbardziej zauważalnych

C. zapisane w pliku wyłącznie zamkniętym

D. połączone w jedną warstwę

Umieszczanie siatki wykrojnika, grafiki i znaczników drukarskich na osobnych warstwach jest najlepszą praktyką w projektowaniu graficznym opakowań. Takie podejście umożliwia większą elastyczność podczas edycji pliku, ponieważ każdy element może być łatwo modyfikowany bez wpływu na pozostałe. Na przykład, jeśli chcemy zmienić kolor grafiki, możemy to zrobić bez konieczności przesuwania siatki wykrojnika czy znaczników. Ponadto, korzystanie z osobnych warstw ułatwia przygotowanie pliku do druku, gdyż drukarnie często wymagają, aby różne elementy były wyraźnie zdefiniowane. Standardy branżowe, takie jak PDF/X, zalecają, aby różne warstwy były używane w celu zminimalizowania błędów produkcyjnych. Warto również zauważyć, że dobrze zorganizowany plik graficzny z osobnymi warstwami ułatwia współpracę między projektantami a klientami oraz innymi interesariuszami, co jest kluczowe w procesie tworzenia opakowań. Dodatkowo, w sytuacji, gdy projekt wymaga dalszych modyfikacji, archiwizacja projektu z wyraźnie zdefiniowanymi warstwami staje się znacznie bardziej efektywna.

Pytanie 18

Koszt zadrukowania 1 m² siatki mesh wynosi 30 zł. Jaki będzie całkowity wydatek na wydruk banera składającego się z dwóch pasów o wymiarach 300 x 150 cm każdy?

A. 540 zł

B. 90 zł

C. 58 zł

D. 270 zł

Odpowiedź 270 zł jest poprawna, ponieważ aby obliczyć całkowity koszt zadrukowania banera, należy najpierw obliczyć jego powierzchnię. Baner składa się z dwóch pasów o wymiarach 300 cm x 150 cm każdy. Powierzchnia jednego pasa wynosi: 300 cm * 150 cm = 45000 cm², co w przeliczeniu na metry kwadratowe (1 m² = 10000 cm²) daje 4,5 m². Dla dwóch pasów powierzchnia wynosi: 2 * 4,5 m² = 9 m². Koszt zadrukowania wynosi 30 zł za m², więc całkowity koszt to 9 m² * 30 zł/m² = 270 zł. W praktyce, znajomość kosztów druku jest kluczowa w branży reklamowej, ponieważ pozwala na precyzyjne budżetowanie projektów graficznych oraz optymalizację kosztów produkcji. Warto również pamiętać, że przy zamówieniach większych ilości istnieje możliwość negocjacji ceny, co jest standardem w branży. Takie podejście do obliczeń kosztów zadrukowania pomoże w efektywnym zarządzaniu budżetem i planowaniu kampanii reklamowych.

Pytanie 19

W trakcie realizacji wysokiej jakości druku na podłożach powlekanych, wartość liniatury rastra na formie drukowej powinna wynosić

A. 600 lpi

B. 900 lpi

C. 100 lpi

D. 170 lpi

Odpowiedź 170 lpi (line per inch) jest prawidłowa, ponieważ jest to optymalna liniatura rastra dla wysokiej jakości druku na podłożach powlekanych. Wysoka jakość druku wymaga precyzyjnego odwzorowania detali, co jest możliwe dzięki zastosowaniu właściwej liniatury. Liniatura 170 lpi zapewnia równowagę między szczegółowością a możliwością uzyskania gładkich przejść tonalnych, co jest kluczowe przy druku obrazów i kolorów na papierze powlekanym. W praktyce, drukarze często korzystają z tej wartości, aby osiągnąć najlepsze efekty wizualne, zarówno w druku offsetowym, jak i cyfrowym. Ponadto, dobór właściwej liniatury powinien być zgodny z typem podłoża oraz rodzajem atramentu, co wpływa na końcowy efekt wizualny i trwałość druku. W przypadku druku na papierach o wysokiej gładkości, stosowanie wyższej liniatury, jak 170 lpi, jest standardem w branży i praktyką zalecaną przez producentów materiałów drukarskich.

Pytanie 20

Gdzie w publikacji znajduje się informacja dotycząca materiałów ikonograficznych?

A. W bibliografii uzupełniającej

B. Na stronie redakcyjnej

C. Na stronie ofertowej

D. W przypisach do bibliografii

Informacja o materiałach ikonograficznych zazwyczaj umieszczana jest na stronie redakcyjnej publikacji, ponieważ to właśnie tam znajdują się szczegóły dotyczące zawartości i charakterystyki publikacji. Strona redakcyjna pełni rolę informacyjną, w której autorzy i redaktorzy prezentują nie tylko tytuł, ale także kontekst i zawartość, co obejmuje również materiały wizualne. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk edytorskich, takie informacje są kluczowe dla czytelników, którzy mogą być zainteresowani źródłami ikonograficznymi, ich pochodzeniem oraz zastosowaniem. Na stronie redakcyjnej mogą być zawarte także informacje na temat praw autorskich związanych z wykorzystywanymi obrazami lub ilustracjami. Przykładem praktycznego zastosowania jest publikacja naukowa, w której ilustracje są kluczowe dla zrozumienia omawianych zagadnień, a czytelnik powinien mieć możliwość szybkiego dostępu do tych informacji.

Pytanie 21

Nieprawidłowe ustawienie kątów rastra prowadzi do występowania na wydrukach zjawiska

A. zamazania

B. mory

C. smożenia

D. rozmazania

Mory są zjawiskiem optycznym, które polega na pojawianiu się zakłóceń w druku, co jest bezpośrednio związane z niewłaściwym ustawieniem kątów rastrowania. Kiedy dwa lub więcej rastrów o różnych kątach jest nakładanych na siebie, może dojść do interferencji, która prowadzi do powstawania regularnych wzorów, które są często niepożądane w druku. W przypadku druku offsetowego, standardowe kąty rastrowania wynoszą 0, 15, 45 i 75 stopni, co pozwala na minimalizację ryzyka powstawania mory. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na odpowiednim skonfigurowaniu ustawień w oprogramowaniu do prepress, aby zapewnić, że zastosowane kąty nie będą prowadzić do interferencji. Dbanie o właściwe ustawienia kątów rastrowania jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruków, eliminując problemy z estetyką i czytelnością materiałów drukowanych. W branży graficznej stosuje się również techniki takie jak podział rastra, aby jeszcze bardziej zredukować ryzyko pojawienia się mory.

Pytanie 22

Według zasad typografii, na końcu wersetu nie powinno się umieszczać

A. znaków łamania.

B. dwukropków.

C. wielokropków.

D. "wiszących" spójników.

Na końcu wiersza nie należy umieszczać "wiszących" spójników, ponieważ wpływa to na czytelność i estetykę tekstu. Wiersz powinien kończyć się w sposób naturalny, a spójniki pozostawione na końcu mogą zakłócać płynność czytania, a także wprowadzać zamieszanie co do struktury zdania. Przykładem może być zdanie: "Kiedy przyjdzie wiosna, zacznę uprawiać ogród, a". Zostawienie spójnika "a" na końcu wiersza sugeruje, że zdanie nie jest zakończone, co może być mylące dla czytelnika. W dobrych praktykach edytorskich i literackich unika się takich konstrukcji, aby zapewnić klarowność i logiczny układ myśli. Ponadto, w typografii i składzie tekstu, istnieją zasady mówiące o tym, że każde zdanie powinno mieć swój koniec, co sprzyja lepszemu odbiorowi tekstu. Zatem, aby zachować profesjonalizm i zgodność z przyjętymi normami, zawsze należy dążyć do unikania umieszczania "wiszących" spójników na końcu wiersza.

Pytanie 23

Jak nazywa się ostatnia linia akapitu zlokalizowana na początku kolumny?

A. Sierota

B. Bękart

C. Wdowa

D. Szewc

Odpowiedź "Bękart" jest poprawna, ponieważ w terminologii typograficznej odnosi się do ostatniego wiersza akapitu, który znajduje się na początku kolumny. W praktyce projektowania layoutów, zwłaszcza w publikacjach drukowanych i graficznych, bękart jest niepożądanym zjawiskiem, ponieważ tworzy nieestetyczny i zaburzony wygląd tekstu. Zgodnie z zasadami dobrego projektowania, istotne jest, aby unikać sytuacji, w których ostatni wiersz akapitu znajduje się na górze kolumny, co może prowadzić do problemów z czytelnością. W projektach graficznych, takich jak broszury czy książki, warto stosować odpowiednie techniki justowania tekstu oraz kontrolować odstępy między akapitami, aby zapewnić harmonijny i łatwy do czytania układ. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują użycie narzędzi do typografii, które pozwalają na automatyczne dostosowywanie układu tekstu oraz ręczne edytowanie w celu uzyskania pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 24

Oblicz wydatki na papier dwustronnie kredowany o gramaturze 115 g/m2, niezbędny do wydruku 10 000 ulotek w formacie A5, przy założeniu, że w hurtowni papier jest dostępny w formacie 860 x 610 mm, a cena za 1 kg papieru wynosi 3,80 zł?

A. 143,28 zł

B. 187,46 zł

C. 168,36 zł

D. 202,36 zł

Wiele osób popełnia błąd w obliczeniach związanych z kosztami materiałów drukarskich, co często skutkuje błędnymi wynikami. Jednym z typowych błędów jest pomijanie kluczowych kroków w analizie, takich jak obliczenie powierzchni potrzebnej do druku. W przypadku ulotek A5, niektórzy mogą błędnie obliczyć całkowitą powierzchnię lub pomylić jednostki, co prowadzi do nieprawidłowych wartości. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy gramaturę papieru należy przeliczać na kilogramy w kontekście całkowitego zapotrzebowania. Dodatkowo, błędne założenia dotyczące strat materiałowych mogą znacząco wpłynąć na końcowy koszt. Na przykład, przyjęcie zaniżonego procentu strat (np. 2% zamiast 5%) sprawi, że obliczenia będą niekompletne. W branży poligraficznej standardem jest uwzględnianie potencjalnych strat materiałowych, aby móc przewidzieć rzeczywiste koszty produkcji. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego oszacowania kosztów i zapobiegania nieefektywnościom w procesie produkcyjnym. Warto także zaznaczyć, że dobrych praktyk w branży nie należy lekceważyć, ponieważ mogą one mieć istotny wpływ na rentowność projektów wydruku.

Pytanie 25

Przekształcanie danych z matrycy światłoczułej aparatu zapisanych w formacie RAW na format JPG jest możliwe dzięki programowi

A. Adobe Camera Raw

B. Ableton Live

C. Corel Duplexing Wizard

D. Adobe Dreamweaver

Wybór nieodpowiednich programów do konwersji formatu RAW na JPG może wynikać z braku zrozumienia, czym są poszczególne aplikacje i jakie mają zastosowania. Adobe Dreamweaver to program stworzony do tworzenia stron internetowych, w tym edytor HTML i CSS, który nie ma funkcji związanych z edycją zdjęć. Jego zastosowanie w kontekście obróbki zdjęć jest więc błędne, co prowadzi do mylnego wnioskowania, że można go użyć do konwersji formatów graficznych. Z kolei Ableton Live jest oprogramowaniem do produkcji muzycznej, które nie ma żadnych funkcji związanych z edycją czy konwersją obrazów. Każde z tych dwóch programów jest zaprojektowane w zupełnie innym celu, co ilustruje typowy błąd myślowy polegający na przypisywaniu funkcji jednego oprogramowania do innego bez zrozumienia ich specyfiki. Corel Duplexing Wizard również nie jest odpowiednim narzędziem do konwersji formatów graficznych; to aplikacja służąca do zarządzania drukiem dwustronnym. Takie pomyłki mogą wynikać z nieznajomości aplikacji oraz ich podstawowych funkcji. Kluczowe jest, aby przed wyborem oprogramowania do obróbki zdjęć, zrozumieć jego przeznaczenie i oferowane możliwości, co pozwoli uniknąć nieefektywnego wykorzystania narzędzi oraz pomyłek w procesie konwersji.

Pytanie 26

Jakie są wymiary netto pocztówki, gdy zastosowano spady 3 mm, a wymiar brutto wynosi 111 x 154 mm?

A. 114 x 157 mm

B. 117 x 160 mm

C. 108 x 151 mm

D. 105 x 148 mm

Odpowiedź 105 x 148 mm jest prawidłowa, ponieważ wymiary netto pocztówki obliczamy, odejmując od wymiarów brutto wartość spadów. W przypadku ustalonego wymiaru brutto na 111 x 154 mm oraz zastosowania spadów 3 mm z każdej strony, musimy odjąć 6 mm od każdego wymiaru (3 mm z lewej, 3 mm z prawej). W konsekwencji otrzymujemy wymiary netto: 111 mm - 6 mm = 105 mm oraz 154 mm - 6 mm = 148 mm. Przykład zastosowania tej wiedzy jest widoczny w procesie przygotowywania materiałów drukowanych, gdzie spady są niezbędne dla poprawnego cięcia i zapewnienia, że kolory lub obrazy sięgają do krawędzi finalnego dokumentu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w druku komercyjnym. Prawidłowe obliczenie wymiarów netto jest kluczowe, aby uniknąć problemów podczas produkcji, takich jak niepożądane białe krawędzie na końcowym produkcie.

Pytanie 27

Który typ pliku jest używany jako wyjściowy do realizacji automatycznej impozycji użytków na arkuszu?

A. PDF

B. PNG

C. TIFF

D. FLA

PDF (Portable Document Format) jest standardowym formatem plików używanym w druku i publikacji cyfrowej, który doskonale sprawdza się w automatycznej impozycji. Jego główną zaletą jest to, że zachowuje oryginalne formatowanie, czcionki i kolory niezależnie od systemu operacyjnego czy oprogramowania, co jest kluczowe w procesach drukarskich. PDF umożliwia również osadzanie rozmaitych elementów, takich jak obrazy, teksty oraz grafiki wektorowe, co czyni go idealnym nośnikiem dla złożonych projektów graficznych. W praktyce, przygotowując dokument do druku, często konwertuje się pliki z programów graficznych (np. Adobe InDesign) do formatu PDF, co pozwala na łatwe i precyzyjne zarządzanie kompozycją stron. Standard PDF/X, stworzony specjalnie dla branży drukarskiej, zapewnia, że dokumenty są dostosowane do wymogów druku komercyjnego, co z kolei minimalizuje ryzyko błędów w procesie produkcyjnym. Dlatego PDF jest preferowanym formatem do wykonania automatycznej impozycji użytków.

Pytanie 28

Jaką metodą można zadrukować klawiaturę komputerową?

A. tampondrukową

B. fleksograficzną

C. typograficzną

D. offsetową

Tampondruk to technika druku, która polega na przenoszeniu farby z matrycy na podłoże za pomocą elastycznego tamponu. Jest to metoda szczególnie efektywna w przypadku zadrukowywania powierzchni o nieregularnych kształtach, co czyni ją idealną do użycia na klawiaturach komputerowych, gdzie elementy takie jak klawisze mają różne kontury i głębokości. Tampondruki są często wykorzystywane do oznaczania klawiszy, logo oraz innych informacji, które muszą być wyraźne i odporne na ścieranie. W tej technice stosowane są farby o wysokiej trwałości, co zapewnia długowieczność zadruku nawet w intensywnie użytkowanych produktach. Standardy jakości w branży drukarskiej wymagają, aby zadruk był odporny na działanie chemikaliów, co jest kluczowe w kontekście użytkowania klawiatury. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie testów przyczepności farby, aby upewnić się, że nadruk będzie odporny na codzienne użytkowanie. Tampondruk znajduje zastosowanie nie tylko w elektronice, ale również w przemysłach takich jak medycyna czy automatyka, gdzie precyzyjne i trwałe oznaczenia są kluczowe.

Pytanie 29

Ile arkuszy papieru w formacie A1 jest potrzebnych do wydrukowania 1 000 plakatów w formacie A2 z uwzględnieniem 10% naddatku technologicznego?

A. 350

B. 850

C. 250

D. 550

Odpowiedź 550 arkuszy papieru formatu A1 jest prawidłowa z kilku powodów. Aby obliczyć, ile arkuszy A1 potrzebujemy do wydrukowania 1000 plakatów formatu A2, najpierw musimy zrozumieć powierzchnię, jaką zajmują różne formaty papieru. Format A1 ma wymiary 594 mm x 841 mm, co daje powierzchnię 0,5 m². Format A2 (420 mm x 594 mm) zajmuje 0,28 m². Na jednym arkuszu A1 zmieści się więc 2,5 arkusza A2 (0,5 m² / 0,28 m² = 1,785, co zaokrąglamy do 2, ponieważ nie możemy mieć części arkusza). Z tego wynika, że do wydrukowania 1000 plakatów A2 potrzebujemy 1000 / 2 = 500 arkuszy A1. Jednakże, biorąc pod uwagę 10% naddatku technologicznego, musimy dodać dodatkowe 50 arkuszy (10% z 500), co daje 550 arkuszy A1. Taka procedura uwzględnia typowe praktyki w druku, gdzie naddatek jest wprowadzany w celu zminimalizowania ryzyk związanych z błędami drukarskimi oraz stratami materiałowymi. Warto pamiętać, że stosowanie naddatku jest standardem w branży, co pozwala na uzyskanie lepszych rezultatów końcowych.

Pytanie 30

Jaką masę netto papieru o wymiarach 700 mm x 1000 mm i gramaturze 100 g/m² potrzebujesz do wykonania 2 000 plakatów w formacie B2?

A. 50 kg

B. 70 kg

C. 60 kg

D. 35 kg

Wybór błędnej odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia podstawowych koncepcji związanych z obliczaniem zapotrzebowania na materiały w procesie druku. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 50 kg, 35 kg lub 60 kg nie uwzględniają prawidłowej powierzchni zajmowanej przez plakaty. W przypadku plakatu B2, jego wymiary to 500 mm x 700 mm, co prowadzi do powierzchni 0,35 m² na sztukę. Dla 2000 plakatów, całkowita powierzchnia wynosi 700 m², co jest kluczowym krokiem w obliczeniach. Gramatura papieru, wynosząca 100 g/m², bezpośrednio wpływa na masę papieru, którą obliczamy mnożąc powierzchnię przez gramaturę. Często popełnianym błędem jest założenie, że wystarczy zmniejszyć liczbę plakatów, aby zredukować zapotrzebowanie na papier, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Również nieprawidłowe przeliczenia jednostek, na przykład nieprzekształcanie gramów na kilogramy, mogą skutkować znacznymi różnicami w wynikach. Rozumienie tych podstawowych zasad jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania projektami poligraficznymi oraz optymalizacji kosztów produkcji, co jest istotne w branży, w której precyzja ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 31

Na projekcie opakowania, oznaczone na szkicu symbolem X, niezadrukowane fragmenty podłoża pozostawia się w celu

A. umożliwienia prawidłowego wnikania kleju w podłoże.

B. wskazania miejsca lakierowania wybiórczego.

C. zaznaczenia, od której strony następuje bigowanie.

D. umieszczenia w tym miejscu znaków akcyzy.

Wybór odpowiedzi, że niezadrukowane fragmenty podłoża na projekcie opakowania pozostawia się w celu umożliwienia prawidłowego wnikania kleju w podłoże, jest jak najbardziej trafny. W praktyce, niezadrukowane miejsca są projektowane z myślą o zapewnieniu, że klej ma odpowiednią powierzchnię do penetracji, co jest kluczowe dla uzyskania trwałego połączenia dwóch elementów opakowania. Wiele standardów branżowych podkreśla znaczenie tego aspektu, zwłaszcza w kontekście trwałości i funkcjonalności opakowań. Przykładem może być produkcja pudełek kartonowych, gdzie niewłaściwe przygotowanie stref klejenia może prowadzić do osłabienia struktury opakowania i ostatecznie do jego uszkodzenia w trakcie transportu lub użytkowania. Wiedza na temat odpowiednich technik klejenia oraz właściwego projektowania stref klejenia jest niezbędna, aby zapewnić jakość i efektywność opakowań. Warto również zauważyć, że w przypadku braku takich stref, klej może wnikać w zadrukowane miejsca, co wpływa negatywnie na estetykę oraz może prowadzić do problemów z jej trwałością.

Pytanie 32

Aby wyprodukować 1000 plakatów B1 w kolorystyce 4 + 0, jakie urządzenie należy zastosować?

A. ćwierćformatową arkuszową maszynę offsetową

B. półformatową 1-kolorową zwojową maszynę offsetową

C. pełnoformatową 4-kolorową arkuszową maszynę offsetową

D. pełnoformatową 4-kolorową zwojową maszynę offsetową

Wybór maszyny offsetowej do produkcji plakatów wymaga zrozumienia różnic między formatami oraz rodzajami maszyn. Ćwierćformatowa maszyna offsetowa nie jest w stanie efektywnie zrealizować dużych nakładów, jak 1000 plakatów B1, ponieważ jej powierzchnia robocza jest mniejsza, co prowadzi do zwiększenia liczby cykli druku, a tym samym wydłużenia czasu realizacji. Z kolei półformatowa 1-kolorowa zwojowa maszyna nie jest wystarczająca do druku w kolorystyce 4 + 0, ponieważ brak w niej możliwości wykorzystania czterech podstawowych kolorów, co skutkuje ograniczeniem w zakresie uzyskiwanych efektów wizualnych. Pełnoformatowa 4-kolorowa zwojowa maszyna, mimo że teoretycznie może obsługiwać większe nakłady, jest mniej odpowiednia do druku plakatów, gdyż zwojowe maszyny są bardziej przystosowane do produkcji długich serii materiałów, takich jak czasopisma czy ulotki, co nie jest optymalne w przypadku plakatów, gdzie jakość obrazu i koloru są kluczowe. Często błędnie zakłada się, że większy format maszyny automatycznie przekłada się na lepszą jakość, co nie jest prawdą. Ostatecznie, wybór odpowiedniego sprzętu powinien być uzależniony nie tylko od wielkości nakładu, ale również od specyfikacji projektu oraz pożądanej jakości druku.

Pytanie 33

Zgodnie z zasadami układu tekstu w publikacjach, jako ostatnie znaki wiersza nie powinny się pojawiać

A. przeniesień sylab

B. wiszących spójników

C. znaku przeniesienia

D. znaku wielokropka

Odpowiedź 'wiszące spójniki' jest prawidłowa, ponieważ w standardach składu tekstu głównego publikacji unika się pozostawiania wiszących spójników na końcu linii. Wiszący spójnik to taki, który kończy wiersz, co może prowadzić do nieczytelności tekstu i zaburzenia jego płynności. Dobre praktyki w składzie tekstu zalecają, aby spójniki, takie jak 'i', 'oraz', 'lub', były umieszczane w taki sposób, aby tekst był jak najbardziej przejrzysty dla czytelnika. W praktyce, jeśli spójnik pozostaje na końcu wiersza, a jego składnik (np. zdanie, fraza) jest kontynuowany w następnym wierszu, może to wprowadzać w błąd i utrudniać zrozumienie tekstu. Dla zachowania estetyki i przejrzystości tekstu należy również dostosować interlinijkę oraz marginesy, aby uniknąć takich sytuacji. Warto także zwrócić uwagę na konwencje typograficzne w danej dziedzinie, które mogą różnić się w zależności od kontekstu publikacji.

Pytanie 34

Aby zabezpieczyć publikację stworzoną w programie InDesign przed utratą niektórych danych (takich jak fonty czy połączone obrazy) podczas otwierania jej do edycji na innym komputerze, należy

A. zrobić zrzuty ekranu

B. zapisć ją w formacie PDF

C. stworzyć pakiet

D. przenieść jedynie plik INDD

Utworzenie pakietu w programie InDesign to najlepszy sposób na zabezpieczenie publikacji przed utratą informacji, takich jak fonty czy połączona grafika, podczas modyfikacji na innym komputerze. Proces ten polega na skompresowaniu wszystkich niezbędnych plików, w tym dokumentu INDD, używanych fontów oraz obrazów, w jednym folderze. Dzięki temu, gdy przeniesiemy pakiet na inny komputer, wszystko, co jest potrzebne do otwarcia dokumentu, jest dostępne w jednym miejscu, co minimalizuje ryzyko błędów związanych z brakującymi zasobami. Praktyczne zastosowanie pakietu jest kluczowe, gdy współpracujemy z zespołem, gdzie różne osoby mogą używać różnych komputerów. Dobrą praktyką jest także regularne tworzenie pakietów przed przesyłaniem pracy do klienta lub współpracownika, co pozwala uniknąć problemów z kompatybilnością. Stosując standardy branżowe, takie jak tworzenie pakietów, zwiększamy efektywność pracy i zapewniamy wysoką jakość dostarczanych materiałów.

Pytanie 35

Wskaż poprawną kolejność etapów przygotowania pliku do druku:

A. Konwersja kolorów, eksport do PNG, projektowanie, ustawienie spadów

B. Eksport do PDF, projektowanie, ustawienie spadów, konwersja kolorów

C. Projektowanie, ustawienie spadów, konwersja kolorów, eksport do PDF

D. Projektowanie, eksport do JPG, konwersja kolorów, ustawienie marginesów

Poprawna kolejność przygotowania pliku do druku wynika bezpośrednio z praktyki poligraficznej i standardów branżowych, takich jak wytyczne FOGRA czy zalecenia Adobe. Najpierw projektuje się publikację, ponieważ to na tym etapie decyduje się o układzie, typografii, kolorystyce i wszystkich elementach graficznych. Kolejny krok to ustawienie spadów, czyli marginesów bezpieczeństwa poza obszarem cięcia – to kluczowe, żeby uniknąć białych krawędzi po docięciu arkusza. Następnie konwertuje się kolory do przestrzeni CMYK, która jest standardem w druku offsetowym i cyfrowym. Pozwala to uniknąć niepożądanych niespodzianek kolorystycznych, które często wychodzą przy nieprzekształconych grafikach RGB. Na końcu cały projekt eksportuje się do PDF, najlepiej w wersji zgodnej ze standardem PDF/X (np. PDF/X-1a), który gwarantuje zgodność z maszynami drukarskimi i zachowanie wszystkich elementów projektu. Ta sekwencja maksymalizuje kontrolę nad jakością oraz minimalizuje ryzyko błędów na etapie druku. W praktyce, jeśli pominiemy którykolwiek z tych kroków lub zrobimy je w złej kolejności, drukarnia może zwrócić plik do poprawy lub wydrukować go z błędami. Moim zdaniem to taki must-have workflow dla każdego grafika przygotowującego materiały do druku – daje spokój i przewidywalność efektów.

Pytanie 36

Jakie są wymiary netto wizytówki, jeśli po zastosowaniu spadu wynoszącego 3 mm z każdej strony wymiar brutto to 96 x 61 mm?

A. 102 x 67 mm

B. 99 x 64 mm

C. 90 x 55 mm

D. 93 x 58 mm

Wymiary netto wizytówki wynoszą 90 x 55 mm, co wynika z zastosowania spadu. W przypadku projektowania wizytówek, spad to dodatkowa przestrzeń, która jest dodawana do wymiarów brutto, aby zapewnić prawidłowe przycięcie po wydrukowaniu. Wymiary brutto wizytówki to 96 x 61 mm, co oznacza, że dodaliśmy 3 mm spadu z każdej strony. Aby obliczyć wymiary netto, należy odjąć 6 mm (3 mm z każdej strony) od wymiarów brutto. Dlatego 96 mm - 6 mm = 90 mm oraz 61 mm - 6 mm = 55 mm. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, które zachowują odpowiednie marginesy i spady, aby uniknąć niepożądanych białych krawędzi po przycięciu. Warto pamiętać, że odpowiednie przygotowanie plików do druku, w tym uwzględnienie spadów, jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnego efektu końcowego.

Pytanie 37

Czym są elementy, które bezpośrednio pozwalają na modyfikację kształtu obiektów wektorowych?

A. wypełnienia, grupy ścieżek

B. punkty kontrolne, ścieżki

C. obrys, ścieżki przycinania

D. warstwy, grupy ścieżek

Punkty kontrolne oraz ścieżki to kluczowe elementy w grafice wektorowej, które umożliwiają bezpośrednią manipulację kształtem obiektów. Punkty kontrolne są to specyficzne punkty na krawędziach obiektu, które służą do modyfikacji jego kształtu, dzięki czemu można łatwo tworzyć bardziej złożone formy. Ścieżki natomiast to linie, które łączą te punkty kontrolne, definiując granice obiektu. Przykładem zastosowania jest program Adobe Illustrator, w którym poprzez przesuwanie punktów kontrolnych można dynamicznie zmieniać kształt obiektu, co jest istotne w projektowaniu grafiki, ilustracji czy logotypów. Zrozumienie tych elementów jest niezbędne dla każdego grafika, ponieważ pozwala na efektywne dostosowanie projektów do wymagań klientów oraz zmieniających się trendów wizualnych. Warto również zaznaczyć, że standardy takie jak SVG (Scalable Vector Graphics) opierają się na tych podstawowych zasadach, umożliwiając tworzenie elastycznych i skalowalnych grafik, które są niezwykle ważne w web designie i aplikacjach mobilnych.

Pytanie 38

Oprogramowanie używane do identyfikacji znaków w zeskanowanym dokumencie określa się akronimem

A. SCT

B. OCR

C. STL

D. CMS

OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia umożliwiająca przekształcanie zeskanowanych dokumentów na tekst cyfrowy, co jest niezwykle przydatne w wielu dziedzinach, takich jak archiwizacja dokumentów, automatyzacja biurowa oraz przetwarzanie danych. Dzięki OCR, firmy mogą digitalizować swoje zasoby, co pozwala na łatwiejszy dostęp do informacji oraz ich efektywne zarządzanie. Przykłady zastosowania obejmują skanowanie książek, przetwarzanie formularzy oraz masową archiwizację dokumentów. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 19794-2, określają wymagania dotyczące jakości rozpoznawania tekstu i dokładności, co jest kluczowe dla zapewnienia wiarygodności wyników procesów OCR. Dobre praktyki obejmują stosowanie wysokiej jakości skanów oraz odpowiednie przygotowanie dokumentów przed ich zeskanowaniem, co znacząco wpływa na skuteczność rozpoznawania znaków.

Pytanie 39

Jakie tło w czerwonym logo firmy będzie najlepiej widoczne?

A. Fioletowe

B. Różowe

C. Żółte

D. Zielone

Zielone tło z czerwonym logo będzie naprawdę dobrze wyglądać, bo kolory mocno się kontrastują. Kontrast to taka ważna sprawa w projektowaniu wizualnym. Gdy patrzymy na kolory, czerwony i zielony się świetnie ze sobą łączą, co sprawia, że logo będzie lepiej widoczne. W praktyce, jeśli użyjesz zielonego tła, logo na pewno będzie bardziej zauważalne, co jest kluczowe w marketingu i budowaniu marki. Warto przy okazji korzystać z różnych narzędzi, jak palety kolorów czy programy do analizy kontrastu, żeby mieć pewność, że kolory są dostosowane do potrzeb różnych osób, które mogą mieć problemy ze wzrokiem. Taki sposób myślenia poprawia nie tylko wygląd, ale również sprawia, że treści są bardziej dostępne dla wszystkich.

Pytanie 40

Aby zredukować efekt mory, kąty rastra dla kolorów w modelu CMYK zwykle różnią się o

A. 45°

B. 30°

C. 10°

D. 20°

W kontekście druku kolorowego, zjawisko mory jest wynikiem interferencji dwóch lub więcej warstw rastra, co prowadzi do niepożądanych wzorów i artefaktów wizualnych. Aby zminimalizować ryzyko powstawania mory w druku CMYK, kluczowe jest różnicowanie kątów rastra dla poszczególnych kolorów. Standardowy rozkład kątów to 0° dla koloru C (cyjan), 30° dla M (magenta), 60° dla Y (żółty) oraz 90° dla K (czarny). Właściwe różnicowanie tych kątów powoduje, że rastry nie nakładają się na siebie w prosty sposób, co znacząco zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia mory. Przykładowo, stosując kąt 30° dla magenty, osiągamy efekt, który rozprasza potencjalne punkty zakłócające. Jest to praktyka szeroko stosowana w branży drukarskiej i jest zgodna z zaleceniami takich organizacji jak ISO w kontekście optymalizacji procesów drukarskich oraz zapewnienia wysokiej jakości wydruków.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej