Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 21:29
Data zakończenia: 13 maja 2025 21:51

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W klasyfikacji potrzeb wyższego rzędu, opracowanej przez Abrahama Maslowa w modelu piramidy, mieszczą się potrzeby

A. uznania, przynależności

B. snu, opieki

C. snu, szacunku

D. bezpieczeństwa, uczuć

Dobra robota z odpowiedzią! Odpowiedź o uznaniu i przynależności jest rzeczywiście na miejscu. Maslow w swojej piramidzie mówi, że te potrzeby są wyżej, czyli przychodzą dopiero po tym, jak zaspokoimy te podstawowe, jak jedzenie czy bezpieczeństwo. Potrzeby uznania to nie tylko szacunek, ale też kwestia statusu i tego, jak nas postrzegają inni. Z kolei przynależność to wszystko to, co wiąże się z relacjami i akceptacją w grupie. Zaspokajanie tych potrzeb jest mega ważne dla naszego rozwoju. W pracy np. ludzie, którzy czują się doceniani, pracują lepiej i chętniej się angażują. Przykładowo, firmy powinny dbać o to, żeby stworzyć fajną atmosferę, gdzie każdy czuje się doceniony i akceptowany — takie programy zespołowe, to naprawdę działa.

Pytanie 2

Informacje uzyskane od respondenta, takie jak: imię, nazwisko, wiek czy miejsce urodzenia, klasyfikuje się jako dane

A. przedmiotowe

B. indywidualne

C. podmiotowe

D. osobowe

Odpowiedź 'osobowych' jest poprawna, ponieważ dane takie jak imię, nazwisko, wiek czy miejsce urodzenia zaliczają się do danych osobowych, które są definiowane jako informacje pozwalające na identyfikację osoby fizycznej. Zgodnie z RODO (Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych), dane osobowe są wszelkimi informacjami, które mogą zidentyfikować osobę, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, w kontekście innych informacji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w obszarze zarządzania danymi oraz w ochronie prywatności. Na przykład, w branży IT, przy zbieraniu danych od użytkowników, ważne jest przestrzeganie zasad dotyczących przetwarzania danych osobowych, co obejmuje uzyskanie zgody na ich zbieranie i przetwarzanie. Warto również zwrócić uwagę na konieczność zabezpieczania tych danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony danych, aby uniknąć naruszeń, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i reputacyjnych dla organizacji. Każdy pracownik zajmujący się danymi osobowymi powinien być świadomy tych regulacji i stosować je w codziennej pracy.

Pytanie 3

Mieszkanka domu opieki społecznej cierpiąca na chorobę Alzheimera ma zaburzony rytm snu. Czy to wskazuje na zakłócenie potrzeb?

A. samorealizacji

B. prestżu i uznania

C. bezpieczeństwa

D. fizjologicznych

Odpowiedź "fizjologicznych" jest prawidłowa, ponieważ zaburzenia rytmu dobowego snu u osób z chorobą Alzheimera są bezpośrednio związane z ich podstawowymi potrzebami fizjologicznymi. Rytm dobowy snu i czuwania jest kluczowym elementem zdrowego funkcjonowania organizmu, a jego zaburzenia mogą prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji, takich jak zwiększone ryzyko wypadków, zaburzenia poznawcze czy pogorszenie ogólnego stanu zdrowia. U osób z chorobą Alzheimera, zmiany w cyklu snu mogą być wywołane przez czynniki neurodegeneracyjne, które wpływają na zentrale mechanizmy regulujące sen. W pracy z pacjentami, ważne jest stosowanie dobrych praktyk, takich jak tworzenie stabilnego środowiska do snu, ograniczanie bodźców w godzinach wieczornych oraz regularne wprowadzanie rutyny. Warto także zwrócić uwagę na zastosowanie strategii behawioralnych, które mogą pomóc w poprawie jakości snu, jak np. terapia światłem czy techniki relaksacyjne. Zachowanie zdrowego rytmu dobowego jest kluczowe dla poprawy jakości życia i samopoczucia pacjentów z demencją, co wpisuje się w standardy opieki nad osobami starszymi.

Pytanie 4

Pani Agnieszka ma 39 lat i cierpi na reumatoidalne zapalenie stawów. Często doświadcza porannych bólów mięśni i stawów, co prowadzi do jej rozdrażnienia i frustracji. Uwielbia śpiewać. Jaką metodę oraz formę aktywności powinien zasugerować terapeuta zajęciowy, biorąc pod uwagę jej sytuację bio-psycho-społeczną?

A. Choreoterapię i ćwiczenia siłowe

B. Muzykoterapię bierną i ćwiczenia z obciążeniem

C. Choreoterapię i gimnastykę korekcyjną

D. Muzykoterapię czynną i ćwiczenia oddechowe

Inne zaproponowane metody, takie jak choreoterapia czy gimnastyka korekcyjna, nie uwzględniają w wystarczającym stopniu specyfiki potrzeb osoby z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Choreoterapia, mimo że może być korzystna dla poprawy koordynacji i sprawności, niekoniecznie skupia się na redukcji bólu, co jest kluczowe w przypadku Pani Agnieszki. Gimnastyka korekcyjna, z kolei, ma na celu głównie poprawę postawy ciała i może wiązać się z wysiłkiem fizycznym, który w jej przypadku może być nieprzyjemny ze względu na poranne dolegliwości. Muzykoterapia bierna, choć korzystna w niektórych przypadkach, ogranicza aktywne uczestnictwo pacjenta i nie sprzyja tak silnie poprawie stanu psychicznego jak muzykoterapia czynna. Ćwiczenia siłowe, które również pojawiły się w zestawieniu, mogą wprowadzać dodatkowy dyskomfort i ryzyko kontuzji, co jest niewskazane dla osób cierpiących na chroniczny ból stawów. Prawidłowe podejście do terapii zajęciowej powinno opierać się na dostosowywaniu działań do indywidualnych potrzeb i możliwości pacjenta, a w przypadku Pani Agnieszki kluczowe jest uwzględnienie jej pasji do muzyki oraz potrzeby redukcji stresu i bólu.

Pytanie 5

Uczestnik przyjęty do placówki dziennej ma trudności z zapamiętywaniem imion nowych znajomych. W indywidualnym planie pracy terapeutycznej należy uwzględnić

A. wspólne oglądanie filmu wybranego w dyskusji

B. grupowe muzykowanie okolicznościowe

C. zajęcia teatralne z elementami choreoterapii

D. gry integracyjne z elementami mnemotechniki

Gry integracyjne z elementami mnemotechniki to skuteczna metoda, która łączy naukę z zabawą, co jest szczególnie ważne w pracy z osobami mającymi trudności z zapamiętywaniem informacji. Mnemotechnika to zbiór technik pamięciowych, które pomagają w łatwiejszym przyswajaniu i przypominaniu sobie informacji, takich jak imiona nowych znajomych. Przykładem takiej gry może być 'Imiona i gesty', gdzie każdy uczestnik przedstawia się, a reszta grupy powtarza imię, wykonując przypisany gest – to nie tylko sprzyja zapamiętywaniu, ale także integruje grupę, tworząc atmosferę wsparcia. Tego typu podejście jest zgodne z zasadami terapii zajęciowej i integracji sensorycznej, które podkreślają znaczenie aktywnego zaangażowania uczestników w procesie nauki. W praktyce, wprowadzanie gier mnemotechnicznych pozwala na stworzenie środowiska sprzyjającego nie tylko nauce imion, ale także budowaniu relacji interpersonalnych, co jest kluczowe dla rozwoju społecznego podopiecznych w ośrodkach dziennego wsparcia.

Pytanie 6

Która forma mózgowego porażenia dziecięcego cechuje się lepszą sprawnością w kończynach górnych aniżeli w dolnych oraz przywodzeniem lub krzyżowaniem nóg i ustawianiem stóp na palcach w pozycji stojącej?

A. Obustronne porażenie połowicze

B. Obustronne porażenie kurczowe

C. Postać móżdżkowa

D. Postać pozapiramidowa

Obustronne porażenie kurczowe to charakterystyczna postać mózgowego porażenia dziecięcego, w której dochodzi do znacznych ograniczeń ruchowych, zwłaszcza w kończynach dolnych. Cechą wyróżniającą tę postać jest większa sprawność w kończynach górnych, co pozwala dzieciom na wykonywanie prostszych zadań takich jak chwytanie przedmiotów. Dzieci z obustronnym porażeniem kurczowym często prezentują przywodzenie nóg oraz ich krzyżowanie w pozycji stojącej, co jest wynikiem zwiększonego napięcia mięśniowego. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe w planowaniu terapii, która może obejmować fizjoterapię, aby poprawić mobilność i koordynację. W praktyce terapeuci powinni dostosować ćwiczenia do indywidualnych potrzeb dziecka, na przykład poprzez wprowadzanie gier i zabaw ruchowych, które angażują kończyny górne i dolne, co pozwoli na rozwijanie sprawności ruchowej. Wiedza na temat tej postaci mózgowego porażenia dziecięcego jest istotna w kontekście wczesnej interwencji, co znacząco wpływa na jakość życia dzieci i ich rodzin.

Pytanie 7

Terapeuta może zasugerować wykorzystanie techniki wypalania w drewnie z użyciem pirografu osobie

A. z oprotezowaniem kończyn dolnych

B. z drżeniem zamiarowym rąk

C. z astmą oskrzelową

D. z autoagresywnymi zachowaniami

Technika wypalania w drewnie przy użyciu pirografu jest szczególnie wskazana dla osób z oprotezowaniem kończyn dolnych, ponieważ pozwala na rozwijanie zdolności manualnych w sposób dostosowany do ich możliwości. Oprotezowanie kończyn dolnych często powoduje ograniczenia w zakresie ruchu i precyzji, co może wpływać na zdolność do angażowania się w tradycyjne formy terapii zajęciowej. Pirografia wymaga wykonywania precyzyjnych ruchów ręką, co stymuluje koordynację, koncentrację oraz rozwija umiejętności motoryczne. Ponadto, ta technika może być stosowana w terapii zajęciowej jako forma rehabilitacji, umożliwiając pacjentom wyrażenie siebie poprzez sztukę, co ma pozytywny wpływ na ich samopoczucie psychiczne i emocjonalne. Umożliwienie osobom z ograniczeniami fizycznymi pracy z pirografem może również wspierać ich niezależność oraz poczucie osiągnięcia, co jest istotne w kontekście terapeutycznym. W praktyce, terapia z wykorzystaniem pirografu często odbywa się w grupach, co sprzyja integracji społecznej i wymianie doświadczeń między uczestnikami.

Pytanie 8

Przygotowując zajęcia dla osoby słabo widzącej, głównie należy pamiętać

A. o wyższym blacie stołu

B. o odpowiednim oświetleniu miejsca pracy

C. o zapewnieniu siedzenia z komfortowym oparciem

D. o wsparciu pod przedramię

Właściwe oświetlenie stanowiska pracy jest kluczowe dla osób słabo widzących, ponieważ odpowiednie natężenie i kierunek światła wpływają na zdolność do dostrzegania detali oraz kontrastów. W przypadku osób z ograniczoną widocznością, wykorzystanie jasnego, rozproszonego oświetlenia, które minimalizuje cienie, jest niezmiernie ważne. Przykładowo, lampy LED o wysokiej mocy lub oświetlenie z regulacją jasności mogą być stosowane, aby dostosować warunki pracy do indywidualnych potrzeb podopiecznego. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na barwę światła; światło o cieplejszej temperaturze (około 3000 K) może być bardziej komfortowe, podczas gdy chłodniejsze (około 5000 K) może pomóc w bardziej szczegółowych zadaniach. Zgodnie z rekomendacjami Polskiego Standardu Oświetlenia, miejsca pracy powinny być dostosowane tak, aby umożliwić komfortowe wykonywanie zadań bez nadmiernego obciążenia wzroku. Poza tym, warto również zainwestować w pomocne akcesoria, takie jak lupa z podświetleniem, co może dodatkowo ułatwić pracę.

Pytanie 9

W regulaminie pracowni artystycznej należy zająć się na początku

A. wykazem narzędzi i materiałów,

B. tematyką zajęć z arteterapii.

C. instrukcjami obsługi urządzeń.

D. prawami i obowiązkami uczestników,

Udzielenie odpowiedzi związanej z instrukcjami obsługiwanych sprzętów, tematyką zajęć z arteterapii, czy spisem narzędzi i materiałów, choć istotne w kontekście organizacji pracowni artystycznej, nie podejmuje kwestii kluczowej, jaką są prawa i obowiązki uczestników. Wiele osób może sądzić, że techniczne aspekty, takie jak obsługa sprzętu, powinny być priorytetem, jednak w rzeczywistości, to zrozumienie ról uczestników jest fundamentem dla wszelkich działań artystycznych. Ignorowanie tej kwestii może prowadzić do chaosu i nieporozumień, co z kolei może negatywnie wpłynąć na atmosferę zajęć. Kolejnym błędem może być skupienie się na tematyce zajęć, co jest ważne, ale wtórne wobec zdefiniowania zasad współpracy. W praktyce, brak regulacji dotyczących praw i obowiązków uczestników prowadzi do sytuacji, w których twórcy nie czują się bezpiecznie, co może blokować ich kreatywność. Podobnie, spis narzędzi i materiałów jest niezbędny, ale nie powinien być traktowany jako priorytet w regulaminie, ponieważ nie wpływa bezpośrednio na interakcje między uczestnikami, które są kluczowe dla sukcesu zajęć artystycznych. Prawidłowe zrozumienie hierarchii potrzeb w organizacji pracowni artystycznej powinno prowadzić do wyraźnego określenia ról oraz zakresu odpowiedzialności, co z kolei tworzy podstawy do konstruktywnej współpracy w grupie.

Pytanie 10

W jakiej fazie scenariusza lekcji powinien być zaplanowany instruktaż dotyczący stanowiska pracy uczestnika?

A. Na końcu przebiegu zajęć

B. W spisie celów szczegółowych

C. Na początku przebiegu zajęć

D. W zestawieniu metod oraz technik terapii zajęciowej

We wstępnej części przebiegu zajęć przeprowadzenie instruktażu stanowiskowego ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności pracy uczestników. Przed rozpoczęciem jakiejkolwiek aktywności zawodowej ważne jest, aby uczestnicy byli dokładnie zaznajomieni z zasadami obowiązującymi w danym miejscu pracy, co pozwala na minimalizację ryzyka wypadków i nieporozumień. Instruktaż wstępny powinien obejmować takie aspekty jak procedury bezpieczeństwa, obsługa sprzętu oraz obowiązki związane z danym stanowiskiem. Tego rodzaju trening jest zgodny z normami BHP, które wymagają, aby pracownicy byli informowani o zasadach działania oraz potencjalnych zagrożeniach jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Efektywny instruktaż odbywa się najczęściej w formie interaktywnej, co sprzyja lepszemu przyswajaniu wiedzy. Przykładem może być omawianie zasad pracy z narzędziami podczas symulacji na stanowisku, co daje uczestnikom możliwość zadawania pytań i rozwiewania wątpliwości przed przystąpieniem do realnych zadań.

Pytanie 11

Główny cel terapii zajęciowej to

A. osiągnięcie maksymalnej liczby uczestników zajęć

B. zwiększenie liczby sesji terapeutycznych

C. minimalizacja kosztów terapii

D. poprawa jakości życia pacjenta

Terapia zajęciowa jest kluczowym elementem procesu rehabilitacji, której głównym celem jest poprawa jakości życia pacjenta. Dzięki terapii zajęciowej pacjenci mogą lepiej radzić sobie z codziennymi wyzwaniami, które wynikają z ich ograniczeń zdrowotnych. Poprawa jakości życia jest osiągana poprzez rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego funkcjonowania, zwiększanie zdolności do uczestnictwa w życiu społecznym oraz wspieranie pacjentów w osiąganiu ich osobistych celów. Terapia zajęciowa obejmuje różnorodne działania i techniki, które są dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co może obejmować zarówno działania artystyczne, jak i ćwiczenia fizyczne. Standardy profesjonalne w tej dziedzinie koncentrują się na holistycznym podejściu do pacjenta, uwzględniając jego potrzeby fizyczne, emocjonalne i społeczne. W praktyce oznacza to, że terapeuci zajęciowi starają się nie tylko poprawić zdolności fizyczne pacjenta, ale także wspierać jego rozwój emocjonalny i społeczny, co w konsekwencji prowadzi do ogólnej poprawy jakości życia.

Pytanie 12

Zespół terapeutyczno-opiekuńczy tworzy indywidualny plan wsparcia z uwzględnieniem, jeśli to możliwe z powodu stanu zdrowia oraz gotowości do udziału, dla

A. mieszkańca domu pomocy społecznej

B. mieszkańca mieszkania wspomaganego

C. uczestnika zajęć środowiskowego domu samopomocy

D. uczestnika zajęć warsztatu terapii zajęciowej

Wybór mieszkańca domu pomocy społecznej jako osoby, dla której zespół terapeutyczno-opiekuńczy opracowuje indywidualny plan wsparcia, jest uzasadniony specyfiką funkcjonowania domów pomocy społecznej. Zgodnie z ustawą o pomocy społecznej, domy te są instytucjami, które oferują całodobową opiekę i wsparcie dla osób, które z powodu wieku, niepełnosprawności lub innych przyczyn nie mogą samodzielnie funkcjonować w społeczeństwie. Tworzenie indywidualnego planu wsparcia jest kluczowym elementem w zapewnieniu dostosowanej opieki, która odpowiada na konkretne potrzeby mieszkańca. W praktyce, plan taki uwzględnia zarówno aspekty zdrowotne, jak i społeczne, emocjonalne oraz edukacyjne, co ma na celu poprawę jakości życia mieszkańców. Przykładowo, w ramach takiego planu może być przewidziana terapia zajęciowa, wsparcie psychologiczne, a także organizacja zajęć aktywizujących, które pomagają w integracji społecznej i redukcji izolacji. Zespół terapeutyczno-opiekuńczy, uwzględniając stan zdrowia i gotowość mieszkańca do współpracy, dostosowuje formy wsparcia, co jest zgodne z dobrymi praktykami w obszarze opieki i wsparcia społecznego.

Pytanie 13

Jaką metodę pracy zastosował terapeuta, sugerując seniorom z dziennego domu pomocy społecznej formowanie kształtów przedmiotów stworzonych z papieru poprzez nacinanie podczas ich składania?

A. Quilling

B. Kirigami

C. Sutasz

D. Frotaż

Kirigami to technika wycinania papieru, która pozwala na tworzenie trójwymiarowych form i kształtów poprzez nacinanie i składanie papieru. W kontekście pracy z seniorami w dziennym domu pomocy społecznej, kirigami jest szczególnie wartościowe, ponieważ nie tylko rozwija zdolności manualne, ale także stymuluje kreatywność, co jest istotne w procesie rehabilitacji i aktywizacji osób starszych. Umożliwia tworzenie efektownych dekoracji, które mogą być wykorzystywane w różnych kontekstach, od ozdób świątecznych po elementy wystroju wnętrz. Dzięki kirigami, seniorzy mogą także doskonalić swoje umiejętności motoryczne, co jest kluczowe dla ich codziennej samodzielności. Technika ta jest zgodna z rekomendacjami terapeutycznymi, które podkreślają znaczenie zajęć plastycznych w pracy z osobami starszymi, a także z metodą arteterapii, która promuje zdrowie psychiczne i emocjonalne poprzez twórczość. Dodatkowo, kirigami może być łatwo dostosowane do różnych poziomów umiejętności, co sprawia, że jest dostępne dla szerokiego grona odbiorców.

Pytanie 14

Osoba biorąca udział w warsztatach terapii zajęciowej to osoba podatna na wpływy innych, niepewna w wyrażaniu swoich poglądów, a także narażona na wykorzystywanie przez pozostałych uczestników zajęć. Jakiego rodzaju trening powinien zaproponować terapeuta tej osobie?

A. czynnego słuchania

B. rozwiązywania sporów

C. radzenia sobie z napięciem

D. zachowania asertywnego

Odpowiedź 'zachowanie asertywne' jest prawidłowa, ponieważ terapia zajęciowa często skupia się na rozwijaniu umiejętności interpersonalnych uczestników, a asertywność jest kluczowym elementem w budowaniu zdrowych relacji. Asertywność pozwala jednostkom wyrażać swoje potrzeby i pragnienia w sposób otwarty i szanujący zarówno siebie, jak i innych. W kontekście terapii zajęciowej, uczestnik, który jest podatny na wpływy, potrzebuje wsparcia w nauce wyrażania swoich poglądów oraz w obronie swoich granic. Przykładowe techniki asertywności obejmują naukę mówienia 'nie' w sytuacjach, gdy czują się przytłoczeni lub wykorzystywani, co pomoże im w budowaniu pewności siebie. Warto również wprowadzić ćwiczenia symulacyjne, które pozwolą uczestnikom praktykować asertywne odpowiedzi w bezpiecznym środowisku. Praktyka asertywności jest zgodna z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej, które promują rozwój osobisty i społeczny uczestników, wspierając ich w dążeniu do niezależności.

Pytanie 15

Zajęcia związane z budżetowaniem, mające na celu zwiększenie niezależności osób z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, powinny rozpocząć się od

A. wyjazdu do najbliższego hipermarketu.

B. tworzenia listy niezbędnych wydatków na nadchodzący tydzień.

C. sprawdzenia ich zdolności do rozpoznawania wartości monet.

D. małych zakupów na lokalnym rynku.

Podejmowanie działań dotyczących drobnych zakupów na pobliskim targowisku miejskim może wydawać się dobrym pomysłem, jednak bez wcześniejszego rozpoznania umiejętności rozpoznawania wartości pieniędzy, taka aktywność może być nieefektywna. Podobnie, nauka sporządzania listy zakupów bez zrozumienia, ile kosztują poszczególne artykuły, nie przygotowuje podopiecznych do rzeczywistego zarządzania budżetem. Bez umiejętności identyfikacji wartości monet i banknotów, podopieczni mogą nie być w stanie prawidłowo ocenić, czy mają wystarczająco dużo pieniędzy na zakupy, co prowadzi do frustracji i może zniechęcić ich do dalszej nauki. Z kolei wycieczka do supermarketu bez wcześniejszego przeszkolenia w zakresie wartości pieniędzy może powodować chaos i dezorientację. Kluczowe w treningu budżetowym jest zrozumienie podstawowych zasad dotyczących finansów osobistych, które umożliwiają osobom z niepełnosprawnościami intelektualnymi podejmowanie świadomych decyzji. Dlatego też, zanim przystąpimy do jakichkolwiek zakupów, niezbędne jest, aby uczestnicy szkolenia posiedli podstawowe umiejętności związane z rozpoznawaniem wartości pieniędzy, co stanowi fundament do dalszego rozwoju w zakresie zarządzania budżetem.

Pytanie 16

Aby utrwalić efekty pracy wykonanej podczas plenerowych zajęć rysunkowych z użyciem pasteli suchych, terapeuta powinien zastosować

A. fiksatywę

B. grunt malarski

C. terpentynę

D. medium suszące

Fiksatywa to specjalny środek ochronny, który pozwala na utrwalenie rysunków wykonanych pastelami suchymi. Działa poprzez tworzenie cienkiej, przezroczystej powłoki, która wiąże cząsteczki pigmentu, chroniąc je przed ścieraniem oraz działaniem wilgoci. Użycie fiksatywy jest szczególnie istotne w przypadku prac artystycznych, gdzie zabezpieczenie efektów pracy ma kluczowe znaczenie dla ich trwałości. Przykładowo, po zakończeniu rysunku, artysta może delikatnie spryskać pracę fiksatywą z odległości około 30 cm, co zapobiega rozmazywaniu i pozwala na zachowanie intensywności kolorów. W praktyce jednak ważne jest, aby stosować fiksatywę w dobrze wentylowanym pomieszczeniu, aby uniknąć wdychania oparów. Ponadto, w zależności od producenta, różne fiksatywy mogą mieć różne właściwości – niektóre są matowe, inne połyskujące, co daje artystom możliwość wyboru odpowiedniego środka do ich stylu pracy. Zgodnie z dobrymi praktykami, warto także przeprowadzić test na niewielkim fragmencie pracy, aby upewnić się, że fiksatywa nie zmienia koloru lub nie wpływa negatywnie na efekt końcowy.

Pytanie 17

Fundacja Radosny człowiek, która organizuje warsztat terapii zajęciowej, jest zobowiązana do prowadzenia dokumentacji dotyczącej swojej działalności rehabilitacyjnej, w zgodzie

A. z ustawą o fundacjach

B. z rozporządzeniem w sprawie warsztatów terapii zajęciowej

C. z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego

D. z rozporządzeniem w sprawie domów pomocy społecznej

Odpowiedzi związane z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego oraz ustawą o fundacjach nie są odpowiednie w kontekście prowadzenia dokumentacji przez warsztaty terapii zajęciowej. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego dotyczy szeroko pojętej ochrony zdrowia psychicznego, jednak nie przedstawia szczegółowych regulacji dotyczących dokumentacji terapeutycznej w kontekście warsztatów zajęciowych. Ustawa ta koncentruje się głównie na aspektach związanych z opieką nad osobami z zaburzeniami psychicznymi i ich prawami, a nie na praktycznych aspektach funkcjonowania warsztatów. Z kolei ustawa o fundacjach reguluje kwestie związane z tworzeniem i funkcjonowaniem fundacji, jednak nie odnosi się bezpośrednio do wymogów dotyczących rehabilitacji czy terapii zajęciowej. Rozporządzenie w sprawie domów pomocy społecznej również nie jest odpowiednie, ponieważ dotyczy placówek zapewniających całodobową opiekę nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi, a nie warsztatów terapii zajęciowej. Kluczowym błędem myślowym, który prowadzi do niepoprawnych wyborów, jest zbyt ogólne podejście do interpretacji przepisów prawnych i nieodróżnianie specyfiki działalności różnych instytucji rehabilitacyjnych. Warto również podkreślić znaczenie odpowiednich regulacji w kontekście jakości świadczonych usług, które są niezbędne do zapewnienia skutecznej rehabilitacji.

Pytanie 18

Jakie z wymienionych potrzeb uznaje się za potrzeby niższego rzędu?

A. Snu, wypoczynku

B. Miłości, odpoczynku

C. Przyjaźni, wiedzy

D. Odżywiania, szacunku

Odpowiedź 'Snu, wypoczynku' jest prawidłowa, ponieważ te potrzeby klasyfikowane są jako potrzeby niższego rzędu według teorii Maslowa. Te podstawowe potrzeby dotyczą fizjologii i są kluczowe dla przetrwania jednostki. Sen i wypoczynek są niezbędne do regeneracji organizmu, poprawy funkcji poznawczych oraz ogólnego dobrostanu. W praktyce, niedobór snu może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, takich jak osłabienie układu odpornościowego, problemy z sercem czy depresję. W kontekście organizacji i zarządzania, zapewnienie pracownikom odpowiednich warunków do snu i relaksu może zwiększać ich wydajność i satysfakcję z pracy. Warto również zwrócić uwagę na dobre praktyki, takie jak ergonomiczne miejsca pracy oraz przestrzenie do odpoczynku, co wspiera zdrowie psychiczne i fizyczne pracowników, tworząc pozytywną kulturę organizacyjną.

Pytanie 19

Rejestrowanie faktów oraz zdarzeń w zgodności z rzeczywistością, niezależnie od osobistych przekonań, opinii i oczekiwań, stanowi cechę właściwej obserwacji, którą określamy jako

A. obiektywność

B. metodyczność

C. spostrzegawczość

D. intencjonalność

Obiektywność to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o obserwacje. Chodzi o to, żeby zauważyć fakty i zdarzenia takimi, jakie są, bez wpływu swoich emocji czy osobistych przekonań. W badaniach naukowych to szczególnie istotne, bo dzięki temu można uzyskać wiarygodne dane, które inni też mogą sprawdzić. Na przykład, w psychologii, jak chcemy obserwować, jak się ludzie zachowują, to musimy korzystać ze standaryzowanych metod, żeby uniknąć subiektywnych interpretacji. Dobrze jest pamiętać, że obiektywność pomaga w analizie danych, co sprawia, że wyniki są bardziej wiarygodne. Tak samo w dziennikarstwie, musimy przedstawiać fakty w sposób bezstronny, żeby ludzie mogli sami wyciągać wnioski i podejmować decyzje na podstawie przekazanych informacji.

Pytanie 20

Osoba, która doznała urazu w wyniku wypadku drogowego, uczy się poruszać na wózku inwalidzkim. Jaką grupę przeszkód powinno się najpierw usunąć z jej otoczenia, aby zapewnić jej niezależność w działaniach związanych z samoobsługą?

A. Społecznych

B. Edukacyjnych

C. Architektonicznych

D. Kulturowych

Wybór grupy barier architektonicznych jako pierwszej do usunięcia jest kluczowy dla zapewnienia osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich samodzielności w codziennych czynnościach. Barierami architektonicznymi są wszelkie przeszkody w budynkach i przestrzeniach publicznych, które utrudniają lub uniemożliwiają dostęp do tych miejsc. Przykłady obejmują schody, wąskie drzwi, brak podjazdów czy niewłaściwe oznakowanie przestrzeni. Usunięcie tych barier jest zgodne z zasadami projektowania uniwersalnego, które promuje dostępność dla wszystkich użytkowników, niezależnie od ich potrzeb. W praktyce, wprowadzenie takich udogodnień jak rampy, windy i odpowiednio szerokie przejścia znacząco poprawia komfort życia osób z niepełnosprawnościami. Standardy budowlane w wielu krajach, w tym normy dostępności, wskazują na konieczność eliminacji barier architektonicznych, co jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także moralnym, aby zapewnić równość w dostępie do przestrzeni publicznych. W związku z tym, koncentrując się na usuwaniu barier architektonicznych, możemy znacznie przyczynić się do poprawy jakości życia osób z ograniczeniami mobilności.

Pytanie 21

Podczas terapii zajęciowej, dobór odpowiednich technik terapeutycznych powinien być dostosowany do

A. aktualnej pory roku

B. aktualnych zasobów placówki

C. preferencji zespołu terapeutycznego

D. indywidualnych celów terapeutycznych pacjenta

Podczas terapii zajęciowej kluczowe jest, aby techniki terapeutyczne były dostosowane do indywidualnych celów terapeutycznych pacjenta. Każdy pacjent jest inny, ma unikalne potrzeby, ograniczenia i potencjał do rozwoju. Dlatego też, aby terapia była skuteczna, niezbędne jest indywidualne podejście, które bierze pod uwagę zarówno cele zdrowotne, jak i osobiste aspiracje pacjenta. W praktyce oznacza to, że terapeuta powinien przeprowadzić dokładną ocenę, aby zrozumieć, jakie umiejętności pacjent chce rozwijać, jakie trudności napotyka w codziennym życiu i jakie są jego priorytety. Na przykład, dla pacjenta po udarze, celem może być ponowne nauczenie się podstawowych czynności, takich jak jedzenie czy pisanie. Dostosowanie technik terapeutycznych do indywidualnych potrzeb pacjenta jest również zgodne z aktualnymi standardami i dobrymi praktykami w dziedzinie terapii zajęciowej, które kładą nacisk na podejście skoncentrowane na pacjencie. Dzięki temu terapia nie tylko wspiera fizyczne i psychiczne zdrowie pacjenta, ale również zwiększa jego zaangażowanie i motywację do uczestnictwa w procesie terapii.

Pytanie 22

Na którym etapie procesu terapeutycznego odbywa się monitorowanie?

A. po zaplanowaniu interwencji terapeutycznych

B. po dobraniu metod i technik terapii zajęciowej

C. po przeprowadzeniu terapii zgodnie z planem

D. po ustaleniu celów terapii

Monitorowanie to naprawdę ważna część terapii. Kiedy już przeprowadzisz sesję zgodnie z tym, co zaplanowałeś, dobrze jest poświęcić chwilę, by ocenić, co się wydarzyło. Terapeuta powinien się zastanowić, jak pacjent sobie radzi z celami, które wcześniej ustalono. Na przykład w terapii zajęciowej, po każdej sesji warto zbierać informacje o tym, jak pacjent się angażował, jakie umiejętności zdobył i z jakimi trudnościami się zmagał. To wszystko to część najlepszych praktyk w terapii, które pomagają w dostosowywaniu działań w trakcie samej terapii. Dzięki temu można lepiej dopasować podejście i poprawić efekty działania.

Pytanie 23

Mieszkanka ośrodka pomocy społecznej w przeszłości zajmowała się pracą na roli i ceniła sobie pielęgnację przydomowego ogrodu. Jaką z poniższych form terapii zajęciowej powinien jej zaproponować terapeuta zajęciowy?

A. Silwoterapię

B. Ludoterapię

C. Talasoterapię

D. Hortikuloterapię

Hortikuloterapia, jako forma terapii zajęciowej, wykorzystuje aktywność związaną z uprawą roślin i pielęgnacją ogrodów do wspierania zdrowia psychicznego i fizycznego uczestników. W przypadku mieszkanki domu pomocy społecznej, która ma doświadczenie w pracy na roli oraz zamiłowanie do ogrodnictwa, hortikuloterapia może być szczególnie korzystna. Praktyczne zajęcia w ogrodzie nie tylko angażują osobę w przyjemne i satysfakcjonujące aktywności, ale również sprzyjają poprawie koordynacji ruchowej, sprawności manualnej, a także relaksacji i redukcji stresu. Uczestnictwo w takich zajęciach umożliwia również rozwijanie umiejętności społecznych poprzez interakcję z innymi, co jest zgodne z założeniami standardów terapii zajęciowej, które kładą nacisk na indywidualne podejście do pacjenta oraz wykorzystanie jego zasobów i zainteresowań. Dzięki hortikuloterapii, osoby starsze mogą doświadczyć poczucia spełnienia i sukcesu, co jest istotne dla ich samopoczucia oraz jakości życia.

Pytanie 24

Osobie z środowiskowego domu samopomocy, która samodzielnie dojeżdża do ośrodka i wykazuje wysoki poziom niezależności w codziennych czynnościach, powinno się umożliwić korzystanie z różnych form wsparcia przez

A. zastosowanie nowatorskich technik terapii zajęciowej

B. kształtowanie nawyków efektywnej aktywności

C. przeniesienie do innej pracowni terapeutycznej

D. odpowiednie formy rehabilitacji zawodowej

Odpowiednie formy rehabilitacji zawodowej są kluczowym elementem wsparcia osób, które osiągnęły wysoki poziom samodzielności w czynnościach życia codziennego. W kontekście uczestnika środowiskowego domu samopomocy, rehabilitacja zawodowa ma na celu nie tylko rozwijanie umiejętności zawodowych, ale również zwiększenie integracji społecznej i zawodowej w lokalnym środowisku. Przykładem może być uczestnictwo w kursach zawodowych, które są dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości uczestnika. Takie podejście wspiera nie tylko jego samodzielność, ale także zwiększa jego szanse na zatrudnienie w przyszłości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Ponadto, rehabilitacja zawodowa może obejmować również doradztwo zawodowe, co pozwala na lepsze zrozumienie rynku pracy oraz wymagań pracodawców. Tego rodzaju działania są fundamentem procesu reintegracji społecznej i zawodowej, przyczyniając się do zwiększenia jakości życia uczestników.

Pytanie 25

Diagnoza prognostyczna jest wykorzystywana do ustalenia

A. potencjalnego rozwoju.

B. typy niepełnosprawności.

C. etapu rozwoju.

D. przyczyny problemu.

Diagnoza prognostyczna jest kluczowym etapem procesu terapeutycznego, który ma na celu przewidywanie przyszłego rozwoju sytuacji zdrowotnej pacjenta. Stanowi ona fundament dla projektowania interwencji oraz strategii wsparcia, które mogą zmniejszyć ryzyko pogorszenia się stanu zdrowia pacjenta. Przykładem zastosowania diagnozy prognostycznej jest ocena pacjentów z chorobami przewlekłymi, gdzie na podstawie analizy danych klinicznych oraz historii zdrowia można przewidzieć, jak może przebiegać choroba. W praktyce oznacza to na przykład, że specjalista może określić, które osoby mają większe ryzyko wystąpienia powikłań i wdrożyć odpowiednie programy prewencyjne. Standardy diagnostyczne, takie jak te opracowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), podkreślają znaczenie diagnozy prognostycznej w kontekście spersonalizowanej opieki zdrowotnej, która uwzględnia indywidualne potrzeby pacjenta oraz jego unikalny kontekst zdrowotny.

Pytanie 26

Kompleksowa terapia zajęciowa ma na celu realizację wyłącznie z obszaru

A. profilaktyki, edukacji zdrowotnej oraz promocji zdrowia

B. usprawniania fizycznego, psychicznego, społecznego i zawodowego

C. udzielania wsparcia w obszarze społeczno-zawodowym i ekonomicznym

D. aktywacji społecznej i zawodowej

Kompleksowa terapia zajęciowa jest podejściem, które integruje różnorodne aspekty usprawniania pacjentów na poziomie fizycznym, psychicznym, społecznym i zawodowym. Celem takiej terapii jest holistyczne podejście do człowieka, które uwzględnia jego indywidualne potrzeby i możliwości. Przykładowo, w przypadku osób po udarach mózgu, terapia zajęciowa może obejmować ćwiczenia mające na celu poprawę sprawności motorycznej, ale również działania wspierające ich emocjonalne i społeczne funkcjonowanie, takie jak grupowe zajęcia terapeutyczne. Usprawnianie psychiczne może obejmować techniki relaksacyjne, a wsparcie społeczne może przybierać formę integracji w lokalnej społeczności. Takie zintegrowane podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji i terapii zajęciowej, które kładą nacisk na kompleksowe wsparcie pacjentów, umożliwiając im aktywne uczestnictwo w życiu społecznym oraz zawodowym. Warto zauważyć, że takie podejście może przyczynić się do znacznej poprawy jakości życia pacjentów oraz ich samodzielności, co jest fundamentalnym celem terapii zajęciowej.

Pytanie 27

W planie zajęć terapeutycznych powinny się znaleźć etapy:

A. pierwsza, środkowa, końcowa

B. wstępna, kluczowa, końcowa

C. początkowa, centralna, końcowa

D. wstępna, zasadnicza, końcowa

Odpowiedź 'wstępna, zasadnicza, końcowa' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla standardowy model struktury zajęć terapeutycznych. Faza wstępna ma na celu wprowadzenie uczestników w temat, ustalenie celów oraz stworzenie bezpiecznej i komfortowej atmosfery, co jest kluczowe dla efektywnej interakcji. Faza zasadnicza to moment, w którym odbywają się główne działania terapeutyczne, takie jak praktykowanie umiejętności czy rozwiązywanie problemów, co wymaga umiejętnego prowadzenia przez terapeutę, aby utrzymać zaangażowanie uczestników. Na końcu, w fazie końcowej, następuje podsumowanie zajęć, refleksja nad osiągniętymi rezultatami oraz przygotowanie do przyszłych działań. Przykładowo, w terapii grupowej, w fazie wstępnej można zaaranżować krótką rundę wprowadzającą, w fazie zasadniczej zrealizować ćwiczenia interakcyjne, a w fazie końcowej przeprowadzić dyskusję, co pomaga w utrwaleniu nabytej wiedzy i umiejętności. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie terapii oraz edukacji dorosłych.

Pytanie 28

Która z poniższych aktywności jest przykładem ergoterapii?

A. Słuchanie muzyki relaksacyjnej

B. Czytanie książek przyrodniczych

C. Wykonywanie prostych prac domowych

D. Medytacja w ciszy

Ergoterapia, znana również jako terapia zajęciowa, to forma terapii, która wykorzystuje codzienne czynności do rehabilitacji i wsparcia osób z różnymi dysfunkcjami fizycznymi, psychicznymi lub rozwojowymi. Jej celem jest pomoc pacjentom w osiągnięciu jak największej samodzielności i poprawie jakości życia poprzez rozwijanie umiejętności potrzebnych do wykonywania codziennych czynności. Wykonywanie prostych prac domowych jest doskonałym przykładem ergoterapii, ponieważ angażuje pacjentów w rzeczywiste zadania, które mogą zwiększyć ich funkcjonalność i niezależność w życiu codziennym. Na przykład, osoba po udarze może ćwiczyć składanie ubrań, co nie tylko rozwija umiejętności motoryczne, ale także buduje poczucie własnej wartości i sprawczości. Ergoterapeuci często dostosowują te aktywności, aby były bezpieczne i odpowiednio wyzwaniające dla pacjenta, co może obejmować modyfikację środowiska lub użycie specjalistycznego sprzętu. Praktyczne podejście ergoterapii pozwala pacjentom na lepsze zrozumienie i wykorzystanie ich zdolności w różnych aspektach życia.

Pytanie 29

Jakie oprogramowanie powinien zastosować terapeuta do zorganizowania spotkania online z uczestnikiem warsztatu terapii zajęciowej?

A. Google Meet

B. Microsoft Power Point

C. Windows Media Player

D. Canva

Google Meet to super platforma do spotkań online, szczególnie jeśli chodzi o sesje terapeutyczne. Można tam nie tylko gadać przez wideo, ale też udostępniać ekran, co jest mega przydatne w terapii zajęciowej. Dzięki temu terapeuta może pokazywać różne materiały wizualne lub prezentacje. Co ważne, Google Meet działa na wielu urządzeniach, więc każdy może dołączyć z właściwie każdego miejsca, używając różnych technologii. To zwiększa dostępność terapii, co moim zdaniem jest kluczowe. A to jeszcze nie wszystko! Platforma umożliwia nagrywanie sesji, co może być świetnym pomysłem, żeby potem przeanalizować postępy uczestników warsztatu. Poza tym, Google Meet dba o bezpieczeństwo i prywatność, co w terapii, gdzie często poruszają się wrażliwe tematy, jest istotne. A jeśli chodzi o planowanie spotkań, terapeuci mogą z łatwością korzystać z kalendarza Google, co bardzo ułatwia organizację. Dlatego Google Meet to naprawdę świetne narzędzie do prowadzenia zdalnych sesji terapeutycznych.

Pytanie 30

Z dokumentu dotyczącego stopnia niepełnosprawności, który został wydany przez Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, terapeuta zajęciowy nie otrzyma informacji o wskazaniach dla podopiecznego odnoszących się do

A. konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne.

B. zamieszkania w domu pomocy społecznej.

C. prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju.

D. szkolenia.

Odpowiedź dotycząca braku wskazania zamieszkania w domu pomocy społecznej jako informacji, którą terapeuta zajęciowy może uzyskać z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, jest poprawna. Orzeczenie to koncentruje się przede wszystkim na określeniu stopnia niepełnosprawności oraz wskazaniu potrzeb rehabilitacyjnych i wsparcia, które powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb osoby niepełnosprawnej. Wskazania dotyczące szkoleń, prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju oraz konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne są elementami, które terapeuta zajęciowy może wykorzystać w swojej pracy, aby lepiej dostosować program terapeutyczny do potrzeb pacjenta. Na przykład, terapeuta zajęciowy może planować odpowiednie ćwiczenia i działania w ramach terapii zajęciowej, które wspierają samodzielność i integrację społeczną podopiecznych, biorąc pod uwagę ich prawo do mieszkania w odrębnych pomieszczeniach. Wiedza ta jest kluczowa dla właściwego planowania i realizacji skutecznych interwencji terapeutycznych.

Pytanie 31

Uczestnik warsztatów w środowiskowym domu samopomocy wyraził zamiar uczestniczenia w zajęciach w pracowni stolarskiej. Terapeuta powinien zacząć współpracę od

A. nauki obsługi narzędzi ręcznych, takich jak dłuto czy piła

B. nauki projektowania prostych wzorów na drewnie

C. zapoznania z regulaminem oraz zasadami bhp obowiązującymi w pracowni

D. przedstawienia listy materiałów i narzędzi używanych w pracowni

Zgłębienie regulaminu i zasad BHP w pracowni stolarskiej to absolutny must-have na początku nauki. Bezpieczeństwo i higiena pracy to podstawa, na której trzeba budować wszystko inne, szczególnie w obróbce drewna. Znajomość zasad BHP nie tylko pomaga dostrzegać zagrożenia, ale i zmniejszać ryzyko jakichkolwiek wypadków. Na przykład, każdy powinien mieć na uwadze, że noszenie odpowiednich środków ochrony, takich jak okulary, rękawice i dobrze dopasowane buty, jest kluczowe. To dbanie o zdrowie, ale też o komfort w pracy. Fajnie jest, gdy zajęcia praktyczne zaczynają się od teoretycznego wprowadzenia, które daje znać o potencjalnych niebezpieczeństwach i obowiązkach. Zasady te są zgodne z tym, co mówi Kodeks Pracy i regulacje BHP. Dzięki temu uczniowie uczą się myśleć o bezpieczeństwie, co na pewno przyda im się w przyszłej pracy. Przykładając wagę do odpowiedniego przygotowania przed pracą w warsztacie, zyskują pewność siebie i umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach.

Pytanie 32

Terapeuta, który poinformował swoich podopiecznych o tym, że biorą udział w badaniu, lecz nie ujawnił jego celu, przeprowadził obserwację

A. indywidualną

B. jawną

C. pośrednią

D. otwartą

Analizując inne możliwe odpowiedzi, warto zauważyć, że odpowiedzi takie jak 'jednostkowa', 'pośrednia' i 'otwarta' nie odnoszą się właściwie do kontekstu jawności w badaniach. Obserwacja jednostkowa koncentruje się na indywidualnych przypadkach, gdzie badacz może być obecny lub nie, ale nie ma związku z informowaniem uczestników o badaniu. W tym przypadku, terapeuta nie prowadził obserwacji jednostkowej, ponieważ informował swoich podopiecznych o badaniu. Z kolei obserwacja pośrednia polega na analizowaniu zachowań osób w sposób, który nie wymaga bezpośredniej interakcji z nimi. Może to obejmować stosowanie nagrań wideo lub innych metod, które nie wymagają obecności badacza, co jest sprzeczne z sytuacją opisaną w pytaniu, gdyż terapeuta angażował się w bezpośrednią interakcję. Obserwacja otwarta zakłada pełną przejrzystość co do celu badania, co również nie było spełnione w tej sytuacji, ponieważ terapeuta nie ujawniał celu badania. Te pomyłki mogą wynikać z mylenia różnych typów obserwacji i ich zastosowań w praktyce. W kontekście badań psychologicznych, kluczowe jest zrozumienie różnicy między tymi typami, aby odpowiednio zastosować je w praktyce terapeutycznej.

Pytanie 33

Uczestnictwo w zajęciach stolarskich jest niewskazane dla osób

A. z mózgowym porażeniem dziecięcym

B. z zespołem Downa

C. z astmą oskrzelową

D. z paraplegią

Odpowiedź wskazująca, że zajęcia w pracowni stolarskiej są przeciwwskazane dla podopiecznych z astmą oskrzelową jest poprawna z kilku powodów. Astma oskrzelowa to przewlekła choroba układu oddechowego, która może być wywołana przez różne czynniki, w tym pył, chemikalia oraz inne substancje unoszące się w powietrzu. Pracownia stolarska często wiąże się z dużą ilością pyłu drzewnego, który może spowodować zaostrzenie objawów astmy, prowadząc do trudności w oddychaniu, kaszlu czy duszności. W kontekście zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu uczestników zajęć, ważne jest przestrzeganie standardów ochrony zdrowia, które rekomendują unikanie narażenia osób z chorobami układu oddechowego na szkodliwe czynniki. Przykładem może być stosowanie odpowiednich filtrów powietrza oraz wydajnych systemów wentylacyjnych, które minimalizują stężenie alergenów w powietrzu. W obliczu tych zagrożeń, organizowanie zajęć dla osób z astmą w takim środowisku może być nieodpowiedzialne, dlatego ważne jest dostosowanie warunków pracy do potrzeb zdrowotnych uczestników zajęć.

Pytanie 34

Według zasady progresji trudności, terapeuta powinien zacząć pracę z osobą z niepełnosprawnością intelektualną w witrażowni w warsztacie terapii zajęciowej od nauki

A. cięcia szkła

B. gładzenia taśmy miedzianej

C. nałożenia cyny na taśmę miedzianą

D. szlifowania szkła

Gładzenie taśmy miedzianej to kluczowy pierwszy krok w procesie tworzenia witrażu, szczególnie w pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną. Ta technika ma na celu przygotowanie taśmy do dalszego etapu, którym jest lutowanie szkła. Gładzenie taśmy miedzianej zapewnia, że nie ma na niej żadnych ostrych krawędzi ani nierówności, co zmniejsza ryzyko urazów podczas pracy. W kontekście terapii zajęciowej, ważne jest, aby terapeuta skupiał się na zadaniach, które są zarówno bezpieczne, jak i dostosowane do umiejętności uczestników. Gładzenie taśmy pozwala na rozwijanie zdolności manualnych oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej, a także daje poczucie osiągnięcia w miarę postępu w pracy. Standardy dotyczące pracy z osobami z niepełnosprawnościami zalecają rozpoczynanie od prostszych zadań, które budują pewność siebie i motywację do dalszej pracy, a gładzenie taśmy jest doskonałym przykładem takiego podejścia.

Pytanie 35

Aby skuteczniej komunikować się z pacjentem cierpiącym na afazję, terapeuta powinien

A. wypowiadać się w imieniu pacjenta i kończyć zdania, które on zaczął

B. korygować w czasie wypowiedzi źle dobrane oraz niepoprawne gramatycznie słowa

C. podpowiadać wyrazy podczas, gdy rozważa ich wybór

D. nie przyspieszać go, zwracać uwagę na jego mimikę, gesty oraz wskazywane obiekty

Zalecenie, aby nie ponaglać osoby z afazją oraz zwracać uwagę na mimikę, gesty i wskazywane przedmioty, jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii mowy. Afazja, będąca zaburzeniem komunikacyjnym, często prowadzi do frustracji i poczucia bezsilności u pacjentów. Terapeuta powinien stworzyć atmosferę wsparcia, która umożliwia pacjentowi swobodne wyrażanie myśli bez dodatkowego stresu związanego z czasem. Użycie mimiki i gestów jako narzędzi komunikacji jest nie tylko efektywne, ale również sprzyja aktywizacji innych obszarów mózgu odpowiedzialnych za mówienie. Na przykład, wskazywanie na przedmioty może pomóc pacjentowi w przypomnieniu sobie odpowiednich słów. Badania pokazują, że wspierające podejście terapeutyczne, które obejmuje cierpliwość i zrozumienie, prowadzi do lepszych wyników terapeutycznych i większej satysfakcji pacjenta.

Pytanie 36

Rozwijanie zdolności do samodzielnego pełnienia ról odpowiednich do wieku osoby z niepełnosprawnością, dostosowanie się do trudniejszych okoliczności życiowych, wynikających z niepełnosprawności oraz integracja poprzez uczestnictwo w różnych aspektach życia publicznego, stanowią cele usprawniania

A. fizycznego

B. zawodowego

C. psychicznego

D. społecznego

Odpowiedź "społecznego" jest właściwa, ponieważ kształtowanie umiejętności związanych z samodzielnym pełnieniem ról adekwatnych do wieku osoby z niepełnosprawnością oraz integracja w różne sfery życia publicznego są kluczowymi elementami usprawniania społecznego. Proces ten ma na celu nie tylko poprawę jakości życia osób z niepełnosprawnościami, ale także ich aktywne uczestnictwo w społeczeństwie. Przykłady takich działań to organizowanie warsztatów, które uczą umiejętności życiowych, jak zarządzanie czasem czy komunikacja interpersonalna. Takie podejście znajduje odzwierciedlenie w standardach międzynarodowych, takich jak Konwencja ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami, która podkreśla znaczenie integracji społecznej. Poprzez działania na rzecz integracji, osoby te mogą lepiej adaptować się do wyzwań życia codziennego i rozwijać swoje umiejętności w kontekście zawodowym oraz społecznym, co w efekcie prowadzi do zwiększenia ich niezależności oraz polepszenia jakości życia.

Pytanie 37

Warsztat introligatorski przeznaczony do terapii zajęciowej powinien być wyposażony

A. w stoły, krzesła, sztalugi, instrumenty muzyczne oraz materiały malarskie

B. w stół, kuchenkę elektryczną, obcinarkę, tłoczarkę do liter, kątownik

C. w stół stolarski, narzędzia do obróbki drewna, szkło płaskie oraz wypukłe

D. w obszerny stół, przybory krawieckie, maszyny do szycia, żurnale

Wyposażenie pracowni introligatorskiej to naprawdę ważna sprawa, żeby zajęcia były efektywne. Stół to takie serce warsztatu - bez niego ciężko cokolwiek zrobić w wygodny i bezpieczny sposób. Kuchenka elektryczna? To świetny pomysł, bo czasem trzeba coś podgrzać, szczególnie przy klejeniu. Obcinarka też jest niezbędna, bo jak chcesz, żeby cięcie było precyzyjne, to musisz mieć dobre narzędzie. Tłoczarka do liter to ekstra gadżet, bo dzięki niej można tworzyć fajne projekty graficzne i to jeszcze bardziej rozwija wyobraźnię uczestników terapii. Kątownik natomiast pomaga w robieniu dokładnych pomiarów i cięć, co jest bardzo ważne, gdy pracujesz nad projektami, które wymagają dużej precyzji. Warto, żeby pracownie były wyposażone w różne narzędzia, bo wtedy można zastosować wiele technik introligatorskich, co na pewno urozmaica terapię i sprawia, że jest bardziej atrakcyjna.

Pytanie 38

Stosowanie przez terapeutę terminologii, która jest niezrozumiała dla pacjenta, w trakcie rozmowy na temat zdrowego stylu życia, stanowi barierę komunikacyjną?

A. fizyczną

B. psychologiczną

C. semantyczną

D. kulturową

Termin "bariera semantyczna" odnosi się do trudności w zrozumieniu komunikacji, które mogą wystąpić, gdy osoba używa terminologii, która jest nieznana lub niezrozumiała dla drugiej strony. W przypadku terapeuty prowadzącego rozmowę na temat zdrowego trybu życia, użycie skomplikowanych terminów medycznych, dietetycznych czy psychologicznych może prowadzić do nieporozumień i utrudniać efektywne przekazywanie informacji. Przykładem może być omawianie pojęcia "indeksu glikemicznego" bez wcześniejszego wyjaśnienia, co to oznacza, co może spowodować, że podopieczny nie zrozumie, jak to wpływa na jego dietę. Aby minimalizować bariery semantyczne, terapeuci powinni stosować jasny, zrozumiały język oraz dążyć do stosowania definicji lub przykładów, które mogą być bardziej przystępne dla osób, z którymi pracują. Dobre praktyki w komunikacji terapeutycznej podkreślają znaczenie aktywnego słuchania oraz dostosowywania stylu komunikacji do potrzeb i poziomu zrozumienia pacjenta, co przekłada się na lepsze wyniki terapii.

Pytanie 39

Część procesu komunikacji, w której odbiorca przyjmuje przekaz i interpretuje go w kategorie myśli oraz emocji, nazywana jest

A. dekodowanie

B. sprzężenie

C. filtrowanie

D. kodowanie

Odpowiedź 'dekodowanie' jest poprawna, ponieważ odnosi się do kluczowego etapu w procesie komunikacji, w którym odbiorca przejmuje i interpretuje przesłanie nadawcy. Dekodowanie polega na przetwarzaniu informacji, które są przekazywane w postaci znaków, dźwięków lub obrazów, a następnie na ich przekształceniu w zrozumiałe idee oraz emocje. Przykładem zastosowania dekodowania może być analiza tekstu czy mowy, gdzie odbiorca interpretuje intencje nadawcy na podstawie kontekstu społecznego, kulturowego czy emocjonalnego. W praktykach komunikacyjnych, takich jak marketing czy public relations, umiejętność dekodowania komunikatów jest niezwykle cenna, ponieważ pozwala lepiej zrozumieć potrzeby i oczekiwania odbiorców. Wspierając efektywność komunikacji, stosowanie technik dekodowania może prowadzić do budowania silniejszych relacji między nadawcą a odbiorcą, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania komunikacją.

Pytanie 40

W programie terapii zajęciowej dla dzieci z ADHD powinny znaleźć się

A. samodzielne ćwiczenia w ciszy

B. skomplikowane projekty manualne

C. długie sesje wykładowe

D. zajęcia ruchowe z elementami koncentracji

Zajęcia ruchowe z elementami koncentracji są niezwykle istotne w terapii zajęciowej dzieci z ADHD. Dzieci te często mają trudności z utrzymaniem uwagi i kontrolą impulsów, co może utrudniać im uczestnictwo w tradycyjnych formach nauki. Ruch i aktywność fizyczna pomagają w regulacji emocji, redukcji stresu oraz poprawie koncentracji. Ćwiczenia, które łączą ruch z zadaniami wymagającymi skupienia, takimi jak na przykład joga, tai chi czy gry zespołowe, mogą wspierać rozwój umiejętności społecznych oraz samokontrolę. Z mojego doświadczenia wynika, że dzieci z ADHD często lepiej funkcjonują w środowisku, które pozwala im na wyrażenie energii w kontrolowany sposób. Wprowadzenie elementów koncentracji do aktywności ruchowych pomaga im skupić się na zadaniu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w terapii zajęciowej. Takie podejście jest zalecane przez specjalistów i oparte na badaniach wskazujących na pozytywne efekty ruchu w kontekście zdrowia psychicznego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej