Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 14:04
Data zakończenia: 13 maja 2025 14:31

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jeżeli w trakcie remontu czas pracy na wykonanie 100 m² tynku wynosi 35 r-g, to ile czasu będzie potrzebne na otynkowanie ścian pomieszczenia o wymiarach 5×6 m i wysokości 3 m?

A. 31,5 r-g

B. 35,0 r-g

C. 10,5 r-g

D. 23,1 r-g

Odpowiedzi 31,5 r-g, 10,5 r-g oraz 35,0 r-g zawierają błędy w obliczeniach lub w interpretacji danych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, osoba mogła źle ocenić powierzchnię pomieszczenia lub pomylić jednostki miary. Powierzchnia ścian nie może być obliczana bez uwzględnienia wszystkich czterech ścian, co jest kluczowe w obliczeniach remontowych. Przykładowo, niektóre osoby mogą pomyśleć, że wystarczy pomnożyć długość przez wysokość jedynie dwóch ścian, co daje zaniżoną powierzchnię. Druga odpowiedź, 10,5 r-g, może wynikać z błędnych proporcji czasowych, co wskazuje na brak zrozumienia, jak dokładnie obliczyć czas robocizny w stosunku do powierzchni. Natomiast odpowiedź 35,0 r-g sugeruje, że osoba przyjęła nieprawidłowe założenie, iż całkowity czas robocizny na pokrycie 100 m² jest równy czasowi na pokrycie mniejszej powierzchni, co jest nieprawidłowe. W takim przypadku powinno się stosować proporcje, by dostosować czas do rzeczywistej powierzchni, co jest niezbędne w każdej pracy budowlanej. Wnioskując, kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi wzorami i metodami oraz odpowiednie rozumienie proporcji, co jest fundamentalną umiejętnością w tej branży.

Pytanie 2

Zgodnie z zaleceniami producenta, z 25 kg zaprawy można uzyskać 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Jaką ilość zaprawy należy przygotować do otynkowania ścian pomieszczenia o powierzchni 56,7 m², aby osiągnąć tynk o tej samej grubości?

A. 10 125 kg

B. 1 012,5 kg

C. 101,25 kg

D. 10,125 kg

Właściwe obliczenie ilości zaprawy wymaga uwzględnienia zarówno powierzchni tynkowanej jak i wydajności zaprawy. Z instrukcji producenta wiemy, że 25 kg zaprawy pokrywa 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do pokrycia 56,7 m², najpierw obliczamy, ile m² można pokryć 1 kg zaprawy, co wynosi 1,4 m²/25 kg = 0,056 m²/kg. Następnie mnożymy tę wartość przez 56,7 m², co daje 1 012,5 kg zaprawy. Użycie dokładnych obliczeń jest istotne w praktyce budowlanej, aby uniknąć niedoborów lub nadmiaru materiału, co może wpływać na koszty i terminy realizacji. W branży budowlanej zaleca się również uwzględnianie niewielkiego zapasu materiału, aby pokryć ewentualne straty czy błędy przy aplikacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi.

Pytanie 3

Określona stawka robocizny za 1 m²wykonania tynku maszynowego cementowo-wapiennego wynosi 20 zł, natomiast koszt materiałów to 15 zł/ m². Oblicz całkowity wydatek na tynkowanie 300 m²ścian?

A. 15 000 zł

B. 4 500 zł

C. 6 000 zł

D. 10 500 zł

Aby obliczyć całkowity koszt tynkowania 300 m² ścian, należy uwzględnić zarówno stawkę robocizny, jak i koszt materiału. Stawka robocizny za 1 m² wynosi 20 zł, co w przypadku 300 m² daje 300 m² * 20 zł/m² = 6000 zł. Koszt materiału wynosi 15 zł za m², co dla 300 m² daje 300 m² * 15 zł/m² = 4500 zł. Sumując te dwa koszty, otrzymujemy całkowity koszt tynkowania: 6000 zł + 4500 zł = 10500 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami budowlanymi, gdzie często dzieli się koszty na robociznę i materiały. Wiedza o tym, jak obliczać całkowite koszty projektów budowlanych, jest niezwykle ważna dla planowania budżetu oraz negocjacji z podwykonawcami. Pozwala to na precyzyjne oszacowanie wydatków oraz optymalizację kosztów, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 4

Tynki doborowe to tynki standardowe

A. trójwarstwowymi o równej i bardzo gładkiej powierzchni

B. trójwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

C. dwuwarstwowymi o równej i gładkiej powierzchni

D. dwuwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

Wybór tynków dwuwarstwowych, jak sugerują niektóre odpowiedzi, jest niezgodny z definicją tynków doborowych, które wymagają zaawansowanego podejścia w budowie. Tynki dwuwarstwowe składają się z warstwy podkładowej oraz wykończeniowej, co nie zapewnia takich samych właściwości funkcjonalnych i estetycznych, jak tynki trójwarstwowe. Warstwa zbrojona, obecna w tynkach trójwarstwowych, ma na celu nie tylko wzmocnienie struktury, ale również poprawę izolacyjności akustycznej i termicznej, co jest kluczowe w budynkach mieszkalnych i komercyjnych. Ponadto, tynki dwuwarstwowe zazwyczaj prowadzą do uzyskania powierzchni mniej gładkiej, co może skutkować problemami przy dalszym wykańczaniu ścian. Odrzucenie tynków gładkich w kontekście tynków doborowych wskazuje na niedostateczne zrozumienie istoty tych systemów. Wiele osób myli także tynki gładkie z tynkami o powierzchni szorstkiej, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich zastosowania i właściwości. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby zrozumieć różnice między różnymi typami tynków oraz ich wpływ na jakość wykończenia wnętrz. Zastosowanie niewłaściwego typu tynku może nie tylko obniżyć estetykę pomieszczenia, ale także wpłynąć na jego trwałość oraz energooszczędność.

Pytanie 5

Korzystając z instrukcji producenta, określ liczbę worków gipsu, która będzie potrzebna do uzyskania 180 litrów zaprawy.

Instrukcja producenta
Gips tynkarski ręczny
OPAKOWANIE: worki papierowe 25 kg
DANE TECHNICZNE: proporcje składników 15 l wody na 25 kg gipsu tynkarskiego ręcznego
WYDAJNOŚĆ: na 120 l zaprawy – 100 kg gipsu
ZUŻYCIE: 0,85 kg na 1m² na każdy 1 mm grubości tynku

A. 4 worki.

B. 6 worków.

C. 8 worków.

D. 5 worków.

Wybór złej liczby worków gipsu, jak 5, 4 czy 8, zazwyczaj bierze się z nieporozumień w przeliczeniach między objętością a wagą. Na przykład, myśląc, że 5 worków wystarczy na 180 litrów, można łatwo się pomylić, bo każdy worek ma ograniczoną ilość zaprawy. 4 worki to też za mało, co pokazuje, że nie rozumiesz, że 180 litrów to więcej materiału. Z kolei 8 worków może wskazywać, że przeciągnąłeś z obliczeniami, co generuje niepotrzebne wydatki. Moim zdaniem, żeby uniknąć takich rzeczy, warto zawsze robić dokładne wyliczenia i korzystać ze standardów dotyczących przechowywania i mieszania gipsu. W budowlance dobrze jest nie tylko używać odpowiednich materiałów, ale także umieć je policzyć, żeby zmniejszyć koszty i ryzyko błędów w projektach. Przed zakupami materiałów zawsze lepiej zrobić porządne obliczenia i sprawdzić instrukcje producenta.

Pytanie 6

Aby mechanicznie przygotować zaprawę murarską z objętościowym dozowaniem składników na budowie, jakie narzędzia są konieczne?

A. wiadro, betoniarka, łopata

B. betoniarka, łopata, sito

C. wiadro, kasta na zaprawę, łopata

D. betoniarka, taczka, sito

Odpowiedź 'wiadro, betoniarka, łopata' jest prawidłowa, ponieważ każda z tych trzech pozycji odgrywa kluczową rolę w procesie przygotowania zaprawy murarskiej na placu budowy. Betoniarka służy do mechanicznego mieszania zaprawy, co zapewnia jednorodność i odpowiednią konsystencję mieszanki. Użycie betoniarki jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ ręczne mieszanie często prowadzi do nierównomiernego rozkładu składników. Wiadro jest niezbędne do pomiaru objętości składników, co umożliwia precyzyjne dozowanie materiałów, takich jak cement, piasek i woda. Łopata natomiast jest używana do transportu oraz rozkładania zaprawy, co jest istotne w procesie budowy. Przy odpowiednim użyciu tych narzędzi można znacznie zwiększyć efektywność i jakość wykonania prac murarskich, a także zminimalizować ryzyko błędów związanych z proporcjami składników. W praktyce, na budowie, niezwykle istotne jest również przestrzeganie standardów jakości i bezpieczeństwa, co wymaga odpowiedniego wyposażenia w niezbędne narzędzia.

Pytanie 7

Jeśli wydano 1 000 zł na materiały, a wydatki na robociznę stanowią 80 % kosztów materiałów, to całkowite koszty robocizny i materiałów wynoszą

A. 1 200 zł

B. 1 020 zł

C. 1 080 zł

D. 1 800 zł

Aby obliczyć łączne koszty robocizny i materiałów, należy najpierw określić wysokość kosztów robocizny, które wynoszą 80% od wartości zakupionych materiałów. Koszty materiałów wynoszą 1 000 zł, więc 80% z tej kwoty obliczamy jako 0,8 * 1 000 zł, co daje 800 zł. Następnie dodajemy te koszty do kosztów materiałów, co daje 1 000 zł + 800 zł = 1 800 zł. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania kosztami, które zalecają dokładne wyliczanie wszystkich wydatków związanych z projektem. W kontekście budżetowania, istotne jest uwzględnianie nie tylko bezpośrednich kosztów materiałów, ale także kosztów robocizny, co pozwala na uzyskanie pełnego obrazu finansowego projektu. Przykładem zastosowania tego typu obliczeń jest planowanie budowy, gdzie można oszacować całkowite wydatki przed rozpoczęciem prac, co wpływa na lepsze zarządzanie budżetem.

Pytanie 8

Powierzchnia gipsowa, która ma być poddana tynkowaniu, musi być

A. porysowana i nawilżona

B. porysowana i sucha

C. gładka i nawilżona

D. gładka i sucha

Prawidłowe przygotowanie podłoża gipsowego do tynkowania jest kluczowym aspektem, który może zostać zignorowany przy błędnej interpretacji wymagań. Odpowiedzi, które sugerują gładkie i suche podłoże, opierają się na mylnym założeniu, że idealnie gładka powierzchnia zapewnia najlepszą adhezję. W rzeczywistości, brak jakiejkolwiek faktury na podłożu gipsowym skutkuje mniejszą powierzchnią styku, co może prowadzić do łatwego odrywania się tynku. Gdy podłoże jest suche, tynk może wchłonąć wilgoć z gipsu zbyt szybko, co może prowadzić do pęknięć i niestabilności. Porysowanie powierzchni gipsowej jest zatem fundamentalne, ponieważ zwiększa ona powierzchnię styku i poprawia właściwości klejące. Z kolei odpowiedzi sugerujące, że podłoże powinno być porysowane i zwilżone, lecz przy jednoczesnym wskazaniu na jego porysowanie bez nawilżenia, również są błędne. Wysoka wilgotność jest kluczowa w procesie wiązania tynku. Zbyt duże wysuszenie podłoża przez porysowanie bez odpowiedniego nawilżenia może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń tynku. Dlatego, aby zapewnić estetyczne i trwałe wykończenie, należy przestrzegać standardów budowlanych dotyczących przygotowania podłoża, które zalecają stosowanie nawilżania przed aplikacją tynku, co jest praktyką zgodną z normami branżowymi.

Pytanie 9

Zaprawy murarskie ogólnego zastosowania, produkowane na małych budowach, przygotowuje się w sposób

A. węzła betoniarskiego

B. agregatu tynkarskiego

C. betoniarki wolnospadowej

D. wiertarki z mieszadłem

Betoniarka wolnospadowa jest odpowiednim narzędziem do sporządzania zapraw murarskich ogólnego przeznaczenia, szczególnie na małych budowach. Jej konstrukcja pozwala na efektywne mieszanie składników zaprawy, takich jak cement, piasek i woda, co zapewnia jednorodność i odpowiednią konsystencję mieszanki. W betoniarce wolnospadowej materiały są wprowadzane do bębna, który obraca się, umożliwiając ich swobodne mieszanie. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami budowlanymi, które podkreślają znaczenie używania odpowiednich narzędzi do uzyskania wysokiej jakości materiałów budowlanych. W sytuacjach, gdzie wydajność i jakość mieszanki są kluczowe, betoniarka wolnospadowa staje się idealnym wyborem, pozwalając na produkcję większej ilości zaprawy w krótkim czasie, co jest szczególnie istotne w przypadku prac wymagających dużej ilości zaprawy, takich jak murowanie. Dodatkowo, użycie betoniarki zmniejsza ryzyko błędów ludzkich w procesie mieszania, co przyczynia się do lepszej jakości końcowego produktu.

Pytanie 10

Jakie działania powinny być podjęte jako pierwsze przed nałożeniem suchego tynku na nierównomierne podłoże ściany z cegły kratówki?

A. Uformować pasy kierunkowe z zaprawy cementowo-wapiennej

B. Zastosować na ścianie warstwę gładzi gipsowej

C. Nałożyć zaprawę gipsową na płyty suchego tynku i mocno je przycisnąć do podłoża

D. Wykonać na ścianie placki "marki"

Wykonanie placków 'marki' na nierównym podłożu ściany z cegły kratówki to kluczowy krok przed montażem płyt suchego tynku. Placki te służą jako punkty odniesienia, które ułatwiają wyrównanie powierzchni oraz zapewniają odpowiednią przyczepność dla kolejnych warstw. Ustanowienie placków jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach budowlanych, które podkreślają znaczenie przygotowania podłoża pod każde prace wykończeniowe. Przykładowo, przygotowanie podłoża w ten sposób pozwala na zminimalizowanie ryzyka pęknięć i odspojenia tynku od ściany, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów porowatych, jak cegła. Zastosowanie placków 'marki' w praktyce jest często realizowane przy użyciu zaprawy cementowej, co zwiększa stabilność i trwałość wykończenia. Dobrą praktyką jest także weryfikacja pionu i poziomu placków przed nałożeniem kolejnych warstw, co zapewnia długotrwałe efekty wykończeniowe.

Pytanie 11

Rozbiórkę ręczną stropu trzeba zacząć od

A. skucia wypełnienia stropu

B. skucia tynku z sufitu

C. podstemplowania stropu

D. wycięcia belek wzdłuż ścian

Ręczna rozbiórka stropu wymaga staranności i właściwego podejścia, aby zapewnić bezpieczeństwo i minimalizować ryzyko uszkodzeń. Rozpoczęcie prac od skucia tynku z sufitu jest kluczowe, ponieważ tynk nie tylko pełni funkcję estetyczną, ale również może wpływać na stabilność całej konstrukcji. Usunięcie tynku pozwala na dokładną ocenę stanu stropu oraz na identyfikację ewentualnych uszkodzeń. Dobrą praktyką jest również zabezpieczenie przestrzeni roboczej przed opadami tynku, co zwiększa bezpieczeństwo pracy. Podczas wykonywania tego etapu warto stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, takie jak kaski, okulary ochronne oraz maski przeciwpyłowe, aby zminimalizować ryzyko obrażeń. Warto również korzystać z narzędzi dostosowanych do danego materiału, co ułatwi pracę oraz poprawi jej efektywność.

Pytanie 12

Na podstawie danych z KNR oblicz, ile pustaków ceramicznych Max220 potrzeba do wymurowania ścian o grubości 19 cm i powierzchni 35 m².

Nakłady na 1 m² ścian wykonanych z pustaków ceramicznych Max220 (wyciąg z KNR)
Grubość ścian	Liczba pustaków
19 cm	14,90 sztuk
39 cm	22,40 sztuk

A. 522 szt.

B. 784 szt.

C. 665 szt.

D. 426 szt.

Odpowiedź 522 szt. jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte na danych z KNR (Katalog Norm Rzeczowych) wskazują, że do wymurowania ściany o grubości 19 cm i powierzchni 35 m² potrzeba 14,90 pustaków ceramicznych Max220 na każdy metr kwadratowy. Aby uzyskać całkowitą ilość pustaków, wystarczy pomnożyć tę wartość przez powierzchnię ściany: 14,90 szt./m² x 35 m² = 521,5 szt. Zgodnie z dobrymi praktykami budowlanymi, zawsze zaokrąglamy do najbliższej pełnej liczby, co w tym przypadku daje 522 sztuki. Dobrze jest również uwzględnić ewentualny zapas materiałów budowlanych na wypadek uszkodzeń czy błędów podczas montażu. W praktyce, znajomość tych zasad jest niezbędna do efektywnego planowania i zarządzania projektami budowlanymi, co pozwala uniknąć opóźnień i dodatkowych kosztów.

Pytanie 13

Stosunek objętościowy 1:3:12 określa składniki zaprawy cementowo-glinianej M 0,6:

A. cement: woda: zawiesina gliniana

B. cement: piasek: zawiesina gliniana

C. cement: zawiesina gliniana: woda

D. cement: zawiesina gliniana: piasek

Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, z wyjątkiem poprawnej, wykazują fundamentalne błędy dotyczące składników zaprawy cementowo-glinianej. W pierwszej odpowiedzi, 'cement: zawiesina gliniana: woda', następuje błędne przypisanie miejsca wody w proporcjach. Woda nie jest głównym składnikiem w omawianej proporcji, a jej rola ogranicza się do aktywacji reakcji chemicznych w zaprawie. Zbyt duża ilość wody może prowadzić do obniżenia wytrzymałości i trwałości zaprawy, co jest sprzeczne z normami budowlanymi. Kolejna odpowiedź, 'cement: piasek: zawiesina gliniana', pomija kluczowy element, jakim jest zawiesina gliniana, która ma istotne znaczenie dla właściwości zaprawy, takich jak plastyczność czy zdolność do wiązania. Dodatkowo, piasek w tej odpowiedzi został uwzględniony w niewłaściwej ilości, co negatywnie wpływa na stosunek masowy. Wreszcie, odpowiedź 'cement: woda: zawiesina gliniana' nie odzwierciedla rzeczywistego zastosowania składników w zaprawie, co może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w praktyce budowlanej. Te błędy myślowe wynikają z niedostatecznego zrozumienia roli każdego składnika w zaprawie, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności konstrukcji.

Pytanie 14

Wykończenie powierzchni tynku zwykłego klasy IVf polega na

A. dociśnięciu świeżej zaprawy za pomocą packi.

B. zatarciu świeżej zaprawy packą obłożoną filcem.

C. przeszlifowaniu stwardniałej zaprawy osełką.

D. przetarciu stwardniałej zaprawy ząbkowaną cykliną.

Zatarcie świeżej zaprawy packą obłożoną filcem jest prawidłowym procesem wykończenia tynku zwykłego kategorii IVf. Ta technika ma na celu uzyskanie gładkiej, estetycznej powierzchni, która będzie dobrze współpracować z późniejszymi warstwami wykończeniowymi, takimi jak farby czy tynki dekoracyjne. Packa obłożona filcem pozwala na równomierne rozprowadzenie zaprawy, a także wygładzenie jej powierzchni, co jest kluczowe dla uzyskania właściwej przyczepności i trwałości. Użycie filcu zmniejsza ryzyko powstawania rys i innych uszkodzeń, co przekłada się na lepszy efekt końcowy. Dobrą praktyką jest wykonanie zatarcia po około 24 godzinach od nałożenia zaprawy, kiedy materiał jest jeszcze wystarczająco wilgotny, ale już na tyle stwardniały, by można było z nim pracować. Standardy budowlane wskazują, że odpowiednie wykończenie tynku ma kluczowe znaczenie dla jego funkcji ochronnych i estetycznych, dlatego warto stosować sprawdzone metody i materiały.

Pytanie 15

Na podstawie fragmentu instrukcji wskaż, którym narzędziem i w jaki sposób nakłada się tynk mozaikowy na przygotowane podłoże.

Instrukcja producenta tynku mozaikowego (fragment)
Tynk przed zastosowaniem wymaga jedynie dokładnego przemieszania w opakowaniu. Potrzebne narzędzia to stalowa paca, na którą z wiadra nakłada się masę tynkarską za pomocą szpachelki lub łopatki. Następnie masę naciąga się równomiernie na podłoże ruchami od dołu ku górze, warstwą o grubości kruszywa. Nałożony tynk należy wygładzać lekko pochyloną pacą stale w tym samym kierunku, co pozwoli uzyskać jednolitą i gładką powierzchnię gotowej wyprawy tynkarskiej.(...)

Instrukcja producenta tynku mozaikowego
(fragment)

Tynk przed zastosowaniem wymaga jedynie dokładnego przemieszania w opakowaniu. Potrzebne narzędzia to stalowa paca, na którą z wiadra nakłada się masę tynkarską za pomocą szpachelki lub łopatki. Następnie masę naciąga się równomiernie na podłoże ruchami od dołu ku górze, warstwą o grubości kruszywa. Nałożony tynk należy wygładzać lekko pochyloną pacą stale w tym samym kierunku, co pozwoli uzyskać jednolitą i gładką powierzchnię gotowej wyprawy tynkarskiej.(...)

A. Pacą stalową, równomiernie ruchami od dołu ku górze.

B. Szpachelką, równomiernie ruchami od góry do dołu.

C. Łopatką, ruchami od góry do dołu.

D. Pacą styropianową, ruchami od dołu do góry.

Poprawna odpowiedź to nakładanie tynku mozaikowego pacą stalową, co jest zgodne z zaleceniami producenta. Użycie pacą stalową pozwala na równomierne rozprowadzenie masy tynkarskiej na podłożu, co jest kluczowe dla uzyskania gładkiej i estetycznej powierzchni. Ruchy od dołu ku górze zapewniają, że tynk dobrze przylega do podłoża, co minimalizuje ryzyko pęcherzyków powietrza i innych niedoskonałości. Zastosowanie tego narzędzia jest uzasadnione, ponieważ stalowa paca jest sztywniejsza niż inne narzędzia, co umożliwia lepsze wygładzenie tynku. Dodatkowo, przy wygładzaniu tynku, paca powinna być lekko pochylona, co sprzyja równomiernemu rozłożeniu materiału. W praktyce, kluczowym elementem jest również odpowiednia technika nakładania, która uwzględnia kąt nachylenia narzędzia oraz siłę nacisku, co ma bezpośredni wpływ na jakość i trwałość wykonanej wyprawy tynkarskiej. Przestrzeganie tych zasad nie tylko podnosi estetykę wykończenia, ale także wpływa na trwałość i właściwości użytkowe tynku.

Pytanie 16

O odklejaniu się tynku od podłoża świadczą

A. widoczne na tynku pęknięcia

B. głuchy dźwięk przy ostukiwaniu tynku młotkiem

C. łatwość zarysowania tynkowej powierzchni ostrym narzędziem

D. widoczne na tynku zgrubienia

Głuchy odgłos przy ostukiwaniu tynku młotkiem jest najważniejszym wskaźnikiem odwarstwienia tynku od podłoża. Taki dźwięk wskazuje na obecność pustek powietrznych, które powstały w wyniku słabego przylegania tynku do podłoża, co często jest efektem niewłaściwego przygotowania podłoża przed nałożeniem tynku lub nieodpowiednich warunków podczas aplikacji. Dobrą praktyką budowlaną jest przeprowadzanie testu ostukiwania w celu identyfikacji potencjalnych problemów z odwarstwieniem. W przypadku wykrycia odwarstwienia, zaleca się usunięcie luźnego tynku, a następnie przemyślane przygotowanie powierzchni oraz nałożenie nowego tynku, aby zapewnić jego trwałość i funkcjonalność. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na specyfikacje producentów tynków oraz lokalne normy budowlane, które mogą dostarczyć cennych wskazówek dotyczących odpowiednich materiałów i technik aplikacji, co przyczyni się do minimalizacji ryzyka odwarstwienia w przyszłości.

Pytanie 17

Jak powinny wyglądać spoiny w murach z kanałami dymowymi?

A. niekompletne i równo wykończone od wnętrza kanału

B. kompletne i nierówno wykończone od wnętrza kanału

C. kompletne i równo wykończone od wnętrza kanału

D. niekompletne i nierówno wykończone od wnętrza kanału

Spoiny w murach z kanałami dymowymi powinny być pełne i gładko wyrównane od wnętrza kanału, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych oraz normami technicznymi. Pełne spoiny zapewniają odpowiednią szczelność, co jest kluczowe w kontekście odprowadzania spalin i dymu. Gładkie wyrównanie spoin zapobiega osadzaniu się zanieczyszczeń oraz minimalizuje ryzyko tworzenia się miejsc, w których może dochodzić do gromadzenia się sadzy, co z kolei mogłoby prowadzić do zatorów w kominie. Przykładem zastosowania tych zasad jest budowa systemów kominowych w domach jednorodzinnych, gdzie odpowiednie wykonanie spoin wpływa na bezpieczeństwo użytkowania pieców oraz efektowność odprowadzania spalin. W kontekście norm, odpowiednie dokumenty, takie jak PN-EN 12056 dotyczące systemów kominowych, podkreślają znaczenie pełnych i gładkich połączeń w zachowaniu bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji kominowych.

Pytanie 18

Ile maksymalnie godzin od momentu przygotowania należy wykorzystać zaprawę cementowo-wapienną?

A. 3 godzin

B. 5 godzin

C. 8 godzin

D. 2 godzin

Odpowiedź '3 godzin' jest prawidłowa, ponieważ zaprawa cementowo-wapienna powinna być zużyta w ciągu maksymalnie trzech godzin od momentu jej przygotowania. W tym czasie zachowuje odpowiednią konsystencję oraz właściwości robocze, co jest kluczowe dla osiągnięcia wymaganej wytrzymałości i trwałości. Po upływie tego terminu zaprawa zaczyna twardnieć, co skutkuje utratą zdolności do dalszego formowania i aplikacji. W praktyce, w przypadku wykonywania tynków, murów czy wypełnień, zachowanie tego czasu ma kluczowe znaczenie dla jakości finalnego produktu. Warto również pamiętać, że w warunkach wysokiej temperatury lub przy intensywnej wentylacji czas ten może być skrócony, dlatego zaleca się bieżące monitorowanie warunków pracy. Dobrą praktyką jest przygotowanie mniejszych ilości zaprawy, które można wykorzystać w pełni w wyznaczonym czasie, co minimalizuje straty materiałowe i zapewnia lepsze wyniki zastosowania. W zgodzie z normami PN-EN 998-1, które regulują zastosowanie zapraw murarskich, należy ściśle przestrzegać zalecanych terminów wykorzystania materiałów budowlanych.

Pytanie 19

Aby przygotować 1 worek (25 kg) zaprawy tynkarskiej, trzeba zastosować

A. agregat tynkarski

B. betoniarkę wolnospadową

C. betoniarkę przeciwbieżną

D. wiertarkę z mieszadłem

Betoniarka przeciwbieżna do mieszania zaprawy tynkarskiej to nie najlepszy wybór. Ta maszyna jest raczej przystosowana do dużych ilości betonu, a nie do tynków. Betoniarka działa na zasadzie przeciwstawnych ruchów bębna i jest ok, ale jej jakość mieszanki tynkarskiej może być kiepska. Przy zaprawach ważne jest, żeby uzyskać jednorodną konsystencję, a z betoniarką czasem mogą być z tym problemy. Agregaty tynkarskie, mimo że są do aplikacji tynków, nie służą do początkowego mieszania. W sumie używa się ich do transportu gotowej zaprawy, a nie do jej przygotowania. Betoniarki wolnospadowe też najlepiej nie używać do takich cienkich materiałów, jak tynki, bo są raczej zbudowane do betonu. To typowy błąd, że myślisz, że każde urządzenie do mieszania można stosować zamiennie, a tak nie jest. Nieodpowiednie narzędzie do rozrabiania zaprawy może spowodować różne problemy, jak trudności w aplikacji, brzydki wygląd tynku, a nawet obniżoną trwałość. Lepiej postawić na to, co jest przeznaczone do tynków!

Pytanie 20

Przygotowanie kruszywa naturalnego do wytworzenia zaprawy tynkarskiej, która ma być użyta do nałożenia tynku zwykłego, polega na

A. ustaleniu gęstości pozornej kruszywa

B. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 2 mm

C. ustaleniu stopnia zagęszczenia kruszywa

D. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 5 mm

Przesianie kruszywa przez sito o oczkach 2 mm jest kluczowym etapem w przygotowaniu zaprawy tynkarskiej przeznaczonej do wykonania narzutu tynku zwykłego. Użycie sita o takiej wielkości oczek pozwala na usunięcie większych zanieczyszczeń oraz fragmentów kruszywa, które mogłyby negatywnie wpłynąć na właściwości mechaniczne i estetyczne gotowego tynku. Zastosowanie właściwego rozmiaru kruszywa jest zgodne z normami budowlanymi, które wskazują, że do zapraw tynkarskich powinno się używać kruszywa o odpowiednich uziarnieniach, aby zapewnić optymalną przyczepność i jednorodność zaprawy. Przesiewanie kruszywa ma także na celu poprawę jego jednorodności, co jest istotne dla uzyskania stabilnych właściwości tynków oraz zapobiega pojawianiu się pęknięć. W praktyce, w zależności od wymagań projektu, można przeprowadzać dodatkowe testy, aby określić, czy wybrane kruszywo spełnia normy jakościowe, co przyczynia się do długotrwałych i estetycznych efektów końcowych w budownictwie.

Pytanie 21

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ maksymalną odległość, w której należy wykonać szczeliny dylatacyjne w ścianie jednowarstwowej wymurowanej z pustaków ceramicznych, o spoinach pionowych niewypełnionych.

Rodzaj muru	Odległości L_d między szczelinami dylatacyjnymi (w metrach) w ścianach
	szczelinowych		jedno- lub dwuwarstwowych o spoinach pionowych
	warstwa zewnętrzna	warstwa wewnętrzna	wypełnionych	niewypełnionych
Z elementów ceramicznych	12	40	30	25
Z innych elementów murowych	8	30	25	20

A. 12 metrów.

B. 30 metrów.

C. 25 metrów.

D. 20 metrów.

Wybór odpowiedzi 25 metrów jako maksymalnej odległości, w której należy wykonać szczeliny dylatacyjne w ścianie jednowarstwowej wymurowanej z pustaków ceramicznych, jest zgodny z danymi zawartymi w tabeli. Zgodnie z normami budowlanymi, dylatacje są niezbędne w konstrukcjach, aby zminimalizować ryzyko pęknięć wynikających z rozszerzalności cieplnej materiałów. W przypadku ścian z pustaków ceramicznych, które mają spoiny pionowe niewypełnione, odległość 25 metrów to standardowy parametr, który zapewnia odpowiednią elastyczność konstrukcji oraz umożliwia neutralizację naprężeń. Przykładowo, w praktyce budowlanej zastosowanie dylatacji co 25 metrów jest efektywnym rozwiązaniem, które jest stosowane w projektach budowlanych zarówno dla budynków mieszkalnych, jak i komercyjnych. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na zalecenia w normach PN-EN 1996-1-1, które podkreślają znaczenie takiego rozkładu dylatacji w kontekście trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 22

Najdłuższy czas przydatności do użycia, licząc od momentu połączenia składników, posiada zaprawa

A. cementowo-gliniana

B. cementowa

C. wapienno-cementowa

D. wapienna

Wybór zaprawy cementowej jako najbardziej odpowiedniej nie jest uzasadniony, ponieważ zaprawy cementowe, choć bardzo wytrzymałe i szybkoschnące, mają znacznie krótszy czas przydatności do użycia po zmieszaniu niż zaprawy wapienne. W przypadku zaprawy cementowej, proces wiązania zachodzi w ciągu kilku godzin, co ogranicza czas, w którym można ją skutecznie zastosować. Co więcej, gdy zaprawa cementowa zaczyna twardnieć, staje się znacznie mniej plastyczna, co utrudnia jej aplikację. Podobnie, zaprawy wapienno-cementowe, choć łączą cechy obu materiałów, nadal są ograniczone czasowo przez właściwości cementu. Zaprawa cementowo-gliniana także nie jest odpowiednia, ponieważ glina, w połączeniu z cementem, ma tendencję do wydłużania czasu wiązania, co nie jest korzystne w kontekście praktycznym. Najczęstsze błędy myślowe przy wyborze tych zapraw polegają na przesadnym akcentowaniu ich wytrzymałości, przy jednoczesnym bagatelizowaniu ich właściwości czasowych. W praktyce, wybór odpowiedniego materiału budowlanego powinien bazować na zrozumieniu specyficznych właściwości, zastosowania oraz wymagań projektu, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i efektywności konstrukcji.

Pytanie 23

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile zaprawy potrzeba do wymurowania czterech prostokątnych filarów o wymiarach 38×38 cm i wysokości 3,0 m każdy, na zaprawie cementowo-wapiennej.

Słupy i filary międzyokienne z cegieł budowlanych pełnych
Nakłady na 1 m			Tabela 0124 (fragment)
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filary prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach w cegłach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1	1×1½	1½×1½	1½×2	2×2	2×2½	2½×2½
a	c	e	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciągi	m-g	0,10	0,15	0,25	0,43	0,43	0,53	0,67

A. 0,444 m3

B. 0,276 m3

C. 0,588 m3

D. 0,828 m3

W przypadku udzielenia innej odpowiedzi, może to wynikać z kilku typowych błędów obliczeniowych lub nieporozumień dotyczących metodyki obliczeń. Na przykład, jeżeli wzięto pod uwagę objętość jednego filaru bez uwzględnienia zaprawy, z pewnością uzyskano zaniżoną wartość. Istnieje również ryzyko nieuwzględnienia współczynnika, który wskazuje na objętość zaprawy w stosunku do muru, co w efekcie prowadzi do błędnych oszacowań. W praktyce budowlanej ważne jest, aby nie tylko zmierzyć wymiary, ale także zrozumieć, jak różne materiały współdziałają w konstrukcji. Kolejnym błędem jest błędne przeliczenie jednostek miar, co często zdarza się przy przejściu z centymetrów na metry. W szczególności, w przypadku budowy, należy upewnić się, że wszystkie wymiary są spójne i poprawnie przeliczone na jednostki metryczne. Zrozumienie, jak poszczególne elementy konstrukcyjne wpływają na całość, jest kluczowe. Aby uniknąć pomyłek, należy korzystać z aktualnych norm budowlanych oraz dobrych praktyk, takich jak standardy PN-EN dotyczące materiałów budowlanych, które dostarczają wytycznych w zakresie obliczania ilości materiałów. To ważne, aby nie tylko dążyć do uzyskania poprawnych wyników, ale także rozumieć, jak te obliczenia wpływają na kosztorys, jakość wykonania i trwałość obiektu budowlanego.

Pytanie 24

Z przedstawionego fragmentu rozporządzenia wynika, że budynek biurowy, który ma 9 kondygnacji nadziemnych o wysokości 3,00 m każda, a jego parter usytuowany jest 0,80 m nad poziomem terenu, należy do budynków.

Rozporządzenie ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (fragment)

W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się następujący podział budynków na grupy wysokości:
1. niskie (N) — do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie,
2. średniowysokie (SW) — ponad 12 m do 25 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 4 do 9 kondygnacji nadziemnych włącznie,
3. wysokie (W) — ponad 25 m do 55 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji nadziemnych włącznie,
4. wysokościowe (WW) — powyżej 55 m nad poziomem terenu.

A. niskich.

B. wysokościowych.

C. wysokich.

D. średniowysokich.

Budynek biurowy, który ma 9 kondygnacji i każda z nich mierzy 3 metry, osiąga całkowitą wysokość 27 metrów. To sprawia, że możemy go uznać za budynek wysoki według przepisów. Wysokie budynki to te, które mają więcej niż 25 metrów, ale mniej niż 55. Dlatego klasyfikacja budynków pod względem ich wysokości jest ważna, zwłaszcza przy projektowaniu lub budowie. Np. odpowiednie normy budowlane, jak PN-EN 1991-1-4, mówią o tym, jak budynek powinien znosić siłę wiatru, co jest mega istotne dla bezpieczeństwa. W przypadku wysokich budynków trzeba też zwrócić uwagę na ewakuację i instalacje przeciwpożarowe, a także na to, jak budynek jest zaprojektowany w kontekście ochrony środowiska czy efektywności energetycznej. Dobrze jest zrozumieć te zasady, bo pomagają one architektom i inżynierom w tworzeniu bezpiecznych i funkcjonalnych konstrukcji.

Pytanie 25

Podczas budowy ściany o wysokości do 2,5 m konieczne jest użycie rusztowania

A. na kozłach

B. na wysuwnicach

C. wiszącego

D. ramowego

Odpowiedzi 'wiszącego', 'na wysuwnicach' oraz 'ramowego' są niewłaściwe w kontekście murowania ściany o wysokości do 2,5 m. Użycie rusztowania wiszącego w takiej sytuacji jest niepraktyczne, ponieważ jego zastosowanie ogranicza się głównie do elewacji budynków oraz prac, gdzie dostęp z poziomu terenu jest utrudniony. Tego typu rusztowania nie zapewniają wystarczającej stabilności przy pracy z ciężkimi materiałami budowlanymi, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Z kolei rusztowania na wysuwnicach, choć przydatne w określonych zastosowaniach, nie są rekomendowane do standardowego murowania ścian, ponieważ ich mechanizm ruchu może być nieodpowiedni dla prac wymagających precyzji. Wreszcie, rusztowania ramowe, mimo że znajdują zastosowanie w wielu sytuacjach budowlanych, w przypadku ścian o wysokości do 2,5 m są często mniej elastyczne i trudniejsze w montażu niż kozły. Często błędnie zakłada się, że bardziej skomplikowane rusztowania są zawsze lepszym rozwiązaniem, jednak w praktyce przy prostych pracach budowlanych, takich jak murowanie, prostota i stabilność kozłów są kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności pracy.

Pytanie 26

Aby zrealizować izolację termiczną ścian, należy wykorzystać

A. styropian, wełnę mineralną

B. wełnę mineralną, emulsję asfaltową

C. styropian, papę

D. wełnę mineralną, masy bitumiczne

Izolacja cieplna ścian jest kluczowym elementem skutecznego zarządzania energią w budynków. Wybór odpowiednich materiałów izolacyjnych, takich jak styropian i wełna mineralna, wynika z ich doskonałych właściwości termoizolacyjnych. Styropian, znany z niskiego współczynnika przewodzenia ciepła, jest lekki, łatwy w obróbce i stosunkowo tani. Jego zastosowanie w izolacji ścian zewnętrznych pozwala na znaczną redukcję strat ciepła, co przekłada się na niższe koszty ogrzewania. Wełna mineralna z kolei charakteryzuje się nie tylko dobrą izolacyjnością termiczną, ale również akustyczną, a także odpornością na ogień. Dzięki tym właściwościom, stosowanie obu materiałów w połączeniu pozwala na stworzenie kompleksowego systemu izolacji, który nie tylko poprawia komfort cieplny, ale także spełnia wymagania norm budowlanych i standardów efektywności energetycznej, takich jak np. normy PN-EN 13162 dla styropianu. W praktyce, użycie tych materiałów może być różnorodne, od prostych ścian jednowarstwowych po bardziej skomplikowane systemy ociepleń budynków wielokondygnacyjnych.

Pytanie 27

Podczas modernizacji i naprawy murów, przy eliminacji wykwitów nie należy używać

A. wody

B. specjalnych środków czyszczących.

C. szczotki.

D. papieru ściernego.

Stosowanie wody przy usuwaniu wykwitów z murów może wydawać się intuicyjnym rozwiązaniem, jednak jest to podejście, które wiąże się z wieloma potencjalnymi zagrożeniami. Woda, mimo że działa jako środek czyszczący, ma tendencję do wnikania w struktury murów, co może prowadzić do ich osłabienia oraz sprzyjać pojawieniu się pleśni i grzybów. W przypadku wykwitów solnych, kontakt z wodą może powodować ich dalsze rozprzestrzenienie, co skutkuje koniecznością bardziej kosztownych i czasochłonnych działań naprawczych. Zamiast tego, zaleca się stosowanie suchych metod, takich jak szczotkowanie lub użycie specjalistycznych preparatów, które są zaprojektowane do radzenia sobie z takimi problemami bez ryzyka związania wilgoci. Użycie papieru ściernego czy szczotek również może prowadzić do uszkodzenia powierzchni muru, a niektóre chemiczne środki czyszczące mogą być agresywne i szkodliwe dla struktury, jeśli są stosowane nieprawidłowo. Ważne jest, aby w procesie czyszczenia i konserwacji murów kierować się zaleceniami producentów oraz stosować sprawdzone metody, które minimalizują ryzyko uszkodzeń i zapewniają długotrwałe efekty. Edukacja w zakresie właściwych metod konserwacji oraz znajomość materiałów budowlanych są kluczowe do efektywnego zarządzania problemami związanymi z wilgocią i wykwitami.

Pytanie 28

Rozpoczęcie docieplania ściany metodą lekką suchą polega na zamontowaniu

A. izolacji wiatrowej

B. wełny mineralnej

C. kratek odpowietrzających

D. rusztu konstrukcyjnego

Montaż izolacji wiatrowej, kratek odpowietrzających czy wełny mineralnej jako pierwszych elementów w systemie dociepleń jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia podstawowych zasad budowy rusztu konstrukcyjnego. Izolacja wiatrowa, która ma na celu ochronę przed wpływem wiatru, jest stosowana zwykle na etapie finalnym, aby zminimalizować straty ciepła, jakie mogą wynikać z nieszczelności. Kratki odpowietrzające są elementami, które mają za zadanie umożliwić wentylację i odpływ skroplin, co jest istotne w kontekście dbałości o materiał izolacyjny, ale nie są pierwszym krokiem w procesie docieplenia. Wełna mineralna, jako materiał izolacyjny, powinna być umieszczona na ruszcie po jego zainstalowaniu, ponieważ bez odpowiedniego wsparcia strukturalnego nie będzie w stanie spełniać swoich funkcji. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że można pominąć etapy montażu konstrukcji nośnej, co prowadzi do nieprawidłowego rozkładu obciążeń i potencjalnych uszkodzeń systemu ociepleń. W związku z tym, każda inwestycja w ocieplenie budynku powinna być realizowana zgodnie z ustalonymi standardami i technologią, aby zapewnić jej efektywność i trwałość.

Pytanie 29

Jakie narzędzia wykorzystuje się do demontażu murowanych części konstrukcyjnych budynku?

A. młoty udarowe

B. piły tarczowe

C. wkrętarki

D. wiertarki obrotowe

Młoty udarowe są narzędziem, które doskonale nadaje się do rozbiórki murowych elementów konstrukcyjnych budynków. Charakteryzują się one dużą mocą udaru, co umożliwia skuteczne łamanie betonu i cegieł. Działanie młota udarowego polega na generowaniu szybkich uderzeń, które przekładają się na dużą energię uderzenia, co w efekcie pozwala na efektywne rozbijanie twardych materiałów. Przykłady zastosowania młotów udarowych obejmują prace rozbiórkowe w budownictwie, takie jak usuwanie starych ścian, fundamentów czy posadzek. W branży budowlanej rekomenduje się korzystanie z młotów udarowych zgodnie z normami BHP, co zapewnia nie tylko efektywność, ale również bezpieczeństwo pracy. Korzystanie z odpowiednich osłon, rękawic i okularów ochronnych jest kluczowe podczas pracy z tym narzędziem, co potwierdzają najlepsze praktyki w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy."

Pytanie 30

Jeśli norma zużycia cegieł kratówek do postawienia 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, a koszt jednej cegły to 2 zł, to jaki będzie łączny koszt zakupu cegieł potrzebnych do budowy 10 m2 muru o grubości 25 cm?

A. 1 000 zł

B. 2 000 zł

C. 500 zł

D. 100 zł

Analizując odpowiedzi, które nie są poprawne, można zauważyć, że zawierają one błędne kalkulacje dotyczące ilości cegieł potrzebnych do wykonania 10 m2 muru. Na przykład, odpowiedzi sugerujące kwoty 500 zł, 100 zł czy 2000 zł nie uwzględniają prawidłowego przeliczenia ilości cegieł. Koszt 500 zł mógłby sugerować, że do wykonania 10 m2 potrzebne byłoby jedynie 250 cegieł, co jest niezgodne z normą zużycia. Z kolei 100 zł to całkowita kwota potrzebna na zakup jedynie 50 cegieł, co wystarczy jedynie na 1 m2, a 2000 zł można by pomyśleć jako koszt dla 1000 cegieł, co również jest błędne w kontekście podanego zużycia. Właściwe podejście do obliczeń wymaga zrozumienia proporcji między ilością materiału a jego kosztami, co jest kluczowe w branży budowlanej. Takie błędne obliczenia mogą prowadzić do znacznych przekroczeń budżetu oraz opóźnień w realizacji projektu. Dlatego istotne jest, aby stosować sprawdzone metody obliczeniowe i dokładnie analizować dane dotyczące zużycia materiałów budowlanych, aby uniknąć typowych błędów w planowaniu finansowym.

Pytanie 31

Który etap wykonania ocieplenia ścian budynku metodą lekką mokrą przedstawiono na ilustracji?

A. Wtapianie siatki zbrojącej.

B. Nakładanie zaprawy klejowej.

C. Nakładanie tynku cienkowarstwowego.

D. Wyrównanie powierzchni płyt styropianowych.

Nakładanie tynku cienkowarstwowego to kluczowy etap w procesie ocieplania ścian budynku metodą lekką mokrą. W tej fazie, po uprzednim przygotowaniu powierzchni, na którą nałożono warstwę styropianu i siatkę zbrojącą, aplikowany jest tynk o jednolitej, gładkiej konsystencji. Tynk cienkowarstwowy ma na celu nie tylko estetyczne wykończenie, ale również ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Właściwe nałożenie tynku pozwala na uzyskanie odpowiedniej paroprzepuszczalności oraz odporności na czynniki zewnętrzne. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, tynki powinny spełniać określone wymagania dotyczące wytrzymałości i trwałości. Zastosowanie tynku cienkowarstwowego jest szczególnie zalecane w budownictwie energooszczędnym, gdzie istotne jest ograniczenie strat ciepła oraz poprawa komfortu termicznego. Dobrą praktyką jest stosowanie tynków w harmonii z systemem ociepleniowym, co zapewnia długotrwałe efekty izolacyjne.

Pytanie 32

Jaką ilość zaprawy murarskiej należy przygotować do wzniesienia ściany z bloczków z betonu komórkowego o grubości 37 cm oraz wymiarach 3,5 × 8 m, jeśli do budowy 1 m² takiej ściany potrzeba 0,043 m³ zaprawy?

A. 5,569 m3

B. 1,204 m3

C. 1,591 m3

D. 12,728 m3

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o grubości 37 cm i wymiarach 3,5 × 8 m, najpierw należy obliczyć powierzchnię tej ściany. Powierzchnia wynosi 3,5 m × 8 m = 28 m². Następnie, znając zapotrzebowanie na zaprawę, które wynosi 0,043 m³ na 1 m², należy pomnożyć tę wartość przez całkowitą powierzchnię ściany: 28 m² × 0,043 m³/m² = 1,204 m³. Takie obliczenia są zgodne z praktykami budowlanymi, w których precyzyjne obliczenia materiałów są kluczowe dla efektywności kosztowej i zapewnienia jakości wykonania. Warto również pamiętać, że przy zamawianiu materiałów budowlanych zaleca się dodawanie pewnego marginesu (zwykle 5-10%) na straty, które mogą wystąpić podczas transportu i pracy budowlanej. Zrozumienie tych zasad jest istotne nie tylko dla wykonawców, ale także dla inwestorów, aby zminimalizować ryzyko budżetowe i czasowe.

Pytanie 33

Który sposób przygotowania klejowej zaprawy wapiennej jest zgodny z przedstawioną instrukcją producenta?

Instrukcja producenta
PRZYGOTOWANIE KLEJOWEJ ZAPRAWY MURARSKIEJ
Należy przygotować 6 ÷ 7 litrów wody, do której wsypujemy zawartość worka (25 kg), a następnie za pomocą wiertarki z mieszadłem lub ręcznie urabiamy do momentu uzyskania odpowiedniej konsystencji. Zaprawę należy co pewien czas przemieszać. Tak przygotowaną mieszankę należy zużyć w ciągu 4 godzin

A. Do porcji suchej mieszanki dodać wodę, a następnie wymieszać składniki.

B. Do wody dodać całą porcję suchej mieszanki i razem wymieszać.

C. Wymieszać część suchej mieszanki z małą ilością wody, a następnie dolewać stopniowo wodę i dodawać pozostałą ilość suchej mieszanki.

D. Wymieszać część suchej mieszanki z wodą, a następnie dodać pozostałą ilość suchej mieszanki.

Generalnie, to dodawanie całej porcji suchej mieszanki do wody to najlepszy sposób, aby uzyskać idealną konsystencję zaprawy. Jest to zgodne z tym, co mówi producent, więc nie ma co z tym dyskutować. Ważne, żeby te suche składniki trafiły do wody, bo wtedy ładnie się rozprowadzają i nie ma mowy o grudkach. W budownictwie to jest dość istotne, bo jak zaprawa jest dobrze wymieszana, to lepiej się trzyma i dłużej wytrzymuje. Przykład? Przy murowaniu, gdzie równa konsystencja ma ogromne znaczenie dla przyczepności. Pamiętaj też, żeby nie lać za dużo wody, bo to może zepsuć cały efekt. Ogólnie rzecz biorąc, dobrze jest trzymać się wskazówek producenta i czasami warto sobie przeprowadzić kilka prób, żeby uniknąć kłopotów w trakcie pracy.

Pytanie 34

Jaki jest minimalny czas, po którym można zaczynać budowę muru na zaprawie cementowo-wapiennej, nad świeżo wykonaną kondygnacją?

A. 10 dni

B. 7 dni

C. 5 dni

D. 3 dni

Czas, po którym można wznosić mur na zaprawie cementowo-wapiennej, jest ściśle związany z jej procesem wiązania i twardnienia. Odpowiedzi sugerujące dłuższe okresy, takie jak 7, 10 dni, a nawet 3 dni, opierają się na niepełnym zrozumieniu procesu budowlanego oraz specyfiki materiałów. W przypadku zaprawy cementowo-wapiennej, zbyt długi czas oczekiwania na rozpoczęcie budowy murów może być nieefektywny z punktu widzenia harmonogramu robót budowlanych. Z drugiej strony, zbyt krótki czas, jak sugerują odpowiedzi 3 dni, może prowadzić do problemów z wytrzymałością konstrukcji. W praktyce budowlanej, każdy materiał ma swoje specyficzne wymagania dotyczące czasu utwardzania, które powinny być respektowane, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo budowy. Zastosowanie niewłaściwego czasu oczekiwania prowadzi często do typowych błędów, takich jak pęknięcia w murach, które mogą powstać na skutek niepełnej reakcji chemicznej w zaprawie. Kluczowe jest również uwzględnienie zmiennych warunków otoczenia, które mogą wpływać na czas wiązania, co pokazuje, że nie każdy materiał zachowuje się w ten sam sposób w różnych warunkach. Dlatego też, znajomość standardów dotyczących czasu technologicznego jest niezbędna dla każdego, kto pracuje w branży budowlanej.

Pytanie 35

Która z wymienionych czynności nie jest częścią badań kontrolnych przeprowadzanych podczas odbioru tynków cienkowarstwowych?

A. Weryfikacja prawidłowości przygotowania podłoża

B. Pomiar grubości tynku

C. Sprawdzenie przyczepności tynku do podłoża

D. Badanie nasiąkliwości tynku

Wśród czynności kontrolnych podczas odbioru tynków pocienionych, badanie przyczepności tynku do podłoża oraz badanie grubości tynku są kluczowymi parametrami, które wpływają na jakość i trwałość aplikacji. Często pomija się znaczenie tych testów, co prowadzi do błędnych przekonań o ich nieważności. Przyczepność tynku do podłoża jest niezbędna dla stabilności i długowieczności całej konstrukcji. Niewłaściwa przyczepność może powodować odspajanie się tynku, co skutkuje poważnymi uszkodzeniami i kosztownymi naprawami. Z kolei badanie grubości tynku jest istotne dla zapewnienia, że aplikacja spełnia normy projektowe oraz gwarantuje odpowiednie właściwości izolacyjne i estetyczne. Właściwa grubość tynku bezpośrednio wpływa na jego funkcjonalność, a także na ochronę podłoża przed działaniem czynników atmosferycznych. Mimo że badanie nasiąkliwości tynku może dostarczać informacji o jego właściwościach, w przypadku tynków pocienionych nie jest kluczowe, ponieważ ich formuły są zaprojektowane z myślą o zminimalizowaniu wchłaniania wody. Dlatego wiele osób myli tę kwestię, uznając, że wszystkie powyższe badania są równie istotne dla oceny jakości tynku, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków i zaniedbań w procesie kontroli jakości.

Pytanie 36

Jaka jest proporcja objętościowa gipsu i piasku w zaprawie gipsowej M 4?

Marka zaprawy	Zaprawa gipsowa gips : piasek	Zaprawa gipsowo-wapienna gips : wapno : piasek
M1	1: 4	1: 1,5: 4,5
M2	1: 3	1: 1: 3
M3	1: 2	1: 0,5: 2
M4	1: 1	1: 0,5: 1

A. 1:4

B. 1:2

C. 1:1

D. 1:0,5

Proporcja objętościowa gipsu i piasku w zaprawie gipsowej M4 wynosi 1:1, co oznacza, że na jedną jednostkę objętości gipsu przypada jedna jednostka objętości piasku. Taki dobór składników jest kluczowy dla uzyskania optymalnych właściwości zaprawy, w tym jej wytrzymałości i elastyczności. W praktyce, równomierne połączenie tych dwóch materiałów pozwala na uzyskanie jednorodnej masy, która dobrze przylega do powierzchni oraz zapewnia odpowiednią trwałość. Zgodnie z normami budowlanymi, szczególnie tymi związanymi z wykończeniem wnętrz, zachowanie tej proporcji jest istotne dla efektywności procesu aplikacji oraz trwałości powłok gipsowych. Przykładowo, stosując tę proporcję w renowacji starych budynków, można uzyskać lepsze rezultaty estetyczne i funkcjonalne, niż w przypadku stosowania innych proporcji, co potwierdzają liczne badania i doświadczenia specjalistów w dziedzinie budownictwa.

Pytanie 37

Gdy na powierzchni tynku występują liczne oznaki po przeprowadzonych naprawach związanych z pęknięciami, co powinno się zrobić?

A. położyć na powierzchni nową gładź

B. pomalować całą powierzchnię białą farbą

C. pokryć powierzchnię siatką z tworzywa sztucznego i wykonać gładź

D. pokryć powierzchnię siatką stalową i wykonać gładź

Pokrycie powierzchni siatką z tworzywa sztucznego przed nałożeniem gładzi jest kluczowym działaniem mającym na celu poprawę trwałości i estetyki tynku. Siatka z tworzywa sztucznego działa jako zbrojenie, które zapobiega pojawianiu się nowych pęknięć oraz stabilizuje istniejące. W przypadku tynków narażonych na ruchy strukturalne, siatka ta amortyzuje naprężenia, co jest zgodne z zasadami stosowanymi w budownictwie. Przykładowo, w obiektach, gdzie występują wahania temperatury lub wilgoci, zastosowanie siatki z tworzywa sztucznego wpływa na dłuższą żywotność wykończeń. Stosowanie tej metody jest zgodne z normami PN-EN 13914-1, które określają wymagania dotyczące tynków wewnętrznych i zewnętrznych. Ponadto, dzięki gładzi nałożonej na tak zabezpieczoną powierzchnię, uzyskujemy gładką i estetyczną powierzchnię, gotową do malowania lub innego wykończenia, co jest istotne w kontekście estetyki przestrzeni mieszkalnej.

Pytanie 38

Jaką wytrzymałość ma klasa zaprawy na

A. rozciąganie

B. ugięcie

C. przesuwanie

D. ściśnięcie

Odpowiedzi dotyczące zginania, rozciągania oraz ścinania nie są zgodne z definicją klasy zaprawy, ponieważ te parametry wytrzymałościowe nie odzwierciedlają głównych właściwości zapraw murarskich. Wytrzymałość na zginanie, chociaż istotna w kontekście materiałów budowlanych, nie jest kluczowym czynnikiem dla zapraw, które są projektowane głównie do wytrzymywania obciążeń ściskających. Zaprawy, takie jak cementowe czy wapienne, są używane w sposób, który nie angażuje ich do pracy w warunkach zginania. Rozciąganie dotyczy głównie materiałów elastycznych, takich jak stal, które są umieszczane w konstrukcjach jako zbrojenie, podczas gdy zaprawy pełnią rolę spoiwa, co czyni je mniej podatnymi na ten typ obciążenia. Ścinanie z kolei odnosi się do sił działających równolegle do powierzchni materiału, co jest ważne np. w kontekście połączeń, ale nie definiuje klasy zaprawy. Te aspekty mogą prowadzić do nieporozumień, zwłaszcza w kontekście projektowania i wyboru materiałów budowlanych, dlatego kluczowe jest zrozumienie, że klasyfikacja zaprawy opiera się głównie na zastosowaniach związanych z jej wytrzymałością na ściskanie oraz jej rolą w zapewnieniu integralności strukturalnej budowli.

Pytanie 39

Do budowy ścian fundamentowych trzeba użyć

A. pustaków ceramicznych

B. cegły szamotowej

C. bloczków betonowych

D. cegły dziurawki

Bloczki betonowe są materiałem budowlanym powszechnie stosowanym do wykonania ścian fundamentowych. Charakteryzują się dużą wytrzymałością na nacisk, co jest kluczowe w przypadku fundamentów, które muszą przenosić ciężar całej konstrukcji budynku. Dodatkowo bloczki betonowe mają dobre właściwości izolacyjne, co przyczynia się do ochrony przed wilgocią oraz wpływem zmian temperatury na strukturę budowli. W praktyce, bloczki betonowe są łatwe w obróbce i montażu, co przyspiesza proces budowy. Standardy budowlane, takie jak normy PN-EN 1992, wskazują na stosowanie bloczków betonowych w przypadku budowy fundamentów, aby zapewnić odpowiednią nośność i stabilność. Przykładem zastosowania bloczków betonowych może być wznoszenie fundamentów pod domy jednorodzinne, gdzie ich zastosowanie pozwala na efektywne zarządzanie kosztami i czasem budowy.

Pytanie 40

W celu skonstruowania jednowarstwowych ścian zewnętrznych, ze względu na potrzebę osiągnięcia właściwej izolacji cieplnej, najczęściej wykorzystuje się

A. cegły ceramiczne klinkierowe bądź cegły ceramiczne dziurawki

B. cegły ceramiczne pełne lub bloczki wykonane z betonu kruszywowego

C. bloczki silikatowe bądź płyty gipsowo-kartonowe

D. bloczki z betonu komórkowego lub pustaki ceramiczne poryzowane

Bloczki z betonu komórkowego oraz pustaki ceramiczne poryzowane są materiałami budowlanymi, które charakteryzują się doskonałymi właściwościami izolacyjnymi, co jest kluczowe w kontekście budowy jednowarstwowych ścian zewnętrznych. Beton komórkowy, znany również jako aerobeton, ma strukturę pełną mikroporów, co znacząco ogranicza przewodzenie ciepła. Dzięki temu, ściany wykonane z tych materiałów mogą skutecznie zapewnić komfort cieplny w budynku, minimalizując straty energii i przyczyniając się do obniżenia kosztów ogrzewania. Pustaki ceramiczne poryzowane, z kolei, posiadają unikalne właściwości akumulacyjne i również dobrze izolują termicznie. W praktyce zastosowanie tych materiałów zyskuje na znaczeniu przy realizacji budynków energooszczędnych i pasywnych, gdzie kluczowe jest uzyskanie jak najlepszych parametrów izolacyjnych. Użycie takich bloków i pustaków jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie materiałów o niskim współczynniku przewodzenia ciepła, co jest niezbędne do spełnienia wymogów efektywności energetycznej budynków.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej