Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik stylista
- Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
- Data rozpoczęcia: 5 marca 2025 07:04
- Data zakończenia: 5 marca 2025 07:18
Egzamin niezdany
Wynik: 14/40 punktów (35,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Jakie jest wymiary dodatku konstrukcyjnego na linii bioder dla standardowej konstrukcji spódnicy bazowej z cienkiej tkaniny wełnianej?
A. 1,0 cm dla ½ obt
B. 2,0 cm dla ½ obt
C. 1,0 cm dla obt
D. 0,5 cm dla obt
Warto zwrócić uwagę na to, że błędne odpowiedzi dotyczące wielkości dodatków konstrukcyjnych na linii bioder mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad konstrukcji odzieżowej. Przyjęcie wartości 1,0 cm dla obt lub 0,5 cm dla obt jest niewłaściwe, ponieważ te wysokości nie zapewniają wystarczającej przestrzeni dla naturalnych ruchów ciała. Dodatki konstrukcyjne powinny być dostosowane do rodzaju tkaniny oraz zamierzonego kroju spódnicy. Cienkie tkaniny wełniane wymagają szczególnej uwagi, ponieważ ich struktura różni się od innych materiałów. Ponadto, przy założeniu zbyt małych dodatków na biodra, może dojść do zniekształcenia sylwetki oraz nieestetycznego układania się materiału w okolicach bioder. W praktyce, przy projektowaniu odzieży, istotne jest nie tylko uwzględnienie wymiarów, ale również analizowanie dynamiki ruchu. Warto również zaznaczyć, że standardowe dodatki konstrukcyjne są ustalane na podstawie doświadczeń w branży krawieckiej oraz preferencji klientów, co oznacza, że ich wartość jest uzależniona od wielu czynników, w tym stylu, kroju oraz przeznaczenia odzieży. Dlatego błędne założenia dotyczące tych wartości mogą prowadzić do niepoprawnych efektów końcowych w projektowanej odzieży.
Pytanie 3
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 4
Możliwość identyfikacji składu surowcowego tkanin można uzyskać poprzez analizę koloru nici w krajce. Wełnę oraz włókna wełniane oznacza się przy pomocy nici w kolorze
A. niebieskim
B. zielonym
C. żółtym
D. czerwonym
Wybierając żółty, zielony lub czerwony jako kolory oznaczające wełnę, można napotkać kilka fundamentalnych nieporozumień dotyczących klasyfikacji materiałów tekstylnych. Przede wszystkim, każdy z tych kolorów nie został zatwierdzony przez odpowiednie standardy branżowe dotyczące identyfikacji włókien. W branży tekstylnej, kolory nitek zostały ustandaryzowane, aby zapewnić jednolitość i ułatwić komunikację między producentami i konsumentami. Żółty jest często mylony z innymi rodzajami włókien, a jego zastosowanie w kontekście wełny nie ma uzasadnienia. Zielony, chociaż używa się go do oznaczenia niektórych włókien syntetycznych, nie ma żadnego związku z naturalnymi włóknami, jakimi jest wełna. Czerwony może być używany w odniesieniu do innych rodzajów tkanin, jednak jego przypisanie do wełny jest całkowicie błędne. Przyczyną tych nieporozumień może być brak znajomości ogólnych zasad klasyfikacji włókien tekstylnych i ich właściwości. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe oznaczenie materiałów prowadzi do nieporozumień w zakresie pielęgnacji, konserwacji oraz możliwości zastosowania. Dlatego niezwykle ważne jest, aby osoby pracujące w branży tekstylnej znały odpowiednie standardy oraz praktyki, które pomogą im unikać takich błędów.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
Jakie materiały termoizolacyjne można wykorzystać w przypadku płaszcza wykonanego z wełny?
A. puch sztuczny
B. wypełnienie organiczne
C. polar
D. watolina
Puch syntetyczny, wypełnienie naturalne oraz polar to materiały, które mogą budzić pewne wątpliwości w kontekście ich zastosowania jako wkład termoizolacyjny do płaszcza z tkaniny wełnianej. Puch syntetyczny, choć popularny w produkcji odzieży, nie zawsze zapewnia taką samą efektywność termoizolacyjną jak watolina. Oferuje on mniejsze właściwości oddychające, co może prowadzić do przegrzewania się użytkownika w czasie intensywnej aktywności. Wypełnienia naturalne, takie jak puch gęsi czy kaczy, mogą być doskonałe w izolacji, ale często mają wyższe wymagania pielęgnacyjne oraz są mniej odporne na działanie wilgoci, co w warunkach zimowych może być problematyczne. Z kolei polar, chociaż jest materiałem ciepłym i lekkim, w zastosowaniach odzieżowych często pełni rolę odzieży wierzchniej, a nie izolacyjnej warstwy wewnętrznej. Może nie zapewniać odpowiedniej izolacji, zwłaszcza przy niskich temperaturach, co czyni go mniej skutecznym rozwiązaniem na zimowe płaszcze. Powinno się więc unikać mylenia różnych materiałów i ich właściwości izolacyjnych, ponieważ nieodpowiedni dobór wkładu może znacząco wpłynąć na komfort i funkcjonalność odzieży zimowej.
Pytanie 7
Linia boku na ukazanej siatce konstrukcyjnej spódnicy podstawowej powstaje w wyniku poprowadzenia linii
A. pionowej przez punkt B1
B. poziomej przez punkt T
C. poziomej przez punkt D
D. pionowej przez punkt B2
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z błędnego zrozumienia podstawowych zasad konstrukcji wykrojów w odzieży. Odpowiedzi dotyczące linii poziomych przez punkty T i D są nieprawidłowe, ponieważ poziome linie nie są stosowane do definiowania linii boku spódnicy podstawowej. Linia boku, która jest kluczowym elementem konstrukcji odzieży, wyznacza kształt i dopasowanie spódnicy. Wykorzystanie linii poziomych w tym kontekście może prowadzić do błędów w wymiarach, co w efekcie negatywnie wpływa na końcowy produkt. Linia pozioma nie uwzględnia zmiany kierunku, jaka zachodzi w przypadku kształtu ciała, co jest kluczowe dla uzyskania właściwego dopasowania. Dodatkowo, wybór pionowej linii przez punkt B2 zamiast B1 nie uwzględnia specyficznego umiejscowienia boku spódnicy, przez co może prowadzić do nieprawidłowych proporcji oraz nieestetycznych efektów wizualnych. Typowym błędem jest także nieznajomość zasady, że linie pionowe odzwierciedlają naturalne kontury sylwetki, co jest fundamentalne w każdym projekcie odzieżowym. Wiedza na temat właściwego wykroju jest niezbędna dla każdego, kto tworzy odzież, i jej brak może prowadzić do niezadowolenia klientów z finalnego produktu.
Pytanie 8
Do produkcji płaszczy przeciwdeszczowych wykorzystuje się materiały odzieżowe z powłoką
A. niemnącą
B. antyelektrostatyczną
C. przeciwwiatrową
D. wodoodporną
Odpowiedź 'wodoodpornym' jest prawidłowa, ponieważ płaszcze przeciwdeszczowe muszą być wykonane z materiałów, które skutecznie zapobiegają przenikaniu wody. Materiały wodoodporne, takie jak Gore-Tex czy PVC, są zaprojektowane tak, aby tworzyć barierę przed deszczem, a jednocześnie pozwalać na odprowadzenie wilgoci z wnętrza, co jest kluczowe w zapewnieniu komfortu użytkownika. Stosowanie takich materiałów jest zgodne z normami ochrony osobistej, które wymagają, aby odzież robocza w trudnych warunkach atmosferycznych była nie tylko odporna na wodę, ale także funkcjonalna. W praktyce, płaszcze wykonane z materiałów wodoodpornych są często używane przez osoby pracujące na zewnątrz, na przykład w budownictwie, ratownictwie czy w turystyce, gdzie nieprzewidywalność pogody może być wyzwaniem. Dzięki odpowiedniemu wykończeniu, użytkownicy mają pewność, że pozostaną suchi i komfortowi, co jest kluczowe dla ich bezpieczeństwa i wydajności w pracy.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 11
Kontrolę jakości wykrojów realizuje się poprzez zestawienie wykrojonych elementów konstrukcyjnych odzieży z
A. szablonami wzorcowymi elementów konstrukcyjnych produktu
B. wymiarami podanymi w dokumentacji technicznej odzieży
C. wymiarami określonymi w dokumentacji technologicznej odzieży
D. kształtami elementów konstrukcyjnych wyrobu
Odpowiedź wskazująca na szablony wzorcowe części konstrukcyjnych wyrobu odzieżowego jest poprawna, ponieważ kontrola jakości wykrojów polega na porównywaniu wykrojonych elementów z zatwierdzonymi wzorami. Szablony wzorcowe stanowią fizyczny model lub referencję, która zapewnia, że wykroje odpowiadają pod względem wymiarów i kształtu standardom przewidzianym w projektach. Zastosowanie szablonów wzorcowych w procesie kontroli jakości umożliwia szybką identyfikację ewentualnych odchyleń, co pozwala na wczesne wprowadzenie poprawek i minimalizację strat. Dobrą praktyką jest również stosowanie szablonów w trakcie produkcji, co umożliwia zachowanie jednolitości i precyzji. W branży odzieżowej, gdzie detale mają kluczowe znaczenie, zastosowanie szablonów wzorcowych pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wyrobów, zgodnych z wymaganiami klientów oraz normami jakościowymi, takimi jak ISO 9001. Warto również zauważyć, że korzystanie z takich narzędzi przyczynia się do efektywności produkcji, co jest niezbędne w dynamicznie zmieniającym się rynku.
Pytanie 12
Wielkości dodatków na szwy i podwinięcia, o które zwiększają się formy wyrobu odzieżowego, zależą m.in. od metody łączenia jego elementów konstrukcyjnych, rodzaju, fasonu oraz rozmiaru wyrobu i
A. warunków używania wyrobu odzieżowego
B. technologii produkcji materiału odzieżowego
C. warunków pielęgnacji wyrobu odzieżowego
D. cech specyficznych materiału odzieżowego
Wybór odpowiedzi dotyczącej warunków użytkowania wyrobu odzieżowego jest niepoprawny, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do aspektów konstrukcyjnych, które mają wpływ na wielkości dodatków na szwy i podwinięcia. Warunki użytkowania, takie jak intensywność noszenia czy narażenie na różne czynniki zewnętrzne, wpływają na to, jak produkt będzie się sprawował w praktyce, ale nie determinują fundamentalnych zasad dotyczących jego konstrukcji. Z kolei odpowiedź odnosząca się do warunków konserwacji wyrobu również nie odnosi się do istotnych aspektów projektowania, ponieważ konserwacja koncentruje się na pielęgnacji i utrzymaniu odzieży w odpowiednim stanie. Natomiast technologia wytwarzania materiału odzieżowego, choć istotna, wpływa bardziej na proces produkcji i wykończenia materiału niż na szczegóły konstrukcyjne wyrobu. Kluczowym błędem jest więc nieuwzględnienie, że zasady dotyczące dodatków na szwy są ściśle związane z właściwościami materiału odzieżowego, a nie jego zastosowaniem czy konserwacją. Dlatego warto zwrócić uwagę na to, że znajomość cech materiałów oraz ich odpowiednie zastosowanie w kontekście konstrukcji wyrobów odzieżowych jest niezbędna do zapewnienia ich jakości oraz funkcjonalności w praktyce.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Do łączenia składników kurtki wykonanej z lodenu powinna być zastosowana technika połączeń
A. klejonych
B. zgrzewanych
C. igłowanych
D. nitkowych
Techniki połączeń igłowanych, nitkowych i klejonych, choć mają swoje zastosowania, nie są optymalnymi rozwiązaniami dla łączenia elementów kurtki z lodenu. Połączenia igłowane polegają na użyciu igły i nici, co może prowadzić do tworzenia mikroszczelin, przez które woda może przenikać, co w przypadku odzieży outdoorowej jest niepożądane. W praktyce, igły stosowane do szycia mogą również osłabiać materiał, co zwiększa ryzyko uszkodzeń. Z kolei technika połączeń nitkowych, mimo że często stosowana w szyciu odzieży, wymaga dodatkowego zabezpieczenia szwów przed wilgocią, co w przypadku lodenu może być skomplikowane i kosztowne. W przypadku połączeń klejonych, choć oferują one możliwość uzyskania szczelnych połączeń, ich skuteczność zależy od jakości użytego kleju oraz odpowiedniego przygotowania powierzchni. Wiele klejów traci swoje właściwości pod wpływem warunków atmosferycznych oraz czasu, co może prowadzić do osłabienia połączeń. W branży odzieżowej istotne jest przestrzeganie standardów, takich jak ISO 9001 dotyczący zarządzania jakością, aby zapewnić, że używane techniki są odpowiednie do specyfiki materiałów, co jest kluczowe dla funkcjonalności i bezpieczeństwa końcowego produktu.
Pytanie 15
Składnik odzieży na górną lub dolną część ciała, który został utworzony poprzez połączenie określonych segmentów konstrukcyjnych za pomocą linii prostych, łamanych i krzywych, to
A. szablon pomocniczy
B. forma modelowa
C. forma konstrukcyjna
D. szablon podstawowy
Koncept formy konstrukcyjnej często mylony jest z innymi terminami, co prowadzi do nieporozumień w zakresie projektowania odzieży. Szablon pomocniczy, na przykład, to narzędzie wspierające proces kreacji, jednak nie stanowi odrębnej formy odzieżowej. Jego rola ogranicza się do pomocy w wykonaniu detali lub sprawdzaniu proporcji, a nie do tworzenia podstawowego kształtu odzieży. Szablon podstawowy natomiast jest to uproszczony model odzieży, który nie uwzględnia specyficznych modyfikacji i detali, co czyni go mniej uniwersalnym narzędziem w kontekście bardziej złożonych projektów. Forma modelowa to termin, który odnosi się do kształtu lub wyrazu wizualnego odzieży; nie jest to jednak odniesienie do samego procesu konstrukcji linii. Kluczowym błędem w myśleniu jest zatem mylenie funkcji i zastosowania tych pojęć, co może prowadzić do nieodpowiednich rozwiązań w procesie projektowania. W praktyce, znajomość tych terminów i ich zastosowania jest niezbędna do tworzenia odzieży, która będzie spełniać zarówno estetyczne, jak i funkcjonalne wymagania rynku.
Pytanie 16
Jaką metodę klejenia wykorzystuje się do połączenia paska spodniowego z wkładem klejowym?
A. Wkładów konstrukcyjnych
B. Wielkopowierzchniowego klejenia
C. Wkładów sztywnikowych
D. Małych wklejek
Odpowiedzi wskazujące na inne techniki klejenia, takie jak wkłady sztywnikowe, wielkopowierzchniowe klejenie czy wkłady konstrukcyjne, opierają się na błędnych założeniach dotyczących zastosowania i funkcji tych metod. Wkłady sztywnikowe są zazwyczaj używane w projektowaniu odzieży, gdzie wymagane jest wzmocnienie strukturalne, ale nie są odpowiednie do łączenia pasków z wkładami klejowymi. Z kolei wielkopowierzchniowe klejenie to technika, która sprawdza się przy dużych powierzchniach, gdzie wymagane jest silne połączenie, lecz w przypadku detali takich jak paski do spodni, staje się to niepraktyczne i nieefektywne. Wkłady konstrukcyjne, chociaż mogą oferować stabilność, z reguły są stosowane w większych projektach, gdzie struktura materiału odgrywa kluczową rolę w funkcjonalności odzieży. Powszechny błąd to mylenie specyfiki zastosowania różnych technik klejenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru metody w stosunku do wymagań danego produktu. Każda z wymienionych technik ma swoje specyficzne zastosowanie, lecz w kontekście łączenia paska z wkładem klejowym, małe wklejki okazują się najbardziej efektywne, łącząc wytrzymałość z estetyką, co jest kluczowe w produkcji odzieży.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
Co może być przyczyną usterek w maszynie stębnowej, gdy nić górna przerywa się w trakcie szycia?
A. niewłaściwy nacisk stopki na zszywane warstwy materiału
B. nieprawidłowe zamocowanie igły w uchwycie
C. uszkodzone krawędzie sprężynki regulacyjnej w bębenku
D. nieprawidłowe nawleczenie bębenka mechanizmu chwytacza
Niewłaściwy docisk zszywanej warstwy materiału stopką może wpływać na jakość szycia, jednak nie jest bezpośrednią przyczyną zrywania nici górnej. Zbyt mały lub zbyt duży docisk może prowadzić do problemów z równomiernym prowadzeniem materiału, co może skutkować niedostatecznym napięciem nici. W sytuacji, gdy materiał nie jest odpowiednio dociskany, może być trudno osiągnąć zamierzony efekt szycia, ale to nie ma bezpośredniego związku z łamaniem nici. Niewłaściwe nawleczenie bębenka mechanizmu chwytacza również może prowadzić do problemów z szyciem, jednak bardziej dotyczy to zacięć nici i problemów z jej podawaniem, niż zrywaniem górnej nici. Wymaga to staranności w prawidłowym nawleczeniu zarówno bębenka, jak i górnej nici, aby uniknąć problemów. Uszkodzone krawędzie sprężynki regulacyjnej w bębenku mogą wpływać na napięcie nici, co również nie jest bezpośrednim powodem zrywania nici górnej. Takie uszkodzenia mogą prowadzić do niestabilności w napięciu nici, jednak w pierwszej kolejności sprawdzenie mocowania igły powinno być priorytetem. Zrozumienie przyczyn problemów z maszyną stębnową i ich związku z różnymi ustawieniami oraz komponentami jest kluczowe dla efektywnego szycia.
Pytanie 19
Obliczając ilość tkaniny frotte o szerokości 1,4 m, potrzebnej na płaszcz kąpielowy z kapturem, dla osoby o obwodzie klatki piersiowej 100 cm, należy uwzględnić długość płaszcza oraz
A. wzrost osoby oraz obwód bioder
B. długość kaptura oraz obwód bioder
C. długość kaptura oraz długość rękawa
D. wzrost osoby oraz długość rękawa
Analizując odpowiedzi, które nie uwzględniają długości kaptura i długości rękawa, zauważamy, że koncentrują się one na innych aspektach, które są mniej istotne dla właściwego dopasowania płaszcza kąpielowego. Wzrost klienta jest istotny, ale głównie w kontekście ogólnej długości odzieży, a nie szczegółowych wymiarów konkretnego elementu, jakim jest kaptur czy rękaw. Z kolei obwód bioder nie ma bezpośredniego wpływu na konstrukcję płaszcza kąpielowego, który przede wszystkim musi zapewniać wygodę i funkcjonalność w rejonie górnej części ciała. Błędem jest również myślenie, że wszystkie elementy odzieży są wymienne; każdy z nich pełni określoną rolę, a zlekceważenie takich detali jak kaptur czy rękaw może prowadzić do nieodpowiedniego dopasowania, co w konsekwencji zniechęca klienta. W branży odzieżowej kluczowe jest również rozumienie ergonomii i potrzeb użytkowników, co podkreśla znaczenie dokładnych pomiarów. Zastosowanie dobrych praktyk, takich jak prototypy oraz konsultacje z klientem, może pomóc w uniknięciu typowych błędów związanych z doborem wymiarów, co jest szczególnie ważne w przypadku odzieży kąpielowej, która powinna być zarówno estetyczna, jak i funkcjonalna.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
Jakie maszyny wykorzystuje się do przyszywania karczka do przodu bluzki?
A. Stębnówkę i szczepiarkę
B. Fastrygówkę oraz stębnówkę
C. Podszywarkę oraz stębnówkę
D. Stębnówkę i overlock
Użycie podszywarki i stębnówki w kontekście doszywania karczka do przodu bluzki nie jest optymalnym rozwiązaniem. Podszywarka, mimo że jest przydatna do wykonywania szwów w celu wzmacniania krawędzi, nie jest powszechnie stosowana w procesie doszywania, gdyż jej konstrukcja i przeznaczenie ograniczają jej efektywność w takich detalach. Stębnówka, jako maszyna do szycia, jest niewątpliwie ważna, jednak brak zastosowania overlocka w tej kombinacji prowadzi do pominięcia kluczowego aspektu, jakim jest zabezpieczenie krawędzi materiałów. Oprócz tego, mieszanie tych maszyn nie przynosi pożądanych efektów estetycznych, jakie można uzyskać przy użyciu overlocka, który tworzy elastyczne szwy, idealne do tkanin. Z kolei, stębnówka i szczepiarka również nie tworzą efektywnego połączenia, jako że szczepiarka służy głównie do szycia delikatnych szwów, co w przypadku karczka może prowadzić do osłabienia strukturalnego. Podobnie, odpowiedź sugerująca fastrygówkę i stębnówkę nie odpowiada wymaganiom, ponieważ fastrygówka jest używana do tymczasowego łączenia materiałów, co jest niewystarczające do finalizacji detali jak karczek. W kontekście profesjonalnego krawiectwa, nieodpowiedni dobór maszyn może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również obniżeniem trwałości i funkcjonalności gotowej odzieży, co jest sprzeczne z obowiązującymi standardami branżowymi.
Pytanie 23
Po zakończeniu szycia na maszynie do szycia nić można odciąć od szwu, kiedy
A. naprężacz talerzykowy jest zaciśnięty
B. igła i stopka są w pozycji opuszczonej
C. igła i podciągacz nici znajdują się w dolnej pozycji
D. igła znajduje się w górnym położeniu, a stopka jest uniesiona
Po zakończeniu szycia na maszynie stębnowej kluczowe jest, aby igła znajdowała się w górnym położeniu, a stopka była podniesiona przed odcięciem nici. Taki stan zapewnia, że materiał jest odpowiednio zwolniony i nie jest narażony na uszkodzenia, a także umożliwia bezpieczne manewrowanie podczas wyjmowania materiału z maszyny. W praktyce, gdy igła jest w górze, nie ma ryzyka, że przyszyta część materiału zostanie przypadkowo pociągnięta, co mogłoby prowadzić do nierówności w szwie. Działanie to jest zgodne z dobrymi praktykami szycia, które zalecają unikanie jakiegokolwiek naciągu na nicię w momencie ich cięcia. Ponadto, podniesiona stopka ułatwia wyjęcie materiału, co jest szczególnie istotne w przypadku grubych tkanin. Warto również pamiętać, że przed każdym szyciem warto skontrolować położenie igły i stopki, aby zapewnić sobie komfort i bezpieczeństwo podczas pracy.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
W bluzce, która ma być poprawiona, zaszewki piersiowe są zszyte zbyt nisko. Który wymiar powinno się zmierzyć na sylwetce klientki, aby naprawić ten błąd?
A. SySvXp
B. opx
C. XlXl
D. ot
Odpowiedź SySvXp jest jak najbardziej trafna! Chodzi o to, że ten pomiar pokazuje odległość między szwami piersiowymi a zaszewkami, co jest naprawdę ważne przy szyciu. Kiedy zszywamy zaszewki za nisko, ten pomiar pomoże nam zrozumieć, jak wysoko powinny być, żeby bluzka lepiej leżała na sylwetce. W praktyce, robiąc ten pomiar, dobrze jest pamiętać o naturalnych krzywiznach ciała. Różne kształty i rozmiary mają wpływ na to, gdzie te zaszewki powinny być umiejscowione. Fajnym trikiem jest zaznaczenie na sylwetce miejsca, w którym powinny się znaleźć zaszewki, bo to mega ułatwia szycie. Warto też zauważyć, że dla różnych typów sylwetek, jak A czy V, wysokość zaszewek może się różnić, przez co ten pomiar jest jeszcze ważniejszy. Wiedza o tym, jak mierzyć i zastosowanie tych technik ma ogromne znaczenie, bo odpowiednie dopasowanie odzieży zwiększa satysfakcję klienta oraz jakość gotowego produktu.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
Jaki kołnierz jest projektowany na podstawie formy przodu oraz tyłu bluzki?
A. Okrągły "be-be"
B. Koszulowy krojony wraz ze stójką
C. Koszulowy z doszywaną stójką
D. Szalowy
Wybór innych typów kołnierzy, takich jak szalowy, koszulowy z doszywaną stójką czy koszulowy krojony w zestawie ze stójką, prowadzi do zrozumienia, że projektowanie kołnierzy wymaga zrozumienia ich konstrukcji oraz przeznaczenia. Kołnierz szalowy jest zazwyczaj luźniejszy, nie opiera się na kształcie formy przodu i tyłu bluzki, a jego projekt opiera się na swobodnych drapowaniach, co sprawia, że nie jest idealnym wyborem w kontekście tego pytania. Koszulowy kołnierz z doszywaną stójką oraz koszulowy krojony wraz ze stójką, chociaż również popularne, są projektowane w oparciu o różne zasady konstrukcyjne. Koszulowy kołnierz z doszywaną stójką wymaga dodatkowego elementu, co czyni go bardziej skomplikowanym w konstrukcji. Natomiast koszulowy krojony ze stójką to bardziej klasyczna forma, która nie jest bezpośrednio modelowana na podstawie przodu i tyłu bluzki, lecz opiera się na szerszych zasadach konstrukcji kołnierzy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania odzieży, co podkreśla znaczenie znajomości podstawowych zasad kroju oraz właściwego doboru kołnierzy w zależności od zamierzonych efektów stylistycznych i użytkowych.
Pytanie 28
Jaką ilość materiału bawełnianego o szerokości 150 cm będzie potrzebował krawiec do uszycia damskich spodni rybaczek o długości 80,0 cm, dla osoby o obwodzie bioder 96,0 cm?
A. 80 cm
B. 176 cm
C. 88 cm
D. 160 cm
Odpowiedzi 80 cm, 160 cm i 176 cm są błędne z paru powodów. Jak wybierzesz 80 cm, to może wyglądać na to, że to wystarczająca długość dla spodni o długości 80 cm. Ale nie bierzesz pod uwagę zapasów materiału na szwy i podłożenie, co jest kluczowe. Typowy zapas na szwy to jakieś 1-1,5 cm na stronę, więc w przypadku nóg spodni to może być dodatkowe 4-6 cm. Z kolei 160 cm to za dużo, bo powoduje marnowanie materiału i wyższe koszty. No i nadmiar tkaniny bywa niewygodny, więc nie ma sensu. Odpowiedź 176 cm jest jeszcze gorsza z tej samej przyczyny - robi jeszcze większe straty w materiale. Problem w tym, że nie rozumiesz zasad doboru tkaniny i źle liczysz, co powinno opierać się na dokładnych pomiarach i specyfice kroju. Jak szyjesz spodenki rybaczki, trzeba wszystko przemyśleć i zastosować zasady optymalizacji, co jest ważne w produkcji.
Pytanie 29
Jakie są określenia błędów, które pojawiają się podczas szycia i wpływają na jakość wyprodukowanego odzieżowego produktu?
A. Konfekcyjne
B. Materiałowe
C. Wykroju
D. Funkcjonalne
Wybierając inne odpowiedzi, można wpaść w pułapki związane z terminologią oraz koncepcjami jakości wyrobów odzieżowych. Odpowiedzi takie jak błędy użytkowe, surowcowe czy wykrojów, dotyczą różnych aspektów produkcji odzieży, jednak nie są związane bezpośrednio z jakością szycia. Błędy użytkowe zazwyczaj odnoszą się do problemów wynikających z niewłaściwego użytkowania odzieży przez konsumentów, co nie ma wpływu na proces szycia. Surowcowe błędy związane są z jakością materiałów używanych do produkcji, ale również nie wpływają bezpośrednio na techniki szycia, mimo że mogą przyczynić się do ogólnej jakości wyrobu. Z kolei błędy wykrojów dotyczą niewłaściwego przygotowania wykroju, co z kolei może prowadzić do konfekcyjnych błędów, ale nie jest ich synonimem. W procesie produkcji kluczowe jest zrozumienie, jak każdy etap wpływa na ostateczny produkt. Niekiedy błędne zrozumienie definicji tych terminów prowadzi do mylnych wniosków co do jakości i procedur, które powinny być wdrożone w celu ich eliminacji. W związku z tym, zrozumienie różnicy między tymi kategoriami błędów jest niezbędne dla poprawnego oceniania procesu szycia i jakości wyrobów odzieżowych.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 32
Jaką najwyższą temperaturę prasowania należy ustawić do wygładzenia sukni damskiej uszytej z elany?
A. 90°C
B. 110°C
C. 200°C
D. 150°C
Maksymalna temperatura prasowania sukni damskiej wykonanej z elany powinna wynosić 150°C. Elana to materiał syntetyczny, często stosowany w odzieży, który charakteryzuje się dużą elastycznością oraz odpornością na zagniecenia. Ustalając temperaturę prasowania, kluczowe jest, aby nie przekroczyć wartości zalecanej przez producenta, ponieważ zbyt wysoka temperatura może prowadzić do uszkodzenia włókien, co objawia się ich stopieniem lub deformacją. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest wyprasowanie sukienki przed ważnym wydarzeniem, gdzie wygląd jest priorytetem. Prasując elanę w odpowiedniej temperaturze, zapewniamy, że materiał będzie wyglądał świeżo i estetycznie, a jego właściwości zachowają się w nienaruszonym stanie. Warto również pamiętać o używaniu pary wodnej lub odpowiednich osłon prasujących, co dodatkowo zabezpieczy tkaninę przed ewentualnymi uszkodzeniami. Przestrzeganie tych zasad jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej.
Pytanie 33
Jakie urządzenie wykorzystuje się do formowania ramion w marynarkach?
A. Uniwersalna
B. Płaska
C. Specjalna
D. Formująca
Wybór odpowiedzi "Formująca" jest mylący, ponieważ w kontekście prasowania ramion w marynarkach nie odnosi się ona do specyfiki potrzebnego kształtu. Prasa formująca jest bardziej uniwersalnym narzędziem, które może być stosowane w różnych aspektach krawiectwa, ale nie jest zoptymalizowana do pracy z konturami ramion. Z kolei prasa "Płaska" również jest niewłaściwa, ponieważ ma prostą powierzchnię, co nie pozwala na odpowiednie wyprofilowanie ramion. Prasa płaska jest używana głównie do prasowania prostych powierzchni, takich jak przody bluzek czy spódnice, ale nie nadaje się do skomplikowanych kształtów, jak ramiona marynarki. Odpowiedź "Uniwersalna" sugeruje, że jedna prasa może wystarczyć do wszystkich zadań, co jest błędem, ponieważ każdy element odzieży wymaga odpowiedniego podejścia i narzędzi. To typowy błąd myślowy, gdzie zakłada się, że w krawiectwie można stosować jedno narzędzie do różnych zadań, co często prowadzi do niewłaściwych efektów finalnych, takich jak zniekształcenie kształtu odzieży. W branży krawieckiej kluczowe jest stosowanie odpowiednich narzędzi do specyficznych zastosowań, co wpływa na jakość wyrobu końcowego.
Pytanie 34
Powodem niewłaściwego łączenia ściegu maszynowego jest
A. uszkodzony otwór w płytce ściegowej.
B. niewłaściwe napięcie nici dolnej lub górnej
C. regulator długości ściegu ustawiony na minimum.
D. nieodpowiednio ustawiony nacisk stopki.
Niewłaściwe napięcie nitki dolnej lub górnej jest kluczowym czynnikiem wpływającym na jakość ściegu maszynowego. Każda maszyna do szycia posiada regulację napięcia, która jest niezbędna do prawidłowego formowania ściegów. Zbyt luźne napięcie może prowadzić do powstawania pętelek, a zbyt ciasne skutkuje zrywaniem nitki. Przykładowo, w przypadku szycia tkanin elastycznych, takich jak jersey, zaleca się nieco luźniejsze napięcie, co umożliwia lepsze przyleganie ściegów do materiału. Standardy branżowe sugerują, aby przed rozpoczęciem szycia zawsze sprawdzić napięcie na próbce materiału, co pozwala na szybkie dostosowanie ustawień i uniknięcie problemów w trakcie pracy. Prawidłowe napięcie nitki dolnej i górnej jest także niezbędne dla uzyskania estetycznego wyglądu szwów oraz ich trwałości, co jest szczególnie ważne w produkcji odzieży oraz akcesoriów.
Pytanie 35
Kołnierz leżący płasko na ramionach, okrągły i odsłaniający szyję, najczęściej stosowany w ubraniach dla dzieci, to jaki kołnierz?
A. koszulowy
B. be-be
C. napoleoński
D. marynarkowy
Kołnierz napoleoński to stylowy element odzieży, który często jest mylony z kołnierzem be-be. Jego charakterystyczną cechą jest wygięcie i uniesienie do góry, co nadaje elegancki wygląd, jednak nie pasuje do opisanego w pytaniu kontekstu, gdzie kołnierz powinien być gładko układający się na ramionach i odsłaniający szyję. Kołnierz koszulowy natomiast to klasyczny element męskich koszul, który również nie spełnia kryteriów pytania, ponieważ ma bardziej formalny charakter i jest przeważnie sztywny, co nie jest zgodne z zamysłem komfortu odzieży dziecięcej. W przypadku kołnierza marynarkowego, jego konstrukcja jest stworzona do odzieży formalnej i nie ma zastosowania w odzieży dla dzieci, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami kołnierzy wymaga zwrócenia uwagi na ich funkcje, stylizacje oraz przeznaczenie. Typowe błędy myślowe w tej kwestii polegają na skupieniu się wyłącznie na estetyce, przy pomijaniu praktycznych aspektów ich stosowania w codziennej odzieży, co jest kluczowe w projektowaniu i wyborze odpowiednich elementów garderoby.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Przy obliczaniu kosztów materiałów oraz akcesoriów niezbędnych do uszycia damskiej spódnicy o długości 60 cm, która posiada podszewkę oraz zamek błyskawiczny, należy uwzględnić
A. 70 cm tkaniny zasadniczej, 55 cm podszewki oraz zamek rozdzielczy
B. 66 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki i zamek błyskawiczny
C. 65 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki oraz zamek rozdzielczy
D. 60 cm tkaniny zasadniczej, 50 cm podszewki i zamek błyskawiczny
Wybór nieprawidłowych wymiarów materiałów do szycia spódnicy damskiej może wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad projektowania odzieży. Na przykład zasugerowanie 65 cm tkaniny zasadniczej może wydawać się logiczne, jednak nie uwzględnia zapasu na szwy, co w praktyce prowadzi do niedoboru materiału w końcowym etapie produkcji. Podobnie, 60 cm podszewki, choć wydaje się wystarczające, nie jest przemyślane w kontekście dodawania marszczeń lub innych detali, które mogą zwiększyć zapotrzebowanie na materiał. Propozycja 60 cm tkaniny zasadniczej i 50 cm podszewki nie tylko kwestionuje standardy, ale również nie uwzględnia typowych technik szycia, które wymagają dodatkowego materiału na obręb. Ponadto, zamek rozdzielczy jako element zamienny dla zamka błyskawicznego może wprowadzać zamieszanie, gdyż różne zamki mają różne wymagania, co do długości i sposobu wszycia. W projektowaniu odzieży kluczowe jest stosowanie się do standardów, które rekomendują dodawanie zapasu materiału w celu zapewnienia jakości i funkcjonalności wyrobu końcowego. Osoby zajmujące się szyciem powinny być świadome typowych błędów, takich jak niewłaściwe obliczenia i brak uwzględnienia dodatkowych elementów wykończeniowych, co w praktyce prowadzi do problemów z wykonaniem i satysfakcją klienta.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 40
Jakim urządzeniem należy łączyć elementy sukienki dziewczęcej z dzianiny?
A. overlocka
B. ryglówki
C. stębnówki
D. podszywarki
Stębnówki, ryglówki i podszywarki to maszyny, które mają swoje specyficzne zastosowanie, ale w kontekście szycia dzianin nie są optymalnym rozwiązaniem. Stębnówki są najczęściej używane do szycia prostych szwów, jednak nie zapewniają elastyczności, która jest kluczowa w przypadku dzianin. Szycie stębnówką na tkaninach elastycznych może prowadzić do ich deformacji podczas noszenia, co skutkuje nieestetycznymi fałdami i ograniczeniem komfortu. Ryglówki, z kolei, służą do wzmacniania szwów w newralgicznych miejscach, takich jak szwy w ramionach czy boczne, ale nie są przeznaczone do ogólnego łączenia materiałów. Ich użycie w kontekście dzianin jest rzadko praktykowane. Podszywarki, które są stosowane do podszewki lub wykończeń, również nie są odpowiednie do łączenia dzianin, ponieważ ich mechanizm nie pozwala na uzyskanie potrzebnej elastyczności. Wybierając niewłaściwe maszyny do konkretnego materiału, można napotkać problemy związane z trwałością i funkcjonalnością gotowych produktów, dlatego istotne jest stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnie z wymaganiami materiału.