Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 13:40
Data zakończenia: 20 maja 2025 13:51

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dokumentacja robót budowlanych nie obejmuje

A. wykazów działów dokumentacji robót.

B. cen jednostkowych.

C. strony tytułowej.

D. przypisów dokumentacji robót.

Cen jednostkowych nie zawiera się w przedmiarze robót budowlanych, ponieważ jest to dokument, który ma na celu jedynie przedstawienie szczegółowego zestawienia robót budowlanych. Przedmiar robót składa się z elementów takich jak spis działów przedmiaru, karta tytułowa oraz tabela przedmiaru, które zawierają opisy i ilości poszczególnych robót. Cena jednostkowa, natomiast, jest ustalana na etapie kosztorysowania i nie jest częścią samego przedmiaru. Praktyczne zastosowanie przedmiaru robót polega na umożliwieniu inwestorom oraz wykonawcom lepszego zrozumienia zakresu planowanych prac bez bezpośredniego odniesienia do kosztów. W standardach branżowych, takich jak normy PN-ISO oraz wytyczne dotyczące kosztorysowania, podkreśla się, że przedmiar powinien być neutralny pod względem finansowym, aby służył jako narzędzie do planowania i zarządzania projektem budowlanym, nie zaś do określania kosztów.

Pytanie 2

Aby osiągnąć maksymalną wydajność przez cały rok w instalacji solarnej do podgrzewania wody użytkowej w Polsce, konieczne jest ustawienie kolektorów w odpowiednim kierunku pod kątem w stosunku do poziomu:

A. 70°

B. 90°

C. 20°

D. 45°

Ustawienie kolektorów słonecznych pod kątem 45° jest kluczowe dla maksymalnej efektywności systemu podgrzewania wody w Polsce. Taki kąt nachylenia jest optymalny ze względu na średnią szerokość geograficzną kraju, która wynosi 52°N. Zgodnie z praktykami branżowymi, kąt ten powinien być o 10-15 stopni mniejszy od szerokości geograficznej, co sprawia, że 45° to idealny wybór. Przy takim nachyleniu, kolektory mogą efektywnie zbierać promieniowanie słoneczne przez cały rok, co jest szczególnie istotne w kontekście sezonowych zmian nasłonecznienia. Przykładowo, zimą, gdy słońce znajduje się nisko nad horyzontem, kąt 45° pozwala na maksymalizację absorpcji promieni słonecznych, co przekłada się na lepsze wyniki w konwersji energii słonecznej na ciepło w systemie grzewczym. Warto także pamiętać, że powiązane z tego standardy, takie jak PN-EN 12975, określają wymagania dotyczące wydajności kolektorów słonecznych, które wzmacniają praktykę ustawienia ich pod odpowiednim kątem. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność energetyczną, ale również przyczynia się do obniżenia kosztów eksploatacyjnych systemu.

Pytanie 3

Największy współczynnik przewodzenia ciepła w systemach grzewczych posiada

A. stal

B. miedź

C. polibutylen

D. PEX/AL/PEX

Wybór materiału do instalacji grzewczych ma kluczowe znaczenie dla efektywności systemu. Polibutylen, mimo że jest stosunkowo popularnym materiałem w instalacjach wodociągowych i grzewczych, nie osiąga tak wysokiego współczynnika przewodności cieplnej jak miedź. Jego przewodność cieplna wynosi około 0,24 W/(m·K), co sprawia, że jest znacznie mniej efektywny w kontekście szybkiego przekazywania ciepła. Stal, z przewodnością cieplną rzędu 50 W/(m·K), również nie dorównuje miedzi, a dodatkowo jest podatna na korozję, co może prowadzić do problemów w długoterminowym użytkowaniu. Rury PEX/AL/PEX, chociaż oferują pewne zalety, takie jak elastyczność i odporność na korozję, mają także ograniczenia związane z przewodnictwem cieplnym. Ich przewodność cieplna jest niższa niż miedzi, co oznacza dłuższy czas nagrzewania oraz mniejsze efektywnie przekazywane ciepło. Typowe błędy myślowe mogą obejmować przekonanie, że elastyczność i odporność na korozję są ważniejsze od przewodności cieplnej, co może prowadzić do niesatysfakcjonujących wyników w efektywności energetycznej systemu grzewczego. Wybór odpowiednich materiałów powinien opierać się na analizie ich właściwości fizycznych oraz standardów branżowych, aby zapewnić optymalne działanie instalacji grzewczych przez długi czas.

Pytanie 4

Do zasilania jednofazowej jednostki zewnętrznej pompy ciepła typu split powinno się użyć przewodu

A. dwużyłowego

B. czterożyłowego

C. pięciożyłowego

D. trzyżyłowego

Jednofazowa jednostka zewnętrzna pompy ciepła typu split wymaga do swojego zasilania przewodu trzyżyłowego, ponieważ taki przewód zapewnia nie tylko zasilanie, ale również odpowiednie uziemienie. W skład przewodu trzyżyłowego wchodzą trzy żyły: jedna fazowa, jedna neutralna oraz jedna ochronna (uziemiająca). Uziemienie jest kluczowe dla bezpieczeństwa użytkowników oraz ochrony urządzenia przed uszkodzeniami spowodowanymi przepięciami czy awariami. Przewody trzyżyłowe są powszechnie stosowane w instalacjach elektrycznych zasilających urządzenia o większej mocy. W praktyce, zastosowanie przewodu trzyżyłowego w instalacji zasilającej pompę ciepła jest zgodne z normami oraz przepisami, co zapewnia zgodność z wymaganiami bezpieczeństwa. Dobrą praktyką jest również regularne sprawdzanie stanu przewodów oraz ich odpowiednie zabezpieczenie, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń. Warto również pamiętać, że instalacja elektryczna powinna być wykonana przez wykwalifikowanego specjalistę, co jest kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa i wydajności systemu.

Pytanie 5

Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, jaka powinna być minimalna odległość między budynkiem mieszkalnym a elektrownią wiatrową, której maksymalna wysokość wieży razem z promieniem skrzydeł wynosi 150 m?

A. 2000 m

B. 1500 m

C. 1000 m

D. 500 m

Wybór krótszych odległości, jak 500 m, 1000 m czy 2000 m, nie jest dobrym pomysłem, bo opiera się na błędnych założeniach o wpływie elektrowni wiatrowych na ich otoczenie. Odpowiedzi te nie biorą pod uwagę, że wyższe wieże i dłuższe skrzydła generują hałas, a do tego mogą powodować cień, co naprawdę wpływa na ludzi w pobliskich budynkach. Ustawienie elektrowni za blisko, jak 500 m, może spowodować dużo skarg na hałas i inne problemy w codziennym życiu. 1000 m też nie wystarcza, bo nie uwzględnia lokalnych warunków, które mogą nasilać dźwięki. Choć 2000 m może się wydawać lepsze, to z kolei może być niepraktyczne dla rozwoju przestrzeni i ekonomiki inwestycji. Ważne, żeby zrozumieć, że regulacje dotyczące minimalnych odległości opierają się na badaniach i doświadczeniach z całego świata, a nieprawidłowe podejście do tych spraw może prowadzić do konfliktów i spowolnienia rozwoju odnawialnych źródeł energii.

Pytanie 6

Paliwo uzyskane z kompresji trocin, które są generowane podczas obróbki drewna oraz innych procesów związanych z jego przetwarzaniem, to

A. pelet

B. ziarno

C. zrębki

D. ekogroszek

Pelet to paliwo stałe, które powstaje poprzez sprasowanie trocin, wiórów oraz innych odpadów drzewnych. Jest to produkt ściśle związany z wykorzystaniem surowców drzewnych w sposób efektywny i ekologiczny. Pelet charakteryzuje się wysoką gęstością energetyczną, co sprawia, że jest chętnie stosowany w piecach i kotłach na biomasę. Dzięki odpowiedniej technologii produkcji, pelet cechuje się niską wilgotnością oraz stałą wielkością, co ułatwia jego transport i magazynowanie. Zastosowanie peletu w systemach grzewczych przyczynia się do redukcji emisji spalin oraz wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Warto również zauważyć, że pelet podlega różnym normom jakościowym, co zapewnia jego wysoką efektywność spalania oraz minimalizację osadów popiołu, co jest istotne w kontekście ochrony środowiska. Pelet może być wykorzystywany w domach jednorodzinnych, a także w przemyśle, gdzie coraz częściej zastępuje tradycyjne paliwa kopalne.

Pytanie 7

Jaki maksymalny roczny poziom wydajności jednostkowej może uzyskać instalacja solarna z powierzchnią absorberów kolektorów słonecznych równą 15 m², zaplanowana do podgrzewania wody użytkowej przy dobowym zapotrzebowaniu wynoszącym 500 dm³?

A. 400 ÷ 500 kWh/m2/rok

B. 100 ÷ 200 kWh/m2/rok

C. 700 ÷ 800 kWh/m2/rok

D. 1000 ÷ 1100 kWh/m2/rok

Instalacja słoneczna o powierzchni absorberów wynoszącej 15 m², zaprojektowana do podgrzewania wody użytkowej, osiągająca wydajność w zakresie 400 ÷ 500 kWh/m²/rok, jest zgodna z rzeczywistymi parametrami efektywności systemów solarnych. Wartości te są typowe dla instalacji słonecznych w umiarkowanym klimacie, gdzie kolektory solarne efektywnie wykorzystują promieniowanie słoneczne do podgrzewania wody. W praktyce, taka instalacja może zaspokoić zapotrzebowanie na wodę użytkową, które w tym przypadku wynosi 500 dm³ na dobę, co odpowiada około 182,5 m³ rocznie. Przy tej wydajności, można oczekiwać, że instalacja będzie w stanie dostarczyć wystarczającą ilość energii do podgrzewania wymaganej ilości wody. Dobrą praktyką w projektowaniu systemów solarnych jest uwzględnienie lokalnych warunków klimatycznych oraz orientacji kolektorów, co może wpłynąć na osiągane wyniki. Standardy dotyczące instalacji solarnych, takie jak normy EN 12975, dostarczają ram dla oceny wydajności systemów solarno- cieplnych, co czyni tę odpowiedź zasadne.

Pytanie 8

Czujnik pływakowy, który powinien być zamontowany, stanowi zabezpieczenie przed zbyt niskim poziomem wody w kotłach na biomasę?

A. na zasilaniu instalacji c.o. 10 cm poniżej najwyższego punktu kotła

B. na zasilaniu instalacji c.o. 10 cm powyżej najwyższego punktu kotła

C. na powrocie z instalacji c.o. 10 cm poniżej najwyższego punktu kotła

D. na powrocie z instalacji c.o. 10 cm powyżej najwyższego punktu kotła

Wszystkie błędne odpowiedzi wskazują na niewłaściwe umiejscowienie czujnika pływakowego, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w eksploatacji kotłów na biomasę. Montaż czujnika na powrocie z instalacji c.o. 10 cm powyżej lub poniżej najwyższej części kotła nie jest skuteczny, ponieważ czujnik umieszczony w tym miejscu może nie reagować na rzeczywisty poziom wody w kotle. Tego rodzaju instalacja może prowadzić do sytuacji, w których kotłownia będzie działać z niewystarczającą ilością wody, co stwarza ryzyko przegrzania i uszkodzenia urządzeń. Z kolei zamontowanie czujnika na zasilaniu c.o. 10 cm poniżej najwyższej części kotła także jest niewłaściwe, ponieważ czujnik nie będzie w stanie zareagować na spadek poziomu wody na czas, co z kolei może skutkować przegrzaniem kotła oraz niebezpieczeństwem związanym z jego działaniem. Tego rodzaju błędy są często wynikiem braku zrozumienia zasady działania systemów grzewczych oraz ich interakcji. Kluczowym aspektem bezpieczeństwa w instalacjach grzewczych jest zapewnienie odpowiedniego poziomu wody w kotle, co powinno być realizowane poprzez umiejętne umiejscowienie czujników oraz korzystanie z automatyzacji, która może monitorować i regulować poziom wody w czasie rzeczywistym.

Pytanie 9

Jakiego rodzaju instalację PV należy zbudować, aby móc sprzedawać energię elektryczną do sieci energetycznej?

A. On-grid

B. Autonomiczną

C. Wyspową

D. Off-grid

Odpowiedź 'On-grid' jest prawidłowa, ponieważ instalacje fotowoltaiczne typu on-grid są zaprojektowane do współpracy z siecią elektroenergetyczną. W przypadku tego typu instalacji, panele słoneczne generują energię elektryczną, która jest wykorzystywana do zasilania budynku, a nadwyżka energii może być odsprzedawana do sieci. Przykładem zastosowania instalacji on-grid jest dom jednorodzinny, który produkuje więcej energii, niż zużywa, i sprzedaje nadwyżki energii lokalnemu operatorowi sieci. Takie rozwiązanie sprzyja efektywności energetycznej i obniżeniu kosztów eksploatacyjnych. W Polsce, zgodnie z Ustawą o OZE, właściciele instalacji on-grid mają prawo do odsprzedaży energii, co jest regulowane przez system net-billingu, gdzie nadwyżki energii są rozliczane na korzystnych warunkach. Standardy instalacji on-grid obejmują również konieczność zastosowania inwerterów sieciowych, które przekształcają prąd stały wytworzony przez panele na prąd zmienny, odpowiedni do wprowadzenia do sieci.

Pytanie 10

Jakie jest optymalne nachylenie kolektora słonecznego zamontowanego na fasadzie budynku na konsoli ściennej?

A. 65°

B. 30°

C. 70°

D. 45°

Kąt nachylenia kolektora słonecznego ma kluczowe znaczenie dla efektywności jego działania. W przypadku montażu na fasadzie budynku, zalecany kąt wynoszący 45° sprzyja optymalnemu wykorzystaniu promieniowania słonecznego przez większość roku. Taki kąt pozwala na maksymalne naświetlenie kolektora zarówno w okresie letnim, kiedy słońce jest wysoko na niebie, jak i w zimie, gdy jego kąt padania jest niższy. Dodatkowo, kąt 45° ułatwia również odprowadzanie śniegu i wody deszczowej, co zmniejsza ryzyko uszkodzeń systemu. Dobrą praktyką jest także uwzględnienie lokalnych warunków klimatycznych oraz orientacji budynku, co może wpłynąć na ostateczny wybór kąta nachylenia. W kontekście standardów, zaleca się konsultację z fachowcami, którzy mogą przeprowadzić symulacje lub analizy, aby dostosować kąt do specyficznych warunków konkretnego miejsca. Wiedza ta jest niezbędna dla osób zajmujących się projektowaniem i instalacją systemów fotowoltaicznych oraz solarnych.

Pytanie 11

W trakcie przerwy urlopowej przewiduje się brak odbioru ciepła z kolektorów słonecznych. Aby uniknąć przegrzania systemu solarnego, konieczne jest aktywowanie w sterowniku opcji chłodzenia, która polega na

A. działaniu pomp obiegowych w nocy

B. zmianie czynnika w instalacji na czas przerwy urlopowej

C. zatrzymaniu pomp obiegowych

D. opróżnieniu instalacji na czas przerwy urlopowej

Wiesz, odpowiedzi, które sugerują wymianę czynnika w instalacji albo wyłączenie pomp, to błąd i mogą naprawdę namieszać w systemach solarnych. Wymiana czynnika podczas urlopu to kiepski pomysł – wiąże się to z dużymi kosztami i może doprowadzić do tego, że ciepło zacznie się rozprzestrzeniać w systemie, co jest ryzykowne, zwłaszcza gdy instalacja nie działa. Wyłączenie pomp to kolejny zły ruch. Bez cyrkulacji cieczy może dojść do stagnacji, co skutkuje przegrzaniem, a to już grozi uszkodzeniem sprzętu. A opróżnianie instalacji? Też nie jest dobrym pomysłem, bo przez to system gorzej odzyskuje energię po przerwie. Może to też zatykać rury i prowadzić do kosztownych napraw. Kluczowy błąd to myślenie, że unikając obiegu cieczy rozwiążemy problem z ciepłem. Tak naprawdę odpowiednia cyrkulacja jest mega ważna w każdym systemie grzewczym, a zwłaszcza w solarnym.

Pytanie 12

Jakie narzędzie jest używane do pomiarów średnic rur, zaworów i kształtek, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych?

A. suwmiarka

B. kątomierz

C. dalmierz

D. anemometr

Suwmiarka to narzędzie pomiarowe, które pozwala na precyzyjne mierzenie zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych średnic różnych obiektów, takich jak rury, zawory czy kształtki. W praktyce, suwmiarka wykorzystywana jest w wielu branżach, w tym w mechanice, budownictwie oraz inżynierii, gdzie dokładność pomiarów jest kluczowa dla zapewnienia jakości wykonywanych prac. Suwmiarki mogą być analogowe lub cyfrowe, co umożliwia łatwe odczytywanie wyników. Dobre praktyki zalecają użycie suwmiarek z funkcją zerowania oraz z dokładnością pomiaru wynoszącą co najmniej 0,02 mm, co jest szczególnie istotne w precyzyjnych zastosowaniach. Ponadto, obsługa suwmiarek jest dosyć intuicyjna, co czyni je narzędziem dostępnym dla szerokiego kręgu użytkowników, nawet tych początkujących w dziedzinie pomiarów. Dlatego suwmierz jest uważany za niezbędne narzędzie w każdym warsztacie czy laboratorium, gdzie wymagane są dokładne pomiary liniowe.

Pytanie 13

W trakcie działania systemu fotowoltaicznego na inwerterze zauważono kod błędu dotyczący zwarcia doziemnego. Jakie mogą być przyczyny tego zjawiska?

A. niedostosowanie prądowe paneli

B. zacienienie modułów

C. uszkodzony przewód

D. rozładowany akumulator

Uszkodzony przewód w instalacji fotowoltaicznej może prowadzić do zwarcia doziemnego, co jest poważnym problemem, mogącym zagrażać bezpieczeństwu całego systemu. Zwarcie doziemne występuje, gdy przewód fazowy styka się z ziemią lub innym uziemionym elementem, co prowadzi do niebezpiecznego wzrostu prądu. W takim przypadku inwerter wykrywa ten problem i generuje kod błędu, aby zasygnalizować potrzebę interwencji. Praktycznym przykładem może być sytuacja, w której przewód ochronny został uszkodzony w wyniku działania czynników atmosferycznych, takich jak deszcz czy intensywne nasłonecznienie, co prowadzi do degradacji materiałów izolacyjnych. W takiej sytuacji ważne jest, aby regularnie kontrolować stan przewodów i zainstalować systemy monitoringu, które pomogą wcześniej wykryć potencjalne problemy i zapobiec poważnym uszkodzeniom. Dobre praktyki branżowe sugerują, aby instalacje były projektowane z uwzględnieniem odpowiednich zabezpieczeń oraz regularnych przeglądów technicznych, co pozwoli na minimalizację ryzyka wystąpienia zwarć doziemnych i poprawi trwałość systemu.

Pytanie 14

Jaką minimalną powierzchnię działki należy posiadać do zainstalowania poziomego wymiennika gruntowego w glebie gliniastej, który będzie źródłem energii niskotemperaturowej dla pompy ciepła o mocy grzewczej wynoszącej 10 kW?

A. od 400 m2 do 600 m2

B. od 10 m2 do 20 m2

C. od 60 m2 do 100 m2

D. od 2000 m2 do 3000 m2

Odpowiedzi sugerujące mniejsze powierzchnie, takie jak od 60 m2 do 100 m2, od 10 m2 do 20 m2 czy od 2000 m2 do 3000 m2, nie biorą pod uwagę istotnych czynników wpływających na efektywność wymiennika gruntowego. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnego założenia, że mniejsza powierzchnia może wystarczyć do uzyskania pożądanej mocy grzewczej. W przypadku gruntów gliniastych, ich niska przewodność cieplna oznacza, że wymiennik musi mieć znaczną powierzchnię, aby skutecznie przekazywać ciepło. Odpowiedź zakładająca powierzenie tylko 10 m2 do 20 m2 jest zupełnie nieadekwatna, gdyż taka powierzchnia nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości energii cieplnej dla pompy ciepła o mocy 10 kW. Ponadto, odpowiedzi sugerujące dużą powierzchnię od 2000 m2 do 3000 m2 mogą prowadzić do niepotrzebnych wydatków i nieefektywności w projektowaniu systemów, gdyż nie ma uzasadnienia technicznego dla tak dużej powierzchni w kontekście podanych wymagań. Właściwe zaprojektowanie wymiennika gruntowego powinno opierać się na analizie lokalnych warunków gruntowych, przewidywanej mocy grzewczej oraz zaleceniach technicznych, co pozwoli na optymalizację kosztów oraz efektywności energetycznej systemu. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do budowy wymiennika gruntowego zasięgnąć porady specjalisty i przeprowadzić szczegółowe badania gruntu.

Pytanie 15

Z jakiego rodzaju materiału można zrealizować instalację łączącą kolektory słoneczne z zasobnikiem na ciepłą wodę użytkową?

A. Polipropylen.

B. Poliamid.

C. Polietylen.

D. Stal stopowa.

Wybór materiału do budowy instalacji łączącej kolektory słoneczne z zasobnikiem ciepłej wody użytkowej jest kluczowy dla efektywności i trwałości całego systemu. Polipropylen, polietylen oraz poliamid, pomimo że są popularnymi materiałami używanymi w różnych instalacjach, nie są odpowiednie do tego typu zastosowań. Polipropylen i polietylen, będąc tworzywami sztucznymi, mają ograniczoną odporność na wysokie temperatury. W systemach solarnych, gdzie temperatura wody może sięgać nawet 95 stopni Celsjusza, te materiały mogą ulegać deformacjom, co prowadzi do nieszczelności i utraty efektywności systemu. Poliamid, chociaż bardziej odporny na temperaturę niż polipropylen czy polietylen, ma problem z odpornością na działanie wody gorącej, co w dłuższym czasie może prowadzić do degradacji materiału. W kontekście instalacji słonecznych ważne jest, aby zastosowane materiały były zgodne z normami i wymaganiami, jak np. EN 10088 dla stali, które zapewniają odpowiednią jakość i trwałość. Często popełnianym błędem jest mylenie materiałów kompozytowych z metalowymi, co prowadzi do przekonania, że wszystkie tworzywa sztuczne mogą zastąpić stal w wymagających aplikacjach. Dlatego kluczowe jest, aby przy wyborze materiałów kierować się ich właściwościami fizycznymi oraz warunkami, w jakich będą stosowane, unikając pułapek wynikających z niedoinformowania o właściwościach materiałów.

Pytanie 16

Rury powinny być zabezpieczone przed działaniem promieni słonecznych podczas składowania

A. ze stali nierdzewnej

B. ze stali ocynkowanej

C. z miedzi

D. z tworzyw sztucznych

Rury z tworzyw sztucznych, takie jak PVC, PE czy PP, są dość wrażliwe na słońce. Ważne jest, żeby dobrze je przechowywać, bo inaczej mogą się zniszczyć. Jak będą długo wystawione na promieniowanie UV, mogą stracić swoje właściwości, co w efekcie skraca ich żywotność. Dlatego najlepiej trzymać je w cieniu lub przykrywać czymś, co chroni przed UV. W branży budowlanej i inżynieryjnej często używa się dodatków, które pomagają zwiększyć odporność tych rur na słońce. Przykładowo, takie rury idealnie nadają się do instalacji wodociągowych, ponieważ są odporne na korozję i lekkie. Zgadzam się, że warto też pamiętać o normach ISO i PN, które pokazują, że te materiały muszą mieć konkretne parametry wytrzymałościowe, co czyni je świetnym wyborem w wielu zastosowaniach.

Pytanie 17

W trakcie transportu kolektory słoneczne powinny być chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi?

A. obudową drewnianą i taśmą bitumiczną

B. obudową stalową i kołkami świadkami

C. folią ochronną i kołkami świadkami

D. folią ochronną i obudową drewnianą

Wskazując na kołki świadków, taśmę bitumiczną czy obudowę stalową jako zabezpieczenia dla kolektorów słonecznych w czasie transportu, to niestety nie trafiasz. Kołki świadków w ogóle nie nadają się do tego - one raczej do monitorowania, a nie do ochrony. Ich funkcja nie ma nic wspólnego z zabezpieczaniem przed uszkodzeniami mechanicznymi. Taśma bitumiczna, choć użyteczna w uszczelnieniach, nie nadaje się do ochrony przed uderzeniami. No i obudowa stalowa, chociaż mocna, jest często za ciężka i nieporęczna, co może tylko zwiększyć ryzyko uszkodzenia samych paneli. Metalowe obudowy mogą też korodować, zwłaszcza w wilgotnych warunkach, więc to nie jest najlepszy wybór. Ważne jest, żeby stosować rozwiązania, które nie tylko chronią przed zniszczeniem, ale są też praktyczne. W transporcie kolektorów słonecznych najlepsze są materiały, które dobrze znoszą uszkodzenia, a drewno to super opcja, bo jest ekologiczne i łatwe w obróbce.

Pytanie 18

Aby zamontować kocioł na biomasę inwestor zebrał 4 oferty i dokonał ich zestawienia. Wskaż ofertę, w której sprawność kotła jest największa.

	Nominalna moc kotła kW	Sprawność cieplna %	Zużycie paliwa kg/h	Maksymalna temperatura robocza °C	Pojemność wodna kotła dm³
A.	23	87,7-88,1	2,6	85	100
B.	23	81,8-83,5	2,6	85	100
C.	25	90	2,4	95	190
D.	30	90-92	2,4	85	70

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Oferta D jest zdecydowanie najlepsza, bo ma najwyższą sprawność kotła, w granicach 90-92%. Wybór kotła o takiej sprawności to kluczowa sprawa, jeśli chodzi o efektywność energetyczną instalacji grzewczej. Według europejskich norm, kotły na biomasę powinny mieć sprawność przynajmniej 85%, a te powyżej 90% to już naprawdę świetny wynik. Wysoka sprawność oznacza, że spalimy mniej paliwa i emitujemy mniej spalin. Krótko mówiąc, to w końcu oszczędności dla użytkownika i lepsza sytuacja dla środowiska. Także, warto zwracać uwagę na parametry techniczne przy wyborze kotłów, porównując nie tylko sprawność, ale także emisję CO2. To pasuje do najlepszych praktyk związanych z ekologią. Dobrze dobrany kocioł na biomasę to nie tylko komfort cieplny, ale także rozsądne wykorzystanie odnawialnych źródeł energii.

Pytanie 19

Dla zapewnienia maksymalnej rocznej wydajności instalacji c.w.u. w Polsce, kąt nachylenia kolektorów słonecznych powinien znajdować się w zakresie

A. 10° ÷ 30°

B. 50° ÷ 70°

C. 70° ÷ 90°

D. 30° ÷ 50°

Odpowiedź 30° ÷ 50° jest prawidłowa, ponieważ optymalne nachylenie kolektorów słonecznych w Polsce powinno być dostosowane do średniej szerokości geograficznej kraju, co sprzyja maksymalnej efektywności całorocznej instalacji ciepłej wody użytkowej (c.w.u.). W tym zakresie nachylenia kolektory mogą najlepiej zbierać energię słoneczną, przede wszystkim w miesiącach zimowych, kiedy słońce znajduje się nisko na niebie. Praktyczne przykłady zastosowania tego nachylenia można zaobserwować w standardowych instalacjach solarnych, które są projektowane zgodnie z normą PN-EN 12975 dotyczącą kolektorów słonecznych. Przy zastosowaniu nachylenia w tym zakresie, użytkownicy mogą osiągnąć znaczne oszczędności na kosztach energii, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz efektywności energetycznej, promowanymi przez wiele organizacji zajmujących się odnawialnymi źródłami energii. Warto również zaznaczyć, że eksperci zalecają regularne monitorowanie wydajności instalacji oraz dostosowywanie nachylenia w zależności od lokalnych warunków klimatycznych oraz zmieniających się pór roku.

Pytanie 20

Montaż stelaża pod panel fotowoltaiczny na betonowej nawierzchni wykonuje się przy pomocy młota udarowo-obrotowego z wiertłami oraz

A. zgrzewarki punktowej

B. spawarki elektrycznej

C. klucza płaskiego i nastawnego

D. zaciskarki do profili metalowych

Zgrzewarka punktowa jest narzędziem przeznaczonym do łączenia elementów metalowych poprzez miejscowe topnienie, co w kontekście montażu stelaża pod panele fotowoltaiczne na betonowej powierzchni nie ma zastosowania. Użycie zgrzewarki wymagałoby, aby wszystkie elementy były wykonane z metalu i miały odpowiednią grubość, co w przypadku betonowej podłoża i stelaża, zazwyczaj nie ma miejsca. Tak samo, jak zgrzewarka, zaciskarka do profili metalowych jest narzędziem do łączenia profili metalowych, a nie do montażu na powierzchni betonowej. Jej zastosowanie byłoby zasadne w sytuacji, gdybyśmy mieli do czynienia z konstrukcją całkowicie wykonaną z metalu, ale nie w przypadku, który opisujemy. Spawarka elektryczna również nie jest właściwym narzędziem w tym kontekście, ponieważ spawanie jest procesem trwale łączącym metalowe elementy i nie jest kompatybilne z montażem stelaża na podłożu betonowym. W praktyce, mylenie tych narzędzi z kluczem płaskim i nastawnym prowadzi do nieprawidłowego podejścia do montażu i może skutkować nietrwałymi połączeniami, co z kolei wpływa na stabilność całej konstrukcji. Dlatego kluczowe jest zrozumienie funkcji narzędzi oraz ich zastosowania w konkretnych sytuacjach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej i instalacyjnej.

Pytanie 21

Zbyt wysokie natężenie przepływu medium w instalacji słonecznego ogrzewania

A. będzie skutkować szybszym zużywaniem się płynu solarnego

B. spowoduje częstsze uruchamianie zaworu bezpieczeństwa

C. spowoduje zwiększenie oporów przepływu płynu solarnego

D. spowoduje obniżenie ciśnienia w systemie

Ustawienie zbyt dużego natężenia przepływu czynnika w słonecznej instalacji grzewczej prowadzi do wzrostu oporów przepływu płynu solarnego. Zjawisko to można wyjaśnić na podstawie zasad dynamiki płynów, gdzie przy wyższej prędkości przepływu czynnika, jego tarcie o ścianki rur oraz inne elementy instalacji rośnie, co skutkuje zwiększonym oporem. W praktyce oznacza to, że system będzie musiał pracować ciężej, aby pokonać te opory, co może prowadzić do wyższych kosztów energii oraz szybszego zużycia komponentów. Z tego powodu kluczowe jest odpowiednie dobieranie przepływów w systemach solarnych, aby zapewnić efektywność energetyczną. W praktycznym zastosowaniu, osoby projektujące takie systemy powinny stosować się do norm i wytycznych, takich jak EN 12976 (systemy solarne) oraz klasyfikacji hydraulicznych, aby zapewnić optymalne działanie instalacji. Dobrą praktyką jest także monitorowanie i regulacja natężenia przepływu, aby dostosować je do zmieniających się warunków eksploatacyjnych.

Pytanie 22

Jaką liczbę łopat wirnika należy uznać za optymalną w turbinie wiatrowej?

A. 2

B. 5

C. 7

D. 3

Optymalna liczba łopat wirnika w turbinie wiatrowej wynosi zazwyczaj trzy. Taka konfiguracja zapewnia równowagę pomiędzy efektywnością generowania energii a stabilnością działania. Trzy łopaty pozwalają na optymalne wykorzystanie siły wiatru, co zwiększa wydajność turbiny. Dzięki równomiernemu rozkładowi masy, wirnik z trzema łopatami działa płynniej, co minimalizuje drgania i hałas. Dodatkowo, turbiny z trzema łopatami są bardziej odporne na silne wiatry, co zwiększa ich trwałość i niezawodność. Przykłady zastosowania takich turbin można znaleźć w wielu nowoczesnych farmach wiatrowych, gdzie ich konstrukcja została dostosowana do standardów IEC 61400, które określają wymagania dotyczące projektowania i testowania turbin wiatrowych. Trzy łopaty zapewniają również lepszą możliwość dostosowania do różnych warunków wiatrowych, co jest kluczowe w kontekście zmieniającego się klimatu i lokalnych uwarunkowań geograficznych.

Pytanie 23

Przy opracowywaniu kosztorysu, należy wskazać, gdzie powinny być zainstalowane kolektory słoneczne. Które z poniższych miejsc jest niewłaściwe dla ich montażu?

A. Na dachu płaskim pod kątem 45º na południe

B. Na gruncie pod kątem 45º na południe

C. Na dachu skośnym pod kątem 45º na północ

D. Na dachu skośnym pod kątem 45º na południe

Montaż kolektorów słonecznych na dachu skośnym pod kątem 45º na północ jest niewskazany, ponieważ kolektory te powinny być umieszczane w miejscach o maksymalnej ekspozycji na promieniowanie słoneczne. W Polsce najlepszym rozwiązaniem jest lokowanie ich na dachach skierowanych na południe, co zapewnia optymalną wydajność energetyczną. Kolektory słoneczne działają najlepiej, gdy są ustawione pod odpowiednim kątem, co pozwala na jak najefektywniejsze pochłanianie promieni słonecznych przez cały dzień. W praktyce, montaż kolektorów na stronach północnych prowadzi do znaczącego spadku ich efektywności, ponieważ ta strona dachu ma znacznie ograniczoną ilość światła słonecznego w ciągu roku. Warto również zwrócić uwagę, że różne normy dotyczące instalacji systemów solarnych, takie jak EN 12975, zalecają ustawienie kolektorów w kierunku południowym, aby zmaksymalizować ich wydajność oraz efektywność energetyczną, co jest kluczowe w kontekście zmniejszenia kosztów energii i zwiększenia efektywności wykorzystania odnawialnych źródeł energii.

Pytanie 24

System hydrauliczny instalacji solarnej został zmontowany, jednak odbiorniki ciepła z kolektorów nadal nie są podłączone. W tej sytuacji instalator powinien

A. pozostawić system bez napełniania czynnikiem grzewczym.

B. zwiększyć objętość naczynia wzbiorczego oraz napełnić system.

C. napełnić system i włączyć grupę solarną.

D. napełnić system i uruchomić pompę cyrkulacyjną.

Pozostawienie instalacji bez napełniania czynnikiem grzewczym jest odpowiednim działaniem w przypadku, gdy odbiorniki ciepła z kolektorów nie są jeszcze podłączone. W takim stanie, napełnienie instalacji czynnikiem grzewczym mogłoby prowadzić do niepotrzebnych strat ciepła oraz ewentualnych uszkodzeń systemu, szczególnie jeśli wystąpiłyby usterki w układzie. Zgodnie z zasadami projektowania instalacji solarnych, kluczowe jest, aby wszystkie komponenty systemu były właściwie podłączone i gotowe do pracy przed wprowadzeniem czynnika grzewczego. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której nowo instalowany system solarny wymaga przetestowania szczelności rurociągów przed napełnieniem cieczą. W praktyce, instalatorzy często przeprowadzają testy na sucho, aby upewnić się, że wszystkie połączenia i armatura są w porządku. Dodatkowo, w przypadku napełniania instalacji, ważne jest, aby używać odpowiednich mediów, które są zgodne z wytycznymi producenta oraz normami branżowymi, aby zapewnić długowieczność i efektywność systemu.

Pytanie 25

Przy jakim ciśnieniu powinien zadziałać zawór bezpieczeństwa w systemie solarnym?

A. 2 barów

B. 6 barów

C. 8 barów

D. 4 barów

Zawór bezpieczeństwa w instalacji solarnej jest kluczowym elementem zapewniającym bezpieczeństwo systemu. Ustalenie odpowiedniego ciśnienia, przy którym zawór powinien zadziałać, jest niezwykle istotne. W przypadku instalacji solarnych, wartość 6 barów jest uznawana za standardową granicę, przy której zawór bezpieczeństwa powinien otworzyć się, aby zapobiec nadmiernemu wzrostowi ciśnienia. Praktyczne zastosowanie tego rozwiązania można zaobserwować w sytuacjach, gdy ciśnienie w układzie, na przykład w wyniku niskiej temperatury lub awarii, zbliża się do tej wartości. W rzeczywistości, zawory te są projektowane zgodnie z normą PN-EN 12828, która odnosi się do projektowania i wykonania systemów grzewczych, w tym instalacji solarnych. Zastosowanie zaworu przy ciśnieniu 6 barów zapobiega ryzyku pęknięcia rur oraz uszkodzenia kolektorów słonecznych, co z kolei przekłada się na długowieczność całego systemu oraz zwiększa bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 26

Aby podłączyć wylot zimnego powietrza z parownika monoblokowej pompy ciepła typu powietrze-woda o współczynniku COP = 3,5, która podgrzewa wodę o mocy 7 kW, należy zastosować

A. rury PVC o średnicy 125 mm

B. rury stalowej o średnicy 125 mm

C. rury miedzianej o średnicy 25 mm

D. rury PVC o średnicy 20 mm

Rura PVC o średnicy 125 mm to całkiem dobry wybór do podłączenia wylotu zimnego powietrza z parownika w monoblokowej pompie ciepła powietrze-woda. Gdy projektujemy systemy HVAC, ważne, żeby materiały, które używamy, były zgodne z wymaganiami dotyczącymi przepływu powietrza i odporności na różne warunki atmosferyczne, a rura PVC właśnie takie właściwości ma. Średnica 125 mm powinna zapewnić odpowiedni przepływ powietrza, co jest kluczowe dla efektywności pompy ciepła, szczególnie gdy ma ona współczynnik COP na poziomie 3,5 i moc 7 kW. Warto pamiętać, żeby przy doborze materiałów do instalacji HVAC sprawdzić normy branżowe, jak PN-EN 1452, które precyzują wymagania dla rur w systemach hydraulicznych. Rury PVC są naprawdę niezawodne, łatwe do zamontowania i dobrze znoszą korozję. Przykładem ich zastosowania mogą być instalacje wentylacyjne czy klimatyzacyjne, gdzie odpowiedni przepływ powietrza przekłada się na komfort użytkowników i efektywność energetyczną całego systemu.

Pytanie 27

W skład systemu solarnego przeznaczonego do produkcji ciepłej wody użytkowej z zastosowaniem energii słonecznej wchodzą:

A. kolektor rurowy, falownik, konstrukcja montażowa na dach, konektor, przewód solarny, naczynie przeponowe

B. kolektor płaski, pompa solarna, stacja solarna z grupą pompową, mikroprocesorowy system sterowania systemem solarnym, naczynie przeponowe, zestaw przyłączeniowy hydrauliczny, zestaw montażowy, zasobnik

C. kolektor fotowoltaiczny, elektroniczny mikroprocesorowy system sterujący, elektroniczna pompa wody, zestaw montażowy zawierający kable, rury, zawiesia

D. kolektor próżniowy, inwerter sieciowy, konstrukcja montażowa na dach, konektor, przewód solarny

Wybór odpowiedzi, który obejmuje kolektory próżniowe, falowniki oraz inne nieodpowiednie komponenty, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego funkcji i zastosowania elementów systemu solarnego. Kolektory próżniowe, choć efektywne w specyficznych warunkach, nie są głównym wyborem w systemach do wytwarzania ciepłej wody użytkowej z energii słonecznej. W takich systemach dominują kolektory płaskie, które charakteryzują się prostszą konstrukcją i niższymi kosztami eksploatacji. Falownik, który jest istotnym elementem systemów fotowoltaicznych, nie ma zastosowania w systemach solarnych przeznaczonych do podgrzewania wody, ponieważ nie przekształca energii cieplnej na energię elektryczną. Kolejny błąd polega na uwzględnieniu elementów, takich jak zestawy montażowe zawierające kable i rury, które nie są kluczowe dla określenia funkcjonalności systemu solarnego. W rzeczywistości, odpowiedni dobór komponentów, takich jak stacja solarna z grupą pompową i mikroprocesorowy system sterowania, jest krytyczny dla efektywnego działania, a nieodpowiednie elementy tylko komplikują system, co może prowadzić do nadmiernych kosztów i problemów z wydajnością. W kontekście dobrych praktyk w branży, należy zawsze uwzględniać komponenty dedykowane dla konkretnego zastosowania, aby zapewnić optymalną funkcjonalność, bezpieczeństwo oraz długowieczność systemu.

Pytanie 28

Jaki kolor izolacji powinien mieć przewód neutralny?

A. czarnego lub czerwonego

B. żółto - zielonego

C. niebieskiego

D. brązowego

Odpowiedź 'niebieskiego' jest poprawna, ponieważ według Polskich Norm (PN) oraz przepisów dotyczących instalacji elektrycznych, przewód neutralny musi być oznaczony kolorem niebieskim. Ta norma ma na celu zapewnienie jednoznaczności w identyfikacji przewodów elektrycznych, co jest niezbędne w celu bezpieczeństwa oraz prawidłowego funkcjonowania instalacji. Użycie koloru niebieskiego dla przewodów neutralnych jest standardem przyjętym w wielu krajach, co ułatwia współpracę i rozumienie projektów elektroutwardzonych na poziomie międzynarodowym. Przykładowo, w instalacjach domowych przewód neutralny prowadzi prąd z powrotem do źródła zasilania, a jego poprawne oznaczenie jest kluczowe, aby uniknąć pomyłek, które mogą prowadzić do niebezpiecznych wypadków elektrycznych. Przewody ochronne, oznaczane kolorem żółto-zielonym, mają zupełnie inną funkcję - mają na celu zabezpieczenie przed porażeniem elektrycznym, co podkreśla znaczenie znajomości tych standardów w praktyce.

Pytanie 29

Płynem, który ma wysoką temperaturę wrzenia w rurce cieplnej (heat-pipe) w systemie kolektora rurowego próżniowego nie jest

A. R410

B. butan

C. propan

D. woda

Woda nie jest płynem szybko wrzącym w rurce cieplnej (heat-pipe) w kolektorze rurowym próżniowym, ponieważ jej punkt wrzenia wynosi 100°C przy normalnym ciśnieniu atmosferycznym, co czyni ją niewłaściwym wyborem w kontekście systemów, które muszą działać w niskich temperaturach oraz w próżni. W kolektorach rurowych, takich jak heat-pipe, preferuje się czynniki robocze o niższym ciśnieniu wrzenia, co zapewnia bardziej efektywne transfery ciepła. Przykładowo, butan i propan, których temperatury wrzenia wynoszą odpowiednio około -0,5°C i -42°C, umożliwiają skuteczne odprowadzanie ciepła w warunkach, które są typowe dla systemów próżniowych. Dobre praktyki w projektowaniu takich systemów zalecają użycie płynów, które w odpowiednich warunkach mogą łatwo przechodzić między fazami, co maksymalizuje ich efektywność. W przypadku zastosowań w kolektorach słonecznych, odpowiedni dobór czynnika roboczego jest kluczowy dla optymalizacji wydajności energetycznej.

Pytanie 30

Aby zainstalować instalację fotowoltaiczną, wymagany jest zakup inwertera o mocy 17 kVA według projektu, którego koszt wynosi 5900 zł. Koszty materiałów pomocniczych stanowią 2,5% wydatków na zakup, co daje wartość

A. 1475,00 zł

B. 147,5 zł

C. 14,75 zł

D. 1,48 zł

Odpowiedź 147,5 zł jest jak najbardziej właściwa. Koszty materiałów pomocniczych obliczamy jako procent od całkowitych kosztów zakupu inwertera. Tu mamy inwerter za 5900 zł, a materiały pomocnicze to 2,5% tej kwoty. Wychodzi to w prosty sposób: 5900 zł pomnożone przez 0,025, co daje nam 147,5 zł. To ważne, żeby tak dokładnie analizować, bo w planowaniu inwestycji w instalacje fotowoltaiczne nie chcemy się za bardzo zdziwić przy wydatkach. W branży energii odnawialnej precyzyjne liczby pozwalają lepiej zarządzać budżetem i przewidywać, co nas czeka w przyszłości. Dobrym zwyczajem jest zawsze pamiętać o dodatkowych kosztach, takich jak materiały pomocnicze, ponieważ one mogą znacząco wpłynąć na cały koszt inwestycji, zwłaszcza w większych projektach solarnych. Dzięki temu lepiej podejmujemy decyzje o finansowaniu i możemy przewidzieć, czy inwestycja będzie opłacalna.

Pytanie 31

Odbiór części robót, które zostają zakryte, należy zaliczyć do odbiorów

A. częściowych

B. pogwarancyjnych

C. przejściowych

D. końcowych

Odpowiedź częściowych jest poprawna, ponieważ odbiór fragmentu robót, które ulegają zakryciu, jest częścią procesu odbiorowego, który ma na celu potwierdzenie, że zrealizowane prace są zgodne z umową oraz obowiązującymi normami. Odbiór częściowy dotyczy fragmentów robót, które mogą być już wykonane, a ich zakrycie uniemożliwia późniejszą ocenę jakości wykonania. W praktyce, na przykład podczas budowy budynku, instalacje elektryczne czy hydrauliczne muszą być odebrane przed ich zasłonięciem przez ściany, co pozwala na zweryfikowanie ich zgodności z projektem oraz jakości wykonania. Taki odbiór jest zgodny z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi, które zalecają regularne i etapowe sprawdzanie wykonania robót. W przypadku problemów stwierdzonych podczas odbioru częściowego, wykonawca ma możliwość ich naprawy przed przystąpieniem do dalszych etapów budowy, co chroni inwestora przed późniejszymi kosztami napraw.

Pytanie 32

Naturalną wentylacją nie jest

A. wentylacja przeciwpożarowa

B. przewietrzanie

C. wentylacja grawitacyjna

D. aeracja

W kontekście wentylacji, wiele osób mylnie kojarzy różne systemy z wentylacją naturalną, co prowadzi do nieporozumień. Wentylacja grawitacyjna, często uznawana za formę wentylacji naturalnej, polega na wykorzystaniu różnicy temperatur i ciśnień do wymiany powietrza w budynku. Jest to proces, który działa szczególnie dobrze w klimatach, gdzie występują znaczące wahania temperatury między porami roku. Przewietrzanie, rozumiane jako krótkotrwałe otwieranie okien, również należy do metod naturalnych, ale nie jest to zorganizowany system wentylacji. Aeracja, w kontekście napowietrzania wody, jest procesem zupełnie niezwiązanym z wentylacją powietrza w budynkach. W przypadku wentylacji przeciwpożarowej, warto zauważyć, że jest to system zaprojektowany z myślą o bezpieczeństwie, który korzysta z mechanizmów aktywnych, aby kontrolować i usuwać dym, co odróżnia go od wentylacji naturalnej. Typowym błędem jest mylenie tych dwóch koncepcji, co może prowadzić do nieprawidłowego zaprojektowania systemu wentylacji w budynkach oraz zagrożeń dla bezpieczeństwa użytkowników. Aby uniknąć tych pomyłek, istotne jest zrozumienie różnic między rodzajami wentylacji oraz ich praktycznym zastosowaniem w budownictwie, co jest kluczowe dla zapewnienia zdrowego i bezpiecznego środowiska wewnętrznego.

Pytanie 33

Do instalacji ogrzewania podłogowego zasilanego pompą ciepła wykorzystuje się rury

A. z tworzywa sztucznego

B. kamionkowe

C. żeliwne

D. stalowe

Wybór niewłaściwych materiałów do instalacji ogrzewania podłogowego może prowadzić do poważnych problemów w późniejszym użytkowaniu systemu. Na przykład, rury stalowe, mimo że są powszechnie stosowane w innych systemach grzewczych, charakteryzują się dużą podatnością na korozję, co w kontekście ogrzewania podłogowego zasilanego pompą ciepła jest nieakceptowalne. Stal nie tylko traci swoje właściwości mechaniczne z upływem czasu, ale także może prowadzić do zanieczyszczenia systemu, co w konsekwencji wpływa na jego wydajność oraz trwałość. Rury żeliwne, chociaż były popularne w przeszłości, są zbyt ciężkie i trudne w montażu, co czyni je niewłaściwym wyborem w nowoczesnych instalacjach. Również rury kamionkowe, choć mają swoje zastosowanie w niektórych systemach, są zbyt sztywne i podatne na pęknięcia, co w przypadku ogrzewania podłogowego, gdzie konieczne jest dostosowanie do zmieniających się warunków, jest istotnym ograniczeniem. Wybór niewłaściwego materiału do instalacji może prowadzić do zwiększenia kosztów eksploatacji oraz konieczności naprawy lub wymiany systemu, co jest nie tylko nieekonomiczne, ale także czasochłonne. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu systemów grzewczych korzystać z materiałów zgodnych z normami i dobrymi praktykami branżowymi, które zapewnią ich długoterminową efektywność.

Pytanie 34

Do kotła na biogaz nie można zainstalować centralnego ogrzewania z rur

A. z czarnej stali ze szwem.

B. z ocynkowanej stali.

C. z czarnej stali przewodowej.

D. z twardej miedzi.

Odpowiedź stalowych rur ocynkowanych jako nieodpowiednich do instalacji centralnego ogrzewania w systemach z kotłami na biogaz wynika z faktu, że ocynkowane rury, ze względu na swoją powłokę, mogą nadmiernie reagować z substancjami chemicznymi obecnymi w biogazie, co prowadzi do korozji wewnętrznej. W praktyce, najlepszym rozwiązaniem są rury wykonane z materiałów odpornych na korozję, takich jak stal nierdzewna czy rury z tworzyw sztucznych. W kontekście systemów grzewczych, ważne jest, aby materiały były zgodne z normami i zaleceniami branżowymi, jak PN-EN 12828, które wskazują na konieczność stosowania rozwiązań odpornych na działanie mediów agresywnych. Użycie rur ocynkowanych w systemach z biogazem może prowadzić do problemów z wydajnością oraz koniecznością kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 35

Zgodnie z regulacjami Prawa Zamówień Publicznych, oferent składa propozycję na realizację robót budowlanych w trybie

A. przetargu

B. zapytania o cenę

C. dialogu konkurencyjnego

D. negocjacji

Wybór trybu przetargu na wykonanie robót budowlanych jest zgodny z Prawem Zamówień Publicznych, które stanowi fundament dla przejrzystości i konkurencyjności w procesach zakupowych w Polsce. Przetarg jest najczęściej stosowaną procedurą, która zapewnia równe szanse dla wszystkich wykonawców, a także umożliwia zamawiającemu uzyskanie najlepszej oferty, zarówno pod względem ceny, jak i jakości. W praktyce, przetargi mogą być przeprowadzane w formie przetargu nieograniczonego, co oznacza, że każdy zainteresowany wykonawca ma prawo złożyć ofertę, lub przetargu ograniczonego, gdzie zaprasza się jedynie wybrane podmioty. To standardowe podejście w branży budowlanej jest zgodne z najlepszymi praktykami i regulacjami, co sprawia, że jest powszechnie stosowane w projektach publicznych oraz dużych inwestycjach. Ponadto, przetargi są objęte szczegółowymi regulacjami, które chronią przed korupcją oraz nieprawidłowościami, co dodatkowo podkreśla ich ważność w zarządzaniu zamówieniami publicznymi.

Pytanie 36

Gdzie w instalacji solarnej umieszcza się zawór zwrotny?

A. przed inwerterem

B. za pompą solarną

C. za separatorem

D. przed pompą solarną

Zawór zwrotny w instalacji solarnej to naprawdę ważny element, który pomaga utrzymać system w dobrym stanie i działać efektywnie. Odpowiednie jego umiejscowienie za pompą solarną jest zgodne z praktykami branżowymi, bo zapobiega cofaniu się medium grzewczego w kierunku kolektorów, gdy pompa nie działa. Dzięki temu nie musimy się martwić o spadki ciśnienia czy uszkodzenie paneli słonecznych. Wyobraź sobie, co by się stało, gdyby ten zawór był zamontowany przed pompą - to mogłoby doprowadzić do tego, że medium cofnęłoby się do kolektorów, co z kolei mogłoby przegrzać i uszkodzić instalację. Przykłady norm, jak EN oraz wytyczne różnych organizacji, jasno mówią, że zawory zwrotne powinny być umieszczane tam, gdzie naprawdę mogą dobrze działać i nie narażać nas na awarie. Na przykład, w instalacjach z wymiennikami ciepła, zawór zwrotny jest wręcz konieczny dla prawidłowego działania systemu grzewczego. Dobrze dobrane komponenty i ich odpowiednie umiejscowienie to klucz do osiągnięcia maksymalnej efektywności energetycznej.

Pytanie 37

Przyczyną wydostawania się czynnika z zaworu bezpieczeństwa w systemach solarnych może być

A. wysoka wilgotność powietrza

B. niewielka objętość przeponowego naczynia wzbiorczego

C. zapowietrzenie systemu

D. niewystarczające stężenie płynu solarnego

Odpowiedzi takie jak zbyt małe stężenie płynu solarnego, duża wilgotność powietrza czy zapowietrzenie instalacji nie są bezpośrednio związane z wypływem czynnika z zaworu bezpieczeństwa. Zbyt małe stężenie płynu solarnego raczej nie wpłynie na ciśnienie w instalacji, o ile płyn ma odpowiednie właściwości fizykochemiczne. W rzeczywistości, płyn solarny powinien być dobrany zgodnie z wymaganiami producenta i standardami, co minimalizuje ryzyko korozji i osadów. Duża wilgotność powietrza może wpływać na kondensację, ale nie ma bezpośredniego związku z działaniem zaworu bezpieczeństwa, który reaguje na ciśnienie wewnętrzne instalacji. Ponadto, zapowietrzenie instalacji prowadzi do obniżenia efektywności systemu, ale nie jest to przyczyna wypływu czynnika z zaworu bezpieczeństwa. Typowym błędem myślowym jest łączenie różnych parametrów instalacji, które wpływają na ogólną wydajność, ale nie są odpowiedzialne za konkretne awarie. Zrozumienie różnych aspektów działania instalacji solarnych i ich wzajemnych zależności jest kluczowe dla właściwego projektowania oraz eksploatacji systemów grzewczych.

Pytanie 38

Podczas sporządzania przedmiaru robót dla systemów wodociągowych, długość rur określa się w metrach?

A. a liczba podejść ustalana jest wspólnie dla zimnej i ciepłej wody

B. bez wyłączania długości łączników oraz armatury łączonej lutowaniem lub gwintowaniem

C. wliczając armaturę z kołnierzami

D. z wyłączeniem długości łączników oraz armatury

Odpowiedź "bez odliczania długości łączników oraz armatury łączonej przez lutowanie lub gwintowanie" jest zgodna z praktykami stosowanymi w branży wodociągowej. W przypadku przedmiaru robót dla instalacji wodociągowych, długość rurociągów należy mierzyć wyłącznie jako długość prostych odcinków rur, co jest zgodne z zasadami określonymi w normach budowlanych oraz standardach dotyczących obliczeń hydraulicznych. W praktyce oznacza to, że nie uwzględniamy długości łączników, jak kolanka czy złączki, które nie wpływają na całkowitą długość rurociągu. Przykładowo, przy obliczaniu ilości materiałów potrzebnych do instalacji, koncentrujemy się na długościach rur, co pozwala na precyzyjne określenie zapotrzebowania na materiały. Dodatkowo, takie podejście ogranicza ryzyko nadmiernych zakupów lub marnotrawstwa materiałów, co jest kluczowe w budownictwie. Ponadto, standardy takie jak PN-EN 805 oraz PN-EN 12056 wskazują na konieczność dokonywania pomiarów zgodnie z określonymi zasadami, co podkreśla znaczenie niewliczania łączników w przedmiarze robót.

Pytanie 39

Jakie mogą być powody wystąpienia na falowniku kodu błędu wskazującego na zwarcie doziemne podczas uruchamiania systemu fotowoltaicznego?

A. Uszkodzenie izolacji kabla w obwodzie AC

B. Uszkodzenie izolacji kabla w obwodzie DC

C. Całkowite wyczerpanie akumulatora

D. Niedostosowanie prądowe modułów

Wybór odpowiedzi na temat niedopasowania prądowego modułów czy całkowitego rozładowania akumulatora, chociaż te sprawy mogą mieć wpływ na działanie instalacji, nie są bezpośrednio związane z błędem zwarcia doziemnego. Niedopasowanie prądowe modułów może spowodować, że system będzie działał mniej efektywnie, ale nie wywołuje błędu zwarcia. Jeśli akumulator jest całkowicie rozładowany, to pewnie nie da się przechować energii, co może powodować przerwy w działaniu, ale to też nie jest przyczyna zwarcia doziemnego. Uszkodzenie izolacji w obwodzie AC może być niebezpieczne, ale skutki mogą być inne niż w DC. Warto wiedzieć, że zwarcia doziemne w instalacjach PV zdarzają się głównie w obwodzie prądu stałego, więc przyczyny są specyficzne i nie można ich lekceważyć. Źle zidentyfikowane problemy mogą prowadzić do poważnych awarii, dlatego ważne jest, by diagnozować wszystko dokładnie i znać branżowe standardy.

Pytanie 40

Jakie rodzaje kolektorów słonecznych są najbardziej odpowiednie do montażu w orientacji pionowej?

A. Próżniowe o bezpośrednim przepływie przez absorber.

B. Płaskie.

C. Z selektywną powłoką absorbera.

D. Z przykryciem ze szkła antyrefleksyjnego.

Płaskie kolektory słoneczne charakteryzują się prostą konstrukcją, ale mają ograniczoną wydajność przy montażu w pozycji pionowej. Ich działanie opiera się na absorpcji promieni słonecznych przez płaską powierzchnię, która jest zwykle nachylona pod określonym kątem w celu maksymalizacji ekspozycji na słońce. Jednak gdy są montowane pionowo, efektywność ich działania drastycznie spada, co wynika z nieoptymalnego kąta padania promieni słonecznych. Z kolei kolektory z selektywną powłoką absorbera, mimo że oferują lepszą absorpcję, również nie są idealnym rozwiązaniem w pionowej pozycji, gdyż ich konstrukcja zakłada efektywne działanie w określonym kącie nachylenia. Ponadto, kolektory z przykryciem ze szkła antyrefleksyjnego mogą poprawiać wydajność, ale ich skuteczność również jest uzależniona od kąta nachylenia i nie są one zaprojektowane do pracy w pozycji pionowej. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania energii słonecznej, a błędne założenia dotyczące montażu mogą prowadzić do znaczących strat energetycznych i nieoptymalnej pracy systemu. Niezrozumienie zasad fizyki oraz właściwości materiałów prowadzi do powszechnych mylnych przekonań, które mogą skutkować nieefektywną inwestycją w odnawialne źródła energii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej