Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ogrodnik
Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych
Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 14:10
Data zakończenia: 18 maja 2025 14:25

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Szkodnik, który niszczy młode owoce orzechowca, to

A. przędziorek leszczynowiec

B. dłużynka leszczynówka

C. słonkowiec orzechowiec

D. wielkopąkowiec leszczynowy

Wielkopąkowiec leszczynowy (Corylus avellanae) jest szkodnikiem, który atakuje liście leszczyny, a nie młode owoce. Jego obecność objawia się deformacją liści oraz ich opadaniem, co wpływa na fotosyntezę rośliny, ale nie na owoce. Przędziorek leszczynowiec (Panonychus ulmi) to inny szkodnik, który atakuje zarówno liście, jak i pąki, wywołując ich zasychanie, jednakże jego wpływ na owoce jest marginalny, ponieważ jego preferencje pokarmowe są ukierunkowane na inne części rośliny. Dłużynka leszczynówka (Corythucha ciliata) jest owadem, który powoduje uszkodzenia liści, ale nie bezpośrednio wpływa na młode owoce. Użytkownicy często mylą te szkodniki z słonkowcem orzechowcem, co prowadzi do nieprawidłowej identyfikacji problemu. Wybór niewłaściwego szkodnika może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących ochrony roślin, takich jak stosowanie niewłaściwych środków ochrony roślin czy zabiegów agrotechnicznych. Właściwe rozpoznanie szkodnika jest kluczowe dla skutecznej walki z jego skutkami, dlatego zawsze należy dokładnie obserwować objawy i stosować zasady integrowanej ochrony roślin, które zachęcają do monitorowania i identyfikacji szkodników przed podjęciem jakichkolwiek działań. Ponadto, zazwyczaj zaleca się korzystanie z wytycznych uznawanych na poziomie krajowym i międzynarodowym, by zapewnić efektywność działań ochronnych.

Pytanie 2

Podczas przycinania róż istotne dla przyszłych zbiorów jest pozostawienie na pędzie 2-3 dobrze rozwiniętych

A. kolców

B. liści

C. kwiatów

D. odgałęzień

Odpowiedź "liści" jest prawidłowa, ponieważ liście odgrywają kluczową rolę w procesie fotosyntezy, który jest niezbędny do prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin. Zachowanie 2-3 dobrze wykształconych liści na pędzie róży pozwala na optymalne wykorzystanie światła słonecznego oraz produkcję energii, co jest niezwykle istotne dla dalszego plonowania. Liście nie tylko wytwarzają substancje odżywcze, ale także wpływają na równowagę wodną rośliny poprzez transpirację, co ma kluczowe znaczenie w kontekście zdrowia i odporności na stresy środowiskowe. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można zobaczyć w dobrych praktykach ogrodniczych, gdzie cięcie róż jest planowane z uwzględnieniem pozostawienia odpowiedniej liczby liści. Warto także pamiętać, że nadmierne usunięcie liści może prowadzić do osłabienia rośliny i obniżenia jakości kwiatów, co potwierdzają standardy uprawy róż, które zalecają umiarkowane podejście w cięciu. Ponadto, dobrze wykształcone liście po cięciu sprzyjają lepszemu plonowaniu w nadchodzących sezonach, co czyni tę praktykę kluczową dla długoterminowego sukcesu w uprawie róż.

Pytanie 3

Obszary charakteryzujące się wysoką ilością opadów w trakcie wegetacji są szczególnie korzystne dla uprawy

A. jabłoni

B. czereśni

C. grusz

D. śliw

Wybór czereśni, grusz czy jabłoni jako roślin do uprawy w terenach o dużej ilości opadów jest nietrafiony ze względu na różnice w ich wymaganiach wodnych i preferencjach środowiskowych. Czereśnie, mimo że są drzewami owocowymi, preferują gleby dobrze przepuszczalne i umiarkowaną wilgotność. Ich korzenie są narażone na choroby, takie jak zgorzel korzeni, w przypadku zbyt dużej ilości wody, co może prowadzić do osłabienia roślin i obniżenia plonów. Grusze, podobnie jak czereśnie, nie tolerują nadmiaru wody i mogą ulegać uszkodzeniom w wyniku zalania gleby, co prowadzi do problemów z ich wzrostem. Jabłonie mają szersze wymagania, ale również nie są przystosowane do stale wilgotnych warunków, co zwiększa ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych nieprawidłowych wyborów, to zbytnie skupienie się na ogólnych preferencjach roślinnych bez uwzględnienia specyficznych warunków glebowych i klimatycznych. W praktyce, dobór odpowiednich gatunków do uprawy wymaga starannej analizy lokalnych warunków oraz ich wpływu na zdrowotność i wydajność poszczególnych roślin. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że nie wszystkie drzewa owocowe są w stanie odnaleźć się w wilgotnych warunkach, co stawia pod znakiem zapytania zasadność ich uprawy w takich rejonach.

Pytanie 4

Siew w gniazdach najczęściej wykorzystuje się w uprawie

A. pomidora i cebuli

B. fasoli i bobu

C. pora i cebuli

D. bobu i skorzonery

Wybór niewłaściwych roślin do siewu gniazdowego, jak w przypadku pora i cebuli, może prowadzić do nieefektywności w uprawie. Pory i cebula to rośliny, które mają różne wymagania dotyczące gęstości siewu oraz przestrzeni do wzrostu. Pora, na przykład, preferuje większe odstępy między roślinami, co oznacza, że siew gniazdowy w tym przypadku może być przeciwskuteczny. Cebula również nie korzysta z tego typu uprawy, gdyż lepiej rozwija się w rozstawie rzędowym. W ten sposób można uniknąć utrudnień w zbiorach i zapewnić lepszą cyrkulację powietrza, co zmniejsza ryzyko chorób grzybowych. Podobne błędy myślowe dotyczą kombinacji pomidora i cebuli, które również nie są odpowiednie do siewu gniazdowego, ponieważ różnią się one wymaganiami glebowymi oraz potrzebami w zakresie nawadniania. Uprawa fasoli i bobu w gniazdach jest natomiast korzystna z uwagi na ich wspólne cechy agronomiczne, co sprawia, że nieodpowiednie zestawienia mogą prowadzić do nieoptymalnego wykorzystania zasobów gleby oraz niskich plonów. Dlatego ważne jest, aby na etapie planowania uprawy dokładnie analizować wymagania poszczególnych gatunków roślin.

Pytanie 5

Osoba zatrudniona w szkółce owocowych drzew zaokulizowała 2000 sztuk podkładek dla jabłoni. Udało się przyjąć jedynie 1500 oczek. Biorąc na siebie odpowiedzialność za wykonane działania, pracownik otrzyma wynagrodzenie za % przyjęcia oczek równy

A. 90

B. 25

C. 75

D. 50

Poprawna odpowiedź to 75%. Aby obliczyć procent przyjęcia oczek, należy skorzystać z równania: (liczba przyjętych oczek / liczba zaokulizowanych podkładek) * 100%. W tym przypadku mamy 1500 przyjętych oczek z 2000 zaokulizowanych podkładek. Zatem (1500 / 2000) * 100% = 75%. Takie obliczenia są standardem w branży ogrodniczej, gdzie monitorowanie wskaźników przyjęcia materiału szkółkarskiego jest kluczowe dla oceny efektywności produkcji. Utrzymanie wysokiego procentu przyjęcia oczek jest istotne dla rentowności szkółek, a także dla jakości finalnych drzew owocowych. W praktyce, aby zwiększyć ten wskaźnik, zaleca się dobór odpowiednich podkładek, dostosowanie technik zaokulizowania do warunków klimatycznych oraz regularne monitorowanie stanu zdrowotnego roślin. Warto również zwrócić uwagę na technologię i metody, które mogą wspierać wzrost wskaźników przyjęcia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 6

Jakie jest procentowe wykiełkowanie nasion marchwi, jeśli z 150 sztuk uzyskano 120 kiełków?

A. 60%

B. 90%

C. 80%

D. 70%

Zdolność kiełkowania nasion marchwi obliczamy, dzieląc liczbę wykiełkowanych nasion przez całkowitą liczbę nasion i mnożąc przez 100, aby uzyskać procent. W tym przypadku: (120 wykiełkowanych nasion / 150 nasion) * 100 = 80%. Taki proces obliczania zdolności kiełkowania jest standardem w agrotechnice oraz badaniach nad nasionami, co pozwala ocenić ich jakość i wydajność. Wiedza ta jest niezbędna dla rolników oraz producentów nasion, aby mogli podejmować świadome decyzje dotyczące wyboru materiału siewnego oraz planowania siewów. W przypadku marchwi, której nasiona mają różne wskaźniki kiełkowania w zależności od warunków uprawy, zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla uzyskania zdrowych i plennych zbiorów. Przykładowo, przy niskiej zdolności kiełkowania warto rozważyć poprawę warunków glebowych lub zmiany w sposobie przechowywania nasion, co wpłynie na ich wydajność.

Pytanie 7

W jaki sposób odbywa się rozmnażanie tulipanów?

A. cebule

B. kłącza

C. sadzonki

D. bulwy

Tulipany rozmnażają się przede wszystkim za pomocą cebul, które są ich charakterystycznym organem wegetatywnym. Cebule tulipanów składają się z górnej części – cebuli właściwej oraz z korzeni, które rozwijają się w dolnej części. Cebule te przechowują substancje odżywcze, co pozwala roślinom na przetrwanie trudnych warunków, takich jak zimno czy susza. Wiosną, gdy temperatura wzrasta, cebule zaczynają kiełkować. Dobrą praktyką jest sadzenie cebul tulipanów na głębokości około 10-15 cm w dobrze przepuszczalnej glebie, co sprzyja ich prawidłowemu wzrostowi. Tulipany mogą także dzielić cebule, co prowadzi do powstawania nowych, zdrowych roślin. Warto zaznaczyć, że rozmnażanie przez cebule daje bardziej jednorodne i efektowne kwitnienie w porównaniu do innych metod. W kontekście ogrodnictwa, stosowanie cebul tulipanów jest standardem, który zapewnia nie tylko estetyczny efekt, ale również bogaty zbiór kwiatów w odpowiednim czasie. Rekomenduje się także przechowywanie cebul w chłodnym i suchym miejscu przed ich sadzeniem, aby zachować ich witalność i zdolność do kiełkowania.

Pytanie 8

Zanim założysz sad, wskazane jest, bez względu na rodzaj gleby, przeprowadzenie

A. orki z pogłębiaczem

B. bronowania

C. włókowania

D. kultywatorowania

Orka z pogłębiaczem jest kluczowym zabiegiem przed założeniem sadu, ponieważ ma na celu poprawę struktury gleby oraz jej aeracji. Dzięki zastosowaniu pogłębiacza, następuje intensywne spulchnienie gleby na większej głębokości, co sprzyja lepszemu rozwojowi systemu korzeniowego drzew owocowych. Taki zabieg pozwala również na lepsze odprowadzanie wody, co jest szczególnie ważne w przypadku gleb cięższych i gliniastych, gdzie nadmiar wilgoci może prowadzić do chorób korzeni. Przykładem zastosowania tej metody może być sadzenie jabłoni w glebie o ograniczonej przepuszczalności, gdzie orka z pogłębiaczem umożliwi drzewom szybkie zakorzenienie się oraz lepsze wykorzystanie składników odżywczych. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z dobrymi praktykami rolniczymi, przed każdym nowym sadzeniem należy przeprowadzić analizę gleby, która umożliwi dostosowanie głębokości i intensywności orki do specyficznych potrzeb danego rodzaju roślinności.

Pytanie 9

Wilczomlecz piękny (gwiazdę betlejemską) można nabyć

A. w kuwetach

B. w doniczkach

C. w pierścieniach

D. w skrzynkach

Wilczomlecz piękny, znany również jako gwiazda betlejemska (Euphorbia pulcherrima), jest rośliną doniczkową, która cieszy się dużą popularnością, zwłaszcza w okresie świąt Bożego Narodzenia. Sprzedaż tych roślin odbywa się głównie w doniczkach, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie uprawy roślin ozdobnych. Doniczki pozwalają na łatwe przenoszenie rośliny oraz zapewniają odpowiednie warunki do wzrostu, takie jak dostęp do wody i składników odżywczych. Przy zakupie gwiazdy betlejemskiej warto zwrócić uwagę na jakość podłoża, które powinno być dobrze zdrenowane, aby zapobiec nadmiarowi wody i gniciu korzeni. Rośliny sprzedawane w doniczkach często mają również etykiety informacyjne, które zawierają wskazówki dotyczące pielęgnacji, co jest niezwykle pomocne dla konsumentów. Ponadto, doniczki umożliwiają łatwe umieszczanie roślin w różnych miejscach w domu, co pozwala na lepszą aranżację przestrzeni. W kontekście standardów branżowych, sprzedaż roślin w doniczkach jest preferowaną metodą, ponieważ sprzyja ich zdrowemu rozwojowi oraz zwiększa satysfakcję klientów.

Pytanie 10

Kiedy jest najbardziej odpowiedni czas na sadzenie czarnych porzeczek z gołym (odkrytym) korzeniem?

A. październik, do połowy listopada

B. początek maja

C. koniec listopada

D. marzec, kwiecień

Sadzenie czarnych porzeczek w końcu listopada, na początku maja czy w marcu i kwietniu niesie ze sobą ryzyko niepowodzenia i problemów z ukorzenieniem roślin. W przypadku sadzenia pod koniec listopada, rośliny mogą nie zdążyć zaaklimatyzować się przed nadejściem zimowych mrozów, co prowadzi do ich uszkodzenia lub obumarcia. Wiele osób błędnie zakłada, że sadzenie wczesną wiosną, na przykład w marcu lub kwietniu, jest korzystne, jednak w tym czasie gleba jest często zbyt zimna, co opóźnia rozwój korzeni. Ponadto, wiosenne sadzenie może prowadzić do intensywnego wzrostu pędów w niekorzystnych warunkach, co przyczynia się do ich osłabienia. Również sadzenie na początku maja, gdy rośliny potrzebują już więcej wody i składników odżywczych, może skutkować ich szokiem i trudnościami w aklimatyzacji. Dodatkowo, wczesne sadzenie wiąże się z większym ryzykiem wystąpienia chorób grzybowych, które mogą być spowodowane zmianami temperatur lub wilgotności. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe, aby uniknąć powszechnych błędów w uprawie i zapewnić zdrowy rozwój czarnych porzeczek.

Pytanie 11

Jakie warzywa dobrze zachowują świeżość w niskiej temperaturze?

A. cebula, czosnek i por

B. pomidory, papryka oraz ogórki

C. marchew, pietruszka i seler

D. kapusta, kalafior i bakłażan

Cebula, czosnek i por to warzywa, które najlepiej przechowują się w temperaturach ujemnych ze względu na swoje właściwości fizjologiczne i biochemiczne. W niskich temperaturach ich procesy metabolizmu zwalniają, co pozwala na dłuższe zachowanie świeżości oraz wartości odżywczych. Cebula i czosnek dzięki dużej zawartości substancji antybakteryjnych i antygrzybiczych są mniej podatne na rozwój szkodników oraz chorób. Por z kolei, dzięki wysokiemu stężeniu wody i błonnika, może być przechowywany w odpowiednich warunkach przez dłuższy czas. W praktyce, warzywa te często stosuje się w długoterminowym przechowywaniu, na przykład w magazynach chłodniczych. Standardy branżowe zalecają przechowywanie cebuli i czosnku w temperaturze od 0 do 4 stopni Celsjusza, co jest zgodne z praktykami stosowanymi w profesjonalnych magazynach i w logistyce żywności. Dzięki tym technikom, produkty te zachowują swoje walory smakowe i odżywcze przez dłuższy czas, co jest kluczowe dla producentów warzyw oraz detalistów zajmujących się ich dystrybucją.

Pytanie 12

Można przyspieszyć dojrzewanie owoców truskawek, uprawiając je na glebach

A. ciężkich z wystawą na północ

B. lekkich z wystawą na północ

C. ciężkich z wystawą na południe

D. lekkich z wystawą na południe

Wybór ciężkich gleb o północnej wystawie w kontekście uprawy truskawek jest nieoptymalny z kilku powodów. Gleby ciężkie często charakteryzują się słabszym drenażem, co prowadzi do zastoju wody wokół korzeni roślin. Taki stan rzeczy sprzyja chorobom grzybowym i gniciu korzeni, co negatywnie wpływa na zdrowie roślin i jakość plonów. Północna wystawa oznacza mniejsze nasłonecznienie, co powoduje, że temperatura gleby jest niższa w porównaniu do południowej ekspozycji. Mniejsze nasłonecznienie ogranicza proces fotosyntezy, a w rezultacie wpływa na ilość produkowanych przez rośliny cukrów, co obniża jakość owoców. Niektórzy mogą myśleć, że cięższe gleby są bardziej odżywcze, ale to nie zawsze prawda, gdyż kluczowe jest również odpowiednie napowietrzenie i drenaż, które ciężkie gleby mogą zatrzymywać. Zatem kluczowym błędem jest nieuznawanie znaczenia warunków glebowych i nasłonecznienia w kontekście potrzeb upraw truskawek. Aby uzyskać dobry plon, należy skupić się na optymalnych warunkach glebowych oraz dobrym nasłonecznieniu, co potwierdzają liczne badania agronomiczne i praktyki rolnicze w branży.

Pytanie 13

Najlepiej jest sadzić jednoroczne okulanty jabłoni

A. w czerwcu

B. w maju

C. w październiku

D. w listopadzie

Sadzenie jednorocznych okulantów jabłoni w październiku to naprawdę dobry pomysł. Jest to czas, kiedy gleba jeszcze się nagrzewa po lecie, co sprzyja ukorzenieniu się roślin. Dzięki temu jabłonie mają szansę na lepsze przetrwanie zimy. Jak dla mnie, to świetny sposób, by dać roślinom trochę więcej czasu na adaptację przed mroźnymi dniami. Warto też zwrócić uwagę, że w październiku łatwiej ocenić, jaka jest wilgotność gleby, co jest mega ważne przy sadzeniu. Specjaliści od sadownictwa mówią, że dobrze ukorzenione rośliny są mniej podatne na różne choroby i czynniki stresowe. A to zawsze przekłada się na lepsze plony w przyszłości. Podsumowując, październik to naprawdę zgodny z najlepszymi praktykami czas na sadzenie jabłoni, więc to dobry wybór!

Pytanie 14

Aby skutecznie zwalczyć parch jabłoni, należy zastosować środki ochrony roślin z kategorii

A. bakteriocydów

B. fungicydów

C. akarycydów

D. nematocydów

Odpowiedź dotyczy stosowania fungicydów do zwalczania parcha jabłoni, co jest całkowicie na miejscu. Parch jabłoni to choroba wywoływana przez grzyby, głównie z rodzaju Venturia, więc fungicydy są tu kluczowe. Ważne jest, żeby stosować je zgodnie z zaleceniami na etykiecie, bo wtedy będą działać najlepiej i zminimalizujemy ryzyko, że grzyby staną się odporne na te substancje. Na przykład preparaty z kaptanem czy miklobutanylem świetnie dają sobie radę w takich sytuacjach. Dobrze też pamiętać o zabiegach agrotechnicznych, takich jak sprzątanie opadłych liści, które mogą być źródłem infekcji. W sumie, najlepsze efekty osiąga się, kiedy łączymy różne metody ochrony roślin, co jest zgodne z zasadami integrowanej ochrony roślin (IPM).

Pytanie 15

Aby zwalczać szkodniki posiadające aparat gębowy kłująco-ssący, należy użyć preparatów

A. glebowych

B. profilaktycznych

C. systemowych

D. drażniących

Podejście oparte na preparatach parzących nie jest skuteczne w zwalczaniu szkodników o aparacie gębowym kłująco-ssącym, ponieważ ich działanie polega głównie na wywoływaniu efektu fizycznego, a nie na eliminacji szkodników. Preparaty te zazwyczaj powodują podrażnienia i ból, lecz nie wpływają na procesy fizjologiczne owadów, które żerują na roślinach. Oprócz tego, ich stosowanie może wprowadzać dodatkowy stres dla roślin oraz innych organizmów w ekosystemie. W przypadku preparatów doglebowych, ich efektywność w zwalczaniu szkodników kłująco-ssących jest ograniczona, ponieważ nie docierają one do szkodników znajdujących się na powierzchni roślin. Tego typu środki działają głównie na organizmy, które żerują w glebie, a nie na tych, które atakują nadziemne części roślin. Odpowiedzi zapobiegawcze także nie są właściwe, ponieważ ich głównym celem jest ochrona roślin przed potencjalnym zagrożeniem, a nie bezpośrednie zwalczanie już istniejących szkodników. Dobre praktyki w ochronie roślin polegają na stosowaniu preparatów układowych w odpowiednich cyklach oraz na monitorowaniu stanu zdrowia roślin, co pozwala na szybką reakcję w przypadku wystąpienia szkodników. Warto również pamiętać o rotacji środków ochrony roślin, aby uniknąć rozwoju odpornych populacji szkodników.

Pytanie 16

Zaprawa, która łączy działanie grzybobójcze i owadobójcze, to zaprawa

A. pomieszana.

B. łączona.

C. składana.

D. kombinowana.

Odpowiedź "kombinowana" jest poprawna, ponieważ odnosi się do zaprawy, która łączy w sobie działanie grzybobójcze i owadobójcze. Tego typu zaprawy są coraz częściej stosowane w rolnictwie, gdyż pozwalają na jednoczesne zwalczanie zarówno patogenów grzybowych, jak i szkodników owadzich. Przykładem zastosowania zaprawy kombinowanej może być traktowanie nasion przed siewem, co zapewnia ochronę roślin na etapie ich wzrostu. Warto zaznaczyć, że zaprawy te powinny być stosowane zgodnie z zaleceniami producentów oraz z uwzględnieniem lokalnych przepisów dotyczących ochrony roślin. Dobre praktyki wskazują, że wybór odpowiedniej zaprawy kombinowanej może znacznie zwiększyć efektywność ochrony, co jest kluczowe w uprawach intensywnych. Ponadto, stosowanie takich preparatów może przyczynić się do zmniejszenia liczby zabiegów ochronnych, co w dłuższym okresie sprzyja zarówno efektywności ekonomicznej, jak i zrównoważonemu rozwojowi produkcji rolniczej.

Pytanie 17

Do przycinania sztucznych kwiatów należy użyć

A. sekatora dwuręcznego

B. noża florystycznego

C. cążków uniwersalnych

D. sekatora jednoręcznego

Wybór narzędzia do cięcia kwiatów sztucznych wymaga zrozumienia specyfiki każdego z dostępnych narzędzi. Nóż florystyczny, choć może wydawać się odpowiedni, jest w rzeczywistości bardziej przeznaczony do precyzyjnych cięć w bardziej delikatnych materiałach, takich jak świeże kwiaty, gdzie wymagana jest większa kontrola nad cięciem. Użycie noża do cięcia kwiatów sztucznych może prowadzić do nierównych krawędzi, co jest niepożądane w przypadku aranżacji, gdzie estetyka ma kluczowe znaczenie. Sekator jednoręczny, mimo że jest popularnym narzędziem w ogrodnictwie, nie jest optymalnym wyborem do cięcia sztucznych kwiatów. Jego konstrukcja może sprawiać trudności w precyzyjnym cięciu syntetycznych materiałów, a siła stosowana do cięcia może uszkodzić delikatne elementy. Sekator dwuręczny, z kolei, jest przeznaczony do cięć w twardszych materiałach, takich jak gałęzie i grubsze łodygi, czyli również nie jest odpowiedni do sztucznych kwiatów. Często błędne wnioski wynikają z mylnego przekonania o uniwersalności wszystkich narzędzi, co może prowadzić do nieefektywnego i nieestetycznego wykonania. W kontekście cięcia kwiatów sztucznych, zamiast kierować się intuicją, warto zwrócić uwagę na zasady doboru narzędzi, które powinny być dostosowane do specyfiki współczesnych materiałów florystycznych, aby osiągnąć najlepsze efekty w pracy.

Pytanie 18

Najważniejszym elementem dekoracyjnym powojników są

A. pędy i liście zmieniające kolor na czerwony

B. wielkie kwiaty i puszyste owoce

C. pędy kolczaste oraz kwiaty w kształcie dzwonka

D. liście skórzaste i owoce w kolorze czerwonym

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć liczne niedokładności związane z cechami powojników. W przypadku skórzastych liści i czerwonych owoców, należy podkreślić, że typowe dla powojników są liście o różnorodnej teksturze, ale nie są one skórzaste. Skórzaste liście często występują u innych roślin, jednak w przypadku powojników ich charakterystyka nie jest kluczowym atutem dekoracyjnym. Czerwone owoce również nie są typowe dla tej grupy roślin; w wielu przypadkach owoce powojników przyjmują postać puszystych, lekko zwisających struktur, które mogą mieć różne kolory, ale rzadko kiedy są intensywnie czerwone. Odnośnie przebarwionych na czerwono pędów i liści, warto zauważyć, że powojniki nie odnajdują się w tej kategorii, gdyż ich pędy i liście mogą dbać o różne odcienie, zazwyczaj zielone, a zmiany kolorystyczne nie są ich głównym walorem. Z kolei kolczaste pędy i dzwonkowate kwiaty mogą sugerować cechy innych roślin, ale nie powojników, które charakteryzują się gładkimi pędami i kwiatami o zróżnicowanych kształtach, często przypominających gwiazdki. Wnioskując, błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia i mylenia powojników z innymi rodzajami roślin, co podkreśla konieczność dokładnego poznania ich cech charakterystycznych oraz umiejętności ich rozróżniania w praktyce ogrodniczej.

Pytanie 19

Na terenach północno-wschodniej Polski, nie powinno się zakładać sadów jabłkowych na podkładkach

A. M7

B. P22

C. A2

D. M26

Podkładki A2, P22 i M26 mogą działać w różnych warunkach, ale na pewno nie są najlepszym wyborem dla północno-wschodniej Polski. A2 rośnie bardzo mocno, co czasem może prowadzić do problemów z zbieraniem owoców, bo korona robi się zbyt duża. W trudniejszych warunkach glebowych, tak silny wzrost może sprawić, że drzewa łatwiej ulegną uszkodzeniom. P22 ma swoje plusy, ale nie jest tak odporny na choroby jak M7, co może być problemem, bo straty w plonach mogą być większe. M26 z kolei może być ok, ale wymaga lepszej gleby i nawodnienia, co dla niektórych sadowników w regionie może być zbyt trudne. W zmiennym klimacie trzeba wybierać podkładki, które są możliwe do uprawy i które dadzą dobre plony, ale też są odporne na lokalne choroby. Często ludzie podejmują błędne decyzje, bo nie analizują lokalnych warunków dokładnie i porównują cechy podkładek niewłaściwie. Wybór podkładki powinien w końcu zależeć od warunków glebowych, klimatycznych i od tego, jakie odmiany jabłoni się uprawia.

Pytanie 20

Co najlepiej zasadzić w cienistym miejscu?

A. lawendę

B. wydmuchrzycę

C. funkię

D. słonecznik

Słonecznik (Helianthus annuus) to roślina, która preferuje pełne nasłonecznienie. Ekspozycja na słońce jest kluczowa dla jego wzrostu, ponieważ potrzebuje intensywnego światła do fotosyntezy, co przekłada się na zdrowie i obfitość plonów. Lawenda (Lavandula) również wymaga słonecznych stanowisk, a jej naturalne środowisko to tereny o dużym nasłonecznieniu, co sprawia, że nie jest w stanie dobrze rozwijać się w cieniu. Roślina ta jest ceniona za swoje aromatyczne właściwości i zastosowanie w ogrodnictwie, jednak w warunkach niedoboru światła może nie kwitnąć, a jej liście mogą żółknąć, co jest oznaką stresu. Wydmuchrzyca (Miscanthus) to z kolei trawa, która, choć tolerancyjna na różne warunki glebowe, preferuje miejsca nasłonecznione dla optymalnego wzrostu i osiągnięcia pełnej wysokości. Zasadniczo, wszystkie wymienione rośliny mają różne wymagania świetlne, skupiając się na potrzebie słońca, co sprawia, że ich posadzenie w cieniu nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Użytkownicy mogą popełniać błąd, zakładając, że wszystkie rośliny mogą rosnąć w tych samych warunkach. Kluczowe jest zrozumienie specyficznych potrzeb każdej rośliny, aby zapewnić im odpowiednie warunki do wzrostu i rozwoju, unikając rozczarowań w ogrodzie.

Pytanie 21

Jakie działania agrotechniczne należy zrealizować na początku wiosny, aby zminimalizować parowanie wody z gleby na zaoranej jesienią działce?

A. Wałowanie

B. Podorywkę

C. Kultywatorowanie

D. Bronowanie

Zabiegi takie jak wałowanie, podorywka czy kultywatorowanie, choć mają swoje zastosowania, nie są odpowiednie dla ograniczenia parowania wody z gleby w wiosennym cyklu upraw. Wałowanie skupia się na zagęszczeniu gleby i może prowadzić do jej zbijania, co z kolei ogranicza przepuszczalność i może zwiększać parowanie powierzchniowe. Z kolei podorywka, wykonywana zazwyczaj w celu spulchnienia gleby i przygotowania jej do siewu, nie jest skuteczna w zarządzaniu wilgotnością gleb. Jej działanie może prowadzić do odsłonięcia gleby, co sprzyja parowaniu wody zamiast jej zatrzymywaniu. Kultywatorowanie, będące zabiegiem mającym na celu eliminację chwastów i poprawę struktury gleby, także nie wprowadza efektywnych rozwiązań w kontekście ograniczenia parowania. Użytkownicy mogą być zwiedzeni tymi metodami, zakładając, że poprawiają one ogólną kondycję gleby, jednak w przypadku zarządzania wodami kluczowe jest stosowanie technik, które bezpośrednio przyczyniają się do zatrzymywania wilgoci. Dlatego, wiedząc o celach i skutkach poszczególnych zabiegów, istotne jest podejmowanie świadomych decyzji w kontekście stosowanych praktyk rolniczych.

Pytanie 22

Jakie są cechy liści dieffenbachii?

A. biało-zielone, eliptyczne

B. szarozielone, równowąskie

C. zielono-bordowe, okrągłe

D. ciemnozielone, klapowane

Liście dieffenbachii są naprawdę ciekawe, bo mają biało-zielone, eliptyczne kształty. To sprawia, że fajnie wyglądają w doniczce, więc często są wybierane do dekoracji wnętrz. Te ich kolorowe liście to nie tylko ładny widok, ale też pomagają roślinie w fotosyntezie. Dzięki takim kontrastom, dieffenbachia dobrze wykorzystuje światło, co jest super ważne dla jej wzrostu i zdrowia. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że uprawa dieffenbachii to same korzyści, bo poprawiają jakość powietrza w pomieszczeniach. A w dzisiejszych czasach, kiedy tyle mówi się o roślinach w naszych domach, to naprawdę istotna sprawa. Trzeba też pamiętać o tym, żeby zadbać o odpowiednie warunki, jak wilgotność i temperatura, aby roślina mogła dobrze rosnąć. Jak się ją dobrze pielęgnuje, to dieffenbachia potrafi być naprawdę duża i długo żyje, co czyni ją świetnym wyborem dla każdego, kto lubi rośliny.

Pytanie 23

Nasiona roślin dekoracyjnych zazwyczaj wysiewa się na głębokość, która jest większa niż ich średnica

A. 1 raz

B. 8 razy

C. 3 razy

D. 5 razy

Przyjęcie, że nasiona roślin ozdobnych należy wysiewać na głębokość znacznie większą niż 3 razy ich średnica, jest niewłaściwe i może prowadzić do niepowodzeń w uprawach. W przypadku głębokości siewu 5 czy 8 razy średnicy nasion, ryzyko związane z kiełkowaniem wzrasta znacząco. Głębokość siewu, która przekracza zalecane wartości, utrudnia nasionom dotarcie do powierzchni gleby. W praktyce oznacza to, że nasiona mogą nie mieć wystarczającej energii, by przebić się przez glebę, a ich kiełkowanie może zostać wstrzymane. Wiele nasion potrzebuje światła do prawidłowego rozwoju, a zbyt duża głębokość siewu uniemożliwia im ten dostęp. Dodatkowo, istnieje ryzyko, że nasiona zostaną zjedzone przez gryzonie lub ptaki, zanim zdążą wykiełkować. Typowym błędem myślowym jest opieranie się na teorii, że głębokość siewu przekłada się bezpośrednio na lepsze kiełkowanie, co jest niezgodne z uprawami o wysokim wskaźniku przeżywalności. Należy również pamiętać, że różne gatunki roślin mają różne wymagania dotyczące głębokości siewu, co sprawia, że jednorodne podejście może prowadzić do błędnych wniosków. Właściwe zrozumienie i zastosowanie zasad siewu jest kluczowe dla uzyskania zdrowych i silnych roślin ozdobnych.

Pytanie 24

Jakie rośliny są dobrym przedplonem dla cebuli?

A. ogórek.

B. czosnek.

C. por.

D. bób.

Cebula (Allium cepa) jest rośliną, która może korzystać z odpowiednich przedplonów, aby zwiększyć swoje plony i jakość. Ogórek (Cucumis sativus) jest jednym z najlepszych przedplonów dla cebuli, ponieważ jego uprawa poprawia strukturę gleby, a także korzystnie wpływa na jej właściwości fizyczno-chemiczne. Ogórek, jako roślina jednoroczna, nie tylko wykorzystuje inne składniki odżywcze, ale także wzbogaca glebę w organiczne substancje po rozkładzie korzeni. Dodatkowo, ogórek i cebula mają różne wymagania dotyczące wody i składników odżywczych, co redukuje ryzyko konkurencji o te zasoby. W praktyce, przed sadzeniem cebuli na działkach, zaleca się wcześniej zasadzić ogórki, co po zbiorach pozwoli na efektywniejsze wykorzystanie przestrzeni i zasobów glebowych. Warto także pamiętać, że stosowanie takich praktyk agronomicznych wspiera bioróżnorodność w uprawach oraz zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób.

Pytanie 25

Kiedy powinno się używać nawozów azotowych w uprawie warzyw, aby ograniczyć straty azotu?

A. Na wiosnę przed orką przedsiewną

B. Na jesieni podczas podorywki

C. Na jesieni przed głęboką orką

D. Na wiosnę przy kultywatorze

Nawozy azotowe najlepiej stosować wiosną, zaraz po kultywacji. Wtedy rośliny rosną jak szalone i potrzebują sporo azotu. Dzięki wiosennej aplikacji, rośliny lepiej go wykorzystują, co pomaga unikać strat azotu, które mogą się zdarzać, gdy pada deszcz i nawozy wypłukują się do wód gruntowych. W porównaniu z nawożeniem jesiennym, które często prowadzi do strat przez denitryfikację, wiosenne nawożenie jest bardziej efektywne. Pro tip: jeśli stosujesz nawozy w bliskiej odległości przed siewem lub sadzeniem, na przykład przed marchewką czy burakami, to naprawdę wspiera lepszy wzrost i plon. Warto też monitorować poziom azotu w glebie, żeby wiedzieć, ile nawozów potrzeba, by rośliny miały to, czego potrzebują.

Pytanie 26

Do utworzenia rabat skalnych w miejscu nasłonecznionym należy zastosować

A. gęsiówkę, ubiorek i żagwin

B. języczkę, funkię i tojad

C. lobelię, bergenię i jeżówkę

D. dąbrówkę, języczkę i żagwin

Wybór roślin do zakładania rabat skalnych w warunkach słonecznych to zadanie, które wymaga zrozumienia specyfiki roślin oraz ich wymagań środowiskowych. Odpowiedzi, takie jak języczka, funkię i tojad, dąbrówkę, języczkę i żagwin, czy lobelię, bergenię i jeżówkę, zawierają rośliny, które nie są idealnie przystosowane do takich warunków. Języczka (Ligularia) oraz funkię (Hosta) preferują stanowiska półcieniste i wilgotne, co czyni je niewłaściwym wyborem dla rabat słonecznych. Tojad (Aconitum) jest rośliną trującą i nie zaleca się jego stosowania w rabatach, zwłaszcza tam, gdzie mają bawić się dzieci lub zwierzęta. Podobnie, dąbrówka (Ajuga) jest rośliną, która dobrze rośnie w cieniu, a jej obecność w rabacie na stanowisku słonecznym może prowadzić do osłabienia jej wzrostu. W przypadku lobelii (Lobelia) i bergenii (Bergenia), także preferują one stanowiska bardziej zacienione i wilgotne, co czyni je nieodpowiednimi do intensywnie nasłonecznionych rabat. Zrozumienie potrzeb roślin oraz ich interakcji z otoczeniem jest kluczowe w zakładaniu zdrowych i estetycznych rabat. W praktyce ogrodniczej istotne jest także uwzględnienie zasad projektowania krajobrazu, które podkreślają znaczenie dobrego doboru roślin do warunków siedliskowych, co pozwala na uzyskanie harmonijnych i trwałych kompozycji ogrodowych.

Pytanie 27

Kiedy zbiera się majeranek ogrodowy?

A. 3 razy w roku

B. 2 razy w roku

C. 1 raz w roku

D. 4 razy w roku

Majeranek ogrodowy, znany również jako Origanum majorana, jest rośliną, która zbiera się dwa razy w roku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zbioru ziół. Pierwszy zbiór odbywa się na początku lata, kiedy roślina jest w pełnym rozkwicie i osiąga maksymalną zawartość olejków eterycznych oraz aromatów. Drugi zbiór ma miejsce na jesieni, przed pierwszymi przymrozkami. Taki harmonogram pozwala na uzyskanie roślin o najlepszej jakości, co jest istotne w kontekście zastosowań kulinarnych oraz leczniczych. Zbieranie majeranku w tych dwóch okresach sprzyja jego właściwościom smakowym i aromatycznym, co ma kluczowe znaczenie w przemyśle spożywczym. Warto również podkreślić, że odpowiedni czas zbioru ma wpływ na właściwości terapeutyczne tej rośliny, znanej ze swojego działania przeciwzapalnego i wspomagającego układ trawienny. Praktyka zbierania roślin w optymalnych momentach jest zgodna z zasadami zrównoważonego rozwoju i dbałości o jakość produktu finalnego, co jest kluczowe dla profesjonalnych hodowców i producentów ziół.

Pytanie 28

Cebuli nie sprzyja wcześniejsze uprawianie

A. bób

B. por

C. sałata

D. pomidor

Cebula jest rośliną, która wrażliwie reaguje na wybór przedplonu, co ma istotny wpływ na jej plon oraz zdrowotność. Por jako przedplon dla cebuli jest niewłaściwy, ponieważ należy do tej samej rodziny roślin – liliowatych. Wzajemne sąsiedztwo tych roślin może prowadzić do potencjalnych chorób oraz obniżenia plonów, co jest zgodne z zasadami płodozmianu. Przykładowo, stosowanie pora przed cebulą może sprzyjać rozwojowi patogenów glebowych, które mają tendencję do kumulacji w glebie po uprawie tej samej rodziny roślin. W praktyce ogrodniczej zaleca się stosowanie roślin z różnych rodzin jako przedplonów, aby ograniczać ryzyko chorób i szkodników. Doskonałymi przedplonami dla cebuli mogą być rośliny z rodziny bobowatych, takie jak bób, które nie tylko poprawiają strukturę gleby, ale również wzbogacają ją w azot, co korzystnie wpływa na wzrost cebuli. Warto zatem stosować zasady płodozmianu, aby zwiększyć efektywność produkcji cebuli.

Pytanie 29

W trakcie rozmnażania krzewów owocowych za pomocą odkładów pionowych, jednym z realizowanych działań jest skrócenie pędów.

A. tuż nad ziemią

B. o sam wierzchołek

C. 2-3 oczka nad ziemią

D. o 1/2 ich długości

Przycinanie pędów krzewów owocowych podczas rozmnażania przez odkłady pionowe na wysokości 2-3 oczek nad ziemią jest kluczowym elementem tej techniki. Odpowiednia wysokość przycięcia pozwala na pobudzenie wzrostu nowych pędów, które będą miały możliwość rozwinięcia korzeni w glebie. W praktyce, jeżeli przycinamy pędy zbyt nisko, jak sugeruje odpowiedź tuż nad ziemią, może to prowadzić do osłabienia rośliny i zmniejszenia jej zdolności do regeneracji. Z kolei przycięcie pędów o 1/2 ich długości może spowodować nadmierny wysiłek rośliny w odbudowie, co wpływa na jej zdrowotność. Właściwe podejście do przycinania, zgodne z zasadami agrotechniki, zwiększa szanse na pomyślne rozmnażanie i rozwój krzewów owocowych, co jest potwierdzone przez wiele badań i doświadczeń praktyków ogrodnictwa.

Pytanie 30

Aby szybko zrekompensować braki mikroelementów, należy wykorzystać nawożenie dolistne

A. siarczanem magnezowym

B. siarczanem manganowym

C. saletrą sodową

D. saletrą wapniową

Wybór saletry wapniowej, siarczanu magnezowego lub saletry sodowej do dolistnego nawożenia w celu uzupełnienia niedoborów mikroelementów nie jest optymalny i może prowadzić do niepożądanych skutków. Saletra wapniowa dostarcza głównie azotu i wapnia, co jest korzystne w kontekście wzmacniania struktury roślin i ich ogólnego wzrostu, ale nie zaspokaja potrzeb rośliny w zakresie mikroelementów, takich jak mangan. Siarczan magnezowy, choć zawiera magnez, który również jest niezbędny dla roślin, nie wnosi manganu, który jest kluczowy dla procesów enzymatycznych. Z kolei saletra sodowa, bogata w sód, może być szkodliwa dla wielu roślin, prowadząc do zasolenia gleby, co negatywnie wpływa na ich rozwój. Często błędnie zakłada się, że nawozy bogate w makroelementy są wystarczające do zaspokojenia potrzeb roślin w zakresie mikroelementów. Takie podejście może skutkować niedoborami, które prowadzą do obniżenia plonów i jakości owoców oraz warzyw. Dlatego kluczowe jest stosowanie nawozów odpowiednich do konkretnego niedoboru oraz uwzględnienie analizy gleby i roślin przed podjęciem decyzji o nawożeniu.

Pytanie 31

Aby pozbyć się filcu z trawnika, wiosną powinno się użyć

A. pielnika

B. wertykulatora

C. widełek

D. aeratora

Aerator jest narzędziem stosowanym do napowietrzania gleby, a nie do usuwania filcu. Jego zadaniem jest wprowadzanie otworów w glebie, co pozwala na poprawę cyrkulacji powietrza i wchłanianie wody, ale nie rozwiązuje problemu filcu. Pielnik, z kolei, jest używany do spulchniania gleby, jednak nie ma zastosowania w kontekście usuwania martwych resztek roślinnych. Widełki, mimo że mogą być użyteczne w ogrodnictwie do prac przy glebie, również nie są przeznaczone do pozbywania się filcu z trawnika. Błędne przekonanie, że te narzędzia mogą zastąpić wertykulator, wynika z niepełnego zrozumienia ich zastosowania. Wertykulator jest jedynym urządzeniem zaprojektowanym specjalnie do tego celu, ponieważ jego ostrza skutecznie tną warstwę filcu, co prowadzi do poprawy zdrowia trawnika. Zastosowanie niewłaściwych narzędzi może nie tylko nie przynieść oczekiwanych efektów, ale również zaszkodzić trawie, spowodować jej osłabienie i zwiększyć podatność na choroby oraz szkodniki. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich metod i narzędzi w pielęgnacji trawnika.

Pytanie 32

Jakie warzywa mogą zostać w gruncie na zimę?

A. Kalafiory

B. Pory

C. Selery

D. Pomidory

Pomidory to rośliny jednoroczne, które potrzebują ciepła i słońca do wzrostu. Pozostawienie ich w gruncie na zimę jest niepraktyczne, ponieważ nie przetrwają mrozów. W przypadku pomidorów zima oznacza koniec wegetacji, a ich plony mogą zostać całkowicie utracone. Selery również nie są przystosowane do zimowania w gruncie. Choć są to rośliny wieloletnie, w polskim klimacie najlepiej uprawiać je jako rośliny jednoroczne, a ich zbiór powinien odbywać się przed pierwszymi przymrozkami. Kalafiory, mimo że mogą znieść lekkie przymrozki, nie wytrzymują długotrwałych mrozów, co czyni je również niewłaściwym wyborem na zimę w gruncie. Te warzywa wymagają specjalnych warunków przechowywania, takich jak chłodnia lub piwnica, aby zachować ich świeżość. W praktyce, ogrodnicy często popełniają błąd, sądząc, że mogą zostawić te warzywa w gruncie na zimę w nadziei, że przetrwają. Jednak ta strategia w większości przypadków prowadzi do ich zniszczenia i utraty zbiorów. Dla uzyskania lepszych rezultatów, warto stosować metody ochrony roślin takie jak okrywanie agrowłókniną lub przenoszenie do pomieszczeń, gdzie można kontrolować temperaturę oraz wilgotność.

Pytanie 33

Środki defoliacyjne

A. zapobiegają rozwojowi chorób.

B. eliminują mączniaka z liści.

C. służą do usuwania liści z drzew w szkółce.

D. zatrzymują pojawianie się szkodników.

Defolianty to substancje chemiczne, które są stosowane w celu usunięcia liści z drzew i krzewów, co jest szczególnie istotne w szkółkach roślinnych. Ich zastosowanie pozwala na skuteczne zarządzanie wzrostem roślin, co może prowadzić do lepszej jakości sadzonek oraz umożliwia bardziej efektywne prowadzenie zabiegów pielęgnacyjnych. Przykładem zastosowania defoliantów jest ich użycie w produkcji drzew owocowych, gdzie usunięcie liści może sprzyjać lepszemu dojrzewaniu owoców i ułatwiać zbiór. W branży ogrodniczej ważne jest, aby stosować defolianty zgodnie z zaleceniami producentów oraz aktualnymi normami dotyczącymi bezpieczeństwa stosowania pestycydów, aby ograniczyć negatywny wpływ na środowisko oraz zdrowie ludzi. Właściwe stosowanie defoliantów może również przyczynić się do poprawy efektywności nawożenia, gdyż usunięcie liści pozwala na lepsze dotarcie substancji odżywczych do korzeni roślin.

Pytanie 34

Dojrzewanie owoców truskawek wczesnych można przyspieszyć, sadząc je na glebach

A. lekkich, na południowo-zachodnim stoku

B. ciężkich, na południowym stoku

C. lekkich, na północnym stoku

D. ciężkich, na północno-wschodnim stoku

Odpowiedź \"lekkich, na południowo-zachodnim skłonie\" jest poprawna, ponieważ gleby lekkie, takie jak piaszczyste lub gliniaste, charakteryzują się lepszym drenażem i większą przepuszczalnością, co sprzyja szybszemu nagrzewaniu się gleby. To zjawisko jest kluczowe dla wczesnego dojrzewania owoców truskawek, które wymagają optymalnych warunków cieplnych. Południowo-zachodni stok umożliwia roślinom maksymalne wykorzystanie promieni słonecznych, co również przyspiesza proces fotosyntezy. W praktyce, sadzenie truskawek na tego typu glebach i nachyleniach pozwala na uzyskanie wcześniejszych zbiorów, co jest istotne dla komercyjnych upraw. Dobrą praktyką jest również monitorowanie wilgotności gleby oraz dostosowywanie nawadniania, aby zapewnić roślinom optymalne warunki wzrostu. Warto zaznaczyć, że odpowiednia lokalizacja oraz typ gleby mają kluczowe znaczenie w uprawie truskawek, co potwierdzają standardy branżowe dotyczące upraw ekologicznych oraz intensywnych."

Pytanie 35

Aby obsadzić 1 ha pomidorów gruntowych, producent potrzebuje 40 000 roślin. Oblicz, ile sadzonek będzie mu potrzebnych do zasadzenia 300 m².

A. 1 000 szt.

B. 1 500 szt.

C. 1 300 szt.

D. 1 200 szt.

Poprawna odpowiedź to 1200 sztuk sadzonek pomidora gruntowego, co można obliczyć na podstawie danych producenta, który potrzebuje 40 000 roślin na 1 hektar (10 000 m²). Aby znaleźć ilość sadzonek na 300 m², należy wykonać proporcję. Najpierw obliczamy, ile roślin przypada na 1 m²: 40 000 roślin / 10 000 m² = 4 rośliny na m². Następnie mnożymy tę wartość przez powierzchnię, którą chcemy obsadzić: 4 rośliny/m² * 300 m² = 1200 roślin. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w uprawach, gdzie odpowiednie zagęszczenie roślin wpływa na ich zdrowotność oraz plon. Przykładowo, w ogrodnictwie intensywnym, właściwe rozmieszczenie roślin pozwala na optymalne wykorzystanie przestrzeni oraz zasobów, co jest kluczowe w produkcji rolnej. Ponadto, stosowanie obliczeń proporcjonalnych jest standardem w agrotechnice, co umożliwia precyzyjne planowanie powierzchni upraw.

Pytanie 36

Proces przygotowania podłoża do hodowli pieczarek zaczyna się od

A. pasteryzacji

B. sczesania okrywy grzybni

C. wysiewu grzybni

D. fermentacji

Fermentacja to naprawdę ważny krok w robieniu podłoża do pieczarek. To tutaj dzieją się różne mikrobiologiczne procesy, które pomagają wytworzyć idealne warunki dla rozwoju grzybni. Mówiąc prościej, podczas fermentacji rozkładamy substancje organiczne, co uwalnia składniki odżywcze i ustawia pH na dobrym poziomie. W praktyce, najczęściej używamy słomy czy drobnych roślinnych odpadów, które fermentujemy. Dzięki temu stają się one bardziej odżywcze i łatwiej je zdezynfekować. Powinno się też monitorować temperaturę i wilgotność w trakcie fermentacji, bo to klucz do sukcesu. Jak się to wszystko dobrze ogarnie, to można szybciej przygotować podłoże, co w końcu sprawia, że produkcja staje się bardziej efektywna. Moim zdaniem, to zrozumienie całego procesu jest niezbędne dla każdego, kto chce hodować grzyby, bo to wpływa na jakość zbiorów.

Pytanie 37

Aby pokryć 1 m² rabaty, potrzeba 50 l kory. Jaki będzie wydatek na zakup kory do pokrycia 20 m² rabaty, jeżeli cena 10 l kory wynosi 10 zł?

A. 500 zł

B. 5 000 zł

C. 1 000 zł

D. 1 200 zł

Odpowiedź 1 000 zł jest poprawna, ponieważ do wyściółkowania 1 m² rabaty potrzebujemy 50 l kory, co oznacza, że na 20 m² potrzebujemy 20 x 50 l = 1 000 l kory. Cena 10 l kory wynosi 10 zł, więc koszt 1 000 l kory można obliczyć jako (1 000 l / 10 l) x 10 zł = 100 x 10 zł = 1 000 zł. Tego rodzaju obliczenia są istotne w praktycznych zastosowaniach związanych z ogrodnictwem oraz architekturą krajobrazu, gdzie prawidłowe obliczenia materiałów są kluczowe dla budżetowania i planowania projektów. W branży ogrodniczej, znajomość kosztów wyściółkowania, czy to kory, czy innego materiału, pozwala na lepsze zarządzanie projektami i efektywne wykorzystanie zasobów. Ponadto, stosowanie odpowiednich norm przy zakupie materiałów do ogrodu może zapewnić ich wysoką jakość oraz zgodność z wymaganiami ekologicznymi.

Pytanie 38

Strome zbocze z południową ekspozycją najlepiej nadaje się do hodowli

A. śliwy.

B. agrestu.

C. czereśni.

D. brzoskwini.

Brzoskwinia (Prunus persica) jest idealną rośliną na łagodne zbocza o wystawie południowej z kilku powodów. Po pierwsze, wymaga dużo słońca, co jest zapewnione dzięki południowej ekspozycji. Roślina ta preferuje ciepłe i suche warunki, a łagodne zbocze sprzyja naturalnemu odprowadzaniu wody, co zapobiega nadmiernemu nawodnieniu korzeni. Dodatkowo, brzoskwinie są wrażliwe na przymrozki, a odpowiednia lokalizacja chroni je przed mroźnymi wiatrami. W praktyce, przy uprawie brzoskwiń na południowych zboczach należy także zwrócić uwagę na odpowiednie nawożenie oraz nawadnianie, aby zapewnić optymalne warunki wzrostu. Ponadto, w przypadku chorób, takich jak monilioza, ważne jest stosowanie odpowiednich środków ochrony roślin, co wpisuje się w praktyki zrównoważonego rolnictwa. Dlatego, wybierając brzoskwinie do uprawy na łagodnych zboczach, można liczyć na satysfakcjonujące zbiory oraz wysoką jakość owoców.

Pytanie 39

Jakie rośliny należy uprawiać w pierwszym roku po zastosowaniu obornika?

A. groch

B. pietruszkę

C. kapustę

D. marchew

Wybór grochu, pietruszki czy marchwi jako roślin do uprawy w pierwszym roku po oborniku może wydawać się kuszący, ale w rzeczywistości niesie ze sobą pewne ryzyka oraz ograniczenia, które warto rozważyć. Groch, choć jest rośliną strączkową, która wzbogaca glebę w azot, jego uprawa w pierwszym roku po zastosowaniu obornika może być problematyczna z powodu intensywnego wzrostu chwastów. Chwasty mogą konkurować z grochem o światło i składniki odżywcze, co wpływa na plonowanie. Pietruszka z kolei, jako roślina korzeniowa, ma inne wymagania glebowe, a nadmiar azotu po oborniku może prowadzić do wzrostu masy zielonej kosztem plonu korzeniowego. Z kolei marchew potrzebuje stabilnych warunków wzrostu i neutralnego pH, co może być trudne do osiągnięcia w glebie po oborniku; zbyt dużo azotu może powodować deformacje korzeni. W praktyce, nieodpowiednie dobranie roślin do uprawy po oborniku może prowadzić do zmniejszenia plonów, co jest niezgodne z zasadami efektywnego zarządzania glebą oraz uprawami. Dobrą praktyką jest przeprowadzenie analizy gleby i odpowiednie planowanie rotacji upraw, co pozwala na minimalizację ryzyka chorób oraz poprawę struktury gleby. Znajomość specyficznych potrzeb każdej z tych roślin oraz ich interakcji z glebą i nawożeniem jest kluczowa dla uzyskania wysokiej jakości zbiorów.

Pytanie 40

Jakie są wymagania siedliskowe różanecznika katawbijskiego?

A. miejsca zacienione, gleby zasadowe, żyzne

B. miejsca zacienione, gleby kwaśne, żyzne

C. miejsca słoneczne, gleby zasadowe, żyzne

D. miejsca słoneczne, gleby zasadowe, ubogie

Wybór gleby zasadowej oraz preferencje dla stanowisk słonecznych w kontekście różanecznika katawbijskiego są niepoprawne. Wiele roślin, w tym różaneczniki, wykazuje specyficzne wymagania dotyczące pH gleby. Gleby zasadowe, które mają wyższe pH, mogą powodować problemy z dostępnością składników odżywczych, szczególnie żelaza, co prowadzi do chloroz i osłabienia roślin. Ponadto, stanowiska słoneczne mogą być zbyt intensywne dla tego gatunku, co skutkuje oparzeniami liści oraz zmniejszoną odpornością na choroby. Różaneczniki preferują mikroklimat, gdzie są częściowo osłonięte przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, co pozwala na stabilizację wilgotności gleby oraz redukcję stresu wodnego. W praktyce, osoby pielęgnujące ogrody powinny zwracać uwagę na wybór odpowiednich lokalizacji dla różaneczników, aby unikać takich błędów. Odpowiednie nawadnianie oraz dbałość o skład gleby to kluczowe elementy utrzymania zdrowia tych roślin. Dobrą praktyką jest także dobór roślin towarzyszących, które mogą wspierać rozwój różaneczników, zapewniając dodatkowe cienie oraz warunki sprzyjające ich wzrostowi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej