Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 17:15
Data zakończenia: 21 maja 2025 17:33

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiego narzędzia należy użyć do montażu końcówek kabla UTP w gnieździe keystone z zaciskami typu 110?

A. Zaciskarki do wtyków RJ45

B. Śrubokręta płaskiego

C. Narzędzia uderzeniowego

D. Śrubokręta krzyżakowego

Narzędzie uderzeniowe jest kluczowym narzędziem używanym do tworzenia końcówek kabli UTP w modułach keystone wyposażonych w styki typu 110. Jego działanie polega na precyzyjnym wprowadzeniu żył kabla do odpowiednich styków w module, co zapewnia solidne i pewne połączenie. Dzięki zastosowaniu tego narzędzia, można uniknąć problemów związanych z luźnymi połączeniami lub nieprawidłowym osadzeniem żył, co jest szczególnie istotne w przypadku instalacji sieciowych, gdzie stabilność sygnału jest kluczowa. Należy podkreślić, że zgodnie z normami EIA/TIA dla okablowania strukturalnego, stosowanie narzędzi właściwych do typu złącza zwiększa niezawodność sieci. Przykładowo, instalując sieci LAN w biurze, użycie narzędzia uderzeniowego pozwoli na szybkie i efektywne zakończenie kabli, co jest szczególnie ważne w projektach z ograniczonym czasem realizacji. Ponadto, technika ta minimalizuje ryzyko uszkodzenia kabla, co z kolei przekłada się na mniejsze koszty serwisowania i napraw w przyszłości.

Pytanie 2

Zestaw komputerowy, który został przedstawiony, jest niepełny. Który z elementów nie został wymieniony w tabeli, a jest kluczowy dla prawidłowego funkcjonowania zestawu?

Lp.	Nazwa podzespołu
1.	Zalman Obudowa R1 Midi Tower bez PSU, USB 3.0
2.	Gigabyte GA-H110M-S2H, Realtek ALC887, DualDDR4-2133, SATA3, HDMI, DVI, D-Sub, LGA1151, mATX
3.	Intel Core i5-6400, Quad Core, 2.70GHz, 6MB, LGA1151, 14nm, 65W, Intel HD Graphics, VGA, BOX
4.	Patriot Signature DDR4 2x4GB 2133MHz
5.	Seagate BarraCuda, 3.5", 1TB, SATA/600, 7200RPM, 64MB cache
6.	LG SuperMulti SATA DVD+/-R24x,DVD+RW6x,DVD+R DL 8x, bare bulk (czarny)
7.	Gembird Bezprzewodowy Zestaw Klawiatura i Mysz
8.	Monitor Iiyama E2083HSD-B1 19.5inch, TN, HD+, DVI, głośniki
9.	Microsoft OEM Win Home 10 64Bit Polish 1pk DVD

A. Karta graficzna

B. Wentylator procesora

C. Pamięć RAM

D. Zasilacz

Zasilacz jest kluczowym komponentem każdego zestawu komputerowego. Jego podstawową funkcją jest przekształcanie prądu zmiennego z sieci elektrycznej na prąd stały, który zasila poszczególne podzespoły komputera. Bez zasilacza żaden z elementów, takich jak płyta główna, procesor, pamięć RAM czy dyski twarde, nie będzie mógł prawidłowo funkcjonować. Zasilacze są także odpowiedzialne za stabilizację napięcia, co jest kluczowe dla zapobiegania uszkodzeniom sprzętu spowodowanym przez skoki napięcia. Wybierając zasilacz, należy zwrócić uwagę na jego moc, która powinna być dostosowana do zapotrzebowania energetycznego całego zestawu komputerowego. Zasilacze muszą spełniać określone standardy, takie jak ATX, aby pasować do typowych obudów i płyt głównych. Standardy te określają nie tylko fizyczne wymiary, ale także wymagania dotyczące napięć i złączy. Ważną cechą jest również certyfikacja sprawności, jak na przykład 80 PLUS, która świadczy o efektywności przetwarzania energii. Warto pamiętać, że odpowiedni dobór zasilacza wpływa na stabilność i niezawodność całego systemu, a także na jego energooszczędność, co w dłuższej perspektywie przekłada się na niższe rachunki za prąd oraz mniejsze obciążenie środowiska naturalnego.

Pytanie 3

Jakie polecenie pozwala na uzyskanie informacji o bieżących połączeniach TCP oraz o portach źródłowych i docelowych?

A. netstat

B. ping

C. ipconfig

D. lookup

Odpowiedź 'netstat' jest prawidłowa, ponieważ jest to polecenie używane w systemach operacyjnych, które umożliwia monitorowanie połączeń sieciowych, w tym aktywnych połączeń TCP oraz informacji o portach źródłowych i docelowych. Narzędzie to jest niezwykle przydatne dla administratorów sieci, ponieważ pozwala na identyfikację bieżących połączeń, co może być kluczowe w diagnostyce problemów z siecią lub zabezpieczeń. Na przykład, uruchamiając 'netstat -ano', można uzyskać szczegółowe informacje o wszystkich aktywnych połączeniach, w tym identyfikatory procesów (PID), co ułatwia zarządzanie i monitorowanie aplikacji korzystających z internetu. Rekomendowane jest także korzystanie z opcji 'netstat -tuln', która pokazuje nasłuchujące porty TCP oraz UDP, co jest kluczowe w kontekście zarządzania ruchem sieciowym oraz zabezpieczeń. Zastosowanie tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie analizy i zarządzania siecią, co czyni je niezbędnym elementem w arsenale każdego specjalisty IT.

Pytanie 4

W systemie oktalnym liczba heksadecymalna 1E2F16 ma zapis w postaci

A. 17057

B. 7277

C. 7727

D. 74274

Wybór niewłaściwych odpowiedzi na pytanie o konwersję liczby heksadecymalnej 1E2F16 na system oktalny może wynikać z kilku typowych błędów poznawczych. Często myli się kolejność konwersji, zakładając, że można bezpośrednio zamienić system heksadecymalny na oktalny bez pośredniego przeliczenia na system dziesiętny lub binarny. Tego rodzaju pomyłki prowadzą do zafałszowania wyników. Inne alternatywy, takie jak 7277 czy 7727, mogą wynikać z błędnego przeliczenia wartości heksadecymalnej na dziesiętną, gdzie użytkownik pomija istotne cyfry lub źle interpretuje ich wagę. Warto zwrócić uwagę, że przekształcanie liczb w różnych systemach liczbowych wymaga znajomości podstawowych zasad arytmetyki oraz reguł konwersji. W systemie heksadecymalnym każda cyfra reprezentuje wartość od 0 do 15, gdzie litery A-F odpowiadają wartościom 10-15. Dlatego, błędna interpretacja tych wartości prowadzi do nieprawidłowych wyników. Z kolei odpowiedzi takie jak 17057, mogą być wynikiem poprawnego zrozumienia konwersji, ale na etapie błędnego przeliczenia. W praktyce, aby uniknąć takich pomyłek, warto korzystać z dedykowanych narzędzi lub programów, które automatyzują ten proces konwersji, co pozwala na zachowanie dokładności i minimalizację ryzyka błędów.

Pytanie 5

Administrator Active Directory w domenie firma.local pragnie skonfigurować profil mobilny dla wszystkich użytkowników. Profil ma być zapisywany na serwerze serwer1, w folderze pliki, udostępnionym w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. firma.localpliki\%username%

B. firma.localdane\%username%

C. serwer1dane$\%username%

D. serwer1pliki\%username%

Wybór niepoprawnej ścieżki do profilu mobilnego może prowadzić do szeregu problemów związanych z dostępnością i organizacją danych użytkowników. Odpowiedzi, które nie zawierają znaku dolara '$', takie jak 'firma.localdane\%username%' oraz 'firma.localpliki\%username%', wskazują na lokalizację, która nie jest udostępniona w sieci, co w praktyce uniemożliwia użytkownikom zdalny dostęp do ich profili mobilnych. W Active Directory, aby zrealizować funkcjonalność profilów mobilnych, ścieżka musi prowadzić do folderu zdalnego, co jest fundamentalną zasadą w zarządzaniu danymi użytkowników. Dodatkowo, odpowiedź 'serwer1pliki\%username%' nie odnosi się do użycia folderu udostępnionego, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania profilu mobilnego. W kontekście zabezpieczeń, ukryte foldery, takie jak 'dane$', są preferowane, gdyż ograniczają przypadkowy dostęp do nich, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Osoby podejmujące decyzje o konfiguracji profili mobilnych powinny zrozumieć, że każda nieprawidłowo skonfigurowana ścieżka może prowadzić do utraty danych, nieprzewidzianych problemów z synchronizacją oraz frustracji użytkowników, co skutkuje obniżeniem wydajności pracy i problemami z dostępem do danych.

Pytanie 6

Jaką maskę domyślną posiada adres IP klasy B?

A. 255.0.0.0

B. 255.255.0.0

C. 255.255.255.0

D. 255.255.255.255

Domyślna maska podsieci dla adresu IP klasy B to 255.255.0.0. Klasa B obejmuje adresy IP od 128.0.0.0 do 191.255.255.255, co pozwala na przydzielenie znacznej liczby adresów w ramach tej samej sieci. Maska 255.255.0.0 wskazuje, że pierwsze 16 bitów adresu IP jest wykorzystywanych jako identyfikator sieci, podczas gdy pozostałe 16 bitów służą do identyfikacji hostów w tej sieci. Dzięki temu możliwe jest skonfigurowanie do 65,536 unikalnych adresów hostów w jednej sieci klasy B. W praktyce, taka konfiguracja jest szczególnie użyteczna w dużych organizacjach, gdzie wymagane jest zarządzanie licznymi urządzeniami i komputerami w sieci. Ustalanie właściwej maski podsieci jest kluczowym elementem projektowania sieci, a stosowanie domyślnych wartości zgodnych z klasyfikacją adresów IP ułatwia administrację oraz zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 7

Aby poprawić bezpieczeństwo zasobów sieciowych, administrator sieci komputerowej w firmie otrzymał zadanie podziału aktualnej lokalnej sieci komputerowej na 16 podsieci. Obecna sieć posiada adres IP 192.168.20.0 i maskę 255.255.255.0. Jaką maskę sieci powinien zastosować administrator?

A. 255.255.255.248

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.192

D. 255.255.255.240

Wybór nieprawidłowej maski sieciowej może prowadzić do nieefektywnego zarządzania adresami IP i zmniejszenia bezpieczeństwa sieci. Na przykład, odpowiedź 255.255.255.224 (mask 27) daje 8 podsieci, a nie 16, co oznacza, że potrzeba więcej podsieci niż dostępnych. Przy tej masce każda podsieć miałaby tylko 30 dostępnych adresów hostów, co może być niewystarczające w większych środowiskach. Z kolei maska 255.255.255.192 (mask 26) dałaby 4 podsieci, a nie 16, co również nie spełnia wymagań. Podobnie, maska 255.255.255.248 (mask 29) pozwalałaby na utworzenie 32 podsieci, ale zaledwie 6 adresów hostów w każdej z nich, co było by niewystarczające dla większości zastosowań. Wybierając niewłaściwą maskę, administrator może nie tylko zredukować liczbę dostępnych adresów, ale także wprowadzić chaos w całej strukturze sieci. Ważne jest, aby przed podziałem sieci zawsze przeanalizować wymagania dotyczące liczby podsieci i hostów, co jest podstawą planowania adresacji IP i zarządzania siecią zgodnie z najlepszymi praktykami w dziedzinie IT.

Pytanie 8

Który z protokołów należy do warstwy transportowej, działa bez nawiązywania połączenia i nie posiada mechanizmów weryfikujących poprawność dostarczania danych?

A. ICMP

B. IP

C. TCP

D. UDP

UDP (User Datagram Protocol) jest protokołem warstwy transportowej, który działa w trybie bezpołączeniowym. Oznacza to, że nie ustanawia on dedykowanego połączenia przed przesyłaniem danych, co skutkuje mniejszym opóźnieniem oraz niższym narzutem w porównaniu do protokołu TCP (Transmission Control Protocol). UDP nie posiada mechanizmów kontroli poprawności dostarczania danych, co oznacza, że nie gwarantuje, iż pakiety dotrą do odbiorcy ani że dotrą w odpowiedniej kolejności. W praktyce UDP jest często wykorzystywany w aplikacjach, gdzie szybkość przesyłania danych jest ważniejsza niż ich integralność, na przykład w transmisji strumieniowej audio i wideo, gier online czy VoIP (Voice over Internet Protocol). W tych zastosowaniach utrata niektórych pakietów nie wpływa znacząco na jakość obsługi, a zbyt duża latencja może być bardziej problematyczna. Zastosowanie UDP wpisuje się w standardy branżowe, które preferują protokoły minimalizujące opóźnienia, a jednocześnie potrafią elastycznie dostosować się do zmiennych warunków sieciowych.

Pytanie 9

Po uruchomieniu komputera, procedura POST wskazuje 512 MB RAM. Natomiast w ogólnych właściwościach systemu operacyjnego Windows wyświetla się wartość 480 MB RAM. Jakie są powody tej różnicy?

A. Jedna z modułów pamięci może być uszkodzona lub jedno z gniazd pamięci RAM na płycie głównej może być niesprawne

B. W komputerze znajduje się karta graficzna zintegrowana z płytą główną, która używa części pamięci RAM

C. Rozmiar pliku stronicowania został niewłaściwie przypisany w ustawieniach pamięci wirtualnej

D. System operacyjny jest niepoprawnie zainstalowany i nie potrafi obsłużyć całego dostępnego obszaru pamięci

Wybór odpowiedzi dotyczącej uszkodzenia kości pamięci lub gniazda RAM jest nieuzasadniony, ponieważ problem z uszkodzoną pamięcią zwykle manifestuje się w sposób, który uniemożliwia prawidłowe uruchomienie systemu operacyjnego. Zazwyczaj w przypadku fizycznych uszkodzeń pamięci komputer zgłasza błędy podczas procedury POST lub nie uruchamia się wcale. Z kolei sugerowanie, że błędnie przydzielony rozmiar pliku stronicowania może być przyczyną różnicy w pokazanej ilości pamięci jest mylne, ponieważ plik stronicowania jest używany do rozszerzenia pamięci wirtualnej i nie wpływa bezpośrednio na ilość pamięci RAM dostępnej dla systemu operacyjnego. Dodatkowo, zainstalowany system operacyjny nie może być odpowiedzialny za taką różnicę, o ile jest zgodny z używanym sprzętem, ponieważ nowoczesne systemy operacyjne są projektowane z myślą o obsłudze pełnego zakresu dostępnej pamięci. Typowym błędem myślowym jest zatem przypisywanie różnicy w pamięci do elementów, które nie mają bezpośredniego wpływu na jej fizyczną dostępność w systemie. Kluczowe jest zrozumienie, że zintegrowane karty graficzne, wykorzystując pamięć systemową, są standardowym rozwiązaniem w wielu komputerach, co wyjaśnia zjawisko widoczne w przedstawionym pytaniu.

Pytanie 10

W tabeli z ofertą usług komputerowych znajdują się poniższe informacje. Jaki będzie koszt dojazdu serwisanta do klienta, który mieszka poza miastem, w odległości 15 km od biura firmy?

A. 30 zł

B. 60 zł + VAT

C. 30 zł + VAT

D. 25 zł + 2 zł za każdy kilometr od siedziby firmy poza miastem

Koszt dojazdu serwisanta do klienta mieszkającego poza miastem oblicza się na podstawie stawki 2 zł za każdy kilometr w obie strony. W przypadku odległości 15 km od siedziby firmy, całkowita odległość do pokonania wynosi 30 km (15 km w jedną stronę i 15 km w drugą stronę). Dlatego koszt dojazdu wyniesie 30 km x 2 zł/km = 60 zł. Dodatkowo, zgodnie z przepisami podatkowymi, na usługi serwisowe dolicza się VAT, co czyni całkowity koszt 60 zł + VAT. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której firma świadczy usługi serwisowe i musi określić ceny, co pozwala na precyzyjne ustalanie kosztów dla klientów, zgodne z ich lokalizacją. Warto również zwrócić uwagę, że takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które zalecają jasne określenie kosztów usług i transparentność w komunikacji z klientami.

Pytanie 11

Niekorzystną właściwością macierzy RAID 0 jest

A. brak odporności na awarię chociażby jednego dysku.

B. zmniejszenie prędkości zapisu/odczytu w porównaniu do pojedynczego dysku.

C. replikacja danych na n-dyskach.

D. konieczność posiadania dodatkowego dysku zapisującego sumy kontrolne.

RAID 0, znany również jako striping, to konfiguracja macierzy dyskowej, która łączy kilka dysków w jeden logiczny wolumin, co znacznie zwiększa wydajność zapisu i odczytu danych. Jednak jedną z kluczowych cech RAID 0 jest brak odporności na awarię, co oznacza, że w przypadku awarii nawet jednego z dysków, wszystkie dane przechowywane w tej macierzy mogą zostać utracone. W praktyce, RAID 0 jest często wykorzystywany w zastosowaniach, gdzie priorytetem jest szybkość, takich jak edycja wideo czy gry komputerowe, gdzie czas dostępu do danych ma kluczowe znaczenie. Z tego powodu, przed wdrożeniem RAID 0, istotne jest, aby użytkownicy zdawali sobie sprawę z ryzyka utraty danych i zapewnili odpowiednią strategię backupową. Dobre praktyki branżowe rekomendują użycie RAID 0 w połączeniu z innymi metodami ochrony danych, takimi jak regularne kopie zapasowe lub stosowanie RAID 1 czy 5 w sytuacjach, gdzie bezpieczeństwo danych jest równie ważne co wydajność.

Pytanie 12

W terminalu systemu Windows, do zarządzania parametrami konta użytkownika komputera, takimi jak okres ważności hasła, minimalna długość hasła, czas blokady konta i inne, wykorzystywane jest polecenie

A. NET ACCOUNTS

B. NET CONFIG

C. NET USE

D. NET USER

Polecenie NET USER w systemie Windows służy do zarządzania użytkownikami konta, w tym do ustawiania polityki haseł. Umożliwia administratorom konfigurowanie ważnych parametrów, takich jak minimalna długość hasła, czas ważności hasła oraz blokowanie konta po określonym czasie nieaktywności. Przykładowo, używając komendy 'NET USER [nazwa_użytkownika] /expires:[data]', administrator może ustawić datę, po której dane konto przestanie być aktywne. Dzięki temu można efektywnie zarządzać bezpieczeństwem systemu oraz dostosować polityki haseł do standardów branżowych, takich jak NIST SP 800-63. Dobre praktyki wskazują, że regularne aktualizowanie haseł oraz ich odpowiednia długość są kluczowe dla ochrony danych. Ponadto, polecenie NET USER pozwala na sprawdzenie stanu konta oraz jego ustawień, co jest niezbędne w kontekście audytów bezpieczeństwa.

Pytanie 13

Jakie są poszczególne elementy adresu globalnego IPv6 typu unicast pokazane na ilustracji?

IPv6
1	2	3
48 bitów	16 bitów	64 bity

A. 1 - identyfikator podsieci 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator interfejsu

B. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator podsieci 3 - identyfikator interfejsu

C. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator interfejsu 3 - identyfikator podsieci

D. 1 - identyfikator interfejsu 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator podsieci

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają często z błędnego rozumienia struktury adresu IPv6. Wariant zakładający pierwszeństwo identyfikatora interfejsu przed globalnym prefiksem ignoruje fakt że adresacja IPv6 ma zapewniać unikalność w skali globalnej co wymaga odpowiedniego prefiksu na początku adresu. Błąd polegający na zamianie miejscami identyfikatora interfejsu i podsieci wynika z nieprawidłowego pojmowania segmentacji sieciowej. Identyfikator podsieci jest kluczowy dla organizacji wewnętrznej sieci co pozwala na logiczne podzielenie przestrzeni adresowej na mniejsze części. Traktowanie globalnego prefiksu jako końcowego elementu struktury adresu uniemożliwia prawidłowe routowanie w sieci globalnej co jest podstawową funkcją globalnego prefiksu. Typowym błędem w analizie adresacji IPv6 jest skupienie się jedynie na aspektach lokalnej organizacji sieci bez uwzględnienia globalnych potrzeb związanych z unikalnością i routowaniem. W kontekście dynamicznie rozwijających się standardów sieciowych umiejętność rozpoznania prawidłowej struktury adresu jest niezbędna dla efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi i utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Zrozumienie tych elementów jest kluczowe dla projektantów i administratorów sieci w kontekście wdrożenia nowoczesnych architektur sieciowych.

Pytanie 14

Wydruk z drukarki igłowej realizowany jest z zastosowaniem zestawu stalowych igieł w liczbie

A. 6, 9 lub 15

B. 10, 20 lub 30

C. 9, 15 lub 45

D. 9, 24 lub 48

Wybór odpowiedzi z zakresu 10, 20 lub 30 igieł jest niepoprawny, ponieważ nie odpowiada standardowym konfiguracjom stosowanym w drukarkach igłowych. Przede wszystkim, najczęściej stosowane zestawy igieł w tych urządzeniach to 9, 24 lub 48, co jest oparte na ich konstrukcji i przeznaczeniu. W przypadku podania liczby 10 igieł, można zauważyć próbę nawiązywania do pewnych fuzji technologicznych, jednak nie ma standardowej drukarki igłowej z taką ilością igieł. Z kolei liczby 20 i 30 igieł nie znajdują zastosowania w praktyce, co może sugerować brak zrozumienia specyfiki działania tych urządzeń. Typowym błędem myślowym jest założenie, że większa liczba igieł automatycznie przekłada się na lepszą jakość druku, co nie zawsze jest prawdą. W rzeczywistości, optymalizacja jakości druku zależy nie tylko od ilości igieł, ale także od ich układu, konstrukcji oraz zastosowanych materiałów eksploatacyjnych. Należy pamiętać, że właściwy dobór liczby igieł powinien być dostosowany do specyficznych potrzeb użytkownika oraz charakterystyki wykonywanych zadań, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie technologii druku.

Pytanie 15

Który z podanych adresów IPv4 należy do kategorii B?

A. 224.100.10.10

B. 192.168.1.10

C. 128.100.100.10

D. 10.10.10.10

Adres IPv4 128.100.100.10 należy do klasy B, co wynika z jego pierwszego oktetu. Klasa B obejmuje adresy, których pierwszy oktet mieści się w przedziale od 128 do 191. W praktyce, klasyfikacja adresów IP jest kluczowym elementem w projektowaniu sieci komputerowych, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią adresową. Adresy klasy B są często wykorzystywane w średnich i dużych sieciach, ponieważ oferują możliwość stworzenia do 65 536 adresów IP w ramach jednej sieci (przy użyciu maski podsieci 255.255.0.0). Przykładem zastosowania adresów klasy B jest ich wykorzystanie w przedsiębiorstwach, które potrzebują dużej liczby adresów dla swoich urządzeń, takich jak komputery, serwery, drukarki i inne. W kontekście standardów, klasyfikacja adresów IP opiera się na protokole Internet Protocol (IP), który jest kluczowym elementem w architekturze Internetu. Warto zaznaczyć, że klasy adresów IP są coraz mniej używane na rzecz CIDR (Classless Inter-Domain Routing), który oferuje większą elastyczność w alokacji adresów. Niemniej jednak, zrozumienie klasyfikacji jest nadal istotne dla profesjonalistów zajmujących się sieciami.

Pytanie 16

Na ilustracji zaprezentowano strukturę topologiczną

A. rozszerzonej gwiazdy

B. magistrali

C. pierścienia

D. pełnej siatki

Topologia rozszerzonej gwiazdy jest efektywną strukturą sieciową, w której jednostki komputerowe są połączone poprzez centralne urządzenia, zazwyczaj switche. Każdy segment sieciowy tworzy lokalną gwiazdę, której centralnym punktem jest switch, łączący się dalej z głównym switch em rdzeniowym. Ta struktura umożliwia elastyczne zarządzanie siecią oraz łatwe dodawanie kolejnych segmentów bez zakłócania działania całej sieci. Duża zaleta to zwiększona odporność na awarie, ponieważ uszkodzenie jednego kabla nie wpływa na działanie reszty sieci. Takie rozwiązania są stosowane w nowoczesnych sieciach LAN, zwłaszcza w przedsiębiorstwach, które wymagają skalowalności i łatwego zarządzania infrastrukturą. Zgodność z protokołami takimi jak Ethernet i możliwość implementacji sieci VLAN pozwala na logiczne segmentowanie sieci, co poprawia bezpieczeństwo i wydajność. Dobrymi praktykami jest także stosowanie redundancji na poziomie centralnych switchy, co minimalizuje ryzyko całkowitej awarii sieci.

Pytanie 17

Na wydruku z drukarki laserowej występują jasne i ciemne fragmenty. Jakie działania należy podjąć, by poprawić jakość druku oraz usunąć problemy z nieciągłością?

A. oczyścić wentylator drukarki

B. zastąpić nagrzewnicę

C. wyczyścić dysze drukarki

D. wymienić bęben światłoczuły

Wymiana bębna światłoczułego jest kluczowym krokiem w rozwiązaniu problemów z jakością wydruku w drukarce laserowej, w tym z jaśniejszymi i ciemniejszymi obszarami na stronie. Bęben światłoczuły odpowiada za przenoszenie obrazu na papier; jego zużycie lub uszkodzenie prowadzi do nieprawidłowej reprodukcji tonera. W przypadku, gdy bęben jest zarysowany, zabrudzony lub ma zużyte powierzchnie, toner nie przywiera równomiernie, co skutkuje widocznymi nieciągłościami w wydruku. Przykładem może być sytuacja, w której kończy się żywotność bębna po wielu stronach wydruku, co prowadzi do niszczenia jego powierzchni. Wymiana bębna na nowy, zgodny z zaleceniami producenta, powinna przywrócić prawidłową jakość wydruku. Warto także pamiętać, aby regularnie kontrolować stan bębna i zgodnie z harmonogramem konserwacji wymieniać go na nowy, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania urządzeniami drukującymi.

Pytanie 18

Zjawisko, w którym pliki przechowywane na dysku twardym są zapisywane w klastrach, które nie sąsiadują ze sobą, określane jest mianem

A. konsolidacją danych

B. defragmentacją danych

C. fragmentacją danych

D. kodowaniem danych

Fragmentacja danych to proces, w wyniku którego pliki są przechowywane w niesąsiadujących ze sobą klastrach na dysku twardym. Może to prowadzić do obniżenia wydajności systemu, ponieważ dysk musi przeskakiwać między różnymi miejscami na nośniku w celu odczytu lub zapisu danych. Fragmentacja występuje naturalnie, gdy pliki są wielokrotnie edytowane, usuwane lub dodawane, co sprawia, że nowe fragmenty plików są zapisywane w dostępnych przestrzeniach, które niekoniecznie sąsiadują ze sobą. Aby zminimalizować skutki fragmentacji, zaleca się regularne przeprowadzanie defragmentacji, co jest praktyką polegającą na reorganizacji danych na dysku w taki sposób, by pliki były zapisane w sąsiadujących klastrach. Przykładem dobrych praktyk jest korzystanie z oprogramowania do defragmentacji, które automatycznie identyfikuje i eliminuje fragmentację, co w rezultacie poprawia wydajność systemu operacyjnego. Zrozumienie fragmentacji danych jest kluczowe, ponieważ wpływa na czas ładowania aplikacji i ogólną responsywność systemu, zwłaszcza w środowiskach o intensywnym dostępie do danych.

Pytanie 19

Na skutek użycia polecenia ipconfig uzyskano konfigurację przedstawioną na ilustracji. Jaki jest adres IP stacji roboczej, która została poddana testom?

A. 62.21.99.95

B. 192.168.0.1

C. 255.255.255.0

D. 192.168.0.11

Adres IP 192.168.0.11 jest prawidłowy ponieważ przedstawia lokalny adres przyznawany urządzeniom w sieci prywatnej używającej przestrzeni adresowej 192.168.0.0/24. Ten zakres adresów jest powszechnie stosowany w sieciach domowych i biurowych zgodnie z normą RFC 1918 co zapobiega konflikcie z publicznymi adresami IP w Internecie. Konfiguracja IP przedstawiona na rysunku pokazuje że stacja robocza jest poprawnie skonfigurowana w ramach tej podsieci a router prawdopodobnie działa jako brama domyślna o adresie 192.168.0.1. Adresy IP w tej przestrzeni adresowej są przypisywane przez serwery DHCP lub konfigurowane ręcznie co umożliwia łatwe zarządzanie urządzeniami w sieci. Adres IP 192.168.0.11 wskazuje na urządzenie wewnętrzne co oznacza że inne urządzenia w tej samej sieci mogą się z nim komunikować bez potrzeby translacji adresów. Zrozumienie konfiguracji adresów IP jest kluczowe dla utrzymania wydajnej i bezpiecznej sieci komputerowej a wybór odpowiednich zakresów adresów jest podstawą dobrych praktyk w branży IT.

Pytanie 20

Które z poniższych stwierdzeń na temat protokołu DHCP jest poprawne?

A. To jest protokół transferu plików

B. To jest protokół dostępu do bazy danych

C. To jest protokół konfiguracji hosta

D. To jest protokół trasowania

Protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest kluczowym elementem w zarządzaniu sieciami komputerowymi, zyskującym na znaczeniu w środowiskach, gdzie urządzenia często dołączają i odłączają się od sieci. Jego podstawową funkcją jest automatyczna konfiguracja ustawień IP dla hostów, co eliminuje potrzebę ręcznego przypisywania adresów IP. Dzięki DHCP, administratorzy mogą zdefiniować pulę dostępnych adresów IP oraz inne parametry sieciowe, takie jak maska podsieci, brama domyślna czy serwery DNS. Przykładowo, w dużych firmach oraz środowiskach biurowych, DHCP pozwala na łatwe zarządzanie urządzeniami, co znacząco zwiększa efektywność i redukuje ryzyko błędów konfiguracyjnych. Protokół ten opiera się na standardach IETF, takich jak RFC 2131, co zapewnia zgodność i interoperacyjność w różnych systemach operacyjnych oraz sprzęcie. W praktyce, używając DHCP, organizacje mogą szybko dostosować się do zmieniających się wymagań sieciowych, co stanowi podstawę nowoczesnych rozwiązań IT.

Pytanie 21

NAT64 (Network Address Translation 64) to proces, który dokonuje mapowania adresów

A. prywatne na adresy publiczne

B. IPv4 na adresy IPv6

C. IPv4 na adresy MAC

D. MAC na adresy IPv4

NAT64 jest technologią translacji adresów, która umożliwia komunikację między sieciami IPv4 i IPv6, co jest niezbędne w dobie przechodzenia na nowy protokół. NAT64 realizuje mapowanie adresów IPv4 na adresy IPv6, co pozwala na wykorzystanie istniejącej infrastruktury IPv4 w środowisku IPv6. Przykładem zastosowania NAT64 może być sytuacja, gdy organizacja posiada zasoby dostępne tylko w IPv4, ale użytkownicy korzystają z sieci IPv6. Umożliwiając dostęp do tych zasobów, NAT64 przyczynia się do płynnej migracji i współistnienia obu protokołów. Technologia ta jest zgodna z wytycznymi IETF, które podkreślają znaczenie interoperacyjności między różnymi protokołami. Ponadto, NAT64 współpracuje z mechanizmem DNS64, który mapuje zapytania DNS IPv6 na odpowiednie adresy IPv4, co stanowi ważny element ekosystemu sieciowego. Dzięki NAT64 administratorzy sieci mogą efektywnie zarządzać przejściem z IPv4 na IPv6, co jest kluczowe w kontekście globalnego wyczerpywania się adresów IPv4.

Pytanie 22

Tworzenie obrazu dysku ma na celu

A. przyspieszenie pracy z wybranymi plikami znajdującymi się na tym dysku

B. ochronę aplikacji przed nieuprawnionymi użytkownikami

C. ochronę danych przed nieuprawnionym dostępem

D. zabezpieczenie systemu, aplikacji oraz danych przed poważną awarią komputera

Obraz dysku, znany również jako obraz systemu, jest kopią wszystkich danych zgromadzonych na dysku twardym, w tym systemu operacyjnego, aplikacji oraz plików użytkownika. Tworzy się go głównie w celu zabezpieczenia całego systemu przed nieprzewidzianymi awariami, takimi jak uszkodzenie dysku twardego, wirusy czy inne formy uszkodzeń. Gdy obraz dysku jest dostępny, użytkownik może szybko przywrócić system do stanu sprzed awarii, co znacznie zmniejsza ryzyko utraty ważnych danych. Przykładem zastosowania obrazu dysku może być regularne wykonywanie kopii zapasowych na serwerach oraz komputerach stacjonarnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu danymi. Dzięki odpowiedniej strategii tworzenia obrazów dysku, organizacje mogą zapewnić ciągłość działania i minimalizować przestoje. Standardy takie jak ISO 22301 podkreślają znaczenie planowania kontynuacji działania, w tym zabezpieczeń w postaci kopii zapasowych. Warto również pamiętać o regularnym testowaniu procesu przywracania z obrazu, aby mieć pewność, że w przypadku awarii odzyskanie danych będzie skuteczne.

Pytanie 23

Po zainstalowaniu aplikacji VNC, używanej do obserwacji pulpitu konkretnego komputera, oprócz numeru portu należy wskazać jego

A. bramę domyślną

B. adres rozgłoszeniowy

C. adres IP

D. adres MAC

Adres IP jest kluczowym elementem w konfiguracji zdalnego dostępu do komputera przy użyciu protokołu VNC (Virtual Network Computing). Gdy instalujemy VNC, konieczne jest wskazanie adresu IP urządzenia, z którym chcemy się połączyć, ponieważ jest to unikalny identyfikator przypisany do każdego urządzenia w sieci. Adres IP umożliwia systemowi identyfikację i nawiązanie połączenia z odpowiednim komputerem w sieci lokalnej lub w Internecie. Przykładem praktycznego zastosowania jest sytuacja, gdy administrator systemu potrzebuje zdalnie zarządzać serwerem. W takim przypadku zna on adres IP serwera, co pozwala mu na połączenie się poprzez interfejs VNC i wykonanie niezbędnych czynności administracyjnych. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, zaleca się także stosowanie zabezpieczeń, takich jak tunelowanie SSH, aby chronić dane przesyłane przez VNC, co zwiększa bezpieczeństwo podczas zdalnego dostępu.

Pytanie 24

Jakie narzędzie w systemie Windows pozwala na kontrolowanie stanu sprzętu, aktualizowanie sterowników oraz rozwiązywanie problemów z urządzeniami?

A. devmgmt

B. services

C. perfmon

D. eventvwr

Odpowiedzi "services", "perfmon" oraz "eventvwr" są związane z innymi funkcjami systemu Windows, które nie spełniają roli Menedżera urządzeń. "Services" odnosi się do narzędzia umożliwiającego zarządzanie usługami systemowymi, które mogą być uruchamiane lub zatrzymywane, ale nie dostarcza informacji o stanie sprzętu ani nie pozwala na aktualizację sterowników. Użytkownicy często mylą te funkcje, sądząc, że mogą one wpływać na sprzęt, a tymczasem ich głównym celem jest zarządzanie oprogramowaniem działającym w tle. "Perfmon", czyli Monitor wydajności, koncentruje się na analizowaniu wydajności systemu poprzez zbieranie danych na temat różnych zasobów, jednak nie oferuje możliwości interakcji ze sprzętem ani sterownikami. Z kolei "eventvwr" to Podgląd zdarzeń, który rejestruje dzienniki zdarzeń systemowych, aplikacji i zabezpieczeń, jednak jego funkcjonalność nie obejmuje zarządzania sprzętem, co może prowadzić do mylnych przekonań o jego przydatności w kontekście rozwiązywania problemów sprzętowych. Oparcie się na tych narzędziach w sytuacji konfliktów sprzętowych lub problemów z działaniem urządzeń może prowadzić do błędnych diagnoz i wydłużenia procesu naprawy urządzeń, dlatego ważne jest, aby użytkownicy rozumieli różnice pomiędzy tymi narzędziami a Menedżerem urządzeń.

Pytanie 25

Jak można przywrócić domyślne ustawienia płyty głównej, gdy nie ma możliwości uruchomienia BIOS Setup?

A. przełożyć zworkę na płycie głównej

B. doładować baterię na płycie głównej

C. zaktualizować BIOS Setup

D. ponownie uruchomić system

Aktualizacja ustawień BIOS-u tak naprawdę nie pomoże, jeśli nie możesz dostać się do menu w ogóle. Zmiana BIOS-u to inna sprawa, to polega na instalacji nowej wersji oprogramowania, co ma poprawić działanie, ale nie zadziała, jeśli BIOS nie uruchamia się w pierwszej kolejności. W takich przypadkach najpierw trzeba odkryć, co blokuje dostęp, a nie po prostu próbować go aktualizować. Może się okazać, że restart systemu na chwilę przywróci działanie, ale to nie załatwi problemów sprzętowych czy błędów w konfiguracji, które mogą przeszkadzać w uruchomieniu BIOS-u. A co do ładowania baterii na płycie głównej, to też nie jest efektywna metoda przywracania ustawień do fabrycznych. Bateria jest po to, żeby zachować pamięć CMOS, która trzyma ustawienia BIOS-u, ale nie resetuje ich. Jak bateria się wyczerpie, to mogą być kłopoty z zapamiętywaniem ustawień, ale ładowanie jej samo w sobie nie jest rozwiązaniem na problem z dostępem do BIOS-u. Dlatego dobrze wiedzieć, że te wszystkie działania, które wymieniłem, nie sprawią, że BIOS wróci do ustawień domyślnych, co czyni je raczej niewłaściwymi w tej sytuacji. Ważne jest, żeby do problemu podchodzić z odpowiednią wiedzą o sprzęcie i zrozumieniem, jak różne komponenty współpracują ze sobą.

Pytanie 26

W systemie Linux do obserwacji aktywnych procesów wykorzystuje się polecenie

A. free

B. ps

C. df

D. watch

Polecenie 'ps' (process status) jest kluczowym narzędziem w systemach operacyjnych Unix i Linux, używanym do monitorowania bieżących procesów. Dzięki niemu można uzyskać szczegółowy wgląd w działające aplikacje, ich identyfikatory procesów (PID), status oraz zużycie zasobów. Typowe zastosowanie polecenia 'ps' obejmuje analizy wydajności systemu, diagnozowanie problemów oraz zarządzanie procesami. Na przykład, używając polecenia 'ps aux', użytkownik może zobaczyć wszelkie uruchomione procesy, ich właścicieli oraz wykorzystanie CPU i pamięci. To narzędzie jest zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają monitorowanie stanu systemu w celu optymalizacji jego działania. Rekomendowane jest również łączenie 'ps' z innymi poleceniami, na przykład 'grep', aby filtrować interesujące nas procesy, co zdecydowanie zwiększa efektywność zarządzania systemem.

Pytanie 27

Analizując zrzut ekranu prezentujący ustawienia przełącznika, można zauważyć, że

A. czas pomiędzy wysyłaniem kolejnych wiadomości o prawidłowej pracy urządzenia wynosi 3 sekundy

B. maksymalny czas obiegu komunikatów protokołu BPDU w sieci wynosi 20 sekund

C. minimalny czas obiegu komunikatów protokołu BPDU w sieci wynosi 25 sekund

D. maksymalny interwał pomiędzy zmianami stanu łącza wynosi 5 sekund

W analizie konfiguracji przełącznika widzimy że czas wysyłania komunikatów Hello Time w protokole STP jest kluczowy dla sprawnego działania sieci Ethernet. Hello Time ustawiony na 3 sekundy określa częstotliwość z jaką główny most wysyła komunikaty BPDU co jest niezbędne do monitorowania stanu sieci. Błędne interpretacje innych wartości jak minimalny czas krążenia protokołu BPDU czy maksymalny czas pomiędzy zmianami statusu łącza wynikają z nieporozumień dotyczących funkcji i znaczenia parametru Max Age czy Forward Delay. Max Age odnosi się do maksymalnego czasu przez który przełącznik przechowuje informacje o topologii sieci zanim uzna je za nieaktualne co nie jest związane z czasem krążenia BPDU. Forward Delay to czas potrzebny do przejścia portu w stan przekazywania co istotne jest w procesie rekonfiguracji sieci i nie należy mylić z Hello Time. Również czas TxHoldCount określa ilość BPDU które można wysłać w danym czasie co wpływa na ogólne obciążenie sieci a nie bezpośrednio na częstotliwość wysyłania komunikatów. Zrozumienie różnicy między tymi parametrami jest kluczowe dla prawidłowej konfiguracji sieci i zapewnienia jej stabilności i wydajności. W ten sposób możemy uniknąć niepotrzebnych przerw w działaniu sieci i zapewnić jej optymalną pracę.

Pytanie 28

Który z wymienionych adresów należy do klasy C?

A. 176.18.5.26

B. 196.74.6.29

C. 125.9.3.234

D. 154.0.12.50

Adres IP 196.74.6.29 należy do klasy C, co można stwierdzić na podstawie pierwszego oktetu, który mieści się w przedziale od 192 do 223. Klasyfikacja adresów IP opiera się na ich pierwszym oktetcie, co decyduje o przyporządkowaniu do odpowiedniej klasy. Adresy klasy C są głównie używane w sieciach lokalnych i umożliwiają obsługę małych i średnich przedsiębiorstw. Typowy zakres adresów IP w klasie C umożliwia stworzenie do 254 unikalnych adresów w danej podsieci, co czyni je praktycznym wyborem dla organizacji, które nie potrzebują dużej liczby adresów IP. W kontekście praktycznym, adresy klasy C są często używane w konfiguracji routerów oraz w sieciach komputerowych, gdzie ważne jest utrzymanie porządku i efektywności w zarządzaniu adresami. Warto zwrócić uwagę na standardy takie jak CIDR (Classless Inter-Domain Routing), które pozwalają na bardziej elastyczne zarządzanie adresami IP, ale podstawowa klasyfikacja wciąż ma swoje zastosowania.

Pytanie 29

Wskaź 24-pinowe lub 29-pinowe złącze żeńskie, które jest w stanie przesyłać skompresowany sygnał cyfrowy do monitora?

A. DVI

B. HDMI

C. VGA

D. RCA

RCA to złącze, które zostało zaprojektowane głównie do przesyłania analogowego sygnału audio i wideo. Nie jest w stanie przesyłać skompresowanego cyfrowego sygnału wideo, co czyni je nieodpowiednim wyborem w kontekście nowoczesnych technologii monitorów. Złącze HDMI (High-Definition Multimedia Interface) jest nieco bardziej skomplikowane, ponieważ może przesyłać zarówno sygnał wideo, jak i audio w formacie cyfrowym, jednak nie odpowiada wymaganiom dotyczącym 24 lub 29-pinowego złącza żeńskiego. Z kolei VGA (Video Graphics Array) jest analogowym standardem, który nie obsługuje sygnałów cyfrowych i w rezultacie nie zapewnia takiej samej jakości obrazu jak DVI. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych opcji, mogą wynikać z niepełnego zrozumienia różnicy między sygnałami analogowymi a cyfrowymi, oraz zastosowania złączy w praktyce. Współczesne rozwiązania w dziedzinie technologii multimedialnych silnie opierają się na cyfrowych standardach, a złącze DVI jest jednym z kluczowych elementów w tym kontekście.

Pytanie 30

Jakie urządzenia wyznaczają granice domeny rozgłoszeniowej?

A. wzmacniacze sygnału

B. huby

C. rutery

D. przełączniki

Rutery są mega ważne, jeśli chodzi o granice domeny rozgłoszeniowej w sieciach komputerowych. Ich główne zadanie to przepychanie pakietów danych między różnymi sieciami, co jest niezbędne, żeby dobrze segregować ruch rozgłoszeniowy. Gdy pakiety rozgłoszeniowe trafiają do rutera, to on nie puszcza ich dalej do innych sieci. Dzięki temu zasięg rozgłosu ogranicza się tylko do danej domeny. Rutery działają według różnych protokołów IP, które mówią, jak te dane mają być przesyłane w sieci. Dzięki ruterom można nie tylko lepiej zarządzać ruchem, ale też podnieść bezpieczeństwo sieci przez segmentację. Na przykład w dużych firmach różne działy mogą mieć swoje własne sieci, a ruter pomoże, żeby info nie szło gdzie nie trzeba. Takie rozdzielenie poprawia też wydajność sieci, bo eliminuje zbędny ruch rozgłoszeniowy, co jest całkiem zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu i zarządzaniu sieciami.

Pytanie 31

Po zainstalowaniu systemu z domyślnymi parametrami, Windows XP nie obsługuje tego systemu plików.

A. EXT

B. FAT16

C. FAT32

D. NTFS

Odpowiedź EXT jest poprawna, ponieważ system Windows XP nie jest w stanie obsługiwać systemu plików EXT, który jest typowym systemem plików dla systemów operacyjnych opartych na jądrze Linux. Windows XP obsługuje systemy plików takie jak NTFS, FAT16 oraz FAT32, które są standardami w ekosystemie Windows. Przykładem zastosowania EXT może być sytuacja, gdy administrator serwera korzysta z dystrybucji Linuksa, która wymaga wykorzystania tego systemu plików do optymalizacji wydajności lub zarządzania dużymi woluminami danych. Warto również zrozumieć, że EXT ma wiele wersji, takich jak EXT2, EXT3 i EXT4, z których każda wprowadza dodatkowe funkcje, takie jak journaling czy większa odporność na uszkodzenia. Znajomość ograniczeń i możliwości różnych systemów plików pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących wyboru odpowiedniej technologii dla danego środowiska operacyjnego.

Pytanie 32

IMAP to protokół

A. wysyłania wiadomości e-mail

B. synchronizowania czasu z serwerami

C. odbierania wiadomości e-mail

D. nadzoru nad urządzeniami sieciowymi

Odpowiedzi sugerujące funkcje związane z wysyłaniem poczty elektronicznej, synchronizacją czasu z serwerami, czy monitorowaniem urządzeń sieciowych są błędne i wynikają z nieporozumienia dotyczącego działania protokołów w systemach informatycznych. Protokół odpowiedzialny za wysyłanie e-maili to SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), który działa w zupełnie inny sposób niż IMAP. SMTP jest zaprojektowany wyłącznie do przesyłania wiadomości od nadawcy do serwera pocztowego, a następnie do odbiorcy, ale nie pozwala na zarządzanie i dostęp do wiadomości na serwerze. Z drugiej strony, synchronizacja czasu z serwerami realizowana jest przez protokoły takie jak NTP (Network Time Protocol), co jest całkowicie niezwiązane z obsługą poczty elektronicznej. Monitorowanie urządzeń sieciowych odnosi się do zastosowań związanych z zarządzaniem sieciami, takich jak SNMP (Simple Network Management Protocol). Te niezwiązane funkcje mogą wprowadzać w błąd, ponieważ w kontekście systemów pocztowych ważne jest rozróżnienie między różnymi protokołami i ich zastosowaniami. Właściwe zrozumienie IMAP jako protokołu do odbioru poczty elektronicznej, w porównaniu do innych, jest kluczowe w pracy z technologiami internetowymi i zarządzaniu komunikacją elektroniczną.

Pytanie 33

Jakim złączem zasilany jest wewnętrzny dysk twardy typu IDE?

A. ATX

B. Molex

C. SATA

D. PCIe

Złącza SATA, PCIe i ATX nie są odpowiednie do zasilania wewnętrznego dysku twardego IDE, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie zrozumienia architektury komputerowej. Złącze SATA, używane do nowoczesnych dysków twardych i SSD, nie jest kompatybilne z dyskami IDE, ponieważ stosuje inny interfejs do przesyłania danych i zasilania. Złącze SATA ma inny kształt i pinout, co sprawia, że nie można go użyć do zasilania dysku twardego IDE. Również złącze PCIe, które jest używane głównie do zasilania kart graficznych i dodatkowych kart rozszerzeń, nie ma zastosowania w kontekście zasilania dysków twardych. Z kolei złącze ATX jest standardem zasilania dla całych jednostek centralnych, a nie dla pojedynczych urządzeń. Choć zasilacze ATX dostarczają złącza Molex, użycie terminu ATX w kontekście zasilania dysków twardych może prowadzić do zamieszania, ponieważ obejmuje ono znacznie szerszy zakres zasilania różnorodnych komponentów. Często błędne interpretacje wynikają z mylenia różnych standardów zasilania oraz ich zastosowań, co jest kluczowe, aby uniknąć problemów z kompatybilnością w systemach komputerowych.

Pytanie 34

Jaką funkcję pełni serwer ISA w systemie Windows?

A. Rozwiązuje nazwy domen

B. Jest serwerem stron WWW

C. Służy jako system wymiany plików

D. Pełni funkcję firewalla

Rozważając odpowiedzi, które podałeś, warto zauważyć, że każda z nich odnosi się do różnych aspektów funkcjonowania systemów informatycznych, ale żadna nie oddaje rzeczywistej roli, jaką pełni ISA Server. To oprogramowanie zostało zaprojektowane w celu zapewnienia bezpieczeństwa oraz optymalizacji dostępu do zasobów internetowych, co jest zupełnie inne od funkcji rozwiązywania nazw domenowych, które wykonują serwery DNS. Nie można mylić roli firewalla z rolą serwera DNS; ten ostatni odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest istotne, ale nie jest zadaniem ISA Server. Z kolei systemy wymiany plików, takie jak FTP czy SMB, mają zupełnie inne cele i nie są związane z funkcjonalnością firewalli. Ponadto, serwery stron internetowych, chociaż mogą współdziałać z ISA Server, są z definicji odpowiedzialne za przechowywanie i dostarczanie treści internetowych, a nie za ich zabezpieczanie. Często zdarza się, że użytkownicy mylą różne aspekty działania systemów sieciowych, co prowadzi do nieporozumień. Zrozumienie odmiennych funkcji, które pełnią różne serwery, jest kluczowe w zarządzaniu infrastrukturą IT. Dlatego istotne jest, aby w procesie nauki dążyć do wyraźnego rozgraniczenia tych ról oraz ich odniesienia do praktyki bezpieczeństwa sieci, co pozwala na skuteczniejsze zastosowanie technologii IT w organizacjach.

Pytanie 35

Na ilustracji przedstawiono schemat konstrukcji logicznej

A. klawiatury

B. karty graficznej

C. procesora

D. myszy komputerowej

Ten schemat pokazuje strukturę CPU, a nie innych części komputera, jak klawiatura czy karta graficzna. Klawiatura jest po prostu takim urządzeniem wejściowym, co wysyła sygnały do komputera przez USB, ale nie ma skomplikowanej budowy jak procesor. Nie ma tam jednostki arytmetyczno-logicznej ani dekodera rozkazów, które są typowe dla CPU. Karta graficzna, mimo że też ma swój procesor, zwany GPU, skupia się na grafice i jej budowa jest zupełnie inna niż CPU widziane na schemacie. GPU świetnie radzi sobie z masowym przetwarzaniem równoległym, a CPU niekoniecznie. A myszka? To po prostu urządzenie wskazujące, co śledzi ruch ręki i przekazuje te informacje do systemu. Nie ma w sobie dekodera rozkazów ani pamięci ROM, które są kluczowe dla architektury CPU. Dużo osób myli te urządzenia wejścia/wyjścia z procesorami przez brak znajomości ich funkcji. Wiedza o różnicach między nimi jest istotna, bo pomaga dobrze projektować systemy komputerowe i wybierać sprzęt zależnie od tego, do czego ma służyć. Procesor jest sercem komputera i jego rola jest niezastąpiona w zarządzaniu całym systemem.

Pytanie 36

Jaką liczbę podwójnych gniazd RJ45 należy zainstalować w pomieszczeniu o wymiarach 8 x 5 m, aby spełniać wymagania normy PN-EN 50173?

A. 4 gniazda

B. 8 gniazd

C. 5 gniazd

D. 10 gniazd

Odpowiedzi wskazujące na 5, 8 lub 10 gniazd są wynikiem nieprawidłowego rozumienia standardów instalacji telekomunikacyjnych. Norma PN-EN 50173 jasno definiuje zasady dotyczące projektowania infrastruktury telekomunikacyjnej w budynkach, a jedna z kluczowych zasad dotyczy optymalizacji liczby gniazd w stosunku do dostępnej powierzchni. Przy pomieszczeniu o wymiarach 8 x 5 m, które daje 40 m², zasada mówiąca o jednej parze gniazd na każde 10 m² prowadzi do liczby czterech gniazd. Wybierając zbyt dużą liczbę gniazd, jak w przypadku odpowiedzi 5, 8 czy 10, można wprowadzić niepotrzebne komplikacje oraz zwiększyć koszty instalacji, a także zarządzania infrastrukturą. Przykładem jest sytuacja, w której zainstalowane gniazda są nieużywane, co obniża efektywność całej sieci. Powoduje to również niepotrzebne zagracanie przestrzeni roboczej, co może wpływać na komfort pracy. Kluczowe jest, aby dostosować liczbę gniazd do rzeczywistych potrzeb użytkowników, co wymaga wcześniejszej analizy korzystania z przestrzeni oraz planu zagospodarowania biura. W przeciwnym razie, nadmiar gniazd staje się obciążeniem zamiast zwiększać funkcjonalność.

Pytanie 37

W wyniku realizacji podanego polecenia ping parametr TTL wskazuje na

A. czas reakcji z urządzenia docelowego

B. liczbę pakietów wysłanych w celu weryfikacji komunikacji w sieci

C. czas trwania testu łączności w sieci

D. liczbę ruterów, które uczestniczą w przesyłaniu pakietu od nadawcy do odbiorcy

TTL czyli Time To Live jest wartością liczbową która wskazuje maksymalną liczbę przeskoków czyli ruterów przez które pakiet może przejść zanim zostanie odrzucony. Wartość TTL jest zmniejszana o jeden przy każdym przeskoku przez ruter. Jeśli osiągnie zero pakiet jest odrzucany a nadawca otrzymuje odpowiednią informację. TTL jest mechanizmem zapobiegającym niekończącym się pętlom w sieci które mogłyby być wynikiem błędnej konfiguracji tras. W praktyce pozwala to również na diagnozowanie ścieżki pakietu poprzez analizę wartości TTL w odpowiedzi ping. Na przykład jeśli wartość TTL w odpowiedzi jest znana można oszacować liczbę ruterów pomiędzy nadawcą a odbiorcą. Standardowo TTL przydzielany jest na poziomie 64 128 lub 255 w zależności od systemu operacyjnego co oznacza że można z tego wnioskować ile ruterów przetworzyło pakiet. Jest to kluczowy aspekt w diagnostyce sieci szczególnie w kontekście śledzenia problemów z łącznością oraz optymalizacji tras.

Pytanie 38

Jakie ustawienia otrzyma interfejs sieciowy eth0 po wykonaniu poniższych komend w systemie Linux?

A. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

B. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

C. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

D. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

Odpowiedź wskazująca na adres IP 10.0.0.100, maskę /24 oraz bramę 10.0.0.10 jest prawidłowa, ponieważ polecenie 'ifconfig eth0 10.0.0.100 netmask 255.255.255.0 broadcast 10.0.0.255 up' ustawia adres IP interfejsu eth0 na 10.0.0.100 oraz maskę podsieci na 255.255.255.0, co odpowiada notacji CIDR /24. Oznacza to, że adresy w tej samej podsieci mogą mieć wartości od 10.0.0.1 do 10.0.0.254. Drugie polecenie 'route add default gw 10.0.0.10' ustawia domyślną bramę na 10.0.0.10, co jest istotne dla komunikacji z innymi sieciami. Zapewnienie poprawnych ustawień IP i maski podsieci jest kluczowe w zarządzaniu sieciami komputerowymi, ponieważ umożliwia efektywną komunikację w obrębie podsieci, a także między różnymi podsieciami. Przykładem praktycznego zastosowania tych ustawień może być konfiguracja serwera, który ma komunikować się z innymi urządzeniami w sieci lokalnej oraz z sieciami zewnętrznymi za pośrednictwem bramy.

Pytanie 39

Jaką najwyższą liczbę urządzeń można przypisać w sieci z adresacją IPv4 klasy C?

A. 65534

B. 126

C. 254

D. 2024

Odpowiedź 254 jest poprawna, ponieważ w sieci IPv4 klasy C możliwe jest zaadresowanie 256 adresów IP. Klasa C ma zakres adresów od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, co oznacza, że ostatni bajt adresu jest używany do identyfikacji hostów. Z tych 256 adresów, jeden jest zarezerwowany jako adres sieci (w przypadku np. 192.168.1.0) i jeden jako adres rozgłoszeniowy (np. 192.168.1.255). To pozostawia 254 dostępne adresy do użycia dla urządzeń, takich jak komputery, drukarki czy routery. W praktyce, znajomość tej liczby jest istotna przy projektowaniu małych sieci lokalnych, gdzie klasy C są często wykorzystywane, szczególnie w biurach czy domowych sieciach. Dobrą praktyką jest również korzystanie z DHCP, co umożliwia dynamiczne przydzielanie adresów IP, a tym samym efektywne zarządzanie dostępnością adresów. Warto także zwrócić uwagę na możliwość korzystania z NAT, co pozwala na wykorzystanie prywatnych adresów IP w sieciach lokalnych, zapewniając jednocześnie komunikację z internetem.

Pytanie 40

Na którym schemacie znajduje się panel krosowniczy?

A. Opcja B

B. Opcja A

C. Opcja D

D. Opcja C

Panel krosowniczy, znany również jako patch panel, to kluczowy element infrastruktury sieciowej stosowany w centrach danych i serwerowniach. Na rysunku B przedstawiona jest urządzenie, które umożliwia organizację kabli sieciowych przez połączenie wielu przewodów w jednym miejscu. Panel ten zawiera rzędy gniazd, do których podłącza się kable, co umożliwia łatwe zarządzanie i rekonfigurację połączeń sieciowych. W praktyce panele krosownicze ułatwiają utrzymanie porządku w okablowaniu oraz szybkie identyfikowanie i rozwiązywanie problemów z połączeniami. Standardy branżowe, takie jak TIA/EIA-568, definiują specyfikacje dla tych urządzeń, zapewniając kompatybilność i efektywność pracy. Panele te są niezwykle ważne w utrzymaniu elastyczności infrastruktury sieciowej i minimalizacji czasu przestoju dzięki możliwości szybkiej rekonfiguracji połączeń. Dobre praktyki obejmują oznaczanie kabli i użycie odpowiednich narzędzi do zaciskania kabli, co zwiększa niezawodność systemu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej