Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 14:16
  • Data zakończenia: 3 maja 2025 14:27

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką ilość folii należy mieć do jednostronnego laminowania 1 000 arkuszy formatu A3?

A. 130 m2
B. 115 m2
C. 110 m2
D. 125 m2
Odpowiedź 125 m2 jest prawidłowa, ponieważ do jednostronnego laminowania arkuszy A3 potrzeba obliczyć powierzchnię laminowanej folii. Format A3 ma wymiary 297 mm x 420 mm, co daje powierzchnię jednego arkusza równą 0,125 m2. Zatem dla 1000 arkuszy obliczamy 1000 x 0,125 m2 = 125 m2. Warto pamiętać, że przy laminowaniu jednostronnym folia jest używana tylko z jednej strony arkusza, co przyczynia się do oszczędności materiału. W praktyce, to obliczenie jest istotne w przemyśle poligraficznym, gdzie precyzyjne kalkulacje materiałów wpływają na efektywność kosztową produkcji. Stosowanie odpowiednich marginesów i uwzględnienie ewentualnych strat materiałowych są również dobrą praktyką, dlatego warto wziąć pod uwagę nieco większe zapotrzebowanie na folię, aby uniknąć przerw w produkcji. W branży poligraficznej standardy laminowania oraz dokładność obliczeń materiałowych są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości końcowego produktu. Z tego powodu, znajomość wyliczeń powierzchni i właściwego doboru folii jest niezwykle ważna.
Pytanie 2

Apla, definiowana jako powierzchnia o całkowitym pokryciu, jest płaszczyzną, która ma pokrycie

A. 50% koloru
B. 100% koloru
C. 75% koloru
D. 25% koloru
Apla, definiowana jako pole o pełnym stopniu pokrycia powierzchni, oznacza, że 100% danego obszaru jest pokryte kolorem. W praktyce oznacza to, że przy malowaniu, wykańczaniu czy też projektowaniu wizualnym, powinno się dążyć do uzyskania jednolitego koloru, co jest kluczowe w wielu branżach, takich jak architektura, grafika komputerowa czy przemysł meblarski. Na przykład w przypadku malowania ścian, pełne pokrycie kolorem zapewnia, że powierzchnia jest jednolita i estetyczna, co jest istotne z punktu widzenia zarówno funkcjonalności, jak i estetyki. W standardach jakości malowania, takich jak ISO 12944 dotyczące ochrony antykorozyjnej, uzyskanie 100% pokrycia jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej ochrony i estetyki powierzchni. Warto również pamiętać, że proces przygotowania powierzchni oraz dobór odpowiednich materiałów mają istotny wpływ na osiągnięcie tego rezultatu.
Pytanie 3

Rozmieszczenie materiałów na arkuszu druku to

A. pozycjonowanie
B. impozycja
C. dublowanie
D. skalowanie
Impozycja to proces rozmieszczania użytków na arkuszu drukarskim w taki sposób, aby po wydrukowaniu i złożeniu arkusza uzyskać właściwie uporządkowane i czytelne elementy. Jest to kluczowy etap w produkcji materiałów drukowanych, który ma na celu optymalizację wykorzystania powierzchni papieru oraz zapewnienie prawidłowej kolejności stron w finalnym produkcie. Przykładem jest przygotowanie książki, gdzie odpowiednia impozycja pozwala na ułożenie stron tak, aby po złożeniu wszystkie znajdowały się we właściwej kolejności. W branży graficznej i poligraficznej impozycja jest ściśle związana z normami i standardami, takimi jak PDF/X, które określają zasady przygotowania dokumentów do druku. Dobre praktyki w impozycji to m.in. uwzględnienie marginesów, spadów oraz specyfikacji dotyczących rodzaju papieru i techniki druku. Zrozumienie procesu impozycji jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości finalnego produktu drukowanego.
Pytanie 4

Oblicz wydatki na wykonanie form drukarskich, które są niezbędne do przygotowania jednokolorowego wkładu książki o objętości 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej, zakładając, że cena wykonania jednej formy wynosi 35 zł.

A. 560 zł
B. 980 zł
C. 700 zł
D. 840 zł
W przypadku błędnych odpowiedzi, często pojawiają się nieporozumienia związane z liczbą form oraz ich zastosowaniem w procesie druku. Wybierając odpowiedzi takie jak 840 zł, 560 zł czy 980 zł, można zauważyć typowe błędy myślowe wynikające z nieodpowiedniego zrozumienia kosztów produkcji oraz liczby form potrzebnych do druku. Odpowiedź 840 zł może wynikać z błędnego założenia, że każda strona wymaga osobnej formy, co nie jest praktykowane w większości druku offsetowego. Liczba form jest zazwyczaj znacznie mniejsza, a ich koszt można efektywnie zredukować poprzez zastosowanie technologii umożliwiającej drukowanie wielu stron na jednym arkuszu. Z kolei odpowiedź 560 zł mogła powstać wskutek niewłaściwego obliczenia kosztów przy zbyt małej liczbie form, co jest niedostosowane do rzeczywistych wymagań produkcyjnych. Z kolei 980 zł, również nie uwzględnia standardowego podziału na formy, a ich koszt obliczony na wyżej wymienione zasady. Kluczem do poprawnych obliczeń jest zrozumienie, jak funkcjonują nowoczesne technologie druku, jakie są limity produkcyjne oraz jak można zoptymalizować koszty, stosując efektywne strategie prepressu. Warto zwrócić uwagę na konieczność analizy specyfikacji technicznych projektu oraz dobrych praktyk w zakresie przygotowania do druku, co prowadzi do uzyskania bardziej precyzyjnych wyników w kalkulacjach kosztów.
Pytanie 5

Wkład skomponowany metodą "składka w składkę" oraz zszyty drutem z okładką, to oprawa

A. złożona
B. zeszytowa
C. zakrywająca
D. specjalna
Oprawa zakrywająca, chociaż może nawiązywać do metod stosowanych w poligrafii, nie jest zgodna z opisanym procesem. Tego typu oprawa zazwyczaj odnosi się do książek, które mają okładkę zakrywającą, co nie jest tożsame z oprawą zeszytową. W przypadku oprawy specjalnej, termin ten wskazuje na niezwykłe lub nietypowe metody oprawy, które nie są powszechnie stosowane, co nie pasuje do opisanego procesu zszywania drutem. Z kolei oprawa złożona to termin, który w poligrafii odnosi się do bardziej skomplikowanych metod łączenia materiałów, często wymagających użycia bardziej zaawansowanych technologii i materiałów. Zastosowanie tego terminu w kontekście prostego zszywania drutem jest mylące. Podejście do wyboru odpowiedniej metody oprawy często opiera się na rozpoznaniu, jakie potrzeby ma dany produkt, co w przypadku oprawy zeszytowej jest kluczowe. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumień związanych z terminologią lub z braku znajomości praktycznych zastosowań poszczególnych metod oprawy. Wiedza na temat różnych typów opraw i ich zastosowań jest niezbędna w branży poligraficznej, by podejmować świadome decyzje podczas wyboru odpowiednich rozwiązań dla projektów. Ważne jest, aby unikać mylnych skojarzeń i dokładnie rozumieć, na czym polegają poszczególne metody oprawy, ich praktyczne zastosowanie oraz charakterystyki.
Pytanie 6

Technologiczny zapis kolorów ulotki, która jest zadrukowana w wielu odcieniach z jednej strony, a z drugiej w barwach PANTONE 113® oraz PANTONE 118®, oznacza się

A. 4 + 2
B. 3 + 1
C. 2 + 1
D. 4 + 1
Odpowiedź 4 + 2 jest ok, bo oznacza, że użyto technologii druku, gdzie zadrukowano ulotkę po jednej stronie w różnych kolorach. W tym przypadku mamy cztery kolory w druku offsetowym – to te standardowe, czyli cyjan, magenta, żółty i czarny, a do tego jeszcze dwa specyficzne kolory PANTONE, jak np. PANTONE 113® i PANTONE 118®. Dzięki PANTONE można uzyskać dokładne odcienie, które w tradycyjnym druku są trudniejsze do osiągnięcia, co ma znaczenie, kiedy chcemy, żeby projekt wyglądał naprawdę dobrze. Ulotki powinny przyciągać wzrok, więc warto wiedzieć, jak różne techniki druku mogą się uzupełniać, żeby uzyskać świetny efekt. Poza tym, znajomość takich oznaczeń jest super ważna, kiedy przygotowujemy pliki do druku i komunikujemy się z drukarnią, bo to wpływa na jakość końcowego produktu. Przykłady? No cóż, kampanie marketingowe, w których kolory są kluczowe dla przekazu wizualnego, to idealny moment na wykorzystanie takich technik.
Pytanie 7

Gdy opakowanie jest pokryte jednolitym tłem o 100% pokrycia farbą drukarską, to mamy do czynienia z

A. siatką
B. tintą
C. aplą
D. gradientem
Odpowiedź "apla" jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do jednolitego pokrycia powierzchni farbą drukarską, co skutkuje pełnym wypełnieniem koloru na danym obszarze. W kontekście druku, aplą definiuje się jako obszar, na którym zastosowano 100% pokrycie farbą, co jest istotne w procesach tworzenia opakowań oraz materiałów reklamowych. W praktyce oznacza to, że obszar ten nie pozwala na przenikanie światła ani wyeksponowanie tła, co jest kluczowe w projektowaniu graficznym. Apla jest stosowana w wielu branżach, w tym w druku offsetowym oraz fleksograficznym, gdzie jednolite kolory są istotnym elementem wizualnym. Zastosowanie apli jest również widoczne w produkcie końcowym, który wymaga estetycznego wyglądu i spójności kolorystycznej, co można zobaczyć w reklamach, katalogach czy opakowaniach produktów. W kontekście standardów, apla jest kluczowym elementem w systemach zarządzania jakością w druku, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest niezbędne do utrzymania wysokiej jakości wydruków.
Pytanie 8

Aby w druku zminimalizować problemy z dopasowaniem dwóch sąsiadujących elementów graficznych, powinno się na etapie cyfrowego przygotowania do druku zastosować

A. trapping
B. skalowanie
C. aplę
D. kerning
Zastosowanie technik takich jak skalowanie, kerning czy aplę w kontekście pasowania elementów graficznych w druku nie jest właściwe. Skalowanie to proces zmiany rozmiaru obiektów, który może być przydatny w niektórych kontekstach, lecz nie rozwiązuje problemu pasowania kolorów na granicach. Chociaż zwiększenie lub zmniejszenie rozmiaru elementów może w pewnych sytuacjach poprawić ich wzajemne dopasowanie, to jednak nie eliminuje ryzyka widocznych niedociągnięć wynikających z nieprecyzyjnego druku. Kerning, z kolei, to technika polegająca na dostosowywaniu przestrzeni między poszczególnymi znakami w tekście, co jest istotne w typografii, ale nie odnosi się do sytuacji, kiedy mamy do czynienia z kolorem granicznym. Nie dotyczy to również problemów wizualnych związanych z sąsiadującymi ze sobą elementami graficznymi. Apla to termin, który w kontekście druku odnosi się do tworzenia obszarów o różnych kolorach, ale znowu nie ma to związku z techniką trappingu, która jest specjalnie zaprojektowana do radzenia sobie z problemami pasowania. Przykłady tych błędnych koncepcji pokazują, jak ważne jest zrozumienie specyfiki technik stosowanych w druku, aby nie wprowadzać nieporozumień i błędów w procesie przygotowania do druku.
Pytanie 9

Jaki format koperty nadaje się do umieszczenia dyplomu A4 bez jego zginania?

A. A5
B. A4
C. C4
D. B5
Format koperty C4 jest idealny do zapakowania dokumentów formatu A4 bez konieczności ich składania. Wynika to z wymiarów kopert - format C4 ma wymiary 229 x 324 mm, co umożliwia swobodne umieszczenie w niej dokumentów A4 (210 x 297 mm) w pozycji poziomej. Dzięki temu rozwiązaniu, nie tylko zachowujemy estetykę dokumentu, ale również zapewniamy jego lepszą ochronę przed zagnieceniami i uszkodzeniami. W praktyce, stosowanie odpowiedniego formatu koperty jest kluczowe w kontekście profesjonalnej korespondencji, szczególnie w sytuacjach, gdy przesyłane dokumenty są ważne, jak dyplomy, certyfikaty czy umowy. W branży biurowej i w działaniach związanych z marketingiem, dbałość o detale, takie jak odpowiedni format koperty, odgrywa istotną rolę w budowaniu wizerunku firmy. Warto również pamiętać, że stosowanie standardowych formatów, takich jak A4 i C4, jest zgodne z międzynarodowymi normami ISO, co ułatwia współpracę między różnymi krajami i organizacjami.
Pytanie 10

Jakie jest znaczenie skrótu CMS w kontekście cyfrowego przygotowania produktów poligraficznych?

A. Zarządzanie kolorem
B. Urządzenie do cyfrowej symulacji wydruku offsetowego
C. Cyfrowy druk solwentowy
D. Pakiet programów firmy Microsoft do projektowania publikacji
Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z mylenia pojęć związanych z technologią druku z terminologią zarządzania kolorem. Na przykład, opcja dotycząca 'cyfrowego druku solwentowego' odnosi się do konkretnego procesu druku, który wykorzystuje atramenty solwentowe, co jest zupełnie inną kategorią niż zarządzanie kolorem. Druk solwentowy jest stosowany głównie w produkcji grafiki wielkoformatowej, natomiast CMS dotyczy szerokiego zakresu technik zapewniających spójność kolorystyczną w różnych urządzeniach. Z kolei urządzenie do cyfrowej symulacji wydruku offsetowego to narzędzie służące do symulacji efektów druku offsetowego, co również nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem kolorem w kontekście cyfrowych procesów. Wreszcie, pakiet programów firmy Microsoft do projektowania publikacji, choć użyteczny w kontekście tworzenia treści, nie odnosi się do zarządzania kolorem, które jest bardziej skomplikowanym i technicznym procesem wymagającym znajomości specyfikacji kolorów oraz ich reprodukcji w różnych mediach. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, to zbytnie uproszczenie tematów związanych z grafiką, co skutkuje brakiem zrozumienia kluczowych pojęć związanych z jakością druku i reprodukcją kolorów.
Pytanie 11

Aby wykonać wydruk 2 000 jednostronnych, jednokolorowych ogłoszeń urzędowych (1 + 0) w formacie B2, należy zastosować:

A. papier powlekany 100 g/m2, InDesign, druk offsetowy
B. papier niepowlekany 80 g/m2, WordPress, fleksografię
C. folię błyszczącą 150 g/m2, Corel Draw, rotograwiurę
D. folię PVC 180 g/m2, QuarkXPress, druk cyfrowy
Wybór papieru powlekanego o gramaturze 100 g/m2 jest odpowiedni do wydruku jednostronnych obwieszczeń urzędowych, ponieważ papier powlekany charakteryzuje się gładką powierzchnią, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości druku oraz wyraźnych detali. Gramatura 100 g/m2 jest wystarczająca, aby zapewnić odpowiednią sztywność i trwałość dokumentów, co jest kluczowe w przypadku obwieszczeń, które powinny być czytelne i estetyczne. Program InDesign, jako profesjonalne oprogramowanie do składu publikacji, umożliwia precyzyjne przygotowanie layoutu, co jest istotne w kontekście urzędowych dokumentów. Druk offsetowy z kolei jest niezastąpiony w produkcji większych nakładów, gdyż zapewnia niskie koszty jednostkowe oraz wysoką jakość druku, co czyni go idealnym wyborem dla 2000 egzemplarzy. Dzięki zastosowaniu tej technologii możliwe jest uzyskanie spójnych kolorów i jednolitej jakości na każdym egzemplarzu. Przykładowo, wiele instytucji publicznych korzysta z tego typu druku do produkcji materiałów informacyjnych, takich jak ulotki czy plakaty, co potwierdza jego praktyczną użyteczność.
Pytanie 12

Jakie wymiary posiadają plakaty brutto, jeśli gotowy plakat ma format A1, a spad wynosi 4 mm?

A. 508 × 708 mm
B. 602 × 849 mm
C. 420 × 594 mm
D. 849 × 1197 mm
Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z nieścisłości w zrozumieniu wymagań dotyczących wymiarów plakatów oraz spadów. Odpowiedzi takie jak 849 × 1197 mm przekraczają standardowy rozmiar formatu A1 i nie uwzględniają spadu, co prowadzi do błędnych wniosków o ich zgodności. Format 508 × 708 mm oraz 420 × 594 mm nie są zgodne z wymogami formatu A1, ponieważ są znacznie mniejsze i nie odpowiadają wymiarom tego formatu. W przypadku formatu A1, powinno się stosować standardowe wymiary, a jakiekolwiek odchylenia od tych wymiarów mogą powodować problemy podczas drukowania. Osoby podejmujące się projektowania reklam czy plakatów często pomijają znaczenie spadów, co prowadzi do problemów z finalnym produktem. Użycie niewłaściwych wymiarów skutkuje koniecznością dodatkowego przycinania, co może prowadzić do strat materiału oraz dodatkowych kosztów. Kluczowym aspektem jest przestrzeganie standardów branżowych oraz uwzględnienie wszystkich technicznych wymogów, co zapewni wysoką jakość i estetykę finalnych wydruków.
Pytanie 13

Ile oddzielnych kolorów trzeba przygotować do druku offsetowego w schemacie 2+4?

A. 2 oddzielne kolory
B. 8 oddzielnych kolorów
C. 3 oddzielne kolory
D. 6 oddzielnych kolorów
Odpowiedź wskazująca na 6 separacji barwnych w kontekście druku offsetowego w kolorystyce 2+4 jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do systemu kolorów używanego w tej technologii. W druku offsetowym najczęściej wykorzystuje się model kolorów CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black), co daje 4 podstawowe barwy. Z kolei termin '2+4' sugeruje, że oprócz tych czterech kolorów, wykorzystuje się dodatkowe dwa kolory spotowe. Może to być na przykład kolor Pantone, który pozwala na dokładniejsze odwzorowanie specyficznych barw, które nie mogą być osiągnięte przez standardowe mieszanie CMYK. Stąd suma 4 kolorów podstawowych oraz 2 dodatkowych daje 6 separacji. W praktyce, takie podejście jest wykorzystywane w projektach, które wymagają większej precyzji w odwzorowaniu kolorów, takich jak materiały reklamowe, które muszą być zgodne z identyfikacją wizualną marki. Stosowanie separacji barwnych zgodnie z tą zasadą jest standardem w branży, co zapewnia wysoką jakość wydruku oraz zgodność z oczekiwaniami klientów.
Pytanie 14

Podstawowym materiałem do wykonania cyfrowej odbitki próbnej jest

A. plik w formacie PDF
B. forma drukowa
C. plik w formacie DOC
D. diapozytyw
Wybór odpowiedzi innych niż plik w formacie PDF może prowadzić do nieścisłości w procesie wydruku. Pliki w formacie DOC, na przykład, są przeznaczone głównie do edycji tekstu i nie zachowują precyzyjnie układu dokumentu, co może skutkować błędami przy druku. Tego rodzaju pliki mogą zmieniać czcionki, interlinie czy rozmiar elementów graficznych, co jest niepożądane w kontekście przygotowania cyfrowej odbitki próbnej. Diapozytyw to nośnik stosowany w fotografii, który nie jest formatem pliku cyfrowego i jego użycie w kontekście druku próbnego jest nieadekwatne. Nie pozwala on na edytowanie lub precyzyjne dostosowywanie treści, co może być kluczowe w procesie weryfikacji przed finalnym drukiem. Natomiast forma drukowa jest fizycznym dokumentem, który także nie jest użyteczny w kontekście przygotowania cyfrowych prób, jako że wymaga skanowania lub innego przetwarzania, co wprowadza dodatkowe etapy i potencjalne błędy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego przebiegu procesu wydruku oraz dla utrzymania wysokiej jakości finalnego produktu. Dlatego dostosowanie odpowiedniego formatu, jak PDF, jest podstawą skutecznego przygotowania materiałów do druku.
Pytanie 15

Jakie podłoże jest używane do druku podczas wytwarzania kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym, które pozwala na odczytanie zapisanych na nich danych?

A. Papier niepowlekany spulchniony 100 g/m2
B. Karton powlekany 180 g/m2
C. Tworzywo PCV
D. Folię elektrostatyczną
Tworzywo PCV jest materiałem o wysokiej wytrzymałości i elastyczności, co czyni je idealnym wyborem do produkcji kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym. Posiada doskonałe właściwości mechaniczne i chemiczne, co zapewnia długotrwałość oraz odporność na uszkodzenia. W procesie produkcji kart, PCV jest zadrukowywane przy użyciu technologii druku cyfrowego lub offsetowego, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości grafiki oraz tekstu. Dzięki swojej gładkiej powierzchni, zadrukowane karty charakteryzują się wyraźnym i trwałym nadrukiem. Ponadto, PCV doskonale współpracuje z technologią zapisu i odczytu danych magnetycznych, co jest kluczowe w kontekście efektywnego działania pasków magnetycznych. Standardy ISO dla kart identyfikacyjnych, takie jak ISO/IEC 7810, podkreślają znaczenie stosowania materiałów takich jak PCV dla zapewnienia odpowiednich parametrów użytkowych. Przykłady zastosowania kart lojalnościowych z PCV obejmują programy lojalnościowe w sklepach detalicznych, gdzie klienci zbierają punkty, które mogą być wymieniane na nagrody oraz zniżki.
Pytanie 16

Czym zajmuje się system produkcji CIP3 w branży poligraficznej?

A. kalibracja kolorów monitorów grafików w sieci
B. komputerowe przygotowanie materiałów do druku
C. przepływ informacji dotyczącej drukowanej pracy z naświetlarki bezpośrednio do maszyny drukującej
D. zarządzanie obiegiem treści stron internetowych klientów
Wybór odpowiedzi niepoprawnych jest często wynikiem mylenia różnych aspektów procesu produkcji druku. Na przykład, pierwsza odpowiedź, mówiąca o komputerowym przygotowaniu publikacji do druku, odnosi się do etapu projektowania, który jest związany z grafika komputerową i DTP (Desktop Publishing). W rzeczywistości, CIP3 nie zajmuje się tym etapem, lecz koncentruje się na automatyzacji i integracji systemów produkcyjnych, co może prowadzić do błędnych wniosków, że wszystkie aspekty druku są ze sobą powiązane. Kolejna niepoprawna koncepcja dotyczy kalibracji kolorystycznej monitorów, co jest procesem związanym z zapewnieniem spójności kolorów między ekranem a wydrukiem. Choć to ważny etap, nie jest to zadanie, które realizuje CIP3, ponieważ ten standard odnosi się głównie do transferu danych między urządzeniami w procesie druku. Ostatnia błędna odpowiedź dotycząca zarządzania przepływem treści stron internetowych klientów sugeruje, że CIP3 jest używane w kontekście publikacji internetowych, co jest całkowicie odrębne od jego zastosowania w druku. W rzeczywistości CIP3 dotyczy fizycznych procesów produkcyjnych w druku offsetowym, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do nieefektywności w procesach produkcyjnych oraz błędów w zrozumieniu roli poszczególnych technologii w branży poligraficznej.
Pytanie 17

Jaki będzie koszt realizacji 200 okładek, jeśli produkcja 10 okładek z jednego arkusza kosztuje 8 zł?

A. 200 zł
B. 80 zł
C. 100 zł
D. 160 zł
Koszt wykonania 200 okładek można obliczyć, stosując prostą proporcję. Skoro koszt wykonania 10 okładek wynosi 8 zł, to koszt jednostkowy jednej okładki wynosi 0,80 zł (8 zł podzielone przez 10). Aby obliczyć koszt 200 okładek, mnożymy koszt jednostkowy przez liczbę okładek: 0,80 zł * 200 = 160 zł. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w sektorze produkcyjnym i usługowym, gdzie koszt jednostkowy ma kluczowe znaczenie dla efektywności finansowej. Przykładem zastosowania tego obliczenia może być drukarnia, która przyjmuje zlecenia na produkcję materiałów reklamowych. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest zrozumienie kosztów jednostkowych oraz umiejętność przewidywania całkowitych kosztów w planowaniu budżetu. Dobrą praktyką jest również monitorowanie kosztów produkcji w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybką reakcję w przypadku nieprzewidzianych wydatków.
Pytanie 18

Jaki format pozwala na zapis animowanego pliku przeznaczonego do publikacji w sieci z zachowaniem przezroczystości?

A. EPS
B. PSD
C. JPG
D. GIF
Format GIF (Graphics Interchange Format) jest jednym z najpopularniejszych i najczęściej stosowanych formatów graficznych, który umożliwia zapisanie obrazów z zachowaniem przezroczystości. GIF obsługuje przezroczystość dzięki wykorzystaniu palety kolorów o ograniczonej liczbie 256 kolorów, co sprawia, że idealnie nadaje się do prostych animacji oraz grafik z przezroczystymi elementami, takimi jak logo lub ikony. Umożliwia także tworzenie animacji poprzez sekwencjonowanie kadrów, co sprawia, że jest szeroko stosowany w projektach internetowych, gdzie animacje są często wykorzystywane do przyciągania uwagi użytkowników lub do przedstawiania informacji w bardziej dynamiczny sposób. GIF jest również kompatybilny z większością przeglądarek internetowych, co czyni go standardowym wyborem w web designie. Przykładem użycia GIF-ów może być animowane logo na stronie internetowej, które przyciąga wzrok i wyróżnia markę. Warto także zauważyć, że w kontekście SEO, odpowiednio zoptymalizowane pliki GIF mogą korzystnie wpływać na czas ładowania strony, co jest istotne dla doświadczeń użytkowników oraz pozycji w wyszukiwarkach.
Pytanie 19

Podstawowym formatem aplikacji Adobe InDesign jest format

A. CDR
B. AI
C. INDD
D. DOC
Wybór formatów CDR, AI oraz DOC jako odpowiedzi na pytanie dotyczące macierzystego formatu programu Adobe InDesign jest niepoprawny z kilku powodów. Format CDR to natywny plik programu CorelDRAW, który jest używany głównie do grafiki wektorowej, a nie do składu publikacji. Oznacza to, że nie oferuje on tych samych funkcji zarządzania wielostronicowymi dokumentami, jakie są dostępne w InDesign. Z kolei AI to format stworzony przez Adobe Illustrator, również przeznaczony do grafiki wektorowej, a nie do składu tekstu i układów stron. Chociaż Illustrator jest potężnym narzędziem do tworzenia ilustracji i grafiki, nie jest on zoptymalizowany do kompleksowych projektów wydawniczych. Format DOC to z kolei format używany przez Microsoft Word, który jest przeznaczony do edycji tekstów, a nie do profesjonalnego składu. Wybór DOC często prowadzi do problemów z układem i formatowaniem, które są kluczowe w projektowaniu publikacji. W branży graficznej, zrozumienie różnic między tymi formatami jest kluczowe, aby prawidłowo dobierać narzędzia do specyficznych zadań i projektów. Często mylące jest używanie formatów nieprzeznaczonych do składu w kontekście programów takich jak InDesign, co prowadzi do niedoskonałości w ostatecznym produkcie i rozczarowania związanego z niewłaściwym doborem narzędzi.
Pytanie 20

Oblicz koszt przygotowania form drukarskich potrzebnych do produkcji akcydensów w kolorze 2 + 0, jeśli cena wykonania jednej formy wynosi 35 zł.

A. 140 zł
B. 105 zł
C. 70 zł
D. 35 zł
Poprawna odpowiedź to 70 zł, co wynika z konieczności wykonania dwóch form drukowych w przypadku kolorystyki 2 + 0. Każda forma kosztuje 35 zł, więc całkowity koszt będzie wynosić 2 * 35 zł = 70 zł. W praktyce, w druku offsetowym, kolorystyka 2 + 0 oznacza, że na jednej stronie drukowane są dwa kolory, a na odwrocie nie ma druku. Zastosowanie dwóch form jest standardową praktyką, aby uzyskać pożądany efekt kolorystyczny na wydruku. W projektach graficznych, takich jak broszury czy ulotki, odpowiednie przygotowanie form drukowych jest kluczowe dla jakości druku. Warto też zaznaczyć, że koszt formy jest jedynie częścią całkowitych wydatków na produkcję, które mogą obejmować także papier, tusze oraz robociznę. Dlatego zrozumienie kosztów związanych z formami drukowymi jest istotne dla zarządzania budżetem w projektach graficznych i poligraficznych.
Pytanie 21

Ile arkuszy należy przygotować, aby wydrukować 5 000 okładek zeszytów formatu A4, jeśli drukowanie odbywa się na maszynie drukującej formatu B2?

A. 5 000 arkuszy netto formatu B2
B. 2 500 arkuszy netto formatu A3
C. 2 500 arkuszy netto formatu B2
D. 2 500 arkuszy netto formatu A2
Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że 2 500 arkuszy netto formatu A2 byłoby odpowiednie, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego konwersji formatów papieru. Format A2 ma wymiary 420 mm x 594 mm, co oznacza, że na jednym arkuszu A2 można zmieścić dwa arkusze A4 w jednym wierszu i jeden arkusz w kolumnie, co daje łącznie dwa arkusze A4. Przy obliczeniach dla 5 000 okładek A4 potrzeba 5 000 / 2 = 2 500 arkuszy A2, ale to nie jest w zgodzie z wymaganiami pytania, które dotyczy przygotowania arkuszy netto formatu B2. Z kolei pomysł, że 2 500 arkuszy netto formatu B2 byłoby odpowiedzią, jest zgodny z wymaganiami pytania, ale tylko pod warunkiem, że skupiamy się na formacie B2, a nie A2. Kolejna nieprawidłowa odpowiedź dotycząca formatu A3, gdzie uważa się, że 2 500 arkuszy netto A3 byłoby wystarczające, jest również błędna, ponieważ rozmiar A3 to 297 mm x 420 mm, a zatem na jednym arkuszu A3 można zmieścić tylko jeden arkusz A4, co oznaczałoby potrzebę 5 000 arkuszy A3 dla uzyskania 5 000 arkuszy A4. Ostatnia odpowiedź, w której wskazuje się, że 5 000 arkuszy netto formatu B2 są konieczne, również nie uwzględnia zasadności obliczeń i efektywności produkcji. W praktyce, przy obliczeniach dotyczących wydruku, zawsze należy brać pod uwagę rozmiar arkuszy oraz straty materiałowe, co jest kluczowe w branży poligraficznej. Dlatego tak ważne jest zrozumienie relacji między różnymi formatami papieru oraz ich zastosowaniem w praktyce.
Pytanie 22

Rozdzielczość plików z obrazami etykiet, które będą zadrukowywane metodą fleksograficzną, powinna mieścić się w zakresie

A. 220 ÷ 300 dpi
B. 70 ÷ 120 dpi
C. 150 ÷ 200 dpi
D. 50 ÷ 80 dpi
Odpowiedź 220 ÷ 300 dpi jest poprawna, ponieważ dla technologii fleksograficznej, która jest powszechnie stosowana w druku etykiet, istotne jest uzyskanie odpowiedniej jakości odwzorowania detali oraz wyrazistości kolorów. Rozdzielczość w tym przedziale zapewnia wystarczającą jakość druku, co jest kluczowe dla zachowania szczegółowości grafiki i tekstu na etykietach. W praktyce, drukarki fleksograficzne, które obsługują taką rozdzielczość, potrafią reprodukować złożone wzory, co jest istotne w kontekście branding’u i identyfikacji wizualnej produktu. Przykładem zastosowania tej rozdzielczości może być druk etykiet na butelki, gdzie konieczne jest zachowanie ostrości zarówno tekstu, jak i elementów graficznych na zadrukowanej powierzchni. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, rekomendują właśnie takie parametry dla uzyskania optymalnej jakości druku w różnych technologiach, w tym fleksografii, co podkreśla znaczenie właściwego doboru rozdzielczości w procesie tworzenia etykiet.
Pytanie 23

Do kosztów produkcji wyrobów poligraficznych nie wlicza się

A. amortyzacji
B. wynagrodzeń
C. surowców
D. marży
Wynagrodzenie, materiały i amortyzacja to kluczowe składniki kosztów wytworzenia produktu poligraficznego. Wynagrodzenie odnosi się do pensji pracowników, którzy uczestniczą w procesie produkcyjnym i jest bezpośrednio związane z wytwarzaniem produktów. Koszty materiałów obejmują wszystkie surowce wykorzystywane do produkcji, takie jak papier, tusz czy inne komponenty. Amortyzacja odnosi się do rozłożenia kosztów zakupu maszyn i urządzeń na ich przewidywaną żywotność, co również jest istotnym elementem kalkulacji kosztów produkcji. Błędne zrozumienie tych pojęć może prowadzić do nieprawidłowych decyzji finansowych, takich jak nadmierne zwiększenie ceny sprzedaży w celu pokrycia kosztów, które w rzeczywistości nie powinny być wliczane do kosztów wytworzenia. Kluczowe jest zrozumienie, że marża to zysk po odliczeniu kosztów, a nie ich część składowa. Zwracając uwagę na te różnice, można uniknąć typowych błędów, które mogą zagrażać rentowności firmy. W praktyce, stosowanie precyzyjnych definicji i standardów dotyczących kosztów produkcji jest niezbędne dla efektywnego zarządzania finansami w branży poligraficznej.
Pytanie 24

Na odwrocie "czwórki tytułowej" można umieścić

A. wakat lub frontyspis
B. imię oraz nazwisko twórcy
C. znak i nazwę wydawnictwa
D. numer ISBN oraz kolofon
Zdarza się, że myli się pojęcia, takie jak imię i nazwisko autora, numer ISBN czy kolofon, z informacjami, które powinny być na drugiej stronie czwartej strony tytułowej. Zazwyczaj imię i nazwisko autora znajdziesz na samej czwartej stronie tytułowej, a nie tam, na odwrocie. To jest zgodne z zasadami wydawniczymi, bo podstawowe dane autora muszą być widoczne dla czytelników. Numer ISBN to unikalny kod książki, który też ląduje na okładce, a jego umiejscowienie jest regulowane przez normy międzynarodowe. Kolofon, który mówi o wydawcy i szczegółach edycji, zwykle znajdziesz na końcu książki, a nie na tej stronie. Często takie pomyłki wynikają z braku wiedzy o strukturze książek i źle rozumianych sekcjach. Dlatego zrozumienie, jak zorganizowane są treści w publikacjach, jest naprawdę istotne, by tworzyć profesjonalne książki.
Pytanie 25

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do oprawy 2 000 zeszytów w formacie A5 (z użyciem 2 zszywek na każdy zeszyt), jeśli długość zszywki wynosi 16 mm?

A. 8 m
B. 16 m
C. 64 m
D. 32 m
Aby obliczyć długość drutu introligatorskiego potrzebnego do oprawy 2000 zeszytów formatu A5, bierzemy pod uwagę liczbę zszywek oraz długość pojedynczej zszywki. Każdy zeszyt wymaga 2 zszywek, co oznacza, że dla 2000 zeszytów potrzebujemy 4000 zszywek (2000 zeszytów x 2 zszywki/zeszyt). Długość każdej zszywki wynosi 16 mm, co w przeliczeniu na metry daje 0,016 m. Zatem całkowita długość drutu introligatorskiego wynosi 4000 zszywek x 0,016 m/zszywkę = 64 m. Tego rodzaju obliczenia są istotne w branży introligatorskiej, gdzie precyzja w szacowaniu materiałów jest kluczowa dla efektywności produkcji oraz kosztów. Zastosowanie powyższej metodologii zapewnia, że do każdej partii książek czy zeszytów starczy odpowiednia ilość materiałów, co przekłada się na oszczędności oraz optymalizację procesów produkcyjnych.
Pytanie 26

Czym jest akapit?

A. fragment tekstu znajdujący się pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym
B. pionowy blok przeznaczony dla tekstu, znajdujący się w kolumnie.
C. krótkie słowo lub końcowa część wyrazu przeniesionego do następnego wiersza.
D. odsunięcie początkowego wiersza tekstu od marginesu.
Zrozumienie definicji akapitu jest kluczowe dla poprawnej analizy i pisania tekstów. Odpowiedzi sugerujące, że akapit to krótki wyraz lub końcówka przeniesionego wyrazu w wierszu końcowym, a także opisujące go jako pionowy blok zarezerwowany dla tekstu, są mylne i mogą prowadzić do nieporozumień w związku z budowaniem struktury tekstu. Akapit nie jest związany z końcówkami wyrazów ani nie powinien być utożsamiany z jakimkolwiek graficznym przedstawieniem tekstu. Wspomniane koncepcje nie tylko zniekształcają definicję akapitu, ale również wskazują na brak zrozumienia jego funkcji i roli w kompozycji. Odpowiedź wskazująca na odsunięcie pierwszego wiersza tekstu od marginesu również mylnie interpretuje akapit. Choć wcięcia są często stosowane jako wizualny sygnał nowego akapitu, nie definiują one samej jego konstrukcji. Prawidłowe pojmowanie akapitu jako segmentu tekstu ze względu na treść i myśli, które reprezentuje, jest fundamentem efektywnej komunikacji pisemnej. Ignorując te aspekty, ryzykujemy tworzenie tekstów chaotycznych i trudnych do odczytania, co może mieć negatywne konsekwencje w środowisku akademickim oraz zawodowym.
Pytanie 27

"Łamanie" w kontekście technologii druku odnosi się do

A. dzielenia arkusza lub wstęgi od 2 do 4 razy
B. cięcia stosów papieru o wysokości większej niż 1 cal
C. mieszania farby Pantone z farbami procesowymi
D. formatowania tekstu w kolumnach oraz jego integracji z grafiką
W kontekście technologii poligraficznej odpowiedzi, które dotyczą złamywania arkusza, dodawania farby Pantone lub krojenia stosów papieru, nie odnoszą się do pojęcia 'łamanie' w jego właściwym znaczeniu. Złamywanie arkusza lub wstęgi odnosi się do procesu cięcia materiału w celu uzyskania pożądanych wymiarów, co ma na celu przygotowanie go do dalszej obróbki lub druku. Jednak nie ma to związku z formatowaniem tekstu i jego integracją z grafiką, co jest kluczowym aspektem, o którym mowa w pytaniu. Dodawanie domieszki farby Pantone do farb procesowych dotyczy kolorymetrii i mieszania kolorów, a nie łamania tekstu, co sugeruje zrozumienie błędnego kontekstu. Krojenie stosów papieru odnosi się do obróbki materiałów papierniczych na etapie produkcji, ale również nie dotyczy samego procesu łamania tekstu. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z mylnego skojarzenia z różnymi aspektami produkcji poligraficznej, co prowadzi do zamieszania w terminologii. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że łamanie to proces typograficzny, który koncentruje się na układzie tekstu w druku, a wszelkie inne procesy związane z obróbką papieru czy kolorystyką stanowią odrębne dziedziny w technologii poligraficznej.
Pytanie 28

Jakie będą koszty wykonania druku folderu w formacie A3 w technologii 4 + 4 z użyciem czterokolorowej maszyny drukarskiej, stosując metodę odwracania przez margines, w zestawieniu z maszyną posiadającą osiem zespołów drukujących?

A. wzrośnie z powodu większej liczby form drukowych
B. wzrośnie z powodu większej liczby arkuszy do druku
C. spadnie z powodu mniejszej liczby arkuszy do druku
D. spadnie z powodu mniejszej liczby form drukowych
Wybór odpowiedzi sugerujących wzrost kosztów druku z powodu zwiększonej liczby form lub arkuszy do drukowania nie uwzględnia zasadniczej różnicy w technologii druku oraz procesie produkcyjnym. Zwiększona liczba form drukowych prowadziłaby do wyższych kosztów przygotowawczych, co jest sprzeczne z praktyką druku cyfrowego oraz offsetowego, które dążą do minimalizacji tego aspektu. Drukowanie w kolorze 4 + 4 na maszynach z ośmioma zespołami drukującymi efektywnie redukuje liczbę wymaganych form do zaledwie dwóch, co jest argumentem na rzecz obniżenia kosztów. Ponadto, nie uwzględnienie metody odwracania przez margines, która pozwala na jednoczesne drukowanie obu stron arkusza, może prowadzić do nieprawidłowych wniosków o konieczności zwiększenia liczby arkuszy. W rzeczywistości, odpowiednia organizacja pracy na maszynach drukarskich pod względem efektywności oraz skrócenia czasu realizacji zleceń, prowadzi do optymalizacji całego procesu, co jest kluczowe w konkurencyjnej branży poligraficznej. Typowe błędy myślowe obejmują także nieprawidłowe porównania kosztów drukowania bez uwzględnienia wszystkich istotnych czynników, takich jak rodzaj zastosowanej technologii, proces przygotowania oraz potencjalne oszczędności wynikające z automatyzacji.
Pytanie 29

Do stworzenia projektu 3D kartonowego pojemnika na flakon perfum należy wykorzystać program

A. Illustrator
B. Blender
C. AutoCAD
D. WordPress
Blender to zaawansowane oprogramowanie z otwartym kodem źródłowym, które głównie służy do modelowania 3D, animacji oraz renderowania. Choć może być użyteczne do tworzenia wizualizacji produktów, nie jest idealnym wyborem do projektowania kartonowych pudełek. Jego skomplikowane narzędzia i interfejs są bardziej dostosowane do animacji i efektów specjalnych, a nie do precyzyjnego projektowania graficznego, co może prowadzić do frustracji, zwłaszcza dla osób, które nie mają doświadczenia w modelowaniu 3D. WordPress to platforma do zarządzania treścią, która jest używana głównie do tworzenia stron internetowych i blogów. Nie ma związku z projektowaniem graficznym ani tworzeniem wizualizacji produktów, co sprawia, że jest zupełnie nieodpowiednia w kontekście pytania. AutoCAD to program zaprojektowany do projektowania CAD, którego głównym celem jest tworzenie szczegółowych rysunków technicznych. Chociaż może być użyty do projektowania pudełek w sensie technicznym, jego interfejs i możliwości są bardziej skoncentrowane na inżynierii i architekturze, co sprawia, że nie jest tak efektywny jak Illustrator w kontekście wizualizacji i graficznego podejścia do projektów. Często projektanci mogą pomylić funkcje tych programów, nie zdając sobie sprawy z różnic w ich przeznaczeniu i zastosowaniach, co prowadzi do wyboru niewłaściwego narzędzia dla danego projektu.
Pytanie 30

Który element wizytówki należy wykonać nadrukiem?

Ilustracja do pytania
A. Numer telefonu.
B. Napis BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO.
C. Napis OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ.
D. Adres.
Zdecydowanie umieszczenie numeru telefonu na wizytówce to dobry pomysł, bo to kluczowa sprawa w kontakcie z klientami. Numer telefonu to pierwsza rzecz, którą ktoś będzie chciał znaleźć, więc musi być mega wyraźny, czytelny i łatwo dostępny. W nagłych wypadkach, jak te związane z Ośrodkiem Interwencji Kryzysowej, osoby w trudnych sytuacjach muszą mieć błyskawiczny dostęp do pomocy. Wizytówki powinny mieć te ważne informacje w dobrze widocznych miejscach, bo inaczej może być trudno je znaleźć. Z mojego doświadczenia, fajnie jest używać wyraźnych czcionek i dobrego kontrastu kolorów, żeby wszystko było łatwe do odczytania. Nie zapominajmy też o estetyce – np. umieszczając numer telefonu w górnej części wizytówki, można poprawić wrażenie profesjonalizmu. Wizytówki to nie tylko sposób na identyfikację, ale także na budowanie zaufania i dobrego wizerunku.
Pytanie 31

Jaką techniką można zadrukować powierzchnie kuliste?

A. fleksograficzna
B. typooffsetowa
C. rotograwiurowa
D. tampondrukowa
Tampondruk to metoda druku, która wykorzystuje elastyczny stempel (tampon) do przenoszenia farby na nierówne lub kuliste powierzchnie. Dzięki swojej elastyczności tampon dostosowuje się do kształtu podłoża, co czyni go idealnym rozwiązaniem do zadruku przedmiotów o skomplikowanej geometrii, takich jak piłki, kubki czy części samochodowe. Proces ten jest szczególnie popularny w branży reklamowej, gdzie często stosuje się go do zadruku gadżetów reklamowych. Tampondruk umożliwia uzyskanie wyrazistych i szczegółowych wydruków, co jest istotne w kontekście marketingowym. Przykładowo, w przemyśle kosmetycznym wykorzystuje się go do znakowania opakowań, takich jak butelki perfum, które mają nietypowe kształty. Dodatkowo, technika ta jest stosunkowo efektywna kosztowo przy niskich nakładach, a także pozwala na szybkie zmiany w projektach graficznych, co czyni ją elastyczną metodą w produkcji. Pożądana precyzja oraz jakość nadruku w tampondruku są zgodne z najwyższymi standardami przemysłowymi, co potwierdza jego powszechne zastosowanie.
Pytanie 32

W kontekście cyfrowego przygotowania do druku, zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się podczas

A. przygotowania tekstów w edytorze
B. obróbki bitmap
C. przygotowywania pliku postscriptowego
D. naświetlania formy drukowej
Naświetlanie formy drukowej to proces, w którym przygotowane wcześniej pliki są przenoszone na formy drukowe, jednak nie jest to moment, w którym definiuje się zalewki. W tym etapie skupiamy się na przeniesieniu informacji z pliku do światłoczułych materiałów, co ma na celu stworzenie formy, która będzie odpowiedzialna za odbicie obrazu na papierze. Nie można więc na tym etapie wprowadzać zmian w zakresie zalewania elementów. Obróbka bitmap to kolejny etap, który nie obejmuje definiowania zalewki dla wektorowych elementów. W przypadku bitmap, które są rastrowymi obrazami, zalewki nie są definiowane w sposób analogiczny do wektorów, ponieważ piksele nie mają takiej samej struktury jak obiekty wektorowe. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie wiąże się z definiowaniem zalewki dla elementów wektorowych, lecz dotyczy ustawień typograficznych, takich jak czcionka, interlinia czy wyrównanie. To prowadzi do typowego błędu myślowego, gdzie użytkownicy mogą mylić różne etapy procesu przygotowania do druku. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych kroków ma swoje specyficzne zadania i nie można ich mylić, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku.
Pytanie 33

Jakiego typu spacji używa się przed symbolami interpunkcyjnymi, takimi jak: kropka, przecinek, średnik, dwukropek?

A. Półfiretową
B. Justującą
C. Firetową
D. Żaden
W przypadku użycia znaków interpunkcyjnych takich jak kropka, przecinek, średnik czy dwukropek, zasady typograficzne zalecają, aby przed nimi nie stosować żadnej spacji. To podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w edytorstwie i typografii. Przykładowo w języku polskim, poprawna struktura zdania powinna być napięta bez dodatkowych odstępów przed finale interpunkcyjnym. Przykładowe zdanie: 'Dzisiaj kupiłem jabłka, gruszki i banany.' pokazuje, jak przecinek bezpośrednio łączy się z ostatnim wyrazem bez spacji. Dobre praktyki typograficzne zakładają, że niewłaściwe stosowanie spacji przed znakami interpunkcyjnymi może prowadzić do nieczytelności i zaburzenia estetyki tekstu. Poprawne formatowanie tekstu nie tylko ułatwia jego odbiór, ale również wpływa na profesjonalny wizerunek piszącego.
Pytanie 34

Jak określa się niepożądany skutek w postaci regularnych kropek lub wzorów, który powstaje podczas reprodukcji na skutek nakładania się rastrów?

A. Rozeta
B. Spad
C. Blik
D. Mora
Mora to zjawisko, które występuje, gdy dwa lub więcej rastrów o różnych przejrzystościach lub wzorach nakłada się na siebie, co prowadzi do powstawania niepożądanych efektów wizualnych. W praktyce, mora może być szczególnie problematyczna w procesach druku i reprodukcji, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i wzorów jest kluczowe. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie materiałów reklamowych, gdzie niewłaściwe nałożenie rastrów może prowadzić do nieczytelnych grafik czy zniekształceń kolorystycznych. Aby uniknąć efektu mora, projektanci często stosują techniki takie jak optymalizacja rastrów, stosowanie większych punktów rastrowych lub zmiana kątów rastrów. W branży graficznej i drukarskiej standardy takie jak ISO 12647 określają wytyczne dotyczące jakości druku, co może pomóc w eliminacji problemów związanych z morą. Zrozumienie tego zjawiska jest niezbędne dla zachowania wysokiej jakości wydruków oraz estetyki projektów graficznych.
Pytanie 35

Określ techniczny zapis kolorów ulotki, która jest zadrukowana z jednej strony w różnorodnych barwach oraz złotym kolorem, a z drugiej w kolorze czarnym i srebrnym?

A. 4 + 2
B. 5 + 2
C. 4 + 3
D. 5 + 3
Odpowiedź 5 + 2 jest poprawna, ponieważ oznacza, że ulotka ma zadrukowaną jedną stronę w pięciu kolorach wielobarwnych oraz dodatkowo kolor złoty, co jest istotne w kontekście druku fleksograficznego lub offsetowego, gdzie kolor złoty dodaje wartości estetycznej i wyróżniającej. W przypadku drugiej strony ulotki, mamy zadruk w dwóch kolorach: czarnym i srebrnym. Użycie koloru srebrnego w połączeniu z czarnym daje efekt elegancji i nowoczesności, co jest często stosowane w materiałach promocyjnych. Stosowanie bogatej kolorystyki w druku wymaga umiejętności odpowiedniego dobierania kolorów, dbania o ich zgodność z systemami kolorów, takimi jak CMYK czy Pantone. Przykładem zastosowania takiej kolorystyki mogą być ulotki promujące luksusowe produkty, które wymagają podkreślenia estetyki poprzez użycie metalicznych kolorów oraz pełnych kolorów, co zwiększa ich atrakcyjność na rynku.
Pytanie 36

Ile arkuszy drukarskich typu BI jest potrzebnych do wydania 160-stronicowej książki w formacie B5?

A. 5
B. 16
C. 20
D. 10
Wybór innej liczby arkuszy drukarskich w kontekście tego pytania często wynika z nieprawidłowego zrozumienia, jak funkcjonuje proces druku w kontekście formatu arkuszy i stron. Na przykład, wybór 10 arkuszy może sugerować, że respondent zakłada, iż każdy arkusz drukarski mógłby pomieścić jedynie 16 stron, co jest sprzeczne z zasadami. W rzeczywistości, arkusze formatu BI są projektowane w taki sposób, aby maksymalizować liczbę stron, które można na nich wydrukować. W przypadku formatu B5, na jednym arkuszu można uzyskać 4 strony. Wybór 20 arkuszy sugeruje jeszcze większe nieporozumienie, ponieważ to oznaczałoby, że na każdym arkuszu umieszczane byłyby tylko 8 stron, co znów nie jest optymalne. Często zdarza się, że osoby rozwiązujące takie pytania nie uwzględniają specyfiki procesu druku, co prowadzi do błędnych wniosków. Istotne jest, aby pamiętać, że w druku książek, przy wyborze odpowiedniego formatu arkuszy i liczby stron, kluczową rolę odgrywa zrozumienie układów druku oraz zasadniczych zasad produkcji, aby efektywnie wykorzystać surowce i zminimalizować marnotrawstwo. Takie zagadnienia są fundamentalne w branży poligraficznej i często są omawiane w kontekście standardów i dobrych praktyk, takich jak ISO 12647 dotyczące procesu druku.
Pytanie 37

Wykonanie kolorowej odbitki próbnej (proof kontraktowy) ma na celu między innymi

A. analizę rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim
B. opracowanie wzoru kolorystycznego dla drukarza
C. prowadzenie adjustacji publikacji
D. ocenę liniatury rastra
Wybór odpowiedzi dotyczącej adjustacji publikacji w kontekście barwnej odbitki próbnej nie uwzględnia zasadniczego celu, jaki ma ta technika. Adjustacja publikacji odnosi się do ogólnych poprawek lub zmian w treści, które są związane z tekstem, układem lub innymi elementami publikacji, a nie bezpośrednio z kwestią odzwierciedlenia kolorów. Podobnie, ocena liniatury rastra koncentruje się na analizie szczegółów technicznych, takich jak gęstość punktów w obrazie, co również nie jest celem barwnej odbitki próbnej. Odpowiedź dotycząca oceny rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim dotyczy zagadnień organizacji druku, jak np. układ stron w arkuszu, co jest istotne, ale nie odnosi się do kluczowego zadania odbitki próbnej. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami polegają na myleniu celów technicznych z procesami kontroli jakości. Odbitka próbna to narzędzie, które głównie pozwala na ocenę efektu końcowego pod kątem kolorystycznym, co jest fundamentalne dla sukcesu projektu drukarskiego. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla efektywnej współpracy z drukarnią i zapewnienia, że finalny produkt będzie zgodny z oczekiwaniami klienta.
Pytanie 38

Dokument tekstowy zawierający 120 000 znaków typograficznych oraz 6 000 cm2 powierzchni obrazów odpowiada

A. 5 arkuszom wydawniczym
B. 6 arkuszom wydawniczym
C. 3 arkuszom wydawniczym
D. 4 arkuszom wydawniczym
Odpowiedź 5 arkuszom wydawniczym jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte na standardowych normach typograficznych oraz wymogach dotyczących wydawnictw pomagają określić, ile arkuszy będzie potrzebnych do publikacji danego tekstu. Standardowo, jeden arkusz wydawniczy ma powierzchnię 1 m2, co odpowiada 10000 cm2. Przy powierzchni ilustracji wynoszącej 6000 cm2, co oznacza 0,6 arkusza, oraz 120000 znaków typograficznych, które odpowiadają około 240 stronom (przy założeniu 500 znaków na stronę), otrzymujemy 4 arkusze tekstu. W sumie, 0,6 arkusza ilustracji plus 4 arkusze tekstu daje razem 4,6, co w praktyce zaokrągla się do 5 arkuszy. Ta zasada jest stosowana w branży wydawniczej, aby prawidłowo oszacować ilość materiału potrzebnego do druku, co ma kluczowe znaczenie dla kosztów produkcji oraz czasu realizacji projektu. Wydawcy powinni zawsze brać pod uwagę zarówno tekst, jak i materiały graficzne przy planowaniu nakładów, aby uniknąć błędów w produkcji i zapewnić efektywność procesu wydawniczego.
Pytanie 39

Książka licząca 320 stron w formacie A5, drukowana na arkuszach B1, składa się z

A. 32 składek
B. 20 składek
C. 16 składek
D. 10 składek
Wybór innych opcji może wynikać z podstawowych nieporozumień związanych z terminologią i zasadami poligrafii. Na przykład, obliczając liczbę składek, można pomylić się w interpretacji, ile stron mieści się na arkuszu i ile arkuszy jest potrzebnych do uzyskania pożądanej liczby stron. W przypadku odpowiedzi wskazujących na 32, 16 lub 20 składek, można zauważyć, że błędnie przyjęto liczbę stron przypadających na jedną składkę. Przykładowo, odpowiedź z 32 składkami sugeruje, że każda składka miałaby tylko 10 stron, co jest technicznie niemożliwe, ponieważ w standardowym składzie, gdzie mamy 4 strony na arkuszu A5, każda składka powinna składać się z 8 stron. W przypadku 16 składek, sytuacja jest podobna, ponieważ tego rodzaju obliczenia nie uwzględniają, iż każda grupa składek obejmuje więcej stron niż podano. Odpowiedź z 20 składkami również nie uwzględnia, że pełny arkusz B1 pozwala na wyprodukowanie znacznie większej ilości arkuszy A5 niż sugerowane 20 składek. Błędy te pokazują, jak istotne jest dokładne zrozumienie struktury dokumentów i prawidłowe stosowanie zasad składania, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów w procesie produkcji drukarskiej.
Pytanie 40

Jakie są wymiary arkusza papieru formatu A1?

A. 841 x 1189 mm
B. 707 x 1000 mm
C. 420 x 594 mm
D. 594 x 841 mm
A1 to jeden z formatów papieru zgodnych z międzynarodowym standardem ISO 216, który definiuje system formatów A, B i C. Format A1 ma dokładne wymiary 594 x 841 mm, co czyni go dwukrotnie większym od formatu A2 oraz połową formatu A0. W praktyce A1 jest często wykorzystywany w projektach architektonicznych i inżynieryjnych, gdzie potrzebna jest większa powierzchnia do prezentacji rysunków technicznych, planów czy schematów. Dzięki temu, że formaty A są ze sobą skalowalne, można łatwo przechodzić między różnymi rozmiarami, co jest szczególnie przydatne w procesie drukowania i projektowania. Ponadto, stosowanie standardowych rozmiarów papieru, takich jak A1, jest zalecane w obiegu dokumentów w celu zapewnienia kompatybilności z urządzeniami biurowymi, takimi jak drukarki i skanery, co ułatwia organizację pracy i archiwizację dokumentów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej