Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik geodeta
- Kwalifikacja: BUD.18 - Wykonywanie pomiarów sytuacyjnych, wysokościowych i realizacyjnych oraz opracowywanie wyników tych pomiarów
- Data rozpoczęcia: 30 marca 2025 16:44
- Data zakończenia: 30 marca 2025 16:49
Egzamin niezdany
Wynik: 1/40 punktów (2,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Maksymalna różnica dwukrotnego pomiaru ΔH na jednym stanowisku, przeprowadzonego metodą niwelacji geometrycznej, powinna wynosić nie więcej niż
A. +/- 5 mm
B. +/- 4 mm
C. +/- 2 mm
D. +/- 3 mm
Wybór odpowiedzi inne niż +/- 4 mm może prowadzić do nieporozumień dotyczących precyzji pomiarów w niwelacji geometrycznej. Odpowiedzi takie jak +/- 2 mm, +/- 3 mm oraz +/- 5 mm ustawiają zbyt rygorystyczne lub zbyt liberalne wymagania co do dokładności pomiarów. Zbyt wysoka dokładność, jak w przypadku +/- 2 mm, może nie być realistyczna w warunkach polowych, gdzie czynniki takie jak warunki atmosferyczne, nierówności terenu czy niewłaściwe ustawienie sprzętu mogą wprowadzać znaczne zmiany w wynikach. Z kolei zbyt duży zakres błędu, jak +/- 5 mm, nie zapewnia wystarczającej precyzji, co jest kluczowe w kontekście inżynieryjnym, gdzie różnice w wysokościach mogą prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych. Ponadto, brak zrozumienia standardów branżowych dotyczących tolerancji błędu może prowadzić do opóźnień w projektach oraz zwiększenia kosztów związanych z korektą błędów. W praktyce, zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak FIG czy ISO, akceptowalny błąd pomiaru w niwelacji geometrycznej powinien wynosić maksymalnie +/- 4 mm, co pozwala na zrównoważenie precyzji i wykonalności pomiarów w rzeczywistych warunkach.
Pytanie 4
Jakiej czynności nie przeprowadza się na stanowisku przed zrealizowaniem pomiaru kątów poziomych?
A. Regulacji ostrości krzyża kresek
B. Regulacji ostrości obrazu
C. Centrowania teodolitu
D. Dokonania pomiaru wysokości teodolitu
Ustawianie ostrości obrazu, ostrości krzyża kresek oraz centrowanie teodolitu to kluczowe czynności, które należy wykonać przed pomiarem kątów poziomych. Wiele osób może myśleć, że pomiar wysokości teodolitu jest równie ważny, co te czynności, jednak zrozumienie ich przeznaczenia jest kluczowe dla prawidłowego wykorzystania instrumentu. Ustawienie ostrości obrazu jest niezbędne, aby uzyskać wyraźny obraz punktu docelowego, co umożliwia dokładne odczytywanie kątów. Ustawienie ostrości krzyża kresek pozwala na precyzyjne wyznaczenie kierunku, co jest niezbędne dla uzyskania wiarygodnych wyników. Centrowanie teodolitu natomiast zapewnia, że punkt pomiarowy znajduje się dokładnie pod osią instrumentu, co jest fundamentalne dla osiągnięcia wysokiej dokładności pomiarów. Nieprawidłowe zrozumienie hierarchii tych czynności prowadzi do błędów pomiarowych, które mogą w konsekwencji wpływać na całą pracę geodezyjną. W praktyce, pomiar wysokości teodolitu jest realizowany w innym kontekście, związanym z pomiarami wysokościowymi, a nie pomiarami kątów poziomych. Dlatego istotne jest, aby przed rozpoczęciem pomiarów kątowych, upewnić się, że wszystkie przygotowania związane z ustawieniem instrumentu są wykonane poprawnie, aby uniknąć błędów i nieprawidłowości.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
Który z poniższych obiektów wymaga obowiązkowego wytyczenia geodezyjnego oraz inwentaryzacji powykonawczej?
A. Sygnał drogowy.
B. Plac zabaw.
C. Przyłącze wodociągowe
D. Ogrodzenie stałe.
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Przyłącze wodociągowe podlega obowiązkowemu wytyczeniu geodezyjnemu oraz inwentaryzacji powykonawczej, ponieważ jest to element infrastruktury technicznej, który ma istotne znaczenie dla organizacji przestrzennej oraz funkcjonowania sieci wodociągowej. Wytyczenie geodezyjne pozwala na precyzyjne określenie jego lokalizacji w terenie, co jest kluczowe dla uniknięcia kolizji z innymi instalacjami, co może prowadzić do kosztownych napraw i zakłóceń w dostawie wody. Inwentaryzacja powykonawcza ma na celu dokumentację stanu przyłącza po zakończeniu prac budowlanych, co jest istotne z punktu widzenia zarządzania infrastrukturą oraz jej późniejszej eksploatacji. Przykładem może być sytuacja, w której inwestor budowlany zleca wykonanie przyłącza wodociągowego, a następnie po zakończeniu prac geodeta przeprowadza inwentaryzację, aby potwierdzić zgodność wykonanego przyłącza z projektem. Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami prawa budowlanego oraz standardami geodezyjnymi, takie działania są niezbędne w celu zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania oraz ochrony interesów publicznych.
Przyłącze wodociągowe podlega obowiązkowemu wytyczeniu geodezyjnemu oraz inwentaryzacji powykonawczej, ponieważ jest to element infrastruktury technicznej, który ma istotne znaczenie dla organizacji przestrzennej oraz funkcjonowania sieci wodociągowej. Wytyczenie geodezyjne pozwala na precyzyjne określenie jego lokalizacji w terenie, co jest kluczowe dla uniknięcia kolizji z innymi instalacjami, co może prowadzić do kosztownych napraw i zakłóceń w dostawie wody. Inwentaryzacja powykonawcza ma na celu dokumentację stanu przyłącza po zakończeniu prac budowlanych, co jest istotne z punktu widzenia zarządzania infrastrukturą oraz jej późniejszej eksploatacji. Przykładem może być sytuacja, w której inwestor budowlany zleca wykonanie przyłącza wodociągowego, a następnie po zakończeniu prac geodeta przeprowadza inwentaryzację, aby potwierdzić zgodność wykonanego przyłącza z projektem. Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami prawa budowlanego oraz standardami geodezyjnymi, takie działania są niezbędne w celu zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania oraz ochrony interesów publicznych.
Pytanie 7
Wyniki pomiarów należy skorygować przed ich użyciem w obliczeniach, uwzględniając poprawki związane z błędami
A. grube.
B. pozorne.
C. systematyczne.
D. średnie.
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "systematyczne" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do błędów systematycznych, które są stałymi odchyleniami wyników pomiarów spowodowanymi przez określone czynniki, takie jak nieprawidłowości w użytym sprzęcie, błędy w metodzie pomiarowej czy wpływ otoczenia. Korygowanie wyników pomiarów w celu eliminacji tych błędów jest kluczowe dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych danych. Przykładem może być pomiar temperatury, gdzie błędy systematyczne mogą wynikać z nieprawidłowo skalibrowanego termometru. Poprawki wprowadzane na etapie analizy danych, takie jak kalibracja sprzętu przed pomiarem lub stosowanie kompensacji wpływu temperatury otoczenia, są zgodne z najlepszymi praktykami w naukach przyrodniczych i inżynieryjnych. Eliminowanie błędów systematycznych jest również zgodne z normami ISO, które podkreślają znaczenie dokładności i precyzji w procesach pomiarowych, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości wyników badań oraz ich rzetelności.
Odpowiedź "systematyczne" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do błędów systematycznych, które są stałymi odchyleniami wyników pomiarów spowodowanymi przez określone czynniki, takie jak nieprawidłowości w użytym sprzęcie, błędy w metodzie pomiarowej czy wpływ otoczenia. Korygowanie wyników pomiarów w celu eliminacji tych błędów jest kluczowe dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych danych. Przykładem może być pomiar temperatury, gdzie błędy systematyczne mogą wynikać z nieprawidłowo skalibrowanego termometru. Poprawki wprowadzane na etapie analizy danych, takie jak kalibracja sprzętu przed pomiarem lub stosowanie kompensacji wpływu temperatury otoczenia, są zgodne z najlepszymi praktykami w naukach przyrodniczych i inżynieryjnych. Eliminowanie błędów systematycznych jest również zgodne z normami ISO, które podkreślają znaczenie dokładności i precyzji w procesach pomiarowych, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości wyników badań oraz ich rzetelności.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
W której ćwiartce geodezyjnego układu współrzędnych prostokątnych ma miejsce azymut o wartości 375g55c60cc?
A. I
B. IV
C. II
D. III
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Azymut o wartości 375°55'60'' oznacza kąt mierzony w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara od północy. Aby określić, w której ćwiartce geodezyjnego układu współrzędnych prostokątnych znajduje się ten azymut, należy zauważyć, że wartości azymutu powyżej 360° są często interpretowane poprzez odjęcie 360°. W naszym przypadku 375°55'60'' - 360° = 15°55'60''. Kąt ten jest zatem mierzony w kierunku wschodnim, co wskazuje na to, że znajduje się w pierwszej ćwiartce. Jednakże, z uwagi, że oszacowaliśmy to już na podstawie wartości kątowej i zrozumienia ćwiartek, 375°57'60'' przywraca nas do wartości, która jest w IV ćwiartce. Dlatego prawidłowa odpowiedź to IV. W praktyce azymut jest kluczowym elementem w nawigacji, geodezji oraz kartografii, gdzie precyzyjne określenie kierunku ma fundamentalne znaczenie dla dokładności pomiarów i analiz przestrzennych. Standardy takie jak ISO 19111 definiują metody pomiaru i reprezentacji azymutów w kontekście systemów informacji geograficznej.
Azymut o wartości 375°55'60'' oznacza kąt mierzony w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara od północy. Aby określić, w której ćwiartce geodezyjnego układu współrzędnych prostokątnych znajduje się ten azymut, należy zauważyć, że wartości azymutu powyżej 360° są często interpretowane poprzez odjęcie 360°. W naszym przypadku 375°55'60'' - 360° = 15°55'60''. Kąt ten jest zatem mierzony w kierunku wschodnim, co wskazuje na to, że znajduje się w pierwszej ćwiartce. Jednakże, z uwagi, że oszacowaliśmy to już na podstawie wartości kątowej i zrozumienia ćwiartek, 375°57'60'' przywraca nas do wartości, która jest w IV ćwiartce. Dlatego prawidłowa odpowiedź to IV. W praktyce azymut jest kluczowym elementem w nawigacji, geodezji oraz kartografii, gdzie precyzyjne określenie kierunku ma fundamentalne znaczenie dla dokładności pomiarów i analiz przestrzennych. Standardy takie jak ISO 19111 definiują metody pomiaru i reprezentacji azymutów w kontekście systemów informacji geograficznej.
Pytanie 11
Oblicz kątową korekcję dla jednego kąta w zamkniętym ciągu poligonowym, jeśli ciąg składa się z 5 kątów, a odchyłka kątowa wynosi fα = +30cc
A. Vkt = +5cc
B. Vkt = -6cc
C. Vkt = +6cc
D. Vkt = -5cc
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawka kątowa do kąta w ciągu poligonowym zamkniętym jest obliczana na podstawie ogólnej zasady, że suma wszystkich kątów wewnętrznych powinna wynosić (n-2) * 180°, gdzie n to liczba wierzchołków. W przypadku poligonu zamkniętego z pięcioma kątami, teoretyczna suma kątów wynosi 3 * 180° = 540°. W zadaniu podano odchyłkę kątową fα = +30cc, co wskazuje na konieczność skorygowania kątów o wartość, która zbilansuje nadmiar odchyłki. W praktyce, obliczenia te przyjmuje się w kontekście metody obliczania poprawek kątowych, gdzie poprawka kątowa Vkt dla jednego kąta w poligonie zamkniętym oblicza się jako Vkt = -(fα / n), co w tym przypadku daje Vkt = -(30cc / 5) = -6cc. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w geodezji i inżynierii, gdzie precyzyjne pomiary kątów mają istotne znaczenie dla dokładności projektów budowlanych oraz w nawigacji. Stosowanie poprawnych metod obliczeniowych jest zgodne z zasadami ISO 17123 oraz innymi normami branżowymi, które zapewniają rzetelność pomiarów.
Poprawka kątowa do kąta w ciągu poligonowym zamkniętym jest obliczana na podstawie ogólnej zasady, że suma wszystkich kątów wewnętrznych powinna wynosić (n-2) * 180°, gdzie n to liczba wierzchołków. W przypadku poligonu zamkniętego z pięcioma kątami, teoretyczna suma kątów wynosi 3 * 180° = 540°. W zadaniu podano odchyłkę kątową fα = +30cc, co wskazuje na konieczność skorygowania kątów o wartość, która zbilansuje nadmiar odchyłki. W praktyce, obliczenia te przyjmuje się w kontekście metody obliczania poprawek kątowych, gdzie poprawka kątowa Vkt dla jednego kąta w poligonie zamkniętym oblicza się jako Vkt = -(fα / n), co w tym przypadku daje Vkt = -(30cc / 5) = -6cc. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w geodezji i inżynierii, gdzie precyzyjne pomiary kątów mają istotne znaczenie dla dokładności projektów budowlanych oraz w nawigacji. Stosowanie poprawnych metod obliczeniowych jest zgodne z zasadami ISO 17123 oraz innymi normami branżowymi, które zapewniają rzetelność pomiarów.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Wyniki inwentaryzacji obiektu zaznaczone są kolorem czerwonym na kopii planu
A. glebowo-rolniczej
B. zasadniczej
C. topograficznej
D. branżowej
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'zasadniczej' jest jak najbardziej trafna! W kontekście inwentaryzacji budynków, wyniki pomiaru zazwyczaj przedstawia się na mapach zasadniczych. Te mapy mają spore znaczenie, bo dokumentują, w jakim stanie są obiekty budowlane oraz ich otoczenie. W pracy architekta czy budowlańca mapy zasadnicze to naprawdę kluczowe narzędzie, które pomaga w precyzyjnym planowaniu i ocenie, jak inwestycje wpływają na otoczenie. Warto też wiedzieć, że zgodnie z normami, wyniki pomiarów inwentaryzacyjnych powinny być jasno przedstawione, a często wykorzystuje się do tego kolor czerwony na tych mapach. Tak każdy od razu wie, które obszary były inwentaryzowane, co jest super ważne przy dalszych pracach projektowych i podejmowaniu decyzji. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że to podejście znacznie zmniejsza ryzyko popełnienia błędów i zwiększa efektywność w projektowaniu.
Odpowiedź 'zasadniczej' jest jak najbardziej trafna! W kontekście inwentaryzacji budynków, wyniki pomiaru zazwyczaj przedstawia się na mapach zasadniczych. Te mapy mają spore znaczenie, bo dokumentują, w jakim stanie są obiekty budowlane oraz ich otoczenie. W pracy architekta czy budowlańca mapy zasadnicze to naprawdę kluczowe narzędzie, które pomaga w precyzyjnym planowaniu i ocenie, jak inwestycje wpływają na otoczenie. Warto też wiedzieć, że zgodnie z normami, wyniki pomiarów inwentaryzacyjnych powinny być jasno przedstawione, a często wykorzystuje się do tego kolor czerwony na tych mapach. Tak każdy od razu wie, które obszary były inwentaryzowane, co jest super ważne przy dalszych pracach projektowych i podejmowaniu decyzji. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że to podejście znacznie zmniejsza ryzyko popełnienia błędów i zwiększa efektywność w projektowaniu.
Pytanie 14
Jeśli odcinek o długości 1 cm na mapie odpowiada rzeczywistej odległości 50 m w terenie, to w jakiej skali została stworzona ta mapa?
A. 1:1000
B. 1:10 000
C. 1:500
D. 1:5000
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1:5000 jest jak najbardziej trafna. Skala mapy to taki ważny temat, bo mówi nam, jak długości na mapie mają się do tych prawdziwych w terenie. Tu mamy 1 cm na mapie, co odpowiada 50 m w rzeczywistości. Jak to przeliczymy, to 50 m to 5000 cm. To znaczy, że 1 cm na mapie to 5000 cm w terenie, co zapisujemy jako 1:5000. Taka informacja jest super ważna przy robieniu map, bo pozwala dobrze oddać to, co mamy w realu. Kiedy korzystasz z mapy w skali 1:5000, łatwo możesz planować różne rzeczy, na przykład budowę czy nawigację. Tego typu mapy są często wykorzystywane w sprawach takich jak urbanistyka czy geodezja, gdzie potrzebujemy przedstawienia terenu w szczegółowy sposób. Rozumienie skali mapy pozwala lepiej czytać dane przestrzenne i podejmować mądrzejsze decyzje na bazie tego, co widzimy na mapie.
Odpowiedź 1:5000 jest jak najbardziej trafna. Skala mapy to taki ważny temat, bo mówi nam, jak długości na mapie mają się do tych prawdziwych w terenie. Tu mamy 1 cm na mapie, co odpowiada 50 m w rzeczywistości. Jak to przeliczymy, to 50 m to 5000 cm. To znaczy, że 1 cm na mapie to 5000 cm w terenie, co zapisujemy jako 1:5000. Taka informacja jest super ważna przy robieniu map, bo pozwala dobrze oddać to, co mamy w realu. Kiedy korzystasz z mapy w skali 1:5000, łatwo możesz planować różne rzeczy, na przykład budowę czy nawigację. Tego typu mapy są często wykorzystywane w sprawach takich jak urbanistyka czy geodezja, gdzie potrzebujemy przedstawienia terenu w szczegółowy sposób. Rozumienie skali mapy pozwala lepiej czytać dane przestrzenne i podejmować mądrzejsze decyzje na bazie tego, co widzimy na mapie.
Pytanie 15
Która z podanych wartości powinna zostać uwzględniona na wykresie pionowości krawędzi obiektu budowlanego?
A. Przemieszczenie w kierunku pionowym
B. Odchylenie od pionu
C. Deformacja
D. Różnica wysokości
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odchylenie od pionu to kluczowa wielkość, która mierzy, jak dalece krawędź budynku odbiega od idealnej linii pionowej. Jako wskaźnik stabilności konstrukcji, odchylenie od pionu jest istotnym parametrem w budownictwie, szczególnie podczas inspekcji dużych obiektów, takich jak wieżowce czy mosty. W praktyce, pomiar odchylenia od pionu przeprowadza się za pomocą teodolitów lub niwelatorów, które pozwalają na precyzyjne określenie kąta odchylenia w stosunku do pionu. Wartości te są krytyczne w kontekście zachowania się budynku pod wpływem obciążeń statycznych i dynamicznych. Zgodnie z normami budowlanymi, maksymalne dopuszczalne odchylenie dla budynków mieszkalnych wynosi zazwyczaj 1/200 wysokości budynku, co zapewnia bezpieczeństwo użytkowników oraz trwałość konstrukcji. Regularne monitorowanie odchylenia od pionu może zapobiegać poważnym problemom, takim jak pękanie ścian czy osiadanie fundamentów, a tym samym znacząco wpływa na bezpieczeństwo użytkowania obiektów.
Odchylenie od pionu to kluczowa wielkość, która mierzy, jak dalece krawędź budynku odbiega od idealnej linii pionowej. Jako wskaźnik stabilności konstrukcji, odchylenie od pionu jest istotnym parametrem w budownictwie, szczególnie podczas inspekcji dużych obiektów, takich jak wieżowce czy mosty. W praktyce, pomiar odchylenia od pionu przeprowadza się za pomocą teodolitów lub niwelatorów, które pozwalają na precyzyjne określenie kąta odchylenia w stosunku do pionu. Wartości te są krytyczne w kontekście zachowania się budynku pod wpływem obciążeń statycznych i dynamicznych. Zgodnie z normami budowlanymi, maksymalne dopuszczalne odchylenie dla budynków mieszkalnych wynosi zazwyczaj 1/200 wysokości budynku, co zapewnia bezpieczeństwo użytkowników oraz trwałość konstrukcji. Regularne monitorowanie odchylenia od pionu może zapobiegać poważnym problemom, takim jak pękanie ścian czy osiadanie fundamentów, a tym samym znacząco wpływa na bezpieczeństwo użytkowania obiektów.
Pytanie 16
Metodę niwelacji, która polega na ustalaniu różnic wysokości pomiędzy punktami w terenie na podstawie zmierzonych kątów pionowych oraz poziomych odległości między tymi punktami, określamy jako metodę niwelacji
A. siatki kwadratów
B. punktów rozproszonych
C. trygonometrycznej
D. geometrycznej
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda niwelacji trygonometrycznej to naprawdę fajna technika w geodezji. Pozwala na pomiar różnic wysokości między punktami, używając kątów pionowych i odległości poziomych. Można sobie to wyobrazić tak, że geodeta staje z teodolitem w jednym punkcie, mierzy kąt do punktu, którego wysokość chcemy znać, a potem sprawdza, jak daleko jest do niego w poziomie. Dzięki tym pomiarom, korzystając z trygonometrii, można obliczyć wysokości, co jest super praktyczne, zwłaszcza w terenie, gdzie czasem ciężko do punktów dotrzeć. Ten sposób jest często wykorzystywany w budownictwie czy przy robieniu map. W sytuacjach, gdy musimy uzyskać precyzyjne pomiary na długich dystansach lub w trudnym terenie, niwelacja trygonometryczna jest po prostu nieoceniona. Ważne też, żeby pamiętać, że przestrzeganie norm geodezyjnych, jak PN-EN ISO 17123-3, daje pewność, że pomiary są dokładne.
Metoda niwelacji trygonometrycznej to naprawdę fajna technika w geodezji. Pozwala na pomiar różnic wysokości między punktami, używając kątów pionowych i odległości poziomych. Można sobie to wyobrazić tak, że geodeta staje z teodolitem w jednym punkcie, mierzy kąt do punktu, którego wysokość chcemy znać, a potem sprawdza, jak daleko jest do niego w poziomie. Dzięki tym pomiarom, korzystając z trygonometrii, można obliczyć wysokości, co jest super praktyczne, zwłaszcza w terenie, gdzie czasem ciężko do punktów dotrzeć. Ten sposób jest często wykorzystywany w budownictwie czy przy robieniu map. W sytuacjach, gdy musimy uzyskać precyzyjne pomiary na długich dystansach lub w trudnym terenie, niwelacja trygonometryczna jest po prostu nieoceniona. Ważne też, żeby pamiętać, że przestrzeganie norm geodezyjnych, jak PN-EN ISO 17123-3, daje pewność, że pomiary są dokładne.
Pytanie 17
Jakie jest wartość błędu względnego pomiaru długości odcinka wynoszącego 120 m, przy średnim błędzie pomiaru równym ±2 cm?
A. 1:8000
B. 1:2000
C. 1:4000
D. 1:6000
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Błąd względny pomiaru to stosunek błędu pomiaru do wartości rzeczywistej, co można wyrazić wzorem: błąd względny = (błąd pomiaru / wartość rzeczywista). W przypadku podanego odcinka o długości 120 m i błędzie pomiaru wynoszącym ±2 cm, najpierw musimy zamienić długość odcinka na centymetry, co daje 12000 cm. Następnie obliczamy błąd względny: ±2 cm / 12000 cm = 0,0001667. Przekształcając ten wynik na postać ułamka dziesiętnego, otrzymujemy 1:6000. Takie obliczenia są kluczowe w pomiarach inżynieryjnych, gdzie precyzja jest niezwykle ważna. W praktyce, wiedza o błędach względnych pozwala inżynierom ocenić jakość pomiarów oraz wdrożyć odpowiednie procedury, które mogą zmniejszyć te błędy. Warto też zaznaczyć, że błąd względny powinien zawsze być analizowany w kontekście standardów pomiarowych i jakości, takich jak ISO 9001, które podkreślają znaczenie dokładności i powtarzalności pomiarów.
Błąd względny pomiaru to stosunek błędu pomiaru do wartości rzeczywistej, co można wyrazić wzorem: błąd względny = (błąd pomiaru / wartość rzeczywista). W przypadku podanego odcinka o długości 120 m i błędzie pomiaru wynoszącym ±2 cm, najpierw musimy zamienić długość odcinka na centymetry, co daje 12000 cm. Następnie obliczamy błąd względny: ±2 cm / 12000 cm = 0,0001667. Przekształcając ten wynik na postać ułamka dziesiętnego, otrzymujemy 1:6000. Takie obliczenia są kluczowe w pomiarach inżynieryjnych, gdzie precyzja jest niezwykle ważna. W praktyce, wiedza o błędach względnych pozwala inżynierom ocenić jakość pomiarów oraz wdrożyć odpowiednie procedury, które mogą zmniejszyć te błędy. Warto też zaznaczyć, że błąd względny powinien zawsze być analizowany w kontekście standardów pomiarowych i jakości, takich jak ISO 9001, które podkreślają znaczenie dokładności i powtarzalności pomiarów.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Jeśli dokonano poniższych pomiarów kąta pionowego: w pierwszym ustawieniu lunety KL = 83,3400g oraz w drugim ustawieniu lunety KP = 316,6700g, to wartość kąta nachylenia α wynosi
A. 16,6650g
B. 83,3350g
C. 83,3400g
D. 16,6700g
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć wartość kąta nachylenia α na podstawie odczytów lunety, należy zastosować odpowiednią formułę, która polega na odjęciu wartości odczytu w położeniu I od wartości odczytu w położeniu II. W tym przypadku, odczyt w położeniu II wynosi 316,6700g, a w położeniu I 83,3400g. Obliczenie tego daje: α = KP - KL = 316,6700g - 83,3400g = 233,3300g. Jednak, aby uzyskać kąt nachylenia w kontekście geodezyjnym, należy zauważyć, że kąt nachylenia w kontekście pomiarów geodezyjnych jest często wyrażany jako kąt w stosunku do poziomu, a nie w bezwzględnych jednostkach. W takim przypadku, odpowiednia wartość α, jaką otrzymujemy (16,6650g), odnosi się do różnicy wysokości lub kątów nachylenia. W praktyce, poprawne obliczenie kątów nachyleń jest kluczowe w wielu zastosowaniach geodezyjnych oraz inżynieryjnych, takich jak budowa dróg, mostów czy budynków, gdzie precyzyjne pomiary wysokości i nachyleń mają fundamentalne znaczenie dla bezpieczeństwa oraz trwałości konstrukcji.
Aby obliczyć wartość kąta nachylenia α na podstawie odczytów lunety, należy zastosować odpowiednią formułę, która polega na odjęciu wartości odczytu w położeniu I od wartości odczytu w położeniu II. W tym przypadku, odczyt w położeniu II wynosi 316,6700g, a w położeniu I 83,3400g. Obliczenie tego daje: α = KP - KL = 316,6700g - 83,3400g = 233,3300g. Jednak, aby uzyskać kąt nachylenia w kontekście geodezyjnym, należy zauważyć, że kąt nachylenia w kontekście pomiarów geodezyjnych jest często wyrażany jako kąt w stosunku do poziomu, a nie w bezwzględnych jednostkach. W takim przypadku, odpowiednia wartość α, jaką otrzymujemy (16,6650g), odnosi się do różnicy wysokości lub kątów nachylenia. W praktyce, poprawne obliczenie kątów nachyleń jest kluczowe w wielu zastosowaniach geodezyjnych oraz inżynieryjnych, takich jak budowa dróg, mostów czy budynków, gdzie precyzyjne pomiary wysokości i nachyleń mają fundamentalne znaczenie dla bezpieczeństwa oraz trwałości konstrukcji.
Pytanie 22
Na mapach terenowych nie uwzględnia się obiektów budowlanych
A. murowanych gospodarczych w stanie surowym
B. drewnianych, które nie są zamieszkałe
C. drewnianych przeznaczonych do wyburzenia
D. murowanych mieszkalnych w etapie projektowania
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'murowanych mieszkalnych w fazie projektu' jest poprawna, ponieważ na szkicach polowych, które służą do przedstawiania istniejących warunków i elementów zagospodarowania przestrzennego, nie zaznacza się budynków, które są jedynie na etapie planowania. Budynki znajdujące się w fazie projektu nie mają jeszcze fizycznej obecności, co oznacza, że nie powinny być uwzględniane w dokumentacji przedstawiającej aktualny stan terenu. W praktyce architektonicznej i urbanistycznej, zgodnie z wytycznymi i standardami dotyczącymi prowadzenia dokumentacji, należy odzwierciedlać jedynie te obiekty, które są już zrealizowane lub w trakcie realizacji. Taka zasada pozwala na zachowanie przejrzystości i wiarygodności dokumentów, co jest kluczowe w procesie planowania przestrzennego oraz w analizach dotyczących zagospodarowania terenu. Przykładem zastosowania tej zasady jest przygotowanie raportów dotyczących uwarunkowań środowiskowych, gdzie zazwyczaj ujmuje się jedynie obiekty istniejące oraz infrastrukturę, a nie plany przyszłych inwestycji.
Odpowiedź 'murowanych mieszkalnych w fazie projektu' jest poprawna, ponieważ na szkicach polowych, które służą do przedstawiania istniejących warunków i elementów zagospodarowania przestrzennego, nie zaznacza się budynków, które są jedynie na etapie planowania. Budynki znajdujące się w fazie projektu nie mają jeszcze fizycznej obecności, co oznacza, że nie powinny być uwzględniane w dokumentacji przedstawiającej aktualny stan terenu. W praktyce architektonicznej i urbanistycznej, zgodnie z wytycznymi i standardami dotyczącymi prowadzenia dokumentacji, należy odzwierciedlać jedynie te obiekty, które są już zrealizowane lub w trakcie realizacji. Taka zasada pozwala na zachowanie przejrzystości i wiarygodności dokumentów, co jest kluczowe w procesie planowania przestrzennego oraz w analizach dotyczących zagospodarowania terenu. Przykładem zastosowania tej zasady jest przygotowanie raportów dotyczących uwarunkowań środowiskowych, gdzie zazwyczaj ujmuje się jedynie obiekty istniejące oraz infrastrukturę, a nie plany przyszłych inwestycji.
Pytanie 23
Konstrukcja przestrzennego wcięcia w przód opiera się na połączeniu kątowego wcięcia w przód z techniką
A. niwelacji trygonometrycznej
B. niwelacji geometrycznej
C. biegunową
D. tachimetryczną
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Przestrzenne wcięcie w przód to ważny element w metodzie niwelacji trygonometrycznej. Chodzi tu o wyznaczanie różnic wysokości pomiędzy różnymi punktami, a robimy to przez pomiar kątów i odległości. Ustawiając instrument w odpowiedni sposób, możemy uzyskać dokładniejsze pomiary. Eliminuje to błędy, które mogą wynikać z krzywizny ziemi czy refrakcji atmosferycznej. Można to zauważyć w projektach budowlanych, gdzie dokładne niwelacje są mega ważne, szczególnie przy ustalaniu poziomów fundamentów. Według norm geodezyjnych, takich jak ISO 17123, metody trygonometryczne mają duże znaczenie przy zbieraniu danych topograficznych, co potem ułatwia planowanie różnych inwestycji. Szczególnie w obszarach górzystych, gdzie inne metody mogą być mniej skuteczne, niwelacja trygonometryczna jest bardzo przydatna.
Przestrzenne wcięcie w przód to ważny element w metodzie niwelacji trygonometrycznej. Chodzi tu o wyznaczanie różnic wysokości pomiędzy różnymi punktami, a robimy to przez pomiar kątów i odległości. Ustawiając instrument w odpowiedni sposób, możemy uzyskać dokładniejsze pomiary. Eliminuje to błędy, które mogą wynikać z krzywizny ziemi czy refrakcji atmosferycznej. Można to zauważyć w projektach budowlanych, gdzie dokładne niwelacje są mega ważne, szczególnie przy ustalaniu poziomów fundamentów. Według norm geodezyjnych, takich jak ISO 17123, metody trygonometryczne mają duże znaczenie przy zbieraniu danych topograficznych, co potem ułatwia planowanie różnych inwestycji. Szczególnie w obszarach górzystych, gdzie inne metody mogą być mniej skuteczne, niwelacja trygonometryczna jest bardzo przydatna.
Pytanie 24
Jaką kategorię szczegółów terenowych, biorąc pod uwagę wymagania precyzyjności pomiaru, reprezentują budynki mieszkalne?
A. III grupy
B. IV grupy
C. I grupy
D. II grupy
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Budynki mieszkalne to ważny element w I grupie szczegółów terenowych. To zgodne z tym, co mówią różne normy i standardy w branży. W sumie, te obiekty mają naprawdę spore znaczenie dla planowania przestrzennego, architektury, no i inżynierii lądowej. Kluczowe jest, żeby dokładnie wiedzieć, gdzie te budynki stoją i jakie mają wymiary. To wpływa na to, jak projektujemy infrastrukturę i urbanizację. Na przykład, jak bierzesz pozwolenie na budowę, to wymiary i lokalizacja muszą być zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Często w takich sytuacjach korzysta się z technologii GPS lub pomiarów geodezyjnych. Dodatkowo, by spełnić standardy budowlane, precyzyjne pomiary to podstawa, żeby wszystko było okej z ochroną środowiska i bezpieczeństwem budowli. Wiedza na temat klasyfikacji tych terenowych szczegółów, w tym budynków mieszkalnych, to naprawdę kluczowa sprawa dla każdego, kto chce pracować w geodezji czy urbanistyce.
Budynki mieszkalne to ważny element w I grupie szczegółów terenowych. To zgodne z tym, co mówią różne normy i standardy w branży. W sumie, te obiekty mają naprawdę spore znaczenie dla planowania przestrzennego, architektury, no i inżynierii lądowej. Kluczowe jest, żeby dokładnie wiedzieć, gdzie te budynki stoją i jakie mają wymiary. To wpływa na to, jak projektujemy infrastrukturę i urbanizację. Na przykład, jak bierzesz pozwolenie na budowę, to wymiary i lokalizacja muszą być zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Często w takich sytuacjach korzysta się z technologii GPS lub pomiarów geodezyjnych. Dodatkowo, by spełnić standardy budowlane, precyzyjne pomiary to podstawa, żeby wszystko było okej z ochroną środowiska i bezpieczeństwem budowli. Wiedza na temat klasyfikacji tych terenowych szczegółów, w tym budynków mieszkalnych, to naprawdę kluczowa sprawa dla każdego, kto chce pracować w geodezji czy urbanistyce.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
W jakim zakrescie znajduje się wartość azymutu boku AB, jeżeli różnice współrzędnych pomiędzy punktem początkowym a końcowym boku AB są takie, że ΔXAB < 0 oraz ΔYAB < 0?
A. 300400g
B. 0100g
C. 200300g
D. 100200g
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Azymut boku AB, w którym różnice współrzędnych ΔXAB i ΔYAB są ujemne, wskazuje na kierunek południowo-zachodni. W systemie azymutalnym, azymut wyrażany jest w stopniach, gdzie 0° wskazuje na północ, a 270° na zachód. Ponieważ zarówno ΔX, jak i ΔY są ujemne, oznacza to, że punkt końcowy znajduje się na lewo i poniżej punktu początkowego, co odpowiada zakresowi azymutu od 200° do 300°. Taki przedział azymutu jest istotny w geodezji i nawigacji, gdzie dokładne określenie kierunku ma kluczowe znaczenie dla precyzyjnych pomiarów i wytyczania dróg. Przykładem zastosowania może być nawigacja w terenie, gdzie geodeta musi precyzyjnie określić kierunek, aby przeprowadzić pomiary terenowe lub przygotować mapę. Zrozumienie azymutu oraz jego wartości w kontekście współrzędnych jest fundamentem w geodezji oraz kartografii, co jest zgodne z wytycznymi standardów geodezyjnych.
Azymut boku AB, w którym różnice współrzędnych ΔXAB i ΔYAB są ujemne, wskazuje na kierunek południowo-zachodni. W systemie azymutalnym, azymut wyrażany jest w stopniach, gdzie 0° wskazuje na północ, a 270° na zachód. Ponieważ zarówno ΔX, jak i ΔY są ujemne, oznacza to, że punkt końcowy znajduje się na lewo i poniżej punktu początkowego, co odpowiada zakresowi azymutu od 200° do 300°. Taki przedział azymutu jest istotny w geodezji i nawigacji, gdzie dokładne określenie kierunku ma kluczowe znaczenie dla precyzyjnych pomiarów i wytyczania dróg. Przykładem zastosowania może być nawigacja w terenie, gdzie geodeta musi precyzyjnie określić kierunek, aby przeprowadzić pomiary terenowe lub przygotować mapę. Zrozumienie azymutu oraz jego wartości w kontekście współrzędnych jest fundamentem w geodezji oraz kartografii, co jest zgodne z wytycznymi standardów geodezyjnych.
Pytanie 27
Na jakiej odległości od startu trasy usytuowany jest punkt 1/5+78,00 m?
A. 2578,00 m
B. 1578,00 m
C. 278,00 m
D. 578,00 m
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1578,00 m jest prawidłowa, ponieważ punkt oznaczony jako 1/5+78,00 m oznacza, że od początku trasy, który jest punktem odniesienia, do punktu 1/5 znajdują się 1578,00 m. Przy obliczeniach można spotkać się z różnymi systemami oznaczania odległości, co w praktyce oznacza, że kluczowe jest zrozumienie konwencji i sposobu, w jaki różne punkty są numerowane lub oznaczane. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych, jasno określają, jak należy interpretować tego typu oznaczenia. Dla inżynierów i specjalistów zajmujących się planowaniem tras, umiejętność prawidłowego odczytywania takich informacji jest niezbędna, zwłaszcza w kontekście projektowania infrastruktury transportowej, gdzie precyzyjne określenie odległości jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności ruchu drogowego.
Odpowiedź 1578,00 m jest prawidłowa, ponieważ punkt oznaczony jako 1/5+78,00 m oznacza, że od początku trasy, który jest punktem odniesienia, do punktu 1/5 znajdują się 1578,00 m. Przy obliczeniach można spotkać się z różnymi systemami oznaczania odległości, co w praktyce oznacza, że kluczowe jest zrozumienie konwencji i sposobu, w jaki różne punkty są numerowane lub oznaczane. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych, jasno określają, jak należy interpretować tego typu oznaczenia. Dla inżynierów i specjalistów zajmujących się planowaniem tras, umiejętność prawidłowego odczytywania takich informacji jest niezbędna, zwłaszcza w kontekście projektowania infrastruktury transportowej, gdzie precyzyjne określenie odległości jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności ruchu drogowego.
Pytanie 28
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 29
Jakiej z poniższych czynności nie przeprowadza się podczas wywiadu terenowego?
A. Rozpoznania w terenie punktów osnowy geodezyjnej
B. Uzyskania informacji o terenie, który ma być poddany pomiarom
C. Stabilizacji znaków punktów osnowy geodezyjnej
D. Zestawienia treści materiałów PZG i K ze stanem rzeczywistym
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'Stabilizacji znaków punktów osnowy geodezyjnej' jest prawidłowa, ponieważ stabilizacja znaków odbywa się w ramach prac geodezyjnych, które są realizowane po przeprowadzeniu wywiadu terenowego. Wywiad terenowy ma na celu zebranie niezbędnych informacji o terenie, a nie bezpośrednią stabilizację punktów. Stabilizacja znaków polega na ich odpowiednim umiejscowieniu oraz zapewnieniu długotrwałej, niezmiennej lokalizacji, co jest kluczowe dla późniejszych pomiarów i obliczeń. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, gdy na obszarze planowanej budowy konieczne jest ustalenie punktów osnowy geodezyjnej, aby zapewnić dokładne pomiary i dokumentację geodezyjną. Takie działania są zgodne z normami i standardami, które określają procedury związane z geodezyjnym pozyskiwaniem danych i ich weryfikacją w terenie. W praktyce, po przeprowadzeniu wywiadu, geodeci mogą planować stabilizację punktów, co pozwala na długoterminowe i precyzyjne monitorowanie zmian w terenie.
Odpowiedź 'Stabilizacji znaków punktów osnowy geodezyjnej' jest prawidłowa, ponieważ stabilizacja znaków odbywa się w ramach prac geodezyjnych, które są realizowane po przeprowadzeniu wywiadu terenowego. Wywiad terenowy ma na celu zebranie niezbędnych informacji o terenie, a nie bezpośrednią stabilizację punktów. Stabilizacja znaków polega na ich odpowiednim umiejscowieniu oraz zapewnieniu długotrwałej, niezmiennej lokalizacji, co jest kluczowe dla późniejszych pomiarów i obliczeń. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, gdy na obszarze planowanej budowy konieczne jest ustalenie punktów osnowy geodezyjnej, aby zapewnić dokładne pomiary i dokumentację geodezyjną. Takie działania są zgodne z normami i standardami, które określają procedury związane z geodezyjnym pozyskiwaniem danych i ich weryfikacją w terenie. W praktyce, po przeprowadzeniu wywiadu, geodeci mogą planować stabilizację punktów, co pozwala na długoterminowe i precyzyjne monitorowanie zmian w terenie.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 35
Wyniki przeprowadzonego wywiadu terenowego powinny być oznaczone na kopii mapy zasadniczej przy użyciu koloru
A. czerwonym
B. grafitowym
C. czarnym
D. niebieskim
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zaznaczenie wyników wywiadu terenowego na kopii mapy zasadniczej kolorem czerwonym jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w dziedzinie geodezji i kartografii. Czerwony kolor jest często używany do oznaczania istotnych informacji, takich jak granice, obszary objęte analizą, a także miejsca o szczególnym znaczeniu. W praktyce, używanie czerwonego koloru pozwala na szybkie i łatwe zidentyfikowanie obszarów, które były przedmiotem badania, co jest niezbędne podczas dalszych analiz oraz planowania. Na przykład, podczas analizy wyników wywiadu terenowego dotyczącego projektów budowlanych, czerwone oznaczenie wskazuje na miejsca, które wymagają szczególnej uwagi, co może być istotne dla inżynierów i planistów. Dzięki temu, efektywnie wspiera się proces podejmowania decyzji, minimalizując ryzyko błędów w interpretacji danych. Stosowanie jednolitych kolorów w dokumentacji geodezyjnej sprzyja również lepszemu zrozumieniu i współpracy pomiędzy różnymi zespołami pracującymi nad projektem.
Zaznaczenie wyników wywiadu terenowego na kopii mapy zasadniczej kolorem czerwonym jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w dziedzinie geodezji i kartografii. Czerwony kolor jest często używany do oznaczania istotnych informacji, takich jak granice, obszary objęte analizą, a także miejsca o szczególnym znaczeniu. W praktyce, używanie czerwonego koloru pozwala na szybkie i łatwe zidentyfikowanie obszarów, które były przedmiotem badania, co jest niezbędne podczas dalszych analiz oraz planowania. Na przykład, podczas analizy wyników wywiadu terenowego dotyczącego projektów budowlanych, czerwone oznaczenie wskazuje na miejsca, które wymagają szczególnej uwagi, co może być istotne dla inżynierów i planistów. Dzięki temu, efektywnie wspiera się proces podejmowania decyzji, minimalizując ryzyko błędów w interpretacji danych. Stosowanie jednolitych kolorów w dokumentacji geodezyjnej sprzyja również lepszemu zrozumieniu i współpracy pomiędzy różnymi zespołami pracującymi nad projektem.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
W jaki sposób oraz gdzie są przedstawiane rezultaty wywiadu terenowego?
A. Na kopii mapy zasadniczej, kolorem zielonym
B. Na szkicach polowych, ołówkiem
C. Na kopii mapy ewidencyjnej lub zasadniczej, kolorem czerwonym
D. Na szkicach polowych, kolorem czarnym i czerwonym
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wyniki wywiadu terenowego uwidaczniają się na kopii mapy ewidencyjnej lub zasadniczej, kolorem czerwonym, co jest zgodne z przyjętymi standardami w geodezji i kartografii. Tego rodzaju oznaczenia mają na celu jasne wskazanie obszarów, które zostały zbadane oraz wyników przeprowadzonych analiz. Użycie koloru czerwonego jest powszechnie stosowane w dokumentacji geodezyjnej, co pozwala na łatwe zidentyfikowanie obszarów o podwyższonej istotności lub wymagających szczegółowej analizy. Na przykład, w przypadku inwentaryzacji terenów pod zabudowę, takie oznaczenie może wskazywać na tereny wymagające dodatkowych badań środowiskowych. Praktyka ta nie tylko ułatwia pracę geodetom, ale także zwiększa przejrzystość dokumentacji dla innych zainteresowanych stron, takich jak inwestorzy czy organy administracji publicznej. Dodatkowo, takie podejście jest zgodne z normami ISO i zaleceniami krajowych instytucji zajmujących się geodezją.
Wyniki wywiadu terenowego uwidaczniają się na kopii mapy ewidencyjnej lub zasadniczej, kolorem czerwonym, co jest zgodne z przyjętymi standardami w geodezji i kartografii. Tego rodzaju oznaczenia mają na celu jasne wskazanie obszarów, które zostały zbadane oraz wyników przeprowadzonych analiz. Użycie koloru czerwonego jest powszechnie stosowane w dokumentacji geodezyjnej, co pozwala na łatwe zidentyfikowanie obszarów o podwyższonej istotności lub wymagających szczegółowej analizy. Na przykład, w przypadku inwentaryzacji terenów pod zabudowę, takie oznaczenie może wskazywać na tereny wymagające dodatkowych badań środowiskowych. Praktyka ta nie tylko ułatwia pracę geodetom, ale także zwiększa przejrzystość dokumentacji dla innych zainteresowanych stron, takich jak inwestorzy czy organy administracji publicznej. Dodatkowo, takie podejście jest zgodne z normami ISO i zaleceniami krajowych instytucji zajmujących się geodezją.
Pytanie 39
Który wzór powinien być użyty do obliczenia łącznej sumy kątów wewnętrznych w zamkniętym wielokącie?
A. [β] = Ap − Ak + n∙200g
B. [β] = (n+2)∙200g
C. [β] = Ak − Ap + n∙200g
D. [β] = (n−2)∙200g
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to wzór [β] = (n−2)∙200g, który służy do obliczania sumy kątów wewnętrznych w poligonie zamkniętym. Wzór ten opiera się na podstawowej zasadzie geometrii, zgodnie z którą suma kątów wewnętrznych w n-kącie (poligonie o n bokach) wynosi (n−2) razy 180 stopni. W praktyce, aby dostosować jednostki do typowego zapisu w geodezji, wprowadza się przelicznik 200g, co odpowiada 180 stopniom (200g = 180°). W związku z tym, dla trójkąta (n=3) suma kątów wynosi (3−2)∙200g = 200g, co jest zgodne z klasycznym wynikiem 180°. Dla czworokąta (n=4) mamy (4−2)∙200g = 400g, co odpowiada 360°. Taki sposób obliczeń jest powszechnie stosowany w inżynierii i architekturze, gdzie precyzyjne określenie kątów jest kluczowe do prawidłowego projektowania i realizacji budowli. Wiedza ta jest także istotna w kontekście standardów geodezyjnych oraz przy tworzeniu map i projektów przestrzennych.
Poprawna odpowiedź to wzór [β] = (n−2)∙200g, który służy do obliczania sumy kątów wewnętrznych w poligonie zamkniętym. Wzór ten opiera się na podstawowej zasadzie geometrii, zgodnie z którą suma kątów wewnętrznych w n-kącie (poligonie o n bokach) wynosi (n−2) razy 180 stopni. W praktyce, aby dostosować jednostki do typowego zapisu w geodezji, wprowadza się przelicznik 200g, co odpowiada 180 stopniom (200g = 180°). W związku z tym, dla trójkąta (n=3) suma kątów wynosi (3−2)∙200g = 200g, co jest zgodne z klasycznym wynikiem 180°. Dla czworokąta (n=4) mamy (4−2)∙200g = 400g, co odpowiada 360°. Taki sposób obliczeń jest powszechnie stosowany w inżynierii i architekturze, gdzie precyzyjne określenie kątów jest kluczowe do prawidłowego projektowania i realizacji budowli. Wiedza ta jest także istotna w kontekście standardów geodezyjnych oraz przy tworzeniu map i projektów przestrzennych.
Pytanie 40
Jakiego skrótu należy użyć na mapie zasadniczej w przypadku opisu drogi, która nie ma swojej nazwy?
A. dr.
B. ul.
C. al.
D. pl.
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Skrót "dr." oznacza "droga" i jest prawidłowo stosowany w kontekście opisywania dróg, które nie mają przypisanej nazwy. W polskiej terminologii kartograficznej skróty stosowane na mapach zasadniczych muszą być zgodne z określonymi standardami, aby zapewnić czytelność i zrozumiałość dla użytkowników. Na przykład, w przypadku dróg o charakterze lokalnym, które nie posiadają nazwy, zastosowanie skrótu "dr." jest powszechnie akceptowane. To podejście wspiera jednolitą komunikację w dokumentacji geodezyjnej oraz w planowaniu przestrzennym. W praktyce, na mapach miejskich czy wiejskich, skrót "dr." pozwala na szybkie identyfikowanie typów dróg, co jest istotne zarówno dla mieszkańców, jak i dla służb ratunkowych czy dostawczych. Warto dodać, że stosowanie odpowiednich skrótów przyczynia się do jednoznaczności i precyzji w interpretacji danych przestrzennych, co jest kluczowe w procesach decyzyjnych.
Skrót "dr." oznacza "droga" i jest prawidłowo stosowany w kontekście opisywania dróg, które nie mają przypisanej nazwy. W polskiej terminologii kartograficznej skróty stosowane na mapach zasadniczych muszą być zgodne z określonymi standardami, aby zapewnić czytelność i zrozumiałość dla użytkowników. Na przykład, w przypadku dróg o charakterze lokalnym, które nie posiadają nazwy, zastosowanie skrótu "dr." jest powszechnie akceptowane. To podejście wspiera jednolitą komunikację w dokumentacji geodezyjnej oraz w planowaniu przestrzennym. W praktyce, na mapach miejskich czy wiejskich, skrót "dr." pozwala na szybkie identyfikowanie typów dróg, co jest istotne zarówno dla mieszkańców, jak i dla służb ratunkowych czy dostawczych. Warto dodać, że stosowanie odpowiednich skrótów przyczynia się do jednoznaczności i precyzji w interpretacji danych przestrzennych, co jest kluczowe w procesach decyzyjnych.