Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 12:32
Data zakończenia: 3 maja 2025 12:40

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Sierść strzyże się najczęściej u koni, które są wykorzystywane

A. wyścigowo

B. rekreacyjnie

C. pociągowo

D. roboczo

Strzyżenie sierści u koni wyścigowych ma na celu poprawę ich wydajności i komfortu. W przypadku koni użytkowanych w wyścigach, odpowiednia pielęgnacja sierści jest kluczowa dla zapewnienia optymalnej temperatury ciała, a także dla ich estetyki. Krótsza sierść ułatwia także dokładne monitorowanie stanu zdrowia konia, co jest istotne w kontekście osiąganych wyników. W praktyce, wielu właścicieli koni wyścigowych decyduje się na strzyżenie w okresie letnim, aby zredukować ryzyko przegrzania podczas intensywnych treningów. Dodatkowo, strzyżenie umożliwia lepszą wentylację skóry, co jest ważne podczas zawodów. Ponadto, wprowadzenie właściwych standardów pielęgnacji sierści, takich jak użycie odpowiednich narzędzi strzyżarskich, jest zgodne z praktykami branżowymi. Właściwe techniki strzyżenia mogą także wpłynąć na obniżenie ryzyka rozwoju chorób skórnych, co jest szczególnie istotne w przypadku koni wyścigowych, które są narażone na różnorodne stresory. Stąd wynika, że strzyżenie sierści jest integralnym elementem kompleksowego podejścia do dbania o zdrowie koni wyścigowych.

Pytanie 2

Czym jest mizdrowanie skóry?

A. oczyszczaniem skóry z pozostałości tłuszczu i innych zanieczyszczeń przy pomocy trocin.

B. kształtowaniem skóry na specjalnym narzędziu.

C. pozbywaniem się z powierzchni skóry resztek tkanki łącznej, mięsnej oraz tłuszczowej.

D. zachowaniem skóry przy użyciu chemikaliów.

Mizdrowanie skóry, definiowane jako proces usunięcia resztek tkanki łącznej, mięsnej i tłuszczu, jest kluczowym etapem w obróbce skóry, szczególnie w przemyśle garbarskim. Umożliwia ono uzyskanie materiału o wysokiej jakości, który może być następnie poddany dalszym procesom, takim jak garbowanie i wykańczanie. W praktyce, mizdrowanie polega na ręcznym lub mechanicznym usuwaniu zanieczyszczeń z powierzchni skóry, co pozwala na uzyskanie czystego i jednolitego surowca. Właściwe przeprowadzenie tego etapu jest niezbędne dla zachowania trwałości i estetyki końcowego produktu, ponieważ pozostałości organiczne mogą prowadzić do degradacji materiału. Dobrze przeprowadzone mizdrowanie przyczynia się do lepszej przyswajalności środków chemicznych używanych w kolejnych etapach obróbki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Na przykład, w procesie garbowania, czysta skóra reaguje lepiej na środki chemiczne, co wpływa na jakość finalnego wyrobu. Wiedza na temat mizdrowania skóry jest nieoceniona dla specjalistów zajmujących się obróbką skóry, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie całym procesem produkcyjnym.

Pytanie 3

Co zaliczamy do produktów wytwarzanych przez pszczoły?

A. pierzga

B. kumys

C. bundz

D. smuszka

Pierzga jest produktem pszczelarskim, który powstaje z pyłku kwiatowego zbieranego przez pszczoły oraz enzymów i substancji odżywczych, które pszczoły dodają podczas przetwarzania. Jest niezwykle cennym źródłem białka, witamin, minerałów oraz kwasów tłuszczowych. W pszczelarstwie pełni kluczową rolę jako pokarm dla młodych pszczół, co wpływa na ich rozwój i zdrowie całej kolonii. Pierzga jest używana także w medycynie naturalnej i suplementach diety ze względu na swoje właściwości wzmacniające odporność, regeneracyjne oraz wspomagające pracę układu pokarmowego. Warto również podkreślić, że zgodnie z normami jakości dla produktów pszczelarskich, pierzga powinna być starannie przetwarzana i przechowywana, aby zachować swoje wartości odżywcze, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży pszczelarskiej.

Pytanie 4

Najlepszymi kozami do pozyskiwania mleka są osobniki rasy

A. saaneńskiej

B. burskiej

C. angorskiej

D. anglonubijskiej

Kozy rasy saaneńskiej są uznawane za jedne z najlepszych producentów mleka na świecie. Charakteryzują się one wysoką wydajnością mleczną, osiągając średnio od 800 do 1000 litrów mleka rocznie od jednej kozy. Mleko tych zwierząt ma doskonałe właściwości odżywcze i jest cenione za wysoką zawartość tłuszczu oraz białka. W hodowli komercyjnej, saaneńskie kozy często stosowane są w produkcji serów i innych przetworów mlecznych, gdzie ich mleko stanowi doskonałą bazę. Dodatkowo, saaneńskie kozy są znane ze swojego spokojnego temperamentu, co ułatwia pracę z nimi w gospodarstwie. Warto również podkreślić, że dobre praktyki w hodowli kozy tej rasy obejmują zapewnienie odpowiednich warunków życia, takich jak odpowiednia dieta, dostęp do świeżej wody oraz przestrzeni do poruszania się, co dodatkowo wpływa na jakość oraz ilość produkowanego mleka.

Pytanie 5

Schemat genetycznego ulepszania populacji zwierząt to

A. postęp w hodowli

B. program hodowlany

C. ulepszanie genetyczne

D. selekcja

Zrozumienie podstaw genetyki w kontekście hodowli zwierząt jest kluczowe dla skutecznego doskonalenia populacji. Wybór opcji takich jak postęp hodowlany, doskonalenie genetyczne czy selekcja może prowadzić do mylnych wniosków. Postęp hodowlany jest terminem ogólnym odnoszącym się do wszelkich działań mających na celu poprawę cech zwierząt, ale nie wskazuje na konkretny, systematyczny proces, jakim jest program hodowlany. Z kolei doskonalenie genetyczne to koncepcja, która nie uwzględnia specyfiki działania, jakie podejmowane są w ramach formalnych programów hodowlanych. Selekcja skupia się głównie na wyborze najlepszych osobników do dalszego rozmnażania, ale sama w sobie nie definiuje całościowego podejścia do hodowli. Przyjęcie tych terminów jako synonimów programu hodowlanego może prowadzić do nieporozumień, ponieważ nie oddają one złożoności i struktury procesu, jakim jest program hodowlany. W praktyce skuteczny program hodowlany łączy te elementy w spójną całość, mając na celu nie tylko wybór najlepszych osobników, ale także ich odpowiednie krzyżowanie oraz monitorowanie efektów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Ignorowanie tej struktury może skutkować nieefektywnymi lub wręcz szkodliwymi decyzjami hodowlanymi, które nie przyniosą oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 6

Pierwsza pomoc, jaką rolnik powinien udzielić psu po użądleniu przez pszczołę, polega na wyjęciu żądła

A. i przygotowaniu ciepłego okładu z octu lub kwasku cytrynowego

B. i nałożeniu zimnego okładu

C. i nalaniu na miejsce użądlenia strumienia ciepłej wody

D. i delikatnym wymasowaniu obszaru użądlenia

Podejście polegające na rozmasowaniu miejsca użądlenia jest niewłaściwe, ponieważ masaż może prowadzić do dalszego uwalniania toksycznych substancji, które zostały wprowadzone do organizmu przez żądło. Działanie to może spotęgować ból oraz opuchliznę, co jest sprzeczne z zasadami pierwszej pomocy. Zastosowanie ciepłego okładu z octu lub kwasku cytrynowego nie jest rekomendowane, gdyż ciepło zwiększa przepływ krwi do obszaru użądlenia, co może pogorszyć stan zapalny i prowadzić do większego dyskomfortu. Ponadto, kwas zawarty w tych substancjach może podrażnić skórę już uszkodzoną użądleniem. Polanie miejsca użądlenia strumieniem ciepłej wody również nie jest odpowiednią metodą. Ciepła woda może przyczynić się do rozprzestrzenienia się toksyn i spowodować nasilenie objawów. Prawidłowe podejście do pierwszej pomocy w przypadku użądlenia przez pszczołę opiera się na zasadzie minimalizacji reakcji organizmu na toksyny, a nie na ich dalszym wprowadzaniu do organizmu. Stosowanie zimnych okładów jest skuteczną metodą, która pomaga w łagodzeniu obrzęku i bólu, co jest kluczowe w pierwszej pomocy.

Pytanie 7

Jakim narządem nieparzystym charakteryzują się przeważnie ptaki?

A. jajnik

B. nasieniowód

C. nerka

D. jądro

Odpowiedź "jajnik" jest poprawna, ponieważ u większości ptaków samice mają tylko jeden jajniki, co czyni go narządem nieparzystym. Jajniki są odpowiedzialne za produkcję komórek jajowych oraz hormonów płciowych, co jest kluczowe dla reprodukcji. W odróżnieniu od wielu innych kręgowców, ptaki wykazują adaptacje, które pozwalają im na redukcję masy ciała, co jest istotne dla ich zdolności do lotu. Na przykład, samice ptaków mogą produkować jednocześnie wiele jaj, co zwiększa ich szanse na reprodukcję. Jajniki ptaków mogą różnić się pod względem wielkości i funkcji w zależności od gatunku, a ich rozwój jest ściśle regulowany przez cykle hormonalne. Zrozumienie budowy i funkcji jajników u ptaków jest nie tylko kluczowe dla biologii ewolucyjnej, ale ma także praktyczne zastosowanie w hodowli ptaków i ochronie gatunków, gdzie rozmnażanie odgrywa kluczową rolę.

Pytanie 8

Jakie ma znaczenie witamina K w organizmach zwierzęcych?

A. krzepliwość krwi

B. płodność

C. wzrok

D. mineralizację kości

Witamina K jest bardzo ważna, jeśli chodzi o krzepliwość krwi. Bez niej organizm może mieć spore problemy, bo nie będzie mógł prawidłowo aktywować odpowiednich białek, które są niezbędne do krzepnięcia. Mówiąc prościej, jeśli nie ma wystarczającej ilości witaminy K, ryzyko krwawień wzrasta, a rany goją się wolniej. W medycynie weterynaryjnej na przykład, podawanie witaminy K jest kluczowe przy zatruciach rodentycydami, które potrafią zaburzać ten cykl. Oprócz tego, niektóre badania sugerują, że witamina K może mieć pozytywny wpływ na zdrowie kości, ale jej główna rola to właśnie wsparcie w krzepliwości. Dlatego ważne, aby zwierzęta miały w diecie źródła witaminy K, takie jak zielone warzywa liściaste czy dodatkowe suplementy. Niedobory mogą prowadzić do groźnych problemów zdrowotnych.

Pytanie 9

Przy jakiej części żołądka wielokomorowego bydła zlokalizowane są worek osierdziowy oraz serce?

A. Żwacza

B. Trawieńca

C. Czepca

D. Ksiąg

Czepiec jest jednym z komór żołądka u bydła i znajduje się najbliżej serca oraz worka osierdziowego. W anatomii bydła, czepiec odgrywa ważną rolę w procesie trawienia, ponieważ działa jako miejsce, gdzie następuje wstępne przetwarzanie pokarmu, a także pełni funkcje filtracyjne, oddzielając niepożądane cząstki. W praktyce weterynaryjnej i hodowlanej, znajomość położenia czepca ma kluczowe znaczenie w kontekście diagnozowania problemów zdrowotnych, takich jak wzdęcia czy zaburzenia trawienia. Wykorzystanie ultrasonografii do oceny stanu czepca w kontekście schorzeń sercowo-naczyniowych może być niezwykle pomocne, zwłaszcza w przypadku podejrzenia zapalenia osierdzia, które może wpływać na funkcję żołądka. Dobre praktyki w hodowli bydła obejmują regularne kontrole stanu zdrowia zwierząt, co powinno obejmować ocenę anatomicznego układu narządów, w tym relacji między czepcem a sercem, co pozwala na wczesne wykrywanie nieprawidłowości.

Pytanie 10

Trzy ostatnie cyfry na kolczyku dla świń wskazują numer

A. duplikatu kolczyka

B. indywidualnego zwierzęcia

C. serii kolczyków

D. siedziby stada

Odpowiedź 'siedziby stada' jest prawidłowa, ponieważ trzy ostatnie cyfry na kolczyku świń są przypisane do konkretnego siedziby stada, w którym zwierzęta są hodowane. Taki system oznaczania zwierząt jest zgodny z przepisami dotyczącymi identyfikacji zwierząt, które mają na celu zapewnienie ich ścisłej kontroli oraz monitorowania ich pochodzenia. Dzięki temu hodowcy mogą śledzić pochodzenie i historię zdrowotną swoich zwierząt, co jest kluczowe dla utrzymania standardów bioasekuracji oraz przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się chorób. Praktycznym przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, gdy w przypadku wybuchu choroby zakaźnej w jednym ze stad, władze weterynaryjne mogą szybko zidentyfikować i odizolować zwierzęta z danego siedziby stada, minimalizując ryzyko rozprzestrzenienia się choroby. Ponadto, identyfikacja zwierząt poprzez kolczyki wspiera także transparentność rynku, umożliwiając konsumentom śledzenie źródła pochodzenia produktów mięsnych, co jest coraz bardziej doceniane w kontekście zdrowego stylu życia oraz etycznych aspektów konsumpcji.

Pytanie 11

Która z poniższych struktur anatomicznych nie wchodzi w skład jelita cienkiego?

A. Jelito biodrowe

B. Jelito czcze

C. Jelito ślepe

D. Dwunastnica

Jelito ślepe, znane również jako cecum, jest częścią jelita grubego, a nie jelita cienkiego. Jelito cienkie składa się z trzech głównych segmentów: dwunastnicy, jelita czczego oraz jelita biodrowego. Dwunastnica jest pierwszą częścią jelita cienkiego, gdzie następuje enzymatyczne trawienie pokarmu, a jelito czcze i biodrowe są odpowiedzialne za dalsze wchłanianie składników odżywczych. Zrozumienie podziału jelit jest kluczowe nie tylko w anatomii, ale także w medycynie klinicznej, gastroenterologii oraz w diagnostyce chorób jelit. Wiedza ta jest użyteczna przy interpretacji wyników badań diagnostycznych oraz w planowaniu procedur chirurgicznych, gdzie precyzyjne rozróżnienie między strukturami anatomicznymi ma kluczowe znaczenie. Na przykład, w przypadku chorób takich jak zespół jelita drażliwego czy choroba Leśniowskiego-Crohna, znajomość granic między jelitem cienkim a grubym jest niezbędna do postawienia trafnej diagnozy i skutecznego leczenia.

Pytanie 12

Kości w obrębie nadgarstka to kości

A. długie łukowate

B. krótkie

C. długie

D. płaskie

Kości nadgarstka, znane również jako kości carpale, klasyfikowane są jako kości krótkie. Jest to grupa ośmiu kości, które są zorganizowane w dwie grupy po cztery kości. Ich krótka forma i bliskość do siebie umożliwiają dużą ruchomość w nadgarstku, co jest niezbędne do wykonywania precyzyjnych ruchów rąk, takich jak chwytanie czy pisanie. Kości te odgrywają kluczową rolę w stabilizacji oraz umożliwiają złożone ruchy, co jest istotne w kontekście biomechaniki ręki. W praktycznych zastosowaniach, zrozumienie struktury i funkcji kości nadgarstka jest kluczowe dla specjalistów z zakresu rehabilitacji oraz ortopedii, ponieważ kontuzje w tej okolicy są powszechne. W kontekście medycznym, identyfikacja urazów związanych z kośćmi krótkimi nadgarstka, takimi jak złamania czy zwichnięcia, ma istotne znaczenie w procesie diagnozy oraz leczenia, co podkreśla znaczenie ich właściwej klasyfikacji.

Pytanie 13

Aby uzyskać witaminę Bi2, konieczny jest

A. magnez

B. kobalt

C. sód

D. jod

Kobalt jest niezbędnym pierwiastkiem w procesie produkcji witaminy B12, która odgrywa kluczową rolę w metabolizmie komórkowym oraz w produkcji czerwonych krwinek. Witamina B12, znana również jako kobalamina, jest związkem, w którego strukturze chemicznej znajduje się atom kobaltu. Niedobór tej witaminy może prowadzić do poważnych schorzeń, takich jak anemia megaloblastyczna oraz uszkodzenia nerwów. W praktyce, osoby z niedoborem witaminy B12 mogą doświadczać objawów takich jak zmęczenie, osłabienie, a także problemy neurologiczne. Właściwe źródła kobaltu to nie tylko suplementy diety, ale także żywność, jak mięso, ryby, jaja oraz produkty mleczne. Zgodnie z zaleceniami ekspertów ds. żywienia, ważne jest, aby osoby na diecie wegańskiej lub wegetariańskiej szczególnie dbały o dostarczanie odpowiednich ilości witaminy B12, co może wymagać stosowania fortifikowanych produktów lub suplementów diety.

Pytanie 14

Właściciel bydła, owiec oraz kóz jest zobowiązany do zgłoszenia w biurze powiatowym ARiMR każdej zmiany lokalizacji zwierząt w ciągu

A. 30 dni od daty wystąpienia zdarzenia

B. 180 dni od daty wystąpienia zdarzenia

C. 7 dni od daty wystąpienia zdarzenia

D. 21 dni od daty wystąpienia zdarzenia

Odpowiedzi sugerujące dłuższe terminy, takie jak 180 dni, 21 dni czy 30 dni, nie są zgodne z aktualnymi przepisami prawa dotyczącego zgłaszania zmian w miejscach pobytu zwierząt. Wydłużanie okresu zgłoszenia takich zmian może prowadzić do wielu problemów, w tym trudności w monitorowaniu zdrowia i dobrostanu zwierząt. Przykładowo, w przypadku chorób zakaźnych, opóźnienie w zgłoszeniu zmiany miejsca pobytu zwierząt znacznie utrudnia działania inspekcji weterynaryjnej, co może skutkować rozprzestrzenieniem się choroby. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnej interpretacji przepisów lub braku znajomości aktualnych regulacji. Ważne jest, aby pamiętać, że przepisy dotyczące hodowli i zarządzania zwierzętami są wprowadzane w celu ochrony zarówno zwierząt, jak i ludzi. Ignorowanie tych przepisów w praktyce prowadzi do poważnych konsekwencji, takich jak kary finansowe czy ograniczenia w działalności rolniczej. Dostosowanie się do wymagań prawnych, w tym terminowego zgłaszania zmian, jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania gospodarstw rolnych oraz dla zapewnienia zdrowia publicznego.

Pytanie 15

Kury rasy, które są typem użytkowym nieśnym, to

A. leghorn

B. dominant white cornish

C. zielononóżka kuropatwiana

D. sussex

Odpowiedzi takie jak zielononóżka kuropatwiana oraz sussex, choć również popularne, nie są klasyfikowane jako rasy nieśne. Zielononóżka kuropatwiana to rasa, która jest bardziej znana z produkcji mięsa, a jej wydajność w produkcji jaj jest znacznie niższa w porównaniu do leghorn. Podobnie, sussex, mimo że może znosić jaja, jest rasą, która łączy cechy mięsne i nieśne, co czyni ją mniej efektywną w kontekście produkcji jaj w porównaniu do czystej linii leghorn. Dominant white cornish to z kolei rasa typowo mięsna, a jej genotyp i fenotyp są przystosowane do produkcji mięsa, co całkowicie wyklucza ją z grupy ras nieśnych. Przy podejmowaniu decyzji o doborze rasy kur do hodowli, kluczowe jest zrozumienie, jakie są cele produkcyjne. Wybór niewłaściwej rasy, takiej jak te wymienione, może prowadzić do obniżonej wydajności, problemów ze zdrowiem ptaków oraz nieoptymalnej jakości produktów. W praktyce, hodowcy powinni kierować się zarówno przeszłymi doświadczeniami, jak i aktualnymi badaniami dotyczącymi wydajności ras, aby podejmować świadome decyzje hodowlane.

Pytanie 16

Jakie urządzenie służy do pomiaru prędkości przepływu powietrza w pomieszczeniu inwentarskim?

A. higrometr

B. termometr

C. anemometr

D. wakuometr

Anemometr jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru prędkości powietrza, a jego zastosowanie w pomieszczeniach inwentarskich jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych warunków hodowlanych. Właściwy przepływ powietrza ma bezpośredni wpływ na zdrowie zwierząt, ich komfort oraz wydajność produkcyjną. Stosowanie anemometrów pozwala na monitorowanie i dostosowywanie warunków mikroklimatycznych w obiektach takich jak obory czy kurniki. Na przykład, w przypadku zbyt niskiej prędkości powietrza, może dojść do akumulacji amoniaku, co negatywnie wpływa na układ oddechowy zwierząt. W praktyce, anemometry mogą być używane do oceny efektywności systemów wentylacyjnych, co jest zgodne z normami dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Warto również zauważyć, że dostępne są różne typy anemometrów, takie jak anemometry wirnikowe czy cieplne, które mogą być używane w zależności od specyficznych potrzeb pomiarowych oraz warunków panujących w pomieszczeniu inwentarskim.

Pytanie 17

Żel inseminacyjny stosowany jest w celu

A. nadania rękawicom gładkości

B. poprawy żywotności spermatozoidów

C. wydłużenia cyklu rujowego

D. zwiększenia efektywności krycia

Żel inseminacyjny jest preparatem, którego głównym celem jest nadanie rękawicom stosowanym w procesie inseminacji odpowiedniej śliskości. Dzięki temu, podczas procedury, możliwe jest precyzyjne i komfortowe wprowadzenie narzędzi do układu rozrodczego samicy, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka urazów tkanek oraz zapewnienia lepszego prowadzenia inseminacji. W praktyce, stosowanie żelu zwiększa skuteczność zabiegów inseminacyjnych poprzez poprawę przyczepności oraz zwiększenie mobilności plemników, co jest niezbędne w procesie zapłodnienia. Warto zauważyć, że wybór odpowiedniego żelu powinien opierać się na normach jakościowych, takich jak odpowiednia pH, osmolalność oraz brak szkodliwych substancji chemicznych, które mogłyby negatywnie wpływać na plemniki. Przykładowo, w hodowli bydła mlecznego, zastosowanie żelu o właściwej konsystencji może znacząco zwiększyć efektywność krycia, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne. W związku z tym, stosowanie odpowiednich żeli inseminacyjnych jest nie tylko kwestią komfortu, ale przede wszystkim efektywności zabiegów rozrodczych.

Pytanie 18

Część przełyku, która jest poszerzona i służy do zbierania, rozmiękczania oraz transportu pokarmu, znajduje się

A. u owiec

B. u świń

C. u królików

D. u gęsi

Odpowiedź 'u gęsi' jest poprawna, ponieważ gęsi posiadają rozwiniętą część przełyku znaną jako żołądek przedżołądkowy, której zadaniem jest gromadzenie pokarmu. Ta struktura nie tylko umożliwia rozmiękczanie pokarmu, ale także przechowuje go przed dalszym trawieniem, co jest szczególnie istotne w przypadku pokarmów o większej twardości, takich jak ziarna czy trawa. Dzięki tej adaptacji, gęsi mogą efektywnie korzystać z zasobów pokarmowych dostępnych w ich naturalnym środowisku. Przykład praktyczny można zaobserwować podczas sezonu wegetacyjnego, kiedy gęsi zbierają się w miejscach bogatych w zioła i nasiona, skąd przechowują pokarm w swojej przełyku, co pozwala im na długotrwałe trawienie i lepsze wykorzystanie składników odżywczych. Taka budowa anatomiczna jest zgodna z zasadami etologii oraz biochemii żywienia zwierząt, które potwierdzają, że różne gatunki mają różnorodne adaptacje do sposobu odżywiania, co jest kluczowe dla ich przetrwania i rozwoju.

Pytanie 19

Błoną surowiczą, która otacza jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz większość znajdujących się w nich narządów, jest

A. osierdzie

B. opłucna

C. otrzewna

D. przepona

Otrzewna jest błoną surowiczą, która wyściela jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz otacza większość narządów w tych jamach. Jest kluczowym elementem w anatomii człowieka, pełniącym funkcje ochronne i wspierające. Otrzewna dzieli się na dwie części: otrzewną parietalną, która pokrywa wnętrze jamy brzusznej oraz otrzewną visceralną, która oplata narządy wewnętrzne, takie jak żołądek, jelita, wątroba czy nerki. Ta struktura nie tylko stanowi barierę mechaniczną, ale również odgrywa rolę w regulacji procesów metabolicznych, transportując substancje odżywcze i odpady. W praktyce medycznej, znajomość otrzewnej jest istotna w kontekście operacji brzusznych, diagnostyki chorób jamy brzusznej, a także w przypadku zapaleń otrzewnej, które mogą wystąpić w wyniku urazów czy infekcji. W kontekście dobrej praktyki chirurgicznej, zrozumienie anatomii otrzewnej pomaga w podejmowaniu odpowiednich decyzji klinicznych oraz minimalizowaniu ryzyka powikłań. Dlatego też, prawidłowa identyfikacja otrzewnej jako błony surowiczej w jamie brzusznej i miednicznej jest kluczowa dla zrozumienia nie tylko anatomii, ale także patofizjologii różnych stanów chorobowych.

Pytanie 20

Zwierzęta wymagają najwyższego poziomu oświetlenia w pomieszczeniach

A. chorujące

B. rozrodcze

C. opasane

D. rosnące

Odpowiedź "rosnące" to strzał w dziesiątkę! Zwierzęta w fazie wzrostu naprawdę potrzebują sporo światła, żeby prawidłowo się rozwijać. Dobre oświetlenie pomaga im w procesach metabolicznych i podkręca apetyt, co jest mega ważne dla ich zdrowia i wzrostu. Na przykład w hodowli drobiu są konkretne normy dotyczące natężenia światła, które mają na celu zapewnienie młodym ptakom jak najlepszych warunków, by rosły zdrowo i wydajnie. Zresztą, jak się spojrzy na rośliny, to też młode siewki muszą mieć odpowiednie światło, żeby efektywnie fotosyntezować. Także, zapewnienie dobrego oświetlenia dla rosnących zwierząt to klucz do ich zdrowia i dobrych wyników w hodowli.

Pytanie 21

Podczas udzielania pierwszej pomocy krowie, która wykazuje objawy wzdęcia żwacza, co należy zrobić?

A. ustawić ją zadem wyżej

B. ustawić ją przodem wyżej

C. położyć na lewym boku

D. położyć na prawym boku

Ustawienie krowy przodem wyżej w przypadku wzdęcia żwacza jest kluczowe dla poprawy jej stanu zdrowia. Wzdęcie żwacza, znane również jako gazy żwaczowe, może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym do śmierci zwierzęcia, jeśli nie zostanie szybko rozwiązane. W przypadku wzdęcia, gaz gromadzi się w żwaczu, co powoduje ucisk na inne narządy wewnętrzne. Ułożenie krowy w takiej pozycji, aby jej przód był wyżej, pomaga w ułatwieniu odpływu gazów i płynów, a także pozwala na lepsze krążenie krwi, co jest istotne dla szybkiego powrotu do zdrowia. W praktyce, lekarze weterynarii często zalecają takie ustawienie, aby zminimalizować dyskomfort zwierzęcia i poprawić jego ogólny stan. Dodatkowo, przy pierwszej pomocy w przypadku wzdęcia, istotne jest również monitorowanie stanu krowy i ocena ewentualnej potrzeby dalszych interwencji, takich jak podanie leków przeciwbólowych czy wprowadzenie sondy żołądkowej.

Pytanie 22

Najwyższy poziom wydobycia amoniaku do atmosfery występuje w intensywnym chowie

A. bydła

B. królików

C. świń

D. owiec

Emisja amoniaku z wielkotowarowego chowu świń jest największa ze względu na intensywne procesy hodowlane oraz dużą ilość odpadów organicznych, które generują te zwierzęta. W przypadku świń, ich dieta i sposób utrzymania prowadzą do wysokiej produkcji azotu, który w postaci amoniaku uwalniany jest do atmosfery. W branży hodowlanej standardy zarządzania odpadami zalecają wprowadzenie systemów obiegu zamkniętego, które mogą zmniejszyć emisję amoniaku poprzez odpowiednie przetwarzanie odpadów. Na przykład, stosowanie technologii biogazowych pozwala na fermentację odpadów i wykorzystanie powstałego biogazu jako odnawialnego źródła energii, co jednocześnie zmniejsza emisje. Dobrą praktyką jest również wdrażanie systemów wentylacyjnych w obiektach hodowlanych, które zmniejszają stężenie amoniaku w powietrzu, co jest korzystne zarówno dla zwierząt, jak i dla środowiska. Warto również zwrócić uwagę na programy edukacyjne dla hodowców, które promują zrównoważone praktyki chowe, aby ograniczyć negatywny wpływ na jakość powietrza.

Pytanie 23

Stosowanie w sztucznym unasiennianiu buhajów lub ich nasienia, pochodzącego z kraju spoza Unii Europejskiej, wymaga uzyskania zgody

A. powiatowego weterynarza

B. ministra odpowiedzialnego za rolnictwo

C. głównego weterynarza

D. ministra ochrony zdrowia

Odpowiedź ministra właściwego do spraw rolnictwa jest prawidłowa, ponieważ w Polsce to właśnie ten minister odpowiada za regulacje związane z hodowlą zwierząt gospodarskich oraz ich rozmnażaniem. Zgodnie z przepisami prawa, w przypadku wykorzystywania nasienia buhajów pochodzących z krajów trzecich (czyli spoza Unii Europejskiej), należy uzyskać zgodę odpowiednich organów w celu zapewnienia, że nasienie spełnia wymogi zdrowotne i jakościowe. Przykładem zastosowania tych zasad może być import nasienia buhajów z krajów takich jak USA czy Nowa Zelandia, gdzie przed przystąpieniem do jego użycia w hodowli, hodowca musi dostarczyć odpowiednią dokumentację oraz spełnić określone normy weterynaryjne. Dobre praktyki w tej dziedzinie uwzględniają również przeprowadzanie badań zdrowotnych zarówno nasienia, jak i samych zwierząt, co stanowi kluczowy element w uprzedzaniu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. Zgoda ministra właściwego do spraw rolnictwa jest zatem nie tylko wymogiem formalnym, ale również praktycznym krokiem w kierunku zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego w hodowli zwierząt.

Pytanie 24

Gdzie występuje żołądek wielokomorowy?

A. u świni

B. u psa

C. u owcy

D. u konia

Żołądek owcy ma ciekawą budowę, jest wielokomorowy i w sumie to musiało być sporo pracy, żeby tak się rozwinęło. Owce mają cztery komory: żwacz, czepiec, księgę i trawieniec. Dzięki temu mogą dobrze trawić celulozę, co jest super ważne, bo przecież jedzą głównie rośliny. Kiedy owca przeżuwa, to zmienia pokarm i przez to lepiej fermentuje w żwaczu. Tam bakterie rozkładają te trudne do strawienia włókna. To wszystko sprawia, że owce są w lepszej kondycji i zdrowieją, bo bardziej wykorzystują składniki odżywcze. Dla hodowców to też bardzo ważne, bo wiedząc, jak działa ten żołądek, mogą dobrać odpowiednie pasze i suplementy, co się przekłada na lepsze wyniki w hodowli.

Pytanie 25

Oryginalne zaświadczenie potwierdzające wykonanie zabiegu sztucznego unasienniania krowy, która jest oceniana pod względem wydajności mlecznej, znajduje się

A. u podmiotu dostarczającego nasienie

B. w Związku Hodowców i Producentów mleka

C. u posiadacza zwierzęcia

D. u podmiotu realizującego zabieg

Oryginał zaświadczenia wykonania zabiegu sztucznego unasienniania krowy powinien znajdować się u posiadacza zwierzęcia, co jest zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi hodowli bydła i sztucznego unasienniania. Takie zaświadczenie dokumentuje przeprowadzony zabieg oraz jego wyniki, co jest kluczowe dla dalszej oceny użytkowości mlecznej krowy. Posiadacz zwierzęcia jest odpowiedzialny za prowadzenie dokumentacji dotyczącej zdrowia i reprodukcji zwierząt, co jest istotne zarówno z perspektywy zarządzania stadem, jak i w przypadku ewentualnych kontroli weterynaryjnych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na zapewnieniu, że wszelkie dokumenty są dostępne w przypadku audytów lub inspekcji, co może wpływać na ocenę stanu zdrowia stada oraz jego wydajności. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe przechowywanie takich dokumentów jest elementem dobrej praktyki hodowlanej, która pomaga uniknąć ewentualnych problemów związanych z niewłaściwym zarządzaniem informacjami.

Pytanie 26

Dwunastnica znajduje się pomiędzy

A. jelitem ślepym a okrężnicą

B. jelitem biodrowym a jelitem ślepym

C. żołądkiem a jelitem cienkim

D. jelitem czczym a jelitem biodrowym

Dwunastnica, znana również jako duodenum, jest początkiem jelita cienkiego i znajduje się bezpośrednio po żołądku. Jej główną rolą jest kontynuacja procesu trawienia, który rozpoczyna się w żołądku, oraz wchłanianie substancji odżywczych. W dwunastnicy następuje mieszanie treści pokarmowej z sokami trzustkowymi, żółcią i sokiem jelitowym, co umożliwia dalsze trawienie. Zrozumienie lokalizacji dwunastnicy jest istotne nie tylko w kontekście anatomii, ale także w diagnostyce chorób układu pokarmowego, takich jak wrzody, zapalenie trzustki czy nowotwory. W praktyce klinicznej, znajomość tej lokalizacji pozwala na precyzyjniejsze wykonywanie procedur endoskopowych oraz biopsji. Ponadto, wiedza na temat funkcji dwunastnicy jest kluczowa w kontekście dietetyki, gdzie odpowiednie dostosowanie diety może wspierać zdrowie układu pokarmowego oraz poprawiać wchłanianie składników odżywczych.

Pytanie 27

Po stracie swojego zwierzęcia rolnik zobowiązany jest do przechowywania jego danych w rejestrze bydła lub świń przez czas

A. 3 lat

B. 4 lat

C. 2 lat

D. 1 roku

Odpowiedź, że rolnik ma obowiązek przechowywać dane o utraconym zwierzęciu przez 3 lata, jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa dotyczącymi prowadzenia rejestru bydła oraz świń. Utrzymanie takiej dokumentacji jest kluczowe z perspektywy bioasekuracji, identyfikowalności zwierząt oraz monitorowania chorób zakaźnych. Przechowywanie danych przez okres 3 lat umożliwia odpowiednim służbom weterynaryjnym oraz instytucjom zajmującym się zdrowiem publicznym analizę i identyfikację potencjalnych ognisk chorób. Przykładowo, w przypadku wystąpienia epidemii, dostępność pełnych informacji na temat historii zwierząt w danym gospodarstwie pozwala na szybsze podjęcie działań prewencyjnych oraz ograniczenie rozprzestrzeniania się choroby. Ponadto, zgodnie z najlepszymi praktykami w zarządzaniu gospodarstwami, prawidłowe prowadzenie dokumentacji nie tylko spełnia wymogi prawne, ale także zwiększa efektywność zarządzania stadem oraz pozwala na lepszą kontrolę nad zdrowiem i dobrostanem zwierząt.

Pytanie 28

Zwierzęta, które zostały niedawno nabyte, powinny przejść kwarantannę przed dołączeniem do grupy, aby

A. oczyścić je po podróży.

B. dostosować się do nowego otoczenia.

C. ocenić ich wygląd.

D. potwierdzić, czy są zdrowe.

Kwarantanna nowo zakupionych zwierząt jest kluczowym procesem, który ma na celu zapewnienie, że nie wprowadzają one chorób do istniejącego stada. W trakcie kwarantanny zwierzęta są monitorowane pod kątem objawów chorobowych, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych infekcji, które mogłyby być niebezpieczne dla innych osobników. Przykłady zastosowania tej praktyki można znaleźć w hodowli bydła, gdzie wprowadzenie nowego zwierzęcia do stada bez wcześniejszej kwarantanny mogłoby doprowadzić do rozprzestrzenienia się chorób takich jak bruceloza czy wirusowe zapalenie wątroby. Zgodnie z wytycznymi National Animal Health Monitoring System (NAHMS) oraz standardami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), kwarantanna powinna trwać co najmniej 30 dni, w zależności od rodzaju zwierzęcia i znanych chorób w regionie. To podejście nie tylko chroni zdrowie stada, ale także wspomaga długoterminową wydajność i rentowność hodowli.

Pytanie 29

Jakie urządzenie wykorzystuje się do mierzenia poziomu wilgotności w pomieszczeniach inwentarskich?

A. wakuometr

B. barometr

C. anemometr

D. higrometr

Barometr, wakuometr i anemometr to urządzenia, które służą do pomiaru różnych parametrów atmosferycznych, ale nie są przeznaczone do pomiaru wilgotności powietrza. Barometr mierzy ciśnienie atmosferyczne, co jest istotne w prognozowaniu pogody, ale nie dostarcza informacji o wilgotności. Wakuometr jest narzędziem wykorzystywanym do pomiaru ciśnienia w układach próżniowych, co również nie ma związku z wilgotnością powietrza. Anemometr natomiast służy do pomiaru prędkości wiatru, co jest istotne w meteorologii i inżynierii lądowej, ale absolutnie nie dotyczy pomiaru wilgotności. Wybór niewłaściwego narzędzia do pomiaru wilgotności może prowadzić do błędnych wniosków i decyzji, co w kontekście zarządzania pomieszczeniami inwentarskimi może skutkować poważnymi problemami zdrowotnymi dla zwierząt i stratami ekonomicznymi. Zrozumienie, jakie urządzenie jest odpowiednie do określonego zadania, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i zapewnienia wysokiej jakości warunków w pomieszczeniach inwentarskich. Dlatego ważne jest, aby stosować higrometry, które są specjalnie zaprojektowane do tego celu.

Pytanie 30

Jakie urządzenie jest używane do mierzenia prędkości powietrza w budynkach inwentarskich?

A. anemometr

B. higrometr

C. manometr

D. luksomierz

Anemometr jest urządzeniem służącym do pomiaru prędkości przepływu powietrza, co czyni go kluczowym narzędziem w monitorowaniu warunków atmosferycznych i jakości powietrza w budynkach inwentarskich. Prędkość przepływu powietrza ma znaczący wpływ na komfort zwierząt oraz efektywność wentylacji, co jest istotne dla ich zdrowia i wydajności. W praktyce anemometry mogą być używane do oceny efektywności systemów wentylacyjnych, co jest zgodne z normami BREEAM czy LEED, które promują zrównoważone i efektywne energetycznie budynki. Regularne pomiary prędkości przepływu powietrza pozwalają na identyfikację obszarów wymagających poprawy oraz optymalizację systemów wentylacyjnych, co prowadzi do oszczędności energii i poprawy jakości życia mieszkańców oraz dobrostanu zwierząt. Anemometry mogą mieć różne formy, w tym anemometry wirnikowe, termiczne oraz ultradźwiękowe, co umożliwia ich dostosowanie do specyficznych warunków i potrzeb użytkowania.

Pytanie 31

Nawozy naturalne w formie płynnej (gnojowica, gnojówka) powinny być

A. przechowywane w szczelnych pojemnikach

B. regularnie wywożone na pola

C. rozlewane na polach w zimowym okresie

D. przechowywane na płytach wspólnie z obornikiem

Rozlewanie nawozów naturalnych na polach w okresie zimowym jest praktyką, która może prowadzić do poważnych problemów ekologicznych. W czasie zimy, gleba jest często zamarznięta, co ogranicza jej zdolność do wchłaniania nawozów. W efekcie, substancje odżywcze mogą zostać spłukane przez opady deszczu lub topniejący śnieg do zbiorników wodnych, co prowadzi do eutrofizacji wód. Eutrofizacja jest zjawiskiem, które powoduje nadmierny rozwój alg i degradację jakości wody, co ma negatywny wpływ na życie wodne. Przechowywanie nawozów na płytach razem z obornikiem natomiast, nie tylko utrudnia ich efektywne wykorzystanie, ale również zwiększa ryzyko emisji odorów i zanieczyszczeń do atmosfery. Niewłaściwe składowanie może prowadzić do rozwoju patogenów oraz szkodników, co jest sprzeczne z zasadami bioasekuracji w rolnictwie. Wywożenie nawozów regularnie na pola bez odpowiednich regulacji i analizy gleby może prowadzić do ich nadmiaru, co także może przyczynić się do zanieczyszczenia wód gruntowych. Dobre praktyki w zakresie zarządzania nawozami naturalnymi wskazują na konieczność ich przechowywania w odpowiednich warunkach, co zapewni nie tylko bezpieczeństwo ekologiczne, ale także efektywność produkcji rolniczej.

Pytanie 32

Koza została skutecznie pokryta 15 października. Kiedy przewiduje się termin porodu?

A. 15 lutego

B. 15 lipca

C. 15 marca

D. 15 stycznia

Odpowiedź 15 marca jest jak najbardziej okej, bo ciąża kozy trwa około 150 dni, czyli jakieś pięć miesięcy. Jeśli liczymy od 15 października, dodajemy te 150 dni i wychodzi nam właśnie 15 marca jako dzień porodu. W hodowli kóz dobrze jest znać dokładny termin porodu, bo można wtedy lepiej zapewnić opiekę nad zwierzęciem i przygotować wszystko, jak jedzenie, miejsce na poród czy opiekę nad maluchami. Zrozumienie, jak działa cykl reprodukcyjny w hodowli, ma ogromne znaczenie dla każdego hodowcy i pozwala lepiej zarządzać zdrowiem zwierząt oraz całym stadem, zgodnie z tym, co zalecają najlepsi w branży.

Pytanie 33

Jak długo trwa ciąża u kotki?

A. 30-32 dni

B. 72-74 dni

C. 63-64 dni

D. 42-44 dni

Okres ciąży u kotki trwa zazwyczaj od 63 do 64 dni, co jest średnią wartością w przypadku większości ras. Warto zaznaczyć, że ciąża kotki, zwana także kocięciem, trwa nieco dłużej niż u wielu innych zwierząt domowych. Właściwe zrozumienie tego okresu jest kluczowe w kontekście opieki nad ciężarną kotką, a także dla przyszłych właścicieli kociąt. W praktyce, wiedza na temat długości ciąży pozwala na odpowiednie przygotowanie się do narodzin kociąt. Należy również pamiętać, że w tym czasie kotka wymaga szczególnej troski, w tym odpowiedniej diety, regularnych wizyt u weterynarza i komfortowego miejsca do rodzenia. W przypadku podejrzeń o problemy w trakcie ciąży, takich jak nietypowe objawy, warto niezwłocznie skonsultować się z lekarzem weterynarii, co jest standardem w odpowiedniej opiece nad zwierzętami.

Pytanie 34

Wymogi Wzajemnej Zgodności w zakresie C obejmują wymagania dotyczące rolnictwa w obszarze

A. zdrowia roślin

B. bezpieczeństwa pasz oraz żywności

C. identyfikacji oraz rejestracji zwierząt

D. dobrostanu zwierząt

Zasady Wzajemnej Zgodności w obszarze C skupiają się na dobrostanie zwierząt, co jest kluczowym elementem zapewnienia wysokiej jakości produkcji rolnej. Dobrostan zwierząt obejmuje szereg aspektów, w tym odpowiednie warunki hodowli, żywienie, zdrowie oraz zachowania zwierząt. Przykłady dobrych praktyk w tym zakresie to zapewnienie odpowiedniej przestrzeni dla zwierząt, dostęp do świeżej wody oraz możliwość wyrażania naturalnych zachowań. Zgodność z tymi zasadami nie tylko wpływa na zdrowie i kondycję zwierząt, ale także jest niezbędna do spełniania wymogów rynku, gdzie konsumenci coraz częściej zwracają uwagę na etyczne aspekty hodowli. Właściwe zarządzanie dobrostanem zwierząt jest także kluczowe dla uzyskania pozytywnego wizerunku producentów oraz ich produktów, co może przekładać się na lepsze wyniki finansowe. W ramach regulacji unijnych, takie jak dyrektywy dotyczące ochrony zwierząt, producenci muszą przestrzegać określonych norm, co podkreśla znaczenie tego obszaru w praktyce rolniczej.

Pytanie 35

Przed przystąpieniem do zabiegu sztucznego unasienniania lochy, jaką należy osiągnąć temperaturę w kąpieli wodnej dla blistra z nasieniem knura?

A. 15-17°C

B. 32-34°C

C. 40-42°C

D. 36-38°C

Podgrzewanie blistrera z nasieniem knura do temperatury 36-38°C jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych warunków przechowywania i transportu nasienia. W tej temperaturze komórki plemnikowe zachowują swoją żywotność oraz zdolność do zapłodnienia, co ma bezpośredni wpływ na efektywność zabiegu sztucznego unasienniania. Zbyt niska temperatura, jak 15-17°C, może prowadzić do spowolnienia metabolizmu plemników i obniżenia ich aktywności, co z kolei zmniejsza szanse na sukces zapłodnienia. Z kolei zbyt wysoka temperatura, na przykład 40-42°C, może spowodować uszkodzenia komórek plemnikowych, co prowadzi do ich śmierci i stwarza ryzyko niepowodzenia w inseminacji. W praktyce, podczas przygotowania nasienia, ważne jest monitorowanie temperatury i jej stabilizacja, aby zachować jak najwyższą jakość biologiczną nasienia do momentu jego zastosowania. Warto również stosować odpowiednie urządzenia, takie jak termometry oraz kąpiele wodne, które umożliwiają precyzyjne podgrzewanie nasienia zgodnie z zaleceniami. W przypadku zabiegów sztucznego unasienniania, zachowanie tych standardów jest niezbędne, aby maksymalizować wskaźniki ciąż i zdrowie loch.

Pytanie 36

Głównym minerałem stosowanym w żywieniu bydła, mającym na celu uzupełnienie braków wapnia, jest

A. sól pastewna

B. melasa

C. mocznik pastewny

D. kreda pastewna

Kreda pastewna jest kluczowym dodatkiem mineralnym, który dostarcza wapnia, niezbędnego do prawidłowego rozwoju bydła, zwłaszcza u młodych zwierząt oraz podczas laktacji. Wapń odgrywa istotną rolę w wielu procesach biologicznych, w tym w mineralizacji kości, funkcjonowaniu mięśni oraz w procesach krzepnięcia krwi. Niedobór wapnia może prowadzić do poważnych schorzeń, takich jak krzywica u cieląt czy choroby metaboliczne u bydła mlecznego. Kreda pastewna jest powszechnie stosowana w praktyce hodowlanej, gdyż jej stosunek kosztów do korzyści jest korzystny. Zaleca się, aby kreda pastewna była podawana w odpowiednich proporcjach, co powinno być zgodne z zaleceniami żywieniowymi, które można znaleźć w krajowych normach dotyczących żywienia zwierząt. Na przykład, w przypadku bydła mlecznego, ilość wapnia powinna wynosić około 0,7-1,0% suchej masy paszy, co można osiągnąć dzięki dodaniu kredy pastewnej.

Pytanie 37

Buhaje mające mniej niż 12 miesięcy życia powinny być prowadzone

A. za pomocą tyczki przymocowanej do kółka nosowego

B. w kagańcu oraz w obecności dwóch dorosłych osób

C. na uwięzi i w towarzystwie drugiej osoby

D. za pomocą tyczki o długości nie mniejszej niż 140 cm

Prowadzenie buhajów poniżej 12. miesiąca życia w kagańcu i w obecności dwóch dorosłych osób może wydawać się logiczne, jednak to podejście jest niewłaściwe i może prowadzić do niepożądanych skutków. Kagańce są stosowane w celu ograniczenia możliwości gryzienia, ale w przypadku młodych zwierząt mogą one powodować dodatkowy stres i dyskomfort, co jest przeciwne zasadom dobrostanu zwierząt. Zamiast zwiększać bezpieczeństwo, mogą one wywoływać niepokój oraz agresywne reakcje, co w konsekwencji stwarza większe ryzyko dla osób w otoczeniu. Prowadzenie buhaja za pomocą tyczki przymocowanej do kółka nosowego jest również problematyczne, ponieważ może to prowadzić do kontuzji zwierzęcia i nie służy dobremu traktowaniu bydła. Techniki takie są często stosowane w hodowli, ale powinny być używane tylko przez doświadczonych osób w ściśle kontrolowanych warunkach. Użycie tyczki o długości co najmniej 140 cm, sugerującej większą odległość pomiędzy zwierzęciem a osobą prowadzącą, również jest nieodpowiednie, ponieważ w przypadku młodego buhaja, bliskość opiekuna jest kluczowa dla zapewnienia poczucia bezpieczeństwa i komfortu. W praktyce, młode zwierzęta powinny być obsługiwane w sposób, który sprzyja ich rozwojowi oraz zdrowiu psychicznemu, co można osiągnąć jedynie poprzez stosowanie odpowiednich i akceptowanych praktyk hodowlanych.

Pytanie 38

Zabieg pielęgnacyjny polegający na eliminacji martwej sierści (trymowanie) przeprowadza się przede wszystkim

A. u koni

B. u kóz

C. u owiec

D. u psów

Trymowanie to naprawdę ważny zabieg dla psów, zwłaszcza tych z szorstką sierścią, jak teriery czy spaniele. Nie tylko sprawia, że pies wygląda lepiej, ale też dba o jego zdrowie. Kiedy regularnie trymujesz, martwe włosy nie wkręcają się w futro, co może powodować podrażnienia. Wiesz, trymowanie to nie tylko o nożyczkach – czasem potrzebne są brzytwy trymerskie czy szczotki dostosowane do typu sierści. Specjaliści mówią, że dzięki regularnemu trymowaniu psy czują się lepiej i są zdrowsze, więc warto to robić.

Pytanie 39

Jakie akcesoria wykorzystuje się do sztucznego unasienniania jałówki?

A. pistolet inseminacyjny, blistry z nasieniem, rękawica inseminacyjna

B. kateter Gedis oraz rozwieracz pochwy

C. pistolet inseminacyjny i słomka z nasieniem

D. pipeta inseminacyjna oraz rozwieracz pochwy

Pomimo, że inne dostępne odpowiedzi zawierają narzędzia i akcesoria, które mogą być związane z procesem inseminacji, nie są one wystarczające ani nieodpowiednie do przeprowadzenia skutecznego sztucznego unasienniania jałówki. Pipeta inseminacyjna i rozwieracz pochwy mogą być używane w różnych kontekstach, lecz nie są standardowymi narzędziami w inseminacji bydła. Pipeta inseminacyjna, zazwyczaj stosowana w inseminacji innych gatunków, nie zapewnia odpowiedniej precyzji ani efektywności w przypadku bydła. Z kolei rozwieracz pochwy, choć pomocny w niektórych sytuacjach, nie jest kluczowym elementem w procesie inseminacji bydła. Kateter Gedis, mimo że jest stosowany w weterynarii, nie jest powszechnie używany w sztucznym unasiennianiu jałówek. Błędem jest również mylenie narzędzi inseminacyjnych z innymi akcesoriami, które nie mają zastosowania w tym kontekście. Tego typu nieporozumienia mogą prowadzić do niskiej skuteczności zabiegów inseminacyjnych, co jest poważnym problemem w hodowli bydła. Kluczowe jest zrozumienie, że sztuczne unasiennianie wymaga nie tylko odpowiednich narzędzi, ale też gruntownej wiedzy na temat biologii zwierząt i drogi rozrodczej, aby zapewnić sukces operacji.

Pytanie 40

Gdzie należy zanotować numer buhaja oraz numer ejakulatu zastosowanego do inseminacji?

A. w książce dotyczącej wykrywania rui

B. w rejestrze krów ocenianych

C. w notesie do obory

D. na karcie jałówki/krowy

Numer buhaja oraz numer ejakulatu użytego do inseminacji należy zapisać w karcie jałówki lub krowy, ponieważ jest to kluczowe dla zachowania pełnej dokumentacji dotyczącej hodowli. Karta ta służy jako centralne źródło informacji, rejestrując wszystkie dane związane z reprodukcją danego zwierzęcia. Praktyka ta umożliwia łatwe śledzenie pochodzenia, a także ewentualnych problemów związanych z płodnością. Zapisanie tych informacji w karcie jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, co wpływa na poprawę zarządzania stadem oraz umożliwia precyzyjne planowanie inseminacji. Na przykład, w przypadku stwierdzenia trudności w reprodukcji, łatwy dostęp do takich danych pozwala na szybsze podejmowanie decyzji dotyczących dalszej strategii inseminacyjnej lub wyboru innych buhajów. Warto także pamiętać, że zgodnie z regulacjami dotyczącymi hodowli, odpowiednia dokumentacja jest obowiązkowa, co sprawia, że prowadzenie takich zapisów jest nie tylko dobrym zwyczajem, ale również wymogiem prawnym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej